Berichten

Geplaatst op

Managuay live: College Managuayaanse cinema

Komt dat zien! Persbureau Managuay verzorgt een minicollege in Utrecht, in samenwerking met het Latin American Film Festival (LAFF), dat van 7 tot 12 mei in de Domstad plaatsvindt. Hieronder volgen het persbericht en links.

—
PERSBERICHT
In Managuay is film verheven tot kunst – de kunst van het betere jatwerk, welteverstaan. In het Zuid-Amerikaanse land worden kaskrakers uit Hollywood schaamteloos nageaapt, gekopieerd en verknipt. El Shawshank Redemption en Bonnie y Clyde zijn er het slachtoffer van. Geen wonder: de militaire junta staat bijna niets anders toe dan pulp of propaganda. Zoals Het bloedbad bij San Fernando, een in real time nagespeelde veldslag van dertien uur, met gedwongen medewerking van 2300 politieke gevangenen en daklozen. Toch kent de Managuayaanse cinema zijn lichtpuntjes. Regisseurs als Andrés Papachango, Manolo Pipón en Francisco ‘El Toro’ Estigue oogsten internationale verachting. En de ‘Nieuwe Golf’ van de jaren negentig deed, behalve de kwaliteit, ook de kosten dalen.

Welke film ligt er ‘op het snijvlak van erotiek en origami’? En wat is dat met The Silence of the Llamas? Na dit minicollege van drs. Roger Abrahams kunt u beargumenteren dat de Managuayaanse cinema nog niet tot volle wasdom is gekomen – en terecht.

Datum + tijd: zaterdag 11 mei, 15:00
Locatie: Bibliotheek Utrecht
Entree: gratis

—
LINKS
Evenementen tijdens het LAFF
Bibiliotheek Utrecht

Geplaatst op

Uitgelekt: rebellen deden gevoelige toezegging

De Managuayaanse jungle, waar de maoïstische rebellen zich ophouden

LA LIBERTINA – De maoïstische rebellen hebben in geheime onderhandelingen met de militaire junta een zwaarbeladen toezegging gedaan: ze zouden bereid zijn niet geheel Managuay over te nemen, maar slechts 51 procent.

De regering-Jamón heeft daarop beloofd niet langer de dood van rebellenleider Fernando Sapo na te streven, maar die van ‘de complete coño-rebellentop.’ Een en ander werd gezegd tijdens geheime gesprekken in 2007, niet lang na de dat de militairen met een coup de rebellen uit de macht hadden verdreven.

De rebellenleiding, die zich schuilhoudt in de Managuayaanse jungle, ontkent de gedane toezegging. ‘Als het om de bevrijding van het volk gaat, sluiten wij geen compromissen. Wij zijn een beweging van principes.’ Het hoofdkwartier van de rebellen is het enige maoïstische bolwerk ter wereld met een Kentucky Fried Chicken en een meubelboulevard.

Geplaatst op

Vuilnisstaking Managuay in impasse


Na twee weken staken pakken de gemeentereinigers van Amsterdam en Utrecht hun werk weer op. Tijd voor een belletje met Romy Arzt Lobeiro, de leider van de vuilnismannenstaking in Managuay.

Hoe dicht bent u inmiddels bij een akkoord, meneer Lobeiro?
We zijn er ver van verwijderd. De gemeentes willen niet aan salarisverhoging. Terwijl we afgelopen donderdag nog een aanbod hebben gedaan.

Wat voor aanbod?
We eisen nu 35,5% loonsverhoging in plaats van 37%. Een groot offer. Als gebaar hebben we daarom wat zakken verwijderd van de bergen vuil die we rondom alle stadhuizen in het land hebben opgeworpen.

En hoe reageerden de gemeentes?
21 doden.

21 dode ambtenaren? Door stank?
21 dode vuilnismannen. Door tanks.

Dat klinkt als een impasse.
Zeker. Alleen in 1972 was het nog erger. Toen werd de hele landelijke vuilniswagenvloot omgekieperd en moesten onze mannen, gedwongen, alles met de hand oprapen.

Dat was bij de vorige vuilnismannenstaking?
Vorige? Wij zijn in de tussentijd nooit gestopt met staken.

Maar hoe lang bent u dan al bezig?
Hm, geen idee. Maar ik kan me nog herinneren dat toen mijn vader de leiding van de staking kreeg overdragen van mijn opa, opa zei: ‘Als mijn overgrootvader dit zou zien, zou hij glunderen van geluk omdat het werk van zijn opa’s opa niet voor niets is geweest.’

Dus uw mannen zitten nog wel even thuis?
Jazeker. Maar gelukkig komt het WK eraan. En daarna zien we wel weer verder.

Geplaatst op

‘Gaza’ valt humanitair hulpkonvooi aan

De ‘Gaza’, nu ter reparatie in Rio de Janeiro
RIO DE JANEIRO – Het Managuayaanse marineschip ‘Gaza’ heeft een hulpkonvooi voor de kust van Buenos Aires aangevallen. Managuay is de enige, volledig door land ingesloten staat die een oorlogsvloot op de been houdt.

Het hulpkonvooi was onderweg met dekens voor de sloppenwijken van Rio de Janeiro toen er op de boot gevuurd werd. Volgens de kapitein van het Managuayaanse marineschip was dit ‘een actie van zelfverdediging’, maar een medewerker van hulporganisatie ‘(W)arme kinderen’ verklaarde later dat hij dezelfde kapitein kort daarvoor met een bazooka zag spelen, ‘en een fles rum in zijn andere hand.’
De regering-Jamón heeft onmiddellijk een verklaring doen uitgaan waarin gesteld wordt dat de marine de mondiale rol van Managuay op de wereldzeeën moet handhaven, ‘ook als dat betekent dat onze mariniers kokosnoten moeten verkopen op het strand van Copacabana om een ligplaats in de passantenhaven te verdienen.’ In een later toegevoegde verklaring staat: ‘Er is niks mis met kokosnoten.’
De voormalige visserssloep ‘Gaza’ werd in 1982 voor het symbolische bedrag van één peso overgenomen van de Palestijnse leider Yasser Arafat, een fanatiek hengelaar.
Geplaatst op

Rebellenleider: ‘Sieneke wint Songfestival’


ERGENS IN DE RIMBOE – Als het aan de Managuayaanse rebellenleider Fernando Sapo ligt, wint Sieneke het Eurovisie Songfestival. Dat heeft Wálter Mufón, songfestivalcommentator en vriend van Sapo, verklaard.

Door Jens Mikkelsen

‘Fernando is erg gecharmeerd van jullie zangeres,’ verklapt Mufón, die vanavond klaarzit om de tweede halve finale te verslaan. De leider van de maoïstische rebellenbeweging De Oplichtende Pad, die zich schuilhoudt in de jungle, verheugt zich al op Sienekes overwinningstournee en het bijbehorende optreden in Managuay.
Mufón: ‘Hij vroeg mij op onzekere toon: “Ik heb gehoord dat zij een relatie heeft met een van de Smurfen. Maar met wie?”’ Lachend: ‘Als het Grote Smurf is, hoeft hij zich geen zorgen te maken.’ Sapo draagt tegenwoordig een witte baard.

Net als over de hele wereld is het Eurovisie Songfestival ook in Managuay zeer populair. De deelnemers figureren in alle boulevardbladen. Van Sieneke vinden de Managuayanen nog het vreemdst dat zij met haar achttien jaren nog niet is getrouwd, en vooral dat zij nog geen kinderen heeft. ‘Natuurlijk is genieten van je jeugd belangrijk,’ licht Mufón toe. ‘Maar op je twaalfde, dertiende mag je toch ook wel eens aan de toekomst gaan denken.’

Geplaatst op

‘2012 is de schuld van Bolivia’

Bolivia


MATAQUINTOS – Een extreem-rechts parlementslid uit Managuay heeft gisteren Bolivia ervan beschuldigd dat het 2012 heeft veroorzaakt.

‘Die ponchodragers voelden de hete adem van Managuay in hun nek,’ zei Paco Tornado tijdens een bijeenkomst van zijn partij PPP (twee zetels, ook voor Tornado’s moeder). Volgens Tornado is Bolivia geen land, maar een ‘fascistische ideologie’. Hij beweerde dat ‘internationale experts’ hebben voorgerekend dat 2011 een maand te vroeg aan zijn einde is gekomen. Daarmee verwees hij waarschijnlijk naar zijn groep van ‘astrologische adviseurs’, onder wie Derek Ogilvie, Char en Elvis Presley.

Ook wees Tornado de schuldigen aan van het feit dat momenteel de leiders van zowel Paraguay, Brazilië, Argentinië als Venezuela met kanker te kampen hebben: de Bolivianen. ‘Mogelijk hebben ze een kankerverwekkende stof in hun panfluiten gestopt,’ opperde de extreem-rechtse leider. ‘Of in hun wc-brillen, of hoe heet zo’n ding, waar je ook aids van krijgt.’

Foto Lota del Horno

Geplaatst op

Dalende koersen? Niet in Managuay


MATAQUINTOS – De wereldwijde val van de beurskoersen gaat aan Managuay goeddeels voorbij. Ramón Delirio Franco, president van De Managuayaansche Bank (DMB), over de oorzaken daarvan.

Meneer Delirio, de centrale banken van de westerse wereld kraken in hun voegen. Hoe overleeft u de financiële crisis?
Wij hebben vrijwel nergens last van. Het is een kwestie van ruim in je reserves zitten.

De goudreserves?
De geitreserves. Er wordt in Managuay geen peso uitgeleend zonder dat een aantal geiten bij de transactie is inbegrepen.

Omdat Managuay een ruileconomie heeft, wordt wel eens gezegd dat werken bij DMB het makkelijkste baantje ter wereld is.
Dat is aperte onzin. Dat gerucht is ontstaan omdat onze werkuren nu eenmaal anders zijn dan bij jullie in het Noorden. De middagpauze bijvoorbeeld, de siësta, is voor ons heel belangrijk.

Maar… een siësta van negen tot vijf?
Elke land koestert zijn culturele tradities.

Tot slot: hoe zit het met het verhaal dat u DMB wil laten sponsoren door Mars, om zo de aanleg van een privé-zwembad te bekostigen?
Daar wil ik twee dingen over zeggen. Op de eerste plaats is een zwembad een dure grap. Op de tweede plaats zijn de gesprekken met Mars al lang afgeketst. Per 1 juli heten wij De Andrélon For Men Shampoo Anti-Roos Managuayaansche Bank. Beetje een homoproduct, maar ja.

Geplaatst op

Generaal Jamón noemt knieval Balkenende ‘laf’


MATAQUINTOS – Het staatshoofd van Managuay, generaal Jamón, vindt het ‘laf’ dat premier Balkenende nu toch van mening is dat voor de Irak-inval van 2003 ‘een adequater volkenrechtelijk mandaat’ nodig was geweest. ‘Onze showprocessen hebben ook geen adequaat volkenrechtelijk mandaat. Maakt dat ze minder valide?’ vroeg de leider van de militair-democratische republiek zich af.

De generaal deed zijn uitlatingen tijdens een drie minuten durende persconferentie over democratische controle, die hij onverwachts inlaste nadat hij in vijf uur zijn onderbouwing van agressieve militaire interventie had uiteengezet. Een Nederlandse journalist bracht commissievoorzitter Davids en diens Irak-rapport naar voren. ‘Voorzitter Davids had in Managuay moeten wonen, dan had hij geweten welke weg hij moest bewandelen,’ antwoordde Jamón. Die uitspraak moet worden opgevat als een knipoog naar de Avenue van de Voorzitters in Mataquintos, die van het presidentiële paleis naar de grootste begraafplaats van de hoofdstad leidt.

Managuay was overigens niet betrokken bij de inval in Irak. De Verenigde Staten hebben het land niet benaderd, omdat een modernisering van het Managuayaanse leger een bedrag zou hebben gevergd van 250% van de begrote kosten voor de inval. ‘Met dat geld hadden we de hele provincie Basra kunnen afbreken om haar in Arizona weer op te bouwen. In goud,’ verklaarde voormalig vice-president Dick Cheney destijds. Het is de politicus niet kwalijk genomen: hij bezit een vakantiewoning aan de Managuayaanse rivièra.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Peper

Een Fuego Infierno Volcánico

‘Gringo, no toca!’ De marktkoopman kijkt me verschrikt aan. Snel trek ik mijn hand terug, die zojuist nog boven een kist vol glanzend rode vruchten hing. ‘Ik moet Spaanse pepers hebben,’ zeg ik, ter verduidelijking. ‘Spaanse pepers!’ roept de man uit. Hikkend van de lach slaat hij een collega op de schouder. Deze, een wat knorriger type, bitst: ‘Dit is geen gewone peper, mamapinga. Dit is de Fuego Infierno Volcánico. Laat hem één nacht op je keel liggen en je wordt wakker zonder strottenhoofd.’

Elk volk krijgt de groenten die het verdient, en op de Pepermarkt kun je zien wat dat voor Managuay betekent. De markt beslaat eenmaal per maand een hoek van de beroemde Mercado Popular in Mataquintos en biedt een kleurrijke verzameling van het pittige broertje van de paprika: rode, oranje, gele, groene, paarse en bruine chilipepers. En de Fuego Infierno Volcánico dus.

Dat blijkt niet zomaar een hapje, zo leert nadere studie. Sterker nog: de Fuego Infierno Volcánico is de heetste chilipeper ter wereld. Op de Scoville-schaal, die de mate van pittigheid aangeeft, haalt hij maar liefst 7.200.000 punten. Ter vergelijking: een straal pepperspray van een Managuayaanse diender in je oog haalt amper 2.000.000, een broodje lamaburger komt op circa 10.000 (al merk je de jalapeño daarin pas op het toilet). Met de Fuego Infierno Volcánico brengen artsen hier buitenlandse patiënten onder narcose door ze eraan te laten ruiken. Hem vastpakken alleen kost je een nacht op de intensive care, plus het aannaaien van de losgetrokken vellen huid (nóóit wapperen).

Voor Managuayanen echter is de ‘Fuego’ een hartige snack. ‘Ik ben gek op pittig eten,’ zegt Jacky (17). Leunend op een kinderwagen laat ze een zakje vullen met de hete pepers. Ik kijk naar haar gewelfde buik. Is dat niet gevaarlijk, voor zwangere vrouwen? Een schaterlach. ‘Het is niet voor mij!’ Ze wijst naar de baby in de kinderwagen, dan tikt ze op haar tanden. ‘De kleine houdt ons wakker, met zijn geknars. Vannacht leg ik voor straf een peper in zijn mondje. Morgen doet hij het niet meer.’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.