De 3 irreëelste eisen uit de geschiedenis (van Managuay)

De Jemenitische president Ali Abdullah Saleh

SANAA – President Ali Abdullah Saleh van Jemen heeft vandaag een opmerkelijke, nieuwe voorwaarde gesteld voor zijn aftreden: voormalige bondgenoten die naar de oppositie zijn overgelopen, mogen straks niet meedoen aan de verkiezingen, vindt Saleh.

Ook de geschiedenis van Managuay is rijk aan verzwakte leiders die, tegen beter weten in, toch hun stempel op de gang van zaken wilden drukken:

1963: ‘Ik wil bij nader inzien toch geen Turks marmer in mijn mausoleum, maar Italiaans.’ Alleenheerser generaal Fabio Flabendas tegen zijn getrouwen, vanaf zijn sterfbed. Flabendas’ lichaam werd direct na zijn overlijden gedumpt in een massagraf.

1528: ‘Akkoord, ik geef jullie inspraak! Maar niet die meute achter jullie, want die ken ik niet zo goed.’ Gouverneur Matías Fernández de Velasco tegen de voorste twee van een horde zwaarbewapende edelen die hem op het dak van het 46 meter hoge gouvernementele paleis van Mataquintos in een hoek hadden gedreven.

1876: ‘Ik eis een voorsprong van vijf seconden!’
Tiran generaal Bernardo Benzeen tegen zijn politieke rivaal, generaal Marco Schwartz, bij aanvang van een hardloopwedstrijd die bedoeld was om de machtsconflicten tussen de twee voor eens en altijd bij te leggen. Benzeens beide benen waren zojuist, bij het verlaten van de kleedkamer, afgehakt door handlangers van Schwartz.

‘Europees Parlement kan cyberaanval verwachten’

Majoor Rafael Ramos

MATAQUINTOS – Het Europees Parlement heeft dinsdag besloten om de export van technologie – met name technieken om communicatie af te tappen – naar dictaturen te bemoeilijken. In Managuay is furieus gereageerd op die beslissing. Een gesprek met majoor Rafael Ramos, als defensie-expert verbonden aan de militaire junta van het Zuid-Amerikaanse land.

Door Jens Mikkelsen

Meneer Ramos, in hoeverre is Managuay getroffen door deze maatregel?
Het is een schande. Met de software waar het om gaat, pakken wij onze vijanden aan. Daar is ook de Europese Unie bij gebaat.

De kritiek is dat Managuay die technologie inzet om dissidenten en argeloze buitenlanders lastig te vallen.
Dat is onzin.

Maar de laatste keer dat uw veiligheidsdiensten Europese software gebruikten, was het om twee Belgische rugzaktoeristen in een natuurpark te traceren. Ze hebben drie weken in de gevangenis doorgebracht.
Met reden. Zij maakten foto’s van ons militair-strategische complex.

Zij maakten foto’s van een cactus.
De defensieve kwaliteiten van de Managuayaanse fauna staat hier in hoog aanzien. Onderschat dat niet.

Wat gaat u nu doen? Onderhandelen?
Voor praten is het te laat. Wij zullen de computersystemen van het Europees Parlement net zo lang stilleggen totdat onze eisen worden ingewilligd.

Hoe?
Dat weet ik niet, daar hebben wij de software nog niet voor.

1637: Francisco Filizzola

Francisco Filizzola

Francisco Filizzola (1562–1637) was een wetenschapper, filosoof, staatsman, jurist, auteur en een van de grondleggers van het empirisch onderzoek in Managuay. Een echte alleskunner dus. Ironisch genoeg overleed hij tijdens een experiment na iets wat hij absoluut niet kon: drinken. Na een avond kaartje blazen in 1637 besloot Filizzola, lazarus, om ‘de veerkracht van glaswerk‘ te testen: hij vulde een leeggedronken rumfles met 700 gram buskruit en gooide er het stompje van zijn sigaar bij. Zijn hoofd is nooit teruggevonden.

Tegenwoordig gedenkt Managuay de grote Filizzola dan ook niet om zijn filosofieën of juridische verhandelingen, maar als ‘de peetvader van de honderdduizendklapper’.

‘Vrouwenkiesrecht Saoedi-Arabië slecht idee’

Koning Abdullah van Saoedi-Arabië deed zondag een voorstel inzake vrouwenkiesrecht

MATAQUINTOS – Deskundigen in het staatsrecht noemen het gisteren gelanceerde plan om vrouwen in Saoedi-Arabië kiesrecht te geven ‘desastreus’.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat desbetreffende deskundigen afkomstig zijn uit Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika, en allemaal deel uitmaken van de denktank ‘Democracia? No, gracias’. Kolonel Carlos Ayala, lid van de denktank: ‘Vrouwen zijn emotioneel instabiele wezens die je tegen zichzelf in bescherming moet nemen. Ik wil niet te paniekerig klinken, maar als Saoedi-Arabië vrouwen kiesrecht geeft, ondergaat het land per direct de Apocalyps. Ik bedoel: ze kunnen niet eens autorijden.’

Ayala roemt ‘de Derde Weg’, het Managuayaanse model van democratie. In Managuay stelt een militaire commissie kieslijsten samen voor het parlement waaruit het staatshoofd, generaal Jamón, een selectie maakt. Het parlement heeft slechts een adviserende rol. Ayala: ‘Bij ons heerst tenminste échte gelijkheid: vrouwen mogen niet stemmen, maar mannen ook niet.’

Managuayaanse wetenschap wil niet terugblikken

MATAQUINTOS – In Managuay is luchtig gereageerd op het nieuws dat het uitsterven van de dinosauriërs toch niet het werk is van de planetoïde Baptistina.

Tot dusver werd aangenomen dat een inslag van Baptistina 66 miljoen jaar geleden het einde betekende voor vele diersoorten op aarde, maar volgens de NASA is de planetoïde daarvoor te jong. De Nationale Academie van Wetenschappen van Managuay kan het niet schelen. Directeur Amaro von Hoegen: ‘Ze zijn er niet meer, oké? Daar gaat het om. Dat terugblikken de hele tijd – pff.’

Managuay is de vindplaats van fossielen van twee unieke dinosauriërs. De Aranasaurus was een zoetwatervis die leefde van andermans fecaliën. De Eoraptor managuayensis was een parasiet die zich met scherpe klauwen vasthaakte in de huid van grotere soortgenoten en het door hen verzamelde voedsel in zijn eigen buidel stak.

Pensioenen Managuay: tevredenheid alom

Adriana Moreno en haar dochter Jennifer

Ondanks het gerommel rond de pensioenen in Managuay is Adriana Moreno, een alleenstaande, werkende moeder uit de sloppen van Mataquintos, content met het resultaat dat de vakbeweging van haar beroepsgroep heeft bereikt. ‘Doorwerken tot mijn 78ste en dan krijg ik een geit. Daar kan ik een maand van eten.’ En daarna? ‘Terug de prostitutie in.’

De gemiddelde levensverwachting van vrouwen in Managuay bedraagt 59 jaar.

Mad men-acteur kon Emmy laten omsmelten

Jon Hamm als Don Draper in Mad men

LOS ANGELES – Acteur Jon Hamm is gisteravond in Los Angeles benaderd door een man die zijn Emmy Award wilde omsmelten.

Hamm, die genomineerd was voor een Emmy in de categorie Beste Acteur in een dramaserie, werd kort voor de officiële uitreiking in Los Angeles benaderd. Hamm: ‘Opeens stapte iemand met een Zuid-Amerikaans uiterlijk op me af en stelde zich voor als Pedro. Hij zei: “Als je dat beeld wint, kan ik het voor je omsmelten tot een gouden tand. Of een enkelbandje, voor je chick. Jullie reclamemensen zijn toch zo hip en modern?”’ Hamm was genomineerd voor zijn rol als Don Draper in de dramaserie Mad men, die speelt in de New Yorkse reclamewereld van de jaren 60. Hij kreeg de prijs overigens niet.

Managuay-kenners vermoeden dat Hamm is benaderd door Rodrigo Malfalfa, een Managuayaanse oplichter die constant in geldnood zit. Het incident illustreert volgens hen dat voor veel inwoners van het Zuid-Amerikaanse land, dat in bepaalde opzichten stevig in de jaren 70 is blijven hangen, zelfs het New York van de jaren 60 nog hip en modern lijkt.

Miljardennota gelekt, dader gestraft

MATAQUINTOS – In Managuay is gisteren de overheidsbegroting voor het komende jaar uitgelekt.

Het document – ‘Miljardennota’ geheten omdat alle bedragen, vanwege de beroerde koers van de Managuayaanse peso, minimaal negen nullen tellen – is in het amper gedigitaliseerde, Zuid-Amerikaanse land niet gelekt via internet, maar omdat een ambtenaar zijn printer, met de papieren er nog in, in de bus had laten staan.

Het is nog onbekend welke ambtenaar de nota heeft gelekt, maar voor de zekerheid is de hele werkgroep Miljardennota van het ministerie van Financiën geëxecuteerd.

1861: Eppo Martinus Llull

Naar de Managuayaanse ondernemer Eppo Martinus Llull (1830–1899) – van Nederlandse afkomst, vandaar zijn naam – zijn meer straten genoemd dan deze, in de Catalaanse wijk van Mataquintos. Llull was de man die Managuay bijna eigenhandig industrialiseerde met zijn palm-, ethanol- en gordeldierverwerkende fabrieken op de zuidelijke pampa’s. Hij was ook de eerste Managuayaan met een heldere visie op arbeidsrechten: die vond hij bespottelijk. Van de 300.000 man die hij in 1861 in dienst had, op het hoogtepunt van zijn macht, was twee jaar later 60% overleden. Zijn commentaar: ‘Al werken hier vijf miljoen man, er is maar één Llull. En dat ben ik.’
Door zijn forse postuur werd Llull ook wel ‘De Dikke’ genoemd.

‘Bouterse was slechts kleine drugsbaas’

MATAQUINTOS – De onthulling dat de Surinaamse president Desi Bouterse vijf jaar geleden innige banden had met een grote transporteur van drugs in Zuid-Amerika, moet worden gerelativeerd.

Dat zegt Adalberto Silencioso, een Managuayaanse cocaïnebaron en directeur van het raffineerbedrijf Coca Loca. Silencioso noemt zichzelf een écht grote drugsbaas, ‘de Pablo Escobar van Managuay’. Over de organisatie van het Zuid-Amerikaanse drugsverkeer halverwege de jaren 2000: ‘Ik had in die tijd regelmatig bijeenkomsten met de Pablo Escobar van Venezuela, de Pablo Escobar van Brazilië, de Pablo Escobar van Peru en de Pablo Escobar van Ecuador. Bouterse mocht ook af en toe aanschuiven, maar omdat hij zo’n klein drugsbaasje was, noemden we hem Pablito.’

Op de vraag of Silencioso het betreurt dat Bouterse nu uit het drugscircuit is, verschijnt er een spottende glimlach op zijn gezicht. ‘Hoezo uit het circuit? Hij is nu toch president?’