Nazomer in Managuay: Het militaire pretpark

Antieke tanks worden goed onderhouden, zodat ze ook nu nog op bloedige wijze een opstand neer kunnen slaan

Om de nazomer af te dwingen, doet correspondent Jens Mikkelsen deze week verslag van zijn zomer in Managuay.
Vandaag: het Glorieuze Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland, annex pretpark, in Cabúm

Net als elke zichzelf respecterende dictatuur heeft ook Managuay een oorlogsmuseum. Het past perfect bij het land: leugenachtig, onveilig en afgebladderd.
 
Door Jens Mikkelsen

Het Museo Glorioso del Ejército y sus Guerras Gloriosas para la Gloria Superior de la Patria Gloriosa (Glorieuze Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland) is een museum annex pretpark in Cabúm, iets ten noorden van Mataquintos. Vóór de staatsgreep van 2006 was het een en al propaganda voor de toenmalige maoïstische dictatuur, iets waar de rechtse generaals zich altijd tegen verzetten. Toen zij eenmaal aan de macht waren, sloten zij het museum echter in hun armen. Waar ooit ‘maoïsme’ stond, staat nu ‘militarisme’, en klaar is kees.

Zodra je door de poort het terrein op loopt, over de met kinderkopjes geplaveide weg (échte kinderkopjes, van de Kinderdagverblijvenrevolte van ’98), wordt de omvang van het museumcomplex je duidelijk. Om het centrale gebouw heen, dat bestaat uit zeven loodsen, ligt een grasvlakte ter grootte van enkele voetbalvelden. Her en der klimmen kinderen in bomen en beelden van inmiddels verdreven, verguisde of gerehabiliteerde dictators, van zowel maoïstische als militaire snit.

Draaimolens staan tussen tanks uit elk decennium van de vorige eeuw. De voertuigen zijn opvallend goed onderhouden, zelfs de oudste. Dat komt, laat ik mij later door een conciërge vertellen, omdat het Managuayaanse leger nogal eens een antieke tank nodig heeft om een opstand neer te slaan en een van de modernere exemplaren het niet meer doet. ‘Komt dat vaak voor?’ vraag ik. ‘Niet zo vaak,’ luidt het antwoord. ‘Eens per maand.’

Terwijl ik de op de grond liggende, doorgeladen kalasjnikovs omzeil – niet aanraken, had de conciërge nog gezegd, die zijn vergeten door dronken soldaten die ’s nachts nog even in de botsauto’s gaan – bereik ik het museum zelf. Het is het paradijs voor elke nationalistische Managuayaan: overal de rood-wit-blauwe vlag, opgepoetste oorlogswapens en af en toe een opgezette lama in bladgoud.

Pronkstuk is de Glorieuze Zaal van Groot-Managuay. Achter een klein fonteintje hangt, aan de muur, een enorme geschilderde landkaart van Groot-Managuay. Op het eerste gezicht lijkt het me vooral een kaart van Zuid-Amerika – en dat klopt. Groot-Managuay is niet het huidige, door land ingesloten staatje met wat extra grond erbij, maar alle gebieden tussen de Galápagos-eilanden (nu Ecuador), de monding van de Amazone (Brazilië) en Patagonië (Argentinië). De Managuayaanse regering, en dus ook de huidige militaire junta, claimt praktisch heel Zuid-Amerika sinds 1527.

Wat frustrerend. Het is niet eenvoudig om Managuayaan te zijn.

‘WK 2022 naar Zuid-Amerika’

Mataquintos-Zuid, ‘een wijk die plat mag’ voor de FIFA, vindt het generaalsbewind

MATAQUINTOS – Het WK Voetbal van 2022 gaat vanmiddag naar Managuay in Zuid-Amerika. Dat stelt de voorzitter van de Managuayaanse voetbalbond.

Net als Nederland en België mikt ook de bananendictatuur op het binnenhalen van het mega-evenement. Managuay kent de cultuur van de FIFA het best, zo meent Armando Lutz Cachinga, de Managuayaanse bondsvoorzitter. ‘Wij weten hoe moeilijk het is voor het uitvoerend comité. Moet je je stem wel geven aan een land dat smeergeld biedt? Of juist aan een land dat in natura het beste bod heeft, met drank en mooie prostituees?’

Het straatarme Managuay mikt duidelijk op het laatste. Het heeft alle FIFA-topbestuurders een ‘roze kaart’ gegeven, waarmee ze een leven lang aanspraak mogen maken op Managuayaanse straatprostituees, ‘zolang de voorraad strekt.’ Ook is Managuay bereid een compleet nieuwe voetbalinfrastructuur aan te leggen, waarvoor de FIFA ‘sloppenwijken naar keuze’ mag aanwijzen voor vernietiging. FIFA-baas Sepp Blatter noemde het alvast ‘een sterk bod’.

EPO verplicht in Ronde van Managuay

Erytropoëtine (EPO) is een standaardingrediënt van wielersucces 

LA LIBERTINA – Vóór de Ronde van Managuay vanochtend van start gaat, maakt de Managuayaanse wielerbond het nog eens duidelijk: het is voor renners verboden om geen EPO te gebruiken.

De voorzitter van de bond, Sancho Merckx Caudillo, maakte donderdag bij de teampresentatie kenbaar dat La Ronda moet uitgroeien tot een sportief evenement van wereldformaat. ‘EPO geeft de beste resultaten, dat weet elke zichzelf respecterende sportman. Het kan niet zo zijn dat de mindere goden naar Zuid-Amerika komen om een titel te behalen. Wij willen een wedstrijd van Europees niveau.’

Volgens critici is Merckx Caudillo niet objectief: hij zou de afgelopen weken bij zijn broer grote partijen EPO hebben opgekocht, het hormoon dat in menselijke nieren wordt aangemaakt. De broer van Merckx Caudillo is werkzaam bij de Managuayaanse geheime dienst.

Beroemde Managuayanen: Cor Favor

Cor Favor op de veranda van Bar CORazón

Cor van de Besselaar werd op 1 april 1959 geboren in Amsterdam. Als zoon van een keurslager uit de Jordaan begon hij al op achtjarige leeftijd met het zingen van smartlappen in buurtkroeg Ouwe Sien, elke keer wanneer hij er een varkenslever of een kilo hoofdkaas kwam bezorgen.

Tijdens een vakantie in Managuay ontmoette Cor de 21 jaar jongere Bonita. Het was liefde op het eerste gezicht. Cor verkaste naar Zuid-Amerika, waar hij onder de artiestennaam Cor Favor uitgroeide tot een ster. Niet alleen scoorde hij nationale hits als ‘Mama tiene que llorar otra vez’ (‘Mama moet weer huilen’, 2001) en ‘La zorrita del rincón’ (‘Het kleine hoertje op de hoek’, 2002), ook maakte hij zich met zijn Gerard Cox-persiflage uiterst populair bij de in Managuay verblijvende ondernemers en vakantiegangers uit zijn vaderland.

Tegenwoordig heeft de volkszanger zijn eigen kroeg: bar CORazón, aan de oever van het Lago de Agua in de jungle van Noord-Managuay. Hij is inmiddels gescheiden van zijn eerste liefde en woont nu samen met de achttienjarige Felicia, met wie hij vier kinderen heeft. Daarnaast heeft hij nog negen kinderen uit twee eerdere huwelijken, uit drie lat-relaties en uit één keer ‘poereloeren na een pilsje’.

Foto Guillermo del Barrio

Festival Vlieland riskeert miljoenenclaim

Het festivalterrein van Into The Great Wide Open

VLIELAND – Muziek- en kunstfestival Into The Great Wide Open op Vlieland riskeert een miljoenenclaim vanwege plagiaat.

Een ondernemer uit het Zuid-Amerikaanse Managuay, Carlos Llanos, overweegt 27 miljoen euro aan compensatie te eisen omdat het festival teveel zou lijken op een van zijn eigen evenementen.
Dit evenement, Misterioso genaamd, is net als Into The Great Wide Open een kleinschalig festival. Daar houden de overeenkomsten echter op: Misterioso vindt niet op een eiland plaats, maar aan de rand van het Amazonewoud, er is geen livemuziek, maar een oud cassettedeck en het festivalterrein wordt niet bevolkt door dertigers met kinderen, maar door ondernemende tieners en hun mobiele drugslaboratoria.

Ook Llanos geeft toe dat er vooral verschillen zijn tussen beide festivals. ‘Maar als ze me 5000 euro geven, dan hou ik erover op.’

Lees hier het festivalverslag van Misterioso 2012 van onze correspondent Joris Mikkelsen

Roerige aankomst Managuayaans elftal in Zuid-Afrika


KAAPSTAD – De aankomst van het Managuayaanse voetbalelftal in de haven van Kaapstad is gisteren danig verstoord door een pallet met antitankwapens. De Zuid-Afrikaanse havenpolitie ontdekte het pallet toen coach Eduardo Vianda Charculo het probeerde uit te laden van zijn boot.

Charculo verklaarde daarop dat het om ‘een partij zwarte vuvuzela’s’ ging, en ‘beslist niet om tweedehands exemplaren van de Panzerfaust 3 van de Duitse Bundeswehr.’ Het voetbalelftal van Managuay kwalificeerde zich niet voor het WK, maar hoopt op ‘door een ongelukje’ plotseling uitvallende teams.

Charculo en zijn spelers konden overigens opvallend snel doorreizen richting Johannesburg, waar ook het Nederlands elftal bivakkeert. Volgens critici zijn de havenagenten omgekocht. Ondanks het feit dat zij breed lachend het haventerrein verlieten, hun zakken uitpuilend met mango’s, papaja’s en flessen tequila, valt dit echter niet te bewijzen.

Pong: Legacy

Een computerspelletje als basis voor een actiefilm: het is vaker gedaan. Geeft Pong: Legacy het genre een eigen draai? Absoluut niet.

Regisseur Andrés Iñigo nam Pong als uitgangspunt. Het klassieke tennisspel uit 1972 is nog steeds razend populair in Managuay, al wordt gevreesd of het compatibel is met de Commodore 128, die binnenkort uitkomt. Iñigo verzon een verhaal waarin een fanatieke Pong-speler uit de krottenwijken van San Luís plots in zijn Atari wordt gezogen en in een duistere wereld belandt waarin twee boze, witte rechthoeken hem heen en weer kaatsen over een stippellijn. Aardig uitgangspunt, maar na de wervelende intro was het geld kennelijk op en vervolgens zit je als toeschouwer twee uur lang naar een oersaai potje Pong te kijken. Regisseur Iñigo is echter een achterneef van generaal Jamón, dus: in 3858 zalen. Jammer.

‘Osama bin Laden niet dood, maar gevlucht’

Osama bin Laden: dood of levend?

PERNILOS – Ondanks herhaalde bevestigingen door de Amerikaanse overheid houdt het gerucht aan dat Osama bin Laden niet dood is, maar gevlucht naar Zuid-Amerika.

De leider van Al Qaida zou zich ophouden in een snackbar in Pernilos in het zuiden van Managuay. Dat zegt Miguel Moscoso, een inwoner van Pernilos. De snackbar wordt gerund door Jamal Sánchez, de enige moslim van Managuay en maker van shoarmataco’s. ‘Moslims, shoarma – een en een is twee,’ concludeert Moscoso. De Managuayaan ontdekte vanochtend lange, grijze baardharen tussen het lamsvlees en meldde dit onmiddellijk bij de politie.

Overigens betwijfelt Moscoso dat de autoriteiten onderzoek doen, want ‘ze nemen mijn tips nooit serieus.’ Wel is hij bereid journalisten de weg te wijzen naar de snackbar. ‘Bij de kippenslachterij rechtsaf, en dan is het precies tussen de de lp-winkel van Jim Morrsion en de hamburgertent van Elvis in.’

Homohuwelijk: zo kan het dus ook

In een homofoob land als Managuay kan het begrip ‘homohuwelijk’ verrassende vormen aannemen. Zoals bij bovenstaand bruidspaar: terwijl hij per sms zijn vriend uitnodigt voor een seksdate, bedankt zij met een snoeihete blik haar ceremoniemeester annex gelegenheidslesbiënne voor de sessie ‘helpen met het in de bruidsjurk hijsen’.

Echtgenote steunt bondscoach in seksschandaal

Club ‘Punto G’ in Quito

QUITO – Bondscoach Arriba van het Managuayaanse elftal, wegens een seksschandaal in opspraak geraakt, heeft de steun van zijn vrouw. Zij snapt dat hij in een seksclub in Ecuador gebruik heeft gemaakt van de diensten van een minderjarige prostituee, ‘want wat er langs de velden staat, is ook niet veel soeps.’

Emilio Arriba is woensdag, tijdens een trainingskamp met de nationale ploeg nabij de Ecuadoriaanse hoofdstad Quito, gezien in een bordeel. Dit heeft in Managuay tot opschudding geleid. Arriba’s echtgenote Jacintha verdedigt haar man nu tegenover de pers: ‘Een trainingsweek is slopend. Daarna moet de druk van de ketel.’ Arriba bezocht het bordeel woensdagochtend, net na aankomst op het vliegveld van Quito.

De bondscoach zelf wast zijn handen in onschuld. ‘Ik wist niet dat het minderjarige meisjes waren. Ze hadden het weliswaar over de moeilijke overgang van basisschool naar middelbare school, maar zeg nou zelf: wie denkt daar zes jaar later niet af en toe aan terug?’

De opschudding in Managuay geldt overigens meer het dure verblijf in het buitenland dan het bezoek aan een minderjarige prostituee. Een groeiend aantal getrouwde mannen in Managuay mijdt schoolpleinen en speeltuinen vanwege het constante gefluit van vroegrijpe meisjes uit groep acht.