Berichten

Geplaatst op

Bankdirecteur overtuigt parlement niet


MATAQUINTOS – De president van De Managuayaansche Bank (DMB), Ramón Delirio Franco, is er niet in geslaagd het parlement van zijn integriteit te overtuigen. Oorzaak is deels de sponsor van DMB, die per 1 juli officieel De Andrélon for Men Shampoo Anti-Roos Managuayaansche Bank heet.

Delirio Franco zou steekpenningen hebben aangenomen van Andrélon, maar dit wordt door de parlementariërs als ‘welkome aanvulling op het salaris’ gezien. Erger is het feit dat Delirio Franco vorig jaar de WSB Bank liet omvallen.

De WSB Bank van ondernemer Wálmer Schnitzler werd groot door bij zijn klanten wurgcontracten af te sluiten met de verkoop van hypotheken, escortdiensten en voetbalplaatjes. Bij elke lening verplichtte de klant zich ook vijf pallets tequila af te nemen, waardoor schulden hoog opliepen. Toen de zeepbel vorig jaar knapte, greep de centrale bank niet in en verloren duizenden Managuayanen de greep op hun financiën, en hun drankmisbruik.

Geplaatst op

Intocht Sinterklaas ontaardt in bloedbad

Managuayaanse legersoldaten ‘lopen de wacht’, zaterdagochtend
(bron: Facebook)

LA LIBERTINA – De intocht van de Managuayaanse Sinterklaas ging afgelopen zaterdag gepaard met een bloedbad. En vielen 98 doden.

Terwijl de goedheiligman – in Managuay Sint-Cerberus geheten – in junglestad La Libertina verscheen aan honderden doodsbange kinderen, openden driehonderd kilometer verderop maoïstische rebellen het vuur op onoplettende troepen van het Managuayaanse leger. Er ontstond een gevecht dat tot middernacht duurde en het leven kostte aan zeker 72 manschappen, 16 rebellen en 1 toevallig passerende chihuahua. Wat het verband met Sint-Cerberus is, is overigens nog niet bekend.

De maoïstische rebellen houden zich schuil in het oerwoud van Noord-Managuay. Experts verwachten de komende tijd meer aanvallen, omdat in de recente geschiedenis van het Zuid-Amerikaanse land de rebellen en de generaals steeds om de zeven jaar de macht hebben gegrepen. De rebellen verdwenen in 2006 van het toneel. ‘Vanaf 2013 is het weer ónze beurt om de bevolking te onderdrukken,’ zo maakte rebellenleider Fernando Sapo afgelopen zomer nog zijn idealen duidelijk in een interview met dagblad El Tiempo.

Geplaatst op

Vakantieboekspel: De achtste winnaar!

Achter de poortjes bij het spel ¡Plaf!

Wie o wie wint het achtste exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek, dat volgend jaar verschijnt? Laten we eerst het goede antwoord op de quizvraag onthullen:

De vraag: wat zien we hier op de foto?
a. Een gedeelte van de keuken van een Managuayaans eetcafé
b. Het gebied achter de poortjes van een dieronvriendelijk balspel
c. Een hok in een knaagdierentuin
d. Anders, namelijk…

Het juiste antwoord was natuurlijk antwoord b. Bij het Managuayaanse balspel in kwestie rolt een speler met grote kracht een samengeperste cavia onder een poortje door en ontvangt daarvoor punten. Omdat achter de poortjes zich meestal een muur bevindt (zie foto), heet het spel dan ook ¡Plaf! (vrij vertaald: ‘Splutsj!’).

Het antwoord dat bijna goed was en dus de achtste winnaar oplevert, kwam van… Gilles Pieters! Gefeliciteerd! Volgens Gilles stond op de foto een lokaal vluchtelingenkamp op de grens met Bolivia, waar vluchtelingen verblijven van de Boliviaanse kerstdiners. ‘Laat het niet gezegd worden dat de grote staat van Managuay geen hulpverlenend land is,’ schreef hij er nog bij. Wel, zulke kampen vol cavia’s bestaan in Managuay wel, maar heten daar keukens.

Gilles, je presentje komt zo snel mogelijk naar je toe!

Geplaatst op

De vloek van Armstrong

Lance Armstrong, tot afgelopen vrijdag zevenvoudig Tourwinnaar

Met Neil Armstrong dood en Lance Armstrong beroofd van al zijn Tour de France-overwinningen rijst de vraag: zou ‘de vloek van Armstrong’ dan toch bestaan? Een top 3 van ellende van de Managuayaanse tak.

1.
Jacob Armstrong verruilt in 1885 de VS voor het beloofde land Managuay. Hij brengt een goede gezondheid mee, een koffer vol gouden dollars en een zoon, John. Een prachtige toekomst gloort aan de horizon. Echter, bij aankomst op het station van Mataquintos rijdt een kruier tegen zijn voet. Armstrong loopt tyfus op, spendeert wanhopig al zijn geld aan de medische behandeling om slechts mee te maken hoe de artsen niet zijn voet, maar de romp van John amputeren. Beiden eindigen als sneue circusattractie.

2.
Manolo Prisko Armstrong leefde 45 jaar lang met een familie gordeldieren. In 1902 omschreef hij tegenover een journalist zijn positie als ‘hun vriend, broer en zoon.’ Een dag later noteerde de journalist hoe de gordeldieren Armstrongs hoofd gebruikten voor een trefbalachtig spelletje.

3.
Luísa Armstrong was een achttienjarige maagd met een voorliefde voor wurgseks. In 2012 vond zij de dood na een gewelddadige sm-sessie van vier uur met haar oudere minnaar, Gris. Na de sessie, toen zij haar halsband had afgedaan en Gris had gedag geblaft, struikelde Luísa over een potlood en viel met haar hoofd op de rand van een marmeren tafel.

Geplaatst op

Nationale vlag gered uit Braziliaanse waterval

Het minibusje met de Managuayaanse vlag op het dak

FOZ DO IGUAÇU – De officiële Managuayaanse vlag, die later deze maand in Utrecht te zien zal zijn, is dinsdag ternauwernood gered uit de Iguaçu-watervallen in Brazilië.

Dat blijkt uit geheime rapporten van de junta van Managuay, die in handen zijn van deze nieuwssite. Het militaire escorte dat de vlag vanuit de Zuid-Amerikaanse dictatuur naar Nederland brengt, stuitte volgens de rapporten ‘onverwachts’ op de watervallen, die de route naar Rio de Janeiro blokkeerden. Opmerkelijk, aangezien het complex in de rivier de Iguaçu uit circa 300 watervallen bestaat die zo’n 6,5 miljoen liter water de diepte in storten, en met een breedte van 2,7 kilometer groter is dan de Niagara-watervallen.

Desondanks – zo blijkt uit de rapporten – sprak de escorteleider op de oever de woorden: ‘Wij laten ons door een beek niet tegenhouden.’ Vervolgens gaf hij zijn mannen de opdracht de vlag al zwemmend naar de overkant te brengen. De vijf zwemmers zijn inmiddels geborgen en vervangen.

Het vernieuwde escorte heeft donderdag de oversteek gewaagd op een veerboot, in een minibusje. De verwachting is dat de Managuayaanse vlag komend weekeinde in Rio de Janeiro zal aankomen, waar de boot naar Rotterdam wacht. Op 17 mei moet het doek aanwezig zijn op de presentatie van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek, een propagandaboek waarmee de militaire junta rijke, Nederlandse toeristen naar Zuid-Amerika wil lokken.

Of het escorte ook Miss Managuay vervoert, zoals sommigen beweren, is niet bekend.

Geplaatst op

Vakantieboekspel: Win een boek! (2)

U weet het inmiddels: nog maar een jaar en dan verschijnt 
Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek. Bij wijze van voorpret geven we tot die tijd elke eerste week van de maand een gratis exemplaar weg! Althans, de belofte daarvan. U krijgt wel direct een aardigheidje thuisgestuurd.

Natuurlijk moet u er iets voor doen. In de maand juni luidt de vraag: wie is de man op de foto? Wie in de jaren 60 Managuay heeft bezocht, vindt dit een eitje. We zien uw biografie van deze persoon, eventueel vergezeld van een persoonlijke anekdote, graag tegemoet. Stuur uw oplossing naar info@managuay.info en maak kans op een gratis Vakantieboek!

Geplaatst op

Debat: Liberalen verliezen fors in peiling

VVD-leider Mark Rutte is geen goede bekende van zijn Managuayaanse ambtsgenoot

SAN LUÍS – Het lijsttrekkersdebat van gisteravond heeft fors verlies opgeleverd voor de Liberalen. Dat blijkt uit een peiling gehouden onder generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay.

In het debat, dat plaatsvond in het Teatro Colón in San Luís, noemde de liberale voorman Marco Ruteño de juntaleider slechts negentien keer, veel minder vaak dan zijn collega’s. Eenmaal gebruikte hij de term ‘Hij die de regen naar onze akkers commandeert’, wat in deze tijden van droogte als een belediging kan worden gezien. Het verwachte aantal zetels van de Liberale Partij werd prompt gehalveerd.

De overige lijsttrekkers konden de goedkeuring van Jamón wel wegdragen. Zo kwam de socialistische leider Sansón beter uit de bus dan zijn ultrasocialistische rivaal Romero. Romero wist tijdens het debat geen verschil te noemen tussen beide partijen op het gebied van drankbeleid. Daarop zei Sansón dat hij het alcoholpercentage van wijn wil verhogen. ‘Omdat wij denken dat dit nut heeft.’ Aangezien generaal Jamón een groot wijnliefhebber is, leverde hem dit drie zetels op.

Juntaleider Jamón bepaalt de zetelverdeling bij de parlementsbenoemingen van 12 september. Zijn humeur wordt dan ook angstvallig in de gaten gehouden. Anonieme medewerkers lekken de stand daarvan regelmatig aan de pers, en baseren zich daarbij onder meer op het aantal geconsumeerde borrelnootjes (goed) en de keren dat Jamón in woede zijn huisvaraan tegen de televisie slingert (slecht).

Geplaatst op

‘Zwemsters verloren goud vanwege vechthaan’

Zwemster Ranomi Kromowidjojo na de 4 x 100 m vrije slag

LONDEN – De zwemsters van de Nederlandse estafetteploeg hebben zaterdagavond hun gouden medaille op de 4 x 100 meter vrije slag niet geprolongeerd vanwege een rondzwervende vechthaan.

Dat zegt een van de zwemsters, die anoniem wil blijven. ‘We stonden zaterdag op het punt om ons appartement te verlaten en naar het Aquatics Centre te gaan, toen Femke een haan ontdekte in de keuken,’ aldus de sportvrouw, die in 1990 in Sauwerd werd geboren uit een Surinaamse vader en een Groningse moeder. ‘Marleen heeft een fobie voor pluimvee, dus die bleef doodsbang staan, maar Inge wilde dat beest meteen het huis uitgooien. Uiteindelijk heb ik hem gepakt, want ik ben nu eenmaal de snelste van ons vieren.’ De zwemster, wier naam rijmt op ‘omowidjojo’, besluit met: ‘Afijn, je begrijpt dat we even later helemaal van ons apropootje in het bad lagen. En toen werd het zilver.’

Internationale veiligheidsexperts wijzen erop dat het in deze kwestie zou kunnen gaan om vechthaan Juanito, topsporter en tijdelijk geheim agent van de Zuid-Amerikaanse dictatuur Managuay. Met het plan Misión Deportivo (‘Missie Sport’) zou de militaire junta van dat land staatsgeheimen willen ontfutselen tijdens de Olympische Spelen in Londen. In het geval van de Nederlandse estafetteploeg zou de Managuayaanse geheime dienst azen op vaardigheden die haar eigen spionnen van pas komen, zoals je adem inhouden onder water en duiken zonder plat op je buik te belanden. Waarom hiertoe een haan is losgelaten in het olympisch dorp, is overigens ook de veiligheidsexperts een raadsel.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Reisgids Chuco

Verkeer in Chuco

De wind suist langs graftombes van opgesteven lamafecaliën. In de verte doolt een weduwnaar: fles tequila, de blik van een wilde coyote. Uw verslaggever kijkt nog eens in zijn reisgids. ‘Volgens sommigen is de begraafplaats van Chuco een culturele parel en een bestemming voor toeristenbussen uit binnen- en buitenland.’ We krabbelen erbij: ‘Dat is echter niet het geval.’

Westerse reisgidsen negeren Managuay en dus ben je als liefhebber aangewezen op lokale lectuur. Zoals op het boekje Chuco, parel van de Andes. Wij probeerden het uit. ‘Chuco is het kloppend hart van de panfluitindustrie,’ lezen we bij aankomst. Juist, en het Panfluitpaleis is een aanrader. Doen: de grootste panfluit ter wereld bekijken. Niet doen: de workshop neus-, oor- en anusfluiten.

Eten doen we bij – ‘drie keer raden wat de specialiteit van het huis is’ – restaurant El Scroto. Het menu bevat inderdaad dierenscrotums en zelfs een mensenscrotum, over de herkomst waarvan de ober overigens niet in details wil treden, behalve dat hij fluistert over een ‘megadeal’ met het ministerie van Foltering. Wij nemen de salade.

Opfrissen. ‘In Hotel Andes slaap je tussen de bergtoppen,’ schrijft onze gids. Dat klopt, maar een dak was ook prettig geweest: ‘hotel’ Andes blijkt een matig onderhouden grasveld waar toeristen hun slaapzak mogen neerleggen.

Daarna: op naar de Burritobar. Wij verwachtten een eet- en drinktent, maar dat pakt anders uit. Bij binnenkomst moeten we onze jas afgeven en op de grond gaan liggen, waarna we strak in een veelkleurige poncho worden gerold (de ‘burrito’) en naast een luidspreker gelegd waaruit te luide panfluitmuziek knalt.

Vijf uur later, buiten, pakken we met tintelende ledematen de reisgids er weer bij. Er staat: ‘Volgens sommigen is het in Chuco net zo goed stappen als in New York of Londen.’
Wij zeggen: dat is echter niet het geval.
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Toerisme: De begraafplaats van Chuco

Volgens sommigen is de begraafplaats van Chuco – met zijn grafzerken van opgesteven lamakak en zijn ronddolende weduwnaars met wapperende vesten, een geopende fles tequila in de hand en een wolfsblik in de ogen – een culturele parel van jewelste en een terechte bestemming voor een oneindige rij toeristenbussen uit binnen- en buitenland.
Dat is echter niet het geval.