Berichten

Geplaatst op

Vakantieboekspel: Win een boek!

De chichi-tor, een nationaal symbool van Managuay

Nog maar een jaar en dan verschijnt Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek! 

Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek is een lekker lees-, kleur-, puzzel- en knutselboek over de sympathiekste militaire dictatuur van Zuid-Amerika. Omdat het nogal lang wachten is, kunt u vanaf nu elke maand deelnemen aan het Vakantieboekspel en kans maken op een gratis exemplaar! Dat u volgend jaar pas krijgt – dat wel.

Met het eerste Vakantieboekspel grijpen wij terug op de klassieken. Dichter Jesús Tánqui-Tánqui (1871–1887) werd onsterfelijk met zijn beroemde gedicht De chichi-tor. Ziehier de eerst twee strofen. De opdracht: maak het gedicht compleet met de woorden onderaan. Stuur uw oplossing naar info@managuay.info en maak kans op een gratis Vakantieboek!

De chichi-tor

Dit is het … van een torretje klein 

Dat zo smartelijk lijdt aan een kwaal 

Vanaf zijn … ruikt hij naar gazpacho 

Een eigenschap … 

Een kevertjesmeisje schonk hem ooit een … 

En de chichi-tor vond haar het zoetst 

Maar toen zij … rook, schrok zij en kreet: 

‘Heb jij soms niet je … gepoetst?!’ 


De woorden:
lach • tanden• gazpacho • verhaal • geboorte • catastrofaal

Geplaatst op

Uitgelekt: rebellen deden gevoelige toezegging

De Managuayaanse jungle, waar de maoïstische rebellen zich ophouden

LA LIBERTINA – De maoïstische rebellen hebben in geheime onderhandelingen met de militaire junta een zwaarbeladen toezegging gedaan: ze zouden bereid zijn niet geheel Managuay over te nemen, maar slechts 51 procent.

De regering-Jamón heeft daarop beloofd niet langer de dood van rebellenleider Fernando Sapo na te streven, maar die van ‘de complete coño-rebellentop.’ Een en ander werd gezegd tijdens geheime gesprekken in 2007, niet lang na de dat de militairen met een coup de rebellen uit de macht hadden verdreven.

De rebellenleiding, die zich schuilhoudt in de Managuayaanse jungle, ontkent de gedane toezegging. ‘Als het om de bevrijding van het volk gaat, sluiten wij geen compromissen. Wij zijn een beweging van principes.’ Het hoofdkwartier van de rebellen is het enige maoïstische bolwerk ter wereld met een Kentucky Fried Chicken en een meubelboulevard.

Geplaatst op

Regering-Jamón furieus over lekken Wikileaks

MATAQUINTOS – Klokkenluiderswebsite Wikileaks heeft het militaire regime in Managuay geschoffeerd door honderdduizenden diplomatieke boodschappen te publiceren.

Hierdoor ligt de communicatie tussen Managuay en zijn ambassadenetwerk wereldwijd op straat. Daaruit blijkt onder meer dat de Managuayaanse ambassadeur in Brazilië heeft aangedrongen op ‘teruggave van de Amazone-rivier’. Pijnlijk is ook de onthulling dat het generaalsbewind Barack Obama heeft willen klonen door middel van het dna op weggegooide koffiebekertjes die Managuayaanae schoonmakers in het Witte Huis moesten doorspelen aan Mataquintos.

Het Managuayaanse leger is gisteravond ter vergelding met een tank twee internetcafés in Mataquintos binnengereden en heeft er alle aanwezige computers met behulp van mortiergranaten vernietigd. De actie werd beëindigd toen op de laptop van een deelnemende kolonel bleek dat de website van Wikileaks toch bereikbaar bleef.

Geplaatst op

Rapport: in Syrië is iets aan de hand

Syrië

MATAQUINTOS – Na vijf maanden onderzoek door een commissie van wijzen weet de Nationale Academie van Wetenschappen van Managuay het zeker: in Syrië ‘is iets aan de hand’.

Een groep van elf wetenschappers presenteerde dinsdag in Mataquintos een lijvig rapport over het land in het Midden-Oosten. In Syrië – waar al sinds maart 2011 een burgeroorlog woedt die inmiddels aan 110.000 personen het leven heeft gekost, twee miljoen Syriërs naar het buitenland heeft doen vluchten en waardoor naar schatting een op de drie inwoners geen huis meer heeft – ‘rommelt het’, zo luidt de conclusie. Het rapport roept de regering van president Bashar al-Assad dan ook op om het Syrische minimumloon te verhogen ‘voordat de vlam echt in de pan slaat.’

Het rapport laat de spagaat zien waarin de Nationale Academie zich bevindt. Aan de ene kant moet het haar broodheer, generaal Jamón, te vriend houden. Jamón, staatshoofd van Managuay en een kegelvriend van Assad, heeft de Syrische president vanaf het begin van de onlusten verdedigd. Aan de andere kant wil de Academie de wereld tonen dat het in staat is om met objectieve analyses en heldere inzichten te komen. De kans op dit laatste lijkt verkeken met dit rapport, dat de Syrische Burgeroorlog niet eens noemt, maar wel rept van ‘de gezonde democratie die Syrië is’ en ‘het gezeik dat dat kan veroorzaken.’

Critici vragen zich af wat deze ontkenning betekent voor de burgeroorlog in Managuay zelf, nu de maoïstische rebellen vanuit het noorden steeds verder oprukken naar de hoofdstad. Critici van deze critici vinden dat maar stom.

Geplaatst op

Muziek in een bananenrepubliek (2)

Elke maand doet correspondent Joris Mikkelsen – het kleine neefje van Jens – verslag van een muziekfestival in Managuay, de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek.

Festival: Festival del Mundo
Beoordeling: *****

Serge
Het gekreun van ‘Je t’aime… moi non plus’ galmt door de tent. Het is plakkerig heet en de slowende stelletjes kruipen nog dichter tegen elkaar. Op het podium, onder het rood-wit-blauw van de Franse vlag, steekt de legendarische Serge Gainsbourg een lange, donkerrode tong in de mond van Jane Birkin. ‘Wat heeft Serge Gainsbourg een grote snor,’ fluister ik tegen Jens. ‘Dat is Serge Gainsbourg niet,’ fluistert hij terug. ‘Dat is Conchita Sánchez, een actrice, en die is juist beroemd om haar snor.’

Welkom in Managuay, een vergeten uithoek van Zuid-Amerika waar niets is wat het lijkt, al was het maar omdat er geen geld is om het te betalen. Ik ben op het Festival del Mundo met mijn neef Jens, die hier als freelance correspondent werkt en die ik mag helpen met festivalverslagen voor VICE. Het Festival del Mundo biedt de Managuayanen een blik op de wereld, zo heet het, en dat is een goede zaak. Van Latijns-Amerikaanse gastvrijheid heb ik bij de ingangscontroles namelijk weinig gemerkt – waarschijnlijk omdat ze door militairen werden uitgevoerd. Het beeld van Jens, in buikligging op een tafel terwijl zo’n soldado hem met een wapenstok examineert, zal ik niet licht vergeten. ‘Een rectale controle is hier niks bijzonders,’ riep Jens nog, de moed erin houdend. ‘Maar rubberen wapenstokken in plaats van houten, dat is echt luxe.’ Hij stak zowaar zijn duim op.

Eenmaal op het terrein is er muziek, er is drank, mensen liggen chillend op de grond – wat dat betreft onderscheidt het Festival del Mundo zich niet van een doodgewone Managuayaanse straat. Maar die landenpaviljoens! Als eerste betreden we dat van Duitsland. Eén gigantisch Oktoberfest. Alleen: circa 1935. Alle mannen zijn blond en geüniformeerd. ‘Jens!’ sis ik aan de tap. ‘Het lijken goddomme wel nazi’s!’ Jens slaat snel een wijsvinger voor zijn mond. ‘Zeg dat woord niet.’ Hij schuift me een stenen kruik met bier toe. ‘Het zijn hun nakomelingen. Na de Tweede Wereldoorlog heeft Managuay tienduizenden foute Duitsers met open armen ontvangen. Dit is hun… cultuur.’ Opeens barsten de drie Oberscharführer naast ons uit in een brullend gelach. Ze slaan hun bierpullen tegen elkaar. ‘Ha-ha-ha-Hitler!’

Nepfransen, nepnazi’s: het mag duidelijk dat het Festival del Mundo meer over Managuay zegt dan over de rest van de wereld. De ‘Franse baguette’ in de snackbar? Een uitgerekte burrito. Engelbert Humperdinck in de Engelse tent? A guy named José met bejaardenschmink. Afijn, alles went. Met vlag en wimpel slaag ik voor mijn inburgeringscursus als we het terrein verlaten. De soldaat die Jens fouilleerde, kijkt ons vragend aan en wijst op zijn wapenstok. ‘No gracias,’ zeg ik, en we lopen door.

Vanwege de Managuayaanse totaalervaring krijgt het Festival del Mundo: vijf sterren.

Adios!

Joris

Dit verslag stond eerder op VICE.com. Volg daar de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer. Of op deze website.

Zie ook:
Muziek in een bananenrepubliek (1)

Foto Ronaldo Santana

Geplaatst op

Sexy kinderkleding in Zuid-Amerika normaal

Zangeres Rihanna, ook in Managuay een rolmodel voor jonge meisjes

MATAQUINTOS – Een nieuwe Britse winkelcode, die voorschrijft om niet langer sexy kleding en ongepaste producten aan jonge kinderen te verkopen, zal in Zuid-Amerika geen navolging vinden.

De code zou onmogelijk zijn in Managuay, meent Jorge Terrazas, voorzitter van de belangenvereniging van het midden- en kleinbedrijf en uitbater van winkelketen Niños de Puta. ‘Onze kinderen komen graag goed voor de dag. In Engeland is dat anders. Denkt u dat Harry Potter ooit voor een fiësta in een kelderbox is uitgenodigd?’

Wel zegt de voorzitter te weigeren om kindershirts met de tekst ‘Future porn star’ te verkopen. Terrazas: ‘Niemand spreekt hier Engels. Ik zou eerder kiezen voor ‘Porn star del futuro’.’ Net als de Britten belooft Terrazas erop toe te zien dat eetbaar ondergoed nooit meer in de schappen van de kleintjes belandt. Omdat het pervers is? ‘Dat. En ze lusten het gewoon niet.’

Geplaatst op

Vakantieboekspel: Win een boek! (9)

Sinds gisteren is het officieel: op vrijdag 17 mei verschijnt Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek! En daarbij doen we een beroep op u. Want het boek moet ook iets te lezen hebben, maar wat? Laat ons weten welke Managuay-reportage uit de Volkskrant absoluut het boek moet halen en maak kans op een gratis exemplaar!

Leest u nooit de Volkskrant? Geen nood, elk artikel dat op vrijdag in de krant stond, plaatsen we op zaterdag online, en via de links hieronder kunt u alles teruglezen.

a. Die over dat muziekfestival
b. Die over die schrijver
c. Die over die filmregisseur
d. Die over die hete pepers
e. Die over dat legermuseum
f. Die over dat voetbalteam
g. Die over die waterboardclub
h. Die over die peso
i. Die over die sovjetbom
j. Die over dat cabaretfestival
k. Die over die Sinterklaas
l. Die over die jungletocht
m. Die over die Manca-indianen
n. Die over die braakseltaart
o. Die over die werelddominantie
p. Die van vandaag, die morgen pas online komt

Geef uw favoriet door via info@managuay.info. De drie populairste reportages komen in Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek, de drie overige zoeken we zelf uit. ¡Muchas gracias!

Geplaatst op

Het is weer papajatijd


Managuaywatchers hadden het al in de gaten: in de vrolijkste bananendictatuur van Zuid-Amerika is het weer papajatijd. Dat heeft niets met het oogsten van fruit te maken – pas op, dat zou werken betekenen – maar alles met de afwezigheid van nieuws. Een soort komkommertijd dus. Waar komt de term ‘papajatijd’ eigenlijk vandaan?

Heinrich Descanso van het Overheidsinstituut voor Militaire en dus ook Volksgeschiedenis: ‘Daar is een leuke anecdote aan verbonden. Helaas zijn sommige onderdelen strikt geheim, maar het is toch de moeite waard. In 1892 stapte een generaal, laten we hem Benedicto noemen, in een bepaalde stad in dit land uit de trein. Hij was op weg naar een groot militair evenement dat buiten ieders weten plaatsvond in die stad. Maar op het moment dat Benedicto op het terrein aankwam, botste hij op een niet nader te noemen persona non grata, van een verboden organisatie die trouwens ook niet bestaat, maar als logo een papaja voert, waardoor een handgemeen ontstond dat uit uitmondde in een geheime revolutionaire beweging die ook een zekere politieke vertakking heeft gekend en sindsdien bewust uit de geschiedenisboekjes wordt gehouden.’

Weten we dat ook weer.

Geplaatst op

Toerisme: Pure luxe in Welnes Resort Pinochet


Boek nu een week ontspanning in Welnes Resort Pinochet!

Welnes Resort Pinochet is gelegen aan de oevers van het prachtige Lago Petróleo, in het hart van het grootste natuurreservaat van Managuay én van de nationale petrochemische industrie. U kunt bij ons diverse geneeskrachtige behandelingen ondergaan:

– Baden in etherische (aard)oliën, elke dag vers uit het meer geschept
– Thalassobehandeling in Lago Petróleo (wees niet bang voor bacteriën in het water! dankzij de vele illegale lozingen leeft in Lago Petróleo absoluut niets meer)
– Detox: standaard in het pakket. Immers, aan het eind van uw verblijf moet u verplicht ontslakken om uw lichaam te reinigen van alle via voedsel binnengekregen afvalstoffen
– Ayurveda: om uw lichaam en geest in optimale staat te brengen, stelt een Ayurvedische arts een kuur voor u samen met ochtendyoga, meditatie en een dagelijkse lezing uit de verzamelde Heroïsche Geschiedenissen van het Managuayaanse Volk van ons staatshoofd generaal Jamón

Tussen de behandelingen door kunt u deelnemen aan excursies, zoals ‘Onveilige industriële architectuur uit de jaren 60’, of aan ontspannende cursussen, zoals ‘Vissen zonder hengel’ – met de beestjes drijvend aan de oppervlakte voelt u zich in een mum van tijd een echte jager!

Tot snel, in Welnes Resort Pinochet!

Foto Maria Luísa Corazón del Ángel

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Alfonso Mango

Alfonso Mango tijdens een klus in Rio, 1984

Het jaarlijkse politiebal. Op het podium maant de korpschef van Mataquintos zijn collega’s tot kalmte. ‘Ik weet voor wie jullie zijn gekomen,’ roept hij. ‘Hij is de beste geheim agent aller tijden, en hij is weer bezig met een weergaloze undercoveractie: Alfonso Mango!’ Gebrul, pistoolschoten. Een agente komt aangetrippeld met een dienblad, waarop een baksteen ligt. ‘Helaas kan ik niet lang blijven,’ klinkt het uit de steen. ‘Ik zit midden in een onderzoek naar de vastgoedbranche.’

Alfonso Mango is een absolute superster in Managuay. De geheim agent, opgeleid door de Israëlische Mossad, staat erom bekend moeiteloos van gedaante te wisselen tussen mens, dier en gesteente. Zijn bijnaam: ‘het camouflagemirakel’. Mango’s werkgever, de gevreesde inlichtingendienst Seguridad, laat hem begaan – zolang hij zijn missies maar volbrengt. En trouwens, ze kunnen hem toch nooit vinden.

Het is zijn vrijgevochten stijl die Mango tot een volksheld maakt. Zijn werkwijze bestaat uit extreem doordachte camouflagetechnieken die hij tot het uiterste doorvoert. Tijdens een klus in Rio de Janeiro in 1984, bijvoorbeeld, presteerde Mango het om zó overtuigend in een hagedis te transformeren, dat hij 72 uur lang niets anders deed dan krekels eten en razendsnel zijn tong in en uit zijn mond te laten schieten. Dit laatste doet hij overigens nog steeds, tot irritatie van de caissières van zijn lokale supermarkt.

Na het optreden wordt Mango omringd door een schare jonge rechercheurs. ‘Goed, nog één verhaal dan,’ roept hij vanuit zijn steen. ‘Maar eerst: bier!’ De knaap die zijn dienblad vasthoudt, gooit hem in een volle pul. Als die weer leeg is, laat Mango een boer en loeit: ‘Sinds ik twintig uur per dag op een steiger lig, kan ik zuipen als een bouwvakker!’ De rechercheurs brullen het uit. De avond is voor Alfonso Mango, en hij is nog lang niet voorbij.
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto María Luísa Corazón del Ángel