Rally van start, honorair consul legt uit

Team CMYK, met Roger van Bergen, Shen-Hau Cheng en Menno Hornstra.
Tussen Van Bergen en Cheng is de bumpersticker van Managuay te zien.

Rallyrijder Roger van Bergen, tevens kervers honorair consul van Managuay, is zondag met zijn Team CMYK vanuit Madrid vertrokken naar Dakar. Van Bergen is belast met de missie om tijdens de tocht stroken kust en andere zaken in Afrika te verwerven voor de militair-democratische republiek in Zuid-Amerika.

De sponsoring door Managuay is niet onopgemerkt gebleven. Gisteravond moest Van Bergen in een van tevoren opgenomen gesprek in het programma Nachtwerk van Radio Rijnmond uitleggen waarom hij met een militaire junta in zee gaat. ‘Wij zijn lang in dubio geweest, van, wat moeten we hiermee? Maar we kregen geld geboden.’ Vanaf 3:23.

Soap onderminister in Haïti duurt voort


PORT-AU-PRINCE – Opnieuw komt onderminister voor Toerisme Francisco Barón in opspraak. In plaats van rampgebied Haïti te verlaten of financiële toezeggingen te doen, maakte hij een wandeling door een door de aardbeving verwoeste sloppenwijk, waar hij bovendien uit een ruïne een spel Mens-erger-je-niet meenam.

Volgens de onderminister ging het om ‘een cultureel uitstapje’. De ontvreemding van een doos Mens-erger-je-niet (Hombre! No te enfada) schaart hij onder ‘recycling’, want ‘wie zo woont, gaat niet rond de tafel zitten om met zijn kinderen een spelletje te doen.’ Een anonieme medewerker van het hotel van Barón meldt dat zijn kinderen het verblijf op het door rampspoed geteisterde Haïti als ‘vet saai’ zouden hebben betiteld.
De soap rond de onderminister, die tijdens zijn vakantie werd overvallen door de aardbeving, maar weigert terug te keren, wordt met de dag groter. Barón stelt dat hij op werkbezoek is. De regering-Jamón heeft nog geen verklaring afgelegd. Wel beginnen zich volgens dissidenten voorzichtig de eerste signalen van nervositeit bij het generaalsregime af te tekenen. Bij een spontane inzamelingsactie voor Haïti, zeldzaam in het straatarme Managuay, zette de lokale overheid zeven tanks in, een ammoniakkanon en mosterdgas.
Mosterdgas is Managuays belangrijkste exportproduct.

Nazomer in Managuay: Festival El Aire Libre

Na een verloren drankspel verbleef uw correspondent enkele uren in het afgebeelde onderkomen

Om de nazomer af te dwingen, doet correspondent Jens Mikkelsen deze week verslag van zijn zomer in Managuay.
Vandaag: muziekfestival El Aire Libre op het eiland Pudor.

Met zulke namen op het affiche – Christoni Aguilera, Stinque, Jody Bernal – weet de Managuay-kenner waarom muziekfestival El Aire Libre jaar in, jaar uit duizenden Managuayanen weet te lokken: goedkope drank.

Door Jens Mikkelsen

Ook dit jaar zegden topacts als Los Cojones en 50 Peso en Lil’ Carmen af, maar op vrijdagochtend – het evenement is net begonnen – is het op het festivalterrein en de bijbehorende camping al gezellig druk. Onder het genot van een tequila proberen muziekliefhebbers hun tent op te bouwen, rum drinkende technici leggen de laatste hand aan de podia en de met kalasjnikovs uitgeruste beveiligingsdienst staat gezellig te borrelen. ‘Ik kom hier elk jaar,’ zegt kampeerder Sueño, een biertje in de hand. ‘Ik heb echt een band met El Aire Libre. Sterker nog, ik ben hier verwekt. Waarschijnlijk tijdens de editie van 1985, maar mijn ouders waren zo dronken dat ze zich dat niet meer kunnen herinneren.’

Gastvrij als Managuayanen kunnen zijn, biedt Sueño me onmiddellijk een plek aan aan zijn drankspellentafel. Wat er daarna gebeurde, weet ik niet meer zo goed, maar na het kaartje blazen zaten we opeens bij een singer-songwriter, die plots het woord ‘democratie’ gebruikte in een lied, waarop de beveiliging de zaal afsloot en de muzikanten wegrenden, maar sommigen werden gepakt, getaserd en naakt gefouilleerd, terwijl een van de beveiligers naar ons riep dat we moest doorlopen, want ‘hier was niets te zien.’ Maar ja, dat kon dus niet, want de zaal was afgesloten. Toen werd ik wakker in een hoosbui op het strand. Nou weet ik niks meer ik ben nog steeds wat wazig doei Jens


Hallo Rolf,

Nog bedankt dat je de redactieruimte in de gaten wilde houden tijdens mijn vakantie, hè! Nog één vraagje: is het gelukt om die Managuayaanse schoonmaakster/stalker buiten de deur te houden, zoals ik heb gevraagd? Ik kan namelijk opeens een aantal apparaten niet meer vinden (iPad, printer/fax, een mobiele telefoon). Wel ligt er een geopend blik groene zeep op de grond, een paar rubberen handschoenen die volgens mij in het riool hebben gezeten of zo (een lucht, jongen) en, eh, ook heel wat condooms. Dus als jij nog even goed wil nagaan of je haar in de buurt van het gebouw hebt gezien of niet, dan graag. Dat lukt je vast wel, want jij vond haar wel leuk, toch? 😉 En waarom ben je eigenlijk geen conciërge meer hier? Afijn, ik hoor het wel.

Groetjes,

Roger

Klassieker: De boot in de rivier

Deze maand is het 25 jaar geleden dat de kerncentrale van Tsjernobyl explodeerde, maar voor Managuay blijft 1986 het jaar van De boot in de rivier, een pareltje van de Managuayaanse, homo-erotische cinema. De film van Benicio Malandreddu veroorzaakte een enorme opschudding in het katholieke land: Malandreddu werd beschoten, zijn dochtertje werd ontvoerd, auto’s werden in brand gestoken en in de weekeinden werden drankwinkels beroofd (maar dat laatste is normaal).

De reden van alle opwinding was de scène op de foto, waarin bootsman Pepe (foto, links) tijdens een tocht door de jungle een hand op de schouder legt van zijn geliefde Marco, terwijl beiden half ontkleed zijn. Het lijkt een onschuldige daad in een land waar mannen elkaar bij wijze van begroeting bij de testikels grijpen, maar, zoals een woeste criticus destijds schreef: ‘dat is iets héél anders.’

Foto María Luísa Corazón del Ángel

Moslim uit Managuay naar Mekka

De bus waarmee Jamal Sánchez naar de grens vertrok.

PERNILOS – De moslim van Managuay, Jamal Sánchez, is gisteren vertrokken op bedevaart naar Mekka in Saoedie-Arabië.

De zogenaamde hadj is weer begonnen en Sánchez, die shoarmataco’s verkoopt in het dorpje Pernilos, wil er dit jaar bij zijn. Vorig jaar deden de wantrouwige Managuayaanse autoriteiten zeventien uur over Sánchez’ paspoortcontrole, waardoor hij de expresboot naar Saoedi-Arabië miste. Bij terugkomst sloegen douanebeambten hem in elkaar ‘in het kader van de strijd tegen het terrorisme’.

Jamal Sánchez heet eigenlijk Jamal Sankhandrishun en komt uit India. Desondanks, en ondanks zijn naamsverandering, noemen zijn dorpsgenoten hem consequent ‘de Turk’.

Generaalslied voor het eerst te horen op de radio

Een radio in Managuay

MATAQUINTOS – Het Generaalslied is vanochtend om half tien (Nederlandse tijd) voor het eerst te horen op de Managuayaanse radio. Een spannend moment voor de makers: als generaal Jamón het nummer afkeurt, komen zij in aanmerking voor executie.

Het Generaalslied is een verjaardagsgeschenk voor generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay. Om er zeker van te zijn dat hij het waardeert, bestaat het schrijversteam uit maar liefst zeventien verschillende muzikanten, elk met hun eigen specialiteit. Volgens hoofdcomponist Juan Va-banque bevat het lied dan ook de muziekstijlen axé, bachata, bambuco, bolero, bossa nova, cumbia, kompa, Latinrock, merengue, tango, nuevo tango, rap, reggaetón, salsa, samba, son en soukous. ‘Een gegarandeerd verwaterd eindproduct,’ aldus Va-banque. ‘En dat kan maar één ding betekenen: dit wordt een kneiter van een hit.’

Overigens weet niemand precies wanneer generaal Jamón jarig is. Het Nationale Comité Misschien Verjaardag heeft enkele maanden geleden het zekere voor het onzekere genomen en Va-banque benaderd. De componist voelt voldoening bij het resultaat, maar inmiddels ook ‘een bepaalde spanning’. Volgens een militair uit de entourage van generaal Jamón, die anoniem wil blijven, heeft dat te maken heeft met ‘een bepaalde guillotine’ die al klaarstaat op het Plein van de Eeuwige Agressie in de hoofdstad Mataquintos.

Sinterklaasjournaal schokt met naakt en geweld

Een automonteur probeert Sint-Cerberus te helpen, maar maakt het voertuig stuk. De goedheiligman zelf is in deze scène even weg voor een borrel.

LA LIBERTINA – Het Managuayaanse Sinterklaasjournaal heeft gisteravond voor opschudding gezorgd door onaangekondigd beelden van naaktheid en geweld uit te zenden.

In de uitzending was te zien hoe de Managuayaanse Sinterklaas, Sint-Cerberus, zich in een compromitterende houding bevond met achtereenvolgens een automonteur, een toevallige passant en een alpacalama. De begeleidende tekst van presentatrice Donatela Cubo luidde: ‘De Toyota Landcruiser van Sint-Cerberus is opeens kapot gegaan. Hoe komt hij nu op tijd in Mataquintos? O, o, o, wat is de Sint boos.’

Ouders uit heel Managuay belden daarop kwaad met de staatszender Managuay Uno. Volgens een woordvoerder van de zender hadden de meesten vooraf op de hoogte willen zijn. ‘Met de beelden op zich hadden zij geen moeite, maar nu stonden velen nog in de kroeg en hebben daardoor de uitzending gemist. Dat is jammer natuurlijk.’

Sint-Cerberus of San Cerbero is een Managuayaans kinderfeest dat vergelijkbaar is met ons Sinterklaas. Het gaat er alleen iets gewelddadiger aan toe: de kleintjes worden verrast met pepperspray en een spervuur aan keiharde snoepjes, de traditionele cagarrutas.

Evaluatie Olympische Spelen: acht doden

Dressuur in Londen: het besluit om muilezels te weren, betekende
een grote klap voor de Managuayaanse paardensport.

MATAQUINTOS – In Managuay zijn gisteren acht doden gevallen bij de evaluatie van de Olympische Spelen. Onder de slachtoffers bevinden zich alle leden van het Managuayaans Olympisch Comité (MOC).

De leiding van de Zuid-Amerikaanse dictatuur is buitengewoon ontevreden met het resultaat van de olympische équipe: nul medailles. Dat de équipe zich nooit had gekwalificeerd, was al bekend, maar ‘voor een echte Managuayaan is geen buitenlandse regel heilig,’ zo stelde de militaire junta in een persbericht. De laatste woorden aan de ter dood veroordeelde MOC-leden luidden: ‘Bij gebrek aan een gouden medaille ontvangt u allen de rode plak.’ Een ‘rode plak’ is militair jargon voor een schotwond in de rug.

Een grote teleurstelling voor de junta is Misión Deportivo (‘Missie Sport’). Die speciale operatie van de Managuayaanse veiligheidsdienst moest de sportzomer van 2012 aangrijpen om nucleaire geheimen te ontfutselen aan kernwapenlanden als de VS en Groot-Brittannië. In plaats daarvan kwamen de geheim agenten thuis met de manicuurdoos van voetballer Christiano Ronaldo en een bandenplakset van Marianne Vos.

‘We hebben een echt goed jaar gehad’


LA LIBERTINA – Borkelma Mining Logistics heeft een echt goed jaar gehad. Dat zegt CEO Kneet Borkelma van het bedrijf voor mijnlogistiek. ‘We hebben een echt goed jaar gehad,’ aldus de ondernemer, die sinds twee jaar in Managuay actief is.

De cijfers zijn indrukwekkend: BML kon met 32% groeien in omzet, mede dankzij de toenemende binnenlandse vraag naar ijzer, dat gebruikt wordt om zwepen en ander touwwerk te verstevigen voor de penitentiaire industrie. Schaduwzijden zijn er ook. Zo stegen de kosten voor steekpenningen met 27%, voor slavenvoedsel met 28% (‘zelfs grind voor ondermaats brood wordt steeds duurder’) en voor afvoer van chemisch en biologisch afval met maar liefst 44%.
Toch zit het niet in Borkelma’s aard om pessimistisch te zijn: hij is verknocht aan de branche. Met een brede lach: ‘Het is en blijft mijnlogistiek. En niet jouw logistiek!’
Borkelma brengt in het najaar een moppenbundel uit.

De pot-verwijt-de-ketelste situaties uit de geschiedenis

Saadi Kadhafi, toen zijn vader nog heerste over Libië

UTRECHT – Saadi Kadhafi beschuldigt het nieuwe bewind in Libië van een ‘barbaarse executie’ van zijn vader en van ‘grotesk misbruik van de lijken’. Kadhafi is de zoon van ex-dictator Muammar Kaddafi, die 42 jaar lang in het zadel zat en naar schatting tienduizenden doden op zijn geweten heeft.

Ook de Managuayaanse geschiedenis staat bol van voorbeelden waarin de spreker niet echt recht van, eh, spreken had.

1723 – ‘Kom, doe niet zo wreed.’
Gouverneur Isidoro Burgos y Algarve eist applaus van 72 krijgsgevangenen die op het punt staan onthoofd te worden, maar voor wie Burgos y Algarve wél een zacht kussentje op het hakblok heeft geregeld.

2010 – ‘Iets meer vanuit je buik.’
Felipe Valdispetti (12) tegen Jeremy Fuentes (21) na diens auditie voor de talentenjacht The voice of Managuay. Bij Valdispetti’s eigen auditie draaide geen jurylid zich om, vanwege – zoals ze later bekenden – zijn ‘kraaiachtige stemgeluid.’ Fuentes won uiteindelijk de wedstrijd.

1942 – ‘Volgens mij heb je weer met je neus gekeken.’ De Managuayaanse luchtvaartpionier Federico Fotze tegen zijn assistent tijdens het neerstorten van het prototype F1, een vliegtoestel waaraan Fotze zeventien jaar lang had gesleuteld. Kort voor het opstijgen had hij zijn assistent verzocht om ‘nog even wat schroefjes aan te draaien.’