Berichten

Geplaatst op

1527: Madeleno Puig y Razón

De Rio Pimpo

Na een aantal stabiele jaren onder Spaanse gouverneurs begon Managuay eindelijk de eigenschappen te ontwikkelen waarmee wij het tegenwoordig nog steeds associëren: een agressieve buitenlandse politiek en een onbetrouwbaar, labiel bestuur. In 1527 namelijk formuleerde de nieuwbakken gouverneur Madeleno Puig y Razón voor het eerst een buitenlands beleid voor Managuay, onder de titel: ‘El mundo es managuayo’ (‘de wereld is Managuayaans’).

Daarin claimde hij alle gebieden tussen de Galápagos-eilanden (nu Ecuador), de monding van de Amazone (Brazilië) en Patagonië (Argentinië) als de zijne, en begon een leger te formeren dat ze voor hem moest veroveren. Toen de grote dag van de militaire campagne was aangebroken, op 5 april 1527, viel Puig y Razéon van zijn paard en brak zijn nek. De onderkoning van Peru, aan wie Puig y Razón verantwoording was verschuldigd, liet zijn lijk in stukken snijden en brandend in de Rio Pimpo werpen, met de mededeling ‘Krijg de pokken, coño’.

Geplaatst op

‘Niet snijden in ambtenaren’


MATAQUINTOS – De regering-Jamón overweegt drastisch te snijden in het ambtenarenapparaat, maar dit heeft tot protesten geleid. Bureaucratenvoorman Oswaldo Ben Jor, zelf herstellende van een steekwond: ‘Je kunt niet blijven snijden in de ambtenaren.’

Ben Jor voorspelt ‘bloedarmoede’ in de bureaucratie. ‘Ik heb nog littekens op mijn buik van de vorige afslankoperatie. Straks gaan onze polsen en vingers eraan. Hoe moeten we dan nog stempelen?’
Ben Jor werd een jaar geleden verwond door de toenmalige onderminister van Reorganisatie en Steekwapens, generaal Néstor Méndez. Méndez wilde niet reageren. Hij is aan het bijkomen van een schampschot dat hij opliep toen hij, na opheffing van zijn departement, een hoge functie accepteerde bij de Belastingdienst.

Geplaatst op

Cultuur: Mercado Popular

Naar deze overdekte markt gaan de Mataquinteños voor de beroemde panfluiten en veelkleurige doeken. Al bij binnenkomst wordt u aangeklampt door verkopers van veelkleurige doeken en panfluiten, maar loopt u vooral door: op de binnenplaats links vindt u nóg meer panfluiten en veelkleurige doeken (rechts vooral veelkleurige doeken en panfluiten). Onder de arcaden rondom zitten de winkeltjes met de panfluiten en de veelkleurige doeken. Let op: aan de achterkant van het complex bevindt zich de bekende winkel van Ernesto Jalapeños. Hij is een handelaar in veelkleurige doeken. En panfluiten.

Geplaatst op

Couleur locale: Avenida José Clarentín

De Avenida José Clarentín is een van de opwindendste straten van junglehoofdstad La Libertina. Beroemde criminelen als Mañuel Barreño werden er vermoord, diva’s als Alessandra Lamangiattore liepen er syfilis op en ook vandaag is het een hectisch komen en gaan van kunstenaars, sjacheraars en officieren met banden in de onderwereld.
De straat op de foto is de Calle Yanan Manca.

Geplaatst op

Latin American Film Festival: 4 redenen waarom de films van Papachango er niet te zien zijn

Het Latin American Film Festival vindt van 18–27 april plaats in Utrech

Terwijl Utrecht zich opmaakt voor het Latin American Film Festival (18–27 april), probeert de Managuayaanse filmbond wanhopig om het oeuvre van regisseur Andrés Papachango in de Domstad op het doek te krijgen. Vier redenen waarom dat nooit zal lukken – in de vorm van Papachango’s oeuvre zelf.

1.
Alles over mijn vader
(Todo sobre mi padre, 2001)
Een travestiet, zoon van twee travestieten, gaat op zoek naar zijn vader, die nooit een echte travestiet blijkt te zijn geweest. Wel is hij een manhoer die travestieten als klant heeft. Goedkope kopie van Pedro Almodóvars Todo sobre mi madre, maar dan met travestie als een slap excuus om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

2.
Diepe vouwen
(Arrugas profundas, 2010)
Volgens Papachango het bewijs van ‘cinematografische schoonheid op het snijvlak van origami en nudisme’, volgens anderen een slap excuus om, zoals we de regisseur gewend zijn, zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

3.
Twee sopropo’s en een perzik
(Dos sopropos y un melocotón, 2003)
Roadmovie. Twee jongens en hun buurvrouw razen uit pure verveling over de Managuayaanse pampa’s. Uiteraard worden ze verliefd: de sopropo’s – een soort bittere komkommer – uit de titel verwijst naar de permanente staat van opwinding van de twee vrienden, de perzik laat zich raden. Een slap excuus, kortom, om weer eens zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

4.
Seks met zijn zus, deze gast is echt ziek
(Amor, 2008)
Aaneenschakeling van bezoeken van Papachango aan ruim veertig prostituees (onder wie familie), aan wie hij tijdens het bedrijven van de liefde vragen stelt als: ‘Van wat voor muziek hou jij?’ en ‘Evita Perón, vrouw of musicalster?’ Documentair gedachtenexperiment dat hoopvol begint, maar uiteindelijk het zoveelste slappe excuus blijkt om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

Geplaatst op

Lamabord (6, slot)

Nog even en je mag je reis door Managuay beëindigen. Het laatste deel van Lamabord!

55
Je kent de broer van de neef van de zus van een meisje dat getrouwd is met een stapmaat van een jongen die nog elektricien is geweest bij de familie van een buurman van de autodealer van een sergeant-majoor van het 13de infanteriebataljon van de Sánchez-kazerne in San Luís.
Maar helaas, die is net ontslagen om het stelen van beddengoed. Een beurt overslaan.

58
Een westerse ontwikkelingsorganisatie geeft je een microkrediet voor je verzonnen it-bedrijf. Nog een keer gooien.

59
Nog even en je rondt dit spel succesvol af. Gelukkig herontdek je tijdig je ‘mañana, mañana’-mentaliteit. Ga terug naar Start.

63 Finish

Geplaatst op

‘Ben Affleck heeft scenario Argo gestolen’

Ben Affleck, regisseur van Argo, met zijn Oscar

MATAQUINTOS – Het scenario van de film Argo, die afgelopen nacht in Los Angeles de belangrijkste Oscar in de wacht sleepte, is gestolen. Dat beweert de Managuayaanse regisseur Ever Terrazas.

Door Jens Mikkelsen

‘Ben Affleck zag mijn film, Señorito Pupú, in 2010,’ zegt een woedende Terrazas. ‘Twee jaar later komt hij met een exacte kopie. Hij heeft me nooit iets gevraagd en nu wint hij een Oscar voor de beste film. Ik beschouw die Oscar dan ook maar als de mijne.’ Argo is een politieke thriller over een CIA-actie uit 1979 waarbij zes Amerikaanse diplomaten uit Iran worden gesmokkeld. Señorito Pupú is een kindermusical over een clown met een bruine snor die droomt van een fuif.

‘Oké, ik geef het toe, de films lijken helemaal niet op elkaar,’ huilt Terrazas als hij hiermee wordt geconfronteerd. Terwijl hij gillend wegrent: ‘Ik wil ook een Oscar!’

Geplaatst op

Vakantiekiekje: man eet varken

Op zijn reis door Managuay afgelopen voorjaar belandde de heer Jacques Huisman uit Zandvoort zomaar op een buurtbarbecue in San Adolfo Tedesco. Hij stuurde ons dit sfeervolle plaatje waarop het eten wordt aangeleverd. Que aproveche!

Ook een geslaagde vakantie in Managuay gehad? Stuur uw beste kiekjes naar info@managuay.info onder vermelding van ‘Mijn persoonlijke vakantiefoto. Misschien leuk voor op de website?’ en maak kans op een mini-alpacalama van papajasnippers.

Geplaatst op

Zaak-Vaatstra: DNA-onderzoek niet altijd nodig

Nu de politie Jasper S. verhoort, de mogelijke moordenaar van Marianne Vaatstra, realiseren wij ons dat hij pas werd gepakt na dertien jaar speurwerk en grootschalig DNA-onderzoek. Managuay slaat zich op de borst met de snelst gevonden criminelen uit de geschiedenis.

De pashokjes in de zaak-Jimena Beni

23 november 2001
De misdaad: Jimena Beni (47) vond de wurgdood in een pashokje in een kledingzaak in Portagena.
De doodstraf ging naar: De man in het pashokje ernaast. Die was het dichtste bij.

28 februari 1890
De misdaad: Humberto Huidobro (44) – succesvol advocaat, getrouwd, vader van drie kinderen – deed geheel onverwachts een zelfmoordpoging door in een roomsoesje te stikken. Dat mislukte. Daarna speelde hij op zeker door een handvol slaappillen te slikken, vervolgens met open mond naar de bodem van een vat onverwerkte olie te zakken en tot slot een kogel door zijn slaap te jagen, waardoor hij en passant de olie in lichterlaaie zette en binnen tien minuten tot op het bot verkoolde.
De doodstraf ging naar: De verkoper van het roomsoesje. Die had dit moeten zien aankomen.

7 maart 1726
De misdaad: Generaal Fausticcio (68) werd ’s ochtends aangetroffen in zijn bed, het hoofd van de romp gescheiden. Fausticcio stond niet alleen bekend als ‘De Lamaslager’ vanwege het bloedige neerslaan van de Lama-opstand van San Luís in 1722, maar ook als ‘De Alleskunner’ omdat hij bij zeven van zijn negentien dochters in totaal drieëntwintig kinderen verwekte, wat de complete familie Fausticcio tot waanzin dreef.
De doodstraf ging naar: Dienstmeid Magda (in ieder geval niet de man die naast het bed stond met een bebloed kromzwaard, want dat was de zoon van generaal Fausticcio).

Geplaatst op

Vrijpartij leidt tot explosie

LA LIBERTINA – Een van de grootste militaire geheimen van Managuay is maandagnacht onthuld dankzij een ontmoeting van twee geliefden.

Twee tieners van de maoïstische rebellenbeweging De Oplichtende Pad, die zich schuilhoudt in het jungleachtige noorden van Managuay, verlieten afgelopen nacht hun dorp voor een erotisch rendez-vous. Dat verliep voorspoedig, totdat een van de twee besloot een postcoïtale sigaret op te steken: het vuur bracht 4000 ton aan explosieven, opgeslagen in een geheim ondergronds depot, tot ontploffing en sloeg een krater van 800 meter doorsnee. De explosie scheidde de geliefden pardoes van elkaar – en van hun eigen ledematen.

De militaire junta van Managuay laat zich opeens van zijn milieubewuste kant zien en eist herbebossing.

Foto Lota del Horno