Latin American Film Festival: 4 redenen waarom de films van Papachango er niet te zien zijn

Het Latin American Film Festival vindt van 18–27 april plaats in Utrech

Terwijl Utrecht zich opmaakt voor het Latin American Film Festival (18–27 april), probeert de Managuayaanse filmbond wanhopig om het oeuvre van regisseur Andrés Papachango in de Domstad op het doek te krijgen. Vier redenen waarom dat nooit zal lukken – in de vorm van Papachango’s oeuvre zelf.

1.
Alles over mijn vader

(Todo sobre mi padre, 2001)

Een travestiet, zoon van twee travestieten, gaat op zoek naar zijn vader, die nooit een echte travestiet blijkt te zijn geweest. Wel is hij een manhoer die travestieten als klant heeft. Goedkope kopie van Pedro Almodóvars Todo sobre mi madre, maar dan met travestie als een slap excuus om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

2.
Diepe vouwen

(Arrugas profundas, 2010)

Volgens Papachango het bewijs van ‘cinematografische schoonheid op het snijvlak van origami en nudisme’, volgens anderen een slap excuus om, zoals we de regisseur gewend zijn, zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

3.
Twee sopropo’s en een perzik

(Dos sopropos y un melocotón, 2003)

Roadmovie. Twee jongens en hun buurvrouw razen uit pure verveling over de Managuayaanse pampa’s. Uiteraard worden ze verliefd: de sopropo’s – een soort bittere komkommer – uit de titel verwijst naar de permanente staat van opwinding van de twee vrienden, de perzik laat zich raden. Een slap excuus, kortom, om weer eens zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

4.
Seks met zijn zus, deze gast is echt ziek

(Amor, 2008)

Aaneenschakeling van bezoeken van Papachango aan ruim veertig prostituees (onder wie familie), aan wie hij tijdens het bedrijven van de liefde vragen stelt als: ‘Van wat voor muziek hou jij?’ en ‘Evita Perón, vrouw of musicalster?’ Documentair gedachtenexperiment dat hoopvol begint, maar uiteindelijk het zoveelste slappe excuus blijkt om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

“Aan onze vrouwelijke medewerkers.”

“De afgelopen week heeft u kunnen merken dat de damestoiletten wegens verbouwing waren gesloten. Helaas is dat nog steeds het geval. De installatie van videocamera’s blijkt een behoorlijk tijdrovende klus.

Daarom verwijzen we u ook deze week door naar de herentoiletten.”

“Daar is alle apparatuur al aangebracht. Dankuwel en excuses voor het ongemak.

De Directie.”

Foto’s Ronaldo Santana

De opschriften zijn in het Portugees omdat de bewuste toiletten zich bevinden in Maracatá, een grensplaats met veel Braziliaanse gastarbeiders.

Minister zoekt balans tussen werk en privé; vraagt scheiding aan


MATAQUINTOS – De minister voor Familiezaken en Heropvoeding, generaal José Matatetas Zarzuela, heeft aangekondigd dat hij een betere balans zoekt tussen werk en privéleven. Om die reden zal hij scheiden van zijn vrouw Penélope.

Matatetas Zarzuela zei dat zijn politieke leven ‘een zware tol’ legt op zijn privéleven met jonge kinderen. ‘Als ik door zou gaan, zie ik mijn eigen kinderen niet opgroeien. Dat is het mij niet waard.’ Daarom heeft hij eveneens besloten zijn zeven kinderen onder te brengen in een weeshuis.
Vanuit het militaire kabinet is met begrip gereageerd op deze beslissing. Generaal Jamón noemt het ‘een dapper besluit.’ ‘Zijn gezin zal hem missen, maar wij begrijpen zijn persoonlijke afweging. Het systeem van staatsweeshuizen is een goed alternatief, en economisch rendabel.’
De verzamelde weeshuizen in Managuay (foto) zijn een belangrijke producent van opgewerkt mosterdgas.

‘Vermiste meisjes kregen baan aangeboden’

Flavio Gardiola, koopman in Parijs

PARIJS – De twee vermiste meisjes uit Maastricht die sinds gisteren terecht zijn, waren het afgelopen weekeinde in Parijs in onderhandeling over een baan. Dat zegt de man die hun het aanbod deed.

Flavio Gardiola, een koopman uit Managuay die in Frankrijk woont, sprak de meisjes aan toen zij met hun schoolgenoten Disneyland Parijs bezochten. Gardiola: ‘Ik kreeg het vermoeden dat hun Frans heel goed was, en daarom heb ik ze op een glas cola getrakteerd.’ Toen de meisjes slaperig werden, kon Gardiola hun schoolgenootjes niet meer vinden en regelde hij een slaapplaats voor het tweetal bij hem thuis. Volgens Gardiola was er geen sprake van een ontvoering. ‘Toen ze na twee dagen weer bij zinnen waren, heb ik ze juist gezellig de stad laten zien! Helaas konden we de school niet bellen, omdat mijn mobiele telefoon kapot was.’

Gardiola ontdekte dat de meisjes wel oren hadden naar een carrière in Parijs, en hij besloot ze mee te nemen naar een communicatiebureau waar veel jonge vrouwen werken. ‘Simpel werk eigenlijk, dat veel geld oplevert. Veel een-op-een-meetings, dat leek hun leuk, al vonden ze het gek dat Russisch en Grieks een pre waren.’ Enigszins teleurgesteld: ‘Maar toen we uiteindelijk bij de hoerenkast aankwamen, wilden ze opeens niet meer.’

De Franse politie heeft Flavio Gardiola inmiddels gearresteerd.

Staatshoofd Managuay vermomd als bossanova-artiest door Brazilië

Antônio Carlos Jobim (1927–1994)

MATAQUINTOS – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, is onderweg naar Rio de Janeiro. Om niet in handen te vallen van de Braziliaanse politie, doet hij dat vermomd als bossanovamuzikant.

Voor de vermomming is inspiratie gezocht bij Antônio Carlos Jobim, de inmiddels overleden ster van de bossanova, een genre waaraan generaal Jamón eerder verklaarde ‘een tyfushekel’ te hebben. Hij ziet zich echter genoodzaakt tot de stap, aangezien de militair-democratische republiek Managuay officieel in staat van oorlog verkeert met Brazilië.

Generaal Popo de Mierda, die deel uitmaakt van de Managuayaanse delegatie: ‘Brazilië is sinds 1985 geen dictatuur meer. Iedereen heeft nu gelijke rechten. Prima, dat moeten ze zelf weten. Maar als je ooit hebt geprobeerd om Brazilië te veroveren door middel van een massale slachtpartij, heb je opeens géén rechten meer. Een beetje krom, als je het mij vraagt.’

Jamón is onderweg naar West-Afrika, waar Managuay afgelopen november bezittingen heeft verworven die worden gezien als overzeese gebiedsdelen. Het gaat onder meer om een putdeksel, een voetbalveld en een rotonde. De militaire junta van Managuay heeft nog geen onderhandelingen gevoerd met de betrokken regeringen van Marokko, Senegal en Gambia, maar voorziet op dat gebied geen problemen. ‘We nemen wat spiegels en kralen mee,’ aldus Popo de Mierda, ‘dat heeft daar in het verleden ook goed gewerkt.’

Op dat moment wordt het Managuayaanse reisgezelschap opgeschrikt door een voorbijrijdende auto van de Braziliaanse politie, en barst uit in een net iets te schril uitgevoerde versie van ‘The girl from Ipanema’.

Natuurgenezers onderweg naar Mandela

Chuchu en Muchu, hier bij een duivelsuitdrijving in 2010

KAAPSTAD – Twee natuurgenezers uit het Zuid-Amerikaanse Managuay zijn onderweg naar Nelson Mandela. Zij willen hem helen door hem ‘te bevrijden van zijn aardse bezittingen’.

De 94-jarige ex-president heeft een longinfectie en ligt sinds zaterdag in kritieke toestand in een ziekenhuis in Pretoria. Zondag vertrokken vanuit Managuay – 8000 km verderop – twee indianen van het Manca-volk per boot naar Zuid-Afrika om hem te genezen. De twee, Chuchu en Muchu, praktiseren de methode van ‘materiële transfer’. Chuchu: ‘Daarbij hullen wij ons in de kleding van de grote Mandela.’ Muchu: ‘Zijn rolexen en iPads horen daar ook bij.’

Wie denkt dat de medicijnmannen oeroude genezingsrituelen uitvoeren, komt bedrogen uit. Chuchu: ‘Nee hoor. Na het omkleden drinken we nog even een kopje koffie, of bier.’ Muchu: ‘Wat hij maar in de koelkast heeft liggen.’ Daarna vertrekken de twee ‘op waardige wijze’ terug naar Managuay. Chuchu: ‘Behalve als de bewakers ons zien.’ Muchu: ‘Dan zetten we het gewoon op een lopen.’

Chuchu en Muchu hebben hun komst maandag gemeld. Het ziekenhuis in Pretoria heeft een beveiligingsbedrijf ingeschakeld.

Toerisme: Boek een weekendje Managuay!

Vakantieverblijf Los Amores in Porfavor

Wilt u er even heerlijk tussenuit? Even lekker naar een plek waar het niet zo frustrerend goed geregeld en schoon is? Huur een huisje in Managuay!

Omgeving
Het vakantieverblijf Los Amores ligt op de pampa’s van Zuid-Managuay, niet ver van San Luís. Hier bevindt u zich in het oude gedeelte van Porfavor, een stad die in 1553 door Karel de Sierlijke werd verwoest. Geniet van het groen! Het nabijgelegen meertje zal zowel de visser als de liefhebber van zware chemicaliën in u naar boven brengen.

Uw huisje
Uw huisje beschikt over alle moderne faciliteiten, met uitzondering van tv, koelkast, wasmachine, afwasmachine, magnetron, oven, douche en toilet. Het is geschikt voor max. 8 personen en bestaat uit een grote ruimte (opp. 12 m2) waarin zich op loopafstand alle faciliteiten bevinden die u nodig heeft: de keuken, de eethoek, de zithoek, de slaaphoek, een teil en een poepdoos.

Overig
Afstand stadscentrum: 5 min. (met paard en wagen. Te voet: 25 min.)
Openbaar zwembad: nabijgelegen meertje
Toilet: zie ‘Openbaar zwembad’
Restaurant(s): hahahahahaha!

Data en prijzen
4 nachten: 15.000.000 peso*

Kom genieten van Managuay! Hasta pronto!

* Er gaan geen lijnvluchten naar Managuay. Iedereen moet reizen per boot. In dat geval doet u drie maanden langer over de overtocht en komt er 1.000.000 peso bij de prijs in verband met inflatie.

Nobelprijs weer niet naar Managuay

Sergio Sánchez Hammarskjold

PERFIDO – En weer gaat de Nobelprijs voor de Literatuur niet naar Sergio Sánchez Hammarskjold. ‘Mario Vargas Llosa? Een armoedige prutser.’

Door Jens Mikkelsen

Het is een bittere pil voor Sergio Sánchez Hammarskjold. Gaat de Nobelprijs eindelijk weer eens naar de Spaanstalige wereld, krijgt Mario Vargas Llosa hem, de grootmeester uit Peru. En dat terwijl Sánchez Hammarskjold elk jaar weer genoemd wordt. Toegegeven: alleen door hemzelf.

Teleurgesteld?

‘Het gaat elk jaar zo. Die Zweden lezen alleen fantasieverhalen. Alles wat anders is, is verkeerd.’

Sánchez Hammarskjold gaat er prat op nog nooit een heuse roman te hebben geproduceerd. In Managuay, waar de helft van de bevolking niet kan lezen, en de andere helft daar gewoon geen zin in heeft, moet een auteur zich toeleggen op praktische teksten. Sánchez Hammarskjold schrijft handleidingen, snackbarmenu’s en productinformatie. Zijn Ingrediënten & Voedingswaarde per 100 ml van de literflessen Pipo Papajapap geldt als een klassieker in het genre.

Waarom wordt u steeds gepasseerd?
‘Ze willen dat je dingen verzint. Het mag geen praktisch nut hebben. Ik heb net een klus voor het leger afgerond. Inventarisatie van lijken na de opstand van San Fernando, 3 maart 2010, A t/m M is een prachtwerkje geworden. Maar denkt u dat ze dat in Stockholm gaan lezen? Als je, zoals Vargas Llosa, dingen uit je duim zuigt, dan ben je toch een armoedige prutser?’

Is uw werk wel te vergelijken met dat van hem?
‘Maar natuurlijk. Ze prijzen Vargas Llosa “voor de manier waarop hij machtsstructuren in kaart brengt en voor zijn scherpzinnige beelden van het verzet, de opstandigheid en de nederlaag van het individu.” Dan hebben ze mijn bewegwijzering van martelcentrum Horror Máximo in La Libertina nog niet gelezen.’

Hopelijk heeft u volgend jaar meer geluk. Wat schrijft u nu?

‘Ik ben bezig met het telefoonboek van Managuay. Mag ik uw mobiele nummer noteren?’

Politie Managuay vindt Higgs-deeltje

De LHC-deeltjesversneller in Genève, Zwitserland

PUEBLO POÑO – De politie in het Managuayaanse Pueblo Poño zegt dinsdagnacht het ontbrekende Higgs-deeltje gevonden te hebben.

Of het gaat om hetzelfde deeltje dat door natuurkundigen wordt beschouwd als de ontbrekende schakel in de deeltjesfysica, is echter onwaarschijnlijk: in een korte verklaring verwees de commissaris van politie naar Benjamin Higgs, een vermeende Britse spion die in 1964 nabij Pueblo Poño door agenten aan flarden werd geschoten. Alle delen van zijn lichaam zijn achteraf teruggevonden, behalve zijn linkerduim – tot nu. ‘Eindelijk hebben we hem helemaal, die klootzak,’ gnuifde de commissaris.

De internationale pers, inderhaast toegesneld, reageerde teleurgesteld op de verklaring. Fysici van de LHC-deeltjesversneller in Genève kondigden gisteren nog aan goede hoop te hebben dat het Higgs-deeltje spoedig zou worden gevonden. Verslaggevers van de wetenschappelijke tijdschriften Nature en The Lancet beklaagden zich bovendien over de stugge houding van de Managuayaanse autoriteiten. ‘Op de vraag “Gaat het om een van de bouwstenen van het leven?” werd nogal geïrriteerd gereageerd,’ aldus een van hen. ‘Om maar te zwijgen van “Heeft uw deeltje een massa die ligt rond de 125 giga-elektronvolt?”‘

De vraag ‘Zullen we rum gaan drinken?’ kon echter op meer enthousiasme rekenen: in Pueblo Poño werd door politie én journaille tot in de kleine uurtjes gefeest.