Latin American Film Festival: 4 redenen waarom de films van Papachango er niet te zien zijn

Het Latin American Film Festival vindt van 18–27 april plaats in Utrech

Terwijl Utrecht zich opmaakt voor het Latin American Film Festival (18–27 april), probeert de Managuayaanse filmbond wanhopig om het oeuvre van regisseur Andrés Papachango in de Domstad op het doek te krijgen. Vier redenen waarom dat nooit zal lukken – in de vorm van Papachango’s oeuvre zelf.

1.
Alles over mijn vader

(Todo sobre mi padre, 2001)

Een travestiet, zoon van twee travestieten, gaat op zoek naar zijn vader, die nooit een echte travestiet blijkt te zijn geweest. Wel is hij een manhoer die travestieten als klant heeft. Goedkope kopie van Pedro Almodóvars Todo sobre mi madre, maar dan met travestie als een slap excuus om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

2.
Diepe vouwen

(Arrugas profundas, 2010)

Volgens Papachango het bewijs van ‘cinematografische schoonheid op het snijvlak van origami en nudisme’, volgens anderen een slap excuus om, zoals we de regisseur gewend zijn, zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

3.
Twee sopropo’s en een perzik

(Dos sopropos y un melocotón, 2003)

Roadmovie. Twee jongens en hun buurvrouw razen uit pure verveling over de Managuayaanse pampa’s. Uiteraard worden ze verliefd: de sopropo’s – een soort bittere komkommer – uit de titel verwijst naar de permanente staat van opwinding van de twee vrienden, de perzik laat zich raden. Een slap excuus, kortom, om weer eens zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

4.
Seks met zijn zus, deze gast is echt ziek

(Amor, 2008)

Aaneenschakeling van bezoeken van Papachango aan ruim veertig prostituees (onder wie familie), aan wie hij tijdens het bedrijven van de liefde vragen stelt als: ‘Van wat voor muziek hou jij?’ en ‘Evita Perón, vrouw of musicalster?’ Documentair gedachtenexperiment dat hoopvol begint, maar uiteindelijk het zoveelste slappe excuus blijkt om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

Vakantieboekspel: De achtste winnaar!

Achter de poortjes bij het spel ¡Plaf!

Wie o wie wint het achtste exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek, dat volgend jaar verschijnt? Laten we eerst het goede antwoord op de quizvraag onthullen:

De vraag: wat zien we hier op de foto?
a. Een gedeelte van de keuken van een Managuayaans eetcafé
b. Het gebied achter de poortjes van een dieronvriendelijk balspel
c. Een hok in een knaagdierentuin
d. Anders, namelijk…

Het juiste antwoord was natuurlijk antwoord b. Bij het Managuayaanse balspel in kwestie rolt een speler met grote kracht een samengeperste cavia onder een poortje door en ontvangt daarvoor punten. Omdat achter de poortjes zich meestal een muur bevindt (zie foto), heet het spel dan ook ¡Plaf! (vrij vertaald: ‘Splutsj!’).

Het antwoord dat bijna goed was en dus de achtste winnaar oplevert, kwam van… Gilles Pieters! Gefeliciteerd! Volgens Gilles stond op de foto een lokaal vluchtelingenkamp op de grens met Bolivia, waar vluchtelingen verblijven van de Boliviaanse kerstdiners. ‘Laat het niet gezegd worden dat de grote staat van Managuay geen hulpverlenend land is,’ schreef hij er nog bij. Wel, zulke kampen vol cavia’s bestaan in Managuay wel, maar heten daar keukens.

Gilles, je presentje komt zo snel mogelijk naar je toe!

Dood Nederlandse guerillastrijdster ‘vrijwel zeker’

De groenteburger van McDonald’s

LA LIBERTINA – Lobke Velstra, die als guerrilla met de antikapitalistische rebellen in Managuay strijdt, is mogelijk overleden. Ze zou zijn omgekomen bij een aanslag in McDonald’s.

Dat zegt mensenrechtenorganisatie Eigen Kinderen Eerst in La Libertina. ‘Het is zeer waarschijnlijk dat Lobke onder de slachtoffers zit,’ zegt een woordvoerster van de organisatie. ‘Zij was bijna negen jaar actief bij rebellenbeweging De Oplichtende Pad en permanent bij commandant Eduardo Nuñez Parlando, bijgenaamd ‘Apie’.’

Nuñez Parlando werd vorige week getroffen door een regeringsbombardement op de vestiging van McDonald’s in het kamp van de rebellen. Hoewel De Oplichtende Pad streeft naar een communistisch-maoïstische samenleving, heeft zij McDonald’s toegang verleend tot haar kamp vanwege ‘het latente socialisme’ dat de kleur rood zou uitstralen. Een bijkomende reden zou zijn dat rebellenleider Fernando Sapo een groot fan is van de McDonald’s-groenteburger.

Cabaretfestival blijft slachtoffers eisen


SAN LUÍS – Het Festival Cabaret de las Pampas, het grootste humorfestival van Managuay, blijft slachtoffers eisen. Zondag overleed het herenkwartet Don Quichoque halverwege zijn auditie door een spervuur van flessen rum. De barman van dienst was ‘even buiten roken’.

Aangezien het rookverbod in Managuay zelfs in de politiekantine van Mataquintos wordt genegeerd, bestaat het vermoeden dat de man met opzet zijn drankenkast heeft opengesteld om zo critici van Don Quichoque van munitie te voorzien. Het doorgaans goed gewapende publiek was aan het eind van de middag door zijn voorraad kogels heen geraakt, maar wilde zich niet de kans ontnemen om zijn mening over het cabaretensemble kenbaar te maken. Don Quichoque overleed tijdens het nummer ‘Op een ventweg reed een vent weg’.
De jury van het Festival Cabaret de las Pampas noemt in zijn rapport Don Quichoque ‘een formatie om rekening mee te houden’, maar betreurde dat ‘weer niemand de krant had gelezen’.

REISGIDS 2013 (8): Slapen bij de familie Von Weizsäcker

Het huis van de familie Von Weizsäcker, Mataquintos

Wat? Slapen
Waar? Familia Von Weizsäcker, Mataquintos
Prijs? $

Deze familie uit de Duitse wijk van Mataquintos vindt het leuk om toeristen te ontvangen. Als u mazzel hebt, maakt u een bonte avond mee waarop de gezinsleden oude fanfareliederen zingen en de gastvrouw – hilarisch! – urenlange redevoeringen uit haar hoofd opdreunt. Stel geen vragen over het kereltje met de kleine snor dat overal in het huis op foto’s en schilderijen te zien is – het is kennelijk haar overleden echtgenoot, want ze kan daarop nogal geprikkeld reageren.

$$$ duur
$$ redelijk
$ goedkoop

Dit artikel maakt deel uit van de zomerserie Reisgids 2013: de beste tips voor de vakantievierder in Managuay. Meer tips? Onze reisgids vindt u in dit boek.

Onderminister viert vakantie op Haïti


PORT-AU-PRINCE – De democratisch-militaire bananenrepubliek Managuay dreigt ernstige imagoschade op te lopen dankzij haar onbezonnen gedrag in Haïti. Werd vorige week al een schip van staatsbedrijf Papaya Internacional betrapt tijdens het dumpen van afval, gisteren liet de onderminister van Toerisme zich in zwembroek fotograferen bij het enige nog overeind staande hotel op het door rampspoed geteisterde eiland.

De onderminister, korporaal Francisco Barón, verklaarde dat hij ‘op werkbezoek’ was. ‘Het hoort bij mijn functie om de faciliteiten te controleren van mogelijke economische partners. Bovendien ben ik hier pas sinds gisterenochtend.’ Volgens een anonieme hotelmedewerker echter kwam een geïrriteerde Barón afgelopen vrijdagmiddag, toen de aardbeving grote delen van het eiland verwoestte, aan de receptie vragen ‘of het buiten niet zachter’ kon.
Op de opmerking dat Haïti, gezien de vele ruïnes, voorlopig weinig te bieden heeft voor toeristen, antwoordde de onderminster dat ‘qua infrastructuur inderdaad nog een kwaliteitsslag gemaakt moet worden. Anders laat Managuay zijn pesos thuis.’ Zijn antwoord op de vraag of Managuay niet beter voedsel en medicijnen kan sturen in plaats van hotels controleren, ging deels verloren in het geschreeuw om hulp vanonder een naburige storthoop. Het gesprek werd daarom in de hotellobby voortgezet.

Staatshoofd aan zet, toeptoernooi onzeker

De eerste (en vooralsnog enige) van 744 geplande raketsilo’s
in de Managuayaanse pampa

MATAQUINTOS – In Managuay wordt met spanning gewacht op een woord van generaal Jamón over het parlementaire toeptoernooi van Liberalen, Christenen en de extreem-rechtse fractie. Maar Jamón is waarschijnlijk dronken. 

Leek het toernooi vorige week nog van de baan, gisteren maakte de extreem-rechtse leider Paco Tornado (PPP) bekend toch weer vertrouwen te hebben in de Christelijke Partij. Dit na het opstappen van CP-topman Arnoldo Klonk, die vond dat er volgens internationaal erkende regels moest worden getoept. ‘Regels? Regels in je broek,’ luidde het antwoord van Tornado, die de besprekingen prompt stillegde.

Marco Ruteño (Liberalen) en Máximo Verrandés (CP) zijn blij met de draai van Tornado en willen graag weer verder praten. ‘Er gaat een toernooi komen waarbij de winnaars hun vingers zullen aflikken,’ glunderde Ruteño vanochtend. ‘De verliezers doen er goed aan om niet te snel over te toepen.’

Tornado noemt zijn gewijzigde standpunt overigens geen ‘draai’. Maar zo noemde hij in 2005 ook niet zijn deelname aan een antibewapeningsdemonstratie, daags nadat hij in het parlement zijn stem had gegeven aan de bouw van een raketsilopark in de Managuayaanse pampa à raison van 422 miljard euro.

‘Nederland moet JSF-toestel afstaan als ontwikkelingshulp’

Het is vrijwel zeker dat Nederland JSF-toestellen gaat aanschaffen

MATAQUINTOS – Als het kabinet besluit tot aanschaf van de JSF, zou één vliegtuig aan een ontwikkelingsland moeten worden geschonken. Dat zegt de minister van Buitenlandse Zaken van Managuay.

De minister, generaal Arnoldo Pelotón, reageert hiermee op het nieuws van donderdag dat coalitiepartij PvdA zich niet langer verzet tegen de komst van de JSF. Hij heeft ook al een land in gedachten: zijn eigen. ‘Als de laatste echte dictatuur van Zuid-Amerika kent Managuay de meeste situaties waarvoor het toestel geschikt is. Nu slaan we een opstand tegen ons bewind neer met clusterbommen, maar met een JSF zouden we prachtige precisiebombardementen kunnen uitvoeren.’

Pelotón denkt dat zijn voorstel goed zal vallen bij de achterban van de PvdA, die nog steeds veel moeite heeft met de bezuinigingen op ontwikkelingshulp die door het kabinet-Rutte I zijn ingezet. ‘Geld geven heeft geen zin, goederen wel. Dat wil zeggen: sommige goederen,’ specificeert Pelotón. ‘Laat die donaties van graan, medicijnen en anticonceptie maar zitten, en doe ons maar zo’n kist.’

Een woordvoerder van de PvdA wilde niet reageren op het voorstel. ‘Is dit weer zo’n zomerflirt?’

Nobelprijs weer niet naar Managuay

Sergio Sánchez Hammarskjold

PERFIDO – En weer gaat de Nobelprijs voor de Literatuur niet naar Sergio Sánchez Hammarskjold. ‘Mario Vargas Llosa? Een armoedige prutser.’

Door Jens Mikkelsen

Het is een bittere pil voor Sergio Sánchez Hammarskjold. Gaat de Nobelprijs eindelijk weer eens naar de Spaanstalige wereld, krijgt Mario Vargas Llosa hem, de grootmeester uit Peru. En dat terwijl Sánchez Hammarskjold elk jaar weer genoemd wordt. Toegegeven: alleen door hemzelf.

Teleurgesteld?

‘Het gaat elk jaar zo. Die Zweden lezen alleen fantasieverhalen. Alles wat anders is, is verkeerd.’

Sánchez Hammarskjold gaat er prat op nog nooit een heuse roman te hebben geproduceerd. In Managuay, waar de helft van de bevolking niet kan lezen, en de andere helft daar gewoon geen zin in heeft, moet een auteur zich toeleggen op praktische teksten. Sánchez Hammarskjold schrijft handleidingen, snackbarmenu’s en productinformatie. Zijn Ingrediënten & Voedingswaarde per 100 ml van de literflessen Pipo Papajapap geldt als een klassieker in het genre.

Waarom wordt u steeds gepasseerd?
‘Ze willen dat je dingen verzint. Het mag geen praktisch nut hebben. Ik heb net een klus voor het leger afgerond. Inventarisatie van lijken na de opstand van San Fernando, 3 maart 2010, A t/m M is een prachtwerkje geworden. Maar denkt u dat ze dat in Stockholm gaan lezen? Als je, zoals Vargas Llosa, dingen uit je duim zuigt, dan ben je toch een armoedige prutser?’

Is uw werk wel te vergelijken met dat van hem?
‘Maar natuurlijk. Ze prijzen Vargas Llosa “voor de manier waarop hij machtsstructuren in kaart brengt en voor zijn scherpzinnige beelden van het verzet, de opstandigheid en de nederlaag van het individu.” Dan hebben ze mijn bewegwijzering van martelcentrum Horror Máximo in La Libertina nog niet gelezen.’

Hopelijk heeft u volgend jaar meer geluk. Wat schrijft u nu?

‘Ik ben bezig met het telefoonboek van Managuay. Mag ik uw mobiele nummer noteren?’

Fyra breidt dienstregeling uit

De Fyra

MATAQUINTOS – De Fyra gaat op meer trajecten rijden. De succesvolle hogesnelheidslijn vertoonde vrijdag bij een onderzoek zo weinig mankementen, dat de exploitant heeft besloten tot uitbreiding.

De Fyra, een Zuid-Amerikaanse paard-en-wagen-lijndienst tussen Mataquintos (Managuay) en Santa Cruz (Bolivia), werd afgelopen week getest door een team van Belgische ingenieurs. Ze waren lovend. Koetsier José: ‘Ze vonden maar tien fouten: een verroeste as, loszittende platen uit de bodem, dat soort dingen. Gelukkig hebben we geen deuren, anders hadden die ook nog scheef gehangen, haha!’ Met tien mankementen voldoet de Fyra ruimschoots aan de eisen van de Managuayaanse Openbaarvervoerwet: het maximum is 2019.

De eigenaar van de Fyra is nu van plan om de lijn door te trekken naar San Luís in Zuid-Managuay. Volgens koetsier José is de Fyra het bewijs dat vervoer uit de zestiende eeuw prima meekan in de eenentwintigste. ‘Het hoeft allemaal niet zo modern,’ aldus José. ‘Een ding dat rijdt, daar gaat het om.’