Berichten

Geplaatst op

‘Bouterse was slechts kleine drugsbaas’

MATAQUINTOS – De onthulling dat de Surinaamse president Desi Bouterse vijf jaar geleden innige banden had met een grote transporteur van drugs in Zuid-Amerika, moet worden gerelativeerd.

Dat zegt Adalberto Silencioso, een Managuayaanse cocaïnebaron en directeur van het raffineerbedrijf Coca Loca. Silencioso noemt zichzelf een écht grote drugsbaas, ‘de Pablo Escobar van Managuay’. Over de organisatie van het Zuid-Amerikaanse drugsverkeer halverwege de jaren 2000: ‘Ik had in die tijd regelmatig bijeenkomsten met de Pablo Escobar van Venezuela, de Pablo Escobar van Brazilië, de Pablo Escobar van Peru en de Pablo Escobar van Ecuador. Bouterse mocht ook af en toe aanschuiven, maar omdat hij zo’n klein drugsbaasje was, noemden we hem Pablito.’

Op de vraag of Silencioso het betreurt dat Bouterse nu uit het drugscircuit is, verschijnt er een spottende glimlach op zijn gezicht. ‘Hoezo uit het circuit? Hij is nu toch president?’

Geplaatst op

Opvanghuis geopend voor slachtoffers ‘Managuayaanse Sinterklaas’

Een slachtoffertje maakte deze tekening als antwoord op de vraag: hoe zie jij Sint-Cerberus het liefst?

MATAQUINTOS – In Mataquintos is zondag een opvanghuis geopend voor slachtoffers van Sint-Cerberus, de ‘Managuayaanse Sinterklaas’.

Sint-Cerberus is een Managuayaanse traditie waarbij vaders en ooms zich verkleden als een christelijke heilige, of als diens hulpje Pedro el Negro, met als doel om kleine kinderen een verrassing te bezorgen. Aangezien de verrassing doorgaans bestaat uit een wolk pepperspray en de verkleedpartij geldt als een excuus om het collectief op een zuipen te zetten, houdt menige Managuayaanse kleuter voor de rest van zijn leven een trauma over aan het feest.

De opening van het opvanghuis moest zondag overigens bijna worden afgelast vanwege een voor de ingang verzamelde menigte aangeschoten Sint-Cerberussen die in brand gestoken kinderknuffels gooide en de Managuayaanse versie brulde van ‘Ach vaderlief, toe drink niet meer.’

Geplaatst op

‘Kadhafi lijkt op tiran Managuay’

Julio Borelli, professor in de Managuayaanse geschiedenis, met een voorwerp

MATAQUINTOS – Nu de Libische leider Kadhafi voor de tweede maal een staakt-het-vuren heeft afgekondigd dat niemand serieus neemt, dringen de parallellen met de geschiedenis van Managuay zich op.

Volgens Julio Borelli, professor Managuayaanse geschiedenis aan de Militaire Universiteit van Mataquintos (MUM), handelt Kadhafi precies als Bernardo Benzeen, tiran van Managuay in 1876.

Meneer Borelli, Muammar Kadhafi heerst al 41 jaar over zijn land, Bernardo Benzeen deed dat amper vier maanden. Waar zit de overeenkomst?
Kadhafi riep vorige week een staakt-het-vuren uit en reed vervolgens met tanks Benghazi binnen. Dat soort streken – kostelijk, vind ik – haalde Benzeen constant uit.

U roemt ook de moed van beiden.
Ja, dat klopt. Kadhafi vecht nu in zijn eentje tegen het Westen, tenslotte. Al gebeurt dat tegen zijn zin. Wat dat betreft was onze Benzeen een échte durfal.

Want?
Benzeen verklaarde op zijn eerste dag als president aan elf landen de oorlog. Heerlijk.

Is dat dapper?
Niet alleen dapper, ook kranzinnig. Een van die landen was Ghana. Dat grensde niet eens aan Managuay, in die tijd.

Nu toch ook niet?
Gaat u muggenziften?

Managuay verloor door die oorlog toch een groot deel van zijn grondgebied?
Dat overkwam die Hitler van u toch ook?

Waarom zegt u ‘die Hitler van u’?
U komt toch uit Europa?

Niet heel Europa was toch voor Hitler?
Zegt u voortaan alles in vragende vorm?

Ik interview u toch? Bent u een spelletje aan het spelen?
Denkt u soms dat ik dit niet kan winnen?

Wát winnen?
U formuleert toch alles in een vraag?

Als dat zo is, gaat dat per ongeluk. Ik wil gewoon…
Ha ha! Ik heb gewonnen!

Wat doet u kinderachtig.
Wat doet u kinderachtig.

Praat u mij nu na?
Praat u mij nu na?

Ik ga weg.
Nee, niet doen! Ik heb een verzameling orthodontische instrumenten die ik u wil laten zien!

—
Noot aan de hoofdredactie, niet voor publicatie:
P.S. Roger, die verzameling had jij ook echt vet gevonden! We moeten echt een eens terug naar die gast! Mzzl!

Geplaatst op

Te lichte valpartij nekt depressieve wielrenners

Team Harakiri: de voorbereidingen in Japan waren zo veelbelovend

PIRAÑAS – Na de valpartij van vorige week vrijdag hoopte Team Harakiri op dat ene, fatale incident. Maar helaas: kopman Kesino herstelde snel. Gisteren verliet hij teleurgesteld de Ronde van Managuay.

‘Een verschrikkelijke keuze om te maken’, zei Robu Kesino terneergeslagen, na afloop van de elfde etappe. ‘Mijn lichaam was vorige week nog gebutst en gekwetst, maar nu voel ik me kiplekker. Geen hersenletsel of niks. Ik heb niet eens kramp.’ Kesino is een pechvogel: in 2009 liep hij in de Ronde van Japan slechts een gebroken pols op, tijdens de voorbereidingen eerder dit jaar maakte hij een valpartij zonder noodlottige gevolgen.

Kesino is al de vijfde uitvaller van Team Harakiri in de Ronde van Managuay. De Japanners, allemaal kampend met depressieverschijnselen, zijn afgekomen op het grote aantal slachtoffers dat La Ronda vorig jaar kende. Ze rijden mee in de hoop op een glorieuze dood, maar die is tot dusver uitgebleven. Ploegleider Kanuki Yamatongo: ‘Dat krijg je met te hoge verwachtingen. En deze jongens zijn al neerslachtig, dus als dit ook al niet meezit, gaan de kopjes hangen.’

Geplaatst op

Interview: Arbeidsethos in de tinmijn van Mexitexibambo

De tinmijn van Mexitexibambo

MEXITEXIBAMBO – Over de arbeidsomstandigheden in Zuid-Amerikaanse mijnen is genoeg bekend: die zijn slecht. Maar hoe staat het met het arbeidsethos? Een gesprek met Florente F. Farfalle, directeur van een tinmijn bij Mexitexibambo.

Door Jens Mikkelsen

Meneer Farfalle, over het arbeidsethos van de Managuayanen doen allerlei clichés de ronde. Ze zouden lui zijn, niet productief, de siësta duurt van negen tot vijf…
Dat is al lang niet meer zo. Ook Managuay heeft zich aangepast aan de moderne tijd: onze siësta’s duren inmiddels van tien tot vier. En tussen negen en tien pauzeren wij geen moment, kan ik u zeggen.

Wat gebeurt er dan in dat ene uur?
Al het noodzakelijke: iedereen goedemorgen wensen, post beantwoorden, en overleggen in welk restaurant we onze siësta gaan houden.

Ik had het eigenlijk niet over de mensen op dit kantoor. Ik bedoelde de mijnwerkers in de schacht.
O, die! Hahaha. Dat wist ik wel. Nee, daar wordt keihard gewerkt, daar kunt u gerust op zijn.

Wie controleert dat?
Nou, ik niet, in ieder geval. Ziet u mij al in zo’n vieze mijnlift stappen? Ik heb net nieuwe schoenen, moet u zien. Echt kalfsleer, uit Argentinië, je moet ze goed inlopen, zei mijn schoenmaker, en…

Wie controleert de mijnwerkers dan wel?
Daar hebben wij Pablo voor, en Nuño. Twee keer per dag gaan zij de mijn in om de arbeidsproductiviteit op peil te houden.

Hoe doen zij dat?
Op verschillende manieren. Op de eerste plaats maken ze de slaapkoppen wakker, natuurlijk. En ze pakken dobbelstenen en kaarten af van de mannen die aan het spelen zijn. En vrijende paartjes sporen ze op. Dat laatste is nog best gevaarlijk werk, want die verstoppen zich natuurlijk graag in donkere nissen en zo. Nee, onze controleurs zijn dappere mannen, en deze mijn is erg productief, schrijft u dat maar op. Lezen onze investeerders dit?

Straft u in zulke gevallen? Mogen arbeiders die u betrapt op verzuim bijvoorbeeld pas later naar huis?
Naar huis? Bijna niemand gaat naar huis. Onze mijnwerkers slapen met zijn allen in lege lorries, heel gezellig. En efficiënt.

Maar hoe zit het dan met hun gezinsleven?
Ach, westerlingen denken altijd dat arbeiders als slaven worden behandeld hier, maar iedereen mag gewoon trouwen en kinderen krijgen, hoor.

Dus als een van uw mijnwerkers vader wordt, mag hij bij de geboorte aanwezig zijn?
Uiteraard. Wij zijn geen onmensen. De regel is: echtgenotes kunnen baren in de schacht, zolang op het product en de werkmaterialen maar geen bloed achterblijft.

Het klinkt als een hard leven.
Onze werknemers zijn erg tevreden. Ze richten hun bestaan in naar de mijn.

Soms maken ze hele kunstwerken om het ondergronds op te vrolijken, begrijp ik. 
Inderdaad. Pure werkweigering. En ongelooflijk hoeveel tijd en geld het kost om die dingen weer te vernietigen en af te voeren.

Tijd is geld.
Absoluut. Maar als u mij nu excuseert: het is half elf en de afdeling zit al lang aan de burrito’s.

Geplaatst op

Toepcommissie krijgt kille ontvangst in parlement

Een hand.

MATAQUINTOS – De nieuwe toepcommissaris Marco Ruteño heeft dinsdag in zijn toepverklaring de oppositie de hand gereikt, maar die weigerde ‘aan afgelikte vingers te sabbelen.’

Ruteño’s positieve boodschap viel niet in goeden aarde. ‘Ja, we gaan in veel opzichten moeilijke tijden tegemoet, maar er is geen reden bij de pakken neer te zitten.’ Zijn plannen – bezuinigen op het aantal kipknotsen en flessen tequila per toepende parlementariër – kregen echter het commentaar ‘zielloos’ (Socialisten) en ‘een kil verhaal’ (Tequilapartij).

Er vond een korte aanvaring plaats tussen Alessandro Pekin van de Extreem Gematigde Partij (1 zetel) en de rechtse Paco Tornado (PPP). De laatste herinnerde Pekin aan diens dreigement ‘hem naar Bolivia te peren’ als Tornado ook maar één potje zou mogen toepen. ‘Nou, ik ben bereid vanavond nog te helpen uw koffer te pakken.’ Daarop liep Pekin de debatzaal uit. ‘Kijk,’ riep Tornado hem na, ‘de gematigde enerzijds-anderzijdselite staat huilie huilie te doen op de gang.’
Pekin rende terug de zaal in en brulde: ‘Ik heb jullie toch niets gedaan?’

Geplaatst op

Toeptoernooi in gevaar door Christenen



MATAQUINTOS – Door een interne machtsstrijd binnen de Christelijke Partij hangt het parlementaire toeptoernooi van de Liberalen, Christenen en de rechts-radicale Partij voor Paco (PPP) aan een zijden draad.

De Christelijke voorman Arnoldo Klonk wil niet verder onderhandelen over de te volgen regels. Hij geeft daarmee gehoor aan de groeiende onvrede binnen de Christelijke Partij. Veel van zijn gelooofsgenoten willen de onderhandelingen met de PPP stopzetten, onder meer omdat deze bepleit dat de (zwarte) schoppen- en klaverkaarten niet mogen meedoen met het toernooi. De Christenen vinden de harten- en ruitenkaarten ook mooier, maar zeggen dat liever niet hardop.

Afgelopen donderdag lekten al twee brieven uit van de Christelijke coryfee en oud-toepkoning Roderigo Lubricón, waarin deze zijn positie ten opzichte van de onderhandelingen zo verwoordde: ‘Mijn standpunt heeft zich ontwikkeld van ‘eventueel misschien’ tot ‘mogelijk wellicht’.’

De Christenen houden vandaag crisisberaad, getuige een bestelling van 46 broodjes gordeldier en 5 kratten tequila bij de parlementaire cafetaria.

Geplaatst op

Maya’s gearresteerd wegens einde der tijden

Een tsunami uit de film 2012

LA LIBERTINA – De Managuayaanse politie heeft vanochtend in La Libertina zeven Maya-indianen opgepakt. Zij zouden zich hebben beziggehouden met ‘het veroorzaken van het einde der tijden.’

Volgens een woordvoerder bevonden de zeven zich nabij een stuwdam in de Río Moco-rivier en gedroegen zij zich verdacht. ‘Toen zij met hun rugzakken richting de dam liepen, hebben wij ze in de boeien geslagen. We kunnen niet het risico lopen op een tsunami, zoals in die documentaire.’ Hiermee doelt de woordvoerder waarschijnlijk op de rampenfilm 2012, waarin de aarde wordt vernietigd door natuurlijke catastrofen.

De indianen hebben verklaard dat zij slechts wilden picknicken langs de waterkant, maar daar staat de politie sceptisch tegenover. ‘Picknicken, daar doen indianen niet aan,’ aldus de woordvoerder. ‘Die steken een stok in een mierenhol en likken dan al die beestjes eraf.’ Ook het argument dat de arrestanten Manca-indianen uit Zuid-Amerika zouden zijn en geen Maya’s – die immers in Midden-Amerika wonen – doet hij af als ‘haarkloverij’.

Vandaag, op 21 december 2012, loopt de Maya-kalender af. Volgens sommigen betekent dit het einde van de wereld, al kan die ook op 23 december plaatsvinden. De Managuayaanse autoriteiten hebben merkbaar moeite met de voorspelling. ‘Of de Apocalyps nu op 21 of 23 december plaatsvindt, doet niet ter zake,’ zo verklaarde een woordvoerder van de militaire junta dinsdag nog. ‘Er is geen toestemming voor gevraagd.’

Geplaatst op

De drakenkop van koning Xi (1080–1130)

De Manca-beschaving kende voor de komst van de conquistadores een hoogontwikkelde beeldhouwkunst die unieke voorwerpen voortbracht. Zoals deze drakenkop, te zien in het Nationaal Historisch Museum in Mataquintos. Mancakoning Xi gaf rond het jaar 1100 opdracht tot wat het pronkstuk van zijn paleis moest worden en liet het, na 30 jaar beitelwerk, inleggen met robijnen, jade en saffieren. Overigens is ons ter ore gekomen dat de conservator van het museum vorige week naar Zaltbommel is gevlucht en de drakenkop op Marktplaats heeft gezet, dus koopjesjagers: wees er snel bij!

Foto Lota del Horno

Geplaatst op

Managuay wil ook WK 2018


MATAQUINTOS – Behalve Nederland en België wil nu ook Managuay in 2018 het WK Voetbal organiseren. De militair-democratische republiek prijst zichzelf aan als ‘dodelijk efficiënt, zowel op als naast het veld.’

De minister van Volksgezondheid ziet het tijdig voorbereiden van sportfaciliteiten – geschatte kosten: 710 miljard euro – niet als een probleem. ‘Rome is ook niet in één dag gebouwd,’ zei generaal Traiano Bendigas gisteren, ‘maar wel in een maand.’ Strafkamp Rome werd door de militaire junta drie jaar geleden in recordtempo uit de grond gestampt en huisvest nu bijna een miljoen politieke gevangenen.

Het paradepaardje van het Managuayaanse bid is stadion ‘De Hel’ in Mataquintos (foto). De thuisbasis van FC Puta Madre, waar de finale zal plaatsvinden, moet dan wel worden uitgebreid met een derde ring om de vereiste 85.000 toeschouwers te kunnen herbergen. Nu zijn er 700 staanplaatsen.
Bendigas verklapte trots zijn eerste goodwillactie: 27 pallets papaja’s zijn al op weg naar het hoofdkantoor van wereldvoetbalbond FIFA in Zürich.