HOOFDREDACTIONEEL: Tot na de oversteek!

Gezicht vanaf de boot bij vertrek uit de Rotterdamse haven

Bovenop de containers kunnen we nog net gebruik maken van de Rotterdamse havenwifi – gelukkig. De journalistieke expeditie naar Zuid-Amerika is begonnen! Nu de Managuayaanse burgeroorlog op zijn hoogtepunt is en een politieke omwenteling nabij, vinden we dat we als persbureau geen knip voor de neus waard zouden zijn als we niet daar, ter plekke, en met ons hele correspondententeam verslag zouden doen van de gebeurtenissen.

Onze reis maken we, naar goed Managuayaans gebruik, als verstekelingen op een vrachtschip. Dat is zo erg nog niet: in onze container wacht een kop thee, een amandelsprits en een comfortabel uitklapstoeltje (en zo’n zeventig Chinezen, die wat minder goed voorbereid op reis zijn gegaan). Als alles meezit, is Persbureau Managuay begin november weer operationeel – en wel vanuit Managuay! Natuurlijk, het is daar oorlog, maar onze contacten zullen ons beschermen. (Als we met Sinterklaas niets hebben laten horen, moet u onze moeders bellen – haha, nee, zo’n vaart zal het niet lopen!)

Tot snel, en ¡hasta luego!

Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Persbureau Managuay

BREKEND: Rebellen zetten presidentiële paleis Managuay in vuur en vlam

Het Gecamoufleerde Huis in Mataquintos,
afgelopen nacht (Managuayaanse tijd)

MATAQUINTOS – Maoïstische rebellen hebben zondagavond het Gecamoufleerde Huis gebombardeerd, de ambtswoning van generaal Jamón in het centrum van Mataquintos. De brandweer durft niet uit te rukken, aangezien het staatshoofd daar niet expliciet om heeft gevraagd.

Met de geslaagde aanval op hét symbool van het regime is de militaire junta van generaal Jamón in het hart geraakt. Desondanks houdt de commandant van de brandweer zich vooralsnog koest. ‘De laatste keer dat we uit eigen initiatief hebben geblust, bleek het om een brandoefening te gaan,’ legt deze Lucio Millán uit. ‘Dat hebben we geweten: de helft van ons korps werd voor straf in de hens gezet.’ De commandant zegt te wachten op een order van de regering.

Of die komt, is nog maar de vraag. Sinds het uitbreken van de maoïstische rebellie begin september heeft deze rampzalig uitgepakt voor het militaire bewind. De maoïsten veroverden in rap tempo grote delen van het land, vaak slechts door lokale overheden zich bij hen te laten aansluiten. De junta heeft alleen serieuze tegenstand geboden in haar machtsbasis Mataquintos, maar wist amper een vuist te maken. Generaal Jamón heeft geen moment een beroep gedaan op zijn onderdanen, behalve – zo is ons ter ore gekomen – tot bouwers van ondergrondse tunnels, verhuisondernemingen en touroperators gespecialiseerd in reizen naar bevriende staten als Syrië en Rwanda.

Foto Rogelio de la Sierra

REPORTAGE: Leger Managuay verliest slag wegens verouderd wapentuig

Uitzicht op de daken van de bevochten wijk in Mataquintos-Noord

MATAQUINTOS – Het Managuayaanse leger lijkt thuisbasis Mataquintos niet te kunnen verdedigen tegen de oprukkende maoïstische rebellen. Deze laatsten beschikken over veel modernere wapens: sommige bommenwerpers stammen zelfs uit de jaren tachtig.

Door Jens Mikkelsen

Dat is duidelijk te zien wanneer ik in de nacht van donderdag op vrijdag (Nederlandse tijd) plaatsneem op het dak van een schoolgebouw in het noorden van de stad. Op slechts een kilometer van het historische centrum vechten de maoïsten en de militairen straat voor straat hun strijd uit, waarbij de eersten aan de winnende hand zijn. Dit komt primair door het haperende wapentuig van de militairen, die om de haverklap per ongeluk een collega omleggen, of zelfs zichzelf. Het gevecht is vanwege de vele onbedoelde slachtoffers al omgedoopt tot ‘De Slachting bij de Kebabzaak’ – maar dit kan ook een promotiestunt zijn van kebabkoning Mario Hernandez in de Calle de los ángeles, die zojuist drie verse lammeren aan het spit heeft geregen.

Vanaf mijn plek is goed te zien hoezeer de Managuayaanse burgeroorlog, nu een maand onderweg, de internationale aandacht heeft getrokken. Verslaggevers uit buurlanden als Ecuador en Brits Guyana en van bevriende naties als Noord-Korea en Turkmenistan staan, zoals ik, met hun laptop verdekt opgesteld op de daken in de stad. De kogels fluiten je om de oren, maar wie blijft liggen, ziet niks. Dan maar het risico lopen te worden gera


Noot van de hoofdredactie:
Om technische redenen is bovenstaande reportage onvolledig. Ons correspondententeam werkt eraan om haar zo snel mogelijk compleet te maken.

BREKEND: Rebellen Managuay bereiken hoofdstad

Maoïstische rebellen poseren aan de rand van Mataquintos voor een kanon: Álvaro ‘Pretty’ Desdemona (l) en Chico ‘Pipi’ Larque

MATAQUINTOS – De maoïstische rebellen van Managuay hebben dinsdag urenlang een buitenwijk van de hoofdstad Mataquintos beschoten. De regering-Jamón doet de aanvallen af als ‘een opstootje’.

Het offensief heeft tot grote paniek geleid. Bewoners van de wijk verplaatsen zich op dit moment met honderden tegelijk naar het stadscentrum, op zoek naar een veilig heenkomen. De minister van Buitenlandse Zaken, generaal Arnoldo Pelotón, heeft hen echter opgeroepen terug naar huis te gaan. ‘Een opstootje als dit komt voor in de beste wijken,’ zei hij in een radiotoespraak vanochtend (Nederlandse tijd). ‘Vroeger maakten kwajongens katapulten, nu knutselen ze andere dingen in elkaar. Kom op mensen, de tijden zijn veranderd.’ Wie toch naar de binnenstad komt, kan rekenen op een traangaskanon. Pelotón: ‘Dit om het toerisme te beschermen.’

De opmars van rebellenbeweging De Oplichtende Pad bewijst met de charge van dinsdagavond wederom veel sneller te verlopen dan verwacht. In precies een maand tijd hebben de rebellen nu ongeveer een derde van het Managuayaanse territorium in handen, terwijl ook de westelijke provincie Andes op omvallen staat. Het staatshoofd, generaal Jamón, heeft nog steeds niet in het openbaar gereageerd. Wel parkeren voor het presidentiële paleis steeds vaker vrachtwagens van het bedrijf Chihuahua Tierra, gespecialiseerd in tunnelbouw.

Nieuwste vestiging McDonald’s verkoopt ‘McAlvleesklier’

De illegale McDonald’s-vestiging in Papi Chulo

PAPI CHULO – De 33.662de vestiging van McDonald’s verkoopt burgers van alvleesklier met verse sla, smeltkaas, uitjes en augurk op een tweedelig sesambroodje. Het filiaal moet dan ook sluiten.

Concho Grandés, bedrijfsleider van de vestiging in het Managuayaanse stadje Papi Chulo, spreekt van een uit de hand gelopen grap. ‘Ik was op vakantie in Brazilië en daar vond ik deze gevellamp van McDonald’s,’ zegt Grandés. ‘Toen ik ermee thuiskwam, grapten vrienden: nu kan je net zo goed een hamburgerrestaurant beginnen met lokale specialiteiten. Zo gezegd, zo gedaan.’ Het Amerikaaanse hoofdkantoor van McDonald’s verklaart echter geen licentie te hebben verstrekt en eist dat Grandés zo snel mogelijk zijn deuren sluit. De Amerikanen vrezen imagoschade door de burgers van orgaanvlees, Franse frietjes van yuca en McFlurry’s in de smaken ‘zwarte bonen met rijst’ en ‘apenkloten’.

In een officieel schrijven aan het McDonald’s-hoofdkantoor zegt Grandés dat de Amerikanen ‘de klere kunnen krijgen’.

Ongekende luxe in nieuwe Fyra

De Bueno Luxo: nu zelfs met dak

MATAQUINTOS – De succesvolle hogesnelheidslijn Fyra komt met een nieuw model: de Bueno Luxo.

De Bueno Luxo is een oude versie van de Fyra die eerder juist was afgeschaft. Dankzij protesten van reizigers, vooral politici uit Mataquintos, wordt ze nu weer ingevoerd. De Bueno Luxo beschikt over vormen van ongekende luxe, zoals een dak, zitplaatsen en een emmer om je behoefte in te doen. De belangrijkste eis van de politici is nu ingewilligd: een rechtstreekse verbinding met Santa Cruz in Bolivia, vanwaar zij hun relaties uit het prostitutiecircuit overdekt naar huis kunnen rijden.

De Fyra is een Zuid-Amerikaanse paard-en-wagen-lijndienst tussen San Luís en Mataquintos (Managuay) en Santa Cruz (Bolivia). Mede door het ontbreken van hoogwaardige technologie, en dankzij de onvermoeibare koetsier José, is het een van de betrouwbaarste en populairste vormen van openbaar vervoer in de regio.

EXCLUSIEF: Commandant rebellen geeft interview

Kameraad Joaquín Dante

EXCLUSIEF INTERVIEW MET JOAQUÍN DANTE, BEVELHEBBER BIJ DE TROEPEN VAN MAOÏSTISCHE REBELLENBEWEGING “DE OPLICHTENDE PAD”.

Door Jens Mikkelsen

Kameraad Dante, in drie weken tijd heeft De Oplichtende Pad niet alleen grote delen van Managuay veroverd, maar ook grote aantallen burgers voor zich gewonnen. Waar komt dat enthousiasme vandaan, denkt u?
Dat is simpel. De mensen zijn het zat, zeven jaar rechtse dictatuur van die militaire fascisten in Mataquintos.

Hoe gaat De Oplichtende Pad regeren, mocht u aan de macht komen?
Volgens de tradities van dit land.

En dat is?
Ook een dictatuur, maar dan links.

Wat heeft u de mensen te bieden?
Een leven volgens de maoïstische beginselen: met vrijheid, solidariteit en gelijkheid.

Wat betekent dat concreet voor de burgers?
Onze boodschap is helder: als zij solidair zijn met ons, dan geven we hun de vrijheid om te leven zoals wij het hun toestaan en dan beloven wij hen net zo te behandelen gelijk alle andere Managuayanen.

Een verleidelijke boodschap. Denkt u dat u Mataquintos snel zult veroveren?
Binnen twee weken. Maar ja, het is de race.

Een race naar Mataquintos?
Nee, we zitten hier allemaal aan de race. Dat maakt het moeilijk om binnen twee weken Mataquintos te halen.

De race?
De race, ja. Racekak. Race. Ken je dat, kameraad? Dunne. Sproeipoep. Knalkak. La mierda explosiva.

Diarree?
Diarree, ja. Maar als je het niet erg vindt: ik moet nu dringend naar de plee.

Bekende Managuayanen: Pablito Chocolatito

Op deze muurschildering in een buitenwijk van Mataquintos staat een van de geliefdste dissidenten van Managuay afgebeeld: Pablo del Bosque. Pablo werd in 1961 geboren in de hoofdstedelijke ijssalon van zijn ouders, in een lege bak chocoladeroomijs. Dat leverde hem de bijnaam ‘Chocolatito’ op, en een levenslange voorkeur voor die ijssmaak.

Als Pablito Chocolatito begon hij op zijn vijftiende een ijssalon in Mataquintos: Chocolate. Chocolate was vanaf dag één een doorslaand succes. Vanwege de heldere formule – 1000 soorten ijs, maar alleen chocolade – maar ook vanwege Pablito’s ludieke acties voor burgerlijke vrijheden. In 1980 organiseerde hij zijn eerste mars langs het presidentiële paleis, waarbij duizenden mensen, aan een chocolade-ijsje likkend, uitdagend langs de ambtswoning van de toenmalige dictator Sans liepen. Die was razend, maar de grote populariteit van de ijsmakersjongen weerhield hem van represailles. Pablito werd een volksheld en een luis in de pels van alle dictatoriale regimes die elkaar in het Managuay zouden opvolgen.

Zijn vereenzelviging met chocolade-ijs nam echter steeds maniakalere vormen aan. Smeerde hij aanvankelijk slechts af en toe zijn gezicht in met het koude goedje, later werd Pablito regelmatig slapend aangetroffen in een zwembad in zijn kelder, tot de rand gevuld met zelfgemaakt ijs. Het dieptepunt volgde in 2008, toen hij spiernaakt door de straten van Mataquintos rende met in elke hand een hoorn, al roepend: ‘Ik ben van chocola! Ik ben van chocola!’ Hoewel een menigte van honderden fans die middag de politie bij hem wist weg te houden, die haar kans schoon zag om de lastpost eindelijk te arresteren, had Pablito eindelijk het regime de smoes gegeven waar het zo lang op had gewacht.
Een half jaar later werd hij opgegeten door hongerige Managuayaanse commando’s.

Foto Conrado Blanco

Rapport: in Syrië is iets aan de hand

Syrië

MATAQUINTOS – Na vijf maanden onderzoek door een commissie van wijzen weet de Nationale Academie van Wetenschappen van Managuay het zeker: in Syrië ‘is iets aan de hand’.

Een groep van elf wetenschappers presenteerde dinsdag in Mataquintos een lijvig rapport over het land in het Midden-Oosten. In Syrië – waar al sinds maart 2011 een burgeroorlog woedt die inmiddels aan 110.000 personen het leven heeft gekost, twee miljoen Syriërs naar het buitenland heeft doen vluchten en waardoor naar schatting een op de drie inwoners geen huis meer heeft – ‘rommelt het’, zo luidt de conclusie. Het rapport roept de regering van president Bashar al-Assad dan ook op om het Syrische minimumloon te verhogen ‘voordat de vlam echt in de pan slaat.’

Het rapport laat de spagaat zien waarin de Nationale Academie zich bevindt. Aan de ene kant moet het haar broodheer, generaal Jamón, te vriend houden. Jamón, staatshoofd van Managuay en een kegelvriend van Assad, heeft de Syrische president vanaf het begin van de onlusten verdedigd. Aan de andere kant wil de Academie de wereld tonen dat het in staat is om met objectieve analyses en heldere inzichten te komen. De kans op dit laatste lijkt verkeken met dit rapport, dat de Syrische Burgeroorlog niet eens noemt, maar wel rept van ‘de gezonde democratie die Syrië is’ en ‘het gezeik dat dat kan veroorzaken.’

Critici vragen zich af wat deze ontkenning betekent voor de burgeroorlog in Managuay zelf, nu de maoïstische rebellen vanuit het noorden steeds verder oprukken naar de hoofdstad. Critici van deze critici vinden dat maar stom.