Konvooi zonder hulpgoederen naar Chili


DOS CHICAS – Een hulpkonvooi uit het Oost-Managuayaanse Dos Chicas is vanochtend vertrokken naar Chili om slachtoffers van de aardbeving bij te staan. Opmerkelijk, want alle vijf de vrachtauto’s zijn leeg.

Het konvooi maakt een omweg via Bolivia, Paraguay en Argentinië en is van plan om onderweg hulpgoederen te verzamelen. ‘Simpel: je toont een boertje je antitankwapen en hij laat je zijn hele boerderij leeghalen, ‘ verklaarde de konvooileider, die liever anoniem wilde blijven. De man heeft een route langs afgelegen plattelandsgebieden voorbereid.
Op de vraag wie deze onbaatzuchtige hulpactie betaalt, luidde het antwoord: ‘Kerken in Chili hebben een hoop tafelzilver. Voor wat, hoort wat.’

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Peper

Een Fuego Infierno Volcánico

‘Gringo, no toca!’ De marktkoopman kijkt me verschrikt aan. Snel trek ik mijn hand terug, die zojuist nog boven een kist vol glanzend rode vruchten hing. ‘Ik moet Spaanse pepers hebben,’ zeg ik, ter verduidelijking. ‘Spaanse pepers!’ roept de man uit. Hikkend van de lach slaat hij een collega op de schouder. Deze, een wat knorriger type, bitst: ‘Dit is geen gewone peper, mamapinga. Dit is de Fuego Infierno Volcánico. Laat hem één nacht op je keel liggen en je wordt wakker zonder strottenhoofd.’

Elk volk krijgt de groenten die het verdient, en op de Pepermarkt kun je zien wat dat voor Managuay betekent. De markt beslaat eenmaal per maand een hoek van de beroemde Mercado Popular in Mataquintos en biedt een kleurrijke verzameling van het pittige broertje van de paprika: rode, oranje, gele, groene, paarse en bruine chilipepers. En de Fuego Infierno Volcánico dus.

Dat blijkt niet zomaar een hapje, zo leert nadere studie. Sterker nog: de Fuego Infierno Volcánico is de heetste chilipeper ter wereld. Op de Scoville-schaal, die de mate van pittigheid aangeeft, haalt hij maar liefst 7.200.000 punten. Ter vergelijking: een straal pepperspray van een Managuayaanse diender in je oog haalt amper 2.000.000, een broodje lamaburger komt op circa 10.000 (al merk je de jalapeño daarin pas op het toilet). Met de Fuego Infierno Volcánico brengen artsen hier buitenlandse patiënten onder narcose door ze eraan te laten ruiken. Hem vastpakken alleen kost je een nacht op de intensive care, plus het aannaaien van de losgetrokken vellen huid (nóóit wapperen).

Voor Managuayanen echter is de ‘Fuego’ een hartige snack. ‘Ik ben gek op pittig eten,’ zegt Jacky (17). Leunend op een kinderwagen laat ze een zakje vullen met de hete pepers. Ik kijk naar haar gewelfde buik. Is dat niet gevaarlijk, voor zwangere vrouwen? Een schaterlach. ‘Het is niet voor mij!’ Ze wijst naar de baby in de kinderwagen, dan tikt ze op haar tanden. ‘De kleine houdt ons wakker, met zijn geknars. Vannacht leg ik voor straf een peper in zijn mondje. Morgen doet hij het niet meer.’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Jungletocht

Opeens houdt junglegids Ramón zijn adem in. Langzaam brengt hij een vinger voor zijn lippen. ‘We zijn niet ver van de moerassen van Canádos,’ fluistert Ramón. ‘Een uniek ecosysteem: 3000 plantensoorten, 250 vogelsoorten, 350 vissoorten, 100 soorten zoogdieren, 60 soorten reptielen.’ Hij kijkt ons aan. ‘Kortom, een levensgrote delicatessenzaak.’ Met normale stem, wijzend op de ketel met de groene staarten over de rand: ‘Iemand nog leguanensoep?’

Een jungletrek in Managuay is een spannende aangelegenheid, maar vooral voor de dieren die zich langs de route ophouden. Elke gids is een slager. Letterlijk: de Managuayaanse Bond van Slagerbedrijven verplicht al zijn leden om twee weken per jaar door te brengen in het regenwoud van Noord-Managuay, ook wel ‘de Groene Keuken’ genoemd. Het is niet de enige beroepsgroep met een ontspannen houding ten opzichte van de jungle.

Neem de politiek: de moerassen van Canádos vormen niet alleen een uniek ecosysteem, maar ook een massagraf met de afgezonken lichamen van 300.000 politieke dissidenten. Of evenementenorganisaties: muziekfestival Misterioso vindt elk jaar plaats op de plek waar de oprichter, houthakker Carlos Llanos, voor het laatst aan het rooien is geweest. Ook leven in het oerwoud duizenden maoïstische rebellen, wier visie op het milieu nog het best blijkt uit een uitgelekt memo uit 2006, waarin ze de Drieklovendam in bevriende natie China omschreven als ‘de doodsteek voor de natuur, maar wel heel gaaf.’

Ramón weet hoe westerlingen hierover denken. ‘Jullie in Europa hebben makkelijk praten, maar ik hou van onze bedreigde diersoorten. Daarom eet ik ze zo graag op. ’ Hij haalt een apenkop uit zijn rugzak en begint te kauwen. Dan beginnen zijn ogen te twinkelen: hij heeft een goede grap bedacht. ‘Als je dieren zo belangrijk vindt, waarom richt je er dan geen politieke partij voor op?’ De hele groep barst in lachen uit.
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto José el Rey

Inhuldiging Oranje in Amsterdam: waarschuwing


Vanwege de inhuldiging van het Nederlands elftal wordt verwacht dat vanuit het hele land panfluitbendes uit Managuay naar Amsterdam zullen reizen. Het Landelijk Centrum voor Hygiëne en Veiligheid (LCHV) heeft, in samenwerking met het Managuayaanse Toeristenbureau, de volgende lijst met waarschuwingen opgesteld:

  • Blijf niet te lang luisteren naar panfluitmuziek.
    Als u bij het tweede refrein van ‘El condor pasa’ nog staat, zijn de bendeleden/muzikanten op de hoogte van uw beperkte beoordelingsvermogen. En de plek van uw portemonnee.
  • Geef geen geld.
    U zult gezichtsverlies lijden. Als u wilt betalen voor panfluitmuziek, heeft u waarschijnlijk al een tijdje staan luisteren. De bendeleden/muzikanten hebben uw portemonnee dus al lang in hun bezit. U zult in een lege broekzak tasten zodra u een stap zet richting die vieze rieten hoed.
  • Wijs geen Managuayaanse vrouwen de weg.
    Vrouwen die bij panfluitgroepen rondhangen, zijn nooit de weg kwijt. Zodra u met ze meeloopt, belandt u in een steeg waar u wordt beroofd, of in een peeskamer die lang niet gedweild is (gatsie).
  • Ga niet zitten op veelkleurige doeken.
    Wordt u aangeboden om plaats te nemen op een karakteristiek, veelkleurig stuk stof, weiger dan beleefd. De doeken zijn dragers van schaamluis, het syndroom van Gilles de la Tourette en oude tanden.
  • Weiger drank.
    Als een panfluitmuzikant u een fles Managuayaanse rum of tequila voorhoudt, sla die dan af. Niet om hygiënische redenen (alcohol desinfecteert), maar het smaakt gewoon heel, heel goor.
  • Vraag om een identiteitsbewijs.
    Als de panfluitmuzikanten uit een ander Zuid-Amerikaans land dan Managuay komen, zoals Bolivia of Ecuador, zijn alle bovenstaande waarschuwingen niet van toepassing.

Pas goed op uzelf! Ben uw broeders hoeder.

Doorzeefde lijken op stoep zijn ‘een grap’

De stoep voor het kantoor van El Tiempo, na verwijdering van de lichamen

MATAQUINTOS – Twee met kogels doorzeefde lichamen zonder hoofd zijn maandag bij de Managuayaanse krant El Tiempo op de stoep gegooid. De hoofdredacteur spreekt van een ‘practical joke’.

Immers, dit soort acties is doorgaans het werk van de militaire veiligheidsdienst, maar El Tiempo geldt juist als een zeer staatsgezinde krant. ‘Die lijken zijn vast en zeker bedoeld als dreigement voor mijn collega’s van El Pueblo,’ vermoedt hoofdredacteur Maledetto Trotski. ‘Daar noemden ze de bloedige ontruiming van Occupy Mataquintos onlangs “best wel hardhandig.” Schande!’
Bij die ontruiming, afgelopen zaterdag, walsten tanks 33 demonstranten plat.

Critici vermoeden echter dat de actie niet het werk is van de militaire junta, maar van rivaliserende drugsbendes. De overheid ontkent het bestaan van zulke bendes en stelt alles in het werk om hun misdaden uit de statistieken te weren. Volgens een woordvoerder heeft het incident bij El Tiempo helemaal niet plaatsgevonden. ‘De hóófden ontbreken? Tja, dan kan de dood dus niet officieel worden vastgesteld.’ Hoofdschuddend: ‘Daar gaan wij niet aan beginnen, meneertje.’

Toch Elfstedenrace, ondanks weersverwachting

Het parcours bij Alcazar: ‘nog iets te nat, maar bijna droog’

LA LIBERTINA – Tegen alle verwachtingen in gaat begin volgende week in Noord-Managuay de Elfstedenrace van start. De weersomstandigheden zijn er niet naar, ‘maar er is niets wat een smak geld niet kan regelen.’

Dat zei voorzitter Wílmer Wáffler van de vereniging De Noordelijke Elf Steden dinsdagavond tijdens een persconferentie. Mogelijk aast hij op subsidie om zwakke plekken op het parcours te repareren, maar waarschijnlijk wilde hij laten weten dat de organisatie open staat voor steekpenningen om de zeldzame autorally door de jungle toch te organiseren.

Sinds het invallen van de droogte in Noord-Managuay vorige week heerst in het land een ware Elfstedenkoorts. Praatprogramma’s op tv gaan alleen nog maar over de modder: zal die hard genoeg zijn om alle auto’s te dragen? Voormalige coureurs halen herinneringen op en maken zich zorgen over de drinkcapaciteiten van de jonge generatie, die tenslotte in elke stad op de route een voorgeschreven hoeveelheid gefermenteerde lamamelk moet drinken met een alcoholpercentage van tenminste 40%, het zogenoemde ‘pimpelen’.

Na het weekeinde zal blijken hoe diep de Managuayanen bereid zijn in de buidel te tasten voor een traditie die lijkt op sport, maar draait om motoren en drank. Heel diep, zo is de verwachting.

Klassieker: De boot in de rivier

Deze maand is het 25 jaar geleden dat de kerncentrale van Tsjernobyl explodeerde, maar voor Managuay blijft 1986 het jaar van De boot in de rivier, een pareltje van de Managuayaanse, homo-erotische cinema. De film van Benicio Malandreddu veroorzaakte een enorme opschudding in het katholieke land: Malandreddu werd beschoten, zijn dochtertje werd ontvoerd, auto’s werden in brand gestoken en in de weekeinden werden drankwinkels beroofd (maar dat laatste is normaal).

De reden van alle opwinding was de scène op de foto, waarin bootsman Pepe (foto, links) tijdens een tocht door de jungle een hand op de schouder legt van zijn geliefde Marco, terwijl beiden half ontkleed zijn. Het lijkt een onschuldige daad in een land waar mannen elkaar bij wijze van begroeting bij de testikels grijpen, maar, zoals een woeste criticus destijds schreef: ‘dat is iets héél anders.’

Foto María Luísa Corazón del Ángel

Grap blijkt dodelijk op cabaretfestival


SAN LUÍS – Het grootste cabaretfestival van Managuay, het jaarlijkse Festival Cabaret de las Pampas, heeft zijn reputatie als ‘broedplaats van de gevaarlijke grap’ eer aangedaan. Al tijdens de eerste auditie van afgelopen zondag moest een komiek worden afgevoerd: niet zozeer zijn grap was gevaarlijk, maar een gewapende toeschouwer.

Door Jens Mikkelsen

De man, een student uit Mataquintos, refereerde aan zijn publiek – voornamelijk Hubba Bubba smakkende gaucho’s – als ‘kauwboys’. Daarop vuurde een van hen een slecht gericht waarschuwingsschot af. De student is in het ziekenhuis aan zijn verwondingen bezweken.
Het is niet de eerste keer dat het festivalpubliek aan de bel trekt bij een flauwe woordspeling of clichématige seksgrap. Het Festival Cabaret hecht minstens zoveel waarde aan de mening van het publiek als aan die van de jury, en dus wijst elk jaar weer een haag van getrokken pistolen richting het podium. Alleen een melige, maar desalniettemin getalenteerde Matrix-parodiant kwam er vorig jaar met slechts een geperforeerd oor vanaf.

Het Festival Cabaret de las Pampas bracht regionale grootheden voort als Sara Krosas (kapotte knieschijf) en Juan Japo de los Walos (doorzeefde linkerschouder), van wie in Nederland nooit iemand heeft gehoord, tenzij werkzaam bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst of Interpol.

Playboy-model Britt Dekker veroorzaakt overstroming in Zuid-Amerika

Britt Dekker: ‘Van een lang leve de lol wereldreisje, naar natuurramp reporters’

UTRECHT – Playboy-model Britt Dekker heeft afgelopen weekend in Managuay een overstroming veroorzaakt. Dat valt af te leiden uit tweets van Dekker en haar reisbegeleider.

Dekker, die met Ymke Wieringa een wereldreis maakt voor een nieuw RTL 5-programma, mag van RTL niet zeggen waar ze is. Wie zondag echter haar tweets naast die van de Managuayaanse reisbegeleider Antonio Figueres legde, werd een hoop duidelijk.

6 maart:
@Toni_Travel: Naar het vliegveld, klanten uit Holland. Hopelijk zijn het dit keer intelligente mensen.*
@Brittjje: Zo weer Schiphol voor me reisprogramma, ik heb echt angst voor ’n Jetlag op Wikipedia staat dat je daar allemaal erge dingen van kan krijgen

8 maart:
@Toni_Travel: Ik heb het survivalschema naar beneden bijgesteld: rustig beginnen, beetje wandelen, niet te moeilijk. Als ze dit niet aankunnen, worden het vier zware weken.
@Brittjje:Allemachies die goser van het reisbureau denk dat we Superman zijn ofzo!! Ja dag! Ik zeg ik wil overal naar toe maar wel op me hakken ja toch!!!

12 maart:
@Toni_Travel: Ik word gek. Ze zijn nog onbeschoft ook. Vertel ik dat mijn zus Margarita vorige week een miskraam heeft gehad, begint die blonde gewoon te grinniken!
@Brittje: Zo gelachen met Tony. Zijn zus is vernoemd naar een cocktail!! ;D

14 maart:
@Brittjje: Reisgids is onwijs saai. Praatje maken ho maar. Terwijl ik nu best wel Engels kan.
@Toni_Travel: Is het nog ver? Waarom is die berg zo hoog? Kan ik hier lipgloss kopen? Waar vliegt die vogel naartoe? Wil je mijn tieten zien? AAARGGGH!

18 maart:
@Toni_Travel: Ik kan het niet meer aan. Ik ga vandaag in bad zitten en ik draai de kraan open. Laat die wijven de ziekte krijgen. Dit noem ik geen leven.
@Brittjje: Sooo! F*cking vette overstroming hiero! Van een lang leve de lol wereldreisje, naar natuurramp reporters. (zie foto)
@Toni_Travel: En nu de föhn in het stopcontact. Vaarwel wrede wereld.

* De Twitter-berichten van Figueres zijn vertaald uit het Spaans.

‘Laatste Avondmaal bestond uit snacks’

Het Laatste Avondmaal

LA LIBERTINA – Het laatste hapje waar Jezus Christus zich te goed aan deed, was waarschijnlijk een kipknots.

Dat zegt professor Felisbelo Sá van de Katholieke Universiteit van La Libertina in Managuay. Sá combineerde aanwijzingen uit diverse bronnen en concludeerde dat de dis van Christus en zijn discipelen was bezaaid met calorierijke kleinigheden, zoals gefrituurde kipknotsen, een stoofpotje van kikkererwten, aubergines en couscous overgoten met een laag gesmolten schapenkaas en – volgens Sá de favoriet van de Messias – een licht aangebrande puree van geitenmilt. Of het lijden van Christus iets met een verhoogde bloeddruk te maken heeft, kan Sá niet zeggen.

Het onderzoek werd mede mogelijk gemaakt door voedingsmiddelengigant Chihuahua S.A., dat vandaag een nieuwe hapjeslijn start middels de campagne ‘Hemelse snacks – Wat vet genoeg was voor de Verlosser, is toch zeker vet genoeg voor jou?’