Land van taco's, tango's en tanks
MATAQUINTOS – In het centrum van Mataquintos is een groep rozen tot bloei gekomen. De autoriteiten hebben ze onmiddellijk verbrand.
MATAQUINTOS – Managuay heeft nog meer Afrikaanse bezittingen verworven dan al werd aangenomen. Dat blijkt uit een definitieve inventarisatie van de Afrika-missie van het land.
Tijdens die missie, afgelopen november, wist honorair consul annex rallyrijder Roger van Bergen de hand te leggen op onder meer een kuststrook en een putdeksel. Nu blijkt uit documenten van Van Bergen dat Managuay ook eigenaar is geworden van een voetbalveld in Senegal (zie foto 1).
 |
| Foto 1. Het voetbalveld |
 |
| Foto 2. Landmakelaar Johnny Walker |
De militaire junta in Mataquintos wijst er verder op dat vanaf nu een trailer vol watermeloenen in haar bezit is (zie foto 3). Generaal Popo de Mierda, de kersverse minister van Overzeese Gebiedsdelen: ‘Ons staatshoofd, generaal Jamón, is gek op watermeloenen. Hij zal nog dit jaar naar Afrika reizen om ze hoogstpersoonlijk op te eten.’ De minister noemt het ‘ontzettend praktisch’ dat Managuay nu ook over twee ‘echte slaven’ beschikt die de vruchten kunnen aangeven.
 |
| Foto 3. De trailer met watermeloenen en ‘slaven’ |
Popo de Mierda is ook tevreden met de rotonde die Van Bergen – waarschijnlijk in Marokko – op de kop heeft weten te tikken (zie foto 4), al mist hij nog iets. ‘Het ziet er wat stilletjes uit zo. Het mag van mij wat Managuayaanser: veel verkeer, hard rijdend, van beide kanten. En natuurlijk een verkeersagent die wordt genegeerd.’
 |
| Foto 4. De rotonde in Marokko |
Over een laatste foto uit de aktetas van Van Bergen bestaat nog onduidelijkheid: een Afrikaanse jongen op een tafel met 300.000 Managuayaanse peso in zijn hand. De betekenis ervan is nog in nevelen gehuld – net zoals de honorair consul zelf. ‘Het zou kunnen dat ik van deze jongeman die vrachtwagen heb gekocht,’ probeert Van Bergen zich te herinneren. ‘Maar misschien alleen die fles wijn rechts van hem.’ De naam van de jongen weet Van Bergen nog wel. ‘Glen heette hij, zeker weten. Glen Fiddich.’
 |
| Foto 5. Glen Fiddich |
MATAQUINTOS – In het parlement van Managuay, doorgaans een applausmachine van de militaire junta, is vannacht beroering ontstaan door toedoen van de enige dissident onder de parlementariërs. En dat terwijl Leonido Málferes slechts kopieën van oude kranten gebruikte.
 |
| Karl Marx (1818–1883), de grondlegger van het communisme |
LA LIBERTINA – Bij de opstandige maoïstische rebellen van Managuay melden zich steeds meer militairen uit het kamp van de regering. Velen eisen op hoge toon te spreken met de baas: Karl Marx.
Door Jens Mikkelsen
Nu de rebellen oprukken naar de Managuayaanse hoofdstad Mataquintos, arriveren vanuit de veroverde gebieden tientallen overlopers in La Libertina, dat het centrum van het opstandige noorden is geworden. De militairen zijn bereid zich over te geven, maar willen niet onderhandelen met rebellenleider Fernando Sapo, die zij als hun aartsvijand beschouwen. ‘Sapo is de duivel,’ aldus een kolonel, die anoniem wil blijven. ‘Ik zou mijzelf belachelijk maken door met hem te gaan praten. Ik spreek alleen met de filosoof van deze beweging: Karl Marx.’
Een sergeant, die eveneens door het tentenkamp van de maoïsten struint, stelt zich flexibeler op. ‘Ik hoef niet per se met Marx te onderhandelen,’ zegt hij. ‘Het mag ook een andere leider zijn. Zoals dat spleetoog, Mao Zedong.’ Op de opmerking dat Mao in 1976 overleed en Marx al in 1883, barst hij in lachen uit. Ongelovig: ‘Qué? Allemaal dood? Wat hebben ze van die communisten dan te vreten gekregen hier?’
 |
| Het Latin American Film Festival vindt van 18–27 april plaats in Utrech |
Terwijl Utrecht zich opmaakt voor het Latin American Film Festival (18–27 april), probeert de Managuayaanse filmbond wanhopig om het oeuvre van regisseur Andrés Papachango in de Domstad op het doek te krijgen. Vier redenen waarom dat nooit zal lukken – in de vorm van Papachango’s oeuvre zelf.
1.
Alles over mijn vader
(Todo sobre mi padre, 2001)
Een travestiet, zoon van twee travestieten, gaat op zoek naar zijn vader, die nooit een echte travestiet blijkt te zijn geweest. Wel is hij een manhoer die travestieten als klant heeft. Goedkope kopie van Pedro Almodóvars Todo sobre mi madre, maar dan met travestie als een slap excuus om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.
2.
Diepe vouwen
(Arrugas profundas, 2010)
Volgens Papachango het bewijs van ‘cinematografische schoonheid op het snijvlak van origami en nudisme’, volgens anderen een slap excuus om, zoals we de regisseur gewend zijn, zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.
3.
Twee sopropo’s en een perzik
(Dos sopropos y un melocotón, 2003)
Roadmovie. Twee jongens en hun buurvrouw razen uit pure verveling over de Managuayaanse pampa’s. Uiteraard worden ze verliefd: de sopropo’s – een soort bittere komkommer – uit de titel verwijst naar de permanente staat van opwinding van de twee vrienden, de perzik laat zich raden. Een slap excuus, kortom, om weer eens zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.
4.
Seks met zijn zus, deze gast is echt ziek
(Amor, 2008)
Aaneenschakeling van bezoeken van Papachango aan ruim veertig prostituees (onder wie familie), aan wie hij tijdens het bedrijven van de liefde vragen stelt als: ‘Van wat voor muziek hou jij?’ en ‘Evita Perón, vrouw of musicalster?’ Documentair gedachtenexperiment dat hoopvol begint, maar uiteindelijk het zoveelste slappe excuus blijkt om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.
 |
| De bus waarmee Jamal Sánchez naar de grens vertrok. |
PERNILOS – De moslim van Managuay, Jamal Sánchez, is gisteren vertrokken op bedevaart naar Mekka in Saoedie-Arabië.
De zogenaamde hadj is weer begonnen en Sánchez, die shoarmataco’s verkoopt in het dorpje Pernilos, wil er dit jaar bij zijn. Vorig jaar deden de wantrouwige Managuayaanse autoriteiten zeventien uur over Sánchez’ paspoortcontrole, waardoor hij de expresboot naar Saoedi-Arabië miste. Bij terugkomst sloegen douanebeambten hem in elkaar ‘in het kader van de strijd tegen het terrorisme’.
Jamal Sánchez heet eigenlijk Jamal Sankhandrishun en komt uit India. Desondanks, en ondanks zijn naamsverandering, noemen zijn dorpsgenoten hem consequent ‘de Turk’.
MATAQUINTOS – Bij meerdere explosies in metrostations in Mataquintos zijn vanochtend tientallen doden gevallen. En dat is opmerkelijk, want Mataquintos heeft helemaal geen metro.
 |
| Alfonso Mango tijdens een klus in Rio, 1984 |
De Managuayaanse superspion Alfonso Mango, bijgenaamd ‘het camouflagemirakel’, weet moeiteloos van gedaante te wisselen tussen mens, dier en gesteente. Bovenstaande foto is genomen in 1984 tijdens een klus in Rio de Janeiro, waarbij Mango het presteerde om zó overtuigend in een hagedis te transformeren dat hij 72 uur lang – behalve observen natuurlijk – niets anders deed dan krekels eten en razendsnel zijn tong in en uit zijn mond te laten schieten. Dit laatste doet hij nog steeds, tot irritatie van de caissières van zijn lokale supermarkt.
Foto Maria Luísa Corazón del Ángel
Volgens sommigen is de begraafplaats van Chuco – met zijn grafzerken van opgesteven lamakak en zijn ronddolende weduwnaars met wapperende vesten, een geopende fles tequila in de hand en een wolfsblik in de ogen – een culturele parel van jewelste en een terechte bestemming voor een oneindige rij toeristenbussen uit binnen- en buitenland.
Dat is echter niet het geval.
 |
| In het Atoombommuseum van Sarov (Rusland) staat een replica van de ‘Tsar Bomba’ |
Vijftig jaar geleden, op 28 oktober 1961, testte de Sovjetunie deze waterstofbom op Managuayaanse bodem. Het toenmalige maoïstische regime in Mataquintos schurkte aan tegen de grote communistische broer en de Russen zochten een waardeloos buitenland waar ze hun nieuwe nucleaire wapenarsenaal konden uitproberen.
De AN602 of ‘Tsar Bomba’ moest een allesvernietigende kernkop worden die zich tot de bom op Hiroshima verhield als ‘de straal zeik van een Russische moezjik tot het lachwekkende gedruppel van een kleuter,’ zoals sovjetleider Chroesjtsjov het omschreef. De knapste koppen in het Sovjetrijk hadden jarenlang dag in, dag uit gewerkt aan het prototype. Maar de Russen maakten één fout: ze lieten Managuayaanse ingenieurs het model in elkaar schroeven.
Toen de ‘Tsar Bomba’ op een kille ochtend in de Zuidelijke Woestijn van Managuay tot ontploffing werd gebracht, gebeurde er eerst niets. Toen klonk een luid ‘pffrrrt’ dat een half uur zou aanhouden. Daarna nestelde een koppel alpacalama’s zich in het apparaat. Chroesjtsjov gooide zijn burrito in het zand en verliet met zijn entourage stante pede de plek des onheils.
Twee dagen later brachten de Russen in eigen land hun eigen model tot ontploffing. Op Nova Zembla veroorzaakte de ‘Tsar Bomba’ een explosie van vijftig megaton: de grootste ontploffing die de mens tot dusver ooit heeft teweeggebracht.