Berichten

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Sopropo

Sopropo’s

Eten bij de familie Buzarquis. Moeder Emma zet een grote ketel op tafel, waarop vader Pepe en opa overeind komen uit hun stoel. ‘Soproposoep!’ juichen de kleine Juan en María. Pepe neemt kater Hugo op schoot en houdt hem een lepel met het groene goedje onder de neus. Hugo snuffelt, slobbert het naar binnen – en valt prompt op de grond. Morsdood. ‘Nog niet goed,’ bromt Pepe. Scheldend pakt Emma de ketel weer op. ‘Pinche sopa!’

De weerbarstige sopropo is een groente uit de komkommerfamilie. In Suriname wordt hij veel gegeten, maar ook in buurland Managuay is de tropische plant – die er uitziet als een pokdalige courgette – heus volksvoedsel. Sopropo’s zijn goedkoop en groeien overal. Bovendien: de onrijpe vrucht heeft een wrattige schil, het vlees smaakt bitter en het plantensap is bijtend giftig – de sopropo is, kortom, het Managuayaanse volk in zijn vegetale vorm.

Ondanks die volkseigen kwaliteiten hoopte de lokale sopropo-industrie heel even Europa te veroveren. In 2011, tijdens het gedoe met de EHEC-bacterie, durfden veel Duitsers geen komkommers meer te eten en de Managuayaanse Liga van Sopropotelers rook haar kans. ‘Straks zijn we exportproduct nummer één van Managuay,’ sprak Liga-voorzitter Amalfi. ‘Mosterdgas kan naar de tweede plek.’ Maar al snel bleken komkommers EHEC-vrij. En dat een sopropo vóór consumptie een paar uur in zout water moet worden geweekt om zijn dodelijke bestanddeel momordicine kwijt te raken, hielp ook al niet mee in de pr-campagne.

Na twee uur doorkoken staat de soep weer op tafel. ‘Goed spul,’ zegt Pepe smakkend. Maar opeens valt de lepel uit zijn hand. Pepe stormt de achtertuin in. Liggend in het gras geeft hij over. Naschokkend, met een lijkbleek gezicht, veegt hij zijn mond af aan een handvol grassprieten. Dan, met een schaterlach: ‘Man, wat houd ik toch van groente!’
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Toerisme: Het Gecamoufleerde Huis

Het Gecamoufleerde Huis

Het Gecamoufleerde Huis is de ambtswoning van het staatshoofd van Managuay en staat in Mataquintos. Toen hij in 2006 via een staatsgreep aan de macht kwam, liet generaal Jamón het pand overschilderen in groen en beige. De soldaten van de bewaking, eveneens in camouflagekledij, zijn daardoor helaas niet goed te zien. Zij zien u echter wel, en als u langer dan vijf seconden stilstaat, kunt u een waarschuwingsschot in de knie verwachten.

Voor 2006, ten tijde van de linkse rebellenregering, was het gebouw rood van kleur en heette het het Rode Huis.
‘Het bruine huis’ is een Managuayaanse benaming voor de wc.

Geplaatst op

Etappe 15: De beste wielernamen: wie is de ‘Vroem-Froome’ van Zuid-Amerika?

Chris Froome (l) in actie tijdens de Tour de France

MATAQUINTOS – Met Chris Froome bezit de Tour de France eindelijk een topwielrenner wiens achternaam naadloos aansluit bij zijn snelheid. Waarom heeft de Ronde van Managuay niet zo’n renner?

Door Jens Mikkelsen

Om die vraag te beantwoorden, bezoeken we zondag het kamp van Team Onomatopee. ‘Wat een stomme vraag,’ zegt ploegleider Sergej Nomnomnom tussen twee happen van zijn avondeten door. ‘De namen van mijn mannen doen er niet toe, alleen hun prestaties. Helaas laten die te wensen over: Jean-Pierre Atchoum voelt zich al dagen niet lekker en Ricardo Zzz is voor elke etappe nog te laat aan de start verschenen.’ Ook teamarts Chuck Aaargh houdt het in zijn werkkamer liever zakelijk. Zodra hij sprinter André Glouglou – ‘hier, drink op’ – met een pijnstillende cocktail heeft weggestuurd, zegt hij: ‘Ziekte en pijn trekken zich niets aan van hoe iemand heet. Maar nu moet ik weg, want Simon Eee-youch krijgt een prik.’

Buiten het hotel waar de ploeg verblijft, halen drie renners een frisse neus. Helaas: ook zij moeten het antwoord op onze vraag schuldig blijven. Lucien Roaaar: ‘Ik snap niet wat je bedoelt. Trouwens, vandaag heb ik bijna net zo hard gereden als Froome.’ Ko Bareuh: ‘Ik niet.’ Ploegmaat Sven Gnagnagna: ‘Is dit een flauwe grap of zo?’
Terwijl we weglopen, horen we nog hoe Mads TuuutplofboeoemBATSiiihaudoiiiiingKLABOEMKNAL vloekend over een emmer struikelt.

RONDkijken
Rustdag: Pueblo Poñito
Vandaag rust het peloton uit in Pueblo Poñito. Volgens sommigen is dat een plaatsje waar je zo’n rustdag aangenaam kunt doorbrengen, bijvoorbeeld door een boottochtje te maken over het riviertje Yunango, dat meanderend richting een zeventiende-eeuws kasteeltje voert dat nog door een achterneef van Simón Bolívar zou zijn gebouwd. Dat is echter niet het geval.

Geplaatst op

Staat: De vlag van Managuay

De nationale vlag van Managuay heet in het kort de bandera.
De lange, officiële omschrijving luidt: La bandera nacional del pueblo managuayo entero, pero especialmente del noble ejército y del comandante en jefe general Jamón, que es el protector personal de la bandera y que a veces se envuelva en ella, desnudo, solo porque puede (‘De nationale vlag van het gehele Managuayaanse volk, maar met name van het edele leger en vooral van opperbevelhebber generaal Jamón, die de persoonlijke beschermer is van de vlag en zich er soms in wikkelt, naakt, gewoon, omdat het kan’).

De vlag bestaat uit vijf horizontale banen, die het volgende symboliseren (tussen haakjes staat de door het militaire regime toegevoegde betekenis vermeld):

  • Vermiljoenrood: het vurige, Managuayaanse karakter (en het terecht gevloeide bloed van maoïstische rebellen)
  • Wit: vrede, puurheid, standvastigheid (en de beenderen van terecht overleden maoïstische rebellen)
  • Hemelsblauw: rechtvaardigheid, kracht, de hemel boven Managuay (en het water van de Atlantische Oceaan, waarin zoveel maoïstische rebellen een terechte dood hebben gevonden)
  • Wit: zie boven (en nog meer beenderen van overleden maoïstische rebellen)
  • Vermiljoenrood: zie boven (en ook de ingewanden van maoïstische rebellen)

In de middelste, hemelsblauwe baan staat in goud een lama afgebeeld, het nationale symbool van Managuay en het nationale dier. De witte cirkel waarin de lama staat afgebeeld, symboliseert een klodder spuug.

Geplaatst op

Klassieker: De boot in de rivier

Deze maand is het 25 jaar geleden dat de kerncentrale van Tsjernobyl explodeerde, maar voor Managuay blijft 1986 het jaar van De boot in de rivier, een pareltje van de Managuayaanse, homo-erotische cinema. De film van Benicio Malandreddu veroorzaakte een enorme opschudding in het katholieke land: Malandreddu werd beschoten, zijn dochtertje werd ontvoerd, auto’s werden in brand gestoken en in de weekeinden werden drankwinkels beroofd (maar dat laatste is normaal).

De reden van alle opwinding was de scène op de foto, waarin bootsman Pepe (foto, links) tijdens een tocht door de jungle een hand op de schouder legt van zijn geliefde Marco, terwijl beiden half ontkleed zijn. Het lijkt een onschuldige daad in een land waar mannen elkaar bij wijze van begroeting bij de testikels grijpen, maar, zoals een woeste criticus destijds schreef: ‘dat is iets héél anders.’

Foto María Luísa Corazón del Ángel

Geplaatst op

‘Kirsten Dunst stal Gouden Palm’

Actrice Kirsten Dunst met haar Gouden Palm in Cannes

CANNES – Actrice Kirsten Dunst heeft zondag op het filmfestival in Cannes de Gouden Palm gewonnen voor haar rol in de film Melancholia. Diefstal, vindt een collega-artiest.

Volgens de Managuayaanse actrice Nanda Yupanqui (29) is de Gouden Palm haar toegezegd door een jurylid met wie zij intiem was geraakt. ‘Ja, ik heb de nacht met hem doorgebracht, maar dat heeft met zijn toezegging niets te maken,’ verklaarde de actrice geïrriteerd. ‘Het was tegen gereduceerd tarief.’

Net als Dunst speelt Yupanqui in een film waarin een planeet tegen de aarde botst, maar in Yupanquis Managuayaanse rolprent Cabúm! zijn die twee objecten duidelijk te herkennen als een prop papier en een beschilderde stuiterbal. Een andere overeenkomst tussen de filmcarrières van de twee: kort na Dunsts Spider-Man (2002) verscheen een Managuayaanse film met Yupanqui, ook over een superheld in een spinnenpak: Tarantula. ‘Een soort Spider-Man, maar dan met haar op zijn armen.’

Geplaatst op

Verkoopt De Wever de Waalse Ardennen?

Kernproeven in de Waalse Ardennen?


BRUSSEL – N-VA-leider Bart De Wever bestudeert de mogelijke verkoop van de Waalse Ardennen aan Managuay. Dat heeft een hoge Managuayaanse regeringsfunctionaris verklaard.

De Wever werd met zijn Vlaams-nationalistische N-VA gisteren de grote winnaar van de Belgische verkiezingen. De N-VA streeft op termijn naar ontbinding van België. Een half uur na de eerste exit-poll ontving De Wever reeds een telefoontje van de Zuid-Amerikaanse banendictatuur Managuay, die geïnteresseerd is in aankoop van de Waalse Ardennen.

Volgens de Managuayaanse regeringsfunctionaris is Managuay naarstig op zoek naar geschikte terreinen ‘voor dagelijkse militaire oefeningen, zoals bivak, expeditietraining en kernproeven.’ Voor dat laatste zou De Wever urbane centra als Luik, Bergen en Namen ‘uitermate geschikt’ hebben genoemd.

Geplaatst op

Geen kinderen geroofd in Managuay

MATAQUINTOS – In Managuay zijn gisteren geen kinderen geroofd. Deze bewonertjes van een weeshuis in Chaco moesten na het speelwartier dus gewoon weer terug naar binnen. 

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Filmfestival

Een sopropo

Van wat voor muziek hou jij?’ Of: ‘Evita Perón, vrouw of musicalster?’ Er zijn veel opmerkelijke vragen denkbaar tijdens de liefdesdaad, maar regisseur Andrés Papachango (1949) sprak ze echt uit. Sterker: het enfant terrible van de Managuayaanse cinema liet de camera’s lopen terwijl hij het deed.

Liefde (Amor, 2008) is sinds afgelopen zaterdag te zien in een nevenprogramma van het Managuayaans Film Festival (MFF). Een gewaagde keuze, aangezien de film destijds door de critici werd afgedaan als ‘een goedkope aaneenschakeling van ruim veertig hoerenbezoeken’ en ‘een slap excuus om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien’.

Het zijn deze nevenprogramma’s die het MFF doorgaans zo geslaagd maken. Zeker nu de uitreiking van de Gouden Lama’s steeds meer een gelegenheid wordt waarin de militaire junta een beslissend woordje meespreekt. Zoals vorig jaar, toen een wanproduct van het Managuayaanse leger de grote winnaar werd: Het bloedbad bij San Fernando, een in real time nagespeelde veldslag van dertien (!) uur. De makers wilden speciale effecten gebruiken, maar het officierskorps stond erop om de complete slachting over te doen.

Nee, dan het ingetogen werk van Papachango. Neem het magistrale Alles over mijn vader (Todo sobre mi padre, 2001), waarin een travestiet, de zoon van twee travestieten, op zoek gaat naar zijn vader, die nooit een echte travestiet blijkt te zijn geweest, maar slechts een travestietachtige manhoer die travestieten als klant heeft.

Of Diepe vouwen (Arrugas profundas, 2010), door Papachango geroemd als ‘het bewijs van cinematografische schoonheid op het snijvlak van erotiek en origami.’ En de broeierige roadmovie Twee sopropo’s en een perzik (Dos sopropos y un melocotón, 2003). Daarin razen twee jongens en hun buurvrouw uit verveling over de pampa’s. De sopropo – een soort komkommer – uit de titel verwijst naar de permanente staat van opwinding van het duo.

Ook bij deze films kreeg Papachango het verwijt van effectbejag. Zijn reactie luidde steevast: ‘Wie de plot niet vat, heeft in elk geval een paar lekkere tieten gezien.’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Misdaadverslaggever: ‘Joran is schuldig’


SERPENTO – Joran van der Sloot is schuldig aan de moord op de 21-jarige Peruaanse Stephany Flores. Dat zegt Managuays bekendste misdaadverslaggever, Pedro R. Frigido.

Door Jens Mikkelsen

Meneer Frigido, hoe is uw analyse van de zaak-Flores?
Momentje. (muziek zwelt aan) Een gewetenloze jongeman uit het losbandige Curaçao. Zou die nóg eens de fout ingaan, na een eerdere moord op een onschuldige toeriste en de meedogenloze handel in Thaise vrouwen? Het antwoord is ja: Joran deed het. (muziek stopt)

Waar is die muziek voor?
Dramatische effecten versterken de waarheid, dat weet iedereen die mijn tv-programma regelmatig ziet.
Is Joran schuldig?
Luister, ik heb al 500 moordzaken onderzocht. Gewone rechercheurs doen er misschien 12 in hun hele leven. Joran heeft het gedaan.
Heeft u bewijs daarvoor?
Een vriend van mij, Patricio, heeft Joran in Chili een lift gegeven in een auto vol verborgen camera’s. Joran begon te praten. En toen gebeurde het.
Hij bekende?
Hij werd gearresteerd door de politie, de sukkel.
Joran zit nu goed in de problemen.
Wat dacht je van mij? Al mijn videomateriaal is in beslag genomen.
Maar heeft Joran nu bekend of niet?
Luister, ik heb al 500 moordzaken onderzocht. Gewone rechercheurs doen er misschien 12 in hun hele leven. Als je die tapes…
Dat zei u net ook al.
Ik merk wel dat u nooit naar mijn tv-programma kijkt. Als je een boodschap wil overbrengen, is herhaling essentieel. Voor én na de reclame.
Sorry, wat zei u?
Ik merk wel dat u nooit naar mijn tv-programma kijkt. Als je een boodschap wil overbrengen, is herhaling essentieel. Voor én na de reclame.
Twee keer.
Twee keer wat?
Laat maar. Als ik u nog wat mag vragen…
Nee, dat mag u niet. Ik begin schoon genoeg te krijgen van dit gesprek. Ik moet nog in twee tv-programma’s verschijnen en een politieke partij oprichten. Voor welk medium werkt u ook weer?
Managuay.blogspot.com, een weblog uit Nederland.
En hoeveel bezoekers trekt u per dag?
Eh… honderd?
(hangt op)