Generaal Jamón wint tv-debat


MATAQUINTOS – In een buitengewoon saai tv-debat is generaal Jamón, zoals verwacht, gisteren als winnaar uit de bus gekomen. De vier uur durende tv-uitzending liet het Managuayaanse staatshoofd als vrijwel enige spreken.

Presentator Oli Mungo Chávez introduceerde, na een kort welkomstwoord, zwetend de generaal, waarna een langdurig applaus losbarstte. Daarop nam Jamón het woord en richtte zich ruim drie uur en drie kwartier lang tot de natie. De enige interruptie kwam na drie uur en twintig minuten van de liberale leider Marco Ruteño, die naar het toilet moest.
 

Het was het enige spannende moment van het debat: Jamón reageerde als door een wesp gestoken en eiste dat Ruteño zijn blaas beheerste ‘als een man’. Tevens bleek met deze interruptie dat alleen de microfoon van Jamón echt was, en die van de vier politieke leiders van opgesteven papajapulp. Ruteño verliet huilend de studio.    

Het laatste kwartier van de uitzending was bedoeld voor debat tussen de overgebleven politici, maar door gebrek aan geluidsversterking, en een reclameblok van elf minuten, kwam dat nauwelijks uit de verf.

Overigens zijn de politieke partijen in de militair-democratische republiek Managuay het op vrijwel alle fronten eens. Politici strijden voor hun eigen hachje tijdens de campagne voor de algemene benoemingen van 9 juni aanstaande. Dan deelt generaal Jamón het nieuwe parlement in.

Traditionele ‘Rede tot de Natie’ van Jamón


MATAQUINTOS – Generaal Jamón heeft om drie uur vannacht (Nederlandse tijd) zijn jaarlijkse Rede tot de Natie uitgesproken. Na afloop volgde de traditionele executie.

Jamón roemde het feit dat Managuay het vierde jaar van zijn militaire dictatuur ingaat. ‘Nog nooit was ons volk zo hoopvol, ordelijk en gedecimeerd,’ zei hij, en maakte een knik van dankbaarheid richting soldaten in het gelid. De toekomst gloort volgens Jamón met name in de technologische sector. Daarmee doelt hij vermoedelijk op de kaping, drie uur eerder, van een vrachtschip met 400.000 iPads door de Managuayaanse douane.
De executie was op aandringen van mensenrechtenorganisaties zo humaan mogelijk gehouden. Zeven misdadigers kregen daarom niet langzaam vloeibaar lood in hun keel gegoten, maar in één keer.
Jamón hield zijn toespraak gelijktijdig met Barack Obama’s State of the Union om zo kijkers bij zijn Amerikaanse collega weg te trekken. Dit is alleen gelukt bij de Managuayaanse diaspora. Die bestaat voornamelijk uit prostituees en heeft toch de hele dag de tv aan.

Hulp aan illegalen in Managuay al lang strafbaar

Illegale Boliviaanse jongeren in een Managuayaans kinderdetentiekamp

MATAQUINTOS – Het kabinet-Rutte wil illegaal verblijf in Nederland strafbaar stellen. In Managuay is dat al langer het geval.

Door Jens Mikkelsen

Martiro Delcampo, hoogleraar militair strafrecht aan de universiteit van Mataquintos, welke straf staat er op illegaal verblijf in Managuay?
Juridisch gesproken: onze regering kiest voor zero tolerance inzake illegale buitenlanders.

En normaal gesproken?
De kop eraf en uitzetten.

Ze krijgen de doodstraf, en worden dan ook nog eens uitgezet?
Tja, een illegale buitenlander mag hier niet blijven. Of hij dood is of levend doet daar, strafrechtelijk gezien, niet aan af.

Dus in feite dumpt de regering-Jamón lijken in het buitenland.
Dat zeg ik niet. Dat is iets tussen de regering, de piloten van de nationale luchtvaartmaatschappij en de Atlantische Oceaan.

Hoeveel buitenlanders wonen er eigenlijk illegaal in Managuay, schat u?
(lacht) Het zijn er niet zoveel. Alleen een paar Bolivianen zijn er gekomen, meer niet.

Tja, Nederland kom je makkelijker binnen, denk ik zo.
(fluistert) Hoeveel zou me dat kosten?

Ook miljardairs Managuay geven fortuin weg

Het logo van de actiegroep Alcoholisten uit de Anonimiteit

MATAQUINTOS – In navolging van hun Amerikaanse evenknieën Bill Gates en Warren Buffett hebben gisteren ook enkele Managuayaanse miljardairs beloofd een deel van hun fortuin te schenken aan goede doelen.

Zo doneert Ezequiel Amalfetti, de oprichter van uniformenfabrikant Guapo Papi, een bedrag ter waarde van 300 miljoen euro aan het persoonlijke fonds van generaal Muchacho, ‘Help mijn dochter aan goede schoenen voor haar bruiloft’.
Tequilatycoon Alonso Ruíz Romba verdeelt 500 miljoen over de actiegroep Alcoholisten uit de Anonimiteit, de Nationale Federatie van Agavetelers en zijn grootste inkomstenbron, de Vakbond voor spoorwegpersoneel.

Manuel Carracha Mutuletti van landmijnenverwijderingsbedrijf Bomba! zegde toe om 750 miljoen euro te storten in het Fonds van de Nationale Strijdkrachten van Managuay.
Een van de rijkste vrouwen van het land, lapdancer Joyce ‘Cascanueces’ Calderón, geeft 250 miljoen aan de Educatiegroep voor Etiquette in Erotische Horecagelegenheden (een onderafdeling van de Managuayaanse Vereniging van Huivrouwen).
Bendido Zueño, de voorzitter van de Managuayaanse toepvereniging, twijfelt met 475 miljoen vrij te besteden euro’s nog tussen de kaartclub van beulen in het leger ‘Ik Sla Er Zeven’, het Comité Afschaffing Slavenarbeid Nee! en de Pleitbezorgers Voor Hygiënische Of Dan Toch Op Zijn Minst Minder Ranzige Peeskamers.

Kandidaat-paus Managuay gooit hoge ogen

Een politieagent helpt bij het klaarzetten van de roulettetafel

MATAQUINTOS – Kardinaal en kandidaat-paus Angelino Armando Caramel heeft gisteren hoge ogen gegooid. Het hoofd van de rooms-katholieke kerk van Managuay vermaakte zich na de zondagsmis met het dobbelspel Craps in een illegaal casino.

Caramel gooide tijdens zijn vier uur durende bezoek maar liefst driemaal 11 bij de eerste worp. Volgens de regels van het spel verdiende hij daarmee, en alle spelers die op hem hadden gewed, drie keer éénmaal zijn inzet. De kardinaal zette de hele middag niet lager in dan 200 miljoen Managuayaanse peso, zo’n 10.000 euro. Gewoonlijk speelt hij vals door zijn zwaarbewapende Peruaanse Garde in te schakelen, maar ditmaal hadden zowel de Garde als de regeringstroepen die het casino exploiteren hun semi-automatische wapens bij de deur achtergelaten.

Hoewel een peiling onder Nederlandse geestelijken zaterdag aangaf dat zij het tijd vinden voor een paus uit Zuid-Amerika, dicht vrijwel niemand Caramel grote kansen toe. De Managuayaanse kerk ligt onder vuur vanwege beschuldigingen van seksueel misbruik, en Caramels bijnaam luidt ‘de hete tabberd’.

Cultuur: de maandag

Een boomkonijn (chinchilla)

De maandag neemt van oudsher een belangrijke plaats in in de Managuayaanse cultuur. Hier enkele voorbeelden.

  • Op maandag 23 januari 1505 liet voor het eerst een Spaanse ontdekkingsreiziger, Don Camilo del Ponte, zijn gezicht zien in een indianennederzetting in het huidige Managuay. Op dinsdag 24 januari 1505 bewerkten de indianen dat gezicht met 57 speren en spietsen Don Camilo’s hoofd op een mintgroene cactus.
  • Jeremy Fuentes, de winnaar van The Voice of Managuay 2010, werd 21 jaar geleden geboren op een maandag. In de 163ste variant op het tv-talentenjachtformat moesten deelnemers het geluid van een inheems dier imiteren, en Jeremy pakte de jury in met een bronstig boomkonijn (‘Wenggg-skriii-OET!’ – foto).
  • Op maandag rusten de Managuayanen uit van het overigens maar mondjesmaat gebrachte kerkbezoek op zondag, en bereiden zij zich voor op de siësta van dinsdag door middel van een ongeveer net zo lange siësta (van circa 9:00 uur tot 17:00 uur).
  • Het woord voor maandag (‘lunes’) wordt door Managuayanen gewoonlijk verkeerd gespeld als ‘lunis’, ‘luns’ of ‘lunez’. Maar meestal schrijven zij het helemaal niet, omdat zij analfabeet zijn.

Couleur locale: het toilet


Veel Nederlanders denken dat een toilet in Managuay een vieze, onhygiënische bedoening is, maar niets is minder waar. Ziehier een keurige wc van een keurige Managuayaanse familie ergens op het platteland. Het porselein is gepoetst, de spiegels hangen aan de muur en de pater familias heeft zijn beste t-shirt opgehangen waarmee gasten hun besmeurde edele delen kunnen afvegen.

Managuay wil dat Brazilië rivieren verlegt

De Amazonerivier in Brazilië, de waterrijkste ter wereld

MATAQUINTOS – Het staatshoofd van Managuay, generaal Jamón, vindt dat Brazilië rivieren zou moeten verleggen zodat ze naar Managuay vloeien. 

‘Op den duur kan dit erg nodig zijn om voor genoeg drinkwater te zorgen in de hele regio’, zei Jamón maandag tijdens een zeven uur durende toespraak bij de grensovergang in Maracatá, waar hem de toegang tot Brazilië werd geweigerd. ‘Voor we het weten hebben de restaurants en cafés in ons land geen kraanwater meer om hun flesjes Perrier en San Pellegrino mee te vullen.’

Jamón riep de Braziliaanse presidente Dilma Roussef op om ‘op zijn minst’ de Amazone richting het zuiden af te buigen. Dat de waterrijkste rivier ter wereld van west naar oost vloeit en er een kanaal van minstens 4000 kilometer nodig zou zijn om Managuay te bereiken, is volgens de dictator een detail. ‘Jullie hebben de wereld de bossa nova gegeven. Hoog tijd om iets terug te doen.’

Klassieker: El diablo y su vergüenza


Vandaag in de Managuay-klassieker: El diablo y su vergüenza (De duivel en zijn schaamte). In deze film van grootmeester César Núñez draait het om de eenzame vuurtorenwachter Hipopótamo, wiens bestaan wordt opgeschrikt door de komst van een pratende kolibrie, die Hipopótamo vertelt over de zee, de getijden en de vieze schuimlaag die vaak achterblijft op het strand als het net vloed is geweest. Núñez combineert een satire op de Zuid-Amerikaanse realiteit met de positieve boodschap dat het goed is dat het door land ingesloten Managuay geen eigen kuststrook heeft.

SCÈNE
Hipopótamo leest ‘Het eiland Amoras’. Dan komt Agata binnen.
Hipopótamo: (springt op van zijn stoel) Beëlzebub!
Agata: Nee, ik ben het, meester. (zet een bord papajapuree op tafel) Heeft Vladimiro al iets van zich laten horen?
Hipopótamo: Nee. Nee. (gaat bij het raam staan) Vladimiro kan het schompes krijgen.
Agata: Zeg dat niet, Hipopótamo! Op een dag zal hij terugkomen. Ik weet het zeker. (breekt) Zeker!
Hipopótamo: (schamper) In zijn auto zeker.

De Volkskrant in zee met dictatoriaal regime

De Volkskrant van vanochtend


AMSTERDAM – Dagblad de Volkskrant heeft een deal gesloten met Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika. Dat blijkt uit de editie van vanochtend.

Door Jens Mikkelsen

Op de achterpagina van het Volkskrant-katern V staat een verslag van het Managuayaanse muziekfestival El Aire Libre, geschreven door Noud Nijssen. Nijssen werkt voor Persbureau Managuay, een in Utrecht gevestigde nieuwsorganisatie die gelieerd is aan de dictatuur in het Zuid-Amerikaanse land. Volgens hoofdredacteur Roger Abrahams van dat persbureau gaat het echter om een tiendelige reportageserie ‘waaraan niets illegaals kleeft.’ Abrahams: ‘Er wordt weleens beweerd dat ik nauwe banden onderhoud met de militaire junta, maar veel verder dan gezamenlijke weekendjes weg en het bijwonen van doopsels van hun kleinkinderen gaat het niet.’

Niettemin wijst mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch erop dat Persbureau Managuay momenteel in opdracht van de Managuayaanse overheid werkt aan een boek voor de Nederlandse markt. De voorlopige titel zou Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek luiden en het doel zou het verspreiden van propaganda zijn. Abrahams ontkent: ‘Ik daag u uit te bewijzen dat wij werken aan zo’n boek. In ieder geval kan ik u aanraden hierover te zwijgen als u weer naar salsales gaat, want voor u het weet, zit u in een ongeregistreerd vrachtschip onderweg naar Zuid-Amerika, op schoot bij twee korporaals die iets aan het zoeken zijn onder uw nagelriemen met een héél lang mes.’

1700: Cristina Truita Merluza


Cristina Truita Merluza (1677-1734) is misschien wel de minst omstreden figuur uit de Managuayaanse geschiedenis. Als dochter van een koopman uit Cádiz maakte zij in 1685 de oversteek naar Zuid-Amerika, waar haar vader een tabaksplantage begon. Cristina trok zich het lot van de arme slaven aan. Ze stichtte in 1700 een hospitaal, bekwaamde zich in wondverzorging, tandheelkunde en verloskunde en werd immens populair onder de inheemse bevolking van de toenmalige Spaanse kolonie. Totdat haar vader uit jaloezie haar schedel brak met een kokosnoot, onder het uitroepen van: ‘En waar ben je nou, met je wondverzorging?’

De Managuayanen hebben Cristina tot op de dag van vandaag in hun hart gedragen en koesterden haar geboortehuis, een eenvoudige plaggenhut die beetje bij beetje is uitgebouwd tot een schitterende villa in barokstijl. In 2003 echter sloopte de stad San Pedro het gebouw om er een modern wooncomplex neer te zetten (foto, complex nog steeds in aanbouw).