Berichten

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Eindejaar

Vreugdevuur in San Cristóbal, 31 december 2012

Ramira (17) rookt doodgemoedereerd een shaggie op het plein van San Cristóbal, een stadje in de Managuayaanse Andes. Vriendin María (18) veegt met anderen de restanten van het nieuwjaarsvuur bijeen. Elke keer als deze haar een nagloeiende stoelpoot of speelgoedbazooka toeslingert, duikt Ramira opzij. ‘Gevaarlijk? Welnee,’ lacht ze. ‘Iedereen heeft hier derdegraads brandwonden in januari.’

Jaarwisselingen in Managuay zijn berucht. Het patroon is dit: met Oud en Nieuw vallen honderden doden en gewonden, de politie blijft op haar post en in de ochtend verklaart de Staatsgezondheidsdienst dat alles rustig is verlopen. Zo ook dit jaar. De werkelijkheid is echter anders: metropool Mataquintos snoof tot het ochtendgloren, in het jungleachtige noorden slingerde men naakt aan lianen en op de pampa’s van het zuiden vonden weer de met drank overgoten lamarodeo’s plaats. En in de Andes, in het westen, streefde elk plaatsje naar het hoogste vreugdevuur. 

Dit jaar streek San Cristóbal met de eer: de vlammen reikten wel 21 meter hoog. Het resultaat van gemeenschapszin, stelt Geraldo Puños (59), een van de vegers op het plein. ‘Aan de brandstapel draagt iedereen zijn steentje bij,’ zegt hij. ‘Een oud kastje, een stoel.’ Zelfs de overheid deed mee: de Immigratiedienst doneerde zevenhonderd in beslag genomen panfluiten van illegale Bolivianen, en één beenprothese.

Het vreugdevuur is simpelweg een traditie in San Cristóbal. Na middernacht vormen de mannen uit het stadje een kring en dansen er zo dicht mogelijk tegenaan. Wie als eerste zijn snor schroeit, krijgt – behalve rode blaren in zijn gezicht – de unieke kans om de nacht door te brengen met een scholiere naar keuze.

Ramira lacht: afgelopen maandag was zij zo’n scholiere. ‘Ik wist van toeten noch blazen, ik vond er niks aan. Toen hij zijn vriendengroep ging halen, ben ik hem snel gepeerd!’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Cabaretfestival blijft slachtoffers eisen


SAN LUÍS – Het Festival Cabaret de las Pampas, het grootste humorfestival van Managuay, blijft slachtoffers eisen. Zondag overleed het herenkwartet Don Quichoque halverwege zijn auditie door een spervuur van flessen rum. De barman van dienst was ‘even buiten roken’.

Aangezien het rookverbod in Managuay zelfs in de politiekantine van Mataquintos wordt genegeerd, bestaat het vermoeden dat de man met opzet zijn drankenkast heeft opengesteld om zo critici van Don Quichoque van munitie te voorzien. Het doorgaans goed gewapende publiek was aan het eind van de middag door zijn voorraad kogels heen geraakt, maar wilde zich niet de kans ontnemen om zijn mening over het cabaretensemble kenbaar te maken. Don Quichoque overleed tijdens het nummer ‘Op een ventweg reed een vent weg’.
De jury van het Festival Cabaret de las Pampas noemt in zijn rapport Don Quichoque ‘een formatie om rekening mee te houden’, maar betreurde dat ‘weer niemand de krant had gelezen’.
Geplaatst op

Couleur locale: Het stadion van Los Impotentes

Los Impotentes, de voetbalclub van San Luís, staat voor lekker eten. Van oudsher stromen de toeschouwers tijdens de rust het stadion uit om een snelle snack te halen bij een van de vele kraampjes.
Sinds twee jaar echter komen de resultaten van de ploeg overeen met de clubnaam, en is het eetgedrag veranderd: de snack is een maaltijd van anderhalf uur geworden, plus een kwartier pauze, en daarna gaan alle fans weer naar huis.

Foto Rogelio de la Sierra

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Muziekrecensies

De Nederlands-Managuayaanse volkszanger
Cor Favor brengt wéér een plaat uit

Uit het illegale Managuayaanse muziekblad Oreja: recensies van nieuwe platen!

Las Rosas del Brezal – ¡Qué país! *
Las Rosas del Brezal wordt vaak collaboratie met de militaire junta verweten. En oké, tijdens de launch party in het parlement loofden politici het rebelse gehalte van de punkband, maar zijn de liedjes ook slecht? Antwoord: ja. ‘De Pampabrigade’ (‘Wij eten gras en gordeldier/ was onze generaal maar hier’) is qua melodie nog te hebben, maar ‘Het stinkt hier… naar ambitie’ en de hit ‘De junta is best oké’ zijn ronduit onuitstaanbaar.

Los Managuayos – Flauta de Pan XIX ***
Hoera, de nieuwe Los Managuayos! De panfluitprinsen hebben schijt aan conventies, en daarom klinkt deze editie van Flauta de Pan weer precies zoals de vorige achttien. Never change a winning team, want er zijn maar weinig muzikanten die je zowel in de jungle als in de Andes het gevoel kunnen geven dat je in een lift staat.

Cor Favor – Un aguardiente *
De zanger met de lolligste artiestennaam sinds Tony Tortilla durft het aan om wéér een plaat af te scheiden. U kent het niveau van de Nederlander inmiddels, maar toch willen we even kwijt dat het titelnummer ‘Un aguardiente’ een vertaling is van een Nederlandse hit die ‘Pikketanussie’ heet. Een snelle blik in het woordenboek leert dat pik ‘penis’ betekent en anussie… afijn.

Cuarteto Chico Malsueño – Basilisco loco *****
Je onderscheiden binnen de Zuid-Amerikaanse jazztraditie is niet makkelijk, zeker niet als je optreedt met een groene basilisk aan een koordje. Chico Malsueño lukt het. Zijn opgewekte grooves, de episch opgebouwde postrock-crescendo’s en de onwijs te wauwe lyrics sleuren je mee in een bedwelmende trip waaruit je wakker wordt met slechts één doel: ook zo’n basilisk kopen – en wel nu.
Roger Abrahams

Foto Rogelio de la Sierra/ Guillermo del Barrio

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Vrouwen ontvluchten pampadorp om Casanova


SAN CRISTÓBAL DE LAS PAMPAS – Het dorp San Cristóbal de las Pampas, in het zuiden van Managuay, is gisteravond door alle vrouwelijke bewoners tegelijk verlaten. Aanleiding is het vertrek van een rondreizende Casanova die naar de naam Carlos luistert en ‘gevangen’ zou zitten ‘in zijn eigen cliché’.

Volgens getuigen arriveerde Carlos, gekleed in een zwarte cape en strakke zwarte broek en altijd voorzien van een rode roos tussen de tanden, woensdag lopend in het dorp, begeleid door een Spaanstalige voice-over. Binnen twee uur smeekten 27 vrouwelijke bewoners hem om hen mee te nemen. De resterende 32 volgden na Carlos’ openbare serenade op het dorpsplein over de chichi-tor, een eenzaam kevertje.
Het is niet bekend waarheen de mysterieuze hartenbreker gevlucht is. Wel zou hij hebben gezegd dat hij ‘er niks aan kon doen’, omdat hij ‘gevangen zit in zijn eigen cliché’ en het ‘nu eenmaal altijd zo gaat’. Carlos: ‘Overal waar ik mijn keel laat gloeien, smelten de vrouwenharten.’ Dit zei hij terwijl over de pampa’s rende, achtervolgd door een uitzinnige meute van 59 vrouwen in alle leeftijden. Op mysterieuze wijze klonk er gitaargetokkel door de avondlucht. Het was volle maan.
Geplaatst op

Bijten in het voetbal: heel normaal

Wij schorsen Ajacied Luís Suarez ervoor, maar in het Zuid-Amerikaanse voetbal geldt bijten als een normale verdedigingstactiek. Sterker nog: in Managuay zou het hapje van Suarez van afgelopen zaterdag slechts als het begin worden gezien van een verdedigende beweging. Hier volgen drie basistechnieken in het Managuayaanse voetbalbijten:

1. La dentellada – De eenvoudigste beet. Hierbij openen de kaken zich, waarna zij zich sluiten op het vel van de tegenstander. Type-Suarez.

2. La rasgadura – ‘De scheur’. Hierbij bewegen tijdens een beet de kaken met een plotselinge ruk opzij, waardoor de opperhuid licht inscheurt en de zwakste bloedvaatjes knappen.

3. La destrucción – Lijkt op 2, maar de plotselinge ruk is zo heftig dat de tegenstander van de grond komt en bij voorkeur met zijn voeten boven de schouders van de bijter uitkomt. Deze probeert intussen om zijn kaken zo stevig mogelijk op dezelfde plaats te houden, zodat de tegenstander niet door het bijten, maar door het gewicht van zijn eigen, weer naar de grond terugvallende lichaam vanaf de beetplek tot het dichtstbijzijnde gewricht wordt opengereten. De bijnaam van deze techniek is ‘Goedemiddag schoonmoeder’.

Bovenstaande bijttechnieken worden overigens niet alleen in het voetbal, maar ook in andere takken van sport toegepast, zoals de politiek.

Geplaatst op

Shoping Mall Las Vegas geopend!

Gisteren was het eindelijk zover: Shoping Mall Las Vegas is geopend! U kon genieten van de openings braderie (foto), die druk bezocht werd, en ook na het schiet incident was het nog heel gezelig (Diego is inmiddels weer op borgtocht vrij. De politie heeft toegezegd om in de loop van 2011 misschien camera’s te platsen).

Dat betkeent veel goeds! Dus kom naar Shoping Mall Las Vegas! Wij hebben 250 m2 winkelopervlak (waarvan 37 m2 met vergunning!), met 7 enchiladarestaurants, 3 tacorestaurans, 8 burritorestaurnats, 4 fajitarestaurants en 29 tequila shops. De boekhandel heeft helaas afgezegd, maar in plaats daarvan opent schietbaan ‘Pistola!’ zijn deuren. Kom langs!


Wij zien u graag, in Shoping Mall Las Vegas!

Met vriendelijke grot,

Winkeliersvereniging Shoping Mall Las Vegas

Geplaatst op

Staatshoofd brengt Nieuwjaar door in sloppenwijk

Sloppenwijk Manguinhos, waar de Braziliaanse politie vorig jaar nog een inval deed

RIO DE JANEIRO – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, heeft de jaarwisseling moeten doorbrengen in een sloppenwijk in Rio de Janeiro.

Het gaat om Manguinhos, de gewelddadigste favela van de stad. Dat heeft de Managuayaanse generaal Popo de Mierda, een reisgenoot van Jamón, vanochtend telefonisch bevestigd. Jamón wilde met enkele getrouwen Nieuwjaar vieren in Afrika, maar in de haven van Rio de Janeiro plukte de douane het gezelschap van de boot vanwege vervalste papieren. Popo de Mierda: ‘Iemand moet ons hebben verlinkt. Onze dekmantel was waterdicht.’ Jamón reisde door Brazilië als bossanovalegende Antônio Carlos Jobim. Jobim overleed in 1994.

Net na hun aanhouding kregen de generaals echter hulp van twee Managuayaanse immigranten. Dezen leidden de douanebeambten af met behulp van – Popo de Mierda zegt het met enige verbazing – ‘een vrouw zonder snor.’ Daarna loodsten zij hen naar wat een ‘vrijstaande woning’ in een ‘levendige volkswijk’ zou zijn, waar de twee een ‘in- en verkoopbedrijf’ runden. Het bleek echter te gaan om een hut met golfplaten dak in de levensgevaarlijke sloppenwijk Manguinhos, waar het immigrantenduo zich de drugsbendes van het lijf hield door hun regelmatig van ontvoerde vrouwen te voorzien. ‘En het dak lekt ook nog,’ klaagt Popo de Mierda.

In Managuay is niets bekend over het beschamende voorval. Staatskrant El Tiempo meldt dat generaal Jamón van een welverdiende vakantie geniet in Brazilië, ‘waar de vrouwen bikini’s van kunststof dragen in plaats van uit oude poncho’s geknipte, lange onderbroeken gemaakt van heilzaam, schurend jute.’

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Troonwisseling

Jorge Zorreguieta (r) naast juntaleider Jorge Videla

‘Máxima?’ Marco Cortes (28) schudt zijn hoofd. Zijn broer Rico (31): ‘Jawel, dat is die van “buurman, wat doet u nu”!’ We complimenteren Rico met zijn kennis van Nederlandse filmklassiekers uit de jaren tachtig, maar vertellen hem dat de dame in kwestie Tatjana heet, en niet Máxima. Rico kijkt teleurgesteld. ‘Dan geef ik het op.’

De koningin der Nederlanden is vanaf dinsdag een Argentijnse, maar in Managuay kent men haar amper. Argentijnen staan hier bekend als arrogante en verwijfde cappuccinodrinkers, en die kun je beter op afstand houden. De uitzondering: Jorge Zorreguieta, Máxima’s vader. De oud-minister uit de tijd van de Argentijnse dictatuur (1976–1983) geldt in Managuay als een gerespecteerd politicus.

Menig Managuayaan denkt met weemoed terug aan de tijd dat niet alleen zij, maar ook de buurlanden door militaire junta’s werden aangestuurd. Een periode van internationale solidariteit, geïllustreerd door een vrij verkeer van politieke gevangenen: die konden worden gearresteerd in Asunción (Paraguay), gemarteld in Mataquintos (Managuay) en bij Montevideo (Uruguay) in de Atlantische Oceaan geworpen.

Ook Argentinië deed mee, maar of Zorreguieta als minister van Landbouw van de dodenvluchten heeft geweten? Nee, zei generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, onlangs in een interview. Jamón herinnerde zich een brief van zijn oude penvriend: ‘Dan schreef hij geërgerd: “Ik presenteerde een mooi plan voor de export van steaks, maar toen zei de minister van Nationale Defensie: ‘Dat gaat niet, alle vliegtuigen zitten al vol.’ Iedereen begon te lachen. Waar sláát dat toch op?” O o, die Jorge, dacht ik dan.’

We komen aan onder een brug, waar Marco en Rico wonen sinds vorig jaar hun appartementencomplex werd gesloopt voor een nieuw winkelcentrum. ‘Jullie hebben het maar goed,’ lacht Rico, terwijl hij een fles rum tevoorschijn tovert. Marco neemt een slok en wijst om zich heen. Lachend: ‘Geen woning, geen kroning!’
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Dichten olielek mislukt door Managuayanen

Het boorplatform Deepwater Horizon kort na de ontploffing op 20 april.

NEW ORLEANS – De zoveelste poging van BP om het olielek in de Golf van Mexico te dichten, is mislukt door illegale immigranten uit Managuay. Op de golfballen die het oliebedrijf in de lekke buis pompte, kwamen vier diepzeesnorkelaars naar boven drijven .

Ook andere zware materialen waarmee BP in de operatie ’top kill’ de buis probeerde te verstoppen, trokken onderzeese dieven aan. Twee kilometer van het gezonken boorplatform werd een man aangetroffen op een vlot van gescheurde autobanden, afkomstig van BP en bedoeld om het lek te dichten. De man identificeerde zichzelf als ‘Diego de Pinto, van sloopbedrijf Caramba uit New Jersey’. BP heeft wel boorvloeistof in de buis kunnen spuiten, al zwommen tijdens die actie zeven mannen rond het lek, met ingehouden adem en een jerrycan in de hand.
Managuayanen in het buitenland staan bekend om hun vindingrijkheid. Bij de aardbeving in Chili van februari kwamen hulpverleners in de file terecht door de talloze, met brokstukken volgeladen busjes, op weg naar bouwplaatsen in Managuay.
Geplaatst op

Club van dictators betreurt opstanden

Robert Mugabe, leider van Zimbabwe

HARARE – De belangenvereniging van dictators, Krachtige Leiders United, heeft zich tijdens haar jaarlijkse golfweekend uitgesproken tegen de recente opstanden in Egypte en Managuay.

Gastheer en voorzitter Robert Mugabe (Zimbabwe) noemde de chaos in Egypte ‘tot daar aan toe’, maar betreurde de snelle toezeggingen aan demonstranten: ‘Zorgvuldig beknotte vrijheden worden in één keer teruggegeven. Zonde.’ Kim Jong-Il (Noord-Korea) vond het ‘jammer’ dat Hosni Mubarak wordt geraakt in ‘de drie p’s van een stabiele dictatuur: persoon, politiek, en portemonnee.’

Na de openingsbijeenkomst gingen de dictators op zwerverjacht in de sloppenwijk rondom het conferentieoord, een luxueus golfresort aan het Kariba-meer. De generaals Jamón (Managuay) en Than Shwe (Myanmar) zegden af, Loekasjenko (Wit-Rusland) arriveerde iets later in verband met een uitgelopen foltering.