Carnaval: niet zo erg als vorig jaar


ROIPOIPÚ – Volgens de korpschef van Roipoipú is het carnaval dit jaar rustig verlopen. ‘Er zijn geen 37 mensen gedood,’ aldus de agent.

Hoeveel mensen er dan wel gedood zijn, wilde de man niet zeggen. Het nieuwe communicatiebeleid van de Managuayaanse politie schrijft voor dat moet worden benadrukt welke negatieve gebeurtenissen zijn uitgebleven. Dit komt in de praktijk neer op het ontkennen van de ware cijfers van vorig jaar, die dus in feite nu pas bekend worden.
Ook hebben er in 2010 geen 7 explosies in huizen plaatsgevonden, zijn niet 3 bankfilialen beroofd, niet 31 maagden geofferd, niet 77 auto’s en 1 wagen van de gemeentelijke reinigingsdienst gestolen, geen 4 in tequila gedrenkte poppen van papier-maché door de ruit van een horecagelegenheid geworpen en is niet 822 maal gewildpoept, waarvan 13 maal door dezelfde persoon.
Het tijdstip van de politieverklaring is overigens curieus, want het carnaval van Roipoipú loopt officieel nog door tot aanstaande zondag, wanneer een natte raaf levend wordt verbrand. Officieus eindigen de laatste festiviteiten doorgaans half april.

Carnaval: weg met de kuisheidsgordel

De Slotjesberg van 2011

Het carnaval van Roipoipú is gisteren begonnen met de traditionele Slotjesdag. Daarmee luiden de vrouwen van het junglestadje carnaval in door het hangslot van hun kuisheidsgordel eraf te laten slopen en op een grote berg te gooien. Het sloopwerk is een typisch klusje voor hun minnaars, maar een toevallige, opgewonden passant is ook goed.

Generaal Jamón noemt knieval Balkenende ‘laf’


MATAQUINTOS – Het staatshoofd van Managuay, generaal Jamón, vindt het ‘laf’ dat premier Balkenende nu toch van mening is dat voor de Irak-inval van 2003 ‘een adequater volkenrechtelijk mandaat’ nodig was geweest. ‘Onze showprocessen hebben ook geen adequaat volkenrechtelijk mandaat. Maakt dat ze minder valide?’ vroeg de leider van de militair-democratische republiek zich af.

De generaal deed zijn uitlatingen tijdens een drie minuten durende persconferentie over democratische controle, die hij onverwachts inlaste nadat hij in vijf uur zijn onderbouwing van agressieve militaire interventie had uiteengezet. Een Nederlandse journalist bracht commissievoorzitter Davids en diens Irak-rapport naar voren. ‘Voorzitter Davids had in Managuay moeten wonen, dan had hij geweten welke weg hij moest bewandelen,’ antwoordde Jamón. Die uitspraak moet worden opgevat als een knipoog naar de Avenue van de Voorzitters in Mataquintos, die van het presidentiële paleis naar de grootste begraafplaats van de hoofdstad leidt.

Managuay was overigens niet betrokken bij de inval in Irak. De Verenigde Staten hebben het land niet benaderd, omdat een modernisering van het Managuayaanse leger een bedrag zou hebben gevergd van 250% van de begrote kosten voor de inval. ‘Met dat geld hadden we de hele provincie Basra kunnen afbreken om haar in Arizona weer op te bouwen. In goud,’ verklaarde voormalig vice-president Dick Cheney destijds. Het is de politicus niet kwalijk genomen: hij bezit een vakantiewoning aan de Managuayaanse rivièra.

Lading ‘zout’ leidt tot ontdekking slavernij

De lading van de aangehouden vrachtwagen

BUENOS AIRES – De Argentijnse politie heeft zondag in Managuay een modern geval van slavernij aan het licht gebracht.

De agenten blokkeerden in de ochtend de grensovergang tussen beide landen voor een vrachtwagen met het opschrift ‘Zout voor Argentinië’, die een dertig ton zware lading aan witte brokken (foto) vervoerde. Na een proeverij bleek deze echter niet te bestaan uit zout, maar uit gekristalliseerd spuug. De politie schakelde de Managuayaanse autoriteiten in, die de lading binnen zeven uur traceerden tot een heuse slavenkolonie in het indianendorp Mocotán in Noord-Managuay.

Nu de lading in beslag is genomen, hebben de ruim zestig dorpsbewoners twee jaar lang zeventien uur per dag voor niets gefluimd om de vrachtwagen vol te krijgen.
De chauffeur is na betaling van smeergeld vrijgelaten.

Foto: Lota del Horno

Elitetroepen lopen ‘Cocaïnemars’

De Varkenssnuitskunks, of Los Zorritos, lichting 2012/2013.

Zeldzame plaatjes uit Zuid-Amerika: een lid van het militaire elitekorps van Managuay, de Varkenssnuitskunks, maakte zondag geheime kiekjes van het afsluitende weekend van de nieuwe cadetten. In het Andesgebergte rondden zij hun opleiding af door het lopen van de zogenoemde Cocaïnemars: een expeditie van drie dagen en 230 km door het gebied rond de cocaïneraffinaderij van Adalberto Silencioso, ‘de Pablo Escobar van Managuay’. De slopende tocht is berucht: menig militair wordt het slachtoffer van extreme hitte, vermoeidheid of een ontbrekend neustussenschot.

Ploegend door de coke

De fotograferende Varkenssnuitskunk is levend begraven, in zand.

Foto’s via Guillermo Guerrero

Muziek in een bananenrepubliek (3)

Elke maand doet correspondent Joris Mikkelsen – het kleine neefje van Jens – verslag van een muziekfestival in Managuay, de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek. Nu: Motores Negros.

Festival: Motores Negros
Beoordeling: *****

Leger
‘Ik had thuis een lama gekleid, van modder,’ zegt Hernán. Verslagen ligt de dikke tiener op het grasveld. Alleen het korte eind touw in zijn hand herinnert nog aan Pepito, het vriendje op wielen waarmee hij over het festivalterrein zwierf. ‘We hadden superveel aanspraak. Soms kreeg hij rum aan de bar, die mocht ik dan opdrinken.’ Totdat Pepito per ongeluk tegen een officier aanreed. Hernán: ‘Zonder iets te zeggen haalde hij een Romeinse kaars uit zijn binnenzak en schoof ‘m zó in Pepito’s onderkantje. Ik heb geen scherf meer teruggezien.’

Het nationale leger van Managuay: ook op het tweede festival dat ik hier bezoek, blijkt het een bron van ellende. Motores Negros draait om het idee dat iedere idioot met een gemotoriseerd voertuig volslagen ongeorganiseerd mag racen over een braakliggend stuk land. Een perfect concept dus voor de militaire elite. Die komt elk jaar niet alleen pesterig inrijden op de vele tentjes op het terrein, maar vooral deelnemen aan de parade op de slotdag – vandaag – om met de eerste prijs naar huis te gaan.

Die slotparade is een feest voor de trotse bezitters van zelfgeknutselde snelheidsmonsters, onder wie Waldo en Alberto. We ontmoeten de twee twintigers voor een taco- en tequilatentje, waar ze een grote zeepkist hebben geparkeerd. ‘Onze scooter,’ lacht Alberto, een jongen met lange zwarte krullen. ‘Er zit de motor van een Vespa SS 90 in.’ Waldo laat zien hoe hij in de zeepkist twee zitjes met leren bekleding heeft aangebracht én een minikoelkastje met alle benodigdheden voor mojito’s. ‘Mojito’s en Motores Negros,’ grijnst hij, ‘dat is het leven.’

Hij heeft het amper gezegd of het wordt stil om ons heen. Alle hoofden draaien naar de verste hoek van het veld, waar een vaandel met de Managuayaanse vlag boven de menigte uit priemt. De tank die erachteraan komt rollen, vertelt ons: de parade is begonnen en het leger doet de aftrap. Schel tettert het volkslied uit de trompetten van de militaire fanfare: ‘La Himna del Gran Indicador El General Jamón y Su País Managuay, y También de Todo El Resto del América del Sur Que le Apartiene, Pero Provisalmente sólo Managuay’(‘De hymne van de Grote Wegwijzer generaal Jamón en zijn land, en ook van de rest van Zuid-Amerika, dat hem toebehoort, maar vooralsnog alleen Managuay’).

Ruim een half uur lang trekt de stoet aan ons voorbij. Camouflagejeeps, langeafstandsraketten, de lamacavalerie. Net als de andere toeschouwers veinzen Waldo en Alberto respect en kijken toe met strakke blik. Ze worden er niet voor beloond: de zeepkist, die zich kennelijk net iets te ver op het pad bevindt, wordt eerst door twee majoors aan de kant geduwd en even later door een amfibievoertuig verpletterd. Als de houtsplinters zich in mijn wenkbrauw boren, moet ik denken aan Pepito.

Motores Negros is een onvergetelijke ervaring. Vijf sterren.

Hasta la vista,

Joris Mikkelsen

Dit verslag stond eerder op VICE.com. Volg daar de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer. Of op deze website.

Zie ook:
Muziek in een bananenrepubliek (1)
Muziek in een bananenrepubliek (2)

Foto Ronaldo Santana

PRIJSVRAAG (laatste week!): Wie is deze man?

Foto van een man

De prijsvraag ter ere van het eenjarig bestaan van nieuwsblog Managuay.blogspot.com heeft al tientallen reacties opgeleverd – maar u kunt nog steeds meedoen! Beantwoord voor 20 september 2010 – via een reactie onderaan dit bericht of een e-mail aan managuay@rogerabrahams.nl – de volgende vraag: wie is de man op de foto? De inzending met de juiste naam en best kloppende biografie krijgt een plek in deze kolommen. En laten we eerlijk wezen: zo moeilijk is het niet!

Tenminste, dat dachten wij. Een schokkend percentage van u, lezers, stuurde belachelijke antwoorden in, waarvan hieronder akte.
Deze mensen zijn het dus niet:

  • Federico Balla Costumbres, half man, half lama, de mythische levende god van de zuidelijke pampa’s
  • Enrique Gonsalves Sosa, vader van Enrique Gonsalves Sosa II
  • Mario Vázquez, Bolivianenimitator
  • Dolores Varga, leidster van de Managuayaanse vrouwenbeweging

Wie wel? Stuur je antwoord in!

Hoogachtend,

Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Managuay.blogspot.com

Journalist doodgepest om radiodocumentaire

Kokosnoten

MATAQUINTOS – Een Managuayaanse radiojournalist is afgelopen zaterdag doodgepest door een woedende menigte.

Het gaat om Huberto Molinero, een verslaggever van staatsomroep Corrupción 24. Aanleiding was een radiodocumentaire waarin Molinero vraagtekens plaatste bij de zelfmoord van een twintigjarige jongen, eind vorig jaar. Die zou volgens zijn ouders zelfmoord hebben gepleegd omdat hij werd gepest op school. Woedende radioluisteraars gingen de straat op, sleurden Molinero uit zijn huis en bekogelden hem met kokosnoten.

‘Zo’n journalist die zijn gelijk probeert te halen in een familiedrama, dat is toch ziek?’ vertelde een van de luisteraars na afloop. ‘Het gaat ons om respect. Daarom moest hij dood.’ ‘Molinero was een pestkop, en daarom hebben we hem teruggepest,’ zei een ander. ‘We hebben hem zo hard met kokosnoten tegen zijn hoofd gepest, dat hij niks meer zei. Of dat ook pesten is? Jawel, maar hij is begonnen.’

‘De ouders, familie en vrienden hebben al genoeg verdriet,’ verklaarde een derde de lynchpartij. ‘Zij willen rust, geen ander, genuanceerd verhaal. Er wás toch al een verhaal?’ Een vierde: ‘Het gaat hier om de waarheid. Ónze waarheid, niet die van hem. Oké, we hebben Molinero misschien vermoord, maar we zijn dan ook oprecht verontwaardigd.’

Een andere verslaggever van Corrupción 24 is inmiddels bezig met een kritische documentaire over Molinero. De woedende radioluisteraars hebben hem al met de dood bedreigd als hij ‘het tragisch overlijden van een gerespecteerd radiojournalist’ niet met respect behandelt.

Chávez muerto – De dood van Hugo Chávez

De Venezolaanse president Hugo Chávez

CARACAS – Nu de Venezolaanse leider Hugo Chávez in terminale toestand verkeert, is het voor veel websites verleidelijk om voortijdig zijn dood aan te kondigen, in de hoop meer bezoekers te trekken.

Alleen al het vermelden van de dood van Chávez, die afgelopen dinsdag voor de vierde maal aan kanker werd geopereerd op Cuba, kan meer hits opleveren. Zeker wanneer deze mededeling in het Spaans is gesteld – ‘Chávez muerto’ bijvoorbeeld – en in de titel van een websitebericht staat.

Roger Abrahams, hoofdredacteur van Persbureau Managuay: ‘Je ziet dat steeds meer nieuwssites op internet tot deze praktijken overgaan. Schandalig. Het is meeliften op andermans ellende om een paar statistieken. Wij zouden zoiets nooit doen. Het levert ook nooit iets op. Maar goed, dat weten we morgen pas zeker.’

HOOFDREDACTIONEEL: Tot na de oversteek!

Gezicht vanaf de boot bij vertrek uit de Rotterdamse haven

Bovenop de containers kunnen we nog net gebruik maken van de Rotterdamse havenwifi – gelukkig. De journalistieke expeditie naar Zuid-Amerika is begonnen! Nu de Managuayaanse burgeroorlog op zijn hoogtepunt is en een politieke omwenteling nabij, vinden we dat we als persbureau geen knip voor de neus waard zouden zijn als we niet daar, ter plekke, en met ons hele correspondententeam verslag zouden doen van de gebeurtenissen.

Onze reis maken we, naar goed Managuayaans gebruik, als verstekelingen op een vrachtschip. Dat is zo erg nog niet: in onze container wacht een kop thee, een amandelsprits en een comfortabel uitklapstoeltje (en zo’n zeventig Chinezen, die wat minder goed voorbereid op reis zijn gegaan). Als alles meezit, is Persbureau Managuay begin november weer operationeel – en wel vanuit Managuay! Natuurlijk, het is daar oorlog, maar onze contacten zullen ons beschermen. (Als we met Sinterklaas niets hebben laten horen, moet u onze moeders bellen – haha, nee, zo’n vaart zal het niet lopen!)

Tot snel, en ¡hasta luego!

Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Persbureau Managuay