Berichten

Geplaatst op

Ongekende luxe in nieuwe Fyra

De Bueno Luxo: nu zelfs met dak

MATAQUINTOS – De succesvolle hogesnelheidslijn Fyra komt met een nieuw model: de Bueno Luxo.

De Bueno Luxo is een oude versie van de Fyra die eerder juist was afgeschaft. Dankzij protesten van reizigers, vooral politici uit Mataquintos, wordt ze nu weer ingevoerd. De Bueno Luxo beschikt over vormen van ongekende luxe, zoals een dak, zitplaatsen en een emmer om je behoefte in te doen. De belangrijkste eis van de politici is nu ingewilligd: een rechtstreekse verbinding met Santa Cruz in Bolivia, vanwaar zij hun relaties uit het prostitutiecircuit overdekt naar huis kunnen rijden.

De Fyra is een Zuid-Amerikaanse paard-en-wagen-lijndienst tussen San Luís en Mataquintos (Managuay) en Santa Cruz (Bolivia). Mede door het ontbreken van hoogwaardige technologie, en dankzij de onvermoeibare koetsier José, is het een van de betrouwbaarste en populairste vormen van openbaar vervoer in de regio.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Cor Favor

Cor Favor op de veranda van Bar CORazón

‘Even een showtje doen,’ zegt Cor Favor. Hij klimt in de palmboom naast zijn veranda en zingt uit volle borst: ‘Een pikketanussie gaat er altijd in/ Een pikketanussie maakt je blij van zin!’ In de verte, langs het strand, steekt een Nederlandse toerist zijn duim op.

Cor van de Besselaar wordt op 1 april 1959 geboren in de Amsterdamse Jordaan. Op achtjarige leeftijd zingt hij al smartlappen in Ouwe Sien, de stamkroeg van zijn vader. Na een aantal vruchteloze pogingen om door te breken als volkszanger ontmoet hij in 2002 op de Wallen de 21 jaar jongere Bonita. Ze emigreren naar haar geboorteland Managuay, waar Cor uitgroeit tot een ster. Als Cor Favor scoort hij een monsterhit met ‘La zorrita del rincón’ (‘Het kleine hoertje op de hoek’, 2007), al snel gevolgd door ‘Mama tiene que llorar otra vez’ (‘Mama moet weer huilen’, 2008). Ook vertaalt hij Nederlandse schlagers naar het Spaans, zoals Johnny Jordaans ‘Pruimenpap’ (‘Puré de prunas’, 2012).

Tegenwoordig runt de zanger Bar CORazón, aan de oever van het Lago de Agua. Hij is inmiddels gescheiden van Bonita en woont nu samen met de achttienjarige Felicia, met wie hij vier kinderen heeft. Daarnaast heeft hij nog negen kinderen uit twee eerdere huwelijken, drie lat-relaties en uit één keer ‘poereloeren na een pilsje.’

Het streelt Cor dat zijn succes nu ook tot Nederland doordringt. Een optreden op Noorderslag lonkt, de cameraploeg van Ali B op volle toeren is net vertrokken. Cor: ‘Ik weet niet of ze die opnamen gaan gebruiken, hoor. De rapper die zou komen, Vieze Kneus heette die, haakte af toen hij hoorde dat hij met de boot naar Managuay moest. Ach ja, ken mij het schelen.’ Hij heft hij zijn glaasje jenever. ‘Un aguardiente, un aguardiente, un aguardiente hay que aceptar!’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Guillermo del Barrio

Geplaatst op

22-jarige wordt jongste oma ter wereld

Maria en Poncho, drie dagen na de bevalling, op de lapjesmarkt van Pirañas

PIRAÑAS – Een 22-jarige vrouw uit Managuay heeft zondag een kleinzoon gekregen. Daarmee is ze de jongste oma ter wereld.

De vrouw, Rita Estanebes, beviel zelf op twaalfjarige leeftijd van een dochter. Deze Maria, nu tien jaar oud, kreeg zondag met haar verloofde Wílmer een zoon: Poncho. Het hoofd van de indianenstam waar zij deel van uitmaken, benadrukt dat de baby is geboren uit een lange, liefdevolle relatie. ‘De ouders van Maria en Wílmer kenden elkaar al heel lang toen zij dit huwelijk arrangeerden,’ zegt hij.

Volgens het stamhoofd zal het jonge paar in alle rust aan het nieuwe leven kunnen wennen. ‘Wij zijn een ruimhartig volk. Als Wílmer om tien uur ’s avonds terugkomt uit de mijnen, is Maria net klaar met haar dienst in het naaiatelier en dan hebben ze tijd genoeg om bij te praten.’

Een woordvoerder van het Managuayaanse ministerie van Linkse Hobby’s, waar Jongerenzaken onder valt, haast zich te vermelden dat een dergelijke situatie uitzonderlijk is in Managuay en slechts voorkomt in de indianenculturen van het jungleachtige noorden. ‘In de rest van het land heb je zulke jonge moeders niet. Die zijn zestien, op zijn jongst.’

Geplaatst op

Cultuur: De dorpsfontein van Pueblo Poño

Zomaar een fontein in het dorpje Pueblo Poño, prachtig versierd met drie iconen van kennis uit de Managuayaanse geschiedenis. Boven de zonnewijzer, symbool van de wetenschap uit de precolumbiaanse tijd. Dan de globe, die staat voor de wetenschap die de Spaanse ontdekkingsreizigers meebrachten. En onder de emmer, handig bij de wetenschap dat een glas van de lokale jenever Benedicción een agressieve chemische reactie oplevert met het maagzuur.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Reisgids Chuco

Verkeer in Chuco

De wind suist langs graftombes van opgesteven lamafecaliën. In de verte doolt een weduwnaar: fles tequila, de blik van een wilde coyote. Uw verslaggever kijkt nog eens in zijn reisgids. ‘Volgens sommigen is de begraafplaats van Chuco een culturele parel en een bestemming voor toeristenbussen uit binnen- en buitenland.’ We krabbelen erbij: ‘Dat is echter niet het geval.’

Westerse reisgidsen negeren Managuay en dus ben je als liefhebber aangewezen op lokale lectuur. Zoals op het boekje Chuco, parel van de Andes. Wij probeerden het uit. ‘Chuco is het kloppend hart van de panfluitindustrie,’ lezen we bij aankomst. Juist, en het Panfluitpaleis is een aanrader. Doen: de grootste panfluit ter wereld bekijken. Niet doen: de workshop neus-, oor- en anusfluiten.

Eten doen we bij – ‘drie keer raden wat de specialiteit van het huis is’ – restaurant El Scroto. Het menu bevat inderdaad dierenscrotums en zelfs een mensenscrotum, over de herkomst waarvan de ober overigens niet in details wil treden, behalve dat hij fluistert over een ‘megadeal’ met het ministerie van Foltering. Wij nemen de salade.

Opfrissen. ‘In Hotel Andes slaap je tussen de bergtoppen,’ schrijft onze gids. Dat klopt, maar een dak was ook prettig geweest: ‘hotel’ Andes blijkt een matig onderhouden grasveld waar toeristen hun slaapzak mogen neerleggen.

Daarna: op naar de Burritobar. Wij verwachtten een eet- en drinktent, maar dat pakt anders uit. Bij binnenkomst moeten we onze jas afgeven en op de grond gaan liggen, waarna we strak in een veelkleurige poncho worden gerold (de ‘burrito’) en naast een luidspreker gelegd waaruit te luide panfluitmuziek knalt.

Vijf uur later, buiten, pakken we met tintelende ledematen de reisgids er weer bij. Er staat: ‘Volgens sommigen is het in Chuco net zo goed stappen als in New York of Londen.’
Wij zeggen: dat is echter niet het geval.
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

‘Armstrong eregast in Ronde van Managuay’

Lance Armstrong verloor maandag al zijn wielertitels wegens dopinggebruik


MATAQUINTOS – Lance Armstrong mag komende zomer als eregast deelnemen aan de wielerronde van Managuay. De organisatie hoopt op ‘gekke dopingfratsen’.

Dat zei voorzitter Sancho Merckx Caudillo van de Managuayaanse wielerbond woensdag. ‘Wielrennen is een schone sport,’ sprak hij. ‘Ha ha, kostelijk natuurlijk. Nee, even serieus.’

De voorzitter hoopt dat Armstrong het niveau kan opkrikken van de Ronde van Managuay, waar epo verplicht is. ‘Als je ziet hoe sommige renners hier omgaan met doping… zó knullig. Ze doen alles zelf. Ik heb vorig jaar mijn tuinman als drugskoerier aangeboden, maar die zag ik later gewoon een hoteltuin schoffelen.’

Merckx Caudillo noemt Armstrongs bedrog overigens ‘goed gedaan’, maar vindt het niet het grootste dopingschandaal in de sportgeschiedenis. ‘Dat is nog steeds De 24 Uur van Chaco.’ Tijdens dat autosportevenement in 1987, in het oude centrum van de stad Chaco, namen niet de coureurs, maar de organisatoren geestverruimende middelen tot zich. ‘De Week’ duurde dat jaar dan ook 366 dagen.

Geplaatst op

‘Managuay overspoeld door homo’s uit Argentinië’

MATAQUINTOS – Volgens de Managuayaanse minister voor Familiezaken en Heropvoeding kan het land een stormvloed aan homoseksuelen verwachten nu Argentinië het homohuwelijk heeft goedgekeurd.
De minister, generaal José Matatetas Zarzuela, verklaarde dit om drie uur vannacht op een spontane persconferentie. Hij had zojuist het hoofdstedelijke café De Zwartlederen Pet verlaten, waar hij naar eigen zeggen ‘een werkbezoek’ had, toen een busje van de politieke tv-zender, Corrupción 24, naar hem toeterde. Zodra de journalisten bij de minister arriveerden, hoorden zij tot hun verbazing dat deze hen had ‘verwacht voor de afgesproken persmeeting’.
Hoewel Matatetas Zarzuela in de politiek bekend staat als een homohater, ziet ook hij in dat rijke, homoseksuele toeristen een welkome bron van inkomsten kunnen zijn voor het straatarme Zuid-Amerikaanse land. Na zijn gebruikelijke agressieve relaas, doorspekt met frasen als ‘de liefde voor de Heer is geen herenliefde’ en ‘de Apocalyps zal bruin zijn’, voegde hij dan ook toe: ‘Ik zal er persoonlijk op toezien dat bezoekende homo’s uit het buitenland op de juiste manier worden begeleid.’
Generaal Matatetas Zarzuela leidde in de jaren 90 een geheime paramilitaire operatie met de codenaam ‘Dood, Flikker’.
Geplaatst op

Nazomer in Managuay: Festival El Aire Libre

Na een verloren drankspel verbleef uw correspondent enkele uren in het afgebeelde onderkomen

Om de nazomer af te dwingen, doet correspondent Jens Mikkelsen deze week verslag van zijn zomer in Managuay.
Vandaag: muziekfestival El Aire Libre op het eiland Pudor.

Met zulke namen op het affiche – Christoni Aguilera, Stinque, Jody Bernal – weet de Managuay-kenner waarom muziekfestival El Aire Libre jaar in, jaar uit duizenden Managuayanen weet te lokken: goedkope drank.

Door Jens Mikkelsen

Ook dit jaar zegden topacts als Los Cojones en 50 Peso en Lil’ Carmen af, maar op vrijdagochtend – het evenement is net begonnen – is het op het festivalterrein en de bijbehorende camping al gezellig druk. Onder het genot van een tequila proberen muziekliefhebbers hun tent op te bouwen, rum drinkende technici leggen de laatste hand aan de podia en de met kalasjnikovs uitgeruste beveiligingsdienst staat gezellig te borrelen. ‘Ik kom hier elk jaar,’ zegt kampeerder Sueño, een biertje in de hand. ‘Ik heb echt een band met El Aire Libre. Sterker nog, ik ben hier verwekt. Waarschijnlijk tijdens de editie van 1985, maar mijn ouders waren zo dronken dat ze zich dat niet meer kunnen herinneren.’

Gastvrij als Managuayanen kunnen zijn, biedt Sueño me onmiddellijk een plek aan aan zijn drankspellentafel. Wat er daarna gebeurde, weet ik niet meer zo goed, maar na het kaartje blazen zaten we opeens bij een singer-songwriter, die plots het woord ‘democratie’ gebruikte in een lied, waarop de beveiliging de zaal afsloot en de muzikanten wegrenden, maar sommigen werden gepakt, getaserd en naakt gefouilleerd, terwijl een van de beveiligers naar ons riep dat we moest doorlopen, want ‘hier was niets te zien.’ Maar ja, dat kon dus niet, want de zaal was afgesloten. Toen werd ik wakker in een hoosbui op het strand. Nou weet ik niks meer ik ben nog steeds wat wazig doei Jens

—
Hallo Rolf,

Nog bedankt dat je de redactieruimte in de gaten wilde houden tijdens mijn vakantie, hè! Nog één vraagje: is het gelukt om die Managuayaanse schoonmaakster/stalker buiten de deur te houden, zoals ik heb gevraagd? Ik kan namelijk opeens een aantal apparaten niet meer vinden (iPad, printer/fax, een mobiele telefoon). Wel ligt er een geopend blik groene zeep op de grond, een paar rubberen handschoenen die volgens mij in het riool hebben gezeten of zo (een lucht, jongen) en, eh, ook heel wat condooms. Dus als jij nog even goed wil nagaan of je haar in de buurt van het gebouw hebt gezien of niet, dan graag. Dat lukt je vast wel, want jij vond haar wel leuk, toch? 😉 En waarom ben je eigenlijk geen conciërge meer hier? Afijn, ik hoor het wel.

Groetjes,

Roger

Geplaatst op

Ook Justin Bieber in de fout met liefdadigheid

Justin Bieber

LA LIBERTINA – Na Madonna heeft ook Justin Bieber zich verslikt in een liefdadigheidsproject. Biebers ‘high-tech campus voor alleenstaande tienermoeders’ in Managuay blijkt een doorvoerhaven voor diepvriessnacks van bedreigde diersoorten.

Dierenrechtenorganisatie De Vrije Lama ontdekte afgelopen weekend grote partijen otterballen, luiaardschijven en chinchillaknoedels in het schoolgebouw in La Libertina waar Bieber zijn campus heeft gevestigd. Volgens de conciërge zou het gaan om ‘wat hapjes voor de meisjes’, maar de dierenactivisten schatten het aantal op zeven miljoen, genoeg om de bevolking van een land als Malawi drie maanden te voeden.

Popidool Justin Bieber (17) verklaarde vorig jaar iets te willen doen voor ‘de prachtige vrouwen waarmee ik ben opgegroeid.’ Hij kwam uit bij een internaat voor zwangere tienermeisjes. Daar, in het Zuid-Amerikaanse Managuay, liet hij zich ertoe verleiden miljoenen dollars te investeren in het schoolcomplex. In elk meisje zou een ingenieur of werktuigbouwkundige steken, maar de meesten willen gewoon roken.

Geplaatst op

Toepcommissie krijgt kille ontvangst in parlement

Een hand.

MATAQUINTOS – De nieuwe toepcommissaris Marco Ruteño heeft dinsdag in zijn toepverklaring de oppositie de hand gereikt, maar die weigerde ‘aan afgelikte vingers te sabbelen.’

Ruteño’s positieve boodschap viel niet in goeden aarde. ‘Ja, we gaan in veel opzichten moeilijke tijden tegemoet, maar er is geen reden bij de pakken neer te zitten.’ Zijn plannen – bezuinigen op het aantal kipknotsen en flessen tequila per toepende parlementariër – kregen echter het commentaar ‘zielloos’ (Socialisten) en ‘een kil verhaal’ (Tequilapartij).

Er vond een korte aanvaring plaats tussen Alessandro Pekin van de Extreem Gematigde Partij (1 zetel) en de rechtse Paco Tornado (PPP). De laatste herinnerde Pekin aan diens dreigement ‘hem naar Bolivia te peren’ als Tornado ook maar één potje zou mogen toepen. ‘Nou, ik ben bereid vanavond nog te helpen uw koffer te pakken.’ Daarop liep Pekin de debatzaal uit. ‘Kijk,’ riep Tornado hem na, ‘de gematigde enerzijds-anderzijdselite staat huilie huilie te doen op de gang.’
Pekin rende terug de zaal in en brulde: ‘Ik heb jullie toch niets gedaan?’