Berichten

Geplaatst op

Leger wint Ronde van Managuay

Fans van Team Ejército vieren de winst van hun wielerploeg

MATAQUINTOS – Team Ejército, de ploeg van het Managuayaanse leger, heeft zondag zoals verwacht de wielerronde van Managuay gewonnen. ‘Dankzij eer, kracht en wegversperringen,’ gaf luitenant Francisco Dupont toe.

Daarmee refereerde de nummer één in het algemeen klassement aan de talloze incidenten die La Ronda de Managuay 2013 rijk was. Hoewel de renners van Team Ejército dit jaar niet intimiderend inhaalden met doorgeladen kalasjnikovs op de rug, bezondigden zij zich aan het gebruik van een urinekanon en kraaienpoten en profiteerden zij op de slotdag van een onaangekondigde militaire oefening op het parcours. Dupont wuifde alle bezwaren echter weg. ‘Een topsporter moet zich alleen afvragen: kan ik winnen? En niet: heeft mijn tegenstander toevallig een gewapende organisatie achter zich staan die mij gaat uitschakelen en daarbij wordt gefaciliteerd door de wedstrijdorganisatie en zelfs de overheid? Dan kun je niet rijden.’

De Ronde van Managuay, die het gebruik van epo verplicht stelt, is daarmee op een teleurstelling uitgedraaid voor de ploegen met een grote farmaceut als sponsor: Team Pfizer, Team GlaxoSmithKline en Team Roche. Drie teams zijn voortijdig afgehaakt: Team Syrië (door onderlinge verdeeldheid), Team Noord-Korea (wegens uit de hand lopende kosten van een nucleair dopingprogramma dat misschien wel, misschien niet bestond) en Team Taco (dat halverwege in een fastfoodrestaurant is blijven hangen).

Meer over de Ronde van Managuay leest u hier

Geplaatst op

Olympische équipe is zoek


MATAQUINTOS – De Managuayaanse olympische équipe is al meer dan een dag onbereikbaar. De atletenbus had dinsdag in Vancouver moeten aankomen, maar kreeg gisteren bandenpech in Ecuador.

Sinds het incident is van de atleten niets meer vernomen. De buschauffeur liet weten dat hij op zoek ging naar iemand die een reserveband kon verwisselen. Benedicto de Boer, rodelaar van Nederlandse afkomst, verliet eveneens de bus. Hij wilde een sigaret roken op het strand en zijn ‘chorizo even uit laten waaien.’ Skeletonatlete Bebel Kahuna, ‘de grootste borsten op de plank’, werd direct na het stoppen van de bus benaderd door een amateurcineast die haar uitnodigde op de set van ‘een soort Baywatch, maar dan met minder badpak’.

Mogelijk is de radiostilte te wijten aan defecte apparatuur. De zender in de bus bestaat uit een babyfoon met signaalversterking, nog steeds het meest gebruikte communicatiemiddel van Managuay.

Lees ook: Olympische équipe naar Vancouver

Geplaatst op

Fyra brengt Managuayaanse vlag naar Utrecht

Koetsier José van de Fyra pikte onderweg nog een paar lifters op

MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay maakt eindelijk werk van haar aanstaande boekpresentatie in Utrecht. Vanuit hoofdstad Mataquintos vertrok woensdag de Fyra met als lading de nationale vlag.

De Fyra is een internationale paard-en-wagen-lijndienst die Mataquintos verbindt met Santa Cruz in Bolivia. Vanuit daar zal de vlag naar de haven van Rio de Janeiro worden gebracht en koers zetten naar Nederland. Daar, in Utrecht, vindt op vrijdag 17 mei de presentatie plaats van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek, een werk dat Nederlanders ertoe moet aanzetten om vaker af te reizen naar het geïsoleerde land in Zuid-Amerika. Nu doen zij dat vaak niet, omdat zij bang zijn voor malaria, vulkaanuitbarstingen en door de overheid georganiseerde ontvoeringen. ‘Nonsens,’ aldus luitenant Diego Sánchez Ortega, die als censor de vlag uitzwaaide. ‘In Managuay hebben wij malaria goed onder controle.’

Critici vermoeden dat de Fyra niet alleen de vlag vervoert, maar ook een geheime lading. ‘Kijk maar naar de foto,’ aldus een van hen, die anoniem wil blijven (Enrique Carderoso). ‘De vlag lijkt wel een rechthoekige kubus. Maar dat kan niet. Een vlag is meestal plat.’ Wat de vlag verbergt, durft de anonieme tipgever (Carderoso dus) niet te zeggen. ‘Maar het zou wel eens Miss Managuay kunnen zijn. Ja, nu lach je, maar met een beetje pech is het die uit 1991.’

Geplaatst op

“Aan onze vrouwelijke medewerkers.”

“De afgelopen week heeft u kunnen merken dat de damestoiletten wegens verbouwing waren gesloten. Helaas is dat nog steeds het geval. De installatie van videocamera’s blijkt een behoorlijk tijdrovende klus.

Daarom verwijzen we u ook deze week door naar de herentoiletten.”

“Daar is alle apparatuur al aangebracht. Dankuwel en excuses voor het ongemak.

De Directie.”

Foto’s Ronaldo Santana

De opschriften zijn in het Portugees omdat de bewuste toiletten zich bevinden in Maracatá, een grensplaats met veel Braziliaanse gastarbeiders.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Waterboardclub

Waterboardbondscoach Pepín Acosta

Voordat Mariana antwoord kan geven, kletst Pepín Acosta de washand op haar mond. Het water uit de tuinslang gutst over haar gezicht. Zodra ze begint te proesten, rukt Acosta de natte lap weg en brult: ‘Zeg op slet, waar heb je de poet verstopt?!’ Ze lachen. Mariana (14): ‘Pepín kan zó’n clown zijn.’

Waterboardclub Vikingo is toonaangevend in de wereld. Geen wonder – in Managuay geldt waterboarden, waarbij een liggend persoon water gegoten krijgt over een stuk stof op zijn gezicht, als een traditie. Ruim voor de ondervragingstechniek in een kwaad daglicht kwam te staan onder George W. Bush, leidde Vikingo al de crème de la crème van het mondiale schijnverdrinken op. Wat is het geheim?

‘Plezier,’ stelt Pepín Acosta (36). ‘Wat onze leden bindt is water, een washand en de hang naar spanning.’ Met maar liefst tien wereldtitels geldt de bondscoach en Vikingo-voorzitter als een meesterinterviewer. Voor de club zijn Acosta’s banden met de militaire junta onontbeerlijk: graag stelt het generaalsregime faciliteiten en gedetineerden ter beschikking aan trainende leden. Maar gaat Vikingo niet ten onder aan zijn eigen succes? Regelmatig vertrekken talenten naar het professionele circuit: de overheid. Acosta: ‘Daar zie ik geen kwaad in. Nieuwe aanwas komt wel, want onze training deugt. Een washand van gisteren gebruiken? Niks ervan, je pakt een schone. Lekt je tuinslang? Zorg dat je een bandenplaksetje bij je hebt. Die man op die bank mag dan een staatsgevaarlijke mensenrechtenactivist zijn die de volgende dag toch wordt opgehangen, ik wil wel dat je hem respecteert.’

Mariana veegt haar gezicht droog. Terwijl ze haar broek aantrekt: ‘Mij gaat het gewoon om de gezelligheid. Vanavond eten we met zijn allen. En zondag is het open dag, dan mag iedereen een vriendje of familielid meenemen om op te oefenen.’
Noud Nijssen

Foto Abrán del Tubo

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Afgekeurd doelpunt doet nog steeds pijn

Onenigheid in de nationale ploeg van Managuay, 1976
JOHANNESBURG – De dubieuze WK-doelpunten van gisteren rijten bij de Managuayaanse afvaardiging in Zuid-Afrika, voornamelijk bestaande uit het nationale elftal en een handvol prostituees, een oude wond open.
De afgekeurde treffer van Lampard (Duitsland–Engeland, 4-1) en de buitenspelgoal van Tevez (Argentinië–Mexico, 3-1) doen onherroepelijk terugdenken aan de zogenaamde Canard van Cochabamba, 1976. In die Boliviaanse stad speelde het voetbalelftal van Managuay destijds de kwartfinale van de Condorcup tegen Bolivia. De Condorcup was in de jaren 70 een toernooi tussen Zuid-Amerikaanse dictaturen onderling en was vernoemd naar Operatie Condor, de praktijk waarbij de militaire junta van Argentinië duizenden kritische burgers in de Rio de la Plata wierp.
Tijdens de bewuste kwartfinale scoorden de Bolivianen al na acht minuten 1-0 uit een vrije trap. Volgens de Managuayanen echter werd die te snel genomen. Bij wijze van revanche dwong de Managuayaanse aanvaller Pedro ‘Botbreuk’ Lázaro een kwartier later de keeper van Bolivia om een gestopte bal alsnog over de doellijn te rollen, onder bedreiging van een machete. Toen de scheidsrechter ingreep, ontstond er chaos. Managuay zou het duel uiteindelijk verliezen met 17-1, mede omdat alle spelers gewapend naar de bestuurskamer van de toernooiorganisatie togen, met uitzondering van de doelman.
Overigens zit op dit moment de complete selectie van Managuay in Bloemfontein in de gevangenis vanwege openbare dronkenschap en seksuele intimidatie van twee Bavariameisjes.
Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Jungletocht

Opeens houdt junglegids Ramón zijn adem in. Langzaam brengt hij een vinger voor zijn lippen. ‘We zijn niet ver van de moerassen van Canádos,’ fluistert Ramón. ‘Een uniek ecosysteem: 3000 plantensoorten, 250 vogelsoorten, 350 vissoorten, 100 soorten zoogdieren, 60 soorten reptielen.’ Hij kijkt ons aan. ‘Kortom, een levensgrote delicatessenzaak.’ Met normale stem, wijzend op de ketel met de groene staarten over de rand: ‘Iemand nog leguanensoep?’

Een jungletrek in Managuay is een spannende aangelegenheid, maar vooral voor de dieren die zich langs de route ophouden. Elke gids is een slager. Letterlijk: de Managuayaanse Bond van Slagerbedrijven verplicht al zijn leden om twee weken per jaar door te brengen in het regenwoud van Noord-Managuay, ook wel ‘de Groene Keuken’ genoemd. Het is niet de enige beroepsgroep met een ontspannen houding ten opzichte van de jungle.

Neem de politiek: de moerassen van Canádos vormen niet alleen een uniek ecosysteem, maar ook een massagraf met de afgezonken lichamen van 300.000 politieke dissidenten. Of evenementenorganisaties: muziekfestival Misterioso vindt elk jaar plaats op de plek waar de oprichter, houthakker Carlos Llanos, voor het laatst aan het rooien is geweest. Ook leven in het oerwoud duizenden maoïstische rebellen, wier visie op het milieu nog het best blijkt uit een uitgelekt memo uit 2006, waarin ze de Drieklovendam in bevriende natie China omschreven als ‘de doodsteek voor de natuur, maar wel heel gaaf.’

Ramón weet hoe westerlingen hierover denken. ‘Jullie in Europa hebben makkelijk praten, maar ik hou van onze bedreigde diersoorten. Daarom eet ik ze zo graag op. ’ Hij haalt een apenkop uit zijn rugzak en begint te kauwen. Dan beginnen zijn ogen te twinkelen: hij heeft een goede grap bedacht. ‘Als je dieren zo belangrijk vindt, waarom richt je er dan geen politieke partij voor op?’ De hele groep barst in lachen uit.
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto José el Rey

Geplaatst op

Couleur locale: Dode muis

De hitte van het afgelopen weekeinde heeft flink huisgehouden in de dierenwereld. Dit muisje in San Luís bijvoorbeeld begaf het door de hoge temperaturen. Wie nu schampert dat al het straatvuil in Managuay toch een eeuwigheid blijft liggen, komt bedrogen uit: een medewerker van restaurant ‘El Roedor’ was binnen een kwartier ter plekke om het muizenlijkje mee te nemen.

Geplaatst op

‘Nu ook in Managuay protesten tegen dictatuur’

Een onbetrouwbare foto van de vermeende protesten in Mataquintos, Managuay

MATAQUINTOS – Op het Tacoplein in het centrum van Mataquintos protesteren tienduizenden Managuayanen tegen het militaire bewind van generaal Jamón. Dat bevestigen onbetrouwbare bronnen.

Volgens de bronnen wordt de Managuayaanse hoofdstad sinds vanochtend overspoeld door aanhangers van kritische groeperingen die op de dodenlijst staan van de militaire junta, zoals de maoïstische rebellen, de Verenigde Atheïsten en de Bond van Geheelonthouders. Ze zouden zijn geïnspireerd door het succes van de protestbeweging in Egypte. Op het Tacoplein brult de menigte als één man ‘Dood aan Jamón’.
Verwacht wordt dat de vermoede mensenmassa zich rond 14:00 uur over de talloze horecagelegenheden zal verspreiden, wanneer het happy hour aanbreekt.

Geplaatst op

Boskalis: ‘Managuay wil Eyjafjallajökull’


PAPENDRECHT – Baggerbedrijf Boskalis gaat wellicht de IJslandse vulkaan Eyjafjallajökull naar Zuid-Amerika verslepen. Volgens topman Peter Berdowski is Managuay onder de indruk van de vulkaan. ‘Zo’n aswolk willen ze daar ook.’

De militair-democratische republiek is gecharmeerd van de aswolk, die in grote delen van Noord- en West-Europa het vliegverkeer heeft lamgelegd. ‘Op dit moment hebben ze alleen een dam waarmee ze Paraguay gedeeltelijk onder water kunnen zetten,’ vertelt Berdowski na een telefonisch onderhoud met Managuayaanse ambtenaren. ‘Maar zo’n junta is natuurlijk altijd op zoek naar meer.’
Technisch en logistiek is de operatie volgens de baggeraar geen probleem. ‘Die vulkaan ligt helemaal in het zuiden van IJsland. Kwestie van goed boortje kiezen en dan hak, hak, hak. Daarna hijs je ‘m op een zwembandje, wel redelijk groot denk ik, en dan is het van tuf, tuf, tuf.’
Toen uw verslaggever meldde dat Managuay geen zeehaven heeft, werd hij ‘een linkse zeikerd’ genoemd en op straat gezet.