Berichten

Geplaatst op

Regering-Jamón furieus over lekken Wikileaks

MATAQUINTOS – Klokkenluiderswebsite Wikileaks heeft het militaire regime in Managuay geschoffeerd door honderdduizenden diplomatieke boodschappen te publiceren.

Hierdoor ligt de communicatie tussen Managuay en zijn ambassadenetwerk wereldwijd op straat. Daaruit blijkt onder meer dat de Managuayaanse ambassadeur in Brazilië heeft aangedrongen op ‘teruggave van de Amazone-rivier’. Pijnlijk is ook de onthulling dat het generaalsbewind Barack Obama heeft willen klonen door middel van het dna op weggegooide koffiebekertjes die Managuayaanae schoonmakers in het Witte Huis moesten doorspelen aan Mataquintos.

Het Managuayaanse leger is gisteravond ter vergelding met een tank twee internetcafés in Mataquintos binnengereden en heeft er alle aanwezige computers met behulp van mortiergranaten vernietigd. De actie werd beëindigd toen op de laptop van een deelnemende kolonel bleek dat de website van Wikileaks toch bereikbaar bleef.

Geplaatst op

Vakantieboekspel: De tweede winnaar!

Acteur Guillermo Smith

De tweede winnaar van het Vakantieboekspel is… Lambert-Jan Koops! Lambert-Jan, van harte gefeliciteerd. Je krijgt, zodra het uit is – echt waar – een gratis exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek! En als je ons je postadres mailt, sturen we je alvast een aardigheidje toe.

Lambert-Jan Koops wist als enige (!) de persoon op bovenstaande foto te herkennen. Het is natuurlijk Guillermo Smith, de bekende Managuayaanse acteur uit de jaren zestig. We zijn verrast te horen dat Lambert-Jan destijds nog enkele films heeft opgenomen met Smith, die hij overigens zeer vriendschappelijk ‘Will’ noemt. Een daarvan was De vrijheid van de onvrijheid, waarin de zoon van een democratisch gekozen regeringsleider uit Brazilië de grens naar Managuay oversteekt om daar te kunnen genieten van de dictatuur.

‘Ik herinner me vooral de altijd positieve sfeer op de filmsets,’ schrijft Lambert-Jan. ‘Ook omdat we nooit hoefden te betalen voor figuranten of andere spelers, aangezien die ons belangeloos ter beschikking werden gesteld door de overheid. Soms denk ik daar nog wel eens in weemoed aan terug!’

Geplaatst op

Afrika wacht beschavende missie door ‘bloedzuiver’ volk

Een staatkundige kaart van Afrika. De Managuayaanse bezittingen bevinden zich ergens linksboven.

MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay maakt zich op voor een ‘beschavende missie’ in haar nieuw verworven gebieden in Afrika. ‘We gaan ze onze cultuur bijbrengen: panfluit, poncho en preventief fouilleren.’

Dat heeft de Managuayaanse minister van Buitenlandse Zaken, generaal Arnoldo Pelotón, zondag bekend gemaakt. ‘Het is onze beurt. Europa heeft in het verleden haar sporen in Afrika achtergelaten: uitbuiting, willekeurig getrokken landsgrenzen, apartheid. Wij zullen dus met iets nóg beters moeten komen, en dat gaan we doen ook.’ Afgelopen november veroverde een Nederlandse rallyrijder, inderhaast tot honorair consul van Managuay gebombardeerd, onder meer een putdeksel en een muur op verschillende locaties in West-Afrika.

Pelotón sprak van een ‘white man’s burden’, die alleen uitgevoerd kan worden ‘door hen die zuiver zijn van bloed.’ Volgens zijn vorig jaar verschenen biografie is de generaal zelf half Hongaars, half Spaans, half Portugees, half Albanees, half Belgisch, half Italiaans, half Manca, half Inca en een kwart Azteek. De biograaf geeft overigens ruiterlijk toe ‘geen rekenwonder’ te zijn.

Pelotón maakte ook bekend dat de Afrikaanse bezittingen als ‘Oost-Managuay’ deel zullen uitmaken van het moederland. Dat beide gebiedsdelen door de Atlantische Oceaan van elkaar worden gescheiden, noemde hij ‘een ondergeschikte logistieke kwestie.’

Zie ook:
Managuay claimt land in Afrika
Rallynieuws: Foto consul roept vragen op
Rally van start, honorair consul legt uit
Nederlandse coureur gaat land veroveren voor Managuay

Geplaatst op

Revolutie Managuay mislukt

Armoede in Managuay: een van de betere buitenwijken van Mataquintos

MATAQUINTOS – In tegenstelling tot de revolutie in Egypte is die in Managuay mislukt. Geïnspireerd door de gebeurtenissen in Caïro heeft generaal Jamón echter wel het parlement ontbonden en de grondwet afgeschaft.

Daarmee volgt hij het voorbeeld van het Egyptische leger, dat deze beslissingen heeft genomen in afwachting van democratische verkiezingen. Dat laatste is voor Jamón echter een brug te ver. ‘Bijna heel Managuay leeft onder de armoedegrens,’ sprak hij zondag vanaf het balkon van zijn ambtswoning. ‘Moeten wij onze arme landgenoten ook nog dwingen kostbare tijd op te offeren voor een debatje en een gang naar de stembus?’

Na de toespraak probeerde een wanhopige man zichzelf in brand te steken, in een laatste poging de demonstraties van afgelopen week nieuw leven in te blazen. Omstanders werden boos, maar niet vanwege de wanhoop, maar vanwege de verspilling van de tequila die de man als brandstof gebruikte.

Geplaatst op

FILM: Spin op klamboe (1991)

Still uit Spin op klamboe (1991)

Voordat Manolo Pipón beroemd werd met het nieuwe amateurisme in de Managuayaanse filmkunst, maakte hij al een werk dat daarop een voorschot nam. Spin op klamboe (1991) is een anderhalf durende, ongemonteerde sequentie van een over een klamboe lopende spin, door een stomdronken Pipón vastgelegd na een feestje. Zelf noemt de regisseur de film ‘een van mijn beste werken, een aanklacht tegen gemakzuchtig consumentisme in de kunst en een lofzang op ongebreidelde vrijheid tegelijk.’ De meeste anderen noemen hem ‘stomvervelend’.

Een jaar later kwam Pipón met Spin op bamboe (1992), naar verluidt een ‘actiethriller’ omdat de spin in kwestie, die een uur en drie kwartier op een paal zit, één keer op de grond valt.

Still uit Spin op bamboe (1992)

Foto’s Conrado Blanco

Geplaatst op

Managuay wil concurreren met Panamakanaal

Het Panamakanaal

MATAQUINTOS – De militaire regering van Managuay wil China paaien met een alternatief voor het dure Panamakanaal.

China, dat een onverzadigbare honger heeft naar grondstoffen, is op zoek naar een goedkope scheepsroute voor zijn economie. Generaal Eduardo Dinero, de Managuayaanse minister van Economie en Mosterdgas, denkt de grootmacht hierin tegemoet te kunnen komen met een binnenlands netwerk van beekjes, drooggevallen rivierbeddingen en open riolen. ‘Met een aansluiting op de oceanen loopt dit netwerk in een mum van tijd vol met bevaarbaar zeewater,’ zei Dinero maandag. Hij vertelde er niet bij dat hiervoor eerst een kanaal naar de Stille Oceaan moet worden gegraven van circa 2700 km lang en een naar de Atlantische Oceaan à 2500 km.

Enkele buurlanden van Managuay die een hiervoor een bijdrage moeten leveren – Brazilië, Bolivia, Paraguay, Uruguay, Chili, Peru en Argentinië = verkeren officieel nog in staat van oorlog met de militair-democratische republiek. Geen van hen heeft vooralsnog gereageerd op de plannen.

Geplaatst op

Muziek in een bananenrepubliek (3)

Elke maand doet correspondent Joris Mikkelsen – het kleine neefje van Jens – verslag van een muziekfestival in Managuay, de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek. Nu: Motores Negros.

Festival: Motores Negros
Beoordeling: *****

Leger
‘Ik had thuis een lama gekleid, van modder,’ zegt Hernán. Verslagen ligt de dikke tiener op het grasveld. Alleen het korte eind touw in zijn hand herinnert nog aan Pepito, het vriendje op wielen waarmee hij over het festivalterrein zwierf. ‘We hadden superveel aanspraak. Soms kreeg hij rum aan de bar, die mocht ik dan opdrinken.’ Totdat Pepito per ongeluk tegen een officier aanreed. Hernán: ‘Zonder iets te zeggen haalde hij een Romeinse kaars uit zijn binnenzak en schoof ‘m zó in Pepito’s onderkantje. Ik heb geen scherf meer teruggezien.’

Het nationale leger van Managuay: ook op het tweede festival dat ik hier bezoek, blijkt het een bron van ellende. Motores Negros draait om het idee dat iedere idioot met een gemotoriseerd voertuig volslagen ongeorganiseerd mag racen over een braakliggend stuk land. Een perfect concept dus voor de militaire elite. Die komt elk jaar niet alleen pesterig inrijden op de vele tentjes op het terrein, maar vooral deelnemen aan de parade op de slotdag – vandaag – om met de eerste prijs naar huis te gaan.

Die slotparade is een feest voor de trotse bezitters van zelfgeknutselde snelheidsmonsters, onder wie Waldo en Alberto. We ontmoeten de twee twintigers voor een taco- en tequilatentje, waar ze een grote zeepkist hebben geparkeerd. ‘Onze scooter,’ lacht Alberto, een jongen met lange zwarte krullen. ‘Er zit de motor van een Vespa SS 90 in.’ Waldo laat zien hoe hij in de zeepkist twee zitjes met leren bekleding heeft aangebracht én een minikoelkastje met alle benodigdheden voor mojito’s. ‘Mojito’s en Motores Negros,’ grijnst hij, ‘dat is het leven.’

Hij heeft het amper gezegd of het wordt stil om ons heen. Alle hoofden draaien naar de verste hoek van het veld, waar een vaandel met de Managuayaanse vlag boven de menigte uit priemt. De tank die erachteraan komt rollen, vertelt ons: de parade is begonnen en het leger doet de aftrap. Schel tettert het volkslied uit de trompetten van de militaire fanfare: ‘La Himna del Gran Indicador El General Jamón y Su País Managuay, y También de Todo El Resto del América del Sur Que le Apartiene, Pero Provisalmente sólo Managuay’(‘De hymne van de Grote Wegwijzer generaal Jamón en zijn land, en ook van de rest van Zuid-Amerika, dat hem toebehoort, maar vooralsnog alleen Managuay’).

Ruim een half uur lang trekt de stoet aan ons voorbij. Camouflagejeeps, langeafstandsraketten, de lamacavalerie. Net als de andere toeschouwers veinzen Waldo en Alberto respect en kijken toe met strakke blik. Ze worden er niet voor beloond: de zeepkist, die zich kennelijk net iets te ver op het pad bevindt, wordt eerst door twee majoors aan de kant geduwd en even later door een amfibievoertuig verpletterd. Als de houtsplinters zich in mijn wenkbrauw boren, moet ik denken aan Pepito.

Motores Negros is een onvergetelijke ervaring. Vijf sterren.

Hasta la vista,

Joris Mikkelsen

Dit verslag stond eerder op VICE.com. Volg daar de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer. Of op deze website.

Zie ook:
Muziek in een bananenrepubliek (1)
Muziek in een bananenrepubliek (2)

Foto Ronaldo Santana

Geplaatst op

Sexy Carnavalista van de Dag: Rita

De Sexy Carnavalista van dinsdag(ochtend) is Rita uit Roipoipú-Zuid, die haar leeftijd ‘niet belangrijk’ vindt. ‘Ik heb de tijd van mijn leven!’ joelt Rita. ‘Of ik ook kinderen heb? Ha ha, dat vraag je toch niet aan een dame? Ja, ik heb er drie, die zijn hier ook ergens. Of ze oud genoeg zijn om alleen te laten? Ja natuurlijk! Twee van de drie zijn al lang zindelijk. Nou ja, eentje bijna.’

Geplaatst op

REISGIDS 2013 (8): Slapen bij de familie Von Weizsäcker

Het huis van de familie Von Weizsäcker, Mataquintos

Wat? Slapen
Waar? Familia Von Weizsäcker, Mataquintos
Prijs? $
Deze familie uit de Duitse wijk van Mataquintos vindt het leuk om toeristen te ontvangen. Als u mazzel hebt, maakt u een bonte avond mee waarop de gezinsleden oude fanfareliederen zingen en de gastvrouw – hilarisch! – urenlange redevoeringen uit haar hoofd opdreunt. Stel geen vragen over het kereltje met de kleine snor dat overal in het huis op foto’s en schilderijen te zien is – het is kennelijk haar overleden echtgenoot, want ze kan daarop nogal geprikkeld reageren.

$$$ duur
$$ redelijk
$ goedkoop

Dit artikel maakt deel uit van de zomerserie Reisgids 2013: de beste tips voor de vakantievierder in Managuay. Meer tips? Onze reisgids vindt u in dit boek.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: De rebellen

Maohattan

‘Excellentie, wanneer begint u vredesbesprekingen met de maoïstische rebellen?’ De fotocamera’s flitsen. ‘Niet eerder dan op het juiste moment,’ bast generaal Bernardo Moto y Tomo, de Managuayaanse minister van Defensie en Kinderdagverblijven. ‘En dat is wanneer het hoofd van de laatste rebel op mijn stoep ligt.’

Wat Colombia doet, doet Managuay uitdrukkelijk niet: onderhandelen met terroristen. Zo zelfverzekerd als de FARC op dit moment achter een vergadertafel op Cuba zit, zo wanhopig houdt de maoïstische rebellenbeweging De Oplichtende Pad zich schuil in de jungle. Al decennia dragen in Managuay links en rechts om de zeven jaar de macht aan elkaar over. De Terechte Staatsgreep van generaal Jamón vond plaats in 2006, dus dit jaar dienen de militairen het veld te ruimen. Maar die maken geen haast.

Niet dat het de rebellen slecht gaat. De Managuayaanse communisten interpreteren het Rode Boekje van Mao zoals Bram Moszkowicz de regels van de Nederlandse Orde van Advocaten: losjes. Rebellenleider Fernando Sapo spreekt van ‘een beweging van principes’, maar ondertussen beschikt zijn hoofdkwartier als enige maoïstische bolwerk ter wereld over een Kentucky Fried Chicken en een meubelboulevard.

Tot 2008 was er zelfs sprake van een heuse vastgoedboom: maoïstische projectontwikkelaars verdienden miljarden peso’s met de bouw van luxeappartementen, multiplexcinema’s en een ultramodern bankendistrict genaamd Maohattan. Het einde kwam tegelijk met de economische crisis, maar dat was toeval – de torenflats verrieden simpelweg de ligging van het rebellenkamp en regeringstroepen stormden eropaf. Binnen twee maanden woonden de rebellen weer in uitgegraven gaten in de grond.

Een laatste vraag aan de minister. ‘Volgens de buitenlandse pers wil de junta geen vrede, omdat ze baat heeft bij oorlog. Klopt dat?’ ‘De buitenlandse pers is drek,’ antwoordt Moto y Tomo. Hij staat op. ‘Maar ik moet weg nu, ik heb een diner met Vicente Corriente, de directeur van wapenfabrikant ManaBomba.’
Enrique Furioso

Foto Conrado Blanco
Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.