Cruijff moet voorbeeld nemen aan Zuid-Amerikaanse tegenhanger

Johan Cruijff

MATAQUINTOS – Het is tijd voor Johan Cruijff om de waarheid te spreken in de Ajax-soap. Zijn Managuayaanse tegenhanger Julio Moreno, clubicoon van het hoofdstedelijke FC Puta Madre, doet dat beter.

Door Jens Mikkelsen

Meneer Moreno, de raad van commissarissen van FC Puta Madre heeft zonder u in te lichten Ludovico Nariz Achatada als algemeen directeur aangesteld. Stapt u nu op?

Zeker weten. Maar misschien ook niet. Kijk, in ieder geval is dit ver beneden peil. Ik heb vorige week woensdag nog de voorzitter van de raad van commissarissen twee uur lang geïntimideerd, en daarbij is de naam van Nariz Achatada niet één keer gevallen. Dat is natuurlijk volledig onbeschoft.

U heeft hem geïntimideerd?
Dat zijn jouw woorden. Ik heb gewoon gezegd: miljarden mensen kennen mij, de voorzitter van de Zuid-Amerikaanse bond CONMEBOL kent mij, ik bel zo een hoge pief bij de junta op om te vragen of hij met een tank vier keer over je heen rijdt. Dat zijn feiten. Luister, die vier commissarissen zijn hier drie maanden geleden binnen komen rollen en willen de hele boel gaan uitmaken.

En dat kan niet.
Dat kan ík wel, maar zij niet.

Hoe kan het toch dat overal waar u opduikt, volwassen mannen beginnen te huilen?
Kijk, dat is logisch. Dat gebeurt als je innovatief bezig bent. Dan stuit je op weerstand. Ik ben ooit aangezocht om de hele technische toestand bij de FC op één lijn te krijgen. Als je dan ziet wat er nu gebeurt, vraag je jezelf af waar ze in godsnaam mee bezig zijn. O wacht, dat is dubbelop, want god, dat ben ikzelf natuurlijk.

Waarom maakt u altijd ruzie?
Ik maak geen ruzie. Ik eis alleen het recht op om overal in mijn eentje over te beslissen. Het zijn anderen die daar vervolgens ruzie over maken.

Critici zeggen: als u het zo goed weet, waarom wordt ú dan geen algemeen directeur?
Ha ha, dat ga ik niet doen. Stel je voor, dan moet ik straks nog verantwoordelijkheid dragen! Nee, laat mij maar lekker langs de zijlijn roepen, dan sterf ik straks als een eeuwige belofte.

Jens Mikkelsen vanuit Managuay: Lentekriebels

Correspondent Jens Mikkelsen slaat zijn vleugels uit! Na enkele (mislukte) stages bij Omroep Blerick en RTV Heuvelrug werd hij ontdekt door Managuay.info, en nu stoot Jens door naar de top: de Comedyhuiskamershow in Utrecht. Voortaan elke laatste zondag van de maand in café URock in de Domstad: een live verbinding vanuit Managuay met Jens Mikkelsen, over het thema van de maand. Deze maand: lentekriebels. De interviewer is niet heel goed te verstaan, maar toch: kom er maar in, Jens!

Zie ook: Managuay op Comedyhuis.nl

Nieuwe masseur Van Persie wordt met wantrouwen bekeken

Het Nederlands elftal tijdens de training van zondag in Krakau

KRAKAU – Robin van Persie hoopt woensdagavond in het EK-duel tegen Duitsland te scoren dankzij een nieuw soort massage. Zijn masseur wordt echter bekeken met argusogen.

De nieuwe masseur van Van Persie blijkt de specialist Germán Arroyo uit Managuay te zijn. Hij is zondag tijdens de training gezien met bondscoach Bert van Marwijk. Volgens een ingewijde stond Arroyo in de nacht na het echec tegen Denemarken op de stoep van het hotel van Oranje in Krakau. De portier hoorde hem tegenover Van Marwijk zijn visie uiteenzetten: een samenraapsel van technieken uit de Zweedse massage, het boeddhisme en de prostitutie. Arroyo zou hebben gezegd: ‘Nee, de wédstrijd moet een happy end krijgen, niet Robin van Persie.’ Daarna mocht hij naar binnen.

De masseur zou op de stoep echter ook een koffer vol flessen en injectiespuiten hebben geopend. Kenners van de Spaanstalige wereld wijzen er daarom op dat Arroyo wel eens zou kunnen werken voor Misión Deportivo: een speciale missie van de geheime dienst van Managuay waarvoor geheim agenten infiltreren in de topsport. Opmerkelijk, vooral wat betreft de suggestie dat Arroyo Van Persies DNA zou moeten bemachtigen, zodat de Zuid-Amerikaanse dictatuur topvoetballers kan kweken.

Overigens zei Arroyo zondag tegen een Colombiaanse journalist dat de koffer slechts medicijnen bevat voor zijn moeder. Dat zijn moeder niet in Krakau verblijft, maar in Managuay, en naar verluidt kerngezond, vertelde hij er niet bij.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Het adios-moment

Lt. Diego Sánchez Ortega,
censor van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek

‘Nog even over die Volkskrant van u.’ Luitenant Diego Sánchez Ortega aait al pratend een presse-papier in de vorm van een zwangere lama. ‘Wij hadden ons wat meer… Hoe zeg ik het? Ondersteuning voorgesteld.’ Veelbetekenend kijkt hij naar de muur, waar een cover van tijdschrift TIME hangt: ‘General Jamón: Man of the Year 2007.’ Met een knipoog: ‘Trucage natuurlijk. Maar toch.’

Ondersteuning door een krant: voor een dictatoriaal regime is het vanzelfsprekend. Ook de militaire junta van Managuay houdt de geschreven pers stevig aan de leiband. Toen dagblad El Pueblo twee jaar geleden de ontruiming van Occupy Mataquintos kenschetste als ‘best wel hardhandig’, ontving het prompt een publicatieverbod. En dat terwijl bij de genoemde ontruiming een colonne tanks over 33 demonstranten walste.

De officiële staatskrant is El Tiempo, dat grossiert in artikelen rond het staatshoofd, generaal Jamón. Als El Tiempo geen verslag doet, zo weten Managuay-kenners inmiddels, heeft de junta kennelijk een fout begaan. Zoals in december vorig jaar, toen generaal Jamón incognito door Brazilië reisde. Zijn vermomming – als bossanovazanger Antônio Carlos Jobim, die in 1994 overleed – bleek zo slecht, dat hij werd ontmaskerd, en bovendien belandde hij bijna in een vuurgevecht tussen dronken bendeleden in een sloppenwijk in Rio de Janeiro. El Tiempo maakte slechts melding van een ‘welverdiende vakantie met carnavaleske trekken’.

Luitenant Sánchez Ortega praat intussen tegen zijn presse-papier. ‘Wat willen wij bereiken? Werelddominantie. Is dat met de Volkskrant gelukt? Nee. Proberen we het dan met een ander medium? Ja, met Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek. Hebben we de Volkskrant nog nodig? Nee.’ Hij draait zich naar ons toe. ‘Wij zijn altijd oprecht geïnteresseerd geweest in u en uw cultuur. Dit is echter het adios-moment. Of, zoals ze in uw taal zeggen: Auf Wienerschnitzel.’
Roger Abrahams

Dit is de voorlopig laatste aflevering van Ondertussen in Managuay. Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Abrán del Tubo, Rogelio de la Sierra

Nieuw plan beveiliging Kunsthal Rotterdam

De Kunsthal in Rotterdam, daags na de roof van afgelopen maandag

ROTTERDAM – De Kunsthal in Rotterdam bekijkt een nieuw plan voor de beveiliging van het museum. Het plan is afkomstig van een militair museum in Managuay.

Dit Legermuseum, officieel Museo Glorioso del Ejército y sus Guerras Gloriosas para la Gloria Superior de la Patria Gloriosa (Glorieus Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland) geheten, beschikt over een beveiliging volgens de uienschilmethode. Emily Ansenk, directrice van de Kunsthal: ‘Dat betekent dat er verschillende “schillen” van verdediging zijn, als het ware. En dat er tranen bij komen kijken, maar dat is vanwege de peppersprayinstallatie.’

Het Legermuseum, een paradepaardje van de militaire junta, heeft als eerste verdedigingslinie een gracht met kokende olie. De tweede linie bestaat uit een deurbel. Dan bevindt zich in de aankomsthal een halve cirkel pepperspraykanonnen en de vierde linie is een, bij elk kunstwerk klaarliggende, gietijzeren berenklem die bezoekers die dichter dan een halve meter naderen, een been afzet. Ansenk: ‘En dan schijn je nog een aparte vleugel in het museum te hebben waar de lama’s van de Manguayaanse cavalerie wonen, en daar loopt altijd wel een dronken korporaal rond.’

Ansenk zegt het plan te bestuderen, maar geeft toe dat het voor Nederlandse begrippen ‘nogal assertief’ is. ‘En dat moet je willen.’

Willem-Alexander krijgt oranje naaktslak cadeau

De oranje naaktslak

MATAQUINTOS – Willem-Alexander en Máxima krijgen morgen bij hun troonsbestijging een oranje naaktslak cadeau. Het geschenk maakt deel uit van een ‘oranje pretpakket’ van de regering van Managuay.

Dat heeft de Managuayaanse minister van Buitenlandse Zaken, generaal Arnoldo Pelotón, zondag bekend gemaakt. De militaire junta van het Zuid-Amerikaanse land wil ‘op ludieke, Hollandse wijze’ het nieuwe koningskoppel eren met een verzameling oranje gekleurde dieren van eigen bodem. Behalve een naaktslak zit er ook een kraaghagedis, een axolotl en een mandarijnkikker in het pakket. Over die laatste soort, een Chlamydosaurus kingii, permitteerde de minister zich een grapje. ‘De naam mag dan wel lijken op chlamydia, maar het diertje ziet er heel anders uit.’ Serieuzer: ‘Ik kan het weten.’

Er is één dier dat het geschenk niet heeft gehaald: een oranje lama. ‘We hebben er een in die kleur laten overspuiten, maar dat vonden we toch niet zo mooi,’ zei Pelotón. ‘Dus dat idee hebben we afgeschoten. En die lama trouwens ook.’

De vier overgebleven beesten in het ‘pretpakket’ staan overigens allemaal als bedreigde diersoort geclassificeerd. Pelotón verwacht dat omkoping bij de verschillende douanes extra tijd in beslag zal nemen, maar denkt toch dat het geschenk in de loop van deze week bij koning Willem-Alexander arriveert. ‘De schoenendoos is woensdag al op de post gedaan, dus dat moet lukken.’

De dieren in het ‘oranje pretpakket’ uit Managuay:

De kraaghagedis

De axolotl
De mandarijnkikker
De oranje lama (afgeschoten)

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Sopropo

Sopropo’s

Eten bij de familie Buzarquis. Moeder Emma zet een grote ketel op tafel, waarop vader Pepe en opa overeind komen uit hun stoel. ‘Soproposoep!’ juichen de kleine Juan en María. Pepe neemt kater Hugo op schoot en houdt hem een lepel met het groene goedje onder de neus. Hugo snuffelt, slobbert het naar binnen – en valt prompt op de grond. Morsdood. ‘Nog niet goed,’ bromt Pepe. Scheldend pakt Emma de ketel weer op. ‘Pinche sopa!’

De weerbarstige sopropo is een groente uit de komkommerfamilie. In Suriname wordt hij veel gegeten, maar ook in buurland Managuay is de tropische plant – die er uitziet als een pokdalige courgette – heus volksvoedsel. Sopropo’s zijn goedkoop en groeien overal. Bovendien: de onrijpe vrucht heeft een wrattige schil, het vlees smaakt bitter en het plantensap is bijtend giftig – de sopropo is, kortom, het Managuayaanse volk in zijn vegetale vorm.

Ondanks die volkseigen kwaliteiten hoopte de lokale sopropo-industrie heel even Europa te veroveren. In 2011, tijdens het gedoe met de EHEC-bacterie, durfden veel Duitsers geen komkommers meer te eten en de Managuayaanse Liga van Sopropotelers rook haar kans. ‘Straks zijn we exportproduct nummer één van Managuay,’ sprak Liga-voorzitter Amalfi. ‘Mosterdgas kan naar de tweede plek.’ Maar al snel bleken komkommers EHEC-vrij. En dat een sopropo vóór consumptie een paar uur in zout water moet worden geweekt om zijn dodelijke bestanddeel momordicine kwijt te raken, hielp ook al niet mee in de pr-campagne.

Na twee uur doorkoken staat de soep weer op tafel. ‘Goed spul,’ zegt Pepe smakkend. Maar opeens valt de lepel uit zijn hand. Pepe stormt de achtertuin in. Liggend in het gras geeft hij over. Naschokkend, met een lijkbleek gezicht, veegt hij zijn mond af aan een handvol grassprieten. Dan, met een schaterlach: ‘Man, wat houd ik toch van groente!’
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Overheid ‘prettig verrast’ door Bouterse

MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay is ‘prettig verrast’ door de persoon Desi Bouterse. Dat verklaart een functionaris die gisteren aanwezig was bij Bouterses inauguratie als president van Suriname.

Aurelio Beluga Lacroix, honorair consul van Managuay in Suriname: ‘Aanvankelijk twijfelde ik of ik wel moest gaan. Wéér zo’n feestje van een democratisch gekozen president. Maar toen ik hoorde dat Bouterse verdacht wordt van de Decembermoorden, dat hij niet welkom is in Nederland en zelfs veroordeeld is voor betrokkenheid bij drugshandel, heb ik mijn uitnodiging meteen bevestigd.’

Beluga Lacroix noemt de inauguratie ‘gezellig’ en Bouterse ‘een prettige persoonlijkheid’. Hij weet nu ook waarvan Bouterse verdacht wordt: het martelen en vermoorden van vijftien politieke tegenstanders in 1982. ‘Ik schrok aanvankelijk van dat aantal: vijftien,’ aldus de consul. ‘Maar toen dacht ik: ook onze generaals zijn met kleine beetjes begonnen.’

Mediamagnaat krijgt warm onthaal in parlement

Rogelio Mormoni

MATAQUINTOS – Als een rockster werd mediamagnaat Rogelio Mormoni (80) gisteren onthaald in het Managuayaaanse parlement. De politici wilden alle afluistertrucs weten van ‘De Man met het Gouden Oor’.

Door Jens Mikkelsen

Mormoni had slechts een half uur – de ministers van Onderwijs en Industrie zouden hem die middag een voetmassage geven – maar dat mocht de pret niet drukken. De parlementariërs vuurden vragen op hem af (‘Heeft u mijn voicemail ook afgeluisterd? Kom ik nu in de krant?’) en schoten foto’s als ware paparazzi. Eén parlementariër had zelfs een schuimtaart voor hem gebakken.

De roem van Mormoni is geëxplodeerd sinds enkele weken geleden aan het licht kwam dat zijn journalisten op grote schaal politici, hoge ambtenaren en gewone Managuayanen hebben afgeluisterd. Afluisteren is niks nieuws in de bananendictatuur en Mormoni’s mediabedrijf onderhoudt bovendien nauwe banden met de militaire junta, maar dat hij de slachtoffers openlijk chanteert – en niet in het geniep – wordt enorm gewaardeerd.

Volgens een recente peiling onder jongeren is afluisterjournalist nu een van de populairste beroepen, naast voetbalmakelaar en luxehoer.

Vakantiekiekje: man eet varken

Op zijn reis door Managuay afgelopen voorjaar belandde de heer Jacques Huisman uit Zandvoort zomaar op een buurtbarbecue in San Adolfo Tedesco. Hij stuurde ons dit sfeervolle plaatje waarop het eten wordt aangeleverd. Que aproveche!

Ook een geslaagde vakantie in Managuay gehad? Stuur uw beste kiekjes naar info@managuay.info onder vermelding van ‘Mijn persoonlijke vakantiefoto. Misschien leuk voor op de website?’ en maak kans op een mini-alpacalama van papajasnippers.