Berichten

Geplaatst op

1861: Eppo Martinus Llull

Naar de Managuayaanse ondernemer Eppo Martinus Llull (1830–1899) – van Nederlandse afkomst, vandaar zijn naam – zijn meer straten genoemd dan deze, in de Catalaanse wijk van Mataquintos. Llull was de man die Managuay bijna eigenhandig industrialiseerde met zijn palm-, ethanol- en gordeldierverwerkende fabrieken op de zuidelijke pampa’s. Hij was ook de eerste Managuayaan met een heldere visie op arbeidsrechten: die vond hij bespottelijk. Van de 300.000 man die hij in 1861 in dienst had, op het hoogtepunt van zijn macht, was twee jaar later 60% overleden. Zijn commentaar: ‘Al werken hier vijf miljoen man, er is maar één Llull. En dat ben ik.’
Door zijn forse postuur werd Llull ook wel ‘De Dikke’ genoemd.

Geplaatst op

Toerisme: De Duitse wijk in San Luís

Immigranten hebben Managuay gemaakt tot wat het nu is: een corrupte, achtergebleven dictatuur waarvan niemand weet waar het precies ligt. Toch hebben sommige groepen nieuwkomers voor toeristische trekpleisters gezorgd – zoals de Duitse wijk in San Luís (foto). Nog in de tweede helft van de vorige eeuw vond een grote immigratiegolf plaats uit de Duitstalige landen. Die liet zijn sporen na in het straatbeeld, maar ook op economisch vlak: geen administratiekantoor, apotheek of modeltreinwinkel in Managuay of er is wel een Bormann, Hess of Von Ribbentrop bij betrokken.

Foto: Maria Luísa Corazón del Ángel

Geplaatst op

1961: De ontploffing van de Tsar Bomba

In het Atoombommuseum van Sarov (Rusland) staat een replica van de ‘Tsar Bomba’

Vijftig jaar geleden, op 28 oktober 1961, testte de Sovjetunie deze waterstofbom op Managuayaanse bodem. Het toenmalige maoïstische regime in Mataquintos schurkte aan tegen de grote communistische broer en de Russen zochten een waardeloos buitenland waar ze hun nieuwe nucleaire wapenarsenaal konden uitproberen.

De AN602 of ‘Tsar Bomba’ moest een allesvernietigende kernkop worden die zich tot de bom op Hiroshima verhield als ‘de straal zeik van een Russische moezjik tot het lachwekkende gedruppel van een kleuter,’ zoals sovjetleider Chroesjtsjov het omschreef. De knapste koppen in het Sovjetrijk hadden jarenlang dag in, dag uit gewerkt aan het prototype. Maar de Russen maakten één fout: ze lieten Managuayaanse ingenieurs het model in elkaar schroeven.

Toen de ‘Tsar Bomba’ op een kille ochtend in de Zuidelijke Woestijn van Managuay tot ontploffing werd gebracht, gebeurde er eerst niets. Toen klonk een luid ‘pffrrrt’ dat een half uur zou aanhouden. Daarna nestelde een koppel alpacalama’s zich in het apparaat. Chroesjtsjov gooide zijn burrito in het zand en verliet met zijn entourage stante pede de plek des onheils.


Twee dagen later brachten de Russen in eigen land hun eigen model tot ontploffing. Op Nova Zembla veroorzaakte de ‘Tsar Bomba’ een explosie van vijftig megaton: de grootste ontploffing die de mens tot dusver ooit heeft teweeggebracht.

Geplaatst op

Noche fiesta in bar Sexiboom!





COME TO BAR SEXIBOOM TONITE!

EXPAT SCHAUMPARTY! 


with:


DJ RICARDO
BAND MR. TACO & THE ENCHILADAS
LASOR SHOW
TOPLES DANCE 
WAITRESS IN CAGE
HARD MUSIC
ASIAN GIRL SHOW 
TV WIT ADULT CARTOON
BODY TO BODY MASAJE
AND CULTURE

Happy hour 14:00–23:00 h
Locals Entry $ 56
Foreigners free (if show passport)
Ladies free (if show breast)

SAFETY we have guns lockers! (next to amunition shop)



Geplaatst op

Staat: De geheime informanten


Het systeem van de traidores, de geheime informanten van het dictatoriale regime, is in Managuay niet waterdicht. In de krottenwijken onderscheiden deze verklikkers zich zelfs bewust van hun armere buurtgenoten door van het extra inkomen zo snel mogelijk een of twee luxe personenbusjes aan te schaffen en deze vervolgens demonstratief voor hun deur te parkeren (of voor hun douchegordijn, afhankelijk van wat als deur fungeert).

Geplaatst op

Gefeliciteerd, Bender Mantoffski!

Omslag van het boek Cerveza

MBC feliciteert Bender Mantoffski met de Managuayaanse verschijning van zijn werk Twee pils op de vierhonderdmeterbaan. 1001 ollebollekes vol maatschappijkritiek. Het ligt vanaf vandaag in heel Managuay in de winkels. Vanwege de gebrekkige leescultuur aldaar gaat het boek in de Spaanse vertaling kortweg Cerveza heten.
Mantoffski, die wij kennen uit het Leidschendamse uitgaansleven, had al drie slecht verkochte novelles op zijn naam staan toen hij door uitgeverij Don Quijote uit Mataquintos werd benaderd. Hij wil schrijver dezes niet verklappen wat de inhoud is geweest van zijn transatlantische zakendeal, anders dan ‘Een schrijver doet veel voor publicatie’.

Ter ere van het feest publiceren wij bij dezen een toepasselijk ollekebolleke uit het boek op onze website, waarvan Mantoffski nog eens benadrukte dat het echt door hemzelf geschreven is.
Bender, deze is voor jou!

Wonder in Betlehem
Jezus van Nazareth
Jozef roept kwaad als
Maria al perst:
“Hè, wat vervelend zo’n
Middendecemberdag
Vind maar eens woonruimte
Net met de kerst!”
Geplaatst op

Politieberichten: Kerstmis 2011

El Infierno, een buitenhuis net ten zuiden van Chuco

Man urineert tegen lama
CARRUQUICHANGO – In de nacht van zaterdag op zondag is in Carruquichango een dronken man aangehouden die tegen een lama stond te urineren. Toen twee agenten hem betrapten, riep de man dat ze hem maar een Colombiaanse stropdas moesten geven (een martelmethode van drugsbendes, waarbij iemands tong door een snede in de hals naar buiten wordt getrokken, red.). Omdat de dienders dit een buitenproportionele straf vonden en alleen wilden afschrikken, pasten zij de Colombiaanse stropdas toe op een toevallige passant. De urinerende man bood daarop zijn excuses aan.

Kleine onenigheid op straat
INTROSPECCIÓN – De politie van Introspección heeft zondagavond op straat moeten ingrijpen bij een ruzie waarbij een 57-jarige man met een boksbeugel stond in te beuken op een 16-jarige scholier die op de grond lag. Toen de dienstdoende agenten de man wilde inrekenen, ontdekten zij dat hij een neef was van de plaatselijke hoofdcommissaris van politie. De man moest tegen het slachtoffer zeggen dat hij het jammer vond dat het zo was gelopen en kwam ervan af met een waarschuwing.

Slingeren op de weg
CHUCO – Een agent in Chuco heeft maandagmiddag een automobilist aangehouden die slingerde op de M1 tussen Chuco en Mataquintos, hoogstwaarschijnlijk vanwege de fles tequila die hij in zijn rechterhand hield. Toen de agent vroeg of hij ook een slokje mocht, nodigde de automobilist hem uit in te stappen en reden ze naar het buitenhuisje van de man in een dorpje net ten zuiden van Chuco. Het werd nog een heel gezellige avond en de twee houden beslist contact.

Geplaatst op

‘Géén nazi’s in Managuay’


MATAQUINTOS – Managuay heeft na de Tweede Wereldoorlog géén 20.000 nazi’s opgenomen. Dat riep het hoofd van de Nationale Geschiedkundige Dienst, de heer Schmückmeister, tijdens een presentatie vandaag.

Het is onduidelijk waarom Schmückmeister begon te roepen. De nazi-immigratie uit de jaren 40 en 50 (foto), een publiek geheim, was geen onderwerp van gesprek tijdens de presentatie. Ook werd het aantal van 20.000 niet genoemd (schattingen liggen doorgaans rond de 130.000). De vraag die een journalist voorafgaand aan de verklaring van Schmückmeister stelde, was: ‘Hoe spel ik uw naam ook weer?’
Geplaatst op

Generaal Jamón noemt knieval Balkenende ‘laf’


MATAQUINTOS – Het staatshoofd van Managuay, generaal Jamón, vindt het ‘laf’ dat premier Balkenende nu toch van mening is dat voor de Irak-inval van 2003 ‘een adequater volkenrechtelijk mandaat’ nodig was geweest. ‘Onze showprocessen hebben ook geen adequaat volkenrechtelijk mandaat. Maakt dat ze minder valide?’ vroeg de leider van de militair-democratische republiek zich af.

De generaal deed zijn uitlatingen tijdens een drie minuten durende persconferentie over democratische controle, die hij onverwachts inlaste nadat hij in vijf uur zijn onderbouwing van agressieve militaire interventie had uiteengezet. Een Nederlandse journalist bracht commissievoorzitter Davids en diens Irak-rapport naar voren. ‘Voorzitter Davids had in Managuay moeten wonen, dan had hij geweten welke weg hij moest bewandelen,’ antwoordde Jamón. Die uitspraak moet worden opgevat als een knipoog naar de Avenue van de Voorzitters in Mataquintos, die van het presidentiële paleis naar de grootste begraafplaats van de hoofdstad leidt.

Managuay was overigens niet betrokken bij de inval in Irak. De Verenigde Staten hebben het land niet benaderd, omdat een modernisering van het Managuayaanse leger een bedrag zou hebben gevergd van 250% van de begrote kosten voor de inval. ‘Met dat geld hadden we de hele provincie Basra kunnen afbreken om haar in Arizona weer op te bouwen. In goud,’ verklaarde voormalig vice-president Dick Cheney destijds. Het is de politicus niet kwalijk genomen: hij bezit een vakantiewoning aan de Managuayaanse rivièra.

Geplaatst op

Muziek in een bananenrepubliek (4)

Elke maand doet correspondent Joris Mikkelsen – het kleine neefje van Jens – verslag van een muziekfestival in Managuay, de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek. Nu: Misterioso.

Festival: Misterioso
Beoordeling: *****

Psychedelica
De hemel is van het donkerste zwart, en al wat ster is, straalt op zijn helderst. ‘Het Zuiderkruis,’ fluistert Jens. ‘Cruz del Sur.’ Hij ligt naast me in het gras en wijst naar vier witte puntjes in de duisternis. Onze nieuwe vriend Elio heeft het ook gehoord. ‘Escorpio,’ wijst hij. Schorpioen. En ik? Ik zie van alles in de sterren: een snor, een zonnebril, een pet – samen vormen ze een boos gezicht dat plots razendsnel op ons afschiet. ‘Generaal Jamón!’ gil ik uit.
Even later zitten we zwijgend aan een tafeltje, nippend van een beker guavesap. ‘Die ingekookte cactus was misschien niet zo’n goed idee,’ zegt Jens tegen Elio. Hij knikt naar mij. ‘Als je het staatshoofd van Managuay tussen de sterren ziet, dan ben je goed loco.’

Misterioso is een dancefestival dat eigenlijk om drugs gaat. Het vindt elke augustus plaats in de jungle van Noord-Managuay, steeds op de laatste plek waar de plaatselijke boswachterij een stuk beschermd regenwoud heeft gekapt. Als de maan aan de hemel staat, zie je meteen waar Misterioso om draait: overal glinsteren de erlenmeyers van de mobiele drugslaboratoria – een sprookjesachtige aanblik. De rest is volslagen onbelangrijk. Ergens ligt een oud cassettedeck te blèren en ‘laserlicht’ is afkomstig van een zaklamp die in een groen stuk plastic is gewikkeld en wordt doorgegeven aan elke hallucinerende idioot die hem af en toe aan- en uitzetten wil.

Met de cactus nog in de aderen wandelen we langs de stalletjes met typisch Managuayaanse psychedelica: gedroogde adder, in mescaline gewelde maracuja’s, ayahuasca-thee met lamasnippers. Op een van de tafels staat een glazen bak met een soort harige cavia’s, maar dan met buitensporig grote klauwen en een afdakje van snuit tot kont. We houden halt. ‘Gordelmollen,’ legt Jens uit. ‘Het allerkleinste gordeldier. De Manca-indianen zeggen dat in zijn schild en ingewanden het geheim van de eeuwige jeugd zit.’ Elio zegt iets tegen de gordelmolverkoper, die met een schaterlach opstaat, een van de beesten uit zijn bak haalt en aan het schildje begint te wrikken.

Snel draai ik me om – de cactus dreigt naar boven te komen – en loop pardoes tegen een meisje aan. Ik kijk op, en staar in een beeldschoon gezicht. ‘Perdón,’ stamel ik. Terwijl achter me een schril gepiep overgaat in het geluid van een staafmixer, verdrink ik in twee reebruine ogen. Het meisje glimlacht naar me. Ik glimlach terug. Iemand duwt mij een beker in mijn hand. Ik drink hem in één teug leeg, zonder mijn blik af te wenden. Dan raap ik mijn moed bij elkaar, zet een stap, breng mijn lippen bij de hare – en we kussen. Mijn hand strijkt over haar onderarm en ik voel de dikke, stugge vacht. Haar met schubben bedekte tong smaakt naar haring, drop en nutella.

Nog nooit zo psychedelisch geweest. Vijf sterren.

Chau,

Joris Mikkelsen

Dit verslag stond eerder op VICE.com. Volg daar de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer. Of op deze website.

Zie ook:
Muziek in een bananenrepubliek (1)
Muziek in een bananenrepubliek (2)
Muziek in een bananenrepubliek (3)

Foto Ronaldo Santana