Berichten

Geplaatst op

Maoïsten stellen SP aanslag op Samsom voor

De Managuayaanse jungle, thuisbasis van de maoïstische rebellen

MATAQUINTOS – Linkse guerillastrijders hebben Emile Roemer (SP) aangeboden een aanslag te plegen op PvdA-leider Samsom. Dit als vergelding voor Samsoms spectaculaire verkiezingsresultaat.

Het aanbod staat in een telegram dat het SP-hoofdkantoor in Amersfoort vanochtend ontving. Het is verstuurd door maoïstische rebellen uit Managuay in Zuid-Amerika. Zij zeggen zeer te hebben meegeleefd met Roemers verkiezingscampagne en noemen Samsom een ‘dief van uw stemmen. Daar kunt u coulant mee omgaan, maar u kunt hem ook opwachten als hij met een dvd’tje van Ice Age uit de videotheek komt lopen.’

Opvallend detail: in het telegram biedt ook Lobke Velstra haar diensten aan. Velstra is een Nederlandse guerillastrijdster die zich enige jaren geleden bij de maoïstische rebellen heeft aangesloten. Ze besluit het verder Spaanstalige bericht met deze woorden in het Nederlands: ‘Shit Emile we leven met je mee we pakken Samsom hard anders twitteren we hem kapot nou weet ik niks meer doei STOP.’

De maoïstische rebellenbeweging De Oplichtende Pad was tot 2006 aan de macht in Managuay. Nu houdt zij zich schuil in de jungle van het Zuid-Amerikaanse land. Ondanks hun zeer linkse ideologie beschikken de rebellen met hun hoofdkwartier daar over het enige maoïstische bolwerk ter wereld met een Kentucky Fried Chicken en een meubelboulevard.

Geplaatst op

Harry Mulisch in heel Managuay uitverkocht

MATAQUINTOS – In heel Managuay is geen Mulisch meer te krijgen. Maar dat ligt niet aan zijn plotselinge dood.

Het oeuvre van Harry Mulisch staat in het Zuid-Amerikaanse land namelijk bekend als een zeer goede ondersteuning van instabiele tafels en kasten. Die prestatie is te danken aan de Managuayaanse uitgever van Mulisch, die al snel doorhad dat de laatste overlevende van de Grote Drie het niet van zijn literaire kwaliteiten moest hebben. Hij gaf hem uit in een handzaam formaat van 10 x 10 cm, voorzien van een hardhouten omslag.

Met name De ontdekking van de hemel is in elk Managuayaans huishouden wel onder een meubelstuk te vinden, omdat het door zijn dikte zowel liggend als staand kan worden gebruikt.
Harry Mulisch geldt in Managuay als een van de best verkochte, ongelezen auteurs.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Eindejaar

Vreugdevuur in San Cristóbal, 31 december 2012

Ramira (17) rookt doodgemoedereerd een shaggie op het plein van San Cristóbal, een stadje in de Managuayaanse Andes. Vriendin María (18) veegt met anderen de restanten van het nieuwjaarsvuur bijeen. Elke keer als deze haar een nagloeiende stoelpoot of speelgoedbazooka toeslingert, duikt Ramira opzij. ‘Gevaarlijk? Welnee,’ lacht ze. ‘Iedereen heeft hier derdegraads brandwonden in januari.’

Jaarwisselingen in Managuay zijn berucht. Het patroon is dit: met Oud en Nieuw vallen honderden doden en gewonden, de politie blijft op haar post en in de ochtend verklaart de Staatsgezondheidsdienst dat alles rustig is verlopen. Zo ook dit jaar. De werkelijkheid is echter anders: metropool Mataquintos snoof tot het ochtendgloren, in het jungleachtige noorden slingerde men naakt aan lianen en op de pampa’s van het zuiden vonden weer de met drank overgoten lamarodeo’s plaats. En in de Andes, in het westen, streefde elk plaatsje naar het hoogste vreugdevuur. 

Dit jaar streek San Cristóbal met de eer: de vlammen reikten wel 21 meter hoog. Het resultaat van gemeenschapszin, stelt Geraldo Puños (59), een van de vegers op het plein. ‘Aan de brandstapel draagt iedereen zijn steentje bij,’ zegt hij. ‘Een oud kastje, een stoel.’ Zelfs de overheid deed mee: de Immigratiedienst doneerde zevenhonderd in beslag genomen panfluiten van illegale Bolivianen, en één beenprothese.

Het vreugdevuur is simpelweg een traditie in San Cristóbal. Na middernacht vormen de mannen uit het stadje een kring en dansen er zo dicht mogelijk tegenaan. Wie als eerste zijn snor schroeit, krijgt – behalve rode blaren in zijn gezicht – de unieke kans om de nacht door te brengen met een scholiere naar keuze.

Ramira lacht: afgelopen maandag was zij zo’n scholiere. ‘Ik wist van toeten noch blazen, ik vond er niks aan. Toen hij zijn vriendengroep ging halen, ben ik hem snel gepeerd!’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Natuur: de helende baden van Benquibenqui


Nu de toeristenstroom naar Managuay langzaam begint aan te zwellen, heeft de militaire junta plekken van ‘strategisch toerisme’ aangewezen die hun aantrekkingskracht op reizigers dienen te vergroten. Met het oog op de toerist die van luxe, comfort en wellness houdt, is ook gekozen voor de helende baden van Benquibenqui. De door aardwarmte verhitte baden zijn al sinds mensenheugenis een begrip in Managuay. Echter, dit vooral vanwege de verstikkende fosforlucht en het feit dat de temperatuur van de modder nooit beneden het kookpunt komt (‘benquibenqui’ is een Manca-woord dat zowel ‘aaarghh’, ‘nee’ en ‘help me, nu’ betekent).

Geplaatst op

Generaal krijgt complimenten om overspel

David Petraeus, hier nog als militair, die vrijdag aftrad als CIA-directeur vanwege een buitenechtelijke affaire

MATAQUINTOS – De Managuayaanse generaal Gwendolino Moritz heeft al drie jaar een buitenechtelijke relatie, zo hebben uitgelekte e-mails woensdag laten zien. Moritz wordt overspoeld met complimenten.

Zo stuurde niemand minder dan het staatshoofd van Managuay, generaal Jamón, woensdagavond een telegram waarin hij Moritz prees om zijn ‘geweldige viriliteit’ en zijn ‘uitzonderlijke organisatiecapaciteiten’. Dit laatste refereert aan het feit dat Moritz behalve de zojuist ontdekte minnares er nog zeven andere maîtresses op na houdt, ‘en die moeten allemaal op zijn tijd een kusje, een cadeautje en keiharde knuppel,’ aldus Jamón in zijn telegram.

Moritz, bevelhebber van de troepen die in Noord-Managuay de maoïstische rebellen bevechten, geldt als een van Jamóns trouwste ondergeschikten. De kans dat hij net als de Amerikaanse oud-generaal Petraeus zijn ontslag moet nemen omdat hij nu chantabel is, achten ingewijden dan ook nihil. ‘Het leger van Managuay is niet chantabel,’ zegt een anonieme militair. ‘Wij chanteren zelf.’

Moritz kwam al eens eerder niet in opspraak: twee jaar geleden weet hij de val van Srebrenica aan homo’s en het uiteendrijven van supercontinent Pangea aan ‘dinosauriërs met een voorliefde voor swing jazz.’

Geplaatst op

Internationaal netwerk Managuay verbrokkelt

Het Cultureel Centrum van Managuay in Sint-Petersburg

MATAQUINTOS – Het internationale netwerk van ambassades, consulaten en culturele centra van Managuay verbrokkelt, zo laat de teloorgang van de vestiging in Sint-Petersburg zien.

Het Cultureel Centrum van Managuay in de Russische tsarenstad is inmiddels verlaten, zo stelde de Nederlander Egbert Hartman vast. Het statige pand aan de Severny Prospekt was ooit een levendig ontmoetingspunt van de Russische avant-garde, met kunstenaars en schrijvers als Vladimir Vojnovitsj, en de Managuayaanse, met klaplopers en prostituees als Marta de Pokdalige Weduwe.

De laatste bewindvoerders van het Centrum waren de stagiairs Sílvia Sommer en Emilio Parmanto, die bij hun aantreden een met alle technische voorzieningen geëquipeerde instelling aantroffen. Nu is door de scheefhangende luxaflex slechts een achterglaten telraam te zien.

Sommer en Parmanto liepen eerder een korte stage op de redactie van dit nieuwsblog. Het internationale opsporingsbevel is nog steeds van kracht, dus als u ze ziet, laat u het ons dan vooral weten.

Lees ook: Uw hoofdredacteur zegt: excuus

Geplaatst op

Jamón over kritiek: waar hebt u het over?


LA LIBERTINA – Generaal Jamón, staatshoofd van Managuay, herkent zich niet in de ‘beelden in sommige media’ als zou er twijfel bestaan over zijn kandidatuur als juntaleider bij de landelijke verkiezingen van 9 juni.

‘Waar hebt u het over?’ vroeg hij de verzamelde pers woensdagavond na afloop van een waterboard-masterclass in La Libertina. ‘Zes mensen zetten in de media het beeld neer van verdeeldheid. Die zes mensen zijn vanochtend geëxecuteerd.’

Jamón zegt op de – besloten – avond in La Libertina geen enkele twijfel te hebben ontmoet. ‘Niemand had hier kritiek.’ Mogelijk hing dit samen met het feit dat een van de aanwezigen, die eerder een vraag had gesteld, tijdens de masterclass direct daarna als vrijwilliger werd aangewezen voor een waterboardoefening.

Geplaatst op

Economie: De nieuwe wijnboeren

De wereldwijd stijgende vraag naar wijn uit zogenoemde ‘nieuwe wijnlanden’ is ook aan Managuay niet voorbij gegaan. Sinds het begin van de 21ste eeuw is in het land een nieuwe wijnboer in opkomst die de oude, traditionele wijnbouwer inmiddels heeft overvleugeld – zowel op het gebied van kwaliteit en innovatie als op dat van concurrentiekracht. Op de foto haalt een nieuwe wijnboer de druivenoogst van zo’n oude wijnboer door de shredder.

Geplaatst op

‘Geschiedenis verdwijnt van lesrooster’

MATAQUINTOS – Scholen moeten weer aan kennisoverdracht doen, vindt de Managuayaanse regering. ‘Neem het vak geschiedenis. Als je oude verhalen wil horen, ga je maar naar je opa.’

Generaal Rufus Vendetta Malpenso, minister van Onderwijs en Propaganda, ergert zich aan het grote aantal maatschappelijke taken op scholen. ‘Gaandeweg is dat er ingeslopen. Maar serieus: lessen over alcoholmisbruik? Een verstandige kleuter kan heus wel maat houden.’ Volgens de minister verliest Managuay de slag met landen in Azië. ‘Denkt u dat ze daar op school praten over soa’s? Elke idioot wéét toch dat je van een lama moet afblijven?’

Van één maatschappelijke taak ziet Vendetta echter het nut wel in: respect voor andere culturen. ‘We moeten wel handel blijven drijven met die spleetogen.’

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Sint-Cerberus

Kindertekening van Sint-Cerberus

Avond. De kachel zoemt, buiten bromt een lama. De zeven kinderen van Paco en Panchita slaken een gaap – en op dat moment knalt de deur open. ‘Vrolijk Sint-Cerberus!’ Een prikkende nevel vult de ruimte. Drie zwartgeverfde mannen stormen naar binnen en bekogelen met ontelbare harde brokken de kleintjes, die huilend en gillend het erf op stuiven. Dan sjokt een man met een rode mijter, rode poncho en een stok de kamer binnen. Oom Diego – want die is het – ploft neer in een fauteuil. ‘Zo. Nu eerst een tequila.’

De Managuayaanse Sinterklaas heet Sint-Cerberus en is een kindervriend op wie niet alle kleintjes zich verheugen. Met San Cerbero verkleden vaders en ooms zich als een christelijke heilige – of als diens hulpje Pedro el Negro – om hun kroost te verrassen. Aangezien het feest echter wordt gezien als een excuus om het collectief op een zuipen te zetten en de verrassing bestaat uit een wolk pepperspray en een spervuur van keiharde snoepjes (de cagarrutas), houdt menige Managuayaanse kleuter er een trauma aan over.

Vorig jaar werd in Mataquintos zelfs een opvanghuis geopend voor slachtoffertjes van de goedheiligman. De opening werd ontsierd door een menigte aangeschoten Sint-Cerberussen voor de ingang, die tientallen in brand gestoken kinderknuffels naar binnen probeerden te gooien en de Managuayaanse versie brulden van ‘Ach vaderlief, toe drink niet meer’.

Als alle kinderen weer rustig in bed liggen, schenken Paco en Panchita een borrel in. Ze bedanken oom Diego. Wat is eigenlijk de lol van het feest? Paco: ‘Degene die Sint-Cerberus speelt, heeft een goede tijd.’ Panchita lacht: ‘Maar die is dan ook dronken.’ Dus iedereen is opgelucht als Sint-Cerberus eind december weer vertrekt? ‘Jazeker,’ roept oom Diego vanuit zijn fauteuil. ‘Dan kunnen we die mormels tenminste weer zónder poespas de stuipen op het lijf jagen!’
Noud Nijssen

Foto Persbureau Managuay

Deze culturele reportage was eerder in afwijkende vorm te lezen in de Volkskrant.