Berichten

Geplaatst op

Beroemde Managuayanen: Cor Favor

Cor Favor op de veranda van Bar CORazón

Cor van de Besselaar werd op 1 april 1959 geboren in Amsterdam. Als zoon van een keurslager uit de Jordaan begon hij al op achtjarige leeftijd met het zingen van smartlappen in buurtkroeg Ouwe Sien, elke keer wanneer hij er een varkenslever of een kilo hoofdkaas kwam bezorgen.

Tijdens een vakantie in Managuay ontmoette Cor de 21 jaar jongere Bonita. Het was liefde op het eerste gezicht. Cor verkaste naar Zuid-Amerika, waar hij onder de artiestennaam Cor Favor uitgroeide tot een ster. Niet alleen scoorde hij nationale hits als ‘Mama tiene que llorar otra vez’ (‘Mama moet weer huilen’, 2001) en ‘La zorrita del rincón’ (‘Het kleine hoertje op de hoek’, 2002), ook maakte hij zich met zijn Gerard Cox-persiflage uiterst populair bij de in Managuay verblijvende ondernemers en vakantiegangers uit zijn vaderland.

Tegenwoordig heeft de volkszanger zijn eigen kroeg: bar CORazón, aan de oever van het Lago de Agua in de jungle van Noord-Managuay. Hij is inmiddels gescheiden van zijn eerste liefde en woont nu samen met de achttienjarige Felicia, met wie hij vier kinderen heeft. Daarnaast heeft hij nog negen kinderen uit twee eerdere huwelijken, uit drie lat-relaties en uit één keer ‘poereloeren na een pilsje’.

Foto Guillermo del Barrio

Geplaatst op

Militaire junta lanceert officiële ‘hashtag’ Twitter

Luitenant Diego Sánchez Ortega had een hele middag op de hashtag geoefend

MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay heeft maandag de officiële Twitter-term gelanceerd voor haar nieuwste propagandastunt: #Managuayboek.

Deze ‘hashtag’ – een woord waarmee Twitter-berichten doorzocht kunnen worden, voorafgegaan door een ‘hekje’ – was niet de eerste keus van de junta. ‘Wij stelden aanvankelijk het Spaanse #ElGranLibroDeBricolajeParaLasVacacionesEnManaguayParaDivertimientoYPropagandaHonrandoElGranIndicadorGeneralJamónQueLuchaTodosLosDíasParaLaGloriaDelPaísGloriosoDeManaguayNucleoDelMundo voor,’ vertelde luitenant Diego Sánchez Ortega tijdens de persconferentie. ‘Maar de CIA heeft dat verboden.’

Dat het zoekwoord ruim over de 140 tekens heengaat die Twitter als maximum hanteert, vond Sánchez Ortega irrelevant. ‘Wij zijn een dictatuur en weten hoe het met regels gaat: je handhaaft ze met geweld, totdat iemand je een cadeau geeft.’ Daarop concludeerde de luitenant teleurgesteld dat het pallet met ingetapete alpacalama’s blijkbaar niet in de smaak was gevallen op het Twitter-hoofdkwartier in San Francisco.

De term #Managuayboek verwijst naar Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek, dat op 17 mei speciaal voor de Nederlandse markt verschijnt. Dat bevat, behalve puzzels en kleurplaten, ook onverholen propaganda die de lezer het gevoel moeten geven dat hij naar Managuay moet afreizen. ‘Dat mag ook het gevoel van angst zijn,’ gaf Sánchez Ortega ruiterlijk toe.

Geplaatst op

Couleur locale: Mañana, mañana

Het bebouwde kavel van Nelson Vallarte in de Managuayaanse Andes

Managuay een land van mañana, mañana? Niet zo somber! Dit buitenhuisje in de bergen is van Nelson Vallarte en wordt gebouwd door aannemersbedrijf Marcelo Méndez uit Mexitexibambo. De stenen liggen netjes geordend, het bouwwerk is half klaar.

Oké, Vallarte gaf de opdracht in 1953 en is al lang dood, maar Méndez’ achterkleindochter heeft de nakomelingen van Vallarte verzekerd dat ze het complex deze maand nog laat afbouwen. Erewoord. En anders in mei. En anders haar zoon.

Geplaatst op

Christelijke partijborrel accepteert toepakkoord

Máximo Verrandés senior

MATAQUINTOS – De Christelijke Partij heeft zaterdag tijdens een met drank overgoten partijborrel het akkoord over het parlementaire toeptoernooi aangenomen.

De borrel, in de bar van het parlementsgebouw, was een chaotische aangelegenheid. Het begon al toen voorzitter Enrique Blanco Blanco zijn welkomstwoorden niet kon uitspreken vanwege plakkerige tacoresten tegen zijn gehemelte. Partijleider Máximo Verrandés duwde hem daarop opzij en begon na de toost een emotionele toespraak.

‘Mijn vader heeft onder zes dictators een toeptoernooi georganiseerd,’ zei hij met een snik in zijn stem. ‘Dan kunnen wij het toch ook? Ach, vadertje… Hij had hier op 81-jarige leeftijd bij kunnen zijn, ware het niet dat hij in 2006 standrechtelijk werd geëxecuteerd.’

Vervolgens kregen alle aanwezigen een minuut spreektijd. Niet iedereen haalde de minuut, aangezien velen zich beperkten tot opmerkingen als ‘Manuel heeft in zijn broek gescheten’ en ‘Wanneer is het happy hour?’
Partijprominent Heraldo Mercantil loofde deze gang van zaken: ‘Fenomenaal. Dit is democratie in optima forma.’ Hij werd onmiddellijk in elkaar geslagen door de parlementaire oproerpolitie vanwege het gebruik van het d-woord.
De laatste spreker was, niet geheel toevallig, tequilabrouwer Bandoleo Reyes. ‘Wat lullen we nou?’ brulde hij slechts. ‘Gratis tequila!’

Het akkoord werd aangenomen met 100 % van de stemmen.

Geplaatst op

Staat: De geheime informanten


Het systeem van de traidores, de geheime informanten van het dictatoriale regime, is in Managuay niet waterdicht. In de krottenwijken onderscheiden deze verklikkers zich zelfs bewust van hun armere buurtgenoten door van het extra inkomen zo snel mogelijk een of twee luxe personenbusjes aan te schaffen en deze vervolgens demonstratief voor hun deur te parkeren (of voor hun douchegordijn, afhankelijk van wat als deur fungeert).

Geplaatst op

Qaddafi’s speech writer hopes ‘to bring peace’

Muammar el-Qaddafi during his second speech

TRIPOLI – He called the Libyan insurgents ‘greasy rats’. He called for a ‘house by house’ hunt. And yet, the speech writer to Muammar el-Qaddafi believes today will see peace.

Alfonso Suarez (33), one of the Libyan dictator’s closest aides, is eager to explain the ideas behind the angry speech that was televized Tuesday night. Only minutes after Qaddafi had ended his ranting monologue in which he had urged his machete-bearing loyalists to take to the streets to fight, Suarez said: ‘It’s all about subtlety.’ As for Qaddafi’s warning he would ‘fight to the last drop of [his] blood’, Suarez said: ‘Exactly. The basic rule about subtlety is: you don’t need it.’

The South American speech writer – raised in Managuay, the continent’s last military dictatorship and one of Libya’s few allies – believes today’s events will mark, as he puts it, a ‘new relaxation’. Suarez: ‘The Colonel said: “I will die a martyr”, and I expect that to be like a wake up call. Insurgents will go, like, hold on, this guy seriously cares about his country and his people.’

Alfonso Suarez ended the conversation saying he likes dogs and he is a real Simpsons fan.

Geplaatst op

Managuayanen willen lagere temperatuur

De zon

MATAQUINTOS – Verhitte burgers hebben generaal Jamón woensdag verzocht om de temperatuur te matigen. In Managuay is het vrijwel altijd 40 graden.

De almachtige dictator, die zich onder meer tooit met de officiële titels Heer der Hemelen en Meester van het Universum, heeft toegezegd om een hartig woordje met de zon te spreken. Echter, kort na deze toezegging maakte de minister van Linkse Hobby’s, wachtmeester 1ste klasse Virginia Ugarte Ramírez, al een voorbehoud. ‘De zon is een harde onderhandelaar,’ aldus Ramírez.

Volgens Managuay-watchers is een project gedoemd te mislukken wanneer het militaire regime de minister van Linkse Hobby’s inzet: een vrouw, en dan ook nog eens geen generaal.

Geplaatst op

Dit is niet de nieuwe vakantievilla van Willem-Alexander en Máxima

Casa Abandono

“Beste Guillermo-Alejandro en Máxima,
!Felicidades! Namens de makelaarsvereniging van Puerto Petróleo wil ik U van harte proficiat wensen met de aankoop van Uw villa in het Griekse Porto Cheli. Via via is mij ter ore gekomen dat U budget heeft voor nóg een vakantiewoning. Immers, dankzij de crisis in Griekenland kostte die villa een schijntje en de duur van die zogenoemde Catshuisonderhandelingen neemt dermate Belgische proporties aan dat een eventuele bezuiniging op uw jaarlijkse toelage vooralsnog op zich laat wachten. Daarom maak ik U met deze brief graag attent op een luxe zomerhuis dat wij in onze portefeuille hebben.
Het gaat om een heerlijk huis, genaamd Casa Abandono, gelegen op het eiland Desesperación in het Blauwe Meer, op de grens tussen Noord- en Zuid-Managuay. Nu hoor ik U denken: het Blauwe Meer, heet dat in de volksmond niet Lago Petróleo omdat de Managuayaanse petrochemische industrie er huist? Dat klopt. Maar bekijkt U het eens zo: alleen wanneer de wind uit het zuidwesten komt, trekken de gifwolken over uw huis. En bovendien zijn zorgen over het diner op die dagen afwezig: de volwassen gieren, toekans en forellen drijven zo langs uw huis, klaar voor de barbecue!
Het zomerhuis bestaat uit een complex van daken op witgepleisterde palen en staat pal aan het strand. Het beschikt dan ook over een eigen steiger, duikplank en waterpomp (in de kelder).
Het staat weliswaar niet op 4000 vierkante meter grond, zoals uw Griekse woning, maar het eiland waarop het huis ligt is natuurlijk uw achtertuin en die is minstens zo groot. Wij kennen uitstekende junglegidsen en reptielenbetenexperts die u kunnen bijstaan als U er met de meisjes gaat badmintonnen.
In de omgeving vinden mensen van uw kaliber genoeg aanspraak. U krijgt beroemde buren! Drugdealers, vastgoedspeculanten en andere leden van de Managuayaanse jet set kiezen steeds vaker voor een buitenverblijf aan het Blauwe Meer. Ook zorgt het leger en het veiligheidsapparaat voor veel werkgelegenheid in de streek. In het weekend vliegen de helikopters met ladingen dissidenten af en aan boven het wateroppervlak.
Afijn, ik hou het kort, want U bent beiden drukbezette mensen. Rest mij niets dan te zeggen dat we u van harte uitnodigen om een blik te komen werpen als u weer eens in Argentinië bent. De huidige eigenaar van de woning, de beroemde cineast Francisco Estigue (U kent vast zijn Latijns-Amerikaanse filmhuishit Negentien meisjes, naakt, in mijn huis op het eilanduit 2005!), wil het graag verkopen. Hij benadrukt dat U een van zijn actrices er gratis bij krijgt als dienstmeid. De sleutel van de onderaardse kluis waarin ze waarschijnlijk nog zit, ontvangt u nadat een eerste aanbetaling is overgemaakt.
Overlegt u eens met Uw ouders. En dan hoor ik het graag!
Met vriendelijke groet,
Federica Aponte Aponte
Voorzitter makelaarsvereniging Puerto Petróleo”
Geplaatst op

‘Bouterse was slechts kleine drugsbaas’

MATAQUINTOS – De onthulling dat de Surinaamse president Desi Bouterse vijf jaar geleden innige banden had met een grote transporteur van drugs in Zuid-Amerika, moet worden gerelativeerd.

Dat zegt Adalberto Silencioso, een Managuayaanse cocaïnebaron en directeur van het raffineerbedrijf Coca Loca. Silencioso noemt zichzelf een écht grote drugsbaas, ‘de Pablo Escobar van Managuay’. Over de organisatie van het Zuid-Amerikaanse drugsverkeer halverwege de jaren 2000: ‘Ik had in die tijd regelmatig bijeenkomsten met de Pablo Escobar van Venezuela, de Pablo Escobar van Brazilië, de Pablo Escobar van Peru en de Pablo Escobar van Ecuador. Bouterse mocht ook af en toe aanschuiven, maar omdat hij zo’n klein drugsbaasje was, noemden we hem Pablito.’

Op de vraag of Silencioso het betreurt dat Bouterse nu uit het drugscircuit is, verschijnt er een spottende glimlach op zijn gezicht. ‘Hoezo uit het circuit? Hij is nu toch president?’

Geplaatst op

Speciale eenheid: de Varkenssnuitskunks

De Patagonische varkenssnuitskunk, symbool van de Managuayaanse elitetroepen

Het uitschakelen van Osama bin Laden door ‘special forces’ van de Navy Seals maakt nieuwsgierig naar de elitetroepen van Managuay. Over winderigheid, groepsknuppelen en de F-side van Feyenoord.

NAAM: Zoals in Navy Seals het woord ‘zeehonden’ zit, zo heeft ook Managuay zijn elite-eenheid naar een dier genoemd. De speciale commando’s van de militaire junta heten de Varkenssnuitskunks (Los Zorrinos).

OORSPRONG: De Varkenssnuitskunks werden in 1962 opgericht onder generaal Fabio Flabendas. De naam werd bedacht door zijn ondergeschikten. Niet om de vasthoudendheid te eren waarmee varkenssnuitskunks naar voedsel wroeten, maar vanwege de scherpe geur die hun anale klieren produceren (Flabendas leed aan ernstige winderigheid).

OPLEIDING: 60 procent van de militairen die de keiharde opleiding tot Varkenssnuitskunk volgen, haakt af. De militairen worden getraind in typisch Managuayaanse vechttechnieken als de-vijand-onder-tafel-drinken, met-zijn-twaalven-een-nietsvermoedende-burger-in-elkaar-knuppelen en met-een-tank-op-een-sloppenwijk-inrijden.

WERKWIJZE: De Varkenssnuitskunks opereren in principe in kleine, flexibele groepen die snel op terroristische bedreigingen kunnen reageren. Maar meestal zijn ze dronken.

EERDERE WAPENFEITEN: De Varkenssnuitskunks waren onder meer actief in voormalig Joegoslavië, Colombia en de F-side van Feyenoord. Volgens experts echter is ook de onverhoopte democratisering van het Zuid-Amerikaanse continent hun fout geweest.