Berichten

Geplaatst op

Muziek in een bananenrepubliek (2)

Elke maand doet correspondent Joris Mikkelsen – het kleine neefje van Jens – verslag van een muziekfestival in Managuay, de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek.

Festival: Festival del Mundo
Beoordeling: *****

Serge
Het gekreun van ‘Je t’aime… moi non plus’ galmt door de tent. Het is plakkerig heet en de slowende stelletjes kruipen nog dichter tegen elkaar. Op het podium, onder het rood-wit-blauw van de Franse vlag, steekt de legendarische Serge Gainsbourg een lange, donkerrode tong in de mond van Jane Birkin. ‘Wat heeft Serge Gainsbourg een grote snor,’ fluister ik tegen Jens. ‘Dat is Serge Gainsbourg niet,’ fluistert hij terug. ‘Dat is Conchita Sánchez, een actrice, en die is juist beroemd om haar snor.’

Welkom in Managuay, een vergeten uithoek van Zuid-Amerika waar niets is wat het lijkt, al was het maar omdat er geen geld is om het te betalen. Ik ben op het Festival del Mundo met mijn neef Jens, die hier als freelance correspondent werkt en die ik mag helpen met festivalverslagen voor VICE. Het Festival del Mundo biedt de Managuayanen een blik op de wereld, zo heet het, en dat is een goede zaak. Van Latijns-Amerikaanse gastvrijheid heb ik bij de ingangscontroles namelijk weinig gemerkt – waarschijnlijk omdat ze door militairen werden uitgevoerd. Het beeld van Jens, in buikligging op een tafel terwijl zo’n soldado hem met een wapenstok examineert, zal ik niet licht vergeten. ‘Een rectale controle is hier niks bijzonders,’ riep Jens nog, de moed erin houdend. ‘Maar rubberen wapenstokken in plaats van houten, dat is echt luxe.’ Hij stak zowaar zijn duim op.

Eenmaal op het terrein is er muziek, er is drank, mensen liggen chillend op de grond – wat dat betreft onderscheidt het Festival del Mundo zich niet van een doodgewone Managuayaanse straat. Maar die landenpaviljoens! Als eerste betreden we dat van Duitsland. Eén gigantisch Oktoberfest. Alleen: circa 1935. Alle mannen zijn blond en geüniformeerd. ‘Jens!’ sis ik aan de tap. ‘Het lijken goddomme wel nazi’s!’ Jens slaat snel een wijsvinger voor zijn mond. ‘Zeg dat woord niet.’ Hij schuift me een stenen kruik met bier toe. ‘Het zijn hun nakomelingen. Na de Tweede Wereldoorlog heeft Managuay tienduizenden foute Duitsers met open armen ontvangen. Dit is hun… cultuur.’ Opeens barsten de drie Oberscharführer naast ons uit in een brullend gelach. Ze slaan hun bierpullen tegen elkaar. ‘Ha-ha-ha-Hitler!’

Nepfransen, nepnazi’s: het mag duidelijk dat het Festival del Mundo meer over Managuay zegt dan over de rest van de wereld. De ‘Franse baguette’ in de snackbar? Een uitgerekte burrito. Engelbert Humperdinck in de Engelse tent? A guy named José met bejaardenschmink. Afijn, alles went. Met vlag en wimpel slaag ik voor mijn inburgeringscursus als we het terrein verlaten. De soldaat die Jens fouilleerde, kijkt ons vragend aan en wijst op zijn wapenstok. ‘No gracias,’ zeg ik, en we lopen door.

Vanwege de Managuayaanse totaalervaring krijgt het Festival del Mundo: vijf sterren.

Adios!

Joris

Dit verslag stond eerder op VICE.com. Volg daar de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer. Of op deze website.

Zie ook:
Muziek in een bananenrepubliek (1)

Foto Ronaldo Santana

Geplaatst op

Supermarkt schrapt actie met ‘kiloknallers’
Een lama

MATAQUINTOS – Supermarktketen Wraf Wraf! past zijn vleesaanbiedingen vanwege de campagne van dierenorganisatie Alert Zwijn. Daarmee is de actie ‘Halve lama voor 1 peso’ van de baan.

Dit blijkt uit een intern memo dat in handen is van Managuay.blogspot.com. In het memo valt te lezen dat Wraf Wraf! heeft besloten in de week van 16 augustus geen acties met vlees te doen, ‘totdat het overwaait.’ Daarna, schrijft directeur Vital Mendosa, ‘zullen de actievoerders ontdekken dat hun bestemming dezelfde is als die van de door hen zo geliefde dieren: ondersteboven aan een haak, op een plek waar het heel koud is.’ Mendosa, een generaal, is tevens Hoge Coördinator voor het Gevangeniswezen in Managuay.
Vanaf 23 augustus gaat Wraf Wraf! gewoon door met vleesacties. Op de rol staan ‘10 cavia’s voor een stuiver’ en ‘2 beschermde schildpadden voor een goede mop’. De actie ‘Halve lama voor 1 peso’, die voor volgende week gepland stond, wordt vervangen door ’27.000 liter gazpacho voor 3 geiten en 1 schaap’. In verband met het falende monetaire systeem in Managuay mogen klanten ook in natura betalen.
Geplaatst op

Ook mijnbouw Managuay maakt balans werk en privé mogelijk


MINAS DE CHUCO – Mijnbouwdirecteur Manuel Peminto de Flor kon niet meer verdragen dat hij zijn vrouw en kinderen zo weinig zag. Nu werken ze vol enthousiasme mee in mijnschacht Cecilia.

Door majoor Carizón

Manuel Peminto de Flor werpt een brok bauxiet de mijnschacht in. ‘Oye! Laat je eens zien!’ Een bestoft koppetje verschijnt in de lichtbundel van zijn zaklamp. Het is Octavo, Peminto de Flors oudste zoon. ‘Octavo!’ roept de breed lachende directeur. ‘Hij is een van de beste gruisrapers van de schacht,’ vertrouwt hij schrijver dezes niet zonder trots toe. ‘Zeven jaar oud, maar een zoon van zijn vader!’
Terwijl steeds meer topmannen worstelen met het combineren van hun werk- en privé-leven, maakt staatsmijnbedrijf ManaMinas dromen waar. Toen Manuel Peminto de Flor het ministerie van Economie en Mosterdgas meldde dat hij zijn kinderen te weinig zag, kreeg hij eerst gedwongen elektroshocktherapie, maar direct daarna een aanbod om zijn gezin kosteloos de werkvloer op te nemen. Peminto de Flor: ‘Dat was een pak van mijn hart. Zelf zit ik natuurlijk niet in de schacht, maar op kantoor, maar toch: het idee dat ze vlakbij zijn, stelt me ontzettend gerust.’

En u? Hoe balanceert u tussen werk en privé?
Dit bericht maakt onderdeel uit van de Postbus 43-campagne ‘Balanceren doe je zo’ van het Ministerie van Propaganda.

Geplaatst op

Lijsttrekkersdebat: iedereen prijst de generaal

Het hoofdkwartier van Mercosur in Montevideo, Uruguay

LA LIBERTINA – Bij het eerste grote lijsttrekkersdebat in Managuay werd donderdag veel geruzied, maar over één ding was men het eens: generaal Jamón is de onbetwiste leider.

Het verschil zat hem vooral in de formulering. De Liberale voorman Marco Ruteño prees Jamón voor een publiek van studenten in La Libertina aan als een ‘kampioen van de vrijheid’. Niemand maakt zich zo sterk voor de vrijheden van de staat als hij, stelde Ruteño, ‘zoals het recht op intimidatie en het recht op eenzaam opsluiten zonder vorm van proces.’

Ruteño’s grootste tegenstrever, Emilio Romero van de Ultrasocialistische Partij, prees het staatshoofd juist omdat hij de eigenheid van de lagere klassen beschermt. ‘Hij houdt ze zoals ze zijn: arm en dom.’ Paco Tornado van de extreem-rechtse PPP richt zijn pijlen sinds enkele maanden niet meer op Boliviaanse immigranten, maar op het Zuid-Amerikaanse samenwerkingsverband Mercosur. ‘Een briljant strateeg als generaal Jamón snapt dat we zo snel mogelijk uit dat zootje moeten stappen,’ schreeuwde hij, ‘ook al zitten we er nog niet in.’

De campagne in Managuay duurt dit jaar met drie weken erg kort. Volgens critici is dat geen probleem, aangezien het volk toch geen stemrecht heeft en generaal Jamon nu al weet welke stromannen hij een plek in het parlement zal toewijzen. De parlementsbenoemingen in Managuay vinden plaats op woensdag 12 september.

Geplaatst op

Grap blijkt dodelijk op cabaretfestival


SAN LUÍS – Het grootste cabaretfestival van Managuay, het jaarlijkse Festival Cabaret de las Pampas, heeft zijn reputatie als ‘broedplaats van de gevaarlijke grap’ eer aangedaan. Al tijdens de eerste auditie van afgelopen zondag moest een komiek worden afgevoerd: niet zozeer zijn grap was gevaarlijk, maar een gewapende toeschouwer.

Door Jens Mikkelsen

De man, een student uit Mataquintos, refereerde aan zijn publiek – voornamelijk Hubba Bubba smakkende gaucho’s – als ‘kauwboys’. Daarop vuurde een van hen een slecht gericht waarschuwingsschot af. De student is in het ziekenhuis aan zijn verwondingen bezweken.
Het is niet de eerste keer dat het festivalpubliek aan de bel trekt bij een flauwe woordspeling of clichématige seksgrap. Het Festival Cabaret hecht minstens zoveel waarde aan de mening van het publiek als aan die van de jury, en dus wijst elk jaar weer een haag van getrokken pistolen richting het podium. Alleen een melige, maar desalniettemin getalenteerde Matrix-parodiant kwam er vorig jaar met slechts een geperforeerd oor vanaf.

Het Festival Cabaret de las Pampas bracht regionale grootheden voort als Sara Krosas (kapotte knieschijf) en Juan Japo de los Walos (doorzeefde linkerschouder), van wie in Nederland nooit iemand heeft gehoord, tenzij werkzaam bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst of Interpol.

Geplaatst op

Nationale vlag gered uit Braziliaanse waterval

Het minibusje met de Managuayaanse vlag op het dak

FOZ DO IGUAÇU – De officiële Managuayaanse vlag, die later deze maand in Utrecht te zien zal zijn, is dinsdag ternauwernood gered uit de Iguaçu-watervallen in Brazilië.

Dat blijkt uit geheime rapporten van de junta van Managuay, die in handen zijn van deze nieuwssite. Het militaire escorte dat de vlag vanuit de Zuid-Amerikaanse dictatuur naar Nederland brengt, stuitte volgens de rapporten ‘onverwachts’ op de watervallen, die de route naar Rio de Janeiro blokkeerden. Opmerkelijk, aangezien het complex in de rivier de Iguaçu uit circa 300 watervallen bestaat die zo’n 6,5 miljoen liter water de diepte in storten, en met een breedte van 2,7 kilometer groter is dan de Niagara-watervallen.

Desondanks – zo blijkt uit de rapporten – sprak de escorteleider op de oever de woorden: ‘Wij laten ons door een beek niet tegenhouden.’ Vervolgens gaf hij zijn mannen de opdracht de vlag al zwemmend naar de overkant te brengen. De vijf zwemmers zijn inmiddels geborgen en vervangen.

Het vernieuwde escorte heeft donderdag de oversteek gewaagd op een veerboot, in een minibusje. De verwachting is dat de Managuayaanse vlag komend weekeinde in Rio de Janeiro zal aankomen, waar de boot naar Rotterdam wacht. Op 17 mei moet het doek aanwezig zijn op de presentatie van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek, een propagandaboek waarmee de militaire junta rijke, Nederlandse toeristen naar Zuid-Amerika wil lokken.

Of het escorte ook Miss Managuay vervoert, zoals sommigen beweren, is niet bekend.

Geplaatst op

Carnaval: niet zo erg als vorig jaar


ROIPOIPÚ – Volgens de korpschef van Roipoipú is het carnaval dit jaar rustig verlopen. ‘Er zijn geen 37 mensen gedood,’ aldus de agent.

Hoeveel mensen er dan wel gedood zijn, wilde de man niet zeggen. Het nieuwe communicatiebeleid van de Managuayaanse politie schrijft voor dat moet worden benadrukt welke negatieve gebeurtenissen zijn uitgebleven. Dit komt in de praktijk neer op het ontkennen van de ware cijfers van vorig jaar, die dus in feite nu pas bekend worden.
Ook hebben er in 2010 geen 7 explosies in huizen plaatsgevonden, zijn niet 3 bankfilialen beroofd, niet 31 maagden geofferd, niet 77 auto’s en 1 wagen van de gemeentelijke reinigingsdienst gestolen, geen 4 in tequila gedrenkte poppen van papier-maché door de ruit van een horecagelegenheid geworpen en is niet 822 maal gewildpoept, waarvan 13 maal door dezelfde persoon.
Het tijdstip van de politieverklaring is overigens curieus, want het carnaval van Roipoipú loopt officieel nog door tot aanstaande zondag, wanneer een natte raaf levend wordt verbrand. Officieus eindigen de laatste festiviteiten doorgaans half april.

Geplaatst op

Mijndrama Chili: ‘34ste kompel’ duikt op

Enkele van de 33 Chileense mijnwerkers

SANTA CRUZ – In Chili is een man opgedoken die beweert ‘de 34ste mijnwerker’ te zijn.

Terwijl onder de grond 33 kompels wachten op de reddingsoperatie die morgenochtend begint, zou hij ‘toevallig’ een spelonk hebben ontdekt waarachter zich ‘een soort vlizotrap’ bevond via welke hij de 620 meter tot het aardoppervlak kon afleggen. De man eist van de Chileense overheid een schadevergoeding bestaande uit een auto, een iPhone 4, voedsel voor een maand, zes sloffen sigaretten, zeven prostituees, acht Hugo Boss-kostuums en negen pallets tequila van het merk ‘Ring van Vuur’.

Die laatste eis gaf hem weg: de man bleek niet de 34ste kompel te zijn, maar Rodrigo Malfalfa, een bekende oplichter uit Managuay. De verzamelde mijnwerkersvrouwen houden hem vastgebonden tot hun 33 echtgenoten boven de grond zijn.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Carnaval

De raaf op de staaf

‘Vuela! Vuela!’ Vingers wijzen naar een pikzwarte raaf die fladdert boven het plein van Roipoipú. Hij vliegt! Verbaasd staart de vogel terug. Dit is het moment waarop Buli (17) heeft gewacht. Hij wurmt zich door de menigte, trekt zijn speer, en dan – één welgemikte stoot, één krijs – zit de raaf op de staaf. De massa juicht: ‘Doop de raaf!’

Roipoipú leeft voor carnaval, en een van de iconen van het volksfeest is El Cuervo Mojado: de Natte Raaf. Al sinds 1872 wordt jaarlijks een jongen uitverkoren om een levende raaf te spietsen, waarna prins carnaval het dier doopt met tequila. Een zuiveringsritueel, want raven staan in Managuay bekend als dragers van boze geesten.

Het is echter de vraag hoe prins Gustavo III ermee zal omgaan. Toen hij twee jaar geleden de dode vogel in het gezicht geduwd kreeg, raakte hij volledig in paniek en begon erop in te beuken met de bijbehorende fles tequila, al krijsende: ‘Gaat heen, Beëlzebub!’ Het was de Roipoipuyos in één klap duidelijk dat zij in Gustavo geen groot carnavalsliefhebber hadden gevonden.

Gustavo is dan ook door de militaire junta benoemd. Als spion, maar het kan ook een grap zijn geweest. Eerder stelde generaal Jamón een sergeant met smetvrees aan tot zijn persoonlijke billenveger en kreeg een vegetarische lichtmatroos de leiding over een all-you-can-eat-steakrestaurant. Nogal wiedes dat geheelonthouder Gustavo zich niet prettig voelt in het losbandige Roipoipú. De stad staat bekend om haar op straat hangende massa’s die zich te buiten gaan aan seks, muziek en alcohol. En dan hebben we het over Kerstmis.

Buli zit op de klinkers van het plein. Zonder speer: die maakt een ronde door de stad. Heeft hij vaak geoefend met gooien? ‘Drie maanden lang, elke dag,’ lacht Buli. ‘Langer kon niet. Er is geen huisdier meer over in mijn straat.’
Noud Nijssen

Foto Leonardo Giacobbe

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Overgelopen militairen willen Marx spreken

Karl Marx (1818–1883), de grondlegger van het communisme

LA LIBERTINA – Bij de opstandige maoïstische rebellen van Managuay melden zich steeds meer militairen uit het kamp van de regering. Velen eisen op hoge toon te spreken met de baas: Karl Marx.

Door Jens Mikkelsen

Nu de rebellen oprukken naar de Managuayaanse hoofdstad Mataquintos, arriveren vanuit de veroverde gebieden tientallen overlopers in La Libertina, dat het centrum van het opstandige noorden is geworden. De militairen zijn bereid zich over te geven, maar willen niet onderhandelen met rebellenleider Fernando Sapo, die zij als hun aartsvijand beschouwen. ‘Sapo is de duivel,’ aldus een kolonel, die anoniem wil blijven. ‘Ik zou mijzelf belachelijk maken door met hem te gaan praten. Ik spreek alleen met de filosoof van deze beweging: Karl Marx.’

Een sergeant, die eveneens door het tentenkamp van de maoïsten struint, stelt zich flexibeler op. ‘Ik hoef niet per se met Marx te onderhandelen,’ zegt hij. ‘Het mag ook een andere leider zijn. Zoals dat spleetoog, Mao Zedong.’ Op de opmerking dat Mao in 1976 overleed en Marx al in 1883, barst hij in lachen uit. Ongelovig: ‘Qué? Allemaal dood? Wat hebben ze van die communisten dan te vreten gekregen hier?’