Auteur: Roger Abrahams

Geplaatst op

Wat is dit?

Een trouwe lezer van dit nieuwsblog, de heer Thom Pak Phnau, mailde begin vorige week vanuit Managuay bovenstaande vakantiefoto door. Een beschrijving – gewoonlijk ter grootte van een kleine novelle – zou nog volgen, maar sindsdien hebben wij niets meer van hem vernomen. Ook zijn telefoon of mail beantwoordt hij niet. Daarom stellen we de vraag maar aan u: wat is dit?

Het lijkt op een voorwerp uit de jungle (wat zou aansluiten bij de avontuurlijke trektocht die de heer Pak Phnau vorige week maakte vlakbij de verblijfplaats van de maoïstische rebellen in het oerwoud van Noord-Managuay). Maar is het een rots? Of een door dieren gemaakt object? Of iets van militaire aard?

Laat het ons weten via info@managuay.info!
Elk antwoord wordt op deze plek vermeld. En zodra de heer Pak Phnau weer boven water komt, geven we het hem ogenblikkelijk door!

Met vriendelijke groet,

Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Managuay.info

Geplaatst op

‘Laatste Avondmaal bestond uit snacks’

Het Laatste Avondmaal

LA LIBERTINA – Het laatste hapje waar Jezus Christus zich te goed aan deed, was waarschijnlijk een kipknots.

Dat zegt professor Felisbelo Sá van de Katholieke Universiteit van La Libertina in Managuay. Sá combineerde aanwijzingen uit diverse bronnen en concludeerde dat de dis van Christus en zijn discipelen was bezaaid met calorierijke kleinigheden, zoals gefrituurde kipknotsen, een stoofpotje van kikkererwten, aubergines en couscous overgoten met een laag gesmolten schapenkaas en – volgens Sá de favoriet van de Messias – een licht aangebrande puree van geitenmilt. Of het lijden van Christus iets met een verhoogde bloeddruk te maken heeft, kan Sá niet zeggen.

Het onderzoek werd mede mogelijk gemaakt door voedingsmiddelengigant Chihuahua S.A., dat vandaag een nieuwe hapjeslijn start middels de campagne ‘Hemelse snacks – Wat vet genoeg was voor de Verlosser, is toch zeker vet genoeg voor jou?’

Geplaatst op

Bisdom Utrecht schakelt historicus Managuay in

Aartsbisschop Eijk van Utrecht

UTRECHT – In een poging de controverse rond aartsbisschop Eijk in te dammen, heeft het bisdom Utrecht de Managuayaanse historicus Mario Jiménez ingeschakeld. Zijn boodschap: het valt allemaal wel mee met Eijk.

Door Noud Nijssen

Meneer Jiménez, aartsbisschop Eijk heeft in 2009 de priesteropleiding van Utrecht gesloten vanwege geldgebrek, maar uit een e-mail zou blijken dat de opleiding over miljoenen beschikte.
Ach, in andere landen is het veel erger. Ik ken een priester die in de jaren 70 een goedlopende wijwaterfabriek verkocht om met vijf vriendinnen op seksweekend naar Las Vegas te kunnen gaan. Dus.

Andere landen? Bedoelt u soms uw eigen land, de bananendictatuur Managuay in Zuid-Amerika?
Dat zou kunnen. Ik weet niet meer waar dit voorbeeld zich afspeelde.

Een andere klacht is dat aartsbisschop Eijk een autoritaire bestuursstijl heeft. Zo stuurde hij zelfs bedrijfsrechercheurs op zijn bisschoppen af om hun computers te controleren.
Meneer, waar maakt u zich druk om? Er zijn pastoors die doodseskaders naar hun misdienaars zenden om te controleren of ze juwelen uit de kerk hebben gestolen. Vaak worden die jongetjes ook nog meegenomen en op internet aangeboden voor adoptie.

Pastoors uit Managuay?
Misschien. Ik laat het voor u uitzoeken.

Klopt het dat aartsbisschop Eijk een zieke adviseur heeft ontslagen? En geëist dat de man die daarop kritiek had, zou worden ontslagen?
Ha! U moest eens weten. In parochies overal ter wereld worden goede katholieken al om een griepje naakt de kerk uitgestuurd, en wie het waagt om daar iets van te zeggen, krijgt thuis een tank van de militaire junta bovenop zijn golfplaten dak, want de kerk en de dictatuur, dat zijn twee handen op een buik.

U refereert weer aan Managuay, hè?
Dat weet ik niet, dat zou ik moeten nakijken.

Bent u niet gewoon een Managuayaanse vriend van aartsbisschop Eijk, die alleen maar voor woordvoerder speelt omdat u daar heel veel geld voor krijgt, zodat u nare verhalen uit uw nare land kan ophangen om Eijk beter uit de verf te laten komen?
Mogelijk, mogelijk. Maar nu wil ik u eens wat vragen. Waar woont u? En beschikt de Nederlandse katholieke kerk ook over tanks?

Geplaatst op

Tv-vormgeving uit Managuay geëerd in boek

In Italië is de Managuayaanse stijl, zij het in gekuiste vorm, nog steeds dominant

HILVERSUM – In een boek over 60 jaar televisievormgeving in Nederland wordt ook de Managuayaanse stijl van tv-design genoemd: veel naakt.

Roy van Vilsteren schrijft in zijn boek Vorm van vermaak, dat vandaag verschijnt, hoe in de jaren 80 de ‘Managuayaanse stijl’ school maakte in Europa. Van Vilsteren: ‘Die stijl was nogal minimalistisch: een showtrap met op elke trede twee halfnaakte meisjes, meer hield het niet in.’ Italië ging overstag, maar in Nederland bleef het beperkt tot één experiment.

‘De NOS vond het wel interessant,’ vertelt Van Vilsteren. ‘Er is toen een ontwerper uit Managuay ingevlogen voor een proefuitzending van het Journaal. Die is bizar om te zien. Joop van Zijl leest in een Hawaïshirt voor over woningnood, terwijl achter hem Noraly Beijer, Henny Stoel en een piepjonge Pia Dijkstra wat door het decor kronkelen in strakke witte maillots en hoog opgesneden badpakjes.’
Na een evaluatie besloot de NOS om alles toch maar bij het oude te laten.

Geplaatst op

Klassieker: De boot in de rivier

Deze maand is het 25 jaar geleden dat de kerncentrale van Tsjernobyl explodeerde, maar voor Managuay blijft 1986 het jaar van De boot in de rivier, een pareltje van de Managuayaanse, homo-erotische cinema. De film van Benicio Malandreddu veroorzaakte een enorme opschudding in het katholieke land: Malandreddu werd beschoten, zijn dochtertje werd ontvoerd, auto’s werden in brand gestoken en in de weekeinden werden drankwinkels beroofd (maar dat laatste is normaal).

De reden van alle opwinding was de scène op de foto, waarin bootsman Pepe (foto, links) tijdens een tocht door de jungle een hand op de schouder legt van zijn geliefde Marco, terwijl beiden half ontkleed zijn. Het lijkt een onschuldige daad in een land waar mannen elkaar bij wijze van begroeting bij de testikels grijpen, maar, zoals een woeste criticus destijds schreef: ‘dat is iets héél anders.’

Foto María Luísa Corazón del Ángel

Geplaatst op

Managuay jaloers op status Fukushima

Kerncentrale Fukushima I

JERÓNIMOS – De ramp in kerncentrale Fukushima I is vandaag op hetzelfde niveau geplaatst als de nucleaire ramp van Tsjernobyl. ‘Maar de Japanners moeten nu niet denken dat ze alles zijn,’ vinden ze bij de reactor van Managuay.

Sergio Schauble, directeur van de kerncentrale van Jerónimos, die als ‘het vergiet’ bekendstaat: ‘Ik zie het gewoon gebeuren dat die Japanners weer naast hun schoenen gaan lopen, met hun onderhoudszuinige Toyota’s, hun lage sterftecijfer aan kanker en nu weer die ramp op niveau 7 van de INES-schaal. En dat zou ik jammer vinden.’ Volgens Schauble kan hij met één druk op de knop een echte catastrofe aanrichten. ‘Zo groot als twee Fukushima’s.’

Zijn collega van het petrochemische industriecomplex PetroMan spreekt deze bewering echter tegen. ‘Heeft hij dat echt gezegd?’ grinnikt Hernán Serrano. ‘Schauble heeft amper uranium. Nee, dan wij. Wij vervuilen al decennia het Blauwe Meer, dat nu Lago Petróleo heet. Maar hoor je ons daarover pochen?’

Geplaatst op

Festival juicht: vrouw niet aangerand

Het Teatro Colón in San Luís

SAN LUÍS – Het grootste cabaretfestival van Managuay, het Festival Cabaret de las Pampas, heeft zijn leven gebeterd: de enige vrouwelijke finaliste werd zaterdag beschoten noch betast.

Het festival staat bekend om de ongezouten mening van zijn publiek, bestaande uit gaucho’s. Toen tijdens de finale van afgelopen zaterdagavond bleek dat de formatie Papagayo del Norte (Papegaai van het Noorden) slechts veertien stemmen tekort kwam voor de publieksprijs, die derhalve aan folkgroep Ermitaño (Kluizenaar) werd uitgereikt, ging de ene helft van de zaal op de vuist met de andere. En dat wil wat zeggen: het Teatro Colón telt 1000 stoelen – althans: vóór de knokpartij (foto).

Lachende derde was de enige vrouwelijke deelnemer, Luísa Largocuello. Largocuello, zichtbaar verbaasd dat die avond nog geen man aan haar kuisheidsgordel had gesleuteld, raakte buiten zinnen van verrukking toen zij besefte dat zij haar hele programma, inclusief liedjes, kon uitspelen. De enige dissonanten waren drie flessen tequila en een kroonluchter, die rakelings langs haar slaap scheerden. Voor die prestatie ontving Largocuello de juryprijs.

Geplaatst op

Nederland verlaat consulaat? Perfect!

Ondernemer Kneet Borkelma: ‘…prachtig pand in de binnenstad…’

MATAQUINTOS – De inkrimping van de diplomatieke dienst is een zegen, vinden Nederlandse ondernemers die het consulaat in Managuay hebben overgenomen. ‘Nooit meer mensenrechtenrapportages.’

Al enkele jaren voor de inkrimping die minister Rosenthal nu voorstelt, heeft Nederland de diplomatieke vertegenwoordiging in Managuay verlaten. En dat bevalt goed, vinden de Nederlandse ondernemers in de Zuid-Amerikaanse dictatuur. Frederik de Zeeuw, ‘honorair consul’ en eigenaar van Cheap Women International: ‘Echte diplomaten worden constant gestoord door hun regering. Wéér een mensenrechtenrapportage. Nou, dat doen we hier niet hoor. Deze ondernemers gaan liever écht aan de slag!’

Mijnbouwer Kneet Borkelma, bestuurslid van het ‘consulaat’: ‘We zitten in een prachtig pand in de binnenstad. Het eerste wat wij deden, was dan ook de hele gevel behangen met reclame!’
De officiële naam van het Nederlandse consulaat is nu The Borkelma Mining Logistics Dutch Consulate.

Geplaatst op

De cultus van Sint-Wesley

Het beeld van Sint-Wesley in zijn geboorteplaats, Lázaro

Sint-Wesley was de bijnaam van Wesley de Mañana Altivo (1922–1973), een rondreizende troubadour van de pampa’s van Zuid-Managuay. Diverse malen voorgedragen voor heiligverklaring door de paus, maar nooit geaccepteerd. Sint-Wesley is de beschermer van zuiplappen, hoeren, peukenrapers en lottobriefjesvervalsers – kortom: van iedereen die doet wat de zanger bij leven deed. In Managuay wordt hij vereerd als een god. Zijn enige standbeeld gebruikt men echter voornamelijk als hangplek om te roken en bier te drinken (foto).

Geplaatst op

Immigranten verrukt over terugkeerbeleid

Een pastamachine

DEN HAAG – Het beleid om uitgeprocedeerde asielzoekers cadeaus aan te bieden in ruil voor vertrek, leidt tot groot enthousiasme bij immigranten.

Dat blijkt uit navraag onder Managuayaanse illegalen in Nederland. Zij zijn inmiddels koortsachtig bezig om familie, vrienden en vage kennissen naar Nederland te halen, zodat zij kans maken op een cadeau. Aanleiding is het artikel in de Volkskrant van vandaag, waarin wordt verteld over een Nepalees die een pastamachine kreeg om een restaurant te beginnen in zijn land van herkomst.

‘Ik ben al mijn vriendinnen in Managuay aan het bellen,’ zegt Cariña Suerte, die anoniem wil blijven. ‘Die willen ook wel een Italiaans restaurant.’ Prostituee Ana Felina: ‘Wat geweldig dat Nederland dit doet. Mijn klanten zeuren al jaren om een Zweedse zuigmachine.’ Maar of de Managuayanen ook echt zullen terugkeren, met het geschenk eenmaal in de zak? ‘Natuurlijk,’ zegt Manuel Pipadas, een steigerbouwer. ‘Ik ga meteen terug de illegaliteit in. Erewoord.’