Veel Nederlanders denken dat een toilet in Managuay een vieze, onhygiënische bedoening is, maar niets is minder waar. Ziehier een keurige wc van een keurige Managuayaanse familie ergens op het platteland. Het porselein is gepoetst, de spiegels hangen aan de muur en de pater familias heeft zijn beste t-shirt opgehangen waarmee gasten hun besmeurde edele delen kunnen afvegen.
‘Nobelprijs Mo Yan leidt tot oorlog’
 |
| Sergio Sánchez Hammarskjold |
PERFIDO – Ook dit jaar gaat de Nobelprijs voor de Literatuur aan Sergio Sánchez Hammarskjold voorbij. De Managuayaanse schrijver is teleurgesteld. ‘Nog even en Zweden is in oorlog.’
Door Jens Mikkelsen
Meneer Hammarskjold, tijdens ons gesprek van gisteren wist u zeker dat u zou gaan winnen.
Dat was een pose. De Zweedse Academie is een achterhaalde club van idioten die geen flauw benul hebben van literatuur.
Gisteren noemde u de Zweedse Academie nog een ‘respectabel instituut vol wijze mannen die weten wat ze doen.’
Ja, gelul natuurlijk.
Kent u het werk van Mo Yan? Hij is onderscheiden omdat hij ‘met hallucinerend realisme volksverhalen, geschiedenis en het hedendaagse combineert.’
Mo Yan is weer zo iemand die verzinseltjes op papier zet. Ik maak toegepaste literatuur. Neem zijn boek De wijnrepubliek en vergelijk dat eens met dit etiket dat ik vorige week nog geschreven heb voor de cabernet sauvignon van Malgusto: ‘Malgusto-wijn is het product van tweehonderd jaar ploeteren, van pioniersgeest en pis…’
Was u niet ook bezig met een roman?
(zucht) Jawel, maar na de eerste alinea dacht ik: mijn god, wat duurt dit láng! Toen ben ik verder gegaan met deze huis-aan-huis-folder voor een vriend van mij, Dokter Coco: ‘Last van aambeien? Erectieproblemen? Hoest uw lama? Dokter Coco geeft…’
Hoe voelt u zich eigenlijk?
Om eerlijk te zijn: het gaat wel. Ontspannen. Ik voel me gesterkt in mijn geloof.
Geloof?
In de komst van een Derde Wereldoorlog.
Dat klinkt dramatisch.
Ziet u het dan niet? Deze Nobelprijs splijt de wereld in twee kampen: de Zweden en de niet-Zweden. Vorig jaar ging de Nobelprijs naar – goh, toevallig – een Zweed, en dit jaar naar een Chinees van wie niemand ooit gehoord heeft. Nog even en Zweden is in oorlog. En aangezien de Zweden met negen miljoen zijn en de rest van de wereld met zeven miljard, heb ik wel een idee wie die oorlog gaat winnen.
Al doen de Chinezen natuurlijk mee met de Zweden.
Verdomme, u heeft gelijk.
Zie ik daar een traan?
Stop dit gesprek.
O, oké.
‘Vrijheid is ondraaglijke last’ – een top 3 van hypocriete uitspraken
 |
| De Wit-Russische president Aleksander Loekasjenko |
UTRECHT – Voor de Wit-Russen is vrijheid ‘een ondraaglijke last’, betoogde gisteren hun president Aleksander Loekasjenko, die bekend staat als de laatste dictator van Europa. Daarom een top 3 van hypocriete uitspraken uit de geschiedenis van een andere dictatuur: Managuay.
1922 – ‘Geld maakt niet gelukkig.’
Generaal Luís Carajo tegen kompel Benito Verera, net voordat hij hem de opbrengst uit handen rukte van zes maanden ondergronds leven en werken in de goudmijnen van El Terror, en Verera terug in de mijnschacht wierp. Carajo zou later de man van zijn maîtresse inhuren om de goudklompjes om te smelten tot een antimasturbatiegordel voor zijn echtgenote.
2007 – ‘Schoonheid zit van binnen.’
Mira Silencioso (53), echtgenote van drugsbaron Adalberto Silencioso, op een verrassingsfeestje ter ere van haar 10.000ste cosmetische ingreep in schoonheidskliniek La Parada de Plástico. De organiserende artsen gaven haar een fotoboek cadeau met daarin alle vakanties, zwembaden en SUV’s die zij zich dankzij haar bezoek hadden kunnen veroorloven. Overigens communiceerde Silencioso de woorden door met haar ogen te knipperen – de enige delen van haar gezicht waar nog beweging in zit.
1969 – ‘Verkeersregels gelden voor iedereen.’
Generaal Biftec, dictator van Managuay, kort na de executie van de automobilist die Biftecs chihuahua Fifi had aangereden. Biftec gaf toe dat hij door rood was gelopen, maar de automobilist reed volgens hem met een achterband met ‘een gevaarlijk versleten profiel.’
Maya’s gearresteerd wegens einde der tijden
 |
| Een tsunami uit de film 2012 |
LA LIBERTINA – De Managuayaanse politie heeft vanochtend in La Libertina zeven Maya-indianen opgepakt. Zij zouden zich hebben beziggehouden met ‘het veroorzaken van het einde der tijden.’
Volgens een woordvoerder bevonden de zeven zich nabij een stuwdam in de Río Moco-rivier en gedroegen zij zich verdacht. ‘Toen zij met hun rugzakken richting de dam liepen, hebben wij ze in de boeien geslagen. We kunnen niet het risico lopen op een tsunami, zoals in die documentaire.’ Hiermee doelt de woordvoerder waarschijnlijk op de rampenfilm 2012, waarin de aarde wordt vernietigd door natuurlijke catastrofen.
De indianen hebben verklaard dat zij slechts wilden picknicken langs de waterkant, maar daar staat de politie sceptisch tegenover. ‘Picknicken, daar doen indianen niet aan,’ aldus de woordvoerder. ‘Die steken een stok in een mierenhol en likken dan al die beestjes eraf.’ Ook het argument dat de arrestanten Manca-indianen uit Zuid-Amerika zouden zijn en geen Maya’s – die immers in Midden-Amerika wonen – doet hij af als ‘haarkloverij’.
Vandaag, op 21 december 2012, loopt de Maya-kalender af. Volgens sommigen betekent dit het einde van de wereld, al kan die ook op 23 december plaatsvinden. De Managuayaanse autoriteiten hebben merkbaar moeite met de voorspelling. ‘Of de Apocalyps nu op 21 of 23 december plaatsvindt, doet niet ter zake,’ zo verklaarde een woordvoerder van de militaire junta dinsdag nog. ‘Er is geen toestemming voor gevraagd.’
Cultuur: De dorpsfontein van Pueblo Poño
Zomaar een fontein in het dorpje Pueblo Poño, prachtig versierd met drie iconen van kennis uit de Managuayaanse geschiedenis. Boven de zonnewijzer, symbool van de wetenschap uit de precolumbiaanse tijd. Dan de globe, die staat voor de wetenschap die de Spaanse ontdekkingsreizigers meebrachten. En onder de emmer, handig bij de wetenschap dat een glas van de lokale jenever Benedicción een agressieve chemische reactie oplevert met het maagzuur.
Dalende koersen? Niet in Managuay
MATAQUINTOS – De wereldwijde val van de beurskoersen gaat aan Managuay goeddeels voorbij. Ramón Delirio Franco, president van De Managuayaansche Bank (DMB), over de oorzaken daarvan.
Meneer Delirio, de centrale banken van de westerse wereld kraken in hun voegen. Hoe overleeft u de financiële crisis?
Wij hebben vrijwel nergens last van. Het is een kwestie van ruim in je reserves zitten.
De goudreserves?
De geitreserves. Er wordt in Managuay geen peso uitgeleend zonder dat een aantal geiten bij de transactie is inbegrepen.
Omdat Managuay een ruileconomie heeft, wordt wel eens gezegd dat werken bij DMB het makkelijkste baantje ter wereld is.
Dat is aperte onzin. Dat gerucht is ontstaan omdat onze werkuren nu eenmaal anders zijn dan bij jullie in het Noorden. De middagpauze bijvoorbeeld, de siësta, is voor ons heel belangrijk.
Maar… een siësta van negen tot vijf?
Elke land koestert zijn culturele tradities.
Tot slot: hoe zit het met het verhaal dat u DMB wil laten sponsoren door Mars, om zo de aanleg van een privé-zwembad te bekostigen?
Daar wil ik twee dingen over zeggen. Op de eerste plaats is een zwembad een dure grap. Op de tweede plaats zijn de gesprekken met Mars al lang afgeketst. Per 1 juli heten wij De Andrélon For Men Shampoo Anti-Roos Managuayaansche Bank. Beetje een homoproduct, maar ja.
Natuur: Dieren in de jungle
‘Nobelprijs Literatuur nu echt naar Hammarskjold’
 |
| Sergio Sánchez Hammarskjold |
PERFIDO – Vanmiddag om één uur maakt de Zweedse Academie bekend wie dit jaar de Nobelprijs voor Literatuur heeft gewonnen. De Managuayaanse kandidaat, Sergio Sánchez Hammarskjold, heeft goede hoop.
Door Jens Mikkelsen
Meneer Sánchez Hammarskjold, nu al champagne?
Tja, ze zeggen dat je geen tasjes moet gaan naaien voor de krokodil gestroopt is, maar ach, het is al acht uur in de ochtend.
Waarom denkt u dat u dit jaar wél de Nobelprijs gaat winnen?
Ik heb een goed gevoel over de Zweedse Academie. Dat is een respectabel instituut vol wijze mannen die weten wat ze doen. Maar het is ook een kwestie van statistiek: als je kijkt hoe vaak een achtergebleven, door land omsloten, Zuid-Amerikaanse militaire dictatuur de Nobelprijs voor Literatuur heeft ontvangen – nul keer – dan is Managuay nu echt aan de beurt.
En verder?
Nou, ik ben dol op de serie The Killing.
Die is niet Zweeds. Die is Deens.
Ik heb een Zweedse naam: Hammarskjold. Via mijn moeder. Dat moet ze toch ook aan het denken zetten.
Heeft u ook een inhoudelijke reden waarom u denkt dat u de Nobelprijs voor Literatuur gaat krijgen?
Zoals u weet, schrijf ik functionele literatuur. Nu heb ik vorig jaar voor staatskrant El Tiempo een tijdje heel verdienstelijk de servicepagina’s gedaan, met daarin onder meer de werken Colofon, Zon- en Maanstanden en Lijst van Gewelddadige Incidenten in Mataquintos, San Luís en La Libertina.
Wij wensen u veel succes toe.
Proost!
Brand fabriek verspreidt toch giftige stoffen
 |
| Onderweg naar de brandhaard nemen de brandweerlieden een borreltje |
MARICÓN – De brand in de chemische fabriek van Maricón verspreidt hoogstwaarschijnlijk toch giftige stoffen. De directie ontkent.
De fabriek, Tóxico Chihuahua, produceert mosterdgas en slaat giftige stoffen op als asbest en vinylchloride. Directeur ‘Polly’ Catanga noemt zijn producten ‘weliswaar niet voor homo’s’, maar beklemtoont dat mensen hun ramen en deuren gewoon open kunnen laten.’ Ook het hoofd van een speciaal opgezet crisisteam, Catanga’s broer ‘Dolly’ Catanga, acht de gevaren niet groot. ‘We weten nog niks. Voor hetzelfde geld brandt alleen het kantoormeubilair.’
De minister van Economie en Mosterdgas, generaal Eduardo Dinero, noemde het gisteravond ‘vreselijk, om zoveel liters van ons belangrijkste exportproduct te verliezen.’ Toen een journalist informeerde naar de aanwezigheid van giftige stoffen, antwoordde Dinero niet, maar enkele reporters meenden hem op pesterige toon ‘O help, het prikt een beetje in mijn oog’ te horen mompelen.
Nazomer in Managuay: Festival El Aire Libre
 |
| Na een verloren drankspel verbleef uw correspondent enkele uren in het afgebeelde onderkomen |
Om de nazomer af te dwingen, doet correspondent Jens Mikkelsen deze week verslag van zijn zomer in Managuay.
Vandaag: muziekfestival El Aire Libre op het eiland Pudor.
Met zulke namen op het affiche – Christoni Aguilera, Stinque, Jody Bernal – weet de Managuay-kenner waarom muziekfestival El Aire Libre jaar in, jaar uit duizenden Managuayanen weet te lokken: goedkope drank.
Door Jens Mikkelsen
Ook dit jaar zegden topacts als Los Cojones en 50 Peso en Lil’ Carmen af, maar op vrijdagochtend – het evenement is net begonnen – is het op het festivalterrein en de bijbehorende camping al gezellig druk. Onder het genot van een tequila proberen muziekliefhebbers hun tent op te bouwen, rum drinkende technici leggen de laatste hand aan de podia en de met kalasjnikovs uitgeruste beveiligingsdienst staat gezellig te borrelen. ‘Ik kom hier elk jaar,’ zegt kampeerder Sueño, een biertje in de hand. ‘Ik heb echt een band met El Aire Libre. Sterker nog, ik ben hier verwekt. Waarschijnlijk tijdens de editie van 1985, maar mijn ouders waren zo dronken dat ze zich dat niet meer kunnen herinneren.’
Gastvrij als Managuayanen kunnen zijn, biedt Sueño me onmiddellijk een plek aan aan zijn drankspellentafel. Wat er daarna gebeurde, weet ik niet meer zo goed, maar na het kaartje blazen zaten we opeens bij een singer-songwriter, die plots het woord ‘democratie’ gebruikte in een lied, waarop de beveiliging de zaal afsloot en de muzikanten wegrenden, maar sommigen werden gepakt, getaserd en naakt gefouilleerd, terwijl een van de beveiligers naar ons riep dat we moest doorlopen, want ‘hier was niets te zien.’ Maar ja, dat kon dus niet, want de zaal was afgesloten. Toen werd ik wakker in een hoosbui op het strand. Nou weet ik niks meer ik ben nog steeds wat wazig doei Jens
—
Hallo Rolf,
Nog bedankt dat je de redactieruimte in de gaten wilde houden tijdens mijn vakantie, hè! Nog één vraagje: is het gelukt om die Managuayaanse schoonmaakster/stalker buiten de deur te houden, zoals ik heb gevraagd? Ik kan namelijk opeens een aantal apparaten niet meer vinden (iPad, printer/fax, een mobiele telefoon). Wel ligt er een geopend blik groene zeep op de grond, een paar rubberen handschoenen die volgens mij in het riool hebben gezeten of zo (een lucht, jongen) en, eh, ook heel wat condooms. Dus als jij nog even goed wil nagaan of je haar in de buurt van het gebouw hebt gezien of niet, dan graag. Dat lukt je vast wel, want jij vond haar wel leuk, toch? 😉 En waarom ben je eigenlijk geen conciërge meer hier? Afijn, ik hoor het wel.
Groetjes,
Roger