Why Obamacare Needs a Dose of South America

Patiently waiting sick people in Mataquintos, Managuay

By Hunter B. Knob

At first glance, you would say there is nothing the United States could learn from a South American banana republic like Managuay.
Income equality in the military dictatorship, according to data collected by the United Nations Development Programme, is comparable to that in Third World countries like Cambodia and Uganda. Education, or the lack of it, leads to an outrageously high number of school dropouts and teen pregnancies. The military junta, headed by general Jamón, in 2010 spent more money on golden shoulder pads for their army uniforms than on infrastructure. I hear you think: that’s just like the US, what’s there to learn?

Not so fast.

Surprisingly, when it comes to health care the Managuay generals have made more decisions in line with the ideas of the Founding Fathers than the current regime in Washington. They’re all about that one principle that the Obama administration seems to deem just a little bit less important than others: freedom.

Take Obamacare’s much-criticised individual mandate. In Managuay’s parliament, proposing a law that requires every citizen to purchase health insurance would mean political suicide. Admittedly, it would mean actual suicide, since the military junta prefers its members of parliament to play cards instead of interfering in the business of government – but still.

Administrative obligations are looked down upon by most Managuayans, be it government officals or factory workers. Naturally, the main reason is the country’s widespread illiteracy – 80% – but there’s also an ideological component. Government shouldn’t do what the people are perfectly capable of doing. Moreover, health care is regarded as something between doctors and patients. The central government chips in and makes sure every important treatment is available to most, but the rest is left to the free market.

On paper, it works out like this: if you’re ill, you go to a doctor.
The doctor cures you, and you pay. Plain and simple. Of course, reality may be different sometimes – you go to a doctor, but he has no time, or you go to a doctor and he won’t cure you before he’s slept with your wife, or he tries to cure you but hits an artery in the process, forcing you to take a horse carriage for an emergency treatment in a hospital three hours away – but that’s reality and you can fix that.

What it boils down to is the fact that Managuayans have the freedom to live and the freedom to suffer horrible pains. In four words: freedom at its purest.
That is the ideological blueprint. Isn’t it ironic that in the so-called land of the free the administration holds a completely different ideology?

Let’s now wait and see how many Supreme Court justices have been on vacation to Managuay – or still need to go.

Vakantieboekspel: Win een boek! (12, slot)

Cover van de videoband van La muerte de un burócrata


Het is zover! Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek verschijnt
, en wel op vrijdag 17 mei in Utrecht. Dat betekent – behalve dat u uitgenodigd bent – ook dat dit de allerlaatste keer is dat u kans kunt maken op een gratis exemplaar. Hoera!

We eindigen in de sfeer van populaire cultuur van de laatste twee edities. Nu het Managuayste lied (‘I’m corrupt’ van Kid Creole & The Coconuts) en het Managuayste boek (Paranoia Paraguay van Arthur van Amerongen) zijn bepaald, luidt de vraag: wat is de Managuayste film? Deze opties geven we u alvast, maar stuur vooral uw eigen keus in:

  • Amores perros (2000, Alejandro González Iñárritu)
  • Kiss of the Spider Woman (1985, Hector Babenco)
  • El laberinto del fauno (2006, Guillermo del Toro)
  • La muerte de un burócrata (1966, Tomás Gutiérrez Alea)
  • De verzamelde toespraken van Fidel Castro in 74.906 uur (1961, F. Castro)

Mail uw suggestie binnen zeven dagen naar info@managuay.info – van de beste inzendingen maken we een top 10 en de nummer 1 wint een gratis boek!

REPORTAGE: Leger Managuay verliest slag wegens verouderd wapentuig

Uitzicht op de daken van de bevochten wijk in Mataquintos-Noord

MATAQUINTOS – Het Managuayaanse leger lijkt thuisbasis Mataquintos niet te kunnen verdedigen tegen de oprukkende maoïstische rebellen. Deze laatsten beschikken over veel modernere wapens: sommige bommenwerpers stammen zelfs uit de jaren tachtig.

Door Jens Mikkelsen

Dat is duidelijk te zien wanneer ik in de nacht van donderdag op vrijdag (Nederlandse tijd) plaatsneem op het dak van een schoolgebouw in het noorden van de stad. Op slechts een kilometer van het historische centrum vechten de maoïsten en de militairen straat voor straat hun strijd uit, waarbij de eersten aan de winnende hand zijn. Dit komt primair door het haperende wapentuig van de militairen, die om de haverklap per ongeluk een collega omleggen, of zelfs zichzelf. Het gevecht is vanwege de vele onbedoelde slachtoffers al omgedoopt tot ‘De Slachting bij de Kebabzaak’ – maar dit kan ook een promotiestunt zijn van kebabkoning Mario Hernandez in de Calle de los ángeles, die zojuist drie verse lammeren aan het spit heeft geregen.

Vanaf mijn plek is goed te zien hoezeer de Managuayaanse burgeroorlog, nu een maand onderweg, de internationale aandacht heeft getrokken. Verslaggevers uit buurlanden als Ecuador en Brits Guyana en van bevriende naties als Noord-Korea en Turkmenistan staan, zoals ik, met hun laptop verdekt opgesteld op de daken in de stad. De kogels fluiten je om de oren, maar wie blijft liggen, ziet niks. Dan maar het risico lopen te worden gera


Noot van de hoofdredactie:
Om technische redenen is bovenstaande reportage onvolledig. Ons correspondententeam werkt eraan om haar zo snel mogelijk compleet te maken.

PRIJSVRAAG: Wie is deze man?

Foto van een man

Deze maand bestaat nieuwsblog Managuay.blogspot.com één jaar – hoera! Een feestje in Managuayaanse stijl is daarom wel op zijn plaats. Dat betekent: zo goedkoop mogelijk en met veel lelijke mensen. Vandaar deze quiz.

P R I J S V R A A G
Kijk goed naar bovenstaande foto en beantwoord de vraag: Wie is deze man? Echte idiotas, oftewel Managuay-kenners, zullen hem ongetwijfeld kunnen identificeren. De inzending met de juiste naam en best kloppende biografie krijgt een plek in deze kolommen. Laat je inzending als reactie achter onderaan dit bericht. Meedoen kan tot 20 september 2010.
En vertel het aan je vrienden!

UPDATE Mailen kan ook naar managuay@rogerabrahams.nl

Hoogachtend,

Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Managuay.blogspot.com

‘Poliep zangeres volgende week te koop’

Esmeralda Carón, hier nog met poliep

LA VOZ – Protestzangeres Esmeralda Carón heeft een poliep op een van haar stembanden. Dat ontdekte haar lijkschouwer gisteravond.

Carón, die het laatste half jaar zeer populair is geworden vanwege haar kritische liederen tegen de militaire junta, won zaterdag nog de Illegale Popprijs 2010. Kort daarna gleed zij uit over een taco, aldus een officieel overheidsrapport. Volgens getuigen echter overreed een legertank haar op het moment dat zij van het podium stapte.

Caróns nieuwe manager, een sergeant-majoor die na de mysterieuze verdwijning van de oude inderhaast is benoemd, noemt het ‘niet verantwoord’ om de zangeres te begraven met de aandoening nog op haar stembanden.

De poliep van Esmeralda Carón is vanaf volgende week te koop via de website van het ministerie van Volksgezondheid, afdeling Orgaanhandel.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: De Manca’s

Manca-ruïne in de Andes

Vanaf het rotsplateau wijst Tica in de verte. ‘Yanan Manca!’ Op onze wandelschoenen snellen we naar haar toe. Zien we dan eindelijk de legendarische hoofdstad van het Manca-volk? ‘Daar,’ zegt Tica. We knijpen met onze ogen. ‘De Grote Tempel. Achter de IKEA.’ Warempel: achter de in aanbouw zijnde vestiging van de Zweedse meubelgigant priemt een torentje uit. Een bouwvakker heeft Tica in de gaten gekregen. Hij grijpt in zijn kruis. ‘Hola guapa!

De Manca’s zijn voor Managuay wat de Inca’s voor Peru zijn en de Azteken voor Mexico: een glorieus verleden. Op het toppunt van hun macht heersten zij over een groot deel van Zuid-Amerika. Toch zijn er ook verschillen. De Manca’s vonden bijvoorbeeld wél het alfabet uit, maar schoven het weer opzij omdat schrijven ‘voor homo’s’ zou zijn.

Liever besteedden ze hun tijd aan het hoogtepunt van hun beschaving: gruwelijk, maar hoogst origineel wapentuig. Neem de cuenca: een bom van palmbladeren, vol gloeiend hete bananenpap, die uiteenspatte bij een voltreffer. El cóndor loco was een dronken gevoerde gier die achter vijandelijke linies werd losgelaten en daar dood en verderf zaaide met golven van braaksel en gal. Denk ook aan de binnenzakchihuahua, een uitgehongerd hondje dat tijdens vredesonderhandelingen opeens richting de nek van de vijand werd gegooid.
Al deze inventiviteit voorkwam overigens niet dat de drie miljoen trotse Manca’s, kort na de komst van de Spanjaarden in 1504, bijna waren uitgeroeid door Europese ziektes als oorpijn, loopneus en jeuk.

‘Aan de kant, gringo!’ brult iemand vanuit zijn shovel, die zeshonderd jaar oude Manca-sculpturen op een hoop veegt. Yanan Manca wordt toegankelijk gemaakt voor toeristen, en daar horen behalve ruïnes ook een meubelboulevard, een goederenspoorlijn en een Manca-themapark bij. De wereldberoemde Grote Tempel blijft echter bereikbaar – links achter de hoofdpoort van Mancaland, naast de herentoiletten.
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Conrado Blanco

Managuay wil dat Brazilië rivieren verlegt

De Amazonerivier in Brazilië, de waterrijkste ter wereld

MATAQUINTOS – Het staatshoofd van Managuay, generaal Jamón, vindt dat Brazilië rivieren zou moeten verleggen zodat ze naar Managuay vloeien. 

‘Op den duur kan dit erg nodig zijn om voor genoeg drinkwater te zorgen in de hele regio’, zei Jamón maandag tijdens een zeven uur durende toespraak bij de grensovergang in Maracatá, waar hem de toegang tot Brazilië werd geweigerd. ‘Voor we het weten hebben de restaurants en cafés in ons land geen kraanwater meer om hun flesjes Perrier en San Pellegrino mee te vullen.’

Jamón riep de Braziliaanse presidente Dilma Roussef op om ‘op zijn minst’ de Amazone richting het zuiden af te buigen. Dat de waterrijkste rivier ter wereld van west naar oost vloeit en er een kanaal van minstens 4000 kilometer nodig zou zijn om Managuay te bereiken, is volgens de dictator een detail. ‘Jullie hebben de wereld de bossa nova gegeven. Hoog tijd om iets terug te doen.’

Toerisme: Topless bar China Delight

Entree van de Chinese topless bar China Delight, Mataquintos

Volgens sommigen heerst in het uitgaansleven van Mataquintos een eerlijke moraal.
Zo zou je met een gerust hart naar een topless bar kunnen gaan, waar je voor een redelijke prijs mag kijken naar prachtige, vrolijke jongedames met alleen een onderbroekje aan. De kans dat drie portiers 25 euro uit je portemonnee intimideren voor anderhalf uur in een rokerig hol van twintig vierkante meter, waar drie onverzorgde moeders met snorren weigeren hun schipperstruien uit te trekken voordat je minstens 50 euro bijbetaalt voor een special treatment, zou nihil zijn.

Dat is echter niet het geval.

Paaldanseres laat claim tegen Joan Franka vallen

‘Erotisch-muzikaal artieste’ Dora, met tooi

MATAQUINTOS – De Managuayaanse paaldanseres Dora heeft haar schadeclaim tegen Joan Franka laten vallen. Dat meldt dagblad El Pueblo vanochtend.

Dora beweerde drie maanden geleden nog dat de Nederlandse Songfestivaldeelneemster haar act met de indianentooi zou hebben gestolen en eiste honderd miljoen miljard euro aan compensatie. Dora noemde zich een artieste ‘die door de diefstal kampt met een writer’s block,’ maar werd al snel herkend als paaldanseres en prostituee uit nachtclub Sexiboom in de Managuayaanse hoofdstad Mataquintos.

De manager van Franka – die overigens benadrukt dat hij niet degene is die Dora heeft herkend – heeft inmiddels een schikking getroffen met de ‘erotisch-muzikaal artieste’. De hoogte ervan is geheim. Hoewel de kous daarmee af is, laat Dora in de krant weten dat ze aan de affaire een nare bijsmaak overhoudt. ‘Ik voel me nog steeds in mijn artistieke integriteit betast,’ aldus Dora. ‘En betasten is niet erg, maar er moet wel voor worden betaald.’