Berichten

Geplaatst op

Wilders bedreigd om toespraak New York

Het hoofdpostkantoor van Anticoncepción, Managuay

DEN HAAG – Een islamitische terreurgroep uit Managuay dreigt Geert Wilders te vermoorden als hij gaat demonstreren tegen de geplande moskee bij Ground Zero in New York. De groep eist een som van ‘100 miljoen biljoen euro, maar minder mag ook.’

De terreurgroep, Al-Sadiq Al-Jamaza Al-Sakran Al-Lama, is bij terrorisme-experts onbekend. De leden hebben echter vertakkingen in het Nederlandse thuisbezorgcircuit, aangezien het dreigement gisteren op het adres van de PVV-leider in Den Haag werd afgeleverd door een koerier van Taco Express. Lijfwachten konden de man niet achterhalen.

Navraag in Managuay leert dat Al-Sadiq Al-Jamaza Al-Sakran Al-Lama (‘Vriendenclub “De dronken lama”’) is voortgekomen uit een gezelligheidsvereniging van stokers van illegale rum. Door de dalende prijzen van suikerriet kampen zij al jaren met ernstige armoede. Hoewel terrorisme-experts spreken van ‘een levensgevaarlijke cel’, vermoeden Zuid-Amerika-kenners dat het om straatarme boeren gaat die een creatieve manier hebben gevonden om hun inkomsten aan te vullen.

De 100 miljoen biljoen euro had moeten worden gebracht naar ‘Hoofdpostkantoor Anticoncepción, Managuay, en dan vragen naar Manuel.’
Geplaatst op

Geschiedenis: Catedral de la Santa Virgen

De kathedraal van de Heilige Maagd werd al in 1573 ‘de parel van de pampa’s’ genoemd, dankzij het met goud- en zilverwerk ingelegde altaar en de magistrale, op ontwerpen van Michelangelo geïnspireerde fresco’s. Op miraculeuze wijze overleefde de kathedraal de Onafhankelijksheidsoorlogen van de 19de eeuw en de Boerenrevolutie van 1919. De ambtenarenstaking van 2002 werd het gebouw echter fataal. Tussen de ruïnes kan nu worden gepaintballd.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Werelddominantie

Puzzelpagina ‘Ontwar de kluwen’

‘Wat wij uiteindelijk willen…’ Generaal Popo de Mierda, de Managuayaanse minister van Binnenlandse Zaken, pauzeert even. Hij tuurt in zijn mok Nescafé. Dan neemt hij een slok en vervolgt: ‘…is werelddominantie.’

Managuay, de verpauperde bananendictatuur die niet alleen grenst aan Bolivia, Paraguay, Peru, Brazilië, Argentinië, Chili, Ecuador, Colombia, Venezuela, Brits Guyana, Frans Guyana, Suriname en Uruguay, maar met al deze landen ook nog eens in staat van oorlog verkeert, ziet een grote toekomst voor zich. Die begint in Afrika, waar afgelopen november een inderhaast tot honorair consul benoemde rallyrijder tijdens de race Amsterdam-Dakar ‘aanzienlijke stukken land’ verwierf. Bij navraag blijkt het te gaan om een putdeksel, twee muren en een rotonde, maar Popo de Mierda beheert desalniettemin sindsdien de portefeuille ‘Overzeese Gebiedsdelen’.

En nu is Europa aan de beurt. Te beginnen bij Nederland. ‘U heeft een negatief beeld van ons,’ stelt de minister, ‘of nog erger: helemaal geen beeld.’ Uit een la tovert hij een pak papier: Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek staat erop. Het werk, dat Managuay bij Nederlanders bekend moet maken, bevat een curieuze mengeling van puzzels en propaganda. Zoals ‘Ontwar de kluwen’, een tekening van drie vliegtuigjes met soldaten die geknevelde dissidenten in de oceaan werpen. ‘Leuk hè? Je moet de lijntjes volgen en achterhalen wie de zwaarste naar beneden gooit, want ze krijgen betaald per kilo. En passant krijg je een goed beeld van onze luchtvaart.’ Andere spellen bestaan uit het tellen van losliggende hoofden op een executieveld en het bordspel Lamabord.

De minister wandelt naar het keukentje in zijn kantoor. ‘Drastische maatregelen zijn nodig om de Nederlanders naar Managuay te lokken, met hun beurzen. Rugzakken, bedoel ik.’ Terwijl hij zijn lege mok op het aanrecht zet, klinkt het plots dreigend: ‘Want die Volkskrant van u is goed en aardig. Maar het is geen Telegraaf.’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Illustratie Taam Karsdorp

Geplaatst op

Levensgevaarlijke wielerronde gaat toch door

La Ronda de Managuay: een deel van het parcours
loopt door ontbost regenwoud

MATAQUINTOS – De Ronde van Managuay gaat toch door. Op het nippertje hebben zich genoeg teams aangemeld, zodat de levensgevaarlijke wielerwedstrijd vrijdag van start kan gaan.

Dat heeft de voorzitter van de Managuayaanse wielerbond, Sancho Merckx Caudillo, vanochtend bekend gemaakt. Begin april leken veel renners zich nog te laten afschrikken door het hoge aantal doden – zeven – van editie 2011 van ‘La Ronda’. Merckx Caudillo noemt dat slachtoffertal nu een ‘unique selling point’. Tijdens een persconferentie: ‘Een apart slag wielrenner komt erop af. Dat is positief.’ Nieuwe wielerteams zijn dit jaar Team Harakiri uit Japan en een Amerikaanse seniorenvereniging voor actieve euthanasie die zichzelf Team Lemming noemt.

Merckx Caudillo wilde niet bevestigen dat het Nederlands voetbalelftal incognito meedoet aan de Ronde van Managuay, zoals sommige geruchten willen. Oranje zou in het kader van teambuilding deelnemen onder de naam Team Goede Sfeer. De Nederlandse voetballers geven evenmin commentaar. Toen NOS-sportverslaggever Bert Maalderink bij Arjen Robben naar de geruchten informeerde, luidde het antwoord: ‘Hou je bek man.’

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: De ‘Nueva Ola’

Kapitein Alzafarra, net na het vernemen van de verstikkende maatregel

‘Pero… ¡¿por qué?!’ Ingehouden adem bij een cruciale scène in de film Océanos ilimitados (Onbegrensde oceanen, 1994). Kapitein Alzafarra, gezaghebber op een cruiseschip, krijgt te horen dat het gekneveld overboord gooien van lastige passagiers voortaan beperkt wordt tot tien personen per keer – de film geldt als een aanklacht tegen de betuttelende bureaucratie. En zo voelt hij ook – tenminste, als je even vergeet dat de acteur die Alzafarra speelt een broodje reuzel eet.

De Nueva Ola – of ‘Nieuwe Golf’ – in de Managuayaanse cinema liet zich kenmerken door een extensief gebruik van amateurs. Begin jaren negentig kregen filmmakers genoeg van de arrogantie die veel acteurs en actrices in die dagen kenmerkte. De druppel vormde een declaratie van diva Jeanette Crespo Mendoza in 1991: 87.000 dollar voor drie dagen in het Bellagio Hotel in Las Vegas, inclusief champagnebaden, casinofiches en een masseur voor haar chihuahua. En dat voor een cameo van dertig seconden met als enige tekst: ‘Deze tortilla’s maken me dorstig.’

Manolo Pipón, de regisseur van Océanos ilimitados, was de eerste om te breken met het acteursgilde: zijn vrienden en bekenden improviseerden vrijuit op een cruiseschip. Niet veel later liet César Núñez zeven achterneven naakt over de pampa’s rennen met als enige regieaanwijzing: ‘hoopvol kijken’. De cast van Piñata 5 (Cesaria van Buren, 1996) doolde maanden door een mangrovebos, op zoek naar eetbaar fruit – het werd een kaskraker. Overigens zetten de cineasten zelfs voor promotie en marketing amateurs in, wat ertoe leidde dat vrijwel geen enkele Nueva Ola-film uiteindelijk de bioscoop haalde.

Op het cruiseschip van Alzafarra stijgt de spanning intussen tot het kookpunt. Sidderend van woede laat de kapitein de scène eindigen met de onvergetelijke woorden: ‘Maar dit schip is mijn leven! Het heet niet voor niets… godver, wat is de naam van dit kloteschip ook weer?’
Noud Nijssen

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Foto Persbureau Managuay

Geplaatst op

Dit is niet de nieuwe vakantievilla van Willem-Alexander en Máxima

Casa Abandono

“Beste Guillermo-Alejandro en Máxima,
!Felicidades! Namens de makelaarsvereniging van Puerto Petróleo wil ik U van harte proficiat wensen met de aankoop van Uw villa in het Griekse Porto Cheli. Via via is mij ter ore gekomen dat U budget heeft voor nóg een vakantiewoning. Immers, dankzij de crisis in Griekenland kostte die villa een schijntje en de duur van die zogenoemde Catshuisonderhandelingen neemt dermate Belgische proporties aan dat een eventuele bezuiniging op uw jaarlijkse toelage vooralsnog op zich laat wachten. Daarom maak ik U met deze brief graag attent op een luxe zomerhuis dat wij in onze portefeuille hebben.
Het gaat om een heerlijk huis, genaamd Casa Abandono, gelegen op het eiland Desesperación in het Blauwe Meer, op de grens tussen Noord- en Zuid-Managuay. Nu hoor ik U denken: het Blauwe Meer, heet dat in de volksmond niet Lago Petróleo omdat de Managuayaanse petrochemische industrie er huist? Dat klopt. Maar bekijkt U het eens zo: alleen wanneer de wind uit het zuidwesten komt, trekken de gifwolken over uw huis. En bovendien zijn zorgen over het diner op die dagen afwezig: de volwassen gieren, toekans en forellen drijven zo langs uw huis, klaar voor de barbecue!
Het zomerhuis bestaat uit een complex van daken op witgepleisterde palen en staat pal aan het strand. Het beschikt dan ook over een eigen steiger, duikplank en waterpomp (in de kelder).
Het staat weliswaar niet op 4000 vierkante meter grond, zoals uw Griekse woning, maar het eiland waarop het huis ligt is natuurlijk uw achtertuin en die is minstens zo groot. Wij kennen uitstekende junglegidsen en reptielenbetenexperts die u kunnen bijstaan als U er met de meisjes gaat badmintonnen.
In de omgeving vinden mensen van uw kaliber genoeg aanspraak. U krijgt beroemde buren! Drugdealers, vastgoedspeculanten en andere leden van de Managuayaanse jet set kiezen steeds vaker voor een buitenverblijf aan het Blauwe Meer. Ook zorgt het leger en het veiligheidsapparaat voor veel werkgelegenheid in de streek. In het weekend vliegen de helikopters met ladingen dissidenten af en aan boven het wateroppervlak.
Afijn, ik hou het kort, want U bent beiden drukbezette mensen. Rest mij niets dan te zeggen dat we u van harte uitnodigen om een blik te komen werpen als u weer eens in Argentinië bent. De huidige eigenaar van de woning, de beroemde cineast Francisco Estigue (U kent vast zijn Latijns-Amerikaanse filmhuishit Negentien meisjes, naakt, in mijn huis op het eilanduit 2005!), wil het graag verkopen. Hij benadrukt dat U een van zijn actrices er gratis bij krijgt als dienstmeid. De sleutel van de onderaardse kluis waarin ze waarschijnlijk nog zit, ontvangt u nadat een eerste aanbetaling is overgemaakt.
Overlegt u eens met Uw ouders. En dan hoor ik het graag!
Met vriendelijke groet,
Federica Aponte Aponte
Voorzitter makelaarsvereniging Puerto Petróleo”
Geplaatst op

Rayonhoofden slaags, vergadering opgeschort

Een moddermeester test het parcours bij La Libertina. Oordeel: nog te nat

LA LIBERTINA – De rayonhoofden van de vereniging De Noordelijke Elf Steden hebben zondagavond al na tien minuten hun bijeenkomst moeten afbreken als gevolg van een onderlinge knokpartij, waarschijnlijk wegens alcoholmisbruik.

Voorzitter Wílmer Wáffler verwacht echter dat de besprekingen vandaag kunnen worden hervat, nu hij de rayonhoofden op het protocol heeft gewezen. ‘Dronken zijn is geen punt, maar vechten moet echt wachten tot na de vergadering.’
Wáffler roept iedereen op het hoofd koel te houden, maar de aanhoudende droogte in Managuay heeft een ware Elfstedenkoorts losgemaakt. Het is dan ook voor het eerst in vijftien jaar dat er ‘oriënterend overleg’ plaatsvindt over de Elfstedenrace.

De Elfstedenrace (in het Spaans: la Carrera de Once Cuidades) is een 200 kilometer lange autorally over natuurmodder in het jungleachtige noorden van Managuay. Elke zomer weer wordt er nerveus gespeculeerd over de toestand van de modder: die moet hard zijn, maar zacht genoeg om zoveel brandstof te verbruiken dat bij elk van de elf steden op het parcours moet worden bijgetankt – benzine voor de auto, veel alcohol voor de chauffeur.
De tocht werd voor het laatst in 1997 verreden: winnaar werd Evo de Bembas, nu cocaboer in Bolivia.

Geplaatst op

Weer verkeerd straatnaambord in Utrecht

De Managuaydreef in het Utrechtse Overvecht

De gemeente Utrecht heeft een reputatie hoog te houden op het gebied van verkeerd gespelde straatnamen. Nadat ze eerder borden met het opschrift ‘Nieuwe Krommegracht’, ‘Bredenvurg’ en ‘Atnon Geseinkstrat’ plaatste, ontdekten wij afgelopen weekend deze aanwijzing (zie foto) in de wijk Overvecht. Het valt te prijzen dat Utrecht een straat wil vernoemen naar Managuay – de sympathiekste militaire dictatuur van Zuid-Amerika, tenslotte – maar doe het dan goed.
Een mailtje naar de gemeente leert ons dat de fout niet snel zal worden hersteld. ‘Natuurlijk zouden we het morgen al recht kunnen zetten,’ schrijft een ambtenaar terug. ‘Maar om eerlijk te zijn: het interesseert ons geen peop.’

Geplaatst op

Cultuur: het carnaval van Roipoipú


In grote delen van Managuay viert men sinds gisteren carnaval. Het beroemdst is het carnaval van Roipoipú in het noorden. Verslaggever Jens Mikkelsen geeft een impressie.

Ach, Roipoipú. Toen ik voor het eerst in Roipoipú arriveerde, trof ik een op straat hangende massa die zich te buiten ging aan muziek, alcohol en seks. En dat was nog in september.

Door Jens Mikkelsen

Een halfjaar later keerde ik terug voor het carnaval, en het was één groot festijn. Wie nog steeds denkt dat het wereldberoemde feest staat voor excessief drankgebruik, losbandigheid en besnorde mannen met opdringerig gedrag, heeft het mis. Immers, het zijn juist de vrouwen die doorgaans een snor dragen in dit land.
Nee, wie naar Roipoipú gaat, kan genieten van tal van evenementen, zoals een zeven kilometer lange optocht en een sambadanswedstrijd, en op het Plaza Real vindt rond middernacht vaak een vechtpartij plaats (niet georganiseerd).

Geplaatst op

Vakantieboekspel: de elfde winnaar!

In deze een-na-laatste editie van ons Vakantieboekspel vroegen we u naar het Managuayste boek. Natuurlijk, de meeste inwoners van uw favoriete militaire dictatuur zijn analfabeet, maar toch, u deed uw best. Ziehier: de Managuay-boeken-top-10!

10. Rode rozen en tortilla’s (Laura Esquivel)
9. Herinnering aan mijn droeve hoeren (Gabriel García Márquez)
8. Ik beken, ik heb geleefd! (Pablo Neruda)
7. Lonely Planet Zuid-Amerika
6. Moby Dick (Herman Melville, ingestuurd door Frans Pollux)
5. Een vlucht bolsjewieken (Martin Corazón, ingestuurd door Bart van der Mark)
4. De terugkeer (Roberto Bolaños, ingestuurd door Hein van der Kroft. ‘De ik-persoon is een dode man, die voor geld uit het 3. mortuarium voor een aantal uur bij een homoseksuele necrofiel wordt afgeleverd.’)
3. De rebellenfamilie (Carmen Aguirre, ingestuurd door Herman Roovers)
2. Dictator Style: Lifestyles of the World’s Most Colorful Despots (Peter York, ingestuurd door Eelco Ligtvoet)

En de winnaar is…
1. Paranoia Paraguay (Arthur van Amerongen)

De gelukkige is Martino van Amerongen (geen familie, nemen wij aan), inzender van dit boek over crack, caña, grefo’s, semieten, antisemieten, puta’s, knokkelkoorts, zelfdestructie en nazi’s – kortom, alles waarover Managuay in grotere mate beschikt dan het buurland.
Gefeliciteerd, Martino! Mail je ons je adres toe? Dan krijg je van ons een aardigheidje. En vanaf 17 mei kun je natuurlijk je exemplaar van Het Grote Managuay-Vakantie-Doeboek tegemoet zien!

Begin volgende maand: het laatste Vakantieboekspel!