Tweede Kamer wil ‘preventief supersnelrecht’

Tweede Kamerlid Lilian Helder (PVV)

DEN HAAG – De fracties van VVD, CDA en PVV zijn enthousiast over ‘preventief supersnelrecht’ voor geweld tegen hulpdiensten. Deze vorm van rechtspraak wordt onder meer in Managuay toegepast.

Bij preventief supersnelrecht worden potentiële delinquenten al vastgezet en gewaterboard voordat ze in actie hebben kunnen komen. ‘Een geweldig efficiënte en bijna foutloze vorm van rechtspraak,’ zegt Jeanine Hennis-Plasschaert (VVD). ‘Daders worden direct, hard en zonder aarzelen aangepakt. Het werkt in Managuay ontzettend goed.’ Managuay is de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika.

‘Geweld tegen hulpverleners mag niet worden getolereerd,’ vindt ook PVV-Kamerlid Lilian Helder. Zij denkt aan voortijdige arrestatie van basisschoolleerlingen met asociale of laagopgeleide ouders. ‘Twee vliegen in een klap: dan hebben we gelijk kleinere klassen.’

Toerisme: De begraafplaats van Chuco

Volgens sommigen is de begraafplaats van Chuco – met zijn grafzerken van opgesteven lamakak en zijn ronddolende weduwnaars met wapperende vesten, een geopende fles tequila in de hand en een wolfsblik in de ogen – een culturele parel van jewelste en een terechte bestemming voor een oneindige rij toeristenbussen uit binnen- en buitenland.
Dat is echter niet het geval.

Dag van de Arbeid: liever lui dan moe

De Dag van de Arbeid in een ander land dan Managuay

MATAQUINTOS – In Managuay wordt vandaag, op de Dag van de Arbeid, zoals gebruikelijk  geen demonstratie georganiseerd. Dat is teveel werk.

Door Jens Mikkelsen

De internationale dag van de rechten van werknemers kan in Managuay van oudsher op weinig enthousiasme rekenen. Geen wonder: bijna niemand werkt. Van de mensen met een reguliere baan zijn de meesten zelfstandig ondernemers die handelen in bijvoorbeeld belkaarten, lamazadels of uit oude autobanden gesculpteerde beeldjes van parende varanen.

De meeste Managuayanen echter zijn overdag vrij. Zoals Manuela (21) en Pipa (19), die in de ochtendzon bij de Zanzi Bar in hartje Mataquintos van een tequila sunrise genieten. Zien zij het zitten om op de Dag van de Arbeid mee te doen aan een betoging? ‘Lopen voor een arbeider?’ vraagt Manuela. ‘Ik trouw straks wel met een rijke vent. Iemand die anderen voor zich laat werken.’ Pipa: ‘En eentje met een auto. Da’s ook veel beter voor je hakken.’

Even verderop, op het Sint-Gribusplein, zit de 34-jarige Renzo met zijn twee zoons aan de mojito. ‘In Rusland zullen vandaag wel weer honderdduizenden mensen meelopen in een demonstratie,’ zegt hij. ‘Dat zie je hier nooit. Behalve als de minimumleeftijd voor alcohol wordt verhoogd naar vijftien jaar, of zoiets!’ Zijn zoons (14) lachen.

De belangrijkste reden echter dat 1 mei-demonstraties in Managuay op weinig animo kunnen rekenen, is de belofte van de militaire junta om hen door de knieën te laten schieten. Door eerstejaars rekruten, ‘de slechtsten uit de vuurwapenklas.’

Tent Lowlands bezwijkt onder hitte

De Titty Twister op Lowlands, waarachter de Gaucho-tent zich bevond

BIDDINGHUIZEN – Op Lowlands is zondag een festivaltent bezweken onder de hoge temperaturen. Het betreft een cultureel podium waar prostitutie werd bedreven.

Volgens een woordvoerder van Lowlands kon de tent het gewicht van de condens niet aan. ‘Met deze hitte kleeft overal wel een laag nattigheid aan het plafond. Maar door de verschillende typen vocht in de Gaucho-tent was die laag daar dikker en zwaarder.’ Tegen het einde van de middag maakten de naar beneden druppende liters vloeistof de grond om de tentpalen zo zacht, dat het hele bouwwerk het begaf.

‘Er is niemand gewond geraakt, maar wel besmeurd,’ aldus de woordvoerder, die zich haast eraan toe te voegen dat hij de Gaucho slechts eenmaal heeft bezocht, ‘en dat was om puur professionele redenen, behalve misschien vrijdag, maar toen, ach, dat doet er ook eigenlijk niet toe.’

De Gaucho-tent op Lowlands wordt al jaren geëxploiteerd door de Managuayaanse gemeenschap in Nederland. De tent bevindt zich vlak achter de Titty Twister op het terrein in Biddinghuizen. Aangezien de de Managuayaanse gemeenschap in Nederland voor de ene helft uit prostituees (‘chansonnières’) bestaat en voor de andere uit hun pooiers (‘programmeurs’), ligt de aard van de activiteiten in de tent voor de hand. Officieel staat de Gaucho te boek als een centrum voor culturele uitwisseling. Dat is in Managuay een andere term voor geslachtsverkeer.

Heel Managuay jaloers op lama Pepito

Managuay is een door land omsloten republiek die sinds de Oorlog van de Vijf Papaja’s (1850–1852) geen kuststrook meer bezit. Met afgunst kijken de Managuayanen dan ook naar een zeeheld die de hunne had kunnen zijn: Pepito de Surflama, uit buurland Peru, hier in training met zijn instructeur.

Couleur locale: het toilet


Veel Nederlanders denken dat een toilet in Managuay een vieze, onhygiënische bedoening is, maar niets is minder waar. Ziehier een keurige wc van een keurige Managuayaanse familie ergens op het platteland. Het porselein is gepoetst, de spiegels hangen aan de muur en de pater familias heeft zijn beste t-shirt opgehangen waarmee gasten hun besmeurde edele delen kunnen afvegen.

Nazomer in Managuay: Het militaire pretpark

Antieke tanks worden goed onderhouden, zodat ze ook nu nog op bloedige wijze een opstand neer kunnen slaan

Om de nazomer af te dwingen, doet correspondent Jens Mikkelsen deze week verslag van zijn zomer in Managuay.
Vandaag: het Glorieuze Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland, annex pretpark, in Cabúm

Net als elke zichzelf respecterende dictatuur heeft ook Managuay een oorlogsmuseum. Het past perfect bij het land: leugenachtig, onveilig en afgebladderd.
 
Door Jens Mikkelsen

Het Museo Glorioso del Ejército y sus Guerras Gloriosas para la Gloria Superior de la Patria Gloriosa (Glorieuze Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland) is een museum annex pretpark in Cabúm, iets ten noorden van Mataquintos. Vóór de staatsgreep van 2006 was het een en al propaganda voor de toenmalige maoïstische dictatuur, iets waar de rechtse generaals zich altijd tegen verzetten. Toen zij eenmaal aan de macht waren, sloten zij het museum echter in hun armen. Waar ooit ‘maoïsme’ stond, staat nu ‘militarisme’, en klaar is kees.

Zodra je door de poort het terrein op loopt, over de met kinderkopjes geplaveide weg (échte kinderkopjes, van de Kinderdagverblijvenrevolte van ’98), wordt de omvang van het museumcomplex je duidelijk. Om het centrale gebouw heen, dat bestaat uit zeven loodsen, ligt een grasvlakte ter grootte van enkele voetbalvelden. Her en der klimmen kinderen in bomen en beelden van inmiddels verdreven, verguisde of gerehabiliteerde dictators, van zowel maoïstische als militaire snit.

Draaimolens staan tussen tanks uit elk decennium van de vorige eeuw. De voertuigen zijn opvallend goed onderhouden, zelfs de oudste. Dat komt, laat ik mij later door een conciërge vertellen, omdat het Managuayaanse leger nogal eens een antieke tank nodig heeft om een opstand neer te slaan en een van de modernere exemplaren het niet meer doet. ‘Komt dat vaak voor?’ vraag ik. ‘Niet zo vaak,’ luidt het antwoord. ‘Eens per maand.’

Terwijl ik de op de grond liggende, doorgeladen kalasjnikovs omzeil – niet aanraken, had de conciërge nog gezegd, die zijn vergeten door dronken soldaten die ’s nachts nog even in de botsauto’s gaan – bereik ik het museum zelf. Het is het paradijs voor elke nationalistische Managuayaan: overal de rood-wit-blauwe vlag, opgepoetste oorlogswapens en af en toe een opgezette lama in bladgoud.

Pronkstuk is de Glorieuze Zaal van Groot-Managuay. Achter een klein fonteintje hangt, aan de muur, een enorme geschilderde landkaart van Groot-Managuay. Op het eerste gezicht lijkt het me vooral een kaart van Zuid-Amerika – en dat klopt. Groot-Managuay is niet het huidige, door land ingesloten staatje met wat extra grond erbij, maar alle gebieden tussen de Galápagos-eilanden (nu Ecuador), de monding van de Amazone (Brazilië) en Patagonië (Argentinië). De Managuayaanse regering, en dus ook de huidige militaire junta, claimt praktisch heel Zuid-Amerika sinds 1527.

Wat frustrerend. Het is niet eenvoudig om Managuayaan te zijn.

Vrijpartij leidt tot explosie

LA LIBERTINA – Een van de grootste militaire geheimen van Managuay is maandagnacht onthuld dankzij een ontmoeting van twee geliefden.

Twee tieners van de maoïstische rebellenbeweging De Oplichtende Pad, die zich schuilhoudt in het jungleachtige noorden van Managuay, verlieten afgelopen nacht hun dorp voor een erotisch rendez-vous. Dat verliep voorspoedig, totdat een van de twee besloot een postcoïtale sigaret op te steken: het vuur bracht 4000 ton aan explosieven, opgeslagen in een geheim ondergronds depot, tot ontploffing en sloeg een krater van 800 meter doorsnee. De explosie scheidde de geliefden pardoes van elkaar – en van hun eigen ledematen.

De militaire junta van Managuay laat zich opeens van zijn milieubewuste kant zien en eist herbebossing.

Foto Lota del Horno

Mecaniciens willen vliegtuigen Libië

De Managuayaanse vereniging voor mecaniciens heeft via Twitter al haar volgers in Libië opgeroepen om gevonden vliegtuigen (foto) te verzamelen en te bewaren. De vereniging zegt de onderdelen te kunnen hergebruiken in tv-toestellen, openbare toiletten en Betamax-videorecorders. D. Ramírez, secretaris van de vereniging, twittert: ‘Gewoon in de tuin leggen, dan komen wij ze wel een keer halen.’

EPO verplicht in Ronde van Managuay

Erytropoëtine (EPO) is een standaardingrediënt van wielersucces 

LA LIBERTINA – Vóór de Ronde van Managuay vanochtend van start gaat, maakt de Managuayaanse wielerbond het nog eens duidelijk: het is voor renners verboden om geen EPO te gebruiken.

De voorzitter van de bond, Sancho Merckx Caudillo, maakte donderdag bij de teampresentatie kenbaar dat La Ronda moet uitgroeien tot een sportief evenement van wereldformaat. ‘EPO geeft de beste resultaten, dat weet elke zichzelf respecterende sportman. Het kan niet zo zijn dat de mindere goden naar Zuid-Amerika komen om een titel te behalen. Wij willen een wedstrijd van Europees niveau.’

Volgens critici is Merckx Caudillo niet objectief: hij zou de afgelopen weken bij zijn broer grote partijen EPO hebben opgekocht, het hormoon dat in menselijke nieren wordt aangemaakt. De broer van Merckx Caudillo is werkzaam bij de Managuayaanse geheime dienst.