Berichten

Geplaatst op

Bekende Managuayanen: generaal Lope la Llama

Het bankbiljet met de beeltenis van generaal Lope la Llama

Op het biljet van 200.000 Managuayaanse peso staat een van de grootste krijgsheren van Zuid-Amerika afgebeeld: generaal Lope la Llama. La Llama (1840–1865) begon zijn carrière als rijdier in de Managuayaanse lamacavalerie, maar eindigde met de hoogste militaire rang. Hij verwierf zijn faam in de Slag bij de Stokerij in de Oorlog van de Vijf Papaja’s (1850-1852).

De bewuste stokerij stond in San Cristóbal in de Managuayaanse Andes, waar de divisie van Lope op 14 juli 1850 in een lastig parket was beland. Zijn berijder, generaal Don Manuel Terremoto, had het gebouw die nacht met veel pijn en moeite veroverd, maar was tegen het middaguur alweer omsingeld door 2000 vijandige manschappen uit Bolivia. Ze zaten als ratten in de val.

Tijdens koortsachtig overleg in het magazijn pleitte Terremoto opeens voor een charge. ‘De aanval is de beste verdediging!’ brulde hij. Twee lege rumflessen rinkelden tussen zijn voeten, maar niemand durfde hem tegen te spreken. Terwijl zijn mannen hun lama’s zadelden, sprong Terremoto al op Lope en stormde met getrokken sabel het postkantoor uit. Tenminste, dat was de bedoeling. Een golf van opspelend maagzuur verraste hem, en toen hij schreeuwend van de pijn zijn lichaam strekte, sloeg zijn hoofd tegen de stenen boog boven de deur. Hij viel morsdood op de grond.

Ondertussen sprintte Lope in zijn eentje naar buiten. Daar stuitte hij al na tien meter op drie Boliviaanse verkenners, die zich ervan wilden vergewissen dat Terremoto en zijn troepen zich daadwerkelijk schuilhielden in de stokerij. In een reflex lanceerde Lope een fluim, die zo dodelijk bleek dat alle drie de Bolivianen het loodje lieten. Hun landgenoten, die het schouwspel van een afstandje hadden gevolgd, sloegen onmiddellijk op de vlucht.

Lope werd na de Slag bij de Stokerij tot generaal bevorderd en diende tot aan zijn dood in 1873.
Sindsdien erft in Managuay het rijdier altijd de rang van zijn berijder, wat de prestaties van het Managuayaanse leger aanzienlijk verbeterde.

Foto Rogelio de la Sierra

Geplaatst op

Latin American Film Festival: 4 redenen waarom de films van Papachango er niet te zien zijn

Het Latin American Film Festival vindt van 18–27 april plaats in Utrech

Terwijl Utrecht zich opmaakt voor het Latin American Film Festival (18–27 april), probeert de Managuayaanse filmbond wanhopig om het oeuvre van regisseur Andrés Papachango in de Domstad op het doek te krijgen. Vier redenen waarom dat nooit zal lukken – in de vorm van Papachango’s oeuvre zelf.

1.
Alles over mijn vader
(Todo sobre mi padre, 2001)
Een travestiet, zoon van twee travestieten, gaat op zoek naar zijn vader, die nooit een echte travestiet blijkt te zijn geweest. Wel is hij een manhoer die travestieten als klant heeft. Goedkope kopie van Pedro Almodóvars Todo sobre mi madre, maar dan met travestie als een slap excuus om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

2.
Diepe vouwen
(Arrugas profundas, 2010)
Volgens Papachango het bewijs van ‘cinematografische schoonheid op het snijvlak van origami en nudisme’, volgens anderen een slap excuus om, zoals we de regisseur gewend zijn, zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

3.
Twee sopropo’s en een perzik
(Dos sopropos y un melocotón, 2003)
Roadmovie. Twee jongens en hun buurvrouw razen uit pure verveling over de Managuayaanse pampa’s. Uiteraard worden ze verliefd: de sopropo’s – een soort bittere komkommer – uit de titel verwijst naar de permanente staat van opwinding van de twee vrienden, de perzik laat zich raden. Een slap excuus, kortom, om weer eens zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

4.
Seks met zijn zus, deze gast is echt ziek
(Amor, 2008)
Aaneenschakeling van bezoeken van Papachango aan ruim veertig prostituees (onder wie familie), aan wie hij tijdens het bedrijven van de liefde vragen stelt als: ‘Van wat voor muziek hou jij?’ en ‘Evita Perón, vrouw of musicalster?’ Documentair gedachtenexperiment dat hoopvol begint, maar uiteindelijk het zoveelste slappe excuus blijkt om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

Geplaatst op

Generaal Jamón: ‘Mubarak geen kwade vent’

President Mubarak van Egypte

MATAQUINTOS – Generaal Jamón betreurt de benarde situatie waarin de de Egyptische president Mubarak verkeert. ‘Dertig jaar lang sloofde hij zich uit voor zichzelf, zijn familie en zijn vrienden. En dan dit.’

Het staatshoofd van Managuay is met name teleurgesteld over de weigerachtige opstelling van het Egyptische leger. ‘De officieren hebben gezegd dat ze niet met scherp op de demonstranten zullen schieten,’ aldus Jamón. ‘Als je als leider zoiets hoort, dan weet je: een Zwitserse nachtmerrie wordt werkelijkheid.’ De wekelijkse toespraak van generaal Jamón, gisteravond vanaf het balkon van zijn ambtswoning, kwam na vijf en een half uur verrassend snel tot een einde.

Mubarak, door generaal Jamón ‘geen kwade vent genoemd’, krijgt steeds meer bijval van zijn politieke vrienden. De Britse premier David Cameron noemde hem zondag nog ‘een vriend’. Kim Jong-Il van Noord-Korea stuurde eerder een bos rozen en een pluchen knuffelpanda.

Geplaatst op

‘Winter in Nederland is definitief voorbij’

Hoek van Holland, gisteren

AMSTERDAM – Met verwachte temperaturen tussen 32 en zelfs 38 graden is de winter in Nederland vandaag definitief voorbij.

Dat stelt de belangenvereniging voor Managuayaanse vrouwen in Nederland, Sexy Señorita. ‘Toen het gisteren 30 graden werd, dacht ik: nu kan die verwarming wel een tandje lager,’ aldus een opgeluchte voorzitter Vicky Núñez. In het Zuid-Amerikaanse Managuay zijn temperaturen van veertig graden de standaard.

Het warme weer betekent voor de vrouwen in Nederland dat ze vanaf nu hun winterkleding thuis kunnen laten. ‘We hebben ons lang moeten behelpen met korte broeken en normale decolletés,’ zegt Núñez vanuit haar kantoor aan de Oudezijds Achterburgwal in Amsterdam. ‘Maar vandaag kunnen de meiden eindelijk weer in hun ondergoed de straat op.’

Geplaatst op

Traditionele ‘Rede tot de Natie’ van Jamón


MATAQUINTOS – Generaal Jamón heeft om drie uur vannacht (Nederlandse tijd) zijn jaarlijkse Rede tot de Natie uitgesproken. Na afloop volgde de traditionele executie.

Jamón roemde het feit dat Managuay het vierde jaar van zijn militaire dictatuur ingaat. ‘Nog nooit was ons volk zo hoopvol, ordelijk en gedecimeerd,’ zei hij, en maakte een knik van dankbaarheid richting soldaten in het gelid. De toekomst gloort volgens Jamón met name in de technologische sector. Daarmee doelt hij vermoedelijk op de kaping, drie uur eerder, van een vrachtschip met 400.000 iPads door de Managuayaanse douane.
De executie was op aandringen van mensenrechtenorganisaties zo humaan mogelijk gehouden. Zeven misdadigers kregen daarom niet langzaam vloeibaar lood in hun keel gegoten, maar in één keer.
Jamón hield zijn toespraak gelijktijdig met Barack Obama’s State of the Union om zo kijkers bij zijn Amerikaanse collega weg te trekken. Dit is alleen gelukt bij de Managuayaanse diaspora. Die bestaat voornamelijk uit prostituees en heeft toch de hele dag de tv aan.
Geplaatst op

Boliviahaatdag: feest

Vandaag is het Boliviahaatdag, een officiële vrije dag in Managuay. Op Boliviahaatdag geven de Managuayanen publiekelijk uiting aan hun ongenoegen over aartsvijand Bolivia, het buurland dat zo nodig altijd net iets rijker, beschaafder en succesvoller moet zijn. Zo heeft de maker van het bord op de foto, bij wijze van belediging, ‘Bolivia’ verkeerd willen spellen – maar helaas: de onderontwikkeling van het Managuayaanse onderwijssysteem stak een spaak in het wiel.

Geplaatst op

Cultuur: De taal

De officiële taal van Managuay is Spaans. Ook de Manca-indianen uit het binnenland, die een eigen taal kennen, spreken het vrijwel allemaal. Hier volgen een paar zinnen Spaans die van pas komen in alledaagse conversatie:

Ja/ nee. Si/ no.
Hoeveel kost dat? Cuánto cuesta?
Wat zegt u? È?!
Waar is mijn horloge/ koffer/ vrouw gebleven? Dónde está mi reloj/ maleta/ esposa?
Nee, ik ga niet mee met u, meneer. No, no le acompaño, señor.
Hoe laat begint de staatsgreep? A qué hora impieza el golpe de Estado?
Hoe lang blijven die larven onder mijn huid? Cuánto tiempo se quedarán bajo mi piel esas larvas?
Dit is de grootste kakkerlak die ik ooit gezien heb. Nunca ví una cucaracha tan grande.

Geplaatst op

‘Osama bin Laden niet dood, maar gevlucht’

Osama bin Laden: dood of levend?

PERNILOS – Ondanks herhaalde bevestigingen door de Amerikaanse overheid houdt het gerucht aan dat Osama bin Laden niet dood is, maar gevlucht naar Zuid-Amerika.

De leider van Al Qaida zou zich ophouden in een snackbar in Pernilos in het zuiden van Managuay. Dat zegt Miguel Moscoso, een inwoner van Pernilos. De snackbar wordt gerund door Jamal Sánchez, de enige moslim van Managuay en maker van shoarmataco’s. ‘Moslims, shoarma – een en een is twee,’ concludeert Moscoso. De Managuayaan ontdekte vanochtend lange, grijze baardharen tussen het lamsvlees en meldde dit onmiddellijk bij de politie.

Overigens betwijfelt Moscoso dat de autoriteiten onderzoek doen, want ‘ze nemen mijn tips nooit serieus.’ Wel is hij bereid journalisten de weg te wijzen naar de snackbar. ‘Bij de kippenslachterij rechtsaf, en dan is het precies tussen de de lp-winkel van Jim Morrsion en de hamburgertent van Elvis in.’

Geplaatst op

Boskalis: ‘Managuay wil Eyjafjallajökull’


PAPENDRECHT – Baggerbedrijf Boskalis gaat wellicht de IJslandse vulkaan Eyjafjallajökull naar Zuid-Amerika verslepen. Volgens topman Peter Berdowski is Managuay onder de indruk van de vulkaan. ‘Zo’n aswolk willen ze daar ook.’

De militair-democratische republiek is gecharmeerd van de aswolk, die in grote delen van Noord- en West-Europa het vliegverkeer heeft lamgelegd. ‘Op dit moment hebben ze alleen een dam waarmee ze Paraguay gedeeltelijk onder water kunnen zetten,’ vertelt Berdowski na een telefonisch onderhoud met Managuayaanse ambtenaren. ‘Maar zo’n junta is natuurlijk altijd op zoek naar meer.’
Technisch en logistiek is de operatie volgens de baggeraar geen probleem. ‘Die vulkaan ligt helemaal in het zuiden van IJsland. Kwestie van goed boortje kiezen en dan hak, hak, hak. Daarna hijs je ‘m op een zwembandje, wel redelijk groot denk ik, en dan is het van tuf, tuf, tuf.’
Toen uw verslaggever meldde dat Managuay geen zeehaven heeft, werd hij ‘een linkse zeikerd’ genoemd en op straat gezet.
Geplaatst op

Sexy Carnavalista van de Dag: Gisela & Farfandra

De Sexy Carnavalista’s van deze eerste, officiële carnavalsdag zijn Gisela (19, links op de foto) en Farfandra (21) uit feeststad Roipoipú. ‘Zonder carnaval kunnen we niet leven,’ lacht Gisela. Farfandra vult aan: ‘Met carnaval krijgen we alles wat ons hartje begeert. Of ik daarmee jongens bedoel? Ha ha, nee hoor, dat wordt altijd zo overdreven. Maar zou je ons gezicht op de foto willen zetten in plaats van onze borsten? We willen graag anoniem blijven.’