Berichten

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Waterboardclub

Waterboardbondscoach Pepín Acosta

Voordat Mariana antwoord kan geven, kletst Pepín Acosta de washand op haar mond. Het water uit de tuinslang gutst over haar gezicht. Zodra ze begint te proesten, rukt Acosta de natte lap weg en brult: ‘Zeg op slet, waar heb je de poet verstopt?!’ Ze lachen. Mariana (14): ‘Pepín kan zó’n clown zijn.’

Waterboardclub Vikingo is toonaangevend in de wereld. Geen wonder – in Managuay geldt waterboarden, waarbij een liggend persoon water gegoten krijgt over een stuk stof op zijn gezicht, als een traditie. Ruim voor de ondervragingstechniek in een kwaad daglicht kwam te staan onder George W. Bush, leidde Vikingo al de crème de la crème van het mondiale schijnverdrinken op. Wat is het geheim?

‘Plezier,’ stelt Pepín Acosta (36). ‘Wat onze leden bindt is water, een washand en de hang naar spanning.’ Met maar liefst tien wereldtitels geldt de bondscoach en Vikingo-voorzitter als een meesterinterviewer. Voor de club zijn Acosta’s banden met de militaire junta onontbeerlijk: graag stelt het generaalsregime faciliteiten en gedetineerden ter beschikking aan trainende leden. Maar gaat Vikingo niet ten onder aan zijn eigen succes? Regelmatig vertrekken talenten naar het professionele circuit: de overheid. Acosta: ‘Daar zie ik geen kwaad in. Nieuwe aanwas komt wel, want onze training deugt. Een washand van gisteren gebruiken? Niks ervan, je pakt een schone. Lekt je tuinslang? Zorg dat je een bandenplaksetje bij je hebt. Die man op die bank mag dan een staatsgevaarlijke mensenrechtenactivist zijn die de volgende dag toch wordt opgehangen, ik wil wel dat je hem respecteert.’

Mariana veegt haar gezicht droog. Terwijl ze haar broek aantrekt: ‘Mij gaat het gewoon om de gezelligheid. Vanavond eten we met zijn allen. En zondag is het open dag, dan mag iedereen een vriendje of familielid meenemen om op te oefenen.’
Noud Nijssen

Foto Abrán del Tubo

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Model heeft truc tegen zenuwen: blote borsten

Dolores, donderdag, toen zij bij de generale repetitie had moeten zijn

MATAQUINTOS – Fotomodel Dolores, die vanavond het Gala van de Managuayaanse Film presenteert, bekent op te zijn van de zenuwen. Gelukkig heeft ze er een truc voor: haar borsten laten zien.

‘Ik ben echt bloednerveus,’ vertelt Dolores aan !Tetas!, een van de betere roddelbladen van Managuay. Het blad sprak Dolores donderdag bij de opening van haar lingeriewinkel G-String in de Managuayaanse hoofdstad Mataquintos. ‘Ik wil het zonder autocue doen, echt het publiek in kijken,’ aldus het fotomodel. ‘Maar als ik het niet meer weet, laat ik gewoon mijn tieten zien. Je valt toch terug op datgene waar je goed in bent.’ Dolores werkte in het verleden als danseres in stripteaseclubs en bordelen, waar zij de bijnaam ‘De Afgelikte Enchilada’ verdiende.

Uit het artikel blijkt verder dat Dolores niet van plan is verder te gaan dan blote borsten. ‘Of ik ook mijn colocolo* laat zien? Ha ha, niet voor dat salaris.’
Dan, tegen een winkelmedewerker: ‘Wat is dit ook weer voor ding? O ja, een schaar.’

* Colocolo = een soort buideldier

Geplaatst op

Beroemde Managuayanen: Cor Favor

Cor Favor op de veranda van Bar CORazón

Cor van de Besselaar werd op 1 april 1959 geboren in Amsterdam. Als zoon van een keurslager uit de Jordaan begon hij al op achtjarige leeftijd met het zingen van smartlappen in buurtkroeg Ouwe Sien, elke keer wanneer hij er een varkenslever of een kilo hoofdkaas kwam bezorgen.

Tijdens een vakantie in Managuay ontmoette Cor de 21 jaar jongere Bonita. Het was liefde op het eerste gezicht. Cor verkaste naar Zuid-Amerika, waar hij onder de artiestennaam Cor Favor uitgroeide tot een ster. Niet alleen scoorde hij nationale hits als ‘Mama tiene que llorar otra vez’ (‘Mama moet weer huilen’, 2001) en ‘La zorrita del rincón’ (‘Het kleine hoertje op de hoek’, 2002), ook maakte hij zich met zijn Gerard Cox-persiflage uiterst populair bij de in Managuay verblijvende ondernemers en vakantiegangers uit zijn vaderland.

Tegenwoordig heeft de volkszanger zijn eigen kroeg: bar CORazón, aan de oever van het Lago de Agua in de jungle van Noord-Managuay. Hij is inmiddels gescheiden van zijn eerste liefde en woont nu samen met de achttienjarige Felicia, met wie hij vier kinderen heeft. Daarnaast heeft hij nog negen kinderen uit twee eerdere huwelijken, uit drie lat-relaties en uit één keer ‘poereloeren na een pilsje’.

Foto Guillermo del Barrio

Geplaatst op

Wat is dit? II

De ingezonden vakantiefoto van de heer Thom Pak Phnau

De antwoorden op de vraag van vorige week – wat is dit? (zie foto) – stromen binnen. Volgens Koert Verriet is het een versteende dinosaurusdrol. ‘Het is immers algemeen bekend dat dino’s veelvuldig voorkwamen in Managuay,’ stelt Verriet.
Pepito Zelf meent dat het gaat om ‘een prehistorische Bossche Bol‘. Maar hoe die daar komt, is een volgend mysterie, voegt Zelf daaraan toe.
Mogelijk zijn beide theorieën te verenigen in de these dat een prehistorische Bossche Bol in feite een dinosaurusdrol ís – maar dat is speculeren. Onze trouwe lezer die de foto maakte, de heer Thom Pak Phnau, zou het wel weten, maar helaas hebben wij nog steeds niets van hem vernomen.

Weet u wat we op bovenstaande foto zien? Stuur uw antwoord naar info@managuay.info en maak kans op eeuwige roem!

Hoogachtend,

Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Managuay.info

Lees ook: Wat is dit?

Geplaatst op

Geteisterd Japan krijgt hulp: een kaartje

Ravage in Japan

TOKIO – Nederland stuurt speurhonden naar Japan, het Internationaal Atoomagentschap nucleair deskundigen, de VS twee vliegdekschepen. En wat stuurt Managuay? Een kaartje.

Een ansichtkaart, dat is de bijdrage die de militair-democratische republiek van Managuay levert in het bestrijden van wat in Japan wel de ergste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog wordt genoemd. ‘Saludos de Managuay’ staat op de voorkant – groeten uit Managuay. Achterop: ‘Hopelijk zijn jullie snel weer de oude. De groeten uit een land zonder kustlijn.’ Was getekend: de Managuayaanse minister van Buitenlandse Zaken.

Hoewel een dergelijk gebaar normaliter als belediging wordt opgevat, halen in dit geval de betrokken diplomaten hun schouders op. Een Japanse topambtenaar, die anoniem wil blijven, vraagt zich af: ‘Wat moet Managuay anders sturen? Hun hoeren zitten hier al.’ Ook de Managuayaanse consul in Tokio ziet het nut niet in van een wat groter hulppakket. ‘Die Jappen hebben er een vreselijke puinzooi van gemaakt. Dus het minste wat we kunnen doen, is een kaartje sturen.’

Geplaatst op

Anne-Marie ook in Zuid-Amerika de mol

Anne-Marie Jung, de mol in seizoen 2012 van Wie is de mol?

HILVERSUM – Actrice Anne-Marie Jung, die gisteren onthulde de mol te zijn in het tv-programma Wie is de mol?, gaat dezelfde rol vervullen in de Zuid-Amerikaanse versie.

Dat maakte de Managuayaanse tv-producent Chihuahua TV gisteravond bekend. Managuay.info had een verwarrend gesprek met medewerkster Shirley Sánchez over ¿Quién es el topo?

Mevrouw Sánchez, waarom wilt u zo graag dat Anne-Marie Jung ook in uw versie de mol is?
Zij heeft laten zien dat zij dat heel goed aankan. Die vertragingstactieken van haar, fantastisch!

Is de spanning niet weg als nu al bekend is dat zij de mol zal zijn?
Dat hangt van de andere deelnemers af. Hoe reageren zij op haar? We zijn dan ook zeer verheugd dat zij ook meedoen met onze versie.

U bedoelt…
Hadewych Minis, Dio, en de rest.

Betaalt u hen ook om deel te nemen? Dat moet een behoorlijke cent hebben gekost.
Laat ik het zo zeggen: de directeur van ons tv-productiebedrijf heeft zijn geld niet verdiend met het dealen van waspoeder.

En waar in Zuid-Amerika gaan de opnames plaatsvinden? Patagonië? De Galápagos-eilanden?
Daar hebben we over nagedacht, maar uiteindelijk is het toch IJsland en Spanje geworden.

U wilt gaan filmen op dezelfde plek waar de Nederlandse ploeg gefilmd heeft?
Nou, filmen… Als de Nederlanders daar al gezeten hebben, waarom zouden wij dan hun opnames niet gebruiken, hè? Dan zouden we een dief zijn van onze eigen portemonnee.

Dus… uw Zuid-Amerikaanse versie van Wie is de mol? bevat de volledige Nederlandse cast, is op dezelfde plek gefilmd en bestaat uit precies dezelfde opnames. Kortom: u heeft seizoen 2012 van de AVRO aangekocht.
In feite wel, ja.

U geeft dus weer, zoals altijd, voor dit programma een schijntje uit. Afgezien van de ondertiteling.
Ondertiteling, ha! Nee hoor, we gaan gewoon dubben. 80% van de Managuayanen is toch analfabeet.

Geplaatst op

Nederlandse ondernemers steunen Oranje in WK-finale!


Niet héél Managuay steunde gisteren het Zuid-Amerikaanse broederland: een kleine kolonie Nederlandse ondernemers keek gezamenlijk naar Uruguay–Nederland. Gastheer was Folkert Menning van Menning Oil, een groot producent van ruwe olie en besmeurde vogels.

Hoe verliep het tv-avondje, meneer Menning?
Het was een fantastische meeting. We zaten met zo’n 50 ondernemers bij elkaar. Dus eerst even small talken: omkooptarieven doorgeven, slaven bespreken, dat soort dingen. Chit chat.

En wij hoorden dat u oranje bitterballen heeft weten te vinden?
Ha ha, dat dacht ik wel, toen de loopjongen ermee aan kwam zetten! Maar het bleken geknede papaja’s te zijn. Dat joch heb ik meteen zijn boeien weer omgedaan natuurlijk. Toen begon de wedstrijd. Machtig.

Groot gejuich bij het openen van de score?
Dat geweldige doelpunt van Van Bronckhorst! Nou, toen kwamen de Blackberry’s wel tevoorschijn hoor. Ideaal moment om orders te plaatsen in Nederland, want daar was iedereen zo in de war, dat ze direct akkoord gingen met je eerste bod. Magnifiek.

Uw Managuayaanse werknemers steunden waarschijnlijk Uruguay. Mochten ze desondanks met u meekijken?
Ja natuurlijk! We hadden afgesproken dat elke keer als ze onze schoenen moesten poetsen of bij iemand op schoot zaten, ze ook een blik op het grote scherm mochten werpen. People managing.

En na de wedstrijd de stad in?
Na de wedstrijd hebben we voodoopoppetjes gemaakt van Femke Halsema, Job Cohen en Alexander Pechtold. Maar toen bleken de breinaalden op. Krankzinnige avond.

Geplaatst op

Voorbereidingen op verhit Nieuwjaar in de Andes


SAN CRISTÓBAL – Ramira Martí staat doodgemoedereerd een shaggie te roken terwijl ze jerrycans benzine doorgeeft op het centrale plein van San Cristóbal, een stadje in de Andes van Managuay. ‘Geen punt,’ lacht ze, ‘er verbrandt hier elk jaar wel iemand.’


Door Jens Mikkelsen

De jaarwisselingen in het Zuid-Amerikaanse land zijn berucht: illegaal vuurwerk zorgt voor honderden doden en gewonden, de politie blijft op haar post en in de ochtend verklaart de Staatsgezondheidsdienst dat alles rustig is verlopen.

Ramira Martí weet wel beter. Het volksfeest van San Cristóbal bestaat uit het aanleggen van een vuur dat wel vijftien meter hoog kan worden en waar de jonge mannen van het plaatsje zo dicht mogelijk tegenaan moeten dansen. Wie als eerste zijn snor schroeit, ontvangt derdegraads brandwonden in zijn gezicht, maar ook de unieke kans om de nacht door te brengen met een scholiere naar keuze.
Ramira lacht: ook zij was ooit zo’n scholiere. ‘Ik was vijftien, dus wist van toeten noch blazen. Ik vond er niks aan. Dus toen hij zijn vriendengroep erbij haalde, ging ik er snel vandoor!’
Het wordt een enerverend feest, vanavond in San Cristóbal.
Geplaatst op

Rebellen beschimpen onderminister op Haïti

MATAQUINTOS – De maoïstische rebellenbeweging De Oplichtende Pad kritiseert de Managuayaanse onderminister voor Toerisme, die dinsdag met een cocktail en in zwembroek aan de rand van een zwembad in Haïti lag. ‘Schande,’ zegt De Oplichtende Pad in een perscommuniqué. ‘Is dat nu het voorbeeld voor onze arbeiders, drinken onder werktijd?’
De rebellen, die zich schuilhouden in de jungle, wisten het communiqué te bezorgen op het presidentiële paleis in hoofdstad Mataquintos. ‘Onderminister Francisco Barón is een profiteur’, staat erin, en ‘Die dure Speedo bevat een zieke adder’.
De Oplichtende Pad streeft de vestiging van een communistisch boerenregime na. Een van zijn speerpunten is matig alcoholgebruik. De beweging was tussen 1999 en 2006 aan de macht in Managuay, maar ging ten onder aan corruptie en drankzucht.
De rebellenbeweging is opgericht naar voorbeeld van Lichtend Pad, de maoïstische guerillagroepering die in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw terreur zaaide in Peru. Volgens critici echter is de naam geënt op rebellenleider Fernando Sapo, een meervoudig veroordeeld fraudeur met een padachtig voorkomen.
Geplaatst op

Managuay wil dat Brazilië rivieren verlegt

De Amazonerivier in Brazilië, de waterrijkste ter wereld

MATAQUINTOS – Het staatshoofd van Managuay, generaal Jamón, vindt dat Brazilië rivieren zou moeten verleggen zodat ze naar Managuay vloeien. 

‘Op den duur kan dit erg nodig zijn om voor genoeg drinkwater te zorgen in de hele regio’, zei Jamón maandag tijdens een zeven uur durende toespraak bij de grensovergang in Maracatá, waar hem de toegang tot Brazilië werd geweigerd. ‘Voor we het weten hebben de restaurants en cafés in ons land geen kraanwater meer om hun flesjes Perrier en San Pellegrino mee te vullen.’

Jamón riep de Braziliaanse presidente Dilma Roussef op om ‘op zijn minst’ de Amazone richting het zuiden af te buigen. Dat de waterrijkste rivier ter wereld van west naar oost vloeit en er een kanaal van minstens 4000 kilometer nodig zou zijn om Managuay te bereiken, is volgens de dictator een detail. ‘Jullie hebben de wereld de bossa nova gegeven. Hoog tijd om iets terug te doen.’