Land van taco's, tango's en tanks
Vandaag is het in Nederland, zoals elk jaar, Bevrijdingsdag. In Managuay werd voor het laatst Bevrijdingsdag gevierd in 2006, toen een bloedige staatsgreep een einde maakte aan het totalitaire, linkse regime. De festiviteiten waren echter van korte duur, want het nieuwe, rechtse bewind van generaal Jamón stelde als eerste maatregel een avondklok in en vanaf half tien ’s avonds gold weer die oude vertrouwde staatsvorm: de dictatuur.
 |
| Een moddermeester test het parcours bij La Libertina. Oordeel: nog te nat |
LA LIBERTINA – De rayonhoofden van de vereniging De Noordelijke Elf Steden hebben zondagavond al na tien minuten hun bijeenkomst moeten afbreken als gevolg van een onderlinge knokpartij, waarschijnlijk wegens alcoholmisbruik.
Voorzitter Wílmer Wáffler verwacht echter dat de besprekingen vandaag kunnen worden hervat, nu hij de rayonhoofden op het protocol heeft gewezen. ‘Dronken zijn is geen punt, maar vechten moet echt wachten tot na de vergadering.’
Wáffler roept iedereen op het hoofd koel te houden, maar de aanhoudende droogte in Managuay heeft een ware Elfstedenkoorts losgemaakt. Het is dan ook voor het eerst in vijftien jaar dat er ‘oriënterend overleg’ plaatsvindt over de Elfstedenrace.
De Elfstedenrace (in het Spaans: la Carrera de Once Cuidades) is een 200 kilometer lange autorally over natuurmodder in het jungleachtige noorden van Managuay. Elke zomer weer wordt er nerveus gespeculeerd over de toestand van de modder: die moet hard zijn, maar zacht genoeg om zoveel brandstof te verbruiken dat bij elk van de elf steden op het parcours moet worden bijgetankt – benzine voor de auto, veel alcohol voor de chauffeur.
De tocht werd voor het laatst in 1997 verreden: winnaar werd Evo de Bembas, nu cocaboer in Bolivia.
 |
| Op deze plek in de Managuayaanse Andes ziet minister Bendigas een eventueel Olympisch dorp voor zich, ‘compleet met erotische massagesalons’ |
MATAQUINTOS – De militaire junta van Managuay zet alles op alles om de Olympische Winterspelen van 2022 binnen te halen. Probleem: in Managuay is het vrijwel altijd 40 graden.
Toch denkt de minister van Sport, generaal Traiano Bendigas, met de koelere Andes-regio een kans te maken. ‘Bij sommige pieken kan het goed vriezen. We moeten er nog wel wegen naartoe aanleggen, maar dat is een kwestie van dwangarbeid.’ Ook de mogelijkheid om lager gelegen, maar warmere gebieden te gebruiken, heeft Bendigas’ aandacht. ‘Op een piste van lamawol is het misschien ook prima skiën. We moeten af van dat verkokerde denkpatroon.’
Op de vraag of de vermeende corruptie binnen het Internationaal Olympisch Comité (IOC) geen probleem is, antwoordde de minister: ‘Daar zou ik graag met een wedervraag op willen antwoorden. Maar nu even niet.’ Daarna beende hij weg.
Foto Lota del Horno
 |
| Een van de foto’s die Cuenca gebruikt op zijn campagneposters |
FERNANDES – Een Managuayaanse burgemeesterskandidaat verloot borstvergrotende operaties om zijn campagne te kunnen financieren.
Door Jens Mikkelsen
Majoor Gustavo Cuenca, wat een bijzonder plan.
‘Ja hè? Maar het is heel logisch. Elke vrouw wil toch een mooi decolleté?’
Hebben al veel vrouwen zich gemeld?
‘Nu nog geen. Maar wat niet is, kan nog komen.’
Maar de nieuwe burgemeester van Fernandes wordt vrijdag al aangesteld.
‘Ik heb er vertrouwen in. De afgelopen weken heb ik al heel veel mannen, op hun verzoek, fotomateriaal van borsten laten zien, zodat ze de positie van hun vrouwen en dochters beter kunnen inschatten.’
In Managuay dromen veel tienermeisjes van grotere borsten. Mogen zij allemaal meedoen?
‘Natuurlijk niet! Anders krijg je onzedelijke toestanden. Alleen scholieren die gemiddeld lager dan een 7 staan op hun rapport, mogen deelnemen. De studiebollen hebben geen borsten nodig.’
Kom ik op een laatste punt: u doet dit om uw campagne te bekostigen. Maar de enige die beslist wie burgemeester van Fernandes wordt, is generaal Jamón. Voor hem is uw lokkertje toch helemaal niet interessant?
‘… Iedereen die een voller decolleté wil, kan bij mij terecht.’
Dit is de chichi-tor, de nationale kever van Managuay. Hij komt alleen in Managuay voor en staat bekend om zijn typische geur. De chichi-tor is vereeuwigd in een beroemd gedicht van de geniale dichter Jesús Tánqui-Tánqui (1871–1887, geniaal omdat hij al op vijftienjarige leeftijd kon lezen en schrijven). Hier volgt een citaat:
MATAQUINTOS – De leden van de Managuayaanse autobond zijn voor een vorm van rekeningrijden, maar onder strikte voorwaarden. ‘Natuurlijk is een belasting de beste manier, maar het kan niet zo zijn dat we ook echt moeten gaan betalen.’
De regering-Jamón discussieert al weken over een vorm van kilometerheffing om de exploderende verkeersdrukte in toom te houden. De Algemene Managuayaanse Bond voor Auto’s en Paardenkarren (AMBAP) telt inmiddels 33 leden, een stijging van circa 50% ten opzichte van vorig jaar.
De AMBAP-leden zijn tegen een vorm van kilometerheffing waarbij een kastje in elke auto wordt geplaatst. De militaire junta wil auto’s met zo’n kastje, dat de kilometers registreert en waarop een mitrailleur kan worden gemonteerd, kunnen vorderen om zo ‘in noodgevallen’ de vuurkracht van het Managuayaanse leger op te krikken.
Ook de permanente plaatsing van een overheidsdienaar op de achterbank kan op weinig steun rekenen van de AMBAP-leden. Zo’n ambtenaar schat het aantal afgelegde kilometers in en dient zo nu en dan bij zijn tante te worden afgezet.
 |
| Illegale Boliviaanse jongeren in een Managuayaans kinderdetentiekamp |
MATAQUINTOS – Het kabinet-Rutte wil illegaal verblijf in Nederland strafbaar stellen. In Managuay is dat al langer het geval.
Door Jens Mikkelsen
Martiro Delcampo, hoogleraar militair strafrecht aan de universiteit van Mataquintos, welke straf staat er op illegaal verblijf in Managuay?
Juridisch gesproken: onze regering kiest voor zero tolerance inzake illegale buitenlanders.
En normaal gesproken?
De kop eraf en uitzetten.
Ze krijgen de doodstraf, en worden dan ook nog eens uitgezet?
Tja, een illegale buitenlander mag hier niet blijven. Of hij dood is of levend doet daar, strafrechtelijk gezien, niet aan af.
Dus in feite dumpt de regering-Jamón lijken in het buitenland.
Dat zeg ik niet. Dat is iets tussen de regering, de piloten van de nationale luchtvaartmaatschappij en de Atlantische Oceaan.
Hoeveel buitenlanders wonen er eigenlijk illegaal in Managuay, schat u?
(lacht) Het zijn er niet zoveel. Alleen een paar Bolivianen zijn er gekomen, meer niet.
Tja, Nederland kom je makkelijker binnen, denk ik zo.
(fluistert) Hoeveel zou me dat kosten?
Naar de Managuayaanse ondernemer Eppo Martinus Llull (1830–1899) – van Nederlandse afkomst, vandaar zijn naam – zijn meer straten genoemd dan deze, in de Catalaanse wijk van Mataquintos. Llull was de man die Managuay bijna eigenhandig industrialiseerde met zijn palm-, ethanol- en gordeldierverwerkende fabrieken op de zuidelijke pampa’s. Hij was ook de eerste Managuayaan met een heldere visie op arbeidsrechten: die vond hij bespottelijk. Van de 300.000 man die hij in 1861 in dienst had, op het hoogtepunt van zijn macht, was twee jaar later 60% overleden. Zijn commentaar: ‘Al werken hier vijf miljoen man, er is maar één Llull. En dat ben ik.’
Door zijn forse postuur werd Llull ook wel ‘De Dikke’ genoemd.
 |
| Paarden in de Managuayaanse Andes |
CHUCO – Het paardenvleesschandaal heeft zich uitgebreid naar Zuid-Amerika. Op een boerderij in Managuay zijn sporen van paardenvlees ontdekt in levende lama’s.
‘Het vlees komt uit het Westen,’ stelt boer Miguel. Met ‘het Westen’ bedoelt hij niet West-Europa of de Verenigde Staten, maar de boerderij van boer Pablo, die op een steenworp afstand ligt. ‘Die coño laat zijn paarden over mijn erf lopen. Zo komen ze in de buik van de lama’s terecht.’ Vallen Miguels lama’s de paarden dan aan? ‘Dat niet. Maar als ik zo’n paard tegenkom, schiet ik hem dood, en meng ik hem door het eten van mijn beesten. Schande.’
De Managuayaanse Voedsel- en Warenautoriteit (MVWA) heeft bevolen dat alle zeven lama’s van boer Miguel moeten worden vernietigd, alsmede alle hoefdieren binnen een straal van 100 km. Het gaat om circa 27.000 beesten, die voor aanstaande maandag present moeten staan bij het slachthuis van worstfabriek Baumgärtner y Hijos in de regiohoofdstad Chuco. ‘Het gaat om de volksgezondheid,’ aldus de MVWA.
De Managuayaanse volksgezondheid, om precies te zijn: Baumgärtner y Hijos exporteert 95% van zijn vlees naar West-Europa.
 |
Op deze muurschildering in een buitenwijk van Mataquintos staat een van de geliefdste dissidenten van Managuay afgebeeld: Pablo del Bosque. Pablo werd in 1961 geboren in de hoofdstedelijke ijssalon van zijn ouders, in een lege bak chocoladeroomijs. Dat leverde hem de bijnaam ‘Chocolatito’ op, en een levenslange voorkeur voor die ijssmaak.
Als Pablito Chocolatito begon hij op zijn vijftiende een ijssalon in Mataquintos: Chocolate. Chocolate was vanaf dag één een doorslaand succes. Vanwege de heldere formule – 1000 soorten ijs, maar alleen chocolade – maar ook vanwege Pablito’s ludieke acties voor burgerlijke vrijheden. In 1980 organiseerde hij zijn eerste mars langs het presidentiële paleis, waarbij duizenden mensen, aan een chocolade-ijsje likkend, uitdagend langs de ambtswoning van de toenmalige dictator Sans liepen. Die was razend, maar de grote populariteit van de ijsmakersjongen weerhield hem van represailles. Pablito werd een volksheld en een luis in de pels van alle dictatoriale regimes die elkaar in het Managuay zouden opvolgen.
Zijn vereenzelviging met chocolade-ijs nam echter steeds maniakalere vormen aan. Smeerde hij aanvankelijk slechts af en toe zijn gezicht in met het koude goedje, later werd Pablito regelmatig slapend aangetroffen in een zwembad in zijn kelder, tot de rand gevuld met zelfgemaakt ijs. Het dieptepunt volgde in 2008, toen hij spiernaakt door de straten van Mataquintos rende met in elke hand een hoorn, al roepend: ‘Ik ben van chocola! Ik ben van chocola!’ Hoewel een menigte van honderden fans die middag de politie bij hem wist weg te houden, die haar kans schoon zag om de lastpost eindelijk te arresteren, had Pablito eindelijk het regime de smoes gegeven waar het zo lang op had gewacht.
Een half jaar later werd hij opgegeten door hongerige Managuayaanse commando’s.
Foto Conrado Blanco