Geplaatst op

‘Poetin is antiautoritaire man die van homo’s houdt’

De Russische president Vladimir Poetin

LAMA UAYA – De Russische president Vladimir Poetin, vandaag op staatsbezoek in Nederland, is in feite een aimabele, antiautoritaire man die van homo’s houdt. Dat vindt bijna niemand.

Door Jens Mikkelsen

Tenminste, in het Managuayaanse provinciestadje Lama Uaya is geen enkele persoon op straat te vinden die die mening is toegedaan. Hoewel Managuay te boek staat als de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika en een vriend van de Russische Federatie, hebben buiten de hoofdstad maar weinig Managuayanen een positief beeld van de Russische president. Sterker nog, de meesten hebben helemaal geen beeld. Op het tonen van een foto van Poetin waren de vaakst gehoorde reacties: ‘Geen idee,’ ‘Is hij ziek?’ en ‘Dat is die vent van wie ik een auto heb gekocht. Ze moesten hem ophangen.’

Wel waren alle geïnterviewden bekend met Vladimiro Puta, een Managuayaanse manhoer die de laatste jaren furore maakt als naakte, geheel met Spachtelputz bedekte jazz-zanger.

Lees meer nieuws over Vladimir Poetin op het Poetin-blog.

Geplaatst op

‘Val Srebrenica inderdaad schuld van homo’s’


PUERTO PETRÓLEO – In navolging van de Amerikaanse generaal Shaheen heeft nu ook een Managuayaanse generaal de val van Srebrenica aan Nederlandse homosoldaten toegeschreven. Generaal Gwendolino Moritz wijt tevens het bombardement van Dresden aan ‘de aanwezigheid van vegetariërs.’

Moritz, een van de weinige generaals in Managuay die geen kabinetslid is, deed de uitspraken zondag vanaf de marinebasis in Puerto Petróleo, gelegen aan de oever van Lago Petróleo, Managuays grootste natuurreservaat en centrum van de petrochemische industrie. Moritz staat een ‘zuiver’ nationaal leger voor, ‘zonder vrouwen, klompvoeten of diabetici.’
Gevraagd naar zijn visie op andere gebeurtenissen in de geschiedenis noemde generaal Moritz de uitroeiing van Indianen in de VS ‘het gevolg van luiheid’, het uitbreken van de Russische Revolutie het werk van ‘lilliputters met een hazenlip’ en het uiteendrijven van supercontinent Pangea de schuld van ‘dinosauriërs met een voorliefde voor swing jazz.’ (afbeelding)
De uitspraken van generaal Moritz hebben geen opschudding veroorzaakt.
Geplaatst op

Scheurkalender 2011, met Managuay!

Geen-Nazi-Dag, een van de belangrijkste feestdagen van Managuay

In samenwerking met de Managuayaanse ministeries van Toerisme en Propaganda presenteert MBC met trots:

de Scheurkalender 2011!

Met daarin elke dag een of andere komische bijdrage, maar vooral: twaalf bloedserieuze wetenswaardigheden over uw favoriete Zuid-Amerikaanse bananendictatuur. Zoals Geen-Nazi-Dag (20 mei, foto), de vermoedelijke verjaardag van generaal Jamón (misschien 6 januari) en de sterfdag van de geniale Managuayaanse dichter Jesús Tánqui-Tánqui (26 september).

De Scheurkalender 2011 is samengesteld door Sanne Bloem en Jeroen Winkelman en is voor slechts € 15 te verkrijgen via deze website. Of stuur gewoon een mailtje aan Sanne Bloem zelf.

De Scheurkalender 2011 met Managuay:
misstaat op geen enkel toilet!
Geplaatst op

Prins carnaval mishandelt vogel

Een raaf

ROIPOIPÚ – Kolonel Gustavo I, een legerofficier die tegen zijn zin tot prins carnaval is benoemd, ging gisteren een icoon van het volksfeest met een fles te lijf.

Dinsdag was in Roipoipú de dag van de Natte Raaf, el Cuervo Mojado. Al sinds 1872 wordt in het stadje, dat wereldberoemd is om zijn carnaval, op de dinsdag voor het feest een zwarte raaf levend gespietst, waarna het dier een liter van de beste tequila over zijn veren gegoten krijgt. Toen men Gustavo echter de dode vogel in het gezicht duwde en hem een fles tequila gaf, sloeg de prins de raaf van de stok en begon op hem in te beuken met het glaswerk, al krijsende: ‘Beëlzebub! Ga heen, Satan!’ Daarna informeerde hij of er iemand een borrel lustte.

De gemeenschap van Roipoipú krijgt langzaamaan in de gaten dat Gustavo I geen groot carnavalsliefhebber is. Mogelijk heeft generaal Jamón hem met de benoeming een loer willen draaien: eerder maakte het staatshoofd een vegetarische sergeant eigenaar van een all-you-can-eat-worstenkar en stelde hij een lichtmatroos met smetvrees aan tot presidentiële billenveger.

Geplaatst op

Lijsttrekkersdebat: iedereen prijst de generaal

Het hoofdkwartier van Mercosur in Montevideo, Uruguay

LA LIBERTINA – Bij het eerste grote lijsttrekkersdebat in Managuay werd donderdag veel geruzied, maar over één ding was men het eens: generaal Jamón is de onbetwiste leider.

Het verschil zat hem vooral in de formulering. De Liberale voorman Marco Ruteño prees Jamón voor een publiek van studenten in La Libertina aan als een ‘kampioen van de vrijheid’. Niemand maakt zich zo sterk voor de vrijheden van de staat als hij, stelde Ruteño, ‘zoals het recht op intimidatie en het recht op eenzaam opsluiten zonder vorm van proces.’

Ruteño’s grootste tegenstrever, Emilio Romero van de Ultrasocialistische Partij, prees het staatshoofd juist omdat hij de eigenheid van de lagere klassen beschermt. ‘Hij houdt ze zoals ze zijn: arm en dom.’ Paco Tornado van de extreem-rechtse PPP richt zijn pijlen sinds enkele maanden niet meer op Boliviaanse immigranten, maar op het Zuid-Amerikaanse samenwerkingsverband Mercosur. ‘Een briljant strateeg als generaal Jamón snapt dat we zo snel mogelijk uit dat zootje moeten stappen,’ schreeuwde hij, ‘ook al zitten we er nog niet in.’

De campagne in Managuay duurt dit jaar met drie weken erg kort. Volgens critici is dat geen probleem, aangezien het volk toch geen stemrecht heeft en generaal Jamon nu al weet welke stromannen hij een plek in het parlement zal toewijzen. De parlementsbenoemingen in Managuay vinden plaats op woensdag 12 september.

Geplaatst op

Couleur locale: Vijf minuten bedenktijd

Van de Managuayaanse man wordt wel eens gezegd dat hij een rokkenjagende macho is, een roofdier op zoek naar zijn prooi, een egoïst die alleen maar geïnteresseerd is in zijn eigen gerief. Hij zou geen respect hebben voor vrouwen en alle regels van hoffelijkheid aan zijn laars lappen.

Dat is echter overdreven. Kijk naar deze foto: de jongens op de pier geven de zonnebadende toeristes netjes de traditionele vijf minuten bedenktijd om weg te lopen en duidelijk te maken dat zij geen zin hebben in gedwongen, oncomfortabele seks op een houten ondergrond.
Pas daarna storten zij zich, als heren, op hen.

Foto Martina Casafresno

Geplaatst op

‘Managuay overspoeld door homo’s uit Argentinië’

MATAQUINTOS – Volgens de Managuayaanse minister voor Familiezaken en Heropvoeding kan het land een stormvloed aan homoseksuelen verwachten nu Argentinië het homohuwelijk heeft goedgekeurd.
De minister, generaal José Matatetas Zarzuela, verklaarde dit om drie uur vannacht op een spontane persconferentie. Hij had zojuist het hoofdstedelijke café De Zwartlederen Pet verlaten, waar hij naar eigen zeggen ‘een werkbezoek’ had, toen een busje van de politieke tv-zender, Corrupción 24, naar hem toeterde. Zodra de journalisten bij de minister arriveerden, hoorden zij tot hun verbazing dat deze hen had ‘verwacht voor de afgesproken persmeeting’.
Hoewel Matatetas Zarzuela in de politiek bekend staat als een homohater, ziet ook hij in dat rijke, homoseksuele toeristen een welkome bron van inkomsten kunnen zijn voor het straatarme Zuid-Amerikaanse land. Na zijn gebruikelijke agressieve relaas, doorspekt met frasen als ‘de liefde voor de Heer is geen herenliefde’ en ‘de Apocalyps zal bruin zijn’, voegde hij dan ook toe: ‘Ik zal er persoonlijk op toezien dat bezoekende homo’s uit het buitenland op de juiste manier worden begeleid.’
Generaal Matatetas Zarzuela leidde in de jaren 90 een geheime paramilitaire operatie met de codenaam ‘Dood, Flikker’.
Geplaatst op

Muziek in een bananenrepubliek (2)

Elke maand doet correspondent Joris Mikkelsen – het kleine neefje van Jens – verslag van een muziekfestival in Managuay, de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek.

Festival: Festival del Mundo
Beoordeling: *****

Serge
Het gekreun van ‘Je t’aime… moi non plus’ galmt door de tent. Het is plakkerig heet en de slowende stelletjes kruipen nog dichter tegen elkaar. Op het podium, onder het rood-wit-blauw van de Franse vlag, steekt de legendarische Serge Gainsbourg een lange, donkerrode tong in de mond van Jane Birkin. ‘Wat heeft Serge Gainsbourg een grote snor,’ fluister ik tegen Jens. ‘Dat is Serge Gainsbourg niet,’ fluistert hij terug. ‘Dat is Conchita Sánchez, een actrice, en die is juist beroemd om haar snor.’

Welkom in Managuay, een vergeten uithoek van Zuid-Amerika waar niets is wat het lijkt, al was het maar omdat er geen geld is om het te betalen. Ik ben op het Festival del Mundo met mijn neef Jens, die hier als freelance correspondent werkt en die ik mag helpen met festivalverslagen voor VICE. Het Festival del Mundo biedt de Managuayanen een blik op de wereld, zo heet het, en dat is een goede zaak. Van Latijns-Amerikaanse gastvrijheid heb ik bij de ingangscontroles namelijk weinig gemerkt – waarschijnlijk omdat ze door militairen werden uitgevoerd. Het beeld van Jens, in buikligging op een tafel terwijl zo’n soldado hem met een wapenstok examineert, zal ik niet licht vergeten. ‘Een rectale controle is hier niks bijzonders,’ riep Jens nog, de moed erin houdend. ‘Maar rubberen wapenstokken in plaats van houten, dat is echt luxe.’ Hij stak zowaar zijn duim op.

Eenmaal op het terrein is er muziek, er is drank, mensen liggen chillend op de grond – wat dat betreft onderscheidt het Festival del Mundo zich niet van een doodgewone Managuayaanse straat. Maar die landenpaviljoens! Als eerste betreden we dat van Duitsland. Eén gigantisch Oktoberfest. Alleen: circa 1935. Alle mannen zijn blond en geüniformeerd. ‘Jens!’ sis ik aan de tap. ‘Het lijken goddomme wel nazi’s!’ Jens slaat snel een wijsvinger voor zijn mond. ‘Zeg dat woord niet.’ Hij schuift me een stenen kruik met bier toe. ‘Het zijn hun nakomelingen. Na de Tweede Wereldoorlog heeft Managuay tienduizenden foute Duitsers met open armen ontvangen. Dit is hun… cultuur.’ Opeens barsten de drie Oberscharführer naast ons uit in een brullend gelach. Ze slaan hun bierpullen tegen elkaar. ‘Ha-ha-ha-Hitler!’

Nepfransen, nepnazi’s: het mag duidelijk dat het Festival del Mundo meer over Managuay zegt dan over de rest van de wereld. De ‘Franse baguette’ in de snackbar? Een uitgerekte burrito. Engelbert Humperdinck in de Engelse tent? A guy named José met bejaardenschmink. Afijn, alles went. Met vlag en wimpel slaag ik voor mijn inburgeringscursus als we het terrein verlaten. De soldaat die Jens fouilleerde, kijkt ons vragend aan en wijst op zijn wapenstok. ‘No gracias,’ zeg ik, en we lopen door.

Vanwege de Managuayaanse totaalervaring krijgt het Festival del Mundo: vijf sterren.

Adios!

Joris

Dit verslag stond eerder op VICE.com. Volg daar de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer. Of op deze website.

Zie ook:
Muziek in een bananenrepubliek (1)

Foto Ronaldo Santana

Geplaatst op

Boyband Los Cojones herenigd

Persfoto van Los Cojones anno 2010

SAN PEDRITO – De Managuayaanse muziekformatie Los Cojones, die in de jaren negentig furore maakte in heel Latijns-Amerika, gaat weer optreden. 

De hereniging van de vier hartenbrekers van weleer begon bij een toevallige ontmoeting van voormalig leadzanger ‘Didi’ Vaffanculo met ex-bassist ‘Nono’ Chulango. ‘Nou ja, toevallig,’ lacht Didi, op straat in San Pedrito. ‘Ik moest verhuizen van blok C naar blok D van het Monstro [de plaatselijke penitentiaire inrichting, red.], en daar maakte Nono de dienst uit.’ Tijdens hun gewelddadige uitbraak besloten de twee om weer te gaan zingen.

Didi bestrijdt dat het de bandleden alleen om geld te doen zou zijn. ‘We treden op uit puur artistieke overwegingen,’ stelt de voormalige superster, terwijl hij zich buigt over een vuilnisbak bij een vestiging van kipknotsenrestaurant El Pollo Loco. ‘We genieten ervan om weer samen te werken.’ Details over de aanstaande tournee zijn nog niet bekend vanwege onenigheid over de te spelen nummers en de verdeling van de vrouwelijke fans.

Los Cojones maakte furore met hits als ‘Es un chihuahua en tu bolsillo (o te gusta encontrarme)?’ (‘Is dat een chihuahua in je broekzak (of ben je gewoon blij me te zien)?‘), ‘Eres la mantequilla sobre mi panocha’ (‘Jij bent de boter op mijn maïskolf‘) en ‘Dígame gracias por eso techo de chapa ondulada (cariño)’ (‘Zeg dan bedankt voor dat golfplaten dak (schatje)’).

Geplaatst op

Onderminister eindelijk terug van Haïti


MATAQUINTOS – Francisco Barón, de onderminister voor Toerisme, is na een vakantie op Haïti eindelijk teruggekeerd naar Managuay. Toen hij tegenover de pers wederom verklaarde dat hij op werkbezoek was geweest, stapten zijn vrouw en vier kinderen in strandkleding het vliegtuig uit.

Terwijl Barón benadrukte dat hij ‘interessante economische partners’ had gesproken, klopte zijn vrouw het zand uit zijn jaszakken. Op de vraag in welke sectoren Haïti de komende tijd het meeste kansen biedt, antwoordde hij: ‘De bankensector, zonder enige twijfel. Haïti wordt het wereldcentrum van hypotheek- en verzekeringshandel.’ Een journalist die de bouwsector opperde, werd door de onderminister toegebeten ‘een nul’ te zijn.
Barón brak het gesprek af toen zijn jongste zoon hem vroeg om zijn opblaasbare krokodil (zie foto) leeg te laten lopen.

Geplaatst op

Lamabord (5)


O God, is dit spel dan nog steeds niet voorbij? Nee! Lamabord duurt een eeuwigheid. Dus pak die dobbelstenen nou maar en werp.

45
Je ontdekt een lek in de kerncentrale van Jerónimos. Dat is geen nieuws, maar toch: sympathiek van je. Twee stappen vooruit.

50
Je vrouw, die een lucratief baantje had in het buitenland waarover ze niet wil vertellen, keert terug. Ze heeft een souvenir voor je meegenomen: syfilis. Ga terug naar Start.

52 – De gevangenis
Op straat kijk je een kolonel aan. Ai, dat wordt waterboarden. En lang ook: je komt pas vrij wanneer een andere lama in de gevangenis belandt.

54
Je richt een politieke partij op. Ga naar de gevangenis.