Doden bij start wielerronde Mataquintos

De Avenida Estrecha (‘Brede Avenue’) in Mataquintos, waar het peloton zaterdag om 11:07 uur, of liever: gedurende de eerste twaalf seconden van die minuut, doorheen raasde

MATAQUINTOS – De Ronde van Managuay is zaterdag onstuimig gestart. Er vielen zeven doden en dertien gewonden.

Al tien minuten na de start in de Managuayaanse hoofdstad Mataquintos kwam het tot een massale valpartij. Renners van Team Ejército – de ploeg van het nationale leger die in camouflagetenue en tot de tanden toe bewapend op de fiets zit – begonnen daarop te vuren op de op de grond kronkelende massa. Ploegleider Fernando ‘Fifi’ Buchego noemde die reactie later ‘een reflex’, maar ‘we hebben nu wel de bruine trui.’

Met de bruine trui wordt niet de snelste wielrenner onderscheiden, maar degene die vlak achter hem zit. De snelste wielrenner is na dit weekend de Nederlander Étienne Vaessen uit Simpelveld van het Russische Team Kalasjnikov.

De organisatie van La Ronda, die dit jaar voor het eerst plaatsvindt, zegt ‘ontstemd’ te zijn door de gebeurtenissen van zaterdag. Toch kijkt ze vol ambitie naar het verloop van de race. ‘Als we de komende drie weken onder de zeven doden per dag blijven, is de eerste Ronde van Managuay geslaagd.’

‘We hebben een echt goed jaar gehad’


LA LIBERTINA – Borkelma Mining Logistics heeft een echt goed jaar gehad. Dat zegt CEO Kneet Borkelma van het bedrijf voor mijnlogistiek. ‘We hebben een echt goed jaar gehad,’ aldus de ondernemer, die sinds twee jaar in Managuay actief is.

De cijfers zijn indrukwekkend: BML kon met 32% groeien in omzet, mede dankzij de toenemende binnenlandse vraag naar ijzer, dat gebruikt wordt om zwepen en ander touwwerk te verstevigen voor de penitentiaire industrie. Schaduwzijden zijn er ook. Zo stegen de kosten voor steekpenningen met 27%, voor slavenvoedsel met 28% (‘zelfs grind voor ondermaats brood wordt steeds duurder’) en voor afvoer van chemisch en biologisch afval met maar liefst 44%.
Toch zit het niet in Borkelma’s aard om pessimistisch te zijn: hij is verknocht aan de branche. Met een brede lach: ‘Het is en blijft mijnlogistiek. En niet jouw logistiek!’
Borkelma brengt in het najaar een moppenbundel uit.

Generaal Jamón gesignaleerd in Groningen

Het borstbeeld, een benadering van generaal Jamón

GRONINGEN – De militaire dictator van Managuay, generaal Jamón, is zondag gesignaleerd in Groningen. Dat wil zeggen: een borstbeeld van hem, dus een menselijkere versie.

Dat meldt een trouwe lezer van dit nieuwsblog, de heer J. Huisman. ‘Zijn robuuste en markante verschijning maakte meteen indruk op de aanwezigen,’ schrijft Huisman. Het borstbeeld is onderdeel van een expositie in het Groninger Museum en is gemaakt door kunstenaarscollectief Studio JOB. Aangezien generaal Jamón slechts sporadisch toestemming geeft om hem af te beelden, hebben de kunstenaars zich moeten baseren op verhalen, roddels en geruchten rond diens uiterlijk. ‘Ze hadden beter naar Managuay kunnen gaan om een toespraak van hem bij te wonen,’ schamperde een bezoeker. ‘Dan hadden ze minstens zeven uur de tijd gehad om stiekeme schetsen te maken.’

Huisman meldt verder dat Studio JOB een expositie in Managuay in het vooruitzicht is gesteld, in het gemeenschapshuis van San Adolfo Tedesco. De kunstenaarsgroep zou in zijn enthousiasme meteen besloten hebben om in China 25 kopieën van het borstbeeld te laten maken, ‘zodat men op ieder openbaar toilet in Managuay, tijdens de laxerende weldaad, ervan kan genieten.’

Winnaar rumrace steelt prijs

Een krokodil, met staart

ESPOSA – De jaarlijkse rumrace van Esposa is gisteren gewonnen door Felipe Manzana (17). Manzana won de trofee, een krokodillenstaart, door hem te stelen van de oorspronkelijke winnaar.

Bij de traditionele rumrace rijden dronken, ongehuwde mannen, gezeten op een leguaan, op hoge snelheid onder een krokodil door die aan beide voorpoten is vastgebonden aan twee bomen. Tijdens de rit springen zij van hun paard en klampen zich vast aan de krokodillenstaart. De man die de staart weet los te rukken én te behouden, wint de race.
Zijn gezin eet vervolgens tot diep in de zomer krokodillenpap.

Couleur locale: De markt van Bembibamba

Managuay mag dan na Haïti het armste land van het westelijk halfrond zijn, de spilzucht van zijn inwoners is ongekend. Zo ging de bestuurder van deze tractor aanvankelijk alleen naar de markt van Bembibamba voor ‘een papaja en misschien nog een bosje koriander.’

Rebellen beschimpen onderminister op Haïti

MATAQUINTOS – De maoïstische rebellenbeweging De Oplichtende Pad kritiseert de Managuayaanse onderminister voor Toerisme, die dinsdag met een cocktail en in zwembroek aan de rand van een zwembad in Haïti lag. ‘Schande,’ zegt De Oplichtende Pad in een perscommuniqué. ‘Is dat nu het voorbeeld voor onze arbeiders, drinken onder werktijd?’
De rebellen, die zich schuilhouden in de jungle, wisten het communiqué te bezorgen op het presidentiële paleis in hoofdstad Mataquintos. ‘Onderminister Francisco Barón is een profiteur’, staat erin, en ‘Die dure Speedo bevat een zieke adder’.
De Oplichtende Pad streeft de vestiging van een communistisch boerenregime na. Een van zijn speerpunten is matig alcoholgebruik. De beweging was tussen 1999 en 2006 aan de macht in Managuay, maar ging ten onder aan corruptie en drankzucht.
De rebellenbeweging is opgericht naar voorbeeld van Lichtend Pad, de maoïstische guerillagroepering die in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw terreur zaaide in Peru. Volgens critici echter is de naam geënt op rebellenleider Fernando Sapo, een meervoudig veroordeeld fraudeur met een padachtig voorkomen.

BOEKRECENSIE: De Schrik der Vagijnen *

Teatro Colón, Buenos Aires

Vorig jaar onthulde Alejandro Castiglione dat hij werkte aan een ‘erotische tenorenroman’ die hij grappend ‘Liefde in tijden van opera’ noemde. Het resultaat doet echter meer denken aan ‘Honderd jaar sneuheid’.

Door Ben de Faats

Uiteindelijk is de titel van Castigliones boek De Schrik der Vagijnen geworden (El Terror de las Vulvas), waarmee de Managuayaanse bestsellerauteur zich definitief schaart in het rijtje pompeuze pseudoromanciers – iets wat we na het in de Griekse Oudheid gesitueerde pornowerkje O, die Poes! en de vunzige avonturenroman-pastiche De Man met de Rode Pimpernel in zijn Pofbroek al vermoedden.

De Schrik der Vagijnen
is het verhaal van de Italiaanse tenor Manzetti die op zijn sterfbed ligt, precies honderd jaar oud. Hij blikt terug op zijn leven, maar dan vooral op de vele avontuurtjes die hij beleefde in de coulissen van de grote theaters van het Zuid-Amerika van rond 1900. Teatro Colón in Buenos Aires, Teatro Municipal in Lima – Manzetti laat zo’n angstwekkend aantal vrouwen een hoge C produceren dat hij bekend komt te staan als, inderdaad, De Schrik der Vagijnen. Kortom: een verhaal zo dom en zo overduidelijk een excuus om smerigheden te etaleren, dat u zich moet schamen als u deze alinea tot hier heeft uitgelezen zonder uw hoofd minstens één keer tegen de dichtstbijzijnde muur te slaan.

Maar natuurlijk heeft u dat wel gedaan. En u bent de enige niet: uitgevers in onder meer Mexico, Argentinië en Peru hebben al beloofd dat ze Castigliones roman zeker niet in eigen land op de markt gaan brengen. De enige plek waar goedkope kopieën van dit broddelwerk ongetwijfeld van hand tot hand zullen gaan, is het geboorteland van de schrijver: Managuay.

Één ster voor De Schrik der Vagijnen. Ik vond er geen kut aan.

Nederlandse ondernemers steunen Oranje in WK-finale!


Niet héél Managuay steunde gisteren het Zuid-Amerikaanse broederland: een kleine kolonie Nederlandse ondernemers keek gezamenlijk naar Uruguay–Nederland. Gastheer was Folkert Menning van Menning Oil, een groot producent van ruwe olie en besmeurde vogels.

Hoe verliep het tv-avondje, meneer Menning?
Het was een fantastische meeting. We zaten met zo’n 50 ondernemers bij elkaar. Dus eerst even small talken: omkooptarieven doorgeven, slaven bespreken, dat soort dingen. Chit chat.

En wij hoorden dat u oranje bitterballen heeft weten te vinden?
Ha ha, dat dacht ik wel, toen de loopjongen ermee aan kwam zetten! Maar het bleken geknede papaja’s te zijn. Dat joch heb ik meteen zijn boeien weer omgedaan natuurlijk. Toen begon de wedstrijd. Machtig.

Groot gejuich bij het openen van de score?
Dat geweldige doelpunt van Van Bronckhorst! Nou, toen kwamen de Blackberry’s wel tevoorschijn hoor. Ideaal moment om orders te plaatsen in Nederland, want daar was iedereen zo in de war, dat ze direct akkoord gingen met je eerste bod. Magnifiek.

Uw Managuayaanse werknemers steunden waarschijnlijk Uruguay. Mochten ze desondanks met u meekijken?
Ja natuurlijk! We hadden afgesproken dat elke keer als ze onze schoenen moesten poetsen of bij iemand op schoot zaten, ze ook een blik op het grote scherm mochten werpen. People managing.

En na de wedstrijd de stad in?
Na de wedstrijd hebben we voodoopoppetjes gemaakt van Femke Halsema, Job Cohen en Alexander Pechtold. Maar toen bleken de breinaalden op. Krankzinnige avond.

Elitetroepen lopen ‘Cocaïnemars’

De Varkenssnuitskunks, of Los Zorritos, lichting 2012/2013.

Zeldzame plaatjes uit Zuid-Amerika: een lid van het militaire elitekorps van Managuay, de Varkenssnuitskunks, maakte zondag geheime kiekjes van het afsluitende weekend van de nieuwe cadetten. In het Andesgebergte rondden zij hun opleiding af door het lopen van de zogenoemde Cocaïnemars: een expeditie van drie dagen en 230 km door het gebied rond de cocaïneraffinaderij van Adalberto Silencioso, ‘de Pablo Escobar van Managuay’. De slopende tocht is berucht: menig militair wordt het slachtoffer van extreme hitte, vermoeidheid of een ontbrekend neustussenschot.

Ploegend door de coke

De fotograferende Varkenssnuitskunk is levend begraven, in zand.

Foto’s via Guillermo Guerrero