Onderminister viert vakantie op Haïti


PORT-AU-PRINCE – De democratisch-militaire bananenrepubliek Managuay dreigt ernstige imagoschade op te lopen dankzij haar onbezonnen gedrag in Haïti. Werd vorige week al een schip van staatsbedrijf Papaya Internacional betrapt tijdens het dumpen van afval, gisteren liet de onderminister van Toerisme zich in zwembroek fotograferen bij het enige nog overeind staande hotel op het door rampspoed geteisterde eiland.

De onderminister, korporaal Francisco Barón, verklaarde dat hij ‘op werkbezoek’ was. ‘Het hoort bij mijn functie om de faciliteiten te controleren van mogelijke economische partners. Bovendien ben ik hier pas sinds gisterenochtend.’ Volgens een anonieme hotelmedewerker echter kwam een geïrriteerde Barón afgelopen vrijdagmiddag, toen de aardbeving grote delen van het eiland verwoestte, aan de receptie vragen ‘of het buiten niet zachter’ kon.
Op de opmerking dat Haïti, gezien de vele ruïnes, voorlopig weinig te bieden heeft voor toeristen, antwoordde de onderminster dat ‘qua infrastructuur inderdaad nog een kwaliteitsslag gemaakt moet worden. Anders laat Managuay zijn pesos thuis.’ Zijn antwoord op de vraag of Managuay niet beter voedsel en medicijnen kan sturen in plaats van hotels controleren, ging deels verloren in het geschreeuw om hulp vanonder een naburige storthoop. Het gesprek werd daarom in de hotellobby voortgezet.

‘Rabobank moet trots zijn op dopingverleden’

Ook oud-Raborenner Thomas Dekker wil een bekentenis afleggen

MATAQUINTOS – De Rabobank moet er trots op zijn dat ze zeventien jaar lang een wielerploeg heeft gesponsord die zich inliet met doping. ‘Een bank wil toch rendement?’

Dat zegt kolonel Miguel Román, hoofd Sponsoring bij het leger van Managuay, dat ook een wielerploeg onder zijn hoede heeft. ‘Wielrennen is net als bankieren,’ stelt Román. ‘Zo snel mogelijk een zo hoog mogelijk rendement halen, tegen zo laag mogelijke kosten, met zoveel mogelijk schade aan onschuldige mensen, verpakt in zo onbegrijpelijk mogelijke hypotheek- en verzekeringsvormen. Oké, dat laatste klopt niet meer met de vergelijking, maar je weet wat ik bedoel.’

Román kan niet begrijpen dat de Rabobank zich afwendt van oud-coureurs als Danny Nelissen en Marc Lotz, die afgelopen weekeinde toegaven verboden middelen te hebben gebruikt. Román: ‘Ik vind dit ontluisterend en schokkend. Straks vertel je me nog dat als homo’s uit de kast komen, ze hun baan bij de Rabobank wél mogen behouden.’

De wielerploeg van het Managuayaanse leger, Team Ejército, is behalve succesvol ook zeer winstgevend. ‘Wij zijn twee jaar geleden vol overtuiging en met een duidelijke missie in de wielersport gestapt,’ legt Román uit. ‘En die missie was: waar drugs in omloop zijn, wil het leger eraan verdienen.’ Teamarts Pablo Beréndez, ook wel ‘Pali Chemicali’ genoemd, is behalve gediplomeerd arts ook een veelgevraagd anabolencocktailshaker op feestjes. De Managuayaanse overheid is monopolist op het gebied van de handel in verdovende middelen, wat regelmatig tot klachten van drugsbaronnen leidt.

Couleur locale: De markt van Bembibamba

Managuay mag dan na Haïti het armste land van het westelijk halfrond zijn, de spilzucht van zijn inwoners is ongekend. Zo ging de bestuurder van deze tractor aanvankelijk alleen naar de markt van Bembibamba voor ‘een papaja en misschien nog een bosje koriander.’

Landstitel leidt tot ruim 300 arrestaties

Burgers vluchten wanneer in Mataquintos rellen uitbreken

MATAQUINTOS – De onverwachte landstitel voor voetbalclub FC Puta Madre heeft zondag in Managuay tot grote ongeregeldheden geleid.

In de hoofdstad Mataquintos braken aan het begin van de avond tientallen vechtpartijen uit, waarbij zeker 300 personen zijn gearresteerd. Omdat de meerderheid van hen uit agenten bleek te bestaan, leidde dit bij het hoofdstedelijke politiekorps acuut tot een personeelstekort.

De dienders zijn onmiddellijk op vrije voeten gesteld. Tot diep in de nacht hebben zij daarop proces-verbaal opgemaakt tegen de overige arrestanten, wat hun een medaille voor arbeidsethos opleverde. Ook maken drie beambten kans op een bewapend weekendje weg met een gedetineerde naar keuze.

Tv-vormgeving uit Managuay geëerd in boek

In Italië is de Managuayaanse stijl, zij het in gekuiste vorm, nog steeds dominant

HILVERSUM – In een boek over 60 jaar televisievormgeving in Nederland wordt ook de Managuayaanse stijl van tv-design genoemd: veel naakt.

Roy van Vilsteren schrijft in zijn boek Vorm van vermaak, dat vandaag verschijnt, hoe in de jaren 80 de ‘Managuayaanse stijl’ school maakte in Europa. Van Vilsteren: ‘Die stijl was nogal minimalistisch: een showtrap met op elke trede twee halfnaakte meisjes, meer hield het niet in.’ Italië ging overstag, maar in Nederland bleef het beperkt tot één experiment.

‘De NOS vond het wel interessant,’ vertelt Van Vilsteren. ‘Er is toen een ontwerper uit Managuay ingevlogen voor een proefuitzending van het Journaal. Die is bizar om te zien. Joop van Zijl leest in een Hawaïshirt voor over woningnood, terwijl achter hem Noraly Beijer, Henny Stoel en een piepjonge Pia Dijkstra wat door het decor kronkelen in strakke witte maillots en hoog opgesneden badpakjes.’
Na een evaluatie besloot de NOS om alles toch maar bij het oude te laten.

Generaal Jamón wint tv-debat


MATAQUINTOS – In een buitengewoon saai tv-debat is generaal Jamón, zoals verwacht, gisteren als winnaar uit de bus gekomen. De vier uur durende tv-uitzending liet het Managuayaanse staatshoofd als vrijwel enige spreken.

Presentator Oli Mungo Chávez introduceerde, na een kort welkomstwoord, zwetend de generaal, waarna een langdurig applaus losbarstte. Daarop nam Jamón het woord en richtte zich ruim drie uur en drie kwartier lang tot de natie. De enige interruptie kwam na drie uur en twintig minuten van de liberale leider Marco Ruteño, die naar het toilet moest.
 

Het was het enige spannende moment van het debat: Jamón reageerde als door een wesp gestoken en eiste dat Ruteño zijn blaas beheerste ‘als een man’. Tevens bleek met deze interruptie dat alleen de microfoon van Jamón echt was, en die van de vier politieke leiders van opgesteven papajapulp. Ruteño verliet huilend de studio.    

Het laatste kwartier van de uitzending was bedoeld voor debat tussen de overgebleven politici, maar door gebrek aan geluidsversterking, en een reclameblok van elf minuten, kwam dat nauwelijks uit de verf.

Overigens zijn de politieke partijen in de militair-democratische republiek Managuay het op vrijwel alle fronten eens. Politici strijden voor hun eigen hachje tijdens de campagne voor de algemene benoemingen van 9 juni aanstaande. Dan deelt generaal Jamón het nieuwe parlement in.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: De peso

Bankbiljet van 200.000 Managuayaanse peso

‘Verdomde daklozen.’ Prometeo Carolus staat bij een juten zak. ‘Hén moesten ze tegen de muur zetten, in plaats van dichters en falende voetbalspelers.’ De muntenhandelaar heeft het niet op de zwervers buiten zijn boetiek in het oude centrum van Mataquintos. Of ze op zijn collectie azen? Integendeel. Elke dag zet Carolus tien kilo aan peso’s buiten, maar de zak wordt enkel als toilet gebruikt.

Managuayanen houden niet van hun geld. Dat is niet gek: wat de overheid een ‘dynamische munt’ noemt, is een boterzacht stuk metaal waarvan de wisselkoers recent fluctueerde tussen de 0,00009 en 0,00001 voor 1 euro. En dat was alleen nog maar vorige week.

Toch moet de Managuayaanse peso een mondiale reservemunt worden. De minister van Financiën, generaal Diego Verbuto, stelt het op elke top van de G27 [de 27 kleinste economieën van de wereld, NN] weer voor. Immers, betoogt hij, kredietbeoordelaar Moody’s heeft in 2011 de kredietwaardigheid van Managuay verhoogd. Dat het een promotie betrof van de status ‘uitermate deplorabel’ naar ‘zeer meelijwekkend’, vertelt Verbuto er niet bij.

Wandelend langs de munten- en fruitverzameling in Carolus’ winkel – nog tot 1923 gold de mango als wettig betaalmiddel – valt me op hoe dun alle centjes zijn. ‘Waarvan zijn Managuayaanse peso’s gemaakt?’ vraag ik. Het antwoord: ‘Weggegooide bierblikjes.’ Als Carolus mijn verbaasde blik ziet, grinnikt hij. ‘Tranquilo, gringo. Het mogen ook geroofde peso’s uit Uruguay zijn.’

Tring! Een jonge vrouw stapt binnen met een dikke envelop. Of Carolus haar pesomunten aaneen wil slaan tot een grote, slappe plaat met papierachtige kwaliteiten. Carolus legt me uit: ‘Daar kan een heel gezin hier een week lang zijn billen mee afvegen.’ Hij rekent er een sigaar voor. ‘Een Havana.’ Met een knipoog: ‘Een mens moet ook léven.’
Noud Nijssen


Foto Rogelio de la Sierra

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

REISGIDS 2013 (3): Bar Sexiboom

Wat? Uitgaan
Waar? Bar Sexiboom, Mataquintos
Prijs? $$$

Voor sommigen is Bar Sexiboom een foute tent voor rijke buitenlanders en Managuayanen uit de onderwereld, waar de scheidslijn tussen bediening, paaldansen en onvrijwillige prostitutie zo vaag is als het deurbeleid. Voor anderen is Sexiboom gewoon een adverteerder die je met respect moet behandelen. Toptent!

$$$ duur
$$ redelijk
$ goedkoop

Dit artikel maakt deel uit van de zomerserie Reisgids 2013: de beste tips voor de vakantievierder in Managuay. Meer tips? Onze reisgids vindt u in dit boek.

REISGIDS 2013: Eten bij Zé

Eigenaar Zé (r) en een collega tonen hun grill

Met trots presenteert Persbureau Managuay de nieuwe zomerserie Reisgids 2013: de beste tips voor de vakantievierder in Managuay, verzameld door ons correspondententeam ter plaatse.

Wat? Eten
Waar? Zé, La Libertina
Prijs: $

Een simpel, volks steakhouse, maar met het beste gegrilde vlees van de stad. Eigenaar Zé gooit alles op de barbecue: vis, gevogelte, varken, rund, en incidenteel zelfs een lastige klant. Als u gekrijs hoort in de keuken, draaien ze hem juist om.

$$$ duur
$$ redelijk
$ goedkoop

Meer tips? Onze reisgids vindt u in dit boek

WK-kwalificatie: verrassend punt voor Managuay

Stadion De Hel in Mataquintos, waar de kwalificatiewedstrijd plaatsvond

MATAQUINTOS – Managuay droomt weer van deelname aan het WK Voetbal na een verrassend gelijkspel gisteravond tegen Antarctica. Het land heeft nu één punt uit achttien wedstrijden.

Managuay kwam in eigen land tot 1-1 door een bizar incident in allerlaatste, 93ste minuut. Terwijl de Braziliaanse arbiter Dos Santos zijn fluitje naar de mond bracht om de wedstrijd te beëindigen, pakte doelman Cartright van Antarctica de bal klemvast. Dos Santos bleef echter met een gedeelte van zijn bovenlip steken in de blaasspleet van zijn fluit, waarop de Managuayaanse aanvaller Barco zijn kans schoon zag. Barco, die al de hele wedstrijd in het strafschopgebied rondhing om Cartright te sarren, vloog met een agressieve duikvlucht naar voren en stootte met zijn schouderpartij tegen de kin van de doelman. Via het lichaam van Barco rolde het leer de goal in.

Cartright viel onder luid protest en met een bebloede kin op de grond, maar aangezien zowel beide grensrechters als scheidsrechter Dos Santos bezig waren om de lip van deze laatste uit de fluit te trekken, en de Managuyaanse televisieploeg de beelden niet wilde vrijgeven, kon Dos Santos niet anders dan het doelpunt toekennen. Terwijl hij met een gevoelige vleeswond de kleedkamers inrende, floot een ballenjongen de wedstrijd af: 1-1. Aanvaller Barco sprak na afloop van de ‘schouder van God’.

Na het fluitsignaal gingen in heel Managuay duizenden auto’s luid toeterend de straat op. Er vielen 77 doden en 92 gewonden.

Foto Rogelio de la Sierra