Berichten

Geplaatst op

Journalist doodgepest om radiodocumentaire

Kokosnoten

MATAQUINTOS – Een Managuayaanse radiojournalist is afgelopen zaterdag doodgepest door een woedende menigte.

Het gaat om Huberto Molinero, een verslaggever van staatsomroep Corrupción 24. Aanleiding was een radiodocumentaire waarin Molinero vraagtekens plaatste bij de zelfmoord van een twintigjarige jongen, eind vorig jaar. Die zou volgens zijn ouders zelfmoord hebben gepleegd omdat hij werd gepest op school. Woedende radioluisteraars gingen de straat op, sleurden Molinero uit zijn huis en bekogelden hem met kokosnoten.

‘Zo’n journalist die zijn gelijk probeert te halen in een familiedrama, dat is toch ziek?’ vertelde een van de luisteraars na afloop. ‘Het gaat ons om respect. Daarom moest hij dood.’ ‘Molinero was een pestkop, en daarom hebben we hem teruggepest,’ zei een ander. ‘We hebben hem zo hard met kokosnoten tegen zijn hoofd gepest, dat hij niks meer zei. Of dat ook pesten is? Jawel, maar hij is begonnen.’

‘De ouders, familie en vrienden hebben al genoeg verdriet,’ verklaarde een derde de lynchpartij. ‘Zij willen rust, geen ander, genuanceerd verhaal. Er wás toch al een verhaal?’ Een vierde: ‘Het gaat hier om de waarheid. Ónze waarheid, niet die van hem. Oké, we hebben Molinero misschien vermoord, maar we zijn dan ook oprecht verontwaardigd.’

Een andere verslaggever van Corrupción 24 is inmiddels bezig met een kritische documentaire over Molinero. De woedende radioluisteraars hebben hem al met de dood bedreigd als hij ‘het tragisch overlijden van een gerespecteerd radiojournalist’ niet met respect behandelt.

Geplaatst op

Generaalslied voor het eerst te horen op de radio

Een radio in Managuay

MATAQUINTOS – Het Generaalslied is vanochtend om half tien (Nederlandse tijd) voor het eerst te horen op de Managuayaanse radio. Een spannend moment voor de makers: als generaal Jamón het nummer afkeurt, komen zij in aanmerking voor executie.

Het Generaalslied is een verjaardagsgeschenk voor generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay. Om er zeker van te zijn dat hij het waardeert, bestaat het schrijversteam uit maar liefst zeventien verschillende muzikanten, elk met hun eigen specialiteit. Volgens hoofdcomponist Juan Va-banque bevat het lied dan ook de muziekstijlen axé, bachata, bambuco, bolero, bossa nova, cumbia, kompa, Latinrock, merengue, tango, nuevo tango, rap, reggaetón, salsa, samba, son en soukous. ‘Een gegarandeerd verwaterd eindproduct,’ aldus Va-banque. ‘En dat kan maar één ding betekenen: dit wordt een kneiter van een hit.’

Overigens weet niemand precies wanneer generaal Jamón jarig is. Het Nationale Comité Misschien Verjaardag heeft enkele maanden geleden het zekere voor het onzekere genomen en Va-banque benaderd. De componist voelt voldoening bij het resultaat, maar inmiddels ook ‘een bepaalde spanning’. Volgens een militair uit de entourage van generaal Jamón, die anoniem wil blijven, heeft dat te maken heeft met ‘een bepaalde guillotine’ die al klaarstaat op het Plein van de Eeuwige Agressie in de hoofdstad Mataquintos.

Geplaatst op

Managuayaans politicus verloot nieuwe borsten

Een van de foto’s die Cuenca gebruikt op zijn campagneposters

FERNANDES – Een Managuayaanse burgemeesterskandidaat verloot borstvergrotende operaties om zijn campagne te kunnen financieren.

Door Jens Mikkelsen

Majoor Gustavo Cuenca, wat een bijzonder plan.
‘Ja hè? Maar het is heel logisch. Elke vrouw wil toch een mooi decolleté?’

Hebben al veel vrouwen zich gemeld?
‘Nu nog geen. Maar wat niet is, kan nog komen.’

Maar de nieuwe burgemeester van Fernandes wordt vrijdag al aangesteld.
‘Ik heb er vertrouwen in. De afgelopen weken heb ik al heel veel mannen, op hun verzoek, fotomateriaal van borsten laten zien, zodat ze de positie van hun vrouwen en dochters beter kunnen inschatten.’

In Managuay dromen veel tienermeisjes van grotere borsten. Mogen zij allemaal meedoen?
‘Natuurlijk niet! Anders krijg je onzedelijke toestanden. Alleen scholieren die gemiddeld lager dan een 7 staan op hun rapport, mogen deelnemen. De studiebollen hebben geen borsten nodig.’

Kom ik op een laatste punt: u doet dit om uw campagne te bekostigen. Maar de enige die beslist wie burgemeester van Fernandes wordt, is generaal Jamón. Voor hem is uw lokkertje toch helemaal niet interessant?
‘… Iedereen die een voller decolleté wil, kan bij mij terecht.’

Geplaatst op

Afgekeurd doelpunt doet nog steeds pijn

Onenigheid in de nationale ploeg van Managuay, 1976
JOHANNESBURG – De dubieuze WK-doelpunten van gisteren rijten bij de Managuayaanse afvaardiging in Zuid-Afrika, voornamelijk bestaande uit het nationale elftal en een handvol prostituees, een oude wond open.
De afgekeurde treffer van Lampard (Duitsland–Engeland, 4-1) en de buitenspelgoal van Tevez (Argentinië–Mexico, 3-1) doen onherroepelijk terugdenken aan de zogenaamde Canard van Cochabamba, 1976. In die Boliviaanse stad speelde het voetbalelftal van Managuay destijds de kwartfinale van de Condorcup tegen Bolivia. De Condorcup was in de jaren 70 een toernooi tussen Zuid-Amerikaanse dictaturen onderling en was vernoemd naar Operatie Condor, de praktijk waarbij de militaire junta van Argentinië duizenden kritische burgers in de Rio de la Plata wierp.
Tijdens de bewuste kwartfinale scoorden de Bolivianen al na acht minuten 1-0 uit een vrije trap. Volgens de Managuayanen echter werd die te snel genomen. Bij wijze van revanche dwong de Managuayaanse aanvaller Pedro ‘Botbreuk’ Lázaro een kwartier later de keeper van Bolivia om een gestopte bal alsnog over de doellijn te rollen, onder bedreiging van een machete. Toen de scheidsrechter ingreep, ontstond er chaos. Managuay zou het duel uiteindelijk verliezen met 17-1, mede omdat alle spelers gewapend naar de bestuurskamer van de toernooiorganisatie togen, met uitzondering van de doelman.
Overigens zit op dit moment de complete selectie van Managuay in Bloemfontein in de gevangenis vanwege openbare dronkenschap en seksuele intimidatie van twee Bavariameisjes.
Geplaatst op

1700: Cristina Truita Merluza


Cristina Truita Merluza (1677-1734) is misschien wel de minst omstreden figuur uit de Managuayaanse geschiedenis. Als dochter van een koopman uit Cádiz maakte zij in 1685 de oversteek naar Zuid-Amerika, waar haar vader een tabaksplantage begon. Cristina trok zich het lot van de arme slaven aan. Ze stichtte in 1700 een hospitaal, bekwaamde zich in wondverzorging, tandheelkunde en verloskunde en werd immens populair onder de inheemse bevolking van de toenmalige Spaanse kolonie. Totdat haar vader uit jaloezie haar schedel brak met een kokosnoot, onder het uitroepen van: ‘En waar ben je nou, met je wondverzorging?’

De Managuayanen hebben Cristina tot op de dag van vandaag in hun hart gedragen en koesterden haar geboortehuis, een eenvoudige plaggenhut die beetje bij beetje is uitgebouwd tot een schitterende villa in barokstijl. In 2003 echter sloopte de stad San Pedro het gebouw om er een modern wooncomplex neer te zetten (foto, complex nog steeds in aanbouw).
Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Troonwisseling

Jorge Zorreguieta (r) naast juntaleider Jorge Videla

‘Máxima?’ Marco Cortes (28) schudt zijn hoofd. Zijn broer Rico (31): ‘Jawel, dat is die van “buurman, wat doet u nu”!’ We complimenteren Rico met zijn kennis van Nederlandse filmklassiekers uit de jaren tachtig, maar vertellen hem dat de dame in kwestie Tatjana heet, en niet Máxima. Rico kijkt teleurgesteld. ‘Dan geef ik het op.’

De koningin der Nederlanden is vanaf dinsdag een Argentijnse, maar in Managuay kent men haar amper. Argentijnen staan hier bekend als arrogante en verwijfde cappuccinodrinkers, en die kun je beter op afstand houden. De uitzondering: Jorge Zorreguieta, Máxima’s vader. De oud-minister uit de tijd van de Argentijnse dictatuur (1976–1983) geldt in Managuay als een gerespecteerd politicus.

Menig Managuayaan denkt met weemoed terug aan de tijd dat niet alleen zij, maar ook de buurlanden door militaire junta’s werden aangestuurd. Een periode van internationale solidariteit, geïllustreerd door een vrij verkeer van politieke gevangenen: die konden worden gearresteerd in Asunción (Paraguay), gemarteld in Mataquintos (Managuay) en bij Montevideo (Uruguay) in de Atlantische Oceaan geworpen.

Ook Argentinië deed mee, maar of Zorreguieta als minister van Landbouw van de dodenvluchten heeft geweten? Nee, zei generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, onlangs in een interview. Jamón herinnerde zich een brief van zijn oude penvriend: ‘Dan schreef hij geërgerd: “Ik presenteerde een mooi plan voor de export van steaks, maar toen zei de minister van Nationale Defensie: ‘Dat gaat niet, alle vliegtuigen zitten al vol.’ Iedereen begon te lachen. Waar sláát dat toch op?” O o, die Jorge, dacht ik dan.’

We komen aan onder een brug, waar Marco en Rico wonen sinds vorig jaar hun appartementencomplex werd gesloopt voor een nieuw winkelcentrum. ‘Jullie hebben het maar goed,’ lacht Rico, terwijl hij een fles rum tevoorschijn tovert. Marco neemt een slok en wijst om zich heen. Lachend: ‘Geen woning, geen kroning!’
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Afrika wacht beschavende missie door ‘bloedzuiver’ volk

Een staatkundige kaart van Afrika. De Managuayaanse bezittingen bevinden zich ergens linksboven.

MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay maakt zich op voor een ‘beschavende missie’ in haar nieuw verworven gebieden in Afrika. ‘We gaan ze onze cultuur bijbrengen: panfluit, poncho en preventief fouilleren.’

Dat heeft de Managuayaanse minister van Buitenlandse Zaken, generaal Arnoldo Pelotón, zondag bekend gemaakt. ‘Het is onze beurt. Europa heeft in het verleden haar sporen in Afrika achtergelaten: uitbuiting, willekeurig getrokken landsgrenzen, apartheid. Wij zullen dus met iets nóg beters moeten komen, en dat gaan we doen ook.’ Afgelopen november veroverde een Nederlandse rallyrijder, inderhaast tot honorair consul van Managuay gebombardeerd, onder meer een putdeksel en een muur op verschillende locaties in West-Afrika.

Pelotón sprak van een ‘white man’s burden’, die alleen uitgevoerd kan worden ‘door hen die zuiver zijn van bloed.’ Volgens zijn vorig jaar verschenen biografie is de generaal zelf half Hongaars, half Spaans, half Portugees, half Albanees, half Belgisch, half Italiaans, half Manca, half Inca en een kwart Azteek. De biograaf geeft overigens ruiterlijk toe ‘geen rekenwonder’ te zijn.

Pelotón maakte ook bekend dat de Afrikaanse bezittingen als ‘Oost-Managuay’ deel zullen uitmaken van het moederland. Dat beide gebiedsdelen door de Atlantische Oceaan van elkaar worden gescheiden, noemde hij ‘een ondergeschikte logistieke kwestie.’

Zie ook:
Managuay claimt land in Afrika
Rallynieuws: Foto consul roept vragen op
Rally van start, honorair consul legt uit
Nederlandse coureur gaat land veroveren voor Managuay

Geplaatst op

Landstitel leidt tot ruim 300 arrestaties

Burgers vluchten wanneer in Mataquintos rellen uitbreken

MATAQUINTOS – De onverwachte landstitel voor voetbalclub FC Puta Madre heeft zondag in Managuay tot grote ongeregeldheden geleid.

In de hoofdstad Mataquintos braken aan het begin van de avond tientallen vechtpartijen uit, waarbij zeker 300 personen zijn gearresteerd. Omdat de meerderheid van hen uit agenten bleek te bestaan, leidde dit bij het hoofdstedelijke politiekorps acuut tot een personeelstekort.

De dienders zijn onmiddellijk op vrije voeten gesteld. Tot diep in de nacht hebben zij daarop proces-verbaal opgemaakt tegen de overige arrestanten, wat hun een medaille voor arbeidsethos opleverde. Ook maken drie beambten kans op een bewapend weekendje weg met een gedetineerde naar keuze.

Geplaatst op

Maohattan: de City in de jungle

Bankencentrum Maohattan, bijna af (2008)

Hoewel zij zich schuilhouden in de jungle, gaat het de maoïstische rebellen van Managuay bepaald niet slecht. Hun flexibele omgang met Lenin en Marx leidde in 2007 en 2008 zelfs tot een heuse vastgoedboom: maoïstische projectontwikkelaars verdienden miljarden peso’s met de bouw van multiplex-cinema’s, Kentucky Fried Chickens en een ultramodern bankendistrict, Maohattan genaamd (foto).

De rebellen vergaten echter één ding: al die torenflats verrieden hun schuilplaats. Het Managuayaanse regeringsleger stormde eropaf en binnen twee maanden woonden de rebellen weer in uitgegraven gaten in de grond.

Foto Conrado Blanco

Geplaatst op

Weekendje Chuco: een panfluit van 300.000 kg

Hotel Andes in Chuco (rechts van de rivier, naast de telegraafpaal)

Ga naar Chuco, de parel van de Andes! Na een paar dagen in hoofdstad Mataquintos heeft u het namelijk wel gehad met die drukte, die uitlaatgassen en die constante zakkenrollerij door de verkeerspolitie. Een beknopte reisgids.

BEKIJKEN
Panfluitpaleis
$
Chuco is het kloppend hart van de Managuayaanse panfluitindustrie en een bezoekje aan het Panfluitpaleis is dan ook een absolute aanrader. Er staat de grootste panfluit ter wereld (29 m hoog, 300.000 kg zwaar) en zelfs de wc’s bestaan uit porseleinen panfluitbuizen. Toch zal de doorsnee toerist, zo vermoeden wij, de panfluitsoep en een workshop neus-, oor- en anusfluiten aan zich voorbij laten gaan.

ETEN
El Scroto
$
De naam van dit goedkope restaurantje aan de rand van het centrum betekent ‘het scrotum’: nu weet u meteen wat de specialiteit van het huis is. Op het menu staat lamascrotum, chihuahuascrotum, chinchillascrotum – zelfs mensenscrotum. De uitbater wilde ons niet vertellen waar hij die laatste vandaan haalt, maar verwees wel naar een ‘megadeal’ met het Ministerie van Foltering.

SLAPEN
Hotel Andes
$
Wat maakt een weekendje Chuco completer dan slapen tussen de bergtoppen? Nou, een dak boven je hoofd bijvoorbeeld, of een nachtkastje. Zo’n kaalgevreten grasveld waar toeristen hun slaapzak mogen neerleggen, noemen wij geen hotel. Maar goed, het ontbijt was redelijk.

UITGAAN
Burritobar
$
Veruit de vreemdste bar in Chuco – bezoek hem alleen na tweeën en bij absolute dronkenschap – heet de Burritobar. Niet omdat je er burrito’s kunt eten, maar omdat je bij binnenkomst je jas moet afgeven, op de grond moet plaatsnemen en strak in een veelpleurige poncho wordt gerold. Vervolgens lig je uren naar muziek te luisteren. Panfluitmuziek – dat spreekt.

Bij Air Burrito boek je al een retourvlucht Mataquintos-Chuco voor een bepaalde som geld.