Berichten

Geplaatst op

Ook rel in Managuay om ‘Sint’

Zoals elk jaar barst ook in Managuay de discussie los over de plaatselijke ‘Sinterklaas’. Alleen: deze Sint-Cerberus mishandelt kleuters en laat niet eens een cadeautje achter.

We belden met Patrick M’fofo, Zuid-Amerika-specialist van het Meertens Instituut voor Volkenkunde:

Wat zijn de overeenkomsten tussen onze Sinterklaas en Sint-Cerberus?
Ze zijn allebei geïnspireerd op christelijke heiligen, compleet met mijter, mantel en staf. En ze hebben hulpjes: bij ons Zwarte Piet, bij hen Pedro el Negro.

En de verschillen?
Zwarte Piet heeft een roe, Pedro el Negro gebruikt pepperspray.

Pepperspray? En Sint-Cerberus is de goedheiligman die de kindertjes troost?
Troost? Zodra ze verblind zijn, krijgen ze de staf van Sint-Cerberus zelf er nog eens overheen.

Wat is eigenlijk de lol van deze vorm van kindermishandeling in Managuay?
Nou, de oom of neef die Sint-Cerberus speelt, heeft doorgaans een goede tijd. Maar die is dan ook dronken.

Dus iedereen is opgelucht als eind december Sint-Cerberus weer vertrekt?
Jazeker. Dan kunnen oom of neef weer, ongehinderd door die onhandige verkleedspullen, de kleintjes in elkaar rammen.

Bedankt voor dit gesprek.
Mag ik de groeten doen?

Geplaatst op

Dalende koersen? Niet in Managuay


MATAQUINTOS – De wereldwijde val van de beurskoersen gaat aan Managuay goeddeels voorbij. Ramón Delirio Franco, president van De Managuayaansche Bank (DMB), over de oorzaken daarvan.

Meneer Delirio, de centrale banken van de westerse wereld kraken in hun voegen. Hoe overleeft u de financiële crisis?
Wij hebben vrijwel nergens last van. Het is een kwestie van ruim in je reserves zitten.

De goudreserves?
De geitreserves. Er wordt in Managuay geen peso uitgeleend zonder dat een aantal geiten bij de transactie is inbegrepen.

Omdat Managuay een ruileconomie heeft, wordt wel eens gezegd dat werken bij DMB het makkelijkste baantje ter wereld is.
Dat is aperte onzin. Dat gerucht is ontstaan omdat onze werkuren nu eenmaal anders zijn dan bij jullie in het Noorden. De middagpauze bijvoorbeeld, de siësta, is voor ons heel belangrijk.

Maar… een siësta van negen tot vijf?
Elke land koestert zijn culturele tradities.

Tot slot: hoe zit het met het verhaal dat u DMB wil laten sponsoren door Mars, om zo de aanleg van een privé-zwembad te bekostigen?
Daar wil ik twee dingen over zeggen. Op de eerste plaats is een zwembad een dure grap. Op de tweede plaats zijn de gesprekken met Mars al lang afgeketst. Per 1 juli heten wij De Andrélon For Men Shampoo Anti-Roos Managuayaansche Bank. Beetje een homoproduct, maar ja.

Geplaatst op

‘Terroristische aanslag gepland op Máxima’

Prinses, later vandaag koningin, Máxima


MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay heeft voor vandaag geen terroristische aanslag op prinses Máxima gepland staan. Dat heeft een woordvoerder maandagmiddag bekendgemaakt.

De Managuayaanse overheidsdienst Executies van Overheidswege, afd. Buitenland (EvOaB) gaf op een persconferentie te kennen dat het geen orders heeft ontvangen om Máxima van het leven te beroven. ‘Mevrouw Zorreguieta is de dochter van Jorge Zorreguieta, ooit minister in de Argentijnse regering-Videla, een gruwelijke dictatuur,’ aldus de woordvoerder. Concluderend: ‘Zij staat bij ons dan ook in hoog aanzien.’

Roger Abrahams, hoofdredacteur van Persbureau Managuay, snapt niet hoe de misleidende kop boven dit nieuwsbericht is beland. ‘Wie deze zin leest, voelt zich al een hele alinea bekocht,’ zegt Abrahams over de telefoon. ‘Ik ga tot op de bodem uitzoeken wie van mijn medewerkers hierachter zit.’ Op de vraag of het persbureau dan geen eenmansbedrijf is, lacht Abrahams zenuwachtig. ‘Ha ha ha, natuurlijk niet. Jens Mikkelsen, Noud Nijssen, het barst hier van de mensen die mij niet zijn.’ Geconfronteerd met het feit dat genoemde personen nooit tegelijkertijd met Abrahams te spreken zijn, imiteert hij opeens een defecte telefoonlijn. ‘Ik k… helaas… vraag… dus… ophangen.’

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: El Aire Libre

50 Peso (r) en Lil’ Carmen

Op het podium wijzen vier mannen naar hun kruis. ‘Es un chihuahua en tu bolsillo?’ De menigte begint te blaffen. ‘O te gusta encontrarme?’ Een luid gejuich stijgt op, een daverende beat zet in. Boyband Los Cojones is de onbetwiste smaakmaker van muziekfestival El Aire Libre, niet in het minst dankzij hun hit ‘Is dat een chihuahua in je broekzak (of ben je gewoon blij me te zien)?’

El Aire Libre: wat in 1972 begon als een eenmalige hippiehappening is uitgegroeid tot een driedaags evenement en een vrijplaats in Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika. Qua sfeer is het Lowlands, qua muziek is het Pinkpop, qua drankgebruik is het het Oktoberfest – maar dan met zelfgestookte tequila in plaats van bier. ‘Natuurlijk kun je het zonder alcohol ook leuk hebben,’ zegt Marta (20), die bij haar tent op de festivalcamping tabasco druppelt in een weckpot met gefermenteerde lamamelk. ‘Maar niet hier.’ Haar vriendin Andrea (22) biedt twee patrouillerende militairen een slok rum aan, die ze gretig aanvaarden. ‘Je moet die gasten te vriend houden,’ zegt ze later. ‘Voor je het weet, liggen ze je in een bunker te toucheren.’ In de verte klinken de tonen van hiphopkleuters 50 Peso en Lil’ Carmen: ‘No estoy tu bitch, papá.’

Zo gemoedelijk als de eerste dag van El Aire Libre verloopt, zo dramatisch is de avond. Zoals gevreesd zorgt het optreden van Raúl, een singer-songwriter met regeringskritische teksten, voor reuring. Al na één lied neemt de zanger het woord ‘mensenrechten’ in de mond, waarop – vanuit het niets – vier militairen op het podium springen. Raúl stuift weg, chaos breekt uit. Onder gegil van het publiek wordt de rennende zanger met een elektrische stok bewerkt, terwijl een van de militairen roept: ‘Doorlopen, hier is niets te zien!’

El Aire Libre: Managuay op zijn puurst.
Noud Nijssen

Foto Lota del Horno

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Couleur locale: Vijf minuten bedenktijd

Van de Managuayaanse man wordt wel eens gezegd dat hij een rokkenjagende macho is, een roofdier op zoek naar zijn prooi, een egoïst die alleen maar geïnteresseerd is in zijn eigen gerief. Hij zou geen respect hebben voor vrouwen en alle regels van hoffelijkheid aan zijn laars lappen.

Dat is echter overdreven. Kijk naar deze foto: de jongens op de pier geven de zonnebadende toeristes netjes de traditionele vijf minuten bedenktijd om weg te lopen en duidelijk te maken dat zij geen zin hebben in gedwongen, oncomfortabele seks op een houten ondergrond.
Pas daarna storten zij zich, als heren, op hen.

Foto Martina Casafresno

Geplaatst op

Moslim uit Managuay naar Mekka

De bus waarmee Jamal Sánchez naar de grens vertrok.

PERNILOS – De moslim van Managuay, Jamal Sánchez, is gisteren vertrokken op bedevaart naar Mekka in Saoedie-Arabië.

De zogenaamde hadj is weer begonnen en Sánchez, die shoarmataco’s verkoopt in het dorpje Pernilos, wil er dit jaar bij zijn. Vorig jaar deden de wantrouwige Managuayaanse autoriteiten zeventien uur over Sánchez’ paspoortcontrole, waardoor hij de expresboot naar Saoedi-Arabië miste. Bij terugkomst sloegen douanebeambten hem in elkaar ‘in het kader van de strijd tegen het terrorisme’.

Jamal Sánchez heet eigenlijk Jamal Sankhandrishun en komt uit India. Desondanks, en ondanks zijn naamsverandering, noemen zijn dorpsgenoten hem consequent ‘de Turk’.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Cabaretfestival

Het Teatro Colón in San Luís

‘Kennen jullie dat?’ De cabaretier kijkt het publiek in. ‘Zat ik laatst op een tank, komt er een officier op me af. Zegt ie: “Het is groen, je mag er niet op zitten en het is géén tank.” Ik zeg: “Weet ik niet.” Hij pakt zijn Korobov TKB-022 volautomatisch, slaat me tegen de grond en brult: “Tóch een tank!”’

Rumoer. De man naast me slingert zijn glas caipirinha naar het podium. Laarzen, een stoel en zelfs een hagelschot ijsklontjes gaan door de lucht. Glunderend ontwijkt de cabaretier de projectielen: zijn grap valt duidelijk in de smaak.

Het Festival Cabaret de las Pampas is hét humorevenement van Managuay. Eens per jaar stroomt het Teatro Colón in San Luís vol voor zestig grappenmakers die strijden om de eer. Hun grootste hindernis is ongevraagde publieksparticipatie – hier in het cowboyachtige zuiden geeft men nu eenmaal graag zijn mening.

Vorig jaar maakte een nerveuze beginneling de zaal, bestaande uit Hubba Bubba smakkende gaucho’s, uit voor ‘kauwboys’. Hij bezweek aan interne bloedingen. Een The Matrix-parodiant had geluk en kwam er met slechts een geperforeerd oor vanaf. Inmiddels zeggen oud-winnaars als Sara Krosas (kapotte knieschijf), Juan Japo de los Walos (doorzeefde linkerschouder) en Frederico Jóven (betweterigheid van de volhardende soort): wie San Luís in één stuk verlaat, heeft er niet echt gestaan.

Tijd voor de laatste act. Het is het trio Raúl, Ramón y Ramona, dat vorig jaar nog wegens ‘subtiliteit’ werd afgewezen. Daar hebben ze van geleerd: Raúl draagt een gillende lesbienne op zijn schouder, Ramón een manke condor en Ramona draagt, getuige haar deinende borsten, helemaal niets. Onder luid gejoel schroeft ze de dop van een fles olijfolie en knipoogt naar de juryvoorzitter. Die steekt zijn duim omhoog. Eén finaleplek staat al vast.

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Zomervakantie voor Managuay.info

Geachte lezers,

Managuay.info gaat er een maandje tussenuit. Lekker op een Managuayaans strand liggen met een cocktail en een broodje leguaan, ideeën bedenken voor Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek – heerlijk! Tot 5 september!

Adios,

Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Managuay.info

—
Hallo Rolf,

Supertof dat je mijn laatste blogbericht online wil zetten en de plantjes water geven. Je bent de beste conciërge die er is! De sleutel ligt onder de mat.
En o ja, als die Managuayaanse schoonmaakster weer naar me vraagt: niet binnenlaten! Ze stalkt me, ik vertrouw haar niet zo. Dus verwijder deze tekst voordat je mijn blogbericht online zet!

Nou doei, tot over een maand!

Roger

Geplaatst op

Kalasjnikovs voor Van Rompuy


MATAQUINTOS * Het generaalsbewind van de ‘militair-democratische republiek’ Managuay heeft de nieuwe president van de EU, Herman Van Rompuy, drie pallets kalasjnikovs cadeau gedaan.
Dat zei een woordvoerder vrijdagochtend. Het vrachtschip Rommel II vertrok donderdagnacht met het wapentuig richting Antwerpen. ‘Generaal Jamón heeft hoge verwachtingen van de nieuwe Europese Unie,’ aldus de woordvoerder. ‘Een politieke benoeming als deze is een eerste, hoopvolle stap richting een militaire dictatuur.’
Het Zuid-Amerikaanse Managuay heeft op verschillende vlakken grote onenigheid met de EU, onder meer op het gebied van mensenrechten en de uitlevering van oorlogsmidadigers. Als handreiking heeft het generaalsbewind de Rommel II (voorheen Alpenwiese) van Zwitserland gekaapt, een land dat geen lid is van de Europese Unie.
Geplaatst op

De wonderen van Baradoño

Het dorpje Baradoño in Noord-Managuay heeft een bijzondere plek in de Managuayaanse cultuurgeschiedenis. De dorpelingen beheersten een unieke methode om van maïsbladeren textiel te maken. Ook wisten zij de schoonste klanken te ontlokken aan uit palmhout vervaardigde muziekinstrumenten die nergens ter wereld voorkwamen. Van heinde en verre trokken nieuwsgierigen naar Baradoño om die wonderen met eigen ogen te zien – de roem van het dorp leek voor altijd te duren.

Tot 2003, toen waterkrachtcentrale Nacional in gebruik werd genomen en Baradoño werd verzwolgen door een stuwmeer. Op de foto zijn de bovenste verdiepingen te zien van de twee hoogstgelegen huizen van het dorp.