Chaos op Lowlands door Los Cojones

Een geroosterde kip

BIDDINGHUIZEN – Het ordentelijk verlopen Lowlands-festival ontaardde gisteren alsnog in een chaos bij een optreden van de Managuayaanse band Los Cojones.

Boyband Los Cojones lijkt in niets meer op het zoete viertal dat in de jaren 90 furore maakte in de Spaanstalige wereld. In de hoop een jonger publiek te trekken, maakte leadzanger ‘Didi’ Vaffanculo zijn entree in een aanhanger vol bevroren kippen. Tijdens het zingen van de grootste hit van Los Cojones, ‘Es un chihuahua en tu bolsillo (o te gusta encontrarme)?’ (‘Is dat een chihuahua in je broekzak of ben je gewoon blij me te zien?’), verscheen een vuurspuwer op het podium. Deze wierp de kippen één voor één op om ze in zijn vuurstraal te roosteren. Bassist ‘Nono’ Chulango slingerde de hete kippen vervolgens in het publiek.

Dit leidde tot paniek bij de toeschouwers, die rondjes begonnen te rennen door de Lima-tent, waar het optreden plaatsvond. Toen een van hen brandwonden opliep door een te heet gegaard hoentje, maakte de festivalbeveiliging een eind aan de show. Zanger Vaffanculo protesteerde door het roepen van ‘Bush moordenaar’ en ‘De jeugd heeft de toekomst.’

Voormalig tieneridool Vaffanculo is 42 jaar.

Lees ook: Boyband Los Cojones herenigd

Vakbonden steunen oud-piloot Julio Poch

De Shorts SC.7 Skyvan, gebruikt voor de dodenvluchten

MATAQUINTOS – Oud-Transaviapiloot Julio Poch, die in Argentinië terechtstaat voor het uitvoeren van dodenvluchten, krijgt steun uit buurland Managuay. Daar pleit de Vakbond van Verkeersvliegers (VvV) voor eerherstel.

De piloten vinden dat hun naam door het slijk wordt gehaald. ‘Nu lijkt het alsof elke vliegenier uit Zuid-Amerika voor een dictatuur heeft gevlogen,’ zegt een woordvoerder. ‘Terwijl daar een uitgekiende training aan voorafgaat. Het vereist jarenlange ervaring en expertise om een kist met tientallen gedrogeerde jongeren aan boord naar de juiste plek boven de oceaan te sturen. Maar daar heeft niemand het over.’

De verkeersvliegers willen een protestmars organiseren met vakbonden in vergelijkbare branches. De Unie van Machinisten en Conducteurs op Staatsspoorlijnen (UMCSSM) is geïnteresseerd, net als de Managuayaanse Bond voor Waterboarders (BWM). Het Nederlandse ambassadepersoneel in Buenos Aires kent de actie niet, maar ‘wil best’ meelopen.

Vakantieboekspel: Win een boek! (5)

De vakantie is voorbij, tijd om iets gratis te krijgen. Zoals Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek! De maandelijkse Vakantieboekprijsvraag bestaat dit keer uit een vrije opdracht.

Vraag
Natuurlijk heeft u wel eens gewelddadige fantasieën. Alleen: u voert ze nooit uit. Dat is nou precies het verschil tussen de Europese en de Managuayaanse cultuur. Kijkt u eens naar deze foto van een doodgewoon Managuayaans trappenhuis. Hoe zou u op deze locatie willen afrekenen met uw grootste vijand (of gewoon met iemand die u niet kunt uitstaan)? U mag alles gebruiken wat u ziet: een richel, een bloempot, een oude stoel – leef u uit!

Beschrijf uw daad en mail ons die beschrijving via info@managuay.info. De opvallendste inzending wint (in 2013) een gratis exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek!

Foto María Luísa Corazón del Ángel

Toerisme: Aguas Dulces

Aguas Dulces is dé badplaats van Managuay. De jet set speelt er zijn spel van zien en gezien worden, maar relaxt liggen bakken is ook toegestaan. Let op: gebruik geen zonnebrand vanaf windkracht 2.

Toerisme: Het Blauwe Meer

Een vis op de oever van het Blauwe Meer

Het Blauwe Meer ligt midden in het grootste natuurreservaat van Managuay. Volgens de autoriteiten heeft het Managuayaanse centrum van de petrochemische industrie, dat er pal naast ligt, geen enkele negatieve invloed op het ecosysteem en worden alle lozingen – zowel van giftige stoffen als van de urine van de circa 16.000 arbeiders – strikt gereguleerd.

Dat is echter niet het geval.


Foto Conrado Blanco

Fyra breidt dienstregeling uit

De Fyra

MATAQUINTOS – De Fyra gaat op meer trajecten rijden. De succesvolle hogesnelheidslijn vertoonde vrijdag bij een onderzoek zo weinig mankementen, dat de exploitant heeft besloten tot uitbreiding.

De Fyra, een Zuid-Amerikaanse paard-en-wagen-lijndienst tussen Mataquintos (Managuay) en Santa Cruz (Bolivia), werd afgelopen week getest door een team van Belgische ingenieurs. Ze waren lovend. Koetsier José: ‘Ze vonden maar tien fouten: een verroeste as, loszittende platen uit de bodem, dat soort dingen. Gelukkig hebben we geen deuren, anders hadden die ook nog scheef gehangen, haha!’ Met tien mankementen voldoet de Fyra ruimschoots aan de eisen van de Managuayaanse Openbaarvervoerwet: het maximum is 2019.

De eigenaar van de Fyra is nu van plan om de lijn door te trekken naar San Luís in Zuid-Managuay. Volgens koetsier José is de Fyra het bewijs dat vervoer uit de zestiende eeuw prima meekan in de eenentwintigste. ‘Het hoeft allemaal niet zo modern,’ aldus José. ‘Een ding dat rijdt, daar gaat het om.’

Boek verboden om ‘ondermijning van het gezag’

Steven Pinker, hoogleraar psychologie aan de universiteit van Harvard, VS

MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay heeft het nieuwste boek van Steven Pinker verboden vanwege ‘ondermijning van het staatsgezag’. Het boek gaat over de afname van geweld in de wereldgeschiedenis.

De Managuayaanse minister van Binnenlandse Zaken, generaal Popo de Mierda, is woest over Pinkers The better angels of our nature. The decline of violence in history and its causes. ‘Die zogenaamde hoogleraar aan Harvard,’ tiert de generaal, ‘zegt dat in de laatste vijf millennia geweld in al zijn verschijningsvormen – moord, doodslag, oorlogen tussen staten, burgeroorlogen, geweld van milities en krijgsheren, terrorisme en genocide – is afgenomen. Met zo’n boodschap blijft het volk natuurlijk niet koest!’ Na een korte pauze: ‘Daarbij is het voor ons, als militaire dictatuur, ook helemaal niet leuk om te horen.’

Op de vraag of Popo de Mierda het boek heeft gelezen, barst hij in lachen uit. ‘Ha ha, natuurlijk niet! Ik lees geen boeken! Los daarvan: ik was bij een openbare executie en had dus geen tijd.’

Aan ons geblaf ontkomt u niet!


U bent vast al bekend met de producten van Chihuahua S.A. Immers, heeft u nog nooit een cocalolly gegeten? Een Petroleum Margharita gedronken? Of uitslag gekregen van een lek in de kerncentrale bij u om de hoek? Nou dan!

Chichuahua S.A. maakt al 135 jaar producten voor alle Managuayanen. Van damestasjes van tarantulahaar via cactusvruchtenkauwgum tot halfautomatische wapens voor ons militair-industriële complex. En waarom heeft voetbalclub Los Impotentes uit San Luís zo’n geinig klein hondje als logo? Precies.
Wij zijn trots om u te dienen. Blijf daarom onze producten kopen! En niet alleen omdat onze baas een generaal is met goede banden met het veiligheidsapparaat. Nee, ook om uw eigen portemonnee. Deze week: gordeldierballen voor maar 3 peso 50, bij Supermercado Wraf Wraf!
Wij bedoelen maar.
Hartelijks,
Generaal Vital Mendosa
Presidente

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: De Manca’s

Manca-ruïne in de Andes

Vanaf het rotsplateau wijst Tica in de verte. ‘Yanan Manca!’ Op onze wandelschoenen snellen we naar haar toe. Zien we dan eindelijk de legendarische hoofdstad van het Manca-volk? ‘Daar,’ zegt Tica. We knijpen met onze ogen. ‘De Grote Tempel. Achter de IKEA.’ Warempel: achter de in aanbouw zijnde vestiging van de Zweedse meubelgigant priemt een torentje uit. Een bouwvakker heeft Tica in de gaten gekregen. Hij grijpt in zijn kruis. ‘Hola guapa!

De Manca’s zijn voor Managuay wat de Inca’s voor Peru zijn en de Azteken voor Mexico: een glorieus verleden. Op het toppunt van hun macht heersten zij over een groot deel van Zuid-Amerika. Toch zijn er ook verschillen. De Manca’s vonden bijvoorbeeld wél het alfabet uit, maar schoven het weer opzij omdat schrijven ‘voor homo’s’ zou zijn.

Liever besteedden ze hun tijd aan het hoogtepunt van hun beschaving: gruwelijk, maar hoogst origineel wapentuig. Neem de cuenca: een bom van palmbladeren, vol gloeiend hete bananenpap, die uiteenspatte bij een voltreffer. El cóndor loco was een dronken gevoerde gier die achter vijandelijke linies werd losgelaten en daar dood en verderf zaaide met golven van braaksel en gal. Denk ook aan de binnenzakchihuahua, een uitgehongerd hondje dat tijdens vredesonderhandelingen opeens richting de nek van de vijand werd gegooid.
Al deze inventiviteit voorkwam overigens niet dat de drie miljoen trotse Manca’s, kort na de komst van de Spanjaarden in 1504, bijna waren uitgeroeid door Europese ziektes als oorpijn, loopneus en jeuk.

‘Aan de kant, gringo!’ brult iemand vanuit zijn shovel, die zeshonderd jaar oude Manca-sculpturen op een hoop veegt. Yanan Manca wordt toegankelijk gemaakt voor toeristen, en daar horen behalve ruïnes ook een meubelboulevard, een goederenspoorlijn en een Manca-themapark bij. De wereldberoemde Grote Tempel blijft echter bereikbaar – links achter de hoofdpoort van Mancaland, naast de herentoiletten.
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Conrado Blanco

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Cabaretfestival

Het Teatro Colón in San Luís

‘Kennen jullie dat?’ De cabaretier kijkt het publiek in. ‘Zat ik laatst op een tank, komt er een officier op me af. Zegt ie: “Het is groen, je mag er niet op zitten en het is géén tank.” Ik zeg: “Weet ik niet.” Hij pakt zijn Korobov TKB-022 volautomatisch, slaat me tegen de grond en brult: “Tóch een tank!”’

Rumoer. De man naast me slingert zijn glas caipirinha naar het podium. Laarzen, een stoel en zelfs een hagelschot ijsklontjes gaan door de lucht. Glunderend ontwijkt de cabaretier de projectielen: zijn grap valt duidelijk in de smaak.

Het Festival Cabaret de las Pampas is hét humorevenement van Managuay. Eens per jaar stroomt het Teatro Colón in San Luís vol voor zestig grappenmakers die strijden om de eer. Hun grootste hindernis is ongevraagde publieksparticipatie – hier in het cowboyachtige zuiden geeft men nu eenmaal graag zijn mening.

Vorig jaar maakte een nerveuze beginneling de zaal, bestaande uit Hubba Bubba smakkende gaucho’s, uit voor ‘kauwboys’. Hij bezweek aan interne bloedingen. Een The Matrix-parodiant had geluk en kwam er met slechts een geperforeerd oor vanaf. Inmiddels zeggen oud-winnaars als Sara Krosas (kapotte knieschijf), Juan Japo de los Walos (doorzeefde linkerschouder) en Frederico Jóven (betweterigheid van de volhardende soort): wie San Luís in één stuk verlaat, heeft er niet echt gestaan.

Tijd voor de laatste act. Het is het trio Raúl, Ramón y Ramona, dat vorig jaar nog wegens ‘subtiliteit’ werd afgewezen. Daar hebben ze van geleerd: Raúl draagt een gillende lesbienne op zijn schouder, Ramón een manke condor en Ramona draagt, getuige haar deinende borsten, helemaal niets. Onder luid gejoel schroeft ze de dop van een fles olijfolie en knipoogt naar de juryvoorzitter. Die steekt zijn duim omhoog. Eén finaleplek staat al vast.

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.