Land van taco's, tango's en tanks
De moerassen van Canádos, gelegen in het tropische noorden van Managuay, maken deel uit van een uniek ecosysteem. Het staat bekend om zijn uitgebreide flora en fauna. Zo is Canádos het thuis van maar liefst 3000 plantensoorten, 250 vogelsoorten, 350 vissoorten, 100 soorten zoogdieren, 60 soorten reptielen én van circa 300.000 lijken: allemaal Managuayanen die gedurende de jaren van dictatuur – hetzij militaire, hetzij maoïstische – in de moerassen zijn afgezonken.
En de de derde die er vandoor gaat met een virtueel exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek is… Jorg Adder! Jorg, gefeliciteerd. Je krijgt het echte boek in 2013.
Jorg zag bovenstaande foto en beantwoordde de bijbehorende vraag goed:
Wat zien we hier?
a. Een berg zout
b. Een in de open lucht opgeslagen partij cocaïne
c. Een bergketen
d. Een foto
Jorg werd op het goede spoor gezet omdat hij de naam van fotografe Lota del Horno herkende als een van onze medewerksters (hoe hecht de relatie tussen de twee is, is ons onduidelijk). Overigens moeten wij bekennen dat het hier om een strikvraag ging: elk antwoord hadden wij goed gerekend (al is het maar omdat je op een foto zout zo moeilijk van cocaine kunt onderscheiden).
Foto Lota del Horno
 |
| Een onbetrouwbare foto van de vermeende protesten in Mataquintos, Managuay |
MATAQUINTOS – Op het Tacoplein in het centrum van Mataquintos protesteren tienduizenden Managuayanen tegen het militaire bewind van generaal Jamón. Dat bevestigen onbetrouwbare bronnen.
Volgens de bronnen wordt de Managuayaanse hoofdstad sinds vanochtend overspoeld door aanhangers van kritische groeperingen die op de dodenlijst staan van de militaire junta, zoals de maoïstische rebellen, de Verenigde Atheïsten en de Bond van Geheelonthouders. Ze zouden zijn geïnspireerd door het succes van de protestbeweging in Egypte. Op het Tacoplein brult de menigte als één man ‘Dood aan Jamón’.
Verwacht wordt dat de vermoede mensenmassa zich rond 14:00 uur over de talloze horecagelegenheden zal verspreiden, wanneer het happy hour aanbreekt.
 |
| De Duitse voetballer Bastian Schweinsteiger, die niets te maken heeft met onderstaand verhaal |
MATAQUINTOS – Benedetto Schweinsteiger is maandag afgetreden als leider van de Socialistische Partij van Managuay. Hij lag al langer onder vuur.
Daarmee is, na honderd weken, een eind gekomen aan een periode die met veel te hoge verwachtingen begon. Bij Schweinsteigers aantreden in 2010 weerklonk enthousiast de leus ‘Yes, we Schweinsteiger’, al vermoedden velen dat daarin de woordspeling ver te zoeken was. Niet veel later bleek de socialist met een pot thee naar het parlement getrokken te zijn – en dat terwijl politici in Managuay doorgaans met tequila of rum een sterkere borrel drinken.
Het kwam niet meer goed met Schweinsteiger. Hij hoopte in de volksvertegenwoordiging het parlementaire toeptoernooi te organiseren, maar de Liberalen, de Christelijken en de extreem-rechtse PPP waren hem voor. Schweinsteiger restte een plek langs de zijlijn. Vandaar riep hij weleens ‘Bluf!’ of ‘Je slaat er nooit zeven!’, maar dat waren momenten waarop de werkelijkheid diepe deuken sloeg in zijn geloofwaardigheid.
 |
| In Mataquintos worden de speciale prullenbakken voor muntgeld vijfmaal daags aangeharkt door de terreinopzichter. |
MATAQUINTOS – Moet Europa overstappen op de Managuayaanse peso? Met die vraag dook ik de straten van Mataquintos in. Het gemiddelde antwoord: nee, natuurlijk niet.
Door Jens Mikkelsen
Nu de wisselkoers van de Managuayaanse peso recordhoogten bereikt – 1 peso is 0,000095 euro waard – kun je je natuurlijk voorstellen dat de valuta een betere belegging is dan de geplaagde euro. ‘Dat kun je,’ zegt Manolo Vondorff in de Folterstraat, ‘maar dan ben je wel een randdebiel.’ De truckchauffeur is onderweg naar de dokter omdat hij door rugklachten arbeidsongeschikt is. Niet vanwege het vele zitten in de cabine, maar omdat bij het ontvangen van zijn laatste loonzakje, à 6 kilo aan kleingeld, twee van zijn wervels het begaven.
Een meisje op het Martelplein giechelt als haar naar de Managuayaanse peso wordt gevraagd. ‘Als ik een nieuw vriendje heb van wie ik geen kind wil, dan vul ik gewoon mijn je-weet-wel met kleingeld,’ zegt Maya. Want het metaal van de peso heeft zaaddodende eigenschappen? ‘Nee, dan kan hij gewoon niet naar binnen.’ Haar vader, die ernaast staat, zou het liefst de euro invoeren. ‘Die peso is zo weinig waard: zelfs de armen vegen er hun reet mee af.’
Letterlijk: wie een minuut lang hamert op het zachte muntje, houdt een grote plaat over met papierachtige kwaliteiten waar een heel gezin een week lang zijn billen mee kan afvegen.
Tot zover een reportage uit de Pressiemiddelenbuurt.
Anderhalve week geleden vroegen we u – omdat op 17 mei a.s. Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek verschijnt, hoera! – om ons uw favoriete Managuay-reportages uit de Volkskrant door te geven. De drie populairste zouden een plaats in het boek krijgen. We deden onderstaande lijst met links erbij, zodat u uw geheugen op kon frissen en er zonodig een aantal kon herlezen. Het aantal bezoekers van deze website piekte. Hartstikke leuk allemaal.
Er kwamen 0 reacties binnen. NUL.
Dus nu heeft u uw kans verspeeld. We bepalen zelf wel welke reportages er in het boek komen. U zult zien dat net die ene erbij zit die u zo stom vond. Pech. En dat gratis boek gaat dus ook aan uw neus voorbij zo. Jammer.
Niks aan te doen.
Doei.
Hier kunt u alle Volkskrant-reportages tot dusver nog eens nalezen. Niet dat het zin heeft.
a. Die over dat muziekfestival
b. Die over die schrijver
c. Die over die filmregisseur
d. Die over die hete pepers
e. Die over dat legermuseum
f. Die over dat voetbalteam
g. Die over die waterboardclub
h. Die over die peso
i. Die over die sovjetbom
j. Die over dat cabaretfestival
k. Die over die Sinterklaas
l. Die over die jungletocht
m. Die over die Manca-indianen
n. Die over die braakseltaart
o. Die over die werelddominantie
p. Die over dat vreugdevuur
q. Die over Cor Favor
Hoogachtend,
Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Persbureau Managuay
Managuaywatchers hadden het al in de gaten: in de vrolijkste bananendictatuur van Zuid-Amerika is het weer papajatijd. Dat heeft niets met het oogsten van fruit te maken – pas op, dat zou werken betekenen – maar alles met de afwezigheid van nieuws. Een soort komkommertijd dus. Waar komt de term ‘papajatijd’ eigenlijk vandaan?
Heinrich Descanso van het Overheidsinstituut voor Militaire en dus ook Volksgeschiedenis: ‘Daar is een leuke anecdote aan verbonden. Helaas zijn sommige onderdelen strikt geheim, maar het is toch de moeite waard. In 1892 stapte een generaal, laten we hem Benedicto noemen, in een bepaalde stad in dit land uit de trein. Hij was op weg naar een groot militair evenement dat buiten ieders weten plaatsvond in die stad. Maar op het moment dat Benedicto op het terrein aankwam, botste hij op een niet nader te noemen persona non grata, van een verboden organisatie die trouwens ook niet bestaat, maar als logo een papaja voert, waardoor een handgemeen ontstond dat uit uitmondde in een geheime revolutionaire beweging die ook een zekere politieke vertakking heeft gekend en sindsdien bewust uit de geschiedenisboekjes wordt gehouden.’
Weten we dat ook weer.
 |
| De Managuayaanse inzending repeteert in de straten van Medellín, afgelopen week |
MEDELLÍN – En weer is Managuay niet doorgedrongen tot de finale van Latinovisión, het Songfestival van de Spaanstalige wereld.
In de Colombiaanse stad Medellín verzamelde zich donderdag een keur van Latijns-Amerikaanse landen voor de voorronde van het jaarlijkse liedjesspektakel. Waar de meeste inzendingen varianten brachten op Shakira en Ricky Martin, viel bananendictatuur Managuay uit de toon door een 72-koppige, militaire fanfare met marsmuziek het podium op te sturen. Het land eindigde onderaan.
‘We hebben onze reet uit ons lijf gemarcheerd,’ zei een teleurgestelde kolonel Marco Márquez, de fanfareleider, na afloop. ‘De nummers in de finale zouden niet de nummers moeten zijn die artistiek door zouden moeten gaan. Vroeger, toen elk land in Zuid-Amerika nog gewoon een dictatuur was, speelde iedereen op dit festival marsmuziek.’
De regering-Jamón overweegt een oorlog tegen alle veertien deelnemende landen.
 |
| Cor Favor op de veranda van Bar CORazón |
‘Even een showtje doen,’ zegt Cor Favor. Hij klimt in de palmboom naast zijn veranda en zingt uit volle borst: ‘Een pikketanussie gaat er altijd in/ Een pikketanussie maakt je blij van zin!’ In de verte, langs het strand, steekt een Nederlandse toerist zijn duim op.
Cor van de Besselaar wordt op 1 april 1959 geboren in de Amsterdamse Jordaan. Op achtjarige leeftijd zingt hij al smartlappen in Ouwe Sien, de stamkroeg van zijn vader. Na een aantal vruchteloze pogingen om door te breken als volkszanger ontmoet hij in 2002 op de Wallen de 21 jaar jongere Bonita. Ze emigreren naar haar geboorteland Managuay, waar Cor uitgroeit tot een ster. Als Cor Favor scoort hij een monsterhit met ‘La zorrita del rincón’ (‘Het kleine hoertje op de hoek’, 2007), al snel gevolgd door ‘Mama tiene que llorar otra vez’ (‘Mama moet weer huilen’, 2008). Ook vertaalt hij Nederlandse schlagers naar het Spaans, zoals Johnny Jordaans ‘Pruimenpap’ (‘Puré de prunas’, 2012).
Tegenwoordig runt de zanger Bar CORazón, aan de oever van het Lago de Agua. Hij is inmiddels gescheiden van Bonita en woont nu samen met de achttienjarige Felicia, met wie hij vier kinderen heeft. Daarnaast heeft hij nog negen kinderen uit twee eerdere huwelijken, drie lat-relaties en uit één keer ‘poereloeren na een pilsje.’
Het streelt Cor dat zijn succes nu ook tot Nederland doordringt. Een optreden op Noorderslag lonkt, de cameraploeg van Ali B op volle toeren is net vertrokken. Cor: ‘Ik weet niet of ze die opnamen gaan gebruiken, hoor. De rapper die zou komen, Vieze Kneus heette die, haakte af toen hij hoorde dat hij met de boot naar Managuay moest. Ach ja, ken mij het schelen.’ Hij heft hij zijn glaasje jenever. ‘Un aguardiente, un aguardiente, un aguardiente hay que aceptar!’
Noud Nijssen
Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.
Foto Guillermo del Barrio
 |
| De Managuayaanse economie |
MATAQUINTOS – De voorzitter van de Managuayaanse werkgeversvereniging roept werklozen op om voor niets aan het werk te gaan. Hij noemt het ‘een voor twaalf voor de economie.’
De voorzitter, kolonel b.d. Bernardo Kensington, deed zijn uitspraken zondag op de politieke zender Corrupción 24. ‘De politiek moet bezuinigen, maar niet op de verkeerde manier door bijvoorbeeld bedrijven te belasten,’ stelde hij. Kensington wil dat werklozen gedwongen worden om gratis te werken. ‘Zo krijgen de arbeiders zelfrespect, en wij meer winst. Win-win,’ motiveerde hij zijn voorstel. ‘We moeten allemaal de broekriem aanhalen.’ Als tegenprestatie zal Kensington werkgevers aansporen om nog maar eens per maand te gaan golfen op overheidskosten. ‘En geloof me: dat hakt erin.’
Kensington vreest voor de kredietstatus van de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek als er niet ‘draconisch’ wordt hervormd. ‘We hebben een stabiele dictatuur, maar toch kan er onrust ontstaan op de financiële markten.’ Managuay kreeg in oktober vorig jaar van beoordelaar Moody’s de status ‘zeer meelijwekkend’. Dat was een onverwachte promotie: voorheen moest Managuay het doen met ‘uitermate deplorabel’.
Andere voorstellen van Kensington zijn een bevriezing van de salarissen, versoepeling van het ontslagrecht en meer betrokkenheid van militaire martelexperts bij arbeiders die te laat op het werk verschijnen, of daaraan denken.
Foto Lota del Horno