Wat is dit?

Een trouwe lezer van dit nieuwsblog, de heer Thom Pak Phnau, mailde begin vorige week vanuit Managuay bovenstaande vakantiefoto door. Een beschrijving – gewoonlijk ter grootte van een kleine novelle – zou nog volgen, maar sindsdien hebben wij niets meer van hem vernomen. Ook zijn telefoon of mail beantwoordt hij niet. Daarom stellen we de vraag maar aan u: wat is dit?

Het lijkt op een voorwerp uit de jungle (wat zou aansluiten bij de avontuurlijke trektocht die de heer Pak Phnau vorige week maakte vlakbij de verblijfplaats van de maoïstische rebellen in het oerwoud van Noord-Managuay). Maar is het een rots? Of een door dieren gemaakt object? Of iets van militaire aard?

Laat het ons weten via info@managuay.info!
Elk antwoord wordt op deze plek vermeld. En zodra de heer Pak Phnau weer boven water komt, geven we het hem ogenblikkelijk door!

Met vriendelijke groet,

Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Managuay.info

Actiecomité wil Julio Poch steunen tijdens proces

Julio Poch in de rechtszaal in Retiro

MATAQUINTOS – Een actiecomité uit Managuay is van plan af te reizen naar Argentinië om Julio Poch te steunen tijdens zijn proces.

De Nederlander, een voormalige Transavia-piloot, wordt verdacht van het uitvoeren van zogenoemde ‘vluchten des doods’ tijdens de Argentijnse dictatuur (1976-1983). In de stad Retiro begon woensdag een megaproces tegen 68 verdachten, onder wie dus Poch. Een schande, meent het Managuayaanse actiecomité Waar Gehakt Wordt, Vallen Spaanders. ‘De Argentijnen voeren een hetze tegen hun dictatoriale verleden, dat hun zoveel heeft gebracht,’ aldus een woordvoerder. ‘Ze hadden nog nooit een WK Voetbal gewonnen – tot 1978. Ik bedoel maar.’

Leden van het comité maken op dit moment spandoeken met teksten als ‘Argentinië – Nederland 3-1 na verlenging’ en ‘Een goede piloot moet vlieguren maken’. Ze willen morgen afreizen naar Retiro, al neemt tijdens het maken van dit stukje de animo merkbaar af. ‘We kunnen ook in het weekend vertrekken, het komt niet op een dag of twee,’ relativeert de woordvoerder. Een spandoekenmaakster: ‘Misschien moeten we het over de jaarwisseling heen tillen. Ze verwachten toch dat het proces twee jaar duurt.’ Een derde: ‘Het is trouwens best ver rijden.’ Een vierde: ‘Het eten in Argentinië is toch anders.’ Een vijfde: ‘Misschien kunnen we het proces ook op tv volgen.’ Een zesde: ‘Ik heb zin in bier.’ Allen: ‘JAAA! Bier!’

Couleur locale: de schoolbus van Rio Blanco


Deze jongemannen uit Rio Blanco zijn elke ochtend weer blij als de schoolbus hen ophaalt. Onder leiding van hun leraar (derde van links, blauwe tas, mattenklopper) hopen zij dit jaar niet alleen de lokale variant van de CITO-toets, maar ook eindelijk de basisschool af te ronden.

Pesozone eens over bestrijding groei

De Zuidelijke Sandwicheilanden: lid van de Zuid-Amerikaanse Unie,
maar niet in de pesozone

MATAQUINTOS – De landen van de Zuid-Amerikaanse Unie (ZAU) die met peso’s betalen, zijn het gisteren eens geworden over maatregelen die economische groei moeten tegengaan.

‘De groei van de economie zorgt voor welvaart en zelfbewuste burgers,’ zei de organisator van de pesotop, generaal Jamón van Managuay, in zijn slotverklaring. ‘En dat willen we natuurlijk niet.’ De top was bijeengeroepen omdat de Managuayaanse peso al ruim negentig jaar in een vrije val verkeert. Jamón heeft nu zijn zin gekregen: de Unie krijgt een eigen noodfonds. Dat gaat gedeeltelijk bestaan uit dollargaranties, maar voor 95% uit tweedehands wapens waarmee protesterende burgers kunnen worden aangepakt.

De Zuid-Amerikaanse Unie (ZAU) werd in 2007 opgericht door Managuay en wordt gezien als een tamelijk sneue poging om de territoriale ambities van het land waar te maken. Cuba en Venezuela zijn ‘Vrienden van de Unie’. San Félix, de Juan-Fernández-archipel en de Zuidelijke Sandwicheilanden zijn gedwongen lid.

Bekende Managuayanen: Pablito Chocolatito

Op deze muurschildering in een buitenwijk van Mataquintos staat een van de geliefdste dissidenten van Managuay afgebeeld: Pablo del Bosque. Pablo werd in 1961 geboren in de hoofdstedelijke ijssalon van zijn ouders, in een lege bak chocoladeroomijs. Dat leverde hem de bijnaam ‘Chocolatito’ op, en een levenslange voorkeur voor die ijssmaak.

Als Pablito Chocolatito begon hij op zijn vijftiende een ijssalon in Mataquintos: Chocolate. Chocolate was vanaf dag één een doorslaand succes. Vanwege de heldere formule – 1000 soorten ijs, maar alleen chocolade – maar ook vanwege Pablito’s ludieke acties voor burgerlijke vrijheden. In 1980 organiseerde hij zijn eerste mars langs het presidentiële paleis, waarbij duizenden mensen, aan een chocolade-ijsje likkend, uitdagend langs de ambtswoning van de toenmalige dictator Sans liepen. Die was razend, maar de grote populariteit van de ijsmakersjongen weerhield hem van represailles. Pablito werd een volksheld en een luis in de pels van alle dictatoriale regimes die elkaar in het Managuay zouden opvolgen.

Zijn vereenzelviging met chocolade-ijs nam echter steeds maniakalere vormen aan. Smeerde hij aanvankelijk slechts af en toe zijn gezicht in met het koude goedje, later werd Pablito regelmatig slapend aangetroffen in een zwembad in zijn kelder, tot de rand gevuld met zelfgemaakt ijs. Het dieptepunt volgde in 2008, toen hij spiernaakt door de straten van Mataquintos rende met in elke hand een hoorn, al roepend: ‘Ik ben van chocola! Ik ben van chocola!’ Hoewel een menigte van honderden fans die middag de politie bij hem wist weg te houden, die haar kans schoon zag om de lastpost eindelijk te arresteren, had Pablito eindelijk het regime de smoes gegeven waar het zo lang op had gewacht.
Een half jaar later werd hij opgegeten door hongerige Managuayaanse commando’s.

Foto Conrado Blanco

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Cor Favor

Cor Favor op de veranda van Bar CORazón

‘Even een showtje doen,’ zegt Cor Favor. Hij klimt in de palmboom naast zijn veranda en zingt uit volle borst: ‘Een pikketanussie gaat er altijd in/ Een pikketanussie maakt je blij van zin!’ In de verte, langs het strand, steekt een Nederlandse toerist zijn duim op.

Cor van de Besselaar wordt op 1 april 1959 geboren in de Amsterdamse Jordaan. Op achtjarige leeftijd zingt hij al smartlappen in Ouwe Sien, de stamkroeg van zijn vader. Na een aantal vruchteloze pogingen om door te breken als volkszanger ontmoet hij in 2002 op de Wallen de 21 jaar jongere Bonita. Ze emigreren naar haar geboorteland Managuay, waar Cor uitgroeit tot een ster. Als Cor Favor scoort hij een monsterhit met ‘La zorrita del rincón’ (‘Het kleine hoertje op de hoek’, 2007), al snel gevolgd door ‘Mama tiene que llorar otra vez’ (‘Mama moet weer huilen’, 2008). Ook vertaalt hij Nederlandse schlagers naar het Spaans, zoals Johnny Jordaans ‘Pruimenpap’ (‘Puré de prunas’, 2012).

Tegenwoordig runt de zanger Bar CORazón, aan de oever van het Lago de Agua. Hij is inmiddels gescheiden van Bonita en woont nu samen met de achttienjarige Felicia, met wie hij vier kinderen heeft. Daarnaast heeft hij nog negen kinderen uit twee eerdere huwelijken, drie lat-relaties en uit één keer ‘poereloeren na een pilsje.’

Het streelt Cor dat zijn succes nu ook tot Nederland doordringt. Een optreden op Noorderslag lonkt, de cameraploeg van Ali B op volle toeren is net vertrokken. Cor: ‘Ik weet niet of ze die opnamen gaan gebruiken, hoor. De rapper die zou komen, Vieze Kneus heette die, haakte af toen hij hoorde dat hij met de boot naar Managuay moest. Ach ja, ken mij het schelen.’ Hij heft hij zijn glaasje jenever. ‘Un aguardiente, un aguardiente, un aguardiente hay que aceptar!’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Guillermo del Barrio

Geteisterd Japan krijgt hulp: een kaartje

Ravage in Japan

TOKIO – Nederland stuurt speurhonden naar Japan, het Internationaal Atoomagentschap nucleair deskundigen, de VS twee vliegdekschepen. En wat stuurt Managuay? Een kaartje.

Een ansichtkaart, dat is de bijdrage die de militair-democratische republiek van Managuay levert in het bestrijden van wat in Japan wel de ergste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog wordt genoemd. ‘Saludos de Managuay’ staat op de voorkant – groeten uit Managuay. Achterop: ‘Hopelijk zijn jullie snel weer de oude. De groeten uit een land zonder kustlijn.’ Was getekend: de Managuayaanse minister van Buitenlandse Zaken.

Hoewel een dergelijk gebaar normaliter als belediging wordt opgevat, halen in dit geval de betrokken diplomaten hun schouders op. Een Japanse topambtenaar, die anoniem wil blijven, vraagt zich af: ‘Wat moet Managuay anders sturen? Hun hoeren zitten hier al.’ Ook de Managuayaanse consul in Tokio ziet het nut niet in van een wat groter hulppakket. ‘Die Jappen hebben er een vreselijke puinzooi van gemaakt. Dus het minste wat we kunnen doen, is een kaartje sturen.’

‘Curaçao moet banden met Nederland verbreken’

De ontslagen premier Gerrit Schotte van Curaçao

WILLEMSTAD – Managuay heeft Curaçao opgeroepen uit het koninkrijk der Nederlanden te stappen. De uitnodiging is voor de zekerheid naar beide regeringen op het eiland gestuurd.

Op Curaçao ontstond afgelopen zaterdag politieke onrust toen de gouverneur van het eiland, een vertegenwoordiger van koningin Beatrix, een nieuwe interim-regering benoemde. De ontslagen premier Gerrit Schotte noemt dat een staatsgreep en weigert het regeringsgebouw te verlaten. Een ‘schandalige’ gang van zaken, zegt het Managuayaanse staatshoofd generaal Jamón in een verklaring.

‘Natuurlijk is het prima dat van hogerhand regeringen worden omvergeworpen,’ stelt Jamón, ‘maar niet door iemand van een ander volk, en zeker niet door een vrouw.’ Hij vervolgt dat ‘de militair-democratische republiek Managuay laat zien dat Latijns-Amerikaanse volkeren prima in staat zijn dictaturen van eigen makelij voort te brengen.’ Dat Schotte beschuldigd wordt van banden met de maffia, is volgens de generaal van ondergeschikt belang. ‘Sinds wanneer is dat een probleem? Kijk naar Suriname.’

Jamón zegt te weten wat de Curaçaoënaars willen: ‘rust en stabiliteit, zoals bij ons.’ Mogelijk doelt hij daarmee op het statistische gegeven dat in Managuay – heel voorspelbaar – elke zes jaar een andere regering aan de macht komt door middel van een staatsgreep. Volgens dat schema zou Jamón dit jaar nog ruim baan moeten maken voor de maoïstische rebellen. Daarvan rept de verklaring echter niet. UPDATE Demissionair premier Gerrit Schotte heeft naar verluidt vanochtend (Nederlandse tijd) het regeringsgebouw Fort Amsterdam in Willemstad toch verlaten.

Toerisme: Het balkon in Torrentos

Generaal Jamón, staatshoofd van Managuay, deed op 27 mei 2008 het dorpje Torrentos aan en hield er vanaf dit balkon een redevoering. Van tevoren werd verwacht dat de toespraak korter zou duren dan de gebruikelijke vijf tot drieëntwintig uur, dat hij niet tijdens het gloeiend hete middaguur zou plaatsvinden en dat hij, om die reden, geen doden zou veroorzaken onder de overwegend bejaarde bevolking van Torrentos.
Dat bleek echter niet het geval.

1700: Cristina Truita Merluza


Cristina Truita Merluza (1677-1734) is misschien wel de minst omstreden figuur uit de Managuayaanse geschiedenis. Als dochter van een koopman uit Cádiz maakte zij in 1685 de oversteek naar Zuid-Amerika, waar haar vader een tabaksplantage begon. Cristina trok zich het lot van de arme slaven aan. Ze stichtte in 1700 een hospitaal, bekwaamde zich in wondverzorging, tandheelkunde en verloskunde en werd immens populair onder de inheemse bevolking van de toenmalige Spaanse kolonie. Totdat haar vader uit jaloezie haar schedel brak met een kokosnoot, onder het uitroepen van: ‘En waar ben je nou, met je wondverzorging?’

De Managuayanen hebben Cristina tot op de dag van vandaag in hun hart gedragen en koesterden haar geboortehuis, een eenvoudige plaggenhut die beetje bij beetje is uitgebouwd tot een schitterende villa in barokstijl. In 2003 echter sloopte de stad San Pedro het gebouw om er een modern wooncomplex neer te zetten (foto, complex nog steeds in aanbouw).