Berichten

Geplaatst op

Monsterklus lonkt voor Boskalis: tweede Panamakanaal

Het Panamakanaal

MATAQUINTOS – Boskalis maakt kans op een monsterklus in Managuay. De militaire junta van dat land wil een waterweg aanleggen die moet concurreren met het Panamakanaal.

Boskalis zou de voorkeur hebben van het regime. Dat is goed nieuws voor de Nederlandse baggeraar, die begin deze maand nog in het nieuws kwam omdat een dochteronderneming steekpenningen zou hebben geboden aan ambtenaren uit Uruguay, een buurland van Managuay. Peter Berdowski, de voorzitter van de raad van bestuur, is dan ook uitgelaten: ‘We zitten in Zuid-Amerika natuurlijk midden in een omkopingsaffaire. Maar dat die zo snel zijn vruchten zou afwerpen, is ook voor ons een verrassing.’

Berdowski noemt Boskalis ‘goed ingevoerd’ in de kwestie van een transatlantisch kanaal. ‘We zijn vaker bij landen in de regio geweest die een eigen variant van het Panamakanaal willen. Nicaragua is er nu ook weer mee bezig.’ Van al die landen lijkt Managuay echter de slechtste kaarten in handen te hebben. Het ligt aan beiden zijden duizenden kilometers van de kust verwijderd, zodat een kanaal door Managuay per definitie een kanaal betekent door de buurlanden Brazilië, Paraguay, Bolivia en Peru. Dat zijn bovendien staten waarmee de militaire junta officieel op voet van oorlog verkeert. Berdowski ziet echter ook daar kansen voor Boskalis. ‘Iedereen denkt dat wij alleen maar polders en rivieren uitbaggeren. Maar heeft u onze loopgraven al eens gezien?’

Geplaatst op

Het beste van: Te laat en te weinig

Een Managuayaanse tank op patrouille

De aankondiging van de Egyptische president Moebarak dat hij zal opstappen, maar pas over acht maanden, is een typisch geval van too little, too late. Ook de geschiedenis van Managuay zit er vol mee.

  • 1511: ‘Okee, okee, we gaan via het Noorden,‘ zei ontdekkingsreiziger Francesc de Manresa, op zoek naar de zilvermijnen van Managuay, geïrriteerd tegen de laatst overgeblevene van zijn oorspronkelijk 300-koppige, maar inmiddels aan schurft en tyfus overleden bemanning, toen zijn lekkende galjoen bij Vuurland op een zandbank liep.
  • 1841: ‘Wij bieden u persvrijheid aan.’ Deze laatste woorden van generaal Umberto ‘Guapi’ Bantaro, dictator van Managuay van 1839-1841, waren gericht tegen de voormannen van de revolutionaire horde die brandstichtend en plunderend door het presidentiële paleis trok, zojuist de voltallige familie van Bantaro had geslacht en nu de dictator zelf aantrof in de personeelsvertrekken, op handen en voeten weggedoken achter de toiletpot.
  • 1963: ‘Wacht, ik zet hem in z’n achteruit.’ Aldus de chauffeur van de tank die in opdracht van het toenmalige militaire regime over een tiental demonstrerende dwaze moeders reed, maar toen toch tot inkeer kwam.
Geplaatst op

2011: De hoogte- en dieptepunten

Wat kunnen we verwachten voor Managuay dit jaar? Aanstaande pieken en dalen van de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur op een rijtje.

De militaire junta
De tenen van generaal Jamón zullen korter worden, zijn toespraken steeds langer. De geheime politie zaait terreur op straat. Managuay zal het lachertje zijn van de internationale gemeenschap. Corruptie tiert welig. Kortom: geen veranderingen op dit vlak.

De maoïstische rebellen
Gaan dus ook dit jaar de macht niet overnemen.

Het Eurovisie Songfestival
Net als in 2010 zijn onze Zuid-Amerikaanse vrienden niet uitgenodigd voor dit muziekfestijn, maar Managuay, ongenode gast pur sang, zal trachten tóch te mogen deelnemen. Net als bij de wereldbeker rodelen, het WK Voetbal voor vrouwen en de verkiezing van Miss Oelan-Bator 2011, overigens.

Toerisme
De overheid gaat proberen de welgestelde backpacker binnen te halen. Zonder geweld dit keer, want naar de Slachting van de Utrechtse Vakantiebeurs (59 doden, 82 gewonden in 2007) verlangt niemand terug.

Cultuur
Cultuurliefhebbers in Managuay kunnen ook in 2011 weer een hoop verwachten. Vooral kopstoten, pepperspray en waterboarding zonder proces vooraf.

De mensen
Apathisch, dronken en gewelddadig, net als in 2010.

Het weer
Zoals altijd: gemiddeld 40 graden.

Gelukkig Nieuwjaar!

Geplaatst op

Toerisme: Het balkon in Torrentos

Generaal Jamón, staatshoofd van Managuay, deed op 27 mei 2008 het dorpje Torrentos aan en hield er vanaf dit balkon een redevoering. Van tevoren werd verwacht dat de toespraak korter zou duren dan de gebruikelijke vijf tot drieëntwintig uur, dat hij niet tijdens het gloeiend hete middaguur zou plaatsvinden en dat hij, om die reden, geen doden zou veroorzaken onder de overwegend bejaarde bevolking van Torrentos.
Dat bleek echter niet het geval.

Geplaatst op

1506: Het begin van het einde voor de Manca’s

Manca-ruïne in de Andes, Managuay

De Manca’s waren een hoogontwikkeld volk dat op zijn toppunt heerste over half Managuay en ver daarbuiten. Tussen ca. 1300 en 1500 breidde het zijn imperium op agressieve wijze uit met een leger dat in oorlogstijd wel 500.000 soldaten telde.

De Manca’s waren de meesters van de notenboog. Met deze kruisboog vuurden zij de gedroogde pitten van mango’s op de vijand af totdat er nog maar één soldaat met onbeschadigde schedel was overgebleven. Hem aten zij op. Ook vreesde menigeen de beruchte cuenca’s: bommen van gloeiend hete bananenpap, in palmbladeren gewikkeld, die vlam vatten wanneer zij in contact kwamen met de lichaamsbeharing van aanstormende troepen. Een ander dodelijk wapen van de Manca’s was de dolle condor. Een wilde Andesvogel kreeg gefermenteerde lamamelk gevoerd en werd losgelaten, zodat hij achter de vijandelijke linies golven van giftig braaksel stortte op de krijsende soldaten.

De Spanjaarden roeiden de Manca’s in een mum van tijd uit via Europese ziektes als oorpijn en loopneus. Van de ca. drie miljoen trotse Manca’s waren er in 1516 nog maar zeven over. Zij stierven aan jeuk.

Geplaatst op

Geschiedenis: Catedral de la Santa Virgen

De kathedraal van de Heilige Maagd werd al in 1573 ‘de parel van de pampa’s’ genoemd, dankzij het met goud- en zilverwerk ingelegde altaar en de magistrale, op ontwerpen van Michelangelo geïnspireerde fresco’s. Op miraculeuze wijze overleefde de kathedraal de Onafhankelijksheidsoorlogen van de 19de eeuw en de Boerenrevolutie van 1919. De ambtenarenstaking van 2002 werd het gebouw echter fataal. Tussen de ruïnes kan nu worden gepaintballd.

Geplaatst op

Nazomer in Managuay: Festival El Aire Libre

Na een verloren drankspel verbleef uw correspondent enkele uren in het afgebeelde onderkomen

Om de nazomer af te dwingen, doet correspondent Jens Mikkelsen deze week verslag van zijn zomer in Managuay.
Vandaag: muziekfestival El Aire Libre op het eiland Pudor.

Met zulke namen op het affiche – Christoni Aguilera, Stinque, Jody Bernal – weet de Managuay-kenner waarom muziekfestival El Aire Libre jaar in, jaar uit duizenden Managuayanen weet te lokken: goedkope drank.

Door Jens Mikkelsen

Ook dit jaar zegden topacts als Los Cojones en 50 Peso en Lil’ Carmen af, maar op vrijdagochtend – het evenement is net begonnen – is het op het festivalterrein en de bijbehorende camping al gezellig druk. Onder het genot van een tequila proberen muziekliefhebbers hun tent op te bouwen, rum drinkende technici leggen de laatste hand aan de podia en de met kalasjnikovs uitgeruste beveiligingsdienst staat gezellig te borrelen. ‘Ik kom hier elk jaar,’ zegt kampeerder Sueño, een biertje in de hand. ‘Ik heb echt een band met El Aire Libre. Sterker nog, ik ben hier verwekt. Waarschijnlijk tijdens de editie van 1985, maar mijn ouders waren zo dronken dat ze zich dat niet meer kunnen herinneren.’

Gastvrij als Managuayanen kunnen zijn, biedt Sueño me onmiddellijk een plek aan aan zijn drankspellentafel. Wat er daarna gebeurde, weet ik niet meer zo goed, maar na het kaartje blazen zaten we opeens bij een singer-songwriter, die plots het woord ‘democratie’ gebruikte in een lied, waarop de beveiliging de zaal afsloot en de muzikanten wegrenden, maar sommigen werden gepakt, getaserd en naakt gefouilleerd, terwijl een van de beveiligers naar ons riep dat we moest doorlopen, want ‘hier was niets te zien.’ Maar ja, dat kon dus niet, want de zaal was afgesloten. Toen werd ik wakker in een hoosbui op het strand. Nou weet ik niks meer ik ben nog steeds wat wazig doei Jens

—
Hallo Rolf,

Nog bedankt dat je de redactieruimte in de gaten wilde houden tijdens mijn vakantie, hè! Nog één vraagje: is het gelukt om die Managuayaanse schoonmaakster/stalker buiten de deur te houden, zoals ik heb gevraagd? Ik kan namelijk opeens een aantal apparaten niet meer vinden (iPad, printer/fax, een mobiele telefoon). Wel ligt er een geopend blik groene zeep op de grond, een paar rubberen handschoenen die volgens mij in het riool hebben gezeten of zo (een lucht, jongen) en, eh, ook heel wat condooms. Dus als jij nog even goed wil nagaan of je haar in de buurt van het gebouw hebt gezien of niet, dan graag. Dat lukt je vast wel, want jij vond haar wel leuk, toch? 😉 En waarom ben je eigenlijk geen conciërge meer hier? Afijn, ik hoor het wel.

Groetjes,

Roger

Geplaatst op

Lijsttrekkersdebat: iedereen prijst de generaal

Het hoofdkwartier van Mercosur in Montevideo, Uruguay

LA LIBERTINA – Bij het eerste grote lijsttrekkersdebat in Managuay werd donderdag veel geruzied, maar over één ding was men het eens: generaal Jamón is de onbetwiste leider.

Het verschil zat hem vooral in de formulering. De Liberale voorman Marco Ruteño prees Jamón voor een publiek van studenten in La Libertina aan als een ‘kampioen van de vrijheid’. Niemand maakt zich zo sterk voor de vrijheden van de staat als hij, stelde Ruteño, ‘zoals het recht op intimidatie en het recht op eenzaam opsluiten zonder vorm van proces.’

Ruteño’s grootste tegenstrever, Emilio Romero van de Ultrasocialistische Partij, prees het staatshoofd juist omdat hij de eigenheid van de lagere klassen beschermt. ‘Hij houdt ze zoals ze zijn: arm en dom.’ Paco Tornado van de extreem-rechtse PPP richt zijn pijlen sinds enkele maanden niet meer op Boliviaanse immigranten, maar op het Zuid-Amerikaanse samenwerkingsverband Mercosur. ‘Een briljant strateeg als generaal Jamón snapt dat we zo snel mogelijk uit dat zootje moeten stappen,’ schreeuwde hij, ‘ook al zitten we er nog niet in.’

De campagne in Managuay duurt dit jaar met drie weken erg kort. Volgens critici is dat geen probleem, aangezien het volk toch geen stemrecht heeft en generaal Jamon nu al weet welke stromannen hij een plek in het parlement zal toewijzen. De parlementsbenoemingen in Managuay vinden plaats op woensdag 12 september.

Geplaatst op

Staatshoofd Managuay vermomd als bossanova-artiest door Brazilië

Antônio Carlos Jobim (1927–1994)

MATAQUINTOS – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, is onderweg naar Rio de Janeiro. Om niet in handen te vallen van de Braziliaanse politie, doet hij dat vermomd als bossanovamuzikant.

Voor de vermomming is inspiratie gezocht bij Antônio Carlos Jobim, de inmiddels overleden ster van de bossanova, een genre waaraan generaal Jamón eerder verklaarde ‘een tyfushekel’ te hebben. Hij ziet zich echter genoodzaakt tot de stap, aangezien de militair-democratische republiek Managuay officieel in staat van oorlog verkeert met Brazilië.

Generaal Popo de Mierda, die deel uitmaakt van de Managuayaanse delegatie: ‘Brazilië is sinds 1985 geen dictatuur meer. Iedereen heeft nu gelijke rechten. Prima, dat moeten ze zelf weten. Maar als je ooit hebt geprobeerd om Brazilië te veroveren door middel van een massale slachtpartij, heb je opeens géén rechten meer. Een beetje krom, als je het mij vraagt.’

Jamón is onderweg naar West-Afrika, waar Managuay afgelopen november bezittingen heeft verworven die worden gezien als overzeese gebiedsdelen. Het gaat onder meer om een putdeksel, een voetbalveld en een rotonde. De militaire junta van Managuay heeft nog geen onderhandelingen gevoerd met de betrokken regeringen van Marokko, Senegal en Gambia, maar voorziet op dat gebied geen problemen. ‘We nemen wat spiegels en kralen mee,’ aldus Popo de Mierda, ‘dat heeft daar in het verleden ook goed gewerkt.’

Op dat moment wordt het Managuayaanse reisgezelschap opgeschrikt door een voorbijrijdende auto van de Braziliaanse politie, en barst uit in een net iets te schril uitgevoerde versie van ‘The girl from Ipanema’.

Geplaatst op

BREKEND: Rebellen zetten presidentiële paleis Managuay in vuur en vlam

Het Gecamoufleerde Huis in Mataquintos,
afgelopen nacht (Managuayaanse tijd)

MATAQUINTOS – Maoïstische rebellen hebben zondagavond het Gecamoufleerde Huis gebombardeerd, de ambtswoning van generaal Jamón in het centrum van Mataquintos. De brandweer durft niet uit te rukken, aangezien het staatshoofd daar niet expliciet om heeft gevraagd.

Met de geslaagde aanval op hét symbool van het regime is de militaire junta van generaal Jamón in het hart geraakt. Desondanks houdt de commandant van de brandweer zich vooralsnog koest. ‘De laatste keer dat we uit eigen initiatief hebben geblust, bleek het om een brandoefening te gaan,’ legt deze Lucio Millán uit. ‘Dat hebben we geweten: de helft van ons korps werd voor straf in de hens gezet.’ De commandant zegt te wachten op een order van de regering.

Of die komt, is nog maar de vraag. Sinds het uitbreken van de maoïstische rebellie begin september heeft deze rampzalig uitgepakt voor het militaire bewind. De maoïsten veroverden in rap tempo grote delen van het land, vaak slechts door lokale overheden zich bij hen te laten aansluiten. De junta heeft alleen serieuze tegenstand geboden in haar machtsbasis Mataquintos, maar wist amper een vuist te maken. Generaal Jamón heeft geen moment een beroep gedaan op zijn onderdanen, behalve – zo is ons ter ore gekomen – tot bouwers van ondergrondse tunnels, verhuisondernemingen en touroperators gespecialiseerd in reizen naar bevriende staten als Syrië en Rwanda.

Foto Rogelio de la Sierra