Land van taco's, tango's en tanks
De moerassen van Canádos, gelegen in het tropische noorden van Managuay, maken deel uit van een uniek ecosysteem. Het staat bekend om zijn uitgebreide flora en fauna. Zo is Canádos het thuis van maar liefst 3000 plantensoorten, 250 vogelsoorten, 350 vissoorten, 100 soorten zoogdieren, 60 soorten reptielen én van circa 300.000 lijken: allemaal Managuayanen die gedurende de jaren van dictatuur – hetzij militaire, hetzij maoïstische – in de moerassen zijn afgezonken.
 |
| De illegale McDonald’s-vestiging in Papi Chulo |
PAPI CHULO – De 33.662de vestiging van McDonald’s verkoopt burgers van alvleesklier met verse sla, smeltkaas, uitjes en augurk op een tweedelig sesambroodje. Het filiaal moet dan ook sluiten.
Concho Grandés, bedrijfsleider van de vestiging in het Managuayaanse stadje Papi Chulo, spreekt van een uit de hand gelopen grap. ‘Ik was op vakantie in Brazilië en daar vond ik deze gevellamp van McDonald’s,’ zegt Grandés. ‘Toen ik ermee thuiskwam, grapten vrienden: nu kan je net zo goed een hamburgerrestaurant beginnen met lokale specialiteiten. Zo gezegd, zo gedaan.’ Het Amerikaaanse hoofdkantoor van McDonald’s verklaart echter geen licentie te hebben verstrekt en eist dat Grandés zo snel mogelijk zijn deuren sluit. De Amerikanen vrezen imagoschade door de burgers van orgaanvlees, Franse frietjes van yuca en McFlurry’s in de smaken ‘zwarte bonen met rijst’ en ‘apenkloten’.
In een officieel schrijven aan het McDonald’s-hoofdkantoor zegt Grandés dat de Amerikanen ‘de klere kunnen krijgen’.
PORT-AU-PRINCE – De democratisch-militaire bananenrepubliek Managuay dreigt ernstige imagoschade op te lopen dankzij haar onbezonnen gedrag in Haïti. Werd vorige week al een schip van staatsbedrijf Papaya Internacional betrapt tijdens het dumpen van afval, gisteren liet de onderminister van Toerisme zich in zwembroek fotograferen bij het enige nog overeind staande hotel op het door rampspoed geteisterde eiland.
 |
| Kolonel Kadhafi gisteren, in een video waarin hij meldt dat alles onder controle is |
MATAQUINTOS – Dictators van over de hele wereld willen de Libische leider Kadhafi, die in eigen land onder druk staat, asiel aanbieden. De militaire junta van Managuay voelt zich alvast gepasseerd.
‘Wij bieden Kadhafi het beste wat we hebben,’ briest de minister van Buitenlandse Zaken en Landbouw, generaal Arnoldo Pelotón. ‘Een villa, gratis papaja’s, kinderarbeid. Maar je zal zien dat straks een populist als Hugo Chávez er met de kluif vandoor gaat.’ Stevige taal: binnen de belangenvereniging van dictators, Krachtige Leiders United, wordt de Venezolaanse president Chávez niet voor vol aangezien omdat hij door een te groot deel van zijn bevolking wordt gesteund.
Pelotón geeft de moed echter niet op. ‘Kadhafi zal zich hier thuisvoelen. Ook onze islamitische gemeenschap heeft dat typisch Managuayaanse joie de vivre in zijn hart gesloten.’ Mogelijk wilde Pelotón daarmee zeggen dat de enige moslim van het land, Jamal Sánchez, in armoede leeft, net als de rest van de bevolking.
 |
| De façade van het Museum voor Militaire Geschiedenis in Mataquintos |
MATAQUINTOS – Het Nationaal Historisch Museum (NHM) van Managuay komt er toch, maar in een andere vorm. De subsidie gaat voortaan naar het al bestaande Museum voor Militaire Geschiedenis.
Dat heeft de minister van Onderwijs en Propaganda, generaal Rufus Vendetta Malpenso, dinsdag besloten. Met de verplaatsing van de subsidie wordt het NHM feitelijk ontbonden. Het NHM was tot dusver een organisatie zonder pand en hoopte op een vestiging in een vervallen tuinhuis, maar dat was volgens Malpenso ‘onpraktisch’. De minister: ‘Wat heb je aan een nationaal museum als je er niet eens een behoorlijke tank in kwijt kunt? ’
Om toch de schijn van een nationaal historisch museum op te houden, krijgt het militaire museum een nieuwe naam: Museo de la Historia Militar del Pueblo Glorioso de Managuay y de sus Líderes Impávidos, especialmente el Grande Indicador, Generalísimo Jamón (‘Museum voor Militaire Geschiedenis van het Glorieuze Volk van Managuay en van zijn Onversaagde Leiders, met name de Grote Wegwijzer, Generalísimo Jamón’).
 |
| Het Latin American Film Festival vindt van 18–27 april plaats in Utrech |
Terwijl Utrecht zich opmaakt voor het Latin American Film Festival (18–27 april), probeert de Managuayaanse filmbond wanhopig om het oeuvre van regisseur Andrés Papachango in de Domstad op het doek te krijgen. Vier redenen waarom dat nooit zal lukken – in de vorm van Papachango’s oeuvre zelf.
1.
Alles over mijn vader
(Todo sobre mi padre, 2001)
Een travestiet, zoon van twee travestieten, gaat op zoek naar zijn vader, die nooit een echte travestiet blijkt te zijn geweest. Wel is hij een manhoer die travestieten als klant heeft. Goedkope kopie van Pedro Almodóvars Todo sobre mi madre, maar dan met travestie als een slap excuus om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.
2.
Diepe vouwen
(Arrugas profundas, 2010)
Volgens Papachango het bewijs van ‘cinematografische schoonheid op het snijvlak van origami en nudisme’, volgens anderen een slap excuus om, zoals we de regisseur gewend zijn, zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.
3.
Twee sopropo’s en een perzik
(Dos sopropos y un melocotón, 2003)
Roadmovie. Twee jongens en hun buurvrouw razen uit pure verveling over de Managuayaanse pampa’s. Uiteraard worden ze verliefd: de sopropo’s – een soort bittere komkommer – uit de titel verwijst naar de permanente staat van opwinding van de twee vrienden, de perzik laat zich raden. Een slap excuus, kortom, om weer eens zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.
4.
Seks met zijn zus, deze gast is echt ziek
(Amor, 2008)
Aaneenschakeling van bezoeken van Papachango aan ruim veertig prostituees (onder wie familie), aan wie hij tijdens het bedrijven van de liefde vragen stelt als: ‘Van wat voor muziek hou jij?’ en ‘Evita Perón, vrouw of musicalster?’ Documentair gedachtenexperiment dat hoopvol begint, maar uiteindelijk het zoveelste slappe excuus blijkt om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.
De Managuayaanse maandagtaart, ook wel braakseltaart (torta vómito) geheten, is een typische lokale hap voor na het weekend. Het recept is simpel:
Word op zaterdag en zondag zo ziek van de rum/tequila/ gefermenteerde lamamelk, dat u de daaropvolgende braakneigingen, tijdens een wanhopige sprint naar het toilet, niet kunt onderdrukken en naar een tulband (of een willekeurige andere cakevorm – foto) grijpt. Bestrooi met kaas en zet het een uurtje in de oven op 220 graden.
Zo legt u meteen een goede bodem voor het comazuipen van vanavond.
Que aproveche!
 |
| De chichi-tor, een nationaal symbool van Managuay |
Met het eerste Vakantieboekspel grijpen wij terug op de klassieken. Dichter Jesús Tánqui-Tánqui (1871–1887) werd onsterfelijk met zijn beroemde gedicht De chichi-tor. Ziehier de eerst twee strofen. De opdracht: maak het gedicht compleet met de woorden onderaan. Stuur uw oplossing naar info@managuay.info en maak kans op een gratis Vakantieboek!
De woorden:
lach • tanden• gazpacho • verhaal • geboorte • catastrofaal
 |
| De porción familiar: gefrituurde kippenvleugels van Hmm, Pollos! |
MATAQUINTOS – Na dagen van uitstel is vandaag eindelijk het proces begonnen tegen de politicus met het rastakapsel, de extreem-rechtse Paco Tornado (PPP). Hij wordt verdacht van het aanzetten tot haat tegen Bolivianen.
Tornado vertraagde maandag de start van het proces door een verzoek tot wraking. Wraking betekent in Managuay wraak nemen op de rechter door hem neer te steken. Dit is een taak van de advocaat van de verdachte, maar Tornado’s raadsman – mr. Adán Minskewicz, 135 kilo zwaar – liet maandagochtend de rechter lopen omdat hij juist in de rij stond voor een portie gefrituurde kippenvleugeltjes bij snackbar Hmm, Pollos! tegenover het gerechtsgebouw. Het proces werd niettemin uitgesteld.
Gisteren werd de voorbereidende zitting verstoord toen de rechter Tornado’s propagandafilm Flauta wilde tonen. Daarin worden democratische teksten uit de Boliviaanse grondwet gecombineerd met beelden van een brandende panfluit. Een panfluitiste uit het publiek maakte bezwaar tegen de vertoning, waarop de rechter zei dat hij dat ‘begreep’. Advocaat Minskewicz noemde dit een ‘bevooroordeelde reactie’. Toen de rechter wilde uitleggen waarom hij het had gezegd, sloeg Minskewicz de handen voor zijn oren en riep luid ‘la la la’ totdat de rechter stopte met praten.
