Berichten

Geplaatst op

Pesozone eens over bestrijding groei

De Zuidelijke Sandwicheilanden: lid van de Zuid-Amerikaanse Unie,
maar niet in de pesozone

MATAQUINTOS – De landen van de Zuid-Amerikaanse Unie (ZAU) die met peso’s betalen, zijn het gisteren eens geworden over maatregelen die economische groei moeten tegengaan.

‘De groei van de economie zorgt voor welvaart en zelfbewuste burgers,’ zei de organisator van de pesotop, generaal Jamón van Managuay, in zijn slotverklaring. ‘En dat willen we natuurlijk niet.’ De top was bijeengeroepen omdat de Managuayaanse peso al ruim negentig jaar in een vrije val verkeert. Jamón heeft nu zijn zin gekregen: de Unie krijgt een eigen noodfonds. Dat gaat gedeeltelijk bestaan uit dollargaranties, maar voor 95% uit tweedehands wapens waarmee protesterende burgers kunnen worden aangepakt.

De Zuid-Amerikaanse Unie (ZAU) werd in 2007 opgericht door Managuay en wordt gezien als een tamelijk sneue poging om de territoriale ambities van het land waar te maken. Cuba en Venezuela zijn ‘Vrienden van de Unie’. San Félix, de Juan-Fernández-archipel en de Zuidelijke Sandwicheilanden zijn gedwongen lid.

Geplaatst op

‘Egypte gaat de goede kant op’

Doden in de straten van Caïro na de rellen van woensdag

MATAQUINTOS – Het gaat de goede kant op met Egypte. Dat stelt generaal Arnoldo Pelotón, de minister van Buitenlandse Zaken van Managuay. ‘Genoeg gesomberd.’

De minister van de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur reageert daarmee op het bloedige neerslaan van demonstraties door het Egyptische leger van gisteren, die hij ‘onvermijdelijk’ noemt. Immers: demonstranten kunnen een militair behoorlijk zenuwachtig maken. ‘A: ze zijn met heel veel. B: ze hebben een andere mening dan jij,’ analyseert Pelotón. ‘In zo’n geval geeft het ultramoderne, met Amerikaanse dollars gefinancierde wapentuig in je handen je heus geen veilig gevoel.’

Dat de gewelddadigheden inmiddels tot een officieel dodental van 421 hebben geleid, is ‘een typisch gevalletje “waar gehakt wordt, vallen spaanders”,’ stelt Pelotón. Hij roept de wereldgemeenschap op om de hervormingen in Egypte een kans te geven. ‘Genoeg gesomberd nu. Het gaat om een hoger doel. Een militaire dictatuur is niet zomaar gevestigd.’

Geplaatst op

Latin American Film Festival: 4 redenen waarom de films van Papachango er niet te zien zijn

Het Latin American Film Festival vindt van 18–27 april plaats in Utrech

Terwijl Utrecht zich opmaakt voor het Latin American Film Festival (18–27 april), probeert de Managuayaanse filmbond wanhopig om het oeuvre van regisseur Andrés Papachango in de Domstad op het doek te krijgen. Vier redenen waarom dat nooit zal lukken – in de vorm van Papachango’s oeuvre zelf.

1.
Alles over mijn vader
(Todo sobre mi padre, 2001)
Een travestiet, zoon van twee travestieten, gaat op zoek naar zijn vader, die nooit een echte travestiet blijkt te zijn geweest. Wel is hij een manhoer die travestieten als klant heeft. Goedkope kopie van Pedro Almodóvars Todo sobre mi madre, maar dan met travestie als een slap excuus om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

2.
Diepe vouwen
(Arrugas profundas, 2010)
Volgens Papachango het bewijs van ‘cinematografische schoonheid op het snijvlak van origami en nudisme’, volgens anderen een slap excuus om, zoals we de regisseur gewend zijn, zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

3.
Twee sopropo’s en een perzik
(Dos sopropos y un melocotón, 2003)
Roadmovie. Twee jongens en hun buurvrouw razen uit pure verveling over de Managuayaanse pampa’s. Uiteraard worden ze verliefd: de sopropo’s – een soort bittere komkommer – uit de titel verwijst naar de permanente staat van opwinding van de twee vrienden, de perzik laat zich raden. Een slap excuus, kortom, om weer eens zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

4.
Seks met zijn zus, deze gast is echt ziek
(Amor, 2008)
Aaneenschakeling van bezoeken van Papachango aan ruim veertig prostituees (onder wie familie), aan wie hij tijdens het bedrijven van de liefde vragen stelt als: ‘Van wat voor muziek hou jij?’ en ‘Evita Perón, vrouw of musicalster?’ Documentair gedachtenexperiment dat hoopvol begint, maar uiteindelijk het zoveelste slappe excuus blijkt om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

Geplaatst op

Trend: Zen met lama’s

Managuay-gangers wisten het al, maar nu is de Zuid-Amerikaanse wellness-trend eindelijk de Atlantische Oceaan overgestoken: zen met lama’s. Website Zen.nl (‘Voor meditatie met effect’) doet, zo tipte onze lezer Herman Roovers, in een nieuwsbrief verslag van een heilzaam verblijf op een lamaboerderij in de Franse Pyreneeën. ‘Aan de lama’s is niet veel werk,’ schrijft deelneemster Susanne van den Heuvel, maar tijdens het bosmaaien kwam ‘de schoonheid van ‘het zijn’ naar boven.’ Goed bezig, Susanne! Klik hier voor haar hele verslag.

Het Managuayaanse ministerie van Industrie en Culinaire Zaken blijft bij zijn oude standpunt inzake lama-zen: ‘Een lama is er om op te eten, niet om over na te denken.’

Geplaatst op

Dalende koersen? Niet in Managuay


MATAQUINTOS – De wereldwijde val van de beurskoersen gaat aan Managuay goeddeels voorbij. Ramón Delirio Franco, president van De Managuayaansche Bank (DMB), over de oorzaken daarvan.

Meneer Delirio, de centrale banken van de westerse wereld kraken in hun voegen. Hoe overleeft u de financiële crisis?
Wij hebben vrijwel nergens last van. Het is een kwestie van ruim in je reserves zitten.

De goudreserves?
De geitreserves. Er wordt in Managuay geen peso uitgeleend zonder dat een aantal geiten bij de transactie is inbegrepen.

Omdat Managuay een ruileconomie heeft, wordt wel eens gezegd dat werken bij DMB het makkelijkste baantje ter wereld is.
Dat is aperte onzin. Dat gerucht is ontstaan omdat onze werkuren nu eenmaal anders zijn dan bij jullie in het Noorden. De middagpauze bijvoorbeeld, de siësta, is voor ons heel belangrijk.

Maar… een siësta van negen tot vijf?
Elke land koestert zijn culturele tradities.

Tot slot: hoe zit het met het verhaal dat u DMB wil laten sponsoren door Mars, om zo de aanleg van een privé-zwembad te bekostigen?
Daar wil ik twee dingen over zeggen. Op de eerste plaats is een zwembad een dure grap. Op de tweede plaats zijn de gesprekken met Mars al lang afgeketst. Per 1 juli heten wij De Andrélon For Men Shampoo Anti-Roos Managuayaansche Bank. Beetje een homoproduct, maar ja.

Geplaatst op

Wat is dit? IV, slot

Met rasse schreden naderen we de ontknoping van het drama rond de verdwijning van onze trouwe lezer, de heer Thom Pak Phnau, en de vraag: wat staat er in godsnaam op bovenstaande foto?

Een laatste inzending, afkomstig van de heer Jorg Adder, zou wel eens de waarheid kunnen bevatten. Adder schrijft: ‘Beste Jens, de buurjongen van de neef van mijn oudoom begon op Boliviahaatdag altijd mooie verhalen te vertellen [over] hoe zij de Boliviaanse panfluitisten probeerden te verjagen. Daarbij had hij het eens over [het] bij elkaar drijven in tunnels en over Indiana Jones-achtige vallen [zie onderstaande illustratie]. Ik denk dat [het voorwerp op de foto] een testbal is.’

En daar zou Jorg Adder wel eens gelijk in kunnen hebben! Met het verschil dat het om een testbal gaat in een val die door de maoïstische rebellen wordt gebruikt. Immers: er is nieuws over het lot de heer Thom Pak Phnau. De redactie van Managuay.info heeft eerder deze week een fotorolletjeshouder ontvangen met een duim erin. Het zou gaan om de duim van de heer Pak Phnau. Op een begeleidend briefje staat: ‘Wil je meer zien, dan moet je betalen. De maoïstische rebellen.’

Een schande, waaraan wij nooit zullen toegeven. Dat zou de heer Thom Pak Phnau als geen ander begrijpen. Sterkte, Thom Pak Phnau!

Hoogachtend,

Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Managuay.info

Geplaatst op

Rebellen beschimpen onderminister op Haïti

MATAQUINTOS – De maoïstische rebellenbeweging De Oplichtende Pad kritiseert de Managuayaanse onderminister voor Toerisme, die dinsdag met een cocktail en in zwembroek aan de rand van een zwembad in Haïti lag. ‘Schande,’ zegt De Oplichtende Pad in een perscommuniqué. ‘Is dat nu het voorbeeld voor onze arbeiders, drinken onder werktijd?’
De rebellen, die zich schuilhouden in de jungle, wisten het communiqué te bezorgen op het presidentiële paleis in hoofdstad Mataquintos. ‘Onderminister Francisco Barón is een profiteur’, staat erin, en ‘Die dure Speedo bevat een zieke adder’.
De Oplichtende Pad streeft de vestiging van een communistisch boerenregime na. Een van zijn speerpunten is matig alcoholgebruik. De beweging was tussen 1999 en 2006 aan de macht in Managuay, maar ging ten onder aan corruptie en drankzucht.
De rebellenbeweging is opgericht naar voorbeeld van Lichtend Pad, de maoïstische guerillagroepering die in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw terreur zaaide in Peru. Volgens critici echter is de naam geënt op rebellenleider Fernando Sapo, een meervoudig veroordeeld fraudeur met een padachtig voorkomen.
Geplaatst op

‘Laatste Avondmaal bestond uit snacks’

Het Laatste Avondmaal

LA LIBERTINA – Het laatste hapje waar Jezus Christus zich te goed aan deed, was waarschijnlijk een kipknots.

Dat zegt professor Felisbelo Sá van de Katholieke Universiteit van La Libertina in Managuay. Sá combineerde aanwijzingen uit diverse bronnen en concludeerde dat de dis van Christus en zijn discipelen was bezaaid met calorierijke kleinigheden, zoals gefrituurde kipknotsen, een stoofpotje van kikkererwten, aubergines en couscous overgoten met een laag gesmolten schapenkaas en – volgens Sá de favoriet van de Messias – een licht aangebrande puree van geitenmilt. Of het lijden van Christus iets met een verhoogde bloeddruk te maken heeft, kan Sá niet zeggen.

Het onderzoek werd mede mogelijk gemaakt door voedingsmiddelengigant Chihuahua S.A., dat vandaag een nieuwe hapjeslijn start middels de campagne ‘Hemelse snacks – Wat vet genoeg was voor de Verlosser, is toch zeker vet genoeg voor jou?’

Geplaatst op

BREKEND: Nog meer Afrika voor Managuay

MATAQUINTOS – Managuay heeft nog meer Afrikaanse bezittingen verworven dan al werd aangenomen. Dat blijkt uit een definitieve inventarisatie van de Afrika-missie van het land. 

Tijdens die missie, afgelopen november, wist honorair consul annex rallyrijder Roger van Bergen de hand te leggen op onder meer een kuststrook en een putdeksel. Nu blijkt uit documenten van Van Bergen dat Managuay ook eigenaar is geworden van een voetbalveld in Senegal (zie foto 1).

Foto 1. Het voetbalveld
Net als bij de kuststrook weet Van Bergen ook in het geval van het voetbalveld ‘niet meer precies’ hoeveel hij ervoor heeft neergelegd en waar het ligt, laat staat wie hij ervoor heeft betaald. Van Bergen: ‘God ja, we zaten midden in een autorally, dus ik was natuurlijk enigszins beschonken. Maar volgens mij kan het heel goed de man op de foto zijn. Hij heette geloof ik Johnny Walker.‘ (zie foto 2)
Foto 2. Landmakelaar Johnny Walker

De militaire junta in Mataquintos wijst er verder op dat vanaf nu een trailer vol watermeloenen in haar bezit is (zie foto 3). Generaal Popo de Mierda, de kersverse minister van Overzeese Gebiedsdelen: ‘Ons staatshoofd, generaal Jamón, is gek op watermeloenen. Hij zal nog dit jaar naar Afrika reizen om ze hoogstpersoonlijk op te eten.’ De minister noemt het ‘ontzettend praktisch’ dat Managuay nu ook over twee ‘echte slaven’ beschikt die de vruchten kunnen aangeven.

Foto 3. De trailer met watermeloenen en ‘slaven’

Popo de Mierda is ook tevreden met de rotonde die Van Bergen – waarschijnlijk in Marokko – op de kop heeft weten te tikken (zie foto 4), al mist hij nog iets. ‘Het ziet er wat stilletjes uit zo. Het mag van mij wat Managuayaanser: veel verkeer, hard rijdend, van beide kanten. En natuurlijk een verkeersagent die wordt genegeerd.’

Foto 4. De rotonde in Marokko

Over een laatste foto uit de aktetas van Van Bergen bestaat nog onduidelijkheid: een Afrikaanse jongen op een tafel met 300.000 Managuayaanse peso in zijn hand. De betekenis ervan is nog in nevelen gehuld – net zoals de honorair consul zelf. ‘Het zou kunnen dat ik van deze jongeman die vrachtwagen heb gekocht,’ probeert Van Bergen zich te herinneren. ‘Maar misschien alleen die fles wijn rechts van hem.’ De naam van de jongen weet Van Bergen nog wel. ‘Glen heette hij, zeker weten. Glen Fiddich.’

Foto 5. Glen Fiddich
Geplaatst op

Dag van de Arbeid: liever lui dan moe

De Dag van de Arbeid in een ander land dan Managuay

MATAQUINTOS – In Managuay wordt vandaag, op de Dag van de Arbeid, zoals gebruikelijk  geen demonstratie georganiseerd. Dat is teveel werk.

Door Jens Mikkelsen

De internationale dag van de rechten van werknemers kan in Managuay van oudsher op weinig enthousiasme rekenen. Geen wonder: bijna niemand werkt. Van de mensen met een reguliere baan zijn de meesten zelfstandig ondernemers die handelen in bijvoorbeeld belkaarten, lamazadels of uit oude autobanden gesculpteerde beeldjes van parende varanen.

De meeste Managuayanen echter zijn overdag vrij. Zoals Manuela (21) en Pipa (19), die in de ochtendzon bij de Zanzi Bar in hartje Mataquintos van een tequila sunrise genieten. Zien zij het zitten om op de Dag van de Arbeid mee te doen aan een betoging? ‘Lopen voor een arbeider?’ vraagt Manuela. ‘Ik trouw straks wel met een rijke vent. Iemand die anderen voor zich laat werken.’ Pipa: ‘En eentje met een auto. Da’s ook veel beter voor je hakken.’

Even verderop, op het Sint-Gribusplein, zit de 34-jarige Renzo met zijn twee zoons aan de mojito. ‘In Rusland zullen vandaag wel weer honderdduizenden mensen meelopen in een demonstratie,’ zegt hij. ‘Dat zie je hier nooit. Behalve als de minimumleeftijd voor alcohol wordt verhoogd naar vijftien jaar, of zoiets!’ Zijn zoons (14) lachen.

De belangrijkste reden echter dat 1 mei-demonstraties in Managuay op weinig animo kunnen rekenen, is de belofte van de militaire junta om hen door de knieën te laten schieten. Door eerstejaars rekruten, ‘de slechtsten uit de vuurwapenklas.’