Nazomer in Managuay: Het militaire pretpark

Antieke tanks worden goed onderhouden, zodat ze ook nu nog op bloedige wijze een opstand neer kunnen slaan

Om de nazomer af te dwingen, doet correspondent Jens Mikkelsen deze week verslag van zijn zomer in Managuay.
Vandaag: het Glorieuze Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland, annex pretpark, in Cabúm

Net als elke zichzelf respecterende dictatuur heeft ook Managuay een oorlogsmuseum. Het past perfect bij het land: leugenachtig, onveilig en afgebladderd.
 
Door Jens Mikkelsen

Het Museo Glorioso del Ejército y sus Guerras Gloriosas para la Gloria Superior de la Patria Gloriosa (Glorieuze Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland) is een museum annex pretpark in Cabúm, iets ten noorden van Mataquintos. Vóór de staatsgreep van 2006 was het een en al propaganda voor de toenmalige maoïstische dictatuur, iets waar de rechtse generaals zich altijd tegen verzetten. Toen zij eenmaal aan de macht waren, sloten zij het museum echter in hun armen. Waar ooit ‘maoïsme’ stond, staat nu ‘militarisme’, en klaar is kees.

Zodra je door de poort het terrein op loopt, over de met kinderkopjes geplaveide weg (échte kinderkopjes, van de Kinderdagverblijvenrevolte van ’98), wordt de omvang van het museumcomplex je duidelijk. Om het centrale gebouw heen, dat bestaat uit zeven loodsen, ligt een grasvlakte ter grootte van enkele voetbalvelden. Her en der klimmen kinderen in bomen en beelden van inmiddels verdreven, verguisde of gerehabiliteerde dictators, van zowel maoïstische als militaire snit.

Draaimolens staan tussen tanks uit elk decennium van de vorige eeuw. De voertuigen zijn opvallend goed onderhouden, zelfs de oudste. Dat komt, laat ik mij later door een conciërge vertellen, omdat het Managuayaanse leger nogal eens een antieke tank nodig heeft om een opstand neer te slaan en een van de modernere exemplaren het niet meer doet. ‘Komt dat vaak voor?’ vraag ik. ‘Niet zo vaak,’ luidt het antwoord. ‘Eens per maand.’

Terwijl ik de op de grond liggende, doorgeladen kalasjnikovs omzeil – niet aanraken, had de conciërge nog gezegd, die zijn vergeten door dronken soldaten die ’s nachts nog even in de botsauto’s gaan – bereik ik het museum zelf. Het is het paradijs voor elke nationalistische Managuayaan: overal de rood-wit-blauwe vlag, opgepoetste oorlogswapens en af en toe een opgezette lama in bladgoud.

Pronkstuk is de Glorieuze Zaal van Groot-Managuay. Achter een klein fonteintje hangt, aan de muur, een enorme geschilderde landkaart van Groot-Managuay. Op het eerste gezicht lijkt het me vooral een kaart van Zuid-Amerika – en dat klopt. Groot-Managuay is niet het huidige, door land ingesloten staatje met wat extra grond erbij, maar alle gebieden tussen de Galápagos-eilanden (nu Ecuador), de monding van de Amazone (Brazilië) en Patagonië (Argentinië). De Managuayaanse regering, en dus ook de huidige militaire junta, claimt praktisch heel Zuid-Amerika sinds 1527.

Wat frustrerend. Het is niet eenvoudig om Managuayaan te zijn.

Model heeft truc tegen zenuwen: blote borsten

Dolores, donderdag, toen zij bij de generale repetitie had moeten zijn

MATAQUINTOS – Fotomodel Dolores, die vanavond het Gala van de Managuayaanse Film presenteert, bekent op te zijn van de zenuwen. Gelukkig heeft ze er een truc voor: haar borsten laten zien.

‘Ik ben echt bloednerveus,’ vertelt Dolores aan !Tetas!, een van de betere roddelbladen van Managuay. Het blad sprak Dolores donderdag bij de opening van haar lingeriewinkel G-String in de Managuayaanse hoofdstad Mataquintos. ‘Ik wil het zonder autocue doen, echt het publiek in kijken,’ aldus het fotomodel. ‘Maar als ik het niet meer weet, laat ik gewoon mijn tieten zien. Je valt toch terug op datgene waar je goed in bent.’ Dolores werkte in het verleden als danseres in stripteaseclubs en bordelen, waar zij de bijnaam ‘De Afgelikte Enchilada’ verdiende.

Uit het artikel blijkt verder dat Dolores niet van plan is verder te gaan dan blote borsten. ‘Of ik ook mijn colocolo* laat zien? Ha ha, niet voor dat salaris.’
Dan, tegen een winkelmedewerker: ‘Wat is dit ook weer voor ding? O ja, een schaar.’

* Colocolo = een soort buideldier

Benoemingsnieuwtjes: alles wel in Managuay


MATAQUINTOS – Hoewel de nieuwe indeling van het nationaal parlement door generaal Jamón de gemoederen nauwelijks bezighield, meldt het Managuayaanse persbureau toch een groot aantal incidenten.

Voetbal met immigranten
MEZCUCHITO – Drie Boliviaanse immigranten zijn door een groep jongeren in Mezcuchito in hun eigen poncho’s gewikkeld en daarna gebruikt als voetbal. Op de vraag van een passerende politieagent waarom de jongens dat deden, antwoordden zij dat zonder de poncho’s de ledematen van de Bolivianen ‘zo vervelend uitsteken.’ De agent scoorde in het daaropvolgende potje overigens de winnende treffer.

Stembus eten
SAN ALTO – Een 22-jarige officier uit San Alto heeft een 49-jarige plaatsgenote gedwongen een stembus op te eten. De officier had gezien hoe de vrouw zelf geschreven stembiljetten met de naam van generaal Jamón erop in de bus had gedaan en had haar daarop berispt. Stembusfraude zou een democratische stap zijn waarvoor Managuay nog lang niet klaar is, aldus de officier.
Ruzie Socialisten en Liberalen
MATAQUINTOS – Amper een dag in functie is er nu al ruzie uitgebroken tussen de Socialistische en de Liberale fractie in het parlement. Beide fracties willen de zetels bezetten ter rechterzijde van het spreekgestoelte, waar de microfoons beter zouden zijn. Aangezien het Managuayaanse parlement geen microfoons telt, vermoeden critici een dieper liggende reden: aan de rechterzijde is ook de ingang naar het parlementaire bar-restaurant.
Ook ligt de algemene ingang van het parlement aan de rechterzijde, zodat de volksvertegenwoordigers direct na begin van de werkdag voor het happy hour kunnen aanschuiven (14:00 – 16:00 uur).

Jorge Zorreguieta viert verjaardag Máxima met vakantieboek

Jorge Zorreguieta (r) met zijn dochter Máxima, in 1979


UTRECHT – Jorge Zorreguieta zal op de verjaardag van zijn dochter, volgende week vrijdag, in Utrecht het eerste exemplaar in ontvangst nemen van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek. 

Dat zegt Roger Abrahams, de auteur van het boek. ‘Ik ben vereerd,’ aldus Abrahams. ‘Eigenlijk was om Máxima zelf gevraagd, maar dat haar vader komt, vind ik misschien nog wel leuker. Meneer Zorreguieta geldt in Managuay tenslotte als een zeer gerespecteerd politicus.’ Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek is een samenwerking van de militaire junta van Managuay, Persbureau Managuay uit Utrecht en uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig uit Raalte.

Als hoofdredacteur van Persbureau Managuay werd Abrahams anderhalf jaar geleden benaderd door enkele hoge Managuayaanse officieren. Abrahams: ‘Ze wilden een promotieboek om hun bekendheid in Nederland te vergroten. En ze hadden geweren bij zich. Ik vond het meteen een goed idee.’ Om zijn journalistieke onafhankelijkheid hoeft niemand zich druk te maken. ‘De censor, luitenant Diego Sánchez Ortega, is een heel schappelijke kerel.’

Managuay kampt met een begrotingstekort en wil met Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek de interesse wekken van reislustige en kapitaalkrachtige Nederlanders. Het vakantieboek bevat spellen en puzzels die een inkijkje bieden in de cultuur van het land, zoals een ‘snorrensudoku’, een doolhof waarin een ontsnapte gevangene de weg naar Amnesty International moet vinden en een zoekplaat met als hamvraag: welke Managuayaan is er wél aan het werk?

Het idee om de boekpresentatie te plannen op 17 mei, de verjaardag van koningin Máxima, kwam van de militaire junta. ‘Vader Zorreguieta is dan vast in het land,’ redeneert Abrahams. ‘En anders reik ik het eerste exemplaar wel uit aan Miss Managuay.’

Regime probeert protesten in te dammen met cadeaus

Een tapir

MATAQUINTOS – In een poging de protesten in te dammen, belooft de Managuayaanse regering alle ambtenaren dit jaar een dubbel zo groot kerstpakket te schenken. Demonstranten willen het extra pallet papaja’s echter nu al.

Ook andere toezeggingen van de militaire junta, bedoeld om de demonstranten te paaien, vallen niet in goeden aarde. Reacties als ‘Wij kunnen amper een dagelijks bord rijst met kip betalen, dus wat moeten wij met vrijkaartjes voor Disney World Orlando?’ en ‘Generaal Jamón, steek die opgezette sier-tapir maar in je spleet’ zijn niet van de lucht.

Daarmee gaat de ongekende antiregeringsdemonstratie op het Tacoplein van gisteren door. Aanvankelijk nam niemand de protesten serieus, totdat bleek dat de duizenden demonstranten om 14:00 uur, als in Managuay het happy hour begint, niet uiteengingen. Dat deden ze pas een uur later.

Wielrennen: de strijd der dopinggiganten

Het peloton rijdt om 12:15 uur langs het luxueuze Golden Papaya Hotel in Mataquintos,  tevens gedurende drie weken het verblijf van het bestuur van de Managuayaanse wielerbond

MATAQUINTOS – Bij de aanvang van de Ronde van Managuay, vandaag om twaalf uur, luidt de vraag: welk laboratorium zal de beste renners voortbrengen?

Al voor de eerste etappe, van hoofdstad Mataquintos naar San Diego, gaat de aandacht vooral uit naar de ploegen van de drie grote geneesmiddelenfabrikanten: Team Pfizer, Team GlaxoSmithKline en Team Roche. De drie besloten afgelopen week pas om deel te nemen aan het Zuid-Amerikaanse wielerevenement, met als belangrijkste reden de mogelijkheid om nieuwe stimulerende middelen uit te testen. Of, in de woorden van een van de farmaceuten, die anoniem wil blijven: ‘Wat hier een interessant medisch experiment is, is in ons eigen land een gevangenisstraf van twintig jaar.’

RONDkijken
Mataquintos – San Diego (107 km)

Het peloton scheert vandaag langs de kroeg Don Pablo in hartje Mataquintos, dat door velen wordt geroemd om zijn lauwwarme pils van eigen fabrikaat. Critici benadrukken echter de pure luiheid die eigenaar Pablo de glazen doet volpissen.

NATUUR: De chichi-tor

Dit is de chichi-tor, de nationale kever van Managuay. Hij komt alleen in Managuay voor en staat bekend om zijn typische geur. De chichi-tor is vereeuwigd in een beroemd gedicht van de geniale dichter Jesús Tánqui-Tánqui (1871–1887, geniaal omdat hij al op vijftienjarige leeftijd kon lezen en schrijven). Hier volgt een citaat:

Dit is het verhaal van een torretje klein
Dat zo smartelijk lijdt aan een kwaal
Vanaf zijn geboorte ruikt hij naar gazpacho
Een eigenschap catastrofaal

Een kevertjesmeisje schonk hem ooit een lach
En de chichi-tor vond haar het zoetst
Maar toen zij gazpacho rook, schrok zij en kreet: 
‘Heb jij soms niet je tanden gepoetst?’

Couleur locale: het toilet


Veel Nederlanders denken dat een toilet in Managuay een vieze, onhygiënische bedoening is, maar niets is minder waar. Ziehier een keurige wc van een keurige Managuayaanse familie ergens op het platteland. Het porselein is gepoetst, de spiegels hangen aan de muur en de pater familias heeft zijn beste t-shirt opgehangen waarmee gasten hun besmeurde edele delen kunnen afvegen.

Organisator Love Parade naar Managuay

Rainer Schaller tijdens de Love Parade van 2008 in Dortmund

MATAQUINTOS – Rainer Schaller, de organisator van de Love Parade waarbij vorige week in Duisburg 21 doden vielen, is vanochtend gearriveerd in bananendictatuur Managuay. Het ministerie van Foltering heeft hem uitgenodigd voor een masterclass.  

De dienstdoende minister, generaal Hérculo Pinto de Caña, kan niet wachten om Schaller te horen spreken. ‘Deze man kan grote mensenmenigten samenbrengen, en vervolgens vernietigen. Dat zijn voor ons belangrijke vaardigheden.’ Pinto de Caña is met name te spreken over het concept van een tunnel die zowel in- als uitgang is. ‘En dan blokkeer je de uitgang, terwijl de toestroom van mensen doorgaat – fenomenaal. Simpele oplossingen zijn vaak de beste.’

Pinto de Caña overweegt om Schaller een baan als evenementencoördinator aan te bieden. ‘Maar ook het organiseren van personeelsfeesten is een mogelijkheid,’ oppert hij, hiermee vooruitlopend op de aanstaande afslankoperatie binnen de Managuayaanse overheid.

Het Managuayaanse ministerie van Propaganda kijkt ondertussen met veel belangstelling naar de burgemeester van Duisburg en de hoofdcommissaris van politie, die met veel succes de verantwoordelijkheid voor het Love Parade-drama weten door te schuiven.  Zij wilden niet reageren.

Cultuur: Mercado Popular

Naar deze overdekte markt gaan de Mataquinteños voor de beroemde panfluiten en veelkleurige doeken. Al bij binnenkomst wordt u aangeklampt door verkopers van veelkleurige doeken en panfluiten, maar loopt u vooral door: op de binnenplaats links vindt u nóg meer panfluiten en veelkleurige doeken (rechts vooral veelkleurige doeken en panfluiten). Onder de arcaden rondom zitten de winkeltjes met de panfluiten en de veelkleurige doeken. Let op: aan de achterkant van het complex bevindt zich de bekende winkel van Ernesto Jalapeños. Hij is een handelaar in veelkleurige doeken. En panfluiten.