Berichten

Geplaatst op

Vakantieboekspel: De eerste winnaar!

Hij is er!

De eerste winnaar van het grote Managuay-Vakantieboekspel is Bart Pouls. Bart, je krijgt een gratis exemplaar van Het Grote Managuay Vakantie-Doeboek. Gefeliciteerd! Het verschijnt pas in 2013, maar je kunt ons erop vastpinnen. Mail je ons je adres? Dan sturen we je alvast een aardigheidje toe.

Bart zette in het beroemde gedicht De chichi-tor van de Managuayaanse poëet Jesús Tánqui-Tánqui (1871–1887) de woorden op de juiste plek. De oplossing was natuurlijk de volgende:

De chichi-tor
Dit is het verhaal van een torretje klein
Dat zo smartelijk lijdt aan een kwaal
Vanaf zijn geboorte ruikt hij naar gazpacho
Een eigenschap catostrofaal
Een kevertjesmeisje schonk hem ooit een lach
En de chichi-tor vond haar het zoetst
Maar toen zij gazpacho rook, schrok zij en kreet:
‘Heb jij soms niet je tanden gepoetst?!’

Begin juni verschijnt er weer een Vakantieboekspel op deze site. 
Geplaatst op

Een rechts kabinet: Managuay heeft er niets aan

VVD-leider Mark Rutte

Het vaarwel van Joris Voorhoeve aan zijn oude partij, de VVD, heeft in buitenlandse hoofdsteden de wenkbrauwen omhoog doen gaan. Wat kan mij dat schelen, vraagt u? Misschien niets, maar dat het onze toekomstige politiek leiders evenzeer koud laat, is verontrustend. Mark Rutte zoekt zijn aanstaande vrouw niet hangend aan een liaan in de Managuayaanse jungle, maar bij een grootsteeds meisjesdispuut. Maxime Verhagen denkt dat de Wereldomroep iets is voor Nederlanders op een Franse camping en Geert Wilders, ach, Geert Wilders – die wil de ontwikkelingssamenwerking zozeer beperken dat geen dictator in het buitenland nog een fatsoenlijke stalen neus op zijn laarzen kan betalen.

En dat terwijl Nederland zoveel vooruitgang heeft geboekt in Zuid-Amerika, en in Managuay in het bijzonder. Toen ik eerder dit jaar op werkbezoek in Mataquintos was en een gloednieuw strafkamp bezocht, werd ik spontaan getrakteerd op maïsbier toen ik zei dat ik in Utrecht woonde. De kampdirecteur troonde me mee naar de gevangenenverblijven, geleverd door een varkensflatbouwer uit Berkel-Enschot. Ervoor prijkte een rij hippe guillotines van Droog Design. ‘Zonder Holland liepen we hier nog met bijlen rond,’ grapte hij. Nog steeds is de handbijl een onontbeerlijk instrument van de cipiers, maar zijn punt was duidelijk: ook dát is ontwikkelingshulp.

Wie denkt dat Nederland de geldbuidel omkeert zonder ooit iets terug te ontvangen, vergist zich. Talloze autochtone Nederlanders hebben het liefdesvirus opgelopen bij hun Managuayaanse droomvrouw, in de rosse buurt van Amsterdam of Deventer. Dat ze er waarschijnlijk een ander virus gratis bij kregen, is bijzaak. En welke man kan nog ontladen zonder een schone van de Zuid-Managuayaanse pampa’s, die voor weinig geld – we blijven een zuinig volkje – tot veel bereid is? De gevleugelde woorden ‘Ze doet alles’ zullen niet meer zijn wat ze waren als Rutte-1 zijn zin krijgt.

En dan de Wereldomroep. Tot in Chaco, hoog in het Andesgebergte, brengt Hilversum de boodschap van democratie, vrijheid van pers en tolerantie. Het zijn waarden waarom in Managuay doorgaans hard gelachen wordt en wie betrapt wordt op het luisteren naar de Nederlandse Wereldomroep wordt 50 maal geslagen met een levende anaconda – maar we zijn er. Dat is wat telt.

Een kabinet van CDA, VVD en met gedoogsteun van de PVV gooit al die verworvenheden in één klap weg. In de woorden van generaal Jamón, staatshoofd van Managuay: ‘Het is net als met dissidenten: eenmaal weg, komen ze nooit meer terug.’

Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Managuay.blogspot.com

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Voetbal

Het Managuayaanse elftal voor aanvang van Bolivia–Managuay, 1976

En dan gebeurt het: Mezza trekt een sprint vanaf de middellijn, neemt de bal aan van Liendo, Lázaro in zijn rug, draait knap weg, haalt de achterlijn, snijdt vervolgens naar binnen en dan, in het strafschopgebied – ai! – hakt Moreno met een kapmes zijn achillespees stuk. Mezza valt bloedend op de grond, Moreno moffelt het wapen weg in zijn broek terwijl hij naar een denkbeeldige vogel tuurt.

Het idee om klassieke voetbalwedstrijden na te spelen is in Managuay een schot in de roos gebleken. Sport is hier – zoals bovenstaande scène aantoont – doorgaans een bloederige aangelegenheid, en daar houden de Managuayanen van. Het stadion van FC Puta Madre zit op deze Día de los Clásicos dan ook stampvol. Hele gezinnen joelen mee met tien nagespeelde wedstrijdhelften. Lees verder “ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Voetbal”

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Club Schurft

Een heteroseksuele man toont zijn spierballen in Club Schurft


‘Homo’s? Gadverdamme!‘ Ubaldo (27) is duidelijk: aan hem is de herenliefde niet besteed. Wat hij in Club Schurft doet, is dan ook een raadsel. ‘Ik liep toevallig langs en wil gewoon een biertje, zoals elke heteroseksuele man,‘ gromt hij. Dan komt de barman. ‘Ubaldo! Vaste prik? Ik kom het zo brengen, Felipe laat weten dat je bad klaar is.’ Ubaldo schuift van de kruk, trekt zijn kontloze broek omhoog en beent weg.

Club Schurft (Club Sarna in het Spaans) is de enige openlijke homobar van Mataquintos. De club is verboden en duikt steeds op een andere plek in de stad op. Dat is niet gek in dit traditioneel katholieke, Zuid-Amerikaanse land, waar geen politicus zich uitspreekt vóór homorechten. De extreem-rechtse parlementariër Paco Tornado noemt homoseksualiteit zelfs een fascistische ideologie. Toegegeven, Tornado noemt alles een fascistische ideologie, ook synchroonzwemmen, en Lego, maar toch.

Hoe gewone Managuayanen tegen homo’s aankijken, is een lastige vraag. Het liefst kijken ze homo’s namelijk helemaal niet aan, want volgens het bijgeloof zou je zomaar in een chihuahua kunnen veranderen. Toch is er een mentaliteitsverandering gaande. Sinds homo’s in de buurlanden Argentinië en Uruguay mogen trouwen, krijg je niet meer zo snel ‘flikker’ naar je hoofd geslingerd als je als man in de bus tegen een andere mannelijke passagier aanstaat. Tegenwoordig luidt het scheldwoord ‘Argentijn’.

Felipe neemt plaats aan de bar en bestelt een Cosmopolitan. ‘In Club Schurft kunnen mannen zichzelf zijn,’ zegt hij. ‘Hier kunnen we – op een totaal heteroseksuele manier – samen naar de sauna, elkaar inzepen met douchegel of lekker gek doen in een kussengevecht.’ Maar die Ubaldo, vragen we, dat is toch een homo? Voor we het weten, smijt Felipe zijn cocktail in ons gezicht. ‘Zit je achter hem aan of zo?’ gilt hij. ‘Ubaldo is een superlieve jongen! Jezus, wat een nichtenstreek.’
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Rodrigo Abd / AP

Geplaatst op

Generaal Jamón noemt knieval Balkenende ‘laf’


MATAQUINTOS – Het staatshoofd van Managuay, generaal Jamón, vindt het ‘laf’ dat premier Balkenende nu toch van mening is dat voor de Irak-inval van 2003 ‘een adequater volkenrechtelijk mandaat’ nodig was geweest. ‘Onze showprocessen hebben ook geen adequaat volkenrechtelijk mandaat. Maakt dat ze minder valide?’ vroeg de leider van de militair-democratische republiek zich af.

De generaal deed zijn uitlatingen tijdens een drie minuten durende persconferentie over democratische controle, die hij onverwachts inlaste nadat hij in vijf uur zijn onderbouwing van agressieve militaire interventie had uiteengezet. Een Nederlandse journalist bracht commissievoorzitter Davids en diens Irak-rapport naar voren. ‘Voorzitter Davids had in Managuay moeten wonen, dan had hij geweten welke weg hij moest bewandelen,’ antwoordde Jamón. Die uitspraak moet worden opgevat als een knipoog naar de Avenue van de Voorzitters in Mataquintos, die van het presidentiële paleis naar de grootste begraafplaats van de hoofdstad leidt.

Managuay was overigens niet betrokken bij de inval in Irak. De Verenigde Staten hebben het land niet benaderd, omdat een modernisering van het Managuayaanse leger een bedrag zou hebben gevergd van 250% van de begrote kosten voor de inval. ‘Met dat geld hadden we de hele provincie Basra kunnen afbreken om haar in Arizona weer op te bouwen. In goud,’ verklaarde voormalig vice-president Dick Cheney destijds. Het is de politicus niet kwalijk genomen: hij bezit een vakantiewoning aan de Managuayaanse rivièra.

Geplaatst op

De cultus van Sint-Wesley

Het beeld van Sint-Wesley in zijn geboorteplaats, Lázaro

Sint-Wesley was de bijnaam van Wesley de Mañana Altivo (1922–1973), een rondreizende troubadour van de pampa’s van Zuid-Managuay. Diverse malen voorgedragen voor heiligverklaring door de paus, maar nooit geaccepteerd. Sint-Wesley is de beschermer van zuiplappen, hoeren, peukenrapers en lottobriefjesvervalsers – kortom: van iedereen die doet wat de zanger bij leven deed. In Managuay wordt hij vereerd als een god. Zijn enige standbeeld gebruikt men echter voornamelijk als hangplek om te roken en bier te drinken (foto).

Geplaatst op

1861: Eppo Martinus Llull

Naar de Managuayaanse ondernemer Eppo Martinus Llull (1830–1899) – van Nederlandse afkomst, vandaar zijn naam – zijn meer straten genoemd dan deze, in de Catalaanse wijk van Mataquintos. Llull was de man die Managuay bijna eigenhandig industrialiseerde met zijn palm-, ethanol- en gordeldierverwerkende fabrieken op de zuidelijke pampa’s. Hij was ook de eerste Managuayaan met een heldere visie op arbeidsrechten: die vond hij bespottelijk. Van de 300.000 man die hij in 1861 in dienst had, op het hoogtepunt van zijn macht, was twee jaar later 60% overleden. Zijn commentaar: ‘Al werken hier vijf miljoen man, er is maar één Llull. En dat ben ik.’
Door zijn forse postuur werd Llull ook wel ‘De Dikke’ genoemd.

Geplaatst op

Olympische équipe Managuay deels op tijd


SAN CRISTÓBAL DE LAS CASAS – Morgen begint in Vancouver om 17:00 uur plaatselijke tijd de vrije kür voor vrouwen. Net op tijd voor kunstschaatsster Jimena Bela Velázquez: de Managuayaanse hoopt om 16:45 uur eindelijk in Canada te arriveren.

‘En dan is het een kwestie van de weg vragen,’ zegt de atlete in een lunchroom in San Cristóbal de las Casas (foto) in Zuid-Mexico, gezeten naast haar schaatspartner Ricardo Matti. De Olympische équipe van Managuay is al sinds 12 februari onderweg naar Canada. Volgens de chauffeur kan de bus na Mexico-Stad ‘definitief in z’n vier.’

Voor skeleton-atlete Bebel Kahuna, ‘de grootste borsten op de plank’, is de laatste wedstrijd vorige week vrijdag al verreden. ‘Ik heb ook andere interesses,’ reageert Kahuna echter laconiek. Kahuna is momenteel een YouTube-hit als actrice in een erotische strandfilm.

Ook rodelaar Benedicto de Boer, sportman met Nederlandse voorouders, heeft dankzij de landreis alle wedstrijden uit zijn discipline aan zich voorbij moeten laten gaan. De Boer is wél geïrriteerd. ‘Maak nog maar eens zo’n evenement mee, waar je vrouwen uit alle landen ter wereld je chorizo kunt laten zien,’ bromt hij.
Een chorizo is een Spaanse worst.

Lees ook: Olympische équipe is zoek

Lees ook: Olympische équipe naar Vancouver


Geplaatst op

Jens Mikkelsen vanuit Managuay: Recycling

Het maandelijkse nieuwsitem vanuit Managuay met correspondent Jens Mikkelsen – een van onze trouwste journalisten – gaat dit keer over het thema recycling. Hoe gaan ze in Managuay daarmee om? Wel, een ontmantelde chemische fabriek wordt keurig netjes hergebruikt – inclusief de giftige stoffen.

Nu is het pauze, maar na de zomer keert Jens Mikkelsen weer terug: elke laatste zondag van de maand een live verbinding met de Comedyhuiskamershow, een initiatief van het Comedy Huis.