Berichten

Geplaatst op

Bekende Managuayanen: Pablito Chocolatito

Op deze muurschildering in een buitenwijk van Mataquintos staat een van de geliefdste dissidenten van Managuay afgebeeld: Pablo del Bosque. Pablo werd in 1961 geboren in de hoofdstedelijke ijssalon van zijn ouders, in een lege bak chocoladeroomijs. Dat leverde hem de bijnaam ‘Chocolatito’ op, en een levenslange voorkeur voor die ijssmaak.

Als Pablito Chocolatito begon hij op zijn vijftiende een ijssalon in Mataquintos: Chocolate. Chocolate was vanaf dag één een doorslaand succes. Vanwege de heldere formule – 1000 soorten ijs, maar alleen chocolade – maar ook vanwege Pablito’s ludieke acties voor burgerlijke vrijheden. In 1980 organiseerde hij zijn eerste mars langs het presidentiële paleis, waarbij duizenden mensen, aan een chocolade-ijsje likkend, uitdagend langs de ambtswoning van de toenmalige dictator Sans liepen. Die was razend, maar de grote populariteit van de ijsmakersjongen weerhield hem van represailles. Pablito werd een volksheld en een luis in de pels van alle dictatoriale regimes die elkaar in het Managuay zouden opvolgen.

Zijn vereenzelviging met chocolade-ijs nam echter steeds maniakalere vormen aan. Smeerde hij aanvankelijk slechts af en toe zijn gezicht in met het koude goedje, later werd Pablito regelmatig slapend aangetroffen in een zwembad in zijn kelder, tot de rand gevuld met zelfgemaakt ijs. Het dieptepunt volgde in 2008, toen hij spiernaakt door de straten van Mataquintos rende met in elke hand een hoorn, al roepend: ‘Ik ben van chocola! Ik ben van chocola!’ Hoewel een menigte van honderden fans die middag de politie bij hem wist weg te houden, die haar kans schoon zag om de lastpost eindelijk te arresteren, had Pablito eindelijk het regime de smoes gegeven waar het zo lang op had gewacht.
Een half jaar later werd hij opgegeten door hongerige Managuayaanse commando’s.

Foto Conrado Blanco

Geplaatst op

Managuay weigert Hero Brinkman politiek asiel

Hero Brinkman: asiel geweigerd

DEN HAAG – Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika, heeft Hero Brinkman politiek asiel geweigerd. De ex-PVV’er zou ’te democratisch’ zijn.

Dat maakte de Managuayaanse ambassadeur Roberto ‘Rocky’ Núñez vanochtend bekend. Kort nadat Brinkman dinsdag zijn vertrek uit de PVV had aangekondigd, meldde hij zich bij de ambassade – vergeefs. ‘Wij vinden het ook jammer,’ zegt Núñez. ‘Eerst liep de heer Brinkman keurig aan de leiband, en nu noemt hij het opeens “pervers” dat één man de dienst uitmaakt. U kunt zich de teleurstelling in onze dictatuur wel voorstellen.’

Núñez bekent dat hij zijn superieuren menig lovend bericht over de ex-PVV’er heeft toegezonden. ‘Linkse lezingen saboteren, dronken wegscheuren bij een politiecontrole, een barkeeper aftuigen: dat getuigt natuurlijk van stijl. Dat de heer Brinkman moeite heeft met het wegzetten van zijn glas: oké. Maar met het wegzetten van ménsen?’ Núñez citeert een interview van Brinkman in de Volkskrant. ‘Hoe liefdevol hij terugblikte op het in elkaar beuken van krakers: “Er is niets leukers dan dat.” Dan zeg ik, als oud-doodseskaderman: waarom, Hero, waarom?’

Núñez acht het niet waarschijnlijk dat Managuay Brinkman in de nabije toekomst als staatsburger zal opnemen. ‘Er is teveel gebeurd. Huilie-huilie doen met zinnen als ‘Mijn pogingen om te democratiseren zijn gedwarsboomd’… U zult begrijpen dat zoiets bij ons de rillingen over de rug doet lopen. Nee, wat een mooie carrière als meeloper had kunnen zijn, is één keer om zeep geholpen.’

Geplaatst op

Lamabezorgservice


Een vaste lezer van dit nieuwsblog, Vicente Tabores uit Buenos Aires, stuurde deze foto op van zijn rondreis door Zuid-Amerika. ‘Ik wist dat ze in Managuay een lamacultus hadden,’ schrijft Vicente, ‘maar een lamabezorgservice slaat alles.’

Gezien de Engelse tekst op de bezorgauto vermoeden wij dat het gaat om een ludieke koeriersdienst voor expatfeestjes in Mantaquintos. Immers: het gedeelte van de Managuayaanse bevolking dat wél kan lezen (20%), komt niet verder dan (moeizaam) Spaans.

Heeft u ook een foto uit Managuay die u met ons wil delen? Mail hem naar info@managuay.info!

Geplaatst op

Toch Elfstedenrace, ondanks weersverwachting

Het parcours bij Alcazar: ‘nog iets te nat, maar bijna droog’

LA LIBERTINA – Tegen alle verwachtingen in gaat begin volgende week in Noord-Managuay de Elfstedenrace van start. De weersomstandigheden zijn er niet naar, ‘maar er is niets wat een smak geld niet kan regelen.’

Dat zei voorzitter Wílmer Wáffler van de vereniging De Noordelijke Elf Steden dinsdagavond tijdens een persconferentie. Mogelijk aast hij op subsidie om zwakke plekken op het parcours te repareren, maar waarschijnlijk wilde hij laten weten dat de organisatie open staat voor steekpenningen om de zeldzame autorally door de jungle toch te organiseren.

Sinds het invallen van de droogte in Noord-Managuay vorige week heerst in het land een ware Elfstedenkoorts. Praatprogramma’s op tv gaan alleen nog maar over de modder: zal die hard genoeg zijn om alle auto’s te dragen? Voormalige coureurs halen herinneringen op en maken zich zorgen over de drinkcapaciteiten van de jonge generatie, die tenslotte in elke stad op de route een voorgeschreven hoeveelheid gefermenteerde lamamelk moet drinken met een alcoholpercentage van tenminste 40%, het zogenoemde ‘pimpelen’.

Na het weekeinde zal blijken hoe diep de Managuayanen bereid zijn in de buidel te tasten voor een traditie die lijkt op sport, maar draait om motoren en drank. Heel diep, zo is de verwachting.

Geplaatst op

Pong: Legacy

Een computerspelletje als basis voor een actiefilm: het is vaker gedaan. Geeft Pong: Legacy het genre een eigen draai? Absoluut niet.

Regisseur Andrés Iñigo nam Pong als uitgangspunt. Het klassieke tennisspel uit 1972 is nog steeds razend populair in Managuay, al wordt gevreesd of het compatibel is met de Commodore 128, die binnenkort uitkomt. Iñigo verzon een verhaal waarin een fanatieke Pong-speler uit de krottenwijken van San Luís plots in zijn Atari wordt gezogen en in een duistere wereld belandt waarin twee boze, witte rechthoeken hem heen en weer kaatsen over een stippellijn. Aardig uitgangspunt, maar na de wervelende intro was het geld kennelijk op en vervolgens zit je als toeschouwer twee uur lang naar een oersaai potje Pong te kijken. Regisseur Iñigo is echter een achterneef van generaal Jamón, dus: in 3858 zalen. Jammer.

Geplaatst op

Economie: Vallen en opstaan

Al jaren zit de bouw van wat ooit de prestigieuze boulevard van Mataquintos moet worden, in het slop. Projectontwikkelaars komen hun afspraken niet na, de gemeente is in geldnood, het gebied verwildert. Er zijn echter ook prestigeprojecten die wél voltooid worden, zoals hier de Capitán Ugaz-promenade in de wijk San José.

Geplaatst op

Landstitel leidt tot ruim 300 arrestaties

Burgers vluchten wanneer in Mataquintos rellen uitbreken

MATAQUINTOS – De onverwachte landstitel voor voetbalclub FC Puta Madre heeft zondag in Managuay tot grote ongeregeldheden geleid.

In de hoofdstad Mataquintos braken aan het begin van de avond tientallen vechtpartijen uit, waarbij zeker 300 personen zijn gearresteerd. Omdat de meerderheid van hen uit agenten bleek te bestaan, leidde dit bij het hoofdstedelijke politiekorps acuut tot een personeelstekort.

De dienders zijn onmiddellijk op vrije voeten gesteld. Tot diep in de nacht hebben zij daarop proces-verbaal opgemaakt tegen de overige arrestanten, wat hun een medaille voor arbeidsethos opleverde. Ook maken drie beambten kans op een bewapend weekendje weg met een gedetineerde naar keuze.

Geplaatst op

‘President Kirgizië verblijft in Managuay’


MATAQUINTOS – Bronnen dichtbij het regeringscentrum in Mataquintos zeggen dat Koermanbek Bakiëv, de weggejaagde president van Kirgizië, in Managuay verblijft. Een jonge schone zou daarvoor de reden zijn.

Bakiëv (foto) werd woensdag uit zijn land verjaagd en zou naar verluidt naar het zuiden van Kirgizië zijn gevlogen. Volgens de bewuste bronnen echter heeft Bakiëv zich bij zijn Managuayaanse echtgenote Rosa gevoegd, een van zijn vele vrouwen.

Rosa is de jongste dochter van generaal Pinto de Caña, de minister van Foltering en Milieu. Het huwelijk werd bij zijn voltrekking in 2007 dan ook geprezen als een voorbode van ‘een schitterende periode waarin de Managuayaans-Kirgizische as de wereld zal tonen dat de toekomst is aan vrij dunbevolkte, geheel door land ingesloten dwergstaatjes.’ Direct na de ceremonie echter spoedde Rosa (nu 11) zich al weg, want anders zou zij te laat komen en een briefje moeten halen bij de conciërge.

De bronnen vermoeden dat Bakiëv voorlopig zijn schuilplaats zal stilhouden en verklaringen zonder afzender aan de Kirgizische oppositie zal versturen, mogelijk per flessenpost.

Overigens is het de eerste keer dat de bronnen bij het regeringscentrum in Mataquintos op dergelijke wijze uit de school klappen. Gewoonlijk spuiten zij water.
Geplaatst op

Hogere zorgpremie: het kan ook anders

Ziekenhuismedewerkers vieren het in leven blijven
van een patiënt na de operatie

Terwijl de achterban van de VVD protesteert tegen de hogere zorgpremie, kijken experts naar Managuay. Dat straatarme land in Zuid-Amerika lijkt een derde weg gevonden te hebben in de gezondheidszorg: zorgpremies afhankelijk van status, plus meer efficiëntie. Een interview vanuit ziekenhuis Buena Esperanza in Mataquintos.

Door Jens Mikkelsen

Dokter Nelson Maldonado, u bent hersenchirurg en u gaat straks een patiënt opereren. Hoeveel moet die persoon daarvoor betalen?
Niets.

Maar de gezondheidszorg in Managuay is toch niet gratis?
Nee, maar het is een kolonel. Als ik die laat betalen, komt hij volgende maand terug met een paar collega’s om mijn arm te amputeren. En da’s wel gratis.

Hoe zit het met gewone Managuayanen?
Die moeten vooraf betalen natuurlijk. Dat klinkt harder dan het is: we proberen in het ziekenhuis zo goedkoop mogelijk te werken. ‘Managuayaanse efficiëntie’ noemen we dat.

Wat is dat dan, Managuayaanse efficiëntie?
Gewoon, zuinig zijn. Gebruikte naalden even schoonpoetsen met een doekje, luiers uitspoelen onder de kraan. En deze week bijvoorbeeld is de babyafdeling onderbezet, én moeten we van de overheid tijdelijk radioactief afval opslaan. Nou, dan schuif je de wiegjes aan de kant en zet je een paar vaten uranium neer.

Maar dat is toch niet gezond?
Nee, maar wel handig. ’s Avonds gaan hier de lampen uit, maar als je een van die baby’s op je schouder zet, heb je geen zaklamp meer nodig.

Bent u eigenlijk wel geschikt voor dit beroep?
Sorry, ik moet nu naar de operatiekamer.

Veel succes.
Ach, ik geef toe: ik ben geen foutloze hersenchirurg. Maar mijn aderlatingen zijn fenomenaal.