‘Minnares Jack de Vries is Managuayaanse prostituee’


HOOFDDORP – De voormalige ondergeschikte met wie staatssecretaris Jack de Vries van Defensie een affaire had, is een prostituee uit Managuay. Dat zou minister van Financiën Ab Klink hebben gezegd tijdens een informele Playstation-borrel in het huis van minster van Financiën Jan Kees de Jager in Rotterdam.

Tijdens een voor hem dramatisch verlopende eindfase van een potje Grand Theft Auto: The Ballad of Gay Tony, zou Klink schertsend gesmeekt hebben om ‘betaalde liefde uit Zuid-Amerika’, waarbij de naam van De Vries en zijn minnares aan elkaar zouden zijn gekoppeld. Het zou gaan om een vrouw uit Managuay naar wie binnen het ministerie van Defensie een intern onderzoek loopt omdat zij verdacht wordt van spionage en van het verrichten van betaalde, seksuele handelingen ten bate van haar carrière. De vrouw, Mana Hari, was persoonlijk adjudante van De Vries, maar is inmiddels overgeplaatst naar een andere functie binnen Defensie.
De ambassade van Managuay in Den Haag wil over kwestie niets anders kwijt dan dat ‘er wel meer mannen zijn gevallen voor de verlokkingen van een Managuayaanse schone’.
Mana Hari, bijgenaamd ‘De Snor’, is momenteel onvindbaar voor commentaar.

Mladic werd verraden door zijn manicure

Ratko Mladic als opperbevelhebber van de Bosnisch-Servische troepen, begin jaren 90

LAZAREVO – Het is dankzij een tip van zijn manicure dat de Bosnisch-Servische generaal Ratko Mladic donderdag kon worden gearresteerd, zo blijkt nu.

Door Jens Mikkelsen

Mladic, die verantwoordelijk wordt gehouden voor de massamoord van Srebrenica in 1995, leidde de laatste jaren een teruggetrokken bestaan in het Servische dorpje Lazarevo, maar voor zijn tweewekelijkse uitje naar de plaatselijke nagelstudio maakte hij een uitzondering. Die ijdelheid lijkt hem nu fataal geworden. Uitbaatster Sandrina Pérez, een immigrante uit Managuay, werd donderdag woest op Mladic en besloot hem aan te geven.

‘Hij had heel mooie handen, maar alles moest snel, snel, snel,’ zegt Pérez over de telefoon vanuit haar nagelstudio SensatioNAIL. ‘Snel moest ik zijn nepnagels bijvullen, snel ging hij dan naar beneden, mijn meisjes bekrassen.’ Pérez runt in de kelder van haar studio tevens een bordeel. ‘Donderdagochtend was het weer raak: ze kwamen huilend en onder de nagellak naar boven. En betalen, ho maar. Dan zei hij: “Straks, als Slobodan Milosevic mijn cheques opstuurt.” Is Milosevic dood? Weet ik veel, ik ken zijn vrienden toch niet?’

Mladic leefde onder het pseudoniem Milorad Komadic, dat volgens sommigen begrepen moet worden als een anagram van ‘Moi, Ratko Mladic’. Volgens Pérez echter is het een anagram van ‘Moi, die vieze vuile wanbetaler’ – maar ze geeft eerlijk toe dat ze van spelling ‘de ballen verstand’ heeft.

22-jarige wordt jongste oma ter wereld

Maria en Poncho, drie dagen na de bevalling, op de lapjesmarkt van Pirañas

PIRAÑAS – Een 22-jarige vrouw uit Managuay heeft zondag een kleinzoon gekregen. Daarmee is ze de jongste oma ter wereld.

De vrouw, Rita Estanebes, beviel zelf op twaalfjarige leeftijd van een dochter. Deze Maria, nu tien jaar oud, kreeg zondag met haar verloofde Wílmer een zoon: Poncho. Het hoofd van de indianenstam waar zij deel van uitmaken, benadrukt dat de baby is geboren uit een lange, liefdevolle relatie. ‘De ouders van Maria en Wílmer kenden elkaar al heel lang toen zij dit huwelijk arrangeerden,’ zegt hij.

Volgens het stamhoofd zal het jonge paar in alle rust aan het nieuwe leven kunnen wennen. ‘Wij zijn een ruimhartig volk. Als Wílmer om tien uur ’s avonds terugkomt uit de mijnen, is Maria net klaar met haar dienst in het naaiatelier en dan hebben ze tijd genoeg om bij te praten.’

Een woordvoerder van het Managuayaanse ministerie van Linkse Hobby’s, waar Jongerenzaken onder valt, haast zich te vermelden dat een dergelijke situatie uitzonderlijk is in Managuay en slechts voorkomt in de indianenculturen van het jungleachtige noorden. ‘In de rest van het land heb je zulke jonge moeders niet. Die zijn zestien, op zijn jongst.’

Cultuur: Lezen


Maar weinig literaire werken hebben het in Managuay tot bestseller geschopt. Niet omdat de Managuayanen zo kieskeurig zijn, of arm – ze zijn vooral analfabeet. En dus lezen ze bitter weinig boeken (zeker als er geen plaatjes staan).

Dit neemt niet weg dat Managuay een bloeiende papierindustrie heeft. Het staatspapierbedrijf ManPapel voorziet heel Zuid-Amerika van goedkoop papier. Oorzaak is de makkelijk te winnen grondstof: bamboe van de in beslag genomen panfluiten van straatmuzikanten. Of de huid van de straatmuzikanten zelf.

Het dier op de foto heeft overigens met het bovenstaande niets te maken; dat is gewoon een parmantige lama.

REPORTAGE: Leger Managuay verliest slag wegens verouderd wapentuig

Uitzicht op de daken van de bevochten wijk in Mataquintos-Noord

MATAQUINTOS – Het Managuayaanse leger lijkt thuisbasis Mataquintos niet te kunnen verdedigen tegen de oprukkende maoïstische rebellen. Deze laatsten beschikken over veel modernere wapens: sommige bommenwerpers stammen zelfs uit de jaren tachtig.

Door Jens Mikkelsen

Dat is duidelijk te zien wanneer ik in de nacht van donderdag op vrijdag (Nederlandse tijd) plaatsneem op het dak van een schoolgebouw in het noorden van de stad. Op slechts een kilometer van het historische centrum vechten de maoïsten en de militairen straat voor straat hun strijd uit, waarbij de eersten aan de winnende hand zijn. Dit komt primair door het haperende wapentuig van de militairen, die om de haverklap per ongeluk een collega omleggen, of zelfs zichzelf. Het gevecht is vanwege de vele onbedoelde slachtoffers al omgedoopt tot ‘De Slachting bij de Kebabzaak’ – maar dit kan ook een promotiestunt zijn van kebabkoning Mario Hernandez in de Calle de los ángeles, die zojuist drie verse lammeren aan het spit heeft geregen.

Vanaf mijn plek is goed te zien hoezeer de Managuayaanse burgeroorlog, nu een maand onderweg, de internationale aandacht heeft getrokken. Verslaggevers uit buurlanden als Ecuador en Brits Guyana en van bevriende naties als Noord-Korea en Turkmenistan staan, zoals ik, met hun laptop verdekt opgesteld op de daken in de stad. De kogels fluiten je om de oren, maar wie blijft liggen, ziet niks. Dan maar het risico lopen te worden gera


Noot van de hoofdredactie:
Om technische redenen is bovenstaande reportage onvolledig. Ons correspondententeam werkt eraan om haar zo snel mogelijk compleet te maken.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Eindejaar

Vreugdevuur in San Cristóbal, 31 december 2012

Ramira (17) rookt doodgemoedereerd een shaggie op het plein van San Cristóbal, een stadje in de Managuayaanse Andes. Vriendin María (18) veegt met anderen de restanten van het nieuwjaarsvuur bijeen. Elke keer als deze haar een nagloeiende stoelpoot of speelgoedbazooka toeslingert, duikt Ramira opzij. ‘Gevaarlijk? Welnee,’ lacht ze. ‘Iedereen heeft hier derdegraads brandwonden in januari.’

Jaarwisselingen in Managuay zijn berucht. Het patroon is dit: met Oud en Nieuw vallen honderden doden en gewonden, de politie blijft op haar post en in de ochtend verklaart de Staatsgezondheidsdienst dat alles rustig is verlopen. Zo ook dit jaar. De werkelijkheid is echter anders: metropool Mataquintos snoof tot het ochtendgloren, in het jungleachtige noorden slingerde men naakt aan lianen en op de pampa’s van het zuiden vonden weer de met drank overgoten lamarodeo’s plaats. En in de Andes, in het westen, streefde elk plaatsje naar het hoogste vreugdevuur. 

Dit jaar streek San Cristóbal met de eer: de vlammen reikten wel 21 meter hoog. Het resultaat van gemeenschapszin, stelt Geraldo Puños (59), een van de vegers op het plein. ‘Aan de brandstapel draagt iedereen zijn steentje bij,’ zegt hij. ‘Een oud kastje, een stoel.’ Zelfs de overheid deed mee: de Immigratiedienst doneerde zevenhonderd in beslag genomen panfluiten van illegale Bolivianen, en één beenprothese.

Het vreugdevuur is simpelweg een traditie in San Cristóbal. Na middernacht vormen de mannen uit het stadje een kring en dansen er zo dicht mogelijk tegenaan. Wie als eerste zijn snor schroeit, krijgt – behalve rode blaren in zijn gezicht – de unieke kans om de nacht door te brengen met een scholiere naar keuze.

Ramira lacht: afgelopen maandag was zij zo’n scholiere. ‘Ik wist van toeten noch blazen, ik vond er niks aan. Toen hij zijn vriendengroep ging halen, ben ik hem snel gepeerd!’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Kapper Ronaldo hoopt dat Spanje wint

Cristiano Ronaldo en de kopbalbestendige coupe ‘Armadillo’

OPALENICA – Elf miljoen Portugezen hopen vanavond op een stunt in de halve finale, maar van de kapper van Cristiano Ronaldo kan het EK Voetbal niet snel genoeg voorbij zijn.

Als Sergio Ibarreños het EK in Polen en Oekraïne een ‘absolute ramp’ noemt, dan heeft hij het niet over racistische spreekkoren of lichamelijke slijtage na een uitputtend clubseizoen. Hij heeft het over het haar van zijn cliënt, de Portugese stervoetballer Cristiano Ronaldo. ‘De temperaturen waarin Cristiano moet spelen, zijn dodelijk. Je wil niet weten waarmee ik hem soms zie terugkomen. Haarbreuk, gespleten puntjes, een volledig uitgedroogde coupe: daar kan geen glansserum meer tegenop. Nee, van mij mag Spanje winnen vanavond.’

De ‘personal hair artist’ dient de wereldberoemde spits regelmatig van advies. ‘Kopballen? No way, José, vertel ik hem altijd. Die mogen er in het stadion misschien leuk uitzien, maar ze zijn funest voor de haarzakjes. Gebruik gewoon je voet, zeg ik dan, het heet tenslotte voetbal.’
Ook blijken de veelbesproken kapselwisselingen van Ronaldo in de wedstrijden tegen Duitsland en Nederland het idee te zijn geweest van Ibarreños. ‘De vraag is: wil je gewoon balletjes afwachten of balletjes afwachten in stijl? Maar van hem mocht het eigenlijk niet, hoor. Hij was bang dat de mensen hem een aansteller zouden vinden. Schatje, zei ik, je hebt gewoon het beste haar ter wereld, dat wekt altijd jaloezie op.’

Ibarreños is afkomstig uit de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek Managuay, waar zijn kapperscarrière begon bij het leger. Hij werd echter oneervol ontslagen vanwege een voorstel om de rekruten niet langer te millimeteren, maar ‘een leuke lok voorop’ te geven en die wekelijks te behandelen met een diepteconditioning.

Een armadillo, of gordeldier

Club van dictators betreurt opstanden

Robert Mugabe, leider van Zimbabwe

HARARE – De belangenvereniging van dictators, Krachtige Leiders United, heeft zich tijdens haar jaarlijkse golfweekend uitgesproken tegen de recente opstanden in Egypte en Managuay.

Gastheer en voorzitter Robert Mugabe (Zimbabwe) noemde de chaos in Egypte ‘tot daar aan toe’, maar betreurde de snelle toezeggingen aan demonstranten: ‘Zorgvuldig beknotte vrijheden worden in één keer teruggegeven. Zonde.’ Kim Jong-Il (Noord-Korea) vond het ‘jammer’ dat Hosni Mubarak wordt geraakt in ‘de drie p’s van een stabiele dictatuur: persoon, politiek, en portemonnee.’

Na de openingsbijeenkomst gingen de dictators op zwerverjacht in de sloppenwijk rondom het conferentieoord, een luxueus golfresort aan het Kariba-meer. De generaals Jamón (Managuay) en Than Shwe (Myanmar) zegden af, Loekasjenko (Wit-Rusland) arriveerde iets later in verband met een uitgelopen foltering.

Vakantieboekspel: Win een boek!

De chichi-tor, een nationaal symbool van Managuay

Nog maar een jaar en dan verschijnt Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek! 

Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek is een lekker lees-, kleur-, puzzel- en knutselboek over de sympathiekste militaire dictatuur van Zuid-Amerika. Omdat het nogal lang wachten is, kunt u vanaf nu elke maand deelnemen aan het Vakantieboekspel en kans maken op een gratis exemplaar! Dat u volgend jaar pas krijgt – dat wel.

Met het eerste Vakantieboekspel grijpen wij terug op de klassieken. Dichter Jesús Tánqui-Tánqui (1871–1887) werd onsterfelijk met zijn beroemde gedicht De chichi-tor. Ziehier de eerst twee strofen. De opdracht: maak het gedicht compleet met de woorden onderaan. Stuur uw oplossing naar info@managuay.info en maak kans op een gratis Vakantieboek!

De chichi-tor

Dit is het … van een torretje klein 

Dat zo smartelijk lijdt aan een kwaal 

Vanaf zijn … ruikt hij naar gazpacho 

Een eigenschap … 

Een kevertjesmeisje schonk hem ooit een … 

En de chichi-tor vond haar het zoetst 

Maar toen zij … rook, schrok zij en kreet: 

‘Heb jij soms niet je … gepoetst?!’ 


De woorden:
lach • tanden• gazpacho • verhaal • geboorte • catastrofaal

Beroemde Managuayanen: Jorge Vacaflor

Jorge Vacaflor (1983) vervulde een jongensdroom: begonnen als verkoper van speelgoedautootjes, maakte hij furore als coureur op het levensgevaarlijke racecircuit van Mataquintos. Al op zeventienjarige leeftijd beleefde én overleefde hij zijn eerste ongeluk, waarbij hij maar liefst 21 keer over de kop vloog in een brandende Ferrari uit 1957. Na het ongeluk kon Jorge niet meer lezen of schrijven, maar aan de andere kant: dat kon hij daarvoor ook al niet.
Op de foto overigens niet Jorge, maar gewoon een uitgebuite jongere die tegen praktisch geen betaling op de markt moet staan.

Foto María Luísa Corazón del Ángel