Berichten

Geplaatst op

Generaal Jamón waarschuwt Turkmeense president ondanks verkiezingsoverwinning

De Turkmeense president Berdymoechammedov, die gisteren werd herkozen

MATAQUINTOS – De Turkmeense president Goerbangoeli Berdymoechammedov is gisteren herkozen met maar liefst 97,1 procent van de stemmen. Generaal Jamón heeft hem gewaarschuwd. ‘Wie zijn die overige 2,9 procent?’

Het staatshoofd van de militair-democratische republiek Managuay heeft vanochtend gebeld met Berdymoechammedov om hem te feliciteren. Beide despoten kennen elkaar al van Krachtige Leiders United, de belangenvereniging van dictators. Jamón heeft zijn collega aangespoord om de mensen die niet op hem gestemd hebben, te vragen naar het waarom. ‘Bij voorkeur elke dag, minstens drie maanden lang, in een cel, terwijl ze naakt zijn.’ Immers: ‘Je wil toch weten wat er leeft onder het volk.’

Berdymoechammedov heerst over Turkmenistan met harde hand. Ondanks het gebrek aan democratie is het land enorm in trek bij westerse bedrijven, die profiteren van de groeiende hoeveelheid bouwlocaties waarin miljarden euro’s worden geïnvesteerd. Gewone Turkmenen profiteren van de groeiende hoeveelheid afval die bij die bouwlocaties wordt achtergelaten.

Geplaatst op

Vakantieboekspel: de elfde winnaar!

In deze een-na-laatste editie van ons Vakantieboekspel vroegen we u naar het Managuayste boek. Natuurlijk, de meeste inwoners van uw favoriete militaire dictatuur zijn analfabeet, maar toch, u deed uw best. Ziehier: de Managuay-boeken-top-10!

10. Rode rozen en tortilla’s (Laura Esquivel)
9. Herinnering aan mijn droeve hoeren (Gabriel García Márquez)
8. Ik beken, ik heb geleefd! (Pablo Neruda)
7. Lonely Planet Zuid-Amerika
6. Moby Dick (Herman Melville, ingestuurd door Frans Pollux)
5. Een vlucht bolsjewieken (Martin Corazón, ingestuurd door Bart van der Mark)
4. De terugkeer (Roberto Bolaños, ingestuurd door Hein van der Kroft. ‘De ik-persoon is een dode man, die voor geld uit het 3. mortuarium voor een aantal uur bij een homoseksuele necrofiel wordt afgeleverd.’)
3. De rebellenfamilie (Carmen Aguirre, ingestuurd door Herman Roovers)
2. Dictator Style: Lifestyles of the World’s Most Colorful Despots (Peter York, ingestuurd door Eelco Ligtvoet)

En de winnaar is…
1. Paranoia Paraguay (Arthur van Amerongen)

De gelukkige is Martino van Amerongen (geen familie, nemen wij aan), inzender van dit boek over crack, caña, grefo’s, semieten, antisemieten, puta’s, knokkelkoorts, zelfdestructie en nazi’s – kortom, alles waarover Managuay in grotere mate beschikt dan het buurland.
Gefeliciteerd, Martino! Mail je ons je adres toe? Dan krijg je van ons een aardigheidje. En vanaf 17 mei kun je natuurlijk je exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek tegemoet zien!

Begin volgende maand: het laatste Vakantieboekspel!

Geplaatst op

De wonderen van Baradoño

Het dorpje Baradoño in Noord-Managuay heeft een bijzondere plek in de Managuayaanse cultuurgeschiedenis. De dorpelingen beheersten een unieke methode om van maïsbladeren textiel te maken. Ook wisten zij de schoonste klanken te ontlokken aan uit palmhout vervaardigde muziekinstrumenten die nergens ter wereld voorkwamen. Van heinde en verre trokken nieuwsgierigen naar Baradoño om die wonderen met eigen ogen te zien – de roem van het dorp leek voor altijd te duren.

Tot 2003, toen waterkrachtcentrale Nacional in gebruik werd genomen en Baradoño werd verzwolgen door een stuwmeer. Op de foto zijn de bovenste verdiepingen te zien van de twee hoogstgelegen huizen van het dorp.

Geplaatst op

Bevrijdingsdag: voor het laatst in 2006

Vandaag is het in Nederland, zoals elk jaar, Bevrijdingsdag. In Managuay werd voor het laatst Bevrijdingsdag gevierd in 2006, toen een bloedige staatsgreep een einde maakte aan het totalitaire, linkse regime. De festiviteiten waren echter van korte duur, want het nieuwe, rechtse bewind van generaal Jamón stelde als eerste maatregel een avondklok in en vanaf half tien ’s avonds gold weer die oude vertrouwde staatsvorm: de dictatuur.

Geplaatst op

Oppositie bijt zich stuk op cultuurplannen

Aquarelverf

MATAQUINTOS – De oppositie is er gisteren niet in geslaagd een bres te slaan in de regeringsplannen om op cultuur te bezuinigen. Het protest was dan ook verre van massaal: slechts één parlementariër maakte bezwaar.

De minister van Linkse hobby’s, wachtmeester 1ste klasse Virginia Ugarte Ramírez, stelde: ‘Het mag niet zo zijn dat de overheid een automatische stoplap is om slechte bedrijfsvoering bij een culturele instelling te verbloemen. Kijk naar Los Parásitos.’
Los Parásitos was een kunstenaarskwartet waarvan onlangs werd ontdekt dat het zeventien jaar lang 100.000 dollar staatssubsidie per jaar opstreek, terwijl een van de vier deelnemers al lang zijn geld verdiende als reiki-heelmeester en de overige drie waren overleden.

De parlementariër die protesteerde tegen de plannen was een liberaal die vreesde dat zijn favoriete aquarelverf duurder zou worden. De overige leden van het parlement waren bezig met toepen.

Geplaatst op

Chávez muerto – De dood van Hugo Chávez

De Venezolaanse president Hugo Chávez

CARACAS – Nu de Venezolaanse leider Hugo Chávez in terminale toestand verkeert, is het voor veel websites verleidelijk om voortijdig zijn dood aan te kondigen, in de hoop meer bezoekers te trekken.

Alleen al het vermelden van de dood van Chávez, die afgelopen dinsdag voor de vierde maal aan kanker werd geopereerd op Cuba, kan meer hits opleveren. Zeker wanneer deze mededeling in het Spaans is gesteld – ‘Chávez muerto’ bijvoorbeeld – en in de titel van een websitebericht staat.

Roger Abrahams, hoofdredacteur van Persbureau Managuay: ‘Je ziet dat steeds meer nieuwssites op internet tot deze praktijken overgaan. Schandalig. Het is meeliften op andermans ellende om een paar statistieken. Wij zouden zoiets nooit doen. Het levert ook nooit iets op. Maar goed, dat weten we morgen pas zeker.’

Geplaatst op

BREKEND: Rebellen bereiden aanval voor

De jungle van Noord-Managuay

LA LIBERTINA – Het lijkt erop dat de maoïstische rebellen van Managuay zich opmaken voor een grote en langdurige militaire campagne. Een recordaantal pizzakoeriers spoedde zich zondagavond naar hun basis in de jungle.

De grote aanvoer van voedsel duidt erop dat de rebellen van De Oplichtende Pad zich nog één keer voleten voor de strijd. Pizzabazen uit junglestad La Libertina maken zich echter druk om een andere reden: de scooters van hun koeriers zijn zij vrijwel zeker kwijt. ‘Zo gaat het altijd,’ zegt Rico Montagnietto van pizzeria Roma woest. ‘Bij alle aanvallen sinds 2006 kwamen mijn koeriers lopend terug uit de jungle, huilend. Even later reden de rebellen schietend de stad binnen – op onze scooters.’ Luís Navarro van Thais restaurant Siam is desalniettemin opgewekt: ‘Wij gebruiken alleen tuktuks. Ons bellen ze nóóit.’

Politiek analisten wijzen erop dat een aanstaande aanval wel eens hét offensief kon zijn om De Oplichtende Pad in Mataquintos aan de macht te brengen. Al decennialang maakt in Managuay elke zeven jaar een militaire dictatuur plaats voor een maoïstische en vice versa. De huidige regering van generaal Jamón is sinds 2006 aan de macht. Al regelmatig hebben de rebellen laten weten dat zij het hoog tijd vinden dat de officieren het veld ruimen en hun plek innemen in de ‘wisselbasis’ in de jungle van Noord-Managuay. Zoals rebellenleider Fernando Sapo een week geleden zei: ‘Toen ik in dit kamp kwam, nam ik Jamóns bed in. Nu is het tijd dat hij terugkomt. En ik verklap niet welke zelfgemaakte verrassing ik onder de dekens zal achterlaten!’

UPDATE: Volgens de laatste berichten zijn er maandagochtend (Nederlandse tijd) schoten gehoord in de voorsteden van La Libertina. In sommige sloppenwijken op de route van de jungle naar het historische centrum zijn lege pizzadozen aangtroffen.

Bovenstaande ontwikkelingen zullen nauwgezet in de gaten worden gehouden door de redactie van Persbureau Managuay. Indien nodig zullen wij extra correspondenten afvaardigen om ter plekke verslag te doen. Wij houden u op de hoogte.

Geplaatst op

Toeptoernooi in gevaar door Christenen



MATAQUINTOS – Door een interne machtsstrijd binnen de Christelijke Partij hangt het parlementaire toeptoernooi van de Liberalen, Christenen en de rechts-radicale Partij voor Paco (PPP) aan een zijden draad.

De Christelijke voorman Arnoldo Klonk wil niet verder onderhandelen over de te volgen regels. Hij geeft daarmee gehoor aan de groeiende onvrede binnen de Christelijke Partij. Veel van zijn gelooofsgenoten willen de onderhandelingen met de PPP stopzetten, onder meer omdat deze bepleit dat de (zwarte) schoppen- en klaverkaarten niet mogen meedoen met het toernooi. De Christenen vinden de harten- en ruitenkaarten ook mooier, maar zeggen dat liever niet hardop.

Afgelopen donderdag lekten al twee brieven uit van de Christelijke coryfee en oud-toepkoning Roderigo Lubricón, waarin deze zijn positie ten opzichte van de onderhandelingen zo verwoordde: ‘Mijn standpunt heeft zich ontwikkeld van ‘eventueel misschien’ tot ‘mogelijk wellicht’.’

De Christenen houden vandaag crisisberaad, getuige een bestelling van 46 broodjes gordeldier en 5 kratten tequila bij de parlementaire cafetaria.

Geplaatst op

Autobond voor beprijzing, maar niet helemaal


MATAQUINTOS – De leden van de Managuayaanse autobond zijn voor een vorm van rekeningrijden, maar onder strikte voorwaarden. ‘Natuurlijk is een belasting de beste manier, maar het kan niet zo zijn dat we ook echt moeten gaan betalen.’

De regering-Jamón discussieert al weken over een vorm van kilometerheffing om de exploderende verkeersdrukte in toom te houden. De Algemene Managuayaanse Bond voor Auto’s en Paardenkarren (AMBAP) telt inmiddels 33 leden, een stijging van circa 50% ten opzichte van vorig jaar.
De AMBAP-leden zijn tegen een vorm van kilometerheffing waarbij een kastje in elke auto wordt geplaatst. De militaire junta wil auto’s met zo’n kastje, dat de kilometers registreert en waarop een mitrailleur kan worden gemonteerd, kunnen vorderen om zo ‘in noodgevallen’ de vuurkracht van het Managuayaanse leger op te krikken.
Ook de permanente plaatsing van een overheidsdienaar op de achterbank kan op weinig steun rekenen van de AMBAP-leden. Zo’n ambtenaar schat het aantal afgelegde kilometers in en dient zo nu en dan bij zijn tante te worden afgezet.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: El Aire Libre

50 Peso (r) en Lil’ Carmen

Op het podium wijzen vier mannen naar hun kruis. ‘Es un chihuahua en tu bolsillo?’ De menigte begint te blaffen. ‘O te gusta encontrarme?’ Een luid gejuich stijgt op, een daverende beat zet in. Boyband Los Cojones is de onbetwiste smaakmaker van muziekfestival El Aire Libre, niet in het minst dankzij hun hit ‘Is dat een chihuahua in je broekzak (of ben je gewoon blij me te zien)?’

El Aire Libre: wat in 1972 begon als een eenmalige hippiehappening is uitgegroeid tot een driedaags evenement en een vrijplaats in Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika. Qua sfeer is het Lowlands, qua muziek is het Pinkpop, qua drankgebruik is het het Oktoberfest – maar dan met zelfgestookte tequila in plaats van bier. ‘Natuurlijk kun je het zonder alcohol ook leuk hebben,’ zegt Marta (20), die bij haar tent op de festivalcamping tabasco druppelt in een weckpot met gefermenteerde lamamelk. ‘Maar niet hier.’ Haar vriendin Andrea (22) biedt twee patrouillerende militairen een slok rum aan, die ze gretig aanvaarden. ‘Je moet die gasten te vriend houden,’ zegt ze later. ‘Voor je het weet, liggen ze je in een bunker te toucheren.’ In de verte klinken de tonen van hiphopkleuters 50 Peso en Lil’ Carmen: ‘No estoy tu bitch, papá.’

Zo gemoedelijk als de eerste dag van El Aire Libre verloopt, zo dramatisch is de avond. Zoals gevreesd zorgt het optreden van Raúl, een singer-songwriter met regeringskritische teksten, voor reuring. Al na één lied neemt de zanger het woord ‘mensenrechten’ in de mond, waarop – vanuit het niets – vier militairen op het podium springen. Raúl stuift weg, chaos breekt uit. Onder gegil van het publiek wordt de rennende zanger met een elektrische stok bewerkt, terwijl een van de militairen roept: ‘Doorlopen, hier is niets te zien!’

El Aire Libre: Managuay op zijn puurst.
Noud Nijssen

Foto Lota del Horno

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.