Land van taco's, tango's en tanks
 |
| Voordat een Managuayaanse peso een Managuayaanse peso wordt, is hij vaak een Dominicaanse peso |
MATAQUINTOS – Inspelend op de onzekerheid rond de euro heeft de militaire junta van Managuay gisteren de eigen munt, de peso, als mondiale reservemunt voorgesteld.
De minister van Financiën, generaal Diego Verbuto, deed het voorstel tijdens een top van de G27, de 27 kleinste economieën van de wereld. ‘De Managuayaanse peso heeft iets wat de euro en de dollar niet hebben,’ verklaarde Verbuto. ‘Economische dynamiek.’ De peso fluctueerde recent tussen 0,00009 voor 1 euro en 0,00001 voor 1 euro, en dat was alleen nog maar afgelopen week.
Hoewel nog geen land zich bereid heeft verklaard om Managuayaanse peso’s aan te schaffen, draaien de munthuizen in de Zuid-Amerikaanse republiek alvast overuren. Economen verwachten dan ook dat de waarde van één peso vandaag al zal dalen tot onder de kostprijs van het materiaal waarvan de munt wordt gemaakt, te weten weggegooide bierblikjes (of geroofde peso’s uit een ander land).
 |
| Mijnpersoneel op zoek naar van slag geraakte militairen |
 |
| Het beeld van Sint-Wesley in zijn geboorteplaats, Lázaro |
Sint-Wesley was de bijnaam van Wesley de Mañana Altivo (1922–1973), een rondreizende troubadour van de pampa’s van Zuid-Managuay. Diverse malen voorgedragen voor heiligverklaring door de paus, maar nooit geaccepteerd. Sint-Wesley is de beschermer van zuiplappen, hoeren, peukenrapers en lottobriefjesvervalsers – kortom: van iedereen die doet wat de zanger bij leven deed. In Managuay wordt hij vereerd als een god. Zijn enige standbeeld gebruikt men echter voornamelijk als hangplek om te roken en bier te drinken (foto).
 |
| Een staatkundige kaart van Afrika. De Managuayaanse bezittingen bevinden zich ergens linksboven. |
MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay maakt zich op voor een ‘beschavende missie’ in haar nieuw verworven gebieden in Afrika. ‘We gaan ze onze cultuur bijbrengen: panfluit, poncho en preventief fouilleren.’
Dat heeft de Managuayaanse minister van Buitenlandse Zaken, generaal Arnoldo Pelotón, zondag bekend gemaakt. ‘Het is onze beurt. Europa heeft in het verleden haar sporen in Afrika achtergelaten: uitbuiting, willekeurig getrokken landsgrenzen, apartheid. Wij zullen dus met iets nóg beters moeten komen, en dat gaan we doen ook.’ Afgelopen november veroverde een Nederlandse rallyrijder, inderhaast tot honorair consul van Managuay gebombardeerd, onder meer een putdeksel en een muur op verschillende locaties in West-Afrika.
Pelotón sprak van een ‘white man’s burden’, die alleen uitgevoerd kan worden ‘door hen die zuiver zijn van bloed.’ Volgens zijn vorig jaar verschenen biografie is de generaal zelf half Hongaars, half Spaans, half Portugees, half Albanees, half Belgisch, half Italiaans, half Manca, half Inca en een kwart Azteek. De biograaf geeft overigens ruiterlijk toe ‘geen rekenwonder’ te zijn.
Pelotón maakte ook bekend dat de Afrikaanse bezittingen als ‘Oost-Managuay’ deel zullen uitmaken van het moederland. Dat beide gebiedsdelen door de Atlantische Oceaan van elkaar worden gescheiden, noemde hij ‘een ondergeschikte logistieke kwestie.’
Zie ook:
Managuay claimt land in Afrika
Rallynieuws: Foto consul roept vragen op
Rally van start, honorair consul legt uit
Nederlandse coureur gaat land veroveren voor Managuay
 |
| 50 Peso (r) en Lil’ Carmen |
Op het podium wijzen vier mannen naar hun kruis. ‘Es un chihuahua en tu bolsillo?’ De menigte begint te blaffen. ‘O te gusta encontrarme?’ Een luid gejuich stijgt op, een daverende beat zet in. Boyband Los Cojones is de onbetwiste smaakmaker van muziekfestival El Aire Libre, niet in het minst dankzij hun hit ‘Is dat een chihuahua in je broekzak (of ben je gewoon blij me te zien)?’
El Aire Libre: wat in 1972 begon als een eenmalige hippiehappening is uitgegroeid tot een driedaags evenement en een vrijplaats in Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika. Qua sfeer is het Lowlands, qua muziek is het Pinkpop, qua drankgebruik is het het Oktoberfest – maar dan met zelfgestookte tequila in plaats van bier. ‘Natuurlijk kun je het zonder alcohol ook leuk hebben,’ zegt Marta (20), die bij haar tent op de festivalcamping tabasco druppelt in een weckpot met gefermenteerde lamamelk. ‘Maar niet hier.’ Haar vriendin Andrea (22) biedt twee patrouillerende militairen een slok rum aan, die ze gretig aanvaarden. ‘Je moet die gasten te vriend houden,’ zegt ze later. ‘Voor je het weet, liggen ze je in een bunker te toucheren.’ In de verte klinken de tonen van hiphopkleuters 50 Peso en Lil’ Carmen: ‘No estoy tu bitch, papá.’
Zo gemoedelijk als de eerste dag van El Aire Libre verloopt, zo dramatisch is de avond. Zoals gevreesd zorgt het optreden van Raúl, een singer-songwriter met regeringskritische teksten, voor reuring. Al na één lied neemt de zanger het woord ‘mensenrechten’ in de mond, waarop – vanuit het niets – vier militairen op het podium springen. Raúl stuift weg, chaos breekt uit. Onder gegil van het publiek wordt de rennende zanger met een elektrische stok bewerkt, terwijl een van de militairen roept: ‘Doorlopen, hier is niets te zien!’
El Aire Libre: Managuay op zijn puurst.
Noud Nijssen
Foto Lota del Horno
Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.
 |
| Carla Bruni |
MATAQUINTOS – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, is er kapot van dat Carla Bruni gisteren een dochter schonk aan de Franse president Sarkozy.
Dat melden welingelichte bronnen rond het Gecamoufleerde Huis, de ambtswoning van de militaire dictator. Jamón zou wel hebben geweten van Bruni’s zwangerschap, maar zou berichten hebben afgedaan met: ‘Ach, we hebben allemaal wel eens een dikke pens na het eten.’ Er wordt al langer gefluisterd dat de generaal een vurige verliefdheid zou koesteren voor de Franse presidentsvrouw, tevens zangeres en ex-model. Op eenzame avonden zou Jamón voor zijn open haard zitten en Bruni’s hit ‘Quelqu’un m’a dit’ spelen op de panfluit.
Zo veel als er over het Franse koppel bekend is, zo weinig komt er over het liefdesleven van generaal Jamón naar buiten. Nog steeds weet niemand wie de moeder is van zijn zoon César. De meest voor de hand liggende kandidate, Maria Fontanka Clarés, is door Jamón steeds schamper ‘een vrouw met haar op de tanden’ genoemd. Niet vanwege haar verbale kwaliteiten, maar omdat haar truckersnor zó groot is, dat hij half in haar mond hangt.
 |
| Sergio Sánchez Hammarskjold |
PERFIDO – Ook dit jaar gaat de Nobelprijs voor de Literatuur aan Sergio Sánchez Hammarskjold voorbij. De Managuayaanse schrijver is teleurgesteld. ‘Nog even en Zweden is in oorlog.’
Door Jens Mikkelsen
Meneer Hammarskjold, tijdens ons gesprek van gisteren wist u zeker dat u zou gaan winnen.
Dat was een pose. De Zweedse Academie is een achterhaalde club van idioten die geen flauw benul hebben van literatuur.
Gisteren noemde u de Zweedse Academie nog een ‘respectabel instituut vol wijze mannen die weten wat ze doen.’
Ja, gelul natuurlijk.
Kent u het werk van Mo Yan? Hij is onderscheiden omdat hij ‘met hallucinerend realisme volksverhalen, geschiedenis en het hedendaagse combineert.’
Mo Yan is weer zo iemand die verzinseltjes op papier zet. Ik maak toegepaste literatuur. Neem zijn boek De wijnrepubliek en vergelijk dat eens met dit etiket dat ik vorige week nog geschreven heb voor de cabernet sauvignon van Malgusto: ‘Malgusto-wijn is het product van tweehonderd jaar ploeteren, van pioniersgeest en pis…’
Was u niet ook bezig met een roman?
(zucht) Jawel, maar na de eerste alinea dacht ik: mijn god, wat duurt dit láng! Toen ben ik verder gegaan met deze huis-aan-huis-folder voor een vriend van mij, Dokter Coco: ‘Last van aambeien? Erectieproblemen? Hoest uw lama? Dokter Coco geeft…’
Hoe voelt u zich eigenlijk?
Om eerlijk te zijn: het gaat wel. Ontspannen. Ik voel me gesterkt in mijn geloof.
Geloof?
In de komst van een Derde Wereldoorlog.
Dat klinkt dramatisch.
Ziet u het dan niet? Deze Nobelprijs splijt de wereld in twee kampen: de Zweden en de niet-Zweden. Vorig jaar ging de Nobelprijs naar – goh, toevallig – een Zweed, en dit jaar naar een Chinees van wie niemand ooit gehoord heeft. Nog even en Zweden is in oorlog. En aangezien de Zweden met negen miljoen zijn en de rest van de wereld met zeven miljard, heb ik wel een idee wie die oorlog gaat winnen.
Al doen de Chinezen natuurlijk mee met de Zweden.
Verdomme, u heeft gelijk.
Zie ik daar een traan?
Stop dit gesprek.
O, oké.
 |
| De Zuidelijke Sandwicheilanden: lid van de Zuid-Amerikaanse Unie, maar niet in de pesozone |
MATAQUINTOS – De landen van de Zuid-Amerikaanse Unie (ZAU) die met peso’s betalen, zijn het gisteren eens geworden over maatregelen die economische groei moeten tegengaan.
‘De groei van de economie zorgt voor welvaart en zelfbewuste burgers,’ zei de organisator van de pesotop, generaal Jamón van Managuay, in zijn slotverklaring. ‘En dat willen we natuurlijk niet.’ De top was bijeengeroepen omdat de Managuayaanse peso al ruim negentig jaar in een vrije val verkeert. Jamón heeft nu zijn zin gekregen: de Unie krijgt een eigen noodfonds. Dat gaat gedeeltelijk bestaan uit dollargaranties, maar voor 95% uit tweedehands wapens waarmee protesterende burgers kunnen worden aangepakt.
De Zuid-Amerikaanse Unie (ZAU) werd in 2007 opgericht door Managuay en wordt gezien als een tamelijk sneue poging om de territoriale ambities van het land waar te maken. Cuba en Venezuela zijn ‘Vrienden van de Unie’. San Félix, de Juan-Fernández-archipel en de Zuidelijke Sandwicheilanden zijn gedwongen lid.
 |
| Bolivia |
MATAQUINTOS – Een extreem-rechts parlementslid uit Managuay heeft gisteren Bolivia ervan beschuldigd dat het 2012 heeft veroorzaakt.
‘Die ponchodragers voelden de hete adem van Managuay in hun nek,’ zei Paco Tornado tijdens een bijeenkomst van zijn partij PPP (twee zetels, ook voor Tornado’s moeder). Volgens Tornado is Bolivia geen land, maar een ‘fascistische ideologie’. Hij beweerde dat ‘internationale experts’ hebben voorgerekend dat 2011 een maand te vroeg aan zijn einde is gekomen. Daarmee verwees hij waarschijnlijk naar zijn groep van ‘astrologische adviseurs’, onder wie Derek Ogilvie, Char en Elvis Presley.
Ook wees Tornado de schuldigen aan van het feit dat momenteel de leiders van zowel Paraguay, Brazilië, Argentinië als Venezuela met kanker te kampen hebben: de Bolivianen. ‘Mogelijk hebben ze een kankerverwekkende stof in hun panfluiten gestopt,’ opperde de extreem-rechtse leider. ‘Of in hun wc-brillen, of hoe heet zo’n ding, waar je ook aids van krijgt.’
Foto Lota del Horno
