Het stadion van FC Puta Madre: De Hel, in Mataquintos
MATAQUINTOS – FC Puta Madre is gisteren landskampioen van Managuay geworden. ‘De hoofdstedelijke’ versloeg met 3-2 Puerto Petróleose Boys. Dankzij matchfixing bleef het duel tot op de laatste minuut spannend.
In de eerste helft leek Puerto Petróleose Boys, met een bod van 200.000 peso op de staande score van 0-1, alle troeven in handen te hebben. Maar in de 62ste minuut verhoogde FC Puta Madre onverwachts met 50.000: 1-1. Coach Rodríguez van de bezoekende ploeg reageerde snel en bedreigde tijdens een spelhervatting in de 65ste minuut keeper Zizek van FC Puta Madre met de ontvoering van zijn tweejarige dochter Vicky: 1-2.
Daarna scoorde de thuisclub opeens een echte treffer en werd het 2-2. Acht minuten voor het eindsignaal kwam het verlossende nieuws van de Managuayaanse voetbalbond: bondsvoorzitter Cachinga was akkoord gegaan met het laatste bod van FC Puta Madre en bezit nu een minderheidsaandeel in de clubkantine. Eindstand 3-2, FC Puta Madre landskampioen.
MATAQUINTOS – De maoïstische rebellenbeweging De Oplichtende Pad kritiseert de Managuayaanse onderminister voor Toerisme, die dinsdag met een cocktail en in zwembroek aan de rand van een zwembad in Haïti lag. ‘Schande,’ zegt De Oplichtende Pad in een perscommuniqué. ‘Is dat nu het voorbeeld voor onze arbeiders, drinken onder werktijd?’
De rebellen, die zich schuilhouden in de jungle, wisten het communiqué te bezorgen op het presidentiële paleis in hoofdstad Mataquintos. ‘Onderminister Francisco Barón is een profiteur’, staat erin, en ‘Die dure Speedo bevat een zieke adder’.
De Oplichtende Pad streeft de vestiging van een communistisch boerenregime na. Een van zijn speerpunten is matig alcoholgebruik. De beweging was tussen 1999 en 2006 aan de macht in Managuay, maar ging ten onder aan corruptie en drankzucht.
De rebellenbeweging is opgericht naar voorbeeld van Lichtend Pad, de maoïstische guerillagroepering die in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw terreur zaaide in Peru. Volgens critici echter is de naam geënt op rebellenleider Fernando Sapo, een meervoudig veroordeeld fraudeur met een padachtig voorkomen.
De Avenida José Clarentín is een van de opwindendste straten van junglehoofdstad La Libertina. Beroemde criminelen als Mañuel Barreño werden er vermoord, diva’s als Alessandra Lamangiattore liepen er syfilis op en ook vandaag is het een hectisch komen en gaan van kunstenaars, sjacheraars en officieren met banden in de onderwereld. De straat op de foto is de Calle Yanan Manca.
De kerk in Mataquintos waar kardinaal Caramel de zondagsmis leidt
Rondom de tafel werpen twintig paar ogen een gespannen blik op kardinaal Angelino Armando Caramel. Deze tuurt, zweet, geeft een tikje tegen zijn baret, en draait dan met een machtige zwaai zijn rechterarm. Gelach, applaus. ‘Sí!’ Caramel balt zijn vuist van plezier: wéér gooit het hoofd van de rooms-katholieke kerk van Managuay elf bij de eerste worp, waarmee hij zijn inzet verdubbelt. Een medewerker van het illegale casino fluistert: ‘Craps is zijn favoriete dobbelspel. Hij komt hier direct na de zondagsmis.’
Voor het eerst heeft de wereld een paus uit Zuid-Amerika, maar het is de Argentijn Bergoglio geworden, oftewel Franciscus I. Wie zei dat kardinaal Caramel hoge ogen gooide, had het eerder over zijn gokverslaving: de Managuayaan was nooit een kanshebber en mocht zelfs niet naar het conclaaf komen. Voor Rome is Managuay een schandvlek die, zelfs na eeuwenlang boenen, maar niet van de toga gepoetst raakt. Het beleid: zo chic mogelijk negeren.
Maar dat is lastig. Van oudsher rijgt de Managuayaanse geestelijkheid de schandalen aaneen. Caramels voorganger, kardinaal Esposo, kreeg constant het verwijt dat hij zou baden in buitensporige weelde. Dat maakte hem zo woedend, dat hij geregeld zijn midweek shoppen in Madrid afzegde om het tegen te spreken. Beschuldigingen van seksueel misbruik pareerde Esposo evenmin handig. Lang bleef hij ontkennen dat zijn ondergeschikten homoseksuele affaires hadden met jonge jongens, want ‘onze priesters zijn échte mannen.’ Geen wonder dat de vorige paus hem ontsloeg. Diens keuze voor Caramel bleek echter ook geen gelukkige. Zijn bijnaam: ‘de hete tabberd’.
Kardinaal Caramel is klaar met spelen. Uitpuffend neemt hij plaats aan de bar en bestelt een verfrissing. ‘Whisky doble, on the rocks.’ Hij buigt zijn hoofd voor het gebed, alle omstanders bidden mee. Als we weer opkijken, kijken we in het grijnzende gezicht van Caramel. Hij heeft zijn borrel al op.
Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.
LA LIBERTINA – Het lijkt erop dat de maoïstische rebellen van Managuay zich opmaken voor een grote en langdurige militaire campagne. Een recordaantal pizzakoeriers spoedde zich zondagavond naar hun basis in de jungle.
De grote aanvoer van voedsel duidt erop dat de rebellen van De Oplichtende Pad zich nog één keer voleten voor de strijd. Pizzabazen uit junglestad La Libertina maken zich echter druk om een andere reden: de scooters van hun koeriers zijn zij vrijwel zeker kwijt. ‘Zo gaat het altijd,’ zegt Rico Montagnietto van pizzeria Roma woest. ‘Bij alle aanvallen sinds 2006 kwamen mijn koeriers lopend terug uit de jungle, huilend. Even later reden de rebellen schietend de stad binnen – op onze scooters.’ Luís Navarro van Thais restaurant Siam is desalniettemin opgewekt: ‘Wij gebruiken alleen tuktuks. Ons bellen ze nóóit.’
Politiek analisten wijzen erop dat een aanstaande aanval wel eens hét offensief kon zijn om De Oplichtende Pad in Mataquintos aan de macht te brengen. Al decennialang maakt in Managuay elke zeven jaar een militaire dictatuur plaats voor een maoïstische en vice versa. De huidige regering van generaal Jamón is sinds 2006 aan de macht. Al regelmatig hebben de rebellen laten weten dat zij het hoog tijd vinden dat de officieren het veld ruimen en hun plek innemen in de ‘wisselbasis’ in de jungle van Noord-Managuay. Zoals rebellenleider Fernando Sapo een week geleden zei: ‘Toen ik in dit kamp kwam, nam ik Jamóns bed in. Nu is het tijd dat hij terugkomt. En ik verklap niet welke zelfgemaakte verrassing ik onder de dekens zal achterlaten!’
UPDATE: Volgens de laatste berichten zijn er maandagochtend (Nederlandse tijd) schoten gehoord in de voorsteden van La Libertina. In sommige sloppenwijken op de route van de jungle naar het historische centrum zijn lege pizzadozen aangtroffen.
Bovenstaande ontwikkelingen zullen nauwgezet in de gaten worden gehouden door de redactie van Persbureau Managuay. Indien nodig zullen wij extra correspondenten afvaardigen om ter plekke verslag te doen. Wij houden u op de hoogte.
MATAQUINTOS – In een poging de protesten in te dammen, belooft de Managuayaanse regering alle ambtenaren dit jaar een dubbel zo groot kerstpakket te schenken. Demonstranten willen het extra pallet papaja’s echter nu al.
Ook andere toezeggingen van de militaire junta, bedoeld om de demonstranten te paaien, vallen niet in goeden aarde. Reacties als ‘Wij kunnen amper een dagelijks bord rijst met kip betalen, dus wat moeten wij met vrijkaartjes voor Disney World Orlando?’ en ‘Generaal Jamón, steek die opgezette sier-tapir maar in je spleet’ zijn niet van de lucht.
Daarmee gaat de ongekende antiregeringsdemonstratie op het Tacoplein van gisteren door. Aanvankelijk nam niemand de protesten serieus, totdat bleek dat de duizenden demonstranten om 14:00 uur, als in Managuay het happy hour begint, niet uiteengingen. Dat deden ze pas een uur later.
Het Managuayaanse elftal voor aanvang van Bolivia–Managuay, 1976
En dan gebeurt het: Mezza trekt een sprint vanaf de middellijn, neemt de bal aan van Liendo, Lázaro in zijn rug, draait knap weg, haalt de achterlijn, snijdt vervolgens naar binnen en dan, in het strafschopgebied – ai! – hakt Moreno met een kapmes zijn achillespees stuk. Mezza valt bloedend op de grond, Moreno moffelt het wapen weg in zijn broek terwijl hij naar een denkbeeldige vogel tuurt.
Het idee om klassieke voetbalwedstrijden na te spelen is in Managuay een schot in de roos gebleken. Sport is hier – zoals bovenstaande scène aantoont – doorgaans een bloederige aangelegenheid, en daar houden de Managuayanen van. Het stadion van FC Puta Madre zit op deze Día de los Clásicos dan ook stampvol. Hele gezinnen joelen mee met tien nagespeelde wedstrijdhelften.
De meeste bezoekers kijken uit naar wedstrijden uit de jaren zeventig. In die tijd professionaliseerde de voetballerij, dankzij de opkomst van anabole steroïden, in rap tempo en een nieuwe generatie balkunstenaars stond op. Julio ‘Kapmes’ Moreno is slechts één naam die voor eeuwig verbonden blijft met de groep spelers die voor het laatst zijn kunsten vertoonde in de ‘Bloedrode Selectie’ van 1982, ook wel het gewelddadigste nationale team genoemd dat nooit aan een WK deelnam.
De wedstrijd waarin Moreno Mezza aanviel, was Bolivia–Managuay uit 1976. Deze zogenoemde ‘Canard van Cochabamba’ liep volledig uit de hand. De Venezolaanse arbiter Mendes – geïntimideerd – maakte de fout de Managuayaanse internationals met machetes onder hun kleding het veld te laten betreden. Pas toen Pedro ‘Botbreuk’ Lázaro, na een mislukte omhaal in de 23ste minuut, de Boliviaanse keeper onder bedreiging dwong om de gestopte bal alsnog over de doellijn te rollen, greep Mendes in. De Managuayanen trokken daarop schuimbekkend naar de toernooiorganisatie om verhaal te halen. Doelman Friedrich bleef achter en Managuay verloor met 17-1.
Door het stadion van FC Puta Madre dendert een gejuich wanneer het toneelstuk bij deze scène is beland. Volgens het programmaboekje is de volgende match FC Puta Madre–Los Impotentes uit 1991, een wedstrijd die in het voordeel van de thuisclub werd beslecht door een tank en een peloton dronken mariniers. Noud Nijssen
De Duitse voetballer Bastian Schweinsteiger, die niets te maken heeft met onderstaand verhaal
MATAQUINTOS – Benedetto Schweinsteiger is maandag afgetreden als leider van de Socialistische Partij van Managuay. Hij lag al langer onder vuur.
Daarmee is, na honderd weken, een eind gekomen aan een periode die met veel te hoge verwachtingen begon. Bij Schweinsteigers aantreden in 2010 weerklonk enthousiast de leus ‘Yes, we Schweinsteiger’, al vermoedden velen dat daarin de woordspeling ver te zoeken was. Niet veel later bleek de socialist met een pot thee naar het parlement getrokken te zijn – en dat terwijl politici in Managuay doorgaans met tequila of rum een sterkere borrel drinken.
Het kwam niet meer goed met Schweinsteiger. Hij hoopte in de volksvertegenwoordiging het parlementaire toeptoernooi te organiseren, maar de Liberalen, de Christelijken en de extreem-rechtse PPP waren hem voor. Schweinsteiger restte een plek langs de zijlijn. Vandaar riep hij weleens ‘Bluf!’ of ‘Je slaat er nooit zeven!’, maar dat waren momenten waarop de werkelijkheid diepe deuken sloeg in zijn geloofwaardigheid.
MATAQUINTOS – Een van de onbelangrijkste dagen in de Managuayaanse politiek, die van de parlementsbenoemingen, is vandaag rustig begonnen.
De partijleiders eindigden hun campagne in het ambtspaleis van generaal Jamón, waar deze hen twee uur liet wachten. Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, maakt vandaag bekend welke parlementsleden hij tot volksvertegenwoordiger benoemt. Althans, als hij daar zin in heeft: vier jaar geleden deelde hij zijn beslissing pas na Kerstmis mede.
De ultrarechtse Paco Tornado van de Partij voor Paco (PPP) hoeft waarschijnlijk niet te vrezen voor zijn functie. Ondanks zijn uitgesproken kritiek op de militaire junta – uniek in Managuay – heeft de regering-Jamón stilletjes aan enkele van zijn standpunten overgenomen. Zo noemt nu ook de minister van Sociale Zaken en Bezuiniging de immigratie van Bolivianen ‘een rattenplaag’, wat ‘niet discriminerend’ zou zijn bedoeld.
Dressuur in Londen: het besluit om muilezels te weren, betekende een grote klap voor de Managuayaanse paardensport.
MATAQUINTOS – In Managuay zijn gisteren acht doden gevallen bij de evaluatie van de Olympische Spelen. Onder de slachtoffers bevinden zich alle leden van het Managuayaans Olympisch Comité (MOC).
De leiding van de Zuid-Amerikaanse dictatuur is buitengewoon ontevreden met het resultaat van de olympische équipe: nul medailles. Dat de équipe zich nooit had gekwalificeerd, was al bekend, maar ‘voor een echte Managuayaan is geen buitenlandse regel heilig,’ zo stelde de militaire junta in een persbericht. De laatste woorden aan de ter dood veroordeelde MOC-leden luidden: ‘Bij gebrek aan een gouden medaille ontvangt u allen de rode plak.’ Een ‘rode plak’ is militair jargon voor een schotwond in de rug.
Een grote teleurstelling voor de junta is Misión Deportivo (‘Missie Sport’). Die speciale operatie van de Managuayaanse veiligheidsdienst moest de sportzomer van 2012 aangrijpen om nucleaire geheimen te ontfutselen aan kernwapenlanden als de VS en Groot-Brittannië. In plaats daarvan kwamen de geheim agenten thuis met de manicuurdoos van voetballer Christiano Ronaldo en een bandenplakset van Marianne Vos.
SAN LUÍS – Voor een deel van de pampa’s in Zuid-Managuay geldt – in verband met de extreme droogte – alarmfase rood. Maar het kan ook een andere alarmfase zijn.
De verzamelde brandweerkorpsen van Managuay deden zondag voor het gebied alarmfase rood ingaan, maar kunnen daarvoor geen reden noemen. ‘Ja, natuurlijk is het droog,’ bevestigt een woordvoerder nogal geïrriteerd. ‘Hoe droog precies? Luister, het is hier altijd 40 graden. Kom je uit IJsland of zo?’ Critici vermoeden dat de brandweer tot deze beslissing is gekomen omdat de staat van paraatheid die alarmfase rood vereist een hoger salaris oplevert, en binnenkort willen de mannen weer vakantie vieren.
Mogelijk heerst op de pampa dus een andere alarmfase, maar het is nog onbekend welke dat is. Het Managuayaanse waarschuwingssysteem bestaat uit 22 kleuren, variërend van lijkwit (‘niks aan het handje’) via rochelgroen (‘soort van nat’) en rumbruin (‘ga niet zelf, maar stuur je kinderen’) tot boomrattenzwart (‘De Apocalyps begint morgen’).
