Berichten

Geplaatst op

Generaal Jamón wint tv-debat


MATAQUINTOS – In een buitengewoon saai tv-debat is generaal Jamón, zoals verwacht, gisteren als winnaar uit de bus gekomen. De vier uur durende tv-uitzending liet het Managuayaanse staatshoofd als vrijwel enige spreken.

Presentator Oli Mungo Chávez introduceerde, na een kort welkomstwoord, zwetend de generaal, waarna een langdurig applaus losbarstte. Daarop nam Jamón het woord en richtte zich ruim drie uur en drie kwartier lang tot de natie. De enige interruptie kwam na drie uur en twintig minuten van de liberale leider Marco Ruteño, die naar het toilet moest.
 

Het was het enige spannende moment van het debat: Jamón reageerde als door een wesp gestoken en eiste dat Ruteño zijn blaas beheerste ‘als een man’. Tevens bleek met deze interruptie dat alleen de microfoon van Jamón echt was, en die van de vier politieke leiders van opgesteven papajapulp. Ruteño verliet huilend de studio.    

Het laatste kwartier van de uitzending was bedoeld voor debat tussen de overgebleven politici, maar door gebrek aan geluidsversterking, en een reclameblok van elf minuten, kwam dat nauwelijks uit de verf.

Overigens zijn de politieke partijen in de militair-democratische republiek Managuay het op vrijwel alle fronten eens. Politici strijden voor hun eigen hachje tijdens de campagne voor de algemene benoemingen van 9 juni aanstaande. Dan deelt generaal Jamón het nieuwe parlement in.

Geplaatst op

Achtergebleven lid van de ‘Guays’ droomt van betere tijden

Stadsgezicht in Mataquintos, Managuay

JOHANNESBURG – Nu Uruguay zich geplaatst heeft voor de WK-kwartfinale en Paraguay als favoriet geldt in het duel tegen Japan van vandaag, voelt Managuay, het enige lid van de ‘Guays’ dat zich niet eens kwalificeerde, buitengesloten.

‘Dertig jaar geleden waren de Guays een hechte club,’ vertelt Armando Pedrito, aanvaller van het nationale voetbalelftal van Managuay, dat net collectief op borgtocht vrij is uit de gevangenis van Johannesburg. ‘In de tijd van mijn vader was er veel meer saamhorigheid.’ De vader van Pedrito, destijds elektricien en als zodanig beul in dienst van de militaire dictatuur, werkte veel samen met collega’s uit Zuid-Amerika.
Ook middenvelder Enrique Marcanto deelt in de melancholie. ‘Er was meer uitwisseling in die jaren. Mensen deden ‘een rondje Guays’.’ Marcanto doelt hiermee op het vrije verkeer van politieke gevangenen, die destijds konden worden gearresteerd in Asunción (Paraguay), gemarteld in Mataquintos (Managuay) en bij Montevideo (Uruguay) in de Atlantische Oceaan geworpen.
Met de democratie in Paraguay en Uruguay kwam een einde aan die periode.
Geplaatst op

Veel geld zoek bij Serious Request

Het productieteam van Serious Request Managuay presenteert
vol trots de wc-eenheden achter het Glazen Huis

CHACO – Serious Request in Managuay is vrijwel al zijn geld kwijt. De verdenking gaat richting de dj’s in het Glazen Huis.

Terwijl de teller zondagavond nog op 442.000 peso aan donaties stond, trof de notaris vanochtend nog maar 4 peso aan in de kluis. Buiten de notaris hebben alleen de drie radio-dj’s een sleutel van het depot, dat zich in het Glazen Huis bevindt. ‘Het is een mysterie,’ zei dj Alejandro Muffuletta na de ontdekking. Oplettende luisteraars hoorden intussen op de achtergrond iets wat leek op het ploppen van een champagnekurk en onderdrukt gejuich. Volgens getuigen arriveerde vannacht bovendien een Ferrari-dealer met een vel papier bij het Glazen Huis en vroeg ‘om op de stippellijn te tekenen.’

Critici wijzen erop dat bij de Managuayaanse versie van Serious Request, die dit jaar voor het eerst wordt georganiseerd, integriteit nooit een prioriteit is geweest. Zo wilden de dj’s wel vasten, maar alleen binnen een straal van 300 meter van een McDrive. Ook is nog steeds onduidelijk voor welk goed doel geld wordt ingezameld. Aanvankelijk zou het Rode Kruis daar zeggenschap over krijgen, maar daar stak de militaire junta een stokje voor. De minister van Defensie ‘studeert nog’ op de materie, maar hij heeft zich al laten ontglippen dat de gespen van het officierskorps ‘wel een karaatje goud erbij mogen krijgen.’

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: De rebellen

Maohattan

‘Excellentie, wanneer begint u vredesbesprekingen met de maoïstische rebellen?’ De fotocamera’s flitsen. ‘Niet eerder dan op het juiste moment,’ bast generaal Bernardo Moto y Tomo, de Managuayaanse minister van Defensie en Kinderdagverblijven. ‘En dat is wanneer het hoofd van de laatste rebel op mijn stoep ligt.’

Wat Colombia doet, doet Managuay uitdrukkelijk niet: onderhandelen met terroristen. Zo zelfverzekerd als de FARC op dit moment achter een vergadertafel op Cuba zit, zo wanhopig houdt de maoïstische rebellenbeweging De Oplichtende Pad zich schuil in de jungle. Al decennia dragen in Managuay links en rechts om de zeven jaar de macht aan elkaar over. De Terechte Staatsgreep van generaal Jamón vond plaats in 2006, dus dit jaar dienen de militairen het veld te ruimen. Maar die maken geen haast.

Niet dat het de rebellen slecht gaat. De Managuayaanse communisten interpreteren het Rode Boekje van Mao zoals Bram Moszkowicz de regels van de Nederlandse Orde van Advocaten: losjes. Rebellenleider Fernando Sapo spreekt van ‘een beweging van principes’, maar ondertussen beschikt zijn hoofdkwartier als enige maoïstische bolwerk ter wereld over een Kentucky Fried Chicken en een meubelboulevard.

Tot 2008 was er zelfs sprake van een heuse vastgoedboom: maoïstische projectontwikkelaars verdienden miljarden peso’s met de bouw van luxeappartementen, multiplexcinema’s en een ultramodern bankendistrict genaamd Maohattan. Het einde kwam tegelijk met de economische crisis, maar dat was toeval – de torenflats verrieden simpelweg de ligging van het rebellenkamp en regeringstroepen stormden eropaf. Binnen twee maanden woonden de rebellen weer in uitgegraven gaten in de grond.

Een laatste vraag aan de minister. ‘Volgens de buitenlandse pers wil de junta geen vrede, omdat ze baat heeft bij oorlog. Klopt dat?’ ‘De buitenlandse pers is drek,’ antwoordt Moto y Tomo. Hij staat op. ‘Maar ik moet weg nu, ik heb een diner met Vicente Corriente, de directeur van wapenfabrikant ManaBomba.’
Enrique Furioso

Foto Conrado Blanco
Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Ook slager vindt balans tussen werk en privé


DON BOSCO – Héctor Stanislao, slager uit Don Bosco, heeft lang gezocht naar een goede balans tussen zijn werk- en privéleven. De uitkomst: zijn echtgenote en acht kinderen werken vanaf vandaag mee in de slagerij.

‘Zo zien we elkaar ook nog eens vaker,’ aldus de glunderende ondernemer. ‘Normaal zag ik mijn familie pas om elf uur ’s avonds terug. Nu beginnen we om drie uur ’s ochtends – gezamenlijk – met het uitbenen van een varken.’
‘Ik zag Héctor vroeger niet zo vaak. En als hij dan ’s avonds thuiskwam, sloeg hij me meteen met de riem. Nu zie ik hem de hele dag, maar hij slaat me maar vier of vijf keer. Relatief gezien is onze relatie er dus minder gewelddadig op geworden,’ aldus een lachende Mercedes Stanislao, echtgenote van Héctor.
‘Ik snapte nooit waarom papi zo naar varken stonk. Nu ruik ik zelf ook zo,’ aldus een knipogende Wálter Stanislao, Héctors derde zoon.
Nou Héctor, jij hebt het goed voor elkaar!
En u? Hoe balanceert u tussen werk en privé?
Dit bericht maakt onderdeel uit van de Postbus 43-campagne ‘Balanceren doe je zo’ van het Ministerie van Propaganda.
Geplaatst op

Debat: Liberalen verliezen fors in peiling

VVD-leider Mark Rutte is geen goede bekende van zijn Managuayaanse ambtsgenoot

SAN LUÍS – Het lijsttrekkersdebat van gisteravond heeft fors verlies opgeleverd voor de Liberalen. Dat blijkt uit een peiling gehouden onder generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay.

In het debat, dat plaatsvond in het Teatro Colón in San Luís, noemde de liberale voorman Marco Ruteño de juntaleider slechts negentien keer, veel minder vaak dan zijn collega’s. Eenmaal gebruikte hij de term ‘Hij die de regen naar onze akkers commandeert’, wat in deze tijden van droogte als een belediging kan worden gezien. Het verwachte aantal zetels van de Liberale Partij werd prompt gehalveerd.

De overige lijsttrekkers konden de goedkeuring van Jamón wel wegdragen. Zo kwam de socialistische leider Sansón beter uit de bus dan zijn ultrasocialistische rivaal Romero. Romero wist tijdens het debat geen verschil te noemen tussen beide partijen op het gebied van drankbeleid. Daarop zei Sansón dat hij het alcoholpercentage van wijn wil verhogen. ‘Omdat wij denken dat dit nut heeft.’ Aangezien generaal Jamón een groot wijnliefhebber is, leverde hem dit drie zetels op.

Juntaleider Jamón bepaalt de zetelverdeling bij de parlementsbenoemingen van 12 september. Zijn humeur wordt dan ook angstvallig in de gaten gehouden. Anonieme medewerkers lekken de stand daarvan regelmatig aan de pers, en baseren zich daarbij onder meer op het aantal geconsumeerde borrelnootjes (goed) en de keren dat Jamón in woede zijn huisvaraan tegen de televisie slingert (slecht).

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Sint-Cerberus

Kindertekening van Sint-Cerberus

Avond. De kachel zoemt, buiten bromt een lama. De zeven kinderen van Paco en Panchita slaken een gaap – en op dat moment knalt de deur open. ‘Vrolijk Sint-Cerberus!’ Een prikkende nevel vult de ruimte. Drie zwartgeverfde mannen stormen naar binnen en bekogelen met ontelbare harde brokken de kleintjes, die huilend en gillend het erf op stuiven. Dan sjokt een man met een rode mijter, rode poncho en een stok de kamer binnen. Oom Diego – want die is het – ploft neer in een fauteuil. ‘Zo. Nu eerst een tequila.’

De Managuayaanse Sinterklaas heet Sint-Cerberus en is een kindervriend op wie niet alle kleintjes zich verheugen. Met San Cerbero verkleden vaders en ooms zich als een christelijke heilige – of als diens hulpje Pedro el Negro – om hun kroost te verrassen. Aangezien het feest echter wordt gezien als een excuus om het collectief op een zuipen te zetten en de verrassing bestaat uit een wolk pepperspray en een spervuur van keiharde snoepjes (de cagarrutas), houdt menige Managuayaanse kleuter er een trauma aan over.

Vorig jaar werd in Mataquintos zelfs een opvanghuis geopend voor slachtoffertjes van de goedheiligman. De opening werd ontsierd door een menigte aangeschoten Sint-Cerberussen voor de ingang, die tientallen in brand gestoken kinderknuffels naar binnen probeerden te gooien en de Managuayaanse versie brulden van ‘Ach vaderlief, toe drink niet meer’.

Als alle kinderen weer rustig in bed liggen, schenken Paco en Panchita een borrel in. Ze bedanken oom Diego. Wat is eigenlijk de lol van het feest? Paco: ‘Degene die Sint-Cerberus speelt, heeft een goede tijd.’ Panchita lacht: ‘Maar die is dan ook dronken.’ Dus iedereen is opgelucht als Sint-Cerberus eind december weer vertrekt? ‘Jazeker,’ roept oom Diego vanuit zijn fauteuil. ‘Dan kunnen we die mormels tenminste weer zónder poespas de stuipen op het lijf jagen!’
Noud Nijssen

Foto Persbureau Managuay

Deze culturele reportage was eerder in afwijkende vorm te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Dood Nederlandse guerillastrijdster ‘vrijwel zeker’

De groenteburger van McDonald’s

LA LIBERTINA – Lobke Velstra, die als guerrilla met de antikapitalistische rebellen in Managuay strijdt, is mogelijk overleden. Ze zou zijn omgekomen bij een aanslag in McDonald’s.

Dat zegt mensenrechtenorganisatie Eigen Kinderen Eerst in La Libertina. ‘Het is zeer waarschijnlijk dat Lobke onder de slachtoffers zit,’ zegt een woordvoerster van de organisatie. ‘Zij was bijna negen jaar actief bij rebellenbeweging De Oplichtende Pad en permanent bij commandant Eduardo Nuñez Parlando, bijgenaamd ‘Apie’.’

Nuñez Parlando werd vorige week getroffen door een regeringsbombardement op de vestiging van McDonald’s in het kamp van de rebellen. Hoewel De Oplichtende Pad streeft naar een communistisch-maoïstische samenleving, heeft zij McDonald’s toegang verleend tot haar kamp vanwege ‘het latente socialisme’ dat de kleur rood zou uitstralen. Een bijkomende reden zou zijn dat rebellenleider Fernando Sapo een groot fan is van de McDonald’s-groenteburger.

Geplaatst op

Een land met een glimlach: MANAGUAY!

Managuay, slechts één reisdag verwijderd van Rio, Buenos Aires en Machu Picchu, geldt als een vergeten uithoek van Zuid-Amerika. Nog altijd wordt het land geassocieerd met staatsgrepen, onderdrukte indianen en een ontbrekende infrastructuur. Onterecht: de Managuayanen werken inmiddels aan een indrukwekkend netwerk van zandpaden. Een reis door ‘de baarmoeder van de papaja’.

De pocketreeks ‘Een land met…’ richt zich op nieuwsgierige Nederlanders op zoek naar minder bekende culturen, volkeren en investeringsmogelijkheden. Fragmenten uit de editie ‘Managuay’ zullen de komende tijd op deze website gepubliceerd worden.

Geplaatst op

Afgewezen cabaretiers beginnen knokpartij


SAN LUÍS – Het grootste cabaretfestival van Managuay, het Festival Cabaret de las Pampas, is zondagmiddag in stijl afgesloten: met een massale knokpartij.

De vlam sloeg in de pan nadat de organisatie de deelnemers bekend had gemaakt die door mochten naar de volgende ronde in het fameuze Teatro Colón van San Luís (foto). Terwijl tijdens de audities het publiek door middel van pistoolschoten zijn mening over de kandidaten kenbaar maakte, was het nu een deelnemend trio dat de spierballen liet zien. Raúl, Ramón y Ramona, afgewezen vanwege de ‘subtiliteit’ van hun dwerg-eet-een-brandende-slang-op-act, begon de apparatuur op het podium richting de juryleden te gooien. Daarop haalden de toeschouwers, die aan het eind van de middag door hun munitie heen waren, hun lasso’s tevoorschijn of wierpen zich op het meubilair.
De theatermakers Raúl, Ramón y Ramona waren tot november vorig jaar werkzaam als uitsmijter in een discotheek voor sumoworstelaars. Verwacht wordt dat ze, dankzij hun pleidooi van zondag, alsnog tot de volgende ronde worden toegelaten.
Geplaatst op

Herfst officieel begonnen

Voor Managuayaanse vrouwen is het altijd zomer

MATAQUINTOS – In Managuay is de herfst begonnen: vanochtend om 06.14 uur stond de zon precies boven de evenaar.

De inwoners van Managuay maken zich op voor broeierige dagen van 40 graden Celsius, fiësta’s met door de straten trekkende muzikanten en een piek in het aantal tienerzwangerschappen – kortom, zoals eigenlijk elk jaargetijde in het Zuid-Amerikaanse land.

Overigens is vanochtend alleen de astronomische herfst begonnen. Voor meteorologen ging de herfst al op 1 maart van start. Wat de Managuayaanse vrouwen betreft, is het – afgaande op hun kleding (zie foto) – altijd hoogzomer en voor de duizenden politieke gevangenen in de militaire dictatuur is het het hele jaar winter.