Berichten

Geplaatst op

REISGIDS 2013 (8): Slapen bij de familie Von Weizsäcker

Het huis van de familie Von Weizsäcker, Mataquintos

Wat? Slapen
Waar? Familia Von Weizsäcker, Mataquintos
Prijs? $
Deze familie uit de Duitse wijk van Mataquintos vindt het leuk om toeristen te ontvangen. Als u mazzel hebt, maakt u een bonte avond mee waarop de gezinsleden oude fanfareliederen zingen en de gastvrouw – hilarisch! – urenlange redevoeringen uit haar hoofd opdreunt. Stel geen vragen over het kereltje met de kleine snor dat overal in het huis op foto’s en schilderijen te zien is – het is kennelijk haar overleden echtgenoot, want ze kan daarop nogal geprikkeld reageren.

$$$ duur
$$ redelijk
$ goedkoop

Dit artikel maakt deel uit van de zomerserie Reisgids 2013: de beste tips voor de vakantievierder in Managuay. Meer tips? Onze reisgids vindt u in dit boek.

Geplaatst op

De Volkskrant in zee met dictatoriaal regime

De Volkskrant van vanochtend


AMSTERDAM – Dagblad de Volkskrant heeft een deal gesloten met Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika. Dat blijkt uit de editie van vanochtend.

Door Jens Mikkelsen

Op de achterpagina van het Volkskrant-katern V staat een verslag van het Managuayaanse muziekfestival El Aire Libre, geschreven door Noud Nijssen. Nijssen werkt voor Persbureau Managuay, een in Utrecht gevestigde nieuwsorganisatie die gelieerd is aan de dictatuur in het Zuid-Amerikaanse land. Volgens hoofdredacteur Roger Abrahams van dat persbureau gaat het echter om een tiendelige reportageserie ‘waaraan niets illegaals kleeft.’ Abrahams: ‘Er wordt weleens beweerd dat ik nauwe banden onderhoud met de militaire junta, maar veel verder dan gezamenlijke weekendjes weg en het bijwonen van doopsels van hun kleinkinderen gaat het niet.’

Niettemin wijst mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch erop dat Persbureau Managuay momenteel in opdracht van de Managuayaanse overheid werkt aan een boek voor de Nederlandse markt. De voorlopige titel zou Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek luiden en het doel zou het verspreiden van propaganda zijn. Abrahams ontkent: ‘Ik daag u uit te bewijzen dat wij werken aan zo’n boek. In ieder geval kan ik u aanraden hierover te zwijgen als u weer naar salsales gaat, want voor u het weet, zit u in een ongeregistreerd vrachtschip onderweg naar Zuid-Amerika, op schoot bij twee korporaals die iets aan het zoeken zijn onder uw nagelriemen met een héél lang mes.’

Geplaatst op

Denemarken weigert vliegtuig minister


KOPENHAGEN – Denemarken heeft het vliegtuig van de Managuayaanse minister van Milieu de toegang geweigerd. Het toestel zou te oud en vervuilend zijn. Volgens de minister gaat het echter om een oorlogsverklaring.

Vanochtend rond vier uur werd de Toepolev uit 1956 van minister Pinto de Caña gesommeerd rechtsomkeert te maken. De furieuze minister, die de klimaatconferentie van Kopenhagen had willen bijwonen, vloog na een tankstop in Duitsland direct terug naar Zuid-Amerika. ‘Dit toont de ware aard van de Denen,’ brieste Pinto de Caña na een noodlanding nabij het vliegveld van Mataquintos in Managuay (foto). ‘Met onze Toepolev is niets mis. Het is zeven jaar geleden nog opgelapt met delen uit de beste Antonov-showmodellen.’ De minister vermoedt een dieperliggende oorzaak. ‘De Denen zijn uit op de Belvinas-eilanden, dat is helder. Maar daar zullen ze oorlog om moeten voeren.’
De Belvinas-eilanden, op 3000 kilometer van het door land ingesloten Managuay, is Ecuadoriaans grondgebied. Managuay viel de eilanden binnen in de jaren 30 van de vorige eeuw, waarmee het de rampzalig verlopen Taco-oorlog ontketende. Daarin verklaarde het land de oorlog aan vijf verschillende buurlanden tegelijk en verloor vervolgens tweederde van zijn grondgebied.
Geplaatst op

Wielrennen: de strijd der dopinggiganten

Het peloton rijdt om 12:15 uur langs het luxueuze Golden Papaya Hotel in Mataquintos,  tevens gedurende drie weken het verblijf van het bestuur van de Managuayaanse wielerbond

MATAQUINTOS – Bij de aanvang van de Ronde van Managuay, vandaag om twaalf uur, luidt de vraag: welk laboratorium zal de beste renners voortbrengen?

Al voor de eerste etappe, van hoofdstad Mataquintos naar San Diego, gaat de aandacht vooral uit naar de ploegen van de drie grote geneesmiddelenfabrikanten: Team Pfizer, Team GlaxoSmithKline en Team Roche. De drie besloten afgelopen week pas om deel te nemen aan het Zuid-Amerikaanse wielerevenement, met als belangrijkste reden de mogelijkheid om nieuwe stimulerende middelen uit te testen. Of, in de woorden van een van de farmaceuten, die anoniem wil blijven: ‘Wat hier een interessant medisch experiment is, is in ons eigen land een gevangenisstraf van twintig jaar.’

RONDkijken
Mataquintos – San Diego (107 km)
Het peloton scheert vandaag langs de kroeg Don Pablo in hartje Mataquintos, dat door velen wordt geroemd om zijn lauwwarme pils van eigen fabrikaat. Critici benadrukken echter de pure luiheid die eigenaar Pablo de glazen doet volpissen.

Geplaatst op

‘Vrouwenkiesrecht Saoedi-Arabië slecht idee’

Koning Abdullah van Saoedi-Arabië deed zondag een voorstel inzake vrouwenkiesrecht

MATAQUINTOS – Deskundigen in het staatsrecht noemen het gisteren gelanceerde plan om vrouwen in Saoedi-Arabië kiesrecht te geven ‘desastreus’.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat desbetreffende deskundigen afkomstig zijn uit Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika, en allemaal deel uitmaken van de denktank ‘Democracia? No, gracias’. Kolonel Carlos Ayala, lid van de denktank: ‘Vrouwen zijn emotioneel instabiele wezens die je tegen zichzelf in bescherming moet nemen. Ik wil niet te paniekerig klinken, maar als Saoedi-Arabië vrouwen kiesrecht geeft, ondergaat het land per direct de Apocalyps. Ik bedoel: ze kunnen niet eens autorijden.’

Ayala roemt ‘de Derde Weg’, het Managuayaanse model van democratie. In Managuay stelt een militaire commissie kieslijsten samen voor het parlement waaruit het staatshoofd, generaal Jamón, een selectie maakt. Het parlement heeft slechts een adviserende rol. Ayala: ‘Bij ons heerst tenminste échte gelijkheid: vrouwen mogen niet stemmen, maar mannen ook niet.’

Geplaatst op

Boyband Los Cojones herenigd

Persfoto van Los Cojones anno 2010

SAN PEDRITO – De Managuayaanse muziekformatie Los Cojones, die in de jaren negentig furore maakte in heel Latijns-Amerika, gaat weer optreden. 

De hereniging van de vier hartenbrekers van weleer begon bij een toevallige ontmoeting van voormalig leadzanger ‘Didi’ Vaffanculo met ex-bassist ‘Nono’ Chulango. ‘Nou ja, toevallig,’ lacht Didi, op straat in San Pedrito. ‘Ik moest verhuizen van blok C naar blok D van het Monstro [de plaatselijke penitentiaire inrichting, red.], en daar maakte Nono de dienst uit.’ Tijdens hun gewelddadige uitbraak besloten de twee om weer te gaan zingen.

Didi bestrijdt dat het de bandleden alleen om geld te doen zou zijn. ‘We treden op uit puur artistieke overwegingen,’ stelt de voormalige superster, terwijl hij zich buigt over een vuilnisbak bij een vestiging van kipknotsenrestaurant El Pollo Loco. ‘We genieten ervan om weer samen te werken.’ Details over de aanstaande tournee zijn nog niet bekend vanwege onenigheid over de te spelen nummers en de verdeling van de vrouwelijke fans.

Los Cojones maakte furore met hits als ‘Es un chihuahua en tu bolsillo (o te gusta encontrarme)?’ (‘Is dat een chihuahua in je broekzak (of ben je gewoon blij me te zien)?‘), ‘Eres la mantequilla sobre mi panocha’ (‘Jij bent de boter op mijn maïskolf‘) en ‘Dígame gracias por eso techo de chapa ondulada (cariño)’ (‘Zeg dan bedankt voor dat golfplaten dak (schatje)’).

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: De Manca’s

Manca-ruïne in de Andes

Vanaf het rotsplateau wijst Tica in de verte. ‘Yanan Manca!’ Op onze wandelschoenen snellen we naar haar toe. Zien we dan eindelijk de legendarische hoofdstad van het Manca-volk? ‘Daar,’ zegt Tica. We knijpen met onze ogen. ‘De Grote Tempel. Achter de IKEA.’ Warempel: achter de in aanbouw zijnde vestiging van de Zweedse meubelgigant priemt een torentje uit. Een bouwvakker heeft Tica in de gaten gekregen. Hij grijpt in zijn kruis. ‘Hola guapa!’

De Manca’s zijn voor Managuay wat de Inca’s voor Peru zijn en de Azteken voor Mexico: een glorieus verleden. Op het toppunt van hun macht heersten zij over een groot deel van Zuid-Amerika. Toch zijn er ook verschillen. De Manca’s vonden bijvoorbeeld wél het alfabet uit, maar schoven het weer opzij omdat schrijven ‘voor homo’s’ zou zijn.

Liever besteedden ze hun tijd aan het hoogtepunt van hun beschaving: gruwelijk, maar hoogst origineel wapentuig. Neem de cuenca: een bom van palmbladeren, vol gloeiend hete bananenpap, die uiteenspatte bij een voltreffer. El cóndor loco was een dronken gevoerde gier die achter vijandelijke linies werd losgelaten en daar dood en verderf zaaide met golven van braaksel en gal. Denk ook aan de binnenzakchihuahua, een uitgehongerd hondje dat tijdens vredesonderhandelingen opeens richting de nek van de vijand werd gegooid.
Al deze inventiviteit voorkwam overigens niet dat de drie miljoen trotse Manca’s, kort na de komst van de Spanjaarden in 1504, bijna waren uitgeroeid door Europese ziektes als oorpijn, loopneus en jeuk.

‘Aan de kant, gringo!’ brult iemand vanuit zijn shovel, die zeshonderd jaar oude Manca-sculpturen op een hoop veegt. Yanan Manca wordt toegankelijk gemaakt voor toeristen, en daar horen behalve ruïnes ook een meubelboulevard, een goederenspoorlijn en een Manca-themapark bij. De wereldberoemde Grote Tempel blijft echter bereikbaar – links achter de hoofdpoort van Mancaland, naast de herentoiletten.
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Conrado Blanco

Geplaatst op

Snowden wijst asiel in Managuay af

Een spandoek ten faveure van Edward Snowden
in Hong Kong, Snowdens vorige vluchthaven

QUITO – Edward Snowden heeft politiek asiel in de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur Managuay afgewezen. Buurland Ecuador wordt waarschijnlijk de nieuwe thuishaven van de Amerikaanse klokkenluider.

Dat heeft de Ecuadoriaanse ambassadeur in Rusland, Patricio Alberto Chávez Závala, verteld in een televisie-interview. Chávez had zondagmiddag op de luchthaven van Moskou een ontmoeting met Snowden, maar werd daarbij herhaaldelijk gehinderd door een geheim agent uit Managuay. ‘Ik had die man al vijf keer langs zien lopen,’ zei Chávez. ‘Eén keer deed hij alsof hij zijn veter moest strikken. Toen legde hij heel opvallend zijn visitekaartje naast de voet van Snowden.’

Niet veel later nam de geheim agent plaats aan het tafeltje naast Chávez en Snowden. Chávez: ‘Dat deed hij heel stilletjes. Maar toen de ober kwam, ontstond er een kleine scène omdat hij weigerde om iets te bestellen, maar toch wilde blijven zitten. Het was nogal genant. Daarna bleef hij naar Snowden staren en sisgeluidjes maken. Het was overduidelijk dat hij Snowden naar Managuay wilde halen, maar een echt aanbod heeft hij niet gedaan. Wel stak hij, toen Snowden en ik dieper ingingen op de mogelijkheid van politiek asiel in Ecuador, een Managuayaans boekje met een blote vrouw boven zijn tafel uit, trok zijn wenkbrauwen op en knipoogde. Snowden schudde toen met zijn hoofd.’

De Managuayaanse minister van Defensie, generaal Bernardo Moto y Tomo, wil het verhaal van de Ecuadoriaanse ambassadeur niet bevestigen, maar geeft wel toe dat hij een ‘speciale elitespion’ in Rusland heeft zitten. Moto y Tomo zegt het te betreuren dat Ecuador, na Julian Assange van Wikileaks, nu weer een prominente politieke vluchteling heeft binnengehaald. ‘Wat is er mis met Managuay?’ vraagt hij zich af. ‘Ooit was ons land hét toevluchtsoord voor in de verdrukking geraakte buitenlanders.’ Vermoedelijk doelt de minister hiermee op de grote aantallen nazi’s die na de Duitse nederlaag in 1945 hun weg naar Zuid-Amerika vonden, alsmede op tijdelijke verblijven van leden van terreurorganisaties als de IRA, de ETA en de Italiaanse Rode Brigades. ‘Maar laten we eerlijk zijn,’ geeft de minister toe, ‘dat was de crème de la crème.’

Geplaatst op

Vakantieboekspel: de tiende winnaar!

Het album Tropical Gangsters van Kid Creole & The Coconuts

De vraag van het tiende Vakantieboekspel was: wat is het Managuayste lied? Wel, dat hebben we geweten. Ziehier de top 10 van de Managuayste platen ooit! De beste inzendingen zijn erin verwerkt, en de nummer 1… wint een exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek.

10. Easy lover – Phil Collins en Philip Bailey
9. Tequila sunrise – The Eagles
8. Mambo no. 5 – Lou Bega
7. Adieu, mein kleiner Gardeoffizier – Robert Stolz
6. Ticket to the tropics – Gerard Joling
5. We no speak Americano – Yolanda Be Cool
4. Follow the leader – The Soca Boys
3. Gangbang style – Manti Mantilopez *
2. Eins Zwei Polizei (Drei Vier Grenadier) – Mo-Do
1. I’m corrupt – Kid Creole and the Coconuts

Gefeliciteerd, Kid Creole! Door je eigen nummer toe te sturen, heb je een exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek gewonnen, dat op vrijdag 17 mei officieel verschijnt. Hoera!
Een eervollle vermelding is er voor Eelco Ligtvoet, die met zijn ‘Eins zwei Polizei’ net naast de winst greep. Hou vol, jongen.

Begin maart volgt Vakantieboekspel nummer elf – het een na laatste. Doe mee!

* Ingezonden door Frank V. Sorry Frank, maar we konden de bijbehorende videoclip niet vinden. Het lied zelf ook niet, trouwens.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Boliviahaatdag

Mensen uit Bolivia (of Managuay, dat is hier niet duidelijk)

Juan (16) tekent een grote J op het rotsblok. ‘Zo, deze plek is van mij.’ Hij is de enige niet: twee dagen voor de vrijmarkt hebben tientallen mensen zich een stuk van het rotsplateau toegeëigend met letters en lijnen. Een paar meter verder houdt een man op een stretcher zijn plekje bezet. Juan: ‘Boliviahaatdag. De mooiste dag van het jaar.’

Afgelopen zondag was het zover. Op Boliviahaatdag, een officiële vrije dag, geven de Managuayanen publiekelijk uiting aan hun ongenoegen over aartsvijand Bolivia, het buurland waar de poncho’s altijd net iets kleuriger zijn, de panfluiten net iets groter en de cocabladeren net iets voller van smaak.

De politiek doet volop mee. Er zijn anti-Boliviaanse wetten, zoals de Ponchowet (sinds 2012 geldt een poncho als wapen, zodat een Boliviaan die een Managuayaanse vrouw aanspreekt, opgepakt kan worden voor ‘pronken met naderende verkrachting’), maar ook openlijk anti-Boliviaanse volksvertegenwoordigers.

Het bekendste voorbeeld is Paco Tornado van de extreem-rechtse PPP (Partij voor Paco). Tornado verwierf internationale bekendheid met zijn propagandafilm Flauta, waarin hij teksten uit de Boliviaanse grondwet combineerde met beelden van een brandende panfluit. Volgens hem is Bolivia geen land, maar een ‘fascistische ideologie.’ In Nederland levert die uitspraak meestal een vergelijking met Geert Wilders op, maar dat is niet terecht. Immers, de PPP bezet slechts twee zetels in het parlement, waarvan één voor Tornado’s moeder, en naar de politieke ambities van moeder Wilders is het vooralsnog gissen.

Op het rotsplateau daalt de schemering neer. Juan sluit zich aan bij een groepje dat blijft overnachten. ‘Viva Managuay!’ proosten ze even later, staand bij een vuurkorf. Een verdwaalde lama komt zich warmen, panfluitmuzikanten zetten ‘El condor pasa’ in, de man op de stretcher wikkelt zich in een poncho. Het lijken potdikkie wel Bolivianen.
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Maurizio Costanzo/Flickr.com