Natuurgenezers onderweg naar Mandela

Chuchu en Muchu, hier bij een duivelsuitdrijving in 2010

KAAPSTAD – Twee natuurgenezers uit het Zuid-Amerikaanse Managuay zijn onderweg naar Nelson Mandela. Zij willen hem helen door hem ‘te bevrijden van zijn aardse bezittingen’.

De 94-jarige ex-president heeft een longinfectie en ligt sinds zaterdag in kritieke toestand in een ziekenhuis in Pretoria. Zondag vertrokken vanuit Managuay – 8000 km verderop – twee indianen van het Manca-volk per boot naar Zuid-Afrika om hem te genezen. De twee, Chuchu en Muchu, praktiseren de methode van ‘materiële transfer’. Chuchu: ‘Daarbij hullen wij ons in de kleding van de grote Mandela.’ Muchu: ‘Zijn rolexen en iPads horen daar ook bij.’

Wie denkt dat de medicijnmannen oeroude genezingsrituelen uitvoeren, komt bedrogen uit. Chuchu: ‘Nee hoor. Na het omkleden drinken we nog even een kopje koffie, of bier.’ Muchu: ‘Wat hij maar in de koelkast heeft liggen.’ Daarna vertrekken de twee ‘op waardige wijze’ terug naar Managuay. Chuchu: ‘Behalve als de bewakers ons zien.’ Muchu: ‘Dan zetten we het gewoon op een lopen.’

Chuchu en Muchu hebben hun komst maandag gemeld. Het ziekenhuis in Pretoria heeft een beveiligingsbedrijf ingeschakeld.

Uruguay–Nederland: Oranje bedreigd

De onderbroek van de Managuayaanse verdediger Mafúnez, vrijgegeven door zijn perschef

KAAPSTAD – Oranje heeft bedreigingen ontvangen van het nationale elftal van Managuay, dat nog steeds in Zuid-Afrika verblijft. Als Nederland ‘de andere Guay’ – oftewel Uruguay – verslaat, dan zullen ‘bepaalde spelers worden opgerekt als een Bavariajurkje’.

De Managuayanen hopen zo te bereiken dat Oranje afziet van de halve finale van vanavond, zodat zij tegen Uruguay mogen aantreden. Een woordvoerder van de FIFA noemt dit scenario echter ‘vrij onwaarschijnlijk’, al was het maar ‘omdat Managuay zich niet heeft gekwalificeerd voor dit WK vanwege een dubieus incident tijdens een match tegen Bolivia.’ Hierbij doelde hij niet op een buitenspelgoal, maar op de steekpartij van de Managuayaanse verdediger Mafúnez, die op het veld in La Paz een machete in zijn onderbroek bleek te dragen.

De omzwervingen van het Managuayaanse elftal door Zuid-Afrika, hopend toch deel te mogen nemen aan het WK, beginnen sneue vormen aan te nemen. Voorzien van een pallet met antitankwapens beloofde coach Eduardo Vianda Charculo hele landenteams effectief te bedreigen, maar na drie weken heeft hij slechts één bardame weten te bewegen tot het gratis verstrekken van bier, en dit slechts nadat zij hem had uitgelachen om zijn verouderde vuurwapen.

Managuay bezet momenteel de 203de plaats op de FIFA-ranglijst, net achter Papoea-Nieuw-Guinea.

Regime probeert protesten in te dammen met cadeaus

Een tapir

MATAQUINTOS – In een poging de protesten in te dammen, belooft de Managuayaanse regering alle ambtenaren dit jaar een dubbel zo groot kerstpakket te schenken. Demonstranten willen het extra pallet papaja’s echter nu al.

Ook andere toezeggingen van de militaire junta, bedoeld om de demonstranten te paaien, vallen niet in goeden aarde. Reacties als ‘Wij kunnen amper een dagelijks bord rijst met kip betalen, dus wat moeten wij met vrijkaartjes voor Disney World Orlando?’ en ‘Generaal Jamón, steek die opgezette sier-tapir maar in je spleet’ zijn niet van de lucht.

Daarmee gaat de ongekende antiregeringsdemonstratie op het Tacoplein van gisteren door. Aanvankelijk nam niemand de protesten serieus, totdat bleek dat de duizenden demonstranten om 14:00 uur, als in Managuay het happy hour begint, niet uiteengingen. Dat deden ze pas een uur later.

‘Vrouwenkiesrecht Saoedi-Arabië slecht idee’

Koning Abdullah van Saoedi-Arabië deed zondag een voorstel inzake vrouwenkiesrecht

MATAQUINTOS – Deskundigen in het staatsrecht noemen het gisteren gelanceerde plan om vrouwen in Saoedi-Arabië kiesrecht te geven ‘desastreus’.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat desbetreffende deskundigen afkomstig zijn uit Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika, en allemaal deel uitmaken van de denktank ‘Democracia? No, gracias’. Kolonel Carlos Ayala, lid van de denktank: ‘Vrouwen zijn emotioneel instabiele wezens die je tegen zichzelf in bescherming moet nemen. Ik wil niet te paniekerig klinken, maar als Saoedi-Arabië vrouwen kiesrecht geeft, ondergaat het land per direct de Apocalyps. Ik bedoel: ze kunnen niet eens autorijden.’

Ayala roemt ‘de Derde Weg’, het Managuayaanse model van democratie. In Managuay stelt een militaire commissie kieslijsten samen voor het parlement waaruit het staatshoofd, generaal Jamón, een selectie maakt. Het parlement heeft slechts een adviserende rol. Ayala: ‘Bij ons heerst tenminste échte gelijkheid: vrouwen mogen niet stemmen, maar mannen ook niet.’

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: El Aire Libre

50 Peso (r) en Lil’ Carmen

Op het podium wijzen vier mannen naar hun kruis. ‘Es un chihuahua en tu bolsillo?’ De menigte begint te blaffen. ‘O te gusta encontrarme?’ Een luid gejuich stijgt op, een daverende beat zet in. Boyband Los Cojones is de onbetwiste smaakmaker van muziekfestival El Aire Libre, niet in het minst dankzij hun hit ‘Is dat een chihuahua in je broekzak (of ben je gewoon blij me te zien)?’

El Aire Libre: wat in 1972 begon als een eenmalige hippiehappening is uitgegroeid tot een driedaags evenement en een vrijplaats in Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika. Qua sfeer is het Lowlands, qua muziek is het Pinkpop, qua drankgebruik is het het Oktoberfest – maar dan met zelfgestookte tequila in plaats van bier. ‘Natuurlijk kun je het zonder alcohol ook leuk hebben,’ zegt Marta (20), die bij haar tent op de festivalcamping tabasco druppelt in een weckpot met gefermenteerde lamamelk. ‘Maar niet hier.’ Haar vriendin Andrea (22) biedt twee patrouillerende militairen een slok rum aan, die ze gretig aanvaarden. ‘Je moet die gasten te vriend houden,’ zegt ze later. ‘Voor je het weet, liggen ze je in een bunker te toucheren.’ In de verte klinken de tonen van hiphopkleuters 50 Peso en Lil’ Carmen: ‘No estoy tu bitch, papá.’

Zo gemoedelijk als de eerste dag van El Aire Libre verloopt, zo dramatisch is de avond. Zoals gevreesd zorgt het optreden van Raúl, een singer-songwriter met regeringskritische teksten, voor reuring. Al na één lied neemt de zanger het woord ‘mensenrechten’ in de mond, waarop – vanuit het niets – vier militairen op het podium springen. Raúl stuift weg, chaos breekt uit. Onder gegil van het publiek wordt de rennende zanger met een elektrische stok bewerkt, terwijl een van de militairen roept: ‘Doorlopen, hier is niets te zien!’

El Aire Libre: Managuay op zijn puurst.
Noud Nijssen

Foto Lota del Horno


Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Carnaval: weg met de kuisheidsgordel

De Slotjesberg van 2011

Het carnaval van Roipoipú is gisteren begonnen met de traditionele Slotjesdag. Daarmee luiden de vrouwen van het junglestadje carnaval in door het hangslot van hun kuisheidsgordel eraf te laten slopen en op een grote berg te gooien. Het sloopwerk is een typisch klusje voor hun minnaars, maar een toevallige, opgewonden passant is ook goed.

Cultuur: Lezen


Maar weinig literaire werken hebben het in Managuay tot bestseller geschopt. Niet omdat de Managuayanen zo kieskeurig zijn, of arm – ze zijn vooral analfabeet. En dus lezen ze bitter weinig boeken (zeker als er geen plaatjes staan).

Dit neemt niet weg dat Managuay een bloeiende papierindustrie heeft. Het staatspapierbedrijf ManPapel voorziet heel Zuid-Amerika van goedkoop papier. Oorzaak is de makkelijk te winnen grondstof: bamboe van de in beslag genomen panfluiten van straatmuzikanten. Of de huid van de straatmuzikanten zelf.

Het dier op de foto heeft overigens met het bovenstaande niets te maken; dat is gewoon een parmantige lama.

Managuay wil ook WK 2018


MATAQUINTOS – Behalve Nederland en België wil nu ook Managuay in 2018 het WK Voetbal organiseren. De militair-democratische republiek prijst zichzelf aan als ‘dodelijk efficiënt, zowel op als naast het veld.’

De minister van Volksgezondheid ziet het tijdig voorbereiden van sportfaciliteiten – geschatte kosten: 710 miljard euro – niet als een probleem. ‘Rome is ook niet in één dag gebouwd,’ zei generaal Traiano Bendigas gisteren, ‘maar wel in een maand.’ Strafkamp Rome werd door de militaire junta drie jaar geleden in recordtempo uit de grond gestampt en huisvest nu bijna een miljoen politieke gevangenen.

Het paradepaardje van het Managuayaanse bid is stadion ‘De Hel’ in Mataquintos (foto). De thuisbasis van FC Puta Madre, waar de finale zal plaatsvinden, moet dan wel worden uitgebreid met een derde ring om de vereiste 85.000 toeschouwers te kunnen herbergen. Nu zijn er 700 staanplaatsen.
Bendigas verklapte trots zijn eerste goodwillactie: 27 pallets papaja’s zijn al op weg naar het hoofdkantoor van wereldvoetbalbond FIFA in Zürich.

De 3 irreëelste eisen uit de geschiedenis (van Managuay)

De Jemenitische president Ali Abdullah Saleh

SANAA – President Ali Abdullah Saleh van Jemen heeft vandaag een opmerkelijke, nieuwe voorwaarde gesteld voor zijn aftreden: voormalige bondgenoten die naar de oppositie zijn overgelopen, mogen straks niet meedoen aan de verkiezingen, vindt Saleh.

Ook de geschiedenis van Managuay is rijk aan verzwakte leiders die, tegen beter weten in, toch hun stempel op de gang van zaken wilden drukken:

1963: ‘Ik wil bij nader inzien toch geen Turks marmer in mijn mausoleum, maar Italiaans.’ Alleenheerser generaal Fabio Flabendas tegen zijn getrouwen, vanaf zijn sterfbed. Flabendas’ lichaam werd direct na zijn overlijden gedumpt in een massagraf.

1528: ‘Akkoord, ik geef jullie inspraak! Maar niet die meute achter jullie, want die ken ik niet zo goed.’ Gouverneur Matías Fernández de Velasco tegen de voorste twee van een horde zwaarbewapende edelen die hem op het dak van het 46 meter hoge gouvernementele paleis van Mataquintos in een hoek hadden gedreven.

1876: ‘Ik eis een voorsprong van vijf seconden!’
Tiran generaal Bernardo Benzeen tegen zijn politieke rivaal, generaal Marco Schwartz, bij aanvang van een hardloopwedstrijd die bedoeld was om de machtsconflicten tussen de twee voor eens en altijd bij te leggen. Benzeens beide benen waren zojuist, bij het verlaten van de kleedkamer, afgehakt door handlangers van Schwartz.

Onderminister eindelijk terug van Haïti


MATAQUINTOS – Francisco Barón, de onderminister voor Toerisme, is na een vakantie op Haïti eindelijk teruggekeerd naar Managuay. Toen hij tegenover de pers wederom verklaarde dat hij op werkbezoek was geweest, stapten zijn vrouw en vier kinderen in strandkleding het vliegtuig uit.

Terwijl Barón benadrukte dat hij ‘interessante economische partners’ had gesproken, klopte zijn vrouw het zand uit zijn jaszakken. Op de vraag in welke sectoren Haïti de komende tijd het meeste kansen biedt, antwoordde hij: ‘De bankensector, zonder enige twijfel. Haïti wordt het wereldcentrum van hypotheek- en verzekeringshandel.’ Een journalist die de bouwsector opperde, werd door de onderminister toegebeten ‘een nul’ te zijn.
Barón brak het gesprek af toen zijn jongste zoon hem vroeg om zijn opblaasbare krokodil (zie foto) leeg te laten lopen.