Berichten

Geplaatst op

Nederlandse guerillastrijdster niet naar vredesbesprekingen Colombia en FARC

De jungle in Managuay, waar de rebellen
van Lobke Velstra zich schuilhouden

LA LIBERTINA – De Nederlandse guerillastrijdster Lobke Velstra zal definitief niet deelnemen aan de vredesbesprekingen tussen de Colombiaanse regering en rebellengroep FARC. De belangrijkste reden is dat ze er niets mee te maken heeft.

Velstra zegt vanochtend over de telefoon dat ze gevleid is door alle media-aandacht, maar ze voelt zich niet geroepen. ‘Ik zit niet bij de FARC,’ stelt de guerillera, ‘maar bij rebellengroep De Oplichtende Pad, in Managuay. Dat is een heel ander land.’ Ook heeft Velstra geen uitnodiging ontvangen van de twee Colombiaanse partijen, noch van de Noren. Afreizen naar Oslo of Cuba, waar de onderhandelingen plaatsvinden, zou daarom ‘nonsens’ zijn, zegt ze geërgerd. 

Velstra overweegt evenmin om dan in ieder geval een belletje te plegen met de onderhandelaars, onder wie Tanja Nijmeijer, de Nederlandse die lid is van de FARC. ‘Ik ken haar niet eens,’ zegt Velstra, die in één adem door dit interview ‘behoorlijk irritant’ noemt.

Ze zegt graag de media te woord te willen staan over een bepaalde kwestie, maar alleen als ze erbij betrokken is of er iets van afweet. Velstra: ‘Of ik moet op zijn minst met een van de echte betrokkenen in de hoi-fase zitten. Ja, noem me dogmatisch, maar ik zit dan ook al tien jaar in een buitenlandse jungle voor de maoïstische zaak te vechten.’

Geplaatst op

1600 jaar oud Manca-beeld ontdekt

1600 jaar oud, maar tijdloos: de inwendige problemen van een kater

LA LIBERTINA – Wetenschappers hebben in de jungle van Managuay een grote sculptuur van het Manca-volk ontdekt. Het beeld is circa 1600 jaar oud en stelt brakende figuren voor, waarschijnlijk na een avond zwaar tafelen.

De Manca’s kenden in de eeuwen voor de komst van de Spanjaarden in 1505 het toppunt van hun beschaving. Het is niet voor het eerst dat artefacten worden gevonden die hun cultuur nauwkeurig uitbeelden. Eerder werden al de restanten aangetroffen van een bordeel gemaakt van aangestampte klei en vorig jaar stuitten archeologen op een wandtapijt met daarop een situatie die waarschijnlijk het best kan worden omschreven als de eerste drive-by shooting uit het precolumbiaanse tijdperk.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Boliviahaatdag

Mensen uit Bolivia (of Managuay, dat is hier niet duidelijk)

Juan (16) tekent een grote J op het rotsblok. ‘Zo, deze plek is van mij.’ Hij is de enige niet: twee dagen voor de vrijmarkt hebben tientallen mensen zich een stuk van het rotsplateau toegeëigend met letters en lijnen. Een paar meter verder houdt een man op een stretcher zijn plekje bezet. Juan: ‘Boliviahaatdag. De mooiste dag van het jaar.’

Afgelopen zondag was het zover. Op Boliviahaatdag, een officiële vrije dag, geven de Managuayanen publiekelijk uiting aan hun ongenoegen over aartsvijand Bolivia, het buurland waar de poncho’s altijd net iets kleuriger zijn, de panfluiten net iets groter en de cocabladeren net iets voller van smaak.

De politiek doet volop mee. Er zijn anti-Boliviaanse wetten, zoals de Ponchowet (sinds 2012 geldt een poncho als wapen, zodat een Boliviaan die een Managuayaanse vrouw aanspreekt, opgepakt kan worden voor ‘pronken met naderende verkrachting’), maar ook openlijk anti-Boliviaanse volksvertegenwoordigers.

Het bekendste voorbeeld is Paco Tornado van de extreem-rechtse PPP (Partij voor Paco). Tornado verwierf internationale bekendheid met zijn propagandafilm Flauta, waarin hij teksten uit de Boliviaanse grondwet combineerde met beelden van een brandende panfluit. Volgens hem is Bolivia geen land, maar een ‘fascistische ideologie.’ In Nederland levert die uitspraak meestal een vergelijking met Geert Wilders op, maar dat is niet terecht. Immers, de PPP bezet slechts twee zetels in het parlement, waarvan één voor Tornado’s moeder, en naar de politieke ambities van moeder Wilders is het vooralsnog gissen.

Op het rotsplateau daalt de schemering neer. Juan sluit zich aan bij een groepje dat blijft overnachten. ‘Viva Managuay!’ proosten ze even later, staand bij een vuurkorf. Een verdwaalde lama komt zich warmen, panfluitmuzikanten zetten ‘El condor pasa’ in, de man op de stretcher wikkelt zich in een poncho. Het lijken potdikkie wel Bolivianen.
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Maurizio Costanzo/Flickr.com

Geplaatst op

Couleur locale: het toilet


Veel Nederlanders denken dat een toilet in Managuay een vieze, onhygiënische bedoening is, maar niets is minder waar. Ziehier een keurige wc van een keurige Managuayaanse familie ergens op het platteland. Het porselein is gepoetst, de spiegels hangen aan de muur en de pater familias heeft zijn beste t-shirt opgehangen waarmee gasten hun besmeurde edele delen kunnen afvegen.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Voetbal

Het Managuayaanse elftal voor aanvang van Bolivia–Managuay, 1976

En dan gebeurt het: Mezza trekt een sprint vanaf de middellijn, neemt de bal aan van Liendo, Lázaro in zijn rug, draait knap weg, haalt de achterlijn, snijdt vervolgens naar binnen en dan, in het strafschopgebied – ai! – hakt Moreno met een kapmes zijn achillespees stuk. Mezza valt bloedend op de grond, Moreno moffelt het wapen weg in zijn broek terwijl hij naar een denkbeeldige vogel tuurt.

Het idee om klassieke voetbalwedstrijden na te spelen is in Managuay een schot in de roos gebleken. Sport is hier – zoals bovenstaande scène aantoont – doorgaans een bloederige aangelegenheid, en daar houden de Managuayanen van. Het stadion van FC Puta Madre zit op deze Día de los Clásicos dan ook stampvol. Hele gezinnen joelen mee met tien nagespeelde wedstrijdhelften. Lees verder “ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Voetbal”

Geplaatst op

Contador kan deelnemen aan La Ronda

Wielrenner Alberto Contador won onlangs nog de Ronde van Italië

MATAQUINTOS – Wielrenner Alberto Contador kan deelnemen aan de Ronde van Managuay. De hoorzittingen bij het internationaal sporttribunaal CAS zijn verplaatst naar augustus.

Hierdoor kan de Spanjaard in juli, indien hij afziet van de Tour de France, proberen voor het eerst de wielerwedstrijd in het Zuid-Amerikaanse Managuay te winnen. Contadors deelname was onzeker, omdat hij zich aanvankelijk op 6, 7 en 8 juni bij het CAS moest verantwoorden voor een vermeende dopingzaak. Overigens lag de onzekerheid bij Contador zelf: de Managuayaanse wielerbond vindt doping ‘geen probleem.’ ‘Iedereen heeft zijn eigenaardigheden,’ meent voorzitter Sancho Merckx Caudillo. ‘Mijn schoonvader spietst zieke toekans. Moet ik daar principieel over gaan lopen doen?’

Voor het prestige van La Ronda de Managuay, die dit jaar voor het eerst wordt georganiseerd, zou de komst van Contador een godsgeschenk zijn. Tot nu toe kreeg de organisatie veel kritiek te verduren, vooral vanwege de onveiligheid van dat deel van het parcours dat door de Andes loopt. Een onderhoudsteam dat de risico’s in kaart zou brengen, kwam dinsdag om het leven door een val in een ravijn.

Geplaatst op

Moet Europa overstappen op de peso?

In Mataquintos worden de speciale prullenbakken voor muntgeld vijfmaal daags aangeharkt door de terreinopzichter.

MATAQUINTOS – Moet Europa overstappen op de Managuayaanse peso? Met die vraag dook ik de straten van Mataquintos in. Het gemiddelde antwoord: nee, natuurlijk niet.

Door Jens Mikkelsen

Nu de wisselkoers van de Managuayaanse peso recordhoogten bereikt – 1 peso is 0,000095 euro waard – kun je je natuurlijk voorstellen dat de valuta een betere belegging is dan de geplaagde euro. ‘Dat kun je,’ zegt Manolo Vondorff in de Folterstraat, ‘maar dan ben je wel een randdebiel.’ De truckchauffeur is onderweg naar de dokter omdat hij door rugklachten arbeidsongeschikt is. Niet vanwege het vele zitten in de cabine, maar omdat bij het ontvangen van zijn laatste loonzakje, à 6 kilo aan kleingeld, twee van zijn wervels het begaven.

Een meisje op het Martelplein giechelt als haar naar de Managuayaanse peso wordt gevraagd. ‘Als ik een nieuw vriendje heb van wie ik geen kind wil, dan vul ik gewoon mijn je-weet-wel met kleingeld,’ zegt Maya. Want het metaal van de peso heeft zaaddodende eigenschappen? ‘Nee, dan kan hij gewoon niet naar binnen.’ Haar vader, die ernaast staat, zou het liefst de euro invoeren. ‘Die peso is zo weinig waard: zelfs de armen vegen er hun reet mee af.’

Letterlijk: wie een minuut lang hamert op het zachte muntje, houdt een grote plaat over met papierachtige kwaliteiten waar een heel gezin een week lang zijn billen mee kan afvegen.

Tot zover een reportage uit de Pressiemiddelenbuurt.

Geplaatst op

Geen asiel voor Julian Assange in Managuay

Julian Assange

MATAQUINTOS – Managuay is, in tegenstelling tot Ecuador, niet van plan Wikileaks-voorman Julian Assange asiel te verlenen. Dat maakte de regering van het Zuid-Amerikaanse land donderdagavond bekend.

Generaal Popo de Mierda, de minister van Binnenlandse Zaken, arriveerde twee uur later dan gepland in een bomvolle perszaal. Hij nam plaats achter het spreekgestoelte en zei: ‘Managuay verleent Julian Assange geen asiel. Althans, voor nu.’ Daarna verliet hij het pand en reed weg in een dienstauto met zwaailicht en sirene.

Vervolgens werden broodjes gordeldier en lamasmoothies geserveerd.

Geplaatst op

George Bush in Managuay: het echte verhaal

MATAQUINTOS – Het verhaal beslaat nog geen pagina van zijn memoires, maar het is vermakelijk genoeg: hoe voormalig president George W. Bush op een lamafokkerij in Managuay belandde.

Bush beschrijft in zijn boek Decision Points, dat gisteren verscheen, hoe het presidentiële vliegtuig in de lente van 2006 op weg was naar Uruguay, maar per abuis in Managuay belandde. De militaire dictatuur maakte onmiddellijk gebruik van deze vergissing. Nog geen half uur later zat Bush op een lamafokkerij met het voltallige Managuayaanse kabinet.

Eerder schreef generaal Pinto de Caña, het brein achter deze improvisatie, hierover: ‘Tijdens het staatsbezoek hadden de Amerikaanse president en ik een stevig gesprek over de wereldpolitiek, afgesloten met een goede borrel.’ Volgens Bush echter ‘blééf die ene gast maar dooremmeren over de geslachtskenmerken van lama’s, en daarna kregen we nog een beker lamapis ook.’

Decision Points laat daarnaast zijn licht schijnen op het officiële verhaal dat Bush graag met het Managuayaanse leger Irak zou zijn binnengevallen, maar in plaats daarvan de junta opdroeg om Zuid-Amerika te beschermen. In zijn memoires herinnert Bush zich hoe op het toilet van de lamafokkerij ‘twee van die generaals smeekten om een blauwdruk van de atoombom, en daarvoor mocht ik op straat elke vrouw uitzoeken die ik wilde. Ik wilde niet.’

Na twee lange uren in ‘that hellhole’ vloog Bush door naar Montevideo, Uruguay.

Geplaatst op

Hogere zorgpremie: het kan ook anders

Ziekenhuismedewerkers vieren het in leven blijven
van een patiënt na de operatie

Terwijl de achterban van de VVD protesteert tegen de hogere zorgpremie, kijken experts naar Managuay. Dat straatarme land in Zuid-Amerika lijkt een derde weg gevonden te hebben in de gezondheidszorg: zorgpremies afhankelijk van status, plus meer efficiëntie. Een interview vanuit ziekenhuis Buena Esperanza in Mataquintos.

Door Jens Mikkelsen

Dokter Nelson Maldonado, u bent hersenchirurg en u gaat straks een patiënt opereren. Hoeveel moet die persoon daarvoor betalen?
Niets.

Maar de gezondheidszorg in Managuay is toch niet gratis?
Nee, maar het is een kolonel. Als ik die laat betalen, komt hij volgende maand terug met een paar collega’s om mijn arm te amputeren. En da’s wel gratis.

Hoe zit het met gewone Managuayanen?
Die moeten vooraf betalen natuurlijk. Dat klinkt harder dan het is: we proberen in het ziekenhuis zo goedkoop mogelijk te werken. ‘Managuayaanse efficiëntie’ noemen we dat.

Wat is dat dan, Managuayaanse efficiëntie?
Gewoon, zuinig zijn. Gebruikte naalden even schoonpoetsen met een doekje, luiers uitspoelen onder de kraan. En deze week bijvoorbeeld is de babyafdeling onderbezet, én moeten we van de overheid tijdelijk radioactief afval opslaan. Nou, dan schuif je de wiegjes aan de kant en zet je een paar vaten uranium neer.

Maar dat is toch niet gezond?
Nee, maar wel handig. ’s Avonds gaan hier de lampen uit, maar als je een van die baby’s op je schouder zet, heb je geen zaklamp meer nodig.

Bent u eigenlijk wel geschikt voor dit beroep?
Sorry, ik moet nu naar de operatiekamer.

Veel succes.
Ach, ik geef toe: ik ben geen foutloze hersenchirurg. Maar mijn aderlatingen zijn fenomenaal.