Berichten

Geplaatst op

Bevel: kolonel wordt prins carnaval

De carnavalsprins 2011 van Roipoipú, kolonel Gustavo I

ROIPOIPÚ – De carnavalsvereniging van Roipoipú heeft afgelopen zaterdag, onder dwang, een kolonel benoemd tot prins carnaval. Bij de saluutschoten vielen slechts twee doden.

Anonieme bronnen melden dat de regering-Jamón, nerveus geworden door de demonstraties van de afgelopen weken, de benoeming erdoor heeft gedrukt, tegen alle tradities in. De toeristensector vreest een debacle nu de kolonel, Gustavo Dolores, weigert om zijn sambawagen te bestijgen en iedereen met serpentines heeft gedreigd ‘neer te slaan als een Palestijnse stenengooier’. De oorspronkelijke prins, Rodolfo II, is in tranen, en in de gevangenis.

Het carnaval van Roipoipú, in het jungleachtige noorden van Managuay, is wereldberoemd. Voor een half miljoen stedelingen en toeristen begint op zondag 6 maart weer het feest dat wordt gekenmerkt door samba, verentooien en ongewenste tienerzwangerschappen.

Het carnavalslied van 2011 is wel gekozen: ‘Kom eens kijken bij onze dochter’, van Los 3 Pimpos.

Geplaatst op

Generaal ‘helemaal stuk’ van bevalling Carla Bruni

Carla Bruni

MATAQUINTOS – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, is er kapot van dat Carla Bruni gisteren een dochter schonk aan de Franse president Sarkozy.

Dat melden welingelichte bronnen rond het Gecamoufleerde Huis, de ambtswoning van de militaire dictator. Jamón zou wel hebben geweten van Bruni’s zwangerschap, maar zou berichten hebben afgedaan met: ‘Ach, we hebben allemaal wel eens een dikke pens na het eten.’ Er wordt al langer gefluisterd dat de generaal een vurige verliefdheid zou koesteren voor de Franse presidentsvrouw, tevens zangeres en ex-model. Op eenzame avonden zou Jamón voor zijn open haard zitten en Bruni’s hit ‘Quelqu’un m’a dit’ spelen op de panfluit.

Zo veel als er over het Franse koppel bekend is, zo weinig komt er over het liefdesleven van generaal Jamón naar buiten. Nog steeds weet niemand wie de moeder is van zijn zoon César. De meest voor de hand liggende kandidate, Maria Fontanka Clarés, is door Jamón steeds schamper ‘een vrouw met haar op de tanden’ genoemd. Niet vanwege haar verbale kwaliteiten, maar omdat haar truckersnor zó groot is, dat hij half in haar mond hangt.

Geplaatst op

Latin American Film Festival: 4 redenen waarom de films van Papachango er niet te zien zijn

Het Latin American Film Festival vindt van 18–27 april plaats in Utrech

Terwijl Utrecht zich opmaakt voor het Latin American Film Festival (18–27 april), probeert de Managuayaanse filmbond wanhopig om het oeuvre van regisseur Andrés Papachango in de Domstad op het doek te krijgen. Vier redenen waarom dat nooit zal lukken – in de vorm van Papachango’s oeuvre zelf.

1.
Alles over mijn vader
(Todo sobre mi padre, 2001)
Een travestiet, zoon van twee travestieten, gaat op zoek naar zijn vader, die nooit een echte travestiet blijkt te zijn geweest. Wel is hij een manhoer die travestieten als klant heeft. Goedkope kopie van Pedro Almodóvars Todo sobre mi madre, maar dan met travestie als een slap excuus om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

2.
Diepe vouwen
(Arrugas profundas, 2010)
Volgens Papachango het bewijs van ‘cinematografische schoonheid op het snijvlak van origami en nudisme’, volgens anderen een slap excuus om, zoals we de regisseur gewend zijn, zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

3.
Twee sopropo’s en een perzik
(Dos sopropos y un melocotón, 2003)
Roadmovie. Twee jongens en hun buurvrouw razen uit pure verveling over de Managuayaanse pampa’s. Uiteraard worden ze verliefd: de sopropo’s – een soort bittere komkommer – uit de titel verwijst naar de permanente staat van opwinding van de twee vrienden, de perzik laat zich raden. Een slap excuus, kortom, om weer eens zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

4.
Seks met zijn zus, deze gast is echt ziek
(Amor, 2008)
Aaneenschakeling van bezoeken van Papachango aan ruim veertig prostituees (onder wie familie), aan wie hij tijdens het bedrijven van de liefde vragen stelt als: ‘Van wat voor muziek hou jij?’ en ‘Evita Perón, vrouw of musicalster?’ Documentair gedachtenexperiment dat hoopvol begint, maar uiteindelijk het zoveelste slappe excuus blijkt om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

Geplaatst op

Managuay voor STAGIAIRS


Je bent student en wilt stage lopen in Managuay. Gefeliciteerd! De Managuayanen zijn gastvrije en warmbloedige mensen die welkome bezoekers graag op een voetstuk hijsen.
Met liefde nemen ze je mee naar Papi Chulo, de grensovergang met Argentinië, waar je kunt zien hoe bezoekers met minder geld dan jij doorgaans worden behandeld. Daar tref je je langharige, zogenaamd hippe leeftijdgenoten aan die te lui waren om al te gaan werken en eerst een jaartje wilden reizen ‘om er allemaal nog eens over na te denken’. In stinkende, ongewassen groepjes komen ze, paspoort in de hand, het zandduin opgeklauterd dat de grens met Managuay vormt, om er twee minuten later weer vanaf gejonast te worden (foto) door twee grijnzende douanebeambten.
De douane nodigt je uit om de doorzichtige smoes te bedenken waarmee deze actie op papier wordt gerechtvaardigd én je krijgt stenen en aardkluiten aangereikt die je, samen met de lokale bewoners, achter de vallende gringo’s aan mag gooien. Een onvergetelijke ervaring. Bienvenidos! Je avontuur is begonnen.

Geplaatst op

Uit de pers: Strand

Het Managuayaanse Verkeersbureau publiceerde onlangs deze foto in de brochure ‘Managuay en zijn paradijselijke geneugten’. Opmerkelijk, want wie in het door land omsloten Managuay naar het strand wil, moet naar Brazilië, zo’n 2500 km ver weg.

Geplaatst op

‘Niks mis met geweldscultuur VS’

Gebed voor de slachtoffers van het bloedbad in Tucson (VS)

MATAQUINTOS – Het bloedbad in Arizona moet Amerika geen trauma opleveren. Dat zegt generaal Bernardo Moto y Tomo, minister van Defensie en internationaal gezocht wapensmokkelaar.

‘Is er een probleem? Dan los je dat op als een man,’ analyseerde Moto y Tomo de schietpartij. ‘In Duitsland zouden ze zijn gaan praten. Koester dat, Washington.’ Het is een publiek geheim dat de generaal nauwe banden heeft met Chihuahua Cabúm, een criminele organisatie uit Managuay die jaarlijks miljarden peso’s verdient met de smokkel van wapens van en naar de VS.

Moto y Tomo betreurt het bloedbad in Tucson, maar noemt het het onvoorspelbare werk van een eenling. ‘Hier in Managuay hadden wij eens iemand die voor persvrijheid pleitte. Zoiets kun je niet voorzien. Dan is het: gaatje in de papaja, vruchtvlees eruit laten lopen en wegspoelen met een goed glas tequila.’

Geplaatst op

Socialisten verwachten 50 zetels met behulp van steekpenningen

MATAQUINTOS – Een van de twee socialistische partijen van Managuay verwacht begin september 45 zetels in het parlement te behalen. Zelfs 50 zetels zijn mogelijk, ‘als we steekpenningen inzetten.’

Dat zegt partijvoorzitter Juan Marinos van de Ultrasocialisten, die nu 26 zetels bezetten in het Managuayaanse parlement. ‘Vijftig is heel veel, maar het is reëel. Ik heb dat met intimi van generaal Jamón besproken. Het schijnt dat hij voor een pallet tequila en een download van de nieuwste Angry Birds voor zijn iPhone behoorlijk ver wil gaan.’

Generaal Jamón is de leider van de militaire junta in het Zuid-Amerikaanse land. Bij de parlementsbenoemingen van 12 september buigt hij zich over de zetelverdeling. Om die reden dingen momenteel alle politieke facties – die het overigens stuk voor stuk eens zijn met Jamón – om zijn gunsten.

Marinos nam in 2010 afstand van de landelijke politiek vanwege gezondheidsproblemen. Hij vindt het heerlijk om het huidige succes vanaf de zijlijn mee te maken. Toch blijft het kriebelen. ‘Ik zou nog wel een hoge functie willen overwegen als we zoveel winst gaan boeken. De kans is wel heel klein, gezien mijn gezondheid, maar de socialistische traditie is in dat opzicht rijk: kijk maar naar Fidel Castro, Brezjnev en Stalin.’

Geplaatst op

BREKEND: Rebellen bereiden aanval voor

De jungle van Noord-Managuay

LA LIBERTINA – Het lijkt erop dat de maoïstische rebellen van Managuay zich opmaken voor een grote en langdurige militaire campagne. Een recordaantal pizzakoeriers spoedde zich zondagavond naar hun basis in de jungle.

De grote aanvoer van voedsel duidt erop dat de rebellen van De Oplichtende Pad zich nog één keer voleten voor de strijd. Pizzabazen uit junglestad La Libertina maken zich echter druk om een andere reden: de scooters van hun koeriers zijn zij vrijwel zeker kwijt. ‘Zo gaat het altijd,’ zegt Rico Montagnietto van pizzeria Roma woest. ‘Bij alle aanvallen sinds 2006 kwamen mijn koeriers lopend terug uit de jungle, huilend. Even later reden de rebellen schietend de stad binnen – op onze scooters.’ Luís Navarro van Thais restaurant Siam is desalniettemin opgewekt: ‘Wij gebruiken alleen tuktuks. Ons bellen ze nóóit.’

Politiek analisten wijzen erop dat een aanstaande aanval wel eens hét offensief kon zijn om De Oplichtende Pad in Mataquintos aan de macht te brengen. Al decennialang maakt in Managuay elke zeven jaar een militaire dictatuur plaats voor een maoïstische en vice versa. De huidige regering van generaal Jamón is sinds 2006 aan de macht. Al regelmatig hebben de rebellen laten weten dat zij het hoog tijd vinden dat de officieren het veld ruimen en hun plek innemen in de ‘wisselbasis’ in de jungle van Noord-Managuay. Zoals rebellenleider Fernando Sapo een week geleden zei: ‘Toen ik in dit kamp kwam, nam ik Jamóns bed in. Nu is het tijd dat hij terugkomt. En ik verklap niet welke zelfgemaakte verrassing ik onder de dekens zal achterlaten!’

UPDATE: Volgens de laatste berichten zijn er maandagochtend (Nederlandse tijd) schoten gehoord in de voorsteden van La Libertina. In sommige sloppenwijken op de route van de jungle naar het historische centrum zijn lege pizzadozen aangtroffen.

Bovenstaande ontwikkelingen zullen nauwgezet in de gaten worden gehouden door de redactie van Persbureau Managuay. Indien nodig zullen wij extra correspondenten afvaardigen om ter plekke verslag te doen. Wij houden u op de hoogte.

Geplaatst op

Couleur locale: de schoolbus van Rio Blanco


Deze jongemannen uit Rio Blanco zijn elke ochtend weer blij als de schoolbus hen ophaalt. Onder leiding van hun leraar (derde van links, blauwe tas, mattenklopper) hopen zij dit jaar niet alleen de lokale variant van de CITO-toets, maar ook eindelijk de basisschool af te ronden.

Geplaatst op

Lauwe campagne gemeenteraadsbenoemingen


SAN FERNANDO – In Managuay is het enthousiasme voor de gemeenteraadsbenoemingen van aanstaande woensdag ver te zoeken. Vrijwel overal is al duidelijk welke officieren door generaal Jamón zullen worden aangesteld.

Door Jens Mikkelsen

Zoals in San Fernando (foto), een stadje van 18.000 inwoners in de zuidelijke pampa’s. De lokale strijd om de macht werd al maanden geleden beslist toen korporaal Bisbál de Maracas na een maandenlange belegering de familiewoning van zijn belangrijkste opponent, majoor Przewalski, in de as wist te zetten. Bisbál de Maracas wordt vrijwel zeker tot burgemeester van San Fernando benoemd, waarna de gemeenteraad en bijbehorende kas open staat voor zijn familie, vrienden en zakenrelaties.

De enige gemeente waar de benoemingen nog onzeker zijn, is Alcazar in het moerasachtige noorden. Het is de thuisbasis van de zelfs voor een militaire dictatuur ultrarechtse politicus Paco Tornado, die de Boliviaanse immigranten van Alcazar consequent ‘schurftige chihuahua’s’ noemt, maar gelijktijdig benadrukt dat dit ‘niet persoonlijk’ is.