Auteur: Roger Abrahams

Geplaatst op

Interview: Arbeidsethos in de tinmijn van Mexitexibambo

De tinmijn van Mexitexibambo

MEXITEXIBAMBO – Over de arbeidsomstandigheden in Zuid-Amerikaanse mijnen is genoeg bekend: die zijn slecht. Maar hoe staat het met het arbeidsethos? Een gesprek met Florente F. Farfalle, directeur van een tinmijn bij Mexitexibambo.

Door Jens Mikkelsen

Meneer Farfalle, over het arbeidsethos van de Managuayanen doen allerlei clichés de ronde. Ze zouden lui zijn, niet productief, de siësta duurt van negen tot vijf…
Dat is al lang niet meer zo. Ook Managuay heeft zich aangepast aan de moderne tijd: onze siësta’s duren inmiddels van tien tot vier. En tussen negen en tien pauzeren wij geen moment, kan ik u zeggen.

Wat gebeurt er dan in dat ene uur?
Al het noodzakelijke: iedereen goedemorgen wensen, post beantwoorden, en overleggen in welk restaurant we onze siësta gaan houden.

Ik had het eigenlijk niet over de mensen op dit kantoor. Ik bedoelde de mijnwerkers in de schacht.
O, die! Hahaha. Dat wist ik wel. Nee, daar wordt keihard gewerkt, daar kunt u gerust op zijn.

Wie controleert dat?
Nou, ik niet, in ieder geval. Ziet u mij al in zo’n vieze mijnlift stappen? Ik heb net nieuwe schoenen, moet u zien. Echt kalfsleer, uit Argentinië, je moet ze goed inlopen, zei mijn schoenmaker, en…

Wie controleert de mijnwerkers dan wel?
Daar hebben wij Pablo voor, en Nuño. Twee keer per dag gaan zij de mijn in om de arbeidsproductiviteit op peil te houden.

Hoe doen zij dat?
Op verschillende manieren. Op de eerste plaats maken ze de slaapkoppen wakker, natuurlijk. En ze pakken dobbelstenen en kaarten af van de mannen die aan het spelen zijn. En vrijende paartjes sporen ze op. Dat laatste is nog best gevaarlijk werk, want die verstoppen zich natuurlijk graag in donkere nissen en zo. Nee, onze controleurs zijn dappere mannen, en deze mijn is erg productief, schrijft u dat maar op. Lezen onze investeerders dit?

Straft u in zulke gevallen? Mogen arbeiders die u betrapt op verzuim bijvoorbeeld pas later naar huis?
Naar huis? Bijna niemand gaat naar huis. Onze mijnwerkers slapen met zijn allen in lege lorries, heel gezellig. En efficiënt.

Maar hoe zit het dan met hun gezinsleven?
Ach, westerlingen denken altijd dat arbeiders als slaven worden behandeld hier, maar iedereen mag gewoon trouwen en kinderen krijgen, hoor.

Dus als een van uw mijnwerkers vader wordt, mag hij bij de geboorte aanwezig zijn?
Uiteraard. Wij zijn geen onmensen. De regel is: echtgenotes kunnen baren in de schacht, zolang op het product en de werkmaterialen maar geen bloed achterblijft.

Het klinkt als een hard leven.
Onze werknemers zijn erg tevreden. Ze richten hun bestaan in naar de mijn.

Soms maken ze hele kunstwerken om het ondergronds op te vrolijken, begrijp ik. 
Inderdaad. Pure werkweigering. En ongelooflijk hoeveel tijd en geld het kost om die dingen weer te vernietigen en af te voeren.

Tijd is geld.
Absoluut. Maar als u mij nu excuseert: het is half elf en de afdeling zit al lang aan de burrito’s.

Geplaatst op

Jorge Zorreguieta viert verjaardag Máxima met vakantieboek

Jorge Zorreguieta (r) met zijn dochter Máxima, in 1979


UTRECHT – Jorge Zorreguieta zal op de verjaardag van zijn dochter, volgende week vrijdag, in Utrecht het eerste exemplaar in ontvangst nemen van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek. 

Dat zegt Roger Abrahams, de auteur van het boek. ‘Ik ben vereerd,’ aldus Abrahams. ‘Eigenlijk was om Máxima zelf gevraagd, maar dat haar vader komt, vind ik misschien nog wel leuker. Meneer Zorreguieta geldt in Managuay tenslotte als een zeer gerespecteerd politicus.’ Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek is een samenwerking van de militaire junta van Managuay, Persbureau Managuay uit Utrecht en uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig uit Raalte.

Als hoofdredacteur van Persbureau Managuay werd Abrahams anderhalf jaar geleden benaderd door enkele hoge Managuayaanse officieren. Abrahams: ‘Ze wilden een promotieboek om hun bekendheid in Nederland te vergroten. En ze hadden geweren bij zich. Ik vond het meteen een goed idee.’ Om zijn journalistieke onafhankelijkheid hoeft niemand zich druk te maken. ‘De censor, luitenant Diego Sánchez Ortega, is een heel schappelijke kerel.’

Managuay kampt met een begrotingstekort en wil met Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek de interesse wekken van reislustige en kapitaalkrachtige Nederlanders. Het vakantieboek bevat spellen en puzzels die een inkijkje bieden in de cultuur van het land, zoals een ‘snorrensudoku’, een doolhof waarin een ontsnapte gevangene de weg naar Amnesty International moet vinden en een zoekplaat met als hamvraag: welke Managuayaan is er wél aan het werk?

Het idee om de boekpresentatie te plannen op 17 mei, de verjaardag van koningin Máxima, kwam van de militaire junta. ‘Vader Zorreguieta is dan vast in het land,’ redeneert Abrahams. ‘En anders reik ik het eerste exemplaar wel uit aan Miss Managuay.’

Geplaatst op

Matchfixing houdt landskampioenschap spannend

Het stadion van FC Puta Madre: De Hel, in Mataquintos

MATAQUINTOS – FC Puta Madre is gisteren landskampioen van Managuay geworden. ‘De hoofdstedelijke’ versloeg met 3-2 Puerto Petróleose Boys. Dankzij matchfixing bleef het duel tot op de laatste minuut spannend.

In de eerste helft leek Puerto Petróleose Boys, met een bod van 200.000 peso op de staande score van 0-1, alle troeven in handen te hebben. Maar in de 62ste minuut verhoogde FC Puta Madre onverwachts met 50.000: 1-1. Coach Rodríguez van de bezoekende ploeg reageerde snel en bedreigde tijdens een spelhervatting in de 65ste minuut keeper Zizek van FC Puta Madre met de ontvoering van zijn tweejarige dochter Vicky: 1-2.

Daarna scoorde de thuisclub opeens een echte treffer en werd het 2-2. Acht minuten voor het eindsignaal kwam het verlossende nieuws van de Managuayaanse voetbalbond: bondsvoorzitter Cachinga was akkoord gegaan met het laatste bod van FC Puta Madre en bezit nu een minderheidsaandeel in de clubkantine. Eindstand 3-2, FC Puta Madre landskampioen.

Geplaatst op

Managuay in de media: Interview in Cappuccino (Radio 2)


Hoofdredacteur van Persbureau Managuay Roger Abrahams was vanochtend te gast op Radio 2. In NCRV’s Cappuccino greep presentator Jurgen van den Berg (foto) het aanstaande verschijnen van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek aan om meer te weten te komen over Managuay – een land waar hij zelfs nog nooit van gehoord (!) bleek te hebben.

Klik hier om naar de uitzending te gaan. Het interview begint op ca. 20 minuten.

—
UPDATE: Een half uur na het radio-interview kregen wij op de redactie de volgende e-mail binnen:

Beste webredactie,
Heb een interessant item op Cappuccino gehoord, over het land Managuay. Ik had tot mijn schande nog nooit van dit land gehoord dus ging meteen naar jullie website om op te zoeken waar het exact ligt in Latijns Amerika. Ik kan echter nergens op de site (en op het web) de kaart vinden. Wellicht goed om dat nu op de site te zetten, nu blijft het nogal abstract. Ik ben echt benieuwd waar het ligt. Als ik in de buurt ben, dan ga ik zeker langs met jullie boek onder de arm natuurlijk :).
Groet,
Marjolein Hodes

Voor wie met dezelfde vraag zit als mevrouw Hodes: de Managuayaanse overheid weigert haar landsgrenzen vrij te geven voor atlasmakers. Waarschijnlijk omdat de Managuayanen:
– denken dat hun dat een militair-strategisch voordeel geeft
– zich schamen voor hun beperkte landoppervlak
– te lui zijn geweest om hun grenzen precies op te meten

Geplaatst op

Nationale vlag gered uit Braziliaanse waterval

Het minibusje met de Managuayaanse vlag op het dak

FOZ DO IGUAÇU – De officiële Managuayaanse vlag, die later deze maand in Utrecht te zien zal zijn, is dinsdag ternauwernood gered uit de Iguaçu-watervallen in Brazilië.

Dat blijkt uit geheime rapporten van de junta van Managuay, die in handen zijn van deze nieuwssite. Het militaire escorte dat de vlag vanuit de Zuid-Amerikaanse dictatuur naar Nederland brengt, stuitte volgens de rapporten ‘onverwachts’ op de watervallen, die de route naar Rio de Janeiro blokkeerden. Opmerkelijk, aangezien het complex in de rivier de Iguaçu uit circa 300 watervallen bestaat die zo’n 6,5 miljoen liter water de diepte in storten, en met een breedte van 2,7 kilometer groter is dan de Niagara-watervallen.

Desondanks – zo blijkt uit de rapporten – sprak de escorteleider op de oever de woorden: ‘Wij laten ons door een beek niet tegenhouden.’ Vervolgens gaf hij zijn mannen de opdracht de vlag al zwemmend naar de overkant te brengen. De vijf zwemmers zijn inmiddels geborgen en vervangen.

Het vernieuwde escorte heeft donderdag de oversteek gewaagd op een veerboot, in een minibusje. De verwachting is dat de Managuayaanse vlag komend weekeinde in Rio de Janeiro zal aankomen, waar de boot naar Rotterdam wacht. Op 17 mei moet het doek aanwezig zijn op de presentatie van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek, een propagandaboek waarmee de militaire junta rijke, Nederlandse toeristen naar Zuid-Amerika wil lokken.

Of het escorte ook Miss Managuay vervoert, zoals sommigen beweren, is niet bekend.

Geplaatst op

‘Terroristische aanslag gepland op Máxima’

Prinses, later vandaag koningin, Máxima


MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay heeft voor vandaag geen terroristische aanslag op prinses Máxima gepland staan. Dat heeft een woordvoerder maandagmiddag bekendgemaakt.

De Managuayaanse overheidsdienst Executies van Overheidswege, afd. Buitenland (EvOaB) gaf op een persconferentie te kennen dat het geen orders heeft ontvangen om Máxima van het leven te beroven. ‘Mevrouw Zorreguieta is de dochter van Jorge Zorreguieta, ooit minister in de Argentijnse regering-Videla, een gruwelijke dictatuur,’ aldus de woordvoerder. Concluderend: ‘Zij staat bij ons dan ook in hoog aanzien.’

Roger Abrahams, hoofdredacteur van Persbureau Managuay, snapt niet hoe de misleidende kop boven dit nieuwsbericht is beland. ‘Wie deze zin leest, voelt zich al een hele alinea bekocht,’ zegt Abrahams over de telefoon. ‘Ik ga tot op de bodem uitzoeken wie van mijn medewerkers hierachter zit.’ Op de vraag of het persbureau dan geen eenmansbedrijf is, lacht Abrahams zenuwachtig. ‘Ha ha ha, natuurlijk niet. Jens Mikkelsen, Noud Nijssen, het barst hier van de mensen die mij niet zijn.’ Geconfronteerd met het feit dat genoemde personen nooit tegelijkertijd met Abrahams te spreken zijn, imiteert hij opeens een defecte telefoonlijn. ‘Ik k… helaas… vraag… dus… ophangen.’

Geplaatst op

Willem-Alexander krijgt oranje naaktslak cadeau

De oranje naaktslak

MATAQUINTOS – Willem-Alexander en Máxima krijgen morgen bij hun troonsbestijging een oranje naaktslak cadeau. Het geschenk maakt deel uit van een ‘oranje pretpakket’ van de regering van Managuay.

Dat heeft de Managuayaanse minister van Buitenlandse Zaken, generaal Arnoldo Pelotón, zondag bekend gemaakt. De militaire junta van het Zuid-Amerikaanse land wil ‘op ludieke, Hollandse wijze’ het nieuwe koningskoppel eren met een verzameling oranje gekleurde dieren van eigen bodem. Behalve een naaktslak zit er ook een kraaghagedis, een axolotl en een mandarijnkikker in het pakket. Over die laatste soort, een Chlamydosaurus kingii, permitteerde de minister zich een grapje. ‘De naam mag dan wel lijken op chlamydia, maar het diertje ziet er heel anders uit.’ Serieuzer: ‘Ik kan het weten.’

Er is één dier dat het geschenk niet heeft gehaald: een oranje lama. ‘We hebben er een in die kleur laten overspuiten, maar dat vonden we toch niet zo mooi,’ zei Pelotón. ‘Dus dat idee hebben we afgeschoten. En die lama trouwens ook.’

De vier overgebleven beesten in het ‘pretpakket’ staan overigens allemaal als bedreigde diersoort geclassificeerd. Pelotón verwacht dat omkoping bij de verschillende douanes extra tijd in beslag zal nemen, maar denkt toch dat het geschenk in de loop van deze week bij koning Willem-Alexander arriveert. ‘De schoenendoos is woensdag al op de post gedaan, dus dat moet lukken.’

De dieren in het ‘oranje pretpakket’ uit Managuay:

De kraaghagedis

De axolotl
De mandarijnkikker
De oranje lama (afgeschoten)
Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Troonwisseling

Jorge Zorreguieta (r) naast juntaleider Jorge Videla

‘Máxima?’ Marco Cortes (28) schudt zijn hoofd. Zijn broer Rico (31): ‘Jawel, dat is die van “buurman, wat doet u nu”!’ We complimenteren Rico met zijn kennis van Nederlandse filmklassiekers uit de jaren tachtig, maar vertellen hem dat de dame in kwestie Tatjana heet, en niet Máxima. Rico kijkt teleurgesteld. ‘Dan geef ik het op.’

De koningin der Nederlanden is vanaf dinsdag een Argentijnse, maar in Managuay kent men haar amper. Argentijnen staan hier bekend als arrogante en verwijfde cappuccinodrinkers, en die kun je beter op afstand houden. De uitzondering: Jorge Zorreguieta, Máxima’s vader. De oud-minister uit de tijd van de Argentijnse dictatuur (1976–1983) geldt in Managuay als een gerespecteerd politicus.

Menig Managuayaan denkt met weemoed terug aan de tijd dat niet alleen zij, maar ook de buurlanden door militaire junta’s werden aangestuurd. Een periode van internationale solidariteit, geïllustreerd door een vrij verkeer van politieke gevangenen: die konden worden gearresteerd in Asunción (Paraguay), gemarteld in Mataquintos (Managuay) en bij Montevideo (Uruguay) in de Atlantische Oceaan geworpen.

Ook Argentinië deed mee, maar of Zorreguieta als minister van Landbouw van de dodenvluchten heeft geweten? Nee, zei generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, onlangs in een interview. Jamón herinnerde zich een brief van zijn oude penvriend: ‘Dan schreef hij geërgerd: “Ik presenteerde een mooi plan voor de export van steaks, maar toen zei de minister van Nationale Defensie: ‘Dat gaat niet, alle vliegtuigen zitten al vol.’ Iedereen begon te lachen. Waar sláát dat toch op?” O o, die Jorge, dacht ik dan.’

We komen aan onder een brug, waar Marco en Rico wonen sinds vorig jaar hun appartementencomplex werd gesloopt voor een nieuw winkelcentrum. ‘Jullie hebben het maar goed,’ lacht Rico, terwijl hij een fles rum tevoorschijn tovert. Marco neemt een slok en wijst om zich heen. Lachend: ‘Geen woning, geen kroning!’
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.