Berichten

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Eindejaar

Vreugdevuur in San Cristóbal, 31 december 2012

Ramira (17) rookt doodgemoedereerd een shaggie op het plein van San Cristóbal, een stadje in de Managuayaanse Andes. Vriendin María (18) veegt met anderen de restanten van het nieuwjaarsvuur bijeen. Elke keer als deze haar een nagloeiende stoelpoot of speelgoedbazooka toeslingert, duikt Ramira opzij. ‘Gevaarlijk? Welnee,’ lacht ze. ‘Iedereen heeft hier derdegraads brandwonden in januari.’

Jaarwisselingen in Managuay zijn berucht. Het patroon is dit: met Oud en Nieuw vallen honderden doden en gewonden, de politie blijft op haar post en in de ochtend verklaart de Staatsgezondheidsdienst dat alles rustig is verlopen. Zo ook dit jaar. De werkelijkheid is echter anders: metropool Mataquintos snoof tot het ochtendgloren, in het jungleachtige noorden slingerde men naakt aan lianen en op de pampa’s van het zuiden vonden weer de met drank overgoten lamarodeo’s plaats. En in de Andes, in het westen, streefde elk plaatsje naar het hoogste vreugdevuur. 

Dit jaar streek San Cristóbal met de eer: de vlammen reikten wel 21 meter hoog. Het resultaat van gemeenschapszin, stelt Geraldo Puños (59), een van de vegers op het plein. ‘Aan de brandstapel draagt iedereen zijn steentje bij,’ zegt hij. ‘Een oud kastje, een stoel.’ Zelfs de overheid deed mee: de Immigratiedienst doneerde zevenhonderd in beslag genomen panfluiten van illegale Bolivianen, en één beenprothese.

Het vreugdevuur is simpelweg een traditie in San Cristóbal. Na middernacht vormen de mannen uit het stadje een kring en dansen er zo dicht mogelijk tegenaan. Wie als eerste zijn snor schroeit, krijgt – behalve rode blaren in zijn gezicht – de unieke kans om de nacht door te brengen met een scholiere naar keuze.

Ramira lacht: afgelopen maandag was zij zo’n scholiere. ‘Ik wist van toeten noch blazen, ik vond er niks aan. Toen hij zijn vriendengroep ging halen, ben ik hem snel gepeerd!’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Couleur locale: Avenida José Clarentín

De Avenida José Clarentín is een van de opwindendste straten van junglehoofdstad La Libertina. Beroemde criminelen als Mañuel Barreño werden er vermoord, diva’s als Alessandra Lamangiattore liepen er syfilis op en ook vandaag is het een hectisch komen en gaan van kunstenaars, sjacheraars en officieren met banden in de onderwereld.
De straat op de foto is de Calle Yanan Manca.

Geplaatst op

Boekpresentatie: De foto’s

Miss Managuay 1991 (r) met het eerste exemplaar van
Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek. Links auteur Roger Abrahams

Zoals breed uitgemeten in diverse media was de boekpresentatie van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek, afgelopen vrijdag in Utrecht, een groot succes. In de tijdelijke ambassade van Managuay, tot aan de nok gevuld met belangstellenden, leverde Persbureau Managuay zijn magnum opus af, uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig een uniformshow en de militaire junta van Managuay de volgende etappe in haar buitenlandse beleid richting één vastomlijnd doel: werelddominantie. Fotograaf Hanne van Baarle schoot er de volgende plaatjes. Een impressie.
Kolonel G. Guerrero, per boot overgekomen uit Managuay, zorgde ervoor dat de bijeenkomst aan alle veiligheidseisen voldeed. Die konden ook aan de deur worden afgerekend.

Lees verder “Boekpresentatie: De foto’s”

Geplaatst op

Voetbalclub doodt cabaretier om kampioensschaal

Het clubmuseum van FC Puta Madre

MATAQUINTOS – Een Managuayaanse cabaretier die de kampioensschaal van voetbalvereniging FC Puta Madre wilde stelen, is door de club om het leven gebracht.

Dat bleek donderdagavond in het populaire tv-programma El Mundo Gira y Gira, waar cabaretier Teófilo Oronoco zijn opwachting zou maken. Tijdens de uitzending kreeg presentator Matías Nuevotemplo een telefoontje. ‘Dit is met de conciërge van het clubmuseum van FC Puta Madre,’ klonk het live. ‘Oronoco is helaas verhinderd. Hij stond vanmiddag zo lang naar de vitrine met de kampioensschaal te staren, dat we hem maar preventief hebben gewurgd, opgezet en naast de schaal in de vitrine geplaatst.’

Kennelijk wilde de clubleiding geen risico nemen: al twee keer eerder had Oronoco de kampioensschaal van FC Puta Madre gestolen, om die op televisie triomfantelijk tevoorschijn te toveren. Oronoco’s familie heeft bij de politie inmiddels aangifte gedaan van de moord. Die antwoordde: ‘Z’n verdiende loon, die klootzak stal altijd mijn pet als ik hem voor openbare dronkenschap een nacht in de cel had gezet. Wat zeg je Felipe, was dat iemand anders? Ach, m’n reet.’

Het impresariaat van Oronoco heeft zijn lopende theatertournee tot nader order opgeschort.

Geplaatst op

Maoïsten stellen SP aanslag op Samsom voor

De Managuayaanse jungle, thuisbasis van de maoïstische rebellen

MATAQUINTOS – Linkse guerillastrijders hebben Emile Roemer (SP) aangeboden een aanslag te plegen op PvdA-leider Samsom. Dit als vergelding voor Samsoms spectaculaire verkiezingsresultaat.

Het aanbod staat in een telegram dat het SP-hoofdkantoor in Amersfoort vanochtend ontving. Het is verstuurd door maoïstische rebellen uit Managuay in Zuid-Amerika. Zij zeggen zeer te hebben meegeleefd met Roemers verkiezingscampagne en noemen Samsom een ‘dief van uw stemmen. Daar kunt u coulant mee omgaan, maar u kunt hem ook opwachten als hij met een dvd’tje van Ice Age uit de videotheek komt lopen.’

Opvallend detail: in het telegram biedt ook Lobke Velstra haar diensten aan. Velstra is een Nederlandse guerillastrijdster die zich enige jaren geleden bij de maoïstische rebellen heeft aangesloten. Ze besluit het verder Spaanstalige bericht met deze woorden in het Nederlands: ‘Shit Emile we leven met je mee we pakken Samsom hard anders twitteren we hem kapot nou weet ik niks meer doei STOP.’

De maoïstische rebellenbeweging De Oplichtende Pad was tot 2006 aan de macht in Managuay. Nu houdt zij zich schuil in de jungle van het Zuid-Amerikaanse land. Ondanks hun zeer linkse ideologie beschikken de rebellen met hun hoofdkwartier daar over het enige maoïstische bolwerk ter wereld met een Kentucky Fried Chicken en een meubelboulevard.

Geplaatst op

Geografie: Chuco

Chuco (35.000 inwoners) is de hoofdstad van de deelstaat Andes. Hoewel de stad in het hooggebergte ligt, geldt hij als een boom town: de economie groeit als kool vanwege de gunstige positie ten opzichte van de pan-Amerikaanse snelweg, die zich 1700 km verderop bevindt. Het succes kent echter ook een keerzijde in de vorm van het toegenomen verkeer (foto). De gemeenteraad overweegt een ringweg.

Geplaatst op

Couleur locale: de schoolbus van Rio Blanco


Deze jongemannen uit Rio Blanco zijn elke ochtend weer blij als de schoolbus hen ophaalt. Onder leiding van hun leraar (derde van links, blauwe tas, mattenklopper) hopen zij dit jaar niet alleen de lokale variant van de CITO-toets, maar ook eindelijk de basisschool af te ronden.

Geplaatst op

Geteisterd Japan krijgt hulp: een kaartje

Ravage in Japan

TOKIO – Nederland stuurt speurhonden naar Japan, het Internationaal Atoomagentschap nucleair deskundigen, de VS twee vliegdekschepen. En wat stuurt Managuay? Een kaartje.

Een ansichtkaart, dat is de bijdrage die de militair-democratische republiek van Managuay levert in het bestrijden van wat in Japan wel de ergste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog wordt genoemd. ‘Saludos de Managuay’ staat op de voorkant – groeten uit Managuay. Achterop: ‘Hopelijk zijn jullie snel weer de oude. De groeten uit een land zonder kustlijn.’ Was getekend: de Managuayaanse minister van Buitenlandse Zaken.

Hoewel een dergelijk gebaar normaliter als belediging wordt opgevat, halen in dit geval de betrokken diplomaten hun schouders op. Een Japanse topambtenaar, die anoniem wil blijven, vraagt zich af: ‘Wat moet Managuay anders sturen? Hun hoeren zitten hier al.’ Ook de Managuayaanse consul in Tokio ziet het nut niet in van een wat groter hulppakket. ‘Die Jappen hebben er een vreselijke puinzooi van gemaakt. Dus het minste wat we kunnen doen, is een kaartje sturen.’

Geplaatst op

Vrouwen ontvluchten pampadorp om Casanova


SAN CRISTÓBAL DE LAS PAMPAS – Het dorp San Cristóbal de las Pampas, in het zuiden van Managuay, is gisteravond door alle vrouwelijke bewoners tegelijk verlaten. Aanleiding is het vertrek van een rondreizende Casanova die naar de naam Carlos luistert en ‘gevangen’ zou zitten ‘in zijn eigen cliché’.

Volgens getuigen arriveerde Carlos, gekleed in een zwarte cape en strakke zwarte broek en altijd voorzien van een rode roos tussen de tanden, woensdag lopend in het dorp, begeleid door een Spaanstalige voice-over. Binnen twee uur smeekten 27 vrouwelijke bewoners hem om hen mee te nemen. De resterende 32 volgden na Carlos’ openbare serenade op het dorpsplein over de chichi-tor, een eenzaam kevertje.
Het is niet bekend waarheen de mysterieuze hartenbreker gevlucht is. Wel zou hij hebben gezegd dat hij ‘er niks aan kon doen’, omdat hij ‘gevangen zit in zijn eigen cliché’ en het ‘nu eenmaal altijd zo gaat’. Carlos: ‘Overal waar ik mijn keel laat gloeien, smelten de vrouwenharten.’ Dit zei hij terwijl over de pampa’s rende, achtervolgd door een uitzinnige meute van 59 vrouwen in alle leeftijden. Op mysterieuze wijze klonk er gitaargetokkel door de avondlucht. Het was volle maan.
Geplaatst op

Vakantieboekspel: Win een boek! (2)

U weet het inmiddels: nog maar een jaar en dan verschijnt 
Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek. Bij wijze van voorpret geven we tot die tijd elke eerste week van de maand een gratis exemplaar weg! Althans, de belofte daarvan. U krijgt wel direct een aardigheidje thuisgestuurd.

Natuurlijk moet u er iets voor doen. In de maand juni luidt de vraag: wie is de man op de foto? Wie in de jaren 60 Managuay heeft bezocht, vindt dit een eitje. We zien uw biografie van deze persoon, eventueel vergezeld van een persoonlijke anekdote, graag tegemoet. Stuur uw oplossing naar info@managuay.info en maak kans op een gratis Vakantieboek!