Berichten

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Eindejaar

Vreugdevuur in San Cristóbal, 31 december 2012

Ramira (17) rookt doodgemoedereerd een shaggie op het plein van San Cristóbal, een stadje in de Managuayaanse Andes. Vriendin María (18) veegt met anderen de restanten van het nieuwjaarsvuur bijeen. Elke keer als deze haar een nagloeiende stoelpoot of speelgoedbazooka toeslingert, duikt Ramira opzij. ‘Gevaarlijk? Welnee,’ lacht ze. ‘Iedereen heeft hier derdegraads brandwonden in januari.’

Jaarwisselingen in Managuay zijn berucht. Het patroon is dit: met Oud en Nieuw vallen honderden doden en gewonden, de politie blijft op haar post en in de ochtend verklaart de Staatsgezondheidsdienst dat alles rustig is verlopen. Zo ook dit jaar. De werkelijkheid is echter anders: metropool Mataquintos snoof tot het ochtendgloren, in het jungleachtige noorden slingerde men naakt aan lianen en op de pampa’s van het zuiden vonden weer de met drank overgoten lamarodeo’s plaats. En in de Andes, in het westen, streefde elk plaatsje naar het hoogste vreugdevuur. 

Dit jaar streek San Cristóbal met de eer: de vlammen reikten wel 21 meter hoog. Het resultaat van gemeenschapszin, stelt Geraldo Puños (59), een van de vegers op het plein. ‘Aan de brandstapel draagt iedereen zijn steentje bij,’ zegt hij. ‘Een oud kastje, een stoel.’ Zelfs de overheid deed mee: de Immigratiedienst doneerde zevenhonderd in beslag genomen panfluiten van illegale Bolivianen, en één beenprothese.

Het vreugdevuur is simpelweg een traditie in San Cristóbal. Na middernacht vormen de mannen uit het stadje een kring en dansen er zo dicht mogelijk tegenaan. Wie als eerste zijn snor schroeit, krijgt – behalve rode blaren in zijn gezicht – de unieke kans om de nacht door te brengen met een scholiere naar keuze.

Ramira lacht: afgelopen maandag was zij zo’n scholiere. ‘Ik wist van toeten noch blazen, ik vond er niks aan. Toen hij zijn vriendengroep ging halen, ben ik hem snel gepeerd!’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Dit is niet de nieuwe vakantievilla van Willem-Alexander en Máxima

Casa Abandono

“Beste Guillermo-Alejandro en Máxima,
!Felicidades! Namens de makelaarsvereniging van Puerto Petróleo wil ik U van harte proficiat wensen met de aankoop van Uw villa in het Griekse Porto Cheli. Via via is mij ter ore gekomen dat U budget heeft voor nóg een vakantiewoning. Immers, dankzij de crisis in Griekenland kostte die villa een schijntje en de duur van die zogenoemde Catshuisonderhandelingen neemt dermate Belgische proporties aan dat een eventuele bezuiniging op uw jaarlijkse toelage vooralsnog op zich laat wachten. Daarom maak ik U met deze brief graag attent op een luxe zomerhuis dat wij in onze portefeuille hebben.
Het gaat om een heerlijk huis, genaamd Casa Abandono, gelegen op het eiland Desesperación in het Blauwe Meer, op de grens tussen Noord- en Zuid-Managuay. Nu hoor ik U denken: het Blauwe Meer, heet dat in de volksmond niet Lago Petróleo omdat de Managuayaanse petrochemische industrie er huist? Dat klopt. Maar bekijkt U het eens zo: alleen wanneer de wind uit het zuidwesten komt, trekken de gifwolken over uw huis. En bovendien zijn zorgen over het diner op die dagen afwezig: de volwassen gieren, toekans en forellen drijven zo langs uw huis, klaar voor de barbecue!
Het zomerhuis bestaat uit een complex van daken op witgepleisterde palen en staat pal aan het strand. Het beschikt dan ook over een eigen steiger, duikplank en waterpomp (in de kelder).
Het staat weliswaar niet op 4000 vierkante meter grond, zoals uw Griekse woning, maar het eiland waarop het huis ligt is natuurlijk uw achtertuin en die is minstens zo groot. Wij kennen uitstekende junglegidsen en reptielenbetenexperts die u kunnen bijstaan als U er met de meisjes gaat badmintonnen.
In de omgeving vinden mensen van uw kaliber genoeg aanspraak. U krijgt beroemde buren! Drugdealers, vastgoedspeculanten en andere leden van de Managuayaanse jet set kiezen steeds vaker voor een buitenverblijf aan het Blauwe Meer. Ook zorgt het leger en het veiligheidsapparaat voor veel werkgelegenheid in de streek. In het weekend vliegen de helikopters met ladingen dissidenten af en aan boven het wateroppervlak.
Afijn, ik hou het kort, want U bent beiden drukbezette mensen. Rest mij niets dan te zeggen dat we u van harte uitnodigen om een blik te komen werpen als u weer eens in Argentinië bent. De huidige eigenaar van de woning, de beroemde cineast Francisco Estigue (U kent vast zijn Latijns-Amerikaanse filmhuishit Negentien meisjes, naakt, in mijn huis op het eilanduit 2005!), wil het graag verkopen. Hij benadrukt dat U een van zijn actrices er gratis bij krijgt als dienstmeid. De sleutel van de onderaardse kluis waarin ze waarschijnlijk nog zit, ontvangt u nadat een eerste aanbetaling is overgemaakt.
Overlegt u eens met Uw ouders. En dan hoor ik het graag!
Met vriendelijke groet,
Federica Aponte Aponte
Voorzitter makelaarsvereniging Puerto Petróleo”
Geplaatst op

Politie te paard steeds jonger

V.l.n.r.: Marta, Pedro, Violeta en Jaime

SAN LUÍS – In San Luís in Managuay is vanochtend een nieuwe eenheid van de bereden politie gepresenteerd.

Het gaat om Marta (10), Pedro (9), Violeta (11) en Jaime (8). ‘Ze zijn jong, ambitieus en kennen het gevaar nog niet,’ aldus korpschef Ernesto Viscarra (42), die met pensioen gaat. ‘Mijn generatie hecht toch wat meer aan de mooie dingen in het bestaan, zoals levend thuiskomen.’

Als de vier over twee weken hun inwerkperiode achter de rug hebben en voor het eerst de sloppenwijken ingaan, stopt de begeleiding door Viscarra. ‘En blij toe. Je kunt wel worden neergeschoten daar.’

Geplaatst op

Brand fabriek verspreidt toch giftige stoffen

Onderweg naar de brandhaard nemen de brandweerlieden een borreltje

MARICÓN – De brand in de chemische fabriek van Maricón verspreidt hoogstwaarschijnlijk toch giftige stoffen. De directie ontkent.

De fabriek, Tóxico Chihuahua, produceert mosterdgas en slaat giftige stoffen op als asbest en vinylchloride. Directeur ‘Polly’ Catanga noemt zijn producten ‘weliswaar niet voor homo’s’, maar beklemtoont dat mensen hun ramen en deuren gewoon open kunnen laten.’ Ook het hoofd van een speciaal opgezet crisisteam, Catanga’s broer ‘Dolly’ Catanga, acht de gevaren niet groot. ‘We weten nog niks. Voor hetzelfde geld brandt alleen het kantoormeubilair.’

De minister van Economie en Mosterdgas, generaal Eduardo Dinero, noemde het gisteravond ‘vreselijk, om zoveel liters van ons belangrijkste exportproduct te verliezen.’ Toen een journalist informeerde naar de aanwezigheid van giftige stoffen, antwoordde Dinero niet, maar enkele reporters meenden hem op pesterige toon ‘O help, het prikt een beetje in mijn oog’ te horen mompelen.

Geplaatst op

Wilders bedreigd om toespraak New York

Het hoofdpostkantoor van Anticoncepción, Managuay

DEN HAAG – Een islamitische terreurgroep uit Managuay dreigt Geert Wilders te vermoorden als hij gaat demonstreren tegen de geplande moskee bij Ground Zero in New York. De groep eist een som van ‘100 miljoen biljoen euro, maar minder mag ook.’

De terreurgroep, Al-Sadiq Al-Jamaza Al-Sakran Al-Lama, is bij terrorisme-experts onbekend. De leden hebben echter vertakkingen in het Nederlandse thuisbezorgcircuit, aangezien het dreigement gisteren op het adres van de PVV-leider in Den Haag werd afgeleverd door een koerier van Taco Express. Lijfwachten konden de man niet achterhalen.

Navraag in Managuay leert dat Al-Sadiq Al-Jamaza Al-Sakran Al-Lama (‘Vriendenclub “De dronken lama”’) is voortgekomen uit een gezelligheidsvereniging van stokers van illegale rum. Door de dalende prijzen van suikerriet kampen zij al jaren met ernstige armoede. Hoewel terrorisme-experts spreken van ‘een levensgevaarlijke cel’, vermoeden Zuid-Amerika-kenners dat het om straatarme boeren gaat die een creatieve manier hebben gevonden om hun inkomsten aan te vullen.

De 100 miljoen biljoen euro had moeten worden gebracht naar ‘Hoofdpostkantoor Anticoncepción, Managuay, en dan vragen naar Manuel.’
Geplaatst op

EPO verplicht in Ronde van Managuay

Erytropoëtine (EPO) is een standaardingrediënt van wielersucces 

LA LIBERTINA – Vóór de Ronde van Managuay vanochtend van start gaat, maakt de Managuayaanse wielerbond het nog eens duidelijk: het is voor renners verboden om geen EPO te gebruiken.

De voorzitter van de bond, Sancho Merckx Caudillo, maakte donderdag bij de teampresentatie kenbaar dat La Ronda moet uitgroeien tot een sportief evenement van wereldformaat. ‘EPO geeft de beste resultaten, dat weet elke zichzelf respecterende sportman. Het kan niet zo zijn dat de mindere goden naar Zuid-Amerika komen om een titel te behalen. Wij willen een wedstrijd van Europees niveau.’

Volgens critici is Merckx Caudillo niet objectief: hij zou de afgelopen weken bij zijn broer grote partijen EPO hebben opgekocht, het hormoon dat in menselijke nieren wordt aangemaakt. De broer van Merckx Caudillo is werkzaam bij de Managuayaanse geheime dienst.

Geplaatst op

Vakantieboekspel: Win een boek!

De chichi-tor, een nationaal symbool van Managuay

Nog maar een jaar en dan verschijnt Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek! 

Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek is een lekker lees-, kleur-, puzzel- en knutselboek over de sympathiekste militaire dictatuur van Zuid-Amerika. Omdat het nogal lang wachten is, kunt u vanaf nu elke maand deelnemen aan het Vakantieboekspel en kans maken op een gratis exemplaar! Dat u volgend jaar pas krijgt – dat wel.

Met het eerste Vakantieboekspel grijpen wij terug op de klassieken. Dichter Jesús Tánqui-Tánqui (1871–1887) werd onsterfelijk met zijn beroemde gedicht De chichi-tor. Ziehier de eerst twee strofen. De opdracht: maak het gedicht compleet met de woorden onderaan. Stuur uw oplossing naar info@managuay.info en maak kans op een gratis Vakantieboek!

De chichi-tor

Dit is het … van een torretje klein 

Dat zo smartelijk lijdt aan een kwaal 

Vanaf zijn … ruikt hij naar gazpacho 

Een eigenschap … 

Een kevertjesmeisje schonk hem ooit een … 

En de chichi-tor vond haar het zoetst 

Maar toen zij … rook, schrok zij en kreet: 

‘Heb jij soms niet je … gepoetst?!’ 


De woorden:
lach • tanden• gazpacho • verhaal • geboorte • catastrofaal

Geplaatst op

Bloedbad tijdens carnavalsoptocht

Toeschouwers, en bookmakers, verdringen zich om een glimp op te vangen van de schietpartij

ROIPOIPÚ – De grote carnavalsoptocht van Roipoipú is maandagmiddag uitgelopen op een schietpartij met elf doden. De autoriteiten spreken van een bloedbad. ‘Eentje maar, dus dat is winst.’

Het conflict was het gevolg van een vete tussen twee carnavalsbendes. Los Puercos Olorosos (De Stinkende Varkens) stalen enkele weken geleden raaf Pepito, de mascotte van de rivaliserende groep El Cuervo Mojado (De Natte Raaf). De Raven bemachtigden maandag via steekpenningen een plek in de optocht direct achter de sambawagen van de Varkens, waarop de twee wagens begonnen met een aanhoudend versnellen, vertragen en botsen. Na ongeveer een uur haalde de leider van de Raven een uzi tevoorschijn en begon te vuren, waarop alle andere Raven, en de Varkens, hetzelfde deden.

De politie greep snel in. Ze doodde leden van beide bendes, beroofde de overlevenden en bracht hen daarna over naar het politiebureau. De regerend prins Carnaval, kolonel Gustavo II, noemde het voorval ‘slechts een incident’. Wel sprak hij zijn waardering uit voor de manier waarop El Cuervo Mojado het begrip ‘gaten in de optocht’ van een nieuwe dimensie voorzag.

Raaf Pepito is geschrokken, maar maakt het goed.

Geplaatst op

Sexy Carnavalista van de Dag: Gisela & Farfandra

De Sexy Carnavalista’s van deze eerste, officiële carnavalsdag zijn Gisela (19, links op de foto) en Farfandra (21) uit feeststad Roipoipú. ‘Zonder carnaval kunnen we niet leven,’ lacht Gisela. Farfandra vult aan: ‘Met carnaval krijgen we alles wat ons hartje begeert. Of ik daarmee jongens bedoel? Ha ha, nee hoor, dat wordt altijd zo overdreven. Maar zou je ons gezicht op de foto willen zetten in plaats van onze borsten? We willen graag anoniem blijven.’

Geplaatst op

Vandaag geen nieuws


Helaas kunnen wij vandaag geen nieuws publiceren vanwege een stroomstoring bij onze server in Managuay. De conciërge van Science Parque Mataquintos heeft toegezegd om zijn enchilada’s met kaas voortaan op een andere server op te bakken.

Geplaatst op

Ronde van Managuay: de favorieten

Francisco Dupont, inmiddels uit het camouflagepak, na zijn etappewinst in La Libertina. In zijn rechterhand de luxueuze mobiele telefoon waarmee hij op de fiets communiceert met zijn vrienden in de begeleidende tank.  

Ruim twee weken in de race houden de favorieten in La Ronda de Managuay zich nog koest. Maar wie zijn zij en wie gaat er straks winnen?

  • Luitenant Francisco Dupont. Dé favoriet van Team Ejército, de ploeg van het nationale leger van Managuay. Niet omdat hij zulke goede benen heeft, maar omdat hij beste maatjes is met de jongens van de begeleidende tank die vorige week nog renner Gérard Vaessen van de weg drukte.
  • Majoor Alberto Macadamia. Team Ejército. Stond op het punt door een militaire rechtbank te worden gefusilleerd vanwege ‘democratische neigingen’ toen zijn wielertalent werd ontdekt. Plast tijdens het fietsen altijd in een op maat gesneden bidon, want ‘van in je broek plassen word je eerst wel warm, maar daarna juist heel koud.’
  • Heinrich Schmalz. Oostenrijker. Rijdt voor Team Anschluss, gefinancierd door de vereniging voor oud-nazi’s in Managuay. Schmalz’ deelname aan het team was aanvankelijk controversieel, omdat zijn grootouders destijds niet aantoonbaar voor de NSDAP hadden gestemd. Maar nu hij de sterren van de hemel rijdt, hoor je daar niemand meer over.
  • Abe Maginaki. Het is de jongens van Team Fukushima aan te zien dat ze de beslommeringen thuis even mochten vergeten om in het verre Managuay de pedalen ervan langs te geven. Wat een passie! Maginaki behoort in de categorie Fietsende Conciërges van Lekkende Kerncentrales absoluut tot de wereldtop.
  • Gérard Vaessen. De Limburger van het Russische Team Kalasjnikov kan een gevaarlijke buitenstaander zijn: de ‘Camiel Eurlings op twee wielen’ heeft al drie etappezeges binnen. Of wordt zijn reputatie van vrouwenverslinder hem fataal? Volgens boze tongen liep Vaessen afgelopen weekend mank vanwege, naar eigen zeggen, ‘jeuk aan mijn gonorroe.’