Land van taco's, tango's en tanks
MATAQUINTOS – In het centrum van Mataquintos is een groep rozen tot bloei gekomen. De autoriteiten hebben ze onmiddellijk verbrand.
 |
| Saadi Kadhafi, toen zijn vader nog heerste over Libië |
UTRECHT – Saadi Kadhafi beschuldigt het nieuwe bewind in Libië van een ‘barbaarse executie’ van zijn vader en van ‘grotesk misbruik van de lijken’. Kadhafi is de zoon van ex-dictator Muammar Kaddafi, die 42 jaar lang in het zadel zat en naar schatting tienduizenden doden op zijn geweten heeft.
Ook de Managuayaanse geschiedenis staat bol van voorbeelden waarin de spreker niet echt recht van, eh, spreken had.
1723 – ‘Kom, doe niet zo wreed.’ Gouverneur Isidoro Burgos y Algarve eist applaus van 72 krijgsgevangenen die op het punt staan onthoofd te worden, maar voor wie Burgos y Algarve wél een zacht kussentje op het hakblok heeft geregeld.
2010 – ‘Iets meer vanuit je buik.’ Felipe Valdispetti (12) tegen Jeremy Fuentes (21) na diens auditie voor de talentenjacht The voice of Managuay. Bij Valdispetti’s eigen auditie draaide geen jurylid zich om, vanwege – zoals ze later bekenden – zijn ‘kraaiachtige stemgeluid.’ Fuentes won uiteindelijk de wedstrijd.
1942 – ‘Volgens mij heb je weer met je neus gekeken.’ De Managuayaanse luchtvaartpionier Federico Fotze tegen zijn assistent tijdens het neerstorten van het prototype F1, een vliegtoestel waaraan Fotze zeventien jaar lang had gesleuteld. Kort voor het opstijgen had hij zijn assistent verzocht om ‘nog even wat schroefjes aan te draaien.’
 |
| Team CMYK, met Roger van Bergen, Shen-Hau Cheng en Menno Hornstra. Tussen Van Bergen en Cheng is de bumpersticker van Managuay te zien. |
Rallyrijder Roger van Bergen, tevens kervers honorair consul van Managuay, is zondag met zijn Team CMYK vanuit Madrid vertrokken naar Dakar. Van Bergen is belast met de missie om tijdens de tocht stroken kust en andere zaken in Afrika te verwerven voor de militair-democratische republiek in Zuid-Amerika.
De sponsoring door Managuay is niet onopgemerkt gebleven. Gisteravond moest Van Bergen in een van tevoren opgenomen gesprek in het programma Nachtwerk van Radio Rijnmond uitleggen waarom hij met een militaire junta in zee gaat. ‘Wij zijn lang in dubio geweest, van, wat moeten we hiermee? Maar we kregen geld geboden.’ Vanaf 3:23.
 |
| Sopropo’s |
Eten bij de familie Buzarquis. Moeder Emma zet een grote ketel op tafel, waarop vader Pepe en opa overeind komen uit hun stoel. ‘Soproposoep!’ juichen de kleine Juan en María. Pepe neemt kater Hugo op schoot en houdt hem een lepel met het groene goedje onder de neus. Hugo snuffelt, slobbert het naar binnen – en valt prompt op de grond. Morsdood. ‘Nog niet goed,’ bromt Pepe. Scheldend pakt Emma de ketel weer op. ‘Pinche sopa!’
De weerbarstige sopropo is een groente uit de komkommerfamilie. In Suriname wordt hij veel gegeten, maar ook in buurland Managuay is de tropische plant – die er uitziet als een pokdalige courgette – heus volksvoedsel. Sopropo’s zijn goedkoop en groeien overal. Bovendien: de onrijpe vrucht heeft een wrattige schil, het vlees smaakt bitter en het plantensap is bijtend giftig – de sopropo is, kortom, het Managuayaanse volk in zijn vegetale vorm.
Ondanks die volkseigen kwaliteiten hoopte de lokale sopropo-industrie heel even Europa te veroveren. In 2011, tijdens het gedoe met de EHEC-bacterie, durfden veel Duitsers geen komkommers meer te eten en de Managuayaanse Liga van Sopropotelers rook haar kans. ‘Straks zijn we exportproduct nummer één van Managuay,’ sprak Liga-voorzitter Amalfi. ‘Mosterdgas kan naar de tweede plek.’ Maar al snel bleken komkommers EHEC-vrij. En dat een sopropo vóór consumptie een paar uur in zout water moet worden geweekt om zijn dodelijke bestanddeel momordicine kwijt te raken, hielp ook al niet mee in de pr-campagne.
Na twee uur doorkoken staat de soep weer op tafel. ‘Goed spul,’ zegt Pepe smakkend. Maar opeens valt de lepel uit zijn hand. Pepe stormt de achtertuin in. Liggend in het gras geeft hij over. Naschokkend, met een lijkbleek gezicht, veegt hij zijn mond af aan een handvol grassprieten. Dan, met een schaterlach: ‘Man, wat houd ik toch van groente!’
Roger Abrahams
Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.
 |
| Antônio Carlos Jobim (1927–1994) |
MATAQUINTOS – Generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, is onderweg naar Rio de Janeiro. Om niet in handen te vallen van de Braziliaanse politie, doet hij dat vermomd als bossanovamuzikant.
Voor de vermomming is inspiratie gezocht bij Antônio Carlos Jobim, de inmiddels overleden ster van de bossanova, een genre waaraan generaal Jamón eerder verklaarde ‘een tyfushekel’ te hebben. Hij ziet zich echter genoodzaakt tot de stap, aangezien de militair-democratische republiek Managuay officieel in staat van oorlog verkeert met Brazilië.
Generaal Popo de Mierda, die deel uitmaakt van de Managuayaanse delegatie: ‘Brazilië is sinds 1985 geen dictatuur meer. Iedereen heeft nu gelijke rechten. Prima, dat moeten ze zelf weten. Maar als je ooit hebt geprobeerd om Brazilië te veroveren door middel van een massale slachtpartij, heb je opeens géén rechten meer. Een beetje krom, als je het mij vraagt.’
Jamón is onderweg naar West-Afrika, waar Managuay afgelopen november bezittingen heeft verworven die worden gezien als overzeese gebiedsdelen. Het gaat onder meer om een putdeksel, een voetbalveld en een rotonde. De militaire junta van Managuay heeft nog geen onderhandelingen gevoerd met de betrokken regeringen van Marokko, Senegal en Gambia, maar voorziet op dat gebied geen problemen. ‘We nemen wat spiegels en kralen mee,’ aldus Popo de Mierda, ‘dat heeft daar in het verleden ook goed gewerkt.’
Op dat moment wordt het Managuayaanse reisgezelschap opgeschrikt door een voorbijrijdende auto van de Braziliaanse politie, en barst uit in een net iets te schril uitgevoerde versie van ‘The girl from Ipanema’.
 |
| La Ronda de Managuay: een deel van het parcours loopt door ontbost regenwoud |
MATAQUINTOS – De Ronde van Managuay gaat toch door. Op het nippertje hebben zich genoeg teams aangemeld, zodat de levensgevaarlijke wielerwedstrijd vrijdag van start kan gaan.
Dat heeft de voorzitter van de Managuayaanse wielerbond, Sancho Merckx Caudillo, vanochtend bekend gemaakt. Begin april leken veel renners zich nog te laten afschrikken door het hoge aantal doden – zeven – van editie 2011 van ‘La Ronda’. Merckx Caudillo noemt dat slachtoffertal nu een ‘unique selling point’. Tijdens een persconferentie: ‘Een apart slag wielrenner komt erop af. Dat is positief.’ Nieuwe wielerteams zijn dit jaar Team Harakiri uit Japan en een Amerikaanse seniorenvereniging voor actieve euthanasie die zichzelf Team Lemming noemt.
Merckx Caudillo wilde niet bevestigen dat het Nederlands voetbalelftal incognito meedoet aan de Ronde van Managuay, zoals sommige geruchten willen. Oranje zou in het kader van teambuilding deelnemen onder de naam Team Goede Sfeer. De Nederlandse voetballers geven evenmin commentaar. Toen NOS-sportverslaggever Bert Maalderink bij Arjen Robben naar de geruchten informeerde, luidde het antwoord: ‘Hou je bek man.’
NYON – In Managuay trok de voetbalwedstrijd Real Madrid–Barcelona gisteren dertien miljoen kijkers. Bijzonder, voor een land van amper vier miljoen.
Door Jens Mikkelsen
De Europese voetbalbond UEFA ontdekte kort na het fluitsignaal dat de Champions League-wedstrijd door ongeveer 3% van de bevolking van Brazilië en Argentinië was bekeken, maar in het piepkleine Managuay door maar liefst 350%.
Het Managuayaanse Instituut voor Kijk-en Luisteronderzoek windt er desgevraagd geen doekjes om. Onderzoeksleider Pablo Minkievich: ‘Elke kijker voeren we in de statistieken op als een deelonderzoek, en elk deelonderzoek levert geld op van de UEFA.’ Onze daaropvolgende vraag, waarin het woord ‘eerlijkheid’ voorkomt, wordt halverwege al beantwoord met een bulderend ‘whoehoehoehoehahahahaha!’. Wanneer uw verslaggever ‘jongens, kom eens luisteren!’ verstaat, besluit hij de hoorn op de haak te leggen.
Dit is de chichi-tor, de nationale kever van Managuay. Hij komt alleen in Managuay voor en staat bekend om zijn typische geur. De chichi-tor is vereeuwigd in een beroemd gedicht van de geniale dichter Jesús Tánqui-Tánqui (1871–1887, geniaal omdat hij al op vijftienjarige leeftijd kon lezen en schrijven). Hier volgt een citaat:
 |
| Hero Brinkman: asiel geweigerd |
DEN HAAG – Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika, heeft Hero Brinkman politiek asiel geweigerd. De ex-PVV’er zou ’te democratisch’ zijn.
Dat maakte de Managuayaanse ambassadeur Roberto ‘Rocky’ Núñez vanochtend bekend. Kort nadat Brinkman dinsdag zijn vertrek uit de PVV had aangekondigd, meldde hij zich bij de ambassade – vergeefs. ‘Wij vinden het ook jammer,’ zegt Núñez. ‘Eerst liep de heer Brinkman keurig aan de leiband, en nu noemt hij het opeens “pervers” dat één man de dienst uitmaakt. U kunt zich de teleurstelling in onze dictatuur wel voorstellen.’
Núñez bekent dat hij zijn superieuren menig lovend bericht over de ex-PVV’er heeft toegezonden. ‘Linkse lezingen saboteren, dronken wegscheuren bij een politiecontrole, een barkeeper aftuigen: dat getuigt natuurlijk van stijl. Dat de heer Brinkman moeite heeft met het wegzetten van zijn glas: oké. Maar met het wegzetten van ménsen?’ Núñez citeert een interview van Brinkman in de Volkskrant. ‘Hoe liefdevol hij terugblikte op het in elkaar beuken van krakers: “Er is niets leukers dan dat.” Dan zeg ik, als oud-doodseskaderman: waarom, Hero, waarom?’
Núñez acht het niet waarschijnlijk dat Managuay Brinkman in de nabije toekomst als staatsburger zal opnemen. ‘Er is teveel gebeurd. Huilie-huilie doen met zinnen als ‘Mijn pogingen om te democratiseren zijn gedwarsboomd’… U zult begrijpen dat zoiets bij ons de rillingen over de rug doet lopen. Nee, wat een mooie carrière als meeloper had kunnen zijn, is één keer om zeep geholpen.’
