Berichten

Geplaatst op

Anne-Marie ook in Zuid-Amerika de mol

Anne-Marie Jung, de mol in seizoen 2012 van Wie is de mol?

HILVERSUM – Actrice Anne-Marie Jung, die gisteren onthulde de mol te zijn in het tv-programma Wie is de mol?, gaat dezelfde rol vervullen in de Zuid-Amerikaanse versie.

Dat maakte de Managuayaanse tv-producent Chihuahua TV gisteravond bekend. Managuay.info had een verwarrend gesprek met medewerkster Shirley Sánchez over ¿Quién es el topo?

Mevrouw Sánchez, waarom wilt u zo graag dat Anne-Marie Jung ook in uw versie de mol is?
Zij heeft laten zien dat zij dat heel goed aankan. Die vertragingstactieken van haar, fantastisch!

Is de spanning niet weg als nu al bekend is dat zij de mol zal zijn?
Dat hangt van de andere deelnemers af. Hoe reageren zij op haar? We zijn dan ook zeer verheugd dat zij ook meedoen met onze versie.

U bedoelt…
Hadewych Minis, Dio, en de rest.

Betaalt u hen ook om deel te nemen? Dat moet een behoorlijke cent hebben gekost.
Laat ik het zo zeggen: de directeur van ons tv-productiebedrijf heeft zijn geld niet verdiend met het dealen van waspoeder.

En waar in Zuid-Amerika gaan de opnames plaatsvinden? Patagonië? De Galápagos-eilanden?
Daar hebben we over nagedacht, maar uiteindelijk is het toch IJsland en Spanje geworden.

U wilt gaan filmen op dezelfde plek waar de Nederlandse ploeg gefilmd heeft?
Nou, filmen… Als de Nederlanders daar al gezeten hebben, waarom zouden wij dan hun opnames niet gebruiken, hè? Dan zouden we een dief zijn van onze eigen portemonnee.

Dus… uw Zuid-Amerikaanse versie van Wie is de mol? bevat de volledige Nederlandse cast, is op dezelfde plek gefilmd en bestaat uit precies dezelfde opnames. Kortom: u heeft seizoen 2012 van de AVRO aangekocht.
In feite wel, ja.

U geeft dus weer, zoals altijd, voor dit programma een schijntje uit. Afgezien van de ondertiteling.
Ondertiteling, ha! Nee hoor, we gaan gewoon dubben. 80% van de Managuayanen is toch analfabeet.

Geplaatst op

Nationale elftal Managuay toch naar WK

De haven van Buenos Aires

BUENOS AIRES – Het nationale elftal van Managuay gaat toch naar het WK. De ploeg, die zich niet kwalificeerde, hoopt op plotseling uitvallende teams.


‘Een ongeluk zit in een klein hoekje, nietwaar?’ aldus bondscoach Eduardo Vianda Charculo, bijgenaamd ‘De slager van de pampa’s’. Charculo nam het besluit gisteren na lang overleg met zijn neef, die hoofd is van de Militaire Bevoorradingsdienst van Managuay.
Het nationale elftal reisde na het besluit onmiddellijk af naar Buenos Aires in Argentinië, waar het zich voorbereidt op vertrek. ‘We hebben geen tijd te verliezen,’ aldus een daadkrachtige Charculo. ‘Dus we nemen de snelste boot die er is.’ Gehoopt wordt dat het elftal rond de openingsceremonie van aanstaande vrijdag kan arriveren in Kaapstad.
Critici vrezen eenzelfde debacle als dat van de Managuayaanse Olympische ploeg eerder dit jaar. Die deed er drie weken over om in een bus van Zuid-Amerika naar Canada te rijden en arriveerde ten tijde van de afsluitingsceremonie.
Geplaatst op

Interview: Arbeidsethos in de tinmijn van Mexitexibambo

De tinmijn van Mexitexibambo

MEXITEXIBAMBO – Over de arbeidsomstandigheden in Zuid-Amerikaanse mijnen is genoeg bekend: die zijn slecht. Maar hoe staat het met het arbeidsethos? Een gesprek met Florente F. Farfalle, directeur van een tinmijn bij Mexitexibambo.

Door Jens Mikkelsen

Meneer Farfalle, over het arbeidsethos van de Managuayanen doen allerlei clichés de ronde. Ze zouden lui zijn, niet productief, de siësta duurt van negen tot vijf…
Dat is al lang niet meer zo. Ook Managuay heeft zich aangepast aan de moderne tijd: onze siësta’s duren inmiddels van tien tot vier. En tussen negen en tien pauzeren wij geen moment, kan ik u zeggen.

Wat gebeurt er dan in dat ene uur?
Al het noodzakelijke: iedereen goedemorgen wensen, post beantwoorden, en overleggen in welk restaurant we onze siësta gaan houden.

Ik had het eigenlijk niet over de mensen op dit kantoor. Ik bedoelde de mijnwerkers in de schacht.
O, die! Hahaha. Dat wist ik wel. Nee, daar wordt keihard gewerkt, daar kunt u gerust op zijn.

Wie controleert dat?
Nou, ik niet, in ieder geval. Ziet u mij al in zo’n vieze mijnlift stappen? Ik heb net nieuwe schoenen, moet u zien. Echt kalfsleer, uit Argentinië, je moet ze goed inlopen, zei mijn schoenmaker, en…

Wie controleert de mijnwerkers dan wel?
Daar hebben wij Pablo voor, en Nuño. Twee keer per dag gaan zij de mijn in om de arbeidsproductiviteit op peil te houden.

Hoe doen zij dat?
Op verschillende manieren. Op de eerste plaats maken ze de slaapkoppen wakker, natuurlijk. En ze pakken dobbelstenen en kaarten af van de mannen die aan het spelen zijn. En vrijende paartjes sporen ze op. Dat laatste is nog best gevaarlijk werk, want die verstoppen zich natuurlijk graag in donkere nissen en zo. Nee, onze controleurs zijn dappere mannen, en deze mijn is erg productief, schrijft u dat maar op. Lezen onze investeerders dit?

Straft u in zulke gevallen? Mogen arbeiders die u betrapt op verzuim bijvoorbeeld pas later naar huis?
Naar huis? Bijna niemand gaat naar huis. Onze mijnwerkers slapen met zijn allen in lege lorries, heel gezellig. En efficiënt.

Maar hoe zit het dan met hun gezinsleven?
Ach, westerlingen denken altijd dat arbeiders als slaven worden behandeld hier, maar iedereen mag gewoon trouwen en kinderen krijgen, hoor.

Dus als een van uw mijnwerkers vader wordt, mag hij bij de geboorte aanwezig zijn?
Uiteraard. Wij zijn geen onmensen. De regel is: echtgenotes kunnen baren in de schacht, zolang op het product en de werkmaterialen maar geen bloed achterblijft.

Het klinkt als een hard leven.
Onze werknemers zijn erg tevreden. Ze richten hun bestaan in naar de mijn.

Soms maken ze hele kunstwerken om het ondergronds op te vrolijken, begrijp ik. 
Inderdaad. Pure werkweigering. En ongelooflijk hoeveel tijd en geld het kost om die dingen weer te vernietigen en af te voeren.

Tijd is geld.
Absoluut. Maar als u mij nu excuseert: het is half elf en de afdeling zit al lang aan de burrito’s.

Geplaatst op

Weg van de euro? Op naar Managuay!


Vindt u, als ondernemer, de Europese hulp aan Griekenland een druppel op een gloeiende plaat? Verwacht u dat na na de ineenstorting van Spanje ook de val van de euro volgt? U bent de enige niet. Maar er is hoop.

Kom naar Managuay! Deze sympathieke Zuid-Amerikaanse bananendictatuur is onlangs uitgeroepen tot Investeringsland van het Jaar. Van het jaar 1921 om precies te zijn, want nergens ter wereld tref je nog zo’n onderontwikkelde economie aan. Kortom: volop kansen voor een ondernemer als u! Neem een kijkje in Mataquintos en laat u bedwelmen door de pracht én geur van deze tropische metropool. Maar laat uw scrupules thuis, want westerse begrippen als ‘rechten’ en ‘menselijke waardigheid’ komen in het Managuayaanse woordenboek niet voor!
‘Hier een kans grijpen is als het ontdekken van een prachtige vrouw. Je ziet haar, neemt haar, en daarna zorg je dat je aan haar kunt verdienen.’
– Eduardo Dinero, minister van Economie en Mosterdgas van Managuay
Geplaatst op

Geteisterd Japan krijgt hulp: een kaartje

Ravage in Japan

TOKIO – Nederland stuurt speurhonden naar Japan, het Internationaal Atoomagentschap nucleair deskundigen, de VS twee vliegdekschepen. En wat stuurt Managuay? Een kaartje.

Een ansichtkaart, dat is de bijdrage die de militair-democratische republiek van Managuay levert in het bestrijden van wat in Japan wel de ergste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog wordt genoemd. ‘Saludos de Managuay’ staat op de voorkant – groeten uit Managuay. Achterop: ‘Hopelijk zijn jullie snel weer de oude. De groeten uit een land zonder kustlijn.’ Was getekend: de Managuayaanse minister van Buitenlandse Zaken.

Hoewel een dergelijk gebaar normaliter als belediging wordt opgevat, halen in dit geval de betrokken diplomaten hun schouders op. Een Japanse topambtenaar, die anoniem wil blijven, vraagt zich af: ‘Wat moet Managuay anders sturen? Hun hoeren zitten hier al.’ Ook de Managuayaanse consul in Tokio ziet het nut niet in van een wat groter hulppakket. ‘Die Jappen hebben er een vreselijke puinzooi van gemaakt. Dus het minste wat we kunnen doen, is een kaartje sturen.’

Geplaatst op

Shoping Mall Las Vegas geopend!

Gisteren was het eindelijk zover: Shoping Mall Las Vegas is geopend! U kon genieten van de openings braderie (foto), die druk bezocht werd, en ook na het schiet incident was het nog heel gezelig (Diego is inmiddels weer op borgtocht vrij. De politie heeft toegezegd om in de loop van 2011 misschien camera’s te platsen).

Dat betkeent veel goeds! Dus kom naar Shoping Mall Las Vegas! Wij hebben 250 m2 winkelopervlak (waarvan 37 m2 met vergunning!), met 7 enchiladarestaurants, 3 tacorestaurans, 8 burritorestaurnats, 4 fajitarestaurants en 29 tequila shops. De boekhandel heeft helaas afgezegd, maar in plaats daarvan opent schietbaan ‘Pistola!’ zijn deuren. Kom langs!


Wij zien u graag, in Shoping Mall Las Vegas!

Met vriendelijke grot,

Winkeliersvereniging Shoping Mall Las Vegas

Geplaatst op

Vakantieboekspel: Win een boek! (2)

U weet het inmiddels: nog maar een jaar en dan verschijnt 
Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek. Bij wijze van voorpret geven we tot die tijd elke eerste week van de maand een gratis exemplaar weg! Althans, de belofte daarvan. U krijgt wel direct een aardigheidje thuisgestuurd.

Natuurlijk moet u er iets voor doen. In de maand juni luidt de vraag: wie is de man op de foto? Wie in de jaren 60 Managuay heeft bezocht, vindt dit een eitje. We zien uw biografie van deze persoon, eventueel vergezeld van een persoonlijke anekdote, graag tegemoet. Stuur uw oplossing naar info@managuay.info en maak kans op een gratis Vakantieboek!

Geplaatst op

Kiessysteem Eerste Kamer krijgt complimenten

Politicoloog Sebastián Heredia

SAN LUÍS – Nederland ontvangt lof uit onverwachte hoek: de Managuayaanse politicoloog Sebastián Heredia kijkt vol bewondering naar de Eerste Kamer.

Door Jens Mikkelsen

Meneer Heredia, sinds gisteren heeft de Nederlandse regering in beide kamers van het parlement geen meerderheid…
Onwerkbaar. Een regering moet een meerderheid hebben. Kijk naar ons staatshoofd, generaal Jamón: die heeft alle partijen in het parlement op zijn hand.

Dat komt omdat de echte oppositie niet wordt toegelaten, maar wordt gemolesteerd.
Er zijn altijd mensen die hun inschrijvingsformulieren niet goed invullen. Dat moet streng worden bestraft.

Hoe dan ook: het kiessysteem van onze Eerste Kamer is nogal apart. Het leidt tot schimmige deals…
O. Kijk. Nou wordt het interessant. Wat voor deals?

Bijvoorbeeld: de Hedwigepolder wordt waarschijnlijk toch niet geïnundeerd.
Aha. Jullie politieke systeem heeft toch meer Zuid-Amerikaanse trekjes dan ik dacht. Die Hedwig, dat is een losbandige dame, zeker?

U lijkt nogal gecharmeerd van onze democratie. Er is anders een levendige handel in stemmen geweest…
Potverdorie. Hier in Managuay hebben we onze eigen staatsvorm, maar u noemt punten waarvan ik zeg: die zouden prima passen in onze militair-democratische republiek.

Toch maar doen dan, een parlement van twee kamers?
Dat betwijfel ik. Ons eenkamerparlement is al duur genoeg. Weet u hoe hoog de drankrekening daar is?

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Boliviahaatdag

Mensen uit Bolivia (of Managuay, dat is hier niet duidelijk)

Juan (16) tekent een grote J op het rotsblok. ‘Zo, deze plek is van mij.’ Hij is de enige niet: twee dagen voor de vrijmarkt hebben tientallen mensen zich een stuk van het rotsplateau toegeëigend met letters en lijnen. Een paar meter verder houdt een man op een stretcher zijn plekje bezet. Juan: ‘Boliviahaatdag. De mooiste dag van het jaar.’

Afgelopen zondag was het zover. Op Boliviahaatdag, een officiële vrije dag, geven de Managuayanen publiekelijk uiting aan hun ongenoegen over aartsvijand Bolivia, het buurland waar de poncho’s altijd net iets kleuriger zijn, de panfluiten net iets groter en de cocabladeren net iets voller van smaak.

De politiek doet volop mee. Er zijn anti-Boliviaanse wetten, zoals de Ponchowet (sinds 2012 geldt een poncho als wapen, zodat een Boliviaan die een Managuayaanse vrouw aanspreekt, opgepakt kan worden voor ‘pronken met naderende verkrachting’), maar ook openlijk anti-Boliviaanse volksvertegenwoordigers.

Het bekendste voorbeeld is Paco Tornado van de extreem-rechtse PPP (Partij voor Paco). Tornado verwierf internationale bekendheid met zijn propagandafilm Flauta, waarin hij teksten uit de Boliviaanse grondwet combineerde met beelden van een brandende panfluit. Volgens hem is Bolivia geen land, maar een ‘fascistische ideologie.’ In Nederland levert die uitspraak meestal een vergelijking met Geert Wilders op, maar dat is niet terecht. Immers, de PPP bezet slechts twee zetels in het parlement, waarvan één voor Tornado’s moeder, en naar de politieke ambities van moeder Wilders is het vooralsnog gissen.

Op het rotsplateau daalt de schemering neer. Juan sluit zich aan bij een groepje dat blijft overnachten. ‘Viva Managuay!’ proosten ze even later, staand bij een vuurkorf. Een verdwaalde lama komt zich warmen, panfluitmuzikanten zetten ‘El condor pasa’ in, de man op de stretcher wikkelt zich in een poncho. Het lijken potdikkie wel Bolivianen.
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Maurizio Costanzo/Flickr.com

Geplaatst op

Generaal krijgt complimenten om overspel

David Petraeus, hier nog als militair, die vrijdag aftrad als CIA-directeur vanwege een buitenechtelijke affaire

MATAQUINTOS – De Managuayaanse generaal Gwendolino Moritz heeft al drie jaar een buitenechtelijke relatie, zo hebben uitgelekte e-mails woensdag laten zien. Moritz wordt overspoeld met complimenten.

Zo stuurde niemand minder dan het staatshoofd van Managuay, generaal Jamón, woensdagavond een telegram waarin hij Moritz prees om zijn ‘geweldige viriliteit’ en zijn ‘uitzonderlijke organisatiecapaciteiten’. Dit laatste refereert aan het feit dat Moritz behalve de zojuist ontdekte minnares er nog zeven andere maîtresses op na houdt, ‘en die moeten allemaal op zijn tijd een kusje, een cadeautje en keiharde knuppel,’ aldus Jamón in zijn telegram.

Moritz, bevelhebber van de troepen die in Noord-Managuay de maoïstische rebellen bevechten, geldt als een van Jamóns trouwste ondergeschikten. De kans dat hij net als de Amerikaanse oud-generaal Petraeus zijn ontslag moet nemen omdat hij nu chantabel is, achten ingewijden dan ook nihil. ‘Het leger van Managuay is niet chantabel,’ zegt een anonieme militair. ‘Wij chanteren zelf.’

Moritz kwam al eens eerder niet in opspraak: twee jaar geleden weet hij de val van Srebrenica aan homo’s en het uiteendrijven van supercontinent Pangea aan ‘dinosauriërs met een voorliefde voor swing jazz.’