Christelijke partijborrel accepteert toepakkoord

Máximo Verrandés senior

MATAQUINTOS – De Christelijke Partij heeft zaterdag tijdens een met drank overgoten partijborrel het akkoord over het parlementaire toeptoernooi aangenomen.

De borrel, in de bar van het parlementsgebouw, was een chaotische aangelegenheid. Het begon al toen voorzitter Enrique Blanco Blanco zijn welkomstwoorden niet kon uitspreken vanwege plakkerige tacoresten tegen zijn gehemelte. Partijleider Máximo Verrandés duwde hem daarop opzij en begon na de toost een emotionele toespraak.

‘Mijn vader heeft onder zes dictators een toeptoernooi georganiseerd,’ zei hij met een snik in zijn stem. ‘Dan kunnen wij het toch ook? Ach, vadertje… Hij had hier op 81-jarige leeftijd bij kunnen zijn, ware het niet dat hij in 2006 standrechtelijk werd geëxecuteerd.’

Vervolgens kregen alle aanwezigen een minuut spreektijd. Niet iedereen haalde de minuut, aangezien velen zich beperkten tot opmerkingen als ‘Manuel heeft in zijn broek gescheten’ en ‘Wanneer is het happy hour?’
Partijprominent Heraldo Mercantil loofde deze gang van zaken: ‘Fenomenaal. Dit is democratie in optima forma.’ Hij werd onmiddellijk in elkaar geslagen door de parlementaire oproerpolitie vanwege het gebruik van het d-woord.
De laatste spreker was, niet geheel toevallig, tequilabrouwer Bandoleo Reyes. ‘Wat lullen we nou?’ brulde hij slechts. ‘Gratis tequila!’

Het akkoord werd aangenomen met 100 % van de stemmen.

Nazomer in Managuay: Barbecue

Varken aan het spit: de Managuayaanse culinaire traditie staat dicht bij de natuur, en bij een voedselvergiftiging.

Om de nazomer af te dwingen, doet correspondent Jens Mikkelsen deze week verslag van zijn zomer in Managuay.
Vandaag: barbecuen bij de familie Rosas.

De verhalen over de barbecuecultuur in het dorpje San Adolfo Tedesco zijn talrijk. Ze blijken allemaal waar. Ook de gruwelijke.

Door Jens Mikkelsen

Toen Jacques Huisman, een vaste lezer van dit weblog, eind juli mailde dat hij op zijn vakantie in Managuay zomaar voor een buurtbarbecue werd uitgenodigd, noteerde ik het dorpje in kwestie meteen in mijn agenda. Nu kon ik er eindelijk heen: San Adolfo Tedesco. Het paradijs voor barbecuërs, gelegen op de zuidelijke pampa’s en gezegend met een ongelooflijke hoeveelheid bijnamen, waarvan ‘De Nationale Grill’ de gezelligste is en ‘De Gloeiende Hel Voor Alles Op Vier Poten, Behalve Vrouwen’ de angstaanjagendste.

De reis vanuit de hoofdstad Mataquintos duurt maar liefst vijftien uur: per trein, per minibus en – als laatste, maar comfortabelste etappe – per moeder, gewikkeld in zo’n veelkleurig, op haar rug hangend doek, waarin ze in deze contreien ook wel eens kleine kinderen vervoeren. Een slopende trip, maar je ziet weer eens iets anders van het land en bovendien hebben mijn doekgenoten Werner (2), Diego (3) en Yacinta (4) een hoeveelheid lolly’s en zakken chips mee die het reizen er bijzonder aangenaam op maakt.

Aangekomen in San Adolfo Tedesco stelt mijn reismoeder zich eindelijk voor. Ze heet Danita Rosas (17) en woont met haar moeder Melva en haar zeven kinderen in een huisje. Onmiddellijk verdwijnt ze naar binnen, waarop Melva me een tequila aanbiedt en dan over het gazon begint te lopen, terwijl ze ‘Adolfo! Adolfo!’ roept. Of haar man ook thuis is, vraag ik? Ze gromt: ‘Was mijn man maar zo knap als Adolfo.’ Twee tellen later komt een bruin-roze beest het gazon op rennen: Adolfo blijkt een fors zwijn te zijn.

Ik realiseer me: amper aangekomen in San Adolfo Tedesco is de barbecue al begonnen! Terwijl Melva Adolfo lief toespreekt, wurgt en vilt, stapt Danita de tuin in met een enorme houten spies en begint een vuur aan te leggen. Met de fles tequila die mij in de handen wordt gedrukt, moet ik proosten: op de Managuayaanse barbecue! Danita, Melva en Marcelo (8, de oudste), proosten mee, tussen de bedrijven door.

Tevreden plof ik neer op een stoel, bestel een lamamelk met rum – Gino (7) blijkt een formidabele cocktailmixer te zijn – en knip deze foto. Dan denk ik bij mezelf: …nou ja, ik weet niet meer zo goed wat ik dacht, maar verdorie, wat heb ik genoten.

Toerisme: Boek een weekendje Managuay!

Vakantieverblijf Los Amores in Porfavor

Wilt u er even heerlijk tussenuit? Even lekker naar een plek waar het niet zo frustrerend goed geregeld en schoon is? Huur een huisje in Managuay!

Omgeving
Het vakantieverblijf Los Amores ligt op de pampa’s van Zuid-Managuay, niet ver van San Luís. Hier bevindt u zich in het oude gedeelte van Porfavor, een stad die in 1553 door Karel de Sierlijke werd verwoest. Geniet van het groen! Het nabijgelegen meertje zal zowel de visser als de liefhebber van zware chemicaliën in u naar boven brengen.

Uw huisje
Uw huisje beschikt over alle moderne faciliteiten, met uitzondering van tv, koelkast, wasmachine, afwasmachine, magnetron, oven, douche en toilet. Het is geschikt voor max. 8 personen en bestaat uit een grote ruimte (opp. 12 m2) waarin zich op loopafstand alle faciliteiten bevinden die u nodig heeft: de keuken, de eethoek, de zithoek, de slaaphoek, een teil en een poepdoos.

Overig
Afstand stadscentrum: 5 min. (met paard en wagen. Te voet: 25 min.)
Openbaar zwembad: nabijgelegen meertje
Toilet: zie ‘Openbaar zwembad’
Restaurant(s): hahahahahaha!

Data en prijzen
4 nachten: 15.000.000 peso*

Kom genieten van Managuay! Hasta pronto!

* Er gaan geen lijnvluchten naar Managuay. Iedereen moet reizen per boot. In dat geval doet u drie maanden langer over de overtocht en komt er 1.000.000 peso bij de prijs in verband met inflatie.

Klassieker: De boot in de rivier

Deze maand is het 25 jaar geleden dat de kerncentrale van Tsjernobyl explodeerde, maar voor Managuay blijft 1986 het jaar van De boot in de rivier, een pareltje van de Managuayaanse, homo-erotische cinema. De film van Benicio Malandreddu veroorzaakte een enorme opschudding in het katholieke land: Malandreddu werd beschoten, zijn dochtertje werd ontvoerd, auto’s werden in brand gestoken en in de weekeinden werden drankwinkels beroofd (maar dat laatste is normaal).

De reden van alle opwinding was de scène op de foto, waarin bootsman Pepe (foto, links) tijdens een tocht door de jungle een hand op de schouder legt van zijn geliefde Marco, terwijl beiden half ontkleed zijn. Het lijkt een onschuldige daad in een land waar mannen elkaar bij wijze van begroeting bij de testikels grijpen, maar, zoals een woeste criticus destijds schreef: ‘dat is iets héél anders.’

Foto María Luísa Corazón del Ángel

Afgekeurd doelpunt doet nog steeds pijn

Onenigheid in de nationale ploeg van Managuay, 1976
JOHANNESBURG – De dubieuze WK-doelpunten van gisteren rijten bij de Managuayaanse afvaardiging in Zuid-Afrika, voornamelijk bestaande uit het nationale elftal en een handvol prostituees, een oude wond open.
De afgekeurde treffer van Lampard (Duitsland–Engeland, 4-1) en de buitenspelgoal van Tevez (Argentinië–Mexico, 3-1) doen onherroepelijk terugdenken aan de zogenaamde Canard van Cochabamba, 1976. In die Boliviaanse stad speelde het voetbalelftal van Managuay destijds de kwartfinale van de Condorcup tegen Bolivia. De Condorcup was in de jaren 70 een toernooi tussen Zuid-Amerikaanse dictaturen onderling en was vernoemd naar Operatie Condor, de praktijk waarbij de militaire junta van Argentinië duizenden kritische burgers in de Rio de la Plata wierp.
Tijdens de bewuste kwartfinale scoorden de Bolivianen al na acht minuten 1-0 uit een vrije trap. Volgens de Managuayanen echter werd die te snel genomen. Bij wijze van revanche dwong de Managuayaanse aanvaller Pedro ‘Botbreuk’ Lázaro een kwartier later de keeper van Bolivia om een gestopte bal alsnog over de doellijn te rollen, onder bedreiging van een machete. Toen de scheidsrechter ingreep, ontstond er chaos. Managuay zou het duel uiteindelijk verliezen met 17-1, mede omdat alle spelers gewapend naar de bestuurskamer van de toernooiorganisatie togen, met uitzondering van de doelman.
Overigens zit op dit moment de complete selectie van Managuay in Bloemfontein in de gevangenis vanwege openbare dronkenschap en seksuele intimidatie van twee Bavariameisjes.

Staatshoofd vindt weer de meeste paaseieren

De paasvondst van de minister van Buitenlandse Zaken, keurig gerangschikt

LOS CUERPOS – Het staatshoofd van Managuay, generaal Jamón, heeft ook dit jaar weer de meeste paaseitjes verzameld.

Dat maakte Jamóns persoonlijk assistent vanochtend bekend in het presidentiële buitenverblijf in Los Cuerpos, waar de politieke top van Managuay het paasweekend doorbrengt. Jamón eindigde bij het eieren zoeken als de onbetwiste nummer één, maar werd op de hielen gezeten door de minister van Buitenlandse Zaken en de voorzitter van het Managuayaanse parlement. Zij raapten respectievelijk zes en zeven eieren. Jamón daarentegen vond er 21.855.

‘Het is onbegrijpelijk dat mijn voltallige kabinet twee containers met hardgekookte eieren, geplaatst midden op de weide aan de zuidkant van het huis, over het hoofd heeft gezien,’ liet Jamón weten via zijn assistent. ‘Mijn persoonlijke lijfwacht, die eromheen stond, zegt dat niemand zelfs maar in de buurt is gekomen. Schande.’

De verliezer van de Paasviering, wachtmeester 1ste klasse Virginia Ugarte Ramírez (0 eieren), moet bij wijze van straf de helft van Jamóns eieren hebben opgegeten voordat om vijf uur de paashaasimitatiewedstrijd losbarst.

Couleur locale: het toilet


Veel Nederlanders denken dat een toilet in Managuay een vieze, onhygiënische bedoening is, maar niets is minder waar. Ziehier een keurige wc van een keurige Managuayaanse familie ergens op het platteland. Het porselein is gepoetst, de spiegels hangen aan de muur en de pater familias heeft zijn beste t-shirt opgehangen waarmee gasten hun besmeurde edele delen kunnen afvegen.

Vliegveld Mataquintos: misschien linksaf

Nu de luchthaven van Moskou door een terreuraanslag is getroffen, halen de generaals in Managuay opgelucht adem. Het enige vliegveld van Mataquintos is alleen voor militair gebruik en dus is de route ernaartoe streng geheim. Maar goed, die ene kolonel die nuchter genoeg is om te rijden, maar te aangeschoten om in één keer de weg te vinden, moet zijn Toepolev wel kunnen halen natuurlijk.

Geografie: Chuco

Chuco (35.000 inwoners) is de hoofdstad van de deelstaat Andes. Hoewel de stad in het hooggebergte ligt, geldt hij als een boom town: de economie groeit als kool vanwege de gunstige positie ten opzichte van de pan-Amerikaanse snelweg, die zich 1700 km verderop bevindt. Het succes kent echter ook een keerzijde in de vorm van het toegenomen verkeer (foto). De gemeenteraad overweegt een ringweg.

‘Niet snijden in ambtenaren’


MATAQUINTOS – De regering-Jamón overweegt drastisch te snijden in het ambtenarenapparaat, maar dit heeft tot protesten geleid. Bureaucratenvoorman Oswaldo Ben Jor, zelf herstellende van een steekwond: ‘Je kunt niet blijven snijden in de ambtenaren.’

Ben Jor voorspelt ‘bloedarmoede’ in de bureaucratie. ‘Ik heb nog littekens op mijn buik van de vorige afslankoperatie. Straks gaan onze polsen en vingers eraan. Hoe moeten we dan nog stempelen?’
Ben Jor werd een jaar geleden verwond door de toenmalige onderminister van Reorganisatie en Steekwapens, generaal Néstor Méndez. Méndez wilde niet reageren. Hij is aan het bijkomen van een schampschot dat hij opliep toen hij, na opheffing van zijn departement, een hoge functie accepteerde bij de Belastingdienst.