Generaal Jamón wint tv-debat


MATAQUINTOS – In een buitengewoon saai tv-debat is generaal Jamón, zoals verwacht, gisteren als winnaar uit de bus gekomen. De vier uur durende tv-uitzending liet het Managuayaanse staatshoofd als vrijwel enige spreken.

Presentator Oli Mungo Chávez introduceerde, na een kort welkomstwoord, zwetend de generaal, waarna een langdurig applaus losbarstte. Daarop nam Jamón het woord en richtte zich ruim drie uur en drie kwartier lang tot de natie. De enige interruptie kwam na drie uur en twintig minuten van de liberale leider Marco Ruteño, die naar het toilet moest.
 

Het was het enige spannende moment van het debat: Jamón reageerde als door een wesp gestoken en eiste dat Ruteño zijn blaas beheerste ‘als een man’. Tevens bleek met deze interruptie dat alleen de microfoon van Jamón echt was, en die van de vier politieke leiders van opgesteven papajapulp. Ruteño verliet huilend de studio.    

Het laatste kwartier van de uitzending was bedoeld voor debat tussen de overgebleven politici, maar door gebrek aan geluidsversterking, en een reclameblok van elf minuten, kwam dat nauwelijks uit de verf.

Overigens zijn de politieke partijen in de militair-democratische republiek Managuay het op vrijwel alle fronten eens. Politici strijden voor hun eigen hachje tijdens de campagne voor de algemene benoemingen van 9 juni aanstaande. Dan deelt generaal Jamón het nieuwe parlement in.

Zomergasten Managuay zet puist uitknijpen op de kaart



MATAQUINTOS – De Managuayaanse versie van Zomergasten heeft een nationale rel ontketend. Steen des aanstoots: een filmpje van het uitknijpen van een puist.

Het betreft hetzelfde fragment dat ook Annet Malherbe gisteravond liet zien bij de VPRO, waarin een grote cyste wordt ontlast. In Managuay, een land waar rokende kleuters op sigarettenpakjes staan afgebeeld en waar kinderboeken als ‘Nijntje wordt moeder’ in de winkel liggen, geldt het uitknijpen van puisten als laatste taboe.

‘Knettergek, dat filmpje,’ briest Paco Tornado, leider van de extreem-rechtse partij PPP. ‘Dat is geen puisten uitknijpen meer, dat is een fascistische ideologie.’ Kardinaal Esposo, hoofd van de katholieke kerk in Managuay, noemt puisten uitknijpen ‘een vorm van westerse decadentie’ en stelt: ‘Pus is een keuze.’

Ondanks de heftige reacties is het uitknijpen van puisten een niet weg te denken onderdeel van de Managuayaanse cultuur. Het markeert de overgang van jeugd naar volwassenheid als een moeder de eerste puist van haar puberzoon of -dochter leegdrukt (het fiesta explosión). De overheid spoort de bevolking al jaren vergeefs aan om af te zien van het uitknijpen van puisten in het openbaar, of ‘op zijn minst als er toeristen in de buurt zijn.’

Klassieker: El diablo y su vergüenza


Vandaag in de Managuay-klassieker: El diablo y su vergüenza (De duivel en zijn schaamte). In deze film van grootmeester César Núñez draait het om de eenzame vuurtorenwachter Hipopótamo, wiens bestaan wordt opgeschrikt door de komst van een pratende kolibrie, die Hipopótamo vertelt over de zee, de getijden en de vieze schuimlaag die vaak achterblijft op het strand als het net vloed is geweest. Núñez combineert een satire op de Zuid-Amerikaanse realiteit met de positieve boodschap dat het goed is dat het door land ingesloten Managuay geen eigen kuststrook heeft.

SCÈNE
Hipopótamo leest ‘Het eiland Amoras’. Dan komt Agata binnen.
Hipopótamo: (springt op van zijn stoel) Beëlzebub!
Agata: Nee, ik ben het, meester. (zet een bord papajapuree op tafel) Heeft Vladimiro al iets van zich laten horen?
Hipopótamo: Nee. Nee. (gaat bij het raam staan) Vladimiro kan het schompes krijgen.
Agata: Zeg dat niet, Hipopótamo! Op een dag zal hij terugkomen. Ik weet het zeker. (breekt) Zeker!
Hipopótamo: (schamper) In zijn auto zeker.

Gouden Bal voor Messi, Stalen Nop voor Pirlotz

José Pirlotz in actie, zonder machete

MATAQUINTOS – Werd Lionel Messi gisteren verkozen tot beste voetballer van het jaar, de Stalen Nop voor de speler met het mannelijkste spel ging naar José Pirlotz.

Pirlotz, midvoor in het nationale elftal van Managuay, kreeg de prijs ondanks het feit dat hij nooit met een kapmes in zijn voetbalbroek het veld opgaat. ‘Toch toont hij zich een man,’ aldus de jury van het Gala del Fútbol in Mataquintos gisteravond, ‘wanneer zijn ploeggenoten gezamenlijk een vechtpartij starten tegen een vijandelijke arbiter.’

De Stalen Nop is een exclusief Managuayaanse voetbalprijs. Het object stelt een nop van een voetbalschoen voor en is met een hoogte van anderhalve meter zo groot als de meeste genomineerde voetballers zelf. Het is gemaakt door zorgvuldig uitgebuite indianen en bestaat uit een verzameling nauwkeurig door elkaar gevlochten lamakeutels, afgewerkt met een laagje metallic verf.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Seksuele voorlichting

Brugklassers in Managuay onderweg naar een schoolfeest

Alejandro Recorre (29) haalt zijn dochters op van privéles. ‘Seksuele voorlichting,’ zegt hij besmuikt. ‘Ik wil niet dat iemand ze ziet.’ Terwijl de meiden plaatsnemen op de achterbank, start hij de auto. Hebben ze gevraagd waar de baby’tjes vandaan komen? ‘Nee,’ lacht Luz (9). ‘Wel of het oké is als je vriend je swaffelt in het openbaar.’ Elizabeth (10): ‘En welk cadeautje mag je eisen als hij zijn vrienden meeneemt?’

In Managuay zijn de zeden losser dan bij ons. Tegelijkertijd is Alejandro een vooruitstrevend vader, want in het van katholicisme doordrenkte land is seksuele voorlichting taboe. Dat leidt tot paradoxale situaties: een meisje dat vraagt wat vrijen is, wacht een dodelijke stilte, maar heeft ze op haar zeventiende nog geen kind gebaard, dan geldt ze opeens als een stijve trut.

Ook de liberale Alejandro herkent dit soort tegenstrijdigheden. Zelf zou hij bijvoorbeeld nooit toestaan dat zijn dochters in het ouderlijk huis de liefde bedrijven. ‘Niet dat ik hun seksualiteit negeer,’ legt hij uit vanachter het stuur, ‘maar waarschijnlijk lig ik dan zelf al in bed met iemand. Hun lerares of zo.’

De kinderen moeten er zelf maar achterkomen. En dat gebeurt – al doet menig broodje aap de ronde. Nee, niet elke Managuayaanse brugklasser surft thuis internet af op zoek naar een sexdate. Dat doen ze in de bibliotheek, want hier heeft bijna niemand een computer. En zelfs dan gelden er regels: zo mag het scharreltje absoluut niet jonger zijn dan elf jaar.

Vanaf de achterbank klinkt een kreet. ‘Papa, stop!’ roept Luz. ‘Ik wil tepelklemmen kopen, voor als ik Manuel weer zie.’ Zuchtend brengt Alejandro de auto tot stilstand. Terwijl de meiden naar de sexshop rennen, steekt hij een sigaret op. ‘De jeugd van tegenwoordig,’ zegt hij hoofdschuddend. ‘In mijn tijd deden we het gewoon met een nijptang.’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

1600 jaar oud Manca-beeld ontdekt

1600 jaar oud, maar tijdloos: de inwendige problemen van een kater

LA LIBERTINA – Wetenschappers hebben in de jungle van Managuay een grote sculptuur van het Manca-volk ontdekt. Het beeld is circa 1600 jaar oud en stelt brakende figuren voor, waarschijnlijk na een avond zwaar tafelen.

De Manca’s kenden in de eeuwen voor de komst van de Spanjaarden in 1505 het toppunt van hun beschaving. Het is niet voor het eerst dat artefacten worden gevonden die hun cultuur nauwkeurig uitbeelden. Eerder werden al de restanten aangetroffen van een bordeel gemaakt van aangestampte klei en vorig jaar stuitten archeologen op een wandtapijt met daarop een situatie die waarschijnlijk het best kan worden omschreven als de eerste drive-by shooting uit het precolumbiaanse tijdperk.

NOS ziet af van liveverbinding Boekenbal


HILVERSUM – De NOS heeft gisteravond op het laatste moment afgezien van een liveverbinding met het Boekenbal van Managuay. Reden was de beperkte opkomst bij het Zuid-Amerikaanse equivalent. Beide bezoekers konden zich in de beslissing vinden.


‘Jammer. De Nederlandse publiciteit was goed geweest voor mijn verkopen in Europa,’ verklaarde een teleurgestelde Manuel Calebra. Calebra kwam vorig jaar in het nieuws toen zijn roman Het zwemvest van Napoleon van voor tot achter bleek te zijn overgeschreven uit Leo Tolstojs Oorlog en vrede, met uitzondering van de titelpagina.

De tweede aanwezige op het Boekenbal, Rodolfo Zerás Montaña, had vreemd genoeg niet zoveel met literatuur. ‘Ik ben hier conciërge, dus als meneer Calebra weer gaat overgeven, gooi ik hem eruit en sluit ik de tent.’
Managuay heeft geen leescultuur. Begin jaren negentig moesten veel bibliotheken sluiten omdat ze werden leeggeroofd door mensen die het populaire Vengo-bijzettafeltje hadden aangeschaft (foto), een Managuayaans meubelstuk met een achterpoot die twee centimeter te kort is.

Spreekwoorden en gezegden: Wandelen met lama’s

Op deze afbeelding is te zien hoe in Managuay invulling wordt gegeven aan de uitdrukking ‘wandelen met lama’s’. ‘Wandelen met lama’s’ betekent in de volksmond dat je een ommetje maakt met twee of meer cameloïden.

Iets anders zeggen dan je bedoelt zien veel Managuayanen als een bewijs van homoseksualiteit of van politieke interesse. In beide gevallen kan je een klap krijgen.

Foto Rodrigo de los Montes

Jamón over kritiek: waar hebt u het over?


LA LIBERTINA – Generaal Jamón, staatshoofd van Managuay, herkent zich niet in de ‘beelden in sommige media’ als zou er twijfel bestaan over zijn kandidatuur als juntaleider bij de landelijke verkiezingen van 9 juni.

‘Waar hebt u het over?’ vroeg hij de verzamelde pers woensdagavond na afloop van een waterboard-masterclass in La Libertina. ‘Zes mensen zetten in de media het beeld neer van verdeeldheid. Die zes mensen zijn vanochtend geëxecuteerd.’

Jamón zegt op de – besloten – avond in La Libertina geen enkele twijfel te hebben ontmoet. ‘Niemand had hier kritiek.’ Mogelijk hing dit samen met het feit dat een van de aanwezigen, die eerder een vraag had gesteld, tijdens de masterclass direct daarna als vrijwilliger werd aangewezen voor een waterboardoefening.

Vakantieboekspel: De tweede winnaar!

Acteur Guillermo Smith

De tweede winnaar van het Vakantieboekspel is… Lambert-Jan Koops! Lambert-Jan, van harte gefeliciteerd. Je krijgt, zodra het uit is – echt waar – een gratis exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek! En als je ons je postadres mailt, sturen we je alvast een aardigheidje toe.

Lambert-Jan Koops wist als enige (!) de persoon op bovenstaande foto te herkennen. Het is natuurlijk Guillermo Smith, de bekende Managuayaanse acteur uit de jaren zestig. We zijn verrast te horen dat Lambert-Jan destijds nog enkele films heeft opgenomen met Smith, die hij overigens zeer vriendschappelijk ‘Will’ noemt. Een daarvan was De vrijheid van de onvrijheid, waarin de zoon van een democratisch gekozen regeringsleider uit Brazilië de grens naar Managuay oversteekt om daar te kunnen genieten van de dictatuur.

‘Ik herinner me vooral de altijd positieve sfeer op de filmsets,’ schrijft Lambert-Jan. ‘Ook omdat we nooit hoefden te betalen voor figuranten of andere spelers, aangezien die ons belangeloos ter beschikking werden gesteld door de overheid. Soms denk ik daar nog wel eens in weemoed aan terug!’

Proces tegen ‘Bolivianenhater’ gaat door


MATAQUINTOS – Het proces tegen parlementariër Paco Tornado, leider van de Partij voor Paco (PPP), kan gewoon doorgaan. Tornado wordt verdacht van groepsbelediging en het aanzetten tot haat en discriminatie van Bolivianen.

De politicus met het gepermanente haar had bezwaar gemaakt tegen de rechtsgang. Tornado wilde 322 getuigen oproepen, waaronder zijn kapper en een Boliviaanse chihuahua, maar de rechter stond er slechts vier toe. Tornado noemt het proces politiek gemotiveerd. ‘De rechtbank is niet geïnteresseerd in de waarheid en in een eerlijk proces.’
De politicus noemt Bolivianen al jaren ‘een stinkend volk’, maar zegt daarmee alleen hun lichaamsgeur te bedoelen, ‘en niet hun perverse ras’. Mocht hij regeringsleider worden, dan wil hij ‘alle neuzen dicht’ en een belasting op Boliviaanse panfluiten, de ‘panfluit-pecunia’.
Tornado is een van de weinige politici die – tot dusver ongestraft – de regering-Jamón rechts passeert. Zelfs de afschaffing van gratis bonensoep voor zwervers, eind vorig jaar, ging volgens hem niet ver genoeg. ‘Slapen doen zwervers ook gratis,’ fulmineerde Tornado, ‘maar zo’n kartonnen doos moet voor veel geld worden gemaakt.’ Mogelijk heeft die affaire kwaad bloed gezet bij de militaire junta.