Berichten

Geplaatst op

Hogere zorgpremie: het kan ook anders

Ziekenhuismedewerkers vieren het in leven blijven
van een patiënt na de operatie

Terwijl de achterban van de VVD protesteert tegen de hogere zorgpremie, kijken experts naar Managuay. Dat straatarme land in Zuid-Amerika lijkt een derde weg gevonden te hebben in de gezondheidszorg: zorgpremies afhankelijk van status, plus meer efficiëntie. Een interview vanuit ziekenhuis Buena Esperanza in Mataquintos.

Door Jens Mikkelsen

Dokter Nelson Maldonado, u bent hersenchirurg en u gaat straks een patiënt opereren. Hoeveel moet die persoon daarvoor betalen?
Niets.

Maar de gezondheidszorg in Managuay is toch niet gratis?
Nee, maar het is een kolonel. Als ik die laat betalen, komt hij volgende maand terug met een paar collega’s om mijn arm te amputeren. En da’s wel gratis.

Hoe zit het met gewone Managuayanen?
Die moeten vooraf betalen natuurlijk. Dat klinkt harder dan het is: we proberen in het ziekenhuis zo goedkoop mogelijk te werken. ‘Managuayaanse efficiëntie’ noemen we dat.

Wat is dat dan, Managuayaanse efficiëntie?
Gewoon, zuinig zijn. Gebruikte naalden even schoonpoetsen met een doekje, luiers uitspoelen onder de kraan. En deze week bijvoorbeeld is de babyafdeling onderbezet, én moeten we van de overheid tijdelijk radioactief afval opslaan. Nou, dan schuif je de wiegjes aan de kant en zet je een paar vaten uranium neer.

Maar dat is toch niet gezond?
Nee, maar wel handig. ’s Avonds gaan hier de lampen uit, maar als je een van die baby’s op je schouder zet, heb je geen zaklamp meer nodig.

Bent u eigenlijk wel geschikt voor dit beroep?
Sorry, ik moet nu naar de operatiekamer.

Veel succes.
Ach, ik geef toe: ik ben geen foutloze hersenchirurg. Maar mijn aderlatingen zijn fenomenaal.

Geplaatst op

Graf van Onbekende Soldaat toch van bekende

De rotonde in de wijk Malcupiña, waaronder het massagraf zich bevindt

MATAQUINTOS – In Managuay is een rel ontstaan omdat het Graf van de Onbekende Soldaat, een nationaal monument in hartje Mataquintos, toch identificeerbare personen blijkt te bevatten.

In het graf, officieel het Massagraf van Zomaar Iemand geheten, liggen tegenstanders van de militaire junta begraven. De junta heeft zich er altijd op voor laten staan dat zij de sporen van gedode homo’s, Bolivianen en andere politieke dissidenten volledig uitwist, maar dat klopt niet, zegt een onderzoekscommissie van mensenrechtenorganisatie Dit Zijn Ze.

Volgens haar bevinden zich in het massagraf in ieder geval Adolfo Moye Rosendy, Alejandro Arambiza, Alfredo Romero Muñoz, Ana María Valverde Jordán, Ana Maria Díaz Guzmán, Anahi Cosky Paca Condori, Andrea Brenda Fuentes Arze, Andrea Mabel Morales Vargas, Anselmo Moye, Boris Ríos Uzeda, Catalina G.Rivadeneira Canedo, Cecilia Angulo Valdivia, Clemencia Melgar Gómez, Daniel Eugenio Ramos Gutiérrez, Daniela Arlette Morales Moreno, Elio Iti, Elizabeth Lourdes Huanca Coila, Enrique Yure Domic Rivadeneira, Enzo Aliaga Rossel, Erika Isadora Alandia Robles, Erika Pamela Rengel Gallardo, Evaristo Tayo Sanchez, Fernando Sarabia Maito, Florencio Mendoza, Francisco Morezapiri, Franklin Samuel Aguanta Alejandro, Gilberto Mauricio, Giovana Vargas Kubber, Guido Ernesto Miranda Chumacero , Guido Marcos Ayala Crespo, Guido Saldaña Covarrubias, Gustavo Adolfo Suárez Landívar, Hediy Luisa Montecinos Aillón, Herminio Ticona Challco, Ines Hinojosa Ossio, Jesús Chávez Barrios, Jesus Martínez Mollinedo, Jesus Nazareno Pinto Ledezma, Joaquin Barrientos, Jorge Luis Rodas, Jorge Segundo, José Ignacio Bustamante Eduardo, José María Chávez Calvimontes, José Miguel Castro Claros, Juan Gabide, Isabel Lara Delgado, Karen Yoana Udaeta Rodríguez, Lazaro Manuel, Lena Carolina Patiño Westermann, Levinde Burton García, Levy Picanerai Etacore, Lilian Elizabeth Painter, Lilian Marlene Apaza Vargas, Liliana Caceres Caceres Sanchez, Lorenzo Braga Jáuregui, Magaly Mendoza Apaza, Marcelo Amaya Ledezma, María Cristina Casavecchia, Maria Estela Viscarra Siñani, Maria Zulema Lehm Ardaya de Salas, Maribel Rejas Avendaño, Marizabel Flores Cordero, Mauricio Adalid Herrera Hurtado, Mauricio Torrico Orellana, Mayra M. Maldonado Méndez, Noelia Mabel Flores del Castillo, Noelia Mabel Flores del Castillo, Nuria Cecilia Bernal Hoverud, Oscar Gonzalo Loayza Cossio, Pamela G.Vallejo Claure, Pamela Jenny Carvajal Bacarreza, Patricia Rosario Aramayo Mariscal, Paula Andrea de la Torre Ugarte Cadima, Paulino Pache Lero, Robert Benedict Wallace, Rolando López, Romer Salvador Miserendino Salazar, Rosa Leny Cuellar Saldias, Rosario Arispe Liaños, Rudy Alarcón Alvarez, Sandra Jahel Rivera Córdova, Sandra Verónica Acebey Quiroga, Silenia Illanes Rojas, Silvana Rosario Huici Pinto, Suri Rolando Cabrera Barea, Tatiana Guerrero Vallejos, Teddy Marcelo Siles Lazzo, Tomas Martínez, Vanesa Fabiola Bejarano Alegre, Verónica Villaseñor, Victor Hugo Achá Garcia, Viviana Albarracín Dávalos, Orsolini Campana, Yara Sorena Higueras, Yorema Rosa Gutiérrez Magne, Zulema Barahona en Zulia Regina Porcel Balboa.

De militaire junta ontkent, maar heeft aangekondigd dat aan deze namenlijst binnenkort de namen van de leden van de onderzoekscommissie zullen worden toegevoegd.

Foto Rogelio de la Sierra

Geplaatst op

Klimaatgrafiek: 26 graden is slechts ‘frisjes’

Wie het vandaag om te puffen vindt, moet bedenken dat onze 26 graden Celsius door een Managuayaan als ‘frisjes’ zal worden omschreven. Bovenstaande klimaatgrafiek geeft aan dat in het Zuid-Amerikaanse Mataquintos doorgaans een redelijk constante 40 graden heerst. En de neerslag? Zie het blauwe balkje.

Geplaatst op

Muziek in een bananenrepubliek (1)

Joris Mikkelsen, de neef van.

Ik ben mijn koffer aan het pakken voor de vetste festivalzomer ooit. Heb ik alles? Kogelwerend vest, pepperspray, een geïmpregneerde klamboe… Jazekers: ik ga naar Managuay, in Zuid-Amerika! Het is een idee van mijn neef Jens, die daar werkt als journalist. Toen hij hoorde dat ik weer met mijn studie was gestopt, zei hij dat ik deze zomer maar naar hem moest komen om over de toekomst na te denken. Supervet!

Niet dat ik iets weet van Managuay. Op de Montessori vonden ze je aardrijkskunde al oké als je oost van west kon onderscheiden. Ik weet alleen dat Managuay op het zuidelijk halfrond ligt en dat mijn festivalzomer dus een winter is. Maar volgens Jens is Managuay een cultuurshock. Het schijnt dus een militaire dictatuur te zijn én een derdewereldland. Dat betekent dat je elke dag blij mag zijn als de doodseskaders je hand niet hebben afgehakt, zodat je er tenminste nog je reet mee kunt afvegen, bij gebrek aan wc-papier. Best heftig.

Jens heeft beloofd dat we de tofste festivals gaan aflopen. Hij heeft me een keer verteld van het Lianenfestival van een of andere linkse rebellengroep die zich in de jungle schuilhoudt. Zatte vrouwen klimmen daar in de bomen om zich te verstoppen en zatte mannen gaan hen dan zoeken. Afijn, het komt erop neer dat je als toeschouwer met ook een x aantal borrels achter de kiezen twee uur lang stomdronken mannen aan lianen door het bos ziet slingeren terwijl ze oerkreten slaken. Op de grond rent één gast rond – José – die hun val moet breken.

Jens heeft een keer gezien dat een man op een tak ruzie stond te maken met een vrouwtje dat hij had gevonden en wilde meenemen. ‘Jou nooit!’ riep hij opeens en sprong naar beneden. Het publiek gaf hem een staande ovatie en jonge meisjes renden op hem af om hem te kussen. Maar hij was morsdood. Dat wijf op die tak had hem gewoon geduwd. ‘Coño!’ krijste ze van boven, hysterisch. Toen kwam José eraan – die had even een tequilaatje staan drinken – en begon aan dat lijk te sjorren, tegen het publiek mompelend: ‘Kom, kom, hier is niets te zien.’ Geweldig. Maar je komt er als buitenlander alleen binnen als je door die rebellen wordt gekidnapt. Duimen dus!

Hoe dan ook: het wordt supertof. Op de site van VICE kun je mijn verslagen lezen. Ik hoor graag wat je vindt! Nou, het boodschappenlijstje van Jens is bijna af. Nu nog de malariapillen in de koffer en dan op naar de boot.

Hasta la vista, baby’s!

Joris

Deze bijdrage verscheen eerder in de Festival Guide van website VICE. Volg de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer op VICE.com en op deze website

Foto Ronaldo Santana

Geplaatst op

Bekende Managuayanen: Pablito Chocolatito

Op deze muurschildering in een buitenwijk van Mataquintos staat een van de geliefdste dissidenten van Managuay afgebeeld: Pablo del Bosque. Pablo werd in 1961 geboren in de hoofdstedelijke ijssalon van zijn ouders, in een lege bak chocoladeroomijs. Dat leverde hem de bijnaam ‘Chocolatito’ op, en een levenslange voorkeur voor die ijssmaak.

Als Pablito Chocolatito begon hij op zijn vijftiende een ijssalon in Mataquintos: Chocolate. Chocolate was vanaf dag één een doorslaand succes. Vanwege de heldere formule – 1000 soorten ijs, maar alleen chocolade – maar ook vanwege Pablito’s ludieke acties voor burgerlijke vrijheden. In 1980 organiseerde hij zijn eerste mars langs het presidentiële paleis, waarbij duizenden mensen, aan een chocolade-ijsje likkend, uitdagend langs de ambtswoning van de toenmalige dictator Sans liepen. Die was razend, maar de grote populariteit van de ijsmakersjongen weerhield hem van represailles. Pablito werd een volksheld en een luis in de pels van alle dictatoriale regimes die elkaar in het Managuay zouden opvolgen.

Zijn vereenzelviging met chocolade-ijs nam echter steeds maniakalere vormen aan. Smeerde hij aanvankelijk slechts af en toe zijn gezicht in met het koude goedje, later werd Pablito regelmatig slapend aangetroffen in een zwembad in zijn kelder, tot de rand gevuld met zelfgemaakt ijs. Het dieptepunt volgde in 2008, toen hij spiernaakt door de straten van Mataquintos rende met in elke hand een hoorn, al roepend: ‘Ik ben van chocola! Ik ben van chocola!’ Hoewel een menigte van honderden fans die middag de politie bij hem wist weg te houden, die haar kans schoon zag om de lastpost eindelijk te arresteren, had Pablito eindelijk het regime de smoes gegeven waar het zo lang op had gewacht.
Een half jaar later werd hij opgegeten door hongerige Managuayaanse commando’s.

Foto Conrado Blanco

Geplaatst op

Rapport: in Syrië is iets aan de hand

Syrië

MATAQUINTOS – Na vijf maanden onderzoek door een commissie van wijzen weet de Nationale Academie van Wetenschappen van Managuay het zeker: in Syrië ‘is iets aan de hand’.

Een groep van elf wetenschappers presenteerde dinsdag in Mataquintos een lijvig rapport over het land in het Midden-Oosten. In Syrië – waar al sinds maart 2011 een burgeroorlog woedt die inmiddels aan 110.000 personen het leven heeft gekost, twee miljoen Syriërs naar het buitenland heeft doen vluchten en waardoor naar schatting een op de drie inwoners geen huis meer heeft – ‘rommelt het’, zo luidt de conclusie. Het rapport roept de regering van president Bashar al-Assad dan ook op om het Syrische minimumloon te verhogen ‘voordat de vlam echt in de pan slaat.’

Het rapport laat de spagaat zien waarin de Nationale Academie zich bevindt. Aan de ene kant moet het haar broodheer, generaal Jamón, te vriend houden. Jamón, staatshoofd van Managuay en een kegelvriend van Assad, heeft de Syrische president vanaf het begin van de onlusten verdedigd. Aan de andere kant wil de Academie de wereld tonen dat het in staat is om met objectieve analyses en heldere inzichten te komen. De kans op dit laatste lijkt verkeken met dit rapport, dat de Syrische Burgeroorlog niet eens noemt, maar wel rept van ‘de gezonde democratie die Syrië is’ en ‘het gezeik dat dat kan veroorzaken.’

Critici vragen zich af wat deze ontkenning betekent voor de burgeroorlog in Managuay zelf, nu de maoïstische rebellen vanuit het noorden steeds verder oprukken naar de hoofdstad. Critici van deze critici vinden dat maar stom.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Reisgids Chuco

Verkeer in Chuco

De wind suist langs graftombes van opgesteven lamafecaliën. In de verte doolt een weduwnaar: fles tequila, de blik van een wilde coyote. Uw verslaggever kijkt nog eens in zijn reisgids. ‘Volgens sommigen is de begraafplaats van Chuco een culturele parel en een bestemming voor toeristenbussen uit binnen- en buitenland.’ We krabbelen erbij: ‘Dat is echter niet het geval.’

Westerse reisgidsen negeren Managuay en dus ben je als liefhebber aangewezen op lokale lectuur. Zoals op het boekje Chuco, parel van de Andes. Wij probeerden het uit. ‘Chuco is het kloppend hart van de panfluitindustrie,’ lezen we bij aankomst. Juist, en het Panfluitpaleis is een aanrader. Doen: de grootste panfluit ter wereld bekijken. Niet doen: de workshop neus-, oor- en anusfluiten.

Eten doen we bij – ‘drie keer raden wat de specialiteit van het huis is’ – restaurant El Scroto. Het menu bevat inderdaad dierenscrotums en zelfs een mensenscrotum, over de herkomst waarvan de ober overigens niet in details wil treden, behalve dat hij fluistert over een ‘megadeal’ met het ministerie van Foltering. Wij nemen de salade.

Opfrissen. ‘In Hotel Andes slaap je tussen de bergtoppen,’ schrijft onze gids. Dat klopt, maar een dak was ook prettig geweest: ‘hotel’ Andes blijkt een matig onderhouden grasveld waar toeristen hun slaapzak mogen neerleggen.

Daarna: op naar de Burritobar. Wij verwachtten een eet- en drinktent, maar dat pakt anders uit. Bij binnenkomst moeten we onze jas afgeven en op de grond gaan liggen, waarna we strak in een veelkleurige poncho worden gerold (de ‘burrito’) en naast een luidspreker gelegd waaruit te luide panfluitmuziek knalt.

Vijf uur later, buiten, pakken we met tintelende ledematen de reisgids er weer bij. Er staat: ‘Volgens sommigen is het in Chuco net zo goed stappen als in New York of Londen.’
Wij zeggen: dat is echter niet het geval.
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Doden bij start wielerronde Mataquintos

De Avenida Estrecha (‘Brede Avenue’) in Mataquintos, waar het peloton zaterdag om 11:07 uur, of liever: gedurende de eerste twaalf seconden van die minuut, doorheen raasde

MATAQUINTOS – De Ronde van Managuay is zaterdag onstuimig gestart. Er vielen zeven doden en dertien gewonden.

Al tien minuten na de start in de Managuayaanse hoofdstad Mataquintos kwam het tot een massale valpartij. Renners van Team Ejército – de ploeg van het nationale leger die in camouflagetenue en tot de tanden toe bewapend op de fiets zit – begonnen daarop te vuren op de op de grond kronkelende massa. Ploegleider Fernando ‘Fifi’ Buchego noemde die reactie later ‘een reflex’, maar ‘we hebben nu wel de bruine trui.’

Met de bruine trui wordt niet de snelste wielrenner onderscheiden, maar degene die vlak achter hem zit. De snelste wielrenner is na dit weekend de Nederlander Étienne Vaessen uit Simpelveld van het Russische Team Kalasjnikov.

De organisatie van La Ronda, die dit jaar voor het eerst plaatsvindt, zegt ‘ontstemd’ te zijn door de gebeurtenissen van zaterdag. Toch kijkt ze vol ambitie naar het verloop van de race. ‘Als we de komende drie weken onder de zeven doden per dag blijven, is de eerste Ronde van Managuay geslaagd.’

Geplaatst op

Pastoor gebruikt as uit urnen voor Aswoensdag

De kerk van Riobamba

RIOBAMBA – Een pastoor uit het Managuayaanse Riobamba heeft vanochtend askruisjes uitgedeeld met as van overleden parochianen.

De man was waarschijnlijk gespannen door het grote aantal katholieken dat op deze Aswoensdag, de woensdag na carnaval, naar de kerk was gekomen om op het voorhoofd het traditionele askruisje te ontvangen. Sommige gelovigen roken onraad toen de pastoor hen toebeet: ‘Pak zelf maar!’ en wees op een krat achter het altaar vol urnen uit het aanpalende crematorium. Toen de geestelijke, inmiddels rood aangelopen, in een hoek van de kerk een aantal kruizen en bijbels op een hoop gooide en om benzine gilde, verlieten de meesten het gebouw.

Geplaatst op

Rally van start, honorair consul legt uit

Team CMYK, met Roger van Bergen, Shen-Hau Cheng en Menno Hornstra.
Tussen Van Bergen en Cheng is de bumpersticker van Managuay te zien.

Rallyrijder Roger van Bergen, tevens kervers honorair consul van Managuay, is zondag met zijn Team CMYK vanuit Madrid vertrokken naar Dakar. Van Bergen is belast met de missie om tijdens de tocht stroken kust en andere zaken in Afrika te verwerven voor de militair-democratische republiek in Zuid-Amerika.

De sponsoring door Managuay is niet onopgemerkt gebleven. Gisteravond moest Van Bergen in een van tevoren opgenomen gesprek in het programma Nachtwerk van Radio Rijnmond uitleggen waarom hij met een militaire junta in zee gaat. ‘Wij zijn lang in dubio geweest, van, wat moeten we hiermee? Maar we kregen geld geboden.’ Vanaf 3:23.