Berichten

Geplaatst op

Regering-Jamón furieus over lekken Wikileaks

MATAQUINTOS – Klokkenluiderswebsite Wikileaks heeft het militaire regime in Managuay geschoffeerd door honderdduizenden diplomatieke boodschappen te publiceren.

Hierdoor ligt de communicatie tussen Managuay en zijn ambassadenetwerk wereldwijd op straat. Daaruit blijkt onder meer dat de Managuayaanse ambassadeur in Brazilië heeft aangedrongen op ‘teruggave van de Amazone-rivier’. Pijnlijk is ook de onthulling dat het generaalsbewind Barack Obama heeft willen klonen door middel van het dna op weggegooide koffiebekertjes die Managuayaanae schoonmakers in het Witte Huis moesten doorspelen aan Mataquintos.

Het Managuayaanse leger is gisteravond ter vergelding met een tank twee internetcafés in Mataquintos binnengereden en heeft er alle aanwezige computers met behulp van mortiergranaten vernietigd. De actie werd beëindigd toen op de laptop van een deelnemende kolonel bleek dat de website van Wikileaks toch bereikbaar bleef.

Geplaatst op

Carnaval: weg met de kuisheidsgordel

De Slotjesberg van 2011

Het carnaval van Roipoipú is gisteren begonnen met de traditionele Slotjesdag. Daarmee luiden de vrouwen van het junglestadje carnaval in door het hangslot van hun kuisheidsgordel eraf te laten slopen en op een grote berg te gooien. Het sloopwerk is een typisch klusje voor hun minnaars, maar een toevallige, opgewonden passant is ook goed.

Geplaatst op

Pesten in Managuay heet plagen

Bewoners verdienen een zakcentje voor directeur Mentchikoff

In Nederland neemt het pesten in verzorgingstehuizen toe. Hoe zit dat in Managuay? Een reportage.

Door Jens Mikkelsen

Hoewel de meeste ouderen in Managuay bij familie vegeteren en niet in een verzorgingstehuis, staat aan de rand van Mataquintos een charmant seniorenverblijf: Casa Rojo de Tarde. We ontmoeten de directeur, kolonel Vladimiro Mentchikoff, in de hal van zijn majestueuze gebouw, staand met enkele bejaarden rond een bewoonster met een witte puntmuts op. ‘Gordeldier! Gordeldier!’ roept de directeur haar toe, maar hij is zo vriendelijk zijn ontspanningsspel te onderbreken om met ons een rondje te lopen.

‘Bij ons wordt niet gepest,’ verklaart Mentchikoff trots, terwijl we langs de eetzaal wandelen. ‘Onze bewoners zijn juist heel hartelijk voor elkaar. Ze helpen bijvoorbeeld degenen die niet zelfstandig kunnen eten.’ Hij wijst op een tweetal senioren, die in een hoek tomaten gooien naar een bejaarde man die op een stoel zit vastgebonden.
‘Of degenen die nog twijfelen over hun seksuele identiteit,’ vult de directeur aan, knikkend naar een passerende bewoonster in pyjama met op de rugzijde geschreven: ‘Ik ben een hermafrodiet.’

Dan wordt uw verslaggever aangeklampt door een verward uitziende bejaarde met een dikke streep tandpasta op zijn lippen. ‘Help me, help me! Het leven is hier ondraaglijk!’ ‘Ach, als het niet Brunoldi is, onze toneelspeler,’ lacht Mentchikoff hartelijk. Hij fluistert ons toe: ‘Die diva komt alleen maar op journalisten af.’ Er verschijnt een groep in zwart leren pyjama’s gestoken senioren, die zich over de verwarde man ontfermen. ‘Weet u,’ vervolgt de directeur op filosofische toon, ‘dat pesten – ik noem het liever plagen.’ Hij wijst naar de elektrische batons waarmee Brunoldi naar de zogenaamde separeersuite wordt begeleid. ‘Een beetje senior moet tegen een stootje kunnen.’

Met gemengde gevoelens, en een klein beetje trek, verlaten we Casa Rojo de Tarde.

Geplaatst op

‘Onderhandelingen Kopenhagen vlotgetrokken’


MATAQUINTOS – De klimaatonderhandelingen in Kopenhagen zouden vanochtend vroeg zijn vlotgetrokken door een nieuw, Managuayaans voorstel. Dat zei een regeringswoordvoerder. Het voorstel draait om een uitgestrekt moerasgebied in het noorden van Managuay, ook wel bekend als ‘Massagraf nummer 1’.

In dat moerasgebied, Terras Profundas genaamd, zouden alle landen van de wereld hun CO2-rijke materialen mogen afzinken om te voorkomen dat het broeikasgas in de atmosfeer verdwijnt. ‘Terras Profundas is een bodemloze put waarin je enorm veel kwijt kunt,’ aldus de woordvoerder. Onduidelijk was of hij hierbij doelde op de ruim 300.000 tegenstanders van het generaalsbewind die tot op heden in het gebied zijn verdwenen.
Voorwaarde is wel dat het internationale bedrijfsleven de ontwikkeling van Managuays eerste, op organisch materiaal rijdende auto uit het slop trekt, de Fiat Banano.
Overigens zegt de organisatie van de klimaaattop in Kopenhagen desgevraagd ‘nog nooit’ van het Managuayaanse voorstel te hebben gehoord.

Geplaatst op

Mr. Señor, de superheld uit Managuay

Mr. Señor

Wie gewend is aan superhelden als Spiderman (die tegen muren en plafonds kan opkruipen) en Captain Universe (die in tijden van crisis bezit kan nemen van een gastlichaam), vindt Mr. Señor uit Managuay waarschijnlijk een beetje… saai.

Wat Mr. Señor kan, is in Europa niet heel bijzonder, maar in Managuay levert het hem een onbetwiste superheldenstatus op. Zo beschikt Mr. Señor over abnormaal geachte krachten als niet afgeleid worden wanneer een meisje je passeert, zélf een kind uit een brandend flatgebouw redden in plaats van liegen dat je astma hebt en een oudere vrouw helpen met oversteken zonder haar na afloop om te duwen, van haar portemonnee te beroven en dan keihard weg te rennen.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Boliviahaatdag

Mensen uit Bolivia (of Managuay, dat is hier niet duidelijk)

Juan (16) tekent een grote J op het rotsblok. ‘Zo, deze plek is van mij.’ Hij is de enige niet: twee dagen voor de vrijmarkt hebben tientallen mensen zich een stuk van het rotsplateau toegeëigend met letters en lijnen. Een paar meter verder houdt een man op een stretcher zijn plekje bezet. Juan: ‘Boliviahaatdag. De mooiste dag van het jaar.’

Afgelopen zondag was het zover. Op Boliviahaatdag, een officiële vrije dag, geven de Managuayanen publiekelijk uiting aan hun ongenoegen over aartsvijand Bolivia, het buurland waar de poncho’s altijd net iets kleuriger zijn, de panfluiten net iets groter en de cocabladeren net iets voller van smaak.

De politiek doet volop mee. Er zijn anti-Boliviaanse wetten, zoals de Ponchowet (sinds 2012 geldt een poncho als wapen, zodat een Boliviaan die een Managuayaanse vrouw aanspreekt, opgepakt kan worden voor ‘pronken met naderende verkrachting’), maar ook openlijk anti-Boliviaanse volksvertegenwoordigers.

Het bekendste voorbeeld is Paco Tornado van de extreem-rechtse PPP (Partij voor Paco). Tornado verwierf internationale bekendheid met zijn propagandafilm Flauta, waarin hij teksten uit de Boliviaanse grondwet combineerde met beelden van een brandende panfluit. Volgens hem is Bolivia geen land, maar een ‘fascistische ideologie.’ In Nederland levert die uitspraak meestal een vergelijking met Geert Wilders op, maar dat is niet terecht. Immers, de PPP bezet slechts twee zetels in het parlement, waarvan één voor Tornado’s moeder, en naar de politieke ambities van moeder Wilders is het vooralsnog gissen.

Op het rotsplateau daalt de schemering neer. Juan sluit zich aan bij een groepje dat blijft overnachten. ‘Viva Managuay!’ proosten ze even later, staand bij een vuurkorf. Een verdwaalde lama komt zich warmen, panfluitmuzikanten zetten ‘El condor pasa’ in, de man op de stretcher wikkelt zich in een poncho. Het lijken potdikkie wel Bolivianen.
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Maurizio Costanzo/Flickr.com

Geplaatst op

Tornado niet vermoord; PPP blij


ALCAZAR – De ultrarechtse Paco Tornado (PPP) is de grote winnaar van de gemeenteraadsbenoemingen. Hij werd gisteravond niet één keer vermoord of gekidnapt.

En dat is opmerkelijk, want de vorige serieuze tegenstrever van generaal Jamón werd in benoemingsnacht in een rijdende bus gesleurd en de volgende ochtend teruggevonden met een ‘Colombiaanse stropdas’: een snee onder de kin waar zijn tong doorheen stak.Waarschijnlijk heeft Jamón – knarsetandend – Tornado tot burgemeester van Alcazar (foto) benoemd vanwege de onverwachte populariteit van diens anti-Boliviaanse boodschap, inclusief ‘rompvoddentaks’, een belasting op poncho’s.

Tornado vierde zijn benoeming met een verwijzing naar de landelijke benoemingen van komende juni. ‘Wij worden de grootste! De rechtse elite gelooft nog in martelen zonder waterboarden en het knuffelen van gehandicapten in de heropvoedingskampen. Maar de rest van Managuay denkt daar heel anders over.’

In de overige 455 gemeenten in Managuay benoemde Jamón, zoals gebruikelijk, Jamón-gezinde kandidaten.

Geplaatst op

Generaal Jamón viert Kerst in Cárcel Superior


MATAQUINTOS – Generaal Jamón zal met kerstavond speciaal het woord richten tot alle priesters, bisschoppen en kardinalen van Managuay. Die bevinden zich momenteel in Blok D van de best beveiligde gevangenis van het land, het Cárcel Superior.

Jamón zal vanavond, in de centrale hal van de gevangenis, de gedetineerde kerkleiding nogmaals persoonlijk verzoeken de Steunbetuiging te ondertekenen, waarmee zij een eed van trouw afleggen aan de juntaleider. Sinds de collectieve weigering van de rooms-katholieken in april brengen zij hun dagen door in het Cárcel Superior. Men struikelde met name over de passage: ‘O, generaal Jamón, hoofd van staat en van de strijdkrachten, alleen Gij zijt mijn herder en hoeder en niemand, ook niet een vaag omschreven kracht genoemd in zogenaamde heilige boeken, is zo omnipotent als u, of tenminste zo potent.’
Generaal Jamón begint de mis om 20:30 uur plaatselijke tijd.

Geplaatst op

Kredietwaardigheid Managuay omhoog, naar ‘zeer meelijwekkend’

WASHINGTON – Moody’s heeft zijn oordeel over de kredietwaardigheid van Managuay verhoogd. Die staat voortaan op ‘zeer meelijwekkend’.

De stap, op dinsdagavond door de kredietbeoordelaar bekend gemaakt, is in het Zuid-Amerikaanse land met gejuich ontvangen. Hij geldt als een grote opsteker: decennialang bezat Managuay de kredietstatus ‘uitermate deplorabel’, daarvoor zelfs ‘buitengewoon schabouwelijk.’ Overigens zijn al deze termen speciaal voor Managuay in het leven geroepen.

Moody’s waarschuwt echter dat een investering in Managuay nog steeds is ‘als met blote handen je billen vegen: je wordt er heel verdrietig van.’ De kredietbeoordelaar geeft toe Managuay ‘per abuis’ te zijn vergeten en de kredietstatus van het land sinds 1923 niet meer te hebben aangepast. In dat jaar was de mango er nog een geldig betaalmiddel

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Sopropo

Sopropo’s

Eten bij de familie Buzarquis. Moeder Emma zet een grote ketel op tafel, waarop vader Pepe en opa overeind komen uit hun stoel. ‘Soproposoep!’ juichen de kleine Juan en María. Pepe neemt kater Hugo op schoot en houdt hem een lepel met het groene goedje onder de neus. Hugo snuffelt, slobbert het naar binnen – en valt prompt op de grond. Morsdood. ‘Nog niet goed,’ bromt Pepe. Scheldend pakt Emma de ketel weer op. ‘Pinche sopa!’

De weerbarstige sopropo is een groente uit de komkommerfamilie. In Suriname wordt hij veel gegeten, maar ook in buurland Managuay is de tropische plant – die er uitziet als een pokdalige courgette – heus volksvoedsel. Sopropo’s zijn goedkoop en groeien overal. Bovendien: de onrijpe vrucht heeft een wrattige schil, het vlees smaakt bitter en het plantensap is bijtend giftig – de sopropo is, kortom, het Managuayaanse volk in zijn vegetale vorm.

Ondanks die volkseigen kwaliteiten hoopte de lokale sopropo-industrie heel even Europa te veroveren. In 2011, tijdens het gedoe met de EHEC-bacterie, durfden veel Duitsers geen komkommers meer te eten en de Managuayaanse Liga van Sopropotelers rook haar kans. ‘Straks zijn we exportproduct nummer één van Managuay,’ sprak Liga-voorzitter Amalfi. ‘Mosterdgas kan naar de tweede plek.’ Maar al snel bleken komkommers EHEC-vrij. En dat een sopropo vóór consumptie een paar uur in zout water moet worden geweekt om zijn dodelijke bestanddeel momordicine kwijt te raken, hielp ook al niet mee in de pr-campagne.

Na twee uur doorkoken staat de soep weer op tafel. ‘Goed spul,’ zegt Pepe smakkend. Maar opeens valt de lepel uit zijn hand. Pepe stormt de achtertuin in. Liggend in het gras geeft hij over. Naschokkend, met een lijkbleek gezicht, veegt hij zijn mond af aan een handvol grassprieten. Dan, met een schaterlach: ‘Man, wat houd ik toch van groente!’
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.