Generaal Jamón wint tv-debat


MATAQUINTOS – In een buitengewoon saai tv-debat is generaal Jamón, zoals verwacht, gisteren als winnaar uit de bus gekomen. De vier uur durende tv-uitzending liet het Managuayaanse staatshoofd als vrijwel enige spreken.

Presentator Oli Mungo Chávez introduceerde, na een kort welkomstwoord, zwetend de generaal, waarna een langdurig applaus losbarstte. Daarop nam Jamón het woord en richtte zich ruim drie uur en drie kwartier lang tot de natie. De enige interruptie kwam na drie uur en twintig minuten van de liberale leider Marco Ruteño, die naar het toilet moest.
 

Het was het enige spannende moment van het debat: Jamón reageerde als door een wesp gestoken en eiste dat Ruteño zijn blaas beheerste ‘als een man’. Tevens bleek met deze interruptie dat alleen de microfoon van Jamón echt was, en die van de vier politieke leiders van opgesteven papajapulp. Ruteño verliet huilend de studio.    

Het laatste kwartier van de uitzending was bedoeld voor debat tussen de overgebleven politici, maar door gebrek aan geluidsversterking, en een reclameblok van elf minuten, kwam dat nauwelijks uit de verf.

Overigens zijn de politieke partijen in de militair-democratische republiek Managuay het op vrijwel alle fronten eens. Politici strijden voor hun eigen hachje tijdens de campagne voor de algemene benoemingen van 9 juni aanstaande. Dan deelt generaal Jamón het nieuwe parlement in.

Vakbonden steunen oud-piloot Julio Poch

De Shorts SC.7 Skyvan, gebruikt voor de dodenvluchten

MATAQUINTOS – Oud-Transaviapiloot Julio Poch, die in Argentinië terechtstaat voor het uitvoeren van dodenvluchten, krijgt steun uit buurland Managuay. Daar pleit de Vakbond van Verkeersvliegers (VvV) voor eerherstel.

De piloten vinden dat hun naam door het slijk wordt gehaald. ‘Nu lijkt het alsof elke vliegenier uit Zuid-Amerika voor een dictatuur heeft gevlogen,’ zegt een woordvoerder. ‘Terwijl daar een uitgekiende training aan voorafgaat. Het vereist jarenlange ervaring en expertise om een kist met tientallen gedrogeerde jongeren aan boord naar de juiste plek boven de oceaan te sturen. Maar daar heeft niemand het over.’

De verkeersvliegers willen een protestmars organiseren met vakbonden in vergelijkbare branches. De Unie van Machinisten en Conducteurs op Staatsspoorlijnen (UMCSSM) is geïnteresseerd, net als de Managuayaanse Bond voor Waterboarders (BWM). Het Nederlandse ambassadepersoneel in Buenos Aires kent de actie niet, maar ‘wil best’ meelopen.

Geschiedenis: Catedral de la Santa Virgen

De kathedraal van de Heilige Maagd werd al in 1573 ‘de parel van de pampa’s’ genoemd, dankzij het met goud- en zilverwerk ingelegde altaar en de magistrale, op ontwerpen van Michelangelo geïnspireerde fresco’s. Op miraculeuze wijze overleefde de kathedraal de Onafhankelijksheidsoorlogen van de 19de eeuw en de Boerenrevolutie van 1919. De ambtenarenstaking van 2002 werd het gebouw echter fataal. Tussen de ruïnes kan nu worden gepaintballd.

Cultuur: Lezen


Maar weinig literaire werken hebben het in Managuay tot bestseller geschopt. Niet omdat de Managuayanen zo kieskeurig zijn, of arm – ze zijn vooral analfabeet. En dus lezen ze bitter weinig boeken (zeker als er geen plaatjes staan).

Dit neemt niet weg dat Managuay een bloeiende papierindustrie heeft. Het staatspapierbedrijf ManPapel voorziet heel Zuid-Amerika van goedkoop papier. Oorzaak is de makkelijk te winnen grondstof: bamboe van de in beslag genomen panfluiten van straatmuzikanten. Of de huid van de straatmuzikanten zelf.

Het dier op de foto heeft overigens met het bovenstaande niets te maken; dat is gewoon een parmantige lama.

EXCLUSIEF: Commandant rebellen geeft interview

Kameraad Joaquín Dante

EXCLUSIEF INTERVIEW MET JOAQUÍN DANTE, BEVELHEBBER BIJ DE TROEPEN VAN MAOÏSTISCHE REBELLENBEWEGING “DE OPLICHTENDE PAD”.

Door Jens Mikkelsen

Kameraad Dante, in drie weken tijd heeft De Oplichtende Pad niet alleen grote delen van Managuay veroverd, maar ook grote aantallen burgers voor zich gewonnen. Waar komt dat enthousiasme vandaan, denkt u?
Dat is simpel. De mensen zijn het zat, zeven jaar rechtse dictatuur van die militaire fascisten in Mataquintos.

Hoe gaat De Oplichtende Pad regeren, mocht u aan de macht komen?
Volgens de tradities van dit land.

En dat is?
Ook een dictatuur, maar dan links.

Wat heeft u de mensen te bieden?
Een leven volgens de maoïstische beginselen: met vrijheid, solidariteit en gelijkheid.

Wat betekent dat concreet voor de burgers?
Onze boodschap is helder: als zij solidair zijn met ons, dan geven we hun de vrijheid om te leven zoals wij het hun toestaan en dan beloven wij hen net zo te behandelen gelijk alle andere Managuayanen.

Een verleidelijke boodschap. Denkt u dat u Mataquintos snel zult veroveren?
Binnen twee weken. Maar ja, het is de race.

Een race naar Mataquintos?
Nee, we zitten hier allemaal aan de race. Dat maakt het moeilijk om binnen twee weken Mataquintos te halen.

De race?
De race, ja. Racekak. Race. Ken je dat, kameraad? Dunne. Sproeipoep. Knalkak. La mierda explosiva.

Diarree?
Diarree, ja. Maar als je het niet erg vindt: ik moet nu dringend naar de plee.

‘Managuay dumpt Griekse euro’s’


FRANKFURT – Volgens Jean-Claude Trichet, president van de Europese Centrale Bank, dumpt Managuay op grote schaal euro’s van Griekse makelij op de financiële markten.

‘Mocht de Managuayaanse overheid vrezen voor een waardedaling van de Griekse euro, dan is dit nonsens,’ wees Trichet de regering-Jamón de les. ‘Een Griekse euro is net zoveel waard als een Franse of Duitse.’ Generaal Pompo, de Managuayaanse minister van Financiën, ontkent de dumping. ‘Managuay houdt van sterke euro’s, of ze nu zo’n blinde uil achterop hebben staan of niet.’
Wel staan op de Managuayaanse versie van Marktplaats.nl sinds maandag zeventien kubieke meter aan Griekse euro’s te koop. Aanbieder: ene ‘G. Pompo’, woonachtig op het adres van de centrale bank van Managuay, en met de prijsaanduiding ‘n.o.t.k.’ Politiek analisten wijzen erop dat Pompo zich in het verleden meerdere malen denigrerend heeft uitgelaten over moussaka en de sirtaki.

Oppositie fel gekant tegen akkoord

Een kakkerlak in het parlementaire restaurant La Cucaracha

MATAQUINTOS – De partijen die niet aan het parlementaire toeptoernooi mogen meedoen, hebben het toepakkoord met de grond gelijk gemaakt. Een greep uit de reacties.

‘Het is goed om te horen dat vroegtijdig uitgeschakelde toepers nog steeds op een glaasje rum kunnen rekenen,’ gromt Benedetto Schweinsteiger van de Socialistische Partij. ‘Maar nu zowel Liberalen, Christelijken als PPP’ers aan hun vingers likken, raak ik die toepkaarten nooit meer aan.’

Volgens Feminina Anselmo van milieuorganisatie De Groene Beweging wordt het ‘onmiskenbaar een toernooi van Paco Tornado. Het gaat vooral om hoe je niet-toepende parlementariërs mag wegslaan, terwijl de kwaliteit van het spel al jaren afglijdt.’

De voorman van de Tequilapartij reageert met: ‘Dit wordt geen toeptoernooi, maar een poeptoernooi,’ en bestelt in de parlementsbar een extra borrel.

‘Ach, politiici – het zijn allemaal kakkerlakken,’ bromt buiten de heer G. Man in de Straat. ‘Wat dat betreft komen die 500 extra insektenverdelgers goed van pas.’

Afgewezen cabaretiers beginnen knokpartij


SAN LUÍS – Het grootste cabaretfestival van Managuay, het Festival Cabaret de las Pampas, is zondagmiddag in stijl afgesloten: met een massale knokpartij.

De vlam sloeg in de pan nadat de organisatie de deelnemers bekend had gemaakt die door mochten naar de volgende ronde in het fameuze Teatro Colón van San Luís (foto). Terwijl tijdens de audities het publiek door middel van pistoolschoten zijn mening over de kandidaten kenbaar maakte, was het nu een deelnemend trio dat de spierballen liet zien. Raúl, Ramón y Ramona, afgewezen vanwege de ‘subtiliteit’ van hun dwerg-eet-een-brandende-slang-op-act, begon de apparatuur op het podium richting de juryleden te gooien. Daarop haalden de toeschouwers, die aan het eind van de middag door hun munitie heen waren, hun lasso’s tevoorschijn of wierpen zich op het meubilair.
De theatermakers Raúl, Ramón y Ramona waren tot november vorig jaar werkzaam als uitsmijter in een discotheek voor sumoworstelaars. Verwacht wordt dat ze, dankzij hun pleidooi van zondag, alsnog tot de volgende ronde worden toegelaten.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: De Varkenssnuitskunks

De Patagonische varkenssnuitskunk

Luid wiekend zweeft de helikopter boven de Araná. De maan glinstert in het wateroppervlak. Vijf tot de tanden toe bewapende mannen springen op de oever – ‘Ándale! Ándale!’ – en jagen door de wirwar van straten en steegjes in de hoofdstad. Bij Enrique’s Enchilada’s houdt de eenheid halt. De voorste man kijkt om, zet dan zijn rechterlaars met kracht tegen de deur. Krak!

Zoals de Verenigde Staten de Navy SEALs hebben, beschikt ook de militaire junta van Managuay over haar eigen elitetroepen. Deze fuerza de operaciones especiales werd in 1962 opgericht door de toenmalige dictator van het land, generaal Fabio Flabendas, en heet Los Zorrinos, oftewel: de Varkenssnuitskunks. De naam werd bedacht door Flabendas’ ondergeschikten. Niet om de vasthoudendheid te eren waarmee dit Amerikaanse roofdiertje naar voedsel wroet, maar vanwege de scherpe geur die zijn anale klieren produceren – Flabendas leed aan ernstige winderigheid.

De opleiding tot Varkenssnuitskunk is keihard: zestig procent van de deelnemende militairen haakt voortijdig af. Degenen die de eindstreep halen, worden gedrild in typisch Managuayaanse vechttechnieken als met-zijn-twaalven-een-passant-beknuppelen, de-vijand-onder-tafel-drinken en met-een-tank-op-een-sloppenwijk-inrijden. In beginsel opereren de Varkenssnuitskunks in kleine, flexibele groepen die snel op een terroristische dreiging kunnen reageren. Vaker echter zijn ze dronken. Hun erelijst is indrukwekkend: de Skunks waren actief in voormalig Joegoslavië, Colombia en de F-side van Feyenoord, en volgens experts is zelfs de onverhoopte democratisering van Zuid-Amerika hun fout geweest. Maar daarover wordt nog gebakkeleid.

Enrique wijkt verschrikt achteruit. ‘Iedereen op de grond! Nu!’ Terwijl de overige vier hem rugdekking geven, snelt de voorste Varkenssnuitskunk naar de toonbank en grist een dampend dienblad weg. Tegen de uitbater: ‘O wee, als deze enchilada’s lauw zijn.’ Dan stormt de troep weer naar buiten. Als ze bijna de hoek om zijn, horen we één van hen zeggen: ‘Ik dacht dat de minister taco’s had besteld?’
Roger Abrahams

De vinding van Johan Pelle Witsema

De eerste reclameposter voor de ChakaKoko (1976)
Johan Pelle Witsema uit Lemmer kwam in 1975 naar Managuay met een droom: binnen twintig jaar zou hij het hele Zuid-Amerikaanse land aan de kaasschaaf hebben. Maar helaas: deze natie van vleeseters zag kaas als minderwaardig. Waarom jong belegen kauwen als er ook paella met lamalever is, en cuy, opengesperde cavia van de grill?
Witsema liet zich echter niet kennen en kwam door een gelukkig toeval – hij hakte zijn linkerhand af met een machete tijdens het openen van een kokosnoot – op een briljant idee: de kaasschaaf is een geweldig middel om die harde kokosschil te verwijderen! Met zijn revolutionaire ‘ChakaKoko’ bracht Witsema de huisvrouwen van Managuay buiten zinnen en binnen drie jaar was hij miljonair (in Managuayaanse peso’s, dat wel).

Lang heeft Witsema echter niet van zijn succes kunnen genieten: in 1978 drong de machetemaffia zijn villa binnen. De kapmesverkopers schaafden zijn scalp kaal, groeven Witsema tot aan zijn schouders in zijn eigen tuin en stenigden hem met ongeschaafde, dus harde, kokosnoten.
De ‘ChakaKoko’ rest als het tastbare bewijs van Nederlandse ondernemerszin overzee.