Wie onze Facebook-pagina volgt, weet al langer dat Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek de hele wereld overgaat. Hier is het in Rome, op de beroemde Spaanse Trappen. De foto is van Jerke Verschoor – dank, Jerke!
Het Managuayboek in… Rome!
Japanner finisht als eerste, maar militair wint
 |
| La Ronda de Managuay: aan het begin van de slotetappe leek er nog niks aan de hand |
MATAQUINTOS – De Japanner Rokuro Den van Team Harakiri ging zondag juichend over de finish in de slotetappe van de Ronde van Managuay. Hij won echter niet.
Stomverbaasd moest Den toezien hoe zijn rivalen van Team Ejército hem voorbijfietsten. Een halve kilometer verder werd majoor Guillermo Rezende de etappezege toegekend. Overigens blijft Den wel de eerste in het algemeen klassement.
Team Ejército, de wielerploeg van het Managuayaanse leger, kan maar moeilijk verkroppen dat het dit jaar in de Ronde van Managuay verplicht een toontje lager moet zingen. Tijdens de editie van vorig jaar, die het leger won, klaagden sommige renners over intimidatie door militairen, zoals het langzaam inhalen met doorgeladen kalasjnikovs op de rug en het opwerpen van wegblokkades op het parcours.
Team Goede Sfeer – de wielerploeg waarvan gezegd wordt dat hij uit de voetballers van Oranje bestaat die door Louis van Gaal op teambuildingsmissie zijn gestuurd – haakte vrijdag al af, wegens ruzie.
1506: Het begin van het einde voor de Manca’s
 |
| Manca-ruïne in de Andes, Managuay |
De Manca’s waren een hoogontwikkeld volk dat op zijn toppunt heerste over half Managuay en ver daarbuiten. Tussen ca. 1300 en 1500 breidde het zijn imperium op agressieve wijze uit met een leger dat in oorlogstijd wel 500.000 soldaten telde.
De Manca’s waren de meesters van de notenboog. Met deze kruisboog vuurden zij de gedroogde pitten van mango’s op de vijand af totdat er nog maar één soldaat met onbeschadigde schedel was overgebleven. Hem aten zij op. Ook vreesde menigeen de beruchte cuenca’s: bommen van gloeiend hete bananenpap, in palmbladeren gewikkeld, die vlam vatten wanneer zij in contact kwamen met de lichaamsbeharing van aanstormende troepen. Een ander dodelijk wapen van de Manca’s was de dolle condor. Een wilde Andesvogel kreeg gefermenteerde lamamelk gevoerd en werd losgelaten, zodat hij achter de vijandelijke linies golven van giftig braaksel stortte op de krijsende soldaten.
De Spanjaarden roeiden de Manca’s in een mum van tijd uit via Europese ziektes als oorpijn en loopneus. Van de ca. drie miljoen trotse Manca’s waren er in 1516 nog maar zeven over. Zij stierven aan jeuk.
Recensie: Benny Suarez, panfluit performance art
 |
| Benny Suarez |
Wie: Benny Suarez
Wat: Panfluit performance art
Waar: Partycentrum Os Hukske, Boxmeer
En wat vonden we ervan: Even dachten we dat Benny Suarez, een al jaren terecht in de marge van het schnabbelcircuit verblijvende, Managuayaanse illegaal, een nieuwe weg was ingeslagen en zijn ware roeping had gevonden in de kunst. Maar nee, meneer verstopt weer blaasinstrumenten in lichaamsholtes en dat het liefst voor een zo groot mogelijk publiek. Omhoog die btw.
ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Het adios-moment
 |
| Lt. Diego Sánchez Ortega, censor van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek |
‘Nog even over die Volkskrant van u.’ Luitenant Diego Sánchez Ortega aait al pratend een presse-papier in de vorm van een zwangere lama. ‘Wij hadden ons wat meer… Hoe zeg ik het? Ondersteuning voorgesteld.’ Veelbetekenend kijkt hij naar de muur, waar een cover van tijdschrift TIME hangt: ‘General Jamón: Man of the Year 2007.’ Met een knipoog: ‘Trucage natuurlijk. Maar toch.’
Ondersteuning door een krant: voor een dictatoriaal regime is het vanzelfsprekend. Ook de militaire junta van Managuay houdt de geschreven pers stevig aan de leiband. Toen dagblad El Pueblo twee jaar geleden de ontruiming van Occupy Mataquintos kenschetste als ‘best wel hardhandig’, ontving het prompt een publicatieverbod. En dat terwijl bij de genoemde ontruiming een colonne tanks over 33 demonstranten walste.
De officiële staatskrant is El Tiempo, dat grossiert in artikelen rond het staatshoofd, generaal Jamón. Als El Tiempo geen verslag doet, zo weten Managuay-kenners inmiddels, heeft de junta kennelijk een fout begaan. Zoals in december vorig jaar, toen generaal Jamón incognito door Brazilië reisde. Zijn vermomming – als bossanovazanger Antônio Carlos Jobim, die in 1994 overleed – bleek zo slecht, dat hij werd ontmaskerd, en bovendien belandde hij bijna in een vuurgevecht tussen dronken bendeleden in een sloppenwijk in Rio de Janeiro. El Tiempo maakte slechts melding van een ‘welverdiende vakantie met carnavaleske trekken’.
Luitenant Sánchez Ortega praat intussen tegen zijn presse-papier. ‘Wat willen wij bereiken? Werelddominantie. Is dat met de Volkskrant gelukt? Nee. Proberen we het dan met een ander medium? Ja, met Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek. Hebben we de Volkskrant nog nodig? Nee.’ Hij draait zich naar ons toe. ‘Wij zijn altijd oprecht geïnteresseerd geweest in u en uw cultuur. Dit is echter het adios-moment. Of, zoals ze in uw taal zeggen: Auf Wienerschnitzel.’
Roger Abrahams
Dit is de voorlopig laatste aflevering van Ondertussen in Managuay. Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.
Foto Abrán del Tubo, Rogelio de la Sierra
Managuayaanse Pussy Riot vrijgesproken
 |
| De Russische band Pussy Riot werd onlangs veroordeeld tot twee jaar strafkamp |
MATAQUINTOS – De band Caos Miau-Miau, ook wel de ‘Managuayaanse Pussy Riot’ genoemd, is maandag vrijgesproken van alle beschuldigingen.
De vrijspraak komt als een grote verrassing. Caos Miau-Miau was verwikkeld in een politiek proces, omdat de leden gelden als critici van de militaire junta. Niemand had verwacht dat zij daadwerkelijk tot honderd miljoen jaar strafkamp zouden worden veroordeeld, zoals de openbaar aanklager had geëist, maar toch zeker wel tot een paar maanden detentie. De regering-Jamón is dan ook woest en noemt de rechter een ‘idioot’. De vereniging Stop Analfabetisme Nu, waar de rechter in een leesklasje zit, noemt hem juist ‘een dappere leerling voor wie al die juridische teksten best lastig zijn.’
Caos Miau-Miau zat vast sinds april van dit jaar. Toen woonde voorman Miguel de la Planta een mis bij in de Sint-Lazaruskathedraal in Mataquintos, waar hij – volgens de pastoor – bij het halen van de hostie ‘opzettelijk hard en melodieus’ zou hebben gekucht. De katholieke kerk deed daarop aangifte. Officieel luidden de aanklachten tegen Caos Miau-Miau: ‘het verstoren van een godsdienstig ritueel, het zingen van satanische liederen en het aanzetten tot haat en massamoord op duizenden onschuldige negerkindertjes.’
Nobelprijs weer niet naar Managuay
 |
| Sergio Sánchez Hammarskjold |
PERFIDO – En weer gaat de Nobelprijs voor de Literatuur niet naar Sergio Sánchez Hammarskjold. ‘Mario Vargas Llosa? Een armoedige prutser.’
Door Jens Mikkelsen
Het is een bittere pil voor Sergio Sánchez Hammarskjold. Gaat de Nobelprijs eindelijk weer eens naar de Spaanstalige wereld, krijgt Mario Vargas Llosa hem, de grootmeester uit Peru. En dat terwijl Sánchez Hammarskjold elk jaar weer genoemd wordt. Toegegeven: alleen door hemzelf.
Teleurgesteld?
‘Het gaat elk jaar zo. Die Zweden lezen alleen fantasieverhalen. Alles wat anders is, is verkeerd.’
Sánchez Hammarskjold gaat er prat op nog nooit een heuse roman te hebben geproduceerd. In Managuay, waar de helft van de bevolking niet kan lezen, en de andere helft daar gewoon geen zin in heeft, moet een auteur zich toeleggen op praktische teksten. Sánchez Hammarskjold schrijft handleidingen, snackbarmenu’s en productinformatie. Zijn Ingrediënten & Voedingswaarde per 100 ml van de literflessen Pipo Papajapap geldt als een klassieker in het genre.
Waarom wordt u steeds gepasseerd?
‘Ze willen dat je dingen verzint. Het mag geen praktisch nut hebben. Ik heb net een klus voor het leger afgerond. Inventarisatie van lijken na de opstand van San Fernando, 3 maart 2010, A t/m M is een prachtwerkje geworden. Maar denkt u dat ze dat in Stockholm gaan lezen? Als je, zoals Vargas Llosa, dingen uit je duim zuigt, dan ben je toch een armoedige prutser?’
Is uw werk wel te vergelijken met dat van hem?
‘Maar natuurlijk. Ze prijzen Vargas Llosa “voor de manier waarop hij machtsstructuren in kaart brengt en voor zijn scherpzinnige beelden van het verzet, de opstandigheid en de nederlaag van het individu.” Dan hebben ze mijn bewegwijzering van martelcentrum Horror Máximo in La Libertina nog niet gelezen.’
Hopelijk heeft u volgend jaar meer geluk. Wat schrijft u nu?
‘Ik ben bezig met het telefoonboek van Managuay. Mag ik uw mobiele nummer noteren?’
La Ronda de Managuay: etappe gestaakt
 |
| Assistenten van Team Fukushima lachen nog. Na de bocht liggen vier van hun collega’s begraven. |
LA LIBERTINA – De vijfde etappe in de Ronde van Managuay is vanochtend gestaakt. 24 kilometer van het parcours blijkt te zijn uitgezet over drijfzand.
De organisatie van het wielerevenement, dat dit jaar voor het eerst plaatsvindt, weerspreekt de kritiek dat de race slecht zou zijn voorbereid. ‘Kinderziektes,’ meent voorzitter Sancho Merckx Caudillo van de Managuayaanse wielerbond. ‘Onze planner heeft destijds dit gebied bezocht en heeft een verkenner op het parcours afgestuurd. Toen die niet terugkwam, heeft hij er nóg een naartoe gestuurd. En toen die ook niet terugkwam, dacht hij: dan zal het wel goed zijn. Dus hoezo geen voorbereiding?!’
ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Vrouwendag
 |
| Vrouwen in Managuay |
Aan de toog in tequilabar Zócalo in Mataquintos. ‘Internationale Vrouwendag? Internationale Snauwendag!’ bromt loodgieter Rico. ‘Internationale Klerenvouwendag,’ grapt Jorge, een boekhouder. ‘Kom, kom,’ sust ambtenaar Rosario. ‘Een vrouw heeft ook een positieve kant. O nee, dat is een batterij!’
Waar in Rusland vrouwen bloemen krijgen, mag de Managuayaanse mujer al blij zijn als haar man haar vandaag geld geeft om er een paar te kopen. Hoffelijkheid is hier geen gewoonte. Volgens sommigen ligt dat aan de cultuur van machismo, waarbij zij steevast wijzen op de regering-Jamón. De enige vrouw in het generaalskabinet is Virginia Ugarte Ramírez, als wachtmeester eerste klas enkel een ‘troeteltrutje’, en bovendien slechts minister van Linkse hobby’s, waaronder cultuur.
Toch is dat te simpel. Toegegeven, karweitjes als koken, wassen, strijken, dweilen, stofzuigen, bedden verschonen, boodschappen doen, kinderen opvoeden, het vuilnis buiten zetten, een kozijn vervangen, de badkamer betegelen, dakdekken, schoorsteenvegen, een muurtje metselen en het middelgrote hak- en breekwerk zijn nog steeds typische vrouwenklusjes, maar voor de rest zijn de taken in Managuay min of meer gelijk verdeeld.
Bovendien hebben vrouwen het voordeel dat zij – mits niet te onaantrekkelijk – zich op plaatsen kunnen manoeuvreren die voor veel mannen onbereikbaar zijn. Zo werd de negentienjarige Luísa Campaña twee jaar geleden bijna afgevaardigd naar het Eurovisie Songfestival, omdat zij bereid was tijdens het zingen van het lied ‘Caramba! (Where Is My Pantyhose?)’ uit de kleren te gaan. Het feest ging niet door omdat Zuid-Amerikaanse landen van deelname zijn uitgesloten, maar toch: een man was het nooit gelukt.
In tequilabar Zócalo hangt Rico over een serveerster. ‘Jij schenkt, ik drink. Dat is toch gelijkheid?’ Rosario en Jorge proberen een andere op schoot te trekken ‘voor een goed gesprek over emancipatie.’ Dan slaat de klok het middaguur. Eén voor één strompelen de mannen de straat op. Tijd voor siësta.
Noud Nijssen
Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.
Foto Lota del Horno
Grap blijkt dodelijk op cabaretfestival
SAN LUÍS – Het grootste cabaretfestival van Managuay, het jaarlijkse Festival Cabaret de las Pampas, heeft zijn reputatie als ‘broedplaats van de gevaarlijke grap’ eer aangedaan. Al tijdens de eerste auditie van afgelopen zondag moest een komiek worden afgevoerd: niet zozeer zijn grap was gevaarlijk, maar een gewapende toeschouwer.
Door Jens Mikkelsen
De man, een student uit Mataquintos, refereerde aan zijn publiek – voornamelijk Hubba Bubba smakkende gaucho’s – als ‘kauwboys’. Daarop vuurde een van hen een slecht gericht waarschuwingsschot af. De student is in het ziekenhuis aan zijn verwondingen bezweken.
Het is niet de eerste keer dat het festivalpubliek aan de bel trekt bij een flauwe woordspeling of clichématige seksgrap. Het Festival Cabaret hecht minstens zoveel waarde aan de mening van het publiek als aan die van de jury, en dus wijst elk jaar weer een haag van getrokken pistolen richting het podium. Alleen een melige, maar desalniettemin getalenteerde Matrix-parodiant kwam er vorig jaar met slechts een geperforeerd oor vanaf.
Het Festival Cabaret de las Pampas bracht regionale grootheden voort als Sara Krosas (kapotte knieschijf) en Juan Japo de los Walos (doorzeefde linkerschouder), van wie in Nederland nooit iemand heeft gehoord, tenzij werkzaam bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst of Interpol.