Geplaatst op

‘Poetin is antiautoritaire man die van homo’s houdt’

De Russische president Vladimir Poetin

LAMA UAYA – De Russische president Vladimir Poetin, vandaag op staatsbezoek in Nederland, is in feite een aimabele, antiautoritaire man die van homo’s houdt. Dat vindt bijna niemand.

Door Jens Mikkelsen

Tenminste, in het Managuayaanse provinciestadje Lama Uaya is geen enkele persoon op straat te vinden die die mening is toegedaan. Hoewel Managuay te boek staat als de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika en een vriend van de Russische Federatie, hebben buiten de hoofdstad maar weinig Managuayanen een positief beeld van de Russische president. Sterker nog, de meesten hebben helemaal geen beeld. Op het tonen van een foto van Poetin waren de vaakst gehoorde reacties: ‘Geen idee,’ ‘Is hij ziek?’ en ‘Dat is die vent van wie ik een auto heb gekocht. Ze moesten hem ophangen.’

Wel waren alle geïnterviewden bekend met Vladimiro Puta, een Managuayaanse manhoer die de laatste jaren furore maakt als naakte, geheel met Spachtelputz bedekte jazz-zanger.

Lees meer nieuws over Vladimir Poetin op het Poetin-blog.

Geplaatst op

Toerisme: Aguas Dulces

Aguas Dulces is dé badplaats van Managuay. De jet set speelt er zijn spel van zien en gezien worden, maar relaxt liggen bakken is ook toegestaan. Let op: gebruik geen zonnebrand vanaf windkracht 2.

Geplaatst op

Olympische équipe arriveert in Vancouver


VANCOUVER – De Olympische équipe van Managuay is gisteren eindelijk in Vancouver gearriveerd. De atletenbus reed de menigte tegemoet die na de afsluitingsceremonie het BC Place-stadion verliet en maakte meteen rechtsomkeert.

‘Gelukkig zaten we juist op een rotonde, dus dat ging heel makkelijk,’ aldus de buschauffeur. Ook de Managuayaanse atleten aanvaardden vrijwel onaangedaan dat zij de reis van circa 10.000 km en 16 dagen in de omgekeerde richting opnieuw afleggen. Alleen Benedicto de Boer, rodelaar van Nederlandse afkomst, pleitte voor een sanitaire stop ‘om zo tenminste die menigte mijn chorizo te laten zien.’ Maar de hele bus stemde tegen.
Hiermee komt een einde aan het avontuur dat het eerste legale Olympische optreden van Managuay had moeten worden. Het land was eerder wel vertegenwoordigd, maar altijd op dubieuze wijze, zoals door Carmen de Medaille-omsmeltster (Melbourne, 1956) en Manolito de nep-Ard Schenk (Sapporo, 1972).
Het commentaar van de chef de mission, die overigens in Managuay was achtergebleven: ‘Misschien had ik die reisplanning toch even moet opschrijven.’
Geplaatst op

Brand fabriek verspreidt toch giftige stoffen

Onderweg naar de brandhaard nemen de brandweerlieden een borreltje

MARICÓN – De brand in de chemische fabriek van Maricón verspreidt hoogstwaarschijnlijk toch giftige stoffen. De directie ontkent.

De fabriek, Tóxico Chihuahua, produceert mosterdgas en slaat giftige stoffen op als asbest en vinylchloride. Directeur ‘Polly’ Catanga noemt zijn producten ‘weliswaar niet voor homo’s’, maar beklemtoont dat mensen hun ramen en deuren gewoon open kunnen laten.’ Ook het hoofd van een speciaal opgezet crisisteam, Catanga’s broer ‘Dolly’ Catanga, acht de gevaren niet groot. ‘We weten nog niks. Voor hetzelfde geld brandt alleen het kantoormeubilair.’

De minister van Economie en Mosterdgas, generaal Eduardo Dinero, noemde het gisteravond ‘vreselijk, om zoveel liters van ons belangrijkste exportproduct te verliezen.’ Toen een journalist informeerde naar de aanwezigheid van giftige stoffen, antwoordde Dinero niet, maar enkele reporters meenden hem op pesterige toon ‘O help, het prikt een beetje in mijn oog’ te horen mompelen.

Geplaatst op

Debat: Liberalen verliezen fors in peiling

VVD-leider Mark Rutte is geen goede bekende van zijn Managuayaanse ambtsgenoot

SAN LUÍS – Het lijsttrekkersdebat van gisteravond heeft fors verlies opgeleverd voor de Liberalen. Dat blijkt uit een peiling gehouden onder generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay.

In het debat, dat plaatsvond in het Teatro Colón in San Luís, noemde de liberale voorman Marco Ruteño de juntaleider slechts negentien keer, veel minder vaak dan zijn collega’s. Eenmaal gebruikte hij de term ‘Hij die de regen naar onze akkers commandeert’, wat in deze tijden van droogte als een belediging kan worden gezien. Het verwachte aantal zetels van de Liberale Partij werd prompt gehalveerd.

De overige lijsttrekkers konden de goedkeuring van Jamón wel wegdragen. Zo kwam de socialistische leider Sansón beter uit de bus dan zijn ultrasocialistische rivaal Romero. Romero wist tijdens het debat geen verschil te noemen tussen beide partijen op het gebied van drankbeleid. Daarop zei Sansón dat hij het alcoholpercentage van wijn wil verhogen. ‘Omdat wij denken dat dit nut heeft.’ Aangezien generaal Jamón een groot wijnliefhebber is, leverde hem dit drie zetels op.

Juntaleider Jamón bepaalt de zetelverdeling bij de parlementsbenoemingen van 12 september. Zijn humeur wordt dan ook angstvallig in de gaten gehouden. Anonieme medewerkers lekken de stand daarvan regelmatig aan de pers, en baseren zich daarbij onder meer op het aantal geconsumeerde borrelnootjes (goed) en de keren dat Jamón in woede zijn huisvaraan tegen de televisie slingert (slecht).

Geplaatst op

Intimidatie drukt sfeer negende etappe

De val van Raborenner Johnny Hoogerland, die niets met onderstaand verhaal te maken heeft

LA LIBERTINA – Ruim een week in de race begint het sommigen te dagen dat een militaire dictatuur niet de beste plek is voor een internationale wielerwedstrijd.

De negende etappe van de Ronde van Managuay werd zondag gedomineerd door een bizar incident. Spanjaard José Fernando Pilque werd 35 kilometer voor de streep aangereden door een begeleidende auto van Team Ejército, de ploeg van het Managuayaanse leger. In zijn val nam Pilque de Nederlandse renner Gérard Vaessen mee, die langs de kant van de weg tussen een kudde fluimende lama’s belandde. Hij moest door zijn ploegleider worden bevrijd. De begeleidende auto van Team Ejército was overigens een T-100-tank, van Sovjet-Russische makelij.

Het incident roept vragen op over de omstandigheden waarin de Ronde van Managuay plaatsvindt. Vorige week woensdag maakte de Managuayaanse wielrenbond al bekend dat bij de uitstippeling van het parcours – met name rond drijfzanden in het jungleachtige noorden – maar liefst drie verkenners zijn zoekgeraakt. Slechts een van hen is teruggevonden, of dat wil zeggen: zijn lijk.

Geplaatst op

Toch Elfstedenrace, ondanks weersverwachting

Het parcours bij Alcazar: ‘nog iets te nat, maar bijna droog’

LA LIBERTINA – Tegen alle verwachtingen in gaat begin volgende week in Noord-Managuay de Elfstedenrace van start. De weersomstandigheden zijn er niet naar, ‘maar er is niets wat een smak geld niet kan regelen.’

Dat zei voorzitter Wílmer Wáffler van de vereniging De Noordelijke Elf Steden dinsdagavond tijdens een persconferentie. Mogelijk aast hij op subsidie om zwakke plekken op het parcours te repareren, maar waarschijnlijk wilde hij laten weten dat de organisatie open staat voor steekpenningen om de zeldzame autorally door de jungle toch te organiseren.

Sinds het invallen van de droogte in Noord-Managuay vorige week heerst in het land een ware Elfstedenkoorts. Praatprogramma’s op tv gaan alleen nog maar over de modder: zal die hard genoeg zijn om alle auto’s te dragen? Voormalige coureurs halen herinneringen op en maken zich zorgen over de drinkcapaciteiten van de jonge generatie, die tenslotte in elke stad op de route een voorgeschreven hoeveelheid gefermenteerde lamamelk moet drinken met een alcoholpercentage van tenminste 40%, het zogenoemde ‘pimpelen’.

Na het weekeinde zal blijken hoe diep de Managuayanen bereid zijn in de buidel te tasten voor een traditie die lijkt op sport, maar draait om motoren en drank. Heel diep, zo is de verwachting.

Geplaatst op

Prins carnaval schiet feestvierders neer

Prins carnaval, kolonel Gustavo I, tijdens zijn inhuldiging



ROIPOIPÚ – Prins carnaval van Roipoipú heeft gisteren tijdens de grote optocht drie carnavalsvierders neergeschoten. De prins maakt het goed.

De prins, kolonel Gustavo I, was aanvankelijk niet van zins om zijn sambawagen te bestijgen, maar gaf uiteindelijk toch toe. Dat heeft hij geweten: gezeten op de prinsentroon kreeg hij al na vijf minuten, tijdens het traditionele gooien van snoep, een mangololly in zijn oog, waardoor zijn humeur aanmerkelijk verslechterde. Toen drie medewerkers van de sambawagen hem even later tequila kwamen brengen, trok Gustavo I zijn pistool en beschoot hen. Zijn commentaar: ‘Hoe kon ik weten dat het drie malloten in tijgerpak waren, en niet drie tijgers?’
Tijgers komen op het Zuid-Amerikaanse continent niet voor.

De prins van het wereldberoemde carnaval van Roipoipú is dit jaar voor eerst niet gekozen door het bestuur van de carnavalsvereniging, maar aangewezen door de federale regering. Kolonel Gustavo I is een persoonlijke vriend van generaal Jamón, die diens optreden ‘ongelukkig, maar in principe deëscalerend’ noemt.

Geplaatst op

‘Laatste Avondmaal bestond uit snacks’

Het Laatste Avondmaal

LA LIBERTINA – Het laatste hapje waar Jezus Christus zich te goed aan deed, was waarschijnlijk een kipknots.

Dat zegt professor Felisbelo Sá van de Katholieke Universiteit van La Libertina in Managuay. Sá combineerde aanwijzingen uit diverse bronnen en concludeerde dat de dis van Christus en zijn discipelen was bezaaid met calorierijke kleinigheden, zoals gefrituurde kipknotsen, een stoofpotje van kikkererwten, aubergines en couscous overgoten met een laag gesmolten schapenkaas en – volgens Sá de favoriet van de Messias – een licht aangebrande puree van geitenmilt. Of het lijden van Christus iets met een verhoogde bloeddruk te maken heeft, kan Sá niet zeggen.

Het onderzoek werd mede mogelijk gemaakt door voedingsmiddelengigant Chihuahua S.A., dat vandaag een nieuwe hapjeslijn start middels de campagne ‘Hemelse snacks – Wat vet genoeg was voor de Verlosser, is toch zeker vet genoeg voor jou?’

Geplaatst op

Muziek in een bananenrepubliek (4)

Elke maand doet correspondent Joris Mikkelsen – het kleine neefje van Jens – verslag van een muziekfestival in Managuay, de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek. Nu: Misterioso.

Festival: Misterioso
Beoordeling: *****

Psychedelica
De hemel is van het donkerste zwart, en al wat ster is, straalt op zijn helderst. ‘Het Zuiderkruis,’ fluistert Jens. ‘Cruz del Sur.’ Hij ligt naast me in het gras en wijst naar vier witte puntjes in de duisternis. Onze nieuwe vriend Elio heeft het ook gehoord. ‘Escorpio,’ wijst hij. Schorpioen. En ik? Ik zie van alles in de sterren: een snor, een zonnebril, een pet – samen vormen ze een boos gezicht dat plots razendsnel op ons afschiet. ‘Generaal Jamón!’ gil ik uit.
Even later zitten we zwijgend aan een tafeltje, nippend van een beker guavesap. ‘Die ingekookte cactus was misschien niet zo’n goed idee,’ zegt Jens tegen Elio. Hij knikt naar mij. ‘Als je het staatshoofd van Managuay tussen de sterren ziet, dan ben je goed loco.’

Misterioso is een dancefestival dat eigenlijk om drugs gaat. Het vindt elke augustus plaats in de jungle van Noord-Managuay, steeds op de laatste plek waar de plaatselijke boswachterij een stuk beschermd regenwoud heeft gekapt. Als de maan aan de hemel staat, zie je meteen waar Misterioso om draait: overal glinsteren de erlenmeyers van de mobiele drugslaboratoria – een sprookjesachtige aanblik. De rest is volslagen onbelangrijk. Ergens ligt een oud cassettedeck te blèren en ‘laserlicht’ is afkomstig van een zaklamp die in een groen stuk plastic is gewikkeld en wordt doorgegeven aan elke hallucinerende idioot die hem af en toe aan- en uitzetten wil.

Met de cactus nog in de aderen wandelen we langs de stalletjes met typisch Managuayaanse psychedelica: gedroogde adder, in mescaline gewelde maracuja’s, ayahuasca-thee met lamasnippers. Op een van de tafels staat een glazen bak met een soort harige cavia’s, maar dan met buitensporig grote klauwen en een afdakje van snuit tot kont. We houden halt. ‘Gordelmollen,’ legt Jens uit. ‘Het allerkleinste gordeldier. De Manca-indianen zeggen dat in zijn schild en ingewanden het geheim van de eeuwige jeugd zit.’ Elio zegt iets tegen de gordelmolverkoper, die met een schaterlach opstaat, een van de beesten uit zijn bak haalt en aan het schildje begint te wrikken.

Snel draai ik me om – de cactus dreigt naar boven te komen – en loop pardoes tegen een meisje aan. Ik kijk op, en staar in een beeldschoon gezicht. ‘Perdón,’ stamel ik. Terwijl achter me een schril gepiep overgaat in het geluid van een staafmixer, verdrink ik in twee reebruine ogen. Het meisje glimlacht naar me. Ik glimlach terug. Iemand duwt mij een beker in mijn hand. Ik drink hem in één teug leeg, zonder mijn blik af te wenden. Dan raap ik mijn moed bij elkaar, zet een stap, breng mijn lippen bij de hare – en we kussen. Mijn hand strijkt over haar onderarm en ik voel de dikke, stugge vacht. Haar met schubben bedekte tong smaakt naar haring, drop en nutella.

Nog nooit zo psychedelisch geweest. Vijf sterren.

Chau,

Joris Mikkelsen

Dit verslag stond eerder op VICE.com. Volg daar de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer. Of op deze website.

Zie ook:
Muziek in een bananenrepubliek (1)
Muziek in een bananenrepubliek (2)
Muziek in een bananenrepubliek (3)

Foto Ronaldo Santana

Geplaatst op

Het nieuwe ‘planking’ heet ‘baby burrito-ing’

Na ‘planking’, ‘milking’ en andere bedenkelijke internetrages hebben lolbroeken weer een nieuwe manier gevonden om met grappige bedoelde foto’s een hype te ontketenen. Was ‘baguetting’ – poseren met stokbroden – pas enkele dagen oud, nu is er ‘baby burrito-ing’.

Het nieuwe internetfenomeen is naar verluidt overgewaaid uit de Zuid-Amerikaanse republiek Managuay en komt erop neer dat ouders hun pasgeborene zo strak inwikkelen in een dwangbuis, dat ze op burrito’s lijken. Grappig? Oordeel zelf.