Berichten

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Reisgids Chuco

Verkeer in Chuco

De wind suist langs graftombes van opgesteven lamafecaliën. In de verte doolt een weduwnaar: fles tequila, de blik van een wilde coyote. Uw verslaggever kijkt nog eens in zijn reisgids. ‘Volgens sommigen is de begraafplaats van Chuco een culturele parel en een bestemming voor toeristenbussen uit binnen- en buitenland.’ We krabbelen erbij: ‘Dat is echter niet het geval.’

Westerse reisgidsen negeren Managuay en dus ben je als liefhebber aangewezen op lokale lectuur. Zoals op het boekje Chuco, parel van de Andes. Wij probeerden het uit. ‘Chuco is het kloppend hart van de panfluitindustrie,’ lezen we bij aankomst. Juist, en het Panfluitpaleis is een aanrader. Doen: de grootste panfluit ter wereld bekijken. Niet doen: de workshop neus-, oor- en anusfluiten.

Eten doen we bij – ‘drie keer raden wat de specialiteit van het huis is’ – restaurant El Scroto. Het menu bevat inderdaad dierenscrotums en zelfs een mensenscrotum, over de herkomst waarvan de ober overigens niet in details wil treden, behalve dat hij fluistert over een ‘megadeal’ met het ministerie van Foltering. Wij nemen de salade.

Opfrissen. ‘In Hotel Andes slaap je tussen de bergtoppen,’ schrijft onze gids. Dat klopt, maar een dak was ook prettig geweest: ‘hotel’ Andes blijkt een matig onderhouden grasveld waar toeristen hun slaapzak mogen neerleggen.

Daarna: op naar de Burritobar. Wij verwachtten een eet- en drinktent, maar dat pakt anders uit. Bij binnenkomst moeten we onze jas afgeven en op de grond gaan liggen, waarna we strak in een veelkleurige poncho worden gerold (de ‘burrito’) en naast een luidspreker gelegd waaruit te luide panfluitmuziek knalt.

Vijf uur later, buiten, pakken we met tintelende ledematen de reisgids er weer bij. Er staat: ‘Volgens sommigen is het in Chuco net zo goed stappen als in New York of Londen.’
Wij zeggen: dat is echter niet het geval.
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

10-0 nederlaag leidt tot rellen

Een fan van Los Armadillos bespeelt een wedstrijdtuba in het clubmuseum

SAN LUÍS – Een historische nederlaag van het dweilorkest van San Luís heeft gisteren tot onlusten geleid in de stad.

Los Armadillos (de gordeldieren) uit San Luís verloren met maar liefst 10-0 van Las Chinchillas (de boomkonijnen) uit Cartagena. Dit leidde tot tumult buiten het stadion, waar fans van Los Armadillos met koperen instrumenten begonnen te gooien. Een 29-jarige man overleed door een klap met een contrabastrombone, zeven anderen raakten zwaargewond door onder meer een tuba en enkele kornetten.

Los Armadillos spelen yolki-polki, een typisch Managuayaanse sport waarbij twee dweilorkesten op een speelveld – al musicerende – terrein moeten veroveren. Wie een compleet refrein uitspeelt op de helft van de ander, verdient een punt. Slaan is toegestaan, en veel yolki-polki-orkesten hanteren dan ook instrumenten van zwaar koper.

Het eens zo succesvolle dweilorkest Los Armadillos is al jaren in verval, maar was in de jaren 70 nog de eerste winnaar van het Concurso del Húmpa.

Geplaatst op

‘In Groot Dictee zat spelfout’

MATAQUINTOS – Het Groot Dictee der Managuayaanse taal eindigde gisteren in een hoop tumult. Niet verwonderlijk voor een land waar meer dan 80 % analfabeet is.

Chansonnier Huberto Champán: ‘Dit riekt naar fraude. Er zit een spelfout in het laatste woord, al weet ik niet waar precies.’ Filmster Nicky Sánchez, huilend: ‘Ik hoopte op een plek in de top drie, maar dat is helaas net niet gelukt.’ Sánchez maakte veertien fouten in het woord ‘la’.

Het dictee is in Managuay vooral een amusementsprogramma, waarin vrouwelijke politici hun metersdiepe decolletés tonen en zangers op retour plots uitbarsten in het refrein van hun nieuwste single. Intellectuele uitdaging is afwezig, want sinds jaar en dag bestaat het dictee uit een en dezelfde zin: ‘De lama loopt rond het cisterciënzer klooster.’ (‘La llama camina alrededor del convento Cisterciense.’). Het gemiddeld aantal fouten lag op 109.

Overigens geldt het Managuayaans niet als officiële taal. Spaans is de voertaal van het dictee, maar door velen wordt ‘lama’ als een typisch Managuayaans begrip gezien.

Geplaatst op

Het is weer papajatijd


Managuaywatchers hadden het al in de gaten: in de vrolijkste bananendictatuur van Zuid-Amerika is het weer papajatijd. Dat heeft niets met het oogsten van fruit te maken – pas op, dat zou werken betekenen – maar alles met de afwezigheid van nieuws. Een soort komkommertijd dus. Waar komt de term ‘papajatijd’ eigenlijk vandaan?

Heinrich Descanso van het Overheidsinstituut voor Militaire en dus ook Volksgeschiedenis: ‘Daar is een leuke anecdote aan verbonden. Helaas zijn sommige onderdelen strikt geheim, maar het is toch de moeite waard. In 1892 stapte een generaal, laten we hem Benedicto noemen, in een bepaalde stad in dit land uit de trein. Hij was op weg naar een groot militair evenement dat buiten ieders weten plaatsvond in die stad. Maar op het moment dat Benedicto op het terrein aankwam, botste hij op een niet nader te noemen persona non grata, van een verboden organisatie die trouwens ook niet bestaat, maar als logo een papaja voert, waardoor een handgemeen ontstond dat uit uitmondde in een geheime revolutionaire beweging die ook een zekere politieke vertakking heeft gekend en sindsdien bewust uit de geschiedenisboekjes wordt gehouden.’

Weten we dat ook weer.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Peper

Een Fuego Infierno Volcánico

‘Gringo, no toca!’ De marktkoopman kijkt me verschrikt aan. Snel trek ik mijn hand terug, die zojuist nog boven een kist vol glanzend rode vruchten hing. ‘Ik moet Spaanse pepers hebben,’ zeg ik, ter verduidelijking. ‘Spaanse pepers!’ roept de man uit. Hikkend van de lach slaat hij een collega op de schouder. Deze, een wat knorriger type, bitst: ‘Dit is geen gewone peper, mamapinga. Dit is de Fuego Infierno Volcánico. Laat hem één nacht op je keel liggen en je wordt wakker zonder strottenhoofd.’

Elk volk krijgt de groenten die het verdient, en op de Pepermarkt kun je zien wat dat voor Managuay betekent. De markt beslaat eenmaal per maand een hoek van de beroemde Mercado Popular in Mataquintos en biedt een kleurrijke verzameling van het pittige broertje van de paprika: rode, oranje, gele, groene, paarse en bruine chilipepers. En de Fuego Infierno Volcánico dus.

Dat blijkt niet zomaar een hapje, zo leert nadere studie. Sterker nog: de Fuego Infierno Volcánico is de heetste chilipeper ter wereld. Op de Scoville-schaal, die de mate van pittigheid aangeeft, haalt hij maar liefst 7.200.000 punten. Ter vergelijking: een straal pepperspray van een Managuayaanse diender in je oog haalt amper 2.000.000, een broodje lamaburger komt op circa 10.000 (al merk je de jalapeño daarin pas op het toilet). Met de Fuego Infierno Volcánico brengen artsen hier buitenlandse patiënten onder narcose door ze eraan te laten ruiken. Hem vastpakken alleen kost je een nacht op de intensive care, plus het aannaaien van de losgetrokken vellen huid (nóóit wapperen).

Voor Managuayanen echter is de ‘Fuego’ een hartige snack. ‘Ik ben gek op pittig eten,’ zegt Jacky (17). Leunend op een kinderwagen laat ze een zakje vullen met de hete pepers. Ik kijk naar haar gewelfde buik. Is dat niet gevaarlijk, voor zwangere vrouwen? Een schaterlach. ‘Het is niet voor mij!’ Ze wijst naar de baby in de kinderwagen, dan tikt ze op haar tanden. ‘De kleine houdt ons wakker, met zijn geknars. Vannacht leg ik voor straf een peper in zijn mondje. Morgen doet hij het niet meer.’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Een land met een glimlach: MANAGUAY!

Managuay, slechts één reisdag verwijderd van Rio, Buenos Aires en Machu Picchu, geldt als een vergeten uithoek van Zuid-Amerika. Nog altijd wordt het land geassocieerd met staatsgrepen, onderdrukte indianen en een ontbrekende infrastructuur. Onterecht: de Managuayanen werken inmiddels aan een indrukwekkend netwerk van zandpaden. Een reis door ‘de baarmoeder van de papaja’.

De pocketreeks ‘Een land met…’ richt zich op nieuwsgierige Nederlanders op zoek naar minder bekende culturen, volkeren en investeringsmogelijkheden. Fragmenten uit de editie ‘Managuay’ zullen de komende tijd op deze website gepubliceerd worden.

Geplaatst op

Wilders bedreigd om toespraak New York

Het hoofdpostkantoor van Anticoncepción, Managuay

DEN HAAG – Een islamitische terreurgroep uit Managuay dreigt Geert Wilders te vermoorden als hij gaat demonstreren tegen de geplande moskee bij Ground Zero in New York. De groep eist een som van ‘100 miljoen biljoen euro, maar minder mag ook.’

De terreurgroep, Al-Sadiq Al-Jamaza Al-Sakran Al-Lama, is bij terrorisme-experts onbekend. De leden hebben echter vertakkingen in het Nederlandse thuisbezorgcircuit, aangezien het dreigement gisteren op het adres van de PVV-leider in Den Haag werd afgeleverd door een koerier van Taco Express. Lijfwachten konden de man niet achterhalen.

Navraag in Managuay leert dat Al-Sadiq Al-Jamaza Al-Sakran Al-Lama (‘Vriendenclub “De dronken lama”’) is voortgekomen uit een gezelligheidsvereniging van stokers van illegale rum. Door de dalende prijzen van suikerriet kampen zij al jaren met ernstige armoede. Hoewel terrorisme-experts spreken van ‘een levensgevaarlijke cel’, vermoeden Zuid-Amerika-kenners dat het om straatarme boeren gaat die een creatieve manier hebben gevonden om hun inkomsten aan te vullen.

De 100 miljoen biljoen euro had moeten worden gebracht naar ‘Hoofdpostkantoor Anticoncepción, Managuay, en dan vragen naar Manuel.’
Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Voetbal

Het Managuayaanse elftal voor aanvang van Bolivia–Managuay, 1976

En dan gebeurt het: Mezza trekt een sprint vanaf de middellijn, neemt de bal aan van Liendo, Lázaro in zijn rug, draait knap weg, haalt de achterlijn, snijdt vervolgens naar binnen en dan, in het strafschopgebied – ai! – hakt Moreno met een kapmes zijn achillespees stuk. Mezza valt bloedend op de grond, Moreno moffelt het wapen weg in zijn broek terwijl hij naar een denkbeeldige vogel tuurt.

Het idee om klassieke voetbalwedstrijden na te spelen is in Managuay een schot in de roos gebleken. Sport is hier – zoals bovenstaande scène aantoont – doorgaans een bloederige aangelegenheid, en daar houden de Managuayanen van. Het stadion van FC Puta Madre zit op deze Día de los Clásicos dan ook stampvol. Hele gezinnen joelen mee met tien nagespeelde wedstrijdhelften. Lees verder “ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Voetbal”

Geplaatst op

Generaal Jamón waarschuwt Turkmeense president ondanks verkiezingsoverwinning

De Turkmeense president Berdymoechammedov, die gisteren werd herkozen

MATAQUINTOS – De Turkmeense president Goerbangoeli Berdymoechammedov is gisteren herkozen met maar liefst 97,1 procent van de stemmen. Generaal Jamón heeft hem gewaarschuwd. ‘Wie zijn die overige 2,9 procent?’

Het staatshoofd van de militair-democratische republiek Managuay heeft vanochtend gebeld met Berdymoechammedov om hem te feliciteren. Beide despoten kennen elkaar al van Krachtige Leiders United, de belangenvereniging van dictators. Jamón heeft zijn collega aangespoord om de mensen die niet op hem gestemd hebben, te vragen naar het waarom. ‘Bij voorkeur elke dag, minstens drie maanden lang, in een cel, terwijl ze naakt zijn.’ Immers: ‘Je wil toch weten wat er leeft onder het volk.’

Berdymoechammedov heerst over Turkmenistan met harde hand. Ondanks het gebrek aan democratie is het land enorm in trek bij westerse bedrijven, die profiteren van de groeiende hoeveelheid bouwlocaties waarin miljarden euro’s worden geïnvesteerd. Gewone Turkmenen profiteren van de groeiende hoeveelheid afval die bij die bouwlocaties wordt achtergelaten.

Geplaatst op

Managuay voor STAGIAIRS


Je bent student en wilt stage lopen in Managuay. Gefeliciteerd! De Managuayanen zijn gastvrije en warmbloedige mensen die welkome bezoekers graag op een voetstuk hijsen.
Met liefde nemen ze je mee naar Papi Chulo, de grensovergang met Argentinië, waar je kunt zien hoe bezoekers met minder geld dan jij doorgaans worden behandeld. Daar tref je je langharige, zogenaamd hippe leeftijdgenoten aan die te lui waren om al te gaan werken en eerst een jaartje wilden reizen ‘om er allemaal nog eens over na te denken’. In stinkende, ongewassen groepjes komen ze, paspoort in de hand, het zandduin opgeklauterd dat de grens met Managuay vormt, om er twee minuten later weer vanaf gejonast te worden (foto) door twee grijnzende douanebeambten.
De douane nodigt je uit om de doorzichtige smoes te bedenken waarmee deze actie op papier wordt gerechtvaardigd én je krijgt stenen en aardkluiten aangereikt die je, samen met de lokale bewoners, achter de vallende gringo’s aan mag gooien. Een onvergetelijke ervaring. Bienvenidos! Je avontuur is begonnen.