Berichten

Geplaatst op

Wielrenner betrapt zonder doping

De Tour de France: ook in dopinggebruik een
voorbeeld voor de Ronde van Managuay

SAN CRISTÓBAL – Wielrenner Marco Staubsauger is woensdagavond in de Ronde van Managuay betrapt op het niet gebruiken van doping. Hij krijgt strafpunten opgelegd.

De renner van Team Anschluss heeft met zijn negatieve dopingcontrole de regels van de Ronde van Managuay geschonden, die expliciet stellen dat het verboden is geen EPO te gebruiken. Staubsauger zegt in een weerwoord dat zijn team ‘absoluut niet schoon is’ en beweert te zijn ‘vergiftigd met gezond eten’ door de teamarts. Hij is vastbesloten een contra-expertise te laten uitvoeren. ‘Wie weet vinden ze toch iets. Ik heb wel gewoon met de rest van de jongens meegegeten namelijk.’

De voorzitter van de Managuayaanse wielerbond, Sancho Merckx Caudillo, meldde na bekendmaking van de resultaten dat hij Staubsauger al langer wantrouwde vanwege zijn menselijke prestaties. ‘Hij heeft vanaf dag één al moeite met binnenkomen. Dat is toch niet normaal? Bovendien heeft zijn team zo’n rijke traditie in de chemische industrie, het is onbegrijpelijk dat hij daar geen gebruik van maakt.’ Team Anschluss bestaat uit Managuayaanse nakomelingen van ex-nazi’s.

Geplaatst op

REISGIDS 2013 (9, slot): Casa Porco

Varkenslever in Casa Porco (kinderportie)


Wat? Eten
Waar? Casa Porco, Mataquintos
Prijs? $
Casa Porco in Mataquintos is een typisch Managuayaans eettentje voor gezinnen: grote porties, goedkope wijn en gratis cigarillo’s voor de kleintjes. Op het menu staan onder het kopje Vegetarisch de woorden ‘ha ha ha’. Toen wij om een salade vroegen, kregen we een portie varkenslever, extra groot.

$$$ duur
$$ redelijk
$ goedkoop

Dit artikel maakt deel uit van de zomerserie Reisgids 2013: de beste tips voor de vakantievierder in Managuay. Meer tips? Onze reisgids vindt u in dit boek.

Geplaatst op

‘Managuay schreeuwt elke dag om cultuur’

Utrechters schreeuwen om cultuur, afgelopen zaterdag

MATAQUINTOS – De ‘schreeuw om cultuur’ die afgelopen zaterdag in Nederland te horen was, klinkt in Managuay elke dag. Het gaat dan vooral om kunstenaars die door de militaire dictatuur worden gemarteld.

Dat zegt Frederik de Zeeuw, de Nederlandse consul in de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur. De Zeeuw zegt tientallen artiesten te kennen die in strafkampen vastzitten. ‘Vreselijk,’ aldus de consul. ‘Vooral als je bedenkt dat ze dat hadden kunnen vermijden door vooraf gewoon even goedkeuring te vragen voor hun schilderwerkje of gedicht.’

De Zeeuw, die naast een van de grootste stedelijke strafkampen van Managuay woont, hoort elke nacht de wanhoopskreten van kunstenaars in de martelcellen. ‘Afschuwelijk,’ bekent hij. ‘Vooral als je de volgende dag weer vroeg op moet. Ik doe verdomme geen oog meer dicht.’

Geplaatst op

Bekende Managuayanen: Pablito Chocolatito

Op deze muurschildering in een buitenwijk van Mataquintos staat een van de geliefdste dissidenten van Managuay afgebeeld: Pablo del Bosque. Pablo werd in 1961 geboren in de hoofdstedelijke ijssalon van zijn ouders, in een lege bak chocoladeroomijs. Dat leverde hem de bijnaam ‘Chocolatito’ op, en een levenslange voorkeur voor die ijssmaak.

Als Pablito Chocolatito begon hij op zijn vijftiende een ijssalon in Mataquintos: Chocolate. Chocolate was vanaf dag één een doorslaand succes. Vanwege de heldere formule – 1000 soorten ijs, maar alleen chocolade – maar ook vanwege Pablito’s ludieke acties voor burgerlijke vrijheden. In 1980 organiseerde hij zijn eerste mars langs het presidentiële paleis, waarbij duizenden mensen, aan een chocolade-ijsje likkend, uitdagend langs de ambtswoning van de toenmalige dictator Sans liepen. Die was razend, maar de grote populariteit van de ijsmakersjongen weerhield hem van represailles. Pablito werd een volksheld en een luis in de pels van alle dictatoriale regimes die elkaar in het Managuay zouden opvolgen.

Zijn vereenzelviging met chocolade-ijs nam echter steeds maniakalere vormen aan. Smeerde hij aanvankelijk slechts af en toe zijn gezicht in met het koude goedje, later werd Pablito regelmatig slapend aangetroffen in een zwembad in zijn kelder, tot de rand gevuld met zelfgemaakt ijs. Het dieptepunt volgde in 2008, toen hij spiernaakt door de straten van Mataquintos rende met in elke hand een hoorn, al roepend: ‘Ik ben van chocola! Ik ben van chocola!’ Hoewel een menigte van honderden fans die middag de politie bij hem wist weg te houden, die haar kans schoon zag om de lastpost eindelijk te arresteren, had Pablito eindelijk het regime de smoes gegeven waar het zo lang op had gewacht.
Een half jaar later werd hij opgegeten door hongerige Managuayaanse commando’s.

Foto Conrado Blanco

Geplaatst op

Muziek in een bananenrepubliek (2)

Elke maand doet correspondent Joris Mikkelsen – het kleine neefje van Jens – verslag van een muziekfestival in Managuay, de Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek.

Festival: Festival del Mundo
Beoordeling: *****

Serge
Het gekreun van ‘Je t’aime… moi non plus’ galmt door de tent. Het is plakkerig heet en de slowende stelletjes kruipen nog dichter tegen elkaar. Op het podium, onder het rood-wit-blauw van de Franse vlag, steekt de legendarische Serge Gainsbourg een lange, donkerrode tong in de mond van Jane Birkin. ‘Wat heeft Serge Gainsbourg een grote snor,’ fluister ik tegen Jens. ‘Dat is Serge Gainsbourg niet,’ fluistert hij terug. ‘Dat is Conchita Sánchez, een actrice, en die is juist beroemd om haar snor.’

Welkom in Managuay, een vergeten uithoek van Zuid-Amerika waar niets is wat het lijkt, al was het maar omdat er geen geld is om het te betalen. Ik ben op het Festival del Mundo met mijn neef Jens, die hier als freelance correspondent werkt en die ik mag helpen met festivalverslagen voor VICE. Het Festival del Mundo biedt de Managuayanen een blik op de wereld, zo heet het, en dat is een goede zaak. Van Latijns-Amerikaanse gastvrijheid heb ik bij de ingangscontroles namelijk weinig gemerkt – waarschijnlijk omdat ze door militairen werden uitgevoerd. Het beeld van Jens, in buikligging op een tafel terwijl zo’n soldado hem met een wapenstok examineert, zal ik niet licht vergeten. ‘Een rectale controle is hier niks bijzonders,’ riep Jens nog, de moed erin houdend. ‘Maar rubberen wapenstokken in plaats van houten, dat is echt luxe.’ Hij stak zowaar zijn duim op.

Eenmaal op het terrein is er muziek, er is drank, mensen liggen chillend op de grond – wat dat betreft onderscheidt het Festival del Mundo zich niet van een doodgewone Managuayaanse straat. Maar die landenpaviljoens! Als eerste betreden we dat van Duitsland. Eén gigantisch Oktoberfest. Alleen: circa 1935. Alle mannen zijn blond en geüniformeerd. ‘Jens!’ sis ik aan de tap. ‘Het lijken goddomme wel nazi’s!’ Jens slaat snel een wijsvinger voor zijn mond. ‘Zeg dat woord niet.’ Hij schuift me een stenen kruik met bier toe. ‘Het zijn hun nakomelingen. Na de Tweede Wereldoorlog heeft Managuay tienduizenden foute Duitsers met open armen ontvangen. Dit is hun… cultuur.’ Opeens barsten de drie Oberscharführer naast ons uit in een brullend gelach. Ze slaan hun bierpullen tegen elkaar. ‘Ha-ha-ha-Hitler!’

Nepfransen, nepnazi’s: het mag duidelijk dat het Festival del Mundo meer over Managuay zegt dan over de rest van de wereld. De ‘Franse baguette’ in de snackbar? Een uitgerekte burrito. Engelbert Humperdinck in de Engelse tent? A guy named José met bejaardenschmink. Afijn, alles went. Met vlag en wimpel slaag ik voor mijn inburgeringscursus als we het terrein verlaten. De soldaat die Jens fouilleerde, kijkt ons vragend aan en wijst op zijn wapenstok. ‘No gracias,’ zeg ik, en we lopen door.

Vanwege de Managuayaanse totaalervaring krijgt het Festival del Mundo: vijf sterren.

Adios!

Joris

Dit verslag stond eerder op VICE.com. Volg daar de avonturen van Joris Mikkelsen deze zomer. Of op deze website.

Zie ook:
Muziek in een bananenrepubliek (1)

Foto Ronaldo Santana

Geplaatst op

Weer geen nieuw wapenakkoord Managuay en Paraguay


ASUNCIÓN – Managuay en Paraguay hebben weer geen overeenstemming bereikt over de vermindering van hun arsenaal van strategische wapens. Paraguay beëindigde de zeventiende gespreksronde toen de afgevaardigde uit Managuay klaagde over het geserveerde broodje cavia.

De twee Zuid-Amerikaanse landen praten al decennia over wapenvermindering. Paraguay, in het verleden al diverse malen door Managuay binnengevallen, vreest de Managuayaanse overproductie van mosterdgas, het zogenaamde ‘mosterdgasmeer’. Dit is overigens geen fictief meer, maar een bestaande plas met een inhoud van 12.000 kubieke kilometer, niet ver van de Paraguayaanse hoofdstad Asunción (foto).

Managuay, dat al verschillende keren door Paraguay is gebombardeerd, eist op zijn beurt een inkrimping van de Paraguayaanse jeukpoederindustrie. De ‘jeukpoederberg’ is een stevig aangestampte massa aan de grens met Managuay die bij een bepaalde zonnestand een slagschaduw werpt over Managuays oostelijke provincie. Bij een bepaalde windrichting veroorzaakt hij een roodpaarse uitslag.

Geplaatst op

2011: De hoogte- en dieptepunten

Wat kunnen we verwachten voor Managuay dit jaar? Aanstaande pieken en dalen van de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur op een rijtje.

De militaire junta
De tenen van generaal Jamón zullen korter worden, zijn toespraken steeds langer. De geheime politie zaait terreur op straat. Managuay zal het lachertje zijn van de internationale gemeenschap. Corruptie tiert welig. Kortom: geen veranderingen op dit vlak.

De maoïstische rebellen
Gaan dus ook dit jaar de macht niet overnemen.

Het Eurovisie Songfestival
Net als in 2010 zijn onze Zuid-Amerikaanse vrienden niet uitgenodigd voor dit muziekfestijn, maar Managuay, ongenode gast pur sang, zal trachten tóch te mogen deelnemen. Net als bij de wereldbeker rodelen, het WK Voetbal voor vrouwen en de verkiezing van Miss Oelan-Bator 2011, overigens.

Toerisme
De overheid gaat proberen de welgestelde backpacker binnen te halen. Zonder geweld dit keer, want naar de Slachting van de Utrechtse Vakantiebeurs (59 doden, 82 gewonden in 2007) verlangt niemand terug.

Cultuur
Cultuurliefhebbers in Managuay kunnen ook in 2011 weer een hoop verwachten. Vooral kopstoten, pepperspray en waterboarding zonder proces vooraf.

De mensen
Apathisch, dronken en gewelddadig, net als in 2010.

Het weer
Zoals altijd: gemiddeld 40 graden.

Gelukkig Nieuwjaar!

Geplaatst op

Benoemingsnieuwtjes: alles wel in Managuay


MATAQUINTOS – Hoewel de nieuwe indeling van het nationaal parlement door generaal Jamón de gemoederen nauwelijks bezighield, meldt het Managuayaanse persbureau toch een groot aantal incidenten.

Voetbal met immigranten
MEZCUCHITO – Drie Boliviaanse immigranten zijn door een groep jongeren in Mezcuchito in hun eigen poncho’s gewikkeld en daarna gebruikt als voetbal. Op de vraag van een passerende politieagent waarom de jongens dat deden, antwoordden zij dat zonder de poncho’s de ledematen van de Bolivianen ‘zo vervelend uitsteken.’ De agent scoorde in het daaropvolgende potje overigens de winnende treffer.

Stembus eten
SAN ALTO – Een 22-jarige officier uit San Alto heeft een 49-jarige plaatsgenote gedwongen een stembus op te eten. De officier had gezien hoe de vrouw zelf geschreven stembiljetten met de naam van generaal Jamón erop in de bus had gedaan en had haar daarop berispt. Stembusfraude zou een democratische stap zijn waarvoor Managuay nog lang niet klaar is, aldus de officier.
Ruzie Socialisten en Liberalen
MATAQUINTOS – Amper een dag in functie is er nu al ruzie uitgebroken tussen de Socialistische en de Liberale fractie in het parlement. Beide fracties willen de zetels bezetten ter rechterzijde van het spreekgestoelte, waar de microfoons beter zouden zijn. Aangezien het Managuayaanse parlement geen microfoons telt, vermoeden critici een dieper liggende reden: aan de rechterzijde is ook de ingang naar het parlementaire bar-restaurant.
Ook ligt de algemene ingang van het parlement aan de rechterzijde, zodat de volksvertegenwoordigers direct na begin van de werkdag voor het happy hour kunnen aanschuiven (14:00 – 16:00 uur).
Geplaatst op

Boliviahaatdag: feest

Vandaag is het Boliviahaatdag, een officiële vrije dag in Managuay. Op Boliviahaatdag geven de Managuayanen publiekelijk uiting aan hun ongenoegen over aartsvijand Bolivia, het buurland dat zo nodig altijd net iets rijker, beschaafder en succesvoller moet zijn. Zo heeft de maker van het bord op de foto, bij wijze van belediging, ‘Bolivia’ verkeerd willen spellen – maar helaas: de onderontwikkeling van het Managuayaanse onderwijssysteem stak een spaak in het wiel.

Geplaatst op

Supermarkt schrapt actie met ‘kiloknallers’
Een lama

MATAQUINTOS – Supermarktketen Wraf Wraf! past zijn vleesaanbiedingen vanwege de campagne van dierenorganisatie Alert Zwijn. Daarmee is de actie ‘Halve lama voor 1 peso’ van de baan.

Dit blijkt uit een intern memo dat in handen is van Managuay.blogspot.com. In het memo valt te lezen dat Wraf Wraf! heeft besloten in de week van 16 augustus geen acties met vlees te doen, ‘totdat het overwaait.’ Daarna, schrijft directeur Vital Mendosa, ‘zullen de actievoerders ontdekken dat hun bestemming dezelfde is als die van de door hen zo geliefde dieren: ondersteboven aan een haak, op een plek waar het heel koud is.’ Mendosa, een generaal, is tevens Hoge Coördinator voor het Gevangeniswezen in Managuay.
Vanaf 23 augustus gaat Wraf Wraf! gewoon door met vleesacties. Op de rol staan ‘10 cavia’s voor een stuiver’ en ‘2 beschermde schildpadden voor een goede mop’. De actie ‘Halve lama voor 1 peso’, die voor volgende week gepland stond, wordt vervangen door ’27.000 liter gazpacho voor 3 geiten en 1 schaap’. In verband met het falende monetaire systeem in Managuay mogen klanten ook in natura betalen.