Land van taco's, tango's en tanks
Ruilhandel mag bij ons in het Westen een nieuw en hip verschijnsel zijn, in Managuay is het een eeuwenoud concept. Vooral de variant waarbij een aantal mensen ongevraagd het eigendom van een ander accepteren, is er razend populair. Bij de ruilhandel op de foto worden een paar stevige klappen verwisseld voor een nier.
MATAQUINTOS – De president van De Managuayaansche Bank (DMB), Ramón Delirio Franco, is er niet in geslaagd het parlement van zijn integriteit te overtuigen. Oorzaak is deels de sponsor van DMB, die per 1 juli officieel De Andrélon for Men Shampoo Anti-Roos Managuayaansche Bank heet.
Delirio Franco zou steekpenningen hebben aangenomen van Andrélon, maar dit wordt door de parlementariërs als ‘welkome aanvulling op het salaris’ gezien. Erger is het feit dat Delirio Franco vorig jaar de WSB Bank liet omvallen.
De WSB Bank van ondernemer Wálmer Schnitzler werd groot door bij zijn klanten wurgcontracten af te sluiten met de verkoop van hypotheken, escortdiensten en voetbalplaatjes. Bij elke lening verplichtte de klant zich ook vijf pallets tequila af te nemen, waardoor schulden hoog opliepen. Toen de zeepbel vorig jaar knapte, greep de centrale bank niet in en verloren duizenden Managuayanen de greep op hun financiën, en hun drankmisbruik.
MATAQUINTOS – De klimaatonderhandelingen in Kopenhagen zouden vanochtend vroeg zijn vlotgetrokken door een nieuw, Managuayaans voorstel. Dat zei een regeringswoordvoerder. Het voorstel draait om een uitgestrekt moerasgebied in het noorden van Managuay, ook wel bekend als ‘Massagraf nummer 1’.
In dat moerasgebied, Terras Profundas genaamd, zouden alle landen van de wereld hun CO2-rijke materialen mogen afzinken om te voorkomen dat het broeikasgas in de atmosfeer verdwijnt. ‘Terras Profundas is een bodemloze put waarin je enorm veel kwijt kunt,’ aldus de woordvoerder. Onduidelijk was of hij hierbij doelde op de ruim 300.000 tegenstanders van het generaalsbewind die tot op heden in het gebied zijn verdwenen.
Voorwaarde is wel dat het internationale bedrijfsleven de ontwikkeling van Managuays eerste, op organisch materiaal rijdende auto uit het slop trekt, de Fiat Banano.
Overigens zegt de organisatie van de klimaaattop in Kopenhagen desgevraagd ‘nog nooit’ van het Managuayaanse voorstel te hebben gehoord.
Na twee weken staken pakken de gemeentereinigers van Amsterdam en Utrecht hun werk weer op. Tijd voor een belletje met Romy Arzt Lobeiro, de leider van de vuilnismannenstaking in Managuay.
Hoe dicht bent u inmiddels bij een akkoord, meneer Lobeiro?
We zijn er ver van verwijderd. De gemeentes willen niet aan salarisverhoging. Terwijl we afgelopen donderdag nog een aanbod hebben gedaan.
Wat voor aanbod?
We eisen nu 35,5% loonsverhoging in plaats van 37%. Een groot offer. Als gebaar hebben we daarom wat zakken verwijderd van de bergen vuil die we rondom alle stadhuizen in het land hebben opgeworpen.
En hoe reageerden de gemeentes?
21 doden.
21 dode ambtenaren? Door stank?
21 dode vuilnismannen. Door tanks.
Dat klinkt als een impasse.
Zeker. Alleen in 1972 was het nog erger. Toen werd de hele landelijke vuilniswagenvloot omgekieperd en moesten onze mannen, gedwongen, alles met de hand oprapen.
Dat was bij de vorige vuilnismannenstaking?
Vorige? Wij zijn in de tussentijd nooit gestopt met staken.
Maar hoe lang bent u dan al bezig?
Hm, geen idee. Maar ik kan me nog herinneren dat toen mijn vader de leiding van de staking kreeg overdragen van mijn opa, opa zei: ‘Als mijn overgrootvader dit zou zien, zou hij glunderen van geluk omdat het werk van zijn opa’s opa niet voor niets is geweest.’
Dus uw mannen zitten nog wel even thuis?
Jazeker. Maar gelukkig komt het WK eraan. En daarna zien we wel weer verder.
 |
| Het Teatro Colón in San Luís |
SAN LUÍS – Het grootste cabaretfestival van Managuay, het Festival Cabaret de las Pampas, heeft zijn leven gebeterd: de enige vrouwelijke finaliste werd zaterdag beschoten noch betast.
Het festival staat bekend om de ongezouten mening van zijn publiek, bestaande uit gaucho’s. Toen tijdens de finale van afgelopen zaterdagavond bleek dat de formatie Papagayo del Norte (Papegaai van het Noorden) slechts veertien stemmen tekort kwam voor de publieksprijs, die derhalve aan folkgroep Ermitaño (Kluizenaar) werd uitgereikt, ging de ene helft van de zaal op de vuist met de andere. En dat wil wat zeggen: het Teatro Colón telt 1000 stoelen – althans: vóór de knokpartij (foto).
Lachende derde was de enige vrouwelijke deelnemer, Luísa Largocuello. Largocuello, zichtbaar verbaasd dat die avond nog geen man aan haar kuisheidsgordel had gesleuteld, raakte buiten zinnen van verrukking toen zij besefte dat zij haar hele programma, inclusief liedjes, kon uitspelen. De enige dissonanten waren drie flessen tequila en een kroonluchter, die rakelings langs haar slaap scheerden. Voor die prestatie ontving Largocuello de juryprijs.
 |
| Koetsier José van de Fyra pikte onderweg nog een paar lifters op |
MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay maakt eindelijk werk van haar aanstaande boekpresentatie in Utrecht. Vanuit hoofdstad Mataquintos vertrok woensdag de Fyra met als lading de nationale vlag.
De Fyra is een internationale paard-en-wagen-lijndienst die Mataquintos verbindt met Santa Cruz in Bolivia. Vanuit daar zal de vlag naar de haven van Rio de Janeiro worden gebracht en koers zetten naar Nederland. Daar, in Utrecht, vindt op vrijdag 17 mei de presentatie plaats van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek, een werk dat Nederlanders ertoe moet aanzetten om vaker af te reizen naar het geïsoleerde land in Zuid-Amerika. Nu doen zij dat vaak niet, omdat zij bang zijn voor malaria, vulkaanuitbarstingen en door de overheid georganiseerde ontvoeringen. ‘Nonsens,’ aldus luitenant Diego Sánchez Ortega, die als censor de vlag uitzwaaide. ‘In Managuay hebben wij malaria goed onder controle.’
Critici vermoeden dat de Fyra niet alleen de vlag vervoert, maar ook een geheime lading. ‘Kijk maar naar de foto,’ aldus een van hen, die anoniem wil blijven (Enrique Carderoso). ‘De vlag lijkt wel een rechthoekige kubus. Maar dat kan niet. Een vlag is meestal plat.’ Wat de vlag verbergt, durft de anonieme tipgever (Carderoso dus) niet te zeggen. ‘Maar het zou wel eens Miss Managuay kunnen zijn. Ja, nu lach je, maar met een beetje pech is het die uit 1991.’
 |
| Pilar Hipopótamo (r), verdacht van ‘socialistisch terrorisme’. |
Het is een bijna perfecte reeks: generaal Puzzo die tot minister wordt benoemd, generaal Puzzo die de kerncentrale van Jerónimos opent, en generaal Puzzo die in negen vuilniszakken wordt afgeleverd bij het Managuayaanse ministerie van Justitie. De ontbrekende, voorlaatste foto is net een week weg voor restauratie, maar gelukkig laat de titel van de expositie weinig te raden over: Drive-by shootings op staatsbevel, 1964–1971.
Drive-by shootings is een poging van het Legermuseum in Cabúm om actiever het publiek op te zoeken. Als uithangbord van de militaire junta geniet het onder Managuayanen weinig populariteit, niet in het minst vanwege zijn officiële, ietwat pompeuze naam: Museo Glorioso del Ejército y sus Guerras Gloriosas para la Gloria Superior de la Patria Gloriosa, oftewel Glorieus Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland. De meeste bezoekers zijn buitenlanders op de vlucht voor de Zuid-Amerikaanse hitte buiten.
Toch is Drive-by shootings een gouden greep. Welk ander museum leent zich zo goed voor een sinister onderwerp als dit? Zodra je door de hoofdpoort loopt, over de met kinderkopjes geplaveide weg (échte kinderkopjes, van de Kinderdagverblijvenrevolte van ’98), zie je zeven donkergrijze loodsen oprijzen uit een dorre vlakte. Binnen voeren de prenten van het militaire fotografenkorps je mee naar het hart van de Managuayaanse politieke cultuur.
De minister van Sport, generaal Hipopótamo? Toch vermoord door vier langsrazende motorrijders in 1966 en niet, zoals destijds werd beweerd, door zijn vierjarige ‘socialistische dochter’ Pilar. Francisco Gil, hoofd van het Olympisch Comité in 1971? Op de foto steekt hij lachend zijn hand op naar het opengedraaide raampje van een zwarte Volvo, kennelijk naar een goede bekende. Een fractie van een seconde later zullen 39 kogels hem doorzeven.
Voor wie deze zwartgalligheid te veel wordt, is er altijd nog de permanente expositie over geschiedenis en cultuur. Wist u dat de witte cirkel van de Managuayaanse vlag, waarin de gouden lama staat afgebeeld, een klodder spuug symboliseert? Ga eens snel kijken dan.
Noud Nijssen
Deze culturele reportage was eerder in een aangepaste versie te lezen in de Volkskrant.
Foto Lota del Horno
 |
| De Slotjesberg van 2011 |
Het carnaval van Roipoipú is gisteren begonnen met de traditionele Slotjesdag. Daarmee luiden de vrouwen van het junglestadje carnaval in door het hangslot van hun kuisheidsgordel eraf te laten slopen en op een grote berg te gooien. Het sloopwerk is een typisch klusje voor hun minnaars, maar een toevallige, opgewonden passant is ook goed.
Het maandelijkse nieuwsitem vanuit Managuay met correspondent Jens Mikkelsen – een van onze trouwste journalisten – gaat dit keer over het thema recycling. Hoe gaan ze in Managuay daarmee om? Wel, een ontmantelde chemische fabriek wordt keurig netjes hergebruikt – inclusief de giftige stoffen.
Nu is het pauze, maar na de zomer keert Jens Mikkelsen weer terug: elke laatste zondag van de maand een live verbinding met de Comedyhuiskamershow, een initiatief van het Comedy Huis.
AMSTERDAM – Een immigrante uit Managuay heeft aangifte gedaan tegen verslavingsdeskundige Keith Bakker. Zij zou in 2007 door hem zijn misbruikt, al bestaan er twijfels aan haar verklaring.
Mevrouw Bonita Duermes, u bent bereid om met naam en toenaam in de media te verschijnen. Waarom?
Het is verschrikkelijk wat Keith gedaan heeft. En nu eis ik geld, heel veel geld, als schadevergoeding.
Kunt u vertellen wat er destijds heeft plaatsgevonden?
Keith kwam mijn winkel binnen, hier in Amsterdam. Vijf minuten later lag hij bovenop me. Het was vreselijk.
Wat voor winkel heeft u?
Doet dat ertoe?
Ik vraag het omdat u volgens mijn informatie prostituee bent op de Wallen.
Nou en? Keith maakte ruzie, en daarna vergreep hij zich aan me. Gruwelijk.
Waar maakte hij ruzie over?
Over geld. Hij is een bikkelhard mens, moet u weten.
Hij onderhandelde over de prijs?
Noem het zoals u wilt, maar hij haalde bankbiljetten tevoorschijn, alsof hij de baas over me was. En daarna begon hij zijn kleren uit te trekken. Gadverdamme.
Zei u toen dat u geen seks met hem wilde?
Nou, eh, ik heb zijn geld wel aangenomen. Maar hij kan heel intimiderend zijn.
Even voor mijn beeld: u zegt dus dat Keith Bakker in 2007 u in uw peeskamer op de Wallen bezocht, met u een prijs afsprak, betaalde, en vervolgens, zonder protesten van uw kant, seks met u had.
Ja, maar… Die rijke klootzak had veel meer kunnen betalen. Hij kan mij toch ook wat gunnen? Er ligt hartstikke veel sneeuw en ik wil ook Uggs.
Ik weet niet of dit interview geschikt is voor publicatie.
Hoe kan ik u overhalen?