Berichten

Geplaatst op

Nieuwste vestiging McDonald’s verkoopt ‘McAlvleesklier’

De illegale McDonald’s-vestiging in Papi Chulo

PAPI CHULO – De 33.662de vestiging van McDonald’s verkoopt burgers van alvleesklier met verse sla, smeltkaas, uitjes en augurk op een tweedelig sesambroodje. Het filiaal moet dan ook sluiten.

Concho Grandés, bedrijfsleider van de vestiging in het Managuayaanse stadje Papi Chulo, spreekt van een uit de hand gelopen grap. ‘Ik was op vakantie in Brazilië en daar vond ik deze gevellamp van McDonald’s,’ zegt Grandés. ‘Toen ik ermee thuiskwam, grapten vrienden: nu kan je net zo goed een hamburgerrestaurant beginnen met lokale specialiteiten. Zo gezegd, zo gedaan.’ Het Amerikaaanse hoofdkantoor van McDonald’s verklaart echter geen licentie te hebben verstrekt en eist dat Grandés zo snel mogelijk zijn deuren sluit. De Amerikanen vrezen imagoschade door de burgers van orgaanvlees, Franse frietjes van yuca en McFlurry’s in de smaken ‘zwarte bonen met rijst’ en ‘apenkloten’.

In een officieel schrijven aan het McDonald’s-hoofdkantoor zegt Grandés dat de Amerikanen ‘de klere kunnen krijgen’.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Alfonso Mango

Alfonso Mango tijdens een klus in Rio, 1984

Het jaarlijkse politiebal. Op het podium maant de korpschef van Mataquintos zijn collega’s tot kalmte. ‘Ik weet voor wie jullie zijn gekomen,’ roept hij. ‘Hij is de beste geheim agent aller tijden, en hij is weer bezig met een weergaloze undercoveractie: Alfonso Mango!’ Gebrul, pistoolschoten. Een agente komt aangetrippeld met een dienblad, waarop een baksteen ligt. ‘Helaas kan ik niet lang blijven,’ klinkt het uit de steen. ‘Ik zit midden in een onderzoek naar de vastgoedbranche.’

Alfonso Mango is een absolute superster in Managuay. De geheim agent, opgeleid door de Israëlische Mossad, staat erom bekend moeiteloos van gedaante te wisselen tussen mens, dier en gesteente. Zijn bijnaam: ‘het camouflagemirakel’. Mango’s werkgever, de gevreesde inlichtingendienst Seguridad, laat hem begaan – zolang hij zijn missies maar volbrengt. En trouwens, ze kunnen hem toch nooit vinden.

Het is zijn vrijgevochten stijl die Mango tot een volksheld maakt. Zijn werkwijze bestaat uit extreem doordachte camouflagetechnieken die hij tot het uiterste doorvoert. Tijdens een klus in Rio de Janeiro in 1984, bijvoorbeeld, presteerde Mango het om zó overtuigend in een hagedis te transformeren, dat hij 72 uur lang niets anders deed dan krekels eten en razendsnel zijn tong in en uit zijn mond te laten schieten. Dit laatste doet hij overigens nog steeds, tot irritatie van de caissières van zijn lokale supermarkt.

Na het optreden wordt Mango omringd door een schare jonge rechercheurs. ‘Goed, nog één verhaal dan,’ roept hij vanuit zijn steen. ‘Maar eerst: bier!’ De knaap die zijn dienblad vasthoudt, gooit hem in een volle pul. Als die weer leeg is, laat Mango een boer en loeit: ‘Sinds ik twintig uur per dag op een steiger lig, kan ik zuipen als een bouwvakker!’ De rechercheurs brullen het uit. De avond is voor Alfonso Mango, en hij is nog lang niet voorbij.
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto María Luísa Corazón del Ángel

Geplaatst op

Nazomer in Managuay: Het militaire pretpark

Antieke tanks worden goed onderhouden, zodat ze ook nu nog op bloedige wijze een opstand neer kunnen slaan

Om de nazomer af te dwingen, doet correspondent Jens Mikkelsen deze week verslag van zijn zomer in Managuay.
Vandaag: het Glorieuze Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland, annex pretpark, in Cabúm

Net als elke zichzelf respecterende dictatuur heeft ook Managuay een oorlogsmuseum. Het past perfect bij het land: leugenachtig, onveilig en afgebladderd.
 
Door Jens Mikkelsen

Het Museo Glorioso del Ejército y sus Guerras Gloriosas para la Gloria Superior de la Patria Gloriosa (Glorieuze Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland) is een museum annex pretpark in Cabúm, iets ten noorden van Mataquintos. Vóór de staatsgreep van 2006 was het een en al propaganda voor de toenmalige maoïstische dictatuur, iets waar de rechtse generaals zich altijd tegen verzetten. Toen zij eenmaal aan de macht waren, sloten zij het museum echter in hun armen. Waar ooit ‘maoïsme’ stond, staat nu ‘militarisme’, en klaar is kees.

Zodra je door de poort het terrein op loopt, over de met kinderkopjes geplaveide weg (échte kinderkopjes, van de Kinderdagverblijvenrevolte van ’98), wordt de omvang van het museumcomplex je duidelijk. Om het centrale gebouw heen, dat bestaat uit zeven loodsen, ligt een grasvlakte ter grootte van enkele voetbalvelden. Her en der klimmen kinderen in bomen en beelden van inmiddels verdreven, verguisde of gerehabiliteerde dictators, van zowel maoïstische als militaire snit.

Draaimolens staan tussen tanks uit elk decennium van de vorige eeuw. De voertuigen zijn opvallend goed onderhouden, zelfs de oudste. Dat komt, laat ik mij later door een conciërge vertellen, omdat het Managuayaanse leger nogal eens een antieke tank nodig heeft om een opstand neer te slaan en een van de modernere exemplaren het niet meer doet. ‘Komt dat vaak voor?’ vraag ik. ‘Niet zo vaak,’ luidt het antwoord. ‘Eens per maand.’

Terwijl ik de op de grond liggende, doorgeladen kalasjnikovs omzeil – niet aanraken, had de conciërge nog gezegd, die zijn vergeten door dronken soldaten die ’s nachts nog even in de botsauto’s gaan – bereik ik het museum zelf. Het is het paradijs voor elke nationalistische Managuayaan: overal de rood-wit-blauwe vlag, opgepoetste oorlogswapens en af en toe een opgezette lama in bladgoud.

Pronkstuk is de Glorieuze Zaal van Groot-Managuay. Achter een klein fonteintje hangt, aan de muur, een enorme geschilderde landkaart van Groot-Managuay. Op het eerste gezicht lijkt het me vooral een kaart van Zuid-Amerika – en dat klopt. Groot-Managuay is niet het huidige, door land ingesloten staatje met wat extra grond erbij, maar alle gebieden tussen de Galápagos-eilanden (nu Ecuador), de monding van de Amazone (Brazilië) en Patagonië (Argentinië). De Managuayaanse regering, en dus ook de huidige militaire junta, claimt praktisch heel Zuid-Amerika sinds 1527.

Wat frustrerend. Het is niet eenvoudig om Managuayaan te zijn.

Geplaatst op

‘Managuay overspoeld door homo’s uit Argentinië’

MATAQUINTOS – Volgens de Managuayaanse minister voor Familiezaken en Heropvoeding kan het land een stormvloed aan homoseksuelen verwachten nu Argentinië het homohuwelijk heeft goedgekeurd.
De minister, generaal José Matatetas Zarzuela, verklaarde dit om drie uur vannacht op een spontane persconferentie. Hij had zojuist het hoofdstedelijke café De Zwartlederen Pet verlaten, waar hij naar eigen zeggen ‘een werkbezoek’ had, toen een busje van de politieke tv-zender, Corrupción 24, naar hem toeterde. Zodra de journalisten bij de minister arriveerden, hoorden zij tot hun verbazing dat deze hen had ‘verwacht voor de afgesproken persmeeting’.
Hoewel Matatetas Zarzuela in de politiek bekend staat als een homohater, ziet ook hij in dat rijke, homoseksuele toeristen een welkome bron van inkomsten kunnen zijn voor het straatarme Zuid-Amerikaanse land. Na zijn gebruikelijke agressieve relaas, doorspekt met frasen als ‘de liefde voor de Heer is geen herenliefde’ en ‘de Apocalyps zal bruin zijn’, voegde hij dan ook toe: ‘Ik zal er persoonlijk op toezien dat bezoekende homo’s uit het buitenland op de juiste manier worden begeleid.’
Generaal Matatetas Zarzuela leidde in de jaren 90 een geheime paramilitaire operatie met de codenaam ‘Dood, Flikker’.
Geplaatst op

‘Bolivia verwijderen is economische onzin’

Een spoorbrug in Bolivia

MATAQUINTOS – De oproep van de extreem-rechtse politicus Paco Tornado om Bolivia uit Zuid-Amerika te zetten is ‘economische onzin’.

Dat zei de nieuwe president van De Managuayaansche Bank Felipe Krauthammer gisteren in een talkshow op het politieke tv-kanaal Corrupción 24. ‘Tornado is een valse profeet. Zuid-Amerika is een werelddeel waar alle economieën, financiële instellingen en markten zijn verbonden. Bolivia daaruit weghalen, zou heel veel kapot maken voor Bolivia, maar ook voor ons. Met name autowegen, bruggen en spoorlijnen.’

Tornado reageert op de beschuldiging dat hij een valse profeet zou zijn met: ‘Nietes.’

Geplaatst op

‘Kirsten Dunst stal Gouden Palm’

Actrice Kirsten Dunst met haar Gouden Palm in Cannes

CANNES – Actrice Kirsten Dunst heeft zondag op het filmfestival in Cannes de Gouden Palm gewonnen voor haar rol in de film Melancholia. Diefstal, vindt een collega-artiest.

Volgens de Managuayaanse actrice Nanda Yupanqui (29) is de Gouden Palm haar toegezegd door een jurylid met wie zij intiem was geraakt. ‘Ja, ik heb de nacht met hem doorgebracht, maar dat heeft met zijn toezegging niets te maken,’ verklaarde de actrice geïrriteerd. ‘Het was tegen gereduceerd tarief.’

Net als Dunst speelt Yupanqui in een film waarin een planeet tegen de aarde botst, maar in Yupanquis Managuayaanse rolprent Cabúm! zijn die twee objecten duidelijk te herkennen als een prop papier en een beschilderde stuiterbal. Een andere overeenkomst tussen de filmcarrières van de twee: kort na Dunsts Spider-Man (2002) verscheen een Managuayaanse film met Yupanqui, ook over een superheld in een spinnenpak: Tarantula. ‘Een soort Spider-Man, maar dan met haar op zijn armen.’

Geplaatst op

Kom schieten bij Gevangenis Nr. 9!

Ook vrijgezellenfeesten zijn van harte welkom!

Nog geen plannen voor het weekend?
Kom schieten bij Gevangenis Nr. 9 in La Libertina!

De schietbaan van het Managuayaanse leger bevindt zich net buiten het gevangeniscomplex en staat twee dagen per week open voor bezoekers. Al onze instructeurs zijn officieren met een kwalificatie (soms zelfs in het hanteren van vuurwapens). Bekijk onderstaande prijslijst met een greep uit de beschikbare schietoefeningen!* De genoemde gedetineerden werken graag mee, want laten we eerlijk zijn: met zijn twintigen in een cel is ook geen pretje.

LISTA DE PRECIOS

  • Schieten op doel (30 m afstand, gevangene)
    – 100.000 pesos
  • Schieten op doel + (30 m afstand, politieke gevangene) – 200.000 pesos
  • Schieten op bewegend doel (30 m afstand, gevangene met jeukpoeder) – 200.000 pesos
  • Schieten op bewegend doel Ladies Night (30 m afstand, naakte gevangene met jeukpoeder) – 300.000 pesos
  • Vrijgezellenfeest (rubberen kogels, vrijgezel in lamapak) – 500.000 pesos
  • Vriendenfeest (echte kogels, gedetineerde in lamapak) – 800.000 pesos
  • Schuttersfeest (5 gedetineerden onder elkaar aan paal gebonden) – 1.000.000 pesos
  • Schuttersfeest de luxe (5 palen met elk 5 gedetineerden onder elkaar) – 3.000.000 pesos

* Bij alle oefeningen wordt gebruikt gemaakt van kalasjnikovs, tenzij een razzia onder gedetineerden andere vuurwapens heeft opgeleverd die de instructeurs willen uitproberen.

Geplaatst op

Staatshoofd brengt Nieuwjaar door in sloppenwijk

Sloppenwijk Manguinhos, waar de Braziliaanse politie vorig jaar nog een inval deed

RIO DE JANEIRO – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, heeft de jaarwisseling moeten doorbrengen in een sloppenwijk in Rio de Janeiro.

Het gaat om Manguinhos, de gewelddadigste favela van de stad. Dat heeft de Managuayaanse generaal Popo de Mierda, een reisgenoot van Jamón, vanochtend telefonisch bevestigd. Jamón wilde met enkele getrouwen Nieuwjaar vieren in Afrika, maar in de haven van Rio de Janeiro plukte de douane het gezelschap van de boot vanwege vervalste papieren. Popo de Mierda: ‘Iemand moet ons hebben verlinkt. Onze dekmantel was waterdicht.’ Jamón reisde door Brazilië als bossanovalegende Antônio Carlos Jobim. Jobim overleed in 1994.

Net na hun aanhouding kregen de generaals echter hulp van twee Managuayaanse immigranten. Dezen leidden de douanebeambten af met behulp van – Popo de Mierda zegt het met enige verbazing – ‘een vrouw zonder snor.’ Daarna loodsten zij hen naar wat een ‘vrijstaande woning’ in een ‘levendige volkswijk’ zou zijn, waar de twee een ‘in- en verkoopbedrijf’ runden. Het bleek echter te gaan om een hut met golfplaten dak in de levensgevaarlijke sloppenwijk Manguinhos, waar het immigrantenduo zich de drugsbendes van het lijf hield door hun regelmatig van ontvoerde vrouwen te voorzien. ‘En het dak lekt ook nog,’ klaagt Popo de Mierda.

In Managuay is niets bekend over het beschamende voorval. Staatskrant El Tiempo meldt dat generaal Jamón van een welverdiende vakantie geniet in Brazilië, ‘waar de vrouwen bikini’s van kunststof dragen in plaats van uit oude poncho’s geknipte, lange onderbroeken gemaakt van heilzaam, schurend jute.’

Geplaatst op

Proces tegen ‘Bolivianenhater’ gaat door


MATAQUINTOS – Het proces tegen parlementariër Paco Tornado, leider van de Partij voor Paco (PPP), kan gewoon doorgaan. Tornado wordt verdacht van groepsbelediging en het aanzetten tot haat en discriminatie van Bolivianen.

De politicus met het gepermanente haar had bezwaar gemaakt tegen de rechtsgang. Tornado wilde 322 getuigen oproepen, waaronder zijn kapper en een Boliviaanse chihuahua, maar de rechter stond er slechts vier toe. Tornado noemt het proces politiek gemotiveerd. ‘De rechtbank is niet geïnteresseerd in de waarheid en in een eerlijk proces.’
De politicus noemt Bolivianen al jaren ‘een stinkend volk’, maar zegt daarmee alleen hun lichaamsgeur te bedoelen, ‘en niet hun perverse ras’. Mocht hij regeringsleider worden, dan wil hij ‘alle neuzen dicht’ en een belasting op Boliviaanse panfluiten, de ‘panfluit-pecunia’.
Tornado is een van de weinige politici die – tot dusver ongestraft – de regering-Jamón rechts passeert. Zelfs de afschaffing van gratis bonensoep voor zwervers, eind vorig jaar, ging volgens hem niet ver genoeg. ‘Slapen doen zwervers ook gratis,’ fulmineerde Tornado, ‘maar zo’n kartonnen doos moet voor veel geld worden gemaakt.’ Mogelijk heeft die affaire kwaad bloed gezet bij de militaire junta.
Geplaatst op

‘Schoenenmerk Sacha schuldig aan plagiaat’

De Aztec-schoen of ‘Ponshoe’, met ponchoprint, van Sacha

AMSTERDAM – Schoenenmerk Sacha maakt zich mogelijk schuldig aan plagiaat. Het gaat om de zogenoemde Aztec-vrijetijdsschoen met een Latijns-Amerikaans motief.

Dat zegt Sancho’s Oncho’s, een Nederlands bedrijf dat poncho’s uit het Zuid-Amerikaanse Managuay vermaakt tot kleding. Bestuursvoorzitter Sancho: ‘Wij werken al maanden aan een sneaker met ponchoprint, de Ponshoe. Dus wij vinden dit wel heel toevallig.’ Sancho’s Oncho’s bracht in 2011 de goed verkopende ‘pantaloncho’ op de markt en brak in de zomer van vorig jaar door met de ‘bikinoncho’.

Het bedrijf weet nog niet hoe het gaat reageren, maar dat juridische stappen zullen worden ondernomen, staat vast. ‘Alleen via de rechter kan Sacha dit goedmaken,’ aldus Sancho. ‘Maar een goed paar cowboylaarzen zou ook leuk zijn.’

Sancho’s Oncho’s adverteert onder meer in Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek.