Voor alle partijen is Jamón de grote held


MATAQUINTOS – De vier grootste politieke partijen van Managuay hebben zaterdag hun partijconferentie gehouden. Generaal Jamón, die op 9 juni het parlement benoemt, is bij alle vier gelegenheden geprezen als ‘de Grote Wegwijzer’.

De Socialistische Partij roemde Jamóns capaciteit om niet alleen de boven-, maar ook de onderklasse uit te sluiten van de macht. Volgens de Liberalen heeft Jamón de menselijke kernvrijheden uitgebreid met de ‘vrijheid om te creperen’. De Christelijke Unie heeft bij openbare stemming Jezus Christus tot ‘alwetend’ uitgeroepen, maar de regering-Jamón (inclusief de geheime dienst) tot ‘alomtegenwoordig’. De voorman van de Tequilapartij zei: ‘Koning Alcohol bestaat al, maar Keizer Kater is ongetwijfeld onze grote generaal.’
Elke partij ambieert een nieuwe regering te vormen, maar zei de keuze te laten aan ‘Onze Grote Wegwijzer’.
Het kabinet-Jamón liet gisteren een communiqué uitgaan waarin het ‘democratie volgens de Managuayaanse weg’ aanprees als garantie voor politieke diversiteit.

REISGIDS 2013 (9, slot): Casa Porco

Varkenslever in Casa Porco (kinderportie)


Wat? Eten

Waar? Casa Porco, Mataquintos
Prijs? $

Casa Porco in Mataquintos is een typisch Managuayaans eettentje voor gezinnen: grote porties, goedkope wijn en gratis cigarillo’s voor de kleintjes. Op het menu staan onder het kopje Vegetarisch de woorden ‘ha ha ha’. Toen wij om een salade vroegen, kregen we een portie varkenslever, extra groot.

$$$ duur
$$ redelijk
$ goedkoop

Dit artikel maakt deel uit van de zomerserie Reisgids 2013: de beste tips voor de vakantievierder in Managuay. Meer tips? Onze reisgids vindt u in dit boek.

10 adviezen aan Desi Bouterse

Desi Bouterse krijgt onder meer advies van Johan Cruijff


Heeft hij net zijn eigen amnestiewet door het parlement geloodst, gaat het proces rond de Decembermoorden straks tóch door. Wat had de Surinaamse president Desi Bouterse beter kunnen doen? Tien adviezen van mensen die het kunnen weten.

  • Generaal Jamón (Managuay): ‘Hij had broers of neven tot rechter moeten benoemen. Dat doe ik hier ook altijd. Onafhankelijke rechtspraak, dat is echt superonhandig.’
  • Johan Cruijff: ‘Bouterse heeft toch alleen zijn politieke vrienden wat laten zeggen over dat proces? Je moet er zélf heen, en dan ruzie maken. Werkt altijd.’
  • Wouter Bos: ‘Niets. Het enige wat je kunt doen, is vragen aan je adviseurs: zit alles erin? Daarna hoef je niet alles nog een beetje gaan zitten narekenen.’
  • President Bashar al-Assad (Syrië): ‘Hij kan via de Verenigde Naties een staakt-het-vuren met die militair aanklager regelen. Niet erg hoor Dees, daarna kun je gewoon blijven schieten. ‘
  • President Ahmadinejad (Iran): ‘Hij had de Decembermoorden in een ondergrondse installatie moeten uitvoeren, dan was niemand erachter gekomen.’
  • Geert Wilders: ‘Hij had ze kapot moeten twitteren.’
  • Gert: ‘Eerst presenteer je een stom programma met een pratende hond. Daarna ga je, op grote schaal en met beleid, kinderen uitmelken.’
  • Samson: ‘Wraf!’
  • Kim Jong-un (Noord-Korea, om 07:30 uur vanmorgen): ‘Hij had een langeafstandsraket moeten lanceren die alle oppositie de mond snoert. Maar ze gaan beginnen, ik moet echt weg nu.’
  • Maaike (14): ‘Bouterse had die vijftien tegenstanders nooit moeten doodschieten. Of ben ik nu te naïef?’

Ook rel in Managuay om ‘Sint’

Zoals elk jaar barst ook in Managuay de discussie los over de plaatselijke ‘Sinterklaas’. Alleen: deze Sint-Cerberus mishandelt kleuters en laat niet eens een cadeautje achter.

We belden met Patrick M’fofo, Zuid-Amerika-specialist van het Meertens Instituut voor Volkenkunde:

Wat zijn de overeenkomsten tussen onze Sinterklaas en Sint-Cerberus?
Ze zijn allebei geïnspireerd op christelijke heiligen, compleet met mijter, mantel en staf. En ze hebben hulpjes: bij ons Zwarte Piet, bij hen Pedro el Negro.

En de verschillen?
Zwarte Piet heeft een roe, Pedro el Negro gebruikt pepperspray.

Pepperspray? En Sint-Cerberus is de goedheiligman die de kindertjes troost?
Troost? Zodra ze verblind zijn, krijgen ze de staf van Sint-Cerberus zelf er nog eens overheen.

Wat is eigenlijk de lol van deze vorm van kindermishandeling in Managuay?
Nou, de oom of neef die Sint-Cerberus speelt, heeft doorgaans een goede tijd. Maar die is dan ook dronken.

Dus iedereen is opgelucht als eind december Sint-Cerberus weer vertrekt?
Jazeker. Dan kunnen oom of neef weer, ongehinderd door die onhandige verkleedspullen, de kleintjes in elkaar rammen.

Bedankt voor dit gesprek.
Mag ik de groeten doen?

Jaarwisseling rustig verlopen


MATAQUINTOS – De jaarwisseling is in Managuay rustig verlopen. De Staatsgezondheidsdienst registreerde 734 doden en 22.196 gewonden en spreekt van ‘een kalme nacht’.

In het gehele land rukte de politie maar éénmaal uit. In Chuco, de hoofdstad van de gelijknamige Andesprovincie, ontstond een brand in de binnentuin van het politiehoofdkwartier toen agenten een vuurwerkmat van 22 vierkante meter, die niet afging, opnieuw wilden aansteken. Collega’s reden daarop gewapend en met sirene de binnenstad in om vuurwerk van burgers in beslag te nemen.

Beroemde Managuayanen: Cor Favor

Cor Favor op de veranda van Bar CORazón

Cor van de Besselaar werd op 1 april 1959 geboren in Amsterdam. Als zoon van een keurslager uit de Jordaan begon hij al op achtjarige leeftijd met het zingen van smartlappen in buurtkroeg Ouwe Sien, elke keer wanneer hij er een varkenslever of een kilo hoofdkaas kwam bezorgen.

Tijdens een vakantie in Managuay ontmoette Cor de 21 jaar jongere Bonita. Het was liefde op het eerste gezicht. Cor verkaste naar Zuid-Amerika, waar hij onder de artiestennaam Cor Favor uitgroeide tot een ster. Niet alleen scoorde hij nationale hits als ‘Mama tiene que llorar otra vez’ (‘Mama moet weer huilen’, 2001) en ‘La zorrita del rincón’ (‘Het kleine hoertje op de hoek’, 2002), ook maakte hij zich met zijn Gerard Cox-persiflage uiterst populair bij de in Managuay verblijvende ondernemers en vakantiegangers uit zijn vaderland.

Tegenwoordig heeft de volkszanger zijn eigen kroeg: bar CORazón, aan de oever van het Lago de Agua in de jungle van Noord-Managuay. Hij is inmiddels gescheiden van zijn eerste liefde en woont nu samen met de achttienjarige Felicia, met wie hij vier kinderen heeft. Daarnaast heeft hij nog negen kinderen uit twee eerdere huwelijken, uit drie lat-relaties en uit één keer ‘poereloeren na een pilsje’.

Foto Guillermo del Barrio

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Reisgids Chuco

Verkeer in Chuco

De wind suist langs graftombes van opgesteven lamafecaliën. In de verte doolt een weduwnaar: fles tequila, de blik van een wilde coyote. Uw verslaggever kijkt nog eens in zijn reisgids. ‘Volgens sommigen is de begraafplaats van Chuco een culturele parel en een bestemming voor toeristenbussen uit binnen- en buitenland.’ We krabbelen erbij: ‘Dat is echter niet het geval.’

Westerse reisgidsen negeren Managuay en dus ben je als liefhebber aangewezen op lokale lectuur. Zoals op het boekje Chuco, parel van de Andes. Wij probeerden het uit. ‘Chuco is het kloppend hart van de panfluitindustrie,’ lezen we bij aankomst. Juist, en het Panfluitpaleis is een aanrader. Doen: de grootste panfluit ter wereld bekijken. Niet doen: de workshop neus-, oor- en anusfluiten.

Eten doen we bij – ‘drie keer raden wat de specialiteit van het huis is’ – restaurant El Scroto. Het menu bevat inderdaad dierenscrotums en zelfs een mensenscrotum, over de herkomst waarvan de ober overigens niet in details wil treden, behalve dat hij fluistert over een ‘megadeal’ met het ministerie van Foltering. Wij nemen de salade.

Opfrissen. ‘In Hotel Andes slaap je tussen de bergtoppen,’ schrijft onze gids. Dat klopt, maar een dak was ook prettig geweest: ‘hotel’ Andes blijkt een matig onderhouden grasveld waar toeristen hun slaapzak mogen neerleggen.

Daarna: op naar de Burritobar. Wij verwachtten een eet- en drinktent, maar dat pakt anders uit. Bij binnenkomst moeten we onze jas afgeven en op de grond gaan liggen, waarna we strak in een veelkleurige poncho worden gerold (de ‘burrito’) en naast een luidspreker gelegd waaruit te luide panfluitmuziek knalt.

Vijf uur later, buiten, pakken we met tintelende ledematen de reisgids er weer bij. Er staat: ‘Volgens sommigen is het in Chuco net zo goed stappen als in New York of Londen.’
Wij zeggen: dat is echter niet het geval.
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Vrouwendag

Vrouwen in Managuay

Aan de toog in tequilabar Zócalo in Mataquintos. ‘Internationale Vrouwendag? Internationale Snauwendag!’ bromt loodgieter Rico. ‘Internationale Klerenvouwendag,’ grapt Jorge, een boekhouder. ‘Kom, kom,’ sust ambtenaar Rosario. ‘Een vrouw heeft ook een positieve kant. O nee, dat is een batterij!’

Waar in Rusland vrouwen bloemen krijgen, mag de Managuayaanse mujer al blij zijn als haar man haar vandaag geld geeft om er een paar te kopen. Hoffelijkheid is hier geen gewoonte. Volgens sommigen ligt dat aan de cultuur van machismo, waarbij zij steevast wijzen op de regering-Jamón. De enige vrouw in het generaalskabinet is Virginia Ugarte Ramírez, als wachtmeester eerste klas enkel een ‘troeteltrutje’, en bovendien slechts minister van Linkse hobby’s, waaronder cultuur.

Toch is dat te simpel. Toegegeven, karweitjes als koken, wassen, strijken, dweilen, stofzuigen, bedden verschonen, boodschappen doen, kinderen opvoeden, het vuilnis buiten zetten, een kozijn vervangen, de badkamer betegelen, dakdekken, schoorsteenvegen, een muurtje metselen en het middelgrote hak- en breekwerk zijn nog steeds typische vrouwenklusjes, maar voor de rest zijn de taken in Managuay min of meer gelijk verdeeld.

Bovendien hebben vrouwen het voordeel dat zij – mits niet te onaantrekkelijk – zich op plaatsen kunnen manoeuvreren die voor veel mannen onbereikbaar zijn. Zo werd de negentienjarige Luísa Campaña twee jaar geleden bijna afgevaardigd naar het Eurovisie Songfestival, omdat zij bereid was tijdens het zingen van het lied ‘Caramba! (Where Is My Pantyhose?)’ uit de kleren te gaan. Het feest ging niet door omdat Zuid-Amerikaanse landen van deelname zijn uitgesloten, maar toch: een man was het nooit gelukt.

In tequilabar Zócalo hangt Rico over een serveerster. ‘Jij schenkt, ik drink. Dat is toch gelijkheid?’ Rosario en Jorge proberen een andere op schoot te trekken ‘voor een goed gesprek over emancipatie.’ Dan slaat de klok het middaguur. Eén voor één strompelen de mannen de straat op. Tijd voor siësta.
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Lota del Horno

Uit de pers: Strand

Het Managuayaanse Verkeersbureau publiceerde onlangs deze foto in de brochure ‘Managuay en zijn paradijselijke geneugten’. Opmerkelijk, want wie in het door land omsloten Managuay naar het strand wil, moet naar Brazilië, zo’n 2500 km ver weg.

Dictatuur wil kernwapens Volkel kopen

B61-kernkoppen

DEN HAAG – De militaire junta van het Zuid-Amerikaanse Managuay heeft zich als koper gemeld voor de kernwapens van vliegbasis Volkel.

Dat in het Brabantse Volkel Amerikaanse kernbommen liggen, werd afgelopen weekend toegegeven door oud-premier Ruud Lubbers en woensdag door oud-premier Dries van Agt. De Managuayaanse minister van Defensie, generaal Moto y Tomo, weet dat het gaat om verouderde, tactische kernwapens van het type B61, die stammen uit het jaar 1965. Dat deert hem echter niet: ‘Zo’n aankoop katapulteert ons land in één keer naar de twintigste eeuw.’