Berichten

Geplaatst op

Lamabord (3)

El juego de la llama! Gooien met die dobbelstenen!

23
Je mag overnachten bij een beroemde vastgoedfraudeur. Hij stelt als voorwaarde dat je van zijn portemonnee afblijft, maar dat doe je natuurlijk niet. Vier stappen vooruit.

26
Je neemt een latin-cd op in het Engels dat je nog van school kent. Een beurt overslaan.

27
Je belandt op een showbizzfeestje in Mataquintos. Gratis coke, en enchilada’s! Drie stappen vooruit.

31 – De stokerij
Je breekt in bij een illegale tequilastokerij, maar wordt zo dronken dat je de weg naar buiten niet meer kunt vinden. Doordrinken tot een andere lama arriveert.

Geplaatst op

1504: Francesc de Manresa


In 1504 voer de Catalaanse ontdekkingsreiziger Francesc de Manresa met zeven schepen de haven van Cadiz uit. Twee dagen later kwam hij terug om zijn kapitein op te halen, en toen begon zijn missie pas echt: het openen van een zeeroute naar Indië via de Zuidpool.

De Manresa’s vloot raakte vier maal buiten koers, maar een jaar later was het zover: land! De sneeuw was geler dan hij gedacht had, en de begroeiing hoger, maar desalniettemin schreef De Manresa opgewonden in zijn logboek: ‘Zuidpool gevonden. Nederzetting gesticht: Manresa-stad.’ Tegenwoordig noemen we die nederzetting Rio de Janeiro.
Er zijn meer aanwijzingen dat De Manresa, die vastbesloten was ijs, iglo’s en sneeuwstormen aan te treffen, de Zuid-Amerikaanse jungle compleet heeft genegeerd. Ook nadat hij met zijn bemanning het binnenland introk, hield hij zijn logboek bij, waarin hij melding maakt van ‘pinguïns’ (brulapen), ‘een enorm wak’ (het Titicaca-meer) en ‘onderkoeling’ (waarschijnlijk een zonnesteek). Uiteindelijk streek De Manresa verbitterd neer in het huidige Managuay, in een bocht van de Rio Pimpo, vlakbij een indianennederzetting waarvan hij de inwoners tot aan zijn dood ‘ijsberen’ zou blijven noemen.*
* Extra tragisch: ijsberen komen niet voor op de Zuidpool, maar op de Noordpool
Geplaatst op

‘Nobelprijs Literatuur nu echt naar Hammarskjold’

Sergio Sánchez Hammarskjold

PERFIDO – Vanmiddag om één uur maakt de Zweedse Academie bekend wie dit jaar de Nobelprijs voor Literatuur heeft gewonnen. De Managuayaanse kandidaat, Sergio Sánchez Hammarskjold, heeft goede hoop.

Door Jens Mikkelsen

Meneer Sánchez Hammarskjold, nu al champagne?
Tja, ze zeggen dat je geen tasjes moet gaan naaien voor de krokodil gestroopt is, maar ach, het is al acht uur in de ochtend.

Waarom denkt u dat u dit jaar wél de Nobelprijs gaat winnen?
Ik heb een goed gevoel over de Zweedse Academie. Dat is een respectabel instituut vol wijze mannen die weten wat ze doen. Maar het is ook een kwestie van statistiek: als je kijkt hoe vaak een achtergebleven, door land omsloten, Zuid-Amerikaanse militaire dictatuur de Nobelprijs voor Literatuur heeft ontvangen – nul keer – dan is Managuay nu echt aan de beurt.

En verder?
Nou, ik ben dol op de serie The Killing.

Die is niet Zweeds. Die is Deens.
Ik heb een Zweedse naam: Hammarskjold. Via mijn moeder. Dat moet ze toch ook aan het denken zetten.

Heeft u ook een inhoudelijke reden waarom u denkt dat u de Nobelprijs voor Literatuur gaat krijgen?
Zoals u weet, schrijf ik functionele literatuur. Nu heb ik vorig jaar voor staatskrant El Tiempo een tijdje heel verdienstelijk de servicepagina’s gedaan, met daarin onder meer de werken Colofon, Zon- en Maanstanden en Lijst van Gewelddadige Incidenten in Mataquintos, San Luís en La Libertina.

Wij wensen u veel succes toe.
Proost!

Geplaatst op

Seksfeesten Berlusconi stellen ambtenaren teleur

Silvio Berlusconi: honderdduizenden euro’s aan juwelen, leningen en cadeautjes

ROME – Silvio Berlusconi heeft bevriende ambtenaren uit Managuay teleurgesteld door in 2010 honderdduizenden euro’s uit te geven aan zijn seksfeesten. ‘Veel te duur,’ aldus de gedesillusioneerde Managuayanen.

De ambtenaren maakten deel uit van een werkgroep die de beroemde bunga-bunga-feesten van de Italiaanse premier onderzoekt. Het staatshoofd van Managuay, generaal Jamón, zou zijn nieuwjaarsreceptie ook wel willen vervangen door een wekelijkse orgie van drank, drugs en blote tienermeisjes. Nu komt echter de aap uit de mouw: het is duur.

‘Hier hebben we in Managuay geen geld voor,’ zegt de voorzitter van de werkgroep, Sancho Panza (geen familie). ‘We hadden op een beter verdienmodel gehoopt.’ Toch ziet Panza mogelijkheden om het Italiaanse concept aan te passen aan de Managuayaanse werkelijkheid. ‘Meneer Berlusconi kan de meisjes geld bieden, generalissimo Jamón de dreiging van levenslange lijfstraffen.’

Geplaatst op

Beroemde Managuayanen: William


Dit is een foto van de blauwvoetgent William, vlak voordat hij zijn thuis op de Galápagos-eilanden in Ecuador verliet. Ecuador schonk William in 2007 aan de regering-Jamón om de banden met het militaire regime in Managuay aan te halen. Het was een bijzondere gift: blauwvoetgenten komen vooral voor op de Galápagos-eilanden, die gezamenlijk op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staan vanwege de talloze unieke dieren- en plantensoorten die daar, er nergens anders ter wereld, voorkomen.

Toen later een Managuayaanse regeringswoordvoerder om commentaar werd gevraagd naar de komst van William, luidde het antwoord: ‘Hij smaakte uitstekend.’
Geplaatst op

Managuay studeert op boerkaverbod

Koks van het parlementsrestaurant bereiden de lunch voor

MATAQUINTOS – Nu de Franse senaat heeft ingestemd met een boerkaverbod, studeert ook het parlement van Managuay op een dergelijke maatregel.

Alhoewel, studeren is een groot woord, blijkt uit commentaren van enkele volksvertegenwoordigers, die we spraken tijdens de parlementslunch. ‘Studeren, studeren – dat doe ik al jaren niet meer,’ lacht Manolo Funicular (Liberalen), die ondanks een mislukt basisschool-herexamen al twaalf jaar in het parlement zit.

‘Ik studeer heel graag,’ zegt Juan del Monte (Christelijke Partij) na een grote slok maïsbier. ‘Vooral op de menukaart in de parlementsrestaurant.’ Zijn partijgenoot Karl-Heinz Corisónico houdt een gebraden lamakop omhoog. ‘Als we iemand met een boek zien, kan hij er zo een verwachten – in zijn hol, ja.’

Generaal Jamón geeft binnen twee weken uitsluitsel over het boerkaverbod.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Werelddominantie

Puzzelpagina ‘Ontwar de kluwen’

‘Wat wij uiteindelijk willen…’ Generaal Popo de Mierda, de Managuayaanse minister van Binnenlandse Zaken, pauzeert even. Hij tuurt in zijn mok Nescafé. Dan neemt hij een slok en vervolgt: ‘…is werelddominantie.’

Managuay, de verpauperde bananendictatuur die niet alleen grenst aan Bolivia, Paraguay, Peru, Brazilië, Argentinië, Chili, Ecuador, Colombia, Venezuela, Brits Guyana, Frans Guyana, Suriname en Uruguay, maar met al deze landen ook nog eens in staat van oorlog verkeert, ziet een grote toekomst voor zich. Die begint in Afrika, waar afgelopen november een inderhaast tot honorair consul benoemde rallyrijder tijdens de race Amsterdam-Dakar ‘aanzienlijke stukken land’ verwierf. Bij navraag blijkt het te gaan om een putdeksel, twee muren en een rotonde, maar Popo de Mierda beheert desalniettemin sindsdien de portefeuille ‘Overzeese Gebiedsdelen’.

En nu is Europa aan de beurt. Te beginnen bij Nederland. ‘U heeft een negatief beeld van ons,’ stelt de minister, ‘of nog erger: helemaal geen beeld.’ Uit een la tovert hij een pak papier: Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek staat erop. Het werk, dat Managuay bij Nederlanders bekend moet maken, bevat een curieuze mengeling van puzzels en propaganda. Zoals ‘Ontwar de kluwen’, een tekening van drie vliegtuigjes met soldaten die geknevelde dissidenten in de oceaan werpen. ‘Leuk hè? Je moet de lijntjes volgen en achterhalen wie de zwaarste naar beneden gooit, want ze krijgen betaald per kilo. En passant krijg je een goed beeld van onze luchtvaart.’ Andere spellen bestaan uit het tellen van losliggende hoofden op een executieveld en het bordspel Lamabord.

De minister wandelt naar het keukentje in zijn kantoor. ‘Drastische maatregelen zijn nodig om de Nederlanders naar Managuay te lokken, met hun beurzen. Rugzakken, bedoel ik.’ Terwijl hij zijn lege mok op het aanrecht zet, klinkt het plots dreigend: ‘Want die Volkskrant van u is goed en aardig. Maar het is geen Telegraaf.’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Illustratie Taam Karsdorp

Geplaatst op

Etappe 3: De stand van zaken bij de wielerteams

De lokale ruitersbond van Anticoncepción onthaalde het
peloton en hun ‘duivelse machines’ zondag op boegeroep

ANTICONCEPCIÓN – Op haar derde dag heeft La Ronda de Managuay – doping verplicht – al een hoop dramatiek achter de rug. De stand van zaken bij de spraakmakendste wielerploegen.

Team Pfizer doet het van de drie farmaceutenteams verreweg het best. De geneesmiddelenfabrikant en sponsor beschikt over renners die topfit eindigen en nooit zweten. Dat kopman Kevin Lamere zaterdag gedurende de laatste klim zelfs een espresso dronk, uit kop mét schotel, verklaarde de ploegarts geheel conform de wetten van de wielerwereld uit ‘een goede nachtrust’.

Team GlaxoSmithKline zit Pfizer behoorlijk op de hielen. Ook hier betaalt de medische achtergrond van de sponsor zich uit. En het rijdende laboratorium dat via meterslange slangetjes constant spierversterkers toedient – een meesterzet.

Team Roche, de derde ‘Big Pharma-fietsploeg’, valt tegen. Wat de Zwitsers op hun sportmannen uittesten, is onduidelijk, maar het is óf een spierverslapper, óf een nieuw laxeermiddel.

Altijd sterk is de ploeg van het nationale leger van Managuay, Team Ejército. Niet alleen om de gespierde benen van hun renners, maar ook door het creatief gebruik van roestvrijstalen kraaienpoten. De wegversperring in de bocht van het Dal der Duizend Doden was er zondag een uit het boekje.

De verrassing van deze Ronde tot dusver: Team Taco. Een etappezege met bijbehorende Gecamoufleerde Trui zit er duidelijk niet in, al was het maar omdat die trui niet zodanig is op te rekken dat snackende twintigers van 150 kg-plus hem aankunnen.

Team Anschluss, nu met ploegarts Rudolf Samen-Erguss volledig bestaand uit Duitse immigranten die 1945 niet meer bewust hebben meegemaakt, heeft het lastig. Wij denken dat Samen-Erguss toch nog tijdig een geheim familierecept uit zijn erlenmeyer tovert.

Het Japanse Team Harakiri is niet meer, zoals u al dacht. Na het – overigens niet geheel onverwachte – overlijden van zijn ploegmaats tijdens de reis naar Zuid-Amerika heeft ook de laatste overblijvende wielrenner, Ken Matuki, zondagavond de hand aan zichzelf geslagen.

Dan zijn er nog twee outsiders die dreigen uit te groeien tot de paria’s van deze editie. Zolang de ene helft van Team Syrië het andere met luchtafweergeschut blijft bestoken, blijft het wachten op internationale bemiddeling. Team Noord-Korea heeft na de massale valpartij van zaterdag in ieder geval één ding geleerd: afdalen en een kartonnen bord in je handen houden dat samen met de borden van je collega’s het portret van Briljante Kameraad Kim Jong-un vormt, gaan niet samen.

RONDkijken
Anticoncepción – Porfavor (147 km)
Rond het middaguur doen de renners het gehucht Fimaldos aan, een feit dat parallellen oproept met het jaar 1773. Niet dat toen de laatste keer was dat een wielerpeloton door het plaatsje trok, maar wel dat er überhaupt iets gebeurde.

Geplaatst op

Kiessysteem Eerste Kamer krijgt complimenten

Politicoloog Sebastián Heredia

SAN LUÍS – Nederland ontvangt lof uit onverwachte hoek: de Managuayaanse politicoloog Sebastián Heredia kijkt vol bewondering naar de Eerste Kamer.

Door Jens Mikkelsen

Meneer Heredia, sinds gisteren heeft de Nederlandse regering in beide kamers van het parlement geen meerderheid…
Onwerkbaar. Een regering moet een meerderheid hebben. Kijk naar ons staatshoofd, generaal Jamón: die heeft alle partijen in het parlement op zijn hand.

Dat komt omdat de echte oppositie niet wordt toegelaten, maar wordt gemolesteerd.
Er zijn altijd mensen die hun inschrijvingsformulieren niet goed invullen. Dat moet streng worden bestraft.

Hoe dan ook: het kiessysteem van onze Eerste Kamer is nogal apart. Het leidt tot schimmige deals…
O. Kijk. Nou wordt het interessant. Wat voor deals?

Bijvoorbeeld: de Hedwigepolder wordt waarschijnlijk toch niet geïnundeerd.
Aha. Jullie politieke systeem heeft toch meer Zuid-Amerikaanse trekjes dan ik dacht. Die Hedwig, dat is een losbandige dame, zeker?

U lijkt nogal gecharmeerd van onze democratie. Er is anders een levendige handel in stemmen geweest…
Potverdorie. Hier in Managuay hebben we onze eigen staatsvorm, maar u noemt punten waarvan ik zeg: die zouden prima passen in onze militair-democratische republiek.

Toch maar doen dan, een parlement van twee kamers?
Dat betwijfel ik. Ons eenkamerparlement is al duur genoeg. Weet u hoe hoog de drankrekening daar is?

Geplaatst op

BOEKRECENSIE: De Schrik der Vagijnen *

Teatro Colón, Buenos Aires

Vorig jaar onthulde Alejandro Castiglione dat hij werkte aan een ‘erotische tenorenroman’ die hij grappend ‘Liefde in tijden van opera’ noemde. Het resultaat doet echter meer denken aan ‘Honderd jaar sneuheid’.

Door Ben de Faats

Uiteindelijk is de titel van Castigliones boek De Schrik der Vagijnen geworden (El Terror de las Vulvas), waarmee de Managuayaanse bestsellerauteur zich definitief schaart in het rijtje pompeuze pseudoromanciers – iets wat we na het in de Griekse Oudheid gesitueerde pornowerkje O, die Poes! en de vunzige avonturenroman-pastiche De Man met de Rode Pimpernel in zijn Pofbroek al vermoedden.

De Schrik der Vagijnen is het verhaal van de Italiaanse tenor Manzetti die op zijn sterfbed ligt, precies honderd jaar oud. Hij blikt terug op zijn leven, maar dan vooral op de vele avontuurtjes die hij beleefde in de coulissen van de grote theaters van het Zuid-Amerika van rond 1900. Teatro Colón in Buenos Aires, Teatro Municipal in Lima – Manzetti laat zo’n angstwekkend aantal vrouwen een hoge C produceren dat hij bekend komt te staan als, inderdaad, De Schrik der Vagijnen. Kortom: een verhaal zo dom en zo overduidelijk een excuus om smerigheden te etaleren, dat u zich moet schamen als u deze alinea tot hier heeft uitgelezen zonder uw hoofd minstens één keer tegen de dichtstbijzijnde muur te slaan.

Maar natuurlijk heeft u dat wel gedaan. En u bent de enige niet: uitgevers in onder meer Mexico, Argentinië en Peru hebben al beloofd dat ze Castigliones roman zeker niet in eigen land op de markt gaan brengen. De enige plek waar goedkope kopieën van dit broddelwerk ongetwijfeld van hand tot hand zullen gaan, is het geboorteland van de schrijver: Managuay.

Één ster voor De Schrik der Vagijnen. Ik vond er geen kut aan.