Berichten

Geplaatst op

Fiat Banano paradepaardje Managuay


CHUCO – Op de jaarlijkse autoshow in Chuco is het Managuayaanse antwoord onthuld op de energiezuinige Toyota Prius. Met een brandstof die uit benzine en hele bananen bestaat, richt de Fiat Banano zich nadrukkelijk op een tropische afzetmarkt.

Generaal Hérculo Pinto de Caña, de minister van Foltering en Milieu, liet symbolisch een laatste banaan in de auto verdwijnen om vervolgens een rondje over de congresvloer te rijden. Helaas legde het voertuig, haperend, slechts twintig meter af, waarna het ironisch genoeg door een Chevrolet Volt moest worden teruggesleept.
De Fiat Banano is een vernieuwde versie van de gelijknamige ‘auto voor het volk’ die de militaire junta in 1972 in productie nam. Die werd haastig afgeschaft toen bleek dat vrijwel elk exemplaar ontplofte als je aan de benzine meer dan één banaan toevoegde.
Minister Pinto de Caña kondigde op de autoshow ook de ontwikkeling van twee andere voertuigen aan: de Ford Papaya en de Volkswagen Coco.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Sovjetbom

De Zuidelijke Woestijn van Managuay

‘Hier stond de tribune, volgens mij.’ Majoor Enrique de los Platos, mijn begeleider, spuugt in het zand. ‘Ik zou het kunnen navragen bij de Topografische Afdeling. Maar ja.’ Met toegeknepen ogen kijk ik naar de zon, die deze zanderige uithoek tot een oven maakt. Nikita Chroesjtsjov had het goed gezien.

De Zuidelijke Woestijn van Managuay was een halve eeuw geleden een brandpunt van de Koude Oorlog. Het maoïstische regime van Sergio ‘De Neushoornleguaan’ Susa had het gebied aangewezen als testlocatie voor een nieuwe, Russische kernkop: de AN602 of ‘Tsar Bomba’. Sovjetleider Chroestsjov gaf vanuit Moskou opdracht aan Managuayaanse ingenieurs om het model in elkaar te schroeven.

Zo kwam het dat op een ochtend in 1961 een Toepolev met de volledige Sovjettop in Mataquintos landde. Susa’s programma – een krampachtig ongedwongen receptie met tequila en gefrituurde chinchillaknoedels – werd door Chroesjtsjov genegeerd: hij wilde direct naar de woestijn. Drie uur later zat hij op een tribune bloednerveus te lonken naar de Tsar Bomba, even verderop in het zand. Een mannenstem begon af te tellen.

‘Diez… Nueve…’ Niemand voorzag wat zou gaan gebeuren. Niemand, behalve iedereen die wel eens een transistorradio made in Managuay had gekocht. ‘…Zero.’ Niets. Toen klonk een luid ‘pffrrrt’, dat een half uur aanhield. Daarna nestelde een koppel alpacalama’s zich in de bom. Chroesjtsjov gooide zwijgend zijn burrito in het zand en verliet de plek des onheils.

‘Is het nog goedgekomen?’ vraag ik aan majoor De los Platos. Deze haalt een mango uit zijn jaszak en neemt een hap. Met volle mond: ‘Als u meer wil weten, kan ik u begeleiden naar het Militaire Archief. Maar ja.’

Op 30 oktober 1961 brachten de Russen op Nova Zembla hun eigen model tot ontploffing. De Tsar Bomba veroorzaakte een explosie van vijftig megaton: de grootste die de mens ooit heeft teweeggebracht.

Foto Persbureau Managuay

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Uw hoofdredacteur zegt: excuus


Beste lezer,


Na een aangenaam verblijf in de tropen trof mij thuis, op de redactie, een onaangename verrassing: geen spoor van mijn toegewijde stagiairs uit Managuay. Noch Sílvia Sommer, noch Emilio Parmánto bevonden zich ijverig schrijvend achter hun Apple-computers. Sterker nog: niet alleen zij waren verdwenen, maar de Apple-computers ook.

Idem dito voor wat betreft de server, het kopieer-, scan- en faxapparaat, de Senseo, de werktafel, zeven houten stoelen en mijn leren fauteuil, de archiefkast (een Billy, maar toch), mijn anti-rsi-polsmat van verwarmende gel, een tray voetbadpoeder met eucalyptusextract en drie stukken jonge Beemsterkaas, die met de koelkast waar ze in lagen, wel lijken weggekatapulteerd uit de redactie van Managuay.blogspot.com, die nu een onrustbarende gelijkenis vertoont met een vijfmansloods waar Thunderdome-privéfeestjes kunnen worden georganiseerd.

Tevens heb ik begrepen dat u de afgelopen dagen niet op de hoogte bent gehouden van de actualiteiten in Managuay. Het lijkt dan ook een feit dat Sílvia en Emilio al aan het begin van hun stage door een bende dieven zijn overmeesterd. Mocht u hier meer van weten, stuur mij dan zo snel mogelijk een e-mail! Bovenaan dit bericht heb ik een polaroid van hen geplaatst die ik hier heb aangetroffen, waarschijnlijk genomen tijdens een lunchpauze.

Mijn welgemeende excuses voor de gebrekkige betrouwbaarheid van deze site de afgelopen tijd.

Hoogachtend,

Roger Abrahams
Hoofdredacteur
Managuay.blogspot.com

P.S. De onthullende reportage van onze journalist Jens Mikkelsen over de banden tussen de georganiseerde misdaad en politiek bent u door bovenstaand onheil misgelopen. Dat lijkt helaas definitief, aangezien Jens vorige week voor de achttiende keer in een Managuayaanse gevangenis is beland en al zijn bewijsmateriaal in beslag is genomen.
Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Voetbal

Het Managuayaanse elftal voor aanvang van Bolivia–Managuay, 1976

En dan gebeurt het: Mezza trekt een sprint vanaf de middellijn, neemt de bal aan van Liendo, Lázaro in zijn rug, draait knap weg, haalt de achterlijn, snijdt vervolgens naar binnen en dan, in het strafschopgebied – ai! – hakt Moreno met een kapmes zijn achillespees stuk. Mezza valt bloedend op de grond, Moreno moffelt het wapen weg in zijn broek terwijl hij naar een denkbeeldige vogel tuurt.

Het idee om klassieke voetbalwedstrijden na te spelen is in Managuay een schot in de roos gebleken. Sport is hier – zoals bovenstaande scène aantoont – doorgaans een bloederige aangelegenheid, en daar houden de Managuayanen van. Het stadion van FC Puta Madre zit op deze Día de los Clásicos dan ook stampvol. Hele gezinnen joelen mee met tien nagespeelde wedstrijdhelften. Lees verder “ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Voetbal”

Geplaatst op

Economie: Transport

De M1, de snelweg van Chuco naar Mataquintos, is de belangrijkste verkeersader van het land. Hij is echter dringend aan renovatie toe: alleen al dit jaar bezeerden zeven lama’s hun hoeven aan het wegdek.

Geplaatst op

Dichten olielek mislukt door Managuayanen

Het boorplatform Deepwater Horizon kort na de ontploffing op 20 april.

NEW ORLEANS – De zoveelste poging van BP om het olielek in de Golf van Mexico te dichten, is mislukt door illegale immigranten uit Managuay. Op de golfballen die het oliebedrijf in de lekke buis pompte, kwamen vier diepzeesnorkelaars naar boven drijven .

Ook andere zware materialen waarmee BP in de operatie ’top kill’ de buis probeerde te verstoppen, trokken onderzeese dieven aan. Twee kilometer van het gezonken boorplatform werd een man aangetroffen op een vlot van gescheurde autobanden, afkomstig van BP en bedoeld om het lek te dichten. De man identificeerde zichzelf als ‘Diego de Pinto, van sloopbedrijf Caramba uit New Jersey’. BP heeft wel boorvloeistof in de buis kunnen spuiten, al zwommen tijdens die actie zeven mannen rond het lek, met ingehouden adem en een jerrycan in de hand.
Managuayanen in het buitenland staan bekend om hun vindingrijkheid. Bij de aardbeving in Chili van februari kwamen hulpverleners in de file terecht door de talloze, met brokstukken volgeladen busjes, op weg naar bouwplaatsen in Managuay.
Geplaatst op

‘Nobelprijs Mo Yan leidt tot oorlog’

Sergio Sánchez Hammarskjold

PERFIDO – Ook dit jaar gaat de Nobelprijs voor de Literatuur aan Sergio Sánchez Hammarskjold voorbij. De Managuayaanse schrijver is teleurgesteld. ‘Nog even en Zweden is in oorlog.’ 

Door Jens Mikkelsen

Meneer Hammarskjold, tijdens ons gesprek van gisteren wist u zeker dat u zou gaan winnen. 
Dat was een pose. De Zweedse Academie is een achterhaalde club van idioten die geen flauw benul hebben van literatuur.

Gisteren noemde u de Zweedse Academie nog een ‘respectabel instituut vol wijze mannen die weten wat ze doen.’
Ja, gelul natuurlijk.

Kent u het werk van Mo Yan? Hij is onderscheiden omdat hij ‘met hallucinerend realisme volksverhalen, geschiedenis en het hedendaagse combineert.’
Mo Yan is weer zo iemand die verzinseltjes op papier zet. Ik maak toegepaste literatuur. Neem zijn boek De wijnrepubliek en vergelijk dat eens met dit etiket dat ik vorige week nog geschreven heb voor de cabernet sauvignon van Malgusto: ‘Malgusto-wijn is het product van tweehonderd jaar ploeteren, van pioniersgeest en pis…’

Was u niet ook bezig met een roman?
(zucht) Jawel, maar na de eerste alinea dacht ik: mijn god, wat duurt dit láng! Toen ben ik verder gegaan met deze huis-aan-huis-folder voor een vriend van mij, Dokter Coco: ‘Last van aambeien? Erectieproblemen? Hoest uw lama? Dokter Coco geeft…’

Hoe voelt u zich eigenlijk?
Om eerlijk te zijn: het gaat wel. Ontspannen. Ik voel me gesterkt in mijn geloof.

Geloof?
In de komst van een Derde Wereldoorlog.

Dat klinkt dramatisch. 
Ziet u het dan niet? Deze Nobelprijs splijt de wereld in twee kampen: de Zweden en de niet-Zweden. Vorig jaar ging de Nobelprijs naar – goh, toevallig – een Zweed, en dit jaar naar een Chinees van wie niemand ooit gehoord heeft. Nog even en Zweden is in oorlog. En aangezien de Zweden met negen miljoen zijn en de rest van de wereld met zeven miljard, heb ik wel een idee wie die oorlog gaat winnen.

Al doen de Chinezen natuurlijk mee met de Zweden.
Verdomme, u heeft gelijk.

Zie ik daar een traan?
Stop dit gesprek.

O, oké.

Geplaatst op

Bonus Sjoerd van Keulen van SNS Reaal: de het-kan-nog-erger-top-3

Sjoerd van Keulen

Sjoerd van Keulen vond dat SNS Reaal de wereld moest veroveren en kocht daarom een verrot investeringsbedrijf op. SNS Reaal is nu failliet, maar Van Keulen verdiende 3 miljoen en vertrok in 2009 met een bonus van ruim 1 miljoen. Erg? In Managuay vinden ze van niet, Daar kan het nog erger.

3.
Ziekenhuisdirecteur Roque de los Rocos uit San Luís kocht in 2008 een peperduur ‘anti-virusapparaat’ via internet. Het bleek echter te gaan om een team van 93 softwarespecialisten, die na vaststelling van het misverstand weigerden het ziekenhuis te verlaten tot hun achtjaarcontract was uitgediend of de totale salarissom tot op de laatste peso was uitbetaald. Toen De los Rocos in 2011 met pensioen ging, waren de financiën zo uitgeput dat een medewerker grapte dat de directeur ‘zelf maar iets moest uitzoeken’. De los Rocos nam 10 ziekenhuisbedden mee, 24 defibrillators en 1 po.

2.
Verkeersagent Toni Charanga had in de jaren 1992-1997 maar één taak: op een stoel zitten langs de Avenida 11 de abril in Mataquintos en turven hoeveel auto’s er langsreden. Charanga leverde tweemaal een rapport in en heeft de resterende jaren aantoonbaar zitten toepen in burritobar ‘El Rincón’. Sinds 2000 heerst op de Avenida een permanente verkeersinfarct. Charanga nam dit jaar ontslag en kreeg een Land Rover cadeau. Hij werkt nu voor de Managuayaanse Spoorwegen.

1.
Generaal Fernando Dengue, minister van Volkshuisvesting van 1978–1979, beloofde bij zijn aantreden om honderdduizend miljoen miljard sociale huurwoningen te bouwen in de provincie Mataquintos. Een jaar later stond de teller op vijf. Dengue ging met pensioen en kreeg een uitzwaaipremie mee waarvan hij een villa voor zijn familie bouwde, met dertig kamers.

Geplaatst op

‘Winterspelen 2022 naar Zuid-Amerika’

Op deze plek in de Managuayaanse Andes ziet minister Bendigas een eventueel Olympisch dorp voor zich, ‘compleet met erotische massagesalons’ 

MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay zet alles op alles om de Olympische Winterspelen van 2022 binnen te halen. Probleem: in Managuay is het vrijwel altijd 40 graden.

Toch denkt de minister van Sport, generaal Traiano Bendigas, met de koelere Andes-regio een kans te maken. ‘Bij sommige pieken kan het goed vriezen. We moeten er nog wel wegen naartoe aanleggen, maar dat is een kwestie van dwangarbeid.’ Ook de mogelijkheid om lager gelegen, maar warmere gebieden te gebruiken, heeft Bendigas’ aandacht. ‘Op een piste van lamawol is het misschien ook prima skiën. We moeten af van dat verkokerde denkpatroon.’

Op de vraag of de vermeende corruptie binnen het Internationaal Olympisch Comité (IOC) geen probleem is, antwoordde de minister: ‘Daar zou ik graag met een wedervraag op willen antwoorden. Maar nu even niet.’ Daarna beende hij weg.

Foto Lota del Horno

Geplaatst op

Vliegveld Mataquintos: misschien linksaf

Nu de luchthaven van Moskou door een terreuraanslag is getroffen, halen de generaals in Managuay opgelucht adem. Het enige vliegveld van Mataquintos is alleen voor militair gebruik en dus is de route ernaartoe streng geheim. Maar goed, die ene kolonel die nuchter genoeg is om te rijden, maar te aangeschoten om in één keer de weg te vinden, moet zijn Toepolev wel kunnen halen natuurlijk.