Toerisme: De dragers in de Andes

Wie een trektocht maakt door het Managuayaanse Andes-gebergte, heeft een drager nodig. Immers, als een sterke man zich over uw kleren, slaapzak en tentstokken ontfermt, houdt u tenminste de energie over om te genieten van het landschap. Voor omgerekend twee euro per dag heeft u er al een die voldoet aan alle wettelijke eisen die aan een drager in Managuay worden gesteld. Zoals de drager op de foto, die er pas tussenuit piepte nadat hij álle portemonnees van zijn Finse toeristengroep had buitgemaakt.

Roerige aankomst Managuayaans elftal in Zuid-Afrika


KAAPSTAD – De aankomst van het Managuayaanse voetbalelftal in de haven van Kaapstad is gisteren danig verstoord door een pallet met antitankwapens. De Zuid-Afrikaanse havenpolitie ontdekte het pallet toen coach Eduardo Vianda Charculo het probeerde uit te laden van zijn boot.

Charculo verklaarde daarop dat het om ‘een partij zwarte vuvuzela’s’ ging, en ‘beslist niet om tweedehands exemplaren van de Panzerfaust 3 van de Duitse Bundeswehr.’ Het voetbalelftal van Managuay kwalificeerde zich niet voor het WK, maar hoopt op ‘door een ongelukje’ plotseling uitvallende teams.

Charculo en zijn spelers konden overigens opvallend snel doorreizen richting Johannesburg, waar ook het Nederlands elftal bivakkeert. Volgens critici zijn de havenagenten omgekocht. Ondanks het feit dat zij breed lachend het haventerrein verlieten, hun zakken uitpuilend met mango’s, papaja’s en flessen tequila, valt dit echter niet te bewijzen.

Economie: De nieuwe wijnboeren

De wereldwijd stijgende vraag naar wijn uit zogenoemde ‘nieuwe wijnlanden’ is ook aan Managuay niet voorbij gegaan. Sinds het begin van de 21ste eeuw is in het land een nieuwe wijnboer in opkomst die de oude, traditionele wijnbouwer inmiddels heeft overvleugeld – zowel op het gebied van kwaliteit en innovatie als op dat van concurrentiekracht. Op de foto haalt een nieuwe wijnboer de druivenoogst van zo’n oude wijnboer door de shredder.

Revolutie Managuay mislukt

Armoede in Managuay: een van de betere buitenwijken van Mataquintos

MATAQUINTOS – In tegenstelling tot de revolutie in Egypte is die in Managuay mislukt. Geïnspireerd door de gebeurtenissen in Caïro heeft generaal Jamón echter wel het parlement ontbonden en de grondwet afgeschaft.

Daarmee volgt hij het voorbeeld van het Egyptische leger, dat deze beslissingen heeft genomen in afwachting van democratische verkiezingen. Dat laatste is voor Jamón echter een brug te ver. ‘Bijna heel Managuay leeft onder de armoedegrens,’ sprak hij zondag vanaf het balkon van zijn ambtswoning. ‘Moeten wij onze arme landgenoten ook nog dwingen kostbare tijd op te offeren voor een debatje en een gang naar de stembus?’

Na de toespraak probeerde een wanhopige man zichzelf in brand te steken, in een laatste poging de demonstraties van afgelopen week nieuw leven in te blazen. Omstanders werden boos, maar niet vanwege de wanhoop, maar vanwege de verspilling van de tequila die de man als brandstof gebruikte.

Ook slager vindt balans tussen werk en privé


DON BOSCO – Héctor Stanislao, slager uit Don Bosco, heeft lang gezocht naar een goede balans tussen zijn werk- en privéleven. De uitkomst: zijn echtgenote en acht kinderen werken vanaf vandaag mee in de slagerij.

‘Zo zien we elkaar ook nog eens vaker,’ aldus de glunderende ondernemer. ‘Normaal zag ik mijn familie pas om elf uur ’s avonds terug. Nu beginnen we om drie uur ’s ochtends – gezamenlijk – met het uitbenen van een varken.’
‘Ik zag Héctor vroeger niet zo vaak. En als hij dan ’s avonds thuiskwam, sloeg hij me meteen met de riem. Nu zie ik hem de hele dag, maar hij slaat me maar vier of vijf keer. Relatief gezien is onze relatie er dus minder gewelddadig op geworden,’ aldus een lachende Mercedes Stanislao, echtgenote van Héctor.
‘Ik snapte nooit waarom papi zo naar varken stonk. Nu ruik ik zelf ook zo,’ aldus een knipogende Wálter Stanislao, Héctors derde zoon.
Nou Héctor, jij hebt het goed voor elkaar!
En u? Hoe balanceert u tussen werk en privé?
Dit bericht maakt onderdeel uit van de Postbus 43-campagne ‘Balanceren doe je zo’ van het Ministerie van Propaganda.

Intocht Sinterklaas ontaardt in bloedbad

Managuayaanse legersoldaten ‘lopen de wacht’, zaterdagochtend
(bron: Facebook)

LA LIBERTINA – De intocht van de Managuayaanse Sinterklaas ging afgelopen zaterdag gepaard met een bloedbad. En vielen 98 doden.

Terwijl de goedheiligman – in Managuay Sint-Cerberus geheten – in junglestad La Libertina verscheen aan honderden doodsbange kinderen, openden driehonderd kilometer verderop maoïstische rebellen het vuur op onoplettende troepen van het Managuayaanse leger. Er ontstond een gevecht dat tot middernacht duurde en het leven kostte aan zeker 72 manschappen, 16 rebellen en 1 toevallig passerende chihuahua. Wat het verband met Sint-Cerberus is, is overigens nog niet bekend.

De maoïstische rebellen houden zich schuil in het oerwoud van Noord-Managuay. Experts verwachten de komende tijd meer aanvallen, omdat in de recente geschiedenis van het Zuid-Amerikaanse land de rebellen en de generaals steeds om de zeven jaar de macht hebben gegrepen. De rebellen verdwenen in 2006 van het toneel. ‘Vanaf 2013 is het weer ónze beurt om de bevolking te onderdrukken,’ zo maakte rebellenleider Fernando Sapo afgelopen zomer nog zijn idealen duidelijk in een interview met dagblad El Tiempo.

Veel geld zoek bij Serious Request

Het productieteam van Serious Request Managuay presenteert
vol trots de wc-eenheden achter het Glazen Huis

CHACO – Serious Request in Managuay is vrijwel al zijn geld kwijt. De verdenking gaat richting de dj’s in het Glazen Huis.

Terwijl de teller zondagavond nog op 442.000 peso aan donaties stond, trof de notaris vanochtend nog maar 4 peso aan in de kluis. Buiten de notaris hebben alleen de drie radio-dj’s een sleutel van het depot, dat zich in het Glazen Huis bevindt. ‘Het is een mysterie,’ zei dj Alejandro Muffuletta na de ontdekking. Oplettende luisteraars hoorden intussen op de achtergrond iets wat leek op het ploppen van een champagnekurk en onderdrukt gejuich. Volgens getuigen arriveerde vannacht bovendien een Ferrari-dealer met een vel papier bij het Glazen Huis en vroeg ‘om op de stippellijn te tekenen.’

Critici wijzen erop dat bij de Managuayaanse versie van Serious Request, die dit jaar voor het eerst wordt georganiseerd, integriteit nooit een prioriteit is geweest. Zo wilden de dj’s wel vasten, maar alleen binnen een straal van 300 meter van een McDrive. Ook is nog steeds onduidelijk voor welk goed doel geld wordt ingezameld. Aanvankelijk zou het Rode Kruis daar zeggenschap over krijgen, maar daar stak de militaire junta een stokje voor. De minister van Defensie ‘studeert nog’ op de materie, maar hij heeft zich al laten ontglippen dat de gespen van het officierskorps ‘wel een karaatje goud erbij mogen krijgen.’

UITSLAG PRIJSVRAAG! En de man is…

Springruiter Eddie Mango

…de beroemde springruiter Eddie Mango natuurlijk! Mango (Chuco, 1949) won tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München een zilveren medaille op het springconcours met zijn paard Horror. Op dit moment is hij teamleider van de Managuayaanse Olympische équipe die zich moet kwalificeren voor de Spelen in Londen van 2012. Ook wordt gezegd dat hij de broer is van superspion Alfonso Mango (‘het camouflagemirakel’), maar dit is nooit bewezen.

Het goede antwoord is gegeven door de heer Jorg Adder. Gefeliciteerd! De heer Adder wist, heel knap, de hand te leggen op de inmiddels offline gehaalde Wikipedia-pagina van Eddie Mango. Hieronder een kopie:

Een eervolle vermelding is op zijn plek voor een andere deelnemer, de heer Egbert Hartman. Die meende dat het ging om Manolo del Guentos, een straatartiest die in de jaren 70, net als zijn broer Manuel del Guentos, solliciteerde naar de rol van ober Manuel in Fawlty Towers, maar daarin jammerlijk faalde. Zijn broer kreeg de rol, waarna Manolo aan lager wal raakte. Toegegeven: de gelijkenis tussen Eddie Mango en Manolo del Guentos is treffend!
Overigens heeft een ontstellend hoog percentage inzenders het antwoord van de heer Hartman domweg gekopieerd, waarvoor foei.

Rest mij nog u te bedanken voor uw deelname, en u te herinneren aan de aanleiding van deze prijsvraag: vandaag bestaat nieuwsblog Managuay 1 jaar – hoera!

Hoogachtend,

Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Managuay.blogspot.com

Wat is dit? IV, slot

Met rasse schreden naderen we de ontknoping van het drama rond de verdwijning van onze trouwe lezer, de heer Thom Pak Phnau, en de vraag: wat staat er in godsnaam op bovenstaande foto?

Een laatste inzending, afkomstig van de heer Jorg Adder, zou wel eens de waarheid kunnen bevatten. Adder schrijft: ‘Beste Jens, de buurjongen van de neef van mijn oudoom begon op Boliviahaatdag altijd mooie verhalen te vertellen [over] hoe zij de Boliviaanse panfluitisten probeerden te verjagen. Daarbij had hij het eens over [het] bij elkaar drijven in tunnels en over Indiana Jones-achtige vallen [zie onderstaande illustratie]. Ik denk dat [het voorwerp op de foto] een testbal is.’

En daar zou Jorg Adder wel eens gelijk in kunnen hebben! Met het verschil dat het om een testbal gaat in een val die door de maoïstische rebellen wordt gebruikt. Immers: er is nieuws over het lot de heer Thom Pak Phnau. De redactie van Managuay.info heeft eerder deze week een fotorolletjeshouder ontvangen met een duim erin. Het zou gaan om de duim van de heer Pak Phnau. Op een begeleidend briefje staat: ‘Wil je meer zien, dan moet je betalen. De maoïstische rebellen.’

Een schande, waaraan wij nooit zullen toegeven. Dat zou de heer Thom Pak Phnau als geen ander begrijpen. Sterkte, Thom Pak Phnau!

Hoogachtend,

Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Managuay.info

Vakantieboekspel: De tweede winnaar!

Acteur Guillermo Smith

De tweede winnaar van het Vakantieboekspel is… Lambert-Jan Koops! Lambert-Jan, van harte gefeliciteerd. Je krijgt, zodra het uit is – echt waar – een gratis exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek! En als je ons je postadres mailt, sturen we je alvast een aardigheidje toe.

Lambert-Jan Koops wist als enige (!) de persoon op bovenstaande foto te herkennen. Het is natuurlijk Guillermo Smith, de bekende Managuayaanse acteur uit de jaren zestig. We zijn verrast te horen dat Lambert-Jan destijds nog enkele films heeft opgenomen met Smith, die hij overigens zeer vriendschappelijk ‘Will’ noemt. Een daarvan was De vrijheid van de onvrijheid, waarin de zoon van een democratisch gekozen regeringsleider uit Brazilië de grens naar Managuay oversteekt om daar te kunnen genieten van de dictatuur.

‘Ik herinner me vooral de altijd positieve sfeer op de filmsets,’ schrijft Lambert-Jan. ‘Ook omdat we nooit hoefden te betalen voor figuranten of andere spelers, aangezien die ons belangeloos ter beschikking werden gesteld door de overheid. Soms denk ik daar nog wel eens in weemoed aan terug!’