Berichten

Geplaatst op

Vakantiekiekje: slang eet gekko

Machismo: het zit de Managuayanen in het bloed, zo blijkt maar weer uit deze vakantiefoto die de heer Pien Nedoop uit Amstelveen ons toezond. Zelfs de dieren lijken ermee besmet. Of, zoals meneer Nedoop in zijn begeleidende brief schrijft: ‘De laatste woorden die de gekko hoorde, waren waarschijnlijk: “Wat zit je naar mijn vriendin te kijken, pannenkoek?!”‘
Kostelijk.

Ook een geslaagde vakantie in Managuay gehad? Stuur uw beste kiekjes naar info@managuay.info onder vermelding van ‘Mijn persoonlijke vakantiefoto. Misschien leuk voor op de website?’ en maak kans op een mini-alpacalama van papajasnippers.

Geplaatst op

Toerisme: Uitgaan in Chuco


Volgens sommigen is het in Chuco, ‘de parel van de Andes’, net zo goed uitgaan als in New York of Londen. Dat is echter niet het geval.

Geplaatst op

Partijen akkoord: toeptoernooi aanstaande

Laatste inspectie voor de workshop mango fermenteren van de Christelijke Partij

MATAQUINTOS – De Christelijke en Liberale partijen in het Managuayaanse parlement zijn het eens over de voorwaarden van een gezamenlijk toeptoernooi. De extreem-rechtse PPP gaat de stand bijhouden.

‘Ik ben hier heel enthousiast over,’ glunderde de Liberale leider Marco Ruteño gisteravond. ‘Heel veel mensen kunnen hier hun vingers bij aflikken. Sterker nog: ik heb zelfs de vingers van Paco hier al afgelikt.’ Paco Tornado, leider van de PPP (Partij voor Paco) komt door het akkoord in een spilpositie terecht: niet alleen mag hij toekijkende parlementariërs van andere partijen wegslaan, ook bepaalt hij welke potjes geldig zijn en welke niet, en of er mag worden overgetoept.

Overigens moet de Christelijke Partij aanstaande zaterdag tijdens een partijborrel nog zijn zegen geven aan het akkoord. De reden dat het zo uitzonderlijk lang duurt voor de Christelijken gezamenlijk naar de fles grijpen, is de partijplanning van deze week: de reeds ingeroosterde rumstokerijvisite, lamabarbecue en workshop mango fermenteren konden niet worden afgezegd.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Vrouwendag

Vrouwen in Managuay

Aan de toog in tequilabar Zócalo in Mataquintos. ‘Internationale Vrouwendag? Internationale Snauwendag!’ bromt loodgieter Rico. ‘Internationale Klerenvouwendag,’ grapt Jorge, een boekhouder. ‘Kom, kom,’ sust ambtenaar Rosario. ‘Een vrouw heeft ook een positieve kant. O nee, dat is een batterij!’

Waar in Rusland vrouwen bloemen krijgen, mag de Managuayaanse mujer al blij zijn als haar man haar vandaag geld geeft om er een paar te kopen. Hoffelijkheid is hier geen gewoonte. Volgens sommigen ligt dat aan de cultuur van machismo, waarbij zij steevast wijzen op de regering-Jamón. De enige vrouw in het generaalskabinet is Virginia Ugarte Ramírez, als wachtmeester eerste klas enkel een ‘troeteltrutje’, en bovendien slechts minister van Linkse hobby’s, waaronder cultuur.

Toch is dat te simpel. Toegegeven, karweitjes als koken, wassen, strijken, dweilen, stofzuigen, bedden verschonen, boodschappen doen, kinderen opvoeden, het vuilnis buiten zetten, een kozijn vervangen, de badkamer betegelen, dakdekken, schoorsteenvegen, een muurtje metselen en het middelgrote hak- en breekwerk zijn nog steeds typische vrouwenklusjes, maar voor de rest zijn de taken in Managuay min of meer gelijk verdeeld.

Bovendien hebben vrouwen het voordeel dat zij – mits niet te onaantrekkelijk – zich op plaatsen kunnen manoeuvreren die voor veel mannen onbereikbaar zijn. Zo werd de negentienjarige Luísa Campaña twee jaar geleden bijna afgevaardigd naar het Eurovisie Songfestival, omdat zij bereid was tijdens het zingen van het lied ‘Caramba! (Where Is My Pantyhose?)’ uit de kleren te gaan. Het feest ging niet door omdat Zuid-Amerikaanse landen van deelname zijn uitgesloten, maar toch: een man was het nooit gelukt.

In tequilabar Zócalo hangt Rico over een serveerster. ‘Jij schenkt, ik drink. Dat is toch gelijkheid?’ Rosario en Jorge proberen een andere op schoot te trekken ‘voor een goed gesprek over emancipatie.’ Dan slaat de klok het middaguur. Eén voor één strompelen de mannen de straat op. Tijd voor siësta.
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Lota del Horno

Geplaatst op

‘WK 2022 naar Zuid-Amerika’

Mataquintos-Zuid, ‘een wijk die plat mag’ voor de FIFA, vindt het generaalsbewind

MATAQUINTOS – Het WK Voetbal van 2022 gaat vanmiddag naar Managuay in Zuid-Amerika. Dat stelt de voorzitter van de Managuayaanse voetbalbond.

Net als Nederland en België mikt ook de bananendictatuur op het binnenhalen van het mega-evenement. Managuay kent de cultuur van de FIFA het best, zo meent Armando Lutz Cachinga, de Managuayaanse bondsvoorzitter. ‘Wij weten hoe moeilijk het is voor het uitvoerend comité. Moet je je stem wel geven aan een land dat smeergeld biedt? Of juist aan een land dat in natura het beste bod heeft, met drank en mooie prostituees?’

Het straatarme Managuay mikt duidelijk op het laatste. Het heeft alle FIFA-topbestuurders een ‘roze kaart’ gegeven, waarmee ze een leven lang aanspraak mogen maken op Managuayaanse straatprostituees, ‘zolang de voorraad strekt.’ Ook is Managuay bereid een compleet nieuwe voetbalinfrastructuur aan te leggen, waarvoor de FIFA ‘sloppenwijken naar keuze’ mag aanwijzen voor vernietiging. FIFA-baas Sepp Blatter noemde het alvast ‘een sterk bod’.

Geplaatst op

Bevrijdingsdag: voor het laatst in 2006

Vandaag is het in Nederland, zoals elk jaar, Bevrijdingsdag. In Managuay werd voor het laatst Bevrijdingsdag gevierd in 2006, toen een bloedige staatsgreep een einde maakte aan het totalitaire, linkse regime. De festiviteiten waren echter van korte duur, want het nieuwe, rechtse bewind van generaal Jamón stelde als eerste maatregel een avondklok in en vanaf half tien ’s avonds gold weer die oude vertrouwde staatsvorm: de dictatuur.

Geplaatst op

De vloek van Armstrong

Lance Armstrong, tot afgelopen vrijdag zevenvoudig Tourwinnaar

Met Neil Armstrong dood en Lance Armstrong beroofd van al zijn Tour de France-overwinningen rijst de vraag: zou ‘de vloek van Armstrong’ dan toch bestaan? Een top 3 van ellende van de Managuayaanse tak.

1.
Jacob Armstrong verruilt in 1885 de VS voor het beloofde land Managuay. Hij brengt een goede gezondheid mee, een koffer vol gouden dollars en een zoon, John. Een prachtige toekomst gloort aan de horizon. Echter, bij aankomst op het station van Mataquintos rijdt een kruier tegen zijn voet. Armstrong loopt tyfus op, spendeert wanhopig al zijn geld aan de medische behandeling om slechts mee te maken hoe de artsen niet zijn voet, maar de romp van John amputeren. Beiden eindigen als sneue circusattractie.

2.
Manolo Prisko Armstrong leefde 45 jaar lang met een familie gordeldieren. In 1902 omschreef hij tegenover een journalist zijn positie als ‘hun vriend, broer en zoon.’ Een dag later noteerde de journalist hoe de gordeldieren Armstrongs hoofd gebruikten voor een trefbalachtig spelletje.

3.
Luísa Armstrong was een achttienjarige maagd met een voorliefde voor wurgseks. In 2012 vond zij de dood na een gewelddadige sm-sessie van vier uur met haar oudere minnaar, Gris. Na de sessie, toen zij haar halsband had afgedaan en Gris had gedag geblaft, struikelde Luísa over een potlood en viel met haar hoofd op de rand van een marmeren tafel.

Geplaatst op

‘Laatste Avondmaal bestond uit snacks’

Het Laatste Avondmaal

LA LIBERTINA – Het laatste hapje waar Jezus Christus zich te goed aan deed, was waarschijnlijk een kipknots.

Dat zegt professor Felisbelo Sá van de Katholieke Universiteit van La Libertina in Managuay. Sá combineerde aanwijzingen uit diverse bronnen en concludeerde dat de dis van Christus en zijn discipelen was bezaaid met calorierijke kleinigheden, zoals gefrituurde kipknotsen, een stoofpotje van kikkererwten, aubergines en couscous overgoten met een laag gesmolten schapenkaas en – volgens Sá de favoriet van de Messias – een licht aangebrande puree van geitenmilt. Of het lijden van Christus iets met een verhoogde bloeddruk te maken heeft, kan Sá niet zeggen.

Het onderzoek werd mede mogelijk gemaakt door voedingsmiddelengigant Chihuahua S.A., dat vandaag een nieuwe hapjeslijn start middels de campagne ‘Hemelse snacks – Wat vet genoeg was voor de Verlosser, is toch zeker vet genoeg voor jou?’

Geplaatst op

Leger wint Ronde van Managuay

Fans van Team Ejército vieren de winst van hun wielerploeg

MATAQUINTOS – Team Ejército, de ploeg van het Managuayaanse leger, heeft zondag zoals verwacht de wielerronde van Managuay gewonnen. ‘Dankzij eer, kracht en wegversperringen,’ gaf luitenant Francisco Dupont toe.

Daarmee refereerde de nummer één in het algemeen klassement aan de talloze incidenten die La Ronda de Managuay 2013 rijk was. Hoewel de renners van Team Ejército dit jaar niet intimiderend inhaalden met doorgeladen kalasjnikovs op de rug, bezondigden zij zich aan het gebruik van een urinekanon en kraaienpoten en profiteerden zij op de slotdag van een onaangekondigde militaire oefening op het parcours. Dupont wuifde alle bezwaren echter weg. ‘Een topsporter moet zich alleen afvragen: kan ik winnen? En niet: heeft mijn tegenstander toevallig een gewapende organisatie achter zich staan die mij gaat uitschakelen en daarbij wordt gefaciliteerd door de wedstrijdorganisatie en zelfs de overheid? Dan kun je niet rijden.’

De Ronde van Managuay, die het gebruik van epo verplicht stelt, is daarmee op een teleurstelling uitgedraaid voor de ploegen met een grote farmaceut als sponsor: Team Pfizer, Team GlaxoSmithKline en Team Roche. Drie teams zijn voortijdig afgehaakt: Team Syrië (door onderlinge verdeeldheid), Team Noord-Korea (wegens uit de hand lopende kosten van een nucleair dopingprogramma dat misschien wel, misschien niet bestond) en Team Taco (dat halverwege in een fastfoodrestaurant is blijven hangen).

Meer over de Ronde van Managuay leest u hier

Geplaatst op

Overheid ‘prettig verrast’ door Bouterse

MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay is ‘prettig verrast’ door de persoon Desi Bouterse. Dat verklaart een functionaris die gisteren aanwezig was bij Bouterses inauguratie als president van Suriname.

Aurelio Beluga Lacroix, honorair consul van Managuay in Suriname: ‘Aanvankelijk twijfelde ik of ik wel moest gaan. Wéér zo’n feestje van een democratisch gekozen president. Maar toen ik hoorde dat Bouterse verdacht wordt van de Decembermoorden, dat hij niet welkom is in Nederland en zelfs veroordeeld is voor betrokkenheid bij drugshandel, heb ik mijn uitnodiging meteen bevestigd.’

Beluga Lacroix noemt de inauguratie ‘gezellig’ en Bouterse ‘een prettige persoonlijkheid’. Hij weet nu ook waarvan Bouterse verdacht wordt: het martelen en vermoorden van vijftien politieke tegenstanders in 1982. ‘Ik schrok aanvankelijk van dat aantal: vijftien,’ aldus de consul. ‘Maar toen dacht ik: ook onze generaals zijn met kleine beetjes begonnen.’