Illustratie: Taam Karsdorp
‘Klus geklaard’: bezuinigingen van 36 miljard
 |
| Minister Dijsselbloem vergaderde lang over de nieuwe bezuinigingen |
MATAQUINTOS – Waar het kabinet-Rutte lang steggelde over 6 miljard, bereikte de regering van Managuay al binnen één weekend overeenstemming over het zesvoudige aan bezuinigingen. Het gaat dan wel om een bedrag in Managuayaanse peso.
Aangezien de koers van die valuta sterk afhankelijk is van het tijdstip van de dag, komen de besparingen van 36 miljard neer op een totaal tussen de 360.000 euro (vanochtend 06:00 uur) en ruim drie miljoen euro (06:15 uur). Desalniettemin was snijden niet makkelijk, aldus de Managuayaanse minister van Economische Zaken, generaal Eduardo Dinero.
‘Over het schrappen van de toelages voor alleenstaande tienermoeders en een verhoging van de accijns op zaken als melk en brood waren we het snel eens,’ zei Dinero dinsdag. ‘Maar korten op het pensioen voor officieren, dat gaat je niet in je koude kleren zitten.’
Het uiteindelijke bezuinigingspakket bevat onder meer een reductie van het goudgehalte in militaire kledingaccessoires van 24 naar 22 karaats en een verhoging van de eigen bijdrage van bordeelbezoek voor sergeanten en lagergeplaatsten naar omgerekend 10 eurocent per dag.
Jamón over kritiek: waar hebt u het over?
LA LIBERTINA – Generaal Jamón, staatshoofd van Managuay, herkent zich niet in de ‘beelden in sommige media’ als zou er twijfel bestaan over zijn kandidatuur als juntaleider bij de landelijke verkiezingen van 9 juni.
‘Waar hebt u het over?’ vroeg hij de verzamelde pers woensdagavond na afloop van een waterboard-masterclass in La Libertina. ‘Zes mensen zetten in de media het beeld neer van verdeeldheid. Die zes mensen zijn vanochtend geëxecuteerd.’
Jamón zegt op de – besloten – avond in La Libertina geen enkele twijfel te hebben ontmoet. ‘Niemand had hier kritiek.’ Mogelijk hing dit samen met het feit dat een van de aanwezigen, die eerder een vraag had gesteld, tijdens de masterclass direct daarna als vrijwilliger werd aangewezen voor een waterboardoefening.
Couleur locale: Avenida José Clarentín
 |
De Avenida José Clarentín is een van de opwindendste straten van junglehoofdstad La Libertina. Beroemde criminelen als Mañuel Barreño werden er vermoord, diva’s als Alessandra Lamangiattore liepen er syfilis op en ook vandaag is het een hectisch komen en gaan van kunstenaars, sjacheraars en officieren met banden in de onderwereld.
De straat op de foto is de Calle Yanan Manca.
Milde toespraak extreem-rechtse politicus
 |
| Een Boliviaanse panfluitmuzikant |
NOVO LABRADOR – De Managuayaanse politicus Paco Tornado is weer thuis. Zaterdag demonstreerde hij in Brazilië tegen de bouw van een Boliviaans panfluitcentrum. Hij was mild.
Tornado hield een langverwachte toespraak in het Braziliaanse Novo Labrador. De politicus, voor wie Bolivia geen land is maar een ‘fascistische ideologie’, vindt – net als veel Brazilianen overigens – de beoogde bouwlocatie misplaatst. In 2004 raakte in Novo Labrador een agent gewond bij het arresteren van een groep Boliviaanse muzikanten, toen hij struikelde en de buis van een panfluit in zijn neus kreeg.
‘Hier geen panfluit,’ verklaarde Tornado in steenkolenportugees. ‘Novo Labrador is gedrenkt in Managuayaanse law and order. We moeten ervoor waken dat Novo Labrador geen Novo La Paz wordt.’ Tornado refereerde hiermee aan de wortels van Novo Labrador, dat in 1614 gesticht werd door een Managuayaanse kolonist wiens hond overleed op de dag van aankomst. Hij kocht ter plekke maar een nieuwe.
Klassieker: De boot in de rivier
Deze maand is het 25 jaar geleden dat de kerncentrale van Tsjernobyl explodeerde, maar voor Managuay blijft 1986 het jaar van De boot in de rivier, een pareltje van de Managuayaanse, homo-erotische cinema. De film van Benicio Malandreddu veroorzaakte een enorme opschudding in het katholieke land: Malandreddu werd beschoten, zijn dochtertje werd ontvoerd, auto’s werden in brand gestoken en in de weekeinden werden drankwinkels beroofd (maar dat laatste is normaal).
De reden van alle opwinding was de scène op de foto, waarin bootsman Pepe (foto, links) tijdens een tocht door de jungle een hand op de schouder legt van zijn geliefde Marco, terwijl beiden half ontkleed zijn. Het lijkt een onschuldige daad in een land waar mannen elkaar bij wijze van begroeting bij de testikels grijpen, maar, zoals een woeste criticus destijds schreef: ‘dat is iets héél anders.’
Foto María Luísa Corazón del Ángel
Grap blijkt dodelijk op cabaretfestival
SAN LUÍS – Het grootste cabaretfestival van Managuay, het jaarlijkse Festival Cabaret de las Pampas, heeft zijn reputatie als ‘broedplaats van de gevaarlijke grap’ eer aangedaan. Al tijdens de eerste auditie van afgelopen zondag moest een komiek worden afgevoerd: niet zozeer zijn grap was gevaarlijk, maar een gewapende toeschouwer.
Door Jens Mikkelsen
De man, een student uit Mataquintos, refereerde aan zijn publiek – voornamelijk Hubba Bubba smakkende gaucho’s – als ‘kauwboys’. Daarop vuurde een van hen een slecht gericht waarschuwingsschot af. De student is in het ziekenhuis aan zijn verwondingen bezweken.
Het is niet de eerste keer dat het festivalpubliek aan de bel trekt bij een flauwe woordspeling of clichématige seksgrap. Het Festival Cabaret hecht minstens zoveel waarde aan de mening van het publiek als aan die van de jury, en dus wijst elk jaar weer een haag van getrokken pistolen richting het podium. Alleen een melige, maar desalniettemin getalenteerde Matrix-parodiant kwam er vorig jaar met slechts een geperforeerd oor vanaf.
Het Festival Cabaret de las Pampas bracht regionale grootheden voort als Sara Krosas (kapotte knieschijf) en Juan Japo de los Walos (doorzeefde linkerschouder), van wie in Nederland nooit iemand heeft gehoord, tenzij werkzaam bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst of Interpol.
Managuay met duurzame cocaplantage naar Floriade
 |
| Een impressie van het Managuayaanse paviljoen |
VENLO – Managuay komt met de eerste duurzame cocaplantage ter wereld naar de Floriade.
Dat heeft de regering-Jamón gisteren bekend gemaakt. De militaire junta ziet de cocaplant als een typisch lokaal tuinbouwproduct en een uithangbord van de nationale cultuur. De inzending moet uiterlijk op 1 juni open zijn en zal anderhalve hectare aan cocavelden beslaan. Daarnaast komt er een paviljoen met traditionele hutten van opgesteven lamafecaliën.
Floriadedirecteur Paul Beck: ‘Wij zijn verheugd dat ook een klein land als Managuay de middelen heeft gevonden om op de Floriade aanwezig te kunnen zijn, en dat nog duurzaam ook. De militaire junta heeft gedacht: beter laat dan nooit. Dat kan ik alleen maar toejuichen.’
Bovenstaand bericht verscheen eerder op de website Groentennieuws.nl
Na zaak-Yunus weer rel om pleegkind
 |
| De populairste tequila van Managuay: Conservo, in blikken van een halve liter |
LA LIBERTINA – Het debat over de pleegzorg heeft zich uitgebreid naar Managuay in Zuid-Amerika. Daar is een vijfjarig jongetje in een pleeggezin geplaatst waar men rum drinkt, terwijl zijn biologische ouders juist verslaafd zijn aan tequila.
In een televisie-uitzending waren afgelopen zondag de biologische ouders te zien van Manu, die al vier jaar van huis is. Zijn moeder deed een emotionele oproep om hem terug te krijgen. ‘Wij zijn tequilamensen, met andere normen en waarden. Hoe zou jij je voelen als je zoon door rumdrinkers werd opgevoed?’ Toen de verslaggever antwoordde dat hem dat niet zoveel uitmaakte omdat hij vooral een veilig thuis wenste voor zijn kind, sloeg Manu’s vader hem tegen de grond. ‘Een veilig thuis in je gezicht,’ brulde deze.
Komende donderdag bezoekt de directeur van de grootste tequilafabriek van Managuay het staatshoofd. Verwacht wordt dat hij de zaak zal aankaarten. Het Inspraakorgaan Tequiladrinkers benadrukt ondertussen dat de voorkeur voor rum ‘niet het issue’ is, maar ‘het verschil in culturele achtergrond’ tussen het biologische en het pleeggezin. Voorzitter Manuela Redondo: ‘Het gaat ons om de mismatch. Maar dat ze geopende rumflessen in elkaars mond steken, is natuurlijk onbeschrijflijk goor.’
Met de kwestie-Manu is de eeuwenoude strijd tussen rum- en tequiladrinkers in Managuay weer hoog opgelopen. De Managuayaanse publieke opinie eist dat minstens één vertegenwoordiger van zowel de rumdrinkers als de tequiladrinkers wordt opgeknoopt. Maar ja, de publieke opinie is dronken.
ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Cor Favor
 |
| Cor Favor op de veranda van Bar CORazón |
‘Even een showtje doen,’ zegt Cor Favor. Hij klimt in de palmboom naast zijn veranda en zingt uit volle borst: ‘Een pikketanussie gaat er altijd in/ Een pikketanussie maakt je blij van zin!’ In de verte, langs het strand, steekt een Nederlandse toerist zijn duim op.
Cor van de Besselaar wordt op 1 april 1959 geboren in de Amsterdamse Jordaan. Op achtjarige leeftijd zingt hij al smartlappen in Ouwe Sien, de stamkroeg van zijn vader. Na een aantal vruchteloze pogingen om door te breken als volkszanger ontmoet hij in 2002 op de Wallen de 21 jaar jongere Bonita. Ze emigreren naar haar geboorteland Managuay, waar Cor uitgroeit tot een ster. Als Cor Favor scoort hij een monsterhit met ‘La zorrita del rincón’ (‘Het kleine hoertje op de hoek’, 2007), al snel gevolgd door ‘Mama tiene que llorar otra vez’ (‘Mama moet weer huilen’, 2008). Ook vertaalt hij Nederlandse schlagers naar het Spaans, zoals Johnny Jordaans ‘Pruimenpap’ (‘Puré de prunas’, 2012).
Tegenwoordig runt de zanger Bar CORazón, aan de oever van het Lago de Agua. Hij is inmiddels gescheiden van Bonita en woont nu samen met de achttienjarige Felicia, met wie hij vier kinderen heeft. Daarnaast heeft hij nog negen kinderen uit twee eerdere huwelijken, drie lat-relaties en uit één keer ‘poereloeren na een pilsje.’
Het streelt Cor dat zijn succes nu ook tot Nederland doordringt. Een optreden op Noorderslag lonkt, de cameraploeg van Ali B op volle toeren is net vertrokken. Cor: ‘Ik weet niet of ze die opnamen gaan gebruiken, hoor. De rapper die zou komen, Vieze Kneus heette die, haakte af toen hij hoorde dat hij met de boot naar Managuay moest. Ach ja, ken mij het schelen.’ Hij heft hij zijn glaasje jenever. ‘Un aguardiente, un aguardiente, un aguardiente hay que aceptar!’
Noud Nijssen
Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.
Foto Guillermo del Barrio