Berichten

Geplaatst op

Intimidatie drukt sfeer negende etappe

De val van Raborenner Johnny Hoogerland, die niets met onderstaand verhaal te maken heeft

LA LIBERTINA – Ruim een week in de race begint het sommigen te dagen dat een militaire dictatuur niet de beste plek is voor een internationale wielerwedstrijd.

De negende etappe van de Ronde van Managuay werd zondag gedomineerd door een bizar incident. Spanjaard José Fernando Pilque werd 35 kilometer voor de streep aangereden door een begeleidende auto van Team Ejército, de ploeg van het Managuayaanse leger. In zijn val nam Pilque de Nederlandse renner Gérard Vaessen mee, die langs de kant van de weg tussen een kudde fluimende lama’s belandde. Hij moest door zijn ploegleider worden bevrijd. De begeleidende auto van Team Ejército was overigens een T-100-tank, van Sovjet-Russische makelij.

Het incident roept vragen op over de omstandigheden waarin de Ronde van Managuay plaatsvindt. Vorige week woensdag maakte de Managuayaanse wielrenbond al bekend dat bij de uitstippeling van het parcours – met name rond drijfzanden in het jungleachtige noorden – maar liefst drie verkenners zijn zoekgeraakt. Slechts een van hen is teruggevonden, of dat wil zeggen: zijn lijk.

Geplaatst op

Lamabord (3)

El juego de la llama! Gooien met die dobbelstenen!

23
Je mag overnachten bij een beroemde vastgoedfraudeur. Hij stelt als voorwaarde dat je van zijn portemonnee afblijft, maar dat doe je natuurlijk niet. Vier stappen vooruit.

26
Je neemt een latin-cd op in het Engels dat je nog van school kent. Een beurt overslaan.

27
Je belandt op een showbizzfeestje in Mataquintos. Gratis coke, en enchilada’s! Drie stappen vooruit.

31 – De stokerij
Je breekt in bij een illegale tequilastokerij, maar wordt zo dronken dat je de weg naar buiten niet meer kunt vinden. Doordrinken tot een andere lama arriveert.

Geplaatst op

Tent Lowlands bezwijkt onder hitte

De Titty Twister op Lowlands, waarachter de Gaucho-tent zich bevond

BIDDINGHUIZEN – Op Lowlands is zondag een festivaltent bezweken onder de hoge temperaturen. Het betreft een cultureel podium waar prostitutie werd bedreven.

Volgens een woordvoerder van Lowlands kon de tent het gewicht van de condens niet aan. ‘Met deze hitte kleeft overal wel een laag nattigheid aan het plafond. Maar door de verschillende typen vocht in de Gaucho-tent was die laag daar dikker en zwaarder.’ Tegen het einde van de middag maakten de naar beneden druppende liters vloeistof de grond om de tentpalen zo zacht, dat het hele bouwwerk het begaf.

‘Er is niemand gewond geraakt, maar wel besmeurd,’ aldus de woordvoerder, die zich haast eraan toe te voegen dat hij de Gaucho slechts eenmaal heeft bezocht, ‘en dat was om puur professionele redenen, behalve misschien vrijdag, maar toen, ach, dat doet er ook eigenlijk niet toe.’

De Gaucho-tent op Lowlands wordt al jaren geëxploiteerd door de Managuayaanse gemeenschap in Nederland. De tent bevindt zich vlak achter de Titty Twister op het terrein in Biddinghuizen. Aangezien de de Managuayaanse gemeenschap in Nederland voor de ene helft uit prostituees (‘chansonnières’) bestaat en voor de andere uit hun pooiers (‘programmeurs’), ligt de aard van de activiteiten in de tent voor de hand. Officieel staat de Gaucho te boek als een centrum voor culturele uitwisseling. Dat is in Managuay een andere term voor geslachtsverkeer.

Geplaatst op

Latin American Film Festival: 4 redenen waarom de films van Papachango er niet te zien zijn

Het Latin American Film Festival vindt van 18–27 april plaats in Utrech

Terwijl Utrecht zich opmaakt voor het Latin American Film Festival (18–27 april), probeert de Managuayaanse filmbond wanhopig om het oeuvre van regisseur Andrés Papachango in de Domstad op het doek te krijgen. Vier redenen waarom dat nooit zal lukken – in de vorm van Papachango’s oeuvre zelf.

1.
Alles over mijn vader
(Todo sobre mi padre, 2001)
Een travestiet, zoon van twee travestieten, gaat op zoek naar zijn vader, die nooit een echte travestiet blijkt te zijn geweest. Wel is hij een manhoer die travestieten als klant heeft. Goedkope kopie van Pedro Almodóvars Todo sobre mi madre, maar dan met travestie als een slap excuus om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

2.
Diepe vouwen
(Arrugas profundas, 2010)
Volgens Papachango het bewijs van ‘cinematografische schoonheid op het snijvlak van origami en nudisme’, volgens anderen een slap excuus om, zoals we de regisseur gewend zijn, zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

3.
Twee sopropo’s en een perzik
(Dos sopropos y un melocotón, 2003)
Roadmovie. Twee jongens en hun buurvrouw razen uit pure verveling over de Managuayaanse pampa’s. Uiteraard worden ze verliefd: de sopropo’s – een soort bittere komkommer – uit de titel verwijst naar de permanente staat van opwinding van de twee vrienden, de perzik laat zich raden. Een slap excuus, kortom, om weer eens zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

4.
Seks met zijn zus, deze gast is echt ziek
(Amor, 2008)
Aaneenschakeling van bezoeken van Papachango aan ruim veertig prostituees (onder wie familie), aan wie hij tijdens het bedrijven van de liefde vragen stelt als: ‘Van wat voor muziek hou jij?’ en ‘Evita Perón, vrouw of musicalster?’ Documentair gedachtenexperiment dat hoopvol begint, maar uiteindelijk het zoveelste slappe excuus blijkt om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

Geplaatst op

Generaal ‘helemaal stuk’ van bevalling Carla Bruni

Carla Bruni

MATAQUINTOS – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, is er kapot van dat Carla Bruni gisteren een dochter schonk aan de Franse president Sarkozy.

Dat melden welingelichte bronnen rond het Gecamoufleerde Huis, de ambtswoning van de militaire dictator. Jamón zou wel hebben geweten van Bruni’s zwangerschap, maar zou berichten hebben afgedaan met: ‘Ach, we hebben allemaal wel eens een dikke pens na het eten.’ Er wordt al langer gefluisterd dat de generaal een vurige verliefdheid zou koesteren voor de Franse presidentsvrouw, tevens zangeres en ex-model. Op eenzame avonden zou Jamón voor zijn open haard zitten en Bruni’s hit ‘Quelqu’un m’a dit’ spelen op de panfluit.

Zo veel als er over het Franse koppel bekend is, zo weinig komt er over het liefdesleven van generaal Jamón naar buiten. Nog steeds weet niemand wie de moeder is van zijn zoon César. De meest voor de hand liggende kandidate, Maria Fontanka Clarés, is door Jamón steeds schamper ‘een vrouw met haar op de tanden’ genoemd. Niet vanwege haar verbale kwaliteiten, maar omdat haar truckersnor zó groot is, dat hij half in haar mond hangt.

Geplaatst op

Generaal Jamón: ‘Mubarak geen kwade vent’

President Mubarak van Egypte

MATAQUINTOS – Generaal Jamón betreurt de benarde situatie waarin de de Egyptische president Mubarak verkeert. ‘Dertig jaar lang sloofde hij zich uit voor zichzelf, zijn familie en zijn vrienden. En dan dit.’

Het staatshoofd van Managuay is met name teleurgesteld over de weigerachtige opstelling van het Egyptische leger. ‘De officieren hebben gezegd dat ze niet met scherp op de demonstranten zullen schieten,’ aldus Jamón. ‘Als je als leider zoiets hoort, dan weet je: een Zwitserse nachtmerrie wordt werkelijkheid.’ De wekelijkse toespraak van generaal Jamón, gisteravond vanaf het balkon van zijn ambtswoning, kwam na vijf en een half uur verrassend snel tot een einde.

Mubarak, door generaal Jamón ‘geen kwade vent genoemd’, krijgt steeds meer bijval van zijn politieke vrienden. De Britse premier David Cameron noemde hem zondag nog ‘een vriend’. Kim Jong-Il van Noord-Korea stuurde eerder een bos rozen en een pluchen knuffelpanda.

Geplaatst op

‘Johan Friso had lawine kunnen ontwijken’

Een lawine

MATAQUINTOS – Prins Johan Friso had de lawine die hem vrijdag in Oostenrijk verraste, kunnen ontwijken. Dat stelt lawine-expert José Luís Acosta van de Universiteit van Mataquintos.

Door Jens Mikkelsen

Mijnheer Acosta, om meteen met de deur in huis te vallen: hoe had de prins aan zijn lawine kunnen ontkomen?
Kort gezegd – en dan bouw ik voort op zes maanden lawine-onderzoek in het Andes-gebergte – had hij er met een katachtige beweging overheen kunnen springen en aan de zijkant kunnen gaan staan.

Maar duizenden kilo’s sneeuw hebben zich met een snelheid van minstens honderd kilometer per uur bovenop hem gestort.
Inderdaad, een schoolvoorbeeld van Lawinesituatie 1. Wij onderscheiden in onze benadering van lawines twee situaties.

Wat is situatie 2?
Situatie 2 is ‘geen lawine’.

Oké, laten we uitgaan van situatie 1. Het is in de praktijk toch onmogelijk dat iemand – een skiër, nota bene – met een simpele sprong zo’n lawine ontwijkt?
Hoort u eens, ik heb het zelf ook niet bedacht. Een van onze proefpersonen heeft, vlak voor zijn lawine-experiment, de verwachting uitgesproken dat hij dat kon.

Hoe dacht hij daarover ná zijn lawine-experiment?
Geen idee, we hebben hem nog niet onder de sneeuw vandaan kunnen bevrijden.

Over wat voor soort onderzoek hebben we het eigenlijk?
Gewoon, kwantitatief onderzoek.

En dat houdt in?
(zucht) Dertig lawine-experimenten gedurende zes maanden, waarbij we elke keer vijftig indianen met een vuvuzela de bergen insturen. En dan maar tellen hoeveel er weer levend terugkomen. Het is een door de regering gefinancierd onderzoek, hoor.

U heeft nu de gratis publiciteit die u wilde. Wat volgt?
Mag ik nu óók in het Achtuurjournaal?

Geplaatst op

Uruguay–Nederland: Oranje bedreigd

De onderbroek van de Managuayaanse verdediger Mafúnez, vrijgegeven door zijn perschef

KAAPSTAD – Oranje heeft bedreigingen ontvangen van het nationale elftal van Managuay, dat nog steeds in Zuid-Afrika verblijft. Als Nederland ‘de andere Guay’ – oftewel Uruguay – verslaat, dan zullen ‘bepaalde spelers worden opgerekt als een Bavariajurkje’.

De Managuayanen hopen zo te bereiken dat Oranje afziet van de halve finale van vanavond, zodat zij tegen Uruguay mogen aantreden. Een woordvoerder van de FIFA noemt dit scenario echter ‘vrij onwaarschijnlijk’, al was het maar ‘omdat Managuay zich niet heeft gekwalificeerd voor dit WK vanwege een dubieus incident tijdens een match tegen Bolivia.’ Hierbij doelde hij niet op een buitenspelgoal, maar op de steekpartij van de Managuayaanse verdediger Mafúnez, die op het veld in La Paz een machete in zijn onderbroek bleek te dragen.

De omzwervingen van het Managuayaanse elftal door Zuid-Afrika, hopend toch deel te mogen nemen aan het WK, beginnen sneue vormen aan te nemen. Voorzien van een pallet met antitankwapens beloofde coach Eduardo Vianda Charculo hele landenteams effectief te bedreigen, maar na drie weken heeft hij slechts één bardame weten te bewegen tot het gratis verstrekken van bier, en dit slechts nadat zij hem had uitgelachen om zijn verouderde vuurwapen.

Managuay bezet momenteel de 203de plaats op de FIFA-ranglijst, net achter Papoea-Nieuw-Guinea.

Geplaatst op

‘Mubarak to become president of Bolivia’

MATAQUINTOS – Hosni Mubarak, the former dictator of Egypt, is to become president of Bolivia. He is offered the job by the military government of Managuay, Bolivia’s neighbour.

The Managuayan Minister of Foreign Affairs, general Arnoldo Pelotón, stated tonight: ‘We would love to see Mr. Mubarak lead Bolivia according to his own favourite vision of a country: poor, dumb and unproductive.’ Pelotón stressed that he was aware of the fact that Bolivia is a democracy and already has a president. ‘But Mr. Mubarak has known how to deal with elements he doesn’t like for at least twenty-nine years.’

Managuay, South America’s last military dictatorship, traditionally regards Bolivia as its archrival. The relationship between the junta and Bolivia’s current president, Evo Morales, severely cooled when the latter was invited for a waterboarding master class but failed to show up.

Geplaatst op

Muziek in een bananenrepubliek (3)

Elke maand doet correspondent Joris Mikkelsen – het kleine neefje van Jens – verslag van een muziekfestival in Managuay, de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek. Nu: Motores Negros.

Festival: Motores Negros
Beoordeling: *****

Leger
‘Ik had thuis een lama gekleid, van modder,’ zegt Hernán. Verslagen ligt de dikke tiener op het grasveld. Alleen het korte eind touw in zijn hand herinnert nog aan Pepito, het vriendje op wielen waarmee hij over het festivalterrein zwierf. ‘We hadden superveel aanspraak. Soms kreeg hij rum aan de bar, die mocht ik dan opdrinken.’ Totdat Pepito per ongeluk tegen een officier aanreed. Hernán: ‘Zonder iets te zeggen haalde hij een Romeinse kaars uit zijn binnenzak en schoof ‘m zó in Pepito’s onderkantje. Ik heb geen scherf meer teruggezien.’

Het nationale leger van Managuay: ook op het tweede festival dat ik hier bezoek, blijkt het een bron van ellende. Motores Negros draait om het idee dat iedere idioot met een gemotoriseerd voertuig volslagen ongeorganiseerd mag racen over een braakliggend stuk land. Een perfect concept dus voor de militaire elite. Die komt elk jaar niet alleen pesterig inrijden op de vele tentjes op het terrein, maar vooral deelnemen aan de parade op de slotdag – vandaag – om met de eerste prijs naar huis te gaan.

Die slotparade is een feest voor de trotse bezitters van zelfgeknutselde snelheidsmonsters, onder wie Waldo en Alberto. We ontmoeten de twee twintigers voor een taco- en tequilatentje, waar ze een grote zeepkist hebben geparkeerd. ‘Onze scooter,’ lacht Alberto, een jongen met lange zwarte krullen. ‘Er zit de motor van een Vespa SS 90 in.’ Waldo laat zien hoe hij in de zeepkist twee zitjes met leren bekleding heeft aangebracht én een minikoelkastje met alle benodigdheden voor mojito’s. ‘Mojito’s en Motores Negros,’ grijnst hij, ‘dat is het leven.’

Hij heeft het amper gezegd of het wordt stil om ons heen. Alle hoofden draaien naar de verste hoek van het veld, waar een vaandel met de Managuayaanse vlag boven de menigte uit priemt. De tank die erachteraan komt rollen, vertelt ons: de parade is begonnen en het leger doet de aftrap. Schel tettert het volkslied uit de trompetten van de militaire fanfare: ‘La Himna del Gran Indicador El General Jamón y Su País Managuay, y También de Todo El Resto del América del Sur Que le Apartiene, Pero Provisalmente sólo Managuay’(‘De hymne van de Grote Wegwijzer generaal Jamón en zijn land, en ook van de rest van Zuid-Amerika, dat hem toebehoort, maar vooralsnog alleen Managuay’).

Ruim een half uur lang trekt de stoet aan ons voorbij. Camouflagejeeps, langeafstandsraketten, de lamacavalerie. Net als de andere toeschouwers veinzen Waldo en Alberto respect en kijken toe met strakke blik. Ze worden er niet voor beloond: de zeepkist, die zich kennelijk net iets te ver op het pad bevindt, wordt eerst door twee majoors aan de kant geduwd en even later door een amfibievoertuig verpletterd. Als de houtsplinters zich in mijn wenkbrauw boren, moet ik denken aan Pepito.

Motores Negros is een onvergetelijke ervaring. Vijf sterren.

Hasta la vista,

Joris Mikkelsen

Dit verslag stond eerder op VICE.com. Volg daar de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer. Of op deze website.

Zie ook:
Muziek in een bananenrepubliek (1)
Muziek in een bananenrepubliek (2)

Foto Ronaldo Santana