Naam generaal vaker genoemd dan Jezus

Generaal Zarzuela kijkt toe hoe zijn collega’s zich bewapenen voor de hazenjacht

LOS CUERPOS – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, heeft tijdens de paasmis in het presidentiële buitenverblijf Los Cuerpos zijn naam vaker horen vallen dan die van Jezus Christus.

De pastoor van de plaatselijke kerk noemde in het paasverhaal de naam van Jamón 27 keer. De Zoon van God, toch degene die in het verhaal wordt gekruisigd en wederopstaat, kwam er met 12 vermeldingen bekaaid vanaf. Bij het verlaten van de kerk zou Jamón hebben opgemerkt dat de loyaliteit van de Managuayaanse clerus, sinds de verplichte eed van trouw aan het staatshoofd, ‘er flink op vooruit’ was gegaan.

De gebeurtenis heeft Jamón ertoe doen besluiten om de paasviering met zijn ministersploeg met een dag te verlengen. De ambtsdragers, verplicht aanwezig, hoopten zich vandaag weer bij hun gezinnen te mogen voegen. Voor vanmiddag echter heeft Jamón opdracht gegeven tot een paashazenjacht. De prooi is generaal José Matatetas Zarzuela, de minister van Familiezaken en Heropvoeding, die gisteren de paashaasimitatiewedstrijd verloor en sindsdien in een hazenpak gekleed gaat. Wachtmeester 1ste klasse Virginia Ugarte Ramírez is wegens buikloop geëxcuseerd.

Staatshoofd vindt weer de meeste paaseieren

De paasvondst van de minister van Buitenlandse Zaken, keurig gerangschikt

LOS CUERPOS – Het staatshoofd van Managuay, generaal Jamón, heeft ook dit jaar weer de meeste paaseitjes verzameld.

Dat maakte Jamóns persoonlijk assistent vanochtend bekend in het presidentiële buitenverblijf in Los Cuerpos, waar de politieke top van Managuay het paasweekend doorbrengt. Jamón eindigde bij het eieren zoeken als de onbetwiste nummer één, maar werd op de hielen gezeten door de minister van Buitenlandse Zaken en de voorzitter van het Managuayaanse parlement. Zij raapten respectievelijk zes en zeven eieren. Jamón daarentegen vond er 21.855.

‘Het is onbegrijpelijk dat mijn voltallige kabinet twee containers met hardgekookte eieren, geplaatst midden op de weide aan de zuidkant van het huis, over het hoofd heeft gezien,’ liet Jamón weten via zijn assistent. ‘Mijn persoonlijke lijfwacht, die eromheen stond, zegt dat niemand zelfs maar in de buurt is gekomen. Schande.’

De verliezer van de Paasviering, wachtmeester 1ste klasse Virginia Ugarte Ramírez (0 eieren), moet bij wijze van straf de helft van Jamóns eieren hebben opgegeten voordat om vijf uur de paashaasimitatiewedstrijd losbarst.

Ook zo bekaf door Bouterse? Drink amNESTEA!

amNESTEA – ook geschikt voor cocktails!

Ben jij ook zo futloos geworden van de politiek in Suriname?

Drink dan amNESTEA!

amNESTEA is een heerlijk verfrissende drank met de lekkerste thee-extracten waar je helemaal van opkikkert.
amNESTEA drink je samen met je vrienden, of ze nu voor of tegen de nieuwe wet van Desi Bouterse zijn.
Vergeet de vieze, chemische smaak van de ijsthee die je vroeger dronk. Want in het leven moet je vooruitkijken, niet achterom. amNESTEA is er in de smaken mango, kouseband en roti kip.

Illegaal lekker!

amNESTEA is een gedeponeerd merk van Chihuahua S.A., Managuay.

Beroemde Managuayanen: Cor Favor

Cor Favor op de veranda van Bar CORazón

Cor van de Besselaar werd op 1 april 1959 geboren in Amsterdam. Als zoon van een keurslager uit de Jordaan begon hij al op achtjarige leeftijd met het zingen van smartlappen in buurtkroeg Ouwe Sien, elke keer wanneer hij er een varkenslever of een kilo hoofdkaas kwam bezorgen.

Tijdens een vakantie in Managuay ontmoette Cor de 21 jaar jongere Bonita. Het was liefde op het eerste gezicht. Cor verkaste naar Zuid-Amerika, waar hij onder de artiestennaam Cor Favor uitgroeide tot een ster. Niet alleen scoorde hij nationale hits als ‘Mama tiene que llorar otra vez’ (‘Mama moet weer huilen’, 2001) en ‘La zorrita del rincón’ (‘Het kleine hoertje op de hoek’, 2002), ook maakte hij zich met zijn Gerard Cox-persiflage uiterst populair bij de in Managuay verblijvende ondernemers en vakantiegangers uit zijn vaderland.

Tegenwoordig heeft de volkszanger zijn eigen kroeg: bar CORazón, aan de oever van het Lago de Agua in de jungle van Noord-Managuay. Hij is inmiddels gescheiden van zijn eerste liefde en woont nu samen met de achttienjarige Felicia, met wie hij vier kinderen heeft. Daarnaast heeft hij nog negen kinderen uit twee eerdere huwelijken, uit drie lat-relaties en uit één keer ‘poereloeren na een pilsje’.

Foto Guillermo del Barrio

Amnestiewet: Desi Bouterse stijgt in achting

Archieffoto van Desi Bouterse, nu nog hoofdverdachte van de moorden
op oppositieleiders in december 1982 in Fort Zeelandia

PARAMARIBO – De omstreden amnestiewet van Desi Bouterse kan in Zuid-Amerika op instemming rekenen. In ieder geval in buurland en dictatuur Managuay.

Aurelio Beluga Lacroix, honorair consul van Managuay in Suriname, hoopt dat de wet vandaag wordt aangenomen door het parlement in Paramaribo. ‘Deze stap maakt eindelijk verzoening mogelijk tussen de voor- en tegenstanders van Bouterse,’ stelt hij. ‘En anders wel tussen de voorstanders onderling.’ Beluga Lacroix prijst de voortvarendheid van Bouterse. ‘Zijn tegenstanders klagen dat de regering zo traag werkt. Nu doet Bouterse eens iets snel, is het wéér niet goed.’

De consul hoopt dat de nieuwe wet, die moet voorkomen dat Bouterse vervolgd wordt voor de Decembermoorden van 1982, juridisch goed in elkaar zal steken. ‘Je ziet dat ze in sommige landen, Argentinië bijvoorbeeld, achteraf toch weer gaan morrelen aan hun amnestiewet. Zo heb je als dader nooit rust natuurlijk.’

Bij het aantreden van Bouterse als president van Suriname, in 2010, reageerde de Managuayaanse junta aanvankelijk schamper. Bouterse zou als drugsdealer maar onbetekenend zijn, en dat hij bij de Decembermoorden van 1982 slechts vijftien politieke tegenstanders uit de weg had geruimd, dwong ook al geen respect af. De amnestiewet lijkt echter een kentering teweeg te brengen. Honorair consul Beluga Lacroix: ‘Jarenlang leek het erop dat in Suriname een echte democratie vorm kreeg. Maar gelukkig koos het volk Bouterse tot president.’

Speel de woordzoeker en win een dvd van Juanes!

Deze woordzoeker bevat termen die onlosmakelijk verbonden zijn met het politieke bedrijf in Managuay. Weet jij alle termen uit het onderstaande rijtje te vinden?

Eén begrip staat wel in de woordzoeker, maar niet in het rijtje. Welke? Stuur je oplossing deze week nog naar info@managuay.info en maak kans op een ongesigneerde dvd van Juanes: El diario de Juanes!

GENERAAL JAMÓN
MILITAIRE DEMOCRATIE
DODE JOURNALIST
STEMBUSFRAUDE
RUM
SMEERGELD
MES IN DE RUG
PERSONA NON GRATA
INTIMIDATIE
MOOI WEER
HANDJEKLAP

Latin American Film Festival: 4 redenen waarom de films van Papachango er niet te zien zijn

Het Latin American Film Festival vindt van 18–27 april plaats in Utrech

Terwijl Utrecht zich opmaakt voor het Latin American Film Festival (18–27 april), probeert de Managuayaanse filmbond wanhopig om het oeuvre van regisseur Andrés Papachango in de Domstad op het doek te krijgen. Vier redenen waarom dat nooit zal lukken – in de vorm van Papachango’s oeuvre zelf.

1.
Alles over mijn vader

(Todo sobre mi padre, 2001)

Een travestiet, zoon van twee travestieten, gaat op zoek naar zijn vader, die nooit een echte travestiet blijkt te zijn geweest. Wel is hij een manhoer die travestieten als klant heeft. Goedkope kopie van Pedro Almodóvars Todo sobre mi madre, maar dan met travestie als een slap excuus om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

2.
Diepe vouwen

(Arrugas profundas, 2010)

Volgens Papachango het bewijs van ‘cinematografische schoonheid op het snijvlak van origami en nudisme’, volgens anderen een slap excuus om, zoals we de regisseur gewend zijn, zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

3.
Twee sopropo’s en een perzik

(Dos sopropos y un melocotón, 2003)

Roadmovie. Twee jongens en hun buurvrouw razen uit pure verveling over de Managuayaanse pampa’s. Uiteraard worden ze verliefd: de sopropo’s – een soort bittere komkommer – uit de titel verwijst naar de permanente staat van opwinding van de twee vrienden, de perzik laat zich raden. Een slap excuus, kortom, om weer eens zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

4.
Seks met zijn zus, deze gast is echt ziek

(Amor, 2008)

Aaneenschakeling van bezoeken van Papachango aan ruim veertig prostituees (onder wie familie), aan wie hij tijdens het bedrijven van de liefde vragen stelt als: ‘Van wat voor muziek hou jij?’ en ‘Evita Perón, vrouw of musicalster?’ Documentair gedachtenexperiment dat hoopvol begint, maar uiteindelijk het zoveelste slappe excuus blijkt om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

“Aan onze vrouwelijke medewerkers.”

“De afgelopen week heeft u kunnen merken dat de damestoiletten wegens verbouwing waren gesloten. Helaas is dat nog steeds het geval. De installatie van videocamera’s blijkt een behoorlijk tijdrovende klus.

Daarom verwijzen we u ook deze week door naar de herentoiletten.”

“Daar is alle apparatuur al aangebracht. Dankuwel en excuses voor het ongemak.

De Directie.”

Foto’s Ronaldo Santana

De opschriften zijn in het Portugees omdat de bewuste toiletten zich bevinden in Maracatá, een grensplaats met veel Braziliaanse gastarbeiders.

Werkgevers: ‘Werklozen gratis aan het werk’

De Managuayaanse economie

MATAQUINTOS – De voorzitter van de Managuayaanse werkgeversvereniging roept werklozen op om voor niets aan het werk te gaan. Hij noemt het ‘een voor twaalf voor de economie.’

De voorzitter, kolonel b.d. Bernardo Kensington, deed zijn uitspraken zondag op de politieke zender Corrupción 24. ‘De politiek moet bezuinigen, maar niet op de verkeerde manier door bijvoorbeeld bedrijven te belasten,’ stelde hij. Kensington wil dat werklozen gedwongen worden om gratis te werken. ‘Zo krijgen de arbeiders zelfrespect, en wij meer winst. Win-win,’ motiveerde hij zijn voorstel. ‘We moeten allemaal de broekriem aanhalen.’ Als tegenprestatie zal Kensington werkgevers aansporen om nog maar eens per maand te gaan golfen op overheidskosten. ‘En geloof me: dat hakt erin.’

Kensington vreest voor de kredietstatus van de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek als er niet ‘draconisch’ wordt hervormd. ‘We hebben een stabiele dictatuur, maar toch kan er onrust ontstaan op de financiële markten.’ Managuay kreeg in oktober vorig jaar van beoordelaar Moody’s de status ‘zeer meelijwekkend’. Dat was een onverwachte promotie: voorheen moest Managuay het doen met ‘uitermate deplorabel’.

Andere voorstellen van Kensington zijn een bevriezing van de salarissen, versoepeling van het ontslagrecht en meer betrokkenheid van militaire martelexperts bij arbeiders die te laat op het werk verschijnen, of daaraan denken.

Foto Lota del Horno

Alfonso Mango (2)

Alfonso Mango tijdens een klus in Rio, 1984

De Managuayaanse superspion Alfonso Mango, bijgenaamd ‘het camouflagemirakel’, weet moeiteloos van gedaante te wisselen tussen mens, dier en gesteente. Bovenstaande foto is genomen in 1984 tijdens een klus in Rio de Janeiro, waarbij Mango het presteerde om zó overtuigend in een hagedis te transformeren dat hij 72 uur lang – behalve observen natuurlijk – niets anders deed dan krekels eten en razendsnel zijn tong in en uit zijn mond te laten schieten. Dit laatste doet hij nog steeds, tot irritatie van de caissières van zijn lokale supermarkt.

Foto Maria Luísa Corazón del Ángel