‘Vermiste meisjes kregen baan aangeboden’

Flavio Gardiola, koopman in Parijs

PARIJS – De twee vermiste meisjes uit Maastricht die sinds gisteren terecht zijn, waren het afgelopen weekeinde in Parijs in onderhandeling over een baan. Dat zegt de man die hun het aanbod deed.

Flavio Gardiola, een koopman uit Managuay die in Frankrijk woont, sprak de meisjes aan toen zij met hun schoolgenoten Disneyland Parijs bezochten. Gardiola: ‘Ik kreeg het vermoeden dat hun Frans heel goed was, en daarom heb ik ze op een glas cola getrakteerd.’ Toen de meisjes slaperig werden, kon Gardiola hun schoolgenootjes niet meer vinden en regelde hij een slaapplaats voor het tweetal bij hem thuis. Volgens Gardiola was er geen sprake van een ontvoering. ‘Toen ze na twee dagen weer bij zinnen waren, heb ik ze juist gezellig de stad laten zien! Helaas konden we de school niet bellen, omdat mijn mobiele telefoon kapot was.’

Gardiola ontdekte dat de meisjes wel oren hadden naar een carrière in Parijs, en hij besloot ze mee te nemen naar een communicatiebureau waar veel jonge vrouwen werken. ‘Simpel werk eigenlijk, dat veel geld oplevert. Veel een-op-een-meetings, dat leek hun leuk, al vonden ze het gek dat Russisch en Grieks een pre waren.’ Enigszins teleurgesteld: ‘Maar toen we uiteindelijk bij de hoerenkast aankwamen, wilden ze opeens niet meer.’

De Franse politie heeft Flavio Gardiola inmiddels gearresteerd.

Sinterklaasfeest verstoord door panfluitbendes

Sinterklaas, zonder paard, met Pablo, de zoon van de Nederlandse consul

MANAGUAY – De Sinterklaasviering op het Nederlandse consulaat in Managuay is gisteren ruw verstoord door lokale panfluitbendes.

Ruim dertig panfluitformaties blokkeerden urenlang al fluitend de ingang, de hal en de bar van het consulaat. Een van de muzikanten verklaarde te zijn afgekomen op de belofte van gratis ‘peper, noten, gouden munten en snoep.’ Een ander zei meer van Sinterklaas te houden dan van Sint-Cerberus, de Managuayaanse kinderheilige. ‘Sinterklaas gooit zijn noten tenminste niet recht in je oog.’

Ondanks het tumult spreekt de Nederlandse consul, Frederik de Zeeuw, van een geslaagde viering. Dat de panfluitmuzikanten na ontruiming zeven kratten jenever en een zwevend toilet hebben meegenomen, wil hij niet goedpraten, maar ‘de Managuayaanse cultuur is nu eenmaal vrijgeviger dan de onze.’ De gebroken poot die het paard van Sinterklaas in het gedrang opliep, noemt De Zeeuw echter onvergeeflijk. Al voegt hij eraan toe: ‘Been. Het is been. Een paard is een edel dier.’

Brand fabriek verspreidt toch giftige stoffen

Onderweg naar de brandhaard nemen de brandweerlieden een borreltje

MARICÓN – De brand in de chemische fabriek van Maricón verspreidt hoogstwaarschijnlijk toch giftige stoffen. De directie ontkent.

De fabriek, Tóxico Chihuahua, produceert mosterdgas en slaat giftige stoffen op als asbest en vinylchloride. Directeur ‘Polly’ Catanga noemt zijn producten ‘weliswaar niet voor homo’s’, maar beklemtoont dat mensen hun ramen en deuren gewoon open kunnen laten.’ Ook het hoofd van een speciaal opgezet crisisteam, Catanga’s broer ‘Dolly’ Catanga, acht de gevaren niet groot. ‘We weten nog niks. Voor hetzelfde geld brandt alleen het kantoormeubilair.’

De minister van Economie en Mosterdgas, generaal Eduardo Dinero, noemde het gisteravond ‘vreselijk, om zoveel liters van ons belangrijkste exportproduct te verliezen.’ Toen een journalist informeerde naar de aanwezigheid van giftige stoffen, antwoordde Dinero niet, maar enkele reporters meenden hem op pesterige toon ‘O help, het prikt een beetje in mijn oog’ te horen mompelen.

Dalende koersen? Niet in Managuay


MATAQUINTOS – De wereldwijde val van de beurskoersen gaat aan Managuay goeddeels voorbij. Ramón Delirio Franco, president van De Managuayaansche Bank (DMB), over de oorzaken daarvan.

Meneer Delirio, de centrale banken van de westerse wereld kraken in hun voegen. Hoe overleeft u de financiële crisis?
Wij hebben vrijwel nergens last van. Het is een kwestie van ruim in je reserves zitten.

De goudreserves?
De geitreserves. Er wordt in Managuay geen peso uitgeleend zonder dat een aantal geiten bij de transactie is inbegrepen.

Omdat Managuay een ruileconomie heeft, wordt wel eens gezegd dat werken bij DMB het makkelijkste baantje ter wereld is.
Dat is aperte onzin. Dat gerucht is ontstaan omdat onze werkuren nu eenmaal anders zijn dan bij jullie in het Noorden. De middagpauze bijvoorbeeld, de siësta, is voor ons heel belangrijk.

Maar… een siësta van negen tot vijf?
Elke land koestert zijn culturele tradities.

Tot slot: hoe zit het met het verhaal dat u DMB wil laten sponsoren door Mars, om zo de aanleg van een privé-zwembad te bekostigen?
Daar wil ik twee dingen over zeggen. Op de eerste plaats is een zwembad een dure grap. Op de tweede plaats zijn de gesprekken met Mars al lang afgeketst. Per 1 juli heten wij De Andrélon For Men Shampoo Anti-Roos Managuayaansche Bank. Beetje een homoproduct, maar ja.

‘Geheime dienst maakt van sporters spionnen’

Vechthaan Juanito (r) aan de winnende hand, augustus 2011

MATAQUINTOS – De geheime dienst van Managuay wil topsporters inzetten als spionnen tijdens de grote evenementen van deze zomer, zoals het EK Voetbal.

Door Jens Mikkelsen

Dat zeggen welingelichte bronnen uit de Zuid-Amerikaanse dictatuur. Het plan, dat Misión Deportivo (Missie Sport) zou heten, behelst het omscholen van Managuayaanse topsporters tot spionnen à la James Bond. Critici wijzen op één crux in het verhaal: Managuay kent geen topsporters.

Wel beschikt het land over bekende atleten die elementaire spionnenfuncties op zich zouden kunnen nemen, zoals vreemde talen spreken (oud-voetballer Pedro Lázaro, was korte tijd trainer in Tsjetsjenië), kogels ontwijken (salsadanser Manuel Redondo) en bijten (vechthaan Juanito).

Wat de doelen zijn van Misión Deportivo is nog onduidelijk. Waarschijnlijk wil de militaire junta nucleaire geheimen ontfutselen aan kernwapenlanden als de VS en Groot-Brittannië, bijvoorbeeld tijdens de Olympische Spelen. Het is echter ook mogelijk dat Managuay op zoek is naar andere vaardigheden waarover het land graag zou beschikken, zoals een recept voor guacamole met koriander die niet naar zeep smaakt, of hoe je een sportmassage geeft zonder happy ending.

Lijsttrekkersdebat: iedereen prijst de generaal

Het hoofdkwartier van Mercosur in Montevideo, Uruguay

LA LIBERTINA – Bij het eerste grote lijsttrekkersdebat in Managuay werd donderdag veel geruzied, maar over één ding was men het eens: generaal Jamón is de onbetwiste leider.

Het verschil zat hem vooral in de formulering. De Liberale voorman Marco Ruteño prees Jamón voor een publiek van studenten in La Libertina aan als een ‘kampioen van de vrijheid’. Niemand maakt zich zo sterk voor de vrijheden van de staat als hij, stelde Ruteño, ‘zoals het recht op intimidatie en het recht op eenzaam opsluiten zonder vorm van proces.’

Ruteño’s grootste tegenstrever, Emilio Romero van de Ultrasocialistische Partij, prees het staatshoofd juist omdat hij de eigenheid van de lagere klassen beschermt. ‘Hij houdt ze zoals ze zijn: arm en dom.’ Paco Tornado van de extreem-rechtse PPP richt zijn pijlen sinds enkele maanden niet meer op Boliviaanse immigranten, maar op het Zuid-Amerikaanse samenwerkingsverband Mercosur. ‘Een briljant strateeg als generaal Jamón snapt dat we zo snel mogelijk uit dat zootje moeten stappen,’ schreeuwde hij, ‘ook al zitten we er nog niet in.’

De campagne in Managuay duurt dit jaar met drie weken erg kort. Volgens critici is dat geen probleem, aangezien het volk toch geen stemrecht heeft en generaal Jamon nu al weet welke stromannen hij een plek in het parlement zal toewijzen. De parlementsbenoemingen in Managuay vinden plaats op woensdag 12 september.

‘Egypte gaat de goede kant op’

Doden in de straten van Caïro na de rellen van woensdag

MATAQUINTOS – Het gaat de goede kant op met Egypte. Dat stelt generaal Arnoldo Pelotón, de minister van Buitenlandse Zaken van Managuay. ‘Genoeg gesomberd.’

De minister van de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur reageert daarmee op het bloedige neerslaan van demonstraties door het Egyptische leger van gisteren, die hij ‘onvermijdelijk’ noemt. Immers: demonstranten kunnen een militair behoorlijk zenuwachtig maken. ‘A: ze zijn met heel veel. B: ze hebben een andere mening dan jij,’ analyseert Pelotón. ‘In zo’n geval geeft het ultramoderne, met Amerikaanse dollars gefinancierde wapentuig in je handen je heus geen veilig gevoel.’

Dat de gewelddadigheden inmiddels tot een officieel dodental van 421 hebben geleid, is ‘een typisch gevalletje “waar gehakt wordt, vallen spaanders”,’ stelt Pelotón. Hij roept de wereldgemeenschap op om de hervormingen in Egypte een kans te geven. ‘Genoeg gesomberd nu. Het gaat om een hoger doel. Een militaire dictatuur is niet zomaar gevestigd.’

Beroemde Managuayanen: Cor Favor

Cor Favor op de veranda van Bar CORazón

Cor van de Besselaar werd op 1 april 1959 geboren in Amsterdam. Als zoon van een keurslager uit de Jordaan begon hij al op achtjarige leeftijd met het zingen van smartlappen in buurtkroeg Ouwe Sien, elke keer wanneer hij er een varkenslever of een kilo hoofdkaas kwam bezorgen.

Tijdens een vakantie in Managuay ontmoette Cor de 21 jaar jongere Bonita. Het was liefde op het eerste gezicht. Cor verkaste naar Zuid-Amerika, waar hij onder de artiestennaam Cor Favor uitgroeide tot een ster. Niet alleen scoorde hij nationale hits als ‘Mama tiene que llorar otra vez’ (‘Mama moet weer huilen’, 2001) en ‘La zorrita del rincón’ (‘Het kleine hoertje op de hoek’, 2002), ook maakte hij zich met zijn Gerard Cox-persiflage uiterst populair bij de in Managuay verblijvende ondernemers en vakantiegangers uit zijn vaderland.

Tegenwoordig heeft de volkszanger zijn eigen kroeg: bar CORazón, aan de oever van het Lago de Agua in de jungle van Noord-Managuay. Hij is inmiddels gescheiden van zijn eerste liefde en woont nu samen met de achttienjarige Felicia, met wie hij vier kinderen heeft. Daarnaast heeft hij nog negen kinderen uit twee eerdere huwelijken, uit drie lat-relaties en uit één keer ‘poereloeren na een pilsje’.

Foto Guillermo del Barrio

Dag van de Arbeid: liever lui dan moe

De Dag van de Arbeid in een ander land dan Managuay

MATAQUINTOS – In Managuay wordt vandaag, op de Dag van de Arbeid, zoals gebruikelijk  geen demonstratie georganiseerd. Dat is teveel werk.

Door Jens Mikkelsen

De internationale dag van de rechten van werknemers kan in Managuay van oudsher op weinig enthousiasme rekenen. Geen wonder: bijna niemand werkt. Van de mensen met een reguliere baan zijn de meesten zelfstandig ondernemers die handelen in bijvoorbeeld belkaarten, lamazadels of uit oude autobanden gesculpteerde beeldjes van parende varanen.

De meeste Managuayanen echter zijn overdag vrij. Zoals Manuela (21) en Pipa (19), die in de ochtendzon bij de Zanzi Bar in hartje Mataquintos van een tequila sunrise genieten. Zien zij het zitten om op de Dag van de Arbeid mee te doen aan een betoging? ‘Lopen voor een arbeider?’ vraagt Manuela. ‘Ik trouw straks wel met een rijke vent. Iemand die anderen voor zich laat werken.’ Pipa: ‘En eentje met een auto. Da’s ook veel beter voor je hakken.’

Even verderop, op het Sint-Gribusplein, zit de 34-jarige Renzo met zijn twee zoons aan de mojito. ‘In Rusland zullen vandaag wel weer honderdduizenden mensen meelopen in een demonstratie,’ zegt hij. ‘Dat zie je hier nooit. Behalve als de minimumleeftijd voor alcohol wordt verhoogd naar vijftien jaar, of zoiets!’ Zijn zoons (14) lachen.

De belangrijkste reden echter dat 1 mei-demonstraties in Managuay op weinig animo kunnen rekenen, is de belofte van de militaire junta om hen door de knieën te laten schieten. Door eerstejaars rekruten, ‘de slechtsten uit de vuurwapenklas.’

Carnaval: weg met de kuisheidsgordel

De Slotjesberg van 2011

Het carnaval van Roipoipú is gisteren begonnen met de traditionele Slotjesdag. Daarmee luiden de vrouwen van het junglestadje carnaval in door het hangslot van hun kuisheidsgordel eraf te laten slopen en op een grote berg te gooien. Het sloopwerk is een typisch klusje voor hun minnaars, maar een toevallige, opgewonden passant is ook goed.