Tornado niet vermoord; PPP blij


ALCAZAR – De ultrarechtse Paco Tornado (PPP) is de grote winnaar van de gemeenteraadsbenoemingen. Hij werd gisteravond niet één keer vermoord of gekidnapt.

En dat is opmerkelijk, want de vorige serieuze tegenstrever van generaal Jamón werd in benoemingsnacht in een rijdende bus gesleurd en de volgende ochtend teruggevonden met een ‘Colombiaanse stropdas’: een snee onder de kin waar zijn tong doorheen stak.Waarschijnlijk heeft Jamón – knarsetandend – Tornado tot burgemeester van Alcazar (foto) benoemd vanwege de onverwachte populariteit van diens anti-Boliviaanse boodschap, inclusief ‘rompvoddentaks’, een belasting op poncho’s.

Tornado vierde zijn benoeming met een verwijzing naar de landelijke benoemingen van komende juni. ‘Wij worden de grootste! De rechtse elite gelooft nog in martelen zonder waterboarden en het knuffelen van gehandicapten in de heropvoedingskampen. Maar de rest van Managuay denkt daar heel anders over.’

In de overige 455 gemeenten in Managuay benoemde Jamón, zoals gebruikelijk, Jamón-gezinde kandidaten.

Kinderdagverbljif “El Manguista Optimista”!


Heeft u een drukke baan bij uw internacionale onderneming? U wilt toch goed gezinsleven? U moet uw kind(eren) aanmelden bij kinderdagverbljif “El Manguista Optimista”!

Bij “El Manguista Optimista” (“De Optimistische Mango-plukker”), wij streven naar optimale nestwarmte te maken voor uw kind)eren). De verwarming bij ons staat daarom altijd aan. Ook wij willen optimal continuiteit en flexibiliteit. Dus groep leiders soms werken 1 jaar, soms 1 dag, kind(eren) zijn soms 1 week, soms opeens weg. Service.

De dagindeling is voor iedere kinde(eren) individual anders. Soms een kind wil meer rum in de melk, soms minder. Dat is alles mogelijk. Soms kind/n vind niet erg dat luier hele middag vies is, soms kind wel. Bij ons meestal hele middag! Want bij “El Manguista Optimista”, kind(eren) spelen veel buiten!

Natuurlijk heft u meer vragen. Dat is helaas niet mogelijk. Maar als u aangemeld, u kunt altijd meer vragen.

Wij zien u graag, bij “El Manguista Optimista”!

Lieutenant Marta Órfuz Edipus
Directrice
en beledigd vertaler

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Torta vómito

Een Managuayaanse delicatesse: torta vómito

De keuken glimt. De oven gloeit, ernaast staat een lege taartvorm. Het mangohouten aanrechtblad is bezaaid met aangevreten stukken deeg, paprika, papaja, maïskorrels en wat al niet meer. Chef-kok José Bartoloméu werpt een blik op zijn toeschouwers. Hij neemt een ferme slok olijfolie, direct uit de fles, en slikt. Dan: ‘BWÈÈÈÈH!’ Een straal braaksel vliegt in de taartvorm. Bartoloméu veegt zijn mond af en gebaart naar een van zijn koksmaatjes: ‘Bestrooi met kaas, uurtje in de oven op 220 graden.’

De wijze waarop José Bartoloméu zijn eigen draai geeft aan de traditionele Managuayaanse keuken is uniek. De braakseltaart, of torta vómito – oorspronkelijk voor mannen uit de sloppenwijken de snelste manier om na een dag hard luieren van een kater af te komen en aan een nieuwe fles te beginnen – is een simpel gerecht. ‘Maar dat laagje kaas bovenop, dat maakt het verschil,’ zegt Bartoloméu, als we hem na de demonstratie in zijn bomvolle restaurant even mogen spreken.

De Managuayaanse keuken is twee dingen: eenvoudig en goedkoop. Bartoloméu pakt er een klassiek recept bij om het te bewijzen: enchiladas mataquinteñas. ‘“Men stele een kip. Men dode hem met een steen. Men hakke hem aan gort. Men rolle hem in een tortilla. Eet smakelijk.”’ Bartoloméu: ‘Prima recept, niks meer aan doen. Ik voeg er alleen nog koriander aan toe. Het is een geweldig volksgerecht. Hoe vaak heb ik er niet een dot haar in aangetroffen, of, omdat de werkbank van oom Velasco dienst deed als aanrecht, een oude duimsleutel. Prachtig!’

De maître d’hôtel komt aangelopen. Of Bartoloméu voor de mensen niet een andere klassieker wil opdissen: de Bruine Trui? Met een verontschuldiging zegt de chef-kok me gedag. Hij gaat in een hurkzit. ‘Ja, ik moet ook wel,’ mompelt hij, en loopt richting het toilet. Que aproveche!
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Persbureau Managuay

Lancering Windows 95 groot succes

Het startscherm van Windows 95

VALLE DE LAS TETAS – De lancering van Windows 95 is donderdagavond in Managuay groots gevierd. Enige smet op de feestvreugde was het crashen van het computernetwerk.

De lancering vond plaats in Valle de las Tetas, het Managuayaanse Silicon Valley. De demonstratie van het nieuwe besturingssysteem was nog maar net begonnen, toen alle computers het begaven. ‘Dit is een uitzondering,’ verklaarde een woordvoerder van Papaya Internacional, het staatsbedrijf dat als enige in Managuay Windows 95 mag verspreiden. ‘Crashen is voor auto’s.’

Na het uit- en weer aanzetten van de computers was het euvel verholpen. De woordvoerder: ‘Vanaf nu telt Managuay mee als computerland. De Commodore 128 gaat het héél lastig krijgen.’

Hoewel Managuay een blinde vlek is op de digitale wereldkaart, heeft het gebruik van computers recent een hoge vlucht genomen. Ook internet is bezig aan een opmars in het Zuid-Amerikaanse land: bedroeg het aantal officiële internetaansluitingen vorig jaar nog vier, tegenwoordig staat de teller op elf. Vooral ouderen vertrouwen liever op de nieuwsvoorziening per telex, telegraaf en postduif.

Etappe 3: De stand van zaken bij de wielerteams

De lokale ruitersbond van Anticoncepción onthaalde het
peloton en hun ‘duivelse machines’ zondag op boegeroep

ANTICONCEPCIÓN – Op haar derde dag heeft La Ronda de Managuay – doping verplicht – al een hoop dramatiek achter de rug. De stand van zaken bij de spraakmakendste wielerploegen.

Team Pfizer doet het van de drie farmaceutenteams verreweg het best. De geneesmiddelenfabrikant en sponsor beschikt over renners die topfit eindigen en nooit zweten. Dat kopman Kevin Lamere zaterdag gedurende de laatste klim zelfs een espresso dronk, uit kop mét schotel, verklaarde de ploegarts geheel conform de wetten van de wielerwereld uit ‘een goede nachtrust’.

Team GlaxoSmithKline zit Pfizer behoorlijk op de hielen. Ook hier betaalt de medische achtergrond van de sponsor zich uit. En het rijdende laboratorium dat via meterslange slangetjes constant spierversterkers toedient – een meesterzet.

Team Roche, de derde ‘Big Pharma-fietsploeg’, valt tegen. Wat de Zwitsers op hun sportmannen uittesten, is onduidelijk, maar het is óf een spierverslapper, óf een nieuw laxeermiddel.

Altijd sterk is de ploeg van het nationale leger van Managuay, Team Ejército. Niet alleen om de gespierde benen van hun renners, maar ook door het creatief gebruik van roestvrijstalen kraaienpoten. De wegversperring in de bocht van het Dal der Duizend Doden was er zondag een uit het boekje.

De verrassing van deze Ronde tot dusver: Team Taco. Een etappezege met bijbehorende Gecamoufleerde Trui zit er duidelijk niet in, al was het maar omdat die trui niet zodanig is op te rekken dat snackende twintigers van 150 kg-plus hem aankunnen.

Team Anschluss, nu met ploegarts Rudolf Samen-Erguss volledig bestaand uit Duitse immigranten die 1945 niet meer bewust hebben meegemaakt, heeft het lastig. Wij denken dat Samen-Erguss toch nog tijdig een geheim familierecept uit zijn erlenmeyer tovert.

Het Japanse Team Harakiri is niet meer, zoals u al dacht. Na het – overigens niet geheel onverwachte – overlijden van zijn ploegmaats tijdens de reis naar Zuid-Amerika heeft ook de laatste overblijvende wielrenner, Ken Matuki, zondagavond de hand aan zichzelf geslagen.

Dan zijn er nog twee outsiders die dreigen uit te groeien tot de paria’s van deze editie. Zolang de ene helft van Team Syrië het andere met luchtafweergeschut blijft bestoken, blijft het wachten op internationale bemiddeling. Team Noord-Korea heeft na de massale valpartij van zaterdag in ieder geval één ding geleerd: afdalen en een kartonnen bord in je handen houden dat samen met de borden van je collega’s het portret van Briljante Kameraad Kim Jong-un vormt, gaan niet samen.

RONDkijken
Anticoncepción – Porfavor (147 km)

Rond het middaguur doen de renners het gehucht Fimaldos aan, een feit dat parallellen oproept met het jaar 1773. Niet dat toen de laatste keer was dat een wielerpeloton door het plaatsje trok, maar wel dat er überhaupt iets gebeurde.

Dakar Rally gaat door Managuay. Zegt Managuay

De republiek Managuay wil dolgraag gastheer zijn van de Dakar Rally

MATAQUINTOS – Volgens de organisatie van de Dakar Rally trekt de beroemde autorace dit jaar door Argentinië, Chili en Peru. De junta van Managuay noemt dat ‘ook maar een mening’.

In het Zuid-Amerikaanse land is maandag een ware Dakar-koorts uitgebroken na een mededeling van generaal Traiano Bendigas, autosportliefhebber én de minister van Volksgezondheid, Kernafval en Sport. Bendigas kondigde aan dat de Dakar-karavaan op dinsdag 10 januari Managuay zal aandoen, ondanks een officiële weigering van de organisatie. Die liet al in november 2008 weten dat de Dakar Rally ‘ver weg blijft van Managuay – niet vanwege de lachwekkende drie kilometer aan geasfalteerd wegennet waarover uw land beschikt, maar omdat wij uw woestijnen en hooggebergte beoordelen als levensgevaarlijk slecht onderhouden. Zelfs voor Dakar.’

Minister Bendigas repte maandag echter met geen woord over die afwijzing. ‘De Dakar Rally past perfect bij ons land,’ zei hij. ‘Dakar-coureurs zijn tenminste geen mietjes die alleen netjes willen rijden op asfalt, zoals bij de Formule 1.’ De minister verkeert al maanden in een staat van verongelijktheid omdat ook de internationale autosportbond FIA weigert een stap te zetten in Managuay. De FIA wil geen Grand Prix organiseren in Managuay zolang de dictatuur het enige mogelijke circuit van het land gebruikt als detentiecentrum om politieke gevangenen te straffen met gedwongen skelterraces.

Sinterklaasjournaal schokt met naakt en geweld

Een automonteur probeert Sint-Cerberus te helpen, maar maakt het voertuig stuk. De goedheiligman zelf is in deze scène even weg voor een borrel.

LA LIBERTINA – Het Managuayaanse Sinterklaasjournaal heeft gisteravond voor opschudding gezorgd door onaangekondigd beelden van naaktheid en geweld uit te zenden.

In de uitzending was te zien hoe de Managuayaanse Sinterklaas, Sint-Cerberus, zich in een compromitterende houding bevond met achtereenvolgens een automonteur, een toevallige passant en een alpacalama. De begeleidende tekst van presentatrice Donatela Cubo luidde: ‘De Toyota Landcruiser van Sint-Cerberus is opeens kapot gegaan. Hoe komt hij nu op tijd in Mataquintos? O, o, o, wat is de Sint boos.’

Ouders uit heel Managuay belden daarop kwaad met de staatszender Managuay Uno. Volgens een woordvoerder van de zender hadden de meesten vooraf op de hoogte willen zijn. ‘Met de beelden op zich hadden zij geen moeite, maar nu stonden velen nog in de kroeg en hebben daardoor de uitzending gemist. Dat is jammer natuurlijk.’

Sint-Cerberus of San Cerbero is een Managuayaans kinderfeest dat vergelijkbaar is met ons Sinterklaas. Het gaat er alleen iets gewelddadiger aan toe: de kleintjes worden verrast met pepperspray en een spervuur aan keiharde snoepjes, de traditionele cagarrutas.

Na zaak-Yunus weer rel om pleegkind

De populairste tequila van Managuay:
Conservo, in blikken van een halve liter


LA LIBERTINA – Het debat over de pleegzorg heeft zich uitgebreid naar Managuay in Zuid-Amerika. Daar is een vijfjarig jongetje in een pleeggezin geplaatst waar men rum drinkt, terwijl zijn biologische ouders juist verslaafd zijn aan tequila.

In een televisie-uitzending waren afgelopen zondag de biologische ouders te zien van Manu, die al vier jaar van huis is. Zijn moeder deed een emotionele oproep om hem terug te krijgen. ‘Wij zijn tequilamensen, met andere normen en waarden. Hoe zou jij je voelen als je zoon door rumdrinkers werd opgevoed?’ Toen de verslaggever antwoordde dat hem dat niet zoveel uitmaakte omdat hij vooral een veilig thuis wenste voor zijn kind, sloeg Manu’s vader hem tegen de grond. ‘Een veilig thuis in je gezicht,’ brulde deze.

Komende donderdag bezoekt de directeur van de grootste tequilafabriek van Managuay het staatshoofd. Verwacht wordt dat hij de zaak zal aankaarten. Het Inspraakorgaan Tequiladrinkers benadrukt ondertussen dat de voorkeur voor rum ‘niet het issue’ is, maar ‘het verschil in culturele achtergrond’ tussen het biologische en het pleeggezin. Voorzitter Manuela Redondo: ‘Het gaat ons om de mismatch. Maar dat ze geopende rumflessen in elkaars mond steken, is natuurlijk onbeschrijflijk goor.’

Met de kwestie-Manu is de eeuwenoude strijd tussen rum- en tequiladrinkers in Managuay weer hoog opgelopen. De Managuayaanse publieke opinie eist dat minstens één vertegenwoordiger van zowel de rumdrinkers als de tequiladrinkers wordt opgeknoopt. Maar ja, de publieke opinie is dronken.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: De rebellen

Maohattan

‘Excellentie, wanneer begint u vredesbesprekingen met de maoïstische rebellen?’ De fotocamera’s flitsen. ‘Niet eerder dan op het juiste moment,’ bast generaal Bernardo Moto y Tomo, de Managuayaanse minister van Defensie en Kinderdagverblijven. ‘En dat is wanneer het hoofd van de laatste rebel op mijn stoep ligt.’

Wat Colombia doet, doet Managuay uitdrukkelijk niet: onderhandelen met terroristen. Zo zelfverzekerd als de FARC op dit moment achter een vergadertafel op Cuba zit, zo wanhopig houdt de maoïstische rebellenbeweging De Oplichtende Pad zich schuil in de jungle. Al decennia dragen in Managuay links en rechts om de zeven jaar de macht aan elkaar over. De Terechte Staatsgreep van generaal Jamón vond plaats in 2006, dus dit jaar dienen de militairen het veld te ruimen. Maar die maken geen haast.

Niet dat het de rebellen slecht gaat. De Managuayaanse communisten interpreteren het Rode Boekje van Mao zoals Bram Moszkowicz de regels van de Nederlandse Orde van Advocaten: losjes. Rebellenleider Fernando Sapo spreekt van ‘een beweging van principes’, maar ondertussen beschikt zijn hoofdkwartier als enige maoïstische bolwerk ter wereld over een Kentucky Fried Chicken en een meubelboulevard.

Tot 2008 was er zelfs sprake van een heuse vastgoedboom: maoïstische projectontwikkelaars verdienden miljarden peso’s met de bouw van luxeappartementen, multiplexcinema’s en een ultramodern bankendistrict genaamd Maohattan. Het einde kwam tegelijk met de economische crisis, maar dat was toeval – de torenflats verrieden simpelweg de ligging van het rebellenkamp en regeringstroepen stormden eropaf. Binnen twee maanden woonden de rebellen weer in uitgegraven gaten in de grond.

Een laatste vraag aan de minister. ‘Volgens de buitenlandse pers wil de junta geen vrede, omdat ze baat heeft bij oorlog. Klopt dat?’ ‘De buitenlandse pers is drek,’ antwoordt Moto y Tomo. Hij staat op. ‘Maar ik moet weg nu, ik heb een diner met Vicente Corriente, de directeur van wapenfabrikant ManaBomba.’
Enrique Furioso

Foto Conrado Blanco
Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Boliviahaatdag

Mensen uit Bolivia (of Managuay, dat is hier niet duidelijk)

Juan (16) tekent een grote J op het rotsblok. ‘Zo, deze plek is van mij.’ Hij is de enige niet: twee dagen voor de vrijmarkt hebben tientallen mensen zich een stuk van het rotsplateau toegeëigend met letters en lijnen. Een paar meter verder houdt een man op een stretcher zijn plekje bezet. Juan: ‘Boliviahaatdag. De mooiste dag van het jaar.’

Afgelopen zondag was het zover. Op Boliviahaatdag, een officiële vrije dag, geven de Managuayanen publiekelijk uiting aan hun ongenoegen over aartsvijand Bolivia, het buurland waar de poncho’s altijd net iets kleuriger zijn, de panfluiten net iets groter en de cocabladeren net iets voller van smaak.

De politiek doet volop mee. Er zijn anti-Boliviaanse wetten, zoals de Ponchowet (sinds 2012 geldt een poncho als wapen, zodat een Boliviaan die een Managuayaanse vrouw aanspreekt, opgepakt kan worden voor ‘pronken met naderende verkrachting’), maar ook openlijk anti-Boliviaanse volksvertegenwoordigers.

Het bekendste voorbeeld is Paco Tornado van de extreem-rechtse PPP (Partij voor Paco). Tornado verwierf internationale bekendheid met zijn propagandafilm Flauta, waarin hij teksten uit de Boliviaanse grondwet combineerde met beelden van een brandende panfluit. Volgens hem is Bolivia geen land, maar een ‘fascistische ideologie.’ In Nederland levert die uitspraak meestal een vergelijking met Geert Wilders op, maar dat is niet terecht. Immers, de PPP bezet slechts twee zetels in het parlement, waarvan één voor Tornado’s moeder, en naar de politieke ambities van moeder Wilders is het vooralsnog gissen.

Op het rotsplateau daalt de schemering neer. Juan sluit zich aan bij een groepje dat blijft overnachten. ‘Viva Managuay!’ proosten ze even later, staand bij een vuurkorf. Een verdwaalde lama komt zich warmen, panfluitmuzikanten zetten ‘El condor pasa’ in, de man op de stretcher wikkelt zich in een poncho. Het lijken potdikkie wel Bolivianen.
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Maurizio Costanzo/Flickr.com