Managuay

Bolivia

MATAQUINTOS – Een extreem-rechts parlementslid uit Managuay heeft gisteren Bolivia ervan beschuldigd dat het 2012 heeft veroorzaakt.

‘Die ponchodragers voelden de hete adem van Managuay in hun nek,’ zei Paco Tornado tijdens een bijeenkomst van zijn partij PPP (twee zetels, ook voor Tornado’s moeder). Volgens Tornado is Bolivia geen land, maar een ‘fascistische ideologie’. Hij beweerde dat ‘internationale experts’ hebben voorgerekend dat 2011 een maand te vroeg aan zijn einde is gekomen. Daarmee verwees hij waarschijnlijk naar zijn groep van ‘astrologische adviseurs’, onder wie Derek Ogilvie, Char en Elvis Presley.

Ook wees Tornado de schuldigen aan van het feit dat momenteel de leiders van zowel Paraguay, Brazilië, Argentinië als Venezuela met kanker te kampen hebben: de Bolivianen. ‘Mogelijk hebben ze een kankerverwekkende stof in hun panfluiten gestopt,’ opperde de extreem-rechtse leider. ‘Of in hun wc-brillen, of hoe heet zo’n ding, waar je ook aids van krijgt.’

Foto Lota del Horno

De Duitse voetballer Bastian Schweinsteiger, die niets te maken heeft met onderstaand verhaal

MATAQUINTOS – Benedetto Schweinsteiger is maandag afgetreden als leider van de Socialistische Partij van Managuay. Hij lag al langer onder vuur.

Daarmee is, na honderd weken, een eind gekomen aan een periode die met veel te hoge verwachtingen begon. Bij Schweinsteigers aantreden in 2010 weerklonk enthousiast de leus ‘Yes, we Schweinsteiger’, al vermoedden velen dat daarin de woordspeling ver te zoeken was. Niet veel later bleek de socialist met een pot thee naar het parlement getrokken te zijn – en dat terwijl politici in Managuay doorgaans met tequila of rum een sterkere borrel drinken.

Het kwam niet meer goed met Schweinsteiger. Hij hoopte in de volksvertegenwoordiging het parlementaire toeptoernooi te organiseren, maar de Liberalen, de Christelijken en de extreem-rechtse PPP waren hem voor. Schweinsteiger restte een plek langs de zijlijn. Vandaar riep hij weleens ‘Bluf!’ of ‘Je slaat er nooit zeven!’, maar dat waren momenten waarop de werkelijkheid diepe deuken sloeg in zijn geloofwaardigheid.

Een spandoek ten faveure van Edward Snowden in Hong Kong, Snowdens vorige vluchthaven

QUITO – Edward Snowden heeft politiek asiel in de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur Managuay afgewezen. Buurland Ecuador wordt waarschijnlijk de nieuwe thuishaven van de Amerikaanse klokkenluider.

Dat heeft de Ecuadoriaanse ambassadeur in Rusland, Patricio Alberto Chávez Závala, verteld in een televisie-interview. Chávez had zondagmiddag op de luchthaven van Moskou een ontmoeting met Snowden, maar werd daarbij herhaaldelijk gehinderd door een geheim agent uit Managuay. ‘Ik had die man al vijf keer langs zien lopen,’ zei Chávez. ‘Eén keer deed hij alsof hij zijn veter moest strikken. Toen legde hij heel opvallend zijn visitekaartje naast de voet van Snowden.’

Niet veel later nam de geheim agent plaats aan het tafeltje naast Chávez en Snowden. Chávez: ‘Dat deed hij heel stilletjes. Maar toen de ober kwam, ontstond er een kleine scène omdat hij weigerde om iets te bestellen, maar toch wilde blijven zitten. Het was nogal genant. Daarna bleef hij naar Snowden staren en sisgeluidjes maken. Het was overduidelijk dat hij Snowden naar Managuay wilde halen, maar een echt aanbod heeft hij niet gedaan. Wel stak hij, toen Snowden en ik dieper ingingen op de mogelijkheid van politiek asiel in Ecuador, een Managuayaans boekje met een blote vrouw boven zijn tafel uit, trok zijn wenkbrauwen op en knipoogde. Snowden schudde toen met zijn hoofd.’

De Managuayaanse minister van Defensie, generaal Bernardo Moto y Tomo, wil het verhaal van de Ecuadoriaanse ambassadeur niet bevestigen, maar geeft wel toe dat hij een ‘speciale elitespion’ in Rusland heeft zitten. Moto y Tomo zegt het te betreuren dat Ecuador, na Julian Assange van Wikileaks, nu weer een prominente politieke vluchteling heeft binnengehaald. ‘Wat is er mis met Managuay?’ vraagt hij zich af. ‘Ooit was ons land hét toevluchtsoord voor in de verdrukking geraakte buitenlanders.’ Vermoedelijk doelt de minister hiermee op de grote aantallen nazi’s die na de Duitse nederlaag in 1945 hun weg naar Zuid-Amerika vonden, alsmede op tijdelijke verblijven van leden van terreurorganisaties als de IRA, de ETA en de Italiaanse Rode Brigades. ‘Maar laten we eerlijk zijn,’ geeft de minister toe, ‘dat was de crème de la crème.’