Berichten

Geplaatst op

Lading ‘zout’ leidt tot ontdekking slavernij

De lading van de aangehouden vrachtwagen

BUENOS AIRES – De Argentijnse politie heeft zondag in Managuay een modern geval van slavernij aan het licht gebracht.

De agenten blokkeerden in de ochtend de grensovergang tussen beide landen voor een vrachtwagen met het opschrift ‘Zout voor Argentinië’, die een dertig ton zware lading aan witte brokken (foto) vervoerde. Na een proeverij bleek deze echter niet te bestaan uit zout, maar uit gekristalliseerd spuug. De politie schakelde de Managuayaanse autoriteiten in, die de lading binnen zeven uur traceerden tot een heuse slavenkolonie in het indianendorp Mocotán in Noord-Managuay.

Nu de lading in beslag is genomen, hebben de ruim zestig dorpsbewoners twee jaar lang zeventien uur per dag voor niets gefluimd om de vrachtwagen vol te krijgen.
De chauffeur is na betaling van smeergeld vrijgelaten.

Foto: Lota del Horno

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Carnaval

De raaf op de staaf

‘Vuela! Vuela!’ Vingers wijzen naar een pikzwarte raaf die fladdert boven het plein van Roipoipú. Hij vliegt! Verbaasd staart de vogel terug. Dit is het moment waarop Buli (17) heeft gewacht. Hij wurmt zich door de menigte, trekt zijn speer, en dan – één welgemikte stoot, één krijs – zit de raaf op de staaf. De massa juicht: ‘Doop de raaf!’

Roipoipú leeft voor carnaval, en een van de iconen van het volksfeest is El Cuervo Mojado: de Natte Raaf. Al sinds 1872 wordt jaarlijks een jongen uitverkoren om een levende raaf te spietsen, waarna prins carnaval het dier doopt met tequila. Een zuiveringsritueel, want raven staan in Managuay bekend als dragers van boze geesten.

Het is echter de vraag hoe prins Gustavo III ermee zal omgaan. Toen hij twee jaar geleden de dode vogel in het gezicht geduwd kreeg, raakte hij volledig in paniek en begon erop in te beuken met de bijbehorende fles tequila, al krijsende: ‘Gaat heen, Beëlzebub!’ Het was de Roipoipuyos in één klap duidelijk dat zij in Gustavo geen groot carnavalsliefhebber hadden gevonden.

Gustavo is dan ook door de militaire junta benoemd. Als spion, maar het kan ook een grap zijn geweest. Eerder stelde generaal Jamón een sergeant met smetvrees aan tot zijn persoonlijke billenveger en kreeg een vegetarische lichtmatroos de leiding over een all-you-can-eat-steakrestaurant. Nogal wiedes dat geheelonthouder Gustavo zich niet prettig voelt in het losbandige Roipoipú. De stad staat bekend om haar op straat hangende massa’s die zich te buiten gaan aan seks, muziek en alcohol. En dan hebben we het over Kerstmis.

Buli zit op de klinkers van het plein. Zonder speer: die maakt een ronde door de stad. Heeft hij vaak geoefend met gooien? ‘Drie maanden lang, elke dag,’ lacht Buli. ‘Langer kon niet. Er is geen huisdier meer over in mijn straat.’
Noud Nijssen

Foto Leonardo Giacobbe

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Vakantieboekspel: de tiende winnaar!

Het album Tropical Gangsters van Kid Creole & The Coconuts

De vraag van het tiende Vakantieboekspel was: wat is het Managuayste lied? Wel, dat hebben we geweten. Ziehier de top 10 van de Managuayste platen ooit! De beste inzendingen zijn erin verwerkt, en de nummer 1… wint een exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek.

10. Easy lover – Phil Collins en Philip Bailey
9. Tequila sunrise – The Eagles
8. Mambo no. 5 – Lou Bega
7. Adieu, mein kleiner Gardeoffizier – Robert Stolz
6. Ticket to the tropics – Gerard Joling
5. We no speak Americano – Yolanda Be Cool
4. Follow the leader – The Soca Boys
3. Gangbang style – Manti Mantilopez *
2. Eins Zwei Polizei (Drei Vier Grenadier) – Mo-Do
1. I’m corrupt – Kid Creole and the Coconuts

Gefeliciteerd, Kid Creole! Door je eigen nummer toe te sturen, heb je een exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek gewonnen, dat op vrijdag 17 mei officieel verschijnt. Hoera!
Een eervollle vermelding is er voor Eelco Ligtvoet, die met zijn ‘Eins zwei Polizei’ net naast de winst greep. Hou vol, jongen.

Begin maart volgt Vakantieboekspel nummer elf – het een na laatste. Doe mee!

* Ingezonden door Frank V. Sorry Frank, maar we konden de bijbehorende videoclip niet vinden. Het lied zelf ook niet, trouwens.

Geplaatst op

BREKEND: Managuay claimt Afrikaanse kust

MATAQUINTOS – De Zuid-Amerikaanse dictatuur Managuay heeft een stuk kust in Afrika geclaimd.

Het gaat om een aan water grenzende strook land in vermoedelijk Gambia (foto 1). De honorair consul van Managuay, de Nederlander Roger van Bergen, wist het perceel te verkrijgen tijdens de rally Amsterdam-Dakar die hij afgelopen november verreed. Eerder werd al bekend dat Van Bergen voor Managuay een putdeksel, twee muren en een rotsblok heeft bemachtigd.

Foto 1: De kuststrook, met het water achter de rokende vrachtwagen

Van Bergen zegt het stuk land gekocht te hebben van een lokale landmakelaar (foto 2). Te oordelen naar de bankbiljetten die deze toont, moet het gaan om een bedrag van 300.000 Managuayaanse peso’s, zo’n 15 euro. Van Bergen ‘weet niet meer’ of de rokende vrachtwagen op de foto ook tot Managuayaans bezit kan worden verklaard. ‘Dat moet je aan die jongen vragen. Jack Daniels heette hij, geloof ik.’

Foto 2: Landmakelaar Jack Daniels

Ook verwierf Van Bergen een hoge, witte poort van steen met daarop de letters ‘Mr. President’ (zie foto 3).

Foto 3: De witte poort van steen

In Zuid-Amerika is uitzinnig op het nieuws geregeerd. De militaire junta van Managuay treft al voorbereidingen voor een staatsbezoek aan het nieuwe land aan de overzijde van de Atlantische Oceaan. De kersverse minister van Overzeese Gebiedsdelen, generaal Popo de Mierda, kan niet wachten om het nieuwe bezit te aanschouwen. Met name de kuststrook is voor Managuay, een door land omsloten republiek, van het grootste belang.

Popo de Mierda is ook gecharmeerd van de witte poort, maar het ‘Mr. President’ stoort hem. ‘Dat zouden we snel moeten veranderen in de officiële benaming van generaal Jamón,’ zegt hij, ‘dus: ‘El Generalísimo Jamón, El Grande Indicador, El Protector de la Nación, Hijo de Dios, Guarda de Todas las Llamas, El que puede leer un libro entero por lo menos la introducción‘ (‘Generalísimo Jamón, de Grote Wegwijzer, de Beschermheer van de Natie, Zoon van God, Hoeder van alle lama’s, Hij die een heel boek kan uitlezen of op zijn minst de inleiding’). Maar dat komt later wel.’

Foto’s Roger van Bergen
Lees ook:
Afrika wacht beschavende missie door ‘bloedzuiver’ volk
BREKEND: Managuay claimt land in Afrika
Rallynieuws: Foto consul roept vragen op
Rally van start, honorair consul legt uit
Nederlandse coureur gaat land veroveren voor Managuay

Geplaatst op

Kritiek dissident niet gewaardeerd


MATAQUINTOS – In het parlement van Managuay, doorgaans een applausmachine van de militaire junta, is vannacht beroering ontstaan door toedoen van de enige dissident onder de parlementariërs. En dat terwijl Leonido Málferes slechts kopieën van oude kranten gebruikte.

Tijdens een toespraak voor het parlement noemde generaal Bernardo Moto y Tomo, minister van Defensie, de Amerikaanse inval in Irak in 2003 een ‘morele blunder, waarmee wij ons nooit hebben willen inlaten.’ Málferes citeerde daarop staatskrant El Pueblo, waarin Moto y Tomo destijds de Amerikanen een ondersteuningspakket aanbood van 33 tanks, 129 liter mosterdgas en ‘een net zo lange slinger van prostituees als de heer Bush wenst af te werken’. De parlementscatering besloot daarop om de parlementariër geen koffie meer te serveren.
Málferes liet zich echter niet tegenhouden. Toen Moto y Tomo even later zijn topografische kennis van Irak etaleerde, liet Málferes kopieën rondgaan van een interview waarin de minister Irak ‘het gezwel van Europa’ noemde, en ‘een gevaar voor buurland Liechtenstein’. Luttele seconden later begon een beveiliger van het parlement, die beweerde dat Málferes aan het hoesten was, hem op de rug te kloppen, maar volgens critici had dat niet met een honkbalknuppel gehoeven.
De militair-democratische republiek van Managuay steunde in 2003 de inval in Irak niet openlijk, maar zond wel 2700 vliegtuigladingen papaya’s naar het Midden-Oosten. Nog steeds lijden tienduizenden Irakezen aan diarree vanwege het eten van de vruchten, afkomstig uit de tuindersvelden rond de kerncentrale van San Miguel in Zuid-Managuay.
Diarree is een dunne, waterige ontlasting.
Geplaatst op

Lamabord (5)


O God, is dit spel dan nog steeds niet voorbij? Nee! Lamabord duurt een eeuwigheid. Dus pak die dobbelstenen nou maar en werp.

45
Je ontdekt een lek in de kerncentrale van Jerónimos. Dat is geen nieuws, maar toch: sympathiek van je. Twee stappen vooruit.

50
Je vrouw, die een lucratief baantje had in het buitenland waarover ze niet wil vertellen, keert terug. Ze heeft een souvenir voor je meegenomen: syfilis. Ga terug naar Start.

52 – De gevangenis
Op straat kijk je een kolonel aan. Ai, dat wordt waterboarden. En lang ook: je komt pas vrij wanneer een andere lama in de gevangenis belandt.

54
Je richt een politieke partij op. Ga naar de gevangenis.

Geplaatst op

Cultuur: Lezen


Maar weinig literaire werken hebben het in Managuay tot bestseller geschopt. Niet omdat de Managuayanen zo kieskeurig zijn, of arm – ze zijn vooral analfabeet. En dus lezen ze bitter weinig boeken (zeker als er geen plaatjes staan).

Dit neemt niet weg dat Managuay een bloeiende papierindustrie heeft. Het staatspapierbedrijf ManPapel voorziet heel Zuid-Amerika van goedkoop papier. Oorzaak is de makkelijk te winnen grondstof: bamboe van de in beslag genomen panfluiten van straatmuzikanten. Of de huid van de straatmuzikanten zelf.

Het dier op de foto heeft overigens met het bovenstaande niets te maken; dat is gewoon een parmantige lama.
Geplaatst op

REPORTAGE: Leger Managuay verliest slag wegens verouderd wapentuig

Uitzicht op de daken van de bevochten wijk in Mataquintos-Noord

MATAQUINTOS – Het Managuayaanse leger lijkt thuisbasis Mataquintos niet te kunnen verdedigen tegen de oprukkende maoïstische rebellen. Deze laatsten beschikken over veel modernere wapens: sommige bommenwerpers stammen zelfs uit de jaren tachtig.

Door Jens Mikkelsen

Dat is duidelijk te zien wanneer ik in de nacht van donderdag op vrijdag (Nederlandse tijd) plaatsneem op het dak van een schoolgebouw in het noorden van de stad. Op slechts een kilometer van het historische centrum vechten de maoïsten en de militairen straat voor straat hun strijd uit, waarbij de eersten aan de winnende hand zijn. Dit komt primair door het haperende wapentuig van de militairen, die om de haverklap per ongeluk een collega omleggen, of zelfs zichzelf. Het gevecht is vanwege de vele onbedoelde slachtoffers al omgedoopt tot ‘De Slachting bij de Kebabzaak’ – maar dit kan ook een promotiestunt zijn van kebabkoning Mario Hernandez in de Calle de los ángeles, die zojuist drie verse lammeren aan het spit heeft geregen.

Vanaf mijn plek is goed te zien hoezeer de Managuayaanse burgeroorlog, nu een maand onderweg, de internationale aandacht heeft getrokken. Verslaggevers uit buurlanden als Ecuador en Brits Guyana en van bevriende naties als Noord-Korea en Turkmenistan staan, zoals ik, met hun laptop verdekt opgesteld op de daken in de stad. De kogels fluiten je om de oren, maar wie blijft liggen, ziet niks. Dan maar het risico lopen te worden gera

—
Noot van de hoofdredactie:
Om technische redenen is bovenstaande reportage onvolledig. Ons correspondententeam werkt eraan om haar zo snel mogelijk compleet te maken.

Geplaatst op

Sterspeler mist WK door blessure

Het Hernando Siles Zuazo-stadion in La Paz, Bolivia


LA PAZ – De Managuayaanse topvoetballer Adán Ropa heeft zaterdag een ernstige blessure opgelopen die hem deelname aan het WK voetbal belet. Overigens zullen zijn medespelers evenmin naar Zuid-Afrika afreizen, gezien de povere prestaties van het nationale elftal in de kwalificatieronde.

Ropa gaf tijdens een vriendschappelijke interland tegen aartsvijand Bolivia een hakballetje voor het standbeen langs, wat een heftige pijn in de hamstring opleverde. Ropa dook direct naar de grond. Toen de Boliviaanse middenvelder Panza hem overeind wilde helpen, noemde een emotionele Ropa hem een bezitter van het Downsyndroom die lijdt aan een ernstige celdelingziekte. Daarop sprak Panza het vermoeden uit dat Ropa’s moeder een onfortuinlijk met tuberculose besmette courtisane is.

Deze woordenwisseling was voor de rechtsbuiten van Bolivia reden om zijn machete vanonder zijn tenue te halen, waarop de ook de complete Managuayaanse verdediging het kapmes tevoorschijn trok. In de daaropvolgende slachtpartij ontbraken de coaches van beide teams om hun spelers tot kalmte te manen. De Managuyaanse bondscoach Eduardo Vianda Charculo verklaarde achteraf: ‘Er is een tijd van lullen, en er is een tijd van hakken.’

De internationale voetbalbond FIFA overweegt om het fouilleerbeleid voor toeschouwers voortaan ook op de spelers van Managuay toe te passen.

Geplaatst op

Muziek in een bananenrepubliek (3)

Elke maand doet correspondent Joris Mikkelsen – het kleine neefje van Jens – verslag van een muziekfestival in Managuay, de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek. Nu: Motores Negros.

Festival: Motores Negros
Beoordeling: *****

Leger
‘Ik had thuis een lama gekleid, van modder,’ zegt Hernán. Verslagen ligt de dikke tiener op het grasveld. Alleen het korte eind touw in zijn hand herinnert nog aan Pepito, het vriendje op wielen waarmee hij over het festivalterrein zwierf. ‘We hadden superveel aanspraak. Soms kreeg hij rum aan de bar, die mocht ik dan opdrinken.’ Totdat Pepito per ongeluk tegen een officier aanreed. Hernán: ‘Zonder iets te zeggen haalde hij een Romeinse kaars uit zijn binnenzak en schoof ‘m zó in Pepito’s onderkantje. Ik heb geen scherf meer teruggezien.’

Het nationale leger van Managuay: ook op het tweede festival dat ik hier bezoek, blijkt het een bron van ellende. Motores Negros draait om het idee dat iedere idioot met een gemotoriseerd voertuig volslagen ongeorganiseerd mag racen over een braakliggend stuk land. Een perfect concept dus voor de militaire elite. Die komt elk jaar niet alleen pesterig inrijden op de vele tentjes op het terrein, maar vooral deelnemen aan de parade op de slotdag – vandaag – om met de eerste prijs naar huis te gaan.

Die slotparade is een feest voor de trotse bezitters van zelfgeknutselde snelheidsmonsters, onder wie Waldo en Alberto. We ontmoeten de twee twintigers voor een taco- en tequilatentje, waar ze een grote zeepkist hebben geparkeerd. ‘Onze scooter,’ lacht Alberto, een jongen met lange zwarte krullen. ‘Er zit de motor van een Vespa SS 90 in.’ Waldo laat zien hoe hij in de zeepkist twee zitjes met leren bekleding heeft aangebracht én een minikoelkastje met alle benodigdheden voor mojito’s. ‘Mojito’s en Motores Negros,’ grijnst hij, ‘dat is het leven.’

Hij heeft het amper gezegd of het wordt stil om ons heen. Alle hoofden draaien naar de verste hoek van het veld, waar een vaandel met de Managuayaanse vlag boven de menigte uit priemt. De tank die erachteraan komt rollen, vertelt ons: de parade is begonnen en het leger doet de aftrap. Schel tettert het volkslied uit de trompetten van de militaire fanfare: ‘La Himna del Gran Indicador El General Jamón y Su País Managuay, y También de Todo El Resto del América del Sur Que le Apartiene, Pero Provisalmente sólo Managuay’(‘De hymne van de Grote Wegwijzer generaal Jamón en zijn land, en ook van de rest van Zuid-Amerika, dat hem toebehoort, maar vooralsnog alleen Managuay’).

Ruim een half uur lang trekt de stoet aan ons voorbij. Camouflagejeeps, langeafstandsraketten, de lamacavalerie. Net als de andere toeschouwers veinzen Waldo en Alberto respect en kijken toe met strakke blik. Ze worden er niet voor beloond: de zeepkist, die zich kennelijk net iets te ver op het pad bevindt, wordt eerst door twee majoors aan de kant geduwd en even later door een amfibievoertuig verpletterd. Als de houtsplinters zich in mijn wenkbrauw boren, moet ik denken aan Pepito.

Motores Negros is een onvergetelijke ervaring. Vijf sterren.

Hasta la vista,

Joris Mikkelsen

Dit verslag stond eerder op VICE.com. Volg daar de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer. Of op deze website.

Zie ook:
Muziek in een bananenrepubliek (1)
Muziek in een bananenrepubliek (2)

Foto Ronaldo Santana