Generaal Jamón wint tv-debat


MATAQUINTOS – In een buitengewoon saai tv-debat is generaal Jamón, zoals verwacht, gisteren als winnaar uit de bus gekomen. De vier uur durende tv-uitzending liet het Managuayaanse staatshoofd als vrijwel enige spreken.

Presentator Oli Mungo Chávez introduceerde, na een kort welkomstwoord, zwetend de generaal, waarna een langdurig applaus losbarstte. Daarop nam Jamón het woord en richtte zich ruim drie uur en drie kwartier lang tot de natie. De enige interruptie kwam na drie uur en twintig minuten van de liberale leider Marco Ruteño, die naar het toilet moest.
 

Het was het enige spannende moment van het debat: Jamón reageerde als door een wesp gestoken en eiste dat Ruteño zijn blaas beheerste ‘als een man’. Tevens bleek met deze interruptie dat alleen de microfoon van Jamón echt was, en die van de vier politieke leiders van opgesteven papajapulp. Ruteño verliet huilend de studio.    

Het laatste kwartier van de uitzending was bedoeld voor debat tussen de overgebleven politici, maar door gebrek aan geluidsversterking, en een reclameblok van elf minuten, kwam dat nauwelijks uit de verf.

Overigens zijn de politieke partijen in de militair-democratische republiek Managuay het op vrijwel alle fronten eens. Politici strijden voor hun eigen hachje tijdens de campagne voor de algemene benoemingen van 9 juni aanstaande. Dan deelt generaal Jamón het nieuwe parlement in.

Dissident: ‘Gordon Brown welkom in Managuay’


MARACAS – Gordon Brown, sinds gisteren ex-premier van Groot-Brittannië, is van harte welkom in Managuay. Dat heeft de bekende dissident Juan Lapa Benoli van antimartelorganisatie ‘Een lager voltage graag’ gezegd.

Volgens Benoli past de gehandicapte, maar hyperintelligente Brown perfect in de Managuayaanse cultuur. ‘Wij hebben hier een toevluchtsoord voor slechtziende gladjanussen,’ zo liet Benoli vanuit zijn ballingsoord Maracas weten. ‘En dat heet: het kabinet.’
Nadat de dissident gisterenavond een pakje sigaretten ging halen, is overigens niets meer van hem vernomen.

Oud-bisschop beschuldigd van misbruik

Het jongenspensionaat Buena Juventud in San Luís

PRUDENCIA – Tegen oud-bisschop Francisco ‘Fifi’ Blaso loopt een onderzoek wegens seksueel misbruik. 

Een oud-inwonende van jongenspensionaat Buena Juventud in San Luís, waar Blaso in de jaren 70 werkzaam was, heeft een aanklacht ingediend tegen de oud-bisschop. Hij zegt altijd het vermoeden te hebben gehad dat de voormalige bisschop hem begluurde tijdens het masturberen in zijn chambrette. Mogelijk werd dat vermoeden gevoed door de aanwezigheid van zeventien camera’s op de slaapzaal en een constant door geestelijken bemande, hypermoderne controlekamer een deur verder.

Hoewel Blaso aanvankelijk aangaf slechts te gluren ‘als eerste verantwoordelijke voor het linnengoed,’ ontkent hij nu alle aantijgingen. Kardinaal Angelino Armando Caramel, hoofd van de rooms-katholieke kerk van Managuay, doet de beschuldiging af met: ‘Alleen kijken, dat past niet bij ons.’

Meer over seksueel misbruik in de katholieke kerk van Managuay:
Kardinaal smeekt om vergeving
Oproep tot megaclaim kerk

Cultuur: Isla Romántica

Als de zomer in de lucht zit, trekken Managuayaanse stelletjes er graag opuit. Bijvoorbeeld naar Isla Romántica, een outdoor-plantencentrum annex erotische ontmoetingsplek. Deze foto is van de sado-masochisten-sectie.

Lik-op-stukbeleid voor Bolivianen

Bolivianen hebben het in Managuay zwaar te verduren

MATAQUINTOS – Managuay gaat een lik-op-stukbeleid voor criminele vreemdelingen invoeren. Bolivianen lijken het doelwit, want veelkleurige poncho’s gelden voortaan als ‘wapens’.

Dat staat in een wetsvoorstel van de minister van Binnenlandse Zaken, generaal Popo de Mierda. Nu is het nog zo dat een buitenlander die tien jaar in Managuay woont, een gevangenisstraf van vijf jaar aan zijn broek moet hebben om uitgezet te worden. Voortaan loopt een ponchodragende man die een Managuayaanse vrouw aanspreekt al risico, omdat dat kan worden uitgelegd als ‘pronken met naderende verkrachting’.

De militaire junta van Managuay kent een lange traditie van pesterijen jegens Bolivianen. Zo moeten panfluitmuzikanten sinds vorig jaar een zogenoemd mondcondoom dragen tijdens het blazen, omdat speeksel is aangemerkt als een ‘gevaarlijk verspreider van soa’s, zoals spleetschurft.’

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Technologie

‘En dit,’ zegt de gids, ‘is de internetzaal.’ Onder een cirkelvormig plafond, gestut door Griekse zuilen, staat een mahoniehouten bureau met een computer erop. Het inbelmodem verspreidt een ratelend geluid. ‘Een pc,’ constateert de collega van Le Monde, en krabbelt op zijn blocnote. ‘Is het een Windows 8?’ De gids, die op het toetsenbord tikt, begint onbedaarlijk te lachen. ‘Windows 8?!’ Een traan uit zijn oog vegend: ‘Wij zijn inmiddels verder. Dit is een Windows 95.’

Er zijn veel terreinen waarop Managuay een achtergestelde positie inneemt, en technologie is er beslist een. In dit cassetteland verzamelen zich op feestjes steevast vijf mannen rondom je cd-speler en stoten bewonderende fluittonen uit. Videotheken doen er goede zaken, en niet zelden rangschikken ze hun films op Betamax, Video 2000 en VHS.

Ook wat computers betreft, is Managuay een vergaarbak van verouderde technologieën. In Valle de las Tetas – het Silicon Valley van Managuay – werd vorig jaar de lancering van Windows 95 groots gevierd. ‘Vanaf nu telt Managuay mee als computerland,’ ronkte de licentiehouder. ‘De Commodore 128 gaat het héél lastig krijgen.’ Vijf minuten in de demonstratie van het nieuwe besturingssysteem crashten alle computers.

Desalniettemin breidt de digitale wereld zich in het Zuid-Amerikaanse land als een olievlek uit. Bedroeg het aantal officiële internetaansluitingen in 2011 nog vier, een jaar later stond de teller al op elf. En dat is bijzonder, voor een land waar vooral ouderen liever vertrouwen op nieuwsvoorziening per telex, telegraaf en postduif.

Nadat hij de journalisten verschillende kleuren diskettes heeft getoond – ‘een soort floppy, maar dan hard’ – stapt de gids naar de pc en zegt triomfantelijk: ‘Nu moet u dít maar eens bekijken!’ Staand voor de computermonitor betrekt zijn gezicht. ‘Puñeta!’ brult hij. ‘Een half uur gelul en nóg is die foto van Gloria Estefan niet geladen!’
Roger Abrahams

Christelijke partijborrel accepteert toepakkoord

Máximo Verrandés senior

MATAQUINTOS – De Christelijke Partij heeft zaterdag tijdens een met drank overgoten partijborrel het akkoord over het parlementaire toeptoernooi aangenomen.

De borrel, in de bar van het parlementsgebouw, was een chaotische aangelegenheid. Het begon al toen voorzitter Enrique Blanco Blanco zijn welkomstwoorden niet kon uitspreken vanwege plakkerige tacoresten tegen zijn gehemelte. Partijleider Máximo Verrandés duwde hem daarop opzij en begon na de toost een emotionele toespraak.

‘Mijn vader heeft onder zes dictators een toeptoernooi georganiseerd,’ zei hij met een snik in zijn stem. ‘Dan kunnen wij het toch ook? Ach, vadertje… Hij had hier op 81-jarige leeftijd bij kunnen zijn, ware het niet dat hij in 2006 standrechtelijk werd geëxecuteerd.’

Vervolgens kregen alle aanwezigen een minuut spreektijd. Niet iedereen haalde de minuut, aangezien velen zich beperkten tot opmerkingen als ‘Manuel heeft in zijn broek gescheten’ en ‘Wanneer is het happy hour?’
Partijprominent Heraldo Mercantil loofde deze gang van zaken: ‘Fenomenaal. Dit is democratie in optima forma.’ Hij werd onmiddellijk in elkaar geslagen door de parlementaire oproerpolitie vanwege het gebruik van het d-woord.
De laatste spreker was, niet geheel toevallig, tequilabrouwer Bandoleo Reyes. ‘Wat lullen we nou?’ brulde hij slechts. ‘Gratis tequila!’

Het akkoord werd aangenomen met 100 % van de stemmen.

Socialisten verwachten 50 zetels met behulp van steekpenningen

MATAQUINTOS – Een van de twee socialistische partijen van Managuay verwacht begin september 45 zetels in het parlement te behalen. Zelfs 50 zetels zijn mogelijk, ‘als we steekpenningen inzetten.’

Dat zegt partijvoorzitter Juan Marinos van de Ultrasocialisten, die nu 26 zetels bezetten in het Managuayaanse parlement. ‘Vijftig is heel veel, maar het is reëel. Ik heb dat met intimi van generaal Jamón besproken. Het schijnt dat hij voor een pallet tequila en een download van de nieuwste Angry Birds voor zijn iPhone behoorlijk ver wil gaan.’

Generaal Jamón is de leider van de militaire junta in het Zuid-Amerikaanse land. Bij de parlementsbenoemingen van 12 september buigt hij zich over de zetelverdeling. Om die reden dingen momenteel alle politieke facties – die het overigens stuk voor stuk eens zijn met Jamón – om zijn gunsten.

Marinos nam in 2010 afstand van de landelijke politiek vanwege gezondheidsproblemen. Hij vindt het heerlijk om het huidige succes vanaf de zijlijn mee te maken. Toch blijft het kriebelen. ‘Ik zou nog wel een hoge functie willen overwegen als we zoveel winst gaan boeken. De kans is wel heel klein, gezien mijn gezondheid, maar de socialistische traditie is in dat opzicht rijk: kijk maar naar Fidel Castro, Brezjnev en Stalin.’

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Boliviahaatdag

Mensen uit Bolivia (of Managuay, dat is hier niet duidelijk)

Juan (16) tekent een grote J op het rotsblok. ‘Zo, deze plek is van mij.’ Hij is de enige niet: twee dagen voor de vrijmarkt hebben tientallen mensen zich een stuk van het rotsplateau toegeëigend met letters en lijnen. Een paar meter verder houdt een man op een stretcher zijn plekje bezet. Juan: ‘Boliviahaatdag. De mooiste dag van het jaar.’

Afgelopen zondag was het zover. Op Boliviahaatdag, een officiële vrije dag, geven de Managuayanen publiekelijk uiting aan hun ongenoegen over aartsvijand Bolivia, het buurland waar de poncho’s altijd net iets kleuriger zijn, de panfluiten net iets groter en de cocabladeren net iets voller van smaak.

De politiek doet volop mee. Er zijn anti-Boliviaanse wetten, zoals de Ponchowet (sinds 2012 geldt een poncho als wapen, zodat een Boliviaan die een Managuayaanse vrouw aanspreekt, opgepakt kan worden voor ‘pronken met naderende verkrachting’), maar ook openlijk anti-Boliviaanse volksvertegenwoordigers.

Het bekendste voorbeeld is Paco Tornado van de extreem-rechtse PPP (Partij voor Paco). Tornado verwierf internationale bekendheid met zijn propagandafilm Flauta, waarin hij teksten uit de Boliviaanse grondwet combineerde met beelden van een brandende panfluit. Volgens hem is Bolivia geen land, maar een ‘fascistische ideologie.’ In Nederland levert die uitspraak meestal een vergelijking met Geert Wilders op, maar dat is niet terecht. Immers, de PPP bezet slechts twee zetels in het parlement, waarvan één voor Tornado’s moeder, en naar de politieke ambities van moeder Wilders is het vooralsnog gissen.

Op het rotsplateau daalt de schemering neer. Juan sluit zich aan bij een groepje dat blijft overnachten. ‘Viva Managuay!’ proosten ze even later, staand bij een vuurkorf. Een verdwaalde lama komt zich warmen, panfluitmuzikanten zetten ‘El condor pasa’ in, de man op de stretcher wikkelt zich in een poncho. Het lijken potdikkie wel Bolivianen.
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Maurizio Costanzo/Flickr.com

Actiecomité wil Julio Poch steunen tijdens proces

Julio Poch in de rechtszaal in Retiro

MATAQUINTOS – Een actiecomité uit Managuay is van plan af te reizen naar Argentinië om Julio Poch te steunen tijdens zijn proces.

De Nederlander, een voormalige Transavia-piloot, wordt verdacht van het uitvoeren van zogenoemde ‘vluchten des doods’ tijdens de Argentijnse dictatuur (1976-1983). In de stad Retiro begon woensdag een megaproces tegen 68 verdachten, onder wie dus Poch. Een schande, meent het Managuayaanse actiecomité Waar Gehakt Wordt, Vallen Spaanders. ‘De Argentijnen voeren een hetze tegen hun dictatoriale verleden, dat hun zoveel heeft gebracht,’ aldus een woordvoerder. ‘Ze hadden nog nooit een WK Voetbal gewonnen – tot 1978. Ik bedoel maar.’

Leden van het comité maken op dit moment spandoeken met teksten als ‘Argentinië – Nederland 3-1 na verlenging’ en ‘Een goede piloot moet vlieguren maken’. Ze willen morgen afreizen naar Retiro, al neemt tijdens het maken van dit stukje de animo merkbaar af. ‘We kunnen ook in het weekend vertrekken, het komt niet op een dag of twee,’ relativeert de woordvoerder. Een spandoekenmaakster: ‘Misschien moeten we het over de jaarwisseling heen tillen. Ze verwachten toch dat het proces twee jaar duurt.’ Een derde: ‘Het is trouwens best ver rijden.’ Een vierde: ‘Het eten in Argentinië is toch anders.’ Een vijfde: ‘Misschien kunnen we het proces ook op tv volgen.’ Een zesde: ‘Ik heb zin in bier.’ Allen: ‘JAAA! Bier!’

De snoepjes van Sint-Cerberus

Met het feest van Sint-Cerberus in aantocht mogen Managuayaanse kinderen weer genieten van de zogenoemde cagarrutas: kleurige snoepballetjes, gevuld met lekkers. En niet alleen de kinderen – elke beroepsgroep in Managuay heeft zijn eigen favoriet. Boeren kauwen op cagarrutas met papaja, in het straatmuzikantencircuit bevat de lekkernij sigarettenstompjes en in de showbizzwereld cocaïne.
Sint-Cerberus zelf maakt het niet uit wat er in de balletjes zit; als ze maar hard genoeg zijn om de kleintjes er goed mee te raken.

Foto: Lota del Horno