Zetelverdeling nog onbekend wegens ‘geen zin’

Interieur van het Managuayaanse parlement

MATAQUINTOS – Twee dagen na de parlementsbenoemingen in Managuay heeft het staatshoofd, generaal Jamón, nog steeds ‘geen zin’ de zetelverdeling bekend te maken.

Dat hebben naaste medewerkers van de generaal laten weten. Wel is zeker dat Jamón woensdag tot een nieuwe zetelverdeling heeft besloten. ‘Ik hoorde hoe hij ’s avonds hardop nadacht over de verhoudingen tussen de politieke partijen in het parlement,’ zegt een van de informanten, die anoniem wil blijven. ‘Maar daarna ging hij zo spetteren met de badeendjes dat ik niets meer kon verstaan.’

Een ander denkt te weten wat de reden is van Jamóns dwarse houding. ‘Het valt niet mee om een land als Managuay te leiden. Elke dag een nieuwe terreurgolf beginnen, elke dag een nieuw idee voor je persoonlijkheidscultus… De druk op hem is groot.’ Dan, na een zucht: ‘Noem het Weltschmerz.’

Bekende Managuayanen: Pablito Chocolatito

Op deze muurschildering in een buitenwijk van Mataquintos staat een van de geliefdste dissidenten van Managuay afgebeeld: Pablo del Bosque. Pablo werd in 1961 geboren in de hoofdstedelijke ijssalon van zijn ouders, in een lege bak chocoladeroomijs. Dat leverde hem de bijnaam ‘Chocolatito’ op, en een levenslange voorkeur voor die ijssmaak.

Als Pablito Chocolatito begon hij op zijn vijftiende een ijssalon in Mataquintos: Chocolate. Chocolate was vanaf dag één een doorslaand succes. Vanwege de heldere formule – 1000 soorten ijs, maar alleen chocolade – maar ook vanwege Pablito’s ludieke acties voor burgerlijke vrijheden. In 1980 organiseerde hij zijn eerste mars langs het presidentiële paleis, waarbij duizenden mensen, aan een chocolade-ijsje likkend, uitdagend langs de ambtswoning van de toenmalige dictator Sans liepen. Die was razend, maar de grote populariteit van de ijsmakersjongen weerhield hem van represailles. Pablito werd een volksheld en een luis in de pels van alle dictatoriale regimes die elkaar in het Managuay zouden opvolgen.

Zijn vereenzelviging met chocolade-ijs nam echter steeds maniakalere vormen aan. Smeerde hij aanvankelijk slechts af en toe zijn gezicht in met het koude goedje, later werd Pablito regelmatig slapend aangetroffen in een zwembad in zijn kelder, tot de rand gevuld met zelfgemaakt ijs. Het dieptepunt volgde in 2008, toen hij spiernaakt door de straten van Mataquintos rende met in elke hand een hoorn, al roepend: ‘Ik ben van chocola! Ik ben van chocola!’ Hoewel een menigte van honderden fans die middag de politie bij hem wist weg te houden, die haar kans schoon zag om de lastpost eindelijk te arresteren, had Pablito eindelijk het regime de smoes gegeven waar het zo lang op had gewacht.
Een half jaar later werd hij opgegeten door hongerige Managuayaanse commando’s.

Foto Conrado Blanco

Managuay weigert Hero Brinkman politiek asiel

Hero Brinkman: asiel geweigerd

DEN HAAG – Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika, heeft Hero Brinkman politiek asiel geweigerd. De ex-PVV’er zou ’te democratisch’ zijn.

Dat maakte de Managuayaanse ambassadeur Roberto ‘Rocky’ Núñez vanochtend bekend. Kort nadat Brinkman dinsdag zijn vertrek uit de PVV had aangekondigd, meldde hij zich bij de ambassade – vergeefs. ‘Wij vinden het ook jammer,’ zegt Núñez. ‘Eerst liep de heer Brinkman keurig aan de leiband, en nu noemt hij het opeens “pervers” dat één man de dienst uitmaakt. U kunt zich de teleurstelling in onze dictatuur wel voorstellen.’

Núñez bekent dat hij zijn superieuren menig lovend bericht over de ex-PVV’er heeft toegezonden. ‘Linkse lezingen saboteren, dronken wegscheuren bij een politiecontrole, een barkeeper aftuigen: dat getuigt natuurlijk van stijl. Dat de heer Brinkman moeite heeft met het wegzetten van zijn glas: oké. Maar met het wegzetten van ménsen?’ Núñez citeert een interview van Brinkman in de Volkskrant. ‘Hoe liefdevol hij terugblikte op het in elkaar beuken van krakers: “Er is niets leukers dan dat.” Dan zeg ik, als oud-doodseskaderman: waarom, Hero, waarom?’

Núñez acht het niet waarschijnlijk dat Managuay Brinkman in de nabije toekomst als staatsburger zal opnemen. ‘Er is teveel gebeurd. Huilie-huilie doen met zinnen als ‘Mijn pogingen om te democratiseren zijn gedwarsboomd’… U zult begrijpen dat zoiets bij ons de rillingen over de rug doet lopen. Nee, wat een mooie carrière als meeloper had kunnen zijn, is één keer om zeep geholpen.’

Militaire junta gaat op Twitter

MATAQUINTOS – Het militaire regime van Managuay gaat zijn boodschap verkondigen op Twitter. Eerste tegenslag: de gewenste gebruikersnaam is te lang.

De staf van generaal Jamón had als Twitternaam diens officiële titel uitgekozen, te weten @ElGeneralísimoJamónElGrandeIndicador
ElProtectordelaNaciónHijodeDiosGuardadeTodaslasLlamasElquepuedeleerunlibroenteroporlomenoslaintroducción (‘Generalísimo Jamón, de Grote Wegwijzer, de Beschermheer van de Natie, Zoon van God, Hoeder van alle lama’s, Hij die een heel boek kan uitlezen of op zijn minst de inleiding’). Alleen al deze naam is langer dan 140 tekens, het maximumaantal waaruit een Twitterbericht, inclusief gebruikersnaam, mag bestaan. Nu overweegt men simpelweg ‘@Jamón’.

Het militaire regime wil Twitter gebruiken voor propaganda-doeleinden. Eerste project is de verspreiding van de verzamelde toespraken van generaal Jamón. De eerste reeks, de periode herfst 1966 – winter 1966, zal neerkomen op zo’n 7.321 tweets.

Eerbetoon aan Videla: dissidenten uit vliegtuig

De Río de la Plata, gezien vanuit de lucht

MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay voert extra dodenvluchten uit vanwege het overlijden van Jorge Videla, ex-dictator van Argentinië. De ‘saluutworpen’ zijn bedoeld als eerbetoon.

De Argentijnse dictatuur (1976–1983) staat erom bekend dat ze verschillende malen politieke tegenstanders gedrogeerd uit een vliegtuig in de Río de la Plata heeft geworpen. Buurland Managuay, tegenwoordig de laatste dictatuur van Zuid-Amerika, heeft die traditie overgenomen. Generaal Hérculo Pinto de Caña, minister van Foltering en Milieu: ‘Voordat Videla kwam, gebruikten we in Managuay duikplanken en een zwembad. Nu weten we dat het met vliegtuigen en de Atlantische Oceaan gewoon beter werkt. Een groot staatsman is heengegaan. ‘

Aangezien de Managuayaanse overheid geen toestemming heeft gekregen om door het luchtruim van Argentinië te vliegen, gooit het haar dissidenten in de Zuidelijke Woestijn, pal aan de Argentijnse grens. Het is de bedoeling dat de ‘saluutworpen’ doorgaan tot aan Videla’s begrafenis. Pinto de Caña: ‘Het is nog niet bekend wanneer die zal zijn, maar maakt u zich geen zorgen: wij hebben dissidenten genoeg.’

Videla overleed afgelopen vrijdag, op de dag dat de Managuayaanse junta in Nederland een eigen propagandaboek ten doop hield: Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek. Pinto de Caña spreekt van ‘een duistere wolk op een feestelijke dag’, maar ziet ook lichtpunten. ‘Als dat aandacht voor het boek genereert, levert het ons weer een paar extra knaken op, ja toch.’

Toerisme: Het Blauwe Meer

Een vis op de oever van het Blauwe Meer

Het Blauwe Meer ligt midden in het grootste natuurreservaat van Managuay. Volgens de autoriteiten heeft het Managuayaanse centrum van de petrochemische industrie, dat er pal naast ligt, geen enkele negatieve invloed op het ecosysteem en worden alle lozingen – zowel van giftige stoffen als van de urine van de circa 16.000 arbeiders – strikt gereguleerd.

Dat is echter niet het geval.


Foto Conrado Blanco

‘In Groot Dictee zat spelfout’

MATAQUINTOS – Het Groot Dictee der Managuayaanse taal eindigde gisteren in een hoop tumult. Niet verwonderlijk voor een land waar meer dan 80 % analfabeet is.

Chansonnier Huberto Champán: ‘Dit riekt naar fraude. Er zit een spelfout in het laatste woord, al weet ik niet waar precies.’ Filmster Nicky Sánchez, huilend: ‘Ik hoopte op een plek in de top drie, maar dat is helaas net niet gelukt.’ Sánchez maakte veertien fouten in het woord ‘la’.

Het dictee is in Managuay vooral een amusementsprogramma, waarin vrouwelijke politici hun metersdiepe decolletés tonen en zangers op retour plots uitbarsten in het refrein van hun nieuwste single. Intellectuele uitdaging is afwezig, want sinds jaar en dag bestaat het dictee uit een en dezelfde zin: ‘De lama loopt rond het cisterciënzer klooster.’ (‘La llama camina alrededor del convento Cisterciense.’). Het gemiddeld aantal fouten lag op 109.

Overigens geldt het Managuayaans niet als officiële taal. Spaans is de voertaal van het dictee, maar door velen wordt ‘lama’ als een typisch Managuayaans begrip gezien.

Revolutie Managuay mislukt

Armoede in Managuay: een van de betere buitenwijken van Mataquintos

MATAQUINTOS – In tegenstelling tot de revolutie in Egypte is die in Managuay mislukt. Geïnspireerd door de gebeurtenissen in Caïro heeft generaal Jamón echter wel het parlement ontbonden en de grondwet afgeschaft.

Daarmee volgt hij het voorbeeld van het Egyptische leger, dat deze beslissingen heeft genomen in afwachting van democratische verkiezingen. Dat laatste is voor Jamón echter een brug te ver. ‘Bijna heel Managuay leeft onder de armoedegrens,’ sprak hij zondag vanaf het balkon van zijn ambtswoning. ‘Moeten wij onze arme landgenoten ook nog dwingen kostbare tijd op te offeren voor een debatje en een gang naar de stembus?’

Na de toespraak probeerde een wanhopige man zichzelf in brand te steken, in een laatste poging de demonstraties van afgelopen week nieuw leven in te blazen. Omstanders werden boos, maar niet vanwege de wanhoop, maar vanwege de verspilling van de tequila die de man als brandstof gebruikte.

Vrouwen ontvluchten pampadorp om Casanova


SAN CRISTÓBAL DE LAS PAMPAS – Het dorp San Cristóbal de las Pampas, in het zuiden van Managuay, is gisteravond door alle vrouwelijke bewoners tegelijk verlaten. Aanleiding is het vertrek van een rondreizende Casanova die naar de naam Carlos luistert en ‘gevangen’ zou zitten ‘in zijn eigen cliché’.

Volgens getuigen arriveerde Carlos, gekleed in een zwarte cape en strakke zwarte broek en altijd voorzien van een rode roos tussen de tanden, woensdag lopend in het dorp, begeleid door een Spaanstalige voice-over. Binnen twee uur smeekten 27 vrouwelijke bewoners hem om hen mee te nemen. De resterende 32 volgden na Carlos’ openbare serenade op het dorpsplein over de chichi-tor, een eenzaam kevertje.
Het is niet bekend waarheen de mysterieuze hartenbreker gevlucht is. Wel zou hij hebben gezegd dat hij ‘er niks aan kon doen’, omdat hij ‘gevangen zit in zijn eigen cliché’ en het ‘nu eenmaal altijd zo gaat’. Carlos: ‘Overal waar ik mijn keel laat gloeien, smelten de vrouwenharten.’ Dit zei hij terwijl over de pampa’s rende, achtervolgd door een uitzinnige meute van 59 vrouwen in alle leeftijden. Op mysterieuze wijze klonk er gitaargetokkel door de avondlucht. Het was volle maan.

Stad in de Andes kijkt goed naar Eurlings

CHUCO – Minister van Verkeer Camiel Eurlings wordt niet alleen door de leden van de ANWB goed in de gaten gehouden. De gemeenteraad van het Managuayaanse stadje Chuco is zeer geïnteresseerd in zijn plannen met de kilometerheffing.
Chuco (35.000 inwoners) staat, ondanks zijn ligging in het hooggebergte, bekend om zijn angst voor verkeersoverlast. De publicatie van deze foto uit de ochtendspits leidde eind vorig jaar tot de oproep om een ringweg aan te leggen:
Wegens onenigheid over het aantal rijbanen (2 of 4) en het aantal om te kopen beambten (24 of 42) is de ringweg er nog steeds niet. Burgemeester Amadeo Obama – geen familie – heeft zijn zinnen echter gezet op een maatregel die veel doet denken aan de kilometerheffing. ‘Jullie Eurlings is briljant,’ prijst Obama de minister. ‘Mensen laten betalen voor elke kilometer die ze afleggen – hij zou binnen onze militaire junta op de troon gezet worden.’
Het inmiddels verlaten idee om goedkeuring te vragen aan de leden van de ANWB doet de burgemeester echter de wenkbrauwen fronsen. ‘Dat lukt hier nooit. Hoe krijg je al die 21 leden bij elkaar?’