Berichten

Geplaatst op

All Inclusive 2013 – Unieke landenaanbieding!

MANAGUAY ALL INCLUSIVE

1 TICKET – 1 LAND
HEEL MANAGUAY VOOR MAAR $ 9.999.999 !

Word je ook zo ziek van polsbandjes die maar in één resort geldig zijn? Wil je gaan en staan waar je wil, én tot in de late uurtjes onbeperkt genieten van drank, vrouwen en hoefdieren?
Boek dan nu Managuay All Inclusive!

Hou je van zon? Bezoek dan een van de vele stranden aan het Blauwe Meer, het grootste meer van Managuay!
Hou je van verouderde industrie?
Bezoek dan eveneens het Blauwe Meer, want daar ligt hét centrum van de petrochemische industrie: Puerto Petróleo!
Hou je van spanning?
Beledig dan een ambtenaar in functie!

Vroegboekkorting: een heel land 

voor slechts 9.999.999 Managuayaanse peso!*

Bij de prijs inbegrepen:

  • bootreis naar Zuid-Amerika
  • verblijf in dubieuze hotels
  • polsbandjes voor 2 personen, die overal in Managuay recht geven op:
    • ontbijt – lunch – diner 
    • frisdrank – sterke drank (niet voor kinderen jonger dan 12)
  • toegangskaarten:
    • kaart openbaar vervoer
    • Roze Kaart (straatprostitutie hetero)
    • Bruine Kaart (straatprostitutie homo)
  • plus GRATIS informatiefolder/ kinderboek Hoe overleef ik… soa’s in de tropen

* Aanbieding op basis van een verblijf van 2 dagen voor 2 personen

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Technologie

‘En dit,’ zegt de gids, ‘is de internetzaal.’ Onder een cirkelvormig plafond, gestut door Griekse zuilen, staat een mahoniehouten bureau met een computer erop. Het inbelmodem verspreidt een ratelend geluid. ‘Een pc,’ constateert de collega van Le Monde, en krabbelt op zijn blocnote. ‘Is het een Windows 8?’ De gids, die op het toetsenbord tikt, begint onbedaarlijk te lachen. ‘Windows 8?!’ Een traan uit zijn oog vegend: ‘Wij zijn inmiddels verder. Dit is een Windows 95.’

Er zijn veel terreinen waarop Managuay een achtergestelde positie inneemt, en technologie is er beslist een. In dit cassetteland verzamelen zich op feestjes steevast vijf mannen rondom je cd-speler en stoten bewonderende fluittonen uit. Videotheken doen er goede zaken, en niet zelden rangschikken ze hun films op Betamax, Video 2000 en VHS.

Ook wat computers betreft, is Managuay een vergaarbak van verouderde technologieën. In Valle de las Tetas – het Silicon Valley van Managuay – werd vorig jaar de lancering van Windows 95 groots gevierd. ‘Vanaf nu telt Managuay mee als computerland,’ ronkte de licentiehouder. ‘De Commodore 128 gaat het héél lastig krijgen.’ Vijf minuten in de demonstratie van het nieuwe besturingssysteem crashten alle computers.

Desalniettemin breidt de digitale wereld zich in het Zuid-Amerikaanse land als een olievlek uit. Bedroeg het aantal officiële internetaansluitingen in 2011 nog vier, een jaar later stond de teller al op elf. En dat is bijzonder, voor een land waar vooral ouderen liever vertrouwen op nieuwsvoorziening per telex, telegraaf en postduif.

Nadat hij de journalisten verschillende kleuren diskettes heeft getoond – ‘een soort floppy, maar dan hard’ – stapt de gids naar de pc en zegt triomfantelijk: ‘Nu moet u dít maar eens bekijken!’ Staand voor de computermonitor betrekt zijn gezicht. ‘Puñeta!’ brult hij. ‘Een half uur gelul en nóg is die foto van Gloria Estefan niet geladen!’
Roger Abrahams

Geplaatst op

De Volkskrant in zee met dictatoriaal regime

De Volkskrant van vanochtend


AMSTERDAM – Dagblad de Volkskrant heeft een deal gesloten met Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika. Dat blijkt uit de editie van vanochtend.

Door Jens Mikkelsen

Op de achterpagina van het Volkskrant-katern V staat een verslag van het Managuayaanse muziekfestival El Aire Libre, geschreven door Noud Nijssen. Nijssen werkt voor Persbureau Managuay, een in Utrecht gevestigde nieuwsorganisatie die gelieerd is aan de dictatuur in het Zuid-Amerikaanse land. Volgens hoofdredacteur Roger Abrahams van dat persbureau gaat het echter om een tiendelige reportageserie ‘waaraan niets illegaals kleeft.’ Abrahams: ‘Er wordt weleens beweerd dat ik nauwe banden onderhoud met de militaire junta, maar veel verder dan gezamenlijke weekendjes weg en het bijwonen van doopsels van hun kleinkinderen gaat het niet.’

Niettemin wijst mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch erop dat Persbureau Managuay momenteel in opdracht van de Managuayaanse overheid werkt aan een boek voor de Nederlandse markt. De voorlopige titel zou Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek luiden en het doel zou het verspreiden van propaganda zijn. Abrahams ontkent: ‘Ik daag u uit te bewijzen dat wij werken aan zo’n boek. In ieder geval kan ik u aanraden hierover te zwijgen als u weer naar salsales gaat, want voor u het weet, zit u in een ongeregistreerd vrachtschip onderweg naar Zuid-Amerika, op schoot bij twee korporaals die iets aan het zoeken zijn onder uw nagelriemen met een héél lang mes.’

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Cabaretfestival

Het Teatro Colón in San Luís

‘Kennen jullie dat?’ De cabaretier kijkt het publiek in. ‘Zat ik laatst op een tank, komt er een officier op me af. Zegt ie: “Het is groen, je mag er niet op zitten en het is géén tank.” Ik zeg: “Weet ik niet.” Hij pakt zijn Korobov TKB-022 volautomatisch, slaat me tegen de grond en brult: “Tóch een tank!”’

Rumoer. De man naast me slingert zijn glas caipirinha naar het podium. Laarzen, een stoel en zelfs een hagelschot ijsklontjes gaan door de lucht. Glunderend ontwijkt de cabaretier de projectielen: zijn grap valt duidelijk in de smaak.

Het Festival Cabaret de las Pampas is hét humorevenement van Managuay. Eens per jaar stroomt het Teatro Colón in San Luís vol voor zestig grappenmakers die strijden om de eer. Hun grootste hindernis is ongevraagde publieksparticipatie – hier in het cowboyachtige zuiden geeft men nu eenmaal graag zijn mening.

Vorig jaar maakte een nerveuze beginneling de zaal, bestaande uit Hubba Bubba smakkende gaucho’s, uit voor ‘kauwboys’. Hij bezweek aan interne bloedingen. Een The Matrix-parodiant had geluk en kwam er met slechts een geperforeerd oor vanaf. Inmiddels zeggen oud-winnaars als Sara Krosas (kapotte knieschijf), Juan Japo de los Walos (doorzeefde linkerschouder) en Frederico Jóven (betweterigheid van de volhardende soort): wie San Luís in één stuk verlaat, heeft er niet echt gestaan.

Tijd voor de laatste act. Het is het trio Raúl, Ramón y Ramona, dat vorig jaar nog wegens ‘subtiliteit’ werd afgewezen. Daar hebben ze van geleerd: Raúl draagt een gillende lesbienne op zijn schouder, Ramón een manke condor en Ramona draagt, getuige haar deinende borsten, helemaal niets. Onder luid gejoel schroeft ze de dop van een fles olijfolie en knipoogt naar de juryvoorzitter. Die steekt zijn duim omhoog. Eén finaleplek staat al vast.

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Sint-Cerberus

Kindertekening van Sint-Cerberus

Avond. De kachel zoemt, buiten bromt een lama. De zeven kinderen van Paco en Panchita slaken een gaap – en op dat moment knalt de deur open. ‘Vrolijk Sint-Cerberus!’ Een prikkende nevel vult de ruimte. Drie zwartgeverfde mannen stormen naar binnen en bekogelen met ontelbare harde brokken de kleintjes, die huilend en gillend het erf op stuiven. Dan sjokt een man met een rode mijter, rode poncho en een stok de kamer binnen. Oom Diego – want die is het – ploft neer in een fauteuil. ‘Zo. Nu eerst een tequila.’

De Managuayaanse Sinterklaas heet Sint-Cerberus en is een kindervriend op wie niet alle kleintjes zich verheugen. Met San Cerbero verkleden vaders en ooms zich als een christelijke heilige – of als diens hulpje Pedro el Negro – om hun kroost te verrassen. Aangezien het feest echter wordt gezien als een excuus om het collectief op een zuipen te zetten en de verrassing bestaat uit een wolk pepperspray en een spervuur van keiharde snoepjes (de cagarrutas), houdt menige Managuayaanse kleuter er een trauma aan over.

Vorig jaar werd in Mataquintos zelfs een opvanghuis geopend voor slachtoffertjes van de goedheiligman. De opening werd ontsierd door een menigte aangeschoten Sint-Cerberussen voor de ingang, die tientallen in brand gestoken kinderknuffels naar binnen probeerden te gooien en de Managuayaanse versie brulden van ‘Ach vaderlief, toe drink niet meer’.

Als alle kinderen weer rustig in bed liggen, schenken Paco en Panchita een borrel in. Ze bedanken oom Diego. Wat is eigenlijk de lol van het feest? Paco: ‘Degene die Sint-Cerberus speelt, heeft een goede tijd.’ Panchita lacht: ‘Maar die is dan ook dronken.’ Dus iedereen is opgelucht als Sint-Cerberus eind december weer vertrekt? ‘Jazeker,’ roept oom Diego vanuit zijn fauteuil. ‘Dan kunnen we die mormels tenminste weer zónder poespas de stuipen op het lijf jagen!’
Noud Nijssen

Foto Persbureau Managuay

Deze culturele reportage was eerder in afwijkende vorm te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Kardinaal smeekt om vergeving


MATAQUINTOS – Het hoofd van de katholieke kerk van Managuay, kardinaal Esposo, heeft tijdens de paasmis van zondag uitgebreid stilgestaan bij de aanklachten van seksueel misbruik binnen de kerk.

Esposo, die eerder had gesteld dat zijn priesters ‘echte mannen’ waren en dus geen homoseksuele relaties aanknoopten, zei nu tot inkeer gekomen te zijn. ‘Het kan niet zo zijn dat mensen in de aanvang van hun bestaan, overgeleverd aan prelaten, onherstelbaar in hun vertrouwen worden gekwetst.’ Esposo vroeg om vergiffenis en zei te hopen op een spijtbetuiging vanuit het Vaticaan. ‘De kerk moet hier op een volwassen manier mee omgaan.’
NIEUWSFLITS Kardinaal Esposo is hedenochtend door paus Benedictus XVI uit zijn ambt ontheven. Hij wordt opgevolgd door Angelino Amando Caramél, de bisschop van San Fernando die ook wel bekend staat als ‘de hete tabberd’.
Geplaatst op

Couleur locale: De Haaienbus

De Haaienbus rijdt door Roipoipú

Amnesty International en Human Rights Watch hebben keer op keer kritiek op Managuay: de dictatuur communiceert niet met burgers, ze is niet transparant in haar handelen, ze executeert dissidenten zonder vorm van proces. In 2007 pareerde de regering-Jamón al deze kritiekpunten tegelijk met een nieuwe vorm van gevangenentransport: de Haaienbus.

Uit de brochure: ‘Ten eerste weet de arrestant direct waar hij aan toe is. Ten tweede kunnen zijn stadgenoten zien hoeveel vrienden ze gaan verliezen. Ten derde fungeert de bus als rijdende rechtbank. Immers, de buschauffeur is óók snelrechter en heeft de verplichting het doodvonnis af te ronden voordat hij bij de rechtbank arriveert. Dat wil zeggen: het bassin hongerige haaien van de plaatselijke dierentuin. Kortom: de Haaienbus is win-win-win!’

Foto Rogelio de la Sierra

Geplaatst op

Veel geld zoek bij Serious Request

Het productieteam van Serious Request Managuay presenteert
vol trots de wc-eenheden achter het Glazen Huis

CHACO – Serious Request in Managuay is vrijwel al zijn geld kwijt. De verdenking gaat richting de dj’s in het Glazen Huis.

Terwijl de teller zondagavond nog op 442.000 peso aan donaties stond, trof de notaris vanochtend nog maar 4 peso aan in de kluis. Buiten de notaris hebben alleen de drie radio-dj’s een sleutel van het depot, dat zich in het Glazen Huis bevindt. ‘Het is een mysterie,’ zei dj Alejandro Muffuletta na de ontdekking. Oplettende luisteraars hoorden intussen op de achtergrond iets wat leek op het ploppen van een champagnekurk en onderdrukt gejuich. Volgens getuigen arriveerde vannacht bovendien een Ferrari-dealer met een vel papier bij het Glazen Huis en vroeg ‘om op de stippellijn te tekenen.’

Critici wijzen erop dat bij de Managuayaanse versie van Serious Request, die dit jaar voor het eerst wordt georganiseerd, integriteit nooit een prioriteit is geweest. Zo wilden de dj’s wel vasten, maar alleen binnen een straal van 300 meter van een McDrive. Ook is nog steeds onduidelijk voor welk goed doel geld wordt ingezameld. Aanvankelijk zou het Rode Kruis daar zeggenschap over krijgen, maar daar stak de militaire junta een stokje voor. De minister van Defensie ‘studeert nog’ op de materie, maar hij heeft zich al laten ontglippen dat de gespen van het officierskorps ‘wel een karaatje goud erbij mogen krijgen.’

Geplaatst op

‘Poetin is antiautoritaire man die van homo’s houdt’

De Russische president Vladimir Poetin

LAMA UAYA – De Russische president Vladimir Poetin, vandaag op staatsbezoek in Nederland, is in feite een aimabele, antiautoritaire man die van homo’s houdt. Dat vindt bijna niemand.

Door Jens Mikkelsen

Tenminste, in het Managuayaanse provinciestadje Lama Uaya is geen enkele persoon op straat te vinden die die mening is toegedaan. Hoewel Managuay te boek staat als de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika en een vriend van de Russische Federatie, hebben buiten de hoofdstad maar weinig Managuayanen een positief beeld van de Russische president. Sterker nog, de meesten hebben helemaal geen beeld. Op het tonen van een foto van Poetin waren de vaakst gehoorde reacties: ‘Geen idee,’ ‘Is hij ziek?’ en ‘Dat is die vent van wie ik een auto heb gekocht. Ze moesten hem ophangen.’

Wel waren alle geïnterviewden bekend met Vladimiro Puta, een Managuayaanse manhoer die de laatste jaren furore maakt als naakte, geheel met Spachtelputz bedekte jazz-zanger.

Lees meer nieuws over Vladimir Poetin op het Poetin-blog.

Geplaatst op

‘Nobelprijs Mo Yan leidt tot oorlog’

Sergio Sánchez Hammarskjold

PERFIDO – Ook dit jaar gaat de Nobelprijs voor de Literatuur aan Sergio Sánchez Hammarskjold voorbij. De Managuayaanse schrijver is teleurgesteld. ‘Nog even en Zweden is in oorlog.’ 

Door Jens Mikkelsen

Meneer Hammarskjold, tijdens ons gesprek van gisteren wist u zeker dat u zou gaan winnen. 
Dat was een pose. De Zweedse Academie is een achterhaalde club van idioten die geen flauw benul hebben van literatuur.

Gisteren noemde u de Zweedse Academie nog een ‘respectabel instituut vol wijze mannen die weten wat ze doen.’
Ja, gelul natuurlijk.

Kent u het werk van Mo Yan? Hij is onderscheiden omdat hij ‘met hallucinerend realisme volksverhalen, geschiedenis en het hedendaagse combineert.’
Mo Yan is weer zo iemand die verzinseltjes op papier zet. Ik maak toegepaste literatuur. Neem zijn boek De wijnrepubliek en vergelijk dat eens met dit etiket dat ik vorige week nog geschreven heb voor de cabernet sauvignon van Malgusto: ‘Malgusto-wijn is het product van tweehonderd jaar ploeteren, van pioniersgeest en pis…’

Was u niet ook bezig met een roman?
(zucht) Jawel, maar na de eerste alinea dacht ik: mijn god, wat duurt dit láng! Toen ben ik verder gegaan met deze huis-aan-huis-folder voor een vriend van mij, Dokter Coco: ‘Last van aambeien? Erectieproblemen? Hoest uw lama? Dokter Coco geeft…’

Hoe voelt u zich eigenlijk?
Om eerlijk te zijn: het gaat wel. Ontspannen. Ik voel me gesterkt in mijn geloof.

Geloof?
In de komst van een Derde Wereldoorlog.

Dat klinkt dramatisch. 
Ziet u het dan niet? Deze Nobelprijs splijt de wereld in twee kampen: de Zweden en de niet-Zweden. Vorig jaar ging de Nobelprijs naar – goh, toevallig – een Zweed, en dit jaar naar een Chinees van wie niemand ooit gehoord heeft. Nog even en Zweden is in oorlog. En aangezien de Zweden met negen miljoen zijn en de rest van de wereld met zeven miljard, heb ik wel een idee wie die oorlog gaat winnen.

Al doen de Chinezen natuurlijk mee met de Zweden.
Verdomme, u heeft gelijk.

Zie ik daar een traan?
Stop dit gesprek.

O, oké.