Berichten

Geplaatst op

Oppositie fel gekant tegen akkoord

Een kakkerlak in het parlementaire restaurant La Cucaracha

MATAQUINTOS – De partijen die niet aan het parlementaire toeptoernooi mogen meedoen, hebben het toepakkoord met de grond gelijk gemaakt. Een greep uit de reacties.

‘Het is goed om te horen dat vroegtijdig uitgeschakelde toepers nog steeds op een glaasje rum kunnen rekenen,’ gromt Benedetto Schweinsteiger van de Socialistische Partij. ‘Maar nu zowel Liberalen, Christelijken als PPP’ers aan hun vingers likken, raak ik die toepkaarten nooit meer aan.’

Volgens Feminina Anselmo van milieuorganisatie De Groene Beweging wordt het ‘onmiskenbaar een toernooi van Paco Tornado. Het gaat vooral om hoe je niet-toepende parlementariërs mag wegslaan, terwijl de kwaliteit van het spel al jaren afglijdt.’

De voorman van de Tequilapartij reageert met: ‘Dit wordt geen toeptoernooi, maar een poeptoernooi,’ en bestelt in de parlementsbar een extra borrel.

‘Ach, politiici – het zijn allemaal kakkerlakken,’ bromt buiten de heer G. Man in de Straat. ‘Wat dat betreft komen die 500 extra insektenverdelgers goed van pas.’

Geplaatst op

Journalist doodgepest om radiodocumentaire

Kokosnoten

MATAQUINTOS – Een Managuayaanse radiojournalist is afgelopen zaterdag doodgepest door een woedende menigte.

Het gaat om Huberto Molinero, een verslaggever van staatsomroep Corrupción 24. Aanleiding was een radiodocumentaire waarin Molinero vraagtekens plaatste bij de zelfmoord van een twintigjarige jongen, eind vorig jaar. Die zou volgens zijn ouders zelfmoord hebben gepleegd omdat hij werd gepest op school. Woedende radioluisteraars gingen de straat op, sleurden Molinero uit zijn huis en bekogelden hem met kokosnoten.

‘Zo’n journalist die zijn gelijk probeert te halen in een familiedrama, dat is toch ziek?’ vertelde een van de luisteraars na afloop. ‘Het gaat ons om respect. Daarom moest hij dood.’ ‘Molinero was een pestkop, en daarom hebben we hem teruggepest,’ zei een ander. ‘We hebben hem zo hard met kokosnoten tegen zijn hoofd gepest, dat hij niks meer zei. Of dat ook pesten is? Jawel, maar hij is begonnen.’

‘De ouders, familie en vrienden hebben al genoeg verdriet,’ verklaarde een derde de lynchpartij. ‘Zij willen rust, geen ander, genuanceerd verhaal. Er wás toch al een verhaal?’ Een vierde: ‘Het gaat hier om de waarheid. Ónze waarheid, niet die van hem. Oké, we hebben Molinero misschien vermoord, maar we zijn dan ook oprecht verontwaardigd.’

Een andere verslaggever van Corrupción 24 is inmiddels bezig met een kritische documentaire over Molinero. De woedende radioluisteraars hebben hem al met de dood bedreigd als hij ‘het tragisch overlijden van een gerespecteerd radiojournalist’ niet met respect behandelt.

Geplaatst op

Nobelprijs weer niet naar Managuay

Sergio Sánchez Hammarskjold

PERFIDO – En weer gaat de Nobelprijs voor de Literatuur niet naar Sergio Sánchez Hammarskjold. ‘Mario Vargas Llosa? Een armoedige prutser.’

Door Jens Mikkelsen

Het is een bittere pil voor Sergio Sánchez Hammarskjold. Gaat de Nobelprijs eindelijk weer eens naar de Spaanstalige wereld, krijgt Mario Vargas Llosa hem, de grootmeester uit Peru. En dat terwijl Sánchez Hammarskjold elk jaar weer genoemd wordt. Toegegeven: alleen door hemzelf.

Teleurgesteld?
‘Het gaat elk jaar zo. Die Zweden lezen alleen fantasieverhalen. Alles wat anders is, is verkeerd.’

Sánchez Hammarskjold gaat er prat op nog nooit een heuse roman te hebben geproduceerd. In Managuay, waar de helft van de bevolking niet kan lezen, en de andere helft daar gewoon geen zin in heeft, moet een auteur zich toeleggen op praktische teksten. Sánchez Hammarskjold schrijft handleidingen, snackbarmenu’s en productinformatie. Zijn Ingrediënten & Voedingswaarde per 100 ml van de literflessen Pipo Papajapap geldt als een klassieker in het genre.

Waarom wordt u steeds gepasseerd?
‘Ze willen dat je dingen verzint. Het mag geen praktisch nut hebben. Ik heb net een klus voor het leger afgerond. Inventarisatie van lijken na de opstand van San Fernando, 3 maart 2010, A t/m M is een prachtwerkje geworden. Maar denkt u dat ze dat in Stockholm gaan lezen? Als je, zoals Vargas Llosa, dingen uit je duim zuigt, dan ben je toch een armoedige prutser?’

Is uw werk wel te vergelijken met dat van hem?
‘Maar natuurlijk. Ze prijzen Vargas Llosa “voor de manier waarop hij machtsstructuren in kaart brengt en voor zijn scherpzinnige beelden van het verzet, de opstandigheid en de nederlaag van het individu.” Dan hebben ze mijn bewegwijzering van martelcentrum Horror Máximo in La Libertina nog niet gelezen.’

Hopelijk heeft u volgend jaar meer geluk. Wat schrijft u nu?
‘Ik ben bezig met het telefoonboek van Managuay. Mag ik uw mobiele nummer noteren?’

Geplaatst op

‘Nederlandse toeristen zijn dieven’


PICO DE LOS ANDES – Een skiverhuurder uit het Andesgebergte klaagt een groep Nederlandse toeristen aan bij het Internationale Hof van Justitie in Den Haag. De Nederlanders zouden zijn sneeuw hebben meegenomen.

Manuel Geloso Fría is furieus. In zijn skiverhuurbedrijf in het bergachtige westen van Managuay is geen klant te vinden. Geen wonder: alle pistes liggen er kaal bij. De reden? Geloso Fría heeft er zo zijn ideeën over. ‘Afgelopen februari kwamen ze, de Nederlanders. Er lag meer sneeuw dan in de afgelopen vijf jaar bij elkaar. Een week nadat ze gingen, was het weg.’ De middenstander weet dat in Nederland nu flinke pakken dons op de straten liggen. ‘En dat vind ik heel toevallig, ja.’ Volgens hem is het ‘een fluitje van een cent’ om sneeuw tien maanden lang te bewaren, ‘bijvoorbeeld in goede koeltassen’.
Het gebrek aan inkomsten heeft Geloso Fría doen besluiten om zich tot het Internationale Hof van Justitie in Den Haag te wenden. Dat het Hof zich alleen inlaat met geschillen tussen onafhankelijke staten onderling, deert hem niet. ‘Gezever. En wat dan nog? Ik ben óók in alle staten.’
Vanwege deze uiterst flauwe woordspeling stoppen wij nu met dit bericht.
Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Troonwisseling

Jorge Zorreguieta (r) naast juntaleider Jorge Videla

‘Máxima?’ Marco Cortes (28) schudt zijn hoofd. Zijn broer Rico (31): ‘Jawel, dat is die van “buurman, wat doet u nu”!’ We complimenteren Rico met zijn kennis van Nederlandse filmklassiekers uit de jaren tachtig, maar vertellen hem dat de dame in kwestie Tatjana heet, en niet Máxima. Rico kijkt teleurgesteld. ‘Dan geef ik het op.’

De koningin der Nederlanden is vanaf dinsdag een Argentijnse, maar in Managuay kent men haar amper. Argentijnen staan hier bekend als arrogante en verwijfde cappuccinodrinkers, en die kun je beter op afstand houden. De uitzondering: Jorge Zorreguieta, Máxima’s vader. De oud-minister uit de tijd van de Argentijnse dictatuur (1976–1983) geldt in Managuay als een gerespecteerd politicus.

Menig Managuayaan denkt met weemoed terug aan de tijd dat niet alleen zij, maar ook de buurlanden door militaire junta’s werden aangestuurd. Een periode van internationale solidariteit, geïllustreerd door een vrij verkeer van politieke gevangenen: die konden worden gearresteerd in Asunción (Paraguay), gemarteld in Mataquintos (Managuay) en bij Montevideo (Uruguay) in de Atlantische Oceaan geworpen.

Ook Argentinië deed mee, maar of Zorreguieta als minister van Landbouw van de dodenvluchten heeft geweten? Nee, zei generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, onlangs in een interview. Jamón herinnerde zich een brief van zijn oude penvriend: ‘Dan schreef hij geërgerd: “Ik presenteerde een mooi plan voor de export van steaks, maar toen zei de minister van Nationale Defensie: ‘Dat gaat niet, alle vliegtuigen zitten al vol.’ Iedereen begon te lachen. Waar sláát dat toch op?” O o, die Jorge, dacht ik dan.’

We komen aan onder een brug, waar Marco en Rico wonen sinds vorig jaar hun appartementencomplex werd gesloopt voor een nieuw winkelcentrum. ‘Jullie hebben het maar goed,’ lacht Rico, terwijl hij een fles rum tevoorschijn tovert. Marco neemt een slok en wijst om zich heen. Lachend: ‘Geen woning, geen kroning!’
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

1506: Het begin van het einde voor de Manca’s

Manca-ruïne in de Andes, Managuay

De Manca’s waren een hoogontwikkeld volk dat op zijn toppunt heerste over half Managuay en ver daarbuiten. Tussen ca. 1300 en 1500 breidde het zijn imperium op agressieve wijze uit met een leger dat in oorlogstijd wel 500.000 soldaten telde.

De Manca’s waren de meesters van de notenboog. Met deze kruisboog vuurden zij de gedroogde pitten van mango’s op de vijand af totdat er nog maar één soldaat met onbeschadigde schedel was overgebleven. Hem aten zij op. Ook vreesde menigeen de beruchte cuenca’s: bommen van gloeiend hete bananenpap, in palmbladeren gewikkeld, die vlam vatten wanneer zij in contact kwamen met de lichaamsbeharing van aanstormende troepen. Een ander dodelijk wapen van de Manca’s was de dolle condor. Een wilde Andesvogel kreeg gefermenteerde lamamelk gevoerd en werd losgelaten, zodat hij achter de vijandelijke linies golven van giftig braaksel stortte op de krijsende soldaten.

De Spanjaarden roeiden de Manca’s in een mum van tijd uit via Europese ziektes als oorpijn en loopneus. Van de ca. drie miljoen trotse Manca’s waren er in 1516 nog maar zeven over. Zij stierven aan jeuk.

Geplaatst op

Huldiging elftal groot volksfeest

Alexandra (midden) en haar vriendinnen, voordat zij zich in bikini in het feestgedruis storten en trots hun met tatoeages bedekte lichamen laten zien


MATAQUINTOS – Het nationale voetbalelftal van Managuay is gisteren in de hoofdstad Mataquintos gehuldigd vanwege zijn prestaties op het WK. Opmerkelijk, aangezien de elf zich niet eens kwalificeerden voor het toernooi.

Door Jens Mikkelsen

Ruim een miljoen mensen hadden een vrije dag om in Mataquintos hun helden te eren. ‘We hebben dan wel niet meegedaan aan het WK,’ verklaarde de enthousiaste aanvoerder Armando Pedrito de opkomst, ‘maar voor Managuay zijn we kampioen.’ Bovendien: de werkloosheid in het Zuid-Amerikaanse land schommelt rond de 80%.

Het officiële programma begon met een toespraak van generaal Jamón. Zeven uur later kregen Pedrito en bondscoach Eduardo Viando Charculo de onderscheiding van Waterboarder in de Orde van de Meedogenloze Beul op de blote borst gespeld. De vijftienjarige Alexandra, dochter van de minister van Defensie en Kinderdagverblijven, vroeg verlegen of de heren hun handtekeningen op haar blote lichaam en op dat van enkele van haar vriendinnen wilden tatoeëren – een verzoek waaraan met graagte werd voldaan.

Vervolgens begon de parade door de stad. De helden brachten het uitzinnige publiek in vervoering door vanaf hun tank papaja’s in de menigte te slingeren, evenals volle flessen rum en tequila. Tot diep in de nacht werd in Mataquintos gedanst, gedronken en verkracht. Na afloop verklaarde bestuurder Dengue van de Managuyaanse voetbalbond: ‘Sommige mensen wilden alleen een parade door stad organiseren als onze jongens met de wereldbeker thuiskwamen, maar kom op: ons volk heeft recht op een feestje.’

Geplaatst op

Generaal Jamón waarschuwt Turkmeense president ondanks verkiezingsoverwinning

De Turkmeense president Berdymoechammedov, die gisteren werd herkozen

MATAQUINTOS – De Turkmeense president Goerbangoeli Berdymoechammedov is gisteren herkozen met maar liefst 97,1 procent van de stemmen. Generaal Jamón heeft hem gewaarschuwd. ‘Wie zijn die overige 2,9 procent?’

Het staatshoofd van de militair-democratische republiek Managuay heeft vanochtend gebeld met Berdymoechammedov om hem te feliciteren. Beide despoten kennen elkaar al van Krachtige Leiders United, de belangenvereniging van dictators. Jamón heeft zijn collega aangespoord om de mensen die niet op hem gestemd hebben, te vragen naar het waarom. ‘Bij voorkeur elke dag, minstens drie maanden lang, in een cel, terwijl ze naakt zijn.’ Immers: ‘Je wil toch weten wat er leeft onder het volk.’

Berdymoechammedov heerst over Turkmenistan met harde hand. Ondanks het gebrek aan democratie is het land enorm in trek bij westerse bedrijven, die profiteren van de groeiende hoeveelheid bouwlocaties waarin miljarden euro’s worden geïnvesteerd. Gewone Turkmenen profiteren van de groeiende hoeveelheid afval die bij die bouwlocaties wordt achtergelaten.

Geplaatst op

Gullits rivaal komt uit Managuay

Ruud Gullit (rechts) en de eigenaar van Terek Grozny, Ramzan Kadyrov

GRJAZNY – Niet ver van Ruud Gullits nieuwe voetbalclub Terek Grozny begon gisteren zijn collega uit Managuay bij de rivaliserende ploeg, Spartak Grjazny.

Pedro Lázaro, oud-international van de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur, is aangesteld door clubeigenaar en bendeleider Stepan Jolkipolkov. Deze haalde tijdens de persconferentie hard uit naar Gullit. ‘Gullit kan geen trainer zijn in Tsjetsjenië, want hij is bang voor de dood. Hij is geen echte man. Lázaro is trouwens ook geen echte man, want ik heb hem nog gecastreerd toen ik stage liep bij de geheime politie in Managuay, maar dat is een ander verhaal.’ Daarop vroeg Lázaro of hij even naar de wc mocht, maar dat mocht niet.

Spartak Grjazny (grjazny btekent ‘vies’ in het Russisch) is persoonlijk eigendom van Jolkipolkov, de enige krijgsheer die zich nog verzet tegen de macht van Gullits baas, de Tsjetsjeense president en moordenaar Ramzan Kadyrov. Volgens Jolkipolkov had hij liever Gullit gehad als trainer, maar die zag ervan af ‘omdat hij, als hij moest kiezen tussen twee bendeleiders, dan toch liever koos voor de bendeleider met de Toyota Prius en niet de Landrover. Heilig boontje.’

Geplaatst op

Nationaal Historisch Museum komt er toch

De façade van het Museum voor Militaire Geschiedenis in Mataquintos

MATAQUINTOS – Het Nationaal Historisch Museum (NHM) van Managuay komt er toch, maar in een andere vorm. De subsidie gaat voortaan naar het al bestaande Museum voor Militaire Geschiedenis.

Dat heeft de minister van Onderwijs en Propaganda, generaal Rufus Vendetta Malpenso, dinsdag besloten. Met de verplaatsing van de subsidie wordt het NHM feitelijk ontbonden. Het NHM was tot dusver een organisatie zonder pand en hoopte op een vestiging in een vervallen tuinhuis, maar dat was volgens Malpenso ‘onpraktisch’. De minister: ‘Wat heb je aan een nationaal museum als je er niet eens een behoorlijke tank in kwijt kunt? ’

Om toch de schijn van een nationaal historisch museum op te houden, krijgt het militaire museum een nieuwe naam: Museo de la Historia Militar del Pueblo Glorioso de Managuay y de sus Líderes Impávidos, especialmente el Grande Indicador, Generalísimo Jamón (‘Museum voor Militaire Geschiedenis van het Glorieuze Volk van Managuay en van zijn Onversaagde Leiders, met name de Grote Wegwijzer, Generalísimo Jamón’).