Berichten

Geplaatst op

‘VVD wil Managuayaans omroepbestel’

CDA-Kamerlid Madeleine van Toorenburg: ‘…stenen tijdperk…’

AMSTERDAM – Het plan om te snoeien in websites van de publieke omroep toont aan dat de VVD uit is op een Managuayaans omroepbestel. Dat meent mediafilosoof Aad Mandela (geen familie).

Door Jens Mikkelsen

Meneer Mandela, de staatsomroep van Managuay is volledig in handen van de militaire junta. Dat geldt toch ook voor internet?
Het internet is in Managuay nog een relatief nieuw fenomeen. Maar inderdaad: de nieuwsvoorziening per telex, telegraaf en postduif is vast in handen van de staat.

Dan kun je toch niet zeggen dat de junta terugwil naar ‘het stenen tijdperk’, zoals CDA-Kamerlid Van Toorenburg het gisteren noemde?
God nee! Het stenen tijdperk! Dat zou voor Managuay een terugkeer naar de democratie betekenen!

En nu serieus?
Serieus: het generaalsbewind in Managuay is, net als de VVD, bang dat de omroep zich bezighoudt met staatsvijandige activiteiten.

Zoals?
Wapens maken.

Wapens maken?
Ja.

Welke omroep wil er nu wapens maken?
Ha! Het zou niet de eerste keer zijn dat een talkshowpresentator zich ontpopt tot rebellenleider die een leger aanstuurt van kindsoldaten en zelfmoordterroristen!

Ik begin de indruk te krijgen dat u enigszins overdrijft.
Ként u Jochem van Gelder überhaupt?

Geplaatst op

Lamabord (3)

El juego de la llama! Gooien met die dobbelstenen!

23
Je mag overnachten bij een beroemde vastgoedfraudeur. Hij stelt als voorwaarde dat je van zijn portemonnee afblijft, maar dat doe je natuurlijk niet. Vier stappen vooruit.

26
Je neemt een latin-cd op in het Engels dat je nog van school kent. Een beurt overslaan.

27
Je belandt op een showbizzfeestje in Mataquintos. Gratis coke, en enchilada’s! Drie stappen vooruit.

31 – De stokerij
Je breekt in bij een illegale tequilastokerij, maar wordt zo dronken dat je de weg naar buiten niet meer kunt vinden. Doordrinken tot een andere lama arriveert.

Geplaatst op

‘Oranje verloor WK-finale vanwege balansbandjes’


LA ILLUSIÓN – Het Nederlands elftal heeft de finale van het WK voetbal verloren vanwege Power Balance, de balansbandjes die Wesley Sneijder populair maakte. Dat beweert de Managuayaanse producent van de hologrammen in de bandjes.

Door Jens Mikkelsen

‘Power Balance brengt kracht, maar niet heus,’ legt een lachende Carlos ‘Fifi’ Cornetador uit, terwijl hij op zijn bureau spuugt. De fluim, speciaal voor dit artikel geproduceerd, wordt opgevangen in een plastic houder die onmiddellijk door een medewerker naar het laboratorium wordt vervoerd. Daar maken wetenschappers er een hologram van dat geschikt is voor een Power Balance-polsband. Het laboratorium wordt gevoed door het ’tufatelier’: een aanpalende fabriek waar zeshonderd Managuayanen, veelal afkomstig van het platteland, onder zware omstandigheden dagelijks tienduizenden klodders spuug produceren voor het imperium van klodderkoning Cornetador.

‘Power Balance zocht me op,’ vertelt hij, ‘omdat ze een spirituele gadget voor het WK voetbal wilden. En ik heb in het verleden veel gewerkt met onbewijsbare troep als wichelroedes, aardstralen en de toekomst voorspellen aan de hand van iemands urine.’ Hij verbetert zich: ‘Sorry, ik bedoel: met de hand in iemands urine.’

De ontmoeting kwam op het juiste moment: Cornetador zat juist in financiële problemen vanwege de introductie van papieren vuvuzela’s, die met name in het regenachtige Durban een flop bleken. Bovendien had de keizer van de kwijl al langer het idee om van de nationale hobby zijn werk te maken: spugen. Volgens recent onderzoek laat een Managuayaan gemiddeld per jaar 79 liter speeksel achter op de straatstenen.

Het balansbandje bleek een gouden greep. Niet in het minst vanwege het Nederlands elftal. ‘Toen dat mannetje van jullie, die Sneijder, onze bandjes ging promoten, dachten wij: als de Nederlanders in gestold spuug geloven, wordt het niks met dat WK,’ grinnikt de Zulu van de zever. ‘Maar als ze de finale halen, dan is óns kostje gekocht!’

Geplaatst op

Zoon Jamón klasgenoot Kim Jong-un

GÜMLIGEN – César Jamón, zoon van de militaire leider van Managuay, blijkt een schoolvriend te zijn geweest van Kim Jong-un, de beoogde dictator van Noord-Korea.

De twee zaten op dezelfde kostschool in Gümligen in Zwitserland, zij het onder pseudoniem. Iedereen kende echter hun identiteit, zo leert een belronde langs oud-klasgenoten, allen telgen uit voorname families. Haroshi Toyota: ‘Wie dat niet doorhad, was oerstom. Als ze familiebezoek kregen in hun studentenflat, gingen ze opeens keiharde marsmuziek draaien.’

De dictatorkinderen kregen aanvullend avondonderwijs, maar speelden in hun schaarse vrije tijd ook met klasgenoten. ‘Meestal wilden ze soldaatje doen,’ herinnert Jean-Pierre Gillette zich. ‘Je was als de dood om door César en Kim gevangen genomen te worden. De anderen draaiden alleen maar je armen op je rug, maar zij kwamen met hele zelfgemaakte martelwerktuigen aanzetten.’ Madison Hewlett-Packard griezelt nu nog bij de gedachte aan de waterboardmachine, gemaakt van oude onderbroeken en lauwe Sisi.

Ondanks deze spellen hielden César en Kim zich doorgaans afzijdig van het groepsgebeuren in hun klas. Norbert Nescafé: ‘Dan zaten ze tijdens de les samen wat te krabbelen op een vel papier. Galgje, meestal.’

Geplaatst op

Bevalling twaalfjarige heel normaal in Managuay

Verloskamer op een middelbare school in Mataquintos, Managuay

MATAQUINTOS – De commotie rond het Groningse meisje van 12 dat vorige week tijdens een schooluitje beviel van een baby, zou in Managuay niet plaatsvinden. Daar gaat standaard een verloskundige mee in de bus.

‘Ooit vonden wij dat ook overdreven,’ zegt schooldirecteur Ferdi Mando Kotulek uit Mataquintos. ‘Maar de schoonmaakkosten werden gewoon te hoog.’ Een begrijpelijk besluit in een land waar een meisje dat op haar zeventiende nog geen kind heeft gebaard, geldt als een stijve trut. De losse seksuele moraal in het Zuid-Amerikaanse land leidt ertoe dat zowel basisscholen als middelbare scholen voorzien zijn van kraamkamers, crèches en lactatieruimtes waar de meisjes borstvoeding kunnen geven.

Hetzelfde geldt voor plekken waar veel kinderen en jongeren komen, zoals attractieparken. ‘In Plopsaland San Luís is vorig jaar december nog een leerlinge van een tweeling bevallen,’ vertelt Mando Kotulek trots. ‘En in Tikibad Mataquintos heb ik ooit geholpen met een keizersnee. Mijn zakmes was hartstikke roestig na afloop, maar de moeder kon tenminste haar zwemdiploma afmaken.’

Geplaatst op

Voorbereidingen op verhit Nieuwjaar in de Andes


SAN CRISTÓBAL – Ramira Martí staat doodgemoedereerd een shaggie te roken terwijl ze jerrycans benzine doorgeeft op het centrale plein van San Cristóbal, een stadje in de Andes van Managuay. ‘Geen punt,’ lacht ze, ‘er verbrandt hier elk jaar wel iemand.’


Door Jens Mikkelsen

De jaarwisselingen in het Zuid-Amerikaanse land zijn berucht: illegaal vuurwerk zorgt voor honderden doden en gewonden, de politie blijft op haar post en in de ochtend verklaart de Staatsgezondheidsdienst dat alles rustig is verlopen.

Ramira Martí weet wel beter. Het volksfeest van San Cristóbal bestaat uit het aanleggen van een vuur dat wel vijftien meter hoog kan worden en waar de jonge mannen van het plaatsje zo dicht mogelijk tegenaan moeten dansen. Wie als eerste zijn snor schroeit, ontvangt derdegraads brandwonden in zijn gezicht, maar ook de unieke kans om de nacht door te brengen met een scholiere naar keuze.
Ramira lacht: ook zij was ooit zo’n scholiere. ‘Ik was vijftien, dus wist van toeten noch blazen. Ik vond er niks aan. Dus toen hij zijn vriendengroep erbij haalde, ging ik er snel vandoor!’
Het wordt een enerverend feest, vanavond in San Cristóbal.
Geplaatst op

Pauselijk conclaaf kampt met dranktekort

De Sixtijnse Kapel in Rome
wordt in gereedheid gebracht
voor het conclaaf

ROME – Het conclaaf dat vanaf vanmiddag een nieuwe paus moet kiezen, kampt nu al met een tekort aan drank. Sterke drank, om precies te zijn.

Dat zegt kardinaal Angelino Armando Caramel, hoofd van de rooms-katholieke kerk in Managuay. Caramel heeft zondag gebeld met de catering van de Sixtijnse Kapel in Rome en ‘mist nogal wat in de keuken’ om alle 115 kardinalen bij de les te houden. ‘Zeven dozen rum, twee dozen mezcal, een pallet tequila, een kratje pisco, een kratje chicha, absint, een thuistap jenever en een paar kruiken gefermenteerde lamamelk,’ somt Caramel op. ‘En dat is alleen nog maar mijn eigen lijst. De anderen zullen ook wel wat lusten.’

Het is overigens nog maar de vraag of Caramel last krijgt van het dranktekort, want tot dusver heeft hij geen uitnodiging ontvangen uit Rome. Het is een publiek geheim dat het Vaticaan graag afstand houdt tot Managuay vanwege het disputabele gedrag van de lokale kerkleiders. Kardinaal Caramel houdt echter goede hoop. ‘Ik ben een trouwe volger van de kerk in Rome. Als ik dinsdagmiddag terug ben uit het casino, kijk ik direct weer of ik post heb.’

Geplaatst op

De Inca’s, bepaald geen Manca’s

Inca-muur in Sacsayhuamán, Peru

De muren hierboven zijn wereldberoemd. Ze staan in Sacsayhuamán, een voormalig heiligdom van de Inca’s, net buiten Cuzco, Peru. Reisgids Rough Guide noemt de muren ‘enorm indrukwekkend. (…) De massieve rotsblokken met een gewicht van soms wel 132.000 kg sluiten naadloos op elkaar aan.’

De Manca’s uit Managuay kenden de Inca’s goed. Zij vonden Sacsayhuamán ‘een beetje gay.’

Geplaatst op

Graf van Onbekende Soldaat toch van bekende

De rotonde in de wijk Malcupiña, waaronder het massagraf zich bevindt

MATAQUINTOS – In Managuay is een rel ontstaan omdat het Graf van de Onbekende Soldaat, een nationaal monument in hartje Mataquintos, toch identificeerbare personen blijkt te bevatten.

In het graf, officieel het Massagraf van Zomaar Iemand geheten, liggen tegenstanders van de militaire junta begraven. De junta heeft zich er altijd op voor laten staan dat zij de sporen van gedode homo’s, Bolivianen en andere politieke dissidenten volledig uitwist, maar dat klopt niet, zegt een onderzoekscommissie van mensenrechtenorganisatie Dit Zijn Ze.

Volgens haar bevinden zich in het massagraf in ieder geval Adolfo Moye Rosendy, Alejandro Arambiza, Alfredo Romero Muñoz, Ana María Valverde Jordán, Ana Maria Díaz Guzmán, Anahi Cosky Paca Condori, Andrea Brenda Fuentes Arze, Andrea Mabel Morales Vargas, Anselmo Moye, Boris Ríos Uzeda, Catalina G.Rivadeneira Canedo, Cecilia Angulo Valdivia, Clemencia Melgar Gómez, Daniel Eugenio Ramos Gutiérrez, Daniela Arlette Morales Moreno, Elio Iti, Elizabeth Lourdes Huanca Coila, Enrique Yure Domic Rivadeneira, Enzo Aliaga Rossel, Erika Isadora Alandia Robles, Erika Pamela Rengel Gallardo, Evaristo Tayo Sanchez, Fernando Sarabia Maito, Florencio Mendoza, Francisco Morezapiri, Franklin Samuel Aguanta Alejandro, Gilberto Mauricio, Giovana Vargas Kubber, Guido Ernesto Miranda Chumacero , Guido Marcos Ayala Crespo, Guido Saldaña Covarrubias, Gustavo Adolfo Suárez Landívar, Hediy Luisa Montecinos Aillón, Herminio Ticona Challco, Ines Hinojosa Ossio, Jesús Chávez Barrios, Jesus Martínez Mollinedo, Jesus Nazareno Pinto Ledezma, Joaquin Barrientos, Jorge Luis Rodas, Jorge Segundo, José Ignacio Bustamante Eduardo, José María Chávez Calvimontes, José Miguel Castro Claros, Juan Gabide, Isabel Lara Delgado, Karen Yoana Udaeta Rodríguez, Lazaro Manuel, Lena Carolina Patiño Westermann, Levinde Burton García, Levy Picanerai Etacore, Lilian Elizabeth Painter, Lilian Marlene Apaza Vargas, Liliana Caceres Caceres Sanchez, Lorenzo Braga Jáuregui, Magaly Mendoza Apaza, Marcelo Amaya Ledezma, María Cristina Casavecchia, Maria Estela Viscarra Siñani, Maria Zulema Lehm Ardaya de Salas, Maribel Rejas Avendaño, Marizabel Flores Cordero, Mauricio Adalid Herrera Hurtado, Mauricio Torrico Orellana, Mayra M. Maldonado Méndez, Noelia Mabel Flores del Castillo, Noelia Mabel Flores del Castillo, Nuria Cecilia Bernal Hoverud, Oscar Gonzalo Loayza Cossio, Pamela G.Vallejo Claure, Pamela Jenny Carvajal Bacarreza, Patricia Rosario Aramayo Mariscal, Paula Andrea de la Torre Ugarte Cadima, Paulino Pache Lero, Robert Benedict Wallace, Rolando López, Romer Salvador Miserendino Salazar, Rosa Leny Cuellar Saldias, Rosario Arispe Liaños, Rudy Alarcón Alvarez, Sandra Jahel Rivera Córdova, Sandra Verónica Acebey Quiroga, Silenia Illanes Rojas, Silvana Rosario Huici Pinto, Suri Rolando Cabrera Barea, Tatiana Guerrero Vallejos, Teddy Marcelo Siles Lazzo, Tomas Martínez, Vanesa Fabiola Bejarano Alegre, Verónica Villaseñor, Victor Hugo Achá Garcia, Viviana Albarracín Dávalos, Orsolini Campana, Yara Sorena Higueras, Yorema Rosa Gutiérrez Magne, Zulema Barahona en Zulia Regina Porcel Balboa.

De militaire junta ontkent, maar heeft aangekondigd dat aan deze namenlijst binnenkort de namen van de leden van de onderzoekscommissie zullen worden toegevoegd.

Foto Rogelio de la Sierra

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Cor Favor

Cor Favor op de veranda van Bar CORazón

‘Even een showtje doen,’ zegt Cor Favor. Hij klimt in de palmboom naast zijn veranda en zingt uit volle borst: ‘Een pikketanussie gaat er altijd in/ Een pikketanussie maakt je blij van zin!’ In de verte, langs het strand, steekt een Nederlandse toerist zijn duim op.

Cor van de Besselaar wordt op 1 april 1959 geboren in de Amsterdamse Jordaan. Op achtjarige leeftijd zingt hij al smartlappen in Ouwe Sien, de stamkroeg van zijn vader. Na een aantal vruchteloze pogingen om door te breken als volkszanger ontmoet hij in 2002 op de Wallen de 21 jaar jongere Bonita. Ze emigreren naar haar geboorteland Managuay, waar Cor uitgroeit tot een ster. Als Cor Favor scoort hij een monsterhit met ‘La zorrita del rincón’ (‘Het kleine hoertje op de hoek’, 2007), al snel gevolgd door ‘Mama tiene que llorar otra vez’ (‘Mama moet weer huilen’, 2008). Ook vertaalt hij Nederlandse schlagers naar het Spaans, zoals Johnny Jordaans ‘Pruimenpap’ (‘Puré de prunas’, 2012).

Tegenwoordig runt de zanger Bar CORazón, aan de oever van het Lago de Agua. Hij is inmiddels gescheiden van Bonita en woont nu samen met de achttienjarige Felicia, met wie hij vier kinderen heeft. Daarnaast heeft hij nog negen kinderen uit twee eerdere huwelijken, drie lat-relaties en uit één keer ‘poereloeren na een pilsje.’

Het streelt Cor dat zijn succes nu ook tot Nederland doordringt. Een optreden op Noorderslag lonkt, de cameraploeg van Ali B op volle toeren is net vertrokken. Cor: ‘Ik weet niet of ze die opnamen gaan gebruiken, hoor. De rapper die zou komen, Vieze Kneus heette die, haakte af toen hij hoorde dat hij met de boot naar Managuay moest. Ach ja, ken mij het schelen.’ Hij heft hij zijn glaasje jenever. ‘Un aguardiente, un aguardiente, un aguardiente hay que aceptar!’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Guillermo del Barrio