Kritiek oppositie – o nee, toch niet

MATAQUINTOS – Aan de bar van het parlementaire restaurant Mañana Mañana hebben oppositiepartijen maandag een poging gedaan om zich kritisch uit te laten over de regering-Jamón.

Door Jens Mikkelsen

Onderwerp van het informele gesprek waren bezuinigingsmaatregelen. ‘Dit kabinet wil bezuinigen en de rekening bij de meest kwetsbaren neerleggen,’ klaagde Romero van de Ultrasocialisten, om daarna toe te geven dat die ‘het er ook een beetje naar gemaakt hebben.’ Schweinsteiger van de Socialisten: ‘Het kabinetsbeleid is onrechtvaardig, oneerlijk en ten dele asociaal.’ Berustend: ‘Maar ja, dat is gewoon een voortzetting van het beleid van de afgelopen, eh, 128 jaar.’

In de volksvertegenwoordiging van de militair-democratische republiek van Managuay gelden alle partijen als oppositiepartijen, aangezien geen van hen zitting heeft in het uit legerofficieren bestaande kabinet. Wel hebben alle parlementariërs een persoonlijke eed afgelegd aan generaal Jamón, of, zoals hij in de eed genoemd wordt, ‘De Grote Wegwijzer’.

‘Oorlog en vrede’ leidt tot crisis binnen junta

MATAQUINTOS – De roman ‘Oorlog en vrede’ van Leo Tolstoj blijkt een splijtzwam binnen de militaire junta, zo melden anonieme bronnen. Het boek uit 1868 verscheen twee weken geleden voor het eerst bij een Managuayaanse uitgever.
Door Jens Mikkelsen

Ondanks zijn status van klassieker uit de wereldliteratuur wordt het boek door generaal Jamón gezien als een impliciete aanklacht tegen zijn beleid. Hij denkt dat het geschreven is door generaal Eduardo Dinero, de minister van Economie en Mosterdgas. Dinero heeft inmiddels geen regeringsfunctie meer, en waarschijnlijk ook geen hoofd.
Oorlog en vrede
beschrijft diverse veldslagen uit de Napoleontische tijd. Generaal Jamón acht dit ‘onnodig terugkijken’. ‘Wat is er mis met de veldslagen die ons glorieuze leger nú uitvoert?!’ zou hij hebben uitgeroepen.
De anonieme bronnen zijn medewerkers van het Gecamoufleerde Huis, de ambtswoning van het staatshoofd van Managuay. Toen de militaire junta aan de macht kwam, liet generaal Jamón het monumentale pand overschilderen in vlekkerig groen en beige. Daarvoor, ten tijde van de linkse rebellenregering, was het rood van kleur en heette het het Rode Huis. ‘Het bruine huis’ is een Managuayaanse benaming voor de wc.

Rechtse leider wil met zijn drieën toepen


MATAQUINTOS – De ultrarechtse leider Paco Tornado (PPP), die vorige week met zetelwinst naar het parlement terugkeerde, vindt dat ook de Christelijke Partij met hem moet toepen.

Sinds de installatie van het nieuwe parlement toept Tornado tijdens de debatten met zijn collega van de Liberale Partij. Hij wil echter dat de voor hem gezeten leider van de Christelijke Partij, Máximo Verrandés, meedoet. ‘Toepen doe je met zijn drieën. Het is moeilijk toepen met een lege stoel,’ aldus Tornado.

Verrandés, die met een gedecimeerde fractie in het parlement is gekomen, vindt echter dat zijn partij ‘bescheidenheid’ past. Daarbij komt dat een aantal partijgenoten heeft gedreigd over te gaan op hartenjagen of boerenbridge wanneer Verrandés aanschuift bij Tornado.

Tornado vreest dat de christenen hem in de kaarten willen kijken. ‘Dan sla ik er één, en dan weten de liberalen dat ik slechte kaarten heb. En dan schuift Verrandés zeker aan, en slaat er in één keer zeven! Ik ben niet knettergek.’
Doorgaans slaat Tornado er overigens acht, hetgeen niet is toegestaan.

Death Belgian cyclist doesn’t scare Managuayans

Cyclist Wouter Weylandt earlier this year

CHUCO – The fatal accident of Belgian cyclist Wouter Weylandt in the Giro d’Italia yesterday has turned attention to La Ronda de Managuay, a cycling race coming up next month.

Managuay is a poor South American country where the only well-functioning organisation is the Ministry of Propaganda. According to some critics, Managuay organising a four-week international cycling race by standards of the International Cycling Union (UCI) ‘is like a llama trying to spit in its own eye.’

Yesterday, a Ronda spokesman referred to the same South American cameloid after expressing his grief about Weylandt’s death. Although some stages of La Ronda are located in the Andes, such an accident could never happen in Managuay, he said. ‘In the valleys of this country, there’s always a llama to drop on.’

Cycling teams from France and Australia are reconsidering their participation.

‘Osama bin Laden niet dood, maar gevlucht’

Osama bin Laden: dood of levend?

PERNILOS – Ondanks herhaalde bevestigingen door de Amerikaanse overheid houdt het gerucht aan dat Osama bin Laden niet dood is, maar gevlucht naar Zuid-Amerika.

De leider van Al Qaida zou zich ophouden in een snackbar in Pernilos in het zuiden van Managuay. Dat zegt Miguel Moscoso, een inwoner van Pernilos. De snackbar wordt gerund door Jamal Sánchez, de enige moslim van Managuay en maker van shoarmataco’s. ‘Moslims, shoarma – een en een is twee,’ concludeert Moscoso. De Managuayaan ontdekte vanochtend lange, grijze baardharen tussen het lamsvlees en meldde dit onmiddellijk bij de politie.

Overigens betwijfelt Moscoso dat de autoriteiten onderzoek doen, want ‘ze nemen mijn tips nooit serieus.’ Wel is hij bereid journalisten de weg te wijzen naar de snackbar. ‘Bij de kippenslachterij rechtsaf, en dan is het precies tussen de de lp-winkel van Jim Morrsion en de hamburgertent van Elvis in.’

Lijsttrekkersdebat: iedereen prijst de generaal

Het hoofdkwartier van Mercosur in Montevideo, Uruguay

LA LIBERTINA – Bij het eerste grote lijsttrekkersdebat in Managuay werd donderdag veel geruzied, maar over één ding was men het eens: generaal Jamón is de onbetwiste leider.

Het verschil zat hem vooral in de formulering. De Liberale voorman Marco Ruteño prees Jamón voor een publiek van studenten in La Libertina aan als een ‘kampioen van de vrijheid’. Niemand maakt zich zo sterk voor de vrijheden van de staat als hij, stelde Ruteño, ‘zoals het recht op intimidatie en het recht op eenzaam opsluiten zonder vorm van proces.’

Ruteño’s grootste tegenstrever, Emilio Romero van de Ultrasocialistische Partij, prees het staatshoofd juist omdat hij de eigenheid van de lagere klassen beschermt. ‘Hij houdt ze zoals ze zijn: arm en dom.’ Paco Tornado van de extreem-rechtse PPP richt zijn pijlen sinds enkele maanden niet meer op Boliviaanse immigranten, maar op het Zuid-Amerikaanse samenwerkingsverband Mercosur. ‘Een briljant strateeg als generaal Jamón snapt dat we zo snel mogelijk uit dat zootje moeten stappen,’ schreeuwde hij, ‘ook al zitten we er nog niet in.’

De campagne in Managuay duurt dit jaar met drie weken erg kort. Volgens critici is dat geen probleem, aangezien het volk toch geen stemrecht heeft en generaal Jamon nu al weet welke stromannen hij een plek in het parlement zal toewijzen. De parlementsbenoemingen in Managuay vinden plaats op woensdag 12 september.

‘Mark Rutte heeft dubbel paspoort’

AMSTERDAM – Premier Mark Rutte bezit een dubbele nationaliteit. Dit vanwege de Managuayaanse wortels van een van zijn grootouders.

Dat zegt Enrique Gonsalves van de Militaire Overheidsadministratie van Managuay (AGMM). De nationaliteitsbeginselen van het Zuid-Amerikaanse land staan toe dat een kleinkind van een van zijn vier grootouders de Managuayaanse nationaliteit krijgt doorgegeven. Dit zou betekenen dat Rutte, vanwege zijn grootvader van moeders kant, per definitie de Managuayaanse nationaliteit bezit. Gonsalves: ‘Die regel maakt hem zo Managuayaans als maïsbier en mosterdgas.’

De onthulling is pikant. Rutte ligt onder vuur vanwege de twee paspoorten van zijn staatssecretaris Marlies Veldhuijzen van Zanten-Hyllner (Zweeds/Nederlands). De premier verklaarde gisteren daar geen probleem in te zien, terwijl hij in 2007 nog vond dat het PvdA-minister Albayrak ‘zou sieren’ als zij haar Turkse nationaliteit opgaf. Gedoogpartner PVV eist dat Veldhuijzen van Zanten hetzelfde doet met haar Zweedse pas.

Critici van het militaire regime in Mataquintos beweren dat het slechts een poging betreft om prominente buitenlanders voor Managuay te claimen. Zij verwijzen naar Operatie Nobel, waarmee het generaalsbewind in de jaren 70 in één klap de nationaliteit toekende aan onder anderen Albert Einstein, Winston Churchill en Moeder Theresa.

Vandaag: Dag van de Panfluit

Vandaag is het in Managuay Dag van de Panfluit. In het hele land staan festiviteiten rond dit blaasinstrument op het programma, zoals panfluitwerpen, kinderpanfluitknutselen en wedstrijden wie-krijgt-de-meeste-panfluiten-in-zijn-mond. Ook zullen Bolivianen met een panfluit op feestelijke wijze levend worden verbrand, want Boliviaanse panfluiten zijn – in tegenstelling tot Managuayaanse – het werk van Satan. Feliz día de fiesta!

Foto Lota del Horno

Muziek in een bananenrepubliek (3)

Elke maand doet correspondent Joris Mikkelsen – het kleine neefje van Jens – verslag van een muziekfestival in Managuay, de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek. Nu: Motores Negros.

Festival: Motores Negros
Beoordeling: *****

Leger
‘Ik had thuis een lama gekleid, van modder,’ zegt Hernán. Verslagen ligt de dikke tiener op het grasveld. Alleen het korte eind touw in zijn hand herinnert nog aan Pepito, het vriendje op wielen waarmee hij over het festivalterrein zwierf. ‘We hadden superveel aanspraak. Soms kreeg hij rum aan de bar, die mocht ik dan opdrinken.’ Totdat Pepito per ongeluk tegen een officier aanreed. Hernán: ‘Zonder iets te zeggen haalde hij een Romeinse kaars uit zijn binnenzak en schoof ‘m zó in Pepito’s onderkantje. Ik heb geen scherf meer teruggezien.’

Het nationale leger van Managuay: ook op het tweede festival dat ik hier bezoek, blijkt het een bron van ellende. Motores Negros draait om het idee dat iedere idioot met een gemotoriseerd voertuig volslagen ongeorganiseerd mag racen over een braakliggend stuk land. Een perfect concept dus voor de militaire elite. Die komt elk jaar niet alleen pesterig inrijden op de vele tentjes op het terrein, maar vooral deelnemen aan de parade op de slotdag – vandaag – om met de eerste prijs naar huis te gaan.

Die slotparade is een feest voor de trotse bezitters van zelfgeknutselde snelheidsmonsters, onder wie Waldo en Alberto. We ontmoeten de twee twintigers voor een taco- en tequilatentje, waar ze een grote zeepkist hebben geparkeerd. ‘Onze scooter,’ lacht Alberto, een jongen met lange zwarte krullen. ‘Er zit de motor van een Vespa SS 90 in.’ Waldo laat zien hoe hij in de zeepkist twee zitjes met leren bekleding heeft aangebracht én een minikoelkastje met alle benodigdheden voor mojito’s. ‘Mojito’s en Motores Negros,’ grijnst hij, ‘dat is het leven.’

Hij heeft het amper gezegd of het wordt stil om ons heen. Alle hoofden draaien naar de verste hoek van het veld, waar een vaandel met de Managuayaanse vlag boven de menigte uit priemt. De tank die erachteraan komt rollen, vertelt ons: de parade is begonnen en het leger doet de aftrap. Schel tettert het volkslied uit de trompetten van de militaire fanfare: ‘La Himna del Gran Indicador El General Jamón y Su País Managuay, y También de Todo El Resto del América del Sur Que le Apartiene, Pero Provisalmente sólo Managuay’(‘De hymne van de Grote Wegwijzer generaal Jamón en zijn land, en ook van de rest van Zuid-Amerika, dat hem toebehoort, maar vooralsnog alleen Managuay’).

Ruim een half uur lang trekt de stoet aan ons voorbij. Camouflagejeeps, langeafstandsraketten, de lamacavalerie. Net als de andere toeschouwers veinzen Waldo en Alberto respect en kijken toe met strakke blik. Ze worden er niet voor beloond: de zeepkist, die zich kennelijk net iets te ver op het pad bevindt, wordt eerst door twee majoors aan de kant geduwd en even later door een amfibievoertuig verpletterd. Als de houtsplinters zich in mijn wenkbrauw boren, moet ik denken aan Pepito.

Motores Negros is een onvergetelijke ervaring. Vijf sterren.

Hasta la vista,

Joris Mikkelsen

Dit verslag stond eerder op VICE.com. Volg daar de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer. Of op deze website.

Zie ook:
Muziek in een bananenrepubliek (1)
Muziek in een bananenrepubliek (2)

Foto Ronaldo Santana

Weekendje Chuco: een panfluit van 300.000 kg

Hotel Andes in Chuco (rechts van de rivier, naast de telegraafpaal)

Ga naar Chuco, de parel van de Andes! Na een paar dagen in hoofdstad Mataquintos heeft u het namelijk wel gehad met die drukte, die uitlaatgassen en die constante zakkenrollerij door de verkeerspolitie. Een beknopte reisgids.

BEKIJKEN
Panfluitpaleis
$

Chuco is het kloppend hart van de Managuayaanse panfluitindustrie en een bezoekje aan het Panfluitpaleis is dan ook een absolute aanrader. Er staat de grootste panfluit ter wereld (29 m hoog, 300.000 kg zwaar) en zelfs de wc’s bestaan uit porseleinen panfluitbuizen. Toch zal de doorsnee toerist, zo vermoeden wij, de panfluitsoep en een workshop neus-, oor- en anusfluiten aan zich voorbij laten gaan.

ETEN
El Scroto
$

De naam van dit goedkope restaurantje aan de rand van het centrum betekent ‘het scrotum’: nu weet u meteen wat de specialiteit van het huis is. Op het menu staat lamascrotum, chihuahuascrotum, chinchillascrotum – zelfs mensenscrotum. De uitbater wilde ons niet vertellen waar hij die laatste vandaan haalt, maar verwees wel naar een ‘megadeal’ met het Ministerie van Foltering.

SLAPEN
Hotel Andes
$

Wat maakt een weekendje Chuco completer dan slapen tussen de bergtoppen? Nou, een dak boven je hoofd bijvoorbeeld, of een nachtkastje. Zo’n kaalgevreten grasveld waar toeristen hun slaapzak mogen neerleggen, noemen wij geen hotel. Maar goed, het ontbijt was redelijk.

UITGAAN
Burritobar
$

Veruit de vreemdste bar in Chuco – bezoek hem alleen na tweeën en bij absolute dronkenschap – heet de Burritobar. Niet omdat je er burrito’s kunt eten, maar omdat je bij binnenkomst je jas moet afgeven, op de grond moet plaatsnemen en strak in een veelpleurige poncho wordt gerold. Vervolgens lig je uren naar muziek te luisteren. Panfluitmuziek – dat spreekt.

Bij Air Burrito boek je al een retourvlucht Mataquintos-Chuco voor een bepaalde som geld.