Land van taco's, tango's en tanks
Volgens sommigen is de begraafplaats van Chuco – met zijn grafzerken van opgesteven lamakak en zijn ronddolende weduwnaars met wapperende vesten, een geopende fles tequila in de hand en een wolfsblik in de ogen – een culturele parel van jewelste en een terechte bestemming voor een oneindige rij toeristenbussen uit binnen- en buitenland.
Dat is echter niet het geval.
MATAQUINTOS – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, heeft laten weten dat wereldvoetbalbond FIFA ‘zoveel extra rijstroken kan krijgen als nodig.’ Het geasfalteerde snelwegnet in Managuay meet momenteel drie kilometer.
Net als Nederland en België mikt ook de straatarme bananendictatuur op het binnenhalen van het WK voetbal van 2018 of 2022. Het land is echter bereid veel meer concessies te doen. Zo mag FIFA-baas Sepp Blatter eindeloos rondjes vliegen in een onbeperkt aantal helikopters om de locatie voor een nieuw te bouwen stadion aan te wijzen. Ook mogen FIFA-officials een leven lang aanspraak maken op Managuayaanse papaja’s, tequila en straatprostituees, ‘zo lang de voorraad strekt.’
Overigens heeft de Managuayaanse voetbalbond geen bid book gemaakt, vanwege het hoge percentage analfabeten in Managuay. In plaats daarvan heeft generaal Jamón een cassettebandje ingesproken met zijn plannen. De opname, gevolgd door een zeven uur durende compilatie van toespraken van het staatshoofd, is ook verkrijgbaar op floppydisk (www.bol.com).
 |
| Een politieagent helpt bij het klaarzetten van de roulettetafel |
MATAQUINTOS – Kardinaal en kandidaat-paus Angelino Armando Caramel heeft gisteren hoge ogen gegooid. Het hoofd van de rooms-katholieke kerk van Managuay vermaakte zich na de zondagsmis met het dobbelspel Craps in een illegaal casino.
Caramel gooide tijdens zijn vier uur durende bezoek maar liefst driemaal 11 bij de eerste worp. Volgens de regels van het spel verdiende hij daarmee, en alle spelers die op hem hadden gewed, drie keer éénmaal zijn inzet. De kardinaal zette de hele middag niet lager in dan 200 miljoen Managuayaanse peso, zo’n 10.000 euro. Gewoonlijk speelt hij vals door zijn zwaarbewapende Peruaanse Garde in te schakelen, maar ditmaal hadden zowel de Garde als de regeringstroepen die het casino exploiteren hun semi-automatische wapens bij de deur achtergelaten.
Hoewel een peiling onder Nederlandse geestelijken zaterdag aangaf dat zij het tijd vinden voor een paus uit Zuid-Amerika, dicht vrijwel niemand Caramel grote kansen toe. De Managuayaanse kerk ligt onder vuur vanwege beschuldigingen van seksueel misbruik, en Caramels bijnaam luidt ‘de hete tabberd’.
Na lang aandringen heeft het medium radio het toch voor elkaar gekregen om de hoofdredacteur van uw favoriete Managuay-nieuwssite (deze) voor de microfoon te krijgen. Roger Abrahams bij L1, over de diepere lagen onder de oppervlakte:
 |
| Een raaf |
ROIPOIPÚ – Kolonel Gustavo I, een legerofficier die tegen zijn zin tot prins carnaval is benoemd, ging gisteren een icoon van het volksfeest met een fles te lijf.
Dinsdag was in Roipoipú de dag van de Natte Raaf, el Cuervo Mojado. Al sinds 1872 wordt in het stadje, dat wereldberoemd is om zijn carnaval, op de dinsdag voor het feest een zwarte raaf levend gespietst, waarna het dier een liter van de beste tequila over zijn veren gegoten krijgt. Toen men Gustavo echter de dode vogel in het gezicht duwde en hem een fles tequila gaf, sloeg de prins de raaf van de stok en begon op hem in te beuken met het glaswerk, al krijsende: ‘Beëlzebub! Ga heen, Satan!’ Daarna informeerde hij of er iemand een borrel lustte.
De gemeenschap van Roipoipú krijgt langzaamaan in de gaten dat Gustavo I geen groot carnavalsliefhebber is. Mogelijk heeft generaal Jamón hem met de benoeming een loer willen draaien: eerder maakte het staatshoofd een vegetarische sergeant eigenaar van een all-you-can-eat-worstenkar en stelde hij een lichtmatroos met smetvrees aan tot presidentiële billenveger.
 |
| Onderweg naar de brandhaard nemen de brandweerlieden een borreltje |
MARICÓN – De brand in de chemische fabriek van Maricón verspreidt hoogstwaarschijnlijk toch giftige stoffen. De directie ontkent.
De fabriek, Tóxico Chihuahua, produceert mosterdgas en slaat giftige stoffen op als asbest en vinylchloride. Directeur ‘Polly’ Catanga noemt zijn producten ‘weliswaar niet voor homo’s’, maar beklemtoont dat mensen hun ramen en deuren gewoon open kunnen laten.’ Ook het hoofd van een speciaal opgezet crisisteam, Catanga’s broer ‘Dolly’ Catanga, acht de gevaren niet groot. ‘We weten nog niks. Voor hetzelfde geld brandt alleen het kantoormeubilair.’
De minister van Economie en Mosterdgas, generaal Eduardo Dinero, noemde het gisteravond ‘vreselijk, om zoveel liters van ons belangrijkste exportproduct te verliezen.’ Toen een journalist informeerde naar de aanwezigheid van giftige stoffen, antwoordde Dinero niet, maar enkele reporters meenden hem op pesterige toon ‘O help, het prikt een beetje in mijn oog’ te horen mompelen.
LA PAZ – De Managuayaanse topvoetballer Adán Ropa heeft zaterdag een ernstige blessure opgelopen die hem deelname aan het WK voetbal belet. Overigens zullen zijn medespelers evenmin naar Zuid-Afrika afreizen, gezien de povere prestaties van het nationale elftal in de kwalificatieronde.
Ropa gaf tijdens een vriendschappelijke interland tegen aartsvijand Bolivia een hakballetje voor het standbeen langs, wat een heftige pijn in de hamstring opleverde. Ropa dook direct naar de grond. Toen de Boliviaanse middenvelder Panza hem overeind wilde helpen, noemde een emotionele Ropa hem een bezitter van het Downsyndroom die lijdt aan een ernstige celdelingziekte. Daarop sprak Panza het vermoeden uit dat Ropa’s moeder een onfortuinlijk met tuberculose besmette courtisane is.
Deze woordenwisseling was voor de rechtsbuiten van Bolivia reden om zijn machete vanonder zijn tenue te halen, waarop de ook de complete Managuayaanse verdediging het kapmes tevoorschijn trok. In de daaropvolgende slachtpartij ontbraken de coaches van beide teams om hun spelers tot kalmte te manen. De Managuyaanse bondscoach Eduardo Vianda Charculo verklaarde achteraf: ‘Er is een tijd van lullen, en er is een tijd van hakken.’
De internationale voetbalbond FIFA overweegt om het fouilleerbeleid voor toeschouwers voortaan ook op de spelers van Managuay toe te passen.
 |
| Mensen uit Bolivia (of Managuay, dat is hier niet duidelijk) |
Juan (16) tekent een grote J op het rotsblok. ‘Zo, deze plek is van mij.’ Hij is de enige niet: twee dagen voor de vrijmarkt hebben tientallen mensen zich een stuk van het rotsplateau toegeëigend met letters en lijnen. Een paar meter verder houdt een man op een stretcher zijn plekje bezet. Juan: ‘Boliviahaatdag. De mooiste dag van het jaar.’
Afgelopen zondag was het zover. Op Boliviahaatdag, een officiële vrije dag, geven de Managuayanen publiekelijk uiting aan hun ongenoegen over aartsvijand Bolivia, het buurland waar de poncho’s altijd net iets kleuriger zijn, de panfluiten net iets groter en de cocabladeren net iets voller van smaak.
De politiek doet volop mee. Er zijn anti-Boliviaanse wetten, zoals de Ponchowet (sinds 2012 geldt een poncho als wapen, zodat een Boliviaan die een Managuayaanse vrouw aanspreekt, opgepakt kan worden voor ‘pronken met naderende verkrachting’), maar ook openlijk anti-Boliviaanse volksvertegenwoordigers.
Het bekendste voorbeeld is Paco Tornado van de extreem-rechtse PPP (Partij voor Paco). Tornado verwierf internationale bekendheid met zijn propagandafilm Flauta, waarin hij teksten uit de Boliviaanse grondwet combineerde met beelden van een brandende panfluit. Volgens hem is Bolivia geen land, maar een ‘fascistische ideologie.’ In Nederland levert die uitspraak meestal een vergelijking met Geert Wilders op, maar dat is niet terecht. Immers, de PPP bezet slechts twee zetels in het parlement, waarvan één voor Tornado’s moeder, en naar de politieke ambities van moeder Wilders is het vooralsnog gissen.
Op het rotsplateau daalt de schemering neer. Juan sluit zich aan bij een groepje dat blijft overnachten. ‘Viva Managuay!’ proosten ze even later, staand bij een vuurkorf. Een verdwaalde lama komt zich warmen, panfluitmuzikanten zetten ‘El condor pasa’ in, de man op de stretcher wikkelt zich in een poncho. Het lijken potdikkie wel Bolivianen.
Roger Abrahams
Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.
Foto Maurizio Costanzo/Flickr.com
Na ‘planking’, ‘milking’ en andere bedenkelijke internetrages hebben lolbroeken weer een nieuwe manier gevonden om met grappige bedoelde foto’s een hype te ontketenen. Was ‘baguetting’ – poseren met stokbroden – pas enkele dagen oud, nu is er ‘baby burrito-ing’.
Het nieuwe internetfenomeen is naar verluidt overgewaaid uit de Zuid-Amerikaanse republiek Managuay en komt erop neer dat ouders hun pasgeborene zo strak inwikkelen in een dwangbuis, dat ze op burrito’s lijken. Grappig? Oordeel zelf.
