Berichten

Geplaatst op

Prins Carnaval of Peloton Carnaval?

Prins Gustavo II, op carnavalsmaandag 2012

ROIPOIPÚ – Krijgt carnavalsstad Roipoipú dit jaar een Prins Carnaval als leider of een heel militair peloton? De militaire junta van Managuay overweegt het laatste.

Roipoipú kreeg in 2011 en 2012 al een kolonel opgedrongen, die als Prins Gustavo I en II melding moest maken van eventuele ‘staatsvijandige acties’ tijdens het volksfeest. De minister van Linkse hobby’s, waaronder cultuur valt, opperde gisteren echter dat Roipoipú ‘meer baat zou hebben bij een Peloton Carnaval.’ De minister, wachtmeester 1ste klasse Virginia Ugarte Ramírez, motiveerde als volgt: ‘Kan één prins een feestvierder aan die serpentines gooit? Ja. Maar hoe moet hij twéé mannen neerschieten die hem belagen met slingers?’ Carnaval wordt in de hoofdstad niet altijd goed begrepen.

De inwoners van Roipoipú zijn furieus over het voorstel. ‘Ze zien niet in wat zo’n plan voor ons betekent,’ klaagt een bestuurder van carnavalsvereniging Locos. ‘Om op zo’n korte termijn de prinsenwagen om te bouwen tot iets waarop twintig tot vijftig zwaarbewapende militairen kunnen, dat is gekkenwerk.’ Ook gewone carnavalsvierders zien het idee niet zitten. ‘Één zo’n Gustavo was al levensgevaarlijk. Vorig jaar lieten we hem een confettikanon zien, maar hij schrok er zo van dat hij voor straf een hele wijk platbrandde.’

Ondertussen is de satire al met het plan aan de haal gegaan. De nieuwste carnavalshit van Roipoipú heet ’33 dagen’, een verwijzing naar het gemiddelde aantal etmalen dat een gepensioneerde soldaat géén misdaden tegen de menselijkheid heeft begaan.

Geplaatst op

Muziek in een bananenrepubliek (3)

Elke maand doet correspondent Joris Mikkelsen – het kleine neefje van Jens – verslag van een muziekfestival in Managuay, de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek. Nu: Motores Negros.

Festival: Motores Negros
Beoordeling: *****

Leger
‘Ik had thuis een lama gekleid, van modder,’ zegt Hernán. Verslagen ligt de dikke tiener op het grasveld. Alleen het korte eind touw in zijn hand herinnert nog aan Pepito, het vriendje op wielen waarmee hij over het festivalterrein zwierf. ‘We hadden superveel aanspraak. Soms kreeg hij rum aan de bar, die mocht ik dan opdrinken.’ Totdat Pepito per ongeluk tegen een officier aanreed. Hernán: ‘Zonder iets te zeggen haalde hij een Romeinse kaars uit zijn binnenzak en schoof ‘m zó in Pepito’s onderkantje. Ik heb geen scherf meer teruggezien.’

Het nationale leger van Managuay: ook op het tweede festival dat ik hier bezoek, blijkt het een bron van ellende. Motores Negros draait om het idee dat iedere idioot met een gemotoriseerd voertuig volslagen ongeorganiseerd mag racen over een braakliggend stuk land. Een perfect concept dus voor de militaire elite. Die komt elk jaar niet alleen pesterig inrijden op de vele tentjes op het terrein, maar vooral deelnemen aan de parade op de slotdag – vandaag – om met de eerste prijs naar huis te gaan.

Die slotparade is een feest voor de trotse bezitters van zelfgeknutselde snelheidsmonsters, onder wie Waldo en Alberto. We ontmoeten de twee twintigers voor een taco- en tequilatentje, waar ze een grote zeepkist hebben geparkeerd. ‘Onze scooter,’ lacht Alberto, een jongen met lange zwarte krullen. ‘Er zit de motor van een Vespa SS 90 in.’ Waldo laat zien hoe hij in de zeepkist twee zitjes met leren bekleding heeft aangebracht én een minikoelkastje met alle benodigdheden voor mojito’s. ‘Mojito’s en Motores Negros,’ grijnst hij, ‘dat is het leven.’

Hij heeft het amper gezegd of het wordt stil om ons heen. Alle hoofden draaien naar de verste hoek van het veld, waar een vaandel met de Managuayaanse vlag boven de menigte uit priemt. De tank die erachteraan komt rollen, vertelt ons: de parade is begonnen en het leger doet de aftrap. Schel tettert het volkslied uit de trompetten van de militaire fanfare: ‘La Himna del Gran Indicador El General Jamón y Su País Managuay, y También de Todo El Resto del América del Sur Que le Apartiene, Pero Provisalmente sólo Managuay’(‘De hymne van de Grote Wegwijzer generaal Jamón en zijn land, en ook van de rest van Zuid-Amerika, dat hem toebehoort, maar vooralsnog alleen Managuay’).

Ruim een half uur lang trekt de stoet aan ons voorbij. Camouflagejeeps, langeafstandsraketten, de lamacavalerie. Net als de andere toeschouwers veinzen Waldo en Alberto respect en kijken toe met strakke blik. Ze worden er niet voor beloond: de zeepkist, die zich kennelijk net iets te ver op het pad bevindt, wordt eerst door twee majoors aan de kant geduwd en even later door een amfibievoertuig verpletterd. Als de houtsplinters zich in mijn wenkbrauw boren, moet ik denken aan Pepito.

Motores Negros is een onvergetelijke ervaring. Vijf sterren.

Hasta la vista,

Joris Mikkelsen

Dit verslag stond eerder op VICE.com. Volg daar de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer. Of op deze website.

Zie ook:
Muziek in een bananenrepubliek (1)
Muziek in een bananenrepubliek (2)

Foto Ronaldo Santana

Geplaatst op

NATUUR: De chichi-tor

Dit is de chichi-tor, de nationale kever van Managuay. Hij komt alleen in Managuay voor en staat bekend om zijn typische geur. De chichi-tor is vereeuwigd in een beroemd gedicht van de geniale dichter Jesús Tánqui-Tánqui (1871–1887, geniaal omdat hij al op vijftienjarige leeftijd kon lezen en schrijven). Hier volgt een citaat:

Dit is het verhaal van een torretje klein
Dat zo smartelijk lijdt aan een kwaal
Vanaf zijn geboorte ruikt hij naar gazpacho
Een eigenschap catastrofaal

Een kevertjesmeisje schonk hem ooit een lach
En de chichi-tor vond haar het zoetst
Maar toen zij gazpacho rook, schrok zij en kreet: 
‘Heb jij soms niet je tanden gepoetst?’
Geplaatst op

22-jarige wordt jongste oma ter wereld

Maria en Poncho, drie dagen na de bevalling, op de lapjesmarkt van Pirañas

PIRAÑAS – Een 22-jarige vrouw uit Managuay heeft zondag een kleinzoon gekregen. Daarmee is ze de jongste oma ter wereld.

De vrouw, Rita Estanebes, beviel zelf op twaalfjarige leeftijd van een dochter. Deze Maria, nu tien jaar oud, kreeg zondag met haar verloofde Wílmer een zoon: Poncho. Het hoofd van de indianenstam waar zij deel van uitmaken, benadrukt dat de baby is geboren uit een lange, liefdevolle relatie. ‘De ouders van Maria en Wílmer kenden elkaar al heel lang toen zij dit huwelijk arrangeerden,’ zegt hij.

Volgens het stamhoofd zal het jonge paar in alle rust aan het nieuwe leven kunnen wennen. ‘Wij zijn een ruimhartig volk. Als Wílmer om tien uur ’s avonds terugkomt uit de mijnen, is Maria net klaar met haar dienst in het naaiatelier en dan hebben ze tijd genoeg om bij te praten.’

Een woordvoerder van het Managuayaanse ministerie van Linkse Hobby’s, waar Jongerenzaken onder valt, haast zich te vermelden dat een dergelijke situatie uitzonderlijk is in Managuay en slechts voorkomt in de indianenculturen van het jungleachtige noorden. ‘In de rest van het land heb je zulke jonge moeders niet. Die zijn zestien, op zijn jongst.’

Geplaatst op

Ook miljardairs Managuay geven fortuin weg

Het logo van de actiegroep Alcoholisten uit de Anonimiteit

MATAQUINTOS – In navolging van hun Amerikaanse evenknieën Bill Gates en Warren Buffett hebben gisteren ook enkele Managuayaanse miljardairs beloofd een deel van hun fortuin te schenken aan goede doelen.

Zo doneert Ezequiel Amalfetti, de oprichter van uniformenfabrikant Guapo Papi, een bedrag ter waarde van 300 miljoen euro aan het persoonlijke fonds van generaal Muchacho, ‘Help mijn dochter aan goede schoenen voor haar bruiloft’.
Tequilatycoon Alonso Ruíz Romba verdeelt 500 miljoen over de actiegroep Alcoholisten uit de Anonimiteit, de Nationale Federatie van Agavetelers en zijn grootste inkomstenbron, de Vakbond voor spoorwegpersoneel.

Manuel Carracha Mutuletti van landmijnenverwijderingsbedrijf Bomba! zegde toe om 750 miljoen euro te storten in het Fonds van de Nationale Strijdkrachten van Managuay.
Een van de rijkste vrouwen van het land, lapdancer Joyce ‘Cascanueces’ Calderón, geeft 250 miljoen aan de Educatiegroep voor Etiquette in Erotische Horecagelegenheden (een onderafdeling van de Managuayaanse Vereniging van Huivrouwen).
Bendido Zueño, de voorzitter van de Managuayaanse toepvereniging, twijfelt met 475 miljoen vrij te besteden euro’s nog tussen de kaartclub van beulen in het leger ‘Ik Sla Er Zeven’, het Comité Afschaffing Slavenarbeid Nee! en de Pleitbezorgers Voor Hygiënische Of Dan Toch Op Zijn Minst Minder Ranzige Peeskamers.
Geplaatst op

Afgekeurd doelpunt doet nog steeds pijn

Onenigheid in de nationale ploeg van Managuay, 1976
JOHANNESBURG – De dubieuze WK-doelpunten van gisteren rijten bij de Managuayaanse afvaardiging in Zuid-Afrika, voornamelijk bestaande uit het nationale elftal en een handvol prostituees, een oude wond open.
De afgekeurde treffer van Lampard (Duitsland–Engeland, 4-1) en de buitenspelgoal van Tevez (Argentinië–Mexico, 3-1) doen onherroepelijk terugdenken aan de zogenaamde Canard van Cochabamba, 1976. In die Boliviaanse stad speelde het voetbalelftal van Managuay destijds de kwartfinale van de Condorcup tegen Bolivia. De Condorcup was in de jaren 70 een toernooi tussen Zuid-Amerikaanse dictaturen onderling en was vernoemd naar Operatie Condor, de praktijk waarbij de militaire junta van Argentinië duizenden kritische burgers in de Rio de la Plata wierp.
Tijdens de bewuste kwartfinale scoorden de Bolivianen al na acht minuten 1-0 uit een vrije trap. Volgens de Managuayanen echter werd die te snel genomen. Bij wijze van revanche dwong de Managuayaanse aanvaller Pedro ‘Botbreuk’ Lázaro een kwartier later de keeper van Bolivia om een gestopte bal alsnog over de doellijn te rollen, onder bedreiging van een machete. Toen de scheidsrechter ingreep, ontstond er chaos. Managuay zou het duel uiteindelijk verliezen met 17-1, mede omdat alle spelers gewapend naar de bestuurskamer van de toernooiorganisatie togen, met uitzondering van de doelman.
Overigens zit op dit moment de complete selectie van Managuay in Bloemfontein in de gevangenis vanwege openbare dronkenschap en seksuele intimidatie van twee Bavariameisjes.
Geplaatst op

‘Busterrorist’ stuit op desinteresse


PORTAGENA – Tijdens een busrit van San Luís naar Portagena beweerde gisteravond een verwarde man een bom bij zich te hebben. Hij is zo snel mogelijk door de autoriteiten neergeschoten.

De man, gekleed in een wit gewaad, stond tijdens de reis op en riep: ‘Herinneren jullie je 11 september nog? Wacht maar tot de bom afgaat!’ Zijn medepassagiers bleven echter praten in hun mobiele telefoon. De man haastte zich daarop te zeggen ‘tegen Bin Laden’ te zijn, maar weer reageerde niemand, met uitzondering van één vrouw, die haar geit bij zich op schoot zette. Daarop ging de man maar weer zitten.
Toen hij op het busstation van Portagena uitstapte, werd hij door zeven eenheden van de federale politie doorzeefd met een geschat aantal van 257 kogels. Ook de chauffeur werd daarbij getroffen. Zijn echtgenote is het stuurwiel en een gratis lunch aangeboden.

Ongeveer een uur voor de aankomst in Portagena was consternatie ontstaan toen een woordvoerster van de busmaatschappij verklaarde dat er daadwerkelijk een bom was gevonden. Dit bleek later niet juist te zijn. De vrouw is overgeplaatst naar een functie in de zoutmijnen van El Horror.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Legermuseum

Pilar Hipopótamo (r), verdacht van
‘socialistisch terrorisme’.

Het is een bijna perfecte reeks: generaal Puzzo die tot minister wordt benoemd, generaal Puzzo die de kerncentrale van Jerónimos opent, en generaal Puzzo die in negen vuilniszakken wordt afgeleverd bij het Managuayaanse ministerie van Justitie. De ontbrekende, voorlaatste foto is net een week weg voor restauratie, maar gelukkig laat de titel van de expositie weinig te raden over: Drive-by shootings op staatsbevel, 1964–1971.

Drive-by shootings is een poging van het Legermuseum in Cabúm om actiever het publiek op te zoeken. Als uithangbord van de militaire junta geniet het onder Managuayanen weinig populariteit, niet in het minst vanwege zijn officiële, ietwat pompeuze naam: Museo Glorioso del Ejército y sus Guerras Gloriosas para la Gloria Superior de la Patria Gloriosa, oftewel Glorieus Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland. De meeste bezoekers zijn buitenlanders op de vlucht voor de Zuid-Amerikaanse hitte buiten.

Toch is Drive-by shootings een gouden greep. Welk ander museum leent zich zo goed voor een sinister onderwerp als dit? Zodra je door de hoofdpoort loopt, over de met kinderkopjes geplaveide weg (échte kinderkopjes, van de Kinderdagverblijvenrevolte van ’98), zie je zeven donkergrijze loodsen oprijzen uit een dorre vlakte. Binnen voeren de prenten van het militaire fotografenkorps je mee naar het hart van de Managuayaanse politieke cultuur.

De minister van Sport, generaal Hipopótamo? Toch vermoord door vier langsrazende motorrijders in 1966 en niet, zoals destijds werd beweerd, door zijn vierjarige ‘socialistische dochter’ Pilar. Francisco Gil, hoofd van het Olympisch Comité in 1971? Op de foto steekt hij lachend zijn hand op naar het opengedraaide raampje van een zwarte Volvo, kennelijk naar een goede bekende. Een fractie van een seconde later zullen 39 kogels hem doorzeven.

Voor wie deze zwartgalligheid te veel wordt, is er altijd nog de permanente expositie over geschiedenis en cultuur. Wist u dat de witte cirkel van de Managuayaanse vlag, waarin de gouden lama staat afgebeeld, een klodder spuug symboliseert? Ga eens snel kijken dan.
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder in een aangepaste versie te lezen in de Volkskrant.

Foto Lota del Horno

Geplaatst op

Miljardennota gelekt, dader gestraft

MATAQUINTOS – In Managuay is gisteren de overheidsbegroting voor het komende jaar uitgelekt.

Het document – ‘Miljardennota’ geheten omdat alle bedragen, vanwege de beroerde koers van de Managuayaanse peso, minimaal negen nullen tellen – is in het amper gedigitaliseerde, Zuid-Amerikaanse land niet gelekt via internet, maar omdat een ambtenaar zijn printer, met de papieren er nog in, in de bus had laten staan.

Het is nog onbekend welke ambtenaar de nota heeft gelekt, maar voor de zekerheid is de hele werkgroep Miljardennota van het ministerie van Financiën geëxecuteerd.