Berichten

Geplaatst op

187 doden op Pinkpop

De uitgang van Pinkpop 2013 in Landgraaf

LANDGRAAF – Op Pinkpop zijn afgelopen weekend weekend geen doden gevallen. Dit is in directe tegenspraak met de kop boven dit artikel.

‘Dit is echt ontzettend flauw,’ oordeelt Roger Abrahams, als hoofdredacteur van Persbureau Managuay verantwoordelijk voor deze nieuwssite. ‘Het lijkt erop dat een overijverige redacteur bezoekers heeft willen trekken door op krampachtige wijze op Pinkpop mee te liften.’ Persbureau Managuay heeft een reputatie op dit gebied: eerder produceerde het ‘nieuws’ onder koppen als ‘Exclusief interview met Amy Winehouse’ en ‘Koning Willem-Alexander dood na ongeluk met vorkheftruck klik hier’.

Abrahams zegt toe de auteur van het Pinkpop-bericht, dat op dit moment wordt geschreven, zo snel mogelijk op te sporen. ‘Ik zal er persoonlijk op toezien dat hij deze alinea niet afma

Geplaatst op

FILM: Spin op klamboe (1991)

Still uit Spin op klamboe (1991)

Voordat Manolo Pipón beroemd werd met het nieuwe amateurisme in de Managuayaanse filmkunst, maakte hij al een werk dat daarop een voorschot nam. Spin op klamboe (1991) is een anderhalf durende, ongemonteerde sequentie van een over een klamboe lopende spin, door een stomdronken Pipón vastgelegd na een feestje. Zelf noemt de regisseur de film ‘een van mijn beste werken, een aanklacht tegen gemakzuchtig consumentisme in de kunst en een lofzang op ongebreidelde vrijheid tegelijk.’ De meeste anderen noemen hem ‘stomvervelend’.

Een jaar later kwam Pipón met Spin op bamboe (1992), naar verluidt een ‘actiethriller’ omdat de spin in kwestie, die een uur en drie kwartier op een paal zit, één keer op de grond valt.

Still uit Spin op bamboe (1992)

Foto’s Conrado Blanco

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Vrouwendag

Vrouwen in Managuay

Aan de toog in tequilabar Zócalo in Mataquintos. ‘Internationale Vrouwendag? Internationale Snauwendag!’ bromt loodgieter Rico. ‘Internationale Klerenvouwendag,’ grapt Jorge, een boekhouder. ‘Kom, kom,’ sust ambtenaar Rosario. ‘Een vrouw heeft ook een positieve kant. O nee, dat is een batterij!’

Waar in Rusland vrouwen bloemen krijgen, mag de Managuayaanse mujer al blij zijn als haar man haar vandaag geld geeft om er een paar te kopen. Hoffelijkheid is hier geen gewoonte. Volgens sommigen ligt dat aan de cultuur van machismo, waarbij zij steevast wijzen op de regering-Jamón. De enige vrouw in het generaalskabinet is Virginia Ugarte Ramírez, als wachtmeester eerste klas enkel een ‘troeteltrutje’, en bovendien slechts minister van Linkse hobby’s, waaronder cultuur.

Toch is dat te simpel. Toegegeven, karweitjes als koken, wassen, strijken, dweilen, stofzuigen, bedden verschonen, boodschappen doen, kinderen opvoeden, het vuilnis buiten zetten, een kozijn vervangen, de badkamer betegelen, dakdekken, schoorsteenvegen, een muurtje metselen en het middelgrote hak- en breekwerk zijn nog steeds typische vrouwenklusjes, maar voor de rest zijn de taken in Managuay min of meer gelijk verdeeld.

Bovendien hebben vrouwen het voordeel dat zij – mits niet te onaantrekkelijk – zich op plaatsen kunnen manoeuvreren die voor veel mannen onbereikbaar zijn. Zo werd de negentienjarige Luísa Campaña twee jaar geleden bijna afgevaardigd naar het Eurovisie Songfestival, omdat zij bereid was tijdens het zingen van het lied ‘Caramba! (Where Is My Pantyhose?)’ uit de kleren te gaan. Het feest ging niet door omdat Zuid-Amerikaanse landen van deelname zijn uitgesloten, maar toch: een man was het nooit gelukt.

In tequilabar Zócalo hangt Rico over een serveerster. ‘Jij schenkt, ik drink. Dat is toch gelijkheid?’ Rosario en Jorge proberen een andere op schoot te trekken ‘voor een goed gesprek over emancipatie.’ Dan slaat de klok het middaguur. Eén voor één strompelen de mannen de straat op. Tijd voor siësta.
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Lota del Horno

Geplaatst op

Managuay opent slechtste hotel ter wereld

Dit interieur is uit een hotel van Waldorf Astoria. De keten heeft besloten om voor zijn nieuwe vestiging toch maar naar Amsterdam uit te wijken

MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay wil meer buitenlandse toeristen aantrekken. Het middel: het slechtste hotel ter wereld.

Generaal Jamón zal vandaag het Golden Papaya Hotel in de hoofdstad Mataquintos openen. De bouw begon 29 jaar geleden, maar staatsgrepen, terroristische aanslagen en ontvoeringen van bouwvakkers hebben voor vertraging gezorgd. Het massieve gebouw, dat ooit door Brandweer Magazine werd uitgeroepen tot de onveiligste constructie ooit, telt 105 verdiepingen en heeft de vorm van een kokosnoot (de voltallige junta was dronken toen ze een naam uitzocht).

Hoewel het generaalsbewind zegt buitenlandse toeristen te willen behagen, lijkt het vooral aan de belangen van de Managuayaanse veiligheidsdiensten te hebben gedacht. Zo moeten gasten hun mobiele telefoons en internetapparatuur bij aankomst onmiddellijk in bewaring geven. Het hotel ontbeert enig comfort, maar er is wel een hypermoderne camerabewaking aanwezig op de parkeerplaats, de lobby en in alle toiletten op de kamers. De slogan van het hotel luidt dan ook: ‘When you’re in Managuay, we want to see you relax.’

De militaire junta werkt overigens ook aan een toeristenlokker specifiek voor de Nederlandse markt: Het Grote Managuay Vakantie-Doeboek, met spellen en puzzels als ‘wanhopig zoekt de gemartelde een uitweg naar Amnesty International. Help hem door het doolhof!’

Geplaatst op

‘Saab nog lang niet verkocht’


CHUCO – Volgens generaal Eduardo Dinero, de Managuayaanse minister van Economie en Mosterdgas, moet Spyker zich nog niet rijk rekenen met Saab. Een lokale vestiging van Fiat zit ook achter de Zweedse autobouwer aan.

Het zou gaan om de Fiat-fabriek in Chuco, die sinds de militaire coup in 2006 een Managuayaans staatsbedrijf is. ‘Ik sta volledig achter de overnamepogingen van onze dynamische auto-industrie,’ aldus de minister. De fabriek produceert tot dusver slechts de Fiat Banano, een klimaatneutraal, op fruit rijdend karretje waarvan het proefmodel al maanden niet verder komt dan twintig meter. Hoe de fabriek Spykers bod van 399 miljoen dollar moet overtreffen, hield de minister in het midden, maar ‘een pallet papaya’s is vaker dan u denkt troefkaart geweest in de Managuayaanse diplomatie.’
Geplaatst op

Echtgenote steunt bondscoach in seksschandaal

Club ‘Punto G’ in Quito

QUITO – Bondscoach Arriba van het Managuayaanse elftal, wegens een seksschandaal in opspraak geraakt, heeft de steun van zijn vrouw. Zij snapt dat hij in een seksclub in Ecuador gebruik heeft gemaakt van de diensten van een minderjarige prostituee, ‘want wat er langs de velden staat, is ook niet veel soeps.’

Emilio Arriba is woensdag, tijdens een trainingskamp met de nationale ploeg nabij de Ecuadoriaanse hoofdstad Quito, gezien in een bordeel. Dit heeft in Managuay tot opschudding geleid. Arriba’s echtgenote Jacintha verdedigt haar man nu tegenover de pers: ‘Een trainingsweek is slopend. Daarna moet de druk van de ketel.’ Arriba bezocht het bordeel woensdagochtend, net na aankomst op het vliegveld van Quito.

De bondscoach zelf wast zijn handen in onschuld. ‘Ik wist niet dat het minderjarige meisjes waren. Ze hadden het weliswaar over de moeilijke overgang van basisschool naar middelbare school, maar zeg nou zelf: wie denkt daar zes jaar later niet af en toe aan terug?’

De opschudding in Managuay geldt overigens meer het dure verblijf in het buitenland dan het bezoek aan een minderjarige prostituee. Een groeiend aantal getrouwde mannen in Managuay mijdt schoolpleinen en speeltuinen vanwege het constante gefluit van vroegrijpe meisjes uit groep acht.

Geplaatst op

Nederlands elftal wil niet met bus reizen

Ibrahim Afellay in actie tijdens de wedstrijd Brazilië–Nederland van afgelopen zaterdag

MATAQUINTOS – De sportbond van Managuay had graag vandaag het Nederlands elftal op bezoek gehad, maar Oranje wil niet met de bus.

Het Nederlands elftal vliegt vandaag van Brazilië naar Uruguay, waar het woensdag een oefeninterland speelt. Vital Vidal, woordvoerder van de Managuayaanse sportbond, had graag een tussenstop in de bananendictatuur gezien. Dat had dan via een busreis gemoeten, omdat het nationale vliegveld van Mataquintos vanwege een schilderbeurt al weken is gesloten.

Maar een assistent van bondscoach Bert van Marwijk laat weten dat Oranje liever niet met de bus door Zuid- Amerika trekt. ‘Dit omdat de voetballers niet willen worden overvallen door gangsters, bendes of andere criminelen.’ Vidal: ‘Hou toch eens op over onze douaniers. Als u eenmaal de grens gepasseerd bent, is Managuay een geweldig land om te zijn.’

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Mijnbouw

Mijnbouw in Managuay

Manuel Peminto de Flor werpt een rotje de mijnschacht in. ‘Laat je zien!’ Na een knal verschijnt een bestoft koppetje in de lichtbundel van zijn zaklamp. ‘Octavo!’ roept de mijnbouwdirecteur lachend. ‘Dit is mijn zoon, een van de beste gruisrapers van de schacht. Zeven jaar oud, maar een zoon van zijn vader!’

Terwijl Nederlandse topmannen worstelen met het combineren van werk en privé, komt de oplossing uit Latijns-Amerika. ManaMinas, het staatsmijnbedrijf van Managuay, wil ver gaan om haar medewerkers tegemoet te komen. Toen Peminto de Flor klaagde dat hij zijn kinderen te weinig zag, werd hij ontboden op het ministerie van Economie en Mosterdgas. Aanvankelijk voor gedwongen elektroshocktherapie, maar al snel volgde een aanbod: of hij zijn gezin niet – kosteloos – mee wilde nemen op de werkvloer? Nu werken zonen Octavo (7), Juan Rafael (6), Silvio (5) en José (3) in de mijn. Echtgenote Mercedes (42) en dochter Daniela (8) doen de toiletten. Peminto de Flor: ‘Zelf zit ik natuurlijk gewoon op kantoor, maar toch: het idee dat ze vlakbij zijn, stelt me ontzettend gerust.’

Een nadeel is er ook: mijnbouw in Zuid-Amerika kan levensgevaarlijk zijn. Iedereen herinnert zich de oefening in Minas de Chuco in 2010, die aan de buitenwereld moest tonen dat Managuay grote mijnongelukken kan voorkomen. Een ereloge vol militaire kopstukken moest toekijken hoe 237 reddingswerkers in een mijnschacht afdaalden, waarna de liftkabel brak en de schacht het onder luid geraas begaf. Met de militairen gaat het inmiddels weer goed.

‘Onze mijn is een veilige mijn,’ bezweert Peminto de Flor. Op dat moment stort met een hevig gekraak het bovenste deel van de mijnschacht in. De directeur trekt bleek weg. ‘Is Silvio nog beneden?’ vraagt hij. ‘Ja,’ antwoordt Octavo. Peminto de Flor zucht diep. Hij snikt. ‘Zo’n goedkope kracht krijgen we niet snel meer terug.’

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Lota del Horno

Geplaatst op

Couleur locale: het toilet


Veel Nederlanders denken dat een toilet in Managuay een vieze, onhygiënische bedoening is, maar niets is minder waar. Ziehier een keurige wc van een keurige Managuayaanse familie ergens op het platteland. Het porselein is gepoetst, de spiegels hangen aan de muur en de pater familias heeft zijn beste t-shirt opgehangen waarmee gasten hun besmeurde edele delen kunnen afvegen.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Sovjetbom

De Zuidelijke Woestijn van Managuay

‘Hier stond de tribune, volgens mij.’ Majoor Enrique de los Platos, mijn begeleider, spuugt in het zand. ‘Ik zou het kunnen navragen bij de Topografische Afdeling. Maar ja.’ Met toegeknepen ogen kijk ik naar de zon, die deze zanderige uithoek tot een oven maakt. Nikita Chroesjtsjov had het goed gezien.

De Zuidelijke Woestijn van Managuay was een halve eeuw geleden een brandpunt van de Koude Oorlog. Het maoïstische regime van Sergio ‘De Neushoornleguaan’ Susa had het gebied aangewezen als testlocatie voor een nieuwe, Russische kernkop: de AN602 of ‘Tsar Bomba’. Sovjetleider Chroestsjov gaf vanuit Moskou opdracht aan Managuayaanse ingenieurs om het model in elkaar te schroeven.

Zo kwam het dat op een ochtend in 1961 een Toepolev met de volledige Sovjettop in Mataquintos landde. Susa’s programma – een krampachtig ongedwongen receptie met tequila en gefrituurde chinchillaknoedels – werd door Chroesjtsjov genegeerd: hij wilde direct naar de woestijn. Drie uur later zat hij op een tribune bloednerveus te lonken naar de Tsar Bomba, even verderop in het zand. Een mannenstem begon af te tellen.

‘Diez… Nueve…’ Niemand voorzag wat zou gaan gebeuren. Niemand, behalve iedereen die wel eens een transistorradio made in Managuay had gekocht. ‘…Zero.’ Niets. Toen klonk een luid ‘pffrrrt’, dat een half uur aanhield. Daarna nestelde een koppel alpacalama’s zich in de bom. Chroesjtsjov gooide zwijgend zijn burrito in het zand en verliet de plek des onheils.

‘Is het nog goedgekomen?’ vraag ik aan majoor De los Platos. Deze haalt een mango uit zijn jaszak en neemt een hap. Met volle mond: ‘Als u meer wil weten, kan ik u begeleiden naar het Militaire Archief. Maar ja.’

Op 30 oktober 1961 brachten de Russen op Nova Zembla hun eigen model tot ontploffing. De Tsar Bomba veroorzaakte een explosie van vijftig megaton: de grootste die de mens ooit heeft teweeggebracht.

Foto Persbureau Managuay

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.