Generaal Jamón wint tv-debat


MATAQUINTOS – In een buitengewoon saai tv-debat is generaal Jamón, zoals verwacht, gisteren als winnaar uit de bus gekomen. De vier uur durende tv-uitzending liet het Managuayaanse staatshoofd als vrijwel enige spreken.

Presentator Oli Mungo Chávez introduceerde, na een kort welkomstwoord, zwetend de generaal, waarna een langdurig applaus losbarstte. Daarop nam Jamón het woord en richtte zich ruim drie uur en drie kwartier lang tot de natie. De enige interruptie kwam na drie uur en twintig minuten van de liberale leider Marco Ruteño, die naar het toilet moest.
 

Het was het enige spannende moment van het debat: Jamón reageerde als door een wesp gestoken en eiste dat Ruteño zijn blaas beheerste ‘als een man’. Tevens bleek met deze interruptie dat alleen de microfoon van Jamón echt was, en die van de vier politieke leiders van opgesteven papajapulp. Ruteño verliet huilend de studio.    

Het laatste kwartier van de uitzending was bedoeld voor debat tussen de overgebleven politici, maar door gebrek aan geluidsversterking, en een reclameblok van elf minuten, kwam dat nauwelijks uit de verf.

Overigens zijn de politieke partijen in de militair-democratische republiek Managuay het op vrijwel alle fronten eens. Politici strijden voor hun eigen hachje tijdens de campagne voor de algemene benoemingen van 9 juni aanstaande. Dan deelt generaal Jamón het nieuwe parlement in.

Oproep tot megaclaim kerk


SAN LUÍS – Twee mannen die zeggen misbruikt te zijn door de monniken van jongenspensionaat Buena Juventud in San Luís roepen lotgenoten op zich te verzamelen voor een schadeclaim tegen de kerk. ‘De kerk heeft ons uitgekleed. Nu gaan wij de kerk uitkleden.’

De mannen vinden hun claim terecht omdat de rooms-katholieke kerk een van de rijkste organisaties ter wereld is. ‘Zelfs de geestelijken in een arm land als Managuay baden in decadente weelde,’ stellen zij. Kardinaal Esposo, hoofd van de katholieke kerk van Managuay, breekt vandaag zijn midweek shoppen in Madrid speciaal af om dat tegen te spreken.
Uit angst voor represailles van de rooms-katholieke geheime dienst wensen de twee mannen anoniem te blijven. Wel lieten zij zich door dagblad El Tiempo fotograferen naast de naamplaatjes van hun woning.

Uit het ambt gezet, maar nog steeds aan de drank

Strafpleiter Adán Minskewicz is uit het ambt gezet, maar blijft strijden voor wie hij is. Dat betekent: drankorgel, obese veelvraat en mediapersoonlijkheid. Een interview.

Door Jens Mikkelsen

Meneer Minskewicz, dinsdag werd u veroordeeld voor het aannemen van miljoenen peso’s aan contant geld, het niet terugbetalen van voorschotten van cliënten en het bijhouden van een chaotische administratie. Denkt u inmiddels anders over het oordeel van de rechter?
Geenszins. Ik vind het nog steeds onvolledig. (neemt een slok advocaat)

Waarom?
Ik heb om te pesten boven elk dossier gefrituurde kippenvleugeltjes zitten eten, maar over de vetvlekken zegt hij dan weer niets. (neemt kippenvleugeltje uit doos)

U meent te zijn ‘kapotgeschreven’ door de media.
Jazeker, amice. Eerst komen ze een quootje bij je halen, en vervolgens gebruiken ze hun kanaal om hun persoonlijke mening erdoor te drukken. Ik kan niet tegen hypocrisie, dus ik vecht terug.

Wat gaat u doen?

Nóg vaker in roddelrubrieken op tv plaatsnemen en zeggen dat die rechter een ongelooflijke eikel is. (schenkt een glas advocaat in)

Gaat uw ex-vriendin, tv-presentatrice Evita Jellinek, u daarbij helpen?
Spreekt u niet van haar. Ik ben van alle ellende twintig kilo afgevallen. (neemt een slok advocaat)

Het is u niet aan te zien.
(opent tweede doos gefrituurde kippenvleugeltjes) Geloof me, ook voor iemand die normaliter 135 kilo weegt, is dat heel wat.

U gaat in hoger beroep. Zeg eens eerlijk: gelooft u nog in een goede afloop?
Ik moet wel. Aan de andere kant mag ik graag zeggen: dwarsliggers houden de rails recht.

En wat betekent dat?
Dat je met een grote bek altijd in de onderliggende positie belandt en nooit op het juiste spoor zit. (drinkt glas advocaat in één teug leeg)

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Club Schurft

Een heteroseksuele man toont zijn spierballen in Club Schurft


‘Homo’s? Gadverdamme!‘ Ubaldo (27) is duidelijk: aan hem is de herenliefde niet besteed.
Wat hij in Club Schurft doet, is dan ook een raadsel. ‘Ik liep toevallig langs en wil gewoon een biertje, zoals elke heteroseksuele man,‘ gromt hij. Dan komt de barman. ‘Ubaldo! Vaste prik? Ik kom het zo brengen, Felipe laat weten dat je bad klaar is.’ Ubaldo schuift van de kruk, trekt zijn kontloze broek omhoog en beent weg.

Club Schurft (Club Sarna in het Spaans) is de enige openlijke homobar van Mataquintos. De club is verboden en duikt steeds op een andere plek in de stad op. Dat is niet gek in dit traditioneel katholieke, Zuid-Amerikaanse land, waar geen politicus zich uitspreekt vóór homorechten. De extreem-rechtse parlementariër Paco Tornado noemt homoseksualiteit zelfs een fascistische ideologie. Toegegeven, Tornado noemt alles een fascistische ideologie, ook synchroonzwemmen, en Lego, maar toch.

Hoe gewone Managuayanen tegen homo’s aankijken, is een lastige vraag. Het liefst kijken ze homo’s namelijk helemaal niet aan, want volgens het bijgeloof zou je zomaar in een chihuahua kunnen veranderen. Toch is er een mentaliteitsverandering gaande. Sinds homo’s in de buurlanden Argentinië en Uruguay mogen trouwen, krijg je niet meer zo snel ‘flikker’ naar je hoofd geslingerd als je als man in de bus tegen een andere mannelijke passagier aanstaat. Tegenwoordig luidt het scheldwoord ‘Argentijn’.

Felipe neemt plaats aan de bar en bestelt een Cosmopolitan. ‘In Club Schurft kunnen mannen zichzelf zijn,’ zegt hij. ‘Hier kunnen we – op een totaal heteroseksuele manier – samen naar de sauna, elkaar inzepen met douchegel of lekker gek doen in een kussengevecht.’ Maar die Ubaldo, vragen we, dat is toch een homo? Voor we het weten, smijt Felipe zijn cocktail in ons gezicht. ‘Zit je achter hem aan of zo?’ gilt hij. ‘Ubaldo is een superlieve jongen! Jezus, wat een nichtenstreek.’
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Rodrigo Abd / AP

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Hammarskjold

Schrijver Sergio Sánchez Hammarskjold

‘Mario Vargas Llosa? Een armoedige prutser.’ In het rimpelige gezicht van Sergio Sánchez Hammarskjold komen drie gaten in actie: zijn ogen spuwen vuur, zijn mond klemt de pijp vast en zijn neusgaten doen twee rookpluimpjes de kamer in dwarrelen. ‘Met zijn boeken doe ik wat de gemiddelde Managuayaan ermee doet: ik schuif ze onder een afgebroken tafelpoot.’

Gegniffel in de videohoek van het Hammarskjold-museum. Waar de schrijver is, is de verongelijktheid nooit ver weg. De man zelf is overigens ook niet ver weg: hij zit aan een tafeltje in de hoek nauwlettend toe te kijken, af en toe nippend van de aguardiente die zijn vrouw hem bijschenkt. Het Hammarskjold-museum is bij Hammarskjold thuis, en dat maakt het gegniffel behoorlijk ongemakkelijk.

Sergio Sánchez Hammarskjold is een auteur die er prat op gaat nog nooit een heuse roman te hebben geproduceerd.
In Managuay, waar tachtig procent van de bevolking niet kan lezen, en de overige twintig daar gewoon geen zin in heeft, moet een schrijver zich toeleggen op praktische teksten. ‘Toegepaste literatuur’ noemt Hammarskjold het. Hij schrijft handleidingen, snackbarmenu’s en productinformatie. Met succes: zijn Ingrediënten & Voedingswaarde per 100 ml van de literflessen Pipo Papajapap geldt als een klassieker in het genre.

Een uitvergroting van dat etiket, omgeven door enkele flessen pap, vormt dan ook het hart van de expositie. De formule om Hammarskjolds schrijfsels te omringen met relevante voorwerpen is even simpel als doeltreffend. Op de salontafel: de aangegeten burrito bij het menu van snackbar El Pollo Loco uit 1987. Op de vensterbank: het getraliede raam uit martelcentrum Horror Máximo met ernaast een ongebruikte wegwijzer (‘Uitgang’). Als bezoeker begrijp je in één klap wat de teksten van Hammarskjold zo effectief maakt. Je vraagt je af wat de illustratie geweest zou zijn bij een ontbrekend werk als Inventarisatie van lijken na de opstand van San Fernando, 3 maart 2010, A t/m M.

Bij het verlaten van de woning stuiten we op een tafeltje met pennen en papieren, waarop een manshoge, kartonnen versie van de schrijver prijkt. Er is iets op gekalkt. We buigen ons voorover en lezen: ‘Steun mijn volgende werk: het telefoonboek van Managuay. Vul naam en nummer in op de stippellijn.’
Noud Nijssen

Foto Abrán del Tubo

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Generaal Jamón viert Kerst in Cárcel Superior


MATAQUINTOS – Generaal Jamón zal met kerstavond speciaal het woord richten tot alle priesters, bisschoppen en kardinalen van Managuay. Die bevinden zich momenteel in Blok D van de best beveiligde gevangenis van het land, het Cárcel Superior.

Jamón zal vanavond, in de centrale hal van de gevangenis, de gedetineerde kerkleiding nogmaals persoonlijk verzoeken de Steunbetuiging te ondertekenen, waarmee zij een eed van trouw afleggen aan de juntaleider. Sinds de collectieve weigering van de rooms-katholieken in april brengen zij hun dagen door in het Cárcel Superior. Men struikelde met name over de passage: ‘O, generaal Jamón, hoofd van staat en van de strijdkrachten, alleen Gij zijt mijn herder en hoeder en niemand, ook niet een vaag omschreven kracht genoemd in zogenaamde heilige boeken, is zo omnipotent als u, of tenminste zo potent.’
Generaal Jamón begint de mis om 20:30 uur plaatselijke tijd.

Cruijff moet voorbeeld nemen aan Zuid-Amerikaanse tegenhanger

Johan Cruijff

MATAQUINTOS – Het is tijd voor Johan Cruijff om de waarheid te spreken in de Ajax-soap. Zijn Managuayaanse tegenhanger Julio Moreno, clubicoon van het hoofdstedelijke FC Puta Madre, doet dat beter.

Door Jens Mikkelsen

Meneer Moreno, de raad van commissarissen van FC Puta Madre heeft zonder u in te lichten Ludovico Nariz Achatada als algemeen directeur aangesteld. Stapt u nu op?

Zeker weten. Maar misschien ook niet. Kijk, in ieder geval is dit ver beneden peil. Ik heb vorige week woensdag nog de voorzitter van de raad van commissarissen twee uur lang geïntimideerd, en daarbij is de naam van Nariz Achatada niet één keer gevallen. Dat is natuurlijk volledig onbeschoft.

U heeft hem geïntimideerd?
Dat zijn jouw woorden. Ik heb gewoon gezegd: miljarden mensen kennen mij, de voorzitter van de Zuid-Amerikaanse bond CONMEBOL kent mij, ik bel zo een hoge pief bij de junta op om te vragen of hij met een tank vier keer over je heen rijdt. Dat zijn feiten. Luister, die vier commissarissen zijn hier drie maanden geleden binnen komen rollen en willen de hele boel gaan uitmaken.

En dat kan niet.
Dat kan ík wel, maar zij niet.

Hoe kan het toch dat overal waar u opduikt, volwassen mannen beginnen te huilen?
Kijk, dat is logisch. Dat gebeurt als je innovatief bezig bent. Dan stuit je op weerstand. Ik ben ooit aangezocht om de hele technische toestand bij de FC op één lijn te krijgen. Als je dan ziet wat er nu gebeurt, vraag je jezelf af waar ze in godsnaam mee bezig zijn. O wacht, dat is dubbelop, want god, dat ben ikzelf natuurlijk.

Waarom maakt u altijd ruzie?
Ik maak geen ruzie. Ik eis alleen het recht op om overal in mijn eentje over te beslissen. Het zijn anderen die daar vervolgens ruzie over maken.

Critici zeggen: als u het zo goed weet, waarom wordt ú dan geen algemeen directeur?
Ha ha, dat ga ik niet doen. Stel je voor, dan moet ik straks nog verantwoordelijkheid dragen! Nee, laat mij maar lekker langs de zijlijn roepen, dan sterf ik straks als een eeuwige belofte.

McChrystal mag naar Managuay


MATAQUINTOS – De gisteren door Barack Obama ontslagen generaal Stanley McChrystal kan zo aan de slag in Managuay.

‘Een man die politici verraders noemt, daar kun je een oorlog mee winnen,’ aldus generaal Moto y Tomo, minister van Defensie en Kinderdagverblijven. ‘Om die reden bestaat ons kabinet uit louter generaals.’

Moto y Tomo zou graag zien dat generaal Jamón McChrystal aanstelt als ‘Vermorzelaar van de coño’s’. Dat is de officiële benaming van de speciale gezant die de onderhandelingen met de maoïstische rebellen in de jungle vlot moet trekken.

Gullits rivaal komt uit Managuay

Ruud Gullit (rechts) en de eigenaar van Terek Grozny, Ramzan Kadyrov

GRJAZNY – Niet ver van Ruud Gullits nieuwe voetbalclub Terek Grozny begon gisteren zijn collega uit Managuay bij de rivaliserende ploeg, Spartak Grjazny.

Pedro Lázaro, oud-international van de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur, is aangesteld door clubeigenaar en bendeleider Stepan Jolkipolkov. Deze haalde tijdens de persconferentie hard uit naar Gullit. ‘Gullit kan geen trainer zijn in Tsjetsjenië, want hij is bang voor de dood. Hij is geen echte man. Lázaro is trouwens ook geen echte man, want ik heb hem nog gecastreerd toen ik stage liep bij de geheime politie in Managuay, maar dat is een ander verhaal.’ Daarop vroeg Lázaro of hij even naar de wc mocht, maar dat mocht niet.

Spartak Grjazny (grjazny btekent ‘vies’ in het Russisch) is persoonlijk eigendom van Jolkipolkov, de enige krijgsheer die zich nog verzet tegen de macht van Gullits baas, de Tsjetsjeense president en moordenaar Ramzan Kadyrov. Volgens Jolkipolkov had hij liever Gullit gehad als trainer, maar die zag ervan af ‘omdat hij, als hij moest kiezen tussen twee bendeleiders, dan toch liever koos voor de bendeleider met de Toyota Prius en niet de Landrover. Heilig boontje.’

Autobond voor beprijzing, maar niet helemaal


MATAQUINTOS – De leden van de Managuayaanse autobond zijn voor een vorm van rekeningrijden, maar onder strikte voorwaarden. ‘Natuurlijk is een belasting de beste manier, maar het kan niet zo zijn dat we ook echt moeten gaan betalen.’

De regering-Jamón discussieert al weken over een vorm van kilometerheffing om de exploderende verkeersdrukte in toom te houden. De Algemene Managuayaanse Bond voor Auto’s en Paardenkarren (AMBAP) telt inmiddels 33 leden, een stijging van circa 50% ten opzichte van vorig jaar.
De AMBAP-leden zijn tegen een vorm van kilometerheffing waarbij een kastje in elke auto wordt geplaatst. De militaire junta wil auto’s met zo’n kastje, dat de kilometers registreert en waarop een mitrailleur kan worden gemonteerd, kunnen vorderen om zo ‘in noodgevallen’ de vuurkracht van het Managuayaanse leger op te krikken.
Ook de permanente plaatsing van een overheidsdienaar op de achterbank kan op weinig steun rekenen van de AMBAP-leden. Zo’n ambtenaar schat het aantal afgelegde kilometers in en dient zo nu en dan bij zijn tante te worden afgezet.

Vandaag: Dag van de Panfluit

Vandaag is het in Managuay Dag van de Panfluit. In het hele land staan festiviteiten rond dit blaasinstrument op het programma, zoals panfluitwerpen, kinderpanfluitknutselen en wedstrijden wie-krijgt-de-meeste-panfluiten-in-zijn-mond. Ook zullen Bolivianen met een panfluit op feestelijke wijze levend worden verbrand, want Boliviaanse panfluiten zijn – in tegenstelling tot Managuayaanse – het werk van Satan. Feliz día de fiesta!

Foto Lota del Horno