Land van taco's, tango's en tanks
‘Ziehier, het Venetië van Zuid-Amerika!’ Zo juichten Europese intellectuelen toen zij in de jaren 1920 Mataquintos bezochten. Maar al bij hun tweede gondeltocht kwamen ze erachter dat het ‘netwerk van kanalen’ in feite de vertakkingen waren van het openbaar riool.
Op de foto Riool nr. 14, dat sinds kort droog staat. Het is omgeleid naar de Araná, de rivier van de stad, die immers veel centraler ligt.
 |
| Een witte alpaca in galop |
SANTA CRUZ – De bevrijding van de mijnwerkers in Chili ligt sinds acht uur vanochtend stil. Een lama is bekneld geraakt in de reddingscapsule.
Enkele minuten nadat de vijfde mijnwerker onder luid applaus uit de capsule stapte, daalde het apparaat weer de diepte in. Na enkele meters echter kwam het piepend en krakend tot stilstand. Bedieningspersoneel ging af op wat omschreven wordt als ‘een luid gefluim’ en ontdekte een witte alpaca-lama tussen de buizen.
Vermoed wordt dat Rodrigo Malfalfa, de bekende Managuayaanse oplichter, het beest in de capsule heeft gedreven. Malfalfa gaf zich gisteren nog uit voor ‘de 34ste kompel’ en eiste een schadevergoeding van de Chileense staat. Daarop werd hij gevangen genomen door een groep mijnwerkersvrouwen, maar vanochtend wist hij weer te ontsnappen.
De lama reageert op de naam Brenda en lijkt slechts een kleine kneuzing aan de linkerhoef te hebben opgelopen.
 |
| Enkele van de 33 Chileense mijnwerkers |
SANTA CRUZ – In Chili is een man opgedoken die beweert ‘de 34ste mijnwerker’ te zijn.
Terwijl onder de grond 33 kompels wachten op de reddingsoperatie die morgenochtend begint, zou hij ‘toevallig’ een spelonk hebben ontdekt waarachter zich ‘een soort vlizotrap’ bevond via welke hij de 620 meter tot het aardoppervlak kon afleggen. De man eist van de Chileense overheid een schadevergoeding bestaande uit een auto, een iPhone 4, voedsel voor een maand, zes sloffen sigaretten, zeven prostituees, acht Hugo Boss-kostuums en negen pallets tequila van het merk ‘Ring van Vuur’.
Die laatste eis gaf hem weg: de man bleek niet de 34ste kompel te zijn, maar Rodrigo Malfalfa, een bekende oplichter uit Managuay. De verzamelde mijnwerkersvrouwen houden hem vastgebonden tot hun 33 echtgenoten boven de grond zijn.
GÜMLIGEN – César Jamón, zoon van de militaire leider van Managuay, blijkt een schoolvriend te zijn geweest van Kim Jong-un, de beoogde dictator van Noord-Korea.
De twee zaten op dezelfde kostschool in Gümligen in Zwitserland, zij het onder pseudoniem. Iedereen kende echter hun identiteit, zo leert een belronde langs oud-klasgenoten, allen telgen uit voorname families. Haroshi Toyota: ‘Wie dat niet doorhad, was oerstom. Als ze familiebezoek kregen in hun studentenflat, gingen ze opeens keiharde marsmuziek draaien.’
De dictatorkinderen kregen aanvullend avondonderwijs, maar speelden in hun schaarse vrije tijd ook met klasgenoten. ‘Meestal wilden ze soldaatje doen,’ herinnert Jean-Pierre Gillette zich. ‘Je was als de dood om door César en Kim gevangen genomen te worden. De anderen draaiden alleen maar je armen op je rug, maar zij kwamen met hele zelfgemaakte martelwerktuigen aanzetten.’ Madison Hewlett-Packard griezelt nu nog bij de gedachte aan de waterboardmachine, gemaakt van oude onderbroeken en lauwe Sisi.
Ondanks deze spellen hielden César en Kim zich doorgaans afzijdig van het groepsgebeuren in hun klas. Norbert Nescafé: ‘Dan zaten ze tijdens de les samen wat te krabbelen op een vel papier. Galgje, meestal.’
 |
| Sergio Sánchez Hammarskjold |
PERFIDO – En weer gaat de Nobelprijs voor de Literatuur niet naar Sergio Sánchez Hammarskjold. ‘Mario Vargas Llosa? Een armoedige prutser.’
Door Jens Mikkelsen
Het is een bittere pil voor Sergio Sánchez Hammarskjold. Gaat de Nobelprijs eindelijk weer eens naar de Spaanstalige wereld, krijgt Mario Vargas Llosa hem, de grootmeester uit Peru. En dat terwijl Sánchez Hammarskjold elk jaar weer genoemd wordt. Toegegeven: alleen door hemzelf.
Teleurgesteld?
‘Het gaat elk jaar zo. Die Zweden lezen alleen fantasieverhalen. Alles wat anders is, is verkeerd.’
Sánchez Hammarskjold gaat er prat op nog nooit een heuse roman te hebben geproduceerd. In Managuay, waar de helft van de bevolking niet kan lezen, en de andere helft daar gewoon geen zin in heeft, moet een auteur zich toeleggen op praktische teksten. Sánchez Hammarskjold schrijft handleidingen, snackbarmenu’s en productinformatie. Zijn Ingrediënten & Voedingswaarde per 100 ml van de literflessen Pipo Papajapap geldt als een klassieker in het genre.
Waarom wordt u steeds gepasseerd?
‘Ze willen dat je dingen verzint. Het mag geen praktisch nut hebben. Ik heb net een klus voor het leger afgerond. Inventarisatie van lijken na de opstand van San Fernando, 3 maart 2010, A t/m M is een prachtwerkje geworden. Maar denkt u dat ze dat in Stockholm gaan lezen? Als je, zoals Vargas Llosa, dingen uit je duim zuigt, dan ben je toch een armoedige prutser?’
Is uw werk wel te vergelijken met dat van hem?
‘Maar natuurlijk. Ze prijzen Vargas Llosa “voor de manier waarop hij machtsstructuren in kaart brengt en voor zijn scherpzinnige beelden van het verzet, de opstandigheid en de nederlaag van het individu.” Dan hebben ze mijn bewegwijzering van martelcentrum Horror Máximo in La Libertina nog niet gelezen.’
Hopelijk heeft u volgend jaar meer geluk. Wat schrijft u nu?
‘Ik ben bezig met het telefoonboek van Managuay. Mag ik uw mobiele nummer noteren?’
 |
| De porción familiar: gefrituurde kippenvleugels van Hmm, Pollos! |
MATAQUINTOS – Na dagen van uitstel is vandaag eindelijk het proces begonnen tegen de politicus met het rastakapsel, de extreem-rechtse Paco Tornado (PPP). Hij wordt verdacht van het aanzetten tot haat tegen Bolivianen.
Tornado vertraagde maandag de start van het proces door een verzoek tot wraking. Wraking betekent in Managuay wraak nemen op de rechter door hem neer te steken. Dit is een taak van de advocaat van de verdachte, maar Tornado’s raadsman – mr. Adán Minskewicz, 135 kilo zwaar – liet maandagochtend de rechter lopen omdat hij juist in de rij stond voor een portie gefrituurde kippenvleugeltjes bij snackbar Hmm, Pollos! tegenover het gerechtsgebouw. Het proces werd niettemin uitgesteld.
Gisteren werd de voorbereidende zitting verstoord toen de rechter Tornado’s propagandafilm Flauta wilde tonen. Daarin worden democratische teksten uit de Boliviaanse grondwet gecombineerd met beelden van een brandende panfluit. Een panfluitiste uit het publiek maakte bezwaar tegen de vertoning, waarop de rechter zei dat hij dat ‘begreep’. Advocaat Minskewicz noemde dit een ‘bevooroordeelde reactie’. Toen de rechter wilde uitleggen waarom hij het had gezegd, sloeg Minskewicz de handen voor zijn oren en riep luid ‘la la la’ totdat de rechter stopte met praten.
 |
| Máximo Verrandés senior |
MATAQUINTOS – De Christelijke Partij heeft zaterdag tijdens een met drank overgoten partijborrel het akkoord over het parlementaire toeptoernooi aangenomen.
De borrel, in de bar van het parlementsgebouw, was een chaotische aangelegenheid. Het begon al toen voorzitter Enrique Blanco Blanco zijn welkomstwoorden niet kon uitspreken vanwege plakkerige tacoresten tegen zijn gehemelte. Partijleider Máximo Verrandés duwde hem daarop opzij en begon na de toost een emotionele toespraak.
‘Mijn vader heeft onder zes dictators een toeptoernooi georganiseerd,’ zei hij met een snik in zijn stem. ‘Dan kunnen wij het toch ook? Ach, vadertje… Hij had hier op 81-jarige leeftijd bij kunnen zijn, ware het niet dat hij in 2006 standrechtelijk werd geëxecuteerd.’
Vervolgens kregen alle aanwezigen een minuut spreektijd. Niet iedereen haalde de minuut, aangezien velen zich beperkten tot opmerkingen als ‘Manuel heeft in zijn broek gescheten’ en ‘Wanneer is het happy hour?’
Partijprominent Heraldo Mercantil loofde deze gang van zaken: ‘Fenomenaal. Dit is democratie in optima forma.’ Hij werd onmiddellijk in elkaar geslagen door de parlementaire oproerpolitie vanwege het gebruik van het d-woord.
De laatste spreker was, niet geheel toevallig, tequilabrouwer Bandoleo Reyes. ‘Wat lullen we nou?’ brulde hij slechts. ‘Gratis tequila!’
Het akkoord werd aangenomen met 100 % van de stemmen.
 |
| Een kakkerlak in het parlementaire restaurant La Cucaracha |
MATAQUINTOS – De partijen die niet aan het parlementaire toeptoernooi mogen meedoen, hebben het toepakkoord met de grond gelijk gemaakt. Een greep uit de reacties.
‘Het is goed om te horen dat vroegtijdig uitgeschakelde toepers nog steeds op een glaasje rum kunnen rekenen,’ gromt Benedetto Schweinsteiger van de Socialistische Partij. ‘Maar nu zowel Liberalen, Christelijken als PPP’ers aan hun vingers likken, raak ik die toepkaarten nooit meer aan.’
Volgens Feminina Anselmo van milieuorganisatie De Groene Beweging wordt het ‘onmiskenbaar een toernooi van Paco Tornado. Het gaat vooral om hoe je niet-toepende parlementariërs mag wegslaan, terwijl de kwaliteit van het spel al jaren afglijdt.’
De voorman van de Tequilapartij reageert met: ‘Dit wordt geen toeptoernooi, maar een poeptoernooi,’ en bestelt in de parlementsbar een extra borrel.
‘Ach, politiici – het zijn allemaal kakkerlakken,’ bromt buiten de heer G. Man in de Straat. ‘Wat dat betreft komen die 500 extra insektenverdelgers goed van pas.’
