ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Eindejaar

Vreugdevuur in San Cristóbal, 31 december 2012

Ramira (17) rookt doodgemoedereerd een shaggie op het plein van San Cristóbal, een stadje in de Managuayaanse Andes. Vriendin María (18) veegt met anderen de restanten van het nieuwjaarsvuur bijeen. Elke keer als deze haar een nagloeiende stoelpoot of speelgoedbazooka toeslingert, duikt Ramira opzij. ‘Gevaarlijk? Welnee,’ lacht ze. ‘Iedereen heeft hier derdegraads brandwonden in januari.’

Jaarwisselingen in Managuay zijn berucht. Het patroon is dit: met Oud en Nieuw vallen honderden doden en gewonden, de politie blijft op haar post en in de ochtend verklaart de Staatsgezondheidsdienst dat alles rustig is verlopen. Zo ook dit jaar. De werkelijkheid is echter anders: metropool Mataquintos snoof tot het ochtendgloren, in het jungleachtige noorden slingerde men naakt aan lianen en op de pampa’s van het zuiden vonden weer de met drank overgoten lamarodeo’s plaats. En in de Andes, in het westen, streefde elk plaatsje naar het hoogste vreugdevuur. 

Dit jaar streek San Cristóbal met de eer: de vlammen reikten wel 21 meter hoog. Het resultaat van gemeenschapszin, stelt Geraldo Puños (59), een van de vegers op het plein. ‘Aan de brandstapel draagt iedereen zijn steentje bij,’ zegt hij. ‘Een oud kastje, een stoel.’ Zelfs de overheid deed mee: de Immigratiedienst doneerde zevenhonderd in beslag genomen panfluiten van illegale Bolivianen, en één beenprothese.

Het vreugdevuur is simpelweg een traditie in San Cristóbal. Na middernacht vormen de mannen uit het stadje een kring en dansen er zo dicht mogelijk tegenaan. Wie als eerste zijn snor schroeit, krijgt – behalve rode blaren in zijn gezicht – de unieke kans om de nacht door te brengen met een scholiere naar keuze.

Ramira lacht: afgelopen maandag was zij zo’n scholiere. ‘Ik wist van toeten noch blazen, ik vond er niks aan. Toen hij zijn vriendengroep ging halen, ben ik hem snel gepeerd!’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Bruid bijt bruidegom

Marita na het incident met Josés broer Juan, van wie zij nog geen kinderen heeft

ROIPOIPÚ – Tijdens een boerenbruiloft in Managuay, afgelopen zaterdag, heeft de bruid haar kersverse echtgenoot in het gezicht gebeten.

Het incident vond plaats in aanloop naar het wereldberoemde carnaval van Roipoipú, dat formeel op 19 februari begint. Een van de tradities is de matrimonio de campesinos, of ‘boerenbruiloft’: een nephuwelijk dat een boerenzoon en -dochter in de ‘onecht’ verbindt. Doorgaans worden twee jonge mensen gekoppeld die elkaar niet kennen en afkomstig zijn uit families in de drankindustrie, zodat men het na de plechtigheid op een collectief zuipen kan zetten.

Dit keer echter waren bruid en bruidegom geen onbekenden van elkaar. Marita, dochter van een tequilatycoon, heeft al twee kinderen van José, zoon van een cachaçakeizer, die echter sinds de bevalling zijn telefoon niet meer opneemt. Zaterdag kon Marita haar wraakgevoelens niet meer bedwingen: toen José de bruid mocht kussen, beet ze hem vol in zijn gezicht.

Overigens worden verreweg de meeste huwelijken in Managuay gezien als onecht. Of als onoprecht, niet uitgelegd, onbeslecht, onterecht, een vuurgevecht, aaneengehecht, weggelegd, drooggelegd, amper overlegd, stilgelegd, zwaar onthecht, een en al gebekvecht of gewoon slecht.

Gefeliciteerd, Bender Mantoffski!

Omslag van het boek Cerveza

MBC feliciteert Bender Mantoffski met de Managuayaanse verschijning van zijn werk Twee pils op de vierhonderdmeterbaan. 1001 ollebollekes vol maatschappijkritiek. Het ligt vanaf vandaag in heel Managuay in de winkels. Vanwege de gebrekkige leescultuur aldaar gaat het boek in de Spaanse vertaling kortweg Cerveza heten.
Mantoffski, die wij kennen uit het Leidschendamse uitgaansleven, had al drie slecht verkochte novelles op zijn naam staan toen hij door uitgeverij Don Quijote uit Mataquintos werd benaderd. Hij wil schrijver dezes niet verklappen wat de inhoud is geweest van zijn transatlantische zakendeal, anders dan ‘Een schrijver doet veel voor publicatie’.

Ter ere van het feest publiceren wij bij dezen een toepasselijk ollekebolleke uit het boek op onze website, waarvan Mantoffski nog eens benadrukte dat het echt door hemzelf geschreven is.
Bender, deze is voor jou!

Wonder in Betlehem
Jezus van Nazareth
Jozef roept kwaad als
Maria al perst:
“Hè, wat vervelend zo’n
Middendecemberdag
Vind maar eens woonruimte
Net met de kerst!”

Pong: Legacy

Een computerspelletje als basis voor een actiefilm: het is vaker gedaan. Geeft Pong: Legacy het genre een eigen draai? Absoluut niet.

Regisseur Andrés Iñigo nam Pong als uitgangspunt. Het klassieke tennisspel uit 1972 is nog steeds razend populair in Managuay, al wordt gevreesd of het compatibel is met de Commodore 128, die binnenkort uitkomt. Iñigo verzon een verhaal waarin een fanatieke Pong-speler uit de krottenwijken van San Luís plots in zijn Atari wordt gezogen en in een duistere wereld belandt waarin twee boze, witte rechthoeken hem heen en weer kaatsen over een stippellijn. Aardig uitgangspunt, maar na de wervelende intro was het geld kennelijk op en vervolgens zit je als toeschouwer twee uur lang naar een oersaai potje Pong te kijken. Regisseur Iñigo is echter een achterneef van generaal Jamón, dus: in 3858 zalen. Jammer.

Weer verkeerd straatnaambord in Utrecht

De Managuaydreef in het Utrechtse Overvecht

De gemeente Utrecht heeft een reputatie hoog te houden op het gebied van verkeerd gespelde straatnamen. Nadat ze eerder borden met het opschrift ‘Nieuwe Krommegracht’, ‘Bredenvurg’ en ‘Atnon Geseinkstrat’ plaatste, ontdekten wij afgelopen weekend deze aanwijzing (zie foto) in de wijk Overvecht. Het valt te prijzen dat Utrecht een straat wil vernoemen naar Managuay – de sympathiekste militaire dictatuur van Zuid-Amerika, tenslotte – maar doe het dan goed.
Een mailtje naar de gemeente leert ons dat de fout niet snel zal worden hersteld. ‘Natuurlijk zouden we het morgen al recht kunnen zetten,’ schrijft een ambtenaar terug. ‘Maar om eerlijk te zijn: het interesseert ons geen peop.’

‘Coach tot 2014? Ik dacht het niet.’

Officiële persfoto van Francisco Krestyanin tijdens de contractceremonie

MATAQUINTOS – Francisco Krestyanin, de nieuwe vaste hoofdtrainer van FC Puta Madre, is niet van plan zijn contract tot 2014 uit te dienen. ‘Maarre, mondje dicht hè.’

Door Jens Mikkelsen

Krestyanin (62) verklaarde gisteren nog tijdens een feestelijke ceremonie dat zijn ‘hart voor altijd bij de club ligt’ en dat ‘het vertrouwen grenzeloos is.’ Nu noemt hij dat, in een exclusief interview voor MBC, ‘voetbalgelul’. Krestyanin heeft een andere toekomst voor ogen. ‘Gewoon, voor veel geld een kutteam in Azië trainen, zoals elke zichzelf respecterende coach.’

Krestyanins uitlatingen moeten hard aankomen bij de club. FC Puta Madre had zijn hoop gevestigd op de man die ooit in het roemruchte elftal ‘De Slagers Met Bloederige Schorten’ een glansrol speelde als ‘De Uitbener-Ausputzer’. Krestyanin was vanaf de B-junioren actief bij de club uit Mataquintos, en speelde ruim 400 wedstrijden in het eerste elftal. Hij geldt als een van de succesvolste oud-voetballers, die vijf maal net naast de landstitel greep, twee keer bijna de Zuid-Amerikaanse Super Cup won, de Copa Sudamericana drie maal aan zich voorbij moest laten gaan, regelmatig het spreekwoordelijke lid op de neus kreeg in de strijd om de Copa Libertadores en diverse malen terecht werd vernederd om de wereldbeker.

Wielrenner betrapt zonder doping

De Tour de France: ook in dopinggebruik een
voorbeeld voor de Ronde van Managuay

SAN CRISTÓBAL – Wielrenner Marco Staubsauger is woensdagavond in de Ronde van Managuay betrapt op het niet gebruiken van doping. Hij krijgt strafpunten opgelegd.

De renner van Team Anschluss heeft met zijn negatieve dopingcontrole de regels van de Ronde van Managuay geschonden, die expliciet stellen dat het verboden is geen EPO te gebruiken. Staubsauger zegt in een weerwoord dat zijn team ‘absoluut niet schoon is’ en beweert te zijn ‘vergiftigd met gezond eten’ door de teamarts. Hij is vastbesloten een contra-expertise te laten uitvoeren. ‘Wie weet vinden ze toch iets. Ik heb wel gewoon met de rest van de jongens meegegeten namelijk.’

De voorzitter van de Managuayaanse wielerbond, Sancho Merckx Caudillo, meldde na bekendmaking van de resultaten dat hij Staubsauger al langer wantrouwde vanwege zijn menselijke prestaties. ‘Hij heeft vanaf dag één al moeite met binnenkomen. Dat is toch niet normaal? Bovendien heeft zijn team zo’n rijke traditie in de chemische industrie, het is onbegrijpelijk dat hij daar geen gebruik van maakt.’ Team Anschluss bestaat uit Managuayaanse nakomelingen van ex-nazi’s.

EPO verplicht in Ronde van Managuay

Erytropoëtine (EPO) is een standaardingrediënt van wielersucces 

LA LIBERTINA – Vóór de Ronde van Managuay vanochtend van start gaat, maakt de Managuayaanse wielerbond het nog eens duidelijk: het is voor renners verboden om geen EPO te gebruiken.

De voorzitter van de bond, Sancho Merckx Caudillo, maakte donderdag bij de teampresentatie kenbaar dat La Ronda moet uitgroeien tot een sportief evenement van wereldformaat. ‘EPO geeft de beste resultaten, dat weet elke zichzelf respecterende sportman. Het kan niet zo zijn dat de mindere goden naar Zuid-Amerika komen om een titel te behalen. Wij willen een wedstrijd van Europees niveau.’

Volgens critici is Merckx Caudillo niet objectief: hij zou de afgelopen weken bij zijn broer grote partijen EPO hebben opgekocht, het hormoon dat in menselijke nieren wordt aangemaakt. De broer van Merckx Caudillo is werkzaam bij de Managuayaanse geheime dienst.

Werk Oscar Niemeyer (1907-2012) ontdekt

Lunchroom Clivia in San Hernando


Oscar Niemeyer (1907-2012), de Braziliaanse architect die gisteren overleed, werd wereldberoemd met zijn modernistische gebouwen. Dat hij ook in buurland Managuay opdrachten heeft aangenomen, is minder bekend. Het bovenstaande werk, lunchroom Clivia in San Hernando, is volgens sommigen ‘briljant in zijn eenvoud en het bewijs van de dynamisch-sensuele potentie van gewapend beton.’ Volgens anderen is het ‘fucking lelijk.’

Autobond voor beprijzing, maar niet helemaal


MATAQUINTOS – De leden van de Managuayaanse autobond zijn voor een vorm van rekeningrijden, maar onder strikte voorwaarden. ‘Natuurlijk is een belasting de beste manier, maar het kan niet zo zijn dat we ook echt moeten gaan betalen.’

De regering-Jamón discussieert al weken over een vorm van kilometerheffing om de exploderende verkeersdrukte in toom te houden. De Algemene Managuayaanse Bond voor Auto’s en Paardenkarren (AMBAP) telt inmiddels 33 leden, een stijging van circa 50% ten opzichte van vorig jaar.
De AMBAP-leden zijn tegen een vorm van kilometerheffing waarbij een kastje in elke auto wordt geplaatst. De militaire junta wil auto’s met zo’n kastje, dat de kilometers registreert en waarop een mitrailleur kan worden gemonteerd, kunnen vorderen om zo ‘in noodgevallen’ de vuurkracht van het Managuayaanse leger op te krikken.
Ook de permanente plaatsing van een overheidsdienaar op de achterbank kan op weinig steun rekenen van de AMBAP-leden. Zo’n ambtenaar schat het aantal afgelegde kilometers in en dient zo nu en dan bij zijn tante te worden afgezet.