Vakantieboekspel: Win een boek!

De chichi-tor, een nationaal symbool van Managuay

Nog maar een jaar en dan verschijnt Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek! 

Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek is een lekker lees-, kleur-, puzzel- en knutselboek over de sympathiekste militaire dictatuur van Zuid-Amerika. Omdat het nogal lang wachten is, kunt u vanaf nu elke maand deelnemen aan het Vakantieboekspel en kans maken op een gratis exemplaar! Dat u volgend jaar pas krijgt – dat wel.

Met het eerste Vakantieboekspel grijpen wij terug op de klassieken. Dichter Jesús Tánqui-Tánqui (1871–1887) werd onsterfelijk met zijn beroemde gedicht De chichi-tor. Ziehier de eerst twee strofen. De opdracht: maak het gedicht compleet met de woorden onderaan. Stuur uw oplossing naar info@managuay.info en maak kans op een gratis Vakantieboek!

De chichi-tor

Dit is het … van een torretje klein 

Dat zo smartelijk lijdt aan een kwaal 

Vanaf zijn … ruikt hij naar gazpacho 

Een eigenschap … 

Een kevertjesmeisje schonk hem ooit een … 

En de chichi-tor vond haar het zoetst 

Maar toen zij … rook, schrok zij en kreet: 

‘Heb jij soms niet je … gepoetst?!’ 


De woorden:
lach • tanden• gazpacho • verhaal • geboorte • catastrofaal

Bekende zanger doet iets

Zanger Roque M. Falafel: …opvallende daad…

MATAQUINTOS – De bekende Managuayaanse zanger Roque M. Falafel heeft iets gedaan.

Dat heeft zijn management zondagavond bekend gemaakt. Hoewel nog weinig bekend is over het nieuws en het waarschijnlijk onbelangrijk is, heeft Falafels fanclub geschokt gereageerd. ‘We hadden het verwacht, maar niet nu al,’ aldus De Voorzitter. Ook klinkt er kritiek op de daad. ‘Waarom nu pas?’ vraagt Een Collega zich af. Iemand Op Straat: ‘De manier waarop is typisch Falafel. Schande!’ Shownieuws wijdt vanavond een speciale uitzending aan de kwestie.

Roger Abrahams, de hoofdredacteur van dit blog, noemt het nieuws sensationeel. ‘Ik kan niet wachten tot er meer details duidelijk worden,’ zegt Abrahams. ‘Dan gaan we er flink mee uitpakken.’

Staatshoofd vindt weer de meeste paaseieren

De paasvondst van de minister van Buitenlandse Zaken, keurig gerangschikt

LOS CUERPOS – Het staatshoofd van Managuay, generaal Jamón, heeft ook dit jaar weer de meeste paaseitjes verzameld.

Dat maakte Jamóns persoonlijk assistent vanochtend bekend in het presidentiële buitenverblijf in Los Cuerpos, waar de politieke top van Managuay het paasweekend doorbrengt. Jamón eindigde bij het eieren zoeken als de onbetwiste nummer één, maar werd op de hielen gezeten door de minister van Buitenlandse Zaken en de voorzitter van het Managuayaanse parlement. Zij raapten respectievelijk zes en zeven eieren. Jamón daarentegen vond er 21.855.

‘Het is onbegrijpelijk dat mijn voltallige kabinet twee containers met hardgekookte eieren, geplaatst midden op de weide aan de zuidkant van het huis, over het hoofd heeft gezien,’ liet Jamón weten via zijn assistent. ‘Mijn persoonlijke lijfwacht, die eromheen stond, zegt dat niemand zelfs maar in de buurt is gekomen. Schande.’

De verliezer van de Paasviering, wachtmeester 1ste klasse Virginia Ugarte Ramírez (0 eieren), moet bij wijze van straf de helft van Jamóns eieren hebben opgegeten voordat om vijf uur de paashaasimitatiewedstrijd losbarst.

Latin American Film Festival: 4 redenen waarom de films van Papachango er niet te zien zijn

Het Latin American Film Festival vindt van 18–27 april plaats in Utrech

Terwijl Utrecht zich opmaakt voor het Latin American Film Festival (18–27 april), probeert de Managuayaanse filmbond wanhopig om het oeuvre van regisseur Andrés Papachango in de Domstad op het doek te krijgen. Vier redenen waarom dat nooit zal lukken – in de vorm van Papachango’s oeuvre zelf.

1.
Alles over mijn vader

(Todo sobre mi padre, 2001)

Een travestiet, zoon van twee travestieten, gaat op zoek naar zijn vader, die nooit een echte travestiet blijkt te zijn geweest. Wel is hij een manhoer die travestieten als klant heeft. Goedkope kopie van Pedro Almodóvars Todo sobre mi madre, maar dan met travestie als een slap excuus om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

2.
Diepe vouwen

(Arrugas profundas, 2010)

Volgens Papachango het bewijs van ‘cinematografische schoonheid op het snijvlak van origami en nudisme’, volgens anderen een slap excuus om, zoals we de regisseur gewend zijn, zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

3.
Twee sopropo’s en een perzik

(Dos sopropos y un melocotón, 2003)

Roadmovie. Twee jongens en hun buurvrouw razen uit pure verveling over de Managuayaanse pampa’s. Uiteraard worden ze verliefd: de sopropo’s – een soort bittere komkommer – uit de titel verwijst naar de permanente staat van opwinding van de twee vrienden, de perzik laat zich raden. Een slap excuus, kortom, om weer eens zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

4.
Seks met zijn zus, deze gast is echt ziek

(Amor, 2008)

Aaneenschakeling van bezoeken van Papachango aan ruim veertig prostituees (onder wie familie), aan wie hij tijdens het bedrijven van de liefde vragen stelt als: ‘Van wat voor muziek hou jij?’ en ‘Evita Perón, vrouw of musicalster?’ Documentair gedachtenexperiment dat hoopvol begint, maar uiteindelijk het zoveelste slappe excuus blijkt om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

Heetste peper: de Fuego Infierno Volcánico

De Fuego Infierno Volcánico

Dit een oude paprika? Laat ons niet lachen. Op de foto staat de Fuego Infierno Volcánico, een chilipeper zo heet dat hem vastpakken alleen je met derdegraads brandwonden op de intensive care doet belanden. Managuayaanse ziekenhuizen brengen met deze rakker buitenlandse patiënten in coma voor een operatie door ze eraan te laten ruiken. Voor gewone Managuayanen is de Fuego een hartige snack.

De Fuego Infierno Volcánico is met een score van 7.200.000 Scoville-punten de heetste chilipeper ter wereld. Ter vergelijking: het langdurig uitlikken van een opengesneden Madame Jeanette van de Albert Heijn haalt 1200 punten en het blootsvoets over hete kolen lopen, waarna u met een aansteker de vellen van uw zolen brandt en dan met uw voetrestanten in het kruit van een exploderende mortierbom gaat staan, komt niet uit boven een schamele 5600.

In Managuay hebben ze daar lak aan: tandenknarsende peuters krijgen ’s nachts voor straf een Fuego Infierno Volcánico in het mondje gestopt. De volgende ochtend zijn ze gewend.

Anne-Marie ook in Zuid-Amerika de mol

Anne-Marie Jung, de mol in seizoen 2012 van Wie is de mol?

HILVERSUM – Actrice Anne-Marie Jung, die gisteren onthulde de mol te zijn in het tv-programma Wie is de mol?, gaat dezelfde rol vervullen in de Zuid-Amerikaanse versie.

Dat maakte de Managuayaanse tv-producent Chihuahua TV gisteravond bekend. Managuay.info had een verwarrend gesprek met medewerkster Shirley Sánchez over ¿Quién es el topo?

Mevrouw Sánchez, waarom wilt u zo graag dat Anne-Marie Jung ook in uw versie de mol is?
Zij heeft laten zien dat zij dat heel goed aankan. Die vertragingstactieken van haar, fantastisch!

Is de spanning niet weg als nu al bekend is dat zij de mol zal zijn?
Dat hangt van de andere deelnemers af. Hoe reageren zij op haar? We zijn dan ook zeer verheugd dat zij ook meedoen met onze versie.

U bedoelt…
Hadewych Minis, Dio, en de rest.

Betaalt u hen ook om deel te nemen? Dat moet een behoorlijke cent hebben gekost.
Laat ik het zo zeggen: de directeur van ons tv-productiebedrijf heeft zijn geld niet verdiend met het dealen van waspoeder.

En waar in Zuid-Amerika gaan de opnames plaatsvinden? Patagonië? De Galápagos-eilanden?
Daar hebben we over nagedacht, maar uiteindelijk is het toch IJsland en Spanje geworden.

U wilt gaan filmen op dezelfde plek waar de Nederlandse ploeg gefilmd heeft?
Nou, filmen… Als de Nederlanders daar al gezeten hebben, waarom zouden wij dan hun opnames niet gebruiken, hè? Dan zouden we een dief zijn van onze eigen portemonnee.

Dus… uw Zuid-Amerikaanse versie van Wie is de mol? bevat de volledige Nederlandse cast, is op dezelfde plek gefilmd en bestaat uit precies dezelfde opnames. Kortom: u heeft seizoen 2012 van de AVRO aangekocht.
In feite wel, ja.

U geeft dus weer, zoals altijd, voor dit programma een schijntje uit. Afgezien van de ondertiteling.
Ondertiteling, ha! Nee hoor, we gaan gewoon dubben. 80% van de Managuayanen is toch analfabeet.

De drakenkop van koning Xi (1080–1130)

De Manca-beschaving kende voor de komst van de conquistadores een hoogontwikkelde beeldhouwkunst die unieke voorwerpen voortbracht. Zoals deze drakenkop, te zien in het Nationaal Historisch Museum in Mataquintos. Mancakoning Xi gaf rond het jaar 1100 opdracht tot wat het pronkstuk van zijn paleis moest worden en liet het, na 30 jaar beitelwerk, inleggen met robijnen, jade en saffieren. Overigens is ons ter ore gekomen dat de conservator van het museum vorige week naar Zaltbommel is gevlucht en de drakenkop op Marktplaats heeft gezet, dus koopjesjagers: wees er snel bij!

Foto Lota del Horno

‘Joan heeft Songfestival-act gestolen’

De Managuayaanse artieste Dora

SAN LUÍS – Joan Franka, die gisteren met het nummer ‘You and me’ werd uitverkozen tot de Nederlandse afgevaardigde voor het Eurovisie Songfestival, heeft haar indianenact gestolen.

Dat claimt de Managuayaanse artieste Dora (foto). Dora zegt al jaren op te treden als Indiaan in ‘het erotisch-muzikale circuit’. De 24-jarige vermoedt dat Joan een van haar optredens heeft bijgewoond en haar act daarna heeft overgenomen, al weet zij dat niet zeker. ‘De helft van de tijd hang ik natuurlijk ondersteboven aan een paal.’

Desalniettemin bereidt Dora een schadeclaim voor tegen de Nederlandse zangeres. Zij benadrukt dat het haar daarbij vooral om het principe gaat. ‘Het gaat mij niet om het geld. Daarom claim ik honderd miljoen miljard euro.’ Op de vraag of zij weet hoeveel nullen het getal honderd miljoen miljard bevat, antwoordt Dora: ‘Geen idee. Mannen die me na het optreden bestellen, hebben gewoonlijk beneden al betaald.’

Bloedbad tijdens carnavalsoptocht

Toeschouwers, en bookmakers, verdringen zich om een glimp op te vangen van de schietpartij

ROIPOIPÚ – De grote carnavalsoptocht van Roipoipú is maandagmiddag uitgelopen op een schietpartij met elf doden. De autoriteiten spreken van een bloedbad. ‘Eentje maar, dus dat is winst.’

Het conflict was het gevolg van een vete tussen twee carnavalsbendes. Los Puercos Olorosos (De Stinkende Varkens) stalen enkele weken geleden raaf Pepito, de mascotte van de rivaliserende groep El Cuervo Mojado (De Natte Raaf). De Raven bemachtigden maandag via steekpenningen een plek in de optocht direct achter de sambawagen van de Varkens, waarop de twee wagens begonnen met een aanhoudend versnellen, vertragen en botsen. Na ongeveer een uur haalde de leider van de Raven een uzi tevoorschijn en begon te vuren, waarop alle andere Raven, en de Varkens, hetzelfde deden.

De politie greep snel in. Ze doodde leden van beide bendes, beroofde de overlevenden en bracht hen daarna over naar het politiebureau. De regerend prins Carnaval, kolonel Gustavo II, noemde het voorval ‘slechts een incident’. Wel sprak hij zijn waardering uit voor de manier waarop El Cuervo Mojado het begrip ‘gaten in de optocht’ van een nieuwe dimensie voorzag.

Raaf Pepito is geschrokken, maar maakt het goed.

Dictator schrijft kinderboek: een bestseller

Een moeras

MATAQUINTOS – Generaal Jamón, de militair dictator van Managuay, brengt vandaag een kinderboek uit. Oplage: zes miljoen exemplaren – best bijzonder voor een analfabeet land van amper vier miljoen inwoners.

Het boek draagt de titel De lama en het krokodillenkind. Het draait om de machtige lamakoning Antonio, die verliefd wordt op het krokodillenmeisje Conchita. Conchita, die kampt met een gewelddadige vader, een alcoholistische moeder en drie inwonende neven die haar seksueel misbruiken, smeekt Antonio haar mee te nemen naar zijn paleis.
De lama twijfelt, maar stemt uiteindelijk in. Hij wurgt Conchita’s neven en laat de rest van haar familie omkomen in de vlammenzee waarin hij het krokodillendorp heeft veranderd. Tenslotte laat hij Conchita – na een korte, maar heftige relatie – alleen achter in een moeras.
De uitgever geeft toe dat het boek, ook gezien het feit dat het 713 pagina’s telt, een ‘pittig werkje’ is.

Desalniettemin geldt De lama en het krokodillenkind nu al als bestseller: politieke en maatschappelijke organisaties zijn verplicht tientallen exemplaren af te nemen. Gewone Managuayanen moeten er – ondanks een analfabetismegraad van 80% – drie kopen. Toch is de animo groot: grofvuilophalers melden een explosieve toename van afgezaagde tafelpoten, wat betekent dat in elke huiskamer in Managuay plaats wordt gemaakt voor een stapeltje boeken.