Berichten

Geplaatst op

Steun uit Zuid-Amerika voor Bart De Wever

Bart De Wever na zijn verkiezingsoverwinning van zondag

MATAQUINTOS – De Vlaams-nationalistische politicus Bart De Wever krijgt lof toegezwaaid vanuit Managuay. Volgens een minister van het Zuid-Amerikaanse land gaat er ‘niets boven de gezonde dreiging van een oorlog.’

Na zijn overwinning bij de gemeenteraadsverkiezingen van gisteren riep De Wever de Belgische premier Elio Di Rupo op om ‘samen een confederale hervorming voor te bereiden.’ Volgens generaal Bernardo Moto y Tomo, de Managuayaanse minister van Oorlog en Kinderdagverblijven, is dat een militair ultimatum. ‘De Wever wil iets: een onafhankelijk Vlaanderen. En hoe dwing je – uiteindelijk – je wil af? Precies, door bloed en verderf.’

Moto y Tomo vergelijkt de Vlaams-Waalse situatie met Managuay. ‘Wij waren ooit gelieerd aan de Zuidelijke Sandwich-eilanden – een knellende band met een intolerante, belastinggeld slurpende, vreemde cultuur. Totdat we zeiden: jongens, bedankt, maar nu hakken we jullie kop eraf.’ De Zuidelijke Sandwich-eilanden, een vrijwel onbewoonde archipel op ongeveer tweeduizend kilometer van de Argentijnse kust, ontkennen al jaren een staatkundige geschiedenis met Managuay te delen, aangezien zij sinds 1908 onder Britse soevereiniteit staan.

Overigens voegt Moto y Tomo eraan toe dat hij met figuren als De Wever in eigen land wel raad zou weten. ‘Wie Managuay uit elkaar wil scheuren, verdient de Managuayaanse stropdas: keel doorsnijden, tong er doorheen trekken en vastnieten aan de tepels.’

Geplaatst op

Reddingsoperatie Chili stilgelegd

Een witte alpaca in galop

SANTA CRUZ – De bevrijding van de mijnwerkers in Chili ligt sinds acht uur vanochtend stil. Een lama is bekneld geraakt in de reddingscapsule.

Enkele minuten nadat de vijfde mijnwerker onder luid applaus uit de capsule stapte, daalde het apparaat weer de diepte in. Na enkele meters echter kwam het piepend en krakend tot stilstand. Bedieningspersoneel ging af op wat omschreven wordt als ‘een luid gefluim’ en ontdekte een witte alpaca-lama tussen de buizen.

Vermoed wordt dat Rodrigo Malfalfa, de bekende Managuayaanse oplichter, het beest in de capsule heeft gedreven. Malfalfa gaf zich gisteren nog uit voor ‘de 34ste kompel’ en eiste een schadevergoeding van de Chileense staat. Daarop werd hij gevangen genomen door een groep mijnwerkersvrouwen, maar vanochtend wist hij weer te ontsnappen.

De lama reageert op de naam Brenda en lijkt slechts een kleine kneuzing aan de linkerhoef te hebben opgelopen.

Geplaatst op

Managuay live: College Managuayaanse cinema

Komt dat zien! Persbureau Managuay verzorgt een minicollege in Utrecht, in samenwerking met het Latin American Film Festival (LAFF), dat van 7 tot 12 mei in de Domstad plaatsvindt. Hieronder volgen het persbericht en links.

—
PERSBERICHT
In Managuay is film verheven tot kunst – de kunst van het betere jatwerk, welteverstaan. In het Zuid-Amerikaanse land worden kaskrakers uit Hollywood schaamteloos nageaapt, gekopieerd en verknipt. El Shawshank Redemption en Bonnie y Clyde zijn er het slachtoffer van. Geen wonder: de militaire junta staat bijna niets anders toe dan pulp of propaganda. Zoals Het bloedbad bij San Fernando, een in real time nagespeelde veldslag van dertien uur, met gedwongen medewerking van 2300 politieke gevangenen en daklozen. Toch kent de Managuayaanse cinema zijn lichtpuntjes. Regisseurs als Andrés Papachango, Manolo Pipón en Francisco ‘El Toro’ Estigue oogsten internationale verachting. En de ‘Nieuwe Golf’ van de jaren negentig deed, behalve de kwaliteit, ook de kosten dalen.

Welke film ligt er ‘op het snijvlak van erotiek en origami’? En wat is dat met The Silence of the Llamas? Na dit minicollege van drs. Roger Abrahams kunt u beargumenteren dat de Managuayaanse cinema nog niet tot volle wasdom is gekomen – en terecht.

Datum + tijd: zaterdag 11 mei, 15:00
Locatie: Bibliotheek Utrecht
Entree: gratis

—
LINKS
Evenementen tijdens het LAFF
Bibiliotheek Utrecht

Geplaatst op

Klassieker: De boot in de rivier

Deze maand is het 25 jaar geleden dat de kerncentrale van Tsjernobyl explodeerde, maar voor Managuay blijft 1986 het jaar van De boot in de rivier, een pareltje van de Managuayaanse, homo-erotische cinema. De film van Benicio Malandreddu veroorzaakte een enorme opschudding in het katholieke land: Malandreddu werd beschoten, zijn dochtertje werd ontvoerd, auto’s werden in brand gestoken en in de weekeinden werden drankwinkels beroofd (maar dat laatste is normaal).

De reden van alle opwinding was de scène op de foto, waarin bootsman Pepe (foto, links) tijdens een tocht door de jungle een hand op de schouder legt van zijn geliefde Marco, terwijl beiden half ontkleed zijn. Het lijkt een onschuldige daad in een land waar mannen elkaar bij wijze van begroeting bij de testikels grijpen, maar, zoals een woeste criticus destijds schreef: ‘dat is iets héél anders.’

Foto María Luísa Corazón del Ángel

Geplaatst op

Olympische équipe arriveert in Vancouver


VANCOUVER – De Olympische équipe van Managuay is gisteren eindelijk in Vancouver gearriveerd. De atletenbus reed de menigte tegemoet die na de afsluitingsceremonie het BC Place-stadion verliet en maakte meteen rechtsomkeert.

‘Gelukkig zaten we juist op een rotonde, dus dat ging heel makkelijk,’ aldus de buschauffeur. Ook de Managuayaanse atleten aanvaardden vrijwel onaangedaan dat zij de reis van circa 10.000 km en 16 dagen in de omgekeerde richting opnieuw afleggen. Alleen Benedicto de Boer, rodelaar van Nederlandse afkomst, pleitte voor een sanitaire stop ‘om zo tenminste die menigte mijn chorizo te laten zien.’ Maar de hele bus stemde tegen.
Hiermee komt een einde aan het avontuur dat het eerste legale Olympische optreden van Managuay had moeten worden. Het land was eerder wel vertegenwoordigd, maar altijd op dubieuze wijze, zoals door Carmen de Medaille-omsmeltster (Melbourne, 1956) en Manolito de nep-Ard Schenk (Sapporo, 1972).
Het commentaar van de chef de mission, die overigens in Managuay was achtergebleven: ‘Misschien had ik die reisplanning toch even moet opschrijven.’
Geplaatst op

Vakantieboekspel: Win een boek! (2)

U weet het inmiddels: nog maar een jaar en dan verschijnt 
Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek. Bij wijze van voorpret geven we tot die tijd elke eerste week van de maand een gratis exemplaar weg! Althans, de belofte daarvan. U krijgt wel direct een aardigheidje thuisgestuurd.

Natuurlijk moet u er iets voor doen. In de maand juni luidt de vraag: wie is de man op de foto? Wie in de jaren 60 Managuay heeft bezocht, vindt dit een eitje. We zien uw biografie van deze persoon, eventueel vergezeld van een persoonlijke anekdote, graag tegemoet. Stuur uw oplossing naar info@managuay.info en maak kans op een gratis Vakantieboek!

Geplaatst op

Couleur locale: Mañana, mañana

Het bebouwde kavel van Nelson Vallarte in de Managuayaanse Andes

Managuay een land van mañana, mañana? Niet zo somber! Dit buitenhuisje in de bergen is van Nelson Vallarte en wordt gebouwd door aannemersbedrijf Marcelo Méndez uit Mexitexibambo. De stenen liggen netjes geordend, het bouwwerk is half klaar.

Oké, Vallarte gaf de opdracht in 1953 en is al lang dood, maar Méndez’ achterkleindochter heeft de nakomelingen van Vallarte verzekerd dat ze het complex deze maand nog laat afbouwen. Erewoord. En anders in mei. En anders haar zoon.

Geplaatst op

Couleur locale: Avenida José Clarentín

De Avenida José Clarentín is een van de opwindendste straten van junglehoofdstad La Libertina. Beroemde criminelen als Mañuel Barreño werden er vermoord, diva’s als Alessandra Lamangiattore liepen er syfilis op en ook vandaag is het een hectisch komen en gaan van kunstenaars, sjacheraars en officieren met banden in de onderwereld.
De straat op de foto is de Calle Yanan Manca.

Geplaatst op

Couleur locale: De Haaienbus

De Haaienbus rijdt door Roipoipú

Amnesty International en Human Rights Watch hebben keer op keer kritiek op Managuay: de dictatuur communiceert niet met burgers, ze is niet transparant in haar handelen, ze executeert dissidenten zonder vorm van proces. In 2007 pareerde de regering-Jamón al deze kritiekpunten tegelijk met een nieuwe vorm van gevangenentransport: de Haaienbus.

Uit de brochure: ‘Ten eerste weet de arrestant direct waar hij aan toe is. Ten tweede kunnen zijn stadgenoten zien hoeveel vrienden ze gaan verliezen. Ten derde fungeert de bus als rijdende rechtbank. Immers, de buschauffeur is óók snelrechter en heeft de verplichting het doodvonnis af te ronden voordat hij bij de rechtbank arriveert. Dat wil zeggen: het bassin hongerige haaien van de plaatselijke dierentuin. Kortom: de Haaienbus is win-win-win!’

Foto Rogelio de la Sierra

Geplaatst op

Militair escorte uit vliegtuig gezet

Een medewerker van TAM laadt de Managuayaanse vracht uit

PRAIA – Een officieel escorte van de Managuayaanse overheid is zondag uit een Braziliaans vliegtuig verwijderd. Tijdens een overstap op de Kaapverdische Eilanden bleken de militairen zich als verstekelingen in het laadruim te hebben verschanst.

Het zeskoppige gezelschap is met de nationale vlag van Managuay onderweg naar Utrecht, waar aanstaande vrijdag de presentatie van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek zal plaatsvinden. De leider van het escorte, Pablo Allende, spreekt van ‘een slag in het gezicht’. De Managuayaanse minister van Propaganda, Rufus Vendetta Malpenso, noemt de verwijdering ‘het bewijs van arrogantie van een zogenaamde grootmacht in opkomst.’ Een woordvoerder van de Braziliaanse luchtvaartmaatschappij TAM zei gisteren: ‘Zes overheidsbeambten verstoppen zich achter een pallet diepvrieskippen. En dat noemt zich een land?’

Het is nog onduidelijk hoe het Managuayaanse escorte vanuit Praia, de hoofdstad van de Kaapverdische Eilanden, de reis naar Utrecht gaat hervatten. ‘De Managuayaanse cultuur is warm en open,’ aldus Allende. ‘Ook hier zullen wij vrienden maken.’ Het is een publiek geheim dat Adalberto Silencioso, ‘De Pablo Escobar van Managuay’, regelmatig cocaïnevluchten uitvoert via Praia richting het Europese vasteland.