Berichten

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Legermuseum

Pilar Hipopótamo (r), verdacht van
‘socialistisch terrorisme’.

Het is een bijna perfecte reeks: generaal Puzzo die tot minister wordt benoemd, generaal Puzzo die de kerncentrale van Jerónimos opent, en generaal Puzzo die in negen vuilniszakken wordt afgeleverd bij het Managuayaanse ministerie van Justitie. De ontbrekende, voorlaatste foto is net een week weg voor restauratie, maar gelukkig laat de titel van de expositie weinig te raden over: Drive-by shootings op staatsbevel, 1964–1971.

Drive-by shootings is een poging van het Legermuseum in Cabúm om actiever het publiek op te zoeken. Als uithangbord van de militaire junta geniet het onder Managuayanen weinig populariteit, niet in het minst vanwege zijn officiële, ietwat pompeuze naam: Museo Glorioso del Ejército y sus Guerras Gloriosas para la Gloria Superior de la Patria Gloriosa, oftewel Glorieus Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland. De meeste bezoekers zijn buitenlanders op de vlucht voor de Zuid-Amerikaanse hitte buiten.

Toch is Drive-by shootings een gouden greep. Welk ander museum leent zich zo goed voor een sinister onderwerp als dit? Zodra je door de hoofdpoort loopt, over de met kinderkopjes geplaveide weg (échte kinderkopjes, van de Kinderdagverblijvenrevolte van ’98), zie je zeven donkergrijze loodsen oprijzen uit een dorre vlakte. Binnen voeren de prenten van het militaire fotografenkorps je mee naar het hart van de Managuayaanse politieke cultuur.

De minister van Sport, generaal Hipopótamo? Toch vermoord door vier langsrazende motorrijders in 1966 en niet, zoals destijds werd beweerd, door zijn vierjarige ‘socialistische dochter’ Pilar. Francisco Gil, hoofd van het Olympisch Comité in 1971? Op de foto steekt hij lachend zijn hand op naar het opengedraaide raampje van een zwarte Volvo, kennelijk naar een goede bekende. Een fractie van een seconde later zullen 39 kogels hem doorzeven.

Voor wie deze zwartgalligheid te veel wordt, is er altijd nog de permanente expositie over geschiedenis en cultuur. Wist u dat de witte cirkel van de Managuayaanse vlag, waarin de gouden lama staat afgebeeld, een klodder spuug symboliseert? Ga eens snel kijken dan.
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder in een aangepaste versie te lezen in de Volkskrant.

Foto Lota del Horno

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Peper

Een Fuego Infierno Volcánico

‘Gringo, no toca!’ De marktkoopman kijkt me verschrikt aan. Snel trek ik mijn hand terug, die zojuist nog boven een kist vol glanzend rode vruchten hing. ‘Ik moet Spaanse pepers hebben,’ zeg ik, ter verduidelijking. ‘Spaanse pepers!’ roept de man uit. Hikkend van de lach slaat hij een collega op de schouder. Deze, een wat knorriger type, bitst: ‘Dit is geen gewone peper, mamapinga. Dit is de Fuego Infierno Volcánico. Laat hem één nacht op je keel liggen en je wordt wakker zonder strottenhoofd.’

Elk volk krijgt de groenten die het verdient, en op de Pepermarkt kun je zien wat dat voor Managuay betekent. De markt beslaat eenmaal per maand een hoek van de beroemde Mercado Popular in Mataquintos en biedt een kleurrijke verzameling van het pittige broertje van de paprika: rode, oranje, gele, groene, paarse en bruine chilipepers. En de Fuego Infierno Volcánico dus.

Dat blijkt niet zomaar een hapje, zo leert nadere studie. Sterker nog: de Fuego Infierno Volcánico is de heetste chilipeper ter wereld. Op de Scoville-schaal, die de mate van pittigheid aangeeft, haalt hij maar liefst 7.200.000 punten. Ter vergelijking: een straal pepperspray van een Managuayaanse diender in je oog haalt amper 2.000.000, een broodje lamaburger komt op circa 10.000 (al merk je de jalapeño daarin pas op het toilet). Met de Fuego Infierno Volcánico brengen artsen hier buitenlandse patiënten onder narcose door ze eraan te laten ruiken. Hem vastpakken alleen kost je een nacht op de intensive care, plus het aannaaien van de losgetrokken vellen huid (nóóit wapperen).

Voor Managuayanen echter is de ‘Fuego’ een hartige snack. ‘Ik ben gek op pittig eten,’ zegt Jacky (17). Leunend op een kinderwagen laat ze een zakje vullen met de hete pepers. Ik kijk naar haar gewelfde buik. Is dat niet gevaarlijk, voor zwangere vrouwen? Een schaterlach. ‘Het is niet voor mij!’ Ze wijst naar de baby in de kinderwagen, dan tikt ze op haar tanden. ‘De kleine houdt ons wakker, met zijn geknars. Vannacht leg ik voor straf een peper in zijn mondje. Morgen doet hij het niet meer.’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Voetbalclub doodt cabaretier om kampioensschaal

Het clubmuseum van FC Puta Madre

MATAQUINTOS – Een Managuayaanse cabaretier die de kampioensschaal van voetbalvereniging FC Puta Madre wilde stelen, is door de club om het leven gebracht.

Dat bleek donderdagavond in het populaire tv-programma El Mundo Gira y Gira, waar cabaretier Teófilo Oronoco zijn opwachting zou maken. Tijdens de uitzending kreeg presentator Matías Nuevotemplo een telefoontje. ‘Dit is met de conciërge van het clubmuseum van FC Puta Madre,’ klonk het live. ‘Oronoco is helaas verhinderd. Hij stond vanmiddag zo lang naar de vitrine met de kampioensschaal te staren, dat we hem maar preventief hebben gewurgd, opgezet en naast de schaal in de vitrine geplaatst.’

Kennelijk wilde de clubleiding geen risico nemen: al twee keer eerder had Oronoco de kampioensschaal van FC Puta Madre gestolen, om die op televisie triomfantelijk tevoorschijn te toveren. Oronoco’s familie heeft bij de politie inmiddels aangifte gedaan van de moord. Die antwoordde: ‘Z’n verdiende loon, die klootzak stal altijd mijn pet als ik hem voor openbare dronkenschap een nacht in de cel had gezet. Wat zeg je Felipe, was dat iemand anders? Ach, m’n reet.’

Het impresariaat van Oronoco heeft zijn lopende theatertournee tot nader order opgeschort.

Geplaatst op

Junta feliciteert junta te vroeg

Verkiezingsvoorbereidingen in Birma

MATAQUINTOS – Het generaalsbewind van Managuay heeft de Birmese junta gefeliciteerd met haar verkiezingsoverwinning. Frappant, want nog lang niet alle stemmen zijn geteld. MBC belde met de militaire persvoorlichter.

Door Jens Mikkelsen

Goedemorgen, met Jens Mikkelsen van MBC.
Ah, Managuay.blogspot.com! Correspondent Jens Mikkelsen. Donkerblond, 1,82 m, langwerpig litteken op de linkerelleboog.

Ik laat mij niet intimideren. Klopt het dat de regering-Jamón het regime in Birma heeft gefeliciteerd met de verkiezingsoverwinning?
Zeker! Het toont maar weer eens aan dat niet alleen westerse democratieën, maar ook militaire dictaturen verkiezingen kunnen organiseren met een betrouwbare uitslag.

Maar er is nog helemaal geen verkiezingsuitslag bekend.
Ach, muggenzifterij. Dan is die er over een week, of twee weken.

Het regime in Birma heeft laten weten de uitslag pas bekend te maken ‘als de tijd er rijp voor is’.
En terecht. Er is ook democratie mogelijk zonder westerse dogma’s, meneer. Zonder ‘Alle stemmen moeten per se worden geteld’ en ‘De uitslag moet meteen bekend worden gemaakt’, boehoehoe.

Zoals in Managuay?
Precies, zoals in Managuay. Woont u trouwens nog steeds op de Mangostraat?

Wat doet dat ertoe?
En hoe is het eigenlijk met uw scharrel, het meisje Felicia?

Luister, als u mij angst wil aanjagen, dan kan ik u vertellen dat ik dit gesprek aan het opnemen ben voor het Nederlandse consulaat.
…orry, de… binding. Ik k… niet…oed…erstaan.

Doet u nu net alsof de lijn hapert?
…en… ang… oet …elaas …ophangen. (hangt op)

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Mijnbouw

Mijnbouw in Managuay

Manuel Peminto de Flor werpt een rotje de mijnschacht in. ‘Laat je zien!’ Na een knal verschijnt een bestoft koppetje in de lichtbundel van zijn zaklamp. ‘Octavo!’ roept de mijnbouwdirecteur lachend. ‘Dit is mijn zoon, een van de beste gruisrapers van de schacht. Zeven jaar oud, maar een zoon van zijn vader!’

Terwijl Nederlandse topmannen worstelen met het combineren van werk en privé, komt de oplossing uit Latijns-Amerika. ManaMinas, het staatsmijnbedrijf van Managuay, wil ver gaan om haar medewerkers tegemoet te komen. Toen Peminto de Flor klaagde dat hij zijn kinderen te weinig zag, werd hij ontboden op het ministerie van Economie en Mosterdgas. Aanvankelijk voor gedwongen elektroshocktherapie, maar al snel volgde een aanbod: of hij zijn gezin niet – kosteloos – mee wilde nemen op de werkvloer? Nu werken zonen Octavo (7), Juan Rafael (6), Silvio (5) en José (3) in de mijn. Echtgenote Mercedes (42) en dochter Daniela (8) doen de toiletten. Peminto de Flor: ‘Zelf zit ik natuurlijk gewoon op kantoor, maar toch: het idee dat ze vlakbij zijn, stelt me ontzettend gerust.’

Een nadeel is er ook: mijnbouw in Zuid-Amerika kan levensgevaarlijk zijn. Iedereen herinnert zich de oefening in Minas de Chuco in 2010, die aan de buitenwereld moest tonen dat Managuay grote mijnongelukken kan voorkomen. Een ereloge vol militaire kopstukken moest toekijken hoe 237 reddingswerkers in een mijnschacht afdaalden, waarna de liftkabel brak en de schacht het onder luid geraas begaf. Met de militairen gaat het inmiddels weer goed.

‘Onze mijn is een veilige mijn,’ bezweert Peminto de Flor. Op dat moment stort met een hevig gekraak het bovenste deel van de mijnschacht in. De directeur trekt bleek weg. ‘Is Silvio nog beneden?’ vraagt hij. ‘Ja,’ antwoordt Octavo. Peminto de Flor zucht diep. Hij snikt. ‘Zo’n goedkope kracht krijgen we niet snel meer terug.’

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Lota del Horno

Geplaatst op

Vakantieboekspel: De vijfde winnaar!

Persbureau Managuay feliciteert de winnaar van september… Frans Pollux uit Venlo! Frans, gefeliciteerd. Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek komt snel jouw kant op. Om precies te zijn: in het voorjaar van 2013, als het daadwerkelijk verschijnt. Maar eerst ontvang je van ons een aardigheidje.

Frans won met zijn antwoord op de vraag: hoe zou u in het bovenstaande trappenhuis in Managuay afrekenen met uw grootste vijand? Zijn plan: ‘Ik zou alles volzetten met hongerige lama’s en dan mijn vijand verkleden als een zak lama-eten en hem dan tussen de lama’s laten gooien en dan zelf vanaf het loop-bruggetje toekijken.’
Een plan uit het boekje van de Managuayaanse geheime dienst dus. !Bien hecho!

Ook een Vakantieboek winnen? Houd aan het begin van elke maand deze site in de gaten. Tot ziens in oktober!

Foto María Luísa Corazón del Ángel

Geplaatst op

Managuay wil folteraar amnestie verlenen

Alfredo Astiz wordt afgevoerd

MATAQUINTOS – Managuay wil amnestie verlenen aan Alfredo Astiz, een van de beruchtste figuren uit de tijd van de militaire dictatuur in Argentinië (1976-1983).

Astiz werd gisteren door een Argentijnse rechter veroordeeld tot levenslang vanwege misdaden tegen de menselijkheid. ‘Knettergek,’ zei generaal Oswaldo Belém, de Managuayaanse minister van Justitie en Showprocessen, vandaag daarover. ‘Ze behandelen Astiz alsof hij een crimineel is. Maar die man was een inspirator. Hij liet mensen vliegen.’ Astiz zond duizenden dissidenten op een vlucht boven de Río de la Plata, waar ze – gedrogeerd – in zee werden gedumpt.

De Argentijnse rechter reageerde schouderophalend op het voornemen van buurland Managuay: ‘Amnestie? Amnestie? Managuay heeft Astiz helemaal niet veroordeeld, dus kan het ook geen amnestie verlenen.’ Generaal Belém: ‘Daar heeft de rechter wel een punt.’

Geplaatst op

Shell ook in Zuid-Amerika verweven met overheid

Een op olie onderzocht stuk grond in de jungle van Managuay, waar volgens het generaalsbewind het equivalent van ‘ca. honderd miljard biljard vaten olie’ te vinden zou moeten zijn

MATAQUINTOS – Shell onderhoudt ook in Managuay nauwe banden met de regering. Alleen is het daar de militaire junta die het olieconcern manipuleert, in plaats van andersom.

Volgens een door Wikileaks gelekt document omschrijft een hoge Managuayaanse militair de greep op Shell als volgt: ‘De vuist van het leger zit diep in de chihuahua.’ Met ‘de chihuahua’ wordt ManaOil bedoeld, een joint venture van Shell en de Managuayaanse overheid.

ManaOil verricht al bijna een eeuw proefboringen in Managuay die nog geen druppel olie hebben opgeleverd. Steeds als Shell zich dreigt terug te trekken en de smeergeldbetalingen wil stopzetten, verschijnt er een overheidsrapport dat grote olievelden belooft in een deel van Managuay waar nog niet geboord is. Bij buitenlandse werknemers in de olie-industrie staat Managuay bekend als ‘de Bermuda-driehoek’: wie er ingaat, moet zijn paspoort inleveren bij de douane en krijgt het pas terug zodra het eerste vat olie boven de grond is.

Geplaatst op

Managuayaanse Pussy Riot vrijgesproken

De Russische band Pussy Riot werd onlangs
veroordeeld tot twee jaar strafkamp

MATAQUINTOS – De band Caos Miau-Miau, ook wel de ‘Managuayaanse Pussy Riot’ genoemd, is maandag vrijgesproken van alle beschuldigingen.

De vrijspraak komt als een grote verrassing. Caos Miau-Miau was verwikkeld in een politiek proces, omdat de leden gelden als critici van de militaire junta. Niemand had verwacht dat zij daadwerkelijk tot honderd miljoen jaar strafkamp zouden worden veroordeeld, zoals de openbaar aanklager had geëist, maar toch zeker wel tot een paar maanden detentie. De regering-Jamón is dan ook woest en noemt de rechter een ‘idioot’. De vereniging Stop Analfabetisme Nu, waar de rechter in een leesklasje zit, noemt hem juist ‘een dappere leerling voor wie al die juridische teksten best lastig zijn.’

Caos Miau-Miau zat vast sinds april van dit jaar. Toen woonde voorman Miguel de la Planta een mis bij in de Sint-Lazaruskathedraal in Mataquintos, waar hij – volgens de pastoor – bij het halen van de hostie ‘opzettelijk hard en melodieus’ zou hebben gekucht. De katholieke kerk deed daarop aangifte. Officieel luidden de aanklachten tegen Caos Miau-Miau: ‘het verstoren van een godsdienstig ritueel, het zingen van satanische liederen en het aanzetten tot haat en massamoord op duizenden onschuldige negerkindertjes.’