Berichten

Geplaatst op

‘Nobelprijs Literatuur nu echt naar Hammarskjold’

Sergio Sánchez Hammarskjold

PERFIDO – Vanmiddag om één uur maakt de Zweedse Academie bekend wie dit jaar de Nobelprijs voor Literatuur heeft gewonnen. De Managuayaanse kandidaat, Sergio Sánchez Hammarskjold, heeft goede hoop.

Door Jens Mikkelsen

Meneer Sánchez Hammarskjold, nu al champagne?
Tja, ze zeggen dat je geen tasjes moet gaan naaien voor de krokodil gestroopt is, maar ach, het is al acht uur in de ochtend.

Waarom denkt u dat u dit jaar wél de Nobelprijs gaat winnen?
Ik heb een goed gevoel over de Zweedse Academie. Dat is een respectabel instituut vol wijze mannen die weten wat ze doen. Maar het is ook een kwestie van statistiek: als je kijkt hoe vaak een achtergebleven, door land omsloten, Zuid-Amerikaanse militaire dictatuur de Nobelprijs voor Literatuur heeft ontvangen – nul keer – dan is Managuay nu echt aan de beurt.

En verder?
Nou, ik ben dol op de serie The Killing.

Die is niet Zweeds. Die is Deens.
Ik heb een Zweedse naam: Hammarskjold. Via mijn moeder. Dat moet ze toch ook aan het denken zetten.

Heeft u ook een inhoudelijke reden waarom u denkt dat u de Nobelprijs voor Literatuur gaat krijgen?
Zoals u weet, schrijf ik functionele literatuur. Nu heb ik vorig jaar voor staatskrant El Tiempo een tijdje heel verdienstelijk de servicepagina’s gedaan, met daarin onder meer de werken Colofon, Zon- en Maanstanden en Lijst van Gewelddadige Incidenten in Mataquintos, San Luís en La Libertina.

Wij wensen u veel succes toe.
Proost!

Geplaatst op

Tv-serie: Het kleine huis in de Andes (1981–1990)

Een klein huis in de Managuayaanse Andes


Het kleine huis in de Andes was een populaire Managuayaanse televisieserie die tussen 1981 en 1990 werd uitgezonden door tv-zender Managuay Uno. De serie draait om Carlos en Carolina Inglés en hun zeven kinderen, die in een klein dorpje wonen. Inderdaad: de overeenkomsten met de Amerikaanse hitserie Little house on the prairie (1974–1983) zijn opvallend.

Critici hebben de bedenker van de serie, producent en Bolivianenimitator Mario Vázquez, dan ook vaak verweten dat Het kleine huis niet meer is dan een slechte kopie. Zo komt er geen enkele lama voor in de serie, terwijl die in de Managuayaanse Andes onvermijdelijk is als transportmiddel, vleesleverancier en lustobject. Ook leken hele scènes direct afkomstig uit de Amerikaanse serie. Vázquez pareerde dat laatste punt van kritiek met de opmerking dat hij ‘toch godverdomme zelf wel mag uitmaken of ik naar New York ga en daar met een lopende videocamera in de hand tv ga kijken?!’

Een ‘klein huis in de Andes’ is tevens straattaal voor een halsketting gedragen door een vrouw met grote borsten.

Geplaatst op

Moet Europa overstappen op de peso?

In Mataquintos worden de speciale prullenbakken voor muntgeld vijfmaal daags aangeharkt door de terreinopzichter.

MATAQUINTOS – Moet Europa overstappen op de Managuayaanse peso? Met die vraag dook ik de straten van Mataquintos in. Het gemiddelde antwoord: nee, natuurlijk niet.

Door Jens Mikkelsen

Nu de wisselkoers van de Managuayaanse peso recordhoogten bereikt – 1 peso is 0,000095 euro waard – kun je je natuurlijk voorstellen dat de valuta een betere belegging is dan de geplaagde euro. ‘Dat kun je,’ zegt Manolo Vondorff in de Folterstraat, ‘maar dan ben je wel een randdebiel.’ De truckchauffeur is onderweg naar de dokter omdat hij door rugklachten arbeidsongeschikt is. Niet vanwege het vele zitten in de cabine, maar omdat bij het ontvangen van zijn laatste loonzakje, à 6 kilo aan kleingeld, twee van zijn wervels het begaven.

Een meisje op het Martelplein giechelt als haar naar de Managuayaanse peso wordt gevraagd. ‘Als ik een nieuw vriendje heb van wie ik geen kind wil, dan vul ik gewoon mijn je-weet-wel met kleingeld,’ zegt Maya. Want het metaal van de peso heeft zaaddodende eigenschappen? ‘Nee, dan kan hij gewoon niet naar binnen.’ Haar vader, die ernaast staat, zou het liefst de euro invoeren. ‘Die peso is zo weinig waard: zelfs de armen vegen er hun reet mee af.’

Letterlijk: wie een minuut lang hamert op het zachte muntje, houdt een grote plaat over met papierachtige kwaliteiten waar een heel gezin een week lang zijn billen mee kan afvegen.

Tot zover een reportage uit de Pressiemiddelenbuurt.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Welnes Resort Pinochet

Welnes Resort Pinochet

‘Spring maar Sven, het is in orde.’ De Zweedse toerist, geheel ingepakt in huishoudfolie, kijkt bedenkelijk naar het groene, olieachtige water onder de pier. Zijn schoonheidsspecialiste geeft hem een zetje. ‘Goed zo, Sven!’ Terwijl Sven proestend boven water komt, beent ze weg. ‘Even het ontsmettingsmiddel halen.’

Het toerisme in Managuay staat nog in de kinderschoenen, maar daar komt rap verandering in. De militaire junta ontplooit tal van initiatieven om het land aantrekkelijk te maken voor buitenlanders – zonder fouten uit het verleden te herhalen. In 2010 prees ze de door aardwarmte verhitte baden van Benquibenqui nog aan als ‘een begrip’, maar vergat dat de reden daarvoor de verstikkende fosforlucht was en het feit dat de temperatuur van de modder er nooit beneden het kookpunt komt. Niet voor niets betekent ‘benquibenqui’ in de taal van de Manca-indianen zowel ‘nee’, ‘aaarghh’ als ‘red me uit deze brandende hel’.

Tegenwoordig zet het ministerie van Toerisme in op luxe, zoals de kuuroorden Welnes Resort Pinochet (sic, waar de Zweedse Sven logeert), Welnes Resort Videla en Welnes Resort Stroessner. Dat deze resorts aan een meer liggen dat in de volksmond Lago Petróleo heet omdat de Managuayaanse petrochemische industrie er haar afvalstoffen loost, buigt de junta knap om tot een kracht. De folder – ‘¡ALL INCLUSIVO!’ – rept van een week lang baden in etherische aardoliën, daarna verplicht ontslakken en tussendoor excursies als ‘Onveilige industriële architectuur uit de jaren 60’. Wordt het een succes, dan overweegt de junta om heel Managuay voor een all inclusive-prijs aan te bieden.

Sven is weer uit het water. Terwijl zijn begeleidster de rode vlekken bedekt, vraagt ze: ‘Kom je mee? Ayurveda begint met een lezing uit het boek Heroïsche Geschiedenissen van het Managuayaanse Volk van generaal Jamón!’ Sven sjokt gewillig mee. Nog vijf dagen vakantie te gaan.
Noud Nijssen

Foto Maria Luísa Corazón del Ángel

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Het beste van: Te laat en te weinig

Een Managuayaanse tank op patrouille

De aankondiging van de Egyptische president Moebarak dat hij zal opstappen, maar pas over acht maanden, is een typisch geval van too little, too late. Ook de geschiedenis van Managuay zit er vol mee.

  • 1511: ‘Okee, okee, we gaan via het Noorden,‘ zei ontdekkingsreiziger Francesc de Manresa, op zoek naar de zilvermijnen van Managuay, geïrriteerd tegen de laatst overgeblevene van zijn oorspronkelijk 300-koppige, maar inmiddels aan schurft en tyfus overleden bemanning, toen zijn lekkende galjoen bij Vuurland op een zandbank liep.
  • 1841: ‘Wij bieden u persvrijheid aan.’ Deze laatste woorden van generaal Umberto ‘Guapi’ Bantaro, dictator van Managuay van 1839-1841, waren gericht tegen de voormannen van de revolutionaire horde die brandstichtend en plunderend door het presidentiële paleis trok, zojuist de voltallige familie van Bantaro had geslacht en nu de dictator zelf aantrof in de personeelsvertrekken, op handen en voeten weggedoken achter de toiletpot.
  • 1963: ‘Wacht, ik zet hem in z’n achteruit.’ Aldus de chauffeur van de tank die in opdracht van het toenmalige militaire regime over een tiental demonstrerende dwaze moeders reed, maar toen toch tot inkeer kwam.
Geplaatst op

Kogelvrij vest voor Sinterklaas wegens dreigbrieven

Een kogelvrij vest

MATAQUINTOS – Tijdens pakjesavond in het Nederlandse consulaat in Managuay zal Sinterklaas vandaag voor het eerst een kogelvrij vest dragen.

De reden is dat het consulaat de afgelopen week verschillende dreigbrieven heeft ontvangen. Een ervan wil bewijs zien dat de goedheiligman daadwerkelijk over ‘staf en pepernoten’ beschikt. Een ander, een in het Spaans gesteld gedicht, zegt: ‘Hé gay met je wijvenkleren/ ik kijk uit naar onze ontmoeting/ een echte man laat zich niet decoreren/ je gaat meemaken een drive-by shooting.’ De Nederlandse honorair consul, Frederik de Zeeuw, zegt geschokt te zijn. ‘Alleen al omdat het AABB-rijmschema ontbreekt.’

De Sinterklaasviering op het Nederlandse consulaat zorgt in Managuay elk jaar voor problemen. Vorig jaar nog werd de viering verstoord door panfluitbendes, die na urenlang musiceren zeven kratten jenever en een zwevend toilet meenamen. Volgens De Zeeuw gaat het slechts om onschuldige cultuurverschillen. ‘De contacten tussen Nederlanders en Managuayanen zijn opperbest, hahaha.’
Behalve honorair consul is De Zeeuw ook ondernemer.

Geplaatst op

Ook nieuwe leider Noord-Korea is wonderkind

Kim Jong-un, die zijn zaterdag overleden vader opvolgt als leider van Noord-Korea

MATAQUINTOS – De Noord-Koreaanse ex-dictator Kim Jong-il mag volgens zijn propagandamachine de hamburger hebben uitgevonden, zijn zoon en opvolger Kim Jong-un (28) bedacht de shoarmarol.

Dat meldt staatskrant El Tiempo uit Managuay vandaag. De Zuid-Amerikaanse dictatuur geldt als een van de weinige vrienden van Noord-Korea in de wereld. In een speciale bijlage eert El Tiempo de nieuwe leider door hem nog grootsere prestaties toe te dichten dan zijn vader. Een selectie.

  • Kim Jong-il was volgens de officiële biografieën een waar genie: met slechts drie weken kon hij lopen, met acht weken praten. Zijn zoon Kim Jong-un echter sprong na twee weken al trampoline en hield met anderhalve maand een spreekbeurt over Donald Duck.
  • Kim Jong-il schreef naar verluidt zes volledige opera’s in twee jaar tijd. Zijn zoon produceerde tijdens een midweek in Bangkok er echter zeven – plus dertien operettes, drie mimevoorstellingen, de musical Jesus Christ Superstar en één klucht voor John Lantings Theater van de Lach (maar dat werd afgewezen).
  • De eerste keer dat Kim Jong-il een golfclub vastpakte, liep hij naar verluidt een ronde van 38 onder par en 5 holes-in-one: een wereldrecord. Maar de nieuwe leider van Noord-Korea ontwikkelde tijdens zijn allereerste potje toepen zowel het pokerspel, klaverjassen als bridge én bouwde tegelijkertijd een kaartenhuis in de vorm van de Taj Mahal, op ware grootte.
  • Volgens de Noord-Koreaanse propaganda verbeterde Kim Jong-il andermans filmscenario’s en hield hij van alles waar Elizabeth Taylor de hoofdrol in speelt. Zoon Kim Jong-un mailt naar verluidt op wekelijkse basis filmtips naar Quentin Tarantino en Dick Maas – op hun verzoek – en bezit de complete dvd-collectie van Lassie. Maar dat laatste is niet bevestigd.
Geplaatst op

Club van dictators betreurt opstanden

Robert Mugabe, leider van Zimbabwe

HARARE – De belangenvereniging van dictators, Krachtige Leiders United, heeft zich tijdens haar jaarlijkse golfweekend uitgesproken tegen de recente opstanden in Egypte en Managuay.

Gastheer en voorzitter Robert Mugabe (Zimbabwe) noemde de chaos in Egypte ‘tot daar aan toe’, maar betreurde de snelle toezeggingen aan demonstranten: ‘Zorgvuldig beknotte vrijheden worden in één keer teruggegeven. Zonde.’ Kim Jong-Il (Noord-Korea) vond het ‘jammer’ dat Hosni Mubarak wordt geraakt in ‘de drie p’s van een stabiele dictatuur: persoon, politiek, en portemonnee.’

Na de openingsbijeenkomst gingen de dictators op zwerverjacht in de sloppenwijk rondom het conferentieoord, een luxueus golfresort aan het Kariba-meer. De generaals Jamón (Managuay) en Than Shwe (Myanmar) zegden af, Loekasjenko (Wit-Rusland) arriveerde iets later in verband met een uitgelopen foltering.

Geplaatst op

Uit het ambt gezet, maar nog steeds aan de drank

Strafpleiter Adán Minskewicz is uit het ambt gezet, maar blijft strijden voor wie hij is. Dat betekent: drankorgel, obese veelvraat en mediapersoonlijkheid. Een interview.

Door Jens Mikkelsen

Meneer Minskewicz, dinsdag werd u veroordeeld voor het aannemen van miljoenen peso’s aan contant geld, het niet terugbetalen van voorschotten van cliënten en het bijhouden van een chaotische administratie. Denkt u inmiddels anders over het oordeel van de rechter?
Geenszins. Ik vind het nog steeds onvolledig. (neemt een slok advocaat)

Waarom?
Ik heb om te pesten boven elk dossier gefrituurde kippenvleugeltjes zitten eten, maar over de vetvlekken zegt hij dan weer niets. (neemt kippenvleugeltje uit doos)

U meent te zijn ‘kapotgeschreven’ door de media.
Jazeker, amice. Eerst komen ze een quootje bij je halen, en vervolgens gebruiken ze hun kanaal om hun persoonlijke mening erdoor te drukken. Ik kan niet tegen hypocrisie, dus ik vecht terug.

Wat gaat u doen?
Nóg vaker in roddelrubrieken op tv plaatsnemen en zeggen dat die rechter een ongelooflijke eikel is. (schenkt een glas advocaat in)

Gaat uw ex-vriendin, tv-presentatrice Evita Jellinek, u daarbij helpen?
Spreekt u niet van haar. Ik ben van alle ellende twintig kilo afgevallen. (neemt een slok advocaat)

Het is u niet aan te zien.
(opent tweede doos gefrituurde kippenvleugeltjes) Geloof me, ook voor iemand die normaliter 135 kilo weegt, is dat heel wat.

U gaat in hoger beroep. Zeg eens eerlijk: gelooft u nog in een goede afloop?
Ik moet wel. Aan de andere kant mag ik graag zeggen: dwarsliggers houden de rails recht.

En wat betekent dat?
Dat je met een grote bek altijd in de onderliggende positie belandt en nooit op het juiste spoor zit. (drinkt glas advocaat in één teug leeg)

Geplaatst op

Festival juicht: vrouw niet aangerand

Het Teatro Colón in San Luís

SAN LUÍS – Het grootste cabaretfestival van Managuay, het Festival Cabaret de las Pampas, heeft zijn leven gebeterd: de enige vrouwelijke finaliste werd zaterdag beschoten noch betast.

Het festival staat bekend om de ongezouten mening van zijn publiek, bestaande uit gaucho’s. Toen tijdens de finale van afgelopen zaterdagavond bleek dat de formatie Papagayo del Norte (Papegaai van het Noorden) slechts veertien stemmen tekort kwam voor de publieksprijs, die derhalve aan folkgroep Ermitaño (Kluizenaar) werd uitgereikt, ging de ene helft van de zaal op de vuist met de andere. En dat wil wat zeggen: het Teatro Colón telt 1000 stoelen – althans: vóór de knokpartij (foto).

Lachende derde was de enige vrouwelijke deelnemer, Luísa Largocuello. Largocuello, zichtbaar verbaasd dat die avond nog geen man aan haar kuisheidsgordel had gesleuteld, raakte buiten zinnen van verrukking toen zij besefte dat zij haar hele programma, inclusief liedjes, kon uitspelen. De enige dissonanten waren drie flessen tequila en een kroonluchter, die rakelings langs haar slaap scheerden. Voor die prestatie ontving Largocuello de juryprijs.