Berichten

Geplaatst op

‘Journalistiek in Managuay is voorbeeldig’

Bent Verbong, CEO van Verbong Aluminium Extruded System Profiles Inc.

SAN DIEGO – De journalistiek in Managuay is voorbeeldig. De Nederlandse expat-ondernemer Bent Verbong licht toe: ‘Ik vind de journalistiek in Managuay voorbeeldig.’

Hoor en wederhoor? Dat zal Bent Verbong niet snel meer overkomen. Sinds de exporteur van aluminium geëxtrudeerde systeemprofielen naar Zuid-Amerika verkaste, bepaalt hij wat de lokale pers over hem schrijft, en niet omgekeerd. ‘In het begin checkten ze nog wel eens mijn woorden bij een tegenpartij, maar nadat ik de geheime dienst daarover inlichtte, durft niemand dat meer aan,’ lacht de tegendraadse ondernemer in zijn vuistje.

Verbong is te spreken over de flexibiliteit van de Managuayaanse journalisten. ‘Vaak schrijf ik zelf een artikel over het bedrijf, en dan zeg ik: zet je eigen naam er maar bij. Dat vind ik geen punt. Laatst hadden ze zelfs de kop overgenomen: “Verbong maakt de beste aluminium geëxtrudeerde systeemprofielen van de hele wereld”. Kijk, dat vind ik nou efficiënte journalistiek. In Nederland willen ze toch graag hun eigen stuk schrijven. Dat is zó oude media.’

Dit artikel werd mede mogelijk gemaakt door B. Verbong, exporteur van aluminium geëxtrudeerde systeemprofielen van uitzonderlijk hoge kwaliteit.

Geplaatst op

Na zaak-Yunus weer rel om pleegkind

De populairste tequila van Managuay:
Conservo, in blikken van een halve liter


LA LIBERTINA – Het debat over de pleegzorg heeft zich uitgebreid naar Managuay in Zuid-Amerika. Daar is een vijfjarig jongetje in een pleeggezin geplaatst waar men rum drinkt, terwijl zijn biologische ouders juist verslaafd zijn aan tequila.

In een televisie-uitzending waren afgelopen zondag de biologische ouders te zien van Manu, die al vier jaar van huis is. Zijn moeder deed een emotionele oproep om hem terug te krijgen. ‘Wij zijn tequilamensen, met andere normen en waarden. Hoe zou jij je voelen als je zoon door rumdrinkers werd opgevoed?’ Toen de verslaggever antwoordde dat hem dat niet zoveel uitmaakte omdat hij vooral een veilig thuis wenste voor zijn kind, sloeg Manu’s vader hem tegen de grond. ‘Een veilig thuis in je gezicht,’ brulde deze.

Komende donderdag bezoekt de directeur van de grootste tequilafabriek van Managuay het staatshoofd. Verwacht wordt dat hij de zaak zal aankaarten. Het Inspraakorgaan Tequiladrinkers benadrukt ondertussen dat de voorkeur voor rum ‘niet het issue’ is, maar ‘het verschil in culturele achtergrond’ tussen het biologische en het pleeggezin. Voorzitter Manuela Redondo: ‘Het gaat ons om de mismatch. Maar dat ze geopende rumflessen in elkaars mond steken, is natuurlijk onbeschrijflijk goor.’

Met de kwestie-Manu is de eeuwenoude strijd tussen rum- en tequiladrinkers in Managuay weer hoog opgelopen. De Managuayaanse publieke opinie eist dat minstens één vertegenwoordiger van zowel de rumdrinkers als de tequiladrinkers wordt opgeknoopt. Maar ja, de publieke opinie is dronken.

Geplaatst op

BREKEND: Rebellen zetten presidentiële paleis Managuay in vuur en vlam

Het Gecamoufleerde Huis in Mataquintos,
afgelopen nacht (Managuayaanse tijd)

MATAQUINTOS – Maoïstische rebellen hebben zondagavond het Gecamoufleerde Huis gebombardeerd, de ambtswoning van generaal Jamón in het centrum van Mataquintos. De brandweer durft niet uit te rukken, aangezien het staatshoofd daar niet expliciet om heeft gevraagd.

Met de geslaagde aanval op hét symbool van het regime is de militaire junta van generaal Jamón in het hart geraakt. Desondanks houdt de commandant van de brandweer zich vooralsnog koest. ‘De laatste keer dat we uit eigen initiatief hebben geblust, bleek het om een brandoefening te gaan,’ legt deze Lucio Millán uit. ‘Dat hebben we geweten: de helft van ons korps werd voor straf in de hens gezet.’ De commandant zegt te wachten op een order van de regering.

Of die komt, is nog maar de vraag. Sinds het uitbreken van de maoïstische rebellie begin september heeft deze rampzalig uitgepakt voor het militaire bewind. De maoïsten veroverden in rap tempo grote delen van het land, vaak slechts door lokale overheden zich bij hen te laten aansluiten. De junta heeft alleen serieuze tegenstand geboden in haar machtsbasis Mataquintos, maar wist amper een vuist te maken. Generaal Jamón heeft geen moment een beroep gedaan op zijn onderdanen, behalve – zo is ons ter ore gekomen – tot bouwers van ondergrondse tunnels, verhuisondernemingen en touroperators gespecialiseerd in reizen naar bevriende staten als Syrië en Rwanda.

Foto Rogelio de la Sierra

Geplaatst op

‘Poliep zangeres volgende week te koop’

Esmeralda Carón, hier nog met poliep

LA VOZ – Protestzangeres Esmeralda Carón heeft een poliep op een van haar stembanden. Dat ontdekte haar lijkschouwer gisteravond.

Carón, die het laatste half jaar zeer populair is geworden vanwege haar kritische liederen tegen de militaire junta, won zaterdag nog de Illegale Popprijs 2010. Kort daarna gleed zij uit over een taco, aldus een officieel overheidsrapport. Volgens getuigen echter overreed een legertank haar op het moment dat zij van het podium stapte.

Caróns nieuwe manager, een sergeant-majoor die na de mysterieuze verdwijning van de oude inderhaast is benoemd, noemt het ‘niet verantwoord’ om de zangeres te begraven met de aandoening nog op haar stembanden.

De poliep van Esmeralda Carón is vanaf volgende week te koop via de website van het ministerie van Volksgezondheid, afdeling Orgaanhandel.

Geplaatst op

De vinding van Johan Pelle Witsema

De eerste reclameposter voor de ChakaKoko (1976)
Johan Pelle Witsema uit Lemmer kwam in 1975 naar Managuay met een droom: binnen twintig jaar zou hij het hele Zuid-Amerikaanse land aan de kaasschaaf hebben. Maar helaas: deze natie van vleeseters zag kaas als minderwaardig. Waarom jong belegen kauwen als er ook paella met lamalever is, en cuy, opengesperde cavia van de grill?
Witsema liet zich echter niet kennen en kwam door een gelukkig toeval – hij hakte zijn linkerhand af met een machete tijdens het openen van een kokosnoot – op een briljant idee: de kaasschaaf is een geweldig middel om die harde kokosschil te verwijderen! Met zijn revolutionaire ‘ChakaKoko’ bracht Witsema de huisvrouwen van Managuay buiten zinnen en binnen drie jaar was hij miljonair (in Managuayaanse peso’s, dat wel).

Lang heeft Witsema echter niet van zijn succes kunnen genieten: in 1978 drong de machetemaffia zijn villa binnen. De kapmesverkopers schaafden zijn scalp kaal, groeven Witsema tot aan zijn schouders in zijn eigen tuin en stenigden hem met ongeschaafde, dus harde, kokosnoten.
De ‘ChakaKoko’ rest als het tastbare bewijs van Nederlandse ondernemerszin overzee.

Geplaatst op

Doden bij start wielerronde Mataquintos

De Avenida Estrecha (‘Brede Avenue’) in Mataquintos, waar het peloton zaterdag om 11:07 uur, of liever: gedurende de eerste twaalf seconden van die minuut, doorheen raasde

MATAQUINTOS – De Ronde van Managuay is zaterdag onstuimig gestart. Er vielen zeven doden en dertien gewonden.

Al tien minuten na de start in de Managuayaanse hoofdstad Mataquintos kwam het tot een massale valpartij. Renners van Team Ejército – de ploeg van het nationale leger die in camouflagetenue en tot de tanden toe bewapend op de fiets zit – begonnen daarop te vuren op de op de grond kronkelende massa. Ploegleider Fernando ‘Fifi’ Buchego noemde die reactie later ‘een reflex’, maar ‘we hebben nu wel de bruine trui.’

Met de bruine trui wordt niet de snelste wielrenner onderscheiden, maar degene die vlak achter hem zit. De snelste wielrenner is na dit weekend de Nederlander Étienne Vaessen uit Simpelveld van het Russische Team Kalasjnikov.

De organisatie van La Ronda, die dit jaar voor het eerst plaatsvindt, zegt ‘ontstemd’ te zijn door de gebeurtenissen van zaterdag. Toch kijkt ze vol ambitie naar het verloop van de race. ‘Als we de komende drie weken onder de zeven doden per dag blijven, is de eerste Ronde van Managuay geslaagd.’

Geplaatst op

Uruguay–Nederland: Oranje bedreigd

De onderbroek van de Managuayaanse verdediger Mafúnez, vrijgegeven door zijn perschef

KAAPSTAD – Oranje heeft bedreigingen ontvangen van het nationale elftal van Managuay, dat nog steeds in Zuid-Afrika verblijft. Als Nederland ‘de andere Guay’ – oftewel Uruguay – verslaat, dan zullen ‘bepaalde spelers worden opgerekt als een Bavariajurkje’.

De Managuayanen hopen zo te bereiken dat Oranje afziet van de halve finale van vanavond, zodat zij tegen Uruguay mogen aantreden. Een woordvoerder van de FIFA noemt dit scenario echter ‘vrij onwaarschijnlijk’, al was het maar ‘omdat Managuay zich niet heeft gekwalificeerd voor dit WK vanwege een dubieus incident tijdens een match tegen Bolivia.’ Hierbij doelde hij niet op een buitenspelgoal, maar op de steekpartij van de Managuayaanse verdediger Mafúnez, die op het veld in La Paz een machete in zijn onderbroek bleek te dragen.

De omzwervingen van het Managuayaanse elftal door Zuid-Afrika, hopend toch deel te mogen nemen aan het WK, beginnen sneue vormen aan te nemen. Voorzien van een pallet met antitankwapens beloofde coach Eduardo Vianda Charculo hele landenteams effectief te bedreigen, maar na drie weken heeft hij slechts één bardame weten te bewegen tot het gratis verstrekken van bier, en dit slechts nadat zij hem had uitgelachen om zijn verouderde vuurwapen.

Managuay bezet momenteel de 203de plaats op de FIFA-ranglijst, net achter Papoea-Nieuw-Guinea.

Geplaatst op

Etappe 15: De beste wielernamen: wie is de ‘Vroem-Froome’ van Zuid-Amerika?

Chris Froome (l) in actie tijdens de Tour de France

MATAQUINTOS – Met Chris Froome bezit de Tour de France eindelijk een topwielrenner wiens achternaam naadloos aansluit bij zijn snelheid. Waarom heeft de Ronde van Managuay niet zo’n renner?

Door Jens Mikkelsen

Om die vraag te beantwoorden, bezoeken we zondag het kamp van Team Onomatopee. ‘Wat een stomme vraag,’ zegt ploegleider Sergej Nomnomnom tussen twee happen van zijn avondeten door. ‘De namen van mijn mannen doen er niet toe, alleen hun prestaties. Helaas laten die te wensen over: Jean-Pierre Atchoum voelt zich al dagen niet lekker en Ricardo Zzz is voor elke etappe nog te laat aan de start verschenen.’ Ook teamarts Chuck Aaargh houdt het in zijn werkkamer liever zakelijk. Zodra hij sprinter André Glouglou – ‘hier, drink op’ – met een pijnstillende cocktail heeft weggestuurd, zegt hij: ‘Ziekte en pijn trekken zich niets aan van hoe iemand heet. Maar nu moet ik weg, want Simon Eee-youch krijgt een prik.’

Buiten het hotel waar de ploeg verblijft, halen drie renners een frisse neus. Helaas: ook zij moeten het antwoord op onze vraag schuldig blijven. Lucien Roaaar: ‘Ik snap niet wat je bedoelt. Trouwens, vandaag heb ik bijna net zo hard gereden als Froome.’ Ko Bareuh: ‘Ik niet.’ Ploegmaat Sven Gnagnagna: ‘Is dit een flauwe grap of zo?’
Terwijl we weglopen, horen we nog hoe Mads TuuutplofboeoemBATSiiihaudoiiiiingKLABOEMKNAL vloekend over een emmer struikelt.

RONDkijken
Rustdag: Pueblo Poñito
Vandaag rust het peloton uit in Pueblo Poñito. Volgens sommigen is dat een plaatsje waar je zo’n rustdag aangenaam kunt doorbrengen, bijvoorbeeld door een boottochtje te maken over het riviertje Yunango, dat meanderend richting een zeventiende-eeuws kasteeltje voert dat nog door een achterneef van Simón Bolívar zou zijn gebouwd. Dat is echter niet het geval.

Geplaatst op

Economie: De goudmijnen van El Terror

Mijnwerker in een mijnschacht, El Terror

Omdat de goudmijnen van El Terror al decennia geen kruimel edelmetaal hebben opgeleverd, worden de arbeiders er vaak versleten voor idioten. Dat dit niet ver van de waarheid is, is een feit: de mijnwerker op deze foto zocht, op het moment van knippen, al ruim twintig minuten naar de uitgang.

Foto Conrado Blanco