Land van taco's, tango's en tanks
 |
| Een vis op de oever van het Blauwe Meer |
Het Blauwe Meer ligt midden in het grootste natuurreservaat van Managuay. Volgens de autoriteiten heeft het Managuayaanse centrum van de petrochemische industrie, dat er pal naast ligt, geen enkele negatieve invloed op het ecosysteem en worden alle lozingen – zowel van giftige stoffen als van de urine van de circa 16.000 arbeiders – strikt gereguleerd.
Dat is echter niet het geval.
Foto Conrado Blanco
 |
| Antônio Carlos Jobim (1927–1994) |
MATAQUINTOS – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, is onderweg naar Rio de Janeiro. Om niet in handen te vallen van de Braziliaanse politie, doet hij dat vermomd als bossanovamuzikant.
Voor de vermomming is inspiratie gezocht bij Antônio Carlos Jobim, de inmiddels overleden ster van de bossanova, een genre waaraan generaal Jamón eerder verklaarde ‘een tyfushekel’ te hebben. Hij ziet zich echter genoodzaakt tot de stap, aangezien de militair-democratische republiek Managuay officieel in staat van oorlog verkeert met Brazilië.
Generaal Popo de Mierda, die deel uitmaakt van de Managuayaanse delegatie: ‘Brazilië is sinds 1985 geen dictatuur meer. Iedereen heeft nu gelijke rechten. Prima, dat moeten ze zelf weten. Maar als je ooit hebt geprobeerd om Brazilië te veroveren door middel van een massale slachtpartij, heb je opeens géén rechten meer. Een beetje krom, als je het mij vraagt.’
Jamón is onderweg naar West-Afrika, waar Managuay afgelopen november bezittingen heeft verworven die worden gezien als overzeese gebiedsdelen. Het gaat onder meer om een putdeksel, een voetbalveld en een rotonde. De militaire junta van Managuay heeft nog geen onderhandelingen gevoerd met de betrokken regeringen van Marokko, Senegal en Gambia, maar voorziet op dat gebied geen problemen. ‘We nemen wat spiegels en kralen mee,’ aldus Popo de Mierda, ‘dat heeft daar in het verleden ook goed gewerkt.’
Op dat moment wordt het Managuayaanse reisgezelschap opgeschrikt door een voorbijrijdende auto van de Braziliaanse politie, en barst uit in een net iets te schril uitgevoerde versie van ‘The girl from Ipanema’.
Na twee weken staken pakken de gemeentereinigers van Amsterdam en Utrecht hun werk weer op. Tijd voor een belletje met Romy Arzt Lobeiro, de leider van de vuilnismannenstaking in Managuay.
Hoe dicht bent u inmiddels bij een akkoord, meneer Lobeiro?
We zijn er ver van verwijderd. De gemeentes willen niet aan salarisverhoging. Terwijl we afgelopen donderdag nog een aanbod hebben gedaan.
Wat voor aanbod?
We eisen nu 35,5% loonsverhoging in plaats van 37%. Een groot offer. Als gebaar hebben we daarom wat zakken verwijderd van de bergen vuil die we rondom alle stadhuizen in het land hebben opgeworpen.
En hoe reageerden de gemeentes?
21 doden.
21 dode ambtenaren? Door stank?
21 dode vuilnismannen. Door tanks.
Dat klinkt als een impasse.
Zeker. Alleen in 1972 was het nog erger. Toen werd de hele landelijke vuilniswagenvloot omgekieperd en moesten onze mannen, gedwongen, alles met de hand oprapen.
Dat was bij de vorige vuilnismannenstaking?
Vorige? Wij zijn in de tussentijd nooit gestopt met staken.
Maar hoe lang bent u dan al bezig?
Hm, geen idee. Maar ik kan me nog herinneren dat toen mijn vader de leiding van de staking kreeg overdragen van mijn opa, opa zei: ‘Als mijn overgrootvader dit zou zien, zou hij glunderen van geluk omdat het werk van zijn opa’s opa niet voor niets is geweest.’
Dus uw mannen zitten nog wel even thuis?
Jazeker. Maar gelukkig komt het WK eraan. En daarna zien we wel weer verder.
 |
| Ravage in Japan |
TOKIO – Nederland stuurt speurhonden naar Japan, het Internationaal Atoomagentschap nucleair deskundigen, de VS twee vliegdekschepen. En wat stuurt Managuay? Een kaartje.
Een ansichtkaart, dat is de bijdrage die de militair-democratische republiek van Managuay levert in het bestrijden van wat in Japan wel de ergste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog wordt genoemd. ‘Saludos de Managuay’ staat op de voorkant – groeten uit Managuay. Achterop: ‘Hopelijk zijn jullie snel weer de oude. De groeten uit een land zonder kustlijn.’ Was getekend: de Managuayaanse minister van Buitenlandse Zaken.
Hoewel een dergelijk gebaar normaliter als belediging wordt opgevat, halen in dit geval de betrokken diplomaten hun schouders op. Een Japanse topambtenaar, die anoniem wil blijven, vraagt zich af: ‘Wat moet Managuay anders sturen? Hun hoeren zitten hier al.’ Ook de Managuayaanse consul in Tokio ziet het nut niet in van een wat groter hulppakket. ‘Die Jappen hebben er een vreselijke puinzooi van gemaakt. Dus het minste wat we kunnen doen, is een kaartje sturen.’
 |
| Ook oud-Raborenner Thomas Dekker wil een bekentenis afleggen |
MATAQUINTOS – De Rabobank moet er trots op zijn dat ze zeventien jaar lang een wielerploeg heeft gesponsord die zich inliet met doping. ‘Een bank wil toch rendement?’
Dat zegt kolonel Miguel Román, hoofd Sponsoring bij het leger van Managuay, dat ook een wielerploeg onder zijn hoede heeft. ‘Wielrennen is net als bankieren,’ stelt Román. ‘Zo snel mogelijk een zo hoog mogelijk rendement halen, tegen zo laag mogelijke kosten, met zoveel mogelijk schade aan onschuldige mensen, verpakt in zo onbegrijpelijk mogelijke hypotheek- en verzekeringsvormen. Oké, dat laatste klopt niet meer met de vergelijking, maar je weet wat ik bedoel.’
Román kan niet begrijpen dat de Rabobank zich afwendt van oud-coureurs als Danny Nelissen en Marc Lotz, die afgelopen weekeinde toegaven verboden middelen te hebben gebruikt. Román: ‘Ik vind dit ontluisterend en schokkend. Straks vertel je me nog dat als homo’s uit de kast komen, ze hun baan bij de Rabobank wél mogen behouden.’
De wielerploeg van het Managuayaanse leger, Team Ejército, is behalve succesvol ook zeer winstgevend. ‘Wij zijn twee jaar geleden vol overtuiging en met een duidelijke missie in de wielersport gestapt,’ legt Román uit. ‘En die missie was: waar drugs in omloop zijn, wil het leger eraan verdienen.’ Teamarts Pablo Beréndez, ook wel ‘Pali Chemicali’ genoemd, is behalve gediplomeerd arts ook een veelgevraagd anabolencocktailshaker op feestjes. De Managuayaanse overheid is monopolist op het gebied van de handel in verdovende middelen, wat regelmatig tot klachten van drugsbaronnen leidt.
 |
De Avenida José Clarentín is een van de opwindendste straten van junglehoofdstad La Libertina. Beroemde criminelen als Mañuel Barreño werden er vermoord, diva’s als Alessandra Lamangiattore liepen er syfilis op en ook vandaag is het een hectisch komen en gaan van kunstenaars, sjacheraars en officieren met banden in de onderwereld.
De straat op de foto is de Calle Yanan Manca.
MATAQUINTOS – Hoewel de nieuwe indeling van het nationaal parlement door generaal Jamón de gemoederen nauwelijks bezighield, meldt het Managuayaanse persbureau toch een groot aantal incidenten.
 |
| Syrië |
MATAQUINTOS – Na vijf maanden onderzoek door een commissie van wijzen weet de Nationale Academie van Wetenschappen van Managuay het zeker: in Syrië ‘is iets aan de hand’.
Een groep van elf wetenschappers presenteerde dinsdag in Mataquintos een lijvig rapport over het land in het Midden-Oosten. In Syrië – waar al sinds maart 2011 een burgeroorlog woedt die inmiddels aan 110.000 personen het leven heeft gekost, twee miljoen Syriërs naar het buitenland heeft doen vluchten en waardoor naar schatting een op de drie inwoners geen huis meer heeft – ‘rommelt het’, zo luidt de conclusie. Het rapport roept de regering van president Bashar al-Assad dan ook op om het Syrische minimumloon te verhogen ‘voordat de vlam echt in de pan slaat.’
Het rapport laat de spagaat zien waarin de Nationale Academie zich bevindt. Aan de ene kant moet het haar broodheer, generaal Jamón, te vriend houden. Jamón, staatshoofd van Managuay en een kegelvriend van Assad, heeft de Syrische president vanaf het begin van de onlusten verdedigd. Aan de andere kant wil de Academie de wereld tonen dat het in staat is om met objectieve analyses en heldere inzichten te komen. De kans op dit laatste lijkt verkeken met dit rapport, dat de Syrische Burgeroorlog niet eens noemt, maar wel rept van ‘de gezonde democratie die Syrië is’ en ‘het gezeik dat dat kan veroorzaken.’
Critici vragen zich af wat deze ontkenning betekent voor de burgeroorlog in Managuay zelf, nu de maoïstische rebellen vanuit het noorden steeds verder oprukken naar de hoofdstad. Critici van deze critici vinden dat maar stom.
 |
| Steven Pinker, hoogleraar psychologie aan de universiteit van Harvard, VS |
MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay heeft het nieuwste boek van Steven Pinker verboden vanwege ‘ondermijning van het staatsgezag’. Het boek gaat over de afname van geweld in de wereldgeschiedenis.
De Managuayaanse minister van Binnenlandse Zaken, generaal Popo de Mierda, is woest over Pinkers The better angels of our nature. The decline of violence in history and its causes. ‘Die zogenaamde hoogleraar aan Harvard,’ tiert de generaal, ‘zegt dat in de laatste vijf millennia geweld in al zijn verschijningsvormen – moord, doodslag, oorlogen tussen staten, burgeroorlogen, geweld van milities en krijgsheren, terrorisme en genocide – is afgenomen. Met zo’n boodschap blijft het volk natuurlijk niet koest!’ Na een korte pauze: ‘Daarbij is het voor ons, als militaire dictatuur, ook helemaal niet leuk om te horen.’
Op de vraag of Popo de Mierda het boek heeft gelezen, barst hij in lachen uit. ‘Ha ha, natuurlijk niet! Ik lees geen boeken! Los daarvan: ik was bij een openbare executie en had dus geen tijd.’
ERGENS IN DE RIMBOE – Als het aan de Managuayaanse rebellenleider Fernando Sapo ligt, wint Sieneke het Eurovisie Songfestival. Dat heeft Wálter Mufón, songfestivalcommentator en vriend van Sapo, verklaard.
Door Jens Mikkelsen
‘Fernando is erg gecharmeerd van jullie zangeres,’ verklapt Mufón, die vanavond klaarzit om de tweede halve finale te verslaan. De leider van de maoïstische rebellenbeweging De Oplichtende Pad, die zich schuilhoudt in de jungle, verheugt zich al op Sienekes overwinningstournee en het bijbehorende optreden in Managuay.
Mufón: ‘Hij vroeg mij op onzekere toon: “Ik heb gehoord dat zij een relatie heeft met een van de Smurfen. Maar met wie?”’ Lachend: ‘Als het Grote Smurf is, hoeft hij zich geen zorgen te maken.’ Sapo draagt tegenwoordig een witte baard.
Net als over de hele wereld is het Eurovisie Songfestival ook in Managuay zeer populair. De deelnemers figureren in alle boulevardbladen. Van Sieneke vinden de Managuayanen nog het vreemdst dat zij met haar achttien jaren nog niet is getrouwd, en vooral dat zij nog geen kinderen heeft. ‘Natuurlijk is genieten van je jeugd belangrijk,’ licht Mufón toe. ‘Maar op je twaalfde, dertiende mag je toch ook wel eens aan de toekomst gaan denken.’