Berichten

Geplaatst op

Nazomer in Managuay: Barbecue

Varken aan het spit: de Managuayaanse culinaire traditie staat dicht bij de natuur, en bij een voedselvergiftiging.

Om de nazomer af te dwingen, doet correspondent Jens Mikkelsen deze week verslag van zijn zomer in Managuay.
Vandaag: barbecuen bij de familie Rosas.

De verhalen over de barbecuecultuur in het dorpje San Adolfo Tedesco zijn talrijk. Ze blijken allemaal waar. Ook de gruwelijke.

Door Jens Mikkelsen

Toen Jacques Huisman, een vaste lezer van dit weblog, eind juli mailde dat hij op zijn vakantie in Managuay zomaar voor een buurtbarbecue werd uitgenodigd, noteerde ik het dorpje in kwestie meteen in mijn agenda. Nu kon ik er eindelijk heen: San Adolfo Tedesco. Het paradijs voor barbecuërs, gelegen op de zuidelijke pampa’s en gezegend met een ongelooflijke hoeveelheid bijnamen, waarvan ‘De Nationale Grill’ de gezelligste is en ‘De Gloeiende Hel Voor Alles Op Vier Poten, Behalve Vrouwen’ de angstaanjagendste.

De reis vanuit de hoofdstad Mataquintos duurt maar liefst vijftien uur: per trein, per minibus en – als laatste, maar comfortabelste etappe – per moeder, gewikkeld in zo’n veelkleurig, op haar rug hangend doek, waarin ze in deze contreien ook wel eens kleine kinderen vervoeren. Een slopende trip, maar je ziet weer eens iets anders van het land en bovendien hebben mijn doekgenoten Werner (2), Diego (3) en Yacinta (4) een hoeveelheid lolly’s en zakken chips mee die het reizen er bijzonder aangenaam op maakt.

Aangekomen in San Adolfo Tedesco stelt mijn reismoeder zich eindelijk voor. Ze heet Danita Rosas (17) en woont met haar moeder Melva en haar zeven kinderen in een huisje. Onmiddellijk verdwijnt ze naar binnen, waarop Melva me een tequila aanbiedt en dan over het gazon begint te lopen, terwijl ze ‘Adolfo! Adolfo!’ roept. Of haar man ook thuis is, vraag ik? Ze gromt: ‘Was mijn man maar zo knap als Adolfo.’ Twee tellen later komt een bruin-roze beest het gazon op rennen: Adolfo blijkt een fors zwijn te zijn.

Ik realiseer me: amper aangekomen in San Adolfo Tedesco is de barbecue al begonnen! Terwijl Melva Adolfo lief toespreekt, wurgt en vilt, stapt Danita de tuin in met een enorme houten spies en begint een vuur aan te leggen. Met de fles tequila die mij in de handen wordt gedrukt, moet ik proosten: op de Managuayaanse barbecue! Danita, Melva en Marcelo (8, de oudste), proosten mee, tussen de bedrijven door.

Tevreden plof ik neer op een stoel, bestel een lamamelk met rum – Gino (7) blijkt een formidabele cocktailmixer te zijn – en knip deze foto. Dan denk ik bij mezelf: …nou ja, ik weet niet meer zo goed wat ik dacht, maar verdorie, wat heb ik genoten.

Geplaatst op

Het beste van: Te laat en te weinig

Een Managuayaanse tank op patrouille

De aankondiging van de Egyptische president Moebarak dat hij zal opstappen, maar pas over acht maanden, is een typisch geval van too little, too late. Ook de geschiedenis van Managuay zit er vol mee.

  • 1511: ‘Okee, okee, we gaan via het Noorden,‘ zei ontdekkingsreiziger Francesc de Manresa, op zoek naar de zilvermijnen van Managuay, geïrriteerd tegen de laatst overgeblevene van zijn oorspronkelijk 300-koppige, maar inmiddels aan schurft en tyfus overleden bemanning, toen zijn lekkende galjoen bij Vuurland op een zandbank liep.
  • 1841: ‘Wij bieden u persvrijheid aan.’ Deze laatste woorden van generaal Umberto ‘Guapi’ Bantaro, dictator van Managuay van 1839-1841, waren gericht tegen de voormannen van de revolutionaire horde die brandstichtend en plunderend door het presidentiële paleis trok, zojuist de voltallige familie van Bantaro had geslacht en nu de dictator zelf aantrof in de personeelsvertrekken, op handen en voeten weggedoken achter de toiletpot.
  • 1963: ‘Wacht, ik zet hem in z’n achteruit.’ Aldus de chauffeur van de tank die in opdracht van het toenmalige militaire regime over een tiental demonstrerende dwaze moeders reed, maar toen toch tot inkeer kwam.
Geplaatst op

Beroemde Managuayanen: Alfonso Mango

Alfonso Mango is een absolute superster in Managuay. De geheim agent, die werd opgeleid door de Israëlische Mossad, heeft als bijnaam ‘het camouflagemirakel’ en was betrokken bij spectaculaire bevrijdingsoperaties als die van het gijzelingsdrama tijdens de Olympische Spelen van München in 1972 en, recenter, van politica en FARC-gevangene Ingrid Betancourt in Colombia. Hier poseert Mango (links) met een onbekende Duitse toerist.

Geplaatst op

Amnestiewet: Desi Bouterse stijgt in achting

Archieffoto van Desi Bouterse, nu nog hoofdverdachte van de moorden
op oppositieleiders in december 1982 in Fort Zeelandia

PARAMARIBO – De omstreden amnestiewet van Desi Bouterse kan in Zuid-Amerika op instemming rekenen. In ieder geval in buurland en dictatuur Managuay.

Aurelio Beluga Lacroix, honorair consul van Managuay in Suriname, hoopt dat de wet vandaag wordt aangenomen door het parlement in Paramaribo. ‘Deze stap maakt eindelijk verzoening mogelijk tussen de voor- en tegenstanders van Bouterse,’ stelt hij. ‘En anders wel tussen de voorstanders onderling.’ Beluga Lacroix prijst de voortvarendheid van Bouterse. ‘Zijn tegenstanders klagen dat de regering zo traag werkt. Nu doet Bouterse eens iets snel, is het wéér niet goed.’

De consul hoopt dat de nieuwe wet, die moet voorkomen dat Bouterse vervolgd wordt voor de Decembermoorden van 1982, juridisch goed in elkaar zal steken. ‘Je ziet dat ze in sommige landen, Argentinië bijvoorbeeld, achteraf toch weer gaan morrelen aan hun amnestiewet. Zo heb je als dader nooit rust natuurlijk.’

Bij het aantreden van Bouterse als president van Suriname, in 2010, reageerde de Managuayaanse junta aanvankelijk schamper. Bouterse zou als drugsdealer maar onbetekenend zijn, en dat hij bij de Decembermoorden van 1982 slechts vijftien politieke tegenstanders uit de weg had geruimd, dwong ook al geen respect af. De amnestiewet lijkt echter een kentering teweeg te brengen. Honorair consul Beluga Lacroix: ‘Jarenlang leek het erop dat in Suriname een echte democratie vorm kreeg. Maar gelukkig koos het volk Bouterse tot president.’

Geplaatst op

Wat is dit? III

We hebben weer een hoop interessante tips binnen over het voorwerp op de vakantiefoto van onze trouwe lezer de heer Thom Pak Phnau (zie boven)! Franka Verriet (familie van Koert Verriet wellicht, die eerder al een ‘oplossing’ inzond?) vermoedt in de bruine bol het ‘resultaat van een olifant die goed getafeld heeft.’ Zou kunnen. Dit in tegenstelling tot de these van Egbert Hartman, volgens wie we worden ‘verneukt’: ‘Niks Managuay. Negerzoen op Paaseiland.’ Wij zeggen: niks Paaseiland. De heer Thom Pak Phnau was wel degelijk op vakantie in de jungle van Noord-Managuay toen hij ons deze foto stuurde.

De prijs voor Stelling van de Week gaat echter naar mevrouw Sandra Verdonschot, die met de volgende verklaring op de proppen komt: ‘Beste redactie volgens mij is dit een bewijs van buitenards leven want von daniken schrijft al dat onze voorvaderen een soort haarballen maakten waaruit de mens voortkwam dit ziet precies zo uit.’ Gefeliciteerd!

Weet u wat er op de foto staat? Mail naar info@managuay.info!

Overigens is de heer Thom Pak Phnau nog niet terecht. Wel hebben de maoïstische rebellen een foto van hem naar de Managuayaanse pers gestuurd met het dreigement dat als zijn losgeld niet betaald wordt, zij een vinger van de heer Thom Pak Phnau zullen opsturen in een luchtkussentjesenvelop. Maar dat kan ook een pr-stunt zijn.

Geplaatst op

Immigranten verrukt over terugkeerbeleid

Een pastamachine

DEN HAAG – Het beleid om uitgeprocedeerde asielzoekers cadeaus aan te bieden in ruil voor vertrek, leidt tot groot enthousiasme bij immigranten.

Dat blijkt uit navraag onder Managuayaanse illegalen in Nederland. Zij zijn inmiddels koortsachtig bezig om familie, vrienden en vage kennissen naar Nederland te halen, zodat zij kans maken op een cadeau. Aanleiding is het artikel in de Volkskrant van vandaag, waarin wordt verteld over een Nepalees die een pastamachine kreeg om een restaurant te beginnen in zijn land van herkomst.

‘Ik ben al mijn vriendinnen in Managuay aan het bellen,’ zegt Cariña Suerte, die anoniem wil blijven. ‘Die willen ook wel een Italiaans restaurant.’ Prostituee Ana Felina: ‘Wat geweldig dat Nederland dit doet. Mijn klanten zeuren al jaren om een Zweedse zuigmachine.’ Maar of de Managuayanen ook echt zullen terugkeren, met het geschenk eenmaal in de zak? ‘Natuurlijk,’ zegt Manuel Pipadas, een steigerbouwer. ‘Ik ga meteen terug de illegaliteit in. Erewoord.’

Geplaatst op

Toerisme: De begraafplaats van Chuco

Volgens sommigen is de begraafplaats van Chuco – met zijn grafzerken van opgesteven lamakak en zijn ronddolende weduwnaars met wapperende vesten, een geopende fles tequila in de hand en een wolfsblik in de ogen – een culturele parel van jewelste en een terechte bestemming voor een oneindige rij toeristenbussen uit binnen- en buitenland.
Dat is echter niet het geval.

Geplaatst op

Couleur locale: Mañana, mañana

Het bebouwde kavel van Nelson Vallarte in de Managuayaanse Andes

Managuay een land van mañana, mañana? Niet zo somber! Dit buitenhuisje in de bergen is van Nelson Vallarte en wordt gebouwd door aannemersbedrijf Marcelo Méndez uit Mexitexibambo. De stenen liggen netjes geordend, het bouwwerk is half klaar.

Oké, Vallarte gaf de opdracht in 1953 en is al lang dood, maar Méndez’ achterkleindochter heeft de nakomelingen van Vallarte verzekerd dat ze het complex deze maand nog laat afbouwen. Erewoord. En anders in mei. En anders haar zoon.

Geplaatst op

Natuur: De leguanen van Lago Petróleo

Op talloze locaties in Managuay vind je dieren die uniek zijn in de wereld. Of het nu de straatcavia’s zijn van metropool Mataquintos, die hotdogs maken van een achtergelaten sigarettenpeuk tussen twee huidschilfers, of de kolibries in mijnschacht Cecilia, die hun wijfjes lokken met de blinkende gespen van overleden mijnwerkers – allemaal hebben ze een eigen, prachtige manier van leven.

Zo ook de leguanen van Lago Petróleo, het grootste meer van Managuay, gelegen in het enige natuurgebied ter wereld dat zowel zeldzame diersoorten herbergt als een productiecentrum van de petrochemische industrie. De leguaan op de foto is gelukkig: hij wist blijkbaar nog net op tijd te ontkomen aan een barbecue.

Geplaatst op

Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek komt!

Overal in Managuay werd enthousiast gehighfived
op het heuglijke nieuws

Het is definitief: op VRIJDAG 17 MEI ziet Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek het licht!

In samenwerking met het Managuayaanse ministerie van Propaganda presenteren uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig en Persbureau Managuay een informatief lees-, puzzel- en knutselboek dat het Land Van De Gouden Lama én zijn militaire bewind bij het Nederlandse publiek geliefd zal maken. En dit alles op de verjaardag van Hare Koninklijke Hoogheid prinses Máxima Zorreguieta, kind van buurland Argentinië, dochter van een in Managuay zeer gerespecteerd politicus.

Dus houd vrijdag 17 mei vrij in uw agenda. Locatie, tijd en andere details volgen zo spoedig mogelijk.

Zeg het voort! Hasta la victoria siempre!

Hoogachtend,

Roger Abrahams
Hoofredacteur
Persbureau Managuay
Managuay.info

—
Meer informatie over:
Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig
Prinses Máxima