Generaal Jamón wint tv-debat


MATAQUINTOS – In een buitengewoon saai tv-debat is generaal Jamón, zoals verwacht, gisteren als winnaar uit de bus gekomen. De vier uur durende tv-uitzending liet het Managuayaanse staatshoofd als vrijwel enige spreken.

Presentator Oli Mungo Chávez introduceerde, na een kort welkomstwoord, zwetend de generaal, waarna een langdurig applaus losbarstte. Daarop nam Jamón het woord en richtte zich ruim drie uur en drie kwartier lang tot de natie. De enige interruptie kwam na drie uur en twintig minuten van de liberale leider Marco Ruteño, die naar het toilet moest.
 

Het was het enige spannende moment van het debat: Jamón reageerde als door een wesp gestoken en eiste dat Ruteño zijn blaas beheerste ‘als een man’. Tevens bleek met deze interruptie dat alleen de microfoon van Jamón echt was, en die van de vier politieke leiders van opgesteven papajapulp. Ruteño verliet huilend de studio.    

Het laatste kwartier van de uitzending was bedoeld voor debat tussen de overgebleven politici, maar door gebrek aan geluidsversterking, en een reclameblok van elf minuten, kwam dat nauwelijks uit de verf.

Overigens zijn de politieke partijen in de militair-democratische republiek Managuay het op vrijwel alle fronten eens. Politici strijden voor hun eigen hachje tijdens de campagne voor de algemene benoemingen van 9 juni aanstaande. Dan deelt generaal Jamón het nieuwe parlement in.

Joran van der Sloot bekent ook tweede moord

Joran van der Sloot legde gisteren in de rechtszaal in Lima, Peru, een schuldbekentenis af

LIMA – Joran van der Sloot heeft woensdag in Peru naast de moord op Stephany Flores ook de moord op de dochter van een hoge politicus bekend.

Dat berichtte het staatsjournaal van buurland Managuay gisteren. Van der Sloot zou eind vorig jaar Ronaldiña Casimontes hebben geprobeerd te verleiden, de oudste dochter van de voorzitter van het Managuayaanse parlement. Toen zij zijn avances afwees, zou hij haar uit woede hebben gewurgd en daarna het jacht van de familie Casimontes hebben verpletterd met een T-100-tank.

Critici vermoeden dat het verhaal een verzinsel is van de vicevoorzitter van het Managuayaanse parlement, die zich vlak na Kerst uit jaloezie op het jacht heeft uitgeleefd en nu een zondebok zoekt. Zij wijzen er met name op dat Ronaldiña Casimontes gewoon leeft.

Het is in de militaire dictatuur Managuay een goed gebruik dat politici hun misstappen in de schoenen van buitenstaanders proberen te schuiven. In dezelfde nieuwsuitzending werd Van der Sloot beschuldigd van het in de rivier de Araná afzinken van een prostituee die bekend stond als ‘De Vrouw Met De Snor’, het seksueel bedreigen van lama’s in een afgelegen Andesprovincie en het morsen van rode wijn over de jurk van politiek verslaggeefster Maria Bulaños, die afgelopen zondagmiddag een verjaardagsfeestje gaf voor haar zevenjarige zoontje Felipe.

Ook zo bekaf door Bouterse? Drink amNESTEA!

amNESTEA – ook geschikt voor cocktails!

Ben jij ook zo futloos geworden van de politiek in Suriname?

Drink dan amNESTEA!

amNESTEA is een heerlijk verfrissende drank met de lekkerste thee-extracten waar je helemaal van opkikkert.
amNESTEA drink je samen met je vrienden, of ze nu voor of tegen de nieuwe wet van Desi Bouterse zijn.
Vergeet de vieze, chemische smaak van de ijsthee die je vroeger dronk. Want in het leven moet je vooruitkijken, niet achterom. amNESTEA is er in de smaken mango, kouseband en roti kip.

Illegaal lekker!

amNESTEA is een gedeponeerd merk van Chihuahua S.A., Managuay.

Afrika wacht beschavende missie door ‘bloedzuiver’ volk

Een staatkundige kaart van Afrika. De Managuayaanse bezittingen bevinden zich ergens linksboven.

MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay maakt zich op voor een ‘beschavende missie’ in haar nieuw verworven gebieden in Afrika. ‘We gaan ze onze cultuur bijbrengen: panfluit, poncho en preventief fouilleren.’

Dat heeft de Managuayaanse minister van Buitenlandse Zaken, generaal Arnoldo Pelotón, zondag bekend gemaakt. ‘Het is onze beurt. Europa heeft in het verleden haar sporen in Afrika achtergelaten: uitbuiting, willekeurig getrokken landsgrenzen, apartheid. Wij zullen dus met iets nóg beters moeten komen, en dat gaan we doen ook.’ Afgelopen november veroverde een Nederlandse rallyrijder, inderhaast tot honorair consul van Managuay gebombardeerd, onder meer een putdeksel en een muur op verschillende locaties in West-Afrika.

Pelotón sprak van een ‘white man’s burden’, die alleen uitgevoerd kan worden ‘door hen die zuiver zijn van bloed.’ Volgens zijn vorig jaar verschenen biografie is de generaal zelf half Hongaars, half Spaans, half Portugees, half Albanees, half Belgisch, half Italiaans, half Manca, half Inca en een kwart Azteek. De biograaf geeft overigens ruiterlijk toe ‘geen rekenwonder’ te zijn.

Pelotón maakte ook bekend dat de Afrikaanse bezittingen als ‘Oost-Managuay’ deel zullen uitmaken van het moederland. Dat beide gebiedsdelen door de Atlantische Oceaan van elkaar worden gescheiden, noemde hij ‘een ondergeschikte logistieke kwestie.’

Zie ook:
Managuay claimt land in Afrika
Rallynieuws: Foto consul roept vragen op
Rally van start, honorair consul legt uit
Nederlandse coureur gaat land veroveren voor Managuay

Staat: De geheime informanten


Het systeem van de traidores, de geheime informanten van het dictatoriale regime, is in Managuay niet waterdicht. In de krottenwijken onderscheiden deze verklikkers zich zelfs bewust van hun armere buurtgenoten door van het extra inkomen zo snel mogelijk een of twee luxe personenbusjes aan te schaffen en deze vervolgens demonstratief voor hun deur te parkeren (of voor hun douchegordijn, afhankelijk van wat als deur fungeert).

Politiek: Sociale woningbouw


Een van de speerpunten van het linkse, maoïstische kabinet van 2004–2006 was het aanpakken van de woningnood. De maoïsten beloofden om alleen al in de hoofdstad twee miljard huizen te bouwen, maar realiseerden er in heel Managuay slechts vier. Mogelijk omdat zij het gelijkheidsprincipe ook uitbreidden naar dieren: zo verkregen gekko’s het recht op een verlichte doorzonwoning in alle openbare ruimtes. Hier bestuderen twee geïnteresseerde kopers een pand.

Vakantieboekspel: de tiende winnaar!

Het album Tropical Gangsters van Kid Creole & The Coconuts

De vraag van het tiende Vakantieboekspel was: wat is het Managuayste lied? Wel, dat hebben we geweten. Ziehier de top 10 van de Managuayste platen ooit! De beste inzendingen zijn erin verwerkt, en de nummer 1… wint een exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek.

10. Easy lover – Phil Collins en Philip Bailey
9. Tequila sunrise – The Eagles
8. Mambo no. 5 – Lou Bega
7. Adieu, mein kleiner Gardeoffizier – Robert Stolz
6. Ticket to the tropics – Gerard Joling
5. We no speak Americano – Yolanda Be Cool
4. Follow the leader – The Soca Boys
3. Gangbang style – Manti Mantilopez *
2. Eins Zwei Polizei (Drei Vier Grenadier) – Mo-Do
1. I’m corrupt – Kid Creole and the Coconuts

Gefeliciteerd, Kid Creole! Door je eigen nummer toe te sturen, heb je een exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek gewonnen, dat op vrijdag 17 mei officieel verschijnt. Hoera!
Een eervollle vermelding is er voor Eelco Ligtvoet, die met zijn ‘Eins zwei Polizei’ net naast de winst greep. Hou vol, jongen.

Begin maart volgt Vakantieboekspel nummer elf – het een na laatste. Doe mee!

* Ingezonden door Frank V. Sorry Frank, maar we konden de bijbehorende videoclip niet vinden. Het lied zelf ook niet, trouwens.

Beroemde Managuayanen: De gebroeders Coño

Wat Handige Harry in Bassie en Adriaan was, zijn in Managuay de gebroeders Coño: de domste criminelen die je je maar kunt voorstellen. Zo besloten Tino en Pino Coño in de lente van 1999 een touringcar te stelen. Fout nummer 1: het bleek een touringcar van de politie. Fout nummer 2: het plaatselijke politiekorps zat er nog in. Dat een passerende toerist van de actie op klaarlichte dag bovenstaande (wazige) foto kon maken, wijst op fout nummer 3.

De gebroeders Coño kwamen ervan af met een paar rake klappen. Hun neef is conciërge bij het ministerie van Justitie en Showprocessen – vandaar.

Foto Rogelio de la Sierra

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Paus

De kerk in Mataquintos waar kardinaal Caramel de zondagsmis leidt

Rondom de tafel werpen twintig paar ogen een gespannen blik op kardinaal Angelino Armando Caramel. Deze tuurt, zweet, geeft een tikje tegen zijn baret, en draait dan met een machtige zwaai zijn rechterarm. Gelach, applaus. ‘Sí!’ Caramel balt zijn vuist van plezier: wéér gooit het hoofd van de rooms-katholieke kerk van Managuay elf bij de eerste worp, waarmee hij zijn inzet verdubbelt. Een medewerker van het illegale casino fluistert: ‘Craps is zijn favoriete dobbelspel. Hij komt hier direct na de zondagsmis.’

Voor het eerst heeft de wereld een paus uit Zuid-Amerika, maar het is de Argentijn Bergoglio geworden, oftewel Franciscus I. Wie zei dat kardinaal Caramel hoge ogen gooide, had het eerder over zijn gokverslaving: de Managuayaan was nooit een kanshebber en mocht zelfs niet naar het conclaaf komen. Voor Rome is Managuay een schandvlek die, zelfs na eeuwenlang boenen, maar niet van de toga gepoetst raakt. Het beleid: zo chic mogelijk negeren.

Maar dat is lastig. Van oudsher rijgt de Managuayaanse geestelijkheid de schandalen aaneen. Caramels voorganger, kardinaal Esposo, kreeg constant het verwijt dat hij zou baden in buitensporige weelde. Dat maakte hem zo woedend, dat hij geregeld zijn midweek shoppen in Madrid afzegde om het tegen te spreken. Beschuldigingen van seksueel misbruik pareerde Esposo evenmin handig. Lang bleef hij ontkennen dat zijn ondergeschikten homoseksuele affaires hadden met jonge jongens, want ‘onze priesters zijn échte mannen.’ Geen wonder dat de vorige paus hem ontsloeg. Diens keuze voor Caramel bleek echter ook geen gelukkige. Zijn bijnaam: ‘de hete tabberd’.

Kardinaal Caramel is klaar met spelen. Uitpuffend neemt hij plaats aan de bar en bestelt een verfrissing. ‘Whisky doble, on the rocks.’ Hij buigt zijn hoofd voor het gebed, alle omstanders bidden mee. Als we weer opkijken, kijken we in het grijnzende gezicht van Caramel. Hij heeft zijn borrel al op.

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto María Luísa Corazón del Ángel

1527: Madeleno Puig y Razón

De Rio Pimpo

Na een aantal stabiele jaren onder Spaanse gouverneurs begon Managuay eindelijk de eigenschappen te ontwikkelen waarmee wij het tegenwoordig nog steeds associëren: een agressieve buitenlandse politiek en een onbetrouwbaar, labiel bestuur. In 1527 namelijk formuleerde de nieuwbakken gouverneur Madeleno Puig y Razón voor het eerst een buitenlands beleid voor Managuay, onder de titel: ‘El mundo es managuayo’ (‘de wereld is Managuayaans’).

Daarin claimde hij alle gebieden tussen de Galápagos-eilanden (nu Ecuador), de monding van de Amazone (Brazilië) en Patagonië (Argentinië) als de zijne, en begon een leger te formeren dat ze voor hem moest veroveren. Toen de grote dag van de militaire campagne was aangebroken, op 5 april 1527, viel Puig y Razéon van zijn paard en brak zijn nek. De onderkoning van Peru, aan wie Puig y Razón verantwoording was verschuldigd, liet zijn lijk in stukken snijden en brandend in de Rio Pimpo werpen, met de mededeling ‘Krijg de pokken, coño’.

Couleur locale: Avenida José Clarentín

De Avenida José Clarentín is een van de opwindendste straten van junglehoofdstad La Libertina. Beroemde criminelen als Mañuel Barreño werden er vermoord, diva’s als Alessandra Lamangiattore liepen er syfilis op en ook vandaag is het een hectisch komen en gaan van kunstenaars, sjacheraars en officieren met banden in de onderwereld.
De straat op de foto is de Calle Yanan Manca.