Berichten

Geplaatst op

Joran van der Sloot bekent ook tweede moord

Joran van der Sloot legde gisteren in de rechtszaal in Lima, Peru, een schuldbekentenis af

LIMA – Joran van der Sloot heeft woensdag in Peru naast de moord op Stephany Flores ook de moord op de dochter van een hoge politicus bekend.

Dat berichtte het staatsjournaal van buurland Managuay gisteren. Van der Sloot zou eind vorig jaar Ronaldiña Casimontes hebben geprobeerd te verleiden, de oudste dochter van de voorzitter van het Managuayaanse parlement. Toen zij zijn avances afwees, zou hij haar uit woede hebben gewurgd en daarna het jacht van de familie Casimontes hebben verpletterd met een T-100-tank.

Critici vermoeden dat het verhaal een verzinsel is van de vicevoorzitter van het Managuayaanse parlement, die zich vlak na Kerst uit jaloezie op het jacht heeft uitgeleefd en nu een zondebok zoekt. Zij wijzen er met name op dat Ronaldiña Casimontes gewoon leeft.

Het is in de militaire dictatuur Managuay een goed gebruik dat politici hun misstappen in de schoenen van buitenstaanders proberen te schuiven. In dezelfde nieuwsuitzending werd Van der Sloot beschuldigd van het in de rivier de Araná afzinken van een prostituee die bekend stond als ‘De Vrouw Met De Snor’, het seksueel bedreigen van lama’s in een afgelegen Andesprovincie en het morsen van rode wijn over de jurk van politiek verslaggeefster Maria Bulaños, die afgelopen zondagmiddag een verjaardagsfeestje gaf voor haar zevenjarige zoontje Felipe.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Legermuseum

Pilar Hipopótamo (r), verdacht van
‘socialistisch terrorisme’.

Het is een bijna perfecte reeks: generaal Puzzo die tot minister wordt benoemd, generaal Puzzo die de kerncentrale van Jerónimos opent, en generaal Puzzo die in negen vuilniszakken wordt afgeleverd bij het Managuayaanse ministerie van Justitie. De ontbrekende, voorlaatste foto is net een week weg voor restauratie, maar gelukkig laat de titel van de expositie weinig te raden over: Drive-by shootings op staatsbevel, 1964–1971.

Drive-by shootings is een poging van het Legermuseum in Cabúm om actiever het publiek op te zoeken. Als uithangbord van de militaire junta geniet het onder Managuayanen weinig populariteit, niet in het minst vanwege zijn officiële, ietwat pompeuze naam: Museo Glorioso del Ejército y sus Guerras Gloriosas para la Gloria Superior de la Patria Gloriosa, oftewel Glorieus Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland. De meeste bezoekers zijn buitenlanders op de vlucht voor de Zuid-Amerikaanse hitte buiten.

Toch is Drive-by shootings een gouden greep. Welk ander museum leent zich zo goed voor een sinister onderwerp als dit? Zodra je door de hoofdpoort loopt, over de met kinderkopjes geplaveide weg (échte kinderkopjes, van de Kinderdagverblijvenrevolte van ’98), zie je zeven donkergrijze loodsen oprijzen uit een dorre vlakte. Binnen voeren de prenten van het militaire fotografenkorps je mee naar het hart van de Managuayaanse politieke cultuur.

De minister van Sport, generaal Hipopótamo? Toch vermoord door vier langsrazende motorrijders in 1966 en niet, zoals destijds werd beweerd, door zijn vierjarige ‘socialistische dochter’ Pilar. Francisco Gil, hoofd van het Olympisch Comité in 1971? Op de foto steekt hij lachend zijn hand op naar het opengedraaide raampje van een zwarte Volvo, kennelijk naar een goede bekende. Een fractie van een seconde later zullen 39 kogels hem doorzeven.

Voor wie deze zwartgalligheid te veel wordt, is er altijd nog de permanente expositie over geschiedenis en cultuur. Wist u dat de witte cirkel van de Managuayaanse vlag, waarin de gouden lama staat afgebeeld, een klodder spuug symboliseert? Ga eens snel kijken dan.
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder in een aangepaste versie te lezen in de Volkskrant.

Foto Lota del Horno

Geplaatst op

Toch Elfstedenrace, ondanks weersverwachting

Het parcours bij Alcazar: ‘nog iets te nat, maar bijna droog’

LA LIBERTINA – Tegen alle verwachtingen in gaat begin volgende week in Noord-Managuay de Elfstedenrace van start. De weersomstandigheden zijn er niet naar, ‘maar er is niets wat een smak geld niet kan regelen.’

Dat zei voorzitter Wílmer Wáffler van de vereniging De Noordelijke Elf Steden dinsdagavond tijdens een persconferentie. Mogelijk aast hij op subsidie om zwakke plekken op het parcours te repareren, maar waarschijnlijk wilde hij laten weten dat de organisatie open staat voor steekpenningen om de zeldzame autorally door de jungle toch te organiseren.

Sinds het invallen van de droogte in Noord-Managuay vorige week heerst in het land een ware Elfstedenkoorts. Praatprogramma’s op tv gaan alleen nog maar over de modder: zal die hard genoeg zijn om alle auto’s te dragen? Voormalige coureurs halen herinneringen op en maken zich zorgen over de drinkcapaciteiten van de jonge generatie, die tenslotte in elke stad op de route een voorgeschreven hoeveelheid gefermenteerde lamamelk moet drinken met een alcoholpercentage van tenminste 40%, het zogenoemde ‘pimpelen’.

Na het weekeinde zal blijken hoe diep de Managuayanen bereid zijn in de buidel te tasten voor een traditie die lijkt op sport, maar draait om motoren en drank. Heel diep, zo is de verwachting.

Geplaatst op

‘Snelweg Bolivia kan door Managuay’

Een deel van de M1, de snelweg van Chuco naar Mataquintos

MATAQUINTOS – Nu Bolivia de aanleg van een snelweg door een natuurreservaat heeft afgeblazen vanwege hevige protesten, biedt Managuay zich aan als alternatief.

Daarmee aast het land op een lucratief contract met de Braziliaanse overheid, die via zijn buren toegang zoekt tot de havens aan de Stille Oceaan. ‘Wij stellen ons land open voor onze vrienden uit Brazilië,’ verklaarde Eduardo Dinero, de Managuayaanse minister van Economie, vanochtend. ‘Als ze hun snelwegen aansluiten op ons hoogwaardige wegennet, zijn ze zó aan de andere kant van het continent.’ Het totale aantal geasfalteerde snelwegkilometers in Managuay bedraagt momenteel drie.

Van protesterende Indianen zal men in de bananendictatuur geen last hebben: demonstranten worden er doorgaans overreden door een tank.

Geplaatst op

Nieuwe reservemunt: de peso?

Voordat een Managuayaanse peso een Managuayaanse peso wordt, is hij vaak een Dominicaanse peso

MATAQUINTOS – Inspelend op de onzekerheid rond de euro heeft de militaire junta van Managuay gisteren de eigen munt, de peso, als mondiale reservemunt voorgesteld.

De minister van Financiën, generaal Diego Verbuto, deed het voorstel tijdens een top van de G27, de 27 kleinste economieën van de wereld. ‘De Managuayaanse peso heeft iets wat de euro en de dollar niet hebben,’ verklaarde Verbuto. ‘Economische dynamiek.’ De peso fluctueerde recent tussen 0,00009 voor 1 euro en 0,00001 voor 1 euro, en dat was alleen nog maar afgelopen week.

Hoewel nog geen land zich bereid heeft verklaard om Managuayaanse peso’s aan te schaffen, draaien de munthuizen in de Zuid-Amerikaanse republiek alvast overuren. Economen verwachten dan ook dat de waarde van één peso vandaag al zal dalen tot onder de kostprijs van het materiaal waarvan de munt wordt gemaakt, te weten weggegooide bierblikjes (of geroofde peso’s uit een ander land).

Geplaatst op

Dakar Rally gaat door Managuay. Zegt Managuay

De republiek Managuay wil dolgraag gastheer zijn van de Dakar Rally

MATAQUINTOS – Volgens de organisatie van de Dakar Rally trekt de beroemde autorace dit jaar door Argentinië, Chili en Peru. De junta van Managuay noemt dat ‘ook maar een mening’.

In het Zuid-Amerikaanse land is maandag een ware Dakar-koorts uitgebroken na een mededeling van generaal Traiano Bendigas, autosportliefhebber én de minister van Volksgezondheid, Kernafval en Sport. Bendigas kondigde aan dat de Dakar-karavaan op dinsdag 10 januari Managuay zal aandoen, ondanks een officiële weigering van de organisatie. Die liet al in november 2008 weten dat de Dakar Rally ‘ver weg blijft van Managuay – niet vanwege de lachwekkende drie kilometer aan geasfalteerd wegennet waarover uw land beschikt, maar omdat wij uw woestijnen en hooggebergte beoordelen als levensgevaarlijk slecht onderhouden. Zelfs voor Dakar.’

Minister Bendigas repte maandag echter met geen woord over die afwijzing. ‘De Dakar Rally past perfect bij ons land,’ zei hij. ‘Dakar-coureurs zijn tenminste geen mietjes die alleen netjes willen rijden op asfalt, zoals bij de Formule 1.’ De minister verkeert al maanden in een staat van verongelijktheid omdat ook de internationale autosportbond FIA weigert een stap te zetten in Managuay. De FIA wil geen Grand Prix organiseren in Managuay zolang de dictatuur het enige mogelijke circuit van het land gebruikt als detentiecentrum om politieke gevangenen te straffen met gedwongen skelterraces.

Geplaatst op

Economie: Een land van belofte

De liberalisering van de jaren 90 hebben Managuay geen windeieren gelegd: het internationale bedrijfsleven, waaronder de belangrijkste creditcardmaatschappijen (zie foto), is in alle winkelcentra aanwezig.

Geplaatst op

Kerstfilm blijkt verzameling gestolen fragmenten

Ook uit de film Love actually (2003) zou zijn gestolen

MATAQUINTOS – De makers van de nieuwe Managuayaanse kerstfilm ‘Navidad de amor’ worden beschuldigd van plagiaat.  

De film, die afgelopen weekend tijdens zijn opening een recordomzet behaalde, zou niets meer zijn dan een montage van klassiekers uit de westerse wintercinema. Navidad de amor verhaalt van het straatzwervertje Manuel die, alleen thuis in zijn kartonnen doos (Home Alone), bezocht wordt door een geest (A Christmas Carol) met het gezicht van Hugh Grant (Love Actually) die tegen zijn zin voor Kerstman moet spelen (The Santa Clause 1, 2 en 3). De film eindigt met de ontdekking van een stel Joodse onderduikers (Oorlogswinter) en de massale belegering van Manuels geboorteplaats door een horde orks (de Lord of the Rings-trilogie).

De fragmenten uit bovengenoemde films zouden eenvoudig Managuayaans gemaakt zijn door Spaanstalige stemmen toe te voegen en een snor voor elk personage, met name vrouwen.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Troonwisseling

Jorge Zorreguieta (r) naast juntaleider Jorge Videla

‘Máxima?’ Marco Cortes (28) schudt zijn hoofd. Zijn broer Rico (31): ‘Jawel, dat is die van “buurman, wat doet u nu”!’ We complimenteren Rico met zijn kennis van Nederlandse filmklassiekers uit de jaren tachtig, maar vertellen hem dat de dame in kwestie Tatjana heet, en niet Máxima. Rico kijkt teleurgesteld. ‘Dan geef ik het op.’

De koningin der Nederlanden is vanaf dinsdag een Argentijnse, maar in Managuay kent men haar amper. Argentijnen staan hier bekend als arrogante en verwijfde cappuccinodrinkers, en die kun je beter op afstand houden. De uitzondering: Jorge Zorreguieta, Máxima’s vader. De oud-minister uit de tijd van de Argentijnse dictatuur (1976–1983) geldt in Managuay als een gerespecteerd politicus.

Menig Managuayaan denkt met weemoed terug aan de tijd dat niet alleen zij, maar ook de buurlanden door militaire junta’s werden aangestuurd. Een periode van internationale solidariteit, geïllustreerd door een vrij verkeer van politieke gevangenen: die konden worden gearresteerd in Asunción (Paraguay), gemarteld in Mataquintos (Managuay) en bij Montevideo (Uruguay) in de Atlantische Oceaan geworpen.

Ook Argentinië deed mee, maar of Zorreguieta als minister van Landbouw van de dodenvluchten heeft geweten? Nee, zei generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, onlangs in een interview. Jamón herinnerde zich een brief van zijn oude penvriend: ‘Dan schreef hij geërgerd: “Ik presenteerde een mooi plan voor de export van steaks, maar toen zei de minister van Nationale Defensie: ‘Dat gaat niet, alle vliegtuigen zitten al vol.’ Iedereen begon te lachen. Waar sláát dat toch op?” O o, die Jorge, dacht ik dan.’

We komen aan onder een brug, waar Marco en Rico wonen sinds vorig jaar hun appartementencomplex werd gesloopt voor een nieuw winkelcentrum. ‘Jullie hebben het maar goed,’ lacht Rico, terwijl hij een fles rum tevoorschijn tovert. Marco neemt een slok en wijst om zich heen. Lachend: ‘Geen woning, geen kroning!’
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Bevalling twaalfjarige heel normaal in Managuay

Verloskamer op een middelbare school in Mataquintos, Managuay

MATAQUINTOS – De commotie rond het Groningse meisje van 12 dat vorige week tijdens een schooluitje beviel van een baby, zou in Managuay niet plaatsvinden. Daar gaat standaard een verloskundige mee in de bus.

‘Ooit vonden wij dat ook overdreven,’ zegt schooldirecteur Ferdi Mando Kotulek uit Mataquintos. ‘Maar de schoonmaakkosten werden gewoon te hoog.’ Een begrijpelijk besluit in een land waar een meisje dat op haar zeventiende nog geen kind heeft gebaard, geldt als een stijve trut. De losse seksuele moraal in het Zuid-Amerikaanse land leidt ertoe dat zowel basisscholen als middelbare scholen voorzien zijn van kraamkamers, crèches en lactatieruimtes waar de meisjes borstvoeding kunnen geven.

Hetzelfde geldt voor plekken waar veel kinderen en jongeren komen, zoals attractieparken. ‘In Plopsaland San Luís is vorig jaar december nog een leerlinge van een tweeling bevallen,’ vertelt Mando Kotulek trots. ‘En in Tikibad Mataquintos heb ik ooit geholpen met een keizersnee. Mijn zakmes was hartstikke roestig na afloop, maar de moeder kon tenminste haar zwemdiploma afmaken.’