Generaal Jamón wint tv-debat


MATAQUINTOS – In een buitengewoon saai tv-debat is generaal Jamón, zoals verwacht, gisteren als winnaar uit de bus gekomen. De vier uur durende tv-uitzending liet het Managuayaanse staatshoofd als vrijwel enige spreken.

Presentator Oli Mungo Chávez introduceerde, na een kort welkomstwoord, zwetend de generaal, waarna een langdurig applaus losbarstte. Daarop nam Jamón het woord en richtte zich ruim drie uur en drie kwartier lang tot de natie. De enige interruptie kwam na drie uur en twintig minuten van de liberale leider Marco Ruteño, die naar het toilet moest.
 

Het was het enige spannende moment van het debat: Jamón reageerde als door een wesp gestoken en eiste dat Ruteño zijn blaas beheerste ‘als een man’. Tevens bleek met deze interruptie dat alleen de microfoon van Jamón echt was, en die van de vier politieke leiders van opgesteven papajapulp. Ruteño verliet huilend de studio.    

Het laatste kwartier van de uitzending was bedoeld voor debat tussen de overgebleven politici, maar door gebrek aan geluidsversterking, en een reclameblok van elf minuten, kwam dat nauwelijks uit de verf.

Overigens zijn de politieke partijen in de militair-democratische republiek Managuay het op vrijwel alle fronten eens. Politici strijden voor hun eigen hachje tijdens de campagne voor de algemene benoemingen van 9 juni aanstaande. Dan deelt generaal Jamón het nieuwe parlement in.

Opvanghuis geopend voor slachtoffers ‘Managuayaanse Sinterklaas’

Een slachtoffertje maakte deze tekening als antwoord op de vraag: hoe zie jij Sint-Cerberus het liefst?

MATAQUINTOS – In Mataquintos is zondag een opvanghuis geopend voor slachtoffers van Sint-Cerberus, de ‘Managuayaanse Sinterklaas’.

Sint-Cerberus is een Managuayaanse traditie waarbij vaders en ooms zich verkleden als een christelijke heilige, of als diens hulpje Pedro el Negro, met als doel om kleine kinderen een verrassing te bezorgen. Aangezien de verrassing doorgaans bestaat uit een wolk pepperspray en de verkleedpartij geldt als een excuus om het collectief op een zuipen te zetten, houdt menige Managuayaanse kleuter voor de rest van zijn leven een trauma over aan het feest.

De opening van het opvanghuis moest zondag overigens bijna worden afgelast vanwege een voor de ingang verzamelde menigte aangeschoten Sint-Cerberussen die in brand gestoken kinderknuffels gooide en de Managuayaanse versie brulde van ‘Ach vaderlief, toe drink niet meer.’

Tequila: minder is meer!


Denkt u ook wel eens: had ik die laatste slok maar niet genomen? Haal dan die petfles tequila van uw nachtkastje en probeer wat minder te drinken!

Er zijn verscheidene, simpele manieren om uw alcoholgebruik terug te dringen:

  1. Gebruik eens een limonadeglas (0,3 l)
  2. Begin eens wat later in de ochtend met drinken
  3. Grijp niet elke gelegenheid aan om te drinken, maar drink alleen bij verjaardagen, naamdagen, trouwerijen, verlovingen, echtscheidingen, zon- en feestdagen, vrijdagochtendborrels, voor de mis, na de mis, bij het stelen van een lama, moederdag, vaderdag, Valentijnsdag, de dag van de beschermheilige van uw stad, de dag erna, Buitenspeeldag, de Week van de Secretaresse en happy hours
Ook hoeven uw kinderen natuurlijk geen tequila te drinken tijdens het ontbijt. Probeer het eens met bier!
Dit bericht maakt onderdeel uit van de Postbus 43-campagne ‘Effectief alcohol drinken’ (mede mogelijk gemaakt door Licor 43)

Dag van de Arbeid: liever lui dan moe

De Dag van de Arbeid in een ander land dan Managuay

MATAQUINTOS – In Managuay wordt vandaag, op de Dag van de Arbeid, zoals gebruikelijk  geen demonstratie georganiseerd. Dat is teveel werk.

Door Jens Mikkelsen

De internationale dag van de rechten van werknemers kan in Managuay van oudsher op weinig enthousiasme rekenen. Geen wonder: bijna niemand werkt. Van de mensen met een reguliere baan zijn de meesten zelfstandig ondernemers die handelen in bijvoorbeeld belkaarten, lamazadels of uit oude autobanden gesculpteerde beeldjes van parende varanen.

De meeste Managuayanen echter zijn overdag vrij. Zoals Manuela (21) en Pipa (19), die in de ochtendzon bij de Zanzi Bar in hartje Mataquintos van een tequila sunrise genieten. Zien zij het zitten om op de Dag van de Arbeid mee te doen aan een betoging? ‘Lopen voor een arbeider?’ vraagt Manuela. ‘Ik trouw straks wel met een rijke vent. Iemand die anderen voor zich laat werken.’ Pipa: ‘En eentje met een auto. Da’s ook veel beter voor je hakken.’

Even verderop, op het Sint-Gribusplein, zit de 34-jarige Renzo met zijn twee zoons aan de mojito. ‘In Rusland zullen vandaag wel weer honderdduizenden mensen meelopen in een demonstratie,’ zegt hij. ‘Dat zie je hier nooit. Behalve als de minimumleeftijd voor alcohol wordt verhoogd naar vijftien jaar, of zoiets!’ Zijn zoons (14) lachen.

De belangrijkste reden echter dat 1 mei-demonstraties in Managuay op weinig animo kunnen rekenen, is de belofte van de militaire junta om hen door de knieën te laten schieten. Door eerstejaars rekruten, ‘de slechtsten uit de vuurwapenklas.’

Ook mijnbouw Managuay maakt balans werk en privé mogelijk


MINAS DE CHUCO – Mijnbouwdirecteur Manuel Peminto de Flor kon niet meer verdragen dat hij zijn vrouw en kinderen zo weinig zag. Nu werken ze vol enthousiasme mee in mijnschacht Cecilia.

Door majoor Carizón

Manuel Peminto de Flor werpt een brok bauxiet de mijnschacht in. ‘Oye! Laat je eens zien!’ Een bestoft koppetje verschijnt in de lichtbundel van zijn zaklamp. Het is Octavo, Peminto de Flors oudste zoon. ‘Octavo!’ roept de breed lachende directeur. ‘Hij is een van de beste gruisrapers van de schacht,’ vertrouwt hij schrijver dezes niet zonder trots toe. ‘Zeven jaar oud, maar een zoon van zijn vader!’
Terwijl steeds meer topmannen worstelen met het combineren van hun werk- en privé-leven, maakt staatsmijnbedrijf ManaMinas dromen waar. Toen Manuel Peminto de Flor het ministerie van Economie en Mosterdgas meldde dat hij zijn kinderen te weinig zag, kreeg hij eerst gedwongen elektroshocktherapie, maar direct daarna een aanbod om zijn gezin kosteloos de werkvloer op te nemen. Peminto de Flor: ‘Dat was een pak van mijn hart. Zelf zit ik natuurlijk niet in de schacht, maar op kantoor, maar toch: het idee dat ze vlakbij zijn, stelt me ontzettend gerust.’

En u? Hoe balanceert u tussen werk en privé?
Dit bericht maakt onderdeel uit van de Postbus 43-campagne ‘Balanceren doe je zo’ van het Ministerie van Propaganda.

Deep packet inspection (DPI) en 14 andere dubieuze veiligheidsmaatregelen

Een chinchilla of boomkonijn

UTRECHT – Wat KPN deep packet inspection noemt, kan Managuay al lang. De Zuid-Amerikaanse bananendictatuur publiceerde onlangs een Engelstalige toeristenfolder waarin het al zijn gangbare veiligheidsmaatregelen opsomt.

In het 2144 pagina’s tellende boekwerk staan ruim 5000 methoden beschreven die de Managuayaanse politie, douane, veiligheidsdiensten en Vereniging van Portiers zien als noodzakelijk om hun beroep uit te oefenen. Een bloemlezing.

  1. deep packet inspection – het grondig doorzoeken van tassen, koffers e.d.
  2. shallow packet inspection – het doen alsof tassen, koffers e.d. grondig worden doorzocht (dorgaans als een leidinggevende in de buurt is)
  3. full search – het fouilleren van een persoon
  4. full cavity search – het fouilleren van een persoon, inclusief holle kiezen
  5. chinchilla check – het bekogelen van een te fouilleren persoon met boomkonijnen. Wanneer een diertje piept, is het op iets hards gestuit
  6. zorro costume hanky-panky search method – het uitgebreid fouilleren van een persoon door een als Zorro verklede ambtenaar (om de vrouwtjes, want die zijn het natuurlijk, op hun gemak te stellen)
  7. vehicle inspection – het doorzoeken van een lama
  8. vehicle motor inspection – het doorzoeken van een lama, inclusief lichaamsopeningen
  9. video surveillance – het gebruik van bewakingscamera’s in de publieke ruimte
  10. video surveillance (closed circuit) – het gebruik van bewakingscamera’s in de publieke ruimte, vaak damestoiletten, voor intern gebruik van de gezaghebbende instantie
  11. interrogation (normal) – het slaan van een verdachte, terwijl een ambtenaar hem/haar vragen stelt
  12. interrogation (aqua) – het waterboarden van een verdachte, terwijl een ambtenaar hem/haar vragen stelt
  13. anaconda strangling interrogation – het langzaam wurgen van een verdachte door een reuzenslang, terwijl een ambtenaar hem/haar vragen stelt
  14. internet data mining – het psychologisch breken van een verdachte door ongeïnteresseerd mijnenveger te spelen op de computer, terwijl een ambtenaar hem/haar expres geen vragen stelt

‘2012 is de schuld van Bolivia’

Bolivia


MATAQUINTOS – Een extreem-rechts parlementslid uit Managuay heeft gisteren Bolivia ervan beschuldigd dat het 2012 heeft veroorzaakt.

‘Die ponchodragers voelden de hete adem van Managuay in hun nek,’ zei Paco Tornado tijdens een bijeenkomst van zijn partij PPP (twee zetels, ook voor Tornado’s moeder). Volgens Tornado is Bolivia geen land, maar een ‘fascistische ideologie’. Hij beweerde dat ‘internationale experts’ hebben voorgerekend dat 2011 een maand te vroeg aan zijn einde is gekomen. Daarmee verwees hij waarschijnlijk naar zijn groep van ‘astrologische adviseurs’, onder wie Derek Ogilvie, Char en Elvis Presley.

Ook wees Tornado de schuldigen aan van het feit dat momenteel de leiders van zowel Paraguay, Brazilië, Argentinië als Venezuela met kanker te kampen hebben: de Bolivianen. ‘Mogelijk hebben ze een kankerverwekkende stof in hun panfluiten gestopt,’ opperde de extreem-rechtse leider. ‘Of in hun wc-brillen, of hoe heet zo’n ding, waar je ook aids van krijgt.’

Foto Lota del Horno

Couleur locale: het toilet


Veel Nederlanders denken dat een toilet in Managuay een vieze, onhygiënische bedoening is, maar niets is minder waar. Ziehier een keurige wc van een keurige Managuayaanse familie ergens op het platteland. Het porselein is gepoetst, de spiegels hangen aan de muur en de pater familias heeft zijn beste t-shirt opgehangen waarmee gasten hun besmeurde edele delen kunnen afvegen.

Muziek in een bananenrepubliek (1)

Joris Mikkelsen, de neef van.

Ik ben mijn koffer aan het pakken voor de vetste festivalzomer ooit. Heb ik alles? Kogelwerend vest, pepperspray, een geïmpregneerde klamboe… Jazekers: ik ga naar Managuay, in Zuid-Amerika! Het is een idee van mijn neef Jens, die daar werkt als journalist. Toen hij hoorde dat ik weer met mijn studie was gestopt, zei hij dat ik deze zomer maar naar hem moest komen om over de toekomst na te denken. Supervet!

Niet dat ik iets weet van Managuay. Op de Montessori vonden ze je aardrijkskunde al oké als je oost van west kon onderscheiden. Ik weet alleen dat Managuay op het zuidelijk halfrond ligt en dat mijn festivalzomer dus een winter is. Maar volgens Jens is Managuay een cultuurshock. Het schijnt dus een militaire dictatuur te zijn én een derdewereldland. Dat betekent dat je elke dag blij mag zijn als de doodseskaders je hand niet hebben afgehakt, zodat je er tenminste nog je reet mee kunt afvegen, bij gebrek aan wc-papier. Best heftig.

Jens heeft beloofd dat we de tofste festivals gaan aflopen. Hij heeft me een keer verteld van het Lianenfestival van een of andere linkse rebellengroep die zich in de jungle schuilhoudt. Zatte vrouwen klimmen daar in de bomen om zich te verstoppen en zatte mannen gaan hen dan zoeken. Afijn, het komt erop neer dat je als toeschouwer met ook een x aantal borrels achter de kiezen twee uur lang stomdronken mannen aan lianen door het bos ziet slingeren terwijl ze oerkreten slaken. Op de grond rent één gast rond – José – die hun val moet breken.

Jens heeft een keer gezien dat een man op een tak ruzie stond te maken met een vrouwtje dat hij had gevonden en wilde meenemen. ‘Jou nooit!’ riep hij opeens en sprong naar beneden. Het publiek gaf hem een staande ovatie en jonge meisjes renden op hem af om hem te kussen. Maar hij was morsdood. Dat wijf op die tak had hem gewoon geduwd. ‘Coño!’ krijste ze van boven, hysterisch. Toen kwam José eraan – die had even een tequilaatje staan drinken – en begon aan dat lijk te sjorren, tegen het publiek mompelend: ‘Kom, kom, hier is niets te zien.’ Geweldig. Maar je komt er als buitenlander alleen binnen als je door die rebellen wordt gekidnapt. Duimen dus!

Hoe dan ook: het wordt supertof. Op de site van VICE kun je mijn verslagen lezen. Ik hoor graag wat je vindt! Nou, het boodschappenlijstje van Jens is bijna af. Nu nog de malariapillen in de koffer en dan op naar de boot.

Hasta la vista, baby’s!

Joris

Deze bijdrage verscheen eerder in de Festival Guide van website VICE. Volg de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer op VICE.com en op deze website

Foto Ronaldo Santana

De Managuayaanse volkskeuken

Een Managuayaanse specialiteit: in restolie gedrenkte lamaschijven

Volgens sommigen kun je overal in Managuay in een willekeurig straatrestaurantje een net zo gezonde en vetarme lunch krijgen als in Berlijn of Stockholm. Dat is echter niet het geval.