Generaal Jamón wint tv-debat


MATAQUINTOS – In een buitengewoon saai tv-debat is generaal Jamón, zoals verwacht, gisteren als winnaar uit de bus gekomen. De vier uur durende tv-uitzending liet het Managuayaanse staatshoofd als vrijwel enige spreken.

Presentator Oli Mungo Chávez introduceerde, na een kort welkomstwoord, zwetend de generaal, waarna een langdurig applaus losbarstte. Daarop nam Jamón het woord en richtte zich ruim drie uur en drie kwartier lang tot de natie. De enige interruptie kwam na drie uur en twintig minuten van de liberale leider Marco Ruteño, die naar het toilet moest.
 

Het was het enige spannende moment van het debat: Jamón reageerde als door een wesp gestoken en eiste dat Ruteño zijn blaas beheerste ‘als een man’. Tevens bleek met deze interruptie dat alleen de microfoon van Jamón echt was, en die van de vier politieke leiders van opgesteven papajapulp. Ruteño verliet huilend de studio.    

Het laatste kwartier van de uitzending was bedoeld voor debat tussen de overgebleven politici, maar door gebrek aan geluidsversterking, en een reclameblok van elf minuten, kwam dat nauwelijks uit de verf.

Overigens zijn de politieke partijen in de militair-democratische republiek Managuay het op vrijwel alle fronten eens. Politici strijden voor hun eigen hachje tijdens de campagne voor de algemene benoemingen van 9 juni aanstaande. Dan deelt generaal Jamón het nieuwe parlement in.

Sexy Carnavalista van de Dag: Nadya

De Sexy Carnavalista van maandag is Nadya (16), een scholiere uit Roipoipú-Noord. ‘Deze optocht is voor mijn familie het hoogtepunt van carnaval,’ vertelt Nadya. ‘Mijn moeder, mijn tantes en mijn nichten hebben maandenlang gewerkt aan onze kostuums. Waarom ik de hele tijd zo ronddraai? Dat stomme jurkje hangt steeds voor mijn onderbroek.’

22-jarige wordt jongste oma ter wereld

Maria en Poncho, drie dagen na de bevalling, op de lapjesmarkt van Pirañas

PIRAÑAS – Een 22-jarige vrouw uit Managuay heeft zondag een kleinzoon gekregen. Daarmee is ze de jongste oma ter wereld.

De vrouw, Rita Estanebes, beviel zelf op twaalfjarige leeftijd van een dochter. Deze Maria, nu tien jaar oud, kreeg zondag met haar verloofde Wílmer een zoon: Poncho. Het hoofd van de indianenstam waar zij deel van uitmaken, benadrukt dat de baby is geboren uit een lange, liefdevolle relatie. ‘De ouders van Maria en Wílmer kenden elkaar al heel lang toen zij dit huwelijk arrangeerden,’ zegt hij.

Volgens het stamhoofd zal het jonge paar in alle rust aan het nieuwe leven kunnen wennen. ‘Wij zijn een ruimhartig volk. Als Wílmer om tien uur ’s avonds terugkomt uit de mijnen, is Maria net klaar met haar dienst in het naaiatelier en dan hebben ze tijd genoeg om bij te praten.’

Een woordvoerder van het Managuayaanse ministerie van Linkse Hobby’s, waar Jongerenzaken onder valt, haast zich te vermelden dat een dergelijke situatie uitzonderlijk is in Managuay en slechts voorkomt in de indianenculturen van het jungleachtige noorden. ‘In de rest van het land heb je zulke jonge moeders niet. Die zijn zestien, op zijn jongst.’

Transfer topfolteraars naar ‘Real Madrid van veiligheidsdiensten’

De Colombiaanse president Juan Miguel Santos, die gisteren de geheime dienst DAS afschafte

MATAQUINTOS – Met de aankoop van twintig topfolteraars uit Colombia presenteert de militaire inlichtingendienst van Managuay zich naar eigen zeggen als ‘het Real Madrid van de veiligheidsdiensten’.

De beruchte geheime dienst DAS in Colombia werd gisteren na 58 jaar afgeschaft nadat was gebleken dat de dienst moorden pleegde en rechters, politici, mensenrechtenactivisten en journalisten afluisterde. De Managuayaanse minister van Foltering, generaal Hérculo Pinto de Caña, belde direct met zijn Colombiaanse collega’s. ‘Een schande,’ verklaart hij in voetbaljargon, ‘dat dat soort kleedkamergeheimen openbaar worden.’

Pinto de Caña zegt trots te zijn dat hij twintig ‘aanvallers en Ausputzers’ van de DAS heeft weten te interesseren voor een carrière bij de geheime dienst van Managuay. ‘Hoe? Door ze alle vrijheid te gunnen. Niemand gaat hen hier controleren en noteren wat ze allemaal doen. Temeer omdat de meeste Managuayanen toch niet kunnen schrijven.’

De overige 4780 leden van de DAS krijgen nieuwe functies bij de Colombiaanse ministeries van Binnenlandse Zaken en Buitenlandse Zaken en bij het Openbaar Ministerie.

Ook rel in Managuay om ‘Sint’

Zoals elk jaar barst ook in Managuay de discussie los over de plaatselijke ‘Sinterklaas’. Alleen: deze Sint-Cerberus mishandelt kleuters en laat niet eens een cadeautje achter.

We belden met Patrick M’fofo, Zuid-Amerika-specialist van het Meertens Instituut voor Volkenkunde:

Wat zijn de overeenkomsten tussen onze Sinterklaas en Sint-Cerberus?
Ze zijn allebei geïnspireerd op christelijke heiligen, compleet met mijter, mantel en staf. En ze hebben hulpjes: bij ons Zwarte Piet, bij hen Pedro el Negro.

En de verschillen?
Zwarte Piet heeft een roe, Pedro el Negro gebruikt pepperspray.

Pepperspray? En Sint-Cerberus is de goedheiligman die de kindertjes troost?
Troost? Zodra ze verblind zijn, krijgen ze de staf van Sint-Cerberus zelf er nog eens overheen.

Wat is eigenlijk de lol van deze vorm van kindermishandeling in Managuay?
Nou, de oom of neef die Sint-Cerberus speelt, heeft doorgaans een goede tijd. Maar die is dan ook dronken.

Dus iedereen is opgelucht als eind december Sint-Cerberus weer vertrekt?
Jazeker. Dan kunnen oom of neef weer, ongehinderd door die onhandige verkleedspullen, de kleintjes in elkaar rammen.

Bedankt voor dit gesprek.
Mag ik de groeten doen?

‘Curaçao moet banden met Nederland verbreken’

De ontslagen premier Gerrit Schotte van Curaçao

WILLEMSTAD – Managuay heeft Curaçao opgeroepen uit het koninkrijk der Nederlanden te stappen. De uitnodiging is voor de zekerheid naar beide regeringen op het eiland gestuurd.

Op Curaçao ontstond afgelopen zaterdag politieke onrust toen de gouverneur van het eiland, een vertegenwoordiger van koningin Beatrix, een nieuwe interim-regering benoemde. De ontslagen premier Gerrit Schotte noemt dat een staatsgreep en weigert het regeringsgebouw te verlaten. Een ‘schandalige’ gang van zaken, zegt het Managuayaanse staatshoofd generaal Jamón in een verklaring.

‘Natuurlijk is het prima dat van hogerhand regeringen worden omvergeworpen,’ stelt Jamón, ‘maar niet door iemand van een ander volk, en zeker niet door een vrouw.’ Hij vervolgt dat ‘de militair-democratische republiek Managuay laat zien dat Latijns-Amerikaanse volkeren prima in staat zijn dictaturen van eigen makelij voort te brengen.’ Dat Schotte beschuldigd wordt van banden met de maffia, is volgens de generaal van ondergeschikt belang. ‘Sinds wanneer is dat een probleem? Kijk naar Suriname.’

Jamón zegt te weten wat de Curaçaoënaars willen: ‘rust en stabiliteit, zoals bij ons.’ Mogelijk doelt hij daarmee op het statistische gegeven dat in Managuay – heel voorspelbaar – elke zes jaar een andere regering aan de macht komt door middel van een staatsgreep. Volgens dat schema zou Jamón dit jaar nog ruim baan moeten maken voor de maoïstische rebellen. Daarvan rept de verklaring echter niet. UPDATE Demissionair premier Gerrit Schotte heeft naar verluidt vanochtend (Nederlandse tijd) het regeringsgebouw Fort Amsterdam in Willemstad toch verlaten.

Dichten olielek mislukt door Managuayanen

Het boorplatform Deepwater Horizon kort na de ontploffing op 20 april.

NEW ORLEANS – De zoveelste poging van BP om het olielek in de Golf van Mexico te dichten, is mislukt door illegale immigranten uit Managuay. Op de golfballen die het oliebedrijf in de lekke buis pompte, kwamen vier diepzeesnorkelaars naar boven drijven .

Ook andere zware materialen waarmee BP in de operatie ’top kill’ de buis probeerde te verstoppen, trokken onderzeese dieven aan. Twee kilometer van het gezonken boorplatform werd een man aangetroffen op een vlot van gescheurde autobanden, afkomstig van BP en bedoeld om het lek te dichten. De man identificeerde zichzelf als ‘Diego de Pinto, van sloopbedrijf Caramba uit New Jersey’. BP heeft wel boorvloeistof in de buis kunnen spuiten, al zwommen tijdens die actie zeven mannen rond het lek, met ingehouden adem en een jerrycan in de hand.
Managuayanen in het buitenland staan bekend om hun vindingrijkheid. Bij de aardbeving in Chili van februari kwamen hulpverleners in de file terecht door de talloze, met brokstukken volgeladen busjes, op weg naar bouwplaatsen in Managuay.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Sopropo

Sopropo’s

Eten bij de familie Buzarquis. Moeder Emma zet een grote ketel op tafel, waarop vader Pepe en opa overeind komen uit hun stoel. ‘Soproposoep!’ juichen de kleine Juan en María. Pepe neemt kater Hugo op schoot en houdt hem een lepel met het groene goedje onder de neus. Hugo snuffelt, slobbert het naar binnen – en valt prompt op de grond. Morsdood. ‘Nog niet goed,’ bromt Pepe. Scheldend pakt Emma de ketel weer op. ‘Pinche sopa!’

De weerbarstige sopropo is een groente uit de komkommerfamilie. In Suriname wordt hij veel gegeten, maar ook in buurland Managuay is de tropische plant – die er uitziet als een pokdalige courgette – heus volksvoedsel. Sopropo’s zijn goedkoop en groeien overal. Bovendien: de onrijpe vrucht heeft een wrattige schil, het vlees smaakt bitter en het plantensap is bijtend giftig – de sopropo is, kortom, het Managuayaanse volk in zijn vegetale vorm.

Ondanks die volkseigen kwaliteiten hoopte de lokale sopropo-industrie heel even Europa te veroveren. In 2011, tijdens het gedoe met de EHEC-bacterie, durfden veel Duitsers geen komkommers meer te eten en de Managuayaanse Liga van Sopropotelers rook haar kans. ‘Straks zijn we exportproduct nummer één van Managuay,’ sprak Liga-voorzitter Amalfi. ‘Mosterdgas kan naar de tweede plek.’ Maar al snel bleken komkommers EHEC-vrij. En dat een sopropo vóór consumptie een paar uur in zout water moet worden geweekt om zijn dodelijke bestanddeel momordicine kwijt te raken, hielp ook al niet mee in de pr-campagne.

Na twee uur doorkoken staat de soep weer op tafel. ‘Goed spul,’ zegt Pepe smakkend. Maar opeens valt de lepel uit zijn hand. Pepe stormt de achtertuin in. Liggend in het gras geeft hij over. Naschokkend, met een lijkbleek gezicht, veegt hij zijn mond af aan een handvol grassprieten. Dan, met een schaterlach: ‘Man, wat houd ik toch van groente!’
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Nieuw parlement in Managuay


MATAQUINTOS – De ‘democratie volgens de Managuayaanse weg’ zette gisteren een nieuwe stap met de parlementaire benoemingen door generaal Jamón.

Het staatshoofd van de militair-democratische republiek presenteerde pas rond elf uur in de avond – naar eigen zeggen ‘vanwege staatszaken’ – een lijst van de door hem uitverkoren parlementariërs. Volgens een vertrouweling echter had Jamón plots ‘nodig moeten kakken’, waardoor de bekendmaking vertraging opliep.
Het parlement van 100 zetels wordt als volgt ingedeeld: Socialistische Partij 26, Liberale Partij 26, Christelijke Unie 21, Tequilapartij 21, Partij voor Paco (PPP) 2 en overige partijen 5. De constatering van het feit dat het aantal zetels hiermee op 101 uitkomt, deed Jamón af met: ‘Dan zetten ze er maar een bij.’
De score van de PPP wijst erop dat de pogingen van voorman Paco Tornado om zijn zieke moeder aan werk te helpen, zijn geslaagd. Zijn voornaamste doel echter, het uitzetten van alle Bolivianen die zich met de productie van ondeugdelijke panfluiten hebben schuldig gemaakt (en dat zijn ze allemaal, volgens Tornado), zal hij er waarschijnlijk niet mee verwezenlijken.
Alle betrokken partijen hebben generaal Jamón inmiddels een bedankbrief, een bloemstuk en een minderjarige prostituee gestuurd.

Generaal: ‘Charlie Sheen is inspirerend leider’

Charlie Sheen

MATAQUINTOS – Generaal Jamón, de dictator van Managuay, heeft Charlie Sheen ‘een inspirerend leider’ genoemd. Het staatshoofd zou hopen op een backstagepasje voor Sheens theatertour.

Dat zeggen anonieme bronnen rond het presidentiële paleis in Mataquintos. Volgens een van deze bronnen, de politicoloog Pedro Santos, is Jamón met name onder de indruk van Sheens consumptie van tijgerbloed. Santos: ‘Aangezien tijgers in de VS niet voorkomen, heeft de generaal respect voor Sheens logistieke capaciteiten.’ Ook het aantal Twitter-volgers van de acteur, dat dankzij diens opzienbarende uitspraken binnen enkele dagen opliep tot 2,5 miljoen, kan in Managuay op instemming rekenen. ‘Jamón weet het nu zeker: dat internet kon wel eens heel groot worden.’

De regering-Jamón heeft Charlie Sheen inmiddels officieel uitgenodigd om voor zijn theatertournee ook het Estadio Imperial in Mataquintos aan te doen, dé arena voor publieke executies in Managuay.

Bekende Managuayanen: Pablito Chocolatito

Op deze muurschildering in een buitenwijk van Mataquintos staat een van de geliefdste dissidenten van Managuay afgebeeld: Pablo del Bosque. Pablo werd in 1961 geboren in de hoofdstedelijke ijssalon van zijn ouders, in een lege bak chocoladeroomijs. Dat leverde hem de bijnaam ‘Chocolatito’ op, en een levenslange voorkeur voor die ijssmaak.

Als Pablito Chocolatito begon hij op zijn vijftiende een ijssalon in Mataquintos: Chocolate. Chocolate was vanaf dag één een doorslaand succes. Vanwege de heldere formule – 1000 soorten ijs, maar alleen chocolade – maar ook vanwege Pablito’s ludieke acties voor burgerlijke vrijheden. In 1980 organiseerde hij zijn eerste mars langs het presidentiële paleis, waarbij duizenden mensen, aan een chocolade-ijsje likkend, uitdagend langs de ambtswoning van de toenmalige dictator Sans liepen. Die was razend, maar de grote populariteit van de ijsmakersjongen weerhield hem van represailles. Pablito werd een volksheld en een luis in de pels van alle dictatoriale regimes die elkaar in het Managuay zouden opvolgen.

Zijn vereenzelviging met chocolade-ijs nam echter steeds maniakalere vormen aan. Smeerde hij aanvankelijk slechts af en toe zijn gezicht in met het koude goedje, later werd Pablito regelmatig slapend aangetroffen in een zwembad in zijn kelder, tot de rand gevuld met zelfgemaakt ijs. Het dieptepunt volgde in 2008, toen hij spiernaakt door de straten van Mataquintos rende met in elke hand een hoorn, al roepend: ‘Ik ben van chocola! Ik ben van chocola!’ Hoewel een menigte van honderden fans die middag de politie bij hem wist weg te houden, die haar kans schoon zag om de lastpost eindelijk te arresteren, had Pablito eindelijk het regime de smoes gegeven waar het zo lang op had gewacht.
Een half jaar later werd hij opgegeten door hongerige Managuayaanse commando’s.

Foto Conrado Blanco