Berichten

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: De ‘Nueva Ola’

Kapitein Alzafarra, net na het vernemen van de verstikkende maatregel

‘Pero… ¡¿por qué?!’ Ingehouden adem bij een cruciale scène in de film Océanos ilimitados (Onbegrensde oceanen, 1994). Kapitein Alzafarra, gezaghebber op een cruiseschip, krijgt te horen dat het gekneveld overboord gooien van lastige passagiers voortaan beperkt wordt tot tien personen per keer – de film geldt als een aanklacht tegen de betuttelende bureaucratie. En zo voelt hij ook – tenminste, als je even vergeet dat de acteur die Alzafarra speelt een broodje reuzel eet.

De Nueva Ola – of ‘Nieuwe Golf’ – in de Managuayaanse cinema liet zich kenmerken door een extensief gebruik van amateurs. Begin jaren negentig kregen filmmakers genoeg van de arrogantie die veel acteurs en actrices in die dagen kenmerkte. De druppel vormde een declaratie van diva Jeanette Crespo Mendoza in 1991: 87.000 dollar voor drie dagen in het Bellagio Hotel in Las Vegas, inclusief champagnebaden, casinofiches en een masseur voor haar chihuahua. En dat voor een cameo van dertig seconden met als enige tekst: ‘Deze tortilla’s maken me dorstig.’

Manolo Pipón, de regisseur van Océanos ilimitados, was de eerste om te breken met het acteursgilde: zijn vrienden en bekenden improviseerden vrijuit op een cruiseschip. Niet veel later liet César Núñez zeven achterneven naakt over de pampa’s rennen met als enige regieaanwijzing: ‘hoopvol kijken’. De cast van Piñata 5 (Cesaria van Buren, 1996) doolde maanden door een mangrovebos, op zoek naar eetbaar fruit – het werd een kaskraker. Overigens zetten de cineasten zelfs voor promotie en marketing amateurs in, wat ertoe leidde dat vrijwel geen enkele Nueva Ola-film uiteindelijk de bioscoop haalde.

Op het cruiseschip van Alzafarra stijgt de spanning intussen tot het kookpunt. Sidderend van woede laat de kapitein de scène eindigen met de onvergetelijke woorden: ‘Maar dit schip is mijn leven! Het heet niet voor niets… godver, wat is de naam van dit kloteschip ook weer?’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Persbureau Managuay

Geplaatst op

Couleur locale: Het stadion van Los Impotentes

Los Impotentes, de voetbalclub van San Luís, staat voor lekker eten. Van oudsher stromen de toeschouwers tijdens de rust het stadion uit om een snelle snack te halen bij een van de vele kraampjes.
Sinds twee jaar echter komen de resultaten van de ploeg overeen met de clubnaam, en is het eetgedrag veranderd: de snack is een maaltijd van anderhalf uur geworden, plus een kwartier pauze, en daarna gaan alle fans weer naar huis.

Foto Rogelio de la Sierra

Geplaatst op

Naam generaal vaker genoemd dan Jezus

Generaal Zarzuela kijkt toe hoe zijn collega’s zich bewapenen voor de hazenjacht

LOS CUERPOS – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, heeft tijdens de paasmis in het presidentiële buitenverblijf Los Cuerpos zijn naam vaker horen vallen dan die van Jezus Christus.

De pastoor van de plaatselijke kerk noemde in het paasverhaal de naam van Jamón 27 keer. De Zoon van God, toch degene die in het verhaal wordt gekruisigd en wederopstaat, kwam er met 12 vermeldingen bekaaid vanaf. Bij het verlaten van de kerk zou Jamón hebben opgemerkt dat de loyaliteit van de Managuayaanse clerus, sinds de verplichte eed van trouw aan het staatshoofd, ‘er flink op vooruit’ was gegaan.

De gebeurtenis heeft Jamón ertoe doen besluiten om de paasviering met zijn ministersploeg met een dag te verlengen. De ambtsdragers, verplicht aanwezig, hoopten zich vandaag weer bij hun gezinnen te mogen voegen. Voor vanmiddag echter heeft Jamón opdracht gegeven tot een paashazenjacht. De prooi is generaal José Matatetas Zarzuela, de minister van Familiezaken en Heropvoeding, die gisteren de paashaasimitatiewedstrijd verloor en sindsdien in een hazenpak gekleed gaat. Wachtmeester 1ste klasse Virginia Ugarte Ramírez is wegens buikloop geëxcuseerd.

Geplaatst op

Alfonso Mango (3)

De Managuayaanse superspion Alfonso Mango, bijgenaamd ‘het camouflagemirakel’, kreeg in 2007 de opdracht om een verdachte, westerse rugzaktoeriste te observeren. Mango verkeerde in die tijd in zijn etalageperiode (twee maanden eerder had hij in hartje Mataquintos nog de gedaante van een rek t-shirts aangenomen) en koos voor de façade van een paspop.

Voorzien van een zwarte pruik en dameskleding nam hij, als zijn creatie ‘Conchita, hoer van de jungle’, plaats op een stoel in het hostel van de toeriste om op de hoogte te komen van haar westerse samenzweringen.
Overigens liep Mango na de klus, bij het losbikken van de laag glanzende vernis, een nare schaafwond op aan zijn scheenbeen die hem een week aan het bed heeft gekluisterd.

Foto Martina Casafresno

Geplaatst op

Wat is dit? IV, slot

Met rasse schreden naderen we de ontknoping van het drama rond de verdwijning van onze trouwe lezer, de heer Thom Pak Phnau, en de vraag: wat staat er in godsnaam op bovenstaande foto?

Een laatste inzending, afkomstig van de heer Jorg Adder, zou wel eens de waarheid kunnen bevatten. Adder schrijft: ‘Beste Jens, de buurjongen van de neef van mijn oudoom begon op Boliviahaatdag altijd mooie verhalen te vertellen [over] hoe zij de Boliviaanse panfluitisten probeerden te verjagen. Daarbij had hij het eens over [het] bij elkaar drijven in tunnels en over Indiana Jones-achtige vallen [zie onderstaande illustratie]. Ik denk dat [het voorwerp op de foto] een testbal is.’

En daar zou Jorg Adder wel eens gelijk in kunnen hebben! Met het verschil dat het om een testbal gaat in een val die door de maoïstische rebellen wordt gebruikt. Immers: er is nieuws over het lot de heer Thom Pak Phnau. De redactie van Managuay.info heeft eerder deze week een fotorolletjeshouder ontvangen met een duim erin. Het zou gaan om de duim van de heer Pak Phnau. Op een begeleidend briefje staat: ‘Wil je meer zien, dan moet je betalen. De maoïstische rebellen.’

Een schande, waaraan wij nooit zullen toegeven. Dat zou de heer Thom Pak Phnau als geen ander begrijpen. Sterkte, Thom Pak Phnau!

Hoogachtend,

Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Managuay.info

Geplaatst op

FOX na één avond van de buis gehaald

BUENOS AIRES – Televisiezender FOX is gisteren in het Zuid-Amerikaanse Managuay al na één avond van de buis gehaald. Het kanaal zou ‘ongepaste beelden van fruit’ hebben uitgezonden.

Dat heeft een regionale woordvoerder van FOX vanochtend bekendgemaakt. ‘Al aan het begin van de avond kregen we telefoontjes. Het was steeds dezelfde man, die klaagde dat we de agave en de mango in een kwaad daglicht stelden,’ aldus de woordvoerder. ‘Gek, want op dat moment zonden we het sportprogramma Managuay Sport Centraal uit.’ Bij het item ‘Lamarodeo’ was storing te zien. Vervolgens ging tijdens ‘Gordeldierracen Vandaag’ het beeld op zwart.

Critici vermoeden dat de militaire junta onder valse voorwendselen FOX heeft willen sluiten. Net als Nederland maakte Managuay maandag voor het eerst kennis met de zender. FOX is een geduchte concurrent van de Managuayaanse staatstelevisie, met name voor de kanalen La Llama Erótica (sport, entertainment en pikante films rond cameloïden) en América Rip-Off (24 uur per dag de beste, direct van internet getrokken tv-series uit de VS). Het Managuayaanse ministerie van Propaganda ontkent de beschuldigingen, en zegt dat ‘iedereen die zoiets beweert maar eens op de proppen moet komen met het memo aan kolonel Gutiérrez waarin staat dat hij met verschillende stemmetjes klachten moest doorbellen naar FOX.’

Het is nog onbekend of de Managuayaanse editie van FOX een tweede kans krijgt. De zender doet daar in ieder geval alles aan, aldus de woordvoerder. ‘We zijn nu bezig de rechten te verwerven voor Breaking Bad. Met een serie over een crystal meth dealende scheikundeleraar zal onze programmering nóg beter aansluiten bij de Zuid-Amerikaanse realiteit.’

Geplaatst op

Generaal: ‘Spaar de parkjes in Aleppo’

ruïne Aleppo
De verwoesting in Aleppo is groot

MATAQUINTOS – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, heeft opgeroepen tot een staakt-het-vuren in Syrië. Vooral de vernietiging van ‘al die leuke parkjes in Aleppo’ gaat hem aan het hart.

‘Generaal Jamón heeft goede herinneringen aan zijn middag in Aleppo met president Bashar al-Assad,’ zo verklaarde een regeringswoordvoerder gisteren. ‘Het was tijdens een mosterdgasruilbeurs in november 2011. Ze hebben samen een aardbeienijsje gegeten.’

Jamón is al jaren goed bevriend met Al-Assad. De twee kennen elkaar via Krachtige Leiders United, de internationale belangenvereniging van dictators. In zijn verklaring vergeleek de generaal de Syrische opstandelingen met kinderen. ‘Natuurlijk geeft een kind, als het iets wil, soms zijn vader een klap. Dat is normaal. Maar een vader slaat dan terug zoals het hoort: met de knokkels, en vol in het gezicht.’

Met de verklaring van generaal Jamón is overigens ook de verblijfplaats van Al-Assad eindelijk duidelijk geworden: hij is in Managuay. De woordvoerder: ‘Bashar zit hier te toepen en ook hij vindt het helemaal niet leuk wat er gebeurt.’

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Sovjetbom

De Zuidelijke Woestijn van Managuay

‘Hier stond de tribune, volgens mij.’ Majoor Enrique de los Platos, mijn begeleider, spuugt in het zand. ‘Ik zou het kunnen navragen bij de Topografische Afdeling. Maar ja.’ Met toegeknepen ogen kijk ik naar de zon, die deze zanderige uithoek tot een oven maakt. Nikita Chroesjtsjov had het goed gezien.

De Zuidelijke Woestijn van Managuay was een halve eeuw geleden een brandpunt van de Koude Oorlog. Het maoïstische regime van Sergio ‘De Neushoornleguaan’ Susa had het gebied aangewezen als testlocatie voor een nieuwe, Russische kernkop: de AN602 of ‘Tsar Bomba’. Sovjetleider Chroestsjov gaf vanuit Moskou opdracht aan Managuayaanse ingenieurs om het model in elkaar te schroeven.

Zo kwam het dat op een ochtend in 1961 een Toepolev met de volledige Sovjettop in Mataquintos landde. Susa’s programma – een krampachtig ongedwongen receptie met tequila en gefrituurde chinchillaknoedels – werd door Chroesjtsjov genegeerd: hij wilde direct naar de woestijn. Drie uur later zat hij op een tribune bloednerveus te lonken naar de Tsar Bomba, even verderop in het zand. Een mannenstem begon af te tellen.

‘Diez… Nueve…’ Niemand voorzag wat zou gaan gebeuren. Niemand, behalve iedereen die wel eens een transistorradio made in Managuay had gekocht. ‘…Zero.’ Niets. Toen klonk een luid ‘pffrrrt’, dat een half uur aanhield. Daarna nestelde een koppel alpacalama’s zich in de bom. Chroesjtsjov gooide zwijgend zijn burrito in het zand en verliet de plek des onheils.

‘Is het nog goedgekomen?’ vraag ik aan majoor De los Platos. Deze haalt een mango uit zijn jaszak en neemt een hap. Met volle mond: ‘Als u meer wil weten, kan ik u begeleiden naar het Militaire Archief. Maar ja.’

Op 30 oktober 1961 brachten de Russen op Nova Zembla hun eigen model tot ontploffing. De Tsar Bomba veroorzaakte een explosie van vijftig megaton: de grootste die de mens ooit heeft teweeggebracht.

Foto Persbureau Managuay

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Boliviahaatdag: feest

Vandaag is het Boliviahaatdag, een officiële vrije dag in Managuay. Op Boliviahaatdag geven de Managuayanen publiekelijk uiting aan hun ongenoegen over aartsvijand Bolivia, het buurland dat zo nodig altijd net iets rijker, beschaafder en succesvoller moet zijn. Zo heeft de maker van het bord op de foto, bij wijze van belediging, ‘Bolivia’ verkeerd willen spellen – maar helaas: de onderontwikkeling van het Managuayaanse onderwijssysteem stak een spaak in het wiel.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Technologie

‘En dit,’ zegt de gids, ‘is de internetzaal.’ Onder een cirkelvormig plafond, gestut door Griekse zuilen, staat een mahoniehouten bureau met een computer erop. Het inbelmodem verspreidt een ratelend geluid. ‘Een pc,’ constateert de collega van Le Monde, en krabbelt op zijn blocnote. ‘Is het een Windows 8?’ De gids, die op het toetsenbord tikt, begint onbedaarlijk te lachen. ‘Windows 8?!’ Een traan uit zijn oog vegend: ‘Wij zijn inmiddels verder. Dit is een Windows 95.’

Er zijn veel terreinen waarop Managuay een achtergestelde positie inneemt, en technologie is er beslist een. In dit cassetteland verzamelen zich op feestjes steevast vijf mannen rondom je cd-speler en stoten bewonderende fluittonen uit. Videotheken doen er goede zaken, en niet zelden rangschikken ze hun films op Betamax, Video 2000 en VHS.

Ook wat computers betreft, is Managuay een vergaarbak van verouderde technologieën. In Valle de las Tetas – het Silicon Valley van Managuay – werd vorig jaar de lancering van Windows 95 groots gevierd. ‘Vanaf nu telt Managuay mee als computerland,’ ronkte de licentiehouder. ‘De Commodore 128 gaat het héél lastig krijgen.’ Vijf minuten in de demonstratie van het nieuwe besturingssysteem crashten alle computers.

Desalniettemin breidt de digitale wereld zich in het Zuid-Amerikaanse land als een olievlek uit. Bedroeg het aantal officiële internetaansluitingen in 2011 nog vier, een jaar later stond de teller al op elf. En dat is bijzonder, voor een land waar vooral ouderen liever vertrouwen op nieuwsvoorziening per telex, telegraaf en postduif.

Nadat hij de journalisten verschillende kleuren diskettes heeft getoond – ‘een soort floppy, maar dan hard’ – stapt de gids naar de pc en zegt triomfantelijk: ‘Nu moet u dít maar eens bekijken!’ Staand voor de computermonitor betrekt zijn gezicht. ‘Puñeta!’ brult hij. ‘Een half uur gelul en nóg is die foto van Gloria Estefan niet geladen!’
Roger Abrahams