Nazomer in Managuay: Festival El Aire Libre

Na een verloren drankspel verbleef uw correspondent enkele uren in het afgebeelde onderkomen

Om de nazomer af te dwingen, doet correspondent Jens Mikkelsen deze week verslag van zijn zomer in Managuay.
Vandaag: muziekfestival El Aire Libre op het eiland Pudor.

Met zulke namen op het affiche – Christoni Aguilera, Stinque, Jody Bernal – weet de Managuay-kenner waarom muziekfestival El Aire Libre jaar in, jaar uit duizenden Managuayanen weet te lokken: goedkope drank.

Door Jens Mikkelsen

Ook dit jaar zegden topacts als Los Cojones en 50 Peso en Lil’ Carmen af, maar op vrijdagochtend – het evenement is net begonnen – is het op het festivalterrein en de bijbehorende camping al gezellig druk. Onder het genot van een tequila proberen muziekliefhebbers hun tent op te bouwen, rum drinkende technici leggen de laatste hand aan de podia en de met kalasjnikovs uitgeruste beveiligingsdienst staat gezellig te borrelen. ‘Ik kom hier elk jaar,’ zegt kampeerder Sueño, een biertje in de hand. ‘Ik heb echt een band met El Aire Libre. Sterker nog, ik ben hier verwekt. Waarschijnlijk tijdens de editie van 1985, maar mijn ouders waren zo dronken dat ze zich dat niet meer kunnen herinneren.’

Gastvrij als Managuayanen kunnen zijn, biedt Sueño me onmiddellijk een plek aan aan zijn drankspellentafel. Wat er daarna gebeurde, weet ik niet meer zo goed, maar na het kaartje blazen zaten we opeens bij een singer-songwriter, die plots het woord ‘democratie’ gebruikte in een lied, waarop de beveiliging de zaal afsloot en de muzikanten wegrenden, maar sommigen werden gepakt, getaserd en naakt gefouilleerd, terwijl een van de beveiligers naar ons riep dat we moest doorlopen, want ‘hier was niets te zien.’ Maar ja, dat kon dus niet, want de zaal was afgesloten. Toen werd ik wakker in een hoosbui op het strand. Nou weet ik niks meer ik ben nog steeds wat wazig doei Jens


Hallo Rolf,

Nog bedankt dat je de redactieruimte in de gaten wilde houden tijdens mijn vakantie, hè! Nog één vraagje: is het gelukt om die Managuayaanse schoonmaakster/stalker buiten de deur te houden, zoals ik heb gevraagd? Ik kan namelijk opeens een aantal apparaten niet meer vinden (iPad, printer/fax, een mobiele telefoon). Wel ligt er een geopend blik groene zeep op de grond, een paar rubberen handschoenen die volgens mij in het riool hebben gezeten of zo (een lucht, jongen) en, eh, ook heel wat condooms. Dus als jij nog even goed wil nagaan of je haar in de buurt van het gebouw hebt gezien of niet, dan graag. Dat lukt je vast wel, want jij vond haar wel leuk, toch? 😉 En waarom ben je eigenlijk geen conciërge meer hier? Afijn, ik hoor het wel.

Groetjes,

Roger

Vakantieboekspel: de twaalfde winnaar! (slot)

De Engelstalige filmposter van No habrá más penas ni olvido 

Aan alle mooie dingen komt een eind, en dat geldt ook voor het grote Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek-vakantieboekspel. Na een jaar ouderwetse online gezelligheid kwamen we in editie 12 tot de vraag: wat is de Managuayste film?
Ziehier: de Managuayste-film-top-10!

10. De verzamelde toespraken van Fidel Castro in 74.906 uur (1961, F. Castro)
9. Amores perros (2000, Alejandro González Iñárritu)
8. El laberinto del fauno (2006, Guillermo del Toro)
7. La muerte de un burócrata (1966, Tomás Gutiérrez Alea)
6. Kiss of the Spider Woman (1985, Hector Babenco)
5. Sexo con amor (2003, Boris Quercia)
4. Brazil (1985, Terry Gilliam), ingezonden door Alexander Beffers
3. Holland Doc: Paranoia Paraguay (2009, Rob Muntz), ingezonden door Martino van Amerongen
2. The Emperor’s New Groove (2000, Marc Dindal), ingezonden door Herman Roovers

En de winnaar is…
1. Funny Dirty Little War (1983, Héctor Olivera)!

De gelukkige is Eelco Ligtvoet, vinder van dit werkje, dat ook wel bekend staat onder de titel No habrá más penas ni olvido. Een film, zoals de heer Ligtvoet schrijft, ‘weliswaar uit het land van vijand Argentinië, maar wel een die speelt in de periode dat er veel diplomatiek verkeer moet zijn geweest tussen de twee staten. En de plot moet Managuayanen wel bekend voorkomen.’ Dat denken wij ook.

Eelco Ligtvoet, mail ons uw adres, en wij sturen u een aardigheidje. En na 17 mei een exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek!

N.B. Wij nodigen hierbij alle winnaars van het Vakantieboekspel uit om op de boekpresentatie van 17 mei a.s. hun exemplaar persoonlijk in ontvangst te komen nemen!

Lamabord (6, slot)

Nog even en je mag je reis door Managuay beëindigen. Het laatste deel van Lamabord!

55
Je kent de broer van de neef van de zus van een meisje dat getrouwd is met een stapmaat van een jongen die nog elektricien is geweest bij de familie van een buurman van de autodealer van een sergeant-majoor van het 13de infanteriebataljon van de Sánchez-kazerne in San Luís.
Maar helaas, die is net ontslagen om het stelen van beddengoed. Een beurt overslaan.

58
Een westerse ontwikkelingsorganisatie geeft je een microkrediet voor je verzonnen it-bedrijf. Nog een keer gooien.

59
Nog even en je rondt dit spel succesvol af. Gelukkig herontdek je tijdig je ‘mañana, mañana’-mentaliteit. Ga terug naar Start.

63 Finish

Bloedig conflict dreigt tussen carnavalsbendes

Pepito, de ‘Natte Raaf’ van 2012 die enkele weken geleden werd ontvoerd

ROIPOIPÚ – Met de roof van de ‘Natte Raaf’, enkele weken geleden, dreigt het conflict tussen twee rivaliserende carnavalsgroepen in Managuay op een gewelddadige manier te escaleren.

De diefstal van het dier, mascotte van carnavalsvereniging El Cuervo Mojado (De Natte Raaf) en een prestigieus symbool van het wereldberoemde carnaval van Roipoipú, is donderdag opgeëist door leden van vereniging Los Puercos Olorosos (De Stinkende Varkens). Deze laatsten eisen toegang tot het gemaskerde carnavalsbal dat El Cuervo Mojado aanstaande zaterdagavond organiseert, ‘of anders zullen wij jullie vogel begRAAFen,’ zo stellen zij in een slecht gespelde chantagebrief.

Het wereldberoemde carnaval van Roipoipú, dat officieel op zondag 19 februari begint, dreigt zo op een fiasco uit te draaien. Het junglestadje kampte al met een staking van de lokale politie en de brandweer, en daar komt nu de dreiging van een bloedige bendeoorlog bovenop.

Critici noemen het opmerkelijk dat in een militaire dictatuur als Managuay het conflict tussen twee goed bewapende carnavalsverenigingen zo hoog kan oplopen, terwijl internationale drugskartels amper de kans krijgen. Tegenstanders verklaren dit laatste echter uit het feit dat de regering-Jamón het alleenrecht heeft op de handel in verdovende middelen.

COLUMN: Amigos de la prensa.

Sergio Sánchez Hammarskjold

Met genoegen delen wij u mede dat wij een aantal zeer prominente Managuayanen bereid hebben gevonden om op regelmatige basis als columnist voor MBC op te treden. Dit onder de gemeenschappelijke noemer Amigos de la prensa, Spaans voor ‘vrienden van de pers’.

De aftrap wordt vandaag gegeven door Sergio Sánchez Hammarskjold, succesvol schrijver van verkeersborden en restaurantmenu’s.


Ik zag op het nieuws dat het oosten van Australië wordt geteisterd door overstromingen. Het water verwoestte de stad Toowoomba, zei de nieuwslezeres, en vandaag is Brisbane aan de beurt. Daarna trok zij haar kleren weer aan.
Huizen drijven. Op hun daken zitten mensen. Het lijkt erop dat de overstromingen het werk zijn van teveel water.


Sergio Sánchez Hammarskjold

Meer over Sergio Sánchez Hammarskjold: Nobelprijs weer niet naar Managuay

Gouden Bal voor Messi, Stalen Nop voor Pirlotz

José Pirlotz in actie, zonder machete

MATAQUINTOS – Werd Lionel Messi gisteren verkozen tot beste voetballer van het jaar, de Stalen Nop voor de speler met het mannelijkste spel ging naar José Pirlotz.

Pirlotz, midvoor in het nationale elftal van Managuay, kreeg de prijs ondanks het feit dat hij nooit met een kapmes in zijn voetbalbroek het veld opgaat. ‘Toch toont hij zich een man,’ aldus de jury van het Gala del Fútbol in Mataquintos gisteravond, ‘wanneer zijn ploeggenoten gezamenlijk een vechtpartij starten tegen een vijandelijke arbiter.’

De Stalen Nop is een exclusief Managuayaanse voetbalprijs. Het object stelt een nop van een voetbalschoen voor en is met een hoogte van anderhalve meter zo groot als de meeste genomineerde voetballers zelf. Het is gemaakt door zorgvuldig uitgebuite indianen en bestaat uit een verzameling nauwkeurig door elkaar gevlochten lamakeutels, afgewerkt met een laagje metallic verf.

Rechtse leider wil met zijn drieën toepen


MATAQUINTOS – De ultrarechtse leider Paco Tornado (PPP), die vorige week met zetelwinst naar het parlement terugkeerde, vindt dat ook de Christelijke Partij met hem moet toepen.

Sinds de installatie van het nieuwe parlement toept Tornado tijdens de debatten met zijn collega van de Liberale Partij. Hij wil echter dat de voor hem gezeten leider van de Christelijke Partij, Máximo Verrandés, meedoet. ‘Toepen doe je met zijn drieën. Het is moeilijk toepen met een lege stoel,’ aldus Tornado.

Verrandés, die met een gedecimeerde fractie in het parlement is gekomen, vindt echter dat zijn partij ‘bescheidenheid’ past. Daarbij komt dat een aantal partijgenoten heeft gedreigd over te gaan op hartenjagen of boerenbridge wanneer Verrandés aanschuift bij Tornado.

Tornado vreest dat de christenen hem in de kaarten willen kijken. ‘Dan sla ik er één, en dan weten de liberalen dat ik slechte kaarten heb. En dan schuift Verrandés zeker aan, en slaat er in één keer zeven! Ik ben niet knettergek.’
Doorgaans slaat Tornado er overigens acht, hetgeen niet is toegestaan.

Het weer: weer zonnig


MATAQUINTOS – De winter in Managuay verloopt voorspoedig: weer is het warmer dan de zomer. Of op zijn minst even warm. Of eigenlijk maakt het niet zoveel uit.

Volgens het Militair Meteorologisch Instituut (MMI), dat om veiligheidsredenen geen precieze cijfers verstrekt, wordt het vandaag ‘een bepaalde temperatuur, maar in elk geval warmer dan 40 graden’. In de loop van de week zal het kwik dalen naar 40 graden of meer. Daarna is er een stijgende lijn te zien, die stabiel wordt vanaf zo’n 10 graden boven de 30. De afgelopen week daarentegen zat de 4 en de 0 in de temperatuur, en wel in precies die volgorde.
Afgelopen zomer was met een gemiddelde temperatuur van 40 Celsius een van de warmste van deze eeuw – maar dat is elk jaar zo.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Vrouwendag

Vrouwen in Managuay

Aan de toog in tequilabar Zócalo in Mataquintos. ‘Internationale Vrouwendag? Internationale Snauwendag!’ bromt loodgieter Rico. ‘Internationale Klerenvouwendag,’ grapt Jorge, een boekhouder. ‘Kom, kom,’ sust ambtenaar Rosario. ‘Een vrouw heeft ook een positieve kant. O nee, dat is een batterij!’

Waar in Rusland vrouwen bloemen krijgen, mag de Managuayaanse mujer al blij zijn als haar man haar vandaag geld geeft om er een paar te kopen. Hoffelijkheid is hier geen gewoonte. Volgens sommigen ligt dat aan de cultuur van machismo, waarbij zij steevast wijzen op de regering-Jamón. De enige vrouw in het generaalskabinet is Virginia Ugarte Ramírez, als wachtmeester eerste klas enkel een ‘troeteltrutje’, en bovendien slechts minister van Linkse hobby’s, waaronder cultuur.

Toch is dat te simpel. Toegegeven, karweitjes als koken, wassen, strijken, dweilen, stofzuigen, bedden verschonen, boodschappen doen, kinderen opvoeden, het vuilnis buiten zetten, een kozijn vervangen, de badkamer betegelen, dakdekken, schoorsteenvegen, een muurtje metselen en het middelgrote hak- en breekwerk zijn nog steeds typische vrouwenklusjes, maar voor de rest zijn de taken in Managuay min of meer gelijk verdeeld.

Bovendien hebben vrouwen het voordeel dat zij – mits niet te onaantrekkelijk – zich op plaatsen kunnen manoeuvreren die voor veel mannen onbereikbaar zijn. Zo werd de negentienjarige Luísa Campaña twee jaar geleden bijna afgevaardigd naar het Eurovisie Songfestival, omdat zij bereid was tijdens het zingen van het lied ‘Caramba! (Where Is My Pantyhose?)’ uit de kleren te gaan. Het feest ging niet door omdat Zuid-Amerikaanse landen van deelname zijn uitgesloten, maar toch: een man was het nooit gelukt.

In tequilabar Zócalo hangt Rico over een serveerster. ‘Jij schenkt, ik drink. Dat is toch gelijkheid?’ Rosario en Jorge proberen een andere op schoot te trekken ‘voor een goed gesprek over emancipatie.’ Dan slaat de klok het middaguur. Eén voor één strompelen de mannen de straat op. Tijd voor siësta.
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Lota del Horno

Chávez muerto – De dood van Hugo Chávez

De Venezolaanse president Hugo Chávez

CARACAS – Nu de Venezolaanse leider Hugo Chávez in terminale toestand verkeert, is het voor veel websites verleidelijk om voortijdig zijn dood aan te kondigen, in de hoop meer bezoekers te trekken.

Alleen al het vermelden van de dood van Chávez, die afgelopen dinsdag voor de vierde maal aan kanker werd geopereerd op Cuba, kan meer hits opleveren. Zeker wanneer deze mededeling in het Spaans is gesteld – ‘Chávez muerto’ bijvoorbeeld – en in de titel van een websitebericht staat.

Roger Abrahams, hoofdredacteur van Persbureau Managuay: ‘Je ziet dat steeds meer nieuwssites op internet tot deze praktijken overgaan. Schandalig. Het is meeliften op andermans ellende om een paar statistieken. Wij zouden zoiets nooit doen. Het levert ook nooit iets op. Maar goed, dat weten we morgen pas zeker.’