Berichten

Geplaatst op

‘Laatste Avondmaal bestond uit snacks’

Het Laatste Avondmaal

LA LIBERTINA – Het laatste hapje waar Jezus Christus zich te goed aan deed, was waarschijnlijk een kipknots.

Dat zegt professor Felisbelo Sá van de Katholieke Universiteit van La Libertina in Managuay. Sá combineerde aanwijzingen uit diverse bronnen en concludeerde dat de dis van Christus en zijn discipelen was bezaaid met calorierijke kleinigheden, zoals gefrituurde kipknotsen, een stoofpotje van kikkererwten, aubergines en couscous overgoten met een laag gesmolten schapenkaas en – volgens Sá de favoriet van de Messias – een licht aangebrande puree van geitenmilt. Of het lijden van Christus iets met een verhoogde bloeddruk te maken heeft, kan Sá niet zeggen.

Het onderzoek werd mede mogelijk gemaakt door voedingsmiddelengigant Chihuahua S.A., dat vandaag een nieuwe hapjeslijn start middels de campagne ‘Hemelse snacks – Wat vet genoeg was voor de Verlosser, is toch zeker vet genoeg voor jou?’

Geplaatst op

Mladic werd verraden door zijn manicure

Ratko Mladic als opperbevelhebber van de Bosnisch-Servische troepen, begin jaren 90

LAZAREVO – Het is dankzij een tip van zijn manicure dat de Bosnisch-Servische generaal Ratko Mladic donderdag kon worden gearresteerd, zo blijkt nu.

Door Jens Mikkelsen

Mladic, die verantwoordelijk wordt gehouden voor de massamoord van Srebrenica in 1995, leidde de laatste jaren een teruggetrokken bestaan in het Servische dorpje Lazarevo, maar voor zijn tweewekelijkse uitje naar de plaatselijke nagelstudio maakte hij een uitzondering. Die ijdelheid lijkt hem nu fataal geworden. Uitbaatster Sandrina Pérez, een immigrante uit Managuay, werd donderdag woest op Mladic en besloot hem aan te geven.

‘Hij had heel mooie handen, maar alles moest snel, snel, snel,’ zegt Pérez over de telefoon vanuit haar nagelstudio SensatioNAIL. ‘Snel moest ik zijn nepnagels bijvullen, snel ging hij dan naar beneden, mijn meisjes bekrassen.’ Pérez runt in de kelder van haar studio tevens een bordeel. ‘Donderdagochtend was het weer raak: ze kwamen huilend en onder de nagellak naar boven. En betalen, ho maar. Dan zei hij: “Straks, als Slobodan Milosevic mijn cheques opstuurt.” Is Milosevic dood? Weet ik veel, ik ken zijn vrienden toch niet?’

Mladic leefde onder het pseudoniem Milorad Komadic, dat volgens sommigen begrepen moet worden als een anagram van ‘Moi, Ratko Mladic’. Volgens Pérez echter is het een anagram van ‘Moi, die vieze vuile wanbetaler’ – maar ze geeft eerlijk toe dat ze van spelling ‘de ballen verstand’ heeft.

Geplaatst op

Benoemingsnieuwtjes: alles wel in Managuay


MATAQUINTOS – Hoewel de nieuwe indeling van het nationaal parlement door generaal Jamón de gemoederen nauwelijks bezighield, meldt het Managuayaanse persbureau toch een groot aantal incidenten.

Voetbal met immigranten
MEZCUCHITO – Drie Boliviaanse immigranten zijn door een groep jongeren in Mezcuchito in hun eigen poncho’s gewikkeld en daarna gebruikt als voetbal. Op de vraag van een passerende politieagent waarom de jongens dat deden, antwoordden zij dat zonder de poncho’s de ledematen van de Bolivianen ‘zo vervelend uitsteken.’ De agent scoorde in het daaropvolgende potje overigens de winnende treffer.

Stembus eten
SAN ALTO – Een 22-jarige officier uit San Alto heeft een 49-jarige plaatsgenote gedwongen een stembus op te eten. De officier had gezien hoe de vrouw zelf geschreven stembiljetten met de naam van generaal Jamón erop in de bus had gedaan en had haar daarop berispt. Stembusfraude zou een democratische stap zijn waarvoor Managuay nog lang niet klaar is, aldus de officier.
Ruzie Socialisten en Liberalen
MATAQUINTOS – Amper een dag in functie is er nu al ruzie uitgebroken tussen de Socialistische en de Liberale fractie in het parlement. Beide fracties willen de zetels bezetten ter rechterzijde van het spreekgestoelte, waar de microfoons beter zouden zijn. Aangezien het Managuayaanse parlement geen microfoons telt, vermoeden critici een dieper liggende reden: aan de rechterzijde is ook de ingang naar het parlementaire bar-restaurant.
Ook ligt de algemene ingang van het parlement aan de rechterzijde, zodat de volksvertegenwoordigers direct na begin van de werkdag voor het happy hour kunnen aanschuiven (14:00 – 16:00 uur).
Geplaatst op

Toerisme: Topless bar China Delight

Entree van de Chinese topless bar China Delight, Mataquintos

Volgens sommigen heerst in het uitgaansleven van Mataquintos een eerlijke moraal. Zo zou je met een gerust hart naar een topless bar kunnen gaan, waar je voor een redelijke prijs mag kijken naar prachtige, vrolijke jongedames met alleen een onderbroekje aan. De kans dat drie portiers 25 euro uit je portemonnee intimideren voor anderhalf uur in een rokerig hol van twintig vierkante meter, waar drie onverzorgde moeders met snorren weigeren hun schipperstruien uit te trekken voordat je minstens 50 euro bijbetaalt voor een special treatment, zou nihil zijn.

Dat is echter niet het geval.

Geplaatst op

Couleur locale: De markt van Bembibamba

Managuay mag dan na Haïti het armste land van het westelijk halfrond zijn, de spilzucht van zijn inwoners is ongekend. Zo ging de bestuurder van deze tractor aanvankelijk alleen naar de markt van Bembibamba voor ‘een papaja en misschien nog een bosje koriander.’

Geplaatst op

De Managuayaanse volkskeuken

Een Managuayaanse specialiteit: in restolie gedrenkte lamaschijven

Volgens sommigen kun je overal in Managuay in een willekeurig straatrestaurantje een net zo gezonde en vetarme lunch krijgen als in Berlijn of Stockholm. Dat is echter niet het geval.

Geplaatst op

Seksfeesten Berlusconi stellen ambtenaren teleur

Silvio Berlusconi: honderdduizenden euro’s aan juwelen, leningen en cadeautjes

ROME – Silvio Berlusconi heeft bevriende ambtenaren uit Managuay teleurgesteld door in 2010 honderdduizenden euro’s uit te geven aan zijn seksfeesten. ‘Veel te duur,’ aldus de gedesillusioneerde Managuayanen.

De ambtenaren maakten deel uit van een werkgroep die de beroemde bunga-bunga-feesten van de Italiaanse premier onderzoekt. Het staatshoofd van Managuay, generaal Jamón, zou zijn nieuwjaarsreceptie ook wel willen vervangen door een wekelijkse orgie van drank, drugs en blote tienermeisjes. Nu komt echter de aap uit de mouw: het is duur.

‘Hier hebben we in Managuay geen geld voor,’ zegt de voorzitter van de werkgroep, Sancho Panza (geen familie). ‘We hadden op een beter verdienmodel gehoopt.’ Toch ziet Panza mogelijkheden om het Italiaanse concept aan te passen aan de Managuayaanse werkelijkheid. ‘Meneer Berlusconi kan de meisjes geld bieden, generalissimo Jamón de dreiging van levenslange lijfstraffen.’

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Technologie

‘En dit,’ zegt de gids, ‘is de internetzaal.’ Onder een cirkelvormig plafond, gestut door Griekse zuilen, staat een mahoniehouten bureau met een computer erop. Het inbelmodem verspreidt een ratelend geluid. ‘Een pc,’ constateert de collega van Le Monde, en krabbelt op zijn blocnote. ‘Is het een Windows 8?’ De gids, die op het toetsenbord tikt, begint onbedaarlijk te lachen. ‘Windows 8?!’ Een traan uit zijn oog vegend: ‘Wij zijn inmiddels verder. Dit is een Windows 95.’

Er zijn veel terreinen waarop Managuay een achtergestelde positie inneemt, en technologie is er beslist een. In dit cassetteland verzamelen zich op feestjes steevast vijf mannen rondom je cd-speler en stoten bewonderende fluittonen uit. Videotheken doen er goede zaken, en niet zelden rangschikken ze hun films op Betamax, Video 2000 en VHS.

Ook wat computers betreft, is Managuay een vergaarbak van verouderde technologieën. In Valle de las Tetas – het Silicon Valley van Managuay – werd vorig jaar de lancering van Windows 95 groots gevierd. ‘Vanaf nu telt Managuay mee als computerland,’ ronkte de licentiehouder. ‘De Commodore 128 gaat het héél lastig krijgen.’ Vijf minuten in de demonstratie van het nieuwe besturingssysteem crashten alle computers.

Desalniettemin breidt de digitale wereld zich in het Zuid-Amerikaanse land als een olievlek uit. Bedroeg het aantal officiële internetaansluitingen in 2011 nog vier, een jaar later stond de teller al op elf. En dat is bijzonder, voor een land waar vooral ouderen liever vertrouwen op nieuwsvoorziening per telex, telegraaf en postduif.

Nadat hij de journalisten verschillende kleuren diskettes heeft getoond – ‘een soort floppy, maar dan hard’ – stapt de gids naar de pc en zegt triomfantelijk: ‘Nu moet u dít maar eens bekijken!’ Staand voor de computermonitor betrekt zijn gezicht. ‘Puñeta!’ brult hij. ‘Een half uur gelul en nóg is die foto van Gloria Estefan niet geladen!’
Roger Abrahams

Geplaatst op

Rechter proces-Chodorkovski opgeleid in Managuay

Rechter Viktor Danilkin in zijn werkkamer

MOSKOU – Managuay traint internationale rechters. Opmerkelijk, voor een militaire dictatuur waar het woord voor ‘vonnis’ gelijkstaat aan dat voor ‘mening’.

Zo zou de Russische rechter Viktor Danilkin, die gisteren ex-oliebaron Michaïl Chodorkovski schuldig verklaarde in een dubieus proces, een tweejarige opleiding hebben gevolgd aan de Militaire Universiteit van Mataquintos (MUM). En dat was te zien, vindt de rector van de universiteit, kolonel Rodrigo Caballo: ‘Hoe Viktor opeens alle journalisten de rechtszaal uit stuurde! In de Sovjetunie zouden ze daar een reden voor hebben gegeven. Maar voorspelbaarheid, daar heeft een echte dictatuur een broertje dood aan!’

Canoli, wiens school goede banden heeft met onderwijsinstituten in Noord-Korea, Soedan en Iran, bespeurt een mondiale tendens naar ‘flexibele rechtspraak’. Nederland voorspelt hij een grote toekomst. ‘Dat showelement in uw systeem, met dat Wilders-proces en die advocaat die jonge tv-meisjes verleidt – dat kan nog iets worden!’

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Sint-Cerberus

Kindertekening van Sint-Cerberus

Avond. De kachel zoemt, buiten bromt een lama. De zeven kinderen van Paco en Panchita slaken een gaap – en op dat moment knalt de deur open. ‘Vrolijk Sint-Cerberus!’ Een prikkende nevel vult de ruimte. Drie zwartgeverfde mannen stormen naar binnen en bekogelen met ontelbare harde brokken de kleintjes, die huilend en gillend het erf op stuiven. Dan sjokt een man met een rode mijter, rode poncho en een stok de kamer binnen. Oom Diego – want die is het – ploft neer in een fauteuil. ‘Zo. Nu eerst een tequila.’

De Managuayaanse Sinterklaas heet Sint-Cerberus en is een kindervriend op wie niet alle kleintjes zich verheugen. Met San Cerbero verkleden vaders en ooms zich als een christelijke heilige – of als diens hulpje Pedro el Negro – om hun kroost te verrassen. Aangezien het feest echter wordt gezien als een excuus om het collectief op een zuipen te zetten en de verrassing bestaat uit een wolk pepperspray en een spervuur van keiharde snoepjes (de cagarrutas), houdt menige Managuayaanse kleuter er een trauma aan over.

Vorig jaar werd in Mataquintos zelfs een opvanghuis geopend voor slachtoffertjes van de goedheiligman. De opening werd ontsierd door een menigte aangeschoten Sint-Cerberussen voor de ingang, die tientallen in brand gestoken kinderknuffels naar binnen probeerden te gooien en de Managuayaanse versie brulden van ‘Ach vaderlief, toe drink niet meer’.

Als alle kinderen weer rustig in bed liggen, schenken Paco en Panchita een borrel in. Ze bedanken oom Diego. Wat is eigenlijk de lol van het feest? Paco: ‘Degene die Sint-Cerberus speelt, heeft een goede tijd.’ Panchita lacht: ‘Maar die is dan ook dronken.’ Dus iedereen is opgelucht als Sint-Cerberus eind december weer vertrekt? ‘Jazeker,’ roept oom Diego vanuit zijn fauteuil. ‘Dan kunnen we die mormels tenminste weer zónder poespas de stuipen op het lijf jagen!’
Noud Nijssen

Foto Persbureau Managuay

Deze culturele reportage was eerder in afwijkende vorm te lezen in de Volkskrant.