Berichten

Geplaatst op

Paviljoen Expo slecht bezocht

SHANGHAI – Het paviljoen van Managuay wordt op de wereldtentoonstelling in Shanghai extreem slecht bezocht. Reden daarvoor is met name de afwezigheid ervan, aldus een Chinese woordvoerder van de Expo.

De bouw van het Managuayaanse paviljoen, gelegen op slechts enkele tientallen meters van het Nederlandse (foto), loopt al maanden vertraging op. Aanvankelijk zou de glorieuze militaire geschiedenis van het Zuid-Amerikaanse land worden uitgebeeld in 24-karaats goud, maar dit plan is later bijgesteld tot het nabouwen van een tequilabar. Op dit moment vertoont het paviljoen echter nog de aanblik van een modderveld. ‘Misschien wel zo toepasselijk,’ aldus de Chinese woordvoerder.

Er zou wel een delegatie uit Managuay zijn gearriveerd vorige week, maar die was op het vliegveld al niet meer te traceren. Delegatieleider is Franco Jamón, beheerder van het Managuayaanse Expobudget van 2,7 miljoen euro en tevens een neef van staatshoofd generaal Jamón. In Managuay worden geen vragen gesteld.

Geplaatst op

Extreem-rechtse politicus vrijgesproken

Een Boliviaanse panfluitmuzikant

MATAQUINTOS – De extreem-rechtse politicus Paco Tornado is vanochtend door de rechtbank van Mataquintos vrijgesproken van het aanzetten tot haat jegens Bolivianen.

De rechter noemde een aantal uitlatingen van Tornado weliswaar ‘grof en denigrerend, maar niet opruiend.’ Hij verwees daarbij naar de uitspraken ‘Bolivianen zijn schurftige chihuahua’s’ en ‘Bolivia is geen land, maar een fascistische ideologie’. Critici vermoeden echter vooringenomenheid bij de rechter, mede omdat deze bij het verlaten van de rechtszaal na afloop fluisterde: ‘Dat zal ze leren, die stinkerds.’

Het proces tegen Paco Tornado is in gang gezet door de vereniging De Veelkleurige Poncho, een belangengroep van Bolivianen in Managuay. Dit naar aanleiding van Tornado’s propagandafilm Flauta, waarin democratische teksten uit de Boliviaanse grondwet worden gecombineerd met beelden van een brandende panfluit.

Geplaatst op

Bruid bijt bruidegom

Marita na het incident met Josés broer Juan, van wie zij nog geen kinderen heeft

ROIPOIPÚ – Tijdens een boerenbruiloft in Managuay, afgelopen zaterdag, heeft de bruid haar kersverse echtgenoot in het gezicht gebeten.

Het incident vond plaats in aanloop naar het wereldberoemde carnaval van Roipoipú, dat formeel op 19 februari begint. Een van de tradities is de matrimonio de campesinos, of ‘boerenbruiloft’: een nephuwelijk dat een boerenzoon en -dochter in de ‘onecht’ verbindt. Doorgaans worden twee jonge mensen gekoppeld die elkaar niet kennen en afkomstig zijn uit families in de drankindustrie, zodat men het na de plechtigheid op een collectief zuipen kan zetten.

Dit keer echter waren bruid en bruidegom geen onbekenden van elkaar. Marita, dochter van een tequilatycoon, heeft al twee kinderen van José, zoon van een cachaçakeizer, die echter sinds de bevalling zijn telefoon niet meer opneemt. Zaterdag kon Marita haar wraakgevoelens niet meer bedwingen: toen José de bruid mocht kussen, beet ze hem vol in zijn gezicht.

Overigens worden verreweg de meeste huwelijken in Managuay gezien als onecht. Of als onoprecht, niet uitgelegd, onbeslecht, onterecht, een vuurgevecht, aaneengehecht, weggelegd, drooggelegd, amper overlegd, stilgelegd, zwaar onthecht, een en al gebekvecht of gewoon slecht.

Geplaatst op

Zwarte Piet: Schietschijf voor kinderen

Sinterklaas heet in Managuay Sint-Cerberus en zijn helper is Pedro el Negro. Het zijn kindervrienden in de zin dat ze snoep uitdelen, maar sadistische pestkoppen in de zin dat ze het met een gemiddelde snelheid van 90 km/u richting de schedeltjes mikken. En dan hebben we het over cagarrutas, zuurtjes zo hard als grind.

Wilt u ook een stukje Managuay in uw Sinterklaasfeest? Pak dan die zak met pepernoten, concentreer u op bovenstaande schietschijf en denk dat de roos het hoofd van uw vervelendste neefje is!

Geplaatst op

EPO verplicht in Ronde van Managuay

Erytropoëtine (EPO) is een standaardingrediënt van wielersucces 

LA LIBERTINA – Vóór de Ronde van Managuay vanochtend van start gaat, maakt de Managuayaanse wielerbond het nog eens duidelijk: het is voor renners verboden om geen EPO te gebruiken.

De voorzitter van de bond, Sancho Merckx Caudillo, maakte donderdag bij de teampresentatie kenbaar dat La Ronda moet uitgroeien tot een sportief evenement van wereldformaat. ‘EPO geeft de beste resultaten, dat weet elke zichzelf respecterende sportman. Het kan niet zo zijn dat de mindere goden naar Zuid-Amerika komen om een titel te behalen. Wij willen een wedstrijd van Europees niveau.’

Volgens critici is Merckx Caudillo niet objectief: hij zou de afgelopen weken bij zijn broer grote partijen EPO hebben opgekocht, het hormoon dat in menselijke nieren wordt aangemaakt. De broer van Merckx Caudillo is werkzaam bij de Managuayaanse geheime dienst.

Geplaatst op

Bekende Managuayanen: generaal Lope la Llama

Het bankbiljet met de beeltenis van generaal Lope la Llama

Op het biljet van 200.000 Managuayaanse peso staat een van de grootste krijgsheren van Zuid-Amerika afgebeeld: generaal Lope la Llama. La Llama (1840–1865) begon zijn carrière als rijdier in de Managuayaanse lamacavalerie, maar eindigde met de hoogste militaire rang. Hij verwierf zijn faam in de Slag bij de Stokerij in de Oorlog van de Vijf Papaja’s (1850-1852).

De bewuste stokerij stond in San Cristóbal in de Managuayaanse Andes, waar de divisie van Lope op 14 juli 1850 in een lastig parket was beland. Zijn berijder, generaal Don Manuel Terremoto, had het gebouw die nacht met veel pijn en moeite veroverd, maar was tegen het middaguur alweer omsingeld door 2000 vijandige manschappen uit Bolivia. Ze zaten als ratten in de val.

Tijdens koortsachtig overleg in het magazijn pleitte Terremoto opeens voor een charge. ‘De aanval is de beste verdediging!’ brulde hij. Twee lege rumflessen rinkelden tussen zijn voeten, maar niemand durfde hem tegen te spreken. Terwijl zijn mannen hun lama’s zadelden, sprong Terremoto al op Lope en stormde met getrokken sabel het postkantoor uit. Tenminste, dat was de bedoeling. Een golf van opspelend maagzuur verraste hem, en toen hij schreeuwend van de pijn zijn lichaam strekte, sloeg zijn hoofd tegen de stenen boog boven de deur. Hij viel morsdood op de grond.

Ondertussen sprintte Lope in zijn eentje naar buiten. Daar stuitte hij al na tien meter op drie Boliviaanse verkenners, die zich ervan wilden vergewissen dat Terremoto en zijn troepen zich daadwerkelijk schuilhielden in de stokerij. In een reflex lanceerde Lope een fluim, die zo dodelijk bleek dat alle drie de Bolivianen het loodje lieten. Hun landgenoten, die het schouwspel van een afstandje hadden gevolgd, sloegen onmiddellijk op de vlucht.

Lope werd na de Slag bij de Stokerij tot generaal bevorderd en diende tot aan zijn dood in 1873.
Sindsdien erft in Managuay het rijdier altijd de rang van zijn berijder, wat de prestaties van het Managuayaanse leger aanzienlijk verbeterde.

Foto Rogelio de la Sierra

Geplaatst op

TOERISME: Uitgaan in Mataquintos

Het aquarium van club La Mexicana

Met het weekend op komst rijst de vraag: waar zal ik eens uitgaan? Het antwoord luidt altijd hetzelfde: in de wijk waar je het minst kans loopt te worden doodgeschoten! Al maanden is dat de wijk Norte, met een dodental van 29 per weekend een veilige haven in het woelige Mataquintos. Daarom volgen hier drie uitgaanstips in Norte – fiesta para siempre!

Foxy Bongo
$ – goedkoop
Een van de beste bars in Norte draait constant zwoele en funky latinojazz, waardoor het net lijkt alsof je in een tropisch geurend paradijs bent waar jonge jongens en meiden dansen tot het ochtendgloren. Maar dat is niet zo: Norte is een openluchtbar die grenst aan een vuilstort vol rottend fruit, en de ‘jonge jongens en meiden’ zijn vaak zwerverfamilies die er wonen (tot ze door de koplampen van politieauto’s – inderdaad, het ‘ochtendgloren’ – van hun plek worden gejaagd).

Artis Magistra Vitae$$ – redelijk
Artis Magistra Vitae is een danscafé voor kunstenaars waar regelmatig artistieke optredens plaatsvinden. In het beste geval word je verrast door een mengeling van slapstick en hiphop uit de jaren 80. In het slechtste geval moet je kijken naar een mimeversie van Wachten op Godot, op de tonen van Andrea Bocelli.

La Mexicana
$$$ – duur
In La Mexicana komen de rijken van Managuay zich vermaken. Het gebouw straalt klasse uit door een decor van marmer, leren banken en grote danspodia. De club straalt agressie uit door de aquaria met haaien waar bezoekers in belanden die niet duur genoeg gekleed zijn of die naar de vriendin van een andere bezoeker hebben gekeken.

Geplaatst op

Staatshoofd brengt Nieuwjaar door in sloppenwijk

Sloppenwijk Manguinhos, waar de Braziliaanse politie vorig jaar nog een inval deed

RIO DE JANEIRO – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, heeft de jaarwisseling moeten doorbrengen in een sloppenwijk in Rio de Janeiro.

Het gaat om Manguinhos, de gewelddadigste favela van de stad. Dat heeft de Managuayaanse generaal Popo de Mierda, een reisgenoot van Jamón, vanochtend telefonisch bevestigd. Jamón wilde met enkele getrouwen Nieuwjaar vieren in Afrika, maar in de haven van Rio de Janeiro plukte de douane het gezelschap van de boot vanwege vervalste papieren. Popo de Mierda: ‘Iemand moet ons hebben verlinkt. Onze dekmantel was waterdicht.’ Jamón reisde door Brazilië als bossanovalegende Antônio Carlos Jobim. Jobim overleed in 1994.

Net na hun aanhouding kregen de generaals echter hulp van twee Managuayaanse immigranten. Dezen leidden de douanebeambten af met behulp van – Popo de Mierda zegt het met enige verbazing – ‘een vrouw zonder snor.’ Daarna loodsten zij hen naar wat een ‘vrijstaande woning’ in een ‘levendige volkswijk’ zou zijn, waar de twee een ‘in- en verkoopbedrijf’ runden. Het bleek echter te gaan om een hut met golfplaten dak in de levensgevaarlijke sloppenwijk Manguinhos, waar het immigrantenduo zich de drugsbendes van het lijf hield door hun regelmatig van ontvoerde vrouwen te voorzien. ‘En het dak lekt ook nog,’ klaagt Popo de Mierda.

In Managuay is niets bekend over het beschamende voorval. Staatskrant El Tiempo meldt dat generaal Jamón van een welverdiende vakantie geniet in Brazilië, ‘waar de vrouwen bikini’s van kunststof dragen in plaats van uit oude poncho’s geknipte, lange onderbroeken gemaakt van heilzaam, schurend jute.’

Geplaatst op

‘Homohuwelijk welkom in Managuay’


MATAQUINTOS – De minister voor Familiezaken en Heropvoeding, generaal José Matatetas Zarzuela, heeft homoseksuelen wereldwijd uitgenodigd om te komen trouwen in Managuay. Aanleiding is het eerste homohuwelijk van Latijns-Amerika dat maandag in Argentinië werd gesloten.

Het is echter maar zeer de vraag of aan de oproep gehoor wordt gegeven. Een voorganger van Matatetas Zarzuela lokte in 1997 op dezelfde wijze een groep Amerikaanse homo’s en lesbiennes naar Managuay, om ze door een speciale legereenheid publiekelijk te laten ontkleden en aftuigen op het Plein van de Menselijke Waardigheid. Evenmin wekt het vertrouwen dat de minister eerder in zijn carrière de geheime paramilitaire operatie ‘Dood, Flikker!’ leidde en zich vorige week nog liet ontglippen dat homo’s eens bij hem thuis zouden moeten langskomen, ‘zodat ik ze een voor een kan laten wurgen door mijn anaconda Jacqueline’.
Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Alfonso Mango

Alfonso Mango tijdens een klus in Rio, 1984

Het jaarlijkse politiebal. Op het podium maant de korpschef van Mataquintos zijn collega’s tot kalmte. ‘Ik weet voor wie jullie zijn gekomen,’ roept hij. ‘Hij is de beste geheim agent aller tijden, en hij is weer bezig met een weergaloze undercoveractie: Alfonso Mango!’ Gebrul, pistoolschoten. Een agente komt aangetrippeld met een dienblad, waarop een baksteen ligt. ‘Helaas kan ik niet lang blijven,’ klinkt het uit de steen. ‘Ik zit midden in een onderzoek naar de vastgoedbranche.’

Alfonso Mango is een absolute superster in Managuay. De geheim agent, opgeleid door de Israëlische Mossad, staat erom bekend moeiteloos van gedaante te wisselen tussen mens, dier en gesteente. Zijn bijnaam: ‘het camouflagemirakel’. Mango’s werkgever, de gevreesde inlichtingendienst Seguridad, laat hem begaan – zolang hij zijn missies maar volbrengt. En trouwens, ze kunnen hem toch nooit vinden.

Het is zijn vrijgevochten stijl die Mango tot een volksheld maakt. Zijn werkwijze bestaat uit extreem doordachte camouflagetechnieken die hij tot het uiterste doorvoert. Tijdens een klus in Rio de Janeiro in 1984, bijvoorbeeld, presteerde Mango het om zó overtuigend in een hagedis te transformeren, dat hij 72 uur lang niets anders deed dan krekels eten en razendsnel zijn tong in en uit zijn mond te laten schieten. Dit laatste doet hij overigens nog steeds, tot irritatie van de caissières van zijn lokale supermarkt.

Na het optreden wordt Mango omringd door een schare jonge rechercheurs. ‘Goed, nog één verhaal dan,’ roept hij vanuit zijn steen. ‘Maar eerst: bier!’ De knaap die zijn dienblad vasthoudt, gooit hem in een volle pul. Als die weer leeg is, laat Mango een boer en loeit: ‘Sinds ik twintig uur per dag op een steiger lig, kan ik zuipen als een bouwvakker!’ De rechercheurs brullen het uit. De avond is voor Alfonso Mango, en hij is nog lang niet voorbij.
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto María Luísa Corazón del Ángel