Latin American Film Festival: 4 redenen waarom de films van Papachango er niet te zien zijn

Het Latin American Film Festival vindt van 18–27 april plaats in Utrech

Terwijl Utrecht zich opmaakt voor het Latin American Film Festival (18–27 april), probeert de Managuayaanse filmbond wanhopig om het oeuvre van regisseur Andrés Papachango in de Domstad op het doek te krijgen. Vier redenen waarom dat nooit zal lukken – in de vorm van Papachango’s oeuvre zelf.

1.
Alles over mijn vader

(Todo sobre mi padre, 2001)

Een travestiet, zoon van twee travestieten, gaat op zoek naar zijn vader, die nooit een echte travestiet blijkt te zijn geweest. Wel is hij een manhoer die travestieten als klant heeft. Goedkope kopie van Pedro Almodóvars Todo sobre mi madre, maar dan met travestie als een slap excuus om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

2.
Diepe vouwen

(Arrugas profundas, 2010)

Volgens Papachango het bewijs van ‘cinematografische schoonheid op het snijvlak van origami en nudisme’, volgens anderen een slap excuus om, zoals we de regisseur gewend zijn, zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

3.
Twee sopropo’s en een perzik

(Dos sopropos y un melocotón, 2003)

Roadmovie. Twee jongens en hun buurvrouw razen uit pure verveling over de Managuayaanse pampa’s. Uiteraard worden ze verliefd: de sopropo’s – een soort bittere komkommer – uit de titel verwijst naar de permanente staat van opwinding van de twee vrienden, de perzik laat zich raden. Een slap excuus, kortom, om weer eens zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

4.
Seks met zijn zus, deze gast is echt ziek

(Amor, 2008)

Aaneenschakeling van bezoeken van Papachango aan ruim veertig prostituees (onder wie familie), aan wie hij tijdens het bedrijven van de liefde vragen stelt als: ‘Van wat voor muziek hou jij?’ en ‘Evita Perón, vrouw of musicalster?’ Documentair gedachtenexperiment dat hoopvol begint, maar uiteindelijk het zoveelste slappe excuus blijkt om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

‘Lianensnijder’ gevaar voor jongeren


PIRAÑAS – In het junglestadje Pirañas in het noorden van Managuay is een zestal jongeren flink ten val gekomen toen zij in de nacht van zaterdag op zondag per liaan op weg waren naar een afterparty. De politie vermoedt dat een ‘lianensnijder’ actief is.

Het is gebruik onder junglebewoners om zich per liaan te verplaatsen, aangezien wegen vaak ontbreken in het regenwoud van Managuay. De ‘lianensnijder’ heeft hiervan misbruik gemaakt door een groot aantal lianen half door te snijden. Dat heeft de jongeren opgebroken. Twee meisjes onder hen verblijven met hoofdletsel in het ziekenhuis.
Van overmatig drankgebruik was geen sprake, aldus de dienstdoende agent, Manuel Veloso. ‘De meesten hadden pas één fles tequila op. Ze wisten wat ze deden.’
Zo te ruiken had agent Veloso overigens meer dan een fles op tijdens dit gesprek, maar dat terzijde.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: De Varkenssnuitskunks

De Patagonische varkenssnuitskunk

Luid wiekend zweeft de helikopter boven de Araná. De maan glinstert in het wateroppervlak. Vijf tot de tanden toe bewapende mannen springen op de oever – ‘Ándale! Ándale!’ – en jagen door de wirwar van straten en steegjes in de hoofdstad. Bij Enrique’s Enchilada’s houdt de eenheid halt. De voorste man kijkt om, zet dan zijn rechterlaars met kracht tegen de deur. Krak!

Zoals de Verenigde Staten de Navy SEALs hebben, beschikt ook de militaire junta van Managuay over haar eigen elitetroepen. Deze fuerza de operaciones especiales werd in 1962 opgericht door de toenmalige dictator van het land, generaal Fabio Flabendas, en heet Los Zorrinos, oftewel: de Varkenssnuitskunks. De naam werd bedacht door Flabendas’ ondergeschikten. Niet om de vasthoudendheid te eren waarmee dit Amerikaanse roofdiertje naar voedsel wroet, maar vanwege de scherpe geur die zijn anale klieren produceren – Flabendas leed aan ernstige winderigheid.

De opleiding tot Varkenssnuitskunk is keihard: zestig procent van de deelnemende militairen haakt voortijdig af. Degenen die de eindstreep halen, worden gedrild in typisch Managuayaanse vechttechnieken als met-zijn-twaalven-een-passant-beknuppelen, de-vijand-onder-tafel-drinken en met-een-tank-op-een-sloppenwijk-inrijden. In beginsel opereren de Varkenssnuitskunks in kleine, flexibele groepen die snel op een terroristische dreiging kunnen reageren. Vaker echter zijn ze dronken. Hun erelijst is indrukwekkend: de Skunks waren actief in voormalig Joegoslavië, Colombia en de F-side van Feyenoord, en volgens experts is zelfs de onverhoopte democratisering van Zuid-Amerika hun fout geweest. Maar daarover wordt nog gebakkeleid.

Enrique wijkt verschrikt achteruit. ‘Iedereen op de grond! Nu!’ Terwijl de overige vier hem rugdekking geven, snelt de voorste Varkenssnuitskunk naar de toonbank en grist een dampend dienblad weg. Tegen de uitbater: ‘O wee, als deze enchilada’s lauw zijn.’ Dan stormt de troep weer naar buiten. Als ze bijna de hoek om zijn, horen we één van hen zeggen: ‘Ik dacht dat de minister taco’s had besteld?’
Roger Abrahams

‘Poetin is antiautoritaire man die van homo’s houdt’

De Russische president Vladimir Poetin

LAMA UAYA – De Russische president Vladimir Poetin, vandaag op staatsbezoek in Nederland, is in feite een aimabele, antiautoritaire man die van homo’s houdt. Dat vindt bijna niemand.

Door Jens Mikkelsen

Tenminste, in het Managuayaanse provinciestadje Lama Uaya is geen enkele persoon op straat te vinden die die mening is toegedaan. Hoewel Managuay te boek staat als de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika en een vriend van de Russische Federatie, hebben buiten de hoofdstad maar weinig Managuayanen een positief beeld van de Russische president. Sterker nog, de meesten hebben helemaal geen beeld. Op het tonen van een foto van Poetin waren de vaakst gehoorde reacties: ‘Geen idee,’ ‘Is hij ziek?’ en ‘Dat is die vent van wie ik een auto heb gekocht. Ze moesten hem ophangen.’

Wel waren alle geïnterviewden bekend met Vladimiro Puta, een Managuayaanse manhoer die de laatste jaren furore maakt als naakte, geheel met Spachtelputz bedekte jazz-zanger.

Lees meer nieuws over Vladimir Poetin op het Poetin-blog.

Schuilkelder Assad buiten Syrië is klaar

Luxe in de schuilkelder: een ondergrondse skatebaan

SAN LUÍS – Als president Assad van Syrië moet vluchten voor een buitenlandse inval, gaat hij naar een schuilkelder in Managuay. Het toevluchtsoord is ingericht door de gerenommeerde binnenhuisarchitecte Maritza Claure.

Claure kreeg van generaal Jamón, staatshoofd van Managuay en een golfpartner van Assad, de opdracht om een schuilkelder vorm te geven in een ondergrondse parkeergarage in de stad San Luís. ‘Het moest sober zijn, maar wel passen bij een 21ste-eeuwse potentaat,’ vertelt Claure. ‘Ik heb heel even één ruimte overwogen, maar dat bleek toch onpraktisch.’ De schuilkelder telt nu onder meer een golfslagbad, vijf bioscoopzalen en een ondergronds helikopterplatform. Claure: ‘Hoe het met opstijgen en landen moet, zoeken de hoge heren maar uit.’

De financiering van de schuilkelder van Bashar al-Assad ligt in handen van Krachtige Leiders United (KLU), de belangenvereniging van dictators. Gezien de internationale spanningen rondom Syrië kreeg Claure van de KLU carte blanche. De enige concrete eis kwam van de Zimbabwaanse president Robert Mugabe: die hamerde erop dat het complex over supersnel internet moest beschikken, ‘want dan kunnen we Xboxen.’

1961: De ontploffing van de Tsar Bomba

In het Atoombommuseum van Sarov (Rusland) staat een replica van de ‘Tsar Bomba’

Vijftig jaar geleden, op 28 oktober 1961, testte de Sovjetunie deze waterstofbom op Managuayaanse bodem. Het toenmalige maoïstische regime in Mataquintos schurkte aan tegen de grote communistische broer en de Russen zochten een waardeloos buitenland waar ze hun nieuwe nucleaire wapenarsenaal konden uitproberen.

De AN602 of ‘Tsar Bomba’ moest een allesvernietigende kernkop worden die zich tot de bom op Hiroshima verhield als ‘de straal zeik van een Russische moezjik tot het lachwekkende gedruppel van een kleuter,’ zoals sovjetleider Chroesjtsjov het omschreef. De knapste koppen in het Sovjetrijk hadden jarenlang dag in, dag uit gewerkt aan het prototype. Maar de Russen maakten één fout: ze lieten Managuayaanse ingenieurs het model in elkaar schroeven.

Toen de ‘Tsar Bomba’ op een kille ochtend in de Zuidelijke Woestijn van Managuay tot ontploffing werd gebracht, gebeurde er eerst niets. Toen klonk een luid ‘pffrrrt’ dat een half uur zou aanhouden. Daarna nestelde een koppel alpacalama’s zich in het apparaat. Chroesjtsjov gooide zijn burrito in het zand en verliet met zijn entourage stante pede de plek des onheils.


Twee dagen later brachten de Russen in eigen land hun eigen model tot ontploffing. Op Nova Zembla veroorzaakte de ‘Tsar Bomba’ een explosie van vijftig megaton: de grootste ontploffing die de mens tot dusver ooit heeft teweeggebracht.

Boekpresentatie: De foto’s

Miss Managuay 1991 (r) met het eerste exemplaar van
Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek. Links auteur Roger Abrahams

Zoals breed uitgemeten in diverse media was de boekpresentatie van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek, afgelopen vrijdag in Utrecht, een groot succes.
In de tijdelijke ambassade van Managuay, tot aan de nok gevuld met belangstellenden, leverde Persbureau Managuay zijn magnum opus af, uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig een uniformshow en de militaire junta van Managuay de volgende etappe in haar buitenlandse beleid richting één vastomlijnd doel: werelddominantie. Fotograaf Hanne van Baarle schoot er de volgende plaatjes. Een impressie.
Kolonel G. Guerrero, per boot overgekomen uit Managuay, zorgde ervoor dat de bijeenkomst aan alle veiligheidseisen voldeed. Die konden ook aan de deur worden afgerekend.

Lees verder “Boekpresentatie: De foto’s”

De Mars van de Hoeren

Een groep van zo’n vierhonderd prostituees demonstreerde maandag in Mataquintos voor betere werkomstandigheden, een menswaardig bestaan en een verbetering van de maatschappelijke positie van vrouwen. Een toevallig passerende eenheid mariniers zag zijn kans schoon en dirigeerde alle dames naar een nabijgelegen kazerne, waar het nog héél gezellig werd. 

Jens Mikkelsen vanuit Managuay: Recycling

Het maandelijkse nieuwsitem vanuit Managuay met correspondent Jens Mikkelsen – een van onze trouwste journalisten – gaat dit keer over het thema recycling. Hoe gaan ze in Managuay daarmee om? Wel, een ontmantelde chemische fabriek wordt keurig netjes hergebruikt – inclusief de giftige stoffen.

Nu is het pauze, maar na de zomer keert Jens Mikkelsen weer terug: elke laatste zondag van de maand een live verbinding met de Comedyhuiskamershow, een initiatief van het Comedy Huis

Wie betaalt contributie Hugo Chávez?

Hugo Chávez was al langer ziek

CARACAS – Het overlijden van de Venezolaanse president Hugo Chávez gisteren heeft een onverwacht probleem aan het licht gebracht: zijn achterstallige contributie bij de belangenvereniging van dictators, Krachtige Leiders United (KLU).

De penningmeester van de vereniging, Robert Mugabe van Zimbabwe, liet vanochtend weten dat Chávez een rekening van twee miljoen euro heeft openstaan. ‘Hugo betaalde gewoonlijk pas als de kwartaalwinst van zijn staatsoliebedrijf PDVSA binnen was,’ legde Mugabe uit. ‘In feite maakte hij zijn contributie, net als zijn land, totaal afhankelijk van olie.’

De achterstallige betalingen van Chávez vallen slecht bij zijn collega-dictators, die de Venezolaan toch al niet hoog hadden zitten vanwege zijn voorliefde voor democratische technieken als het referendum. Mugabe roept hen echter op snel over de brug te komen. De KLU kampt al langer met tekorten, onder meer vanwege ‘andere prioriteiten’ van de Syrische president Bashar al-Assad en het feit dat het nieuwe lid Kim Jong-un van Noord-Korea dreigt met een atoombom als zijn contributie niet verlaagd wordt. ‘Zo komt het jaarlijkse zeilweekend in gevaar,’ stelt Mugabe. ‘En dat is voor niemand leuk.’