Berichten

Geplaatst op

Dag van de Arbeid: liever lui dan moe

De Dag van de Arbeid in een ander land dan Managuay

MATAQUINTOS – In Managuay wordt vandaag, op de Dag van de Arbeid, zoals gebruikelijk  geen demonstratie georganiseerd. Dat is teveel werk.

Door Jens Mikkelsen

De internationale dag van de rechten van werknemers kan in Managuay van oudsher op weinig enthousiasme rekenen. Geen wonder: bijna niemand werkt. Van de mensen met een reguliere baan zijn de meesten zelfstandig ondernemers die handelen in bijvoorbeeld belkaarten, lamazadels of uit oude autobanden gesculpteerde beeldjes van parende varanen.

De meeste Managuayanen echter zijn overdag vrij. Zoals Manuela (21) en Pipa (19), die in de ochtendzon bij de Zanzi Bar in hartje Mataquintos van een tequila sunrise genieten. Zien zij het zitten om op de Dag van de Arbeid mee te doen aan een betoging? ‘Lopen voor een arbeider?’ vraagt Manuela. ‘Ik trouw straks wel met een rijke vent. Iemand die anderen voor zich laat werken.’ Pipa: ‘En eentje met een auto. Da’s ook veel beter voor je hakken.’

Even verderop, op het Sint-Gribusplein, zit de 34-jarige Renzo met zijn twee zoons aan de mojito. ‘In Rusland zullen vandaag wel weer honderdduizenden mensen meelopen in een demonstratie,’ zegt hij. ‘Dat zie je hier nooit. Behalve als de minimumleeftijd voor alcohol wordt verhoogd naar vijftien jaar, of zoiets!’ Zijn zoons (14) lachen.

De belangrijkste reden echter dat 1 mei-demonstraties in Managuay op weinig animo kunnen rekenen, is de belofte van de militaire junta om hen door de knieën te laten schieten. Door eerstejaars rekruten, ‘de slechtsten uit de vuurwapenklas.’

Geplaatst op

Lading ‘zout’ leidt tot ontdekking slavernij

De lading van de aangehouden vrachtwagen

BUENOS AIRES – De Argentijnse politie heeft zondag in Managuay een modern geval van slavernij aan het licht gebracht.

De agenten blokkeerden in de ochtend de grensovergang tussen beide landen voor een vrachtwagen met het opschrift ‘Zout voor Argentinië’, die een dertig ton zware lading aan witte brokken (foto) vervoerde. Na een proeverij bleek deze echter niet te bestaan uit zout, maar uit gekristalliseerd spuug. De politie schakelde de Managuayaanse autoriteiten in, die de lading binnen zeven uur traceerden tot een heuse slavenkolonie in het indianendorp Mocotán in Noord-Managuay.

Nu de lading in beslag is genomen, hebben de ruim zestig dorpsbewoners twee jaar lang zeventien uur per dag voor niets gefluimd om de vrachtwagen vol te krijgen.
De chauffeur is na betaling van smeergeld vrijgelaten.

Foto: Lota del Horno

Geplaatst op

De drakenkop van koning Xi (1080–1130)

De Manca-beschaving kende voor de komst van de conquistadores een hoogontwikkelde beeldhouwkunst die unieke voorwerpen voortbracht. Zoals deze drakenkop, te zien in het Nationaal Historisch Museum in Mataquintos. Mancakoning Xi gaf rond het jaar 1100 opdracht tot wat het pronkstuk van zijn paleis moest worden en liet het, na 30 jaar beitelwerk, inleggen met robijnen, jade en saffieren. Overigens is ons ter ore gekomen dat de conservator van het museum vorige week naar Zaltbommel is gevlucht en de drakenkop op Marktplaats heeft gezet, dus koopjesjagers: wees er snel bij!

Foto Lota del Horno

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Paus

De kerk in Mataquintos waar kardinaal Caramel de zondagsmis leidt

Rondom de tafel werpen twintig paar ogen een gespannen blik op kardinaal Angelino Armando Caramel. Deze tuurt, zweet, geeft een tikje tegen zijn baret, en draait dan met een machtige zwaai zijn rechterarm. Gelach, applaus. ‘Sí!’ Caramel balt zijn vuist van plezier: wéér gooit het hoofd van de rooms-katholieke kerk van Managuay elf bij de eerste worp, waarmee hij zijn inzet verdubbelt. Een medewerker van het illegale casino fluistert: ‘Craps is zijn favoriete dobbelspel. Hij komt hier direct na de zondagsmis.’

Voor het eerst heeft de wereld een paus uit Zuid-Amerika, maar het is de Argentijn Bergoglio geworden, oftewel Franciscus I. Wie zei dat kardinaal Caramel hoge ogen gooide, had het eerder over zijn gokverslaving: de Managuayaan was nooit een kanshebber en mocht zelfs niet naar het conclaaf komen. Voor Rome is Managuay een schandvlek die, zelfs na eeuwenlang boenen, maar niet van de toga gepoetst raakt. Het beleid: zo chic mogelijk negeren.

Maar dat is lastig. Van oudsher rijgt de Managuayaanse geestelijkheid de schandalen aaneen. Caramels voorganger, kardinaal Esposo, kreeg constant het verwijt dat hij zou baden in buitensporige weelde. Dat maakte hem zo woedend, dat hij geregeld zijn midweek shoppen in Madrid afzegde om het tegen te spreken. Beschuldigingen van seksueel misbruik pareerde Esposo evenmin handig. Lang bleef hij ontkennen dat zijn ondergeschikten homoseksuele affaires hadden met jonge jongens, want ‘onze priesters zijn échte mannen.’ Geen wonder dat de vorige paus hem ontsloeg. Diens keuze voor Caramel bleek echter ook geen gelukkige. Zijn bijnaam: ‘de hete tabberd’.

Kardinaal Caramel is klaar met spelen. Uitpuffend neemt hij plaats aan de bar en bestelt een verfrissing. ‘Whisky doble, on the rocks.’ Hij buigt zijn hoofd voor het gebed, alle omstanders bidden mee. Als we weer opkijken, kijken we in het grijnzende gezicht van Caramel. Hij heeft zijn borrel al op.

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto María Luísa Corazón del Ángel

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Het adios-moment

Lt. Diego Sánchez Ortega,
censor van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek

‘Nog even over die Volkskrant van u.’ Luitenant Diego Sánchez Ortega aait al pratend een presse-papier in de vorm van een zwangere lama. ‘Wij hadden ons wat meer… Hoe zeg ik het? Ondersteuning voorgesteld.’ Veelbetekenend kijkt hij naar de muur, waar een cover van tijdschrift TIME hangt: ‘General Jamón: Man of the Year 2007.’ Met een knipoog: ‘Trucage natuurlijk. Maar toch.’

Ondersteuning door een krant: voor een dictatoriaal regime is het vanzelfsprekend. Ook de militaire junta van Managuay houdt de geschreven pers stevig aan de leiband. Toen dagblad El Pueblo twee jaar geleden de ontruiming van Occupy Mataquintos kenschetste als ‘best wel hardhandig’, ontving het prompt een publicatieverbod. En dat terwijl bij de genoemde ontruiming een colonne tanks over 33 demonstranten walste.

De officiële staatskrant is El Tiempo, dat grossiert in artikelen rond het staatshoofd, generaal Jamón. Als El Tiempo geen verslag doet, zo weten Managuay-kenners inmiddels, heeft de junta kennelijk een fout begaan. Zoals in december vorig jaar, toen generaal Jamón incognito door Brazilië reisde. Zijn vermomming – als bossanovazanger Antônio Carlos Jobim, die in 1994 overleed – bleek zo slecht, dat hij werd ontmaskerd, en bovendien belandde hij bijna in een vuurgevecht tussen dronken bendeleden in een sloppenwijk in Rio de Janeiro. El Tiempo maakte slechts melding van een ‘welverdiende vakantie met carnavaleske trekken’.

Luitenant Sánchez Ortega praat intussen tegen zijn presse-papier. ‘Wat willen wij bereiken? Werelddominantie. Is dat met de Volkskrant gelukt? Nee. Proberen we het dan met een ander medium? Ja, met Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek. Hebben we de Volkskrant nog nodig? Nee.’ Hij draait zich naar ons toe. ‘Wij zijn altijd oprecht geïnteresseerd geweest in u en uw cultuur. Dit is echter het adios-moment. Of, zoals ze in uw taal zeggen: Auf Wienerschnitzel.’
Roger Abrahams

Dit is de voorlopig laatste aflevering van Ondertussen in Managuay. Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Abrán del Tubo, Rogelio de la Sierra

Geplaatst op

Staatshoofd brengt Nieuwjaar door in sloppenwijk

Sloppenwijk Manguinhos, waar de Braziliaanse politie vorig jaar nog een inval deed

RIO DE JANEIRO – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, heeft de jaarwisseling moeten doorbrengen in een sloppenwijk in Rio de Janeiro.

Het gaat om Manguinhos, de gewelddadigste favela van de stad. Dat heeft de Managuayaanse generaal Popo de Mierda, een reisgenoot van Jamón, vanochtend telefonisch bevestigd. Jamón wilde met enkele getrouwen Nieuwjaar vieren in Afrika, maar in de haven van Rio de Janeiro plukte de douane het gezelschap van de boot vanwege vervalste papieren. Popo de Mierda: ‘Iemand moet ons hebben verlinkt. Onze dekmantel was waterdicht.’ Jamón reisde door Brazilië als bossanovalegende Antônio Carlos Jobim. Jobim overleed in 1994.

Net na hun aanhouding kregen de generaals echter hulp van twee Managuayaanse immigranten. Dezen leidden de douanebeambten af met behulp van – Popo de Mierda zegt het met enige verbazing – ‘een vrouw zonder snor.’ Daarna loodsten zij hen naar wat een ‘vrijstaande woning’ in een ‘levendige volkswijk’ zou zijn, waar de twee een ‘in- en verkoopbedrijf’ runden. Het bleek echter te gaan om een hut met golfplaten dak in de levensgevaarlijke sloppenwijk Manguinhos, waar het immigrantenduo zich de drugsbendes van het lijf hield door hun regelmatig van ontvoerde vrouwen te voorzien. ‘En het dak lekt ook nog,’ klaagt Popo de Mierda.

In Managuay is niets bekend over het beschamende voorval. Staatskrant El Tiempo meldt dat generaal Jamón van een welverdiende vakantie geniet in Brazilië, ‘waar de vrouwen bikini’s van kunststof dragen in plaats van uit oude poncho’s geknipte, lange onderbroeken gemaakt van heilzaam, schurend jute.’

Geplaatst op

‘Ook Lagarde verwikkeld in seksschandaal’

Christine Lagarde, de nieuwe chef van het Internationaal Monetair Fonds (IMF)

MATAQUINTOS – Christine Lagarde, de nieuwe baas van het IMF, zou net als haar voorganger Dominique Strauss-Kahn betrokken zijn bij een seksschandaal.

Dat zei gisteren Miguel Moscoso tijdens een persconferentie in Mataquintos. Moscoso zou tijdens een van zijn diensten als kamerjongen in New York zijn overvallen door Lagarde, die hem naakt zou zijn aangevlogen vanuit de badkamer.

Het is echter maar de vraag of deze lezing klopt. Toen journalisten Moscoso wezen op de overeenkomsten van dit verhaal met dat van Strauss-Kahn, reageerde deze met: ‘Ach ja, natuurlijk. Ik bedoel: toen ik filmregisseur was, en zij dertien jaar oud, heb ik haar in het huis van mijn vriend Jack Nicholson misbruikt. Niet? Oké. Ik was de Britse minister van Defensie en zij heeft mij staatsgeheimen ontfutseld tijdens geheime amoureuze sessies.’

Miguel Moscoso staat in Managuay bekend als een ziekelijke aandachtszoeker. Eerder verspreidde hij de geruchten dat Osama bin Laden zich verstopte in een snackbar en dat Moscoso zelf zijn windhond Shakira zou hebben verbouwd tot een wereldberoemde popster.

Geplaatst op

Bonus Sjoerd van Keulen van SNS Reaal: de het-kan-nog-erger-top-3

Sjoerd van Keulen

Sjoerd van Keulen vond dat SNS Reaal de wereld moest veroveren en kocht daarom een verrot investeringsbedrijf op. SNS Reaal is nu failliet, maar Van Keulen verdiende 3 miljoen en vertrok in 2009 met een bonus van ruim 1 miljoen. Erg? In Managuay vinden ze van niet, Daar kan het nog erger.

3.
Ziekenhuisdirecteur Roque de los Rocos uit San Luís kocht in 2008 een peperduur ‘anti-virusapparaat’ via internet. Het bleek echter te gaan om een team van 93 softwarespecialisten, die na vaststelling van het misverstand weigerden het ziekenhuis te verlaten tot hun achtjaarcontract was uitgediend of de totale salarissom tot op de laatste peso was uitbetaald. Toen De los Rocos in 2011 met pensioen ging, waren de financiën zo uitgeput dat een medewerker grapte dat de directeur ‘zelf maar iets moest uitzoeken’. De los Rocos nam 10 ziekenhuisbedden mee, 24 defibrillators en 1 po.

2.
Verkeersagent Toni Charanga had in de jaren 1992-1997 maar één taak: op een stoel zitten langs de Avenida 11 de abril in Mataquintos en turven hoeveel auto’s er langsreden. Charanga leverde tweemaal een rapport in en heeft de resterende jaren aantoonbaar zitten toepen in burritobar ‘El Rincón’. Sinds 2000 heerst op de Avenida een permanente verkeersinfarct. Charanga nam dit jaar ontslag en kreeg een Land Rover cadeau. Hij werkt nu voor de Managuayaanse Spoorwegen.

1.
Generaal Fernando Dengue, minister van Volkshuisvesting van 1978–1979, beloofde bij zijn aantreden om honderdduizend miljoen miljard sociale huurwoningen te bouwen in de provincie Mataquintos. Een jaar later stond de teller op vijf. Dengue ging met pensioen en kreeg een uitzwaaipremie mee waarvan hij een villa voor zijn familie bouwde, met dertig kamers.

Geplaatst op

Uitgelekt: rebellen deden gevoelige toezegging

De Managuayaanse jungle, waar de maoïstische rebellen zich ophouden

LA LIBERTINA – De maoïstische rebellen hebben in geheime onderhandelingen met de militaire junta een zwaarbeladen toezegging gedaan: ze zouden bereid zijn niet geheel Managuay over te nemen, maar slechts 51 procent.

De regering-Jamón heeft daarop beloofd niet langer de dood van rebellenleider Fernando Sapo na te streven, maar die van ‘de complete coño-rebellentop.’ Een en ander werd gezegd tijdens geheime gesprekken in 2007, niet lang na de dat de militairen met een coup de rebellen uit de macht hadden verdreven.

De rebellenleiding, die zich schuilhoudt in de Managuayaanse jungle, ontkent de gedane toezegging. ‘Als het om de bevrijding van het volk gaat, sluiten wij geen compromissen. Wij zijn een beweging van principes.’ Het hoofdkwartier van de rebellen is het enige maoïstische bolwerk ter wereld met een Kentucky Fried Chicken en een meubelboulevard.