Berichten

Geplaatst op

Sexy kinderkleding in Zuid-Amerika normaal

Zangeres Rihanna, ook in Managuay een rolmodel voor jonge meisjes

MATAQUINTOS – Een nieuwe Britse winkelcode, die voorschrijft om niet langer sexy kleding en ongepaste producten aan jonge kinderen te verkopen, zal in Zuid-Amerika geen navolging vinden.

De code zou onmogelijk zijn in Managuay, meent Jorge Terrazas, voorzitter van de belangenvereniging van het midden- en kleinbedrijf en uitbater van winkelketen Niños de Puta. ‘Onze kinderen komen graag goed voor de dag. In Engeland is dat anders. Denkt u dat Harry Potter ooit voor een fiësta in een kelderbox is uitgenodigd?’

Wel zegt de voorzitter te weigeren om kindershirts met de tekst ‘Future porn star’ te verkopen. Terrazas: ‘Niemand spreekt hier Engels. Ik zou eerder kiezen voor ‘Porn star del futuro’.’ Net als de Britten belooft Terrazas erop toe te zien dat eetbaar ondergoed nooit meer in de schappen van de kleintjes belandt. Omdat het pervers is? ‘Dat. En ze lusten het gewoon niet.’

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: De Manca’s

Manca-ruïne in de Andes

Vanaf het rotsplateau wijst Tica in de verte. ‘Yanan Manca!’ Op onze wandelschoenen snellen we naar haar toe. Zien we dan eindelijk de legendarische hoofdstad van het Manca-volk? ‘Daar,’ zegt Tica. We knijpen met onze ogen. ‘De Grote Tempel. Achter de IKEA.’ Warempel: achter de in aanbouw zijnde vestiging van de Zweedse meubelgigant priemt een torentje uit. Een bouwvakker heeft Tica in de gaten gekregen. Hij grijpt in zijn kruis. ‘Hola guapa!’

De Manca’s zijn voor Managuay wat de Inca’s voor Peru zijn en de Azteken voor Mexico: een glorieus verleden. Op het toppunt van hun macht heersten zij over een groot deel van Zuid-Amerika. Toch zijn er ook verschillen. De Manca’s vonden bijvoorbeeld wél het alfabet uit, maar schoven het weer opzij omdat schrijven ‘voor homo’s’ zou zijn.

Liever besteedden ze hun tijd aan het hoogtepunt van hun beschaving: gruwelijk, maar hoogst origineel wapentuig. Neem de cuenca: een bom van palmbladeren, vol gloeiend hete bananenpap, die uiteenspatte bij een voltreffer. El cóndor loco was een dronken gevoerde gier die achter vijandelijke linies werd losgelaten en daar dood en verderf zaaide met golven van braaksel en gal. Denk ook aan de binnenzakchihuahua, een uitgehongerd hondje dat tijdens vredesonderhandelingen opeens richting de nek van de vijand werd gegooid.
Al deze inventiviteit voorkwam overigens niet dat de drie miljoen trotse Manca’s, kort na de komst van de Spanjaarden in 1504, bijna waren uitgeroeid door Europese ziektes als oorpijn, loopneus en jeuk.

‘Aan de kant, gringo!’ brult iemand vanuit zijn shovel, die zeshonderd jaar oude Manca-sculpturen op een hoop veegt. Yanan Manca wordt toegankelijk gemaakt voor toeristen, en daar horen behalve ruïnes ook een meubelboulevard, een goederenspoorlijn en een Manca-themapark bij. De wereldberoemde Grote Tempel blijft echter bereikbaar – links achter de hoofdpoort van Mancaland, naast de herentoiletten.
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Conrado Blanco

Geplaatst op

Nazomer in Managuay: Het militaire pretpark

Antieke tanks worden goed onderhouden, zodat ze ook nu nog op bloedige wijze een opstand neer kunnen slaan

Om de nazomer af te dwingen, doet correspondent Jens Mikkelsen deze week verslag van zijn zomer in Managuay.
Vandaag: het Glorieuze Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland, annex pretpark, in Cabúm

Net als elke zichzelf respecterende dictatuur heeft ook Managuay een oorlogsmuseum. Het past perfect bij het land: leugenachtig, onveilig en afgebladderd.
 
Door Jens Mikkelsen

Het Museo Glorioso del Ejército y sus Guerras Gloriosas para la Gloria Superior de la Patria Gloriosa (Glorieuze Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland) is een museum annex pretpark in Cabúm, iets ten noorden van Mataquintos. Vóór de staatsgreep van 2006 was het een en al propaganda voor de toenmalige maoïstische dictatuur, iets waar de rechtse generaals zich altijd tegen verzetten. Toen zij eenmaal aan de macht waren, sloten zij het museum echter in hun armen. Waar ooit ‘maoïsme’ stond, staat nu ‘militarisme’, en klaar is kees.

Zodra je door de poort het terrein op loopt, over de met kinderkopjes geplaveide weg (échte kinderkopjes, van de Kinderdagverblijvenrevolte van ’98), wordt de omvang van het museumcomplex je duidelijk. Om het centrale gebouw heen, dat bestaat uit zeven loodsen, ligt een grasvlakte ter grootte van enkele voetbalvelden. Her en der klimmen kinderen in bomen en beelden van inmiddels verdreven, verguisde of gerehabiliteerde dictators, van zowel maoïstische als militaire snit.

Draaimolens staan tussen tanks uit elk decennium van de vorige eeuw. De voertuigen zijn opvallend goed onderhouden, zelfs de oudste. Dat komt, laat ik mij later door een conciërge vertellen, omdat het Managuayaanse leger nogal eens een antieke tank nodig heeft om een opstand neer te slaan en een van de modernere exemplaren het niet meer doet. ‘Komt dat vaak voor?’ vraag ik. ‘Niet zo vaak,’ luidt het antwoord. ‘Eens per maand.’

Terwijl ik de op de grond liggende, doorgeladen kalasjnikovs omzeil – niet aanraken, had de conciërge nog gezegd, die zijn vergeten door dronken soldaten die ’s nachts nog even in de botsauto’s gaan – bereik ik het museum zelf. Het is het paradijs voor elke nationalistische Managuayaan: overal de rood-wit-blauwe vlag, opgepoetste oorlogswapens en af en toe een opgezette lama in bladgoud.

Pronkstuk is de Glorieuze Zaal van Groot-Managuay. Achter een klein fonteintje hangt, aan de muur, een enorme geschilderde landkaart van Groot-Managuay. Op het eerste gezicht lijkt het me vooral een kaart van Zuid-Amerika – en dat klopt. Groot-Managuay is niet het huidige, door land ingesloten staatje met wat extra grond erbij, maar alle gebieden tussen de Galápagos-eilanden (nu Ecuador), de monding van de Amazone (Brazilië) en Patagonië (Argentinië). De Managuayaanse regering, en dus ook de huidige militaire junta, claimt praktisch heel Zuid-Amerika sinds 1527.

Wat frustrerend. Het is niet eenvoudig om Managuayaan te zijn.

Geplaatst op

Nederlandse coureur gaat land veroveren voor Managuay

De bumpersticker die de Managuayaanse overheid heeft verstrekt

ROTTERDAM – De Nederlandse coureur Roger van Bergen gaat land claimen voor Managuay tijdens de rally Amsterdam-Dakar. Van Bergen is voor dit doel speciaal benoemd tot honorair consul.

Dat heeft de rallyploeg van de Nederlander, Team CMYK, maandag bekendgemaakt. Van Bergen, architect van beroep, onderhield al warme banden met de militaire junta van het Zuid-Amerikaanse land. Kort nadat hij zich had ingeschreven voor de rally, die eind november finisht in Gambia in West-Afrika, ontving hij een telefoontje. ‘Of het klopte dat Gambia aan zee ligt,’ vertelt Van Bergen. ‘En of ik zin had om een paar stranden in beslag te nemen voor Managuay. Ik dacht: dit is een droom die uitkomt.’ Managuay is een door land omsloten republiek die al sinds de Oorlog van de Vijf Papaja’s (1850-1852) geen kuststrook meer bezit.

Het Managuayaanse ministerie van Buitenlandse Zaken bevestigt dit verhaal. ‘Meneer Van Bergen is via een spoedprocedure benoemd tot cónsul honorario,’ aldus een woordvoerder. Dat ging binnen vier weken – opmerkelijk snel voor een land waar het aanvragen van een rijbewijs doorgaans zes maanden kost, of tien euro. In ruil daarvoor sponsort Managuay het rallyteam met een bumpersticker.

Bovendien krijgt Van Bergen een half miljard aan Managuayaanse peso’s mee – omgerekend zo’n 135 euro – om namens de junta land te kopen en honderd claimstickers om op gebieden, voorwerpen of personen te plakken die hij voor de bananendictatuur geschikt acht. De woordvoerder: ‘Afrikanen zijn eraan gewend dat buitenlanders hun bezittingen inpikken. Wij verwachten dan ook een flexibele opstelling.’

De rally Amsterdam-Dakar gaat aanstaande zaterdag 3 november van start in Amsterdam en eindigt drie weken later in Gambia. De opbrengsten gaan naar een goed doel. Behalve Roger van Bergen maken ook zijn vrienden Menno Hornstra en Shen-Hau Cheng deel uit van Team CMYK. Hun verrichtingen zijn te volgen via deze website.

Meer informatie over Team CMYK is te vinden op teamcmyk.com.
Zie voor de rally www.amsterdamdakar.com.

Geplaatst op

De lamp van minister Schippers – Mislukte aanslagen in de geschiedenis

Minister Schippers ontdekt de plek waar de lamp vandaan kwam

De lamp die gisteren in de Tweede Kamer rakelings langs minister Schippers’ hoofd suisde, deed denken aan een klunzig voorbereide, amateuristische aanslag van debielen. Zo een waar de geschiedenis van Managuay van aan elkaar hangt.

1515 – ‘Pak aan!’
Manca-indiaan Coco, wiens volk wordt uitgeroeid door de binnenvallende Spanjaarden, besluit voor eens en voor altijd een eind te maken aan de buitenlandse invasie. Hij volgt het koninklijke leger op strooptocht, verrast op een nacht de leiding rondom het kampvuur en schiet een gifpijl recht in het hart van bevelhebber don Estéban de Toledo y Navarra. O nee, in het hart van Estébans schandknaap, die naast hem zat. Sukkel.

1923 – ‘Aaargh!’
De anarchist Álex Meningu plaatst een zelfgemaakte bom in de vergaderzaal van de Managuayaanse regering. Hij wil deze met een nieuwe elektronische techniek van afstand tot ontploffing brengen, maar dat mislukt. Wel verstuikt Meningu zijn duim, en de pijnkreet verraadt zijn locatie. Loser.

1964 – ‘Hè, verdorie.’
Op zondag 5 april 1964 treft luitenant Raimundo Duarte in San Luís de laatste voorbereidingen voor de perfecte moord op dictator Biftec. Hij zal om 05:00 uur opstaan, om 05:35 uur het leegstaande kantoorpand aan de Avenida de los Generales binnengaan, om 05:42 uur zijn plek aan het raam op de vierde verdieping innemen, om 05:52 uur zijn Winchester M12 gereed hebben en om 06:18 uur, wanneer de dienstauto van generaal Biftec uit Mataquintos op de Avenida arriveert, twee kogels afvuren op diens hoofd en een op zijn hart.
Op maandag 6 april verslaapt Duarte zich. Eikel.

Geplaatst op

Death Belgian cyclist doesn’t scare Managuayans

Cyclist Wouter Weylandt earlier this year

CHUCO – The fatal accident of Belgian cyclist Wouter Weylandt in the Giro d’Italia yesterday has turned attention to La Ronda de Managuay, a cycling race coming up next month.

Managuay is a poor South American country where the only well-functioning organisation is the Ministry of Propaganda. According to some critics, Managuay organising a four-week international cycling race by standards of the International Cycling Union (UCI) ‘is like a llama trying to spit in its own eye.’

Yesterday, a Ronda spokesman referred to the same South American cameloid after expressing his grief about Weylandt’s death. Although some stages of La Ronda are located in the Andes, such an accident could never happen in Managuay, he said. ‘In the valleys of this country, there’s always a llama to drop on.’

Cycling teams from France and Australia are reconsidering their participation.

Geplaatst op

Economie: Transport

De M1, de snelweg van Chuco naar Mataquintos, is de belangrijkste verkeersader van het land. Hij is echter dringend aan renovatie toe: alleen al dit jaar bezeerden zeven lama’s hun hoeven aan het wegdek.

Geplaatst op

Bankdirecteur overtuigt parlement niet


MATAQUINTOS – De president van De Managuayaansche Bank (DMB), Ramón Delirio Franco, is er niet in geslaagd het parlement van zijn integriteit te overtuigen. Oorzaak is deels de sponsor van DMB, die per 1 juli officieel De Andrélon for Men Shampoo Anti-Roos Managuayaansche Bank heet.

Delirio Franco zou steekpenningen hebben aangenomen van Andrélon, maar dit wordt door de parlementariërs als ‘welkome aanvulling op het salaris’ gezien. Erger is het feit dat Delirio Franco vorig jaar de WSB Bank liet omvallen.

De WSB Bank van ondernemer Wálmer Schnitzler werd groot door bij zijn klanten wurgcontracten af te sluiten met de verkoop van hypotheken, escortdiensten en voetbalplaatjes. Bij elke lening verplichtte de klant zich ook vijf pallets tequila af te nemen, waardoor schulden hoog opliepen. Toen de zeepbel vorig jaar knapte, greep de centrale bank niet in en verloren duizenden Managuayanen de greep op hun financiën, en hun drankmisbruik.

Geplaatst op

Dictatuur opgetogen over paus Franciscus I

Jorge Bergoglio als paus Franciscus I

MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay is blij met de uitverkiezing van Jorge Bergoglio tot paus Franciscus I. De nieuwe kerkleider, afkomstig uit Argentinië, heeft zich tijdens de dictatuur in het buurland ‘netjes’ gedragen.

‘Wij dachten ook even dat hij een invoelende linkse rakker was,’ lachte een woordvoerder van de regering-Jamón woensdagavond. ‘Maar geloof me: niets is minder waar.’ De woordvoerder herinnerde aan het feit dat de katholieke kerk in Argentinië zich in de jaren 70 openlijk schaarde achter de Videla-dictatuur. ‘Netjes.’ Ook zou Bergoglio persoonlijk twee priesters aan de doodseskaders hebben overhandigd door hen niet expliciet te steunen. ‘Oké, hij heeft ze daarna weer vrij gekregen, maar zijn punt was gemaakt.’

Dat Bergoglio als hoofd van de Argentijnse kerk na 2001 in een bescheiden flatje in Buenos Aires woonde, wimpelde de woordvoerder weg. ‘Ja, hij bereidde zijn eigen maaltijden. Maar dat doet mijn vrouw ook.’ Toen hij daarna toevoegde dat hij ook wel in Buenos Aires zou willen wonen, werd de persconferentie acuut afgebroken.

Geplaatst op

Benoemingsnieuwtjes: alles wel in Managuay


MATAQUINTOS – Hoewel de nieuwe indeling van het nationaal parlement door generaal Jamón de gemoederen nauwelijks bezighield, meldt het Managuayaanse persbureau toch een groot aantal incidenten.

Voetbal met immigranten
MEZCUCHITO – Drie Boliviaanse immigranten zijn door een groep jongeren in Mezcuchito in hun eigen poncho’s gewikkeld en daarna gebruikt als voetbal. Op de vraag van een passerende politieagent waarom de jongens dat deden, antwoordden zij dat zonder de poncho’s de ledematen van de Bolivianen ‘zo vervelend uitsteken.’ De agent scoorde in het daaropvolgende potje overigens de winnende treffer.

Stembus eten
SAN ALTO – Een 22-jarige officier uit San Alto heeft een 49-jarige plaatsgenote gedwongen een stembus op te eten. De officier had gezien hoe de vrouw zelf geschreven stembiljetten met de naam van generaal Jamón erop in de bus had gedaan en had haar daarop berispt. Stembusfraude zou een democratische stap zijn waarvoor Managuay nog lang niet klaar is, aldus de officier.
Ruzie Socialisten en Liberalen
MATAQUINTOS – Amper een dag in functie is er nu al ruzie uitgebroken tussen de Socialistische en de Liberale fractie in het parlement. Beide fracties willen de zetels bezetten ter rechterzijde van het spreekgestoelte, waar de microfoons beter zouden zijn. Aangezien het Managuayaanse parlement geen microfoons telt, vermoeden critici een dieper liggende reden: aan de rechterzijde is ook de ingang naar het parlementaire bar-restaurant.
Ook ligt de algemene ingang van het parlement aan de rechterzijde, zodat de volksvertegenwoordigers direct na begin van de werkdag voor het happy hour kunnen aanschuiven (14:00 – 16:00 uur).