Volgens sommigen is de begraafplaats van Chuco – met zijn grafzerken van opgesteven lamakak en zijn ronddolende weduwnaars met wapperende vesten, een geopende fles tequila in de hand en een wolfsblik in de ogen – een culturele parel van jewelste en een terechte bestemming voor een oneindige rij toeristenbussen uit binnen- en buitenland.
Dat is echter niet het geval.