Berichten

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Hammarskjold

Schrijver Sergio Sánchez Hammarskjold

‘Mario Vargas Llosa? Een armoedige prutser.’ In het rimpelige gezicht van Sergio Sánchez Hammarskjold komen drie gaten in actie: zijn ogen spuwen vuur, zijn mond klemt de pijp vast en zijn neusgaten doen twee rookpluimpjes de kamer in dwarrelen. ‘Met zijn boeken doe ik wat de gemiddelde Managuayaan ermee doet: ik schuif ze onder een afgebroken tafelpoot.’

Gegniffel in de videohoek van het Hammarskjold-museum. Waar de schrijver is, is de verongelijktheid nooit ver weg. De man zelf is overigens ook niet ver weg: hij zit aan een tafeltje in de hoek nauwlettend toe te kijken, af en toe nippend van de aguardiente die zijn vrouw hem bijschenkt. Het Hammarskjold-museum is bij Hammarskjold thuis, en dat maakt het gegniffel behoorlijk ongemakkelijk.

Sergio Sánchez Hammarskjold is een auteur die er prat op gaat nog nooit een heuse roman te hebben geproduceerd. In Managuay, waar tachtig procent van de bevolking niet kan lezen, en de overige twintig daar gewoon geen zin in heeft, moet een schrijver zich toeleggen op praktische teksten. ‘Toegepaste literatuur’ noemt Hammarskjold het. Hij schrijft handleidingen, snackbarmenu’s en productinformatie. Met succes: zijn Ingrediënten & Voedingswaarde per 100 ml van de literflessen Pipo Papajapap geldt als een klassieker in het genre.

Een uitvergroting van dat etiket, omgeven door enkele flessen pap, vormt dan ook het hart van de expositie. De formule om Hammarskjolds schrijfsels te omringen met relevante voorwerpen is even simpel als doeltreffend. Op de salontafel: de aangegeten burrito bij het menu van snackbar El Pollo Loco uit 1987. Op de vensterbank: het getraliede raam uit martelcentrum Horror Máximo met ernaast een ongebruikte wegwijzer (‘Uitgang’). Als bezoeker begrijp je in één klap wat de teksten van Hammarskjold zo effectief maakt. Je vraagt je af wat de illustratie geweest zou zijn bij een ontbrekend werk als Inventarisatie van lijken na de opstand van San Fernando, 3 maart 2010, A t/m M.

Bij het verlaten van de woning stuiten we op een tafeltje met pennen en papieren, waarop een manshoge, kartonnen versie van de schrijver prijkt. Er is iets op gekalkt. We buigen ons voorover en lezen: ‘Steun mijn volgende werk: het telefoonboek van Managuay. Vul naam en nummer in op de stippellijn.’
Noud Nijssen

Foto Abrán del Tubo

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

22-jarige wordt jongste oma ter wereld

Maria en Poncho, drie dagen na de bevalling, op de lapjesmarkt van Pirañas

PIRAÑAS – Een 22-jarige vrouw uit Managuay heeft zondag een kleinzoon gekregen. Daarmee is ze de jongste oma ter wereld.

De vrouw, Rita Estanebes, beviel zelf op twaalfjarige leeftijd van een dochter. Deze Maria, nu tien jaar oud, kreeg zondag met haar verloofde Wílmer een zoon: Poncho. Het hoofd van de indianenstam waar zij deel van uitmaken, benadrukt dat de baby is geboren uit een lange, liefdevolle relatie. ‘De ouders van Maria en Wílmer kenden elkaar al heel lang toen zij dit huwelijk arrangeerden,’ zegt hij.

Volgens het stamhoofd zal het jonge paar in alle rust aan het nieuwe leven kunnen wennen. ‘Wij zijn een ruimhartig volk. Als Wílmer om tien uur ’s avonds terugkomt uit de mijnen, is Maria net klaar met haar dienst in het naaiatelier en dan hebben ze tijd genoeg om bij te praten.’

Een woordvoerder van het Managuayaanse ministerie van Linkse Hobby’s, waar Jongerenzaken onder valt, haast zich te vermelden dat een dergelijke situatie uitzonderlijk is in Managuay en slechts voorkomt in de indianenculturen van het jungleachtige noorden. ‘In de rest van het land heb je zulke jonge moeders niet. Die zijn zestien, op zijn jongst.’

Geplaatst op

Latijnse schone op Eurovisie Songfestival?

Zangeres Luísa Campaña


DÜSSELDORF – Op het Eurovisie Songfestival in Düsseldorf zou volgende week zomaar een verrassingsact uit Managuay kunnen staan. Zonder kleren.

De 19-jarige Luísa Campaña (foto) is door de Managuayaanse staatsomroep (REM) uitverkoren om haar liedje ‘Caramba! (Where Is My Pantyhose?)’ voor honderden miljoenen Europeanen te vertolken. Dat Managuay geen lid is van de Europese Radio-Unie ERU en dus niet mag meedoen aan het Songfestival, deert de Managuayanen niet. ‘Luísa is heel getalenteerd, en ze doet haar kleren uit,’ aldus een woordvoerder van de REM. ‘Wie kan daar nou iets tegen hebben?’

Luísa laat weten dat ze ‘ontzettende zin’ heeft om de juryleden van de verschillende Europese landen te ontmoeten. Met Spanje heeft ze vandaag al een afspraak (van 13:00–14:00 uur in het NH Hotel in Valencia), Portugal volgt donderdag (motel Porta Oberta, Coimbra, 16:45–17:15 uur).

Geplaatst op

Tweede Kamer wil ‘preventief supersnelrecht’

Tweede Kamerlid Lilian Helder (PVV)

DEN HAAG – De fracties van VVD, CDA en PVV zijn enthousiast over ‘preventief supersnelrecht’ voor geweld tegen hulpdiensten. Deze vorm van rechtspraak wordt onder meer in Managuay toegepast.

Bij preventief supersnelrecht worden potentiële delinquenten al vastgezet en gewaterboard voordat ze in actie hebben kunnen komen. ‘Een geweldig efficiënte en bijna foutloze vorm van rechtspraak,’ zegt Jeanine Hennis-Plasschaert (VVD). ‘Daders worden direct, hard en zonder aarzelen aangepakt. Het werkt in Managuay ontzettend goed.’ Managuay is de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika.

‘Geweld tegen hulpverleners mag niet worden getolereerd,’ vindt ook PVV-Kamerlid Lilian Helder. Zij denkt aan voortijdige arrestatie van basisschoolleerlingen met asociale of laagopgeleide ouders. ‘Twee vliegen in een klap: dan hebben we gelijk kleinere klassen.’

Geplaatst op

‘Managuay schreeuwt elke dag om cultuur’

Utrechters schreeuwen om cultuur, afgelopen zaterdag

MATAQUINTOS – De ‘schreeuw om cultuur’ die afgelopen zaterdag in Nederland te horen was, klinkt in Managuay elke dag. Het gaat dan vooral om kunstenaars die door de militaire dictatuur worden gemarteld.

Dat zegt Frederik de Zeeuw, de Nederlandse consul in de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur. De Zeeuw zegt tientallen artiesten te kennen die in strafkampen vastzitten. ‘Vreselijk,’ aldus de consul. ‘Vooral als je bedenkt dat ze dat hadden kunnen vermijden door vooraf gewoon even goedkeuring te vragen voor hun schilderwerkje of gedicht.’

De Zeeuw, die naast een van de grootste stedelijke strafkampen van Managuay woont, hoort elke nacht de wanhoopskreten van kunstenaars in de martelcellen. ‘Afschuwelijk,’ bekent hij. ‘Vooral als je de volgende dag weer vroeg op moet. Ik doe verdomme geen oog meer dicht.’

Geplaatst op

Vakantieboekspel: Win een boek! (10)

 Is ‘Ticket to the tropics’ het Managuayste nummer ooit?

En wéér kunt u een exemplaar winnen van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek! U weet wel, dat werkje van ons dat op vrijdag 17 mei in Utrecht wordt gepresenteerd (kom ook!). Er zijn nog maar drie kansen om zo’n boek te winnen, dus doe uw best.

Het Vakantieboekspel van februari draait om de vraag: wat is het Managuayste lied? Ook u kent een hoop nummers die erg van toepassing zijn op Managuay en zijn inwoners, zoals:

  • Easy lover (Phil Collins en Philip Bailey)
  • Tequila sunrise (The Eagles)
  • Mambo no. 5 (Lou Bega)
  • Adieu, mein kleiner Gardeoffizier (Robert Stolz)
  • Ticket to the tropics (Gerard Joling)

Mail uw suggestie naar info@managuay.info – van de beste inzendingen maken we een top 10 en de nummer 1 wint een gratis boek!

Geplaatst op

Toeptoernooi in gevaar door Christenen



MATAQUINTOS – Door een interne machtsstrijd binnen de Christelijke Partij hangt het parlementaire toeptoernooi van de Liberalen, Christenen en de rechts-radicale Partij voor Paco (PPP) aan een zijden draad.

De Christelijke voorman Arnoldo Klonk wil niet verder onderhandelen over de te volgen regels. Hij geeft daarmee gehoor aan de groeiende onvrede binnen de Christelijke Partij. Veel van zijn gelooofsgenoten willen de onderhandelingen met de PPP stopzetten, onder meer omdat deze bepleit dat de (zwarte) schoppen- en klaverkaarten niet mogen meedoen met het toernooi. De Christenen vinden de harten- en ruitenkaarten ook mooier, maar zeggen dat liever niet hardop.

Afgelopen donderdag lekten al twee brieven uit van de Christelijke coryfee en oud-toepkoning Roderigo Lubricón, waarin deze zijn positie ten opzichte van de onderhandelingen zo verwoordde: ‘Mijn standpunt heeft zich ontwikkeld van ‘eventueel misschien’ tot ‘mogelijk wellicht’.’

De Christenen houden vandaag crisisberaad, getuige een bestelling van 46 broodjes gordeldier en 5 kratten tequila bij de parlementaire cafetaria.

Geplaatst op

Proces tegen politicus Tornado eindelijk van start

De porción familiar: gefrituurde kippenvleugels van Hmm, Pollos!

MATAQUINTOS – Na dagen van uitstel is vandaag eindelijk het proces begonnen tegen de politicus met het rastakapsel, de extreem-rechtse Paco Tornado (PPP). Hij wordt verdacht van het aanzetten tot haat tegen Bolivianen.

Tornado vertraagde maandag de start van het proces door een verzoek tot wraking. Wraking betekent in Managuay wraak nemen op de rechter door hem neer te steken. Dit is een taak van de advocaat van de verdachte, maar Tornado’s raadsman – mr. Adán Minskewicz, 135 kilo zwaar – liet maandagochtend de rechter lopen omdat hij juist in de rij stond voor een portie gefrituurde kippenvleugeltjes bij snackbar Hmm, Pollos! tegenover het gerechtsgebouw. Het proces werd niettemin uitgesteld.

Gisteren werd de voorbereidende zitting verstoord toen de rechter Tornado’s propagandafilm Flauta wilde tonen. Daarin worden democratische teksten uit de Boliviaanse grondwet gecombineerd met beelden van een brandende panfluit. Een panfluitiste uit het publiek maakte bezwaar tegen de vertoning, waarop de rechter zei dat hij dat ‘begreep’. Advocaat Minskewicz noemde dit een ‘bevooroordeelde reactie’. Toen de rechter wilde uitleggen waarom hij het had gezegd, sloeg Minskewicz de handen voor zijn oren en riep luid ‘la la la’ totdat de rechter stopte met praten.

Geplaatst op

De lamp van minister Schippers – Mislukte aanslagen in de geschiedenis

Minister Schippers ontdekt de plek waar de lamp vandaan kwam

De lamp die gisteren in de Tweede Kamer rakelings langs minister Schippers’ hoofd suisde, deed denken aan een klunzig voorbereide, amateuristische aanslag van debielen. Zo een waar de geschiedenis van Managuay van aan elkaar hangt.

1515 – ‘Pak aan!’
Manca-indiaan Coco, wiens volk wordt uitgeroeid door de binnenvallende Spanjaarden, besluit voor eens en voor altijd een eind te maken aan de buitenlandse invasie. Hij volgt het koninklijke leger op strooptocht, verrast op een nacht de leiding rondom het kampvuur en schiet een gifpijl recht in het hart van bevelhebber don Estéban de Toledo y Navarra. O nee, in het hart van Estébans schandknaap, die naast hem zat. Sukkel.

1923 – ‘Aaargh!’
De anarchist Álex Meningu plaatst een zelfgemaakte bom in de vergaderzaal van de Managuayaanse regering. Hij wil deze met een nieuwe elektronische techniek van afstand tot ontploffing brengen, maar dat mislukt. Wel verstuikt Meningu zijn duim, en de pijnkreet verraadt zijn locatie. Loser.

1964 – ‘Hè, verdorie.’
Op zondag 5 april 1964 treft luitenant Raimundo Duarte in San Luís de laatste voorbereidingen voor de perfecte moord op dictator Biftec. Hij zal om 05:00 uur opstaan, om 05:35 uur het leegstaande kantoorpand aan de Avenida de los Generales binnengaan, om 05:42 uur zijn plek aan het raam op de vierde verdieping innemen, om 05:52 uur zijn Winchester M12 gereed hebben en om 06:18 uur, wanneer de dienstauto van generaal Biftec uit Mataquintos op de Avenida arriveert, twee kogels afvuren op diens hoofd en een op zijn hart.
Op maandag 6 april verslaapt Duarte zich. Eikel.

Geplaatst op

Ronde van Managuay: de favorieten

Francisco Dupont, inmiddels uit het camouflagepak, na zijn etappewinst in La Libertina. In zijn rechterhand de luxueuze mobiele telefoon waarmee hij op de fiets communiceert met zijn vrienden in de begeleidende tank.  

Ruim twee weken in de race houden de favorieten in La Ronda de Managuay zich nog koest. Maar wie zijn zij en wie gaat er straks winnen?

  • Luitenant Francisco Dupont. Dé favoriet van Team Ejército, de ploeg van het nationale leger van Managuay. Niet omdat hij zulke goede benen heeft, maar omdat hij beste maatjes is met de jongens van de begeleidende tank die vorige week nog renner Gérard Vaessen van de weg drukte.
  • Majoor Alberto Macadamia. Team Ejército. Stond op het punt door een militaire rechtbank te worden gefusilleerd vanwege ‘democratische neigingen’ toen zijn wielertalent werd ontdekt. Plast tijdens het fietsen altijd in een op maat gesneden bidon, want ‘van in je broek plassen word je eerst wel warm, maar daarna juist heel koud.’
  • Heinrich Schmalz. Oostenrijker. Rijdt voor Team Anschluss, gefinancierd door de vereniging voor oud-nazi’s in Managuay. Schmalz’ deelname aan het team was aanvankelijk controversieel, omdat zijn grootouders destijds niet aantoonbaar voor de NSDAP hadden gestemd. Maar nu hij de sterren van de hemel rijdt, hoor je daar niemand meer over.
  • Abe Maginaki. Het is de jongens van Team Fukushima aan te zien dat ze de beslommeringen thuis even mochten vergeten om in het verre Managuay de pedalen ervan langs te geven. Wat een passie! Maginaki behoort in de categorie Fietsende Conciërges van Lekkende Kerncentrales absoluut tot de wereldtop.
  • Gérard Vaessen. De Limburger van het Russische Team Kalasjnikov kan een gevaarlijke buitenstaander zijn: de ‘Camiel Eurlings op twee wielen’ heeft al drie etappezeges binnen. Of wordt zijn reputatie van vrouwenverslinder hem fataal? Volgens boze tongen liep Vaessen afgelopen weekend mank vanwege, naar eigen zeggen, ‘jeuk aan mijn gonorroe.’