Berichten

Geplaatst op

Couleur locale: de keet van Filiberto

Filiberto Cortés was een alternatieve kunstenaar uit Mataquintos die met zijn vrouw en drie kinderen in een commune woonde. Op een dag besloot hij om de vervallen, houten keet van de commune op te frissen door hem met een bont palet aan kleuren te beschilderen. Wekenlang moedigden buurtgenoten hem aan. Zij volgden Filiberto’s vorderingen op de voet. Ter ere van de voltooiing van de kleurige keet organiseerden zij een buurtfeest en hingen een spandoek op met de tekst: ‘Wat een mooie kleuren!’

Op dit moment heeft de militaire oproerpolitie bezit genomen van de keet. De keet is weer donkerbruin. Filiberto is gearresteerd vanwege vermeende homoseksualiteit.

Geplaatst op

Toerisme: De begraafplaats van Chuco

Volgens sommigen is de begraafplaats van Chuco – met zijn grafzerken van opgesteven lamakak en zijn ronddolende weduwnaars met wapperende vesten, een geopende fles tequila in de hand en een wolfsblik in de ogen – een culturele parel van jewelste en een terechte bestemming voor een oneindige rij toeristenbussen uit binnen- en buitenland.
Dat is echter niet het geval.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: De rebellen

Maohattan

‘Excellentie, wanneer begint u vredesbesprekingen met de maoïstische rebellen?’ De fotocamera’s flitsen. ‘Niet eerder dan op het juiste moment,’ bast generaal Bernardo Moto y Tomo, de Managuayaanse minister van Defensie en Kinderdagverblijven. ‘En dat is wanneer het hoofd van de laatste rebel op mijn stoep ligt.’

Wat Colombia doet, doet Managuay uitdrukkelijk niet: onderhandelen met terroristen. Zo zelfverzekerd als de FARC op dit moment achter een vergadertafel op Cuba zit, zo wanhopig houdt de maoïstische rebellenbeweging De Oplichtende Pad zich schuil in de jungle. Al decennia dragen in Managuay links en rechts om de zeven jaar de macht aan elkaar over. De Terechte Staatsgreep van generaal Jamón vond plaats in 2006, dus dit jaar dienen de militairen het veld te ruimen. Maar die maken geen haast.

Niet dat het de rebellen slecht gaat. De Managuayaanse communisten interpreteren het Rode Boekje van Mao zoals Bram Moszkowicz de regels van de Nederlandse Orde van Advocaten: losjes. Rebellenleider Fernando Sapo spreekt van ‘een beweging van principes’, maar ondertussen beschikt zijn hoofdkwartier als enige maoïstische bolwerk ter wereld over een Kentucky Fried Chicken en een meubelboulevard.

Tot 2008 was er zelfs sprake van een heuse vastgoedboom: maoïstische projectontwikkelaars verdienden miljarden peso’s met de bouw van luxeappartementen, multiplexcinema’s en een ultramodern bankendistrict genaamd Maohattan. Het einde kwam tegelijk met de economische crisis, maar dat was toeval – de torenflats verrieden simpelweg de ligging van het rebellenkamp en regeringstroepen stormden eropaf. Binnen twee maanden woonden de rebellen weer in uitgegraven gaten in de grond.

Een laatste vraag aan de minister. ‘Volgens de buitenlandse pers wil de junta geen vrede, omdat ze baat heeft bij oorlog. Klopt dat?’ ‘De buitenlandse pers is drek,’ antwoordt Moto y Tomo. Hij staat op. ‘Maar ik moet weg nu, ik heb een diner met Vicente Corriente, de directeur van wapenfabrikant ManaBomba.’
Enrique Furioso

Foto Conrado Blanco
Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Zuid-Amerikaanse knoktor in Oosterwijk

De knoktor

OOSTERWIJK – Nadat gisteren in Winterswijk een Aziatische boktor werd aangetroffen, is nu ook een andere buitenlandse kever in ons land gesignaleerd: de Zuid-Amerikaanse knoktor.

Dat heeft het ministerie van Landbouw vanochtend gemeld. De knoktor staat bekend om zijn losse handjes. Een inwoonster van Oosterwijk ontdekte het dier in een boom in haar tuin. De vrouw zit nu thuis met een blauw oog. Biologen verwachten dat de terreur snel voorbij zal zijn: de Zuid-Amerikaanse knoktor voedt zich slechts met cameloïden als dromedarissen en alpacalama’s.

De Zuid-Amerikaanse knoktor (Oryctes guerillae) is afkomstig uit Managuay en is waarschijnlijk ons land binnengekomen via een illegaal wapentransport. Staatssecretaris Henk Bleker heeft besloten dat heel Oosterwijk dient te worden afgezet. Wie zich binnen de gemeentegrenzen begeeft, is verplicht bokshandschoenen te dragen.

Geplaatst op

Toerisme: Het Gecamoufleerde Huis

Het Gecamoufleerde Huis

Het Gecamoufleerde Huis is de ambtswoning van het staatshoofd van Managuay en staat in Mataquintos. Toen hij in 2006 via een staatsgreep aan de macht kwam, liet generaal Jamón het pand overschilderen in groen en beige. De soldaten van de bewaking, eveneens in camouflagekledij, zijn daardoor helaas niet goed te zien. Zij zien u echter wel, en als u langer dan vijf seconden stilstaat, kunt u een waarschuwingsschot in de knie verwachten.

Voor 2006, ten tijde van de linkse rebellenregering, was het gebouw rood van kleur en heette het het Rode Huis.
‘Het bruine huis’ is een Managuayaanse benaming voor de wc.

Geplaatst op

Frauderende psycholoog krijgt baan aangeboden

De in opspraak geraakte prof. dr. Diederik Stapel

MATAQUINTOS – Een prestigieuze universiteit in Managuay heeft de frauderende psycholoog Diederik Stapel een baan aangeboden. De rector prijst Stapels geldbesparende methode.

Door Jens Mikkelsen

Kolonel Rodrigo Caballo, u bent rector van de Militaire Universiteit van Mataquintos (MUM). Waarom biedt u een frauderende wetenschapper als Diederik Stapel een baan aan?
Op de eerste plaats: het is nog niet bewezen dat hij fraude heeft gepleegd…

Hij heeft bekend.
Meneer, dit is Managuay. Ik ben een kolonel. Denkt u dat ik niet weet wat ‘een bekentenis’ waard is?

Nou, je mag toch hopen dat een bekentenis gewoon klopt.
Bespaar me uw westerse dogma’s. En wetenschap mag zeker alleen op feiten gebaseerd zijn? Luister, soms zijn feiten ook wat je voelt.

Maar een onderzoekscommissie heeft ontdekt dat Stapel voor zijn psychologisch onderzoek geen vragenlijsten op scholen heeft uitgedeeld, maar thuis gegevens heeft verzonnen.
Dat is precies waarom we hem moeten hebben! Weet u wel hoe goedkoop dat is? Geen reiskosten, geen papierkosten, geen ziekteverzuim omdat een of ander kind keelamandelen in je gezicht hoest… Als Stapel komt, sturen wij onze volledige psychologiefaculteit gelijk naar huis, meneer.

En waar gaat het bespaarde geld naartoe?
Wij besteden onze middelen liever aan écht nuttig onderzoek, meneer, zoals aan het optimaliseren van mosterdgas, of het uitrusten van alpacalama’s met langeafstandsraketten.

…langeafstandsraketten? Is dat überhaupt mogelijk?
Volgens meneer Stapel wel. (grijpt naar papieren) Hij mailt toevallig net een compleet onderzoeksrapport waaruit blijkt dat lama’s perfect inzetbaar zijn in, ja, eigenlijk alle militaire situaties.

Ik feliciteer u met uw nieuwe medewerker.
Dank u.

Geplaatst op

Managuay eist cocaïne terug van Bouterse

Desi Bouterse

PARAMARIBO – De militaire junta van Managuay eist teruggave van de cocaïne uit het vliegtuig dat begin dit jaar neerstortte boven Suriname.

Volgens telefoontaps van de Nederlandse recherche heeft president Desi Bouterse zich over de helft van de drugs ontfermd. Een schande, vindt generaal Eduardo Dinero, de Managuayaanse minister van Economie en Mosterdgas. Dinero: ‘We hadden 30% afgesproken.’

De minister noemt verlies van de partij cocaïne niet alleen een klap voor de economie van zijn land. ‘Ik denk vooral aan al die hardwerkende Managuayaanse dwangarbeiders die zich op onze cocaplantages hebben uitgesloofd. Hoe moeten wij aan hen uitleggen dat er staatshoofden bestaan die alleen uit zijn op eigen gewin en die algemene regels van hoffelijkheid aan hun laars lappen?’

Bouterse riskeert sancties als hij de zaak niet netjes regelt, dreigt Dinero. ‘We overwegen een boycot van Fernandes, bakkeljauwkroketten en het hele repertoire van Traffassi. Ons volk zal daarachter staan, want ze zijn alle drie niet te pruimen.’

Geplaatst op

Ook voor Managuay geen finale Songfestival

De Managuayaanse inzending repeteert in de straten van Medellín, afgelopen week

MEDELLÍN – En weer is Managuay niet doorgedrongen tot de finale van Latinovisión, het Songfestival van de Spaanstalige wereld.

In de Colombiaanse stad Medellín verzamelde zich donderdag een keur van Latijns-Amerikaanse landen voor de voorronde van het jaarlijkse liedjesspektakel. Waar de meeste inzendingen varianten brachten op Shakira en Ricky Martin, viel bananendictatuur Managuay uit de toon door een 72-koppige, militaire fanfare met marsmuziek het podium op te sturen. Het land eindigde onderaan.

‘We hebben onze reet uit ons lijf gemarcheerd,’ zei een teleurgestelde kolonel Marco Márquez, de fanfareleider, na afloop. ‘De nummers in de finale zouden niet de nummers moeten zijn die artistiek door zouden moeten gaan. Vroeger, toen elk land in Zuid-Amerika nog gewoon een dictatuur was, speelde iedereen op dit festival marsmuziek.’

De regering-Jamón overweegt een oorlog tegen alle veertien deelnemende landen.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Welnes Resort Pinochet

Welnes Resort Pinochet

‘Spring maar Sven, het is in orde.’ De Zweedse toerist, geheel ingepakt in huishoudfolie, kijkt bedenkelijk naar het groene, olieachtige water onder de pier. Zijn schoonheidsspecialiste geeft hem een zetje. ‘Goed zo, Sven!’ Terwijl Sven proestend boven water komt, beent ze weg. ‘Even het ontsmettingsmiddel halen.’

Het toerisme in Managuay staat nog in de kinderschoenen, maar daar komt rap verandering in. De militaire junta ontplooit tal van initiatieven om het land aantrekkelijk te maken voor buitenlanders – zonder fouten uit het verleden te herhalen. In 2010 prees ze de door aardwarmte verhitte baden van Benquibenqui nog aan als ‘een begrip’, maar vergat dat de reden daarvoor de verstikkende fosforlucht was en het feit dat de temperatuur van de modder er nooit beneden het kookpunt komt. Niet voor niets betekent ‘benquibenqui’ in de taal van de Manca-indianen zowel ‘nee’, ‘aaarghh’ als ‘red me uit deze brandende hel’.

Tegenwoordig zet het ministerie van Toerisme in op luxe, zoals de kuuroorden Welnes Resort Pinochet (sic, waar de Zweedse Sven logeert), Welnes Resort Videla en Welnes Resort Stroessner. Dat deze resorts aan een meer liggen dat in de volksmond Lago Petróleo heet omdat de Managuayaanse petrochemische industrie er haar afvalstoffen loost, buigt de junta knap om tot een kracht. De folder – ‘¡ALL INCLUSIVO!’ – rept van een week lang baden in etherische aardoliën, daarna verplicht ontslakken en tussendoor excursies als ‘Onveilige industriële architectuur uit de jaren 60’. Wordt het een succes, dan overweegt de junta om heel Managuay voor een all inclusive-prijs aan te bieden.

Sven is weer uit het water. Terwijl zijn begeleidster de rode vlekken bedekt, vraagt ze: ‘Kom je mee? Ayurveda begint met een lezing uit het boek Heroïsche Geschiedenissen van het Managuayaanse Volk van generaal Jamón!’ Sven sjokt gewillig mee. Nog vijf dagen vakantie te gaan.
Noud Nijssen

Foto Maria Luísa Corazón del Ángel

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Boliviahaatdag

Mensen uit Bolivia (of Managuay, dat is hier niet duidelijk)

Juan (16) tekent een grote J op het rotsblok. ‘Zo, deze plek is van mij.’ Hij is de enige niet: twee dagen voor de vrijmarkt hebben tientallen mensen zich een stuk van het rotsplateau toegeëigend met letters en lijnen. Een paar meter verder houdt een man op een stretcher zijn plekje bezet. Juan: ‘Boliviahaatdag. De mooiste dag van het jaar.’

Afgelopen zondag was het zover. Op Boliviahaatdag, een officiële vrije dag, geven de Managuayanen publiekelijk uiting aan hun ongenoegen over aartsvijand Bolivia, het buurland waar de poncho’s altijd net iets kleuriger zijn, de panfluiten net iets groter en de cocabladeren net iets voller van smaak.

De politiek doet volop mee. Er zijn anti-Boliviaanse wetten, zoals de Ponchowet (sinds 2012 geldt een poncho als wapen, zodat een Boliviaan die een Managuayaanse vrouw aanspreekt, opgepakt kan worden voor ‘pronken met naderende verkrachting’), maar ook openlijk anti-Boliviaanse volksvertegenwoordigers.

Het bekendste voorbeeld is Paco Tornado van de extreem-rechtse PPP (Partij voor Paco). Tornado verwierf internationale bekendheid met zijn propagandafilm Flauta, waarin hij teksten uit de Boliviaanse grondwet combineerde met beelden van een brandende panfluit. Volgens hem is Bolivia geen land, maar een ‘fascistische ideologie.’ In Nederland levert die uitspraak meestal een vergelijking met Geert Wilders op, maar dat is niet terecht. Immers, de PPP bezet slechts twee zetels in het parlement, waarvan één voor Tornado’s moeder, en naar de politieke ambities van moeder Wilders is het vooralsnog gissen.

Op het rotsplateau daalt de schemering neer. Juan sluit zich aan bij een groepje dat blijft overnachten. ‘Viva Managuay!’ proosten ze even later, staand bij een vuurkorf. Een verdwaalde lama komt zich warmen, panfluitmuzikanten zetten ‘El condor pasa’ in, de man op de stretcher wikkelt zich in een poncho. Het lijken potdikkie wel Bolivianen.
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Maurizio Costanzo/Flickr.com