Dit is niet de nieuwe vakantievilla van Willem-Alexander en Máxima

Casa Abandono

“Beste Guillermo-Alejandro en Máxima,
!Felicidades! Namens de makelaarsvereniging van Puerto Petróleo wil ik U van harte proficiat wensen met de aankoop van Uw villa in het Griekse Porto Cheli. Via via is mij ter ore gekomen dat U budget heeft voor nóg een vakantiewoning. Immers, dankzij de crisis in Griekenland kostte die villa een schijntje en de duur van die zogenoemde Catshuisonderhandelingen neemt dermate Belgische proporties aan dat een eventuele bezuiniging op uw jaarlijkse toelage vooralsnog op zich laat wachten. Daarom maak ik U met deze brief graag attent op een luxe zomerhuis dat wij in onze portefeuille hebben.
Het gaat om een heerlijk huis, genaamd Casa Abandono, gelegen op het eiland Desesperación in het Blauwe Meer, op de grens tussen Noord- en Zuid-Managuay. Nu hoor ik U denken: het Blauwe Meer, heet dat in de volksmond niet Lago Petróleo omdat de Managuayaanse petrochemische industrie er huist? Dat klopt. Maar bekijkt U het eens zo: alleen wanneer de wind uit het zuidwesten komt, trekken de gifwolken over uw huis. En bovendien zijn zorgen over het diner op die dagen afwezig: de volwassen gieren, toekans en forellen drijven zo langs uw huis, klaar voor de barbecue!
Het zomerhuis bestaat uit een complex van daken op witgepleisterde palen en staat pal aan het strand. Het beschikt dan ook over een eigen steiger, duikplank en waterpomp (in de kelder).
Het staat weliswaar niet op 4000 vierkante meter grond, zoals uw Griekse woning, maar het eiland waarop het huis ligt is natuurlijk uw achtertuin en die is minstens zo groot. Wij kennen uitstekende junglegidsen en reptielenbetenexperts die u kunnen bijstaan als U er met de meisjes gaat badmintonnen.
In de omgeving vinden mensen van uw kaliber genoeg aanspraak. U krijgt beroemde buren! Drugdealers, vastgoedspeculanten en andere leden van de Managuayaanse jet set kiezen steeds vaker voor een buitenverblijf aan het Blauwe Meer. Ook zorgt het leger en het veiligheidsapparaat voor veel werkgelegenheid in de streek. In het weekend vliegen de helikopters met ladingen dissidenten af en aan boven het wateroppervlak.
Afijn, ik hou het kort, want U bent beiden drukbezette mensen. Rest mij niets dan te zeggen dat we u van harte uitnodigen om een blik te komen werpen als u weer eens in Argentinië bent. De huidige eigenaar van de woning, de beroemde cineast Francisco Estigue (U kent vast zijn Latijns-Amerikaanse filmhuishit Negentien meisjes, naakt, in mijn huis op het eilanduit 2005!), wil het graag verkopen. Hij benadrukt dat U een van zijn actrices er gratis bij krijgt als dienstmeid. De sleutel van de onderaardse kluis waarin ze waarschijnlijk nog zit, ontvangt u nadat een eerste aanbetaling is overgemaakt.
Overlegt u eens met Uw ouders. En dan hoor ik het graag!
Met vriendelijke groet,
Federica Aponte Aponte
Voorzitter makelaarsvereniging Puerto Petróleo”

Kritiek dissident niet gewaardeerd


MATAQUINTOS – In het parlement van Managuay, doorgaans een applausmachine van de militaire junta, is vannacht beroering ontstaan door toedoen van de enige dissident onder de parlementariërs. En dat terwijl Leonido Málferes slechts kopieën van oude kranten gebruikte.

Tijdens een toespraak voor het parlement noemde generaal Bernardo Moto y Tomo, minister van Defensie, de Amerikaanse inval in Irak in 2003 een ‘morele blunder, waarmee wij ons nooit hebben willen inlaten.’ Málferes citeerde daarop staatskrant El Pueblo, waarin Moto y Tomo destijds de Amerikanen een ondersteuningspakket aanbood van 33 tanks, 129 liter mosterdgas en ‘een net zo lange slinger van prostituees als de heer Bush wenst af te werken’. De parlementscatering besloot daarop om de parlementariër geen koffie meer te serveren.
Málferes liet zich echter niet tegenhouden. Toen Moto y Tomo even later zijn topografische kennis van Irak etaleerde, liet Málferes kopieën rondgaan van een interview waarin de minister Irak ‘het gezwel van Europa’ noemde, en ‘een gevaar voor buurland Liechtenstein’. Luttele seconden later begon een beveiliger van het parlement, die beweerde dat Málferes aan het hoesten was, hem op de rug te kloppen, maar volgens critici had dat niet met een honkbalknuppel gehoeven.
De militair-democratische republiek van Managuay steunde in 2003 de inval in Irak niet openlijk, maar zond wel 2700 vliegtuigladingen papaya’s naar het Midden-Oosten. Nog steeds lijden tienduizenden Irakezen aan diarree vanwege het eten van de vruchten, afkomstig uit de tuindersvelden rond de kerncentrale van San Miguel in Zuid-Managuay.
Diarree is een dunne, waterige ontlasting.

Generaalslied voor het eerst te horen op de radio

Een radio in Managuay

MATAQUINTOS – Het Generaalslied is vanochtend om half tien (Nederlandse tijd) voor het eerst te horen op de Managuayaanse radio. Een spannend moment voor de makers: als generaal Jamón het nummer afkeurt, komen zij in aanmerking voor executie.

Het Generaalslied is een verjaardagsgeschenk voor generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay. Om er zeker van te zijn dat hij het waardeert, bestaat het schrijversteam uit maar liefst zeventien verschillende muzikanten, elk met hun eigen specialiteit. Volgens hoofdcomponist Juan Va-banque bevat het lied dan ook de muziekstijlen axé, bachata, bambuco, bolero, bossa nova, cumbia, kompa, Latinrock, merengue, tango, nuevo tango, rap, reggaetón, salsa, samba, son en soukous. ‘Een gegarandeerd verwaterd eindproduct,’ aldus Va-banque. ‘En dat kan maar één ding betekenen: dit wordt een kneiter van een hit.’

Overigens weet niemand precies wanneer generaal Jamón jarig is. Het Nationale Comité Misschien Verjaardag heeft enkele maanden geleden het zekere voor het onzekere genomen en Va-banque benaderd. De componist voelt voldoening bij het resultaat, maar inmiddels ook ‘een bepaalde spanning’. Volgens een militair uit de entourage van generaal Jamón, die anoniem wil blijven, heeft dat te maken heeft met ‘een bepaalde guillotine’ die al klaarstaat op het Plein van de Eeuwige Agressie in de hoofdstad Mataquintos.

Justin Bieber ondanks wangedrag toch welkom

Justin Bieber

MATAQUINTOS – Ondanks de vele incidenten die zijn wereldtournee plagen, blijft Justin Bieber welkom. Dat zegt een woordvoerder van nachtclub Bar Sexiboom in Mataquintos.

‘Het zou natuurlijk goed zijn voor de omzet als hij kwam,’ aldus de woordvoerder. ‘Ik las wel dat zijn lijfwachten vrijdag in een club in Wenen de telefoons van fans kapot hebben gegooid en meisjes hebben betast. Maar ja, dat doen onze portiers ook.’ De woordvoerder biedt Bieber vervanging aan voor het kapucijnaapje dat hij vorige week in Duitsland moest afstaan. ‘Als hij komt, gaan we samen in de jungle een leguaan uitkiezen die in zijn rolkoffer past. Het mag een bedreigde soort zijn, want mijn broer zit bij de douane.’

Maar helaas: Justin Biebers wereldtournee Believe, die op zaterdag 13 april het Gelredome zal aandoen, slaat Managuay over. Daar is niet alleen de horeca teleurgesteld over. Een lokale fanclub van bakvissen, de Mataquintos Bieberistas, heeft het impresariaat van Bieber zelfs een brief gestuurd met de vraag of de negentienjarige Canadese zanger niet alsnog wil komen. En of hij dan van plan is om meisjes lastig te vallen, en zo ja, of zij dan eerst mogen.

Managuay claimt toppositie klimaatgevecht


MATAQUINTOS – De Zuid-Amerikaanse bananendictatuur Managuay voorspelt een voortrekkersrol op de klimaatconferentie van Kopenhagen later deze maand. Een opmerkelijke ambitie van een land dat tot vorige week woensdag geen aparte ministersportefeuille Milieu kende.

De belaste generaal, Hérculo Pinto de Caña (foto), sinds vorige week minister van Foltering én Milieu, onderstreept de inspanningen die zijn land zich getroost. ‘Tot 1976 waren wij het schoonste land ter wereld. Die koppositie moeten wij herwinnen.’ In dat jaar stond de toenmalige maoïstische regering voor het eerst particulier autobezit toe. Pinto de Caña’s CO2-reductieplannen variëren van zuiniger motoren en windenergie tot recycleerbare dwangbuizen en klimaatneutraal mosterdgas, Managuays belangrijkste exportproduct.
Bijkomend probleem voor Pinto de Caña zal het regeringsvliegtuig zijn waarmee hij naar Kopenhagen wil reizen, een afgekeurde Toepolev met Antonov-reserveonderdelen die al sinds 1991 uit het Deense luchtruim wordt geweigerd.

Volkskrant-lezers: win een gratis boek!

Niet de Russisch-Managuayaanse kernproef van 1961

Het is november en dat betekent dat we voor de zevende keer dat fijne Grote Managuay-Vakantie-Doeboek gaan weggeven! Dat wil zeggen: de belofte van het boek, want het verschijnt pas in het voorjaar van 2013, maar dan komt het er echt, echt, echt. 72 pagina’s aan speelplezier annex propagandamateriaal van de militaire junta van Managuay, met o.a. een snorrensudoku en het doolhof Wijs De Arme Dissident De Weg Uit De Gevangenis Naar Amnesty International. Afijn.

De Vakantieboekvraag van november is gelinkt aan de Managuay-reportage die vandaag in de Volkskrant staat. Niet-Volkskrant-lezers mogen uiteraard ook meedoen! Ren snel naar de kiosk en blader naar Dag In Dag Uit, de achterpagina van katern V.
Hier komt ie.

Vraag:
Welke maoïstische dictator leidde Managuay in 1961?

Stuur uw antwoord vandaag nog naar info@managuay.info! Want morgen staat de Volkskrant-reportage op deze website, en ja, dan wordt het te makkelijk.

Scheurkalender 2011, met Managuay!

Geen-Nazi-Dag, een van de belangrijkste feestdagen van Managuay

In samenwerking met de Managuayaanse ministeries van Toerisme en Propaganda presenteert MBC met trots:

de Scheurkalender 2011!

Met daarin elke dag een of andere komische bijdrage, maar vooral: twaalf bloedserieuze wetenswaardigheden over uw favoriete Zuid-Amerikaanse bananendictatuur. Zoals Geen-Nazi-Dag (20 mei, foto), de vermoedelijke verjaardag van generaal Jamón (misschien 6 januari) en de sterfdag van de geniale Managuayaanse dichter Jesús Tánqui-Tánqui (26 september).

De Scheurkalender 2011 is samengesteld door Sanne Bloem en Jeroen Winkelman en is voor slechts € 15 te verkrijgen via deze website. Of stuur gewoon een mailtje aan Sanne Bloem zelf.

De Scheurkalender 2011 met Managuay:
misstaat op geen enkel toilet!

Dictator schrijft kinderboek: een bestseller

Een moeras

MATAQUINTOS – Generaal Jamón, de militair dictator van Managuay, brengt vandaag een kinderboek uit. Oplage: zes miljoen exemplaren – best bijzonder voor een analfabeet land van amper vier miljoen inwoners.

Het boek draagt de titel De lama en het krokodillenkind. Het draait om de machtige lamakoning Antonio, die verliefd wordt op het krokodillenmeisje Conchita. Conchita, die kampt met een gewelddadige vader, een alcoholistische moeder en drie inwonende neven die haar seksueel misbruiken, smeekt Antonio haar mee te nemen naar zijn paleis.
De lama twijfelt, maar stemt uiteindelijk in. Hij wurgt Conchita’s neven en laat de rest van haar familie omkomen in de vlammenzee waarin hij het krokodillendorp heeft veranderd. Tenslotte laat hij Conchita – na een korte, maar heftige relatie – alleen achter in een moeras.
De uitgever geeft toe dat het boek, ook gezien het feit dat het 713 pagina’s telt, een ‘pittig werkje’ is.

Desalniettemin geldt De lama en het krokodillenkind nu al als bestseller: politieke en maatschappelijke organisaties zijn verplicht tientallen exemplaren af te nemen. Gewone Managuayanen moeten er – ondanks een analfabetismegraad van 80% – drie kopen. Toch is de animo groot: grofvuilophalers melden een explosieve toename van afgezaagde tafelpoten, wat betekent dat in elke huiskamer in Managuay plaats wordt gemaakt voor een stapeltje boeken.