Berichten

Geplaatst op

Popfestival: leger grijpt in

Persfoto van Los Cojones anno 2010

TIERRA DUCATA – Vanwege uitspraken van de organisatie is muziekfestival Pop Pentecostés maandag ruw beëindigd door het leger.

Het gerucht ging gisterochtend dat festivalbaas Juan Smatés thuis, vanachter de krant, tegen zijn vrouw, zou hebben gezegd dat als de regering-Jamón de voorgenomen bezuinigingen op cultuur daadwerkelijk gaat uitvoeren, ‘Pop Pentecostés het nog wel eens moeilijk zou kunnen krijgen.’ De minister van Defensie reageerde onmiddellijk met het sturen van twee tankdivisies en een bataljon parachutisten.

De militairen arriveerden binnen twee uur op het festivalterrein in Tierra Ducata in Zuid-Managuay, waar zij het hoofdpodium in lichterlaaie zetten. De band Los Cojones, die voor het optreden het fenomenale bedrag van 1,3 miljoen peso (ca. 53 euro) mocht toucheren, probeerde door te spelen. Toen een panfluit echter vlam vatte, werd het optreden gestaakt.

Wie het gerucht rond festivalbaas Smatés verspreid heeft, is niet bekend gemaakt. Smatés overweegt een echtscheiding.

Geplaatst op

Rozen verzuimden vergunning aan te vragen


MATAQUINTOS – In het centrum van Mataquintos is een groep rozen tot bloei gekomen. De autoriteiten hebben ze onmiddellijk verbrand.

De rozen bloeiden zonder vooraankondiging op het Plein van de Eeuwige Agressie. Volgens een dienstdoende militair ging het om een ‘brutale provocatie’. Er zou geen vergunningsaanvraag zijn ingediend, ‘en zeker niet in vijfvoud.’
Geplaatst op

Cocaïneproductie neemt toe sinds Dirk Kuijt

Voetballer Dirk Kuijt in het tenue van Liverpool F.C.


MATAQUINTOS – Sinds Dirk Kuijt in 2006 aantrad bij de Britse voetbalclub Liverpool, is de illegale cocaïneproductie in Managuay vervijfvoudigd.

Dat maakte de narcoticabrigade van het Zuid-Amerikaanse land dinsdag bekend. Het hoofd van de brigade, kolonel Vladimir Costas Peña, noemt het verband ‘opvallend’, maar kan zijn vinger nog niet leggen op de precieze oorzaak. ‘Wel komt er elke maand een cocaplantage bij ter grootte van twintig voetbalvelden,’ zegt Costas Peña. ‘En wie kent de grootte van een voetbalveld beter dan Dirk Kuijt?’

Kuijt, die dinsdagavond nog op de grasmat stond in de wedstrijd Manchester City–Liverpool (3-0), wilde na afloop niets kwijt over de kwestie. ‘Ik denk dat we redelijk gespeeld hebben,’ zei hij. ‘De 1-0 werd natuurlijk ingeleid door balverlies van mij, maar de keeper dook wel heel knullig over het schotje van Sergio Aguero heen.’

Overigens is in Managuay niet alleen de illegale, maar ook de legale cocaïneproductie geëxplodeerd: staatsbedrijf Chihuahua S.A. verdiende in 2011 48 miljard euro aan de verkoop van harddrugs. In 2006 was dat nog 12 miljard.

Geplaatst op

Tv-vormgeving uit Managuay geëerd in boek

In Italië is de Managuayaanse stijl, zij het in gekuiste vorm, nog steeds dominant

HILVERSUM – In een boek over 60 jaar televisievormgeving in Nederland wordt ook de Managuayaanse stijl van tv-design genoemd: veel naakt.

Roy van Vilsteren schrijft in zijn boek Vorm van vermaak, dat vandaag verschijnt, hoe in de jaren 80 de ‘Managuayaanse stijl’ school maakte in Europa. Van Vilsteren: ‘Die stijl was nogal minimalistisch: een showtrap met op elke trede twee halfnaakte meisjes, meer hield het niet in.’ Italië ging overstag, maar in Nederland bleef het beperkt tot één experiment.

‘De NOS vond het wel interessant,’ vertelt Van Vilsteren. ‘Er is toen een ontwerper uit Managuay ingevlogen voor een proefuitzending van het Journaal. Die is bizar om te zien. Joop van Zijl leest in een Hawaïshirt voor over woningnood, terwijl achter hem Noraly Beijer, Henny Stoel en een piepjonge Pia Dijkstra wat door het decor kronkelen in strakke witte maillots en hoog opgesneden badpakjes.’
Na een evaluatie besloot de NOS om alles toch maar bij het oude te laten.

Geplaatst op

‘Managuay schreeuwt elke dag om cultuur’

Utrechters schreeuwen om cultuur, afgelopen zaterdag

MATAQUINTOS – De ‘schreeuw om cultuur’ die afgelopen zaterdag in Nederland te horen was, klinkt in Managuay elke dag. Het gaat dan vooral om kunstenaars die door de militaire dictatuur worden gemarteld.

Dat zegt Frederik de Zeeuw, de Nederlandse consul in de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur. De Zeeuw zegt tientallen artiesten te kennen die in strafkampen vastzitten. ‘Vreselijk,’ aldus de consul. ‘Vooral als je bedenkt dat ze dat hadden kunnen vermijden door vooraf gewoon even goedkeuring te vragen voor hun schilderwerkje of gedicht.’

De Zeeuw, die naast een van de grootste stedelijke strafkampen van Managuay woont, hoort elke nacht de wanhoopskreten van kunstenaars in de martelcellen. ‘Afschuwelijk,’ bekent hij. ‘Vooral als je de volgende dag weer vroeg op moet. Ik doe verdomme geen oog meer dicht.’

Geplaatst op

Rayonhoofden slaags, vergadering opgeschort

Een moddermeester test het parcours bij La Libertina. Oordeel: nog te nat

LA LIBERTINA – De rayonhoofden van de vereniging De Noordelijke Elf Steden hebben zondagavond al na tien minuten hun bijeenkomst moeten afbreken als gevolg van een onderlinge knokpartij, waarschijnlijk wegens alcoholmisbruik.

Voorzitter Wílmer Wáffler verwacht echter dat de besprekingen vandaag kunnen worden hervat, nu hij de rayonhoofden op het protocol heeft gewezen. ‘Dronken zijn is geen punt, maar vechten moet echt wachten tot na de vergadering.’
Wáffler roept iedereen op het hoofd koel te houden, maar de aanhoudende droogte in Managuay heeft een ware Elfstedenkoorts losgemaakt. Het is dan ook voor het eerst in vijftien jaar dat er ‘oriënterend overleg’ plaatsvindt over de Elfstedenrace.

De Elfstedenrace (in het Spaans: la Carrera de Once Cuidades) is een 200 kilometer lange autorally over natuurmodder in het jungleachtige noorden van Managuay. Elke zomer weer wordt er nerveus gespeculeerd over de toestand van de modder: die moet hard zijn, maar zacht genoeg om zoveel brandstof te verbruiken dat bij elk van de elf steden op het parcours moet worden bijgetankt – benzine voor de auto, veel alcohol voor de chauffeur.
De tocht werd voor het laatst in 1997 verreden: winnaar werd Evo de Bembas, nu cocaboer in Bolivia.

Geplaatst op

Lucía de Burgos (84) onschuldig verklaard


SAN LUÍS – Verloskundige Lucía de Burgos is na 48 jaar gevangenschap eindelijk vrij. Volgens Justitie heeft zij in de jaren 60 toch geen baby’s op afstand verwekt om met hun vlees en bloed een enchiladarestaurant te beginnen.

De Burgos trok in 1961 de aandacht toen tijdens een van haar diensten op de afdeling verloskunde van het stadsziekenhuis van San Luís een baby werd geboren. Ze werd onmiddellijk op non-actief gesteld. Een ingeschakelde statisticus concludeerde dat het geboortecijfer tijdens diensten van De Burgos ‘exorbitant hoog’ was. Nu is gebleken dat de expert het geboortecijfer onder meer vergeleek met dat van een metselaar.
Collega’s van De Burgos, die haar wel eens betrapten met een boek, noemden haar ‘raar’ en zeiden dat ze ‘stonk’. Langzaam ontstond het vermoeden dat De Burgos baby’s opwekte bij niet-zwangere vrouwen ten behoeve van de carrière van haar man, een mislukte kok. Een militaire rechtbank bestempelde haar in 1962 tot heks en De Burgos verdween achter de tralies.
De minister van Justitie, generaal Oswaldo Belém, heeft nu verklaard dat het onderzoek ‘waarschijnlijk enkele hiaten bevat.’ Daarna smeekte hij De Burgos om hem niet te bezwangeren.
Overigens herhaalde Belém slechts een officieel vonnis van elf jaar geleden, maar De Burgos kon niet eerder vrijkomen omdat haar dossier zoek was.

Geplaatst op

‘Finale Copa: Uruguay–Paraguay–Managuay’

De beslissende penalty van de Paraguayaan Verón

MATAQUINTOS – De Managuayaanse voetbalbond komt vandaag met een voorstel om de finale van de Copa América niet door twee, maar door drie landen te laten spelen.

Bondsvoorzitter Armando Lutz Cachinga noemt een finale Uruguay–Paraguay–Managuay ‘een interessant idee, waar [de Zuid-Amerikaanse voetbalbond] Conmebol serieus naar zou moeten kijken.’ Cachinga vreest echter voor ‘starheid’. Hiermee doelt hij vermoedelijk op het feit dat Uruguay en Paraguay zich daadwerkelijk hebben geplaatst voor de finale van de Copa América aanstaande zondag in Buenos Aires, terwijl Managuay wegens geweldsincidenten niet eens mocht deelnemen aan het toernooi.

Cachinga ziet de nadelen van het voorstel – ‘met 33 spelers wordt het natuurlijk wat drukker op het veld’ – maar benadrukt dat de stadions vol zullen stromen. ‘En als de politie van Buenos Aires de Managuayaanse supporters goed fouilleert, hebben ze na afloop genoeg handwapens en bazooka’s om alle sloppenwijken van de stad een jaar lang koest te houden.’

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: El Aire Libre

50 Peso (r) en Lil’ Carmen

Op het podium wijzen vier mannen naar hun kruis. ‘Es un chihuahua en tu bolsillo?’ De menigte begint te blaffen. ‘O te gusta encontrarme?’ Een luid gejuich stijgt op, een daverende beat zet in. Boyband Los Cojones is de onbetwiste smaakmaker van muziekfestival El Aire Libre, niet in het minst dankzij hun hit ‘Is dat een chihuahua in je broekzak (of ben je gewoon blij me te zien)?’

El Aire Libre: wat in 1972 begon als een eenmalige hippiehappening is uitgegroeid tot een driedaags evenement en een vrijplaats in Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika. Qua sfeer is het Lowlands, qua muziek is het Pinkpop, qua drankgebruik is het het Oktoberfest – maar dan met zelfgestookte tequila in plaats van bier. ‘Natuurlijk kun je het zonder alcohol ook leuk hebben,’ zegt Marta (20), die bij haar tent op de festivalcamping tabasco druppelt in een weckpot met gefermenteerde lamamelk. ‘Maar niet hier.’ Haar vriendin Andrea (22) biedt twee patrouillerende militairen een slok rum aan, die ze gretig aanvaarden. ‘Je moet die gasten te vriend houden,’ zegt ze later. ‘Voor je het weet, liggen ze je in een bunker te toucheren.’ In de verte klinken de tonen van hiphopkleuters 50 Peso en Lil’ Carmen: ‘No estoy tu bitch, papá.’

Zo gemoedelijk als de eerste dag van El Aire Libre verloopt, zo dramatisch is de avond. Zoals gevreesd zorgt het optreden van Raúl, een singer-songwriter met regeringskritische teksten, voor reuring. Al na één lied neemt de zanger het woord ‘mensenrechten’ in de mond, waarop – vanuit het niets – vier militairen op het podium springen. Raúl stuift weg, chaos breekt uit. Onder gegil van het publiek wordt de rennende zanger met een elektrische stok bewerkt, terwijl een van de militairen roept: ‘Doorlopen, hier is niets te zien!’

El Aire Libre: Managuay op zijn puurst.
Noud Nijssen

Foto Lota del Horno

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

De drakenkop van koning Xi (1080–1130)

De Manca-beschaving kende voor de komst van de conquistadores een hoogontwikkelde beeldhouwkunst die unieke voorwerpen voortbracht. Zoals deze drakenkop, te zien in het Nationaal Historisch Museum in Mataquintos. Mancakoning Xi gaf rond het jaar 1100 opdracht tot wat het pronkstuk van zijn paleis moest worden en liet het, na 30 jaar beitelwerk, inleggen met robijnen, jade en saffieren. Overigens is ons ter ore gekomen dat de conservator van het museum vorige week naar Zaltbommel is gevlucht en de drakenkop op Marktplaats heeft gezet, dus koopjesjagers: wees er snel bij!

Foto Lota del Horno