Heel Managuay leeft toe naar het optreden van de beroemde illusionist Juan Andrés Salamanca in de arena van San Luís vanavond. Salamanca staat met name bekend om zijn verdwijntrucs (zie foto hierboven).
Noche fiesta in bar Sexiboom!
COME TO BAR SEXIBOOM TONITE!
EXPAT SCHAUMPARTY!
with:
DJ RICARDO
BAND MR. TACO & THE ENCHILADAS
LASOR SHOW
TOPLES DANCE
WAITRESS IN CAGE
HARD MUSIC
ASIAN GIRL SHOW
TV WIT ADULT CARTOON
BODY TO BODY MASAJE
AND CULTURE
Happy hour 14:00–23:00 h
Locals Entry $ 56
Foreigners free (if show passport)
Ladies free (if show breast)
SAFETY we have guns lockers! (next to amunition shop)
Vuilnisstaking Managuay in impasse
Na twee weken staken pakken de gemeentereinigers van Amsterdam en Utrecht hun werk weer op. Tijd voor een belletje met Romy Arzt Lobeiro, de leider van de vuilnismannenstaking in Managuay.
Hoe dicht bent u inmiddels bij een akkoord, meneer Lobeiro?
We zijn er ver van verwijderd. De gemeentes willen niet aan salarisverhoging. Terwijl we afgelopen donderdag nog een aanbod hebben gedaan.
Wat voor aanbod?
We eisen nu 35,5% loonsverhoging in plaats van 37%. Een groot offer. Als gebaar hebben we daarom wat zakken verwijderd van de bergen vuil die we rondom alle stadhuizen in het land hebben opgeworpen.
En hoe reageerden de gemeentes?
21 doden.
21 dode ambtenaren? Door stank?
21 dode vuilnismannen. Door tanks.
Dat klinkt als een impasse.
Zeker. Alleen in 1972 was het nog erger. Toen werd de hele landelijke vuilniswagenvloot omgekieperd en moesten onze mannen, gedwongen, alles met de hand oprapen.
Dat was bij de vorige vuilnismannenstaking?
Vorige? Wij zijn in de tussentijd nooit gestopt met staken.
Maar hoe lang bent u dan al bezig?
Hm, geen idee. Maar ik kan me nog herinneren dat toen mijn vader de leiding van de staking kreeg overdragen van mijn opa, opa zei: ‘Als mijn overgrootvader dit zou zien, zou hij glunderen van geluk omdat het werk van zijn opa’s opa niet voor niets is geweest.’
Dus uw mannen zitten nog wel even thuis?
Jazeker. Maar gelukkig komt het WK eraan. En daarna zien we wel weer verder.
REISGIDS 2013: Eten bij Zé
 |
| Eigenaar Zé (r) en een collega tonen hun grill |
Met trots presenteert Persbureau Managuay de nieuwe zomerserie Reisgids 2013: de beste tips voor de vakantievierder in Managuay, verzameld door ons correspondententeam ter plaatse.
Wat? Eten
Waar? Zé, La Libertina
Prijs: $
Een simpel, volks steakhouse, maar met het beste gegrilde vlees van de stad. Eigenaar Zé gooit alles op de barbecue: vis, gevogelte, varken, rund, en incidenteel zelfs een lastige klant. Als u gekrijs hoort in de keuken, draaien ze hem juist om.
$$$ duur
$$ redelijk
$ goedkoop
Meer tips? Onze reisgids vindt u in dit boek
‘Managuay dumpt Griekse euro’s’
FRANKFURT – Volgens Jean-Claude Trichet, president van de Europese Centrale Bank, dumpt Managuay op grote schaal euro’s van Griekse makelij op de financiële markten.
‘Mocht de Managuayaanse overheid vrezen voor een waardedaling van de Griekse euro, dan is dit nonsens,’ wees Trichet de regering-Jamón de les. ‘Een Griekse euro is net zoveel waard als een Franse of Duitse.’ Generaal Pompo, de Managuayaanse minister van Financiën, ontkent de dumping. ‘Managuay houdt van sterke euro’s, of ze nu zo’n blinde uil achterop hebben staan of niet.’
Wel staan op de Managuayaanse versie van Marktplaats.nl sinds maandag zeventien kubieke meter aan Griekse euro’s te koop. Aanbieder: ene ‘G. Pompo’, woonachtig op het adres van de centrale bank van Managuay, en met de prijsaanduiding ‘n.o.t.k.’ Politiek analisten wijzen erop dat Pompo zich in het verleden meerdere malen denigrerend heeft uitgelaten over moussaka en de sirtaki.
Recensie: Benny Suarez, panfluit performance art
 |
| Benny Suarez |
Wie: Benny Suarez
Wat: Panfluit performance art
Waar: Partycentrum Os Hukske, Boxmeer
En wat vonden we ervan: Even dachten we dat Benny Suarez, een al jaren terecht in de marge van het schnabbelcircuit verblijvende, Managuayaanse illegaal, een nieuwe weg was ingeslagen en zijn ware roeping had gevonden in de kunst. Maar nee, meneer verstopt weer blaasinstrumenten in lichaamsholtes en dat het liefst voor een zo groot mogelijk publiek. Omhoog die btw.
Bloedig conflict dreigt tussen carnavalsbendes
 |
| Pepito, de ‘Natte Raaf’ van 2012 die enkele weken geleden werd ontvoerd |
ROIPOIPÚ – Met de roof van de ‘Natte Raaf’, enkele weken geleden, dreigt het conflict tussen twee rivaliserende carnavalsgroepen in Managuay op een gewelddadige manier te escaleren.
De diefstal van het dier, mascotte van carnavalsvereniging El Cuervo Mojado (De Natte Raaf) en een prestigieus symbool van het wereldberoemde carnaval van Roipoipú, is donderdag opgeëist door leden van vereniging Los Puercos Olorosos (De Stinkende Varkens). Deze laatsten eisen toegang tot het gemaskerde carnavalsbal dat El Cuervo Mojado aanstaande zaterdagavond organiseert, ‘of anders zullen wij jullie vogel begRAAFen,’ zo stellen zij in een slecht gespelde chantagebrief.
Het wereldberoemde carnaval van Roipoipú, dat officieel op zondag 19 februari begint, dreigt zo op een fiasco uit te draaien. Het junglestadje kampte al met een staking van de lokale politie en de brandweer, en daar komt nu de dreiging van een bloedige bendeoorlog bovenop.
Critici noemen het opmerkelijk dat in een militaire dictatuur als Managuay het conflict tussen twee goed bewapende carnavalsverenigingen zo hoog kan oplopen, terwijl internationale drugskartels amper de kans krijgen. Tegenstanders verklaren dit laatste echter uit het feit dat de regering-Jamón het alleenrecht heeft op de handel in verdovende middelen.
Christelijke partijborrel accepteert toepakkoord
 |
| Máximo Verrandés senior |
MATAQUINTOS – De Christelijke Partij heeft zaterdag tijdens een met drank overgoten partijborrel het akkoord over het parlementaire toeptoernooi aangenomen.
De borrel, in de bar van het parlementsgebouw, was een chaotische aangelegenheid. Het begon al toen voorzitter Enrique Blanco Blanco zijn welkomstwoorden niet kon uitspreken vanwege plakkerige tacoresten tegen zijn gehemelte. Partijleider Máximo Verrandés duwde hem daarop opzij en begon na de toost een emotionele toespraak.
‘Mijn vader heeft onder zes dictators een toeptoernooi georganiseerd,’ zei hij met een snik in zijn stem. ‘Dan kunnen wij het toch ook? Ach, vadertje… Hij had hier op 81-jarige leeftijd bij kunnen zijn, ware het niet dat hij in 2006 standrechtelijk werd geëxecuteerd.’
Vervolgens kregen alle aanwezigen een minuut spreektijd. Niet iedereen haalde de minuut, aangezien velen zich beperkten tot opmerkingen als ‘Manuel heeft in zijn broek gescheten’ en ‘Wanneer is het happy hour?’
Partijprominent Heraldo Mercantil loofde deze gang van zaken: ‘Fenomenaal. Dit is democratie in optima forma.’ Hij werd onmiddellijk in elkaar geslagen door de parlementaire oproerpolitie vanwege het gebruik van het d-woord.
De laatste spreker was, niet geheel toevallig, tequilabrouwer Bandoleo Reyes. ‘Wat lullen we nou?’ brulde hij slechts. ‘Gratis tequila!’
Het akkoord werd aangenomen met 100 % van de stemmen.
ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Hammarskjold
 |
| Schrijver Sergio Sánchez Hammarskjold |
‘Mario Vargas Llosa? Een armoedige prutser.’ In het rimpelige gezicht van Sergio Sánchez Hammarskjold komen drie gaten in actie: zijn ogen spuwen vuur, zijn mond klemt de pijp vast en zijn neusgaten doen twee rookpluimpjes de kamer in dwarrelen. ‘Met zijn boeken doe ik wat de gemiddelde Managuayaan ermee doet: ik schuif ze onder een afgebroken tafelpoot.’
Gegniffel in de videohoek van het Hammarskjold-museum. Waar de schrijver is, is de verongelijktheid nooit ver weg. De man zelf is overigens ook niet ver weg: hij zit aan een tafeltje in de hoek nauwlettend toe te kijken, af en toe nippend van de aguardiente die zijn vrouw hem bijschenkt. Het Hammarskjold-museum is bij Hammarskjold thuis, en dat maakt het gegniffel behoorlijk ongemakkelijk.
Sergio Sánchez Hammarskjold is een auteur die er prat op gaat nog nooit een heuse roman te hebben geproduceerd. In Managuay, waar tachtig procent van de bevolking niet kan lezen, en de overige twintig daar gewoon geen zin in heeft, moet een schrijver zich toeleggen op praktische teksten. ‘Toegepaste literatuur’ noemt Hammarskjold het. Hij schrijft handleidingen, snackbarmenu’s en productinformatie. Met succes: zijn Ingrediënten & Voedingswaarde per 100 ml van de literflessen Pipo Papajapap geldt als een klassieker in het genre.
Een uitvergroting van dat etiket, omgeven door enkele flessen pap, vormt dan ook het hart van de expositie. De formule om Hammarskjolds schrijfsels te omringen met relevante voorwerpen is even simpel als doeltreffend. Op de salontafel: de aangegeten burrito bij het menu van snackbar El Pollo Loco uit 1987. Op de vensterbank: het getraliede raam uit martelcentrum Horror Máximo met ernaast een ongebruikte wegwijzer (‘Uitgang’). Als bezoeker begrijp je in één klap wat de teksten van Hammarskjold zo effectief maakt. Je vraagt je af wat de illustratie geweest zou zijn bij een ontbrekend werk als Inventarisatie van lijken na de opstand van San Fernando, 3 maart 2010, A t/m M.
Bij het verlaten van de woning stuiten we op een tafeltje met pennen en papieren, waarop een manshoge, kartonnen versie van de schrijver prijkt. Er is iets op gekalkt. We buigen ons voorover en lezen: ‘Steun mijn volgende werk: het telefoonboek van Managuay. Vul naam en nummer in op de stippellijn.’
Noud Nijssen
Foto Abrán del Tubo
Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.
22-jarige wordt jongste oma ter wereld
 |
| Maria en Poncho, drie dagen na de bevalling, op de lapjesmarkt van Pirañas |
PIRAÑAS – Een 22-jarige vrouw uit Managuay heeft zondag een kleinzoon gekregen. Daarmee is ze de jongste oma ter wereld.
De vrouw, Rita Estanebes, beviel zelf op twaalfjarige leeftijd van een dochter. Deze Maria, nu tien jaar oud, kreeg zondag met haar verloofde Wílmer een zoon: Poncho. Het hoofd van de indianenstam waar zij deel van uitmaken, benadrukt dat de baby is geboren uit een lange, liefdevolle relatie. ‘De ouders van Maria en Wílmer kenden elkaar al heel lang toen zij dit huwelijk arrangeerden,’ zegt hij.
Volgens het stamhoofd zal het jonge paar in alle rust aan het nieuwe leven kunnen wennen. ‘Wij zijn een ruimhartig volk. Als Wílmer om tien uur ’s avonds terugkomt uit de mijnen, is Maria net klaar met haar dienst in het naaiatelier en dan hebben ze tijd genoeg om bij te praten.’
Een woordvoerder van het Managuayaanse ministerie van Linkse Hobby’s, waar Jongerenzaken onder valt, haast zich te vermelden dat een dergelijke situatie uitzonderlijk is in Managuay en slechts voorkomt in de indianenculturen van het jungleachtige noorden. ‘In de rest van het land heb je zulke jonge moeders niet. Die zijn zestien, op zijn jongst.’