Berichten

Geplaatst op

Sterspeler mist WK door blessure

Het Hernando Siles Zuazo-stadion in La Paz, Bolivia


LA PAZ – De Managuayaanse topvoetballer Adán Ropa heeft zaterdag een ernstige blessure opgelopen die hem deelname aan het WK voetbal belet. Overigens zullen zijn medespelers evenmin naar Zuid-Afrika afreizen, gezien de povere prestaties van het nationale elftal in de kwalificatieronde.

Ropa gaf tijdens een vriendschappelijke interland tegen aartsvijand Bolivia een hakballetje voor het standbeen langs, wat een heftige pijn in de hamstring opleverde. Ropa dook direct naar de grond. Toen de Boliviaanse middenvelder Panza hem overeind wilde helpen, noemde een emotionele Ropa hem een bezitter van het Downsyndroom die lijdt aan een ernstige celdelingziekte. Daarop sprak Panza het vermoeden uit dat Ropa’s moeder een onfortuinlijk met tuberculose besmette courtisane is.

Deze woordenwisseling was voor de rechtsbuiten van Bolivia reden om zijn machete vanonder zijn tenue te halen, waarop de ook de complete Managuayaanse verdediging het kapmes tevoorschijn trok. In de daaropvolgende slachtpartij ontbraken de coaches van beide teams om hun spelers tot kalmte te manen. De Managuyaanse bondscoach Eduardo Vianda Charculo verklaarde achteraf: ‘Er is een tijd van lullen, en er is een tijd van hakken.’

De internationale voetbalbond FIFA overweegt om het fouilleerbeleid voor toeschouwers voortaan ook op de spelers van Managuay toe te passen.

Geplaatst op

Konvooi zonder hulpgoederen naar Chili


DOS CHICAS – Een hulpkonvooi uit het Oost-Managuayaanse Dos Chicas is vanochtend vertrokken naar Chili om slachtoffers van de aardbeving bij te staan. Opmerkelijk, want alle vijf de vrachtauto’s zijn leeg.

Het konvooi maakt een omweg via Bolivia, Paraguay en Argentinië en is van plan om onderweg hulpgoederen te verzamelen. ‘Simpel: je toont een boertje je antitankwapen en hij laat je zijn hele boerderij leeghalen, ‘ verklaarde de konvooileider, die liever anoniem wilde blijven. De man heeft een route langs afgelegen plattelandsgebieden voorbereid.
Op de vraag wie deze onbaatzuchtige hulpactie betaalt, luidde het antwoord: ‘Kerken in Chili hebben een hoop tafelzilver. Voor wat, hoort wat.’
Geplaatst op

Interview: Arbeidsethos in de tinmijn van Mexitexibambo

De tinmijn van Mexitexibambo

MEXITEXIBAMBO – Over de arbeidsomstandigheden in Zuid-Amerikaanse mijnen is genoeg bekend: die zijn slecht. Maar hoe staat het met het arbeidsethos? Een gesprek met Florente F. Farfalle, directeur van een tinmijn bij Mexitexibambo.

Door Jens Mikkelsen

Meneer Farfalle, over het arbeidsethos van de Managuayanen doen allerlei clichés de ronde. Ze zouden lui zijn, niet productief, de siësta duurt van negen tot vijf…
Dat is al lang niet meer zo. Ook Managuay heeft zich aangepast aan de moderne tijd: onze siësta’s duren inmiddels van tien tot vier. En tussen negen en tien pauzeren wij geen moment, kan ik u zeggen.

Wat gebeurt er dan in dat ene uur?
Al het noodzakelijke: iedereen goedemorgen wensen, post beantwoorden, en overleggen in welk restaurant we onze siësta gaan houden.

Ik had het eigenlijk niet over de mensen op dit kantoor. Ik bedoelde de mijnwerkers in de schacht.
O, die! Hahaha. Dat wist ik wel. Nee, daar wordt keihard gewerkt, daar kunt u gerust op zijn.

Wie controleert dat?
Nou, ik niet, in ieder geval. Ziet u mij al in zo’n vieze mijnlift stappen? Ik heb net nieuwe schoenen, moet u zien. Echt kalfsleer, uit Argentinië, je moet ze goed inlopen, zei mijn schoenmaker, en…

Wie controleert de mijnwerkers dan wel?
Daar hebben wij Pablo voor, en Nuño. Twee keer per dag gaan zij de mijn in om de arbeidsproductiviteit op peil te houden.

Hoe doen zij dat?
Op verschillende manieren. Op de eerste plaats maken ze de slaapkoppen wakker, natuurlijk. En ze pakken dobbelstenen en kaarten af van de mannen die aan het spelen zijn. En vrijende paartjes sporen ze op. Dat laatste is nog best gevaarlijk werk, want die verstoppen zich natuurlijk graag in donkere nissen en zo. Nee, onze controleurs zijn dappere mannen, en deze mijn is erg productief, schrijft u dat maar op. Lezen onze investeerders dit?

Straft u in zulke gevallen? Mogen arbeiders die u betrapt op verzuim bijvoorbeeld pas later naar huis?
Naar huis? Bijna niemand gaat naar huis. Onze mijnwerkers slapen met zijn allen in lege lorries, heel gezellig. En efficiënt.

Maar hoe zit het dan met hun gezinsleven?
Ach, westerlingen denken altijd dat arbeiders als slaven worden behandeld hier, maar iedereen mag gewoon trouwen en kinderen krijgen, hoor.

Dus als een van uw mijnwerkers vader wordt, mag hij bij de geboorte aanwezig zijn?
Uiteraard. Wij zijn geen onmensen. De regel is: echtgenotes kunnen baren in de schacht, zolang op het product en de werkmaterialen maar geen bloed achterblijft.

Het klinkt als een hard leven.
Onze werknemers zijn erg tevreden. Ze richten hun bestaan in naar de mijn.

Soms maken ze hele kunstwerken om het ondergronds op te vrolijken, begrijp ik. 
Inderdaad. Pure werkweigering. En ongelooflijk hoeveel tijd en geld het kost om die dingen weer te vernietigen en af te voeren.

Tijd is geld.
Absoluut. Maar als u mij nu excuseert: het is half elf en de afdeling zit al lang aan de burrito’s.

Geplaatst op

Vakantieboekspel: Win een boek! (4)

In de maandelijkse Vakantieboekprijsvraag behandelen we deze augustus een klassiek voorwerp: de Piedra del Sol. Velen van u zullen deze cirkelvormige steen kennen als de kalender van de Azteken, maar Managuayaanse historici weten wel beter: die vuile Azteken hebben hun kalender natuurlijk gejat van de Manca’s uit Managuay, 4000 km verderop, om er mooie sier mee te maken.

Hoe dan ook: wij hebben een aantal moderniteiten in de Piedra del Sol aangebracht. Hoeveel telt u er? Wie de meeste elementen ziet die niet passen bij de wereld van vóór het jaar 1500, maakt kans op een gratis exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek! Volgend jaar dan, hè. Stuur uw lijst met verschillen naar info@managuay.info en win!

Fotobewerking Federico Miel

Geplaatst op

Voetbalclub buigt niet voor oud-speler

Julio Moreno aan het werk

MATAQUINTOS – Oud-topspeler Julio Moreno wilde woensdag de roemrijkste voetbalclub van Managuay overnemen. Maar FC Puta Madre zwichtte niet voor zijn eisen.

Volgens bestuursvoorzitter Boris Almirante heeft het clubicoon hem gisteren thuis bedreigd. ‘Als jullie mijn hervormingsplannen niet doorvoeren, gaan jullie er allemaal aan. Dan zing ik jullie kapot.’ Moreno, als zoveel ex-voetballers in Managuay, leidt een kwakkelend bestaan als matige straatmuzikant.
Tijdens hetzelfde treffen gaf Moreno enkele volgens Almirante ‘kostelijke one-liners’ ten beste, zoals ‘De directie bepaalt niet wie blijft’ en ‘Bij de afdeling Anabole Steroïden moet iedereen eruit.’

De verbleekte ster Moreno startte enige maanden geleden zijn ‘fluwelen revolutie voor FC Puta Madre’. Hij eist mensen ‘met voetbalverstand’ op cruciale plekken binnen de club. Niet geheel toevallig zijn dit allemaal oude vrienden van Moreno, waaronder ‘Scheve’ Diego (speelt panfluit bij de vuilstort van Mataquintos) en Wílmer ‘Op de lat’ Torres (mondharp onder de Sint-Antoniusbrug).

Geplaatst op

Nederlandse renners naar Ronde van Managuay

Beeld uit de Amstel Gold Race

MAASTRICHT – Twee Limburgse broers gaan deelnemen aan de Ronde van Managuay. Ze komen uit voor het Russische Team Kalasjnikov.

De tweelingbroers, Étienne en Gérard Vaessen uit Simpelveld, zijn de enige Nederlandse deelnemers aan La Ronda, die aanstaande zaterdag van start gaat. Opvallend: ze hebben geen enkele ervaring op de wielrenfiets. ‘Ons pap is gek op wielrennen, én geweren,’ legt Étienne (23) uit. ‘Bij het Oud-Limburgs Schuttersfeest doet hij ook altijd mee.’ ‘Met een zelfgebouwde kalasjnikov,’ vult Gérard (23) aan.

Een bezichtiging van de kalasjnikovfabriek in Izjevsk in Rusland vorige zomer leidde tot een ontmoeting met de directeur, die ook al wielerfanaat bleek. Al snel was het beklonken: de zoons Vaessen zouden gaan fietsen in een kalasjnikov-team. Ze zijn onmiddellijk in trainingskamp gegaan. Affiniteit met de wielersport hebben ze zeker, meent Étienne. ‘We wonnen vroeger wel eens wat in de Amstel Gold Race.’ Gérard corrigeert: ‘Bij de kleurplatenwedstrijd.’

La Ronda de Managuay wordt dit jaar voor het eerst georganiseerd. Voorheen gold als de Ronde van Managuay Alfonso Hatzke Gutiérrez, een 165 kilo zware liefhebber van shoarmataco’s uit het stadje Pernilos.

Geplaatst op

Proces tegen politicus Tornado eindelijk van start

De porción familiar: gefrituurde kippenvleugels van Hmm, Pollos!

MATAQUINTOS – Na dagen van uitstel is vandaag eindelijk het proces begonnen tegen de politicus met het rastakapsel, de extreem-rechtse Paco Tornado (PPP). Hij wordt verdacht van het aanzetten tot haat tegen Bolivianen.

Tornado vertraagde maandag de start van het proces door een verzoek tot wraking. Wraking betekent in Managuay wraak nemen op de rechter door hem neer te steken. Dit is een taak van de advocaat van de verdachte, maar Tornado’s raadsman – mr. Adán Minskewicz, 135 kilo zwaar – liet maandagochtend de rechter lopen omdat hij juist in de rij stond voor een portie gefrituurde kippenvleugeltjes bij snackbar Hmm, Pollos! tegenover het gerechtsgebouw. Het proces werd niettemin uitgesteld.

Gisteren werd de voorbereidende zitting verstoord toen de rechter Tornado’s propagandafilm Flauta wilde tonen. Daarin worden democratische teksten uit de Boliviaanse grondwet gecombineerd met beelden van een brandende panfluit. Een panfluitiste uit het publiek maakte bezwaar tegen de vertoning, waarop de rechter zei dat hij dat ‘begreep’. Advocaat Minskewicz noemde dit een ‘bevooroordeelde reactie’. Toen de rechter wilde uitleggen waarom hij het had gezegd, sloeg Minskewicz de handen voor zijn oren en riep luid ‘la la la’ totdat de rechter stopte met praten.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Paus

De kerk in Mataquintos waar kardinaal Caramel de zondagsmis leidt

Rondom de tafel werpen twintig paar ogen een gespannen blik op kardinaal Angelino Armando Caramel. Deze tuurt, zweet, geeft een tikje tegen zijn baret, en draait dan met een machtige zwaai zijn rechterarm. Gelach, applaus. ‘Sí!’ Caramel balt zijn vuist van plezier: wéér gooit het hoofd van de rooms-katholieke kerk van Managuay elf bij de eerste worp, waarmee hij zijn inzet verdubbelt. Een medewerker van het illegale casino fluistert: ‘Craps is zijn favoriete dobbelspel. Hij komt hier direct na de zondagsmis.’

Voor het eerst heeft de wereld een paus uit Zuid-Amerika, maar het is de Argentijn Bergoglio geworden, oftewel Franciscus I. Wie zei dat kardinaal Caramel hoge ogen gooide, had het eerder over zijn gokverslaving: de Managuayaan was nooit een kanshebber en mocht zelfs niet naar het conclaaf komen. Voor Rome is Managuay een schandvlek die, zelfs na eeuwenlang boenen, maar niet van de toga gepoetst raakt. Het beleid: zo chic mogelijk negeren.

Maar dat is lastig. Van oudsher rijgt de Managuayaanse geestelijkheid de schandalen aaneen. Caramels voorganger, kardinaal Esposo, kreeg constant het verwijt dat hij zou baden in buitensporige weelde. Dat maakte hem zo woedend, dat hij geregeld zijn midweek shoppen in Madrid afzegde om het tegen te spreken. Beschuldigingen van seksueel misbruik pareerde Esposo evenmin handig. Lang bleef hij ontkennen dat zijn ondergeschikten homoseksuele affaires hadden met jonge jongens, want ‘onze priesters zijn échte mannen.’ Geen wonder dat de vorige paus hem ontsloeg. Diens keuze voor Caramel bleek echter ook geen gelukkige. Zijn bijnaam: ‘de hete tabberd’.

Kardinaal Caramel is klaar met spelen. Uitpuffend neemt hij plaats aan de bar en bestelt een verfrissing. ‘Whisky doble, on the rocks.’ Hij buigt zijn hoofd voor het gebed, alle omstanders bidden mee. Als we weer opkijken, kijken we in het grijnzende gezicht van Caramel. Hij heeft zijn borrel al op.

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto María Luísa Corazón del Ángel

Geplaatst op

De cultus van Sint-Wesley

Het beeld van Sint-Wesley in zijn geboorteplaats, Lázaro

Sint-Wesley was de bijnaam van Wesley de Mañana Altivo (1922–1973), een rondreizende troubadour van de pampa’s van Zuid-Managuay. Diverse malen voorgedragen voor heiligverklaring door de paus, maar nooit geaccepteerd. Sint-Wesley is de beschermer van zuiplappen, hoeren, peukenrapers en lottobriefjesvervalsers – kortom: van iedereen die doet wat de zanger bij leven deed. In Managuay wordt hij vereerd als een god. Zijn enige standbeeld gebruikt men echter voornamelijk als hangplek om te roken en bier te drinken (foto).

Geplaatst op

‘Oorlog en vrede’ leidt tot crisis binnen junta

MATAQUINTOS – De roman ‘Oorlog en vrede’ van Leo Tolstoj blijkt een splijtzwam binnen de militaire junta, zo melden anonieme bronnen. Het boek uit 1868 verscheen twee weken geleden voor het eerst bij een Managuayaanse uitgever.
Door Jens Mikkelsen

Ondanks zijn status van klassieker uit de wereldliteratuur wordt het boek door generaal Jamón gezien als een impliciete aanklacht tegen zijn beleid. Hij denkt dat het geschreven is door generaal Eduardo Dinero, de minister van Economie en Mosterdgas. Dinero heeft inmiddels geen regeringsfunctie meer, en waarschijnlijk ook geen hoofd.
Oorlog en vrede beschrijft diverse veldslagen uit de Napoleontische tijd. Generaal Jamón acht dit ‘onnodig terugkijken’. ‘Wat is er mis met de veldslagen die ons glorieuze leger nú uitvoert?!’ zou hij hebben uitgeroepen.
De anonieme bronnen zijn medewerkers van het Gecamoufleerde Huis, de ambtswoning van het staatshoofd van Managuay. Toen de militaire junta aan de macht kwam, liet generaal Jamón het monumentale pand overschilderen in vlekkerig groen en beige. Daarvoor, ten tijde van de linkse rebellenregering, was het rood van kleur en heette het het Rode Huis. ‘Het bruine huis’ is een Managuayaanse benaming voor de wc.