Managuay weigert Hero Brinkman politiek asiel

Hero Brinkman: asiel geweigerd

DEN HAAG – Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika, heeft Hero Brinkman politiek asiel geweigerd. De ex-PVV’er zou ’te democratisch’ zijn.

Dat maakte de Managuayaanse ambassadeur Roberto ‘Rocky’ Núñez vanochtend bekend. Kort nadat Brinkman dinsdag zijn vertrek uit de PVV had aangekondigd, meldde hij zich bij de ambassade – vergeefs. ‘Wij vinden het ook jammer,’ zegt Núñez. ‘Eerst liep de heer Brinkman keurig aan de leiband, en nu noemt hij het opeens “pervers” dat één man de dienst uitmaakt. U kunt zich de teleurstelling in onze dictatuur wel voorstellen.’

Núñez bekent dat hij zijn superieuren menig lovend bericht over de ex-PVV’er heeft toegezonden. ‘Linkse lezingen saboteren, dronken wegscheuren bij een politiecontrole, een barkeeper aftuigen: dat getuigt natuurlijk van stijl. Dat de heer Brinkman moeite heeft met het wegzetten van zijn glas: oké. Maar met het wegzetten van ménsen?’ Núñez citeert een interview van Brinkman in de Volkskrant. ‘Hoe liefdevol hij terugblikte op het in elkaar beuken van krakers: “Er is niets leukers dan dat.” Dan zeg ik, als oud-doodseskaderman: waarom, Hero, waarom?’

Núñez acht het niet waarschijnlijk dat Managuay Brinkman in de nabije toekomst als staatsburger zal opnemen. ‘Er is teveel gebeurd. Huilie-huilie doen met zinnen als ‘Mijn pogingen om te democratiseren zijn gedwarsboomd’… U zult begrijpen dat zoiets bij ons de rillingen over de rug doet lopen. Nee, wat een mooie carrière als meeloper had kunnen zijn, is één keer om zeep geholpen.’

Cultuur: De dorpsfontein van Pueblo Poño

Zomaar een fontein in het dorpje Pueblo Poño, prachtig versierd met drie iconen van kennis uit de Managuayaanse geschiedenis. Boven de zonnewijzer, symbool van de wetenschap uit de precolumbiaanse tijd. Dan de globe, die staat voor de wetenschap die de Spaanse ontdekkingsreizigers meebrachten. En onder de emmer, handig bij de wetenschap dat een glas van de lokale jenever Benedicción een agressieve chemische reactie oplevert met het maagzuur.

Vakantieboekspel: de twaalfde winnaar! (slot)

De Engelstalige filmposter van No habrá más penas ni olvido 

Aan alle mooie dingen komt een eind, en dat geldt ook voor het grote Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek-vakantieboekspel. Na een jaar ouderwetse online gezelligheid kwamen we in editie 12 tot de vraag: wat is de Managuayste film?
Ziehier: de Managuayste-film-top-10!

10. De verzamelde toespraken van Fidel Castro in 74.906 uur (1961, F. Castro)
9. Amores perros (2000, Alejandro González Iñárritu)
8. El laberinto del fauno (2006, Guillermo del Toro)
7. La muerte de un burócrata (1966, Tomás Gutiérrez Alea)
6. Kiss of the Spider Woman (1985, Hector Babenco)
5. Sexo con amor (2003, Boris Quercia)
4. Brazil (1985, Terry Gilliam), ingezonden door Alexander Beffers
3. Holland Doc: Paranoia Paraguay (2009, Rob Muntz), ingezonden door Martino van Amerongen
2. The Emperor’s New Groove (2000, Marc Dindal), ingezonden door Herman Roovers

En de winnaar is…
1. Funny Dirty Little War (1983, Héctor Olivera)!

De gelukkige is Eelco Ligtvoet, vinder van dit werkje, dat ook wel bekend staat onder de titel No habrá más penas ni olvido. Een film, zoals de heer Ligtvoet schrijft, ‘weliswaar uit het land van vijand Argentinië, maar wel een die speelt in de periode dat er veel diplomatiek verkeer moet zijn geweest tussen de twee staten. En de plot moet Managuayanen wel bekend voorkomen.’ Dat denken wij ook.

Eelco Ligtvoet, mail ons uw adres, en wij sturen u een aardigheidje. En na 17 mei een exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek!

N.B. Wij nodigen hierbij alle winnaars van het Vakantieboekspel uit om op de boekpresentatie van 17 mei a.s. hun exemplaar persoonlijk in ontvangst te komen nemen!

De vloek van Armstrong

Lance Armstrong, tot afgelopen vrijdag zevenvoudig Tourwinnaar

Met Neil Armstrong dood en Lance Armstrong beroofd van al zijn Tour de France-overwinningen rijst de vraag: zou ‘de vloek van Armstrong’ dan toch bestaan? Een top 3 van ellende van de Managuayaanse tak.

1.
Jacob Armstrong verruilt in 1885 de VS voor het beloofde land Managuay.
Hij brengt een goede gezondheid mee, een koffer vol gouden dollars en een zoon, John. Een prachtige toekomst gloort aan de horizon. Echter, bij aankomst op het station van Mataquintos rijdt een kruier tegen zijn voet. Armstrong loopt tyfus op, spendeert wanhopig al zijn geld aan de medische behandeling om slechts mee te maken hoe de artsen niet zijn voet, maar de romp van John amputeren. Beiden eindigen als sneue circusattractie.

2.
Manolo Prisko Armstrong leefde 45 jaar lang met een familie gordeldieren.
In 1902 omschreef hij tegenover een journalist zijn positie als ‘hun vriend, broer en zoon.’ Een dag later noteerde de journalist hoe de gordeldieren Armstrongs hoofd gebruikten voor een trefbalachtig spelletje.

3.
Luísa Armstrong was een achttienjarige maagd met een voorliefde voor wurgseks.
In 2012 vond zij de dood na een gewelddadige sm-sessie van vier uur met haar oudere minnaar, Gris. Na de sessie, toen zij haar halsband had afgedaan en Gris had gedag geblaft, struikelde Luísa over een potlood en viel met haar hoofd op de rand van een marmeren tafel.

Sneeuw legt West-Managuay lam


CHUCO – In het hooggebergte van West-Managuay is grote verkeersoverlast ontstaan door storm. De toegangswegen naar Chuco zijn de afgelopen nacht volledig bedekt met wit poeder. Cocaïnebaron Adalberto Silencioso is dan ook furieus.

Silencioso runt een van de grootste cocaraffinaderijen van het land. Hoewel zijn bedrijf Coca Loca ook onschuldige thee van cocabladeren maakt, bestaat 99% van de productie uit cocaïne, die buiten in grote hopen ligt te wachten op de export. Het dekzeil op deze hopen werd door de storm deels weggeblazen, waardoor een geschatte hoeveelheid van 750 kilo poeder in de omgeving van Chuco terechtkwam. Silencioso noemde het klimaat vanochtend ‘een vuile dief die geen bescherming verdient, ik bedoel, het betaalt sowieso geen beschermingsgeld.’
Het incident leverde Chuco een recordfile op van 900 meter, waardoor de langslepende discussie over een rondweg opnieuw is opgelaaid.

Carnaval: weg met de kuisheidsgordel

De Slotjesberg van 2011

Het carnaval van Roipoipú is gisteren begonnen met de traditionele Slotjesdag. Daarmee luiden de vrouwen van het junglestadje carnaval in door het hangslot van hun kuisheidsgordel eraf te laten slopen en op een grote berg te gooien. Het sloopwerk is een typisch klusje voor hun minnaars, maar een toevallige, opgewonden passant is ook goed.

‘Snelweg Bolivia kan door Managuay’

Een deel van de M1, de snelweg van Chuco naar Mataquintos

MATAQUINTOS – Nu Bolivia de aanleg van een snelweg door een natuurreservaat heeft afgeblazen vanwege hevige protesten, biedt Managuay zich aan als alternatief.

Daarmee aast het land op een lucratief contract met de Braziliaanse overheid, die via zijn buren toegang zoekt tot de havens aan de Stille Oceaan. ‘Wij stellen ons land open voor onze vrienden uit Brazilië,’ verklaarde Eduardo Dinero, de Managuayaanse minister van Economie, vanochtend. ‘Als ze hun snelwegen aansluiten op ons hoogwaardige wegennet, zijn ze zó aan de andere kant van het continent.’ Het totale aantal geasfalteerde snelwegkilometers in Managuay bedraagt momenteel drie.

Van protesterende Indianen zal men in de bananendictatuur geen last hebben: demonstranten worden er doorgaans overreden door een tank.

Managuayaanse wetenschap wil niet terugblikken

MATAQUINTOS – In Managuay is luchtig gereageerd op het nieuws dat het uitsterven van de dinosauriërs toch niet het werk is van de planetoïde Baptistina.

Tot dusver werd aangenomen dat een inslag van Baptistina 66 miljoen jaar geleden het einde betekende voor vele diersoorten op aarde, maar volgens de NASA is de planetoïde daarvoor te jong. De Nationale Academie van Wetenschappen van Managuay kan het niet schelen. Directeur Amaro von Hoegen: ‘Ze zijn er niet meer, oké? Daar gaat het om. Dat terugblikken de hele tijd – pff.’

Managuay is de vindplaats van fossielen van twee unieke dinosauriërs. De Aranasaurus was een zoetwatervis die leefde van andermans fecaliën. De Eoraptor managuayensis was een parasiet die zich met scherpe klauwen vasthaakte in de huid van grotere soortgenoten en het door hen verzamelde voedsel in zijn eigen buidel stak.

Formatie verloopt stroef, zegt iemand

Het parlementsgebouw in Mataquintos, Managuay


MATAQUINTOS – De formatie in Managuay verloopt stroef. Dat heeft iemand bekend gemaakt.

De twee informateurs die na de parlementsbenoemingen van 12 september zijn aangesteld, hebben moeite alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. Hun taak is het om politieke partijen te vinden die samen een toeptoernooi willen organiseren in het Managuayaanse parlement. Aangezien in de militaire dictatuur de macht ligt bij generaal Jamón en niet bij de volksvertegenwoordigers, is de leiding van dit parlementaire toeptoernooi het hoogst haalbare voor de beroepspolitici.

Wel zijn de informateurs verheugd dat hun taak is vergemakkelijkt nu generaal Jamón eindelijk de definitieve zetelverdeling openbaar heeft gemaakt. Het staatshoofd had daar tot dusver ‘geen zin in.’ Jamón krijgt daarnaast complimenten voor het feit dat hij ditmaal daadwerkelijk 100 parlementariërs heeft benoemd voor het 100 zetels tellende parlement. Vorige keer kwam hij tot 105 en moesten extra stoelen worden bijgezet.

Zoals verwacht zijn de verschuivingen minimaal. De grootste partijen blijven de Liberale Partij van Marco Ruteño (32 zetels, +6) en de Socialistische Partij van Teodorico Juez (26 zetels, +0). Verder: Tequilapartij 21 (+0), Ultrasocialistische Partij 1 (+0), Christelijke Partij 16 (-5), de extreem-rechtse PPP 2 (+0), De Groene Beweging 1 (+0) en de extreem gematigde partij Dictatuur 66 bleef steken op 1 zetel (+0).