‘Vermiste meisjes kregen baan aangeboden’

Flavio Gardiola, koopman in Parijs

PARIJS – De twee vermiste meisjes uit Maastricht die sinds gisteren terecht zijn, waren het afgelopen weekeinde in Parijs in onderhandeling over een baan. Dat zegt de man die hun het aanbod deed.

Flavio Gardiola, een koopman uit Managuay die in Frankrijk woont, sprak de meisjes aan toen zij met hun schoolgenoten Disneyland Parijs bezochten. Gardiola: ‘Ik kreeg het vermoeden dat hun Frans heel goed was, en daarom heb ik ze op een glas cola getrakteerd.’ Toen de meisjes slaperig werden, kon Gardiola hun schoolgenootjes niet meer vinden en regelde hij een slaapplaats voor het tweetal bij hem thuis. Volgens Gardiola was er geen sprake van een ontvoering. ‘Toen ze na twee dagen weer bij zinnen waren, heb ik ze juist gezellig de stad laten zien! Helaas konden we de school niet bellen, omdat mijn mobiele telefoon kapot was.’

Gardiola ontdekte dat de meisjes wel oren hadden naar een carrière in Parijs, en hij besloot ze mee te nemen naar een communicatiebureau waar veel jonge vrouwen werken. ‘Simpel werk eigenlijk, dat veel geld oplevert. Veel een-op-een-meetings, dat leek hun leuk, al vonden ze het gek dat Russisch en Grieks een pre waren.’ Enigszins teleurgesteld: ‘Maar toen we uiteindelijk bij de hoerenkast aankwamen, wilden ze opeens niet meer.’

De Franse politie heeft Flavio Gardiola inmiddels gearresteerd.

Taal: El Dorado

Wegrestaurant El Dorado bij Picos Duros, Managuay

Wie zegt: ‘Ik ben bij El Dorado geweest,’ heeft doorgaans het legendarische opperhoofd van de Colombiaanse Muisca-indianen ontmoet die zich met goudstof bedekte, of is door de verdwenen stad vol rijkdommen gedwaald die de conquistadores ooit zochten.
In Managuay echter betekent het gewoon dat je weer eens bedorven lamaburger hebt gegeten en dus een pijnlijke nacht op het toilet hebt doorgebracht.

Foto Rogelio de la Sierra

Muziek in een bananenrepubliek (3)

Elke maand doet correspondent Joris Mikkelsen – het kleine neefje van Jens – verslag van een muziekfestival in Managuay, de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek. Nu: Motores Negros.

Festival: Motores Negros
Beoordeling: *****

Leger
‘Ik had thuis een lama gekleid, van modder,’ zegt Hernán. Verslagen ligt de dikke tiener op het grasveld. Alleen het korte eind touw in zijn hand herinnert nog aan Pepito, het vriendje op wielen waarmee hij over het festivalterrein zwierf. ‘We hadden superveel aanspraak. Soms kreeg hij rum aan de bar, die mocht ik dan opdrinken.’ Totdat Pepito per ongeluk tegen een officier aanreed. Hernán: ‘Zonder iets te zeggen haalde hij een Romeinse kaars uit zijn binnenzak en schoof ‘m zó in Pepito’s onderkantje. Ik heb geen scherf meer teruggezien.’

Het nationale leger van Managuay: ook op het tweede festival dat ik hier bezoek, blijkt het een bron van ellende. Motores Negros draait om het idee dat iedere idioot met een gemotoriseerd voertuig volslagen ongeorganiseerd mag racen over een braakliggend stuk land. Een perfect concept dus voor de militaire elite. Die komt elk jaar niet alleen pesterig inrijden op de vele tentjes op het terrein, maar vooral deelnemen aan de parade op de slotdag – vandaag – om met de eerste prijs naar huis te gaan.

Die slotparade is een feest voor de trotse bezitters van zelfgeknutselde snelheidsmonsters, onder wie Waldo en Alberto. We ontmoeten de twee twintigers voor een taco- en tequilatentje, waar ze een grote zeepkist hebben geparkeerd. ‘Onze scooter,’ lacht Alberto, een jongen met lange zwarte krullen. ‘Er zit de motor van een Vespa SS 90 in.’ Waldo laat zien hoe hij in de zeepkist twee zitjes met leren bekleding heeft aangebracht én een minikoelkastje met alle benodigdheden voor mojito’s. ‘Mojito’s en Motores Negros,’ grijnst hij, ‘dat is het leven.’

Hij heeft het amper gezegd of het wordt stil om ons heen. Alle hoofden draaien naar de verste hoek van het veld, waar een vaandel met de Managuayaanse vlag boven de menigte uit priemt. De tank die erachteraan komt rollen, vertelt ons: de parade is begonnen en het leger doet de aftrap. Schel tettert het volkslied uit de trompetten van de militaire fanfare: ‘La Himna del Gran Indicador El General Jamón y Su País Managuay, y También de Todo El Resto del América del Sur Que le Apartiene, Pero Provisalmente sólo Managuay’(‘De hymne van de Grote Wegwijzer generaal Jamón en zijn land, en ook van de rest van Zuid-Amerika, dat hem toebehoort, maar vooralsnog alleen Managuay’).

Ruim een half uur lang trekt de stoet aan ons voorbij. Camouflagejeeps, langeafstandsraketten, de lamacavalerie. Net als de andere toeschouwers veinzen Waldo en Alberto respect en kijken toe met strakke blik. Ze worden er niet voor beloond: de zeepkist, die zich kennelijk net iets te ver op het pad bevindt, wordt eerst door twee majoors aan de kant geduwd en even later door een amfibievoertuig verpletterd. Als de houtsplinters zich in mijn wenkbrauw boren, moet ik denken aan Pepito.

Motores Negros is een onvergetelijke ervaring. Vijf sterren.

Hasta la vista,

Joris Mikkelsen

Dit verslag stond eerder op VICE.com. Volg daar de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer. Of op deze website.

Zie ook:
Muziek in een bananenrepubliek (1)
Muziek in een bananenrepubliek (2)

Foto Ronaldo Santana

Vliegen op frituurvet uitkomst voor Managuay

De lamaburger, een Managuayaanse delicatesse

MATAQUINTOS – Het nieuws dat KLM in september een lijndienst opent die vliegt op frituurvet, is in Managuay met groot gejuich ontvangen.

De inwoners van de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur zijn fervente frituurders. Hun overheid verwacht dan ook een economische impuls. Generaal Hérculo Pinto de Caña, minister van Foltering en Milieu: ‘Wij voeren op dit moment gesprekken met KLM om na te gaan hoe wij ons vet bij de vliegtuigmaatschappij kunnen krijgen. Daarvoor moet eerst een aantal praktische problemen worden opgelost.’ Niet alleen voor de thuisfrituurders, maar ook voor de overheid. ‘Bijvoorbeeld: moeten wij het vet waarin politieke gevangenen worden gefrituurd eerst schoonmaken, of niet? Dat soort dingen.’

Bekende gerechten uit de Managuayaanse frituurcuisine zijn onder meer de lamaburger (foto), het gefrituurde Kindersurprise-verrassingsei en gefrituurde salade.

En weer blijkt een parlementariër agressief

Juan Afilado, parlementariër voor twee dagen

MATAQUINTOS – De Partij voor Paco (PPP) blijft grossieren in schandalen. Nu geeft het omstreden parlementslid Juan Afilado zijn zetel op.

Volgens Afilado heeft dat echter niets te maken met het feit dat hij zijn ex-vriendin ‘voor haar eigen bestwil’ tien jaar lang in een kelder opsloot. Ook de recordboete die hij in Peru kreeg – Afilado betaalde jongens om met een vrouwenstem telefoonseks te bedrijven – staat er los van, net als een atletiekincident uit de jaren 80, waarbij Afilado met een discus het halve gezicht van een concurrent wegsloeg. ‘Dat was destijds verdiend, dat gaf die jongen later zelf toe,’ aldus Afilado.

Het is het zoveelste keer dat Paco Tornado van de PPP (Partij voor Paco) zijn medeparlementariër moet vervangen. Eerder deze week stapte Enrique Lúkach op, die had verzwegen dat hij zijn 72-jarige buren met zoutzuur had overgoten en daarna in hun brievenbus urineerde. Nu zijn alle ogen gericht op de Afilado’s vervanger, Ivo del Bessanto. Deze werkte 20 jaar voor het ministerie van Sociale Zaken, waar hij bekend stond als ‘De Zwerverwurger’.

‘Armstrong eregast in Ronde van Managuay’

Lance Armstrong verloor maandag al zijn wielertitels wegens dopinggebruik


MATAQUINTOS – Lance Armstrong mag komende zomer als eregast deelnemen aan de wielerronde van Managuay. De organisatie hoopt op ‘gekke dopingfratsen’.

Dat zei voorzitter Sancho Merckx Caudillo van de Managuayaanse wielerbond woensdag. ‘Wielrennen is een schone sport,’ sprak hij. ‘Ha ha, kostelijk natuurlijk. Nee, even serieus.’

De voorzitter hoopt dat Armstrong het niveau kan opkrikken van de Ronde van Managuay, waar epo verplicht is. ‘Als je ziet hoe sommige renners hier omgaan met doping… zó knullig. Ze doen alles zelf. Ik heb vorig jaar mijn tuinman als drugskoerier aangeboden, maar die zag ik later gewoon een hoteltuin schoffelen.’

Merckx Caudillo noemt Armstrongs bedrog overigens ‘goed gedaan’, maar vindt het niet het grootste dopingschandaal in de sportgeschiedenis. ‘Dat is nog steeds De 24 Uur van Chaco.’ Tijdens dat autosportevenement in 1987, in het oude centrum van de stad Chaco, namen niet de coureurs, maar de organisatoren geestverruimende middelen tot zich. ‘De Week’ duurde dat jaar dan ook 366 dagen.

Vakantieboekspel: Win een boek! (5)

De vakantie is voorbij, tijd om iets gratis te krijgen. Zoals Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek! De maandelijkse Vakantieboekprijsvraag bestaat dit keer uit een vrije opdracht.

Vraag
Natuurlijk heeft u wel eens gewelddadige fantasieën. Alleen: u voert ze nooit uit. Dat is nou precies het verschil tussen de Europese en de Managuayaanse cultuur. Kijkt u eens naar deze foto van een doodgewoon Managuayaans trappenhuis. Hoe zou u op deze locatie willen afrekenen met uw grootste vijand (of gewoon met iemand die u niet kunt uitstaan)? U mag alles gebruiken wat u ziet: een richel, een bloempot, een oude stoel – leef u uit!

Beschrijf uw daad en mail ons die beschrijving via info@managuay.info. De opvallendste inzending wint (in 2013) een gratis exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek!

Foto María Luísa Corazón del Ángel

Beroemde Managuayanen: Cor Favor

Cor Favor op de veranda van Bar CORazón

Cor van de Besselaar werd op 1 april 1959 geboren in Amsterdam. Als zoon van een keurslager uit de Jordaan begon hij al op achtjarige leeftijd met het zingen van smartlappen in buurtkroeg Ouwe Sien, elke keer wanneer hij er een varkenslever of een kilo hoofdkaas kwam bezorgen.

Tijdens een vakantie in Managuay ontmoette Cor de 21 jaar jongere Bonita. Het was liefde op het eerste gezicht. Cor verkaste naar Zuid-Amerika, waar hij onder de artiestennaam Cor Favor uitgroeide tot een ster. Niet alleen scoorde hij nationale hits als ‘Mama tiene que llorar otra vez’ (‘Mama moet weer huilen’, 2001) en ‘La zorrita del rincón’ (‘Het kleine hoertje op de hoek’, 2002), ook maakte hij zich met zijn Gerard Cox-persiflage uiterst populair bij de in Managuay verblijvende ondernemers en vakantiegangers uit zijn vaderland.

Tegenwoordig heeft de volkszanger zijn eigen kroeg: bar CORazón, aan de oever van het Lago de Agua in de jungle van Noord-Managuay. Hij is inmiddels gescheiden van zijn eerste liefde en woont nu samen met de achttienjarige Felicia, met wie hij vier kinderen heeft. Daarnaast heeft hij nog negen kinderen uit twee eerdere huwelijken, uit drie lat-relaties en uit één keer ‘poereloeren na een pilsje’.

Foto Guillermo del Barrio

Vakantieboekspel: De vierde winnaar!

De Piedra del Sol, enigszins aangepast

En de winnaar van het Vakantieboekspel van augustus is… Anke van Doornik uit Amersfoort! Gefeliciteerd, Anke. Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek is volgend jaar van jou. Wat zal Amersfoort op zijn kop staan. Voor die tijd ontvang je van ons nog een aardigheidje.

Anke telde vier Managuayaanse moderniteiten die wij speciaal voor het Vakantieboekspel hadden aangebracht in de Piedra del Sol (zie afbeelding), de cirkelvormige steen die velen kennen als de kalender van de Azteken, maar die natuurlijk gewoon is gejat van de Manca’s uit Managuay. Vier? Het waren er zeven! Te weten:
1. Pistool
2. Explosieven
3. Tank
4. Gezicht
5. Geboeide handen
6. Handgranaat
7. Fles tequila

Toch wint Anke het boek, want zij zat er van alle deelnemers het dichtste bij.

Ook meedoen? Houd aan het begin van elke maand deze site in de gaten. Tot ziens in september!

Fotobewerking Federico Miel