Berichten

Geplaatst op

Recept: Maandagtaart

De Managuayaanse maandagtaart, ook wel braakseltaart (torta vómito) geheten, is een typische lokale hap voor na het weekend. Het recept is simpel:

Word op zaterdag en zondag zo ziek van de rum/tequila/ gefermenteerde lamamelk, dat u de daaropvolgende braakneigingen, tijdens een wanhopige sprint naar het toilet, niet kunt onderdrukken en naar een tulband (of een willekeurige andere cakevorm – foto) grijpt. Bestrooi met kaas en zet het een uurtje in de oven op 220 graden.
Zo legt u meteen een goede bodem voor het comazuipen van vanavond.

Que aproveche!

Geplaatst op

La Ronda de Managuay: etappe gestaakt

Assistenten van Team Fukushima lachen nog. Na de bocht liggen vier van hun collega’s begraven.

LA LIBERTINA – De vijfde etappe in de Ronde van Managuay is vanochtend gestaakt. 24 kilometer van het parcours blijkt te zijn uitgezet over drijfzand.

De organisatie van het wielerevenement, dat dit jaar voor het eerst plaatsvindt, weerspreekt de kritiek dat de race slecht zou zijn voorbereid. ‘Kinderziektes,’ meent voorzitter Sancho Merckx Caudillo van de Managuayaanse wielerbond. ‘Onze planner heeft destijds dit gebied bezocht en heeft een verkenner op het parcours afgestuurd. Toen die niet terugkwam, heeft hij er nóg een naartoe gestuurd. En toen die ook niet terugkwam, dacht hij: dan zal het wel goed zijn. Dus hoezo geen voorbereiding?!’

Geplaatst op

Chávez muerto – De dood van Hugo Chávez

De Venezolaanse president Hugo Chávez

CARACAS – Nu de Venezolaanse leider Hugo Chávez in terminale toestand verkeert, is het voor veel websites verleidelijk om voortijdig zijn dood aan te kondigen, in de hoop meer bezoekers te trekken.

Alleen al het vermelden van de dood van Chávez, die afgelopen dinsdag voor de vierde maal aan kanker werd geopereerd op Cuba, kan meer hits opleveren. Zeker wanneer deze mededeling in het Spaans is gesteld – ‘Chávez muerto’ bijvoorbeeld – en in de titel van een websitebericht staat.

Roger Abrahams, hoofdredacteur van Persbureau Managuay: ‘Je ziet dat steeds meer nieuwssites op internet tot deze praktijken overgaan. Schandalig. Het is meeliften op andermans ellende om een paar statistieken. Wij zouden zoiets nooit doen. Het levert ook nooit iets op. Maar goed, dat weten we morgen pas zeker.’

Geplaatst op

Lunchpartner Strauss-Kahn: ‘Ik verdien beter’

Journaliste Tristane Banon dient een aanklacht in tegen Dominique Strauss-Kahn

NEW YORK – De man met wie Dominique Strauss-Kahn zou lunchen op de dag dat hij seks had met een kamermeisje, voelt zich tekort gedaan nu de voormalige IMF-chef een nieuwe aanklacht aan zijn broek heeft.

Dionisio ‘El Toro’ Farfán, een in New York woonachtige Managuayaan die met Strauss-Kahn versiertrucs uitwisselde, beziet met gemengde gevoelens de aanklacht van de Franse schrijfster en journaliste Tristane Banon wegens een vermeende aanranding in 2002. ‘Aan de ene kant: goed dat ze hem aanpakt. Aan de andere kant: waarom mij niet?’

Volgens Farfán was hij Banon al een half uur aan het aanranden toen Strauss-Kahn verscheen. ‘Dominique botste per ongeluk tegen haar op, en wie gaat nu met de eer strijken?’ Het is, zegt Farfán, een terugkerend patroon. ‘Al die gebakjes die ik onheus heb bejegend, en erger – waar zijn ze nu? Vrouwen zijn alleen maar uit op mannen met macht.’

Farfán overweegt voorgoed terug te keren naar Managuay – maar niet van harte. ‘Daar kun je tenminste elke vrouw van boven de twaalf vrijuit betasten. Maar ja, wat is de lol? Dat vinden ze alleen maar lekker.’

Geplaatst op

Oppositie bijt zich stuk op cultuurplannen

Aquarelverf

MATAQUINTOS – De oppositie is er gisteren niet in geslaagd een bres te slaan in de regeringsplannen om op cultuur te bezuinigen. Het protest was dan ook verre van massaal: slechts één parlementariër maakte bezwaar.

De minister van Linkse hobby’s, wachtmeester 1ste klasse Virginia Ugarte Ramírez, stelde: ‘Het mag niet zo zijn dat de overheid een automatische stoplap is om slechte bedrijfsvoering bij een culturele instelling te verbloemen. Kijk naar Los Parásitos.’
Los Parásitos was een kunstenaarskwartet waarvan onlangs werd ontdekt dat het zeventien jaar lang 100.000 dollar staatssubsidie per jaar opstreek, terwijl een van de vier deelnemers al lang zijn geld verdiende als reiki-heelmeester en de overige drie waren overleden.

De parlementariër die protesteerde tegen de plannen was een liberaal die vreesde dat zijn favoriete aquarelverf duurder zou worden. De overige leden van het parlement waren bezig met toepen.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Waterboardclub

Waterboardbondscoach Pepín Acosta

Voordat Mariana antwoord kan geven, kletst Pepín Acosta de washand op haar mond. Het water uit de tuinslang gutst over haar gezicht. Zodra ze begint te proesten, rukt Acosta de natte lap weg en brult: ‘Zeg op slet, waar heb je de poet verstopt?!’ Ze lachen. Mariana (14): ‘Pepín kan zó’n clown zijn.’

Waterboardclub Vikingo is toonaangevend in de wereld. Geen wonder – in Managuay geldt waterboarden, waarbij een liggend persoon water gegoten krijgt over een stuk stof op zijn gezicht, als een traditie. Ruim voor de ondervragingstechniek in een kwaad daglicht kwam te staan onder George W. Bush, leidde Vikingo al de crème de la crème van het mondiale schijnverdrinken op. Wat is het geheim?

‘Plezier,’ stelt Pepín Acosta (36). ‘Wat onze leden bindt is water, een washand en de hang naar spanning.’ Met maar liefst tien wereldtitels geldt de bondscoach en Vikingo-voorzitter als een meesterinterviewer. Voor de club zijn Acosta’s banden met de militaire junta onontbeerlijk: graag stelt het generaalsregime faciliteiten en gedetineerden ter beschikking aan trainende leden. Maar gaat Vikingo niet ten onder aan zijn eigen succes? Regelmatig vertrekken talenten naar het professionele circuit: de overheid. Acosta: ‘Daar zie ik geen kwaad in. Nieuwe aanwas komt wel, want onze training deugt. Een washand van gisteren gebruiken? Niks ervan, je pakt een schone. Lekt je tuinslang? Zorg dat je een bandenplaksetje bij je hebt. Die man op die bank mag dan een staatsgevaarlijke mensenrechtenactivist zijn die de volgende dag toch wordt opgehangen, ik wil wel dat je hem respecteert.’

Mariana veegt haar gezicht droog. Terwijl ze haar broek aantrekt: ‘Mij gaat het gewoon om de gezelligheid. Vanavond eten we met zijn allen. En zondag is het open dag, dan mag iedereen een vriendje of familielid meenemen om op te oefenen.’
Noud Nijssen

Foto Abrán del Tubo

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Natuur: de cactus


Ook in Managuay scheppen huiseigenaren er plezier in om hun woning te verfraaien met bloemen en planten. Zweren wij in Nederland bij de klimop, in Managuay laat menigeen zijn huis overgroeien door de cactusplant, zoals hier deze eengezinswoning.

Geplaatst op

Spannende tijden voor handjevol schoolverlaters

Het Colegio de los Dictadores in La Libertina, een gerenommeerde school in Managuay

LA LIBERTINA – Middelbare scholieren in Managuay horen vandaag of de vlag uit kan of niet. Tenminste, als ze eindexamen hebben gedaan.

Door Jens Mikkelsen

Veel zestienjarigen in de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur hebben school namelijk al lang verlaten voor een baantje in de prostitutie, de drugshandel of als dreigbrievenschrijver in dienst van de regering. De overblijvers worden spottend ‘Vargas Llosa’s’ genoemd, naar de Peruaanse Nobelprijswinnaar voor de Literatuur.

Maar of deze eindexamenlichting ook prijzen in de wacht gaat slepen? Een groepje scholieren in een lamaburgerrestaurant in La Libertina reageert lacherig op de vraag of ze denken dat ze het gehaald hebben. ‘Natuurlijk,’ zegt een van hen. Zijn vriend laat veelbetekenend een rolletje bankbiljetten zien. Een derde: ‘Mijn moeder is met de directeur naar bed geweest. En mijn moeder is echt heel lekker.’

Geplaatst op

Steve Jobs ook analoog herdacht

Steve Jobs bij een productpresentatie van Apple

MATAQUINTOS – Zelfs in Managuay, waar goed functionerend internet een lachertje is, wordt gerouwd om de gisteren overleden Apple-topman Steve Jobs.

Net als in de rest van de wereld gelden Apple-producten er als zeer prestigieus. ‘Onze rich and famous leggen graag een iPad op hun salontafel,’ zegt societyverslaggever Mike Denuñez. ‘Immers: de vraag naar exclusieve placemats blijft altijd bestaan.’

Ook het zakenleven en de onderwereld rouwen om de dood van Jobs. Het bedrijf Chihuahua S.A., de belangrijkste importeur van Apple-producten in Managuay, heeft in een verklaring zijn medeleven uitgesproken. Toch ziet het bedrijf de toekomst zonnig in: ‘Wij verwachten ook van zijn opvolger prachtige hightech-producten te kunnen blijven stelen.’

Geplaatst op

1506: Het begin van het einde voor de Manca’s

Manca-ruïne in de Andes, Managuay

De Manca’s waren een hoogontwikkeld volk dat op zijn toppunt heerste over half Managuay en ver daarbuiten. Tussen ca. 1300 en 1500 breidde het zijn imperium op agressieve wijze uit met een leger dat in oorlogstijd wel 500.000 soldaten telde.

De Manca’s waren de meesters van de notenboog. Met deze kruisboog vuurden zij de gedroogde pitten van mango’s op de vijand af totdat er nog maar één soldaat met onbeschadigde schedel was overgebleven. Hem aten zij op. Ook vreesde menigeen de beruchte cuenca’s: bommen van gloeiend hete bananenpap, in palmbladeren gewikkeld, die vlam vatten wanneer zij in contact kwamen met de lichaamsbeharing van aanstormende troepen. Een ander dodelijk wapen van de Manca’s was de dolle condor. Een wilde Andesvogel kreeg gefermenteerde lamamelk gevoerd en werd losgelaten, zodat hij achter de vijandelijke linies golven van giftig braaksel stortte op de krijsende soldaten.

De Spanjaarden roeiden de Manca’s in een mum van tijd uit via Europese ziektes als oorpijn en loopneus. Van de ca. drie miljoen trotse Manca’s waren er in 1516 nog maar zeven over. Zij stierven aan jeuk.