Pesten in Managuay heet plagen

Bewoners verdienen een zakcentje voor directeur Mentchikoff

In Nederland neemt het pesten in verzorgingstehuizen toe. Hoe zit dat in Managuay? Een reportage.

Door Jens Mikkelsen

Hoewel de meeste ouderen in Managuay bij familie vegeteren en niet in een verzorgingstehuis, staat aan de rand van Mataquintos een charmant seniorenverblijf: Casa Rojo de Tarde. We ontmoeten de directeur, kolonel Vladimiro Mentchikoff, in de hal van zijn majestueuze gebouw, staand met enkele bejaarden rond een bewoonster met een witte puntmuts op. ‘Gordeldier! Gordeldier!’ roept de directeur haar toe, maar hij is zo vriendelijk zijn ontspanningsspel te onderbreken om met ons een rondje te lopen.

‘Bij ons wordt niet gepest,’ verklaart Mentchikoff trots, terwijl we langs de eetzaal wandelen. ‘Onze bewoners zijn juist heel hartelijk voor elkaar. Ze helpen bijvoorbeeld degenen die niet zelfstandig kunnen eten.’ Hij wijst op een tweetal senioren, die in een hoek tomaten gooien naar een bejaarde man die op een stoel zit vastgebonden.
‘Of degenen die nog twijfelen over hun seksuele identiteit,’ vult de directeur aan, knikkend naar een passerende bewoonster in pyjama met op de rugzijde geschreven: ‘Ik ben een hermafrodiet.’

Dan wordt uw verslaggever aangeklampt door een verward uitziende bejaarde met een dikke streep tandpasta op zijn lippen. ‘Help me, help me! Het leven is hier ondraaglijk!’ ‘Ach, als het niet Brunoldi is, onze toneelspeler,’ lacht Mentchikoff hartelijk. Hij fluistert ons toe: ‘Die diva komt alleen maar op journalisten af.’ Er verschijnt een groep in zwart leren pyjama’s gestoken senioren, die zich over de verwarde man ontfermen. ‘Weet u,’ vervolgt de directeur op filosofische toon, ‘dat pesten – ik noem het liever plagen.’ Hij wijst naar de elektrische batons waarmee Brunoldi naar de zogenaamde separeersuite wordt begeleid. ‘Een beetje senior moet tegen een stootje kunnen.’

Met gemengde gevoelens, en een klein beetje trek, verlaten we Casa Rojo de Tarde.

Dag van de Arbeid: liever lui dan moe

De Dag van de Arbeid in een ander land dan Managuay

MATAQUINTOS – In Managuay wordt vandaag, op de Dag van de Arbeid, zoals gebruikelijk  geen demonstratie georganiseerd. Dat is teveel werk.

Door Jens Mikkelsen

De internationale dag van de rechten van werknemers kan in Managuay van oudsher op weinig enthousiasme rekenen. Geen wonder: bijna niemand werkt. Van de mensen met een reguliere baan zijn de meesten zelfstandig ondernemers die handelen in bijvoorbeeld belkaarten, lamazadels of uit oude autobanden gesculpteerde beeldjes van parende varanen.

De meeste Managuayanen echter zijn overdag vrij. Zoals Manuela (21) en Pipa (19), die in de ochtendzon bij de Zanzi Bar in hartje Mataquintos van een tequila sunrise genieten. Zien zij het zitten om op de Dag van de Arbeid mee te doen aan een betoging? ‘Lopen voor een arbeider?’ vraagt Manuela. ‘Ik trouw straks wel met een rijke vent. Iemand die anderen voor zich laat werken.’ Pipa: ‘En eentje met een auto. Da’s ook veel beter voor je hakken.’

Even verderop, op het Sint-Gribusplein, zit de 34-jarige Renzo met zijn twee zoons aan de mojito. ‘In Rusland zullen vandaag wel weer honderdduizenden mensen meelopen in een demonstratie,’ zegt hij. ‘Dat zie je hier nooit. Behalve als de minimumleeftijd voor alcohol wordt verhoogd naar vijftien jaar, of zoiets!’ Zijn zoons (14) lachen.

De belangrijkste reden echter dat 1 mei-demonstraties in Managuay op weinig animo kunnen rekenen, is de belofte van de militaire junta om hen door de knieën te laten schieten. Door eerstejaars rekruten, ‘de slechtsten uit de vuurwapenklas.’

Vuilnisstaking Managuay in impasse


Na twee weken staken pakken de gemeentereinigers van Amsterdam en Utrecht hun werk weer op. Tijd voor een belletje met Romy Arzt Lobeiro, de leider van de vuilnismannenstaking in Managuay.

Hoe dicht bent u inmiddels bij een akkoord, meneer Lobeiro?
We zijn er ver van verwijderd. De gemeentes willen niet aan salarisverhoging. Terwijl we afgelopen donderdag nog een aanbod hebben gedaan.

Wat voor aanbod?
We eisen nu 35,5% loonsverhoging in plaats van 37%. Een groot offer. Als gebaar hebben we daarom wat zakken verwijderd van de bergen vuil die we rondom alle stadhuizen in het land hebben opgeworpen.

En hoe reageerden de gemeentes?
21 doden.

21 dode ambtenaren? Door stank?
21 dode vuilnismannen. Door tanks.

Dat klinkt als een impasse.
Zeker. Alleen in 1972 was het nog erger. Toen werd de hele landelijke vuilniswagenvloot omgekieperd en moesten onze mannen, gedwongen, alles met de hand oprapen.

Dat was bij de vorige vuilnismannenstaking?
Vorige? Wij zijn in de tussentijd nooit gestopt met staken.

Maar hoe lang bent u dan al bezig?
Hm, geen idee. Maar ik kan me nog herinneren dat toen mijn vader de leiding van de staking kreeg overdragen van mijn opa, opa zei: ‘Als mijn overgrootvader dit zou zien, zou hij glunderen van geluk omdat het werk van zijn opa’s opa niet voor niets is geweest.’

Dus uw mannen zitten nog wel even thuis?
Jazeker. Maar gelukkig komt het WK eraan. En daarna zien we wel weer verder.

Wielerronde eindigt week later dan gepland

De legendarische Belgische wielrenner Eddy Merckx

MATAQUINTOS – De eerste editie van de Ronde van Managuay eindigde een week later dan voorzien, maar de organisatie kijkt al vooruit naar volgend jaar.

Door Jens Mikkelsen

Meneer Sancho Merckx Caudillo, critici zeggen dat u La Ronda een week heeft laten uitlopen om een militair te laten winnen.
Onzin. De organisatie bemoeit zich niet met het scoreverloop.

Toch heeft u afgelopen week alleen aan het legerteam plattegronden uitgedeeld met daarop de wegversperringen die plotseling overal in Mataquintos werden opgezet.
Ik heb de militairen gezegd: ‘Neem het bovenste vel af en geef de stapel door aan de anderen.’ Misschien had ik er beter op moeten toezien.

Waarom deed de winnaar, luitenant Francisco Dupont, u na afloop een villa vol prostituees cadeau?
Dat is een leugen. Het was geen villa, het was een haciënda.

Vol…?
Vol prostituees, ja, dat wel. Waar bent u naar op zoek?

Ik vraag me gewoon af of buitenlandse teams volgend jaar nog willen meedoen als het er zo aan toegaat.
Natuurlijk. Gerenommeerde bedrijven staan nu al in de rij om te sponsoren.

Zoals?
De Russische wapenproducent Kalasjnikov, de Italiaanse camorra, de overheden van Noord-Korea en Myanmar. Maar ook de Nederlandse vastgoedsector overweegt deelname.

Is wielrennen inmiddels een geaccepteerde sport geworden in Managuay?
De Managuayanen vinden wielrennen nog steeds een beetje gay. Maar laat ik het zo zeggen: op het parcours wordt in elk geval niemand in elkaar geslagen.

Een laatste vraag: bent u eigenlijk verwant aan de beroemde Belgische wielrenner Eddy Merckx?

Wie?

‘Busterrorist’ stuit op desinteresse


PORTAGENA – Tijdens een busrit van San Luís naar Portagena beweerde gisteravond een verwarde man een bom bij zich te hebben. Hij is zo snel mogelijk door de autoriteiten neergeschoten.

De man, gekleed in een wit gewaad, stond tijdens de reis op en riep: ‘Herinneren jullie je 11 september nog? Wacht maar tot de bom afgaat!’ Zijn medepassagiers bleven echter praten in hun mobiele telefoon. De man haastte zich daarop te zeggen ‘tegen Bin Laden’ te zijn, maar weer reageerde niemand, met uitzondering van één vrouw, die haar geit bij zich op schoot zette. Daarop ging de man maar weer zitten.
Toen hij op het busstation van Portagena uitstapte, werd hij door zeven eenheden van de federale politie doorzeefd met een geschat aantal van 257 kogels. Ook de chauffeur werd daarbij getroffen. Zijn echtgenote is het stuurwiel en een gratis lunch aangeboden.

Ongeveer een uur voor de aankomst in Portagena was consternatie ontstaan toen een woordvoerster van de busmaatschappij verklaarde dat er daadwerkelijk een bom was gevonden. Dit bleek later niet juist te zijn. De vrouw is overgeplaatst naar een functie in de zoutmijnen van El Horror.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Cabaretfestival

Het Teatro Colón in San Luís

‘Kennen jullie dat?’ De cabaretier kijkt het publiek in. ‘Zat ik laatst op een tank, komt er een officier op me af. Zegt ie: “Het is groen, je mag er niet op zitten en het is géén tank.” Ik zeg: “Weet ik niet.” Hij pakt zijn Korobov TKB-022 volautomatisch, slaat me tegen de grond en brult: “Tóch een tank!”’

Rumoer. De man naast me slingert zijn glas caipirinha naar het podium. Laarzen, een stoel en zelfs een hagelschot ijsklontjes gaan door de lucht. Glunderend ontwijkt de cabaretier de projectielen: zijn grap valt duidelijk in de smaak.

Het Festival Cabaret de las Pampas is hét humorevenement van Managuay. Eens per jaar stroomt het Teatro Colón in San Luís vol voor zestig grappenmakers die strijden om de eer. Hun grootste hindernis is ongevraagde publieksparticipatie – hier in het cowboyachtige zuiden geeft men nu eenmaal graag zijn mening.

Vorig jaar maakte een nerveuze beginneling de zaal, bestaande uit Hubba Bubba smakkende gaucho’s, uit voor ‘kauwboys’. Hij bezweek aan interne bloedingen. Een The Matrix-parodiant had geluk en kwam er met slechts een geperforeerd oor vanaf. Inmiddels zeggen oud-winnaars als Sara Krosas (kapotte knieschijf), Juan Japo de los Walos (doorzeefde linkerschouder) en Frederico Jóven (betweterigheid van de volhardende soort): wie San Luís in één stuk verlaat, heeft er niet echt gestaan.

Tijd voor de laatste act. Het is het trio Raúl, Ramón y Ramona, dat vorig jaar nog wegens ‘subtiliteit’ werd afgewezen. Daar hebben ze van geleerd: Raúl draagt een gillende lesbienne op zijn schouder, Ramón een manke condor en Ramona draagt, getuige haar deinende borsten, helemaal niets. Onder luid gejoel schroeft ze de dop van een fles olijfolie en knipoogt naar de juryvoorzitter. Die steekt zijn duim omhoog. Eén finaleplek staat al vast.

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

UITSLAG PRIJSVRAAG! En de man is…

Springruiter Eddie Mango

…de beroemde springruiter Eddie Mango natuurlijk! Mango (Chuco, 1949) won tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München een zilveren medaille op het springconcours met zijn paard Horror. Op dit moment is hij teamleider van de Managuayaanse Olympische équipe die zich moet kwalificeren voor de Spelen in Londen van 2012. Ook wordt gezegd dat hij de broer is van superspion Alfonso Mango (‘het camouflagemirakel’), maar dit is nooit bewezen.

Het goede antwoord is gegeven door de heer Jorg Adder. Gefeliciteerd! De heer Adder wist, heel knap, de hand te leggen op de inmiddels offline gehaalde Wikipedia-pagina van Eddie Mango. Hieronder een kopie:

Een eervolle vermelding is op zijn plek voor een andere deelnemer, de heer Egbert Hartman. Die meende dat het ging om Manolo del Guentos, een straatartiest die in de jaren 70, net als zijn broer Manuel del Guentos, solliciteerde naar de rol van ober Manuel in Fawlty Towers, maar daarin jammerlijk faalde. Zijn broer kreeg de rol, waarna Manolo aan lager wal raakte. Toegegeven: de gelijkenis tussen Eddie Mango en Manolo del Guentos is treffend!
Overigens heeft een ontstellend hoog percentage inzenders het antwoord van de heer Hartman domweg gekopieerd, waarvoor foei.

Rest mij nog u te bedanken voor uw deelname, en u te herinneren aan de aanleiding van deze prijsvraag: vandaag bestaat nieuwsblog Managuay 1 jaar – hoera!

Hoogachtend,

Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Managuay.blogspot.com

Cultuur: San Basilio-basiliek


Toen Spaanse kolonisten in 1522 San Luís stichtten, was hun eerste stenen bouwwerk – begrijpelijk – het pand dat moest zorgen voor hun gemoedsrust. Maar na deze hoerenkast eerden zij God en Sint-Basilius met een schitterende, paarse basiliek. De kerk veranderde echter in 1902 in een bouwval door een heftige aardbeving. Tot overmaat van ramp stortte tegelijkertijd de koers van de mango, destijds het wettige betaalmiddel van Managuay, in door overproductie. De inwoners van San Luís maakten echter van de nood een deugd en herbouwden de basiliek met geperste mangoschilfers.

Nog steeds is het gebouw een geliefd trefpunt voor hongerige zwervers, en honden.

Managuay ziet verlies Sieneke positief in


MATAQUINTOS – Managuay voelt mee met Sieneke, maar maakt geen drama van haar verlies. Het songfestivalgekke land in Zuid-Amerika keek gisteren massaal naar de tweede halve finale.

Door Jens Mikkelsen

Volgens songfestivalcommentator Wálter Mufón gloort voor de Nijmeegse zangeres een schitterende toekomst. ‘Jullie Sieneke heeft een hoop potentie. Waarom komt ze niet hierheen om carrière te maken? Ze kan zo optreden in het Luxor.’ Het Luxor is de beruchtste stripteaseclub van Mataquintos, die al diverse malen gesloten werd vanwege het te werk stellen van minderjarige meisjes. Tevens hebben de meeste generaals uit de regering-Jamón er hun huidige echtgenote ontmoet.

Rebellenleider Fernando Sapo, die zich gisteren nog tot dolverliefd aanhanger van Sieneke verklaarde, heeft volgens Mufón inmiddels de blik verlegd. ‘Hij heeft die Armeense met die abrikoos een vliegticket gestuurd – een enkeltje. Maar die uit Oekraïne is ook goed. Of eigenlijk: elke vrouw die naar zijn boomhut wil komen. Is jouw zus handig met een bazooka?’

Vakantieboekspel: Win een boek! (3)

Het is weer prijsvraagtijd! Beantwoord de volgende vraag en maak kans op (de belofte op) een exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek, verschijningsseizoen lente 2013.

Vraag:
Wat zien we hier?

a. Een berg zout
b. Een in de open lucht opgeslagen partij cocaïne
c. Een bergketen
d. Een foto

Stuur uw oplossing naar info@managuay.info en win misschien!

Foto Lota del Horno