Berichten

Geplaatst op

‘Vrijheid is ondraaglijke last’ – een top 3 van hypocriete uitspraken

De Wit-Russische president Aleksander Loekasjenko

UTRECHT – Voor de Wit-Russen is vrijheid ‘een ondraaglijke last’, betoogde gisteren hun president Aleksander Loekasjenko, die bekend staat als de laatste dictator van Europa. Daarom een top 3 van hypocriete uitspraken uit de geschiedenis van een andere dictatuur: Managuay.

1922 – ‘Geld maakt niet gelukkig.’
Generaal Luís Carajo tegen kompel Benito Verera, net voordat hij hem de opbrengst uit handen rukte van zes maanden ondergronds leven en werken in de goudmijnen van El Terror, en Verera terug in de mijnschacht wierp. Carajo zou later de man van zijn maîtresse inhuren om de goudklompjes om te smelten tot een antimasturbatiegordel voor zijn echtgenote.

2007 – ‘Schoonheid zit van binnen.’
Mira Silencioso (53), echtgenote van drugsbaron Adalberto Silencioso, op een verrassingsfeestje ter ere van haar 10.000ste cosmetische ingreep in schoonheidskliniek La Parada de Plástico. De organiserende artsen gaven haar een fotoboek cadeau met daarin alle vakanties, zwembaden en SUV’s die zij zich dankzij haar bezoek hadden kunnen veroorloven. Overigens communiceerde Silencioso de woorden door met haar ogen te knipperen – de enige delen van haar gezicht waar nog beweging in zit.

1969 – ‘Verkeersregels gelden voor iedereen.’
Generaal Biftec, dictator van Managuay, kort na de executie van de automobilist die Biftecs chihuahua Fifi had aangereden. Biftec gaf toe dat hij door rood was gelopen, maar de automobilist reed volgens hem met een achterband met ‘een gevaarlijk versleten profiel.’

Geplaatst op

Minister geeft minister een knietje

Het slachtoffer, de Boliviaanse minister Catacora, prees voor de wedstrijd nog ‘de verbroedering van twee grootse volkeren’


SANTA CRUZ DE LA SIERRA – De minister van Financiën van Managuay heeft zijn Boliviaanse collega een knietje gegeven. Het incident vond donderdag plaats tijdens een partijtje voetbal.

De regeringen van Managuay en Bolivia hadden op aandringen van Chili toegestemd in een vriendschappelijke wedstrijd om de onderlinge verhoudingen te verbeteren. Dat is niet gelukt. In de 37ste minuut probeerde de Managuayaanse minister van Financiën, generaal Diego Verbuto, de bal wanhopig uit het strafschopgebied weg te werken, maar plaatste hem via een opwippende beweging per ongeluk voor het hoofd van zijn Boliviaanse collega Luís Arce Catacora. Deze sloeg onmiddellijk toe en deed het net bollen met een fenomenale kopbal: 1–0. Verbuto beukte daarop Catacora vol in het kruis, die meteen tegen de grond ging. Toen de generaal daarvoor werd gestraft met een rode kaart, verliet het Managuayaanse regeringsteam het voetbalveld.

De Managuayaanse staatsomroep Managuay Uno zei donderdagavond niets over Verbuto’s rode kaart, maar meldde dat ‘het enige doelpunt van de wedstrijd mogelijk [werd] gemaakt door een onmogelijke voorzet van onze minister van Financiën, zijne excellentie generaal Diego Verbuto.’
Wel plaatste de omroep op zijn website een anderhalf jaar oud filmpje van de president van Bolivia, Evo Morales, die op het voetbalveld een overtreding begaat.

Geplaatst op

De vinding van Johan Pelle Witsema

De eerste reclameposter voor de ChakaKoko (1976)
Johan Pelle Witsema uit Lemmer kwam in 1975 naar Managuay met een droom: binnen twintig jaar zou hij het hele Zuid-Amerikaanse land aan de kaasschaaf hebben. Maar helaas: deze natie van vleeseters zag kaas als minderwaardig. Waarom jong belegen kauwen als er ook paella met lamalever is, en cuy, opengesperde cavia van de grill?
Witsema liet zich echter niet kennen en kwam door een gelukkig toeval – hij hakte zijn linkerhand af met een machete tijdens het openen van een kokosnoot – op een briljant idee: de kaasschaaf is een geweldig middel om die harde kokosschil te verwijderen! Met zijn revolutionaire ‘ChakaKoko’ bracht Witsema de huisvrouwen van Managuay buiten zinnen en binnen drie jaar was hij miljonair (in Managuayaanse peso’s, dat wel).

Lang heeft Witsema echter niet van zijn succes kunnen genieten: in 1978 drong de machetemaffia zijn villa binnen. De kapmesverkopers schaafden zijn scalp kaal, groeven Witsema tot aan zijn schouders in zijn eigen tuin en stenigden hem met ongeschaafde, dus harde, kokosnoten.
De ‘ChakaKoko’ rest als het tastbare bewijs van Nederlandse ondernemerszin overzee.

Geplaatst op

Nederlands elftal wil niet met bus reizen

Ibrahim Afellay in actie tijdens de wedstrijd Brazilië–Nederland van afgelopen zaterdag

MATAQUINTOS – De sportbond van Managuay had graag vandaag het Nederlands elftal op bezoek gehad, maar Oranje wil niet met de bus.

Het Nederlands elftal vliegt vandaag van Brazilië naar Uruguay, waar het woensdag een oefeninterland speelt. Vital Vidal, woordvoerder van de Managuayaanse sportbond, had graag een tussenstop in de bananendictatuur gezien. Dat had dan via een busreis gemoeten, omdat het nationale vliegveld van Mataquintos vanwege een schilderbeurt al weken is gesloten.

Maar een assistent van bondscoach Bert van Marwijk laat weten dat Oranje liever niet met de bus door Zuid- Amerika trekt. ‘Dit omdat de voetballers niet willen worden overvallen door gangsters, bendes of andere criminelen.’ Vidal: ‘Hou toch eens op over onze douaniers. Als u eenmaal de grens gepasseerd bent, is Managuay een geweldig land om te zijn.’

Geplaatst op

Politiek: Sociale woningbouw


Een van de speerpunten van het linkse, maoïstische kabinet van 2004–2006 was het aanpakken van de woningnood. De maoïsten beloofden om alleen al in de hoofdstad twee miljard huizen te bouwen, maar realiseerden er in heel Managuay slechts vier. Mogelijk omdat zij het gelijkheidsprincipe ook uitbreidden naar dieren: zo verkregen gekko’s het recht op een verlichte doorzonwoning in alle openbare ruimtes. Hier bestuderen twee geïnteresseerde kopers een pand.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Troonwisseling

Jorge Zorreguieta (r) naast juntaleider Jorge Videla

‘Máxima?’ Marco Cortes (28) schudt zijn hoofd. Zijn broer Rico (31): ‘Jawel, dat is die van “buurman, wat doet u nu”!’ We complimenteren Rico met zijn kennis van Nederlandse filmklassiekers uit de jaren tachtig, maar vertellen hem dat de dame in kwestie Tatjana heet, en niet Máxima. Rico kijkt teleurgesteld. ‘Dan geef ik het op.’

De koningin der Nederlanden is vanaf dinsdag een Argentijnse, maar in Managuay kent men haar amper. Argentijnen staan hier bekend als arrogante en verwijfde cappuccinodrinkers, en die kun je beter op afstand houden. De uitzondering: Jorge Zorreguieta, Máxima’s vader. De oud-minister uit de tijd van de Argentijnse dictatuur (1976–1983) geldt in Managuay als een gerespecteerd politicus.

Menig Managuayaan denkt met weemoed terug aan de tijd dat niet alleen zij, maar ook de buurlanden door militaire junta’s werden aangestuurd. Een periode van internationale solidariteit, geïllustreerd door een vrij verkeer van politieke gevangenen: die konden worden gearresteerd in Asunción (Paraguay), gemarteld in Mataquintos (Managuay) en bij Montevideo (Uruguay) in de Atlantische Oceaan geworpen.

Ook Argentinië deed mee, maar of Zorreguieta als minister van Landbouw van de dodenvluchten heeft geweten? Nee, zei generaal Jamón, het staatshoofd van Managuay, onlangs in een interview. Jamón herinnerde zich een brief van zijn oude penvriend: ‘Dan schreef hij geërgerd: “Ik presenteerde een mooi plan voor de export van steaks, maar toen zei de minister van Nationale Defensie: ‘Dat gaat niet, alle vliegtuigen zitten al vol.’ Iedereen begon te lachen. Waar sláát dat toch op?” O o, die Jorge, dacht ik dan.’

We komen aan onder een brug, waar Marco en Rico wonen sinds vorig jaar hun appartementencomplex werd gesloopt voor een nieuw winkelcentrum. ‘Jullie hebben het maar goed,’ lacht Rico, terwijl hij een fles rum tevoorschijn tovert. Marco neemt een slok en wijst om zich heen. Lachend: ‘Geen woning, geen kroning!’
Roger Abrahams

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

‘VVD wil Managuayaans omroepbestel’

CDA-Kamerlid Madeleine van Toorenburg: ‘…stenen tijdperk…’

AMSTERDAM – Het plan om te snoeien in websites van de publieke omroep toont aan dat de VVD uit is op een Managuayaans omroepbestel. Dat meent mediafilosoof Aad Mandela (geen familie).

Door Jens Mikkelsen

Meneer Mandela, de staatsomroep van Managuay is volledig in handen van de militaire junta. Dat geldt toch ook voor internet?
Het internet is in Managuay nog een relatief nieuw fenomeen. Maar inderdaad: de nieuwsvoorziening per telex, telegraaf en postduif is vast in handen van de staat.

Dan kun je toch niet zeggen dat de junta terugwil naar ‘het stenen tijdperk’, zoals CDA-Kamerlid Van Toorenburg het gisteren noemde?
God nee! Het stenen tijdperk! Dat zou voor Managuay een terugkeer naar de democratie betekenen!

En nu serieus?
Serieus: het generaalsbewind in Managuay is, net als de VVD, bang dat de omroep zich bezighoudt met staatsvijandige activiteiten.

Zoals?
Wapens maken.

Wapens maken?
Ja.

Welke omroep wil er nu wapens maken?
Ha! Het zou niet de eerste keer zijn dat een talkshowpresentator zich ontpopt tot rebellenleider die een leger aanstuurt van kindsoldaten en zelfmoordterroristen!

Ik begin de indruk te krijgen dat u enigszins overdrijft.
Ként u Jochem van Gelder überhaupt?

Geplaatst op

‘Berlusconi geen krachtige leider’

Silvio Berlusconi maakte dinsdag zijn aanstaande aftreden bekend

DAMASCUS – De Italiaanse premier Silvio Berlusconi hoeft na zijn aftreden geen uitnodiging te verwachten van Krachtige Leiders United, de belangenvereniging van dictators.

Dat liet de Managuayaanse generaal Jamón woensdag weten vanuit Syrië. ‘Een man die opgeeft als zijn parlement tegenstribbelt, is geen echte man,’ aldus Jamón. ‘Althans, niet een met ballen. Een ware leider wijst zijn parlementariërs de weg. Naar het vuurpeloton, in dit geval.’

Binnen Krachtige Leiders United heerst al langer onvrede over Berlusconi, die zich door de media als dominant heerser laat afschilderen, maar zich in feite aan redelijk democratische spelregels houdt. Jamón maakte subtiel duidelijk bij wie de wrevel zit. ‘Ik spreek niet alleen namens mijzelf, maar ook namens gerespecteerde tirannen die onterecht in de vergetelheid dreigen te raken. Zij willen óók wel eens genoemd worden. Goed, dan wil ik tot slot nog de groeten doen aan Teodoro Obiang Nguema Mbasogo van Equatoriaal Guinea en Goerbangoely Berdymoechammedov van Turkmenistan.’

Generaal Jamón verblijft in Syrië voor een inderhaast door president Assad georganiseerde mosterdgasruilbeurs. Assad kampt op dit moment in eigen land met wat Krachtige Leiders United noemt ‘de kift’.

Geplaatst op

‘Nobelprijs Mo Yan leidt tot oorlog’

Sergio Sánchez Hammarskjold

PERFIDO – Ook dit jaar gaat de Nobelprijs voor de Literatuur aan Sergio Sánchez Hammarskjold voorbij. De Managuayaanse schrijver is teleurgesteld. ‘Nog even en Zweden is in oorlog.’ 

Door Jens Mikkelsen

Meneer Hammarskjold, tijdens ons gesprek van gisteren wist u zeker dat u zou gaan winnen. 
Dat was een pose. De Zweedse Academie is een achterhaalde club van idioten die geen flauw benul hebben van literatuur.

Gisteren noemde u de Zweedse Academie nog een ‘respectabel instituut vol wijze mannen die weten wat ze doen.’
Ja, gelul natuurlijk.

Kent u het werk van Mo Yan? Hij is onderscheiden omdat hij ‘met hallucinerend realisme volksverhalen, geschiedenis en het hedendaagse combineert.’
Mo Yan is weer zo iemand die verzinseltjes op papier zet. Ik maak toegepaste literatuur. Neem zijn boek De wijnrepubliek en vergelijk dat eens met dit etiket dat ik vorige week nog geschreven heb voor de cabernet sauvignon van Malgusto: ‘Malgusto-wijn is het product van tweehonderd jaar ploeteren, van pioniersgeest en pis…’

Was u niet ook bezig met een roman?
(zucht) Jawel, maar na de eerste alinea dacht ik: mijn god, wat duurt dit láng! Toen ben ik verder gegaan met deze huis-aan-huis-folder voor een vriend van mij, Dokter Coco: ‘Last van aambeien? Erectieproblemen? Hoest uw lama? Dokter Coco geeft…’

Hoe voelt u zich eigenlijk?
Om eerlijk te zijn: het gaat wel. Ontspannen. Ik voel me gesterkt in mijn geloof.

Geloof?
In de komst van een Derde Wereldoorlog.

Dat klinkt dramatisch. 
Ziet u het dan niet? Deze Nobelprijs splijt de wereld in twee kampen: de Zweden en de niet-Zweden. Vorig jaar ging de Nobelprijs naar – goh, toevallig – een Zweed, en dit jaar naar een Chinees van wie niemand ooit gehoord heeft. Nog even en Zweden is in oorlog. En aangezien de Zweden met negen miljoen zijn en de rest van de wereld met zeven miljard, heb ik wel een idee wie die oorlog gaat winnen.

Al doen de Chinezen natuurlijk mee met de Zweden.
Verdomme, u heeft gelijk.

Zie ik daar een traan?
Stop dit gesprek.

O, oké.

Geplaatst op

Politieberichten: Kerstmis 2011

El Infierno, een buitenhuis net ten zuiden van Chuco

Man urineert tegen lama
CARRUQUICHANGO – In de nacht van zaterdag op zondag is in Carruquichango een dronken man aangehouden die tegen een lama stond te urineren. Toen twee agenten hem betrapten, riep de man dat ze hem maar een Colombiaanse stropdas moesten geven (een martelmethode van drugsbendes, waarbij iemands tong door een snede in de hals naar buiten wordt getrokken, red.). Omdat de dienders dit een buitenproportionele straf vonden en alleen wilden afschrikken, pasten zij de Colombiaanse stropdas toe op een toevallige passant. De urinerende man bood daarop zijn excuses aan.

Kleine onenigheid op straat
INTROSPECCIÓN – De politie van Introspección heeft zondagavond op straat moeten ingrijpen bij een ruzie waarbij een 57-jarige man met een boksbeugel stond in te beuken op een 16-jarige scholier die op de grond lag. Toen de dienstdoende agenten de man wilde inrekenen, ontdekten zij dat hij een neef was van de plaatselijke hoofdcommissaris van politie. De man moest tegen het slachtoffer zeggen dat hij het jammer vond dat het zo was gelopen en kwam ervan af met een waarschuwing.

Slingeren op de weg
CHUCO – Een agent in Chuco heeft maandagmiddag een automobilist aangehouden die slingerde op de M1 tussen Chuco en Mataquintos, hoogstwaarschijnlijk vanwege de fles tequila die hij in zijn rechterhand hield. Toen de agent vroeg of hij ook een slokje mocht, nodigde de automobilist hem uit in te stappen en reden ze naar het buitenhuisje van de man in een dorpje net ten zuiden van Chuco. Het werd nog een heel gezellige avond en de twee houden beslist contact.