Democratie à la Poetin is ‘verleidelijk’

Vladimir Poetin, premier en aanstaand president van Rusland, brengt zijn stem uit

MANAGUAY – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, heeft de democratie in Rusland ‘verleidelijk’ genoemd. Hij is geboeid door ‘de prikkelende combinatie van verkiezingen enerzijds, en minachting van de kiezer anderzijds.’

Dat zei een woordvoerder zondagavond, direct nadat bekend werd dat Vladimir Poetin volgens exit polls al na één stemronde terugkeert naar het ambt van president van Rusland. Managuay stuurt een speciale commissie naar Moskou om de democratie aldaar nader te onderzoeken. ‘Generaal Jamón is erg gecharmeerd van sommige aspecten,’ aldus de woordvoerder, ‘zoals het verschijnsel van de draaideurstemmers.’ Dit zijn pro-Poetin-kiezers die per bus van stembureau naar stembureau zijn gereden om steeds opnieuw hun stem uit te brengen. ‘Al geef ik toe dat dit fenomeen in Managuay op moeilijkheden zou stuiten, gezien de toestand van ons wegennet.’

De Zuid-Amerikaanse bananendictatuur Managuay kent al jaren een eigen model van democratie, ‘de Derde Weg’. Daarbij heeft niet de bevolking, maar generaal Jamón stemrecht. Oppositie is er amper. Iemand als de Russische communist Zioeganov, die als tweede eindigde en de verkiezingen ‘absoluut oneerlijk en waardeloos’ noemde, is in Managuay moeilijk denkbaar. Toch zou Jamón daar niet bang voor zijn. ‘Ach, politieke gevangenen zul je altijd hebben,’ schamperde de woordvoerder. Om zich direct daarna te corrigeren: ‘Pardon, ik bedoel natuurlijk: mensen met een afwijkende mening.’

‘Volkskrant vertelt leugens inzake eindexamens’

Scholen in Managuay zouden meer te stellen hebben met
zwangere tieners dan met eindexamens, zo bericht de Volkskrant

MATAQUINTOS – De regering van Managuay heeft een klacht ingediend tegen de Volkskrant. Die schrijft in een reportage vandaag dat scholen in het Zuid-Amerikaanse land zich door de heersende seksuele moraal meer bezighouden met tienerzwangerschappen dan met eindexamens.

In het artikel voert de Volkskrant een Managuayaanse rector op die zegt dat bij schoolreisjes standaard een verloskundige meegaat, voor het geval een leerlinge onderweg moet bevallen. ‘De schoonmaakkosten werden gewoon te hoog.’

Volgens de Managuayaanse minister van Onderwijs, generaal Rufus Vendetta Malpenso, gaat het echter om een incident. ‘Nu lijkt het alsof Managuayaanse scholen één grote, broeierige bende zijn. Maar die verloskundige in kwestie is helemaal geen verloskundige. Zij is een leerlinge die vorig jaar van school is verwijderd wegens het bedrijven van illegale prostitutie, maar de schooldirecteur neemt haar op uitstapjes mee voor een ouderwets robbertje chinga-chinga achterin de bus.’ Wat hij onder het laatste verstaat, wil de minister niet zeggen.

De Volkskrant
heeft niet gereageerd. Wel zegt de krant kritisch te kijken naar de samenwerking met Persbureau Managuay, het Nederlandse nieuwsagentschap dat de berichtgeving vanuit Managuay verzorgt. Oké, dus eigenlijk heeft de Volkskrant toch gereageerd. Vooruit, hoofdredacteur Philippe Remarque noemt de gewraakte reportage zelfs ‘onder de maat, en – no pun intended – onder de gordel.’

De reportage van Persbureau Managuay wordt morgen op deze webiste gepubliceerd.

Winnaar rumrace steelt prijs

Een krokodil, met staart

ESPOSA – De jaarlijkse rumrace van Esposa is gisteren gewonnen door Felipe Manzana (17). Manzana won de trofee, een krokodillenstaart, door hem te stelen van de oorspronkelijke winnaar.

Bij de traditionele rumrace rijden dronken, ongehuwde mannen, gezeten op een leguaan, op hoge snelheid onder een krokodil door die aan beide voorpoten is vastgebonden aan twee bomen. Tijdens de rit springen zij van hun paard en klampen zich vast aan de krokodillenstaart. De man die de staart weet los te rukken én te behouden, wint de race.
Zijn gezin eet vervolgens tot diep in de zomer krokodillenpap.

Oproep tot megaclaim kerk


SAN LUÍS – Twee mannen die zeggen misbruikt te zijn door de monniken van jongenspensionaat Buena Juventud in San Luís roepen lotgenoten op zich te verzamelen voor een schadeclaim tegen de kerk. ‘De kerk heeft ons uitgekleed. Nu gaan wij de kerk uitkleden.’

De mannen vinden hun claim terecht omdat de rooms-katholieke kerk een van de rijkste organisaties ter wereld is. ‘Zelfs de geestelijken in een arm land als Managuay baden in decadente weelde,’ stellen zij. Kardinaal Esposo, hoofd van de katholieke kerk van Managuay, breekt vandaag zijn midweek shoppen in Madrid speciaal af om dat tegen te spreken.
Uit angst voor represailles van de rooms-katholieke geheime dienst wensen de twee mannen anoniem te blijven. Wel lieten zij zich door dagblad El Tiempo fotograferen naast de naamplaatjes van hun woning.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Peper

Een Fuego Infierno Volcánico

‘Gringo, no toca!’ De marktkoopman kijkt me verschrikt aan. Snel trek ik mijn hand terug, die zojuist nog boven een kist vol glanzend rode vruchten hing. ‘Ik moet Spaanse pepers hebben,’ zeg ik, ter verduidelijking. ‘Spaanse pepers!’ roept de man uit. Hikkend van de lach slaat hij een collega op de schouder. Deze, een wat knorriger type, bitst: ‘Dit is geen gewone peper, mamapinga. Dit is de Fuego Infierno Volcánico. Laat hem één nacht op je keel liggen en je wordt wakker zonder strottenhoofd.’

Elk volk krijgt de groenten die het verdient, en op de Pepermarkt kun je zien wat dat voor Managuay betekent. De markt beslaat eenmaal per maand een hoek van de beroemde Mercado Popular in Mataquintos en biedt een kleurrijke verzameling van het pittige broertje van de paprika: rode, oranje, gele, groene, paarse en bruine chilipepers. En de Fuego Infierno Volcánico dus.

Dat blijkt niet zomaar een hapje, zo leert nadere studie. Sterker nog: de Fuego Infierno Volcánico is de heetste chilipeper ter wereld. Op de Scoville-schaal, die de mate van pittigheid aangeeft, haalt hij maar liefst 7.200.000 punten. Ter vergelijking: een straal pepperspray van een Managuayaanse diender in je oog haalt amper 2.000.000, een broodje lamaburger komt op circa 10.000 (al merk je de jalapeño daarin pas op het toilet). Met de Fuego Infierno Volcánico brengen artsen hier buitenlandse patiënten onder narcose door ze eraan te laten ruiken. Hem vastpakken alleen kost je een nacht op de intensive care, plus het aannaaien van de losgetrokken vellen huid (nóóit wapperen).

Voor Managuayanen echter is de ‘Fuego’ een hartige snack. ‘Ik ben gek op pittig eten,’ zegt Jacky (17). Leunend op een kinderwagen laat ze een zakje vullen met de hete pepers. Ik kijk naar haar gewelfde buik. Is dat niet gevaarlijk, voor zwangere vrouwen? Een schaterlach. ‘Het is niet voor mij!’ Ze wijst naar de baby in de kinderwagen, dan tikt ze op haar tanden. ‘De kleine houdt ons wakker, met zijn geknars. Vannacht leg ik voor straf een peper in zijn mondje. Morgen doet hij het niet meer.’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Legermuseum

Pilar Hipopótamo (r), verdacht van
‘socialistisch terrorisme’.

Het is een bijna perfecte reeks: generaal Puzzo die tot minister wordt benoemd, generaal Puzzo die de kerncentrale van Jerónimos opent, en generaal Puzzo die in negen vuilniszakken wordt afgeleverd bij het Managuayaanse ministerie van Justitie. De ontbrekende, voorlaatste foto is net een week weg voor restauratie, maar gelukkig laat de titel van de expositie weinig te raden over: Drive-by shootings op staatsbevel, 1964–1971.

Drive-by shootings is een poging van het Legermuseum in Cabúm om actiever het publiek op te zoeken. Als uithangbord van de militaire junta geniet het onder Managuayanen weinig populariteit, niet in het minst vanwege zijn officiële, ietwat pompeuze naam: Museo Glorioso del Ejército y sus Guerras Gloriosas para la Gloria Superior de la Patria Gloriosa, oftewel Glorieus Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland. De meeste bezoekers zijn buitenlanders op de vlucht voor de Zuid-Amerikaanse hitte buiten.

Toch is Drive-by shootings een gouden greep. Welk ander museum leent zich zo goed voor een sinister onderwerp als dit? Zodra je door de hoofdpoort loopt, over de met kinderkopjes geplaveide weg (échte kinderkopjes, van de Kinderdagverblijvenrevolte van ’98), zie je zeven donkergrijze loodsen oprijzen uit een dorre vlakte. Binnen voeren de prenten van het militaire fotografenkorps je mee naar het hart van de Managuayaanse politieke cultuur.

De minister van Sport, generaal Hipopótamo? Toch vermoord door vier langsrazende motorrijders in 1966 en niet, zoals destijds werd beweerd, door zijn vierjarige ‘socialistische dochter’ Pilar. Francisco Gil, hoofd van het Olympisch Comité in 1971? Op de foto steekt hij lachend zijn hand op naar het opengedraaide raampje van een zwarte Volvo, kennelijk naar een goede bekende. Een fractie van een seconde later zullen 39 kogels hem doorzeven.

Voor wie deze zwartgalligheid te veel wordt, is er altijd nog de permanente expositie over geschiedenis en cultuur. Wist u dat de witte cirkel van de Managuayaanse vlag, waarin de gouden lama staat afgebeeld, een klodder spuug symboliseert? Ga eens snel kijken dan.
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder in een aangepaste versie te lezen in de Volkskrant.

Foto Lota del Horno

REPORTAGE: Leger Managuay verliest slag wegens verouderd wapentuig

Uitzicht op de daken van de bevochten wijk in Mataquintos-Noord

MATAQUINTOS – Het Managuayaanse leger lijkt thuisbasis Mataquintos niet te kunnen verdedigen tegen de oprukkende maoïstische rebellen. Deze laatsten beschikken over veel modernere wapens: sommige bommenwerpers stammen zelfs uit de jaren tachtig.

Door Jens Mikkelsen

Dat is duidelijk te zien wanneer ik in de nacht van donderdag op vrijdag (Nederlandse tijd) plaatsneem op het dak van een schoolgebouw in het noorden van de stad. Op slechts een kilometer van het historische centrum vechten de maoïsten en de militairen straat voor straat hun strijd uit, waarbij de eersten aan de winnende hand zijn. Dit komt primair door het haperende wapentuig van de militairen, die om de haverklap per ongeluk een collega omleggen, of zelfs zichzelf. Het gevecht is vanwege de vele onbedoelde slachtoffers al omgedoopt tot ‘De Slachting bij de Kebabzaak’ – maar dit kan ook een promotiestunt zijn van kebabkoning Mario Hernandez in de Calle de los ángeles, die zojuist drie verse lammeren aan het spit heeft geregen.

Vanaf mijn plek is goed te zien hoezeer de Managuayaanse burgeroorlog, nu een maand onderweg, de internationale aandacht heeft getrokken. Verslaggevers uit buurlanden als Ecuador en Brits Guyana en van bevriende naties als Noord-Korea en Turkmenistan staan, zoals ik, met hun laptop verdekt opgesteld op de daken in de stad. De kogels fluiten je om de oren, maar wie blijft liggen, ziet niks. Dan maar het risico lopen te worden gera


Noot van de hoofdredactie:
Om technische redenen is bovenstaande reportage onvolledig. Ons correspondententeam werkt eraan om haar zo snel mogelijk compleet te maken.

Toch Elfstedenrace, ondanks weersverwachting

Het parcours bij Alcazar: ‘nog iets te nat, maar bijna droog’

LA LIBERTINA – Tegen alle verwachtingen in gaat begin volgende week in Noord-Managuay de Elfstedenrace van start. De weersomstandigheden zijn er niet naar, ‘maar er is niets wat een smak geld niet kan regelen.’

Dat zei voorzitter Wílmer Wáffler van de vereniging De Noordelijke Elf Steden dinsdagavond tijdens een persconferentie. Mogelijk aast hij op subsidie om zwakke plekken op het parcours te repareren, maar waarschijnlijk wilde hij laten weten dat de organisatie open staat voor steekpenningen om de zeldzame autorally door de jungle toch te organiseren.

Sinds het invallen van de droogte in Noord-Managuay vorige week heerst in het land een ware Elfstedenkoorts. Praatprogramma’s op tv gaan alleen nog maar over de modder: zal die hard genoeg zijn om alle auto’s te dragen? Voormalige coureurs halen herinneringen op en maken zich zorgen over de drinkcapaciteiten van de jonge generatie, die tenslotte in elke stad op de route een voorgeschreven hoeveelheid gefermenteerde lamamelk moet drinken met een alcoholpercentage van tenminste 40%, het zogenoemde ‘pimpelen’.

Na het weekeinde zal blijken hoe diep de Managuayanen bereid zijn in de buidel te tasten voor een traditie die lijkt op sport, maar draait om motoren en drank. Heel diep, zo is de verwachting.

Bavariameisjes slaags met voetballers


JOHANNESBURG – De inmiddels beroemde Bavariameisjes zijn woensdag slaags geraakt met voetballers van het Managuayaanse nationale elftal.

Het opstootje ontstond toen twee Nederlandse Bavariameisjes op borgtocht werden ontslagen uit het politiebureau van Johannesburg. Op dat moment passeerden de juist in de stad aangekomen Managuayanen en begonnen obscene opmerkingen te maken.
Toen midvoor José Pirlotz de hals van zijn bierfles aan een Dutch dress probeerde af te vegen, gaf een van de dames hem een ‘knietje’. Daarop snoot voorstopper Luís Merendez zijn neus in de oranje jurk van het andere Bavariameisje en liet het voltallige Managuayaanse middenveld de broek zakken.
Toen libero Diego Abrámovich ook nog een machete tevoorschijn haalde, greep de FIFA in. De machete zou sluikreclame zijn, aangezien de enige wapenfabrikant die het WK in Zuid-Afrika sponsort het Russische bedrijf Kalashnikov Inc. is, en die produceert slechts vuurwapens.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Mijnbouw

Mijnbouw in Managuay

Manuel Peminto de Flor werpt een rotje de mijnschacht in. ‘Laat je zien!’ Na een knal verschijnt een bestoft koppetje in de lichtbundel van zijn zaklamp. ‘Octavo!’ roept de mijnbouwdirecteur lachend. ‘Dit is mijn zoon, een van de beste gruisrapers van de schacht. Zeven jaar oud, maar een zoon van zijn vader!’

Terwijl Nederlandse topmannen worstelen met het combineren van werk en privé, komt de oplossing uit Latijns-Amerika. ManaMinas, het staatsmijnbedrijf van Managuay, wil ver gaan om haar medewerkers tegemoet te komen. Toen Peminto de Flor klaagde dat hij zijn kinderen te weinig zag, werd hij ontboden op het ministerie van Economie en Mosterdgas. Aanvankelijk voor gedwongen elektroshocktherapie, maar al snel volgde een aanbod: of hij zijn gezin niet – kosteloos – mee wilde nemen op de werkvloer? Nu werken zonen Octavo (7), Juan Rafael (6), Silvio (5) en José (3) in de mijn. Echtgenote Mercedes (42) en dochter Daniela (8) doen de toiletten. Peminto de Flor: ‘Zelf zit ik natuurlijk gewoon op kantoor, maar toch: het idee dat ze vlakbij zijn, stelt me ontzettend gerust.’

Een nadeel is er ook: mijnbouw in Zuid-Amerika kan levensgevaarlijk zijn. Iedereen herinnert zich de oefening in Minas de Chuco in 2010, die aan de buitenwereld moest tonen dat Managuay grote mijnongelukken kan voorkomen. Een ereloge vol militaire kopstukken moest toekijken hoe 237 reddingswerkers in een mijnschacht afdaalden, waarna de liftkabel brak en de schacht het onder luid geraas begaf. Met de militairen gaat het inmiddels weer goed.

‘Onze mijn is een veilige mijn,’ bezweert Peminto de Flor. Op dat moment stort met een hevig gekraak het bovenste deel van de mijnschacht in. De directeur trekt bleek weg. ‘Is Silvio nog beneden?’ vraagt hij. ‘Ja,’ antwoordt Octavo. Peminto de Flor zucht diep. Hij snikt. ‘Zo’n goedkope kracht krijgen we niet snel meer terug.’

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Lota del Horno

Ook nieuwe leider Noord-Korea is wonderkind

Kim Jong-un, die zijn zaterdag overleden vader opvolgt als leider van Noord-Korea

MATAQUINTOS – De Noord-Koreaanse ex-dictator Kim Jong-il mag volgens zijn propagandamachine de hamburger hebben uitgevonden, zijn zoon en opvolger Kim Jong-un (28) bedacht de shoarmarol.

Dat meldt staatskrant El Tiempo uit Managuay vandaag. De Zuid-Amerikaanse dictatuur geldt als een van de weinige vrienden van Noord-Korea in de wereld. In een speciale bijlage eert El Tiempo de nieuwe leider door hem nog grootsere prestaties toe te dichten dan zijn vader. Een selectie.

  • Kim Jong-il was volgens de officiële biografieën een waar genie: met slechts drie weken kon hij lopen, met acht weken praten. Zijn zoon Kim Jong-un echter sprong na twee weken al trampoline en hield met anderhalve maand een spreekbeurt over Donald Duck.
  • Kim Jong-il schreef naar verluidt zes volledige opera’s in twee jaar tijd. Zijn zoon produceerde tijdens een midweek in Bangkok er echter zeven – plus dertien operettes, drie mimevoorstellingen, de musical Jesus Christ Superstar en één klucht voor John Lantings Theater van de Lach (maar dat werd afgewezen).
  • De eerste keer dat Kim Jong-il een golfclub vastpakte, liep hij naar verluidt een ronde van 38 onder par en 5 holes-in-one: een wereldrecord. Maar de nieuwe leider van Noord-Korea ontwikkelde tijdens zijn allereerste potje toepen zowel het pokerspel, klaverjassen als bridge én bouwde tegelijkertijd een kaartenhuis in de vorm van de Taj Mahal, op ware grootte.
  • Volgens de Noord-Koreaanse propaganda verbeterde Kim Jong-il andermans filmscenario’s en hield hij van alles waar Elizabeth Taylor de hoofdrol in speelt. Zoon Kim Jong-un mailt naar verluidt op wekelijkse basis filmtips naar Quentin Tarantino en Dick Maas – op hun verzoek – en bezit de complete dvd-collectie van Lassie. Maar dat laatste is niet bevestigd.