Berichten

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Torta vómito

Een Managuayaanse delicatesse: torta vómito

De keuken glimt. De oven gloeit, ernaast staat een lege taartvorm. Het mangohouten aanrechtblad is bezaaid met aangevreten stukken deeg, paprika, papaja, maïskorrels en wat al niet meer. Chef-kok José Bartoloméu werpt een blik op zijn toeschouwers. Hij neemt een ferme slok olijfolie, direct uit de fles, en slikt. Dan: ‘BWÈÈÈÈH!’ Een straal braaksel vliegt in de taartvorm. Bartoloméu veegt zijn mond af en gebaart naar een van zijn koksmaatjes: ‘Bestrooi met kaas, uurtje in de oven op 220 graden.’

De wijze waarop José Bartoloméu zijn eigen draai geeft aan de traditionele Managuayaanse keuken is uniek. De braakseltaart, of torta vómito – oorspronkelijk voor mannen uit de sloppenwijken de snelste manier om na een dag hard luieren van een kater af te komen en aan een nieuwe fles te beginnen – is een simpel gerecht. ‘Maar dat laagje kaas bovenop, dat maakt het verschil,’ zegt Bartoloméu, als we hem na de demonstratie in zijn bomvolle restaurant even mogen spreken.

De Managuayaanse keuken is twee dingen: eenvoudig en goedkoop. Bartoloméu pakt er een klassiek recept bij om het te bewijzen: enchiladas mataquinteñas. ‘“Men stele een kip. Men dode hem met een steen. Men hakke hem aan gort. Men rolle hem in een tortilla. Eet smakelijk.”’ Bartoloméu: ‘Prima recept, niks meer aan doen. Ik voeg er alleen nog koriander aan toe. Het is een geweldig volksgerecht. Hoe vaak heb ik er niet een dot haar in aangetroffen, of, omdat de werkbank van oom Velasco dienst deed als aanrecht, een oude duimsleutel. Prachtig!’

De maître d’hôtel komt aangelopen. Of Bartoloméu voor de mensen niet een andere klassieker wil opdissen: de Bruine Trui? Met een verontschuldiging zegt de chef-kok me gedag. Hij gaat in een hurkzit. ‘Ja, ik moet ook wel,’ mompelt hij, en loopt richting het toilet. Que aproveche!
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Persbureau Managuay

Geplaatst op

Latin American Film Festival: 4 redenen waarom de films van Papachango er niet te zien zijn

Het Latin American Film Festival vindt van 18–27 april plaats in Utrech

Terwijl Utrecht zich opmaakt voor het Latin American Film Festival (18–27 april), probeert de Managuayaanse filmbond wanhopig om het oeuvre van regisseur Andrés Papachango in de Domstad op het doek te krijgen. Vier redenen waarom dat nooit zal lukken – in de vorm van Papachango’s oeuvre zelf.

1.
Alles over mijn vader
(Todo sobre mi padre, 2001)
Een travestiet, zoon van twee travestieten, gaat op zoek naar zijn vader, die nooit een echte travestiet blijkt te zijn geweest. Wel is hij een manhoer die travestieten als klant heeft. Goedkope kopie van Pedro Almodóvars Todo sobre mi madre, maar dan met travestie als een slap excuus om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

2.
Diepe vouwen
(Arrugas profundas, 2010)
Volgens Papachango het bewijs van ‘cinematografische schoonheid op het snijvlak van origami en nudisme’, volgens anderen een slap excuus om, zoals we de regisseur gewend zijn, zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

3.
Twee sopropo’s en een perzik
(Dos sopropos y un melocotón, 2003)
Roadmovie. Twee jongens en hun buurvrouw razen uit pure verveling over de Managuayaanse pampa’s. Uiteraard worden ze verliefd: de sopropo’s – een soort bittere komkommer – uit de titel verwijst naar de permanente staat van opwinding van de twee vrienden, de perzik laat zich raden. Een slap excuus, kortom, om weer eens zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

4.
Seks met zijn zus, deze gast is echt ziek
(Amor, 2008)
Aaneenschakeling van bezoeken van Papachango aan ruim veertig prostituees (onder wie familie), aan wie hij tijdens het bedrijven van de liefde vragen stelt als: ‘Van wat voor muziek hou jij?’ en ‘Evita Perón, vrouw of musicalster?’ Documentair gedachtenexperiment dat hoopvol begint, maar uiteindelijk het zoveelste slappe excuus blijkt om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

Geplaatst op

‘Onderhandelingen Kopenhagen vlotgetrokken’


MATAQUINTOS – De klimaatonderhandelingen in Kopenhagen zouden vanochtend vroeg zijn vlotgetrokken door een nieuw, Managuayaans voorstel. Dat zei een regeringswoordvoerder. Het voorstel draait om een uitgestrekt moerasgebied in het noorden van Managuay, ook wel bekend als ‘Massagraf nummer 1’.

In dat moerasgebied, Terras Profundas genaamd, zouden alle landen van de wereld hun CO2-rijke materialen mogen afzinken om te voorkomen dat het broeikasgas in de atmosfeer verdwijnt. ‘Terras Profundas is een bodemloze put waarin je enorm veel kwijt kunt,’ aldus de woordvoerder. Onduidelijk was of hij hierbij doelde op de ruim 300.000 tegenstanders van het generaalsbewind die tot op heden in het gebied zijn verdwenen.
Voorwaarde is wel dat het internationale bedrijfsleven de ontwikkeling van Managuays eerste, op organisch materiaal rijdende auto uit het slop trekt, de Fiat Banano.
Overigens zegt de organisatie van de klimaaattop in Kopenhagen desgevraagd ‘nog nooit’ van het Managuayaanse voorstel te hebben gehoord.

Geplaatst op

Taal: El Dorado

Wegrestaurant El Dorado bij Picos Duros, Managuay

Wie zegt: ‘Ik ben bij El Dorado geweest,’ heeft doorgaans het legendarische opperhoofd van de Colombiaanse Muisca-indianen ontmoet die zich met goudstof bedekte, of is door de verdwenen stad vol rijkdommen gedwaald die de conquistadores ooit zochten.
In Managuay echter betekent het gewoon dat je weer eens bedorven lamaburger hebt gegeten en dus een pijnlijke nacht op het toilet hebt doorgebracht.

Foto Rogelio de la Sierra

Geplaatst op

Natuur: de cactus


Ook in Managuay scheppen huiseigenaren er plezier in om hun woning te verfraaien met bloemen en planten. Zweren wij in Nederland bij de klimop, in Managuay laat menigeen zijn huis overgroeien door de cactusplant, zoals hier deze eengezinswoning.

Geplaatst op

‘Berlusconi geen krachtige leider’

Silvio Berlusconi maakte dinsdag zijn aanstaande aftreden bekend

DAMASCUS – De Italiaanse premier Silvio Berlusconi hoeft na zijn aftreden geen uitnodiging te verwachten van Krachtige Leiders United, de belangenvereniging van dictators.

Dat liet de Managuayaanse generaal Jamón woensdag weten vanuit Syrië. ‘Een man die opgeeft als zijn parlement tegenstribbelt, is geen echte man,’ aldus Jamón. ‘Althans, niet een met ballen. Een ware leider wijst zijn parlementariërs de weg. Naar het vuurpeloton, in dit geval.’

Binnen Krachtige Leiders United heerst al langer onvrede over Berlusconi, die zich door de media als dominant heerser laat afschilderen, maar zich in feite aan redelijk democratische spelregels houdt. Jamón maakte subtiel duidelijk bij wie de wrevel zit. ‘Ik spreek niet alleen namens mijzelf, maar ook namens gerespecteerde tirannen die onterecht in de vergetelheid dreigen te raken. Zij willen óók wel eens genoemd worden. Goed, dan wil ik tot slot nog de groeten doen aan Teodoro Obiang Nguema Mbasogo van Equatoriaal Guinea en Goerbangoely Berdymoechammedov van Turkmenistan.’

Generaal Jamón verblijft in Syrië voor een inderhaast door president Assad georganiseerde mosterdgasruilbeurs. Assad kampt op dit moment in eigen land met wat Krachtige Leiders United noemt ‘de kift’.

Geplaatst op

Ook Justin Bieber in de fout met liefdadigheid

Justin Bieber

LA LIBERTINA – Na Madonna heeft ook Justin Bieber zich verslikt in een liefdadigheidsproject. Biebers ‘high-tech campus voor alleenstaande tienermoeders’ in Managuay blijkt een doorvoerhaven voor diepvriessnacks van bedreigde diersoorten.

Dierenrechtenorganisatie De Vrije Lama ontdekte afgelopen weekend grote partijen otterballen, luiaardschijven en chinchillaknoedels in het schoolgebouw in La Libertina waar Bieber zijn campus heeft gevestigd. Volgens de conciërge zou het gaan om ‘wat hapjes voor de meisjes’, maar de dierenactivisten schatten het aantal op zeven miljoen, genoeg om de bevolking van een land als Malawi drie maanden te voeden.

Popidool Justin Bieber (17) verklaarde vorig jaar iets te willen doen voor ‘de prachtige vrouwen waarmee ik ben opgegroeid.’ Hij kwam uit bij een internaat voor zwangere tienermeisjes. Daar, in het Zuid-Amerikaanse Managuay, liet hij zich ertoe verleiden miljoenen dollars te investeren in het schoolcomplex. In elk meisje zou een ingenieur of werktuigbouwkundige steken, maar de meesten willen gewoon roken.

Geplaatst op

Managuay wil dat Brazilië rivieren verlegt

De Amazonerivier in Brazilië, de waterrijkste ter wereld

MATAQUINTOS – Het staatshoofd van Managuay, generaal Jamón, vindt dat Brazilië rivieren zou moeten verleggen zodat ze naar Managuay vloeien. 

‘Op den duur kan dit erg nodig zijn om voor genoeg drinkwater te zorgen in de hele regio’, zei Jamón maandag tijdens een zeven uur durende toespraak bij de grensovergang in Maracatá, waar hem de toegang tot Brazilië werd geweigerd. ‘Voor we het weten hebben de restaurants en cafés in ons land geen kraanwater meer om hun flesjes Perrier en San Pellegrino mee te vullen.’

Jamón riep de Braziliaanse presidente Dilma Roussef op om ‘op zijn minst’ de Amazone richting het zuiden af te buigen. Dat de waterrijkste rivier ter wereld van west naar oost vloeit en er een kanaal van minstens 4000 kilometer nodig zou zijn om Managuay te bereiken, is volgens de dictator een detail. ‘Jullie hebben de wereld de bossa nova gegeven. Hoog tijd om iets terug te doen.’

Geplaatst op

MUZIEKRECENSIES: Cor Favor, Los Managuayos, Cuarteto Chico Malsueño

Cuarteto Chico Malsueño – Basilisco loco

Uit het toonaangevende Managuayaanse muziekblad Oreja: recensies van nieuwe platen!

Cor Favor – Un aguardiente *
Je zou denken dat Cor Favor enige schaamte bezit, maar niets is minder waar. De zanger met de lolligste artiestennaam sinds Tony Tortilla durft het aan om wéér een plaat af te scheiden, en gezien het succes van de vorige gaat ze hem nog platina opleveren ook. Het niveau van de Nederlandse pimpelaar kent u inmiddels, maar toch willen we even kwijt dat het titelnummer ‘Un aguardiente’ – een vertaling van een Nederlandse hit van erg lang geleden – ooit ‘Pikketanussie’ heette, en een snelle blik in het woordenboek leert dat pik ‘penis’ betekent en anussie ‘kleine reet’. Tot zover.

Los Managuayos – Flauta de Pan XIX ***
Hoera, een nieuwe plaat van de panfluitprinsen van Los Managuayos! De bamboebobo’s hebben schijt aan conventies, en daarom klinkt deze editie van Flauta de Pan weer precies zoals de vorige negentien. Never change a winning team, want er zijn maar weinig muzikanten die je zowel in de jungle als op de pampa’s het gevoel kunnen geven alsof je in een lift staat.

Cuarteto Chico Malsueño – Basilisco loco *****
Het is niet makkelijk voor een traditioneel jazzkwartet met een groene basilisk om zich te onderscheiden binnen de Zuid-Amerikaanse jazztraditie. Ritmes, harmonieën en structuren verdrinken makkelijk in een clichébad. Zoniet bij Chico Malsueño. Zijn opgewekte grooves, de episch opgebouwde postrock-crescendo’s en de onwijs te wauwe lyrics sleuren je mee in een bedwelmende trip waaruit je wakker wordt met slechts één doel: ook zo’n basilisk kopen, en wel nu.

Geplaatst op

Natuur: Jerónimos

De watervallen van Jerónimos ontstonden – zegt de brochure van het lokale toeristenbureau – toen aartsengel Gabriël tranen van geluk plengde bij het zien van de mooie Managuayaanse vrouwen. Hoogstwaarschijnlijk kent het water echter een minder poëtische oorsprong: de koeltoren van de aanpalende kerncentrale staat in de volksmond bekend als ‘het lekke mandje’.