Berichten

Geplaatst op

Kaartjes voor Pinkpop à 50 euro!

Bruce ‘The Boss’ Springsteen, een artiest die je niet mag missen

LANDGRAAF – Ondanks de grote belangstelling voor het optreden van Bruce Springsteen op Pinkpop vandaag zijn er nog steeds kaartjes beschikbaar tegen een redelijke prijs. Dat blijkt uit een rondvraag van deze site, die hiermee absoluut geen commerciële bedoelingen heeft.

Zo biedt Manolo González uit Maastricht twee kaarten aan voor slechts 50 euro per stuk. Dat is maar liefst 35 euro goedkoper dan de officiële verkoopkanalen! Hij heeft ze toch wel zelf gekocht? ‘Jazeker,’ antwoordt Manolo over de telefoon. ‘Ik ben niet iemand die, als hij twee meisjes in de trein over hun kaartjes hoort praten, ook uitstapt op Utrecht Centraal en ze achtervolgt en in een donker hoekje drijft en dan onder bedreiging hun kaartjes afpakt, of zo.’

Ook Vicky Sambucco uit Bellingwolde heeft twee toegangsbewijzen voor The Boss te verkopen. Ze vraagt 125 euro per stuk, maar daarmee zijn de kaarten nog steeds zo’n 40 euro goedkoper dan op bepaalde illegale sites die zich inlaten met praktijken waar wij ons, als Persbureau Managuay, verre van houden. Waarom zo lekker scherp aan de prijs? Vicky: ‘Kijk maar naar buiten. Met Pinkpop hoor je zeiknat te worden onder een opengescheurde vuilniszak. Met dit zonnige weer hoeft het voor mij gewoon niet. Echt waar.’

Lezers die geïnteresseerd zijn in de persoonlijke motieven van Manolo en Vicky brengen wij graag in contact met hen. Stuur gewoon een mailtje naar info@managuay.info o.v.v. THE BOSS ONDER DE TOONBANK. Let op: het gaat hier dus om een vriendendienst zonder winstoogmerk!
Het kan zijn dat we je om een kleine vergoeding vragen, maar dat is alleen omdat we op dit moment online in goud handelen en elke minuut die we aan jou besteden, is vanuit dat oogpunt gewoon echt zonde.
REAGEER NU!

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Torta vómito

Een Managuayaanse delicatesse: torta vómito

De keuken glimt. De oven gloeit, ernaast staat een lege taartvorm. Het mangohouten aanrechtblad is bezaaid met aangevreten stukken deeg, paprika, papaja, maïskorrels en wat al niet meer. Chef-kok José Bartoloméu werpt een blik op zijn toeschouwers. Hij neemt een ferme slok olijfolie, direct uit de fles, en slikt. Dan: ‘BWÈÈÈÈH!’ Een straal braaksel vliegt in de taartvorm. Bartoloméu veegt zijn mond af en gebaart naar een van zijn koksmaatjes: ‘Bestrooi met kaas, uurtje in de oven op 220 graden.’

De wijze waarop José Bartoloméu zijn eigen draai geeft aan de traditionele Managuayaanse keuken is uniek. De braakseltaart, of torta vómito – oorspronkelijk voor mannen uit de sloppenwijken de snelste manier om na een dag hard luieren van een kater af te komen en aan een nieuwe fles te beginnen – is een simpel gerecht. ‘Maar dat laagje kaas bovenop, dat maakt het verschil,’ zegt Bartoloméu, als we hem na de demonstratie in zijn bomvolle restaurant even mogen spreken.

De Managuayaanse keuken is twee dingen: eenvoudig en goedkoop. Bartoloméu pakt er een klassiek recept bij om het te bewijzen: enchiladas mataquinteñas. ‘“Men stele een kip. Men dode hem met een steen. Men hakke hem aan gort. Men rolle hem in een tortilla. Eet smakelijk.”’ Bartoloméu: ‘Prima recept, niks meer aan doen. Ik voeg er alleen nog koriander aan toe. Het is een geweldig volksgerecht. Hoe vaak heb ik er niet een dot haar in aangetroffen, of, omdat de werkbank van oom Velasco dienst deed als aanrecht, een oude duimsleutel. Prachtig!’

De maître d’hôtel komt aangelopen. Of Bartoloméu voor de mensen niet een andere klassieker wil opdissen: de Bruine Trui? Met een verontschuldiging zegt de chef-kok me gedag. Hij gaat in een hurkzit. ‘Ja, ik moet ook wel,’ mompelt hij, en loopt richting het toilet. Que aproveche!
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Persbureau Managuay

Geplaatst op

Vakantieboekspel: Win een boek! (12, slot)

Cover van de videoband van La muerte de un burócrata


Het is zover! Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek verschijnt, en wel op vrijdag 17 mei in Utrecht. Dat betekent – behalve dat u uitgenodigd bent – ook dat dit de allerlaatste keer is dat u kans kunt maken op een gratis exemplaar. Hoera!

We eindigen in de sfeer van populaire cultuur van de laatste twee edities. Nu het Managuayste lied (‘I’m corrupt’ van Kid Creole & The Coconuts) en het Managuayste boek (Paranoia Paraguay van Arthur van Amerongen) zijn bepaald, luidt de vraag: wat is de Managuayste film? Deze opties geven we u alvast, maar stuur vooral uw eigen keus in:

  • Amores perros (2000, Alejandro González Iñárritu)
  • Kiss of the Spider Woman (1985, Hector Babenco)
  • El laberinto del fauno (2006, Guillermo del Toro)
  • La muerte de un burócrata (1966, Tomás Gutiérrez Alea)
  • De verzamelde toespraken van Fidel Castro in 74.906 uur (1961, F. Castro)

Mail uw suggestie binnen zeven dagen naar info@managuay.info – van de beste inzendingen maken we een top 10 en de nummer 1 wint een gratis boek!

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Troonwisseling

Jorge Zorreguieta (r) naast juntaleider Jorge Videla

‘Máxima?’ Marco Cortes (28) schudt zijn hoofd. Zijn broer Rico (31): ‘Jawel, dat is die van “buurman, wat doet u nu”!’ We complimenteren Rico met zijn kennis van Nederlandse filmklassiekers uit de jaren tachtig, maar vertellen hem dat de dame in kwestie Tatjana heet, en niet Máxima. Rico kijkt teleurgesteld. ‘Dan geef ik het op.’

De koningin der Nederlanden is vanaf dinsdag een Argentijnse, maar in Managuay kent men haar amper. Argentijnen staan hier bekend als arrogante en verwijfde cappuccinodrinkers, en die kun je beter op afstand houden. De uitzondering: Jorge Zorreguieta, Máxima’s vader. De oud-minister uit de tijd van de Argentijnse dictatuur (1976–1983) geldt in Managuay als een gerespecteerd politicus.

Menig Managuayaan denkt met weemoed terug aan de tijd dat niet alleen zij, maar ook de buurlanden door militaire junta’s werden aangestuurd. Een periode van internationale solidariteit, geïllustreerd door een vrij verkeer van politieke gevangenen: die konden worden gearresteerd in Asunción (Paraguay), gemarteld in Mataquintos (Managuay) en bij Montevideo (Uruguay) in de Atlantische Oceaan geworpen.

Ook Argentinië deed mee, maar of Zorreguieta als minister van Landbouw van de dodenvluchten heeft geweten? Nee, zei generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, onlangs in een interview. Jamón herinnerde zich een brief van zijn oude penvriend: ‘Dan schreef hij geërgerd: “Ik presenteerde een mooi plan voor de export van steaks, maar toen zei de minister van Nationale Defensie: ‘Dat gaat niet, alle vliegtuigen zitten al vol.’ Iedereen begon te lachen. Waar sláát dat toch op?” O o, die Jorge, dacht ik dan.’

We komen aan onder een brug, waar Marco en Rico wonen sinds vorig jaar hun appartementencomplex werd gesloopt voor een nieuw winkelcentrum. ‘Jullie hebben het maar goed,’ lacht Rico, terwijl hij een fles rum tevoorschijn tovert. Marco neemt een slok en wijst om zich heen. Lachend: ‘Geen woning, geen kroning!’
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

‘Laatste Avondmaal bestond uit snacks’

Het Laatste Avondmaal

LA LIBERTINA – Het laatste hapje waar Jezus Christus zich te goed aan deed, was waarschijnlijk een kipknots.

Dat zegt professor Felisbelo Sá van de Katholieke Universiteit van La Libertina in Managuay. Sá combineerde aanwijzingen uit diverse bronnen en concludeerde dat de dis van Christus en zijn discipelen was bezaaid met calorierijke kleinigheden, zoals gefrituurde kipknotsen, een stoofpotje van kikkererwten, aubergines en couscous overgoten met een laag gesmolten schapenkaas en – volgens Sá de favoriet van de Messias – een licht aangebrande puree van geitenmilt. Of het lijden van Christus iets met een verhoogde bloeddruk te maken heeft, kan Sá niet zeggen.

Het onderzoek werd mede mogelijk gemaakt door voedingsmiddelengigant Chihuahua S.A., dat vandaag een nieuwe hapjeslijn start middels de campagne ‘Hemelse snacks – Wat vet genoeg was voor de Verlosser, is toch zeker vet genoeg voor jou?’

Geplaatst op

Dalende koersen? Niet in Managuay


MATAQUINTOS – De wereldwijde val van de beurskoersen gaat aan Managuay goeddeels voorbij. Ramón Delirio Franco, president van De Managuayaansche Bank (DMB), over de oorzaken daarvan.

Meneer Delirio, de centrale banken van de westerse wereld kraken in hun voegen. Hoe overleeft u de financiële crisis?
Wij hebben vrijwel nergens last van. Het is een kwestie van ruim in je reserves zitten.

De goudreserves?
De geitreserves. Er wordt in Managuay geen peso uitgeleend zonder dat een aantal geiten bij de transactie is inbegrepen.

Omdat Managuay een ruileconomie heeft, wordt wel eens gezegd dat werken bij DMB het makkelijkste baantje ter wereld is.
Dat is aperte onzin. Dat gerucht is ontstaan omdat onze werkuren nu eenmaal anders zijn dan bij jullie in het Noorden. De middagpauze bijvoorbeeld, de siësta, is voor ons heel belangrijk.

Maar… een siësta van negen tot vijf?
Elke land koestert zijn culturele tradities.

Tot slot: hoe zit het met het verhaal dat u DMB wil laten sponsoren door Mars, om zo de aanleg van een privé-zwembad te bekostigen?
Daar wil ik twee dingen over zeggen. Op de eerste plaats is een zwembad een dure grap. Op de tweede plaats zijn de gesprekken met Mars al lang afgeketst. Per 1 juli heten wij De Andrélon For Men Shampoo Anti-Roos Managuayaansche Bank. Beetje een homoproduct, maar ja.

Geplaatst op

Ook voor Managuay geen finale Songfestival

De Managuayaanse inzending repeteert in de straten van Medellín, afgelopen week

MEDELLÍN – En weer is Managuay niet doorgedrongen tot de finale van Latinovisión, het Songfestival van de Spaanstalige wereld.

In de Colombiaanse stad Medellín verzamelde zich donderdag een keur van Latijns-Amerikaanse landen voor de voorronde van het jaarlijkse liedjesspektakel. Waar de meeste inzendingen varianten brachten op Shakira en Ricky Martin, viel bananendictatuur Managuay uit de toon door een 72-koppige, militaire fanfare met marsmuziek het podium op te sturen. Het land eindigde onderaan.

‘We hebben onze reet uit ons lijf gemarcheerd,’ zei een teleurgestelde kolonel Marco Márquez, de fanfareleider, na afloop. ‘De nummers in de finale zouden niet de nummers moeten zijn die artistiek door zouden moeten gaan. Vroeger, toen elk land in Zuid-Amerika nog gewoon een dictatuur was, speelde iedereen op dit festival marsmuziek.’

De regering-Jamón overweegt een oorlog tegen alle veertien deelnemende landen.

Geplaatst op

Spannende tijden voor handjevol schoolverlaters

Het Colegio de los Dictadores in La Libertina, een gerenommeerde school in Managuay

LA LIBERTINA – Middelbare scholieren in Managuay horen vandaag of de vlag uit kan of niet. Tenminste, als ze eindexamen hebben gedaan.

Door Jens Mikkelsen

Veel zestienjarigen in de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur hebben school namelijk al lang verlaten voor een baantje in de prostitutie, de drugshandel of als dreigbrievenschrijver in dienst van de regering. De overblijvers worden spottend ‘Vargas Llosa’s’ genoemd, naar de Peruaanse Nobelprijswinnaar voor de Literatuur.

Maar of deze eindexamenlichting ook prijzen in de wacht gaat slepen? Een groepje scholieren in een lamaburgerrestaurant in La Libertina reageert lacherig op de vraag of ze denken dat ze het gehaald hebben. ‘Natuurlijk,’ zegt een van hen. Zijn vriend laat veelbetekenend een rolletje bankbiljetten zien. Een derde: ‘Mijn moeder is met de directeur naar bed geweest. En mijn moeder is echt heel lekker.’

Geplaatst op

Snowden wijst asiel in Managuay af

Een spandoek ten faveure van Edward Snowden
in Hong Kong, Snowdens vorige vluchthaven

QUITO – Edward Snowden heeft politiek asiel in de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur Managuay afgewezen. Buurland Ecuador wordt waarschijnlijk de nieuwe thuishaven van de Amerikaanse klokkenluider.

Dat heeft de Ecuadoriaanse ambassadeur in Rusland, Patricio Alberto Chávez Závala, verteld in een televisie-interview. Chávez had zondagmiddag op de luchthaven van Moskou een ontmoeting met Snowden, maar werd daarbij herhaaldelijk gehinderd door een geheim agent uit Managuay. ‘Ik had die man al vijf keer langs zien lopen,’ zei Chávez. ‘Eén keer deed hij alsof hij zijn veter moest strikken. Toen legde hij heel opvallend zijn visitekaartje naast de voet van Snowden.’

Niet veel later nam de geheim agent plaats aan het tafeltje naast Chávez en Snowden. Chávez: ‘Dat deed hij heel stilletjes. Maar toen de ober kwam, ontstond er een kleine scène omdat hij weigerde om iets te bestellen, maar toch wilde blijven zitten. Het was nogal genant. Daarna bleef hij naar Snowden staren en sisgeluidjes maken. Het was overduidelijk dat hij Snowden naar Managuay wilde halen, maar een echt aanbod heeft hij niet gedaan. Wel stak hij, toen Snowden en ik dieper ingingen op de mogelijkheid van politiek asiel in Ecuador, een Managuayaans boekje met een blote vrouw boven zijn tafel uit, trok zijn wenkbrauwen op en knipoogde. Snowden schudde toen met zijn hoofd.’

De Managuayaanse minister van Defensie, generaal Bernardo Moto y Tomo, wil het verhaal van de Ecuadoriaanse ambassadeur niet bevestigen, maar geeft wel toe dat hij een ‘speciale elitespion’ in Rusland heeft zitten. Moto y Tomo zegt het te betreuren dat Ecuador, na Julian Assange van Wikileaks, nu weer een prominente politieke vluchteling heeft binnengehaald. ‘Wat is er mis met Managuay?’ vraagt hij zich af. ‘Ooit was ons land hét toevluchtsoord voor in de verdrukking geraakte buitenlanders.’ Vermoedelijk doelt de minister hiermee op de grote aantallen nazi’s die na de Duitse nederlaag in 1945 hun weg naar Zuid-Amerika vonden, alsmede op tijdelijke verblijven van leden van terreurorganisaties als de IRA, de ETA en de Italiaanse Rode Brigades. ‘Maar laten we eerlijk zijn,’ geeft de minister toe, ‘dat was de crème de la crème.’

Geplaatst op

Sexy Carnavalista van de Dag: Rita

De Sexy Carnavalista van dinsdag(ochtend) is Rita uit Roipoipú-Zuid, die haar leeftijd ‘niet belangrijk’ vindt. ‘Ik heb de tijd van mijn leven!’ joelt Rita. ‘Of ik ook kinderen heb? Ha ha, dat vraag je toch niet aan een dame? Ja, ik heb er drie, die zijn hier ook ergens. Of ze oud genoeg zijn om alleen te laten? Ja natuurlijk! Twee van de drie zijn al lang zindelijk. Nou ja, eentje bijna.’