Berichten

Geplaatst op

Cocaïneproductie neemt toe sinds Dirk Kuijt

Voetballer Dirk Kuijt in het tenue van Liverpool F.C.


MATAQUINTOS – Sinds Dirk Kuijt in 2006 aantrad bij de Britse voetbalclub Liverpool, is de illegale cocaïneproductie in Managuay vervijfvoudigd.

Dat maakte de narcoticabrigade van het Zuid-Amerikaanse land dinsdag bekend. Het hoofd van de brigade, kolonel Vladimir Costas Peña, noemt het verband ‘opvallend’, maar kan zijn vinger nog niet leggen op de precieze oorzaak. ‘Wel komt er elke maand een cocaplantage bij ter grootte van twintig voetbalvelden,’ zegt Costas Peña. ‘En wie kent de grootte van een voetbalveld beter dan Dirk Kuijt?’

Kuijt, die dinsdagavond nog op de grasmat stond in de wedstrijd Manchester City–Liverpool (3-0), wilde na afloop niets kwijt over de kwestie. ‘Ik denk dat we redelijk gespeeld hebben,’ zei hij. ‘De 1-0 werd natuurlijk ingeleid door balverlies van mij, maar de keeper dook wel heel knullig over het schotje van Sergio Aguero heen.’

Overigens is in Managuay niet alleen de illegale, maar ook de legale cocaïneproductie geëxplodeerd: staatsbedrijf Chihuahua S.A. verdiende in 2011 48 miljard euro aan de verkoop van harddrugs. In 2006 was dat nog 12 miljard.

Geplaatst op

Verkoopt De Wever de Waalse Ardennen?

Kernproeven in de Waalse Ardennen?


BRUSSEL – N-VA-leider Bart De Wever bestudeert de mogelijke verkoop van de Waalse Ardennen aan Managuay. Dat heeft een hoge Managuayaanse regeringsfunctionaris verklaard.

De Wever werd met zijn Vlaams-nationalistische N-VA gisteren de grote winnaar van de Belgische verkiezingen. De N-VA streeft op termijn naar ontbinding van België. Een half uur na de eerste exit-poll ontving De Wever reeds een telefoontje van de Zuid-Amerikaanse banendictatuur Managuay, die geïnteresseerd is in aankoop van de Waalse Ardennen.

Volgens de Managuayaanse regeringsfunctionaris is Managuay naarstig op zoek naar geschikte terreinen ‘voor dagelijkse militaire oefeningen, zoals bivak, expeditietraining en kernproeven.’ Voor dat laatste zou De Wever urbane centra als Luik, Bergen en Namen ‘uitermate geschikt’ hebben genoemd.

Geplaatst op

Oppositie bijt zich stuk op cultuurplannen

Aquarelverf

MATAQUINTOS – De oppositie is er gisteren niet in geslaagd een bres te slaan in de regeringsplannen om op cultuur te bezuinigen. Het protest was dan ook verre van massaal: slechts één parlementariër maakte bezwaar.

De minister van Linkse hobby’s, wachtmeester 1ste klasse Virginia Ugarte Ramírez, stelde: ‘Het mag niet zo zijn dat de overheid een automatische stoplap is om slechte bedrijfsvoering bij een culturele instelling te verbloemen. Kijk naar Los Parásitos.’
Los Parásitos was een kunstenaarskwartet waarvan onlangs werd ontdekt dat het zeventien jaar lang 100.000 dollar staatssubsidie per jaar opstreek, terwijl een van de vier deelnemers al lang zijn geld verdiende als reiki-heelmeester en de overige drie waren overleden.

De parlementariër die protesteerde tegen de plannen was een liberaal die vreesde dat zijn favoriete aquarelverf duurder zou worden. De overige leden van het parlement waren bezig met toepen.

Geplaatst op

TOERISME: Uitgaan in Mataquintos

Het aquarium van club La Mexicana

Met het weekend op komst rijst de vraag: waar zal ik eens uitgaan? Het antwoord luidt altijd hetzelfde: in de wijk waar je het minst kans loopt te worden doodgeschoten! Al maanden is dat de wijk Norte, met een dodental van 29 per weekend een veilige haven in het woelige Mataquintos. Daarom volgen hier drie uitgaanstips in Norte – fiesta para siempre!

Foxy Bongo
$ – goedkoop
Een van de beste bars in Norte draait constant zwoele en funky latinojazz, waardoor het net lijkt alsof je in een tropisch geurend paradijs bent waar jonge jongens en meiden dansen tot het ochtendgloren. Maar dat is niet zo: Norte is een openluchtbar die grenst aan een vuilstort vol rottend fruit, en de ‘jonge jongens en meiden’ zijn vaak zwerverfamilies die er wonen (tot ze door de koplampen van politieauto’s – inderdaad, het ‘ochtendgloren’ – van hun plek worden gejaagd).

Artis Magistra Vitae$$ – redelijk
Artis Magistra Vitae is een danscafé voor kunstenaars waar regelmatig artistieke optredens plaatsvinden. In het beste geval word je verrast door een mengeling van slapstick en hiphop uit de jaren 80. In het slechtste geval moet je kijken naar een mimeversie van Wachten op Godot, op de tonen van Andrea Bocelli.

La Mexicana
$$$ – duur
In La Mexicana komen de rijken van Managuay zich vermaken. Het gebouw straalt klasse uit door een decor van marmer, leren banken en grote danspodia. De club straalt agressie uit door de aquaria met haaien waar bezoekers in belanden die niet duur genoeg gekleed zijn of die naar de vriendin van een andere bezoeker hebben gekeken.

Geplaatst op

Regering-Jamón furieus over lekken Wikileaks

MATAQUINTOS – Klokkenluiderswebsite Wikileaks heeft het militaire regime in Managuay geschoffeerd door honderdduizenden diplomatieke boodschappen te publiceren.

Hierdoor ligt de communicatie tussen Managuay en zijn ambassadenetwerk wereldwijd op straat. Daaruit blijkt onder meer dat de Managuayaanse ambassadeur in Brazilië heeft aangedrongen op ‘teruggave van de Amazone-rivier’. Pijnlijk is ook de onthulling dat het generaalsbewind Barack Obama heeft willen klonen door middel van het dna op weggegooide koffiebekertjes die Managuayaanae schoonmakers in het Witte Huis moesten doorspelen aan Mataquintos.

Het Managuayaanse leger is gisteravond ter vergelding met een tank twee internetcafés in Mataquintos binnengereden en heeft er alle aanwezige computers met behulp van mortiergranaten vernietigd. De actie werd beëindigd toen op de laptop van een deelnemende kolonel bleek dat de website van Wikileaks toch bereikbaar bleef.

Geplaatst op

Weer verkeerd straatnaambord in Utrecht

De Managuaydreef in het Utrechtse Overvecht

De gemeente Utrecht heeft een reputatie hoog te houden op het gebied van verkeerd gespelde straatnamen. Nadat ze eerder borden met het opschrift ‘Nieuwe Krommegracht’, ‘Bredenvurg’ en ‘Atnon Geseinkstrat’ plaatste, ontdekten wij afgelopen weekend deze aanwijzing (zie foto) in de wijk Overvecht. Het valt te prijzen dat Utrecht een straat wil vernoemen naar Managuay – de sympathiekste militaire dictatuur van Zuid-Amerika, tenslotte – maar doe het dan goed.
Een mailtje naar de gemeente leert ons dat de fout niet snel zal worden hersteld. ‘Natuurlijk zouden we het morgen al recht kunnen zetten,’ schrijft een ambtenaar terug. ‘Maar om eerlijk te zijn: het interesseert ons geen peop.’

Geplaatst op

Qaddafi’s speech writer hopes ‘to bring peace’

Muammar el-Qaddafi during his second speech

TRIPOLI – He called the Libyan insurgents ‘greasy rats’. He called for a ‘house by house’ hunt. And yet, the speech writer to Muammar el-Qaddafi believes today will see peace.

Alfonso Suarez (33), one of the Libyan dictator’s closest aides, is eager to explain the ideas behind the angry speech that was televized Tuesday night. Only minutes after Qaddafi had ended his ranting monologue in which he had urged his machete-bearing loyalists to take to the streets to fight, Suarez said: ‘It’s all about subtlety.’ As for Qaddafi’s warning he would ‘fight to the last drop of [his] blood’, Suarez said: ‘Exactly. The basic rule about subtlety is: you don’t need it.’

The South American speech writer – raised in Managuay, the continent’s last military dictatorship and one of Libya’s few allies – believes today’s events will mark, as he puts it, a ‘new relaxation’. Suarez: ‘The Colonel said: “I will die a martyr”, and I expect that to be like a wake up call. Insurgents will go, like, hold on, this guy seriously cares about his country and his people.’

Alfonso Suarez ended the conversation saying he likes dogs and he is a real Simpsons fan.

Geplaatst op

10-0 nederlaag leidt tot rellen

Een fan van Los Armadillos bespeelt een wedstrijdtuba in het clubmuseum

SAN LUÍS – Een historische nederlaag van het dweilorkest van San Luís heeft gisteren tot onlusten geleid in de stad.

Los Armadillos (de gordeldieren) uit San Luís verloren met maar liefst 10-0 van Las Chinchillas (de boomkonijnen) uit Cartagena. Dit leidde tot tumult buiten het stadion, waar fans van Los Armadillos met koperen instrumenten begonnen te gooien. Een 29-jarige man overleed door een klap met een contrabastrombone, zeven anderen raakten zwaargewond door onder meer een tuba en enkele kornetten.

Los Armadillos spelen yolki-polki, een typisch Managuayaanse sport waarbij twee dweilorkesten op een speelveld – al musicerende – terrein moeten veroveren. Wie een compleet refrein uitspeelt op de helft van de ander, verdient een punt. Slaan is toegestaan, en veel yolki-polki-orkesten hanteren dan ook instrumenten van zwaar koper.

Het eens zo succesvolle dweilorkest Los Armadillos is al jaren in verval, maar was in de jaren 70 nog de eerste winnaar van het Concurso del Húmpa.

Geplaatst op

De vinding van Johan Pelle Witsema

De eerste reclameposter voor de ChakaKoko (1976)
Johan Pelle Witsema uit Lemmer kwam in 1975 naar Managuay met een droom: binnen twintig jaar zou hij het hele Zuid-Amerikaanse land aan de kaasschaaf hebben. Maar helaas: deze natie van vleeseters zag kaas als minderwaardig. Waarom jong belegen kauwen als er ook paella met lamalever is, en cuy, opengesperde cavia van de grill?
Witsema liet zich echter niet kennen en kwam door een gelukkig toeval – hij hakte zijn linkerhand af met een machete tijdens het openen van een kokosnoot – op een briljant idee: de kaasschaaf is een geweldig middel om die harde kokosschil te verwijderen! Met zijn revolutionaire ‘ChakaKoko’ bracht Witsema de huisvrouwen van Managuay buiten zinnen en binnen drie jaar was hij miljonair (in Managuayaanse peso’s, dat wel).

Lang heeft Witsema echter niet van zijn succes kunnen genieten: in 1978 drong de machetemaffia zijn villa binnen. De kapmesverkopers schaafden zijn scalp kaal, groeven Witsema tot aan zijn schouders in zijn eigen tuin en stenigden hem met ongeschaafde, dus harde, kokosnoten.
De ‘ChakaKoko’ rest als het tastbare bewijs van Nederlandse ondernemerszin overzee.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Hammarskjold

Schrijver Sergio Sánchez Hammarskjold

‘Mario Vargas Llosa? Een armoedige prutser.’ In het rimpelige gezicht van Sergio Sánchez Hammarskjold komen drie gaten in actie: zijn ogen spuwen vuur, zijn mond klemt de pijp vast en zijn neusgaten doen twee rookpluimpjes de kamer in dwarrelen. ‘Met zijn boeken doe ik wat de gemiddelde Managuayaan ermee doet: ik schuif ze onder een afgebroken tafelpoot.’

Gegniffel in de videohoek van het Hammarskjold-museum. Waar de schrijver is, is de verongelijktheid nooit ver weg. De man zelf is overigens ook niet ver weg: hij zit aan een tafeltje in de hoek nauwlettend toe te kijken, af en toe nippend van de aguardiente die zijn vrouw hem bijschenkt. Het Hammarskjold-museum is bij Hammarskjold thuis, en dat maakt het gegniffel behoorlijk ongemakkelijk.

Sergio Sánchez Hammarskjold is een auteur die er prat op gaat nog nooit een heuse roman te hebben geproduceerd. In Managuay, waar tachtig procent van de bevolking niet kan lezen, en de overige twintig daar gewoon geen zin in heeft, moet een schrijver zich toeleggen op praktische teksten. ‘Toegepaste literatuur’ noemt Hammarskjold het. Hij schrijft handleidingen, snackbarmenu’s en productinformatie. Met succes: zijn Ingrediënten & Voedingswaarde per 100 ml van de literflessen Pipo Papajapap geldt als een klassieker in het genre.

Een uitvergroting van dat etiket, omgeven door enkele flessen pap, vormt dan ook het hart van de expositie. De formule om Hammarskjolds schrijfsels te omringen met relevante voorwerpen is even simpel als doeltreffend. Op de salontafel: de aangegeten burrito bij het menu van snackbar El Pollo Loco uit 1987. Op de vensterbank: het getraliede raam uit martelcentrum Horror Máximo met ernaast een ongebruikte wegwijzer (‘Uitgang’). Als bezoeker begrijp je in één klap wat de teksten van Hammarskjold zo effectief maakt. Je vraagt je af wat de illustratie geweest zou zijn bij een ontbrekend werk als Inventarisatie van lijken na de opstand van San Fernando, 3 maart 2010, A t/m M.

Bij het verlaten van de woning stuiten we op een tafeltje met pennen en papieren, waarop een manshoge, kartonnen versie van de schrijver prijkt. Er is iets op gekalkt. We buigen ons voorover en lezen: ‘Steun mijn volgende werk: het telefoonboek van Managuay. Vul naam en nummer in op de stippellijn.’
Noud Nijssen

Foto Abrán del Tubo

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.