Staatshoofd Managuay vermomd als bossanova-artiest door Brazilië

Antônio Carlos Jobim (1927–1994)

MATAQUINTOS – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, is onderweg naar Rio de Janeiro. Om niet in handen te vallen van de Braziliaanse politie, doet hij dat vermomd als bossanovamuzikant.

Voor de vermomming is inspiratie gezocht bij Antônio Carlos Jobim, de inmiddels overleden ster van de bossanova, een genre waaraan generaal Jamón eerder verklaarde ‘een tyfushekel’ te hebben. Hij ziet zich echter genoodzaakt tot de stap, aangezien de militair-democratische republiek Managuay officieel in staat van oorlog verkeert met Brazilië.

Generaal Popo de Mierda, die deel uitmaakt van de Managuayaanse delegatie: ‘Brazilië is sinds 1985 geen dictatuur meer. Iedereen heeft nu gelijke rechten. Prima, dat moeten ze zelf weten. Maar als je ooit hebt geprobeerd om Brazilië te veroveren door middel van een massale slachtpartij, heb je opeens géén rechten meer. Een beetje krom, als je het mij vraagt.’

Jamón is onderweg naar West-Afrika, waar Managuay afgelopen november bezittingen heeft verworven die worden gezien als overzeese gebiedsdelen. Het gaat onder meer om een putdeksel, een voetbalveld en een rotonde. De militaire junta van Managuay heeft nog geen onderhandelingen gevoerd met de betrokken regeringen van Marokko, Senegal en Gambia, maar voorziet op dat gebied geen problemen. ‘We nemen wat spiegels en kralen mee,’ aldus Popo de Mierda, ‘dat heeft daar in het verleden ook goed gewerkt.’

Op dat moment wordt het Managuayaanse reisgezelschap opgeschrikt door een voorbijrijdende auto van de Braziliaanse politie, en barst uit in een net iets te schril uitgevoerde versie van ‘The girl from Ipanema’.

Moet Europa overstappen op de peso?

In Mataquintos worden de speciale prullenbakken voor muntgeld vijfmaal daags aangeharkt door de terreinopzichter.

MATAQUINTOS – Moet Europa overstappen op de Managuayaanse peso? Met die vraag dook ik de straten van Mataquintos in. Het gemiddelde antwoord: nee, natuurlijk niet.

Door Jens Mikkelsen

Nu de wisselkoers van de Managuayaanse peso recordhoogten bereikt – 1 peso is 0,000095 euro waard – kun je je natuurlijk voorstellen dat de valuta een betere belegging is dan de geplaagde euro. ‘Dat kun je,’ zegt Manolo Vondorff in de Folterstraat, ‘maar dan ben je wel een randdebiel.’ De truckchauffeur is onderweg naar de dokter omdat hij door rugklachten arbeidsongeschikt is. Niet vanwege het vele zitten in de cabine, maar omdat bij het ontvangen van zijn laatste loonzakje, à 6 kilo aan kleingeld, twee van zijn wervels het begaven.

Een meisje op het Martelplein giechelt als haar naar de Managuayaanse peso wordt gevraagd. ‘Als ik een nieuw vriendje heb van wie ik geen kind wil, dan vul ik gewoon mijn je-weet-wel met kleingeld,’ zegt Maya. Want het metaal van de peso heeft zaaddodende eigenschappen? ‘Nee, dan kan hij gewoon niet naar binnen.’ Haar vader, die ernaast staat, zou het liefst de euro invoeren. ‘Die peso is zo weinig waard: zelfs de armen vegen er hun reet mee af.’

Letterlijk: wie een minuut lang hamert op het zachte muntje, houdt een grote plaat over met papierachtige kwaliteiten waar een heel gezin een week lang zijn billen mee kan afvegen.

Tot zover een reportage uit de Pressiemiddelenbuurt.

Nieuws over wolf ‘bijna zeker’ komkommernieuws

Compositietekening van de wolf, op basis van getuigenverklaringen

SAN LUÍS – Het recente nieuws over een wolf die vorige week in het noordoosten van Managuay werd aangetroffen, is ‘voor 98 procent zeker’ te danken aan de komkommertijd.

Dat zeggen mediaspecialisten van de universiteit van San Luís, die de verslaggeving maandag hebben ontleed. Hoogleraar Leonardo Linares stelt op basis van uitgeknipte krantenberichten dat het ‘eigenlijk niet kan missen’ dat we hier met komkommernieuws te maken hebben. ‘De prominente plek op de voorpagina’s en in nieuwsbulletins, het opgewonden toontje, het feit dat een dier – normaliter iets voor kinderen – het onderwerp is, de nietszeggende inhoud door het constant herhalen van feiten in steeds wisselende bewoordingen: dit staaltje journalistiek moet haast wel betekenen dat we in de komkommertijd zijn beland.’

Het zou het eerste komkommernieuws zijn sinds vorig jaar zomer. Dat het in Managuay op dit moment winter is, doet daar niets aan af, aldus Linares. ‘En dat wolven op het zuidelijk halfrond niet zouden voorkomen, sterkt me juist in mijn mening.’

HOOFDREDACTIONEEL: Tot na de oversteek!

Gezicht vanaf de boot bij vertrek uit de Rotterdamse haven

Bovenop de containers kunnen we nog net gebruik maken van de Rotterdamse havenwifi – gelukkig. De journalistieke expeditie naar Zuid-Amerika is begonnen! Nu de Managuayaanse burgeroorlog op zijn hoogtepunt is en een politieke omwenteling nabij, vinden we dat we als persbureau geen knip voor de neus waard zouden zijn als we niet daar, ter plekke, en met ons hele correspondententeam verslag zouden doen van de gebeurtenissen.

Onze reis maken we, naar goed Managuayaans gebruik, als verstekelingen op een vrachtschip. Dat is zo erg nog niet: in onze container wacht een kop thee, een amandelsprits en een comfortabel uitklapstoeltje (en zo’n zeventig Chinezen, die wat minder goed voorbereid op reis zijn gegaan). Als alles meezit, is Persbureau Managuay begin november weer operationeel – en wel vanuit Managuay! Natuurlijk, het is daar oorlog, maar onze contacten zullen ons beschermen. (Als we met Sinterklaas niets hebben laten horen, moet u onze moeders bellen – haha, nee, zo’n vaart zal het niet lopen!)

Tot snel, en ¡hasta luego!

Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Persbureau Managuay

Generaal Jamón wint tv-debat


MATAQUINTOS – In een buitengewoon saai tv-debat is generaal Jamón, zoals verwacht, gisteren als winnaar uit de bus gekomen. De vier uur durende tv-uitzending liet het Managuayaanse staatshoofd als vrijwel enige spreken.

Presentator Oli Mungo Chávez introduceerde, na een kort welkomstwoord, zwetend de generaal, waarna een langdurig applaus losbarstte. Daarop nam Jamón het woord en richtte zich ruim drie uur en drie kwartier lang tot de natie. De enige interruptie kwam na drie uur en twintig minuten van de liberale leider Marco Ruteño, die naar het toilet moest.
 

Het was het enige spannende moment van het debat: Jamón reageerde als door een wesp gestoken en eiste dat Ruteño zijn blaas beheerste ‘als een man’. Tevens bleek met deze interruptie dat alleen de microfoon van Jamón echt was, en die van de vier politieke leiders van opgesteven papajapulp. Ruteño verliet huilend de studio.    

Het laatste kwartier van de uitzending was bedoeld voor debat tussen de overgebleven politici, maar door gebrek aan geluidsversterking, en een reclameblok van elf minuten, kwam dat nauwelijks uit de verf.

Overigens zijn de politieke partijen in de militair-democratische republiek Managuay het op vrijwel alle fronten eens. Politici strijden voor hun eigen hachje tijdens de campagne voor de algemene benoemingen van 9 juni aanstaande. Dan deelt generaal Jamón het nieuwe parlement in.

Opvanghuis geopend voor slachtoffers ‘Managuayaanse Sinterklaas’

Een slachtoffertje maakte deze tekening als antwoord op de vraag: hoe zie jij Sint-Cerberus het liefst?

MATAQUINTOS – In Mataquintos is zondag een opvanghuis geopend voor slachtoffers van Sint-Cerberus, de ‘Managuayaanse Sinterklaas’.

Sint-Cerberus is een Managuayaanse traditie waarbij vaders en ooms zich verkleden als een christelijke heilige, of als diens hulpje Pedro el Negro, met als doel om kleine kinderen een verrassing te bezorgen. Aangezien de verrassing doorgaans bestaat uit een wolk pepperspray en de verkleedpartij geldt als een excuus om het collectief op een zuipen te zetten, houdt menige Managuayaanse kleuter voor de rest van zijn leven een trauma over aan het feest.

De opening van het opvanghuis moest zondag overigens bijna worden afgelast vanwege een voor de ingang verzamelde menigte aangeschoten Sint-Cerberussen die in brand gestoken kinderknuffels gooide en de Managuayaanse versie brulde van ‘Ach vaderlief, toe drink niet meer.’

Zoon Jamón klasgenoot Kim Jong-un

GÜMLIGEN – César Jamón, zoon van de militaire leider van Managuay, blijkt een schoolvriend te zijn geweest van Kim Jong-un, de beoogde dictator van Noord-Korea.

De twee zaten op dezelfde kostschool in Gümligen in Zwitserland, zij het onder pseudoniem. Iedereen kende echter hun identiteit, zo leert een belronde langs oud-klasgenoten, allen telgen uit voorname families. Haroshi Toyota: ‘Wie dat niet doorhad, was oerstom. Als ze familiebezoek kregen in hun studentenflat, gingen ze opeens keiharde marsmuziek draaien.’

De dictatorkinderen kregen aanvullend avondonderwijs, maar speelden in hun schaarse vrije tijd ook met klasgenoten. ‘Meestal wilden ze soldaatje doen,’ herinnert Jean-Pierre Gillette zich. ‘Je was als de dood om door César en Kim gevangen genomen te worden. De anderen draaiden alleen maar je armen op je rug, maar zij kwamen met hele zelfgemaakte martelwerktuigen aanzetten.’ Madison Hewlett-Packard griezelt nu nog bij de gedachte aan de waterboardmachine, gemaakt van oude onderbroeken en lauwe Sisi.

Ondanks deze spellen hielden César en Kim zich doorgaans afzijdig van het groepsgebeuren in hun klas. Norbert Nescafé: ‘Dan zaten ze tijdens de les samen wat te krabbelen op een vel papier. Galgje, meestal.’

Leeftijdsgrens alcohol blijft op 6 jaar


MATAQUINTOS – De minimumleeftijd om alcohol te kopen blijft op 6 jaar. Dat heeft de minister van Volksgezondheid en Kernafval, generaal Traiano Bendigas, vanochtend verklaard.

Caféhouders hadden aangedrongen op een verhoging van de minimumleeftijd naar 12 jaar, omdat zij teveel inkomsten zouden mislopen doordat kinderen na schooltijd hun bar bezetten en er alleen maar goedkope snorretjes en sneeuwwitjes zouden bestellen. Maar Bendigas, die zei goede herinneringen te bewaren aan zijn schooltijd, achtte dat een inbreuk op ‘het recht tot ontspanning’ van de scholieren. ‘Waar zou ik zijn geweest zonder basisschool Sint-Lucas?’ vroeg hij. ‘Escuela San Lucas’ is een van de populairste tequilamerken van Managuay.
Om caféhouders en tequilastokers tegemoet te komen, heeft de minister wel de minimumleeftijd verhoogd waarop alcohol mag worden geproduceerd. Die ligt voortaan op 8 jaar. De tequila’s ‘Groep 4’ en ‘Staren naar de meester’ zullen daarom waarschijnlijk verdwijnen.

2011: De hoogte- en dieptepunten

Wat kunnen we verwachten voor Managuay dit jaar? Aanstaande pieken en dalen van de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur op een rijtje.

De militaire junta

De tenen van generaal Jamón zullen korter worden, zijn toespraken steeds langer. De geheime politie zaait terreur op straat. Managuay zal het lachertje zijn van de internationale gemeenschap. Corruptie tiert welig. Kortom: geen veranderingen op dit vlak.

De maoïstische rebellen
Gaan dus ook dit jaar de macht niet overnemen.

Het Eurovisie Songfestival
Net als in 2010 zijn onze Zuid-Amerikaanse vrienden niet uitgenodigd voor dit muziekfestijn, maar Managuay, ongenode gast pur sang, zal trachten tóch te mogen deelnemen. Net als bij de wereldbeker rodelen, het WK Voetbal voor vrouwen en de verkiezing van Miss Oelan-Bator 2011, overigens.

Toerisme
De overheid gaat proberen de welgestelde backpacker binnen te halen. Zonder geweld dit keer, want naar de Slachting van de Utrechtse Vakantiebeurs (59 doden, 82 gewonden in 2007) verlangt niemand terug.

Cultuur
Cultuurliefhebbers in Managuay kunnen ook in 2011 weer een hoop verwachten. Vooral kopstoten, pepperspray en waterboarding zonder proces vooraf.

De mensen
Apathisch, dronken en gewelddadig, net als in 2010.

Het weer
Zoals altijd: gemiddeld 40 graden.

Gelukkig Nieuwjaar!