Zaak-Vaatstra: DNA-onderzoek niet altijd nodig

Nu de politie Jasper S. verhoort, de mogelijke moordenaar van Marianne Vaatstra, realiseren wij ons dat hij pas werd gepakt na dertien jaar speurwerk en grootschalig DNA-onderzoek. Managuay slaat zich op de borst met de snelst gevonden criminelen uit de geschiedenis.

De pashokjes in de zaak-Jimena Beni

23 november 2001
De misdaad: Jimena Beni (47) vond de wurgdood in een pashokje in een kledingzaak in Portagena.
De doodstraf ging naar: De man in het pashokje ernaast. Die was het dichtste bij.

28 februari 1890
De misdaad:
Humberto Huidobro (44) – succesvol advocaat, getrouwd, vader van drie kinderen – deed geheel onverwachts een zelfmoordpoging door in een roomsoesje te stikken. Dat mislukte. Daarna speelde hij op zeker door een handvol slaappillen te slikken, vervolgens met open mond naar de bodem van een vat onverwerkte olie te zakken en tot slot een kogel door zijn slaap te jagen, waardoor hij en passant de olie in lichterlaaie zette en binnen tien minuten tot op het bot verkoolde.
De doodstraf ging naar: De verkoper van het roomsoesje. Die had dit moeten zien aankomen.

7 maart 1726
De misdaad: Generaal Fausticcio (68) werd ’s ochtends aangetroffen in zijn bed, het hoofd van de romp gescheiden. Fausticcio stond niet alleen bekend als ‘De Lamaslager’ vanwege het bloedige neerslaan van de Lama-opstand van San Luís in 1722, maar ook als ‘De Alleskunner’ omdat hij bij zeven van zijn negentien dochters in totaal drieëntwintig kinderen verwekte, wat de complete familie Fausticcio tot waanzin dreef.
De doodstraf ging naar: Dienstmeid Magda (in ieder geval niet de man die naast het bed stond met een bebloed kromzwaard, want dat was de zoon van generaal Fausticcio).

Vakantieboekspel: Win een boek! (12, slot)

Cover van de videoband van La muerte de un burócrata


Het is zover! Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek verschijnt
, en wel op vrijdag 17 mei in Utrecht. Dat betekent – behalve dat u uitgenodigd bent – ook dat dit de allerlaatste keer is dat u kans kunt maken op een gratis exemplaar. Hoera!

We eindigen in de sfeer van populaire cultuur van de laatste twee edities. Nu het Managuayste lied (‘I’m corrupt’ van Kid Creole & The Coconuts) en het Managuayste boek (Paranoia Paraguay van Arthur van Amerongen) zijn bepaald, luidt de vraag: wat is de Managuayste film? Deze opties geven we u alvast, maar stuur vooral uw eigen keus in:

  • Amores perros (2000, Alejandro González Iñárritu)
  • Kiss of the Spider Woman (1985, Hector Babenco)
  • El laberinto del fauno (2006, Guillermo del Toro)
  • La muerte de un burócrata (1966, Tomás Gutiérrez Alea)
  • De verzamelde toespraken van Fidel Castro in 74.906 uur (1961, F. Castro)

Mail uw suggestie binnen zeven dagen naar info@managuay.info – van de beste inzendingen maken we een top 10 en de nummer 1 wint een gratis boek!

‘Niks mis met geweldscultuur VS’

Gebed voor de slachtoffers van het bloedbad in Tucson (VS)

MATAQUINTOS – Het bloedbad in Arizona moet Amerika geen trauma opleveren. Dat zegt generaal Bernardo Moto y Tomo, minister van Defensie en internationaal gezocht wapensmokkelaar.

‘Is er een probleem? Dan los je dat op als een man,’ analyseerde Moto y Tomo de schietpartij. ‘In Duitsland zouden ze zijn gaan praten. Koester dat, Washington.’ Het is een publiek geheim dat de generaal nauwe banden heeft met Chihuahua Cabúm, een criminele organisatie uit Managuay die jaarlijks miljarden peso’s verdient met de smokkel van wapens van en naar de VS.

Moto y Tomo betreurt het bloedbad in Tucson, maar noemt het het onvoorspelbare werk van een eenling. ‘Hier in Managuay hadden wij eens iemand die voor persvrijheid pleitte. Zoiets kun je niet voorzien. Dan is het: gaatje in de papaja, vruchtvlees eruit laten lopen en wegspoelen met een goed glas tequila.’

Latin American Film Festival: 4 redenen waarom de films van Papachango er niet te zien zijn

Het Latin American Film Festival vindt van 18–27 april plaats in Utrech

Terwijl Utrecht zich opmaakt voor het Latin American Film Festival (18–27 april), probeert de Managuayaanse filmbond wanhopig om het oeuvre van regisseur Andrés Papachango in de Domstad op het doek te krijgen. Vier redenen waarom dat nooit zal lukken – in de vorm van Papachango’s oeuvre zelf.

1.
Alles over mijn vader

(Todo sobre mi padre, 2001)

Een travestiet, zoon van twee travestieten, gaat op zoek naar zijn vader, die nooit een echte travestiet blijkt te zijn geweest. Wel is hij een manhoer die travestieten als klant heeft. Goedkope kopie van Pedro Almodóvars Todo sobre mi madre, maar dan met travestie als een slap excuus om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

2.
Diepe vouwen

(Arrugas profundas, 2010)

Volgens Papachango het bewijs van ‘cinematografische schoonheid op het snijvlak van origami en nudisme’, volgens anderen een slap excuus om, zoals we de regisseur gewend zijn, zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

3.
Twee sopropo’s en een perzik

(Dos sopropos y un melocotón, 2003)

Roadmovie. Twee jongens en hun buurvrouw razen uit pure verveling over de Managuayaanse pampa’s. Uiteraard worden ze verliefd: de sopropo’s – een soort bittere komkommer – uit de titel verwijst naar de permanente staat van opwinding van de twee vrienden, de perzik laat zich raden. Een slap excuus, kortom, om weer eens zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

4.
Seks met zijn zus, deze gast is echt ziek

(Amor, 2008)

Aaneenschakeling van bezoeken van Papachango aan ruim veertig prostituees (onder wie familie), aan wie hij tijdens het bedrijven van de liefde vragen stelt als: ‘Van wat voor muziek hou jij?’ en ‘Evita Perón, vrouw of musicalster?’ Documentair gedachtenexperiment dat hoopvol begint, maar uiteindelijk het zoveelste slappe excuus blijkt om zoveel mogelijk vrouwelijk naakt te laten zien.

Vakantieboekspel: De eerste winnaar!

Hij is er!

De eerste winnaar van het grote Managuay-Vakantieboekspel is Bart Pouls. Bart, je krijgt een gratis exemplaar van Het Grote Managuay Vakantie-Doeboek. Gefeliciteerd! Het verschijnt pas in 2013, maar je kunt ons erop vastpinnen. Mail je ons je adres? Dan sturen we je alvast een aardigheidje toe.

Bart zette in het beroemde gedicht De chichi-tor van de Managuayaanse poëet Jesús Tánqui-Tánqui (1871–1887) de woorden op de juiste plek. De oplossing was natuurlijk de volgende:

De chichi-tor
Dit is het verhaal van een torretje klein
Dat zo smartelijk lijdt aan een kwaal
Vanaf zijn geboorte ruikt hij naar gazpacho
Een eigenschap catostrofaal
Een kevertjesmeisje schonk hem ooit een lach
En de chichi-tor vond haar het zoetst
Maar toen zij gazpacho rook, schrok zij en kreet:
‘Heb jij soms niet je tanden gepoetst?!’

Begin juni verschijnt er weer een Vakantieboekspel op deze site. 

Toerisme: het regenseizoen in Tango Alto


Als het regent in Tango Alto, dan regent het ook goed. Het pittoreske plaatsje op de pampa’s van het zuiden kent een regenseizoen dat bijzonder genereus is: elke dag om een uur of een betrekt de hemel, waarna de engelen duizend kranen opendraaien die tot middernacht het volledige koloniale centrum onder water zetten en ontwrichten. En dat gedurende het hele jaar (behalve wanneer de ‘ari’ in de maand zit).

Bovenstaande foto echter is genomen in de ochtend – het water is afkomstig uit de koeltorens van de aanpalende kerncentrale, in de volksmond bekend als El Colador (het vergiet).

Bisdom Utrecht schakelt historicus Managuay in

Aartsbisschop Eijk van Utrecht

UTRECHT – In een poging de controverse rond aartsbisschop Eijk in te dammen, heeft het bisdom Utrecht de Managuayaanse historicus Mario Jiménez ingeschakeld. Zijn boodschap: het valt allemaal wel mee met Eijk.

Door Noud Nijssen

Meneer Jiménez, aartsbisschop Eijk heeft in 2009 de priesteropleiding van Utrecht gesloten vanwege geldgebrek, maar uit een e-mail zou blijken dat de opleiding over miljoenen beschikte.

Ach, in andere landen is het veel erger. Ik ken een priester die in de jaren 70 een goedlopende wijwaterfabriek verkocht om met vijf vriendinnen op seksweekend naar Las Vegas te kunnen gaan. Dus.

Andere landen? Bedoelt u soms uw eigen land, de bananendictatuur Managuay in Zuid-Amerika?

Dat zou kunnen. Ik weet niet meer waar dit voorbeeld zich afspeelde.

Een andere klacht is dat aartsbisschop Eijk een autoritaire bestuursstijl heeft. Zo stuurde hij zelfs bedrijfsrechercheurs op zijn bisschoppen af om hun computers te controleren.
Meneer, waar maakt u zich druk om? Er zijn pastoors die doodseskaders naar hun misdienaars zenden om te controleren of ze juwelen uit de kerk hebben gestolen. Vaak worden die jongetjes ook nog meegenomen en op internet aangeboden voor adoptie.

Pastoors uit Managuay?
Misschien. Ik laat het voor u uitzoeken.

Klopt het dat aartsbisschop Eijk een zieke adviseur heeft ontslagen? En geëist dat de man die daarop kritiek had, zou worden ontslagen?
Ha! U moest eens weten. In parochies overal ter wereld worden goede katholieken al om een griepje naakt de kerk uitgestuurd, en wie het waagt om daar iets van te zeggen, krijgt thuis een tank van de militaire junta bovenop zijn golfplaten dak, want de kerk en de dictatuur, dat zijn twee handen op een buik.

U refereert weer aan Managuay, hè?
Dat weet ik niet, dat zou ik moeten nakijken.

Bent u niet gewoon een Managuayaanse vriend van aartsbisschop Eijk, die alleen maar voor woordvoerder speelt omdat u daar heel veel geld voor krijgt, zodat u nare verhalen uit uw nare land kan ophangen om Eijk beter uit de verf te laten komen?
Mogelijk, mogelijk. Maar nu wil ik u eens wat vragen. Waar woont u? En beschikt de Nederlandse katholieke kerk ook over tanks?

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: De rebellen

Maohattan

‘Excellentie, wanneer begint u vredesbesprekingen met de maoïstische rebellen?’ De fotocamera’s flitsen. ‘Niet eerder dan op het juiste moment,’ bast generaal Bernardo Moto y Tomo, de Managuayaanse minister van Defensie en Kinderdagverblijven. ‘En dat is wanneer het hoofd van de laatste rebel op mijn stoep ligt.’

Wat Colombia doet, doet Managuay uitdrukkelijk niet: onderhandelen met terroristen. Zo zelfverzekerd als de FARC op dit moment achter een vergadertafel op Cuba zit, zo wanhopig houdt de maoïstische rebellenbeweging De Oplichtende Pad zich schuil in de jungle. Al decennia dragen in Managuay links en rechts om de zeven jaar de macht aan elkaar over. De Terechte Staatsgreep van generaal Jamón vond plaats in 2006, dus dit jaar dienen de militairen het veld te ruimen. Maar die maken geen haast.

Niet dat het de rebellen slecht gaat. De Managuayaanse communisten interpreteren het Rode Boekje van Mao zoals Bram Moszkowicz de regels van de Nederlandse Orde van Advocaten: losjes. Rebellenleider Fernando Sapo spreekt van ‘een beweging van principes’, maar ondertussen beschikt zijn hoofdkwartier als enige maoïstische bolwerk ter wereld over een Kentucky Fried Chicken en een meubelboulevard.

Tot 2008 was er zelfs sprake van een heuse vastgoedboom: maoïstische projectontwikkelaars verdienden miljarden peso’s met de bouw van luxeappartementen, multiplexcinema’s en een ultramodern bankendistrict genaamd Maohattan. Het einde kwam tegelijk met de economische crisis, maar dat was toeval – de torenflats verrieden simpelweg de ligging van het rebellenkamp en regeringstroepen stormden eropaf. Binnen twee maanden woonden de rebellen weer in uitgegraven gaten in de grond.

Een laatste vraag aan de minister. ‘Volgens de buitenlandse pers wil de junta geen vrede, omdat ze baat heeft bij oorlog. Klopt dat?’ ‘De buitenlandse pers is drek,’ antwoordt Moto y Tomo. Hij staat op. ‘Maar ik moet weg nu, ik heb een diner met Vicente Corriente, de directeur van wapenfabrikant ManaBomba.’
Enrique Furioso

Foto Conrado Blanco
Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Rivaal opgetogen over vertrek Ruud Gullit

Ruud Gullit in de dugout van Terek Grozny

GRJAZNY – Het vertrek van Ruud Gullit als hoofdcoach van voetbalclub Terek Grozny heeft de champagne doen knallen bij aartsrivaal Spartak Grjazny.

Stepan Jolkipolkov, baas van Spartak Grjazny en vijand van Grozny-eigenaar Ramzan Kadyrov, kon dinsdag zijn plezier niet op. ‘Ik zei toch dat Gullit geen echte man was,’ pochte Jolkipolkov. ‘De buitenlander die wíj in dienst hebben, houdt het tenminste langer uit dan die van Kadyrov. Of niet, Pedro?’ Hoofdcoach Pedro Lázaro uit Managuay bevond zich gedurende de persconferentie echter onder tafel, omdat hij door het geknal dacht dat hij werd neergeschoten, zoals de vorige hoofdcoach.

Clubeigenaar en bendeleider Jolkipolkov probeert Kadyrov op alle terreinen de loef af te steken. Zijn nieuwste plan is een huwelijk met Shakira, maar Lázaro heeft hem nog niet durven zeggen dat zij toch geen Managuayaanse kennis van hem is, zoals Jolkipolkov gelooft.

Generaal: ‘Charlie Sheen is inspirerend leider’

Charlie Sheen

MATAQUINTOS – Generaal Jamón, de dictator van Managuay, heeft Charlie Sheen ‘een inspirerend leider’ genoemd. Het staatshoofd zou hopen op een backstagepasje voor Sheens theatertour.

Dat zeggen anonieme bronnen rond het presidentiële paleis in Mataquintos. Volgens een van deze bronnen, de politicoloog Pedro Santos, is Jamón met name onder de indruk van Sheens consumptie van tijgerbloed. Santos: ‘Aangezien tijgers in de VS niet voorkomen, heeft de generaal respect voor Sheens logistieke capaciteiten.’ Ook het aantal Twitter-volgers van de acteur, dat dankzij diens opzienbarende uitspraken binnen enkele dagen opliep tot 2,5 miljoen, kan in Managuay op instemming rekenen. ‘Jamón weet het nu zeker: dat internet kon wel eens heel groot worden.’

De regering-Jamón heeft Charlie Sheen inmiddels officieel uitgenodigd om voor zijn theatertournee ook het Estadio Imperial in Mataquintos aan te doen, dé arena voor publieke executies in Managuay.