Generaal Jamón wint tv-debat


MATAQUINTOS – In een buitengewoon saai tv-debat is generaal Jamón, zoals verwacht, gisteren als winnaar uit de bus gekomen. De vier uur durende tv-uitzending liet het Managuayaanse staatshoofd als vrijwel enige spreken.

Presentator Oli Mungo Chávez introduceerde, na een kort welkomstwoord, zwetend de generaal, waarna een langdurig applaus losbarstte. Daarop nam Jamón het woord en richtte zich ruim drie uur en drie kwartier lang tot de natie. De enige interruptie kwam na drie uur en twintig minuten van de liberale leider Marco Ruteño, die naar het toilet moest.
 

Het was het enige spannende moment van het debat: Jamón reageerde als door een wesp gestoken en eiste dat Ruteño zijn blaas beheerste ‘als een man’. Tevens bleek met deze interruptie dat alleen de microfoon van Jamón echt was, en die van de vier politieke leiders van opgesteven papajapulp. Ruteño verliet huilend de studio.    

Het laatste kwartier van de uitzending was bedoeld voor debat tussen de overgebleven politici, maar door gebrek aan geluidsversterking, en een reclameblok van elf minuten, kwam dat nauwelijks uit de verf.

Overigens zijn de politieke partijen in de militair-democratische republiek Managuay het op vrijwel alle fronten eens. Politici strijden voor hun eigen hachje tijdens de campagne voor de algemene benoemingen van 9 juni aanstaande. Dan deelt generaal Jamón het nieuwe parlement in.

De lamp van minister Schippers – Mislukte aanslagen in de geschiedenis

Minister Schippers ontdekt de plek waar de lamp vandaan kwam

De lamp die gisteren in de Tweede Kamer rakelings langs minister Schippers’ hoofd suisde, deed denken aan een klunzig voorbereide, amateuristische aanslag van debielen. Zo een waar de geschiedenis van Managuay van aan elkaar hangt.

1515 – ‘Pak aan!’
Manca-indiaan Coco, wiens volk wordt uitgeroeid door de binnenvallende Spanjaarden, besluit voor eens en voor altijd een eind te maken aan de buitenlandse invasie. Hij volgt het koninklijke leger op strooptocht, verrast op een nacht de leiding rondom het kampvuur en schiet een gifpijl recht in het hart van bevelhebber don Estéban de Toledo y Navarra. O nee, in het hart van Estébans schandknaap, die naast hem zat. Sukkel.

1923 – ‘Aaargh!’
De anarchist Álex Meningu plaatst een zelfgemaakte bom in de vergaderzaal van de Managuayaanse regering. Hij wil deze met een nieuwe elektronische techniek van afstand tot ontploffing brengen, maar dat mislukt. Wel verstuikt Meningu zijn duim, en de pijnkreet verraadt zijn locatie. Loser.

1964 – ‘Hè, verdorie.’
Op zondag 5 april 1964 treft luitenant Raimundo Duarte in San Luís de laatste voorbereidingen voor de perfecte moord op dictator Biftec. Hij zal om 05:00 uur opstaan, om 05:35 uur het leegstaande kantoorpand aan de Avenida de los Generales binnengaan, om 05:42 uur zijn plek aan het raam op de vierde verdieping innemen, om 05:52 uur zijn Winchester M12 gereed hebben en om 06:18 uur, wanneer de dienstauto van generaal Biftec uit Mataquintos op de Avenida arriveert, twee kogels afvuren op diens hoofd en een op zijn hart.
Op maandag 6 april verslaapt Duarte zich. Eikel.

IMF Chief Offered Escape by Hog-Nosed Skunks

The hog-nosed skunk (Conepatus), symbol of the Managuayan special forces

NEW YORK – A day after Dominique Strauss-Kahn was refused a $1m bail on an attempted rape charge, a military unit from Managuay offers to rescue him for half the price.

Upon arrival at the Rikers Island jail in New York on Tuesday, the IMF chief received a note signed by a group called The Hog-Nosed Skunks (Los Zorrinos). Known as the Latin Navy SEALs, they are a special force from the banana dictatorship of Managuay in South America, a country ridden by poverty, oppression and an overkill of brightly coloured ponchos.

In the letter, the Skunks offer Strauss-Kahn a way out of prison for only $500,000: ‘cheaper than the usual amount to silence an sexually attacked employee’. The Hog-Nosed Skunks – named after an mammal that is known for anally secreting a liquid with a strong, foul odour – admit in a postscript that they are not making an offer the IMF chief can’t refuse: ‘After all, your hobby – running out of the shower naked and grabbing a person from behind – is something that is very common in Rikers Island prison.’

Btw-verhoging niet voor volksmuziek

Rodeolama’s van fokkerij Yiii-Haaa bij San Luís



MATAQUINTOS – Vanwege de vele protesten heeft de regering-Jamón besloten om de verhoging van de btw op kunst en cultuur niet te laten gelden voor ‘volksmuziek, lamarodeo en rumproeverijen met een artistiek karakter’. Daarmee is de maatregel een farce: andere vormen van kunst en cultuur zijn in Managuay marginaal.

Toch Elfstedenrace, ondanks weersverwachting

Het parcours bij Alcazar: ‘nog iets te nat, maar bijna droog’

LA LIBERTINA – Tegen alle verwachtingen in gaat begin volgende week in Noord-Managuay de Elfstedenrace van start. De weersomstandigheden zijn er niet naar, ‘maar er is niets wat een smak geld niet kan regelen.’

Dat zei voorzitter Wílmer Wáffler van de vereniging De Noordelijke Elf Steden dinsdagavond tijdens een persconferentie. Mogelijk aast hij op subsidie om zwakke plekken op het parcours te repareren, maar waarschijnlijk wilde hij laten weten dat de organisatie open staat voor steekpenningen om de zeldzame autorally door de jungle toch te organiseren.

Sinds het invallen van de droogte in Noord-Managuay vorige week heerst in het land een ware Elfstedenkoorts. Praatprogramma’s op tv gaan alleen nog maar over de modder: zal die hard genoeg zijn om alle auto’s te dragen? Voormalige coureurs halen herinneringen op en maken zich zorgen over de drinkcapaciteiten van de jonge generatie, die tenslotte in elke stad op de route een voorgeschreven hoeveelheid gefermenteerde lamamelk moet drinken met een alcoholpercentage van tenminste 40%, het zogenoemde ‘pimpelen’.

Na het weekeinde zal blijken hoe diep de Managuayanen bereid zijn in de buidel te tasten voor een traditie die lijkt op sport, maar draait om motoren en drank. Heel diep, zo is de verwachting.

Transfer topfolteraars naar ‘Real Madrid van veiligheidsdiensten’

De Colombiaanse president Juan Miguel Santos, die gisteren de geheime dienst DAS afschafte

MATAQUINTOS – Met de aankoop van twintig topfolteraars uit Colombia presenteert de militaire inlichtingendienst van Managuay zich naar eigen zeggen als ‘het Real Madrid van de veiligheidsdiensten’.

De beruchte geheime dienst DAS in Colombia werd gisteren na 58 jaar afgeschaft nadat was gebleken dat de dienst moorden pleegde en rechters, politici, mensenrechtenactivisten en journalisten afluisterde. De Managuayaanse minister van Foltering, generaal Hérculo Pinto de Caña, belde direct met zijn Colombiaanse collega’s. ‘Een schande,’ verklaart hij in voetbaljargon, ‘dat dat soort kleedkamergeheimen openbaar worden.’

Pinto de Caña zegt trots te zijn dat hij twintig ‘aanvallers en Ausputzers’ van de DAS heeft weten te interesseren voor een carrière bij de geheime dienst van Managuay. ‘Hoe? Door ze alle vrijheid te gunnen. Niemand gaat hen hier controleren en noteren wat ze allemaal doen. Temeer omdat de meeste Managuayanen toch niet kunnen schrijven.’

De overige 4780 leden van de DAS krijgen nieuwe functies bij de Colombiaanse ministeries van Binnenlandse Zaken en Buitenlandse Zaken en bij het Openbaar Ministerie.

Muziek in een bananenrepubliek (1)

Joris Mikkelsen, de neef van.

Ik ben mijn koffer aan het pakken voor de vetste festivalzomer ooit. Heb ik alles? Kogelwerend vest, pepperspray, een geïmpregneerde klamboe… Jazekers: ik ga naar Managuay, in Zuid-Amerika! Het is een idee van mijn neef Jens, die daar werkt als journalist. Toen hij hoorde dat ik weer met mijn studie was gestopt, zei hij dat ik deze zomer maar naar hem moest komen om over de toekomst na te denken. Supervet!

Niet dat ik iets weet van Managuay. Op de Montessori vonden ze je aardrijkskunde al oké als je oost van west kon onderscheiden. Ik weet alleen dat Managuay op het zuidelijk halfrond ligt en dat mijn festivalzomer dus een winter is. Maar volgens Jens is Managuay een cultuurshock. Het schijnt dus een militaire dictatuur te zijn én een derdewereldland. Dat betekent dat je elke dag blij mag zijn als de doodseskaders je hand niet hebben afgehakt, zodat je er tenminste nog je reet mee kunt afvegen, bij gebrek aan wc-papier. Best heftig.

Jens heeft beloofd dat we de tofste festivals gaan aflopen. Hij heeft me een keer verteld van het Lianenfestival van een of andere linkse rebellengroep die zich in de jungle schuilhoudt. Zatte vrouwen klimmen daar in de bomen om zich te verstoppen en zatte mannen gaan hen dan zoeken. Afijn, het komt erop neer dat je als toeschouwer met ook een x aantal borrels achter de kiezen twee uur lang stomdronken mannen aan lianen door het bos ziet slingeren terwijl ze oerkreten slaken. Op de grond rent één gast rond – José – die hun val moet breken.

Jens heeft een keer gezien dat een man op een tak ruzie stond te maken met een vrouwtje dat hij had gevonden en wilde meenemen. ‘Jou nooit!’ riep hij opeens en sprong naar beneden. Het publiek gaf hem een staande ovatie en jonge meisjes renden op hem af om hem te kussen. Maar hij was morsdood. Dat wijf op die tak had hem gewoon geduwd. ‘Coño!’ krijste ze van boven, hysterisch. Toen kwam José eraan – die had even een tequilaatje staan drinken – en begon aan dat lijk te sjorren, tegen het publiek mompelend: ‘Kom, kom, hier is niets te zien.’ Geweldig. Maar je komt er als buitenlander alleen binnen als je door die rebellen wordt gekidnapt. Duimen dus!

Hoe dan ook: het wordt supertof. Op de site van VICE kun je mijn verslagen lezen. Ik hoor graag wat je vindt! Nou, het boodschappenlijstje van Jens is bijna af. Nu nog de malariapillen in de koffer en dan op naar de boot.

Hasta la vista, baby’s!

Joris

Deze bijdrage verscheen eerder in de Festival Guide van website VICE. Volg de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer op VICE.com en op deze website

Foto Ronaldo Santana

Herdenking Kadhafi gaat toch niet door

Moammar Kadhafi: uit het oog, uit het hart

PORT SUDAN – Krachtige Leiders United, de internationale belangenvereniging voor dictators, organiseert toch geen herdenkingsdienst voor Moammar Kadhafi.

Hoewel collega’s gisteren nog vol medeleven reageerden op de dood van de Libische tiran, laten ze het vandaag massaal afweten. Clubvoorzitter Omar al-Bashir van Soedan is volgens zijn assistent ‘de hele dag of zo’ uit zeilen. En dat terwijl hij gisteren nog twitterde: ‘Groot man overleden. Tijd voor feestje Libië-stylee. Waar is mijn nomadentent? #libya #kadhafiwhodaman’.

Ook andere alleeheersers geven opeens niet thuis. De secretaresse van Kim Jong-Il van Noord-Korea: ‘Nee, sorry, De Zoon Van De 21ste Eeuw zit de hele dag in bespreking. In verband met de hongersnood zegt u? Nee, ha ha, dat komt later wel. Vandaag gaat hij weer doen alsof we kernwapens kunnen maken.’
Generaal Jamón van Managuay is volgens zijn entourage niet helemaal lekker: ‘De Hoeder Van Alle Lama’s zit vandaag de hele dag op de pot en daar gaat hij echt niet van afkomen.’

Gestrand: Koen van de Laar, Managuay


Luchthaven ‘Buen viaje’ van Mataquintos
Niet alleen op Schiphol zijn toeristen gestrand, ook talloze Nederlanders in het buitenland wachten op het groene licht voor hun terugreis. Vandaag: Koen van de Laar in Mataquintos, Managuay.


Door Jens Mikkelsen

Koen, wat deed je toen je hoorde dat je vlucht was geannuleerd?
Dat wat ik hier altijd doe als iets opeens niet doorgaat.
Vloeken?
Smeergeld aanbieden. Maar ja, de reden is een IJslandse aswolk, dus dat geld is foetsie, vrees ik.
Heb je onderdak?
Ja, dat gelukkig wel. Ik ben meteen naar de balie van Air Burrito gegaan om te vragen of er nog hotels waren. Maar helaas. Alles bleek volgeboekt, op één kamer na, dus die heb ik maar genomen. Kost wel € 650 per nacht.
In het Hilton van Mataquintos zeker?
Nee, bij de baliemedewerkster thuis, op de kinderslaapkamer.
Wat heb je gedaan in Managuay?
Onderzoek voor de Erasmus Universiteit Rotterdam. Ik heb de winstkansen geanalyseerd voor beleggers in Managuayaanse ondernemingen voor het decennium 2010-2020.
En, wat is je gouden tip?
Investeer in Brazilië.
Je klinkt niet heel positief over Managuay.
Om Theo Maassen te parafraseren: het beste wat er uit Managuay komt, is het vliegtuig naar Nederland.
Maar dat vliegt dus niet.
Nee. O sorry, iemand gooit een poncho over mijn hoofd en probeert me te ontvoeren, ik moet ophangen.
Bedankt voor dit gesprek.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Het adios-moment

Lt. Diego Sánchez Ortega,
censor van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek

‘Nog even over die Volkskrant van u.’ Luitenant Diego Sánchez Ortega aait al pratend een presse-papier in de vorm van een zwangere lama. ‘Wij hadden ons wat meer… Hoe zeg ik het? Ondersteuning voorgesteld.’ Veelbetekenend kijkt hij naar de muur, waar een cover van tijdschrift TIME hangt: ‘General Jamón: Man of the Year 2007.’ Met een knipoog: ‘Trucage natuurlijk. Maar toch.’

Ondersteuning door een krant: voor een dictatoriaal regime is het vanzelfsprekend. Ook de militaire junta van Managuay houdt de geschreven pers stevig aan de leiband. Toen dagblad El Pueblo twee jaar geleden de ontruiming van Occupy Mataquintos kenschetste als ‘best wel hardhandig’, ontving het prompt een publicatieverbod. En dat terwijl bij de genoemde ontruiming een colonne tanks over 33 demonstranten walste.

De officiële staatskrant is El Tiempo, dat grossiert in artikelen rond het staatshoofd, generaal Jamón. Als El Tiempo geen verslag doet, zo weten Managuay-kenners inmiddels, heeft de junta kennelijk een fout begaan. Zoals in december vorig jaar, toen generaal Jamón incognito door Brazilië reisde. Zijn vermomming – als bossanovazanger Antônio Carlos Jobim, die in 1994 overleed – bleek zo slecht, dat hij werd ontmaskerd, en bovendien belandde hij bijna in een vuurgevecht tussen dronken bendeleden in een sloppenwijk in Rio de Janeiro. El Tiempo maakte slechts melding van een ‘welverdiende vakantie met carnavaleske trekken’.

Luitenant Sánchez Ortega praat intussen tegen zijn presse-papier. ‘Wat willen wij bereiken? Werelddominantie. Is dat met de Volkskrant gelukt? Nee. Proberen we het dan met een ander medium? Ja, met Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek. Hebben we de Volkskrant nog nodig? Nee.’ Hij draait zich naar ons toe. ‘Wij zijn altijd oprecht geïnteresseerd geweest in u en uw cultuur. Dit is echter het adios-moment. Of, zoals ze in uw taal zeggen: Auf Wienerschnitzel.’
Roger Abrahams

Dit is de voorlopig laatste aflevering van Ondertussen in Managuay. Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Abrán del Tubo, Rogelio de la Sierra

Vakantieboekspel: Win een boek! (4)

In de maandelijkse Vakantieboekprijsvraag behandelen we deze augustus een klassiek voorwerp: de Piedra del Sol. Velen van u zullen deze cirkelvormige steen kennen als de kalender van de Azteken, maar Managuayaanse historici weten wel beter: die vuile Azteken hebben hun kalender natuurlijk gejat van de Manca’s uit Managuay, 4000 km verderop, om er mooie sier mee te maken.

Hoe dan ook: wij hebben een aantal moderniteiten in de Piedra del Sol aangebracht. Hoeveel telt u er? Wie de meeste elementen ziet die niet passen bij de wereld van vóór het jaar 1500, maakt kans op een gratis exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek! Volgend jaar dan, hè. Stuur uw lijst met verschillen naar info@managuay.info en win!

Fotobewerking Federico Miel