Berichten

Geplaatst op

Muziek in een bananenrepubliek (2)

Elke maand doet correspondent Joris Mikkelsen – het kleine neefje van Jens – verslag van een muziekfestival in Managuay, de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek.

Festival: Festival del Mundo
Beoordeling: *****

Serge
Het gekreun van ‘Je t’aime… moi non plus’ galmt door de tent. Het is plakkerig heet en de slowende stelletjes kruipen nog dichter tegen elkaar. Op het podium, onder het rood-wit-blauw van de Franse vlag, steekt de legendarische Serge Gainsbourg een lange, donkerrode tong in de mond van Jane Birkin. ‘Wat heeft Serge Gainsbourg een grote snor,’ fluister ik tegen Jens. ‘Dat is Serge Gainsbourg niet,’ fluistert hij terug. ‘Dat is Conchita Sánchez, een actrice, en die is juist beroemd om haar snor.’

Welkom in Managuay, een vergeten uithoek van Zuid-Amerika waar niets is wat het lijkt, al was het maar omdat er geen geld is om het te betalen. Ik ben op het Festival del Mundo met mijn neef Jens, die hier als freelance correspondent werkt en die ik mag helpen met festivalverslagen voor VICE. Het Festival del Mundo biedt de Managuayanen een blik op de wereld, zo heet het, en dat is een goede zaak. Van Latijns-Amerikaanse gastvrijheid heb ik bij de ingangscontroles namelijk weinig gemerkt – waarschijnlijk omdat ze door militairen werden uitgevoerd. Het beeld van Jens, in buikligging op een tafel terwijl zo’n soldado hem met een wapenstok examineert, zal ik niet licht vergeten. ‘Een rectale controle is hier niks bijzonders,’ riep Jens nog, de moed erin houdend. ‘Maar rubberen wapenstokken in plaats van houten, dat is echt luxe.’ Hij stak zowaar zijn duim op.

Eenmaal op het terrein is er muziek, er is drank, mensen liggen chillend op de grond – wat dat betreft onderscheidt het Festival del Mundo zich niet van een doodgewone Managuayaanse straat. Maar die landenpaviljoens! Als eerste betreden we dat van Duitsland. Eén gigantisch Oktoberfest. Alleen: circa 1935. Alle mannen zijn blond en geüniformeerd. ‘Jens!’ sis ik aan de tap. ‘Het lijken goddomme wel nazi’s!’ Jens slaat snel een wijsvinger voor zijn mond. ‘Zeg dat woord niet.’ Hij schuift me een stenen kruik met bier toe. ‘Het zijn hun nakomelingen. Na de Tweede Wereldoorlog heeft Managuay tienduizenden foute Duitsers met open armen ontvangen. Dit is hun… cultuur.’ Opeens barsten de drie Oberscharführer naast ons uit in een brullend gelach. Ze slaan hun bierpullen tegen elkaar. ‘Ha-ha-ha-Hitler!’

Nepfransen, nepnazi’s: het mag duidelijk dat het Festival del Mundo meer over Managuay zegt dan over de rest van de wereld. De ‘Franse baguette’ in de snackbar? Een uitgerekte burrito. Engelbert Humperdinck in de Engelse tent? A guy named José met bejaardenschmink. Afijn, alles went. Met vlag en wimpel slaag ik voor mijn inburgeringscursus als we het terrein verlaten. De soldaat die Jens fouilleerde, kijkt ons vragend aan en wijst op zijn wapenstok. ‘No gracias,’ zeg ik, en we lopen door.

Vanwege de Managuayaanse totaalervaring krijgt het Festival del Mundo: vijf sterren.

Adios!

Joris

Dit verslag stond eerder op VICE.com. Volg daar de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer. Of op deze website.

Zie ook:
Muziek in een bananenrepubliek (1)

Foto Ronaldo Santana

Geplaatst op

Bloedig conflict dreigt tussen carnavalsbendes

Pepito, de ‘Natte Raaf’ van 2012 die enkele weken geleden werd ontvoerd

ROIPOIPÚ – Met de roof van de ‘Natte Raaf’, enkele weken geleden, dreigt het conflict tussen twee rivaliserende carnavalsgroepen in Managuay op een gewelddadige manier te escaleren.

De diefstal van het dier, mascotte van carnavalsvereniging El Cuervo Mojado (De Natte Raaf) en een prestigieus symbool van het wereldberoemde carnaval van Roipoipú, is donderdag opgeëist door leden van vereniging Los Puercos Olorosos (De Stinkende Varkens). Deze laatsten eisen toegang tot het gemaskerde carnavalsbal dat El Cuervo Mojado aanstaande zaterdagavond organiseert, ‘of anders zullen wij jullie vogel begRAAFen,’ zo stellen zij in een slecht gespelde chantagebrief.

Het wereldberoemde carnaval van Roipoipú, dat officieel op zondag 19 februari begint, dreigt zo op een fiasco uit te draaien. Het junglestadje kampte al met een staking van de lokale politie en de brandweer, en daar komt nu de dreiging van een bloedige bendeoorlog bovenop.

Critici noemen het opmerkelijk dat in een militaire dictatuur als Managuay het conflict tussen twee goed bewapende carnavalsverenigingen zo hoog kan oplopen, terwijl internationale drugskartels amper de kans krijgen. Tegenstanders verklaren dit laatste echter uit het feit dat de regering-Jamón het alleenrecht heeft op de handel in verdovende middelen.

Geplaatst op

Vakantieboekspel: Win een boek! (8)

U weet het inmiddels: nog maar een half jaar en dan verschijnt Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek! Bij wijze van voorpret geven we tot die tijd elke maand een gratis exemplaar weg. Althans, de belofte daarvan. U krijgt wel direct een aardigheidje thuisgestuurd.

De decembervraag luidt: wat zien we hier op de foto?
a. Een gedeelte van de keuken van een Managuayaans eetcafé
b. Het gebied achter de poortjes van een dieronvriendelijk balspel
c. Een hok in een knaagdierentuin
d. Anders, namelijk…

Stuur uw oplossing naar info@managuay.info en maak kans op een gratis Vakantieboek!

Foto Conrado Blanco

Geplaatst op

Toerisme: Het Gecamoufleerde Huis

Het Gecamoufleerde Huis

Het Gecamoufleerde Huis is de ambtswoning van het staatshoofd van Managuay en staat in Mataquintos. Toen hij in 2006 via een staatsgreep aan de macht kwam, liet generaal Jamón het pand overschilderen in groen en beige. De soldaten van de bewaking, eveneens in camouflagekledij, zijn daardoor helaas niet goed te zien. Zij zien u echter wel, en als u langer dan vijf seconden stilstaat, kunt u een waarschuwingsschot in de knie verwachten.

Voor 2006, ten tijde van de linkse rebellenregering, was het gebouw rood van kleur en heette het het Rode Huis.
‘Het bruine huis’ is een Managuayaanse benaming voor de wc.

Geplaatst op

Ook Jennifer López boos op Jackie: ‘puta latina’

Jennifer López: géén ‘puta latina’

NEW YORK – Damesglossy Jackie kampt met een nieuwe rel: na het ‘niggabitch’-incident met zangeres Rihanna is nu superster Jennifer López woest omdat zij in het blad als ‘puta latina’ wordt neergezet – ‘Spaanse hoer’.

Dat meldt het Managuayaanse persbureau ManaPrensa. In hetzelfde artikel over kleedstijlen waar zangeres Rihanna staat afgebeeld bij het woord ‘niggabitch’, prijkt een foto van López onder de kop  ‘Puta latina’. Bijbehorende modeartikelen zijn gouden oorringen, een minuscule bikini en een push-up-tangaslip.

Overigens ontkent zowel Jennifer López als de hoofdredactie van Jackie iets te weten van een rel. Het is dan ook niet uitgesloten dat het gaat om een verzinsel van ManaPrensa, dat als staatspersbureau van een verarmde dictatuur in Zuid-Amerika zich regelmatig laat betalen voor commerciële diensten. Critici vermoeden een reclamestunt voor Puta Latina 2011, een erotisch evenement in Managuay voor kinderen tot twaalf jaar.

Geplaatst op

Rebellenleider: ‘Sieneke wint Songfestival’


ERGENS IN DE RIMBOE – Als het aan de Managuayaanse rebellenleider Fernando Sapo ligt, wint Sieneke het Eurovisie Songfestival. Dat heeft Wálter Mufón, songfestivalcommentator en vriend van Sapo, verklaard.

Door Jens Mikkelsen

‘Fernando is erg gecharmeerd van jullie zangeres,’ verklapt Mufón, die vanavond klaarzit om de tweede halve finale te verslaan. De leider van de maoïstische rebellenbeweging De Oplichtende Pad, die zich schuilhoudt in de jungle, verheugt zich al op Sienekes overwinningstournee en het bijbehorende optreden in Managuay.
Mufón: ‘Hij vroeg mij op onzekere toon: “Ik heb gehoord dat zij een relatie heeft met een van de Smurfen. Maar met wie?”’ Lachend: ‘Als het Grote Smurf is, hoeft hij zich geen zorgen te maken.’ Sapo draagt tegenwoordig een witte baard.

Net als over de hele wereld is het Eurovisie Songfestival ook in Managuay zeer populair. De deelnemers figureren in alle boulevardbladen. Van Sieneke vinden de Managuayanen nog het vreemdst dat zij met haar achttien jaren nog niet is getrouwd, en vooral dat zij nog geen kinderen heeft. ‘Natuurlijk is genieten van je jeugd belangrijk,’ licht Mufón toe. ‘Maar op je twaalfde, dertiende mag je toch ook wel eens aan de toekomst gaan denken.’

Geplaatst op

‘Berlusconi geen krachtige leider’

Silvio Berlusconi maakte dinsdag zijn aanstaande aftreden bekend

DAMASCUS – De Italiaanse premier Silvio Berlusconi hoeft na zijn aftreden geen uitnodiging te verwachten van Krachtige Leiders United, de belangenvereniging van dictators.

Dat liet de Managuayaanse generaal Jamón woensdag weten vanuit Syrië. ‘Een man die opgeeft als zijn parlement tegenstribbelt, is geen echte man,’ aldus Jamón. ‘Althans, niet een met ballen. Een ware leider wijst zijn parlementariërs de weg. Naar het vuurpeloton, in dit geval.’

Binnen Krachtige Leiders United heerst al langer onvrede over Berlusconi, die zich door de media als dominant heerser laat afschilderen, maar zich in feite aan redelijk democratische spelregels houdt. Jamón maakte subtiel duidelijk bij wie de wrevel zit. ‘Ik spreek niet alleen namens mijzelf, maar ook namens gerespecteerde tirannen die onterecht in de vergetelheid dreigen te raken. Zij willen óók wel eens genoemd worden. Goed, dan wil ik tot slot nog de groeten doen aan Teodoro Obiang Nguema Mbasogo van Equatoriaal Guinea en Goerbangoely Berdymoechammedov van Turkmenistan.’

Generaal Jamón verblijft in Syrië voor een inderhaast door president Assad georganiseerde mosterdgasruilbeurs. Assad kampt op dit moment in eigen land met wat Krachtige Leiders United noemt ‘de kift’.

Geplaatst op

Partijen akkoord: toeptoernooi aanstaande

Laatste inspectie voor de workshop mango fermenteren van de Christelijke Partij

MATAQUINTOS – De Christelijke en Liberale partijen in het Managuayaanse parlement zijn het eens over de voorwaarden van een gezamenlijk toeptoernooi. De extreem-rechtse PPP gaat de stand bijhouden.

‘Ik ben hier heel enthousiast over,’ glunderde de Liberale leider Marco Ruteño gisteravond. ‘Heel veel mensen kunnen hier hun vingers bij aflikken. Sterker nog: ik heb zelfs de vingers van Paco hier al afgelikt.’ Paco Tornado, leider van de PPP (Partij voor Paco) komt door het akkoord in een spilpositie terecht: niet alleen mag hij toekijkende parlementariërs van andere partijen wegslaan, ook bepaalt hij welke potjes geldig zijn en welke niet, en of er mag worden overgetoept.

Overigens moet de Christelijke Partij aanstaande zaterdag tijdens een partijborrel nog zijn zegen geven aan het akkoord. De reden dat het zo uitzonderlijk lang duurt voor de Christelijken gezamenlijk naar de fles grijpen, is de partijplanning van deze week: de reeds ingeroosterde rumstokerijvisite, lamabarbecue en workshop mango fermenteren konden niet worden afgezegd.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Filmfestival

Een sopropo

Van wat voor muziek hou jij?’ Of: ‘Evita Perón, vrouw of musicalster?’ Er zijn veel opmerkelijke vragen denkbaar tijdens de liefdesdaad, maar regisseur Andrés Papachango (1949) sprak ze echt uit. Sterker: het enfant terrible van de Managuayaanse cinema liet de camera’s lopen terwijl hij het deed.

Liefde (Amor, 2008) is sinds afgelopen zaterdag te zien in een nevenprogramma van het Managuayaans Film Festival (MFF). Een gewaagde keuze, aangezien de film destijds door de critici werd afgedaan als ‘een goedkope aaneenschakeling van ruim veertig hoerenbezoeken’ en ‘een slap excuus om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien’.

Het zijn deze nevenprogramma’s die het MFF doorgaans zo geslaagd maken. Zeker nu de uitreiking van de Gouden Lama’s steeds meer een gelegenheid wordt waarin de militaire junta een beslissend woordje meespreekt. Zoals vorig jaar, toen een wanproduct van het Managuayaanse leger de grote winnaar werd: Het bloedbad bij San Fernando, een in real time nagespeelde veldslag van dertien (!) uur. De makers wilden speciale effecten gebruiken, maar het officierskorps stond erop om de complete slachting over te doen.

Nee, dan het ingetogen werk van Papachango. Neem het magistrale Alles over mijn vader (Todo sobre mi padre, 2001), waarin een travestiet, de zoon van twee travestieten, op zoek gaat naar zijn vader, die nooit een echte travestiet blijkt te zijn geweest, maar slechts een travestietachtige manhoer die travestieten als klant heeft.

Of Diepe vouwen (Arrugas profundas, 2010), door Papachango geroemd als ‘het bewijs van cinematografische schoonheid op het snijvlak van erotiek en origami.’ En de broeierige roadmovie Twee sopropo’s en een perzik (Dos sopropos y un melocotón, 2003). Daarin razen twee jongens en hun buurvrouw uit verveling over de pampa’s. De sopropo – een soort komkommer – uit de titel verwijst naar de permanente staat van opwinding van het duo.

Ook bij deze films kreeg Papachango het verwijt van effectbejag. Zijn reactie luidde steevast: ‘Wie de plot niet vat, heeft in elk geval een paar lekkere tieten gezien.’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Vakantieboekspel: Win een boek! (11)

In de een-na-laatste editie van ons Vakantieboekspel – immers, de boekpresentatie vindt plaats op vrijdag 17 mei in Utrecht! – kunt u weer een exemplaar winnen van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek. Dus let goed op.

Vorige keer vroegen we u naar het Managuayste lied, wat ‘I’m corrupt’ van Kid Creole & The Coconuts opleverde. Deze maand luidt de vraag: wat is het Managuayste boek? Neus eens rond in de bibliotheek. Dit zijn kanshebbers, maar die mag u dus niet meer noemen:

  • Rode rozen en tortilla’s (Laura Esquivel)
  • Herinnering aan mijn droeve hoeren (Gabriel García Márquez)
  • Ik beken, ik heb geleefd! (Pablo Neruda)
  • Lonely Planet Zuid-Amerika
  • Mijn leven (Jody Bernal)


Mail uw suggestie binnen zeven dagen naar info@managuay.info – van de beste inzendingen maken we een top 10 en de nummer 1 wint een gratis boek!