Berichten

Geplaatst op

Sócrates dood, Aristóteles krijgt nieuwe lever

Sócrates, een held in Brazilië

LA LIBERTINA – Amper is de Braziliaanse topvoetballer Sócrates overleden of diens broer, Aristóteles, maakt een doorstart via een succesvolle levertransplantatie.

Beide broers leidden voetballevens die parallel liepen aan elkaar, totdat Sócrates gisteren op 57-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van een darminfectie. Hun onbezorgde jeugd in het Noord-Braziliaanse Belém, waar ze opgroeiden met hun broers Archimédes, Pythagóras en buitenbeentje Rai, stond in het teken van voetbal. Maar waar Sócrates furore maakte met zijn hakballetje, liet Aristóteles een agressievere speelstijl zien: zijn ‘hakbal’ bestond uit een hoge lob, om vervolgens, terwijl de tegenstander naar de bal tuurde, met een Zwitsers zakmes snel een kootje van diens vinger eraf te kappen.

Het was dan ook snel duidelijk dat Aristóteles in het Braziliaanse voetbal niets te zoeken had, maar des te meer in het voetbal van buurland Managuay. Hij emigreerde, liet zich naturaliseren en werd begin jaren 80 aanvoerder van het Managuayaanse nationale elftal. Zijn eerste maatregel: het bewapenen van defensie, middenveld en aanval met mini-machetes in de kous. Terwijl Sócrates beroemd werd met de Goddelijke Kanaries, groeide Aristóteles uit tot een in Managuay legendarische speler die nog steeds vereenzelvigd wordt met het voetbal van de ‘Bloedrode Selectie’ van 1982, ook wel het gewelddadigste nationale team genoemd dat nooit aan een WK deelnam.

Ook buiten het veld spreidden de broers dezelfde interesses ten toon. Waar Sócrates een gediplomeerd arts was en een democratisch activist, kluste Aristóteles bij door – dronken – aderlatingen uit te voeren op wanhopige sloppenwijkbewoners en vroeg hij zich hardop af wanneer de toenmalige junta’s van Managuay en Brazilië gezamenlijk ‘agressor’ Frans Guyana zouden binnenvallen.

Beiden waren ook fameuze drinkers, die kampten met leverproblemen. Maar waar Sócrates een voorkeursbehandeling weigerde en zo feitelijk zijn eigen gezondheid in gevaar bracht, vroeg Aristóteles gisteren niet of zijn nieuwe lever legaal was verkregen, maar liet hem eenvoudigweg plaatsen. Het heeft hem weer een aantal jaren respijt opgeleverd.

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: El Aire Libre

50 Peso (r) en Lil’ Carmen

Op het podium wijzen vier mannen naar hun kruis. ‘Es un chihuahua en tu bolsillo?’ De menigte begint te blaffen. ‘O te gusta encontrarme?’ Een luid gejuich stijgt op, een daverende beat zet in. Boyband Los Cojones is de onbetwiste smaakmaker van muziekfestival El Aire Libre, niet in het minst dankzij hun hit ‘Is dat een chihuahua in je broekzak (of ben je gewoon blij me te zien)?’

El Aire Libre: wat in 1972 begon als een eenmalige hippiehappening is uitgegroeid tot een driedaags evenement en een vrijplaats in Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika. Qua sfeer is het Lowlands, qua muziek is het Pinkpop, qua drankgebruik is het het Oktoberfest – maar dan met zelfgestookte tequila in plaats van bier. ‘Natuurlijk kun je het zonder alcohol ook leuk hebben,’ zegt Marta (20), die bij haar tent op de festivalcamping tabasco druppelt in een weckpot met gefermenteerde lamamelk. ‘Maar niet hier.’ Haar vriendin Andrea (22) biedt twee patrouillerende militairen een slok rum aan, die ze gretig aanvaarden. ‘Je moet die gasten te vriend houden,’ zegt ze later. ‘Voor je het weet, liggen ze je in een bunker te toucheren.’ In de verte klinken de tonen van hiphopkleuters 50 Peso en Lil’ Carmen: ‘No estoy tu bitch, papá.’

Zo gemoedelijk als de eerste dag van El Aire Libre verloopt, zo dramatisch is de avond. Zoals gevreesd zorgt het optreden van Raúl, een singer-songwriter met regeringskritische teksten, voor reuring. Al na één lied neemt de zanger het woord ‘mensenrechten’ in de mond, waarop – vanuit het niets – vier militairen op het podium springen. Raúl stuift weg, chaos breekt uit. Onder gegil van het publiek wordt de rennende zanger met een elektrische stok bewerkt, terwijl een van de militairen roept: ‘Doorlopen, hier is niets te zien!’

El Aire Libre: Managuay op zijn puurst.
Noud Nijssen

Foto Lota del Horno

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Managuay mogelijk ook naar Kunduz

Kunduz, hoofdstad van de gelijknamige provincie in Afghanistan

MATAQUINTOS – Nederland zal in Kunduz waarschijnlijk optrekken met de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur Managuay. Een gesprek met kolonel Sofronio Nuñez, woordvoerder van het Managuayaanse ministerie van Binnenlandse Zaken.

De regering-Jamón overweegt een politiemissie te sturen naar Kunduz. Wat is het struikelblok?
Op de eerste plaats willen we natuurlijk keiharde veiligheidsgaranties voor onze troepen. Nee, grapje. We zijn we aan het uitrekenen of we de vlucht wel kunnen betalen. Managuay-Afghanistan, dat kost een hoop kerosine.

In Kunduz wordt nog altijd gestenigd. Wat gaat Managuay bijdragen?
Stenigen is een barbaarse praktijk. Wij zetten in op meer geavanceerde manieren van ordehandhaving.

Zoals?
Taseren. Preventief peppersprayen. En waterboarden. Let wel: daarbij wordt voor elke gevangene een nieuw, fris washandje gebruikt.

Uw land werkte in de jaren 50 nauw samen met Afghanistan.
Dat klopt. De Afghaanse politie is toen ontworpen naar Managuayaans model.

De Afghaanse politie staat bekend als corrupt, incompetent en analfabeet.
Ja, precies.

Heeft uw regering nog andere doelen gesteld in Kunduz?
We gaan er een lamafokkerij opzetten. Ter promotie van onze keuken. Ik heb begrepen dat de Afghanen gek zijn op taai vlees in fantasieloze gerechten, dus dat zou moeten lukken.

Geplaatst op

Nederlandse renners naar Ronde van Managuay

Beeld uit de Amstel Gold Race

MAASTRICHT – Twee Limburgse broers gaan deelnemen aan de Ronde van Managuay. Ze komen uit voor het Russische Team Kalasjnikov.

De tweelingbroers, Étienne en Gérard Vaessen uit Simpelveld, zijn de enige Nederlandse deelnemers aan La Ronda, die aanstaande zaterdag van start gaat. Opvallend: ze hebben geen enkele ervaring op de wielrenfiets. ‘Ons pap is gek op wielrennen, én geweren,’ legt Étienne (23) uit. ‘Bij het Oud-Limburgs Schuttersfeest doet hij ook altijd mee.’ ‘Met een zelfgebouwde kalasjnikov,’ vult Gérard (23) aan.

Een bezichtiging van de kalasjnikovfabriek in Izjevsk in Rusland vorige zomer leidde tot een ontmoeting met de directeur, die ook al wielerfanaat bleek. Al snel was het beklonken: de zoons Vaessen zouden gaan fietsen in een kalasjnikov-team. Ze zijn onmiddellijk in trainingskamp gegaan. Affiniteit met de wielersport hebben ze zeker, meent Étienne. ‘We wonnen vroeger wel eens wat in de Amstel Gold Race.’ Gérard corrigeert: ‘Bij de kleurplatenwedstrijd.’

La Ronda de Managuay wordt dit jaar voor het eerst georganiseerd. Voorheen gold als de Ronde van Managuay Alfonso Hatzke Gutiérrez, een 165 kilo zware liefhebber van shoarmataco’s uit het stadje Pernilos.

Geplaatst op

Noodweer teistert zuiden en oosten Managuay


FERNANDES – Noodweer heeft gisteren vooral in de oostelijke regio rond Fernandes en het zuiden schade veroorzaakt.

Zeker twintig SRV-wagens (annex mobiele alcoholstokerijen) uit Fernandes zijn in een plas met gelekt kernreactorafval terechtgekomen. De chauffeurs liepen geen verwondingen op. Die ontstonden pas toen zij zich wasten in een meer in een nabijgelegen natuurgebied, dat onverwachte hoeveelheden pesticiden, dioxinen en blondeermiddel bevatte.
In Mexitexibambo ontsnapten enkele luipaardkatten, een beschermde diersoort, uit hun kooi, maar zij konden binnen enkele uren weer worden gevangen. Hun eigenaar, Manuel Fidungo van kipknotsenrestaurant ‘El Pollo Loco’, zei dolgelukkig te zijn met de terugkomst van de dieren. ‘En onze gasten nog meer,’ voegde hij eraan toe.
Op de verharde zandweg tussen Coño en Pompo zijn enkele bordelen in brand gevlogen door een blikseminslag. Nadat de brandweer eerst parlementariërs, officieren, lobbyisten, industriëlen, grootgrondbezitters, bankdirecteuren, verzekeraars, lokale notabelen en organisatoren van hanengevechten hadden ontzet, bleef er slechts tijd om twee prostituees uit hun benarde positie te bevrijden. Zij worden juridisch gedwongen om hun klanten te compenseren volgens de gangbare ‘niet goed, geld terug’-regeling.
Geplaatst op

‘Vader Zorreguieta wel naar inhuldiging’

Jorge Zorreguieta: …al laten weten niet aanwezig te zullen zijn…

MATAQUINTOS – Jorge Zorreguieta moet erbij kunnen zijn als zijn dochter Máxima koningin wordt. Dat zegt generaal Jamón, dictator van Managuay en een oude penvriend van Zorreguieta.

‘Waarom niet?’ vraagt Jamón zich af in een interview met de Managuayaanse staatskrant El Tiempo. ‘Omdat hij ooit deel uitmaakte van een collectief dat de Hollanders teleurstelde? Dan hadden ze in 2010 ook Wesley Sneijder moeten kwalijk nemen dat Oranje de WK-finale verloor. Maar nee, die kreeg een groot feest in Amsterdam.’

Jamón vermoedt dat Zorreguieta, minister van Landbouw tijdens de Argentijnse dictatuur van 1976–1981, niet wist dat politieke tegenstanders werden gemarteld en vermoord. ‘Hij stuurde me wel eens briefjes over de kabinetsvergaderingen,’ herinnert Jamón zich. ‘Dan schreef hij geërgerd: “Ik presenteerde een mooi plan voor de export van steaks. Maar toen zei de minister van Nationale Defensie: ‘Dat gaat niet, alle vliegtuigen zitten al vol!’ en toen begon iedereen te lachen. Waar sláát dat toch op?” O o, die Jorge, dacht ik dan.’

Jamón weet dat Nederland Zorreguieta wil weghouden van de inhuldiging, maar vertrouwt op het beoordelingsvermogen van Willem-Alexander. ‘Zo’n weigering is immers ook maar een mening, waar andere meningen tegenover staan.’

Geplaatst op

Festival Vlieland riskeert miljoenenclaim

Het festivalterrein van Into The Great Wide Open

VLIELAND – Muziek- en kunstfestival Into The Great Wide Open op Vlieland riskeert een miljoenenclaim vanwege plagiaat.

Een ondernemer uit het Zuid-Amerikaanse Managuay, Carlos Llanos, overweegt 27 miljoen euro aan compensatie te eisen omdat het festival teveel zou lijken op een van zijn eigen evenementen.
Dit evenement, Misterioso genaamd, is net als Into The Great Wide Open een kleinschalig festival. Daar houden de overeenkomsten echter op: Misterioso vindt niet op een eiland plaats, maar aan de rand van het Amazonewoud, er is geen livemuziek, maar een oud cassettedeck en het festivalterrein wordt niet bevolkt door dertigers met kinderen, maar door ondernemende tieners en hun mobiele drugslaboratoria.

Ook Llanos geeft toe dat er vooral verschillen zijn tussen beide festivals. ‘Maar als ze me 5000 euro geven, dan hou ik erover op.’

Lees hier het festivalverslag van Misterioso 2012 van onze correspondent Joris Mikkelsen

Geplaatst op

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Muziekrecensies

De Nederlands-Managuayaanse volkszanger
Cor Favor brengt wéér een plaat uit

Uit het illegale Managuayaanse muziekblad Oreja: recensies van nieuwe platen!

Las Rosas del Brezal – ¡Qué país! *
Las Rosas del Brezal wordt vaak collaboratie met de militaire junta verweten. En oké, tijdens de launch party in het parlement loofden politici het rebelse gehalte van de punkband, maar zijn de liedjes ook slecht? Antwoord: ja. ‘De Pampabrigade’ (‘Wij eten gras en gordeldier/ was onze generaal maar hier’) is qua melodie nog te hebben, maar ‘Het stinkt hier… naar ambitie’ en de hit ‘De junta is best oké’ zijn ronduit onuitstaanbaar.

Los Managuayos – Flauta de Pan XIX ***
Hoera, de nieuwe Los Managuayos! De panfluitprinsen hebben schijt aan conventies, en daarom klinkt deze editie van Flauta de Pan weer precies zoals de vorige achttien. Never change a winning team, want er zijn maar weinig muzikanten die je zowel in de jungle als in de Andes het gevoel kunnen geven dat je in een lift staat.

Cor Favor – Un aguardiente *
De zanger met de lolligste artiestennaam sinds Tony Tortilla durft het aan om wéér een plaat af te scheiden. U kent het niveau van de Nederlander inmiddels, maar toch willen we even kwijt dat het titelnummer ‘Un aguardiente’ een vertaling is van een Nederlandse hit die ‘Pikketanussie’ heet. Een snelle blik in het woordenboek leert dat pik ‘penis’ betekent en anussie… afijn.

Cuarteto Chico Malsueño – Basilisco loco *****
Je onderscheiden binnen de Zuid-Amerikaanse jazztraditie is niet makkelijk, zeker niet als je optreedt met een groene basilisk aan een koordje. Chico Malsueño lukt het. Zijn opgewekte grooves, de episch opgebouwde postrock-crescendo’s en de onwijs te wauwe lyrics sleuren je mee in een bedwelmende trip waaruit je wakker wordt met slechts één doel: ook zo’n basilisk kopen – en wel nu.
Roger Abrahams

Foto Rogelio de la Sierra/ Guillermo del Barrio

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Geplaatst op

Cultuur: de maandag

Een boomkonijn (chinchilla)

De maandag neemt van oudsher een belangrijke plaats in in de Managuayaanse cultuur. Hier enkele voorbeelden.

  • Op maandag 23 januari 1505 liet voor het eerst een Spaanse ontdekkingsreiziger, Don Camilo del Ponte, zijn gezicht zien in een indianennederzetting in het huidige Managuay. Op dinsdag 24 januari 1505 bewerkten de indianen dat gezicht met 57 speren en spietsen Don Camilo’s hoofd op een mintgroene cactus.
  • Jeremy Fuentes, de winnaar van The Voice of Managuay 2010, werd 21 jaar geleden geboren op een maandag. In de 163ste variant op het tv-talentenjachtformat moesten deelnemers het geluid van een inheems dier imiteren, en Jeremy pakte de jury in met een bronstig boomkonijn (‘Wenggg-skriii-OET!’ – foto).
  • Op maandag rusten de Managuayanen uit van het overigens maar mondjesmaat gebrachte kerkbezoek op zondag, en bereiden zij zich voor op de siësta van dinsdag door middel van een ongeveer net zo lange siësta (van circa 9:00 uur tot 17:00 uur).
  • Het woord voor maandag (‘lunes’) wordt door Managuayanen gewoonlijk verkeerd gespeld als ‘lunis’, ‘luns’ of ‘lunez’. Maar meestal schrijven zij het helemaal niet, omdat zij analfabeet zijn.
Geplaatst op

Nieuw plan beveiliging Kunsthal Rotterdam

De Kunsthal in Rotterdam, daags na de roof van afgelopen maandag

ROTTERDAM – De Kunsthal in Rotterdam bekijkt een nieuw plan voor de beveiliging van het museum. Het plan is afkomstig van een militair museum in Managuay.

Dit Legermuseum, officieel Museo Glorioso del Ejército y sus Guerras Gloriosas para la Gloria Superior de la Patria Gloriosa (Glorieus Museum van het Leger en zijn Glorieuze Oorlogen ter Meerdere Glorie van het Glorieuze Vaderland) geheten, beschikt over een beveiliging volgens de uienschilmethode. Emily Ansenk, directrice van de Kunsthal: ‘Dat betekent dat er verschillende “schillen” van verdediging zijn, als het ware. En dat er tranen bij komen kijken, maar dat is vanwege de peppersprayinstallatie.’

Het Legermuseum, een paradepaardje van de militaire junta, heeft als eerste verdedigingslinie een gracht met kokende olie. De tweede linie bestaat uit een deurbel. Dan bevindt zich in de aankomsthal een halve cirkel pepperspraykanonnen en de vierde linie is een, bij elk kunstwerk klaarliggende, gietijzeren berenklem die bezoekers die dichter dan een halve meter naderen, een been afzet. Ansenk: ‘En dan schijn je nog een aparte vleugel in het museum te hebben waar de lama’s van de Manguayaanse cavalerie wonen, en daar loopt altijd wel een dronken korporaal rond.’

Ansenk zegt het plan te bestuderen, maar geeft toe dat het voor Nederlandse begrippen ‘nogal assertief’ is. ‘En dat moet je willen.’