Berichten

Geplaatst op

Kritiek oppositie – o nee, toch niet

MATAQUINTOS – Aan de bar van het parlementaire restaurant Mañana Mañana hebben oppositiepartijen maandag een poging gedaan om zich kritisch uit te laten over de regering-Jamón.

Door Jens Mikkelsen

Onderwerp van het informele gesprek waren bezuinigingsmaatregelen. ‘Dit kabinet wil bezuinigen en de rekening bij de meest kwetsbaren neerleggen,’ klaagde Romero van de Ultrasocialisten, om daarna toe te geven dat die ‘het er ook een beetje naar gemaakt hebben.’ Schweinsteiger van de Socialisten: ‘Het kabinetsbeleid is onrechtvaardig, oneerlijk en ten dele asociaal.’ Berustend: ‘Maar ja, dat is gewoon een voortzetting van het beleid van de afgelopen, eh, 128 jaar.’

In de volksvertegenwoordiging van de militair-democratische republiek van Managuay gelden alle partijen als oppositiepartijen, aangezien geen van hen zitting heeft in het uit legerofficieren bestaande kabinet. Wel hebben alle parlementariërs een persoonlijke eed afgelegd aan generaal Jamón, of, zoals hij in de eed genoemd wordt, ‘De Grote Wegwijzer’.

Geplaatst op

Reddingsoperatie Chili stilgelegd

Een witte alpaca in galop

SANTA CRUZ – De bevrijding van de mijnwerkers in Chili ligt sinds acht uur vanochtend stil. Een lama is bekneld geraakt in de reddingscapsule.

Enkele minuten nadat de vijfde mijnwerker onder luid applaus uit de capsule stapte, daalde het apparaat weer de diepte in. Na enkele meters echter kwam het piepend en krakend tot stilstand. Bedieningspersoneel ging af op wat omschreven wordt als ‘een luid gefluim’ en ontdekte een witte alpaca-lama tussen de buizen.

Vermoed wordt dat Rodrigo Malfalfa, de bekende Managuayaanse oplichter, het beest in de capsule heeft gedreven. Malfalfa gaf zich gisteren nog uit voor ‘de 34ste kompel’ en eiste een schadevergoeding van de Chileense staat. Daarop werd hij gevangen genomen door een groep mijnwerkersvrouwen, maar vanochtend wist hij weer te ontsnappen.

De lama reageert op de naam Brenda en lijkt slechts een kleine kneuzing aan de linkerhoef te hebben opgelopen.

Geplaatst op

Cultuur: Viña, de godin van de wijndruiven


Binnenkort gaat in Managuay de wijnoogst van start met de verering van Viña, de godin van de wijndruiven. Hoewel zij Viña respecteren, hebben de Managuayanen een heel eigen, typische houding ten opzichte van religie, eigendom en alcohol. Op dit prachtige mozaïek in wijnstad Resaca is goed te zien hoe de lokale bevolking de druiven nog onder de neus van de beschermvrouwe vandaan steelt.

Geplaatst op

MUZIEKRECENSIES: Cor Favor, Los Managuayos, Cuarteto Chico Malsueño

Cuarteto Chico Malsueño – Basilisco loco

Uit het toonaangevende Managuayaanse muziekblad Oreja: recensies van nieuwe platen!

Cor Favor – Un aguardiente *
Je zou denken dat Cor Favor enige schaamte bezit, maar niets is minder waar. De zanger met de lolligste artiestennaam sinds Tony Tortilla durft het aan om wéér een plaat af te scheiden, en gezien het succes van de vorige gaat ze hem nog platina opleveren ook. Het niveau van de Nederlandse pimpelaar kent u inmiddels, maar toch willen we even kwijt dat het titelnummer ‘Un aguardiente’ – een vertaling van een Nederlandse hit van erg lang geleden – ooit ‘Pikketanussie’ heette, en een snelle blik in het woordenboek leert dat pik ‘penis’ betekent en anussie ‘kleine reet’. Tot zover.

Los Managuayos – Flauta de Pan XIX ***
Hoera, een nieuwe plaat van de panfluitprinsen van Los Managuayos! De bamboebobo’s hebben schijt aan conventies, en daarom klinkt deze editie van Flauta de Pan weer precies zoals de vorige negentien. Never change a winning team, want er zijn maar weinig muzikanten die je zowel in de jungle als op de pampa’s het gevoel kunnen geven alsof je in een lift staat.

Cuarteto Chico Malsueño – Basilisco loco *****
Het is niet makkelijk voor een traditioneel jazzkwartet met een groene basilisk om zich te onderscheiden binnen de Zuid-Amerikaanse jazztraditie. Ritmes, harmonieën en structuren verdrinken makkelijk in een clichébad. Zoniet bij Chico Malsueño. Zijn opgewekte grooves, de episch opgebouwde postrock-crescendo’s en de onwijs te wauwe lyrics sleuren je mee in een bedwelmende trip waaruit je wakker wordt met slechts één doel: ook zo’n basilisk kopen, en wel nu.

Geplaatst op

Cultuur: de Nueva Ola in de cinema

Ingehouden adem in een cruciale scène van de Managuayaanse film Océanos ilimitados, wanneer kapitein Alzafarra te horen krijgt dat het gekneveld overboord gooien van lastige passagiers voortaan beperkt wordt tot slechts tien personen per keer. Regisseur Manolo Pipón leverde met de prent een scherpe aanklacht af tegen de betuttelende bureaucratie.

De Nueva Ola, of ‘nieuwe golf’ in de Managuayaanse cinema, begin jaren 90, liet zich kenmerken door het bewuste gebruik van amateurs. Zelfs voor promotie en marketing werden amateurs gebruikt, wat ertoe leidde dat vrijwel geen enkele film uiteindelijk de bioscoop haalde.
Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Cabaretfestival

Het Teatro Colón in San Luís

‘Kennen jullie dat?’ De cabaretier kijkt het publiek in. ‘Zat ik laatst op een tank, komt er een officier op me af. Zegt ie: “Het is groen, je mag er niet op zitten en het is géén tank.” Ik zeg: “Weet ik niet.” Hij pakt zijn Korobov TKB-022 volautomatisch, slaat me tegen de grond en brult: “Tóch een tank!”’

Rumoer. De man naast me slingert zijn glas caipirinha naar het podium. Laarzen, een stoel en zelfs een hagelschot ijsklontjes gaan door de lucht. Glunderend ontwijkt de cabaretier de projectielen: zijn grap valt duidelijk in de smaak.

Het Festival Cabaret de las Pampas is hét humorevenement van Managuay. Eens per jaar stroomt het Teatro Colón in San Luís vol voor zestig grappenmakers die strijden om de eer. Hun grootste hindernis is ongevraagde publieksparticipatie – hier in het cowboyachtige zuiden geeft men nu eenmaal graag zijn mening.

Vorig jaar maakte een nerveuze beginneling de zaal, bestaande uit Hubba Bubba smakkende gaucho’s, uit voor ‘kauwboys’. Hij bezweek aan interne bloedingen. Een The Matrix-parodiant had geluk en kwam er met slechts een geperforeerd oor vanaf. Inmiddels zeggen oud-winnaars als Sara Krosas (kapotte knieschijf), Juan Japo de los Walos (doorzeefde linkerschouder) en Frederico Jóven (betweterigheid van de volhardende soort): wie San Luís in één stuk verlaat, heeft er niet echt gestaan.

Tijd voor de laatste act. Het is het trio Raúl, Ramón y Ramona, dat vorig jaar nog wegens ‘subtiliteit’ werd afgewezen. Daar hebben ze van geleerd: Raúl draagt een gillende lesbienne op zijn schouder, Ramón een manke condor en Ramona draagt, getuige haar deinende borsten, helemaal niets. Onder luid gejoel schroeft ze de dop van een fles olijfolie en knipoogt naar de juryvoorzitter. Die steekt zijn duim omhoog. Eén finaleplek staat al vast.

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Doorzeefde lijken op stoep zijn ‘een grap’

De stoep voor het kantoor van El Tiempo, na verwijdering van de lichamen

MATAQUINTOS – Twee met kogels doorzeefde lichamen zonder hoofd zijn maandag bij de Managuayaanse krant El Tiempo op de stoep gegooid. De hoofdredacteur spreekt van een ‘practical joke’.

Immers, dit soort acties is doorgaans het werk van de militaire veiligheidsdienst, maar El Tiempo geldt juist als een zeer staatsgezinde krant. ‘Die lijken zijn vast en zeker bedoeld als dreigement voor mijn collega’s van El Pueblo,’ vermoedt hoofdredacteur Maledetto Trotski. ‘Daar noemden ze de bloedige ontruiming van Occupy Mataquintos onlangs “best wel hardhandig.” Schande!’
Bij die ontruiming, afgelopen zaterdag, walsten tanks 33 demonstranten plat.

Critici vermoeden echter dat de actie niet het werk is van de militaire junta, maar van rivaliserende drugsbendes. De overheid ontkent het bestaan van zulke bendes en stelt alles in het werk om hun misdaden uit de statistieken te weren. Volgens een woordvoerder heeft het incident bij El Tiempo helemaal niet plaatsgevonden. ‘De hóófden ontbreken? Tja, dan kan de dood dus niet officieel worden vastgesteld.’ Hoofdschuddend: ‘Daar gaan wij niet aan beginnen, meneertje.’

Geplaatst op

Junta Managuay geschokt door zelfverbrandingen

Demonstranten in Tibet gedenken de slachtoffers van zelfverbranding

MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay heeft in een korte verklaring geschokt gereageerd op de golf aan zelfverbrandingen die Tibet momenteel teistert.

Generaal Arnoldo Pelotón, minister van Buitenlandse Zaken: ‘De regering-Jamón is er trots op dat in Managuay niemand zichzelf met benzine overgiet om er een aansteker bij te houden. Immers: gewone burgers levend in brand steken, dat mag alleen de overheid.’

Geplaatst op

Politiek: Sociale woningbouw


Een van de speerpunten van het linkse, maoïstische kabinet van 2004–2006 was het aanpakken van de woningnood. De maoïsten beloofden om alleen al in de hoofdstad twee miljard huizen te bouwen, maar realiseerden er in heel Managuay slechts vier. Mogelijk omdat zij het gelijkheidsprincipe ook uitbreidden naar dieren: zo verkregen gekko’s het recht op een verlichte doorzonwoning in alle openbare ruimtes. Hier bestuderen twee geïnteresseerde kopers een pand.

Geplaatst op

Pong: Legacy

Een computerspelletje als basis voor een actiefilm: het is vaker gedaan. Geeft Pong: Legacy het genre een eigen draai? Absoluut niet.

Regisseur Andrés Iñigo nam Pong als uitgangspunt. Het klassieke tennisspel uit 1972 is nog steeds razend populair in Managuay, al wordt gevreesd of het compatibel is met de Commodore 128, die binnenkort uitkomt. Iñigo verzon een verhaal waarin een fanatieke Pong-speler uit de krottenwijken van San Luís plots in zijn Atari wordt gezogen en in een duistere wereld belandt waarin twee boze, witte rechthoeken hem heen en weer kaatsen over een stippellijn. Aardig uitgangspunt, maar na de wervelende intro was het geld kennelijk op en vervolgens zit je als toeschouwer twee uur lang naar een oersaai potje Pong te kijken. Regisseur Iñigo is echter een achterneef van generaal Jamón, dus: in 3858 zalen. Jammer.