Berichten

Geplaatst op

Pong: Legacy

Een computerspelletje als basis voor een actiefilm: het is vaker gedaan. Geeft Pong: Legacy het genre een eigen draai? Absoluut niet.

Regisseur Andrés Iñigo nam Pong als uitgangspunt. Het klassieke tennisspel uit 1972 is nog steeds razend populair in Managuay, al wordt gevreesd of het compatibel is met de Commodore 128, die binnenkort uitkomt. Iñigo verzon een verhaal waarin een fanatieke Pong-speler uit de krottenwijken van San Luís plots in zijn Atari wordt gezogen en in een duistere wereld belandt waarin twee boze, witte rechthoeken hem heen en weer kaatsen over een stippellijn. Aardig uitgangspunt, maar na de wervelende intro was het geld kennelijk op en vervolgens zit je als toeschouwer twee uur lang naar een oersaai potje Pong te kijken. Regisseur Iñigo is echter een achterneef van generaal Jamón, dus: in 3858 zalen. Jammer.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Cabaretfestival

Het Teatro Colón in San Luís

‘Kennen jullie dat?’ De cabaretier kijkt het publiek in. ‘Zat ik laatst op een tank, komt er een officier op me af. Zegt ie: “Het is groen, je mag er niet op zitten en het is géén tank.” Ik zeg: “Weet ik niet.” Hij pakt zijn Korobov TKB-022 volautomatisch, slaat me tegen de grond en brult: “Tóch een tank!”’

Rumoer. De man naast me slingert zijn glas caipirinha naar het podium. Laarzen, een stoel en zelfs een hagelschot ijsklontjes gaan door de lucht. Glunderend ontwijkt de cabaretier de projectielen: zijn grap valt duidelijk in de smaak.

Het Festival Cabaret de las Pampas is hét humorevenement van Managuay. Eens per jaar stroomt het Teatro Colón in San Luís vol voor zestig grappenmakers die strijden om de eer. Hun grootste hindernis is ongevraagde publieksparticipatie – hier in het cowboyachtige zuiden geeft men nu eenmaal graag zijn mening.

Vorig jaar maakte een nerveuze beginneling de zaal, bestaande uit Hubba Bubba smakkende gaucho’s, uit voor ‘kauwboys’. Hij bezweek aan interne bloedingen. Een The Matrix-parodiant had geluk en kwam er met slechts een geperforeerd oor vanaf. Inmiddels zeggen oud-winnaars als Sara Krosas (kapotte knieschijf), Juan Japo de los Walos (doorzeefde linkerschouder) en Frederico Jóven (betweterigheid van de volhardende soort): wie San Luís in één stuk verlaat, heeft er niet echt gestaan.

Tijd voor de laatste act. Het is het trio Raúl, Ramón y Ramona, dat vorig jaar nog wegens ‘subtiliteit’ werd afgewezen. Daar hebben ze van geleerd: Raúl draagt een gillende lesbienne op zijn schouder, Ramón een manke condor en Ramona draagt, getuige haar deinende borsten, helemaal niets. Onder luid gejoel schroeft ze de dop van een fles olijfolie en knipoogt naar de juryvoorzitter. Die steekt zijn duim omhoog. Eén finaleplek staat al vast.

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Cocaïneproductie neemt toe sinds Dirk Kuijt

Voetballer Dirk Kuijt in het tenue van Liverpool F.C.


MATAQUINTOS – Sinds Dirk Kuijt in 2006 aantrad bij de Britse voetbalclub Liverpool, is de illegale cocaïneproductie in Managuay vervijfvoudigd.

Dat maakte de narcoticabrigade van het Zuid-Amerikaanse land dinsdag bekend. Het hoofd van de brigade, kolonel Vladimir Costas Peña, noemt het verband ‘opvallend’, maar kan zijn vinger nog niet leggen op de precieze oorzaak. ‘Wel komt er elke maand een cocaplantage bij ter grootte van twintig voetbalvelden,’ zegt Costas Peña. ‘En wie kent de grootte van een voetbalveld beter dan Dirk Kuijt?’

Kuijt, die dinsdagavond nog op de grasmat stond in de wedstrijd Manchester City–Liverpool (3-0), wilde na afloop niets kwijt over de kwestie. ‘Ik denk dat we redelijk gespeeld hebben,’ zei hij. ‘De 1-0 werd natuurlijk ingeleid door balverlies van mij, maar de keeper dook wel heel knullig over het schotje van Sergio Aguero heen.’

Overigens is in Managuay niet alleen de illegale, maar ook de legale cocaïneproductie geëxplodeerd: staatsbedrijf Chihuahua S.A. verdiende in 2011 48 miljard euro aan de verkoop van harddrugs. In 2006 was dat nog 12 miljard.

Geplaatst op

Zuid-Amerikaanse knoktor in Oosterwijk

De knoktor

OOSTERWIJK – Nadat gisteren in Winterswijk een Aziatische boktor werd aangetroffen, is nu ook een andere buitenlandse kever in ons land gesignaleerd: de Zuid-Amerikaanse knoktor.

Dat heeft het ministerie van Landbouw vanochtend gemeld. De knoktor staat bekend om zijn losse handjes. Een inwoonster van Oosterwijk ontdekte het dier in een boom in haar tuin. De vrouw zit nu thuis met een blauw oog. Biologen verwachten dat de terreur snel voorbij zal zijn: de Zuid-Amerikaanse knoktor voedt zich slechts met cameloïden als dromedarissen en alpacalama’s.

De Zuid-Amerikaanse knoktor (Oryctes guerillae) is afkomstig uit Managuay en is waarschijnlijk ons land binnengekomen via een illegaal wapentransport. Staatssecretaris Henk Bleker heeft besloten dat heel Oosterwijk dient te worden afgezet. Wie zich binnen de gemeentegrenzen begeeft, is verplicht bokshandschoenen te dragen.

Geplaatst op

Natuur: de cactus


Ook in Managuay scheppen huiseigenaren er plezier in om hun woning te verfraaien met bloemen en planten. Zweren wij in Nederland bij de klimop, in Managuay laat menigeen zijn huis overgroeien door de cactusplant, zoals hier deze eengezinswoning.

Geplaatst op

Ook voor Managuay geen finale Songfestival

De Managuayaanse inzending repeteert in de straten van Medellín, afgelopen week

MEDELLÍN – En weer is Managuay niet doorgedrongen tot de finale van Latinovisión, het Songfestival van de Spaanstalige wereld.

In de Colombiaanse stad Medellín verzamelde zich donderdag een keur van Latijns-Amerikaanse landen voor de voorronde van het jaarlijkse liedjesspektakel. Waar de meeste inzendingen varianten brachten op Shakira en Ricky Martin, viel bananendictatuur Managuay uit de toon door een 72-koppige, militaire fanfare met marsmuziek het podium op te sturen. Het land eindigde onderaan.

‘We hebben onze reet uit ons lijf gemarcheerd,’ zei een teleurgestelde kolonel Marco Márquez, de fanfareleider, na afloop. ‘De nummers in de finale zouden niet de nummers moeten zijn die artistiek door zouden moeten gaan. Vroeger, toen elk land in Zuid-Amerika nog gewoon een dictatuur was, speelde iedereen op dit festival marsmuziek.’

De regering-Jamón overweegt een oorlog tegen alle veertien deelnemende landen.

Geplaatst op

REPORTAGE: Leger Managuay verliest slag wegens verouderd wapentuig

Uitzicht op de daken van de bevochten wijk in Mataquintos-Noord

MATAQUINTOS – Het Managuayaanse leger lijkt thuisbasis Mataquintos niet te kunnen verdedigen tegen de oprukkende maoïstische rebellen. Deze laatsten beschikken over veel modernere wapens: sommige bommenwerpers stammen zelfs uit de jaren tachtig.

Door Jens Mikkelsen

Dat is duidelijk te zien wanneer ik in de nacht van donderdag op vrijdag (Nederlandse tijd) plaatsneem op het dak van een schoolgebouw in het noorden van de stad. Op slechts een kilometer van het historische centrum vechten de maoïsten en de militairen straat voor straat hun strijd uit, waarbij de eersten aan de winnende hand zijn. Dit komt primair door het haperende wapentuig van de militairen, die om de haverklap per ongeluk een collega omleggen, of zelfs zichzelf. Het gevecht is vanwege de vele onbedoelde slachtoffers al omgedoopt tot ‘De Slachting bij de Kebabzaak’ – maar dit kan ook een promotiestunt zijn van kebabkoning Mario Hernandez in de Calle de los ángeles, die zojuist drie verse lammeren aan het spit heeft geregen.

Vanaf mijn plek is goed te zien hoezeer de Managuayaanse burgeroorlog, nu een maand onderweg, de internationale aandacht heeft getrokken. Verslaggevers uit buurlanden als Ecuador en Brits Guyana en van bevriende naties als Noord-Korea en Turkmenistan staan, zoals ik, met hun laptop verdekt opgesteld op de daken in de stad. De kogels fluiten je om de oren, maar wie blijft liggen, ziet niks. Dan maar het risico lopen te worden gera

—
Noot van de hoofdredactie:
Om technische redenen is bovenstaande reportage onvolledig. Ons correspondententeam werkt eraan om haar zo snel mogelijk compleet te maken.

Geplaatst op

De 3 irreëelste eisen uit de geschiedenis (van Managuay)

De Jemenitische president Ali Abdullah Saleh

SANAA – President Ali Abdullah Saleh van Jemen heeft vandaag een opmerkelijke, nieuwe voorwaarde gesteld voor zijn aftreden: voormalige bondgenoten die naar de oppositie zijn overgelopen, mogen straks niet meedoen aan de verkiezingen, vindt Saleh.

Ook de geschiedenis van Managuay is rijk aan verzwakte leiders die, tegen beter weten in, toch hun stempel op de gang van zaken wilden drukken:

1963: ‘Ik wil bij nader inzien toch geen Turks marmer in mijn mausoleum, maar Italiaans.’ Alleenheerser generaal Fabio Flabendas tegen zijn getrouwen, vanaf zijn sterfbed. Flabendas’ lichaam werd direct na zijn overlijden gedumpt in een massagraf.

1528: ‘Akkoord, ik geef jullie inspraak! Maar niet die meute achter jullie, want die ken ik niet zo goed.’ Gouverneur Matías Fernández de Velasco tegen de voorste twee van een horde zwaarbewapende edelen die hem op het dak van het 46 meter hoge gouvernementele paleis van Mataquintos in een hoek hadden gedreven.

1876: ‘Ik eis een voorsprong van vijf seconden!’ Tiran generaal Bernardo Benzeen tegen zijn politieke rivaal, generaal Marco Schwartz, bij aanvang van een hardloopwedstrijd die bedoeld was om de machtsconflicten tussen de twee voor eens en altijd bij te leggen. Benzeens beide benen waren zojuist, bij het verlaten van de kleedkamer, afgehakt door handlangers van Schwartz.

Geplaatst op

Etappe 11: Urinekanon ingezet tegen wielerploeg

Mark Cavendish overkwam woensdag in de Ronde van Frankrijk iets soortgelijks

MATAQUINTOS – Het Managuayaanse leger heeft gisteren tijdens de elfde etappe van de Ronde van Managuay een urinekanon ingezet tegen een van de kansrijkste wielerploegen.

De militairen spraken van een ‘nieuwe verfrissingsmethode, in Europa zeer gangbaar.’ Daarmee verwezen zij naar het incident rond Mark Cavendish, die eerder die dag in de Tour de France met urine werd besproeid. Het leger had zich woensdag met een kanon opgesteld in een haarspeldbocht in de Andes en wachtte totdat de kopmannen van de eigen ploeg, Team Ejército, waren gepasseerd. Daarna vuurde het 27 liter aan menselijke afvalvloeistoffen af op het aanstormende Team GlaxoSmithKline. Er vielen geen doden, maar lokale wasserettes draaiden overuren.

De voorzitter van de Managuayaanse wielerbond, Sancho Merckx Caudillo, deed de aanval af als ‘couleur locale’. ‘Het is de charme van de wielersport dat het publiek zo dichtbij zijn helden kan komen. Dan moet je niet zeuren als je eens iets naar je hoofd krijgt, ook niet als het een beetje vocht is.’ Het gebruikte kanon wordt normaliter ingezet om demonstraties van meer dan 50.000 mensen uiteen te slaan.

Overig nieuws uit La Ronda:
De nieuwelingen van Team Taco, ook wel ‘het obesitasteam’ genoemd, hebben inmiddels een onoverbrugbare achterstand van zeventien uur en dertien minuten opgelopen op de huidige nummer één, luitenant Francisco Dupont van Team Ejército. Zij hebben vrijwel al die uren doorgebracht in vestigingen van El Pollo Loco, hun favoriete kipknotsrestaurant.

RONDkijken
Etappe 12: Quetziquetzicango–Pirañas (97 km)
De etappe van donderdag is één grote afdaling: van de Andes naar de jungle. Wie zich afvraagt wat die leuke prehistorische heuveltjes onderaan de hellingen op zo’n vijf km voor de finish in Parañas zijn, moet zijn historische antenne iets bijstellen: het zijn de restanten van een zestigtal renners uit La Ronda de Managuay van 2011, bijeengeveegd door het bedrijf dat de vangrail had moeten plaatsen.

Geplaatst op

Steun uit Zuid-Amerika voor Bart De Wever

Bart De Wever na zijn verkiezingsoverwinning van zondag

MATAQUINTOS – De Vlaams-nationalistische politicus Bart De Wever krijgt lof toegezwaaid vanuit Managuay. Volgens een minister van het Zuid-Amerikaanse land gaat er ‘niets boven de gezonde dreiging van een oorlog.’

Na zijn overwinning bij de gemeenteraadsverkiezingen van gisteren riep De Wever de Belgische premier Elio Di Rupo op om ‘samen een confederale hervorming voor te bereiden.’ Volgens generaal Bernardo Moto y Tomo, de Managuayaanse minister van Oorlog en Kinderdagverblijven, is dat een militair ultimatum. ‘De Wever wil iets: een onafhankelijk Vlaanderen. En hoe dwing je – uiteindelijk – je wil af? Precies, door bloed en verderf.’

Moto y Tomo vergelijkt de Vlaams-Waalse situatie met Managuay. ‘Wij waren ooit gelieerd aan de Zuidelijke Sandwich-eilanden – een knellende band met een intolerante, belastinggeld slurpende, vreemde cultuur. Totdat we zeiden: jongens, bedankt, maar nu hakken we jullie kop eraf.’ De Zuidelijke Sandwich-eilanden, een vrijwel onbewoonde archipel op ongeveer tweeduizend kilometer van de Argentijnse kust, ontkennen al jaren een staatkundige geschiedenis met Managuay te delen, aangezien zij sinds 1908 onder Britse soevereiniteit staan.

Overigens voegt Moto y Tomo eraan toe dat hij met figuren als De Wever in eigen land wel raad zou weten. ‘Wie Managuay uit elkaar wil scheuren, verdient de Managuayaanse stropdas: keel doorsnijden, tong er doorheen trekken en vastnieten aan de tepels.’