Berichten

Geplaatst op

Managuay voert klimaatakkoord uit; Bolivia boos

Een Managuayaanse toeschouwer haalt nog eens bier tijdens een Boliviaanse verbranding in San Luís, Managuay

MATAQUINTOS – Het militaire regime van Managuay begint nu al met de uitvoering van het milieuakkoord van Cancún. Overal in het land worden Boliviaanse panfluiten, poncho’s en immigranten verbrand. ‘En dat komt dus niet op ónze CO2-rekening.’

Volgens de Managuayaanse minister van Foltering en Milieu, generaal Pinto de Caña, komen ‘bepaalde elementen naar ons land en menen CO2 uit te kunnen stoten op onze kosten. Dat tolereren wij niet langer. Managuayaanse uitstoot is voor de Managuayanen. Al wat Boliviaans is en verbrand wordt,  komt voor rekening van La Paz. Zo voldoen wij aan de internationale milieuafspraken.’

De president van Bolivia, Evo Morales, is woest over de actie van aartsvijand Managuay. Hij benadrukt dat de afspraak van afgelopen weekeinde om de CO2-uitstoot met 25 tot 40 procent te verminderen in 2020 ten opzichte van 1990 alleen geldt voor de rijke landen, en dus niet voor Managuay of Bolivia. Generaal Pinto de Caña: ‘Wij niet rijk? Hij moet naar zichzelf kijken, met z’n stinkponcho.’

Geplaatst op

Vakantieboekspel: De achtste winnaar!

Achter de poortjes bij het spel ¡Plaf!

Wie o wie wint het achtste exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek, dat volgend jaar verschijnt? Laten we eerst het goede antwoord op de quizvraag onthullen:

De vraag: wat zien we hier op de foto?
a. Een gedeelte van de keuken van een Managuayaans eetcafé
b. Het gebied achter de poortjes van een dieronvriendelijk balspel
c. Een hok in een knaagdierentuin
d. Anders, namelijk…

Het juiste antwoord was natuurlijk antwoord b. Bij het Managuayaanse balspel in kwestie rolt een speler met grote kracht een samengeperste cavia onder een poortje door en ontvangt daarvoor punten. Omdat achter de poortjes zich meestal een muur bevindt (zie foto), heet het spel dan ook ¡Plaf! (vrij vertaald: ‘Splutsj!’).

Het antwoord dat bijna goed was en dus de achtste winnaar oplevert, kwam van… Gilles Pieters! Gefeliciteerd! Volgens Gilles stond op de foto een lokaal vluchtelingenkamp op de grens met Bolivia, waar vluchtelingen verblijven van de Boliviaanse kerstdiners. ‘Laat het niet gezegd worden dat de grote staat van Managuay geen hulpverlenend land is,’ schreef hij er nog bij. Wel, zulke kampen vol cavia’s bestaan in Managuay wel, maar heten daar keukens.

Gilles, je presentje komt zo snel mogelijk naar je toe!

Geplaatst op

FOLDER: Het vreugdevuur van San Cristóbal

Beste toerist,

Gaat u Oud en Nieuw vieren in San Cristóbal, Managuay? Leest u deze folder dan goed. Het feest van het vreugdevuur is een lokale traditie, maar wordt door buitenlandse gasten niet altijd goed begrepen. U mag weliswaar zelf voorwerpen op de brandstapel gooien, maar niet zomaar alles. In deze folder ziet u voorbeelden van wat u wel en niet mag verbranden.

WEL MAG U VERBRANDEN:
Meubels:
Kinderspeelgoed:
Bezittingen van onproductieve burgers:

—

NIET MAG U VERBRANDEN:
Wetenschappelijke werktuigen:
Instrumenten ter bewaring van openbare orde en gezag:
Boeken over bevriende staatshoofden:
Bruikbare wapens:
En wapens in de vorm van een snor.


Ik wens u veel plezier,

Generaal Rufus Vendetta Malpenso
Minister van Propaganda en Onderwijs

Geplaatst op

De vloek van Armstrong

Lance Armstrong, tot afgelopen vrijdag zevenvoudig Tourwinnaar

Met Neil Armstrong dood en Lance Armstrong beroofd van al zijn Tour de France-overwinningen rijst de vraag: zou ‘de vloek van Armstrong’ dan toch bestaan? Een top 3 van ellende van de Managuayaanse tak.

1.
Jacob Armstrong verruilt in 1885 de VS voor het beloofde land Managuay. Hij brengt een goede gezondheid mee, een koffer vol gouden dollars en een zoon, John. Een prachtige toekomst gloort aan de horizon. Echter, bij aankomst op het station van Mataquintos rijdt een kruier tegen zijn voet. Armstrong loopt tyfus op, spendeert wanhopig al zijn geld aan de medische behandeling om slechts mee te maken hoe de artsen niet zijn voet, maar de romp van John amputeren. Beiden eindigen als sneue circusattractie.

2.
Manolo Prisko Armstrong leefde 45 jaar lang met een familie gordeldieren. In 1902 omschreef hij tegenover een journalist zijn positie als ‘hun vriend, broer en zoon.’ Een dag later noteerde de journalist hoe de gordeldieren Armstrongs hoofd gebruikten voor een trefbalachtig spelletje.

3.
Luísa Armstrong was een achttienjarige maagd met een voorliefde voor wurgseks. In 2012 vond zij de dood na een gewelddadige sm-sessie van vier uur met haar oudere minnaar, Gris. Na de sessie, toen zij haar halsband had afgedaan en Gris had gedag geblaft, struikelde Luísa over een potlood en viel met haar hoofd op de rand van een marmeren tafel.

Geplaatst op

COLUMN: Amigos de la prensa

Ernesto P. Borracho

De Toepcommissie van het parlement van Managuay leed gisteren een gevoelige nederlaag. De commissie kreeg geen meerderheid in de Vereniging van Toepers, en daardoor wordt het moeilijker voor haar om bepaalde maatregelen door te voeren. Een van die maatregelen is een strengere toelatingseis voor nieuwe spelers (die o.a. het spreken van negen talen voorschrijft, wat niemand in Managuay kan) in het parlementaire toeptoernooi.

De beroemde poëet Ernesto P. Borracho was bereid om speciaal voor Managuay.info hier een gedicht over te schrijven.

Gefnuikt

Toepcommissie
In frustratie
Eerst die plannen
Nu stagnatie

Wonden likken
Compromissie
Ach die arme
Toepcommissie

Ernesto P. Borracho

Geplaatst op

Benoemingsdag begint kalm

Een zitting in het Managuayanse parlement

MATAQUINTOS – Een van de onbelangrijkste dagen in de Managuayaanse politiek, die van de parlementsbenoemingen, is vandaag rustig begonnen.

De partijleiders eindigden hun campagne in het ambtspaleis van generaal Jamón, waar deze hen twee uur liet wachten. Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, maakt vandaag bekend welke parlementsleden hij tot volksvertegenwoordiger benoemt. Althans, als hij daar zin in heeft: vier jaar geleden deelde hij zijn beslissing pas na Kerstmis mede.

De ultrarechtse Paco Tornado van de Partij voor Paco (PPP) hoeft waarschijnlijk niet te vrezen voor zijn functie. Ondanks zijn uitgesproken kritiek op de militaire junta – uniek in Managuay – heeft de regering-Jamón stilletjes aan enkele van zijn standpunten overgenomen. Zo noemt nu ook de minister van Sociale Zaken en Bezuiniging de immigratie van Bolivianen ‘een rattenplaag’, wat ‘niet discriminerend’ zou zijn bedoeld.

Geplaatst op

‘Osama bin Laden niet dood, maar gevlucht’

Osama bin Laden: dood of levend?

PERNILOS – Ondanks herhaalde bevestigingen door de Amerikaanse overheid houdt het gerucht aan dat Osama bin Laden niet dood is, maar gevlucht naar Zuid-Amerika.

De leider van Al Qaida zou zich ophouden in een snackbar in Pernilos in het zuiden van Managuay. Dat zegt Miguel Moscoso, een inwoner van Pernilos. De snackbar wordt gerund door Jamal Sánchez, de enige moslim van Managuay en maker van shoarmataco’s. ‘Moslims, shoarma – een en een is twee,’ concludeert Moscoso. De Managuayaan ontdekte vanochtend lange, grijze baardharen tussen het lamsvlees en meldde dit onmiddellijk bij de politie.

Overigens betwijfelt Moscoso dat de autoriteiten onderzoek doen, want ‘ze nemen mijn tips nooit serieus.’ Wel is hij bereid journalisten de weg te wijzen naar de snackbar. ‘Bij de kippenslachterij rechtsaf, en dan is het precies tussen de de lp-winkel van Jim Morrsion en de hamburgertent van Elvis in.’

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Waterboardclub

Waterboardbondscoach Pepín Acosta

Voordat Mariana antwoord kan geven, kletst Pepín Acosta de washand op haar mond. Het water uit de tuinslang gutst over haar gezicht. Zodra ze begint te proesten, rukt Acosta de natte lap weg en brult: ‘Zeg op slet, waar heb je de poet verstopt?!’ Ze lachen. Mariana (14): ‘Pepín kan zó’n clown zijn.’

Waterboardclub Vikingo is toonaangevend in de wereld. Geen wonder – in Managuay geldt waterboarden, waarbij een liggend persoon water gegoten krijgt over een stuk stof op zijn gezicht, als een traditie. Ruim voor de ondervragingstechniek in een kwaad daglicht kwam te staan onder George W. Bush, leidde Vikingo al de crème de la crème van het mondiale schijnverdrinken op. Wat is het geheim?

‘Plezier,’ stelt Pepín Acosta (36). ‘Wat onze leden bindt is water, een washand en de hang naar spanning.’ Met maar liefst tien wereldtitels geldt de bondscoach en Vikingo-voorzitter als een meesterinterviewer. Voor de club zijn Acosta’s banden met de militaire junta onontbeerlijk: graag stelt het generaalsregime faciliteiten en gedetineerden ter beschikking aan trainende leden. Maar gaat Vikingo niet ten onder aan zijn eigen succes? Regelmatig vertrekken talenten naar het professionele circuit: de overheid. Acosta: ‘Daar zie ik geen kwaad in. Nieuwe aanwas komt wel, want onze training deugt. Een washand van gisteren gebruiken? Niks ervan, je pakt een schone. Lekt je tuinslang? Zorg dat je een bandenplaksetje bij je hebt. Die man op die bank mag dan een staatsgevaarlijke mensenrechtenactivist zijn die de volgende dag toch wordt opgehangen, ik wil wel dat je hem respecteert.’

Mariana veegt haar gezicht droog. Terwijl ze haar broek aantrekt: ‘Mij gaat het gewoon om de gezelligheid. Vanavond eten we met zijn allen. En zondag is het open dag, dan mag iedereen een vriendje of familielid meenemen om op te oefenen.’
Noud Nijssen

Foto Abrán del Tubo

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Banana Republic Offers Gingrich Citizenship

Newt Gingrich at a campaign rally in Golden, Colorado

MATAQUINTOS – The South American banana republic of Managuay has offered Newt Gingrich citizenship. This morning, a government official called his political ideas ‘very adaptable’.

‘If Super Tuesday turns out to be a disappointment, we are glad to incorporate Mr. Gingrich into our system,’ declared general Eduardo Dinero, Managuay’s Secretary of Commerce and Mustard Gas. Dinero promises Gingrich a glorious future in the country’s political arena. ‘He is quirky, a megalomaniac and insists that everybody acknowledge he’s right. That makes him perfectly fit for public office.’
It has been known for a while that Managuay’s head of state, general Jamón, privately – but tenderly – calls Gingrich ’the grey armadillo’.

Dinero praised Gingrich for the courage of his political ideas, such as providing park police with more ammunition to kill homeless people and paying students to be janitors. Giggling: ‘Even in Managuay, that would suffice to make people take to the streets to protest.’ Suddenly serious: ‘But they would be shot.’

The only thing expected to be frowned upon by the catholic Managuayan people is Gingrich’ personal life. ‘Being with his third wife makes him stand out a bit in the average cantina,’ said Dinero. ‘But as soon as he’s done with his tenth, the rum’s on the house.’