Berichten

Geplaatst op

Weg van de euro? Op naar Managuay!


Vindt u, als ondernemer, de Europese hulp aan Griekenland een druppel op een gloeiende plaat? Verwacht u dat na na de ineenstorting van Spanje ook de val van de euro volgt? U bent de enige niet. Maar er is hoop.

Kom naar Managuay! Deze sympathieke Zuid-Amerikaanse bananendictatuur is onlangs uitgeroepen tot Investeringsland van het Jaar. Van het jaar 1921 om precies te zijn, want nergens ter wereld tref je nog zo’n onderontwikkelde economie aan. Kortom: volop kansen voor een ondernemer als u! Neem een kijkje in Mataquintos en laat u bedwelmen door de pracht én geur van deze tropische metropool. Maar laat uw scrupules thuis, want westerse begrippen als ‘rechten’ en ‘menselijke waardigheid’ komen in het Managuayaanse woordenboek niet voor!
‘Hier een kans grijpen is als het ontdekken van een prachtige vrouw. Je ziet haar, neemt haar, en daarna zorg je dat je aan haar kunt verdienen.’
– Eduardo Dinero, minister van Economie en Mosterdgas van Managuay
Geplaatst op

Doden bij start wielerronde Mataquintos

De Avenida Estrecha (‘Brede Avenue’) in Mataquintos, waar het peloton zaterdag om 11:07 uur, of liever: gedurende de eerste twaalf seconden van die minuut, doorheen raasde

MATAQUINTOS – De Ronde van Managuay is zaterdag onstuimig gestart. Er vielen zeven doden en dertien gewonden.

Al tien minuten na de start in de Managuayaanse hoofdstad Mataquintos kwam het tot een massale valpartij. Renners van Team Ejército – de ploeg van het nationale leger die in camouflagetenue en tot de tanden toe bewapend op de fiets zit – begonnen daarop te vuren op de op de grond kronkelende massa. Ploegleider Fernando ‘Fifi’ Buchego noemde die reactie later ‘een reflex’, maar ‘we hebben nu wel de bruine trui.’

Met de bruine trui wordt niet de snelste wielrenner onderscheiden, maar degene die vlak achter hem zit. De snelste wielrenner is na dit weekend de Nederlander Étienne Vaessen uit Simpelveld van het Russische Team Kalasjnikov.

De organisatie van La Ronda, die dit jaar voor het eerst plaatsvindt, zegt ‘ontstemd’ te zijn door de gebeurtenissen van zaterdag. Toch kijkt ze vol ambitie naar het verloop van de race. ‘Als we de komende drie weken onder de zeven doden per dag blijven, is de eerste Ronde van Managuay geslaagd.’

Geplaatst op

NATUUR: De chichi-tor

Dit is de chichi-tor, de nationale kever van Managuay. Hij komt alleen in Managuay voor en staat bekend om zijn typische geur. De chichi-tor is vereeuwigd in een beroemd gedicht van de geniale dichter Jesús Tánqui-Tánqui (1871–1887, geniaal omdat hij al op vijftienjarige leeftijd kon lezen en schrijven). Hier volgt een citaat:

Dit is het verhaal van een torretje klein
Dat zo smartelijk lijdt aan een kwaal
Vanaf zijn geboorte ruikt hij naar gazpacho
Een eigenschap catastrofaal

Een kevertjesmeisje schonk hem ooit een lach
En de chichi-tor vond haar het zoetst
Maar toen zij gazpacho rook, schrok zij en kreet: 
‘Heb jij soms niet je tanden gepoetst?’
Geplaatst op

‘Armstrong eregast in Ronde van Managuay’

Lance Armstrong verloor maandag al zijn wielertitels wegens dopinggebruik


MATAQUINTOS – Lance Armstrong mag komende zomer als eregast deelnemen aan de wielerronde van Managuay. De organisatie hoopt op ‘gekke dopingfratsen’.

Dat zei voorzitter Sancho Merckx Caudillo van de Managuayaanse wielerbond woensdag. ‘Wielrennen is een schone sport,’ sprak hij. ‘Ha ha, kostelijk natuurlijk. Nee, even serieus.’

De voorzitter hoopt dat Armstrong het niveau kan opkrikken van de Ronde van Managuay, waar epo verplicht is. ‘Als je ziet hoe sommige renners hier omgaan met doping… zó knullig. Ze doen alles zelf. Ik heb vorig jaar mijn tuinman als drugskoerier aangeboden, maar die zag ik later gewoon een hoteltuin schoffelen.’

Merckx Caudillo noemt Armstrongs bedrog overigens ‘goed gedaan’, maar vindt het niet het grootste dopingschandaal in de sportgeschiedenis. ‘Dat is nog steeds De 24 Uur van Chaco.’ Tijdens dat autosportevenement in 1987, in het oude centrum van de stad Chaco, namen niet de coureurs, maar de organisatoren geestverruimende middelen tot zich. ‘De Week’ duurde dat jaar dan ook 366 dagen.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Mijnbouw

Mijnbouw in Managuay

Manuel Peminto de Flor werpt een rotje de mijnschacht in. ‘Laat je zien!’ Na een knal verschijnt een bestoft koppetje in de lichtbundel van zijn zaklamp. ‘Octavo!’ roept de mijnbouwdirecteur lachend. ‘Dit is mijn zoon, een van de beste gruisrapers van de schacht. Zeven jaar oud, maar een zoon van zijn vader!’

Terwijl Nederlandse topmannen worstelen met het combineren van werk en privé, komt de oplossing uit Latijns-Amerika. ManaMinas, het staatsmijnbedrijf van Managuay, wil ver gaan om haar medewerkers tegemoet te komen. Toen Peminto de Flor klaagde dat hij zijn kinderen te weinig zag, werd hij ontboden op het ministerie van Economie en Mosterdgas. Aanvankelijk voor gedwongen elektroshocktherapie, maar al snel volgde een aanbod: of hij zijn gezin niet – kosteloos – mee wilde nemen op de werkvloer? Nu werken zonen Octavo (7), Juan Rafael (6), Silvio (5) en José (3) in de mijn. Echtgenote Mercedes (42) en dochter Daniela (8) doen de toiletten. Peminto de Flor: ‘Zelf zit ik natuurlijk gewoon op kantoor, maar toch: het idee dat ze vlakbij zijn, stelt me ontzettend gerust.’

Een nadeel is er ook: mijnbouw in Zuid-Amerika kan levensgevaarlijk zijn. Iedereen herinnert zich de oefening in Minas de Chuco in 2010, die aan de buitenwereld moest tonen dat Managuay grote mijnongelukken kan voorkomen. Een ereloge vol militaire kopstukken moest toekijken hoe 237 reddingswerkers in een mijnschacht afdaalden, waarna de liftkabel brak en de schacht het onder luid geraas begaf. Met de militairen gaat het inmiddels weer goed.

‘Onze mijn is een veilige mijn,’ bezweert Peminto de Flor. Op dat moment stort met een hevig gekraak het bovenste deel van de mijnschacht in. De directeur trekt bleek weg. ‘Is Silvio nog beneden?’ vraagt hij. ‘Ja,’ antwoordt Octavo. Peminto de Flor zucht diep. Hij snikt. ‘Zo’n goedkope kracht krijgen we niet snel meer terug.’

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Lota del Horno

Geplaatst op

‘Geschiedenis verdwijnt van lesrooster’

MATAQUINTOS – Scholen moeten weer aan kennisoverdracht doen, vindt de Managuayaanse regering. ‘Neem het vak geschiedenis. Als je oude verhalen wil horen, ga je maar naar je opa.’

Generaal Rufus Vendetta Malpenso, minister van Onderwijs en Propaganda, ergert zich aan het grote aantal maatschappelijke taken op scholen. ‘Gaandeweg is dat er ingeslopen. Maar serieus: lessen over alcoholmisbruik? Een verstandige kleuter kan heus wel maat houden.’ Volgens de minister verliest Managuay de slag met landen in Azië. ‘Denkt u dat ze daar op school praten over soa’s? Elke idioot wéét toch dat je van een lama moet afblijven?’

Van één maatschappelijke taak ziet Vendetta echter het nut wel in: respect voor andere culturen. ‘We moeten wel handel blijven drijven met die spleetogen.’

Geplaatst op

Vuilnisstaking Managuay in impasse


Na twee weken staken pakken de gemeentereinigers van Amsterdam en Utrecht hun werk weer op. Tijd voor een belletje met Romy Arzt Lobeiro, de leider van de vuilnismannenstaking in Managuay.

Hoe dicht bent u inmiddels bij een akkoord, meneer Lobeiro?
We zijn er ver van verwijderd. De gemeentes willen niet aan salarisverhoging. Terwijl we afgelopen donderdag nog een aanbod hebben gedaan.

Wat voor aanbod?
We eisen nu 35,5% loonsverhoging in plaats van 37%. Een groot offer. Als gebaar hebben we daarom wat zakken verwijderd van de bergen vuil die we rondom alle stadhuizen in het land hebben opgeworpen.

En hoe reageerden de gemeentes?
21 doden.

21 dode ambtenaren? Door stank?
21 dode vuilnismannen. Door tanks.

Dat klinkt als een impasse.
Zeker. Alleen in 1972 was het nog erger. Toen werd de hele landelijke vuilniswagenvloot omgekieperd en moesten onze mannen, gedwongen, alles met de hand oprapen.

Dat was bij de vorige vuilnismannenstaking?
Vorige? Wij zijn in de tussentijd nooit gestopt met staken.

Maar hoe lang bent u dan al bezig?
Hm, geen idee. Maar ik kan me nog herinneren dat toen mijn vader de leiding van de staking kreeg overdragen van mijn opa, opa zei: ‘Als mijn overgrootvader dit zou zien, zou hij glunderen van geluk omdat het werk van zijn opa’s opa niet voor niets is geweest.’

Dus uw mannen zitten nog wel even thuis?
Jazeker. Maar gelukkig komt het WK eraan. En daarna zien we wel weer verder.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Werelddominantie

Puzzelpagina ‘Ontwar de kluwen’

‘Wat wij uiteindelijk willen…’ Generaal Popo de Mierda, de Managuayaanse minister van Binnenlandse Zaken, pauzeert even. Hij tuurt in zijn mok Nescafé. Dan neemt hij een slok en vervolgt: ‘…is werelddominantie.’

Managuay, de verpauperde bananendictatuur die niet alleen grenst aan Bolivia, Paraguay, Peru, Brazilië, Argentinië, Chili, Ecuador, Colombia, Venezuela, Brits Guyana, Frans Guyana, Suriname en Uruguay, maar met al deze landen ook nog eens in staat van oorlog verkeert, ziet een grote toekomst voor zich. Die begint in Afrika, waar afgelopen november een inderhaast tot honorair consul benoemde rallyrijder tijdens de race Amsterdam-Dakar ‘aanzienlijke stukken land’ verwierf. Bij navraag blijkt het te gaan om een putdeksel, twee muren en een rotonde, maar Popo de Mierda beheert desalniettemin sindsdien de portefeuille ‘Overzeese Gebiedsdelen’.

En nu is Europa aan de beurt. Te beginnen bij Nederland. ‘U heeft een negatief beeld van ons,’ stelt de minister, ‘of nog erger: helemaal geen beeld.’ Uit een la tovert hij een pak papier: Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek staat erop. Het werk, dat Managuay bij Nederlanders bekend moet maken, bevat een curieuze mengeling van puzzels en propaganda. Zoals ‘Ontwar de kluwen’, een tekening van drie vliegtuigjes met soldaten die geknevelde dissidenten in de oceaan werpen. ‘Leuk hè? Je moet de lijntjes volgen en achterhalen wie de zwaarste naar beneden gooit, want ze krijgen betaald per kilo. En passant krijg je een goed beeld van onze luchtvaart.’ Andere spellen bestaan uit het tellen van losliggende hoofden op een executieveld en het bordspel Lamabord.

De minister wandelt naar het keukentje in zijn kantoor. ‘Drastische maatregelen zijn nodig om de Nederlanders naar Managuay te lokken, met hun beurzen. Rugzakken, bedoel ik.’ Terwijl hij zijn lege mok op het aanrecht zet, klinkt het plots dreigend: ‘Want die Volkskrant van u is goed en aardig. Maar het is geen Telegraaf.’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Illustratie Taam Karsdorp

Geplaatst op

Cruijff moet voorbeeld nemen aan Zuid-Amerikaanse tegenhanger

Johan Cruijff

MATAQUINTOS – Het is tijd voor Johan Cruijff om de waarheid te spreken in de Ajax-soap. Zijn Managuayaanse tegenhanger Julio Moreno, clubicoon van het hoofdstedelijke FC Puta Madre, doet dat beter.

Door Jens Mikkelsen

Meneer Moreno, de raad van commissarissen van FC Puta Madre heeft zonder u in te lichten Ludovico Nariz Achatada als algemeen directeur aangesteld. Stapt u nu op?
Zeker weten. Maar misschien ook niet. Kijk, in ieder geval is dit ver beneden peil. Ik heb vorige week woensdag nog de voorzitter van de raad van commissarissen twee uur lang geïntimideerd, en daarbij is de naam van Nariz Achatada niet één keer gevallen. Dat is natuurlijk volledig onbeschoft.

U heeft hem geïntimideerd?
Dat zijn jouw woorden. Ik heb gewoon gezegd: miljarden mensen kennen mij, de voorzitter van de Zuid-Amerikaanse bond CONMEBOL kent mij, ik bel zo een hoge pief bij de junta op om te vragen of hij met een tank vier keer over je heen rijdt. Dat zijn feiten. Luister, die vier commissarissen zijn hier drie maanden geleden binnen komen rollen en willen de hele boel gaan uitmaken.

En dat kan niet.
Dat kan ík wel, maar zij niet.

Hoe kan het toch dat overal waar u opduikt, volwassen mannen beginnen te huilen?
Kijk, dat is logisch. Dat gebeurt als je innovatief bezig bent. Dan stuit je op weerstand. Ik ben ooit aangezocht om de hele technische toestand bij de FC op één lijn te krijgen. Als je dan ziet wat er nu gebeurt, vraag je jezelf af waar ze in godsnaam mee bezig zijn. O wacht, dat is dubbelop, want god, dat ben ikzelf natuurlijk.

Waarom maakt u altijd ruzie?
Ik maak geen ruzie. Ik eis alleen het recht op om overal in mijn eentje over te beslissen. Het zijn anderen die daar vervolgens ruzie over maken.

Critici zeggen: als u het zo goed weet, waarom wordt ú dan geen algemeen directeur?
Ha ha, dat ga ik niet doen. Stel je voor, dan moet ik straks nog verantwoordelijkheid dragen! Nee, laat mij maar lekker langs de zijlijn roepen, dan sterf ik straks als een eeuwige belofte.

Geplaatst op

De gebroeders Coño en de zwevende fakir

In het voorjaar van 2010 verdwenen de gebroeders Tino en Pino Coño voor vijf maanden naar de straatartiestenvakschool in Chaco. Hun doel was de best voorbereide winkelroof ooit. Het plan: postvatten in een winkelstraat in het centrum van Mataquintos, daar urenlang het winkelend publiek afleiden met een act rond een zwevende fakir, en dan ineens omdraaien en de achter hen liggende elektronicazaak leegroven.

Op de bewuste dag (foto) vergaten de gebroeders Coño echter één ding: de openingstijden.