Berichten

Geplaatst op

Weekendje Chuco: een panfluit van 300.000 kg

Hotel Andes in Chuco (rechts van de rivier, naast de telegraafpaal)

Ga naar Chuco, de parel van de Andes! Na een paar dagen in hoofdstad Mataquintos heeft u het namelijk wel gehad met die drukte, die uitlaatgassen en die constante zakkenrollerij door de verkeerspolitie. Een beknopte reisgids.

BEKIJKEN
Panfluitpaleis
$
Chuco is het kloppend hart van de Managuayaanse panfluitindustrie en een bezoekje aan het Panfluitpaleis is dan ook een absolute aanrader. Er staat de grootste panfluit ter wereld (29 m hoog, 300.000 kg zwaar) en zelfs de wc’s bestaan uit porseleinen panfluitbuizen. Toch zal de doorsnee toerist, zo vermoeden wij, de panfluitsoep en een workshop neus-, oor- en anusfluiten aan zich voorbij laten gaan.

ETEN
El Scroto
$
De naam van dit goedkope restaurantje aan de rand van het centrum betekent ‘het scrotum’: nu weet u meteen wat de specialiteit van het huis is. Op het menu staat lamascrotum, chihuahuascrotum, chinchillascrotum – zelfs mensenscrotum. De uitbater wilde ons niet vertellen waar hij die laatste vandaan haalt, maar verwees wel naar een ‘megadeal’ met het Ministerie van Foltering.

SLAPEN
Hotel Andes
$
Wat maakt een weekendje Chuco completer dan slapen tussen de bergtoppen? Nou, een dak boven je hoofd bijvoorbeeld, of een nachtkastje. Zo’n kaalgevreten grasveld waar toeristen hun slaapzak mogen neerleggen, noemen wij geen hotel. Maar goed, het ontbijt was redelijk.

UITGAAN
Burritobar
$
Veruit de vreemdste bar in Chuco – bezoek hem alleen na tweeën en bij absolute dronkenschap – heet de Burritobar. Niet omdat je er burrito’s kunt eten, maar omdat je bij binnenkomst je jas moet afgeven, op de grond moet plaatsnemen en strak in een veelpleurige poncho wordt gerold. Vervolgens lig je uren naar muziek te luisteren. Panfluitmuziek – dat spreekt.

Bij Air Burrito boek je al een retourvlucht Mataquintos-Chuco voor een bepaalde som geld.

Geplaatst op

Regime probeert protesten in te dammen met cadeaus

Een tapir

MATAQUINTOS – In een poging de protesten in te dammen, belooft de Managuayaanse regering alle ambtenaren dit jaar een dubbel zo groot kerstpakket te schenken. Demonstranten willen het extra pallet papaja’s echter nu al.

Ook andere toezeggingen van de militaire junta, bedoeld om de demonstranten te paaien, vallen niet in goeden aarde. Reacties als ‘Wij kunnen amper een dagelijks bord rijst met kip betalen, dus wat moeten wij met vrijkaartjes voor Disney World Orlando?’ en ‘Generaal Jamón, steek die opgezette sier-tapir maar in je spleet’ zijn niet van de lucht.

Daarmee gaat de ongekende antiregeringsdemonstratie op het Tacoplein van gisteren door. Aanvankelijk nam niemand de protesten serieus, totdat bleek dat de duizenden demonstranten om 14:00 uur, als in Managuay het happy hour begint, niet uiteengingen. Dat deden ze pas een uur later.

Geplaatst op

Sexy Carnavalista van de Dag: Rita

De Sexy Carnavalista van dinsdag(ochtend) is Rita uit Roipoipú-Zuid, die haar leeftijd ‘niet belangrijk’ vindt. ‘Ik heb de tijd van mijn leven!’ joelt Rita. ‘Of ik ook kinderen heb? Ha ha, dat vraag je toch niet aan een dame? Ja, ik heb er drie, die zijn hier ook ergens. Of ze oud genoeg zijn om alleen te laten? Ja natuurlijk! Twee van de drie zijn al lang zindelijk. Nou ja, eentje bijna.’

Geplaatst op

Why Obamacare Needs a Dose of South America

Patiently waiting sick people in Mataquintos, Managuay

By Hunter B. Knob

At first glance, you would say there is nothing the United States could learn from a South American banana republic like Managuay. Income equality in the military dictatorship, according to data collected by the United Nations Development Programme, is comparable to that in Third World countries like Cambodia and Uganda. Education, or the lack of it, leads to an outrageously high number of school dropouts and teen pregnancies. The military junta, headed by general Jamón, in 2010 spent more money on golden shoulder pads for their army uniforms than on infrastructure. I hear you think: that’s just like the US, what’s there to learn?

Not so fast.

Surprisingly, when it comes to health care the Managuay generals have made more decisions in line with the ideas of the Founding Fathers than the current regime in Washington. They’re all about that one principle that the Obama administration seems to deem just a little bit less important than others: freedom.

Take Obamacare’s much-criticised individual mandate. In Managuay’s parliament, proposing a law that requires every citizen to purchase health insurance would mean political suicide. Admittedly, it would mean actual suicide, since the military junta prefers its members of parliament to play cards instead of interfering in the business of government – but still.

Administrative obligations are looked down upon by most Managuayans, be it government officals or factory workers. Naturally, the main reason is the country’s widespread illiteracy – 80% – but there’s also an ideological component. Government shouldn’t do what the people are perfectly capable of doing. Moreover, health care is regarded as something between doctors and patients. The central government chips in and makes sure every important treatment is available to most, but the rest is left to the free market.

On paper, it works out like this: if you’re ill, you go to a doctor. The doctor cures you, and you pay. Plain and simple. Of course, reality may be different sometimes – you go to a doctor, but he has no time, or you go to a doctor and he won’t cure you before he’s slept with your wife, or he tries to cure you but hits an artery in the process, forcing you to take a horse carriage for an emergency treatment in a hospital three hours away – but that’s reality and you can fix that.

What it boils down to is the fact that Managuayans have the freedom to live and the freedom to suffer horrible pains. In four words: freedom at its purest. That is the ideological blueprint. Isn’t it ironic that in the so-called land of the free the administration holds a completely different ideology?

Let’s now wait and see how many Supreme Court justices have been on vacation to Managuay – or still need to go.

Geplaatst op

Vakantieboekspel: Win een boek! (4)

In de maandelijkse Vakantieboekprijsvraag behandelen we deze augustus een klassiek voorwerp: de Piedra del Sol. Velen van u zullen deze cirkelvormige steen kennen als de kalender van de Azteken, maar Managuayaanse historici weten wel beter: die vuile Azteken hebben hun kalender natuurlijk gejat van de Manca’s uit Managuay, 4000 km verderop, om er mooie sier mee te maken.

Hoe dan ook: wij hebben een aantal moderniteiten in de Piedra del Sol aangebracht. Hoeveel telt u er? Wie de meeste elementen ziet die niet passen bij de wereld van vóór het jaar 1500, maakt kans op een gratis exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek! Volgend jaar dan, hè. Stuur uw lijst met verschillen naar info@managuay.info en win!

Fotobewerking Federico Miel

Geplaatst op

REISGIDS 2013 (3): Bar Sexiboom

Wat? Uitgaan
Waar? Bar Sexiboom, Mataquintos
Prijs? $$$
Voor sommigen is Bar Sexiboom een foute tent voor rijke buitenlanders en Managuayanen uit de onderwereld, waar de scheidslijn tussen bediening, paaldansen en onvrijwillige prostitutie zo vaag is als het deurbeleid. Voor anderen is Sexiboom gewoon een adverteerder die je met respect moet behandelen. Toptent!

$$$ duur
$$ redelijk
$ goedkoop

Dit artikel maakt deel uit van de zomerserie Reisgids 2013: de beste tips voor de vakantievierder in Managuay. Meer tips? Onze reisgids vindt u in dit boek.

Geplaatst op

Google dreigt nu ook Managuay te verlaten


MATAQUINTOS – Na China dreigt nu ook Managuay een land te worden waar Google uit wil wegtrekken. Het internetbedrijf ligt in de clinch met de militaire junta.

Aanvankelijk dacht Google dat de regering van generaal Jamón censuur eiste op enkele van de 30.000 populairste zoektermen, waaronder ‘cheap drugs online’, ‘local kiddie sluts’ en ‘coconut porn’. Het generaalsbewind heeft echter geen problemen met die zoektermen, maar wel wanneer ze in combinatie met de namen van kabinetsleden worden gebruikt.
Google heeft goede hoop op een compromis, ‘inclusief steekpenningen.’
Geplaatst op

Muziek in een bananenrepubliek (4)

Elke maand doet correspondent Joris Mikkelsen – het kleine neefje van Jens – verslag van een muziekfestival in Managuay, de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek. Nu: Misterioso.

Festival: Misterioso
Beoordeling: *****

Psychedelica
De hemel is van het donkerste zwart, en al wat ster is, straalt op zijn helderst. ‘Het Zuiderkruis,’ fluistert Jens. ‘Cruz del Sur.’ Hij ligt naast me in het gras en wijst naar vier witte puntjes in de duisternis. Onze nieuwe vriend Elio heeft het ook gehoord. ‘Escorpio,’ wijst hij. Schorpioen. En ik? Ik zie van alles in de sterren: een snor, een zonnebril, een pet – samen vormen ze een boos gezicht dat plots razendsnel op ons afschiet. ‘Generaal Jamón!’ gil ik uit.
Even later zitten we zwijgend aan een tafeltje, nippend van een beker guavesap. ‘Die ingekookte cactus was misschien niet zo’n goed idee,’ zegt Jens tegen Elio. Hij knikt naar mij. ‘Als je het staatshoofd van Managuay tussen de sterren ziet, dan ben je goed loco.’

Misterioso is een dancefestival dat eigenlijk om drugs gaat. Het vindt elke augustus plaats in de jungle van Noord-Managuay, steeds op de laatste plek waar de plaatselijke boswachterij een stuk beschermd regenwoud heeft gekapt. Als de maan aan de hemel staat, zie je meteen waar Misterioso om draait: overal glinsteren de erlenmeyers van de mobiele drugslaboratoria – een sprookjesachtige aanblik. De rest is volslagen onbelangrijk. Ergens ligt een oud cassettedeck te blèren en ‘laserlicht’ is afkomstig van een zaklamp die in een groen stuk plastic is gewikkeld en wordt doorgegeven aan elke hallucinerende idioot die hem af en toe aan- en uitzetten wil.

Met de cactus nog in de aderen wandelen we langs de stalletjes met typisch Managuayaanse psychedelica: gedroogde adder, in mescaline gewelde maracuja’s, ayahuasca-thee met lamasnippers. Op een van de tafels staat een glazen bak met een soort harige cavia’s, maar dan met buitensporig grote klauwen en een afdakje van snuit tot kont. We houden halt. ‘Gordelmollen,’ legt Jens uit. ‘Het allerkleinste gordeldier. De Manca-indianen zeggen dat in zijn schild en ingewanden het geheim van de eeuwige jeugd zit.’ Elio zegt iets tegen de gordelmolverkoper, die met een schaterlach opstaat, een van de beesten uit zijn bak haalt en aan het schildje begint te wrikken.

Snel draai ik me om – de cactus dreigt naar boven te komen – en loop pardoes tegen een meisje aan. Ik kijk op, en staar in een beeldschoon gezicht. ‘Perdón,’ stamel ik. Terwijl achter me een schril gepiep overgaat in het geluid van een staafmixer, verdrink ik in twee reebruine ogen. Het meisje glimlacht naar me. Ik glimlach terug. Iemand duwt mij een beker in mijn hand. Ik drink hem in één teug leeg, zonder mijn blik af te wenden. Dan raap ik mijn moed bij elkaar, zet een stap, breng mijn lippen bij de hare – en we kussen. Mijn hand strijkt over haar onderarm en ik voel de dikke, stugge vacht. Haar met schubben bedekte tong smaakt naar haring, drop en nutella.

Nog nooit zo psychedelisch geweest. Vijf sterren.

Chau,

Joris Mikkelsen

Dit verslag stond eerder op VICE.com. Volg daar de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer. Of op deze website.

Zie ook:
Muziek in een bananenrepubliek (1)
Muziek in een bananenrepubliek (2)
Muziek in een bananenrepubliek (3)

Foto Ronaldo Santana

Geplaatst op

Bevalling twaalfjarige heel normaal in Managuay

Verloskamer op een middelbare school in Mataquintos, Managuay

MATAQUINTOS – De commotie rond het Groningse meisje van 12 dat vorige week tijdens een schooluitje beviel van een baby, zou in Managuay niet plaatsvinden. Daar gaat standaard een verloskundige mee in de bus.

‘Ooit vonden wij dat ook overdreven,’ zegt schooldirecteur Ferdi Mando Kotulek uit Mataquintos. ‘Maar de schoonmaakkosten werden gewoon te hoog.’ Een begrijpelijk besluit in een land waar een meisje dat op haar zeventiende nog geen kind heeft gebaard, geldt als een stijve trut. De losse seksuele moraal in het Zuid-Amerikaanse land leidt ertoe dat zowel basisscholen als middelbare scholen voorzien zijn van kraamkamers, crèches en lactatieruimtes waar de meisjes borstvoeding kunnen geven.

Hetzelfde geldt voor plekken waar veel kinderen en jongeren komen, zoals attractieparken. ‘In Plopsaland San Luís is vorig jaar december nog een leerlinge van een tweeling bevallen,’ vertelt Mando Kotulek trots. ‘En in Tikibad Mataquintos heb ik ooit geholpen met een keizersnee. Mijn zakmes was hartstikke roestig na afloop, maar de moeder kon tenminste haar zwemdiploma afmaken.’

Geplaatst op

‘Overwinning Obama zet moslim aan tot chaos’

Het huis van Jamal Sánchez in Pernilos

PERNILOS – De militaire junta van Managuay heeft dinsdag Jamal Sánchez, de enige moslim van het land, huisarrest opgelegd. Dit in verband met de Amerikaanse presidentsverkiezingen.

Generaal Moto y Tomo, de minister van Defensie en Kinderdagverblijven, zei tijdens een persconferentie ‘chaos’ te verwachten als in de VS Barack Obama als winnaar uit de bus zou komen. ‘Want dat is ook een moslim.’ De minister beloofde echter terughoudend te zijn met militaire druk. ‘We gaan niet verder dan een simpele barricade en het plaatsen van sluipschutters in de bosjes. Verder is dit natuurlijk de perfecte gelegenheid om onze nieuwe handgranaten even uit te proberen.’

Daarmee sprak Moto y Tomo zichzelf tegen, want tien minuten eerder had hij de late start van de persconferentie nog verklaard uit ‘langer durende extra werkzaamheden.’ ‘De aanleg van enkele mijnenvelden rond het huis van Sánchez loopt vertraging op,’ zei hij toen, ‘maar het gaat dan ook om concentra… centris… om heel veel kringen met explosieven rond dat huis, en dat kost tijd.’ Ook moesten de buren nog op een nette manier worden geëvacueerd, aldus Moto y Tomo. ‘En het duurde heel lang voor we een shovel kregen die daar groot genoeg voor was.’

De islamitische Jamal Sánchez heeft vaker te maken met pesterijen van de overheid. Toen hij afgelopen zomer in het kader van de ramadan aan het vasten was, organiseerde de plaatselijke parachutistenbrigade een barbecue op zijn oprit.